Adultery భర్తల మార్పిడి (Husband Swap) by sandhya kiran (completed)

[sarit11]

 


...నేను కొరికిన పెదవిమీద ఓ చిన్న రక్తపు చుక్క... దాన్ని నాక్కుంటూ ఆయాసంతో పైపైకి లేస్తూన్న గుబ్బల్ని కసిగా చూసేస్తూంటే , ...పి...సి...కే...స్తాడేమో!...మొరటు వెధవ , పిగిలిన జాకెట్టుతో ఇంట్లోకెలా వెళ్ళేదీ!... అనుకుని నేనే చకచకా హుక్సు విప్పేసుకుంటూంటే , వాడూ టీ షర్ట్ విప్పి పక్కకి విసిరేసి , మరుగులేని నా గుబ్బల్ని కుదుళ్ళ దగ్గర ఒడిసి పట్టుకోబోతూంటే, ... వద్దూ!...పా...లు... అంటూ సన్నగా వారిస్తూ , జుత్తట్టుకుని మీదకి లాక్కున్నానమ్మా!
...నా గుబ్బల్ని అణిచేస్తూ మీదడిపోయాడు వాడు... అం...తే... వాడి ...గూటం... మళ్ళీ దిగడిపోయింది , కొసకంటా!... ఈసారెందుకో ముందంతటి ...నె...ప్పి... అనిపించలేదే!... అంచేత నడుం పైకెత్తి , పాదాలు తొడలమీద వేస్తూ , వాడి కౌగిలిలో ఇమిడిపోయాను... వాడు చిన్నగా నడుం కదుపుతూ కొత్తలోతుల్లోకి చొరబడిపోతూంటే , మూల మూలల్లోంచీ ...ర...సా...లు... ఊరిపోతూంటే ఎంత తృప్తనిపించిందో వకూ!... మాటల్తో చెప్పలేననుకో!... అంటూ మత్తుగా కళ్ళు మూసుకుంటూంటే...
‘...ఎలా చెప్తావ్ లే!... ఇది చెప్పు!... వాడు బైటికి ...తీ..సి... విది...లాడా?... లేకపోతే!...’ అని వకుళ అంటూంటే...
...లో...ప...లే!...అదీ మరింత లోతుకి గెంటి!... అని నే చెప్తూంటే...
‘...అంటే!...ఏమౌతుందో అన్న ధ్యాస లేకుండా ...తృపి గా ...పో...యిం...చు...కు...న్నావా...సిగ్గుమాలిందానా?...’ అంది వకుళ కామంతోనో , కోపంతోనో , ఎఱ్ఱబడ్డమొహంతో...
...ఎందుకనిపించదూ!?...అంచేతే... నడుం అటూ , ఇటూ తిప్పి , వాడి ...దా...న్ని... బైటికి తోసేద్దామని ఎంత ప్రయత్నించానో!... వాడి భారీ కాయాన్ని కదపడం నా వల్లకాలేదనుకో!...ఎంత వేడిగా ఉందే వాడి మదం!... మరుగుతూన్న వేణ్ణీళ్ళు పోసినట్లుందనుకో!... వాడాపని పూర్తి చేసి నామీద సోలిపోయేసరికి , ఓ పక్క కాస్త భయమనిపించినా , మరో పక్క ఎంత తృప్తనిపించిందో!......వాడి చిక్కటి జుత్తులో వేళ్ళు జొనిపి సమ్మగా దువ్వుతూ , మెడ వంపుల్లో , చెంపలమీదా వెచ్చటి ముద్దులు కురిపిస్తూ ... లే!... అని గొణిగానమ్మా వాడి చెవిలో!... అంటూ నేను చెప్పుకుపోతూంటే...
‘...లేచాడా!...’ అంది వకుళ ఉద్వేగంగా...
...ఆఁ.. లేచాడు...నా వల్ల తెగిన పెదవిని నాక్కుంటూ... జాలనిపించి , వాడి మొహాన్ని మీదికి లాక్కుని , వాడి పెదాల్ని ముద్దెట్టుకుంటూ దానిమీద నా పంటి గాయాన్ని కొననాలికతో రుద్దానమ్మా!... అన్నాను ...జరిగింది గుర్తుకొచ్చేసరికి సిగ్గుతో కళ్ళు మూతలడిపోతూంటే...
...‘...ఛీ!... బుధ్ధిలేని దానా!... ఆపని చేస్తే మగాడన్నవాడు రెచ్చిపోయి , మళ్ళీ దున్నేయడూ!?...’ అంది వకుళ జీరగా...
...నిజమేననుకో!... జాలనిపించిందని చెప్పాగా!...ఆగలేకపోయాను!!... అంటూ దానివైపోసారి చూసి కను రెప్పలు వాల్చుకున్నాను...
‘...సర్లే!... ఆ తరవాత ఏమైందో చెప్పి చావు... తరవాత తీరిగ్గా ఊహల్లో తేలిపోదువుగాని...’ అంటూ దెప్పిందది...
...ఏవుందీ! పొంగుతూన్న నా నిండు గుబ్బల్ని తీక్షణంగా చూసి , అంకిన చోటల్లా వాటిని ముద్దులతో ముంచేయడం మొదలెట్టాడు...మాటా మంతీ లేకుండా!...నా లోతుల్లో వాడిది మళ్ళీ గట్టిపడడం తెలుస్తూనే ఉంది... నా...లోం...చీ... ఏదో ఊట... కొంప ములిగేటట్లుందనిపించి , ఓ చనుమొనని వాడి నోట్లో తోశానమ్మా!... దాంతోబాటు వాడు , చనుమచ్చవరకూ నా స్థనాన్ని నోట్లోకి లాక్కుని చీకుతూంటే పాలు చేపినట్లనిపించింది...దాంతో నా మనస్సు కుదుటపడిందనుకో!... చనుబాల రుచి నాలిక్కి తగిలిందేమో!...సునీ ఫీడా!?... సారీ వదినా!... అంటూ లేచాడే వాడు...అని నేనంటూంటే...
...‘...అయిపోయిందా!?...’ అంటూ అడ్డు తగిలింది వకుళ...
...ఉహూఁ...లేచేప్పుడు నోట్లో ఉన్న కండా , దాంతోబాటు చనుమొనా ఒక్కసారి పట్టుతప్పాయేమో!...పుప్ప్చ్... అని చప్పుడు చేస్తూ వాడి పెదాల్లోంచి బైటపడబోతూంటే...ఏంటా పాడు చప్పుడూ!... అని వాడ్ని గోమూగా కసురుతూ , చటుక్కున మొనని పట్టుకుని నెమ్మదిగా బైటికి లాక్కుంటూ , రెండో రొమ్ము వైపు కళ్లతో సైగ చేశానే!...అని చెప్తూంటే...
...‘...ఛీ సిగ్గుమాలిన పిల్లా!...నీకిక బుధ్ధిరాదే!!...’ అంటూ కూకలేసింది వకుళ...
...అదేంటమ్మా ! అట్లా అంటావ్?...ఆ వైపూ చేపుతున్నాయో లేదో చూసుకోవాలా!?...అన్నాను...
‘...ఇంతకీ చే...పా...యా!...లేదా?...అని అడిగింది వకుళ...
...ఏమో గమనించలేదే!...నాదృష్టంతా చప్పుడు కాకుండా చనుమొనని బైటికి లాక్కోడం మీదుండిపోయింది!... అన్నాను
...‘...నీ మొహం!...చేపుండవు... అప్పటికే ఆ వినోద్ గాడు నీ ...ఆ...డ...తనాన్ని మేల్కొలిపాడు...చీకడమయ్యింతరవాత వాడు మరో ఐదు నిముషాలు నాన్ స్టాప్ గా దున్ని మరిన్ని విత్తనాలు నాటుంటాడు...’ అంది వకుళ జేవురించిన మొహంతో...
...కాసేపు నేనూ నీలాగే ఆలోచించి రోజంతా భయపడ్డాననుకో....రాత్రికి బైట పడింది నీ ఊహ పూర్తిగా కరెక్ట్ కాదని!... అన్నాను...
‘...అదెలా!?...’ అంది వకుళ
... వింటూండు...అర్థమౌతూంది... నువ్వన్నట్లు ఐదు నిముషాలు కాదుగానీ , లెక్కపెట్టి ఐదంటే ఐదు సార్లు... ప్రతిసారీ వాడి దా...న్ని... గుండు దాకా బైటికి లాగి , ఒట్టలు నారెమ్మలకి కొట్టుకునేలా... నా గూళ్ళు కదిలిపోయేలా...నా గుబ్బలు అల్లాడి పోయేలా...కొసదాకా గెంటి , మిగిలిన స్టాకంతా కుమ్మరించి మీద సోలిపోయాడమ్మా!... నా కళ్ళూ మూతలడిపోయాయి... ఒక్క నిముషం సేపు సేద తీర్చుకుని , వాడ్ని నెమ్మదిగా తట్టి... అయిందిగా!...ఇక లే!... అన్నానే!
...సిగ్గు పడిపోతూ లేచినిలబడ్డాడు , బట్టలు సర్దుకుంటూ...నేనూ లేచి , పైటని పళ్లతో పట్టుకుని బ్లౌజ్ హుక్స్ పెట్టుకుంటూంటే దొంగ చూపులు చూస్తూ...
...పని చక చకా పూర్తి చేసి నే వెళ్ళబోతూంటే ...అడ్డొచ్చాడు..ఏంటన్నట్లు చూశాను ,
‘...వదినా!...నువ్వు మళ్ళీ కావాలి నాకు...’ అన్నాడే ఏ మాత్రమూ బిడియం లేకుండా!...ఇంటివైపు కదులుతూ అడ్డంగా తలూపాను ... వీలు కాదన్నట్లు...
...ఉహూఁ.. అని మారాం చేస్తూ నాకొంగట్టుకున్నాడే!...
ముచ్చటనిపించి , చిన్నగా నవ్వుతూ ... చూద్దాంలే!... అన్నట్లుగా పెదాలు కదిపానే! ... వాడు గాలిలో పిడికిళ్ళాడించాడు...వికెట్ సాధించిన ఫాస్ట్ బౌలర్ లాగ...
...నేను మరో చిరునవ్వు విసిరి ఇంటివైపు నడుస్తూంటే నా వెనకే పరిగెత్తుకొచ్చి , జుత్తుకీ చీరకీ ఒంటికీ అంటుకున్న ఎండు గడ్డి పరకల్ని ఏరేసి , ఇక వెళ్ళమన్నట్లుగా చెయ్యూపాడు
... మేఘం అడ్డు రావడంతో వెన్నెల తగ్గింది...జాగ్రత్తగా చూసుకుంటూ మొదటి గడ్డి మేట ని దాటి వెళ్తూంటే ... మళ్ళీనాఁ!... అని మైకంగా అంటూన్న ఓఆడగొంతు వినిపించింది... రజనిదా!... అనిపించి కాస్త స్లో అయ్యాను...వెంటనే నా పిఱ్ఱ మీద ఓ దరువు పడింది... కంగారుగా వెనక్కి చూశాను... నా వెనకే ఉన్నట్లున్నాడు వినోద్...ముందుకెళ్లమన్నట్లు మరోసారి సైగచేశాడు...
...దాంతో నాలుగంగల్లో వెనక వసారాలో వచ్చిపడ్డాను...
నెమ్మదిగా తలుపు తోసి లోపలికెళ్ళాను...ఇంకా ఎవరూ ఇంట్లోకి రాలేదు... పిల్లిలా గదిలోకి చేరాను... సునీ ఆదమరిచి నిద్దరౌతూంది ...కాసేపు రెస్టు తీసుకుందామని నెమ్మదిగా దాని పక్కన నడ్డి వాల్చాను... ఎవరా జంటా?...వినోద్ అక్కడెందు కున్నాడూ, కాపలాగా? ...అన్న ఆలోచన బుఱ్ఱని దొలిచేస్తూంటే ఓ పక్కకి తిరిగాను...
...ఇంతలో వికాస్ వచ్చాడు గదిలోకి...నెమ్మదిగా!... జుత్తు రేగిపోయుంది...మొహంలో అలసటా , తృప్తీ , కలిసిపోయున్నాయి... సంధ్యా!...అంటూ చిన్నగా పిలిచాడు...నేను మాట్లాడలేదు , నిద్ర నటిస్తూ... మరుక్షణం మంచం మీద సోలిపోయాడు...
...ఏం చేశొచ్చాడబ్బా!...అనుకుంటూ కళ్ళు మూసుకున్నాను...ఆలోచించే ఓపిక లేక... నిద్దరట్టేసింది...
...సునీ నా రొమ్ముల మీద టపా టపా బాదుతూంటే మెలుకువొచ్చింది... నే కళ్ళు తెరవగానే పకపకా నవ్వి గుండెల్లోకి దూరిపోయిందది ... దాన్ని ఫీడ్ చేద్దామని చూద్దునుకదా... ఓ పది చుక్కల పాలొచ్చాయంటే నమ్ము...దాంతో నీరుగారిపోయాననుకో!...రెడీ గా ఉంచుకున్న పాల బాటిల్ దాని నోటికందించి , ఆలోచనల్లో పడిపోయాను......మన గైనకాలజిస్టు చెప్పింది నిజం కాబోతూందా!?... అనిపించిందే!...
ఆవిడిచ్చిన పాకెట్లైనా దగ్గరెట్టుకున్నాను కాదు... అని నన్ను నేను తిట్టుకున్నా ...ఓ రెండు గంటలతరవాత మళ్ళీ ట్రై చెయ్యాలి...అప్పుడూ రూఢి... అని నాకు నేనే ధైర్యం చెప్పుకుని దడదడలాడే గుండెల్తో పిల్ల బట్టలు మారుస్తూంటే ...లేచావా వదినా! ...నీదీ , పిల్లదీ స్నానాలైపోయింతరవాత అన్నయ్యని లేపుదాం... అంటూ లోపలికొచ్చింది మా చిన్నాడపడుచు...
... అందరూ స్నానాలూ టిఫెన్లూ పూర్తి చేసేసరికి పది... ...వంటింట్లోకెళ్ళి పాలు కావాలని అడిగి మరీ తాగాను... ఇంతలో వినోద్ వచ్చాడు ...వాన్ రెడీ!...అంటూ... వాళ్ల తోటలు చూపించడానికి ప్రోగ్రాం... అందరూ లేచారు ఉత్సాహంగా... నేన్రాను...నాకొంట్లో బాగాలేదు... అంటు తప్పించుకోబోయాను...నా ఒళ్ళు ముట్టుకుని చూసి ...బాగానే ఉన్నావ్!...వేషాలెయ్యకుండా నడు... అంటూ బయల్దేరదీశారు మా ఆడబడుచులు...
...ఇదుంచుకో దగ్గర!... అంటూ ఓ బోర్న్ వీటా ఫ్లాస్కు అందించింది , ఓ పెద్దావిడ...ఇక తప్పదని , ఓ బాగ్ లో అవసరమైనవి సర్దుకుని , ఓ కనకాంబరం రంగు చీర సింగారించి వాన్ ఎక్కాను.
...అప్పటికే అందరూ రెడీగా కూర్చున్నారు...ఇలా రా అక్కా!... అంటూ పిలిచింది రజని...వెళ్లి తన పక్కన కూర్చుంటూంటే ... అక్క చెల్లెళ్ళిద్దరూ కూడబలుక్కుని ఒకే రంగు చీరలు కట్టారా!...అన్నాడు వినోద్...