Adultery భర్తల మార్పిడి (Husband Swap) by sandhya kiran (completed)

[sarit11]

...రాత్రి వికాస్ ఫోను...ఎలా జరిగిందంటూ!... ఇపుడు మొహం చాటేశావుగానీ , ఆ రోజు మాత్రం నువ్వు పక్కనుండకపోతే , నేనేమవుతానో చెప్పలేను...అన్నాను... ఉండి తీరుతానని ప్రామిస్ చేశాడు... మధు కూడా అలాగే అన్నాడట !...వకుళ ఫోన్ చేసి మరీ చెప్పింది మర్నాడు...ధైర్యంగా ఊపిరి పీల్చుకున్నాను...
...ఆ ఘడియ రానే వచ్చింది...
...రెండు రోజుల తేడాలో దీపా మేడంకీ , సుజాతక్కకీ , డెలివరీలయ్యాయి... ముచ్చట తీరిపోయేట్లుగా ఇద్దరికీ కవల మగపిల్లలు...ఒకటే తేడా...దీపా మేడం పిల్లలిద్దరూ చామన ఛాయైతే , సుజాతక్కకి ఒకడు ఎరుపూ , మరొకడు చామనఛాయ...
...మీరిద్దరూ మాంఛి రంగున్నా మీ పిల్లలు రంగు తక్కువే!...అని అందరూ అంటూంటే ...మా నాయనమ్మ రంగు తక్కువే!... అని ప్రొఫెసర్ సంజాయషీ చెప్పుకుంటున్నాడనీ , కుమార్ బావ మాత్రం సంతోషంగా చూపిస్తున్నాడని చెప్పాడు...చూసొచ్చిన మా ఆయన , మొహం చాటంత చేసుకుని... అది చూసి గుంభనగా నవ్వుకున్నా , రాబోయే నా సంతానాన్ని చూసింతరవాత ఎలా ఉంటాడో! అన్న గుబులు పట్టుకుంది...
...ఏమైతే అదౌతుంది... అన్న మొండి ధైర్యం తెచ్చుకున్నాను...
...మరో పది రోజుల తరవాత వకుళా ,నేనూ డాక్టర్ సునంద సజెస్ట్ చేసిన హాస్పెటల్లోనేచేరాం...కొద్ది గంటలతేడాలో నార్మల్ డెలివరీలైపోయాయి మాకు... దానికి మగపిల్లాడూ , నాకు ఆడపిల్ల ...
... స్టెరిలైజేషన్ చెయ్యమని చెయ్యమని అడిగాను ,రూం లో పడుకోబెట్టి వెళ్ళిపోతూన్న సునందతో...
‘...ఏమిటి సంగతీ!...వకుళ కూడా ఇదే అంది...’ అందావిడ , అ...దో...మాదిరిగా నా కళ్ళల్లోకి చూస్తూ...
...పనిలో పనైపోతుందనీ!... అని సణిగాను... కనురెప్పలు వాల్చుకుంటూ...
‘...మీకెందుకూ!?...మీ మొగుళ్ళని పంపించండి... వేసక్టెమీ చేశేస్తాను , అదే సౌకర్యం...అది సరేగానీ , నీ కన్నా , మీ ఆయన కన్నా మంచి రంగొచ్చింది నీ కూతురికి...ఢిల్లీ ప్రభావమేమో!...’ అని జోకిందావిడ వెళ్ళిపోతూ...
....ఆవలించకుండానే పేగులు లెక్కెట్టేట్తుందీవిడ ... జాగ్రత్తగా ఉండాలి...అని మనస్సులో అనుకుంటూ నా కూతురివైపు చూసుకున్నాను...నిజమే నాకన్నా , వికాస్ కన్నా రంగుంది దీనికి...కళ్ళు నాకన్నా , వికాస్ కన్నా పెద్దవి... అనుకుంటూంటే మిళింద్ గాడి మొహం కళ్ళముందు మెదిలింది...ఎలా నెగ్గుకొస్తానో!... అని నిష్టూర్చాను...
...నాయనమ్మ రంగూ,తండ్రి కళ్ళూ వచ్చాయి...అదృష్టవంతురాలని సంబరపడ్డారు , కాసేపట్లో రూం లోకొచ్చిన మా అమ్మా , అత్తగారూనూ... ...నేనూ , వికాస్ మొహాలు చూసుకున్నాం...
పక్కన ఎవరూ లేకుండా చూసి ‘...రాధ పోలికలు కనిపిస్తున్నాయి...’ అన్నాడు వికాస్ , కాస్త మొహం గంటుపెట్టుకుని...
...బాధ పడుతున్నావా!?...అన్నాను పూడుకుపోతూన్న గొంతుతో... ...ఏమీ మాట్లాడకుండా కాసేపు నా చెయ్యి నిమిరి వెళ్ళిపోయాడు వికాస్...
... వకుళ కొడుకుకి తల్లి పోలికొచ్చింది కానీ దాని రంగు రాలేదని చెప్పింది , చూసొచ్చిన మా అమ్మ...
...మా అమ్మా, అత్తగారూ ఏమనలేదుగానీ , మధే , పిల్లాడి రంగు తక్కువని కాస్త బాధ పడ్డాడంది వకుళ , కాసేపు తరవాత ఫోన్ చేసి... ...పిల్లదాని రంగెక్కువని మా ఆయనా బాధపడ్డాడులేమ్మా!... అని జవాబు చెప్పాను...
...ఓరోజు ప్రొఫెసర్ , కుమార్ బావా వచ్చారు ...వికాస్ , మధు లతో కలిసి... ఇప్పుడే వకుళనీ చూసి వస్తున్నాం!... పిల్లాడికి తన రంగు రాలేదుగానీ నీ కూతురికి మంచి రంగొచ్చింది ... అన్నాడు ప్రొఫెసర్ , కాస్త గర్వంగా...
ఆ మాట తరవాత వకుళకి ఫోన్లో చెప్తే , ...తన విత్తనమనుకుంటున్నాడు పిచ్చిముండావాడు... అని నవ్విందది...
...ఓ నెలరోజుల తరవాత అత్తగార్లు ఇళ్లకెళ్లిపోయారు , రాహుల్ అని వకుళ కొడుక్కీ , సునయన (...ముద్దుపేరు సునీ...}అని నా కూతురికీ నామకరణాలు చేసి ... మరో రెండు నెల్ల తరవాత మా అమ్మలూ జారుకున్నారు...మీ నాన్నకి కష్టమౌతుందమ్మా... అంటూ...
...రోజులు గడుస్తున్నాయి... స్టెరిలైజేషన్ కి వెళ్ళమంటే , ...ఆఫీసులో వర్క్ ఎక్కువగాఉంది...వీలు చూసుకు వెళ్తా ...అంటూ దాటేస్తు న్నాడంటూ వకుళ ఫోన్ చేసింది ... వికాస్ కూడా అంతేనమ్మా!...అన్నాను...అన్నిటికీ మంచిదని బ్రెస్ట్ ఫీడింగ్ మానలేదిద్దరం...
...పోన్లల్లో మాట్లాడుకుంటూనే ఉన్నాం, నేనూ వకుళా...
అవునూ... ఆ ఎక్సర్సైజులు మొదలెట్టావా!?...’ అని అడిగిందది ఓరోజున...
...ఏవీ?... అన్నాను... ‘... అవేనే...దా...ని...బిగువులు పెంచేవీ!... సుజాతక్కకి కూడా చెప్పాం!...’ అందది...
...కీగెల్ ఎక్సర్సైజులా!?...మర్చిపోయా సుమా... వెంటనే మొదలెడదాం... ఫలితం కనిపించాలంటే కనీసం ఓ నెల పడుతుంది , గుర్తుంచుకో ... అన్నాను...
‘... ఏమే!...మొదలైందా!?...’ అంటూ ఫోన్ చేసిందది , ఓ మూడు వారాల తరవాత...
...ఓహో!... మొదలెట్టారా!...అందుకేనన్నమాట ఈ ఉత్సాహం!... ఇంతకీ ఎప్పుడేంటీ... అంటూ కూపీ లాగాను
‘...ఉత్సాహమా!...పాడా!!... ఎందుకో మునపటి ఆసక్తి కనిపించలేదమ్మా మధులో!... మొన్నరాత్రి , పిల్లాడ్ని ఉయ్యాల్లో పడుక్కోబెట్టి ,మెల్లిగా పక్కన చేరితే... ఏదో... మొక్కుబడిగా కానిచ్చాడు...కొత్త పిల్లని పట్టావేంటీ!...అందుకే ఓపిక లేదనుకుంటా!... అన్నానమ్మా ఒళ్ళు మండి ...ఛ... అదేంలేదు , నీకు ఇంకొన్ని నెలలు రెస్ట్ ఉండడం మంచిది ...అంటూ ఏవో కబుర్లు చెప్పి తప్పించుకున్నాడు... అంచేత నీ సంగతెలా ఉందో తెలుసు కుందామనీ!...’ అందది , కాస్త చిన్నబుచ్చుకున్న స్వరంలో..
... నాకది కూడా లేకపోవడంతో నా గుండెల్లోనూ గుబులు మొదలైంది...దాంతో మౌనంగా ఉండిపోయాను...
‘...నేనిక్కడ భయంతో ఛస్తూంటే మాట్లాడవేమే?...’ అన్న వకుళ గద్దింపుతో కోలుకుని ...ముందు డెలివరీలప్పుడు వికాస్ ఆగడాలు గుర్తొచ్చాయమ్మా!...అన్నాను...
‘ ...అవేంటో చెప్పచ్చుగా!...’అంటూ దెప్పింది వకుళ
...పెద్దాడికి ఇరవైయొక్కరోజున నామకరణం చేశాంలే...ఆ రాత్రే పక్కలోకొచ్చేస్తానని ఒకటే మారాం...మూడో నెల ఒచ్చేదాకా ఆగాలని ఒప్పించి బైటకి పంపించేసరికి తలప్రాణం తోకకొచ్చింది ...మా అత్తగారూ ,అమ్మా నవ్వుకుంటూంటే తలకొట్టేసినట్లనిపించింది... ఇక చిన్నాడు పుట్టినపుడు ...డాక్టర్ ని కనుక్కున్నానంటూ నలభైయొక్కోరోజునే మొదలెట్టేశాడు...అలాంటి మనిషి...మూడునెలలు దాటి మరో మూడు వారాలైనా దరికి రావటంలేదంటే...భయంగా ఉందే వకూ!...మరో మగాడికి పిల్లని కన్నందుకా!?...అన్న ఊహ మెదిలేసరికి మనస్సు వికలమైపోతూందనుకో!...అన్నాను...
‘...ధైర్యం చెప్తావని నీకు పోన్ చేస్తే ఇలా దిగలాగుతావేంటే తల్లీ?...నేనూ అంతేగా!...’ అని వాపోయింది వకుళ...
...ఇది చెప్పు , రాహుల్ని చూస్తున్నాడా మధూ?...అన్నాను ...ఒక ఆలోచన బుఱ్ఱలో మెదలడంతో...
‘...చూడడమా!...తీరిక దొరికినప్పుడల్లా పిల్లలతో సమానంగావాడితో గడపడం...ఆ పైన మాటా మంతీ లేకుండా పడుక్కోడం... అంతే ...మరి వికాస్ సంగతేంటీ!?...’ అంది వకుళ
...తనూ అంతే!...ఇంట్లో ఉంటే పసిదాని తోనూ , కొడుకులతోనూ ఆడుకుని నిద్దరౌతున్నాడు తప్ప , నా పక్కకి చేరటం లేదు...నా కూతుర్ని చేరదీస్తున్నాడని సంతోషించాలో , నాకు దూరంగా ఉంటున్నాడని విచారించాలో అర్థం కాని పరిస్థితి... అన్నాను...
...మళ్ళీ మా మధ్య మౌనం...
...నువ్వు నిలదీస్తే మధు ఏమన్నాడూ?!...అన్నాను...
‘... ఏముందీ!...ఛ... అటువంటిదేమీ లేదు వకూ...నిజం...ఆఫీసులో పని బాగా ఎక్కువైపోయింది... అని ఏదో ఆలోచిస్తూ ఉండిపోయాడు ...ఏంటీ! ఆలోచిస్తున్నావ్?... అంటే , ...ఇక మానేద్దామనిపిస్తూంది వకూ... అటువంటి పనులు...నువ్వేమంటావ్!?... అన్నాడే!...నేను నోరు తెరిచేలోగా సెల్ మోగింది...మాట్లాడుతూ బైటికెళ్ళిపోయాడు...పొద్దున్నే ఏదో కాంపు... రేపు సాయంత్రానికొస్తాడు...’ అంది వకుళ...
...నిజం గా అన్నాడా!?... అన్నాను...
‘...అబధ్ధాలు చెప్తాననుకున్నావా!?...’ అంటూ కస్సు మంది వకుళ...
...ఆశ్చర్యంగా ఉందే!...వికాస్ కూడా ఇలాగే అన్నాడు... అన్నాను...
‘...వివరంగా చెప్పి చావు!...’ అందది...
...చెప్తా!...నిన్న రాత్రి తన కళ్ళబడేట్టుగా బుడిబుడి దీర్ఘాలు తీస్తూంటే ...ఏవైంది సంధ్యా!... అంటూ పక్కకి చేరి... ఓదార్చడం మొదలెట్టాడు ... వీలు చూసుకుని తనని అల్లుకుపోయాను... అతి సున్నితంగా ఓ మూడు - నాల్గు నిముషాల్లో ముగించేశాడు... ఆఫీసులో...బాగా అ...లి...సి...పోయినట్లున్నావ్!!... అన్నానమ్మా ...
... అవును... అంటూ బట్టలు సర్దుకుంటూన్నవాడే!... నా గొంతులో వెటకారం గుర్తు పట్టినట్లున్నాడు... ఇవాళ నువ్వనుకుంటూన్నదేదీ లేదు సంధ్యా! ... అంటూ మళ్ళీ పక్కకి చేరి ... ఓ మాట చెప్పనా! ... అయిందేదో అయిపోయింది గానీ...ఇక ముందు మానేద్దామా?... అన్నాడే , నా కుడి చేతిని తన చేతుల్లోకి తీసుకుని వేళ్ళు లెక్కెడుతూ!...నువ్వు ప్రోత్సహిస్తేనేగా ఇవన్నీ జరుగుత!...నాకెప్పుడూ ఇష్టం లేదు!...అన్నానే ...
‘...నమ్మాడా!?...’ అంటూ నవ్వింది వకుళ ...అంటే నీ ఉద్దేశ్యం?...అన్నాను ఘాటుగా
‘...ఓహో!... ఇవన్నీ...ఎలా మొదలయ్యాయో గుర్తు చెయ్యాలేంటీ!?...’ అని జవాబిచ్చింది వకుళ , ఏమాత్రం తగ్గకుండా...