சப்தஸ்வரங்கள் [discontinued]

[manigopal]

ராகவன் காலையில் எழுந்து ரெடியாகி உடை மாற்றி விட்டு வெளியே வந்து கதவை அடைக்கும் வரை இன்று ஒரு அதிர்ஷ்டம் அடிக்க போகிறதென்பதை தெரியாமல் இருந்தான்.

கதவை பூட்டி விட்டு படியிறங்கி தனது ஹோண்டா மோட்டார் சைக்கிளுக்கு அருகில் போகும் போது அவனுக்காகவே காத்து நின்ற சாந்தி அக்கா அவன் கண்ணில் பட்டாள்.

அவளை ஒரு முறை ஏறிட்டு பார்த்து விட்டு மறுபடியும் தலையை திருப்பிக் கொண்டு அமைதியாக மோட்டார் சைக்கிளை நோக்கி திரும்ப...சாந்தி அக்காவின் குரல் முதுகிற்கு பின்னால் இருந்து அவனுக்கு கேட்டது...

'தம்பி...தம்பி' என்று அவள் இருமுறை அழைத்த பிறகே அவன் மெதுவாக திரும்பி 'என்ன' என்று கேட்பதை போல அவளை பார்க்க....'ஒரு நிமிஷம் இங்க வந்துட்டு போ...'என்று சற்று கெஞ்சலாக சாந்தி அக்கா அவனை பார்த்து சொல்ல...அதை கேட்டு விட்டு ஒரு நிமிடம் அமைதியாக எதுவும் பேசாமல் அவளையே பார்த்துக் கொண்டு நின்றவனை நோக்கி...சாந்தி அக்கா மீண்டும் அதே போல மெதுவாக கெஞ்சுவதை போல அழைக்க...முகத்தில் எவ்வித உணர்ச்சியையும் வெளிப்படுத்தாமல் அவளுக்கு கேட்கும் படி மெதுவாக 'இல்ல...ஆபீசுக்கு நேரமாயிட்டு....'என்று தயங்குவதை போல இழுக்க....'அதெல்லாம் பரவாயில்லை தம்பி....ஒரே ஒரு நிமிஷம் வந்துட்டு போ...' என்று மீண்டும் அதே போல கண்களால் கெஞ்சுவதை போல அழைக்க....வேறு வழியின்றி செல்வதை போல...மோட்டார் சைக்கிளை விட்டு அகன்று ஐந்தாறடி தூரத்திலேயே நின்ற அவளை நோக்கி ராகவன் நடக்க....அவன் தனது அழைப்பை ஏற்று தன்னை நோக்கி வருகிறான் என்பதை புரிந்து கொண்டு அதனால் ஒரு லேசான புன்முறுவலோடு தனது வீட்டு கதவை நோக்கி அவள் திரும்பினாள்.

ஒரே காம்பவுண்டுக்குள் அவர்கள் வீடுகள் அடுத்தடுத்து இருந்தன...சொல்லப் போனால் அந்த வீடு ஒரே வீடுதான். ஐந்து சென்ட் நிலத்தில் கட்டப்பட்ட ஓரளவு சுமாரான வீடு. சாந்தி அக்காவுக்கு சொந்தமான வீடுதான். ராகவன் அங்கே பக்கத்து போர்ஷனில் வாடகைக்கு குடி இருக்கிறான்.

சாந்தி அக்காவுக்கு கணவர் கிடையாது. வருமான வரித்துறையில் பணிபுரிந்து வந்த அவளது கணவர் எதிர்பாராத விதமாக ஏழு வருடங்களுக்கு முன்பே அலுவலகத்தில் ஏற்பட்ட ஒரு அசம்பாவித விபத்தில் இறந்து போக...அதனால் நல்ல ஒரு தொகை நஷ்ட ஈடாக கிடைத்தது மட்டுமின்றி மத்திய அரசு ஊழியராக இருந்து இறந்து போனதால் மாதம் மாதம் செழிப்பான விதத்தில் பிஎப் பணமும் வந்து கொண்டிருந்தது.,

ஒரே ஒரு மகன். சந்திரமோகன். வயது 29. ராணுவத்தில் அதிகாரியாக இருக்கிறான். வடஇந்தியாவில் வேலை என்பதால் ஆறு மாதத்திற்கு ஒரு முறை ஊருக்கு வந்து செல்வான். மூன்று வருடங்களுக்கு முன்புதான் அவனுக்கு திருமணம் செய்து வைத்தாள்.

சொந்தத்திலேயே தெரிந்த பெண்ணாக வாணி கிடைக்க...அவளை சாந்திக்கும் சந்திரமோகனுக்கும் உடனே பிடித்து போய்விட காலம் தாழ்த்தாமல் திருமணம் நடக்க...இதோ இப்போது வாணி ஒரு வயது பெண் குழந்தையோடு மாமியாரோடு வாணி இங்கே இருக்கிறாள்.

ஏழு அறைகள் இருக்கிற வீட்டில் மாமியாரும் மருமகளுமாக இரண்டு பேர் மட்டுமே இருக்க....
இத்தனை பெரிய வீட்டை எதற்காக சும்மா வைத்திருக்க வேண்டும் என்று அம்மாவும் மகனும் பேசி முடிவெடுத்து பக்கத்தில் இருக்கிற மூன்று அறைகளை நடுவே கதவு வைத்து தனி வீடு போல மாற்றி வாடகைக்கு விட தீர்மானித்த போதுதான் தூரத்து சொந்தமான ராகவனுக்கு இந்த ஊருக்கு மாறுதல் கிடைக்க...அகே சுற்றி இங்கே சுற்றி அந்த விஷயம் சாந்திக்கு தெரியவர ... சாந்தியும் தன்னை நேரில் வந்து சந்திக்க சொல்ல....ஒரு வழியாக ராகவன் இந்த ஊருக்கு மாறுதலாகி வந்த அடுத்த நாளே சாந்தியை வந்து பார்த்தான்.

அவனுக்கும் கல்யாணமாகி மூன்று வருடங்கள்தான் ஆகி இருந்தது. மனைவி சந்தியா ஓரளவு சுமாரான குடும்பத்தை சேர்ந்த படித்த பெண். கல்யாணமாகி இரண்டு வருடங்களுக்கு மேலாக குழந்தை இல்லாமல் இருக்க...இந்த வீட்டிற்கு வந்த யோகமோ என்னவோ தெரியவில்லை... வந்த மூன்றாவது மாதத்திலேயே சந்தியா கர்ப்பம் தரித்தாள்.

இந்த வீட்டின் ராசிதான் என்று ராகவனும் சந்தியாவும் மட்டுமின்றி அவர்களுடைய பெற்றோர்களுமே நினைத்து சந்தோசப்பட சாந்தியிடமும் வாணியிடமும் சந்தியா ரொம்ப ஒட்டிக் கொண்டாள்.
அவள் மட்டுமின்றி ராகவனும் சாந்தியை வாய் நிறைய அக்கா அக்கா என்று அழைப்பான். வாணியை தந்து சொந்த தங்கை என்று சொந்தம் கொண்டாடி பாசம் காட்டினான்.

வெளியே போய் விட்டு வரும்போதெல்லாம், தனக்கும் தனது மனைவிக்கும் மட்டுமின்றி சாந்திக்கும் வாணிக்கும் சேர்த்து நிறைய பொருட்கள் வாங்கி வருவான்.
இதெல்லாம் எதற்கு தம்பி என்று சாந்தி செல்லமாக அங்கலாய்த்தாலும் அதை கண்டு கொள்ளாமல் பைநிறைய பழங்களும் தின்பண்டங்களும் வாங்கி வருவான். சந்தியாவும் அதை ஆதரிப்பாள்.

அதுமட்டுமின்றி வாரத்தில் ஒரு நாள் நால்வருக்கும் சேர்த்து நல்ல ஹோட்டலில் இருந்து சாப்பாடு வாங்கி வருவான்.
சாந்தியும் பதிலுக்கு அடிக்கடி ராகவனுக்கும் சந்தியாவுக்கும் எதையாவது ருசியாக சமைத்துக் கொடுப்பாள்.

சாந்திக்கும் சந்தியாவுக்கும் முன்பாக ராகவனும் வாணியும் மிகவும் பாசமாக பேசிக் கொள்வார்கள். நால்வரும் ஒன்றாக இருந்து டிவி பார்ப்பார்கள். சிலசமயம் வாணிக்காக நாப்கின் கூட வாங்கி வரச் சொல்லி சந்தியா ராகவனிடம் சொல்லி இருக்கிறாள்.

அதையும் தனியாக இல்லாமல் சாந்திக்கும் வாணிக்கும் முன்னால் வைத்தே சொல்வாள். ராகவன்தான் சற்று தயங்குவதை போல சந்தியாவையும் வாணி மற்றும் சாந்தியையும் மாறி மாறி பார்ப்பான்.
அந்த தயக்கமான பார்வையை பார்த்து விட்டு சந்தியாதான் மீண்டும் அவனிடம் சொல்வாள். 'எதுக்கு தயங்குறீங்க....வாணி என்ன தெரியாத பொண்ணா. ...? உங்க தங்கச்சிதானே...சும்மா போய் வாங்கிட்டு வாங்க' என்று விரட்டி இருக்கிறாள்.

அதை கேட்டு சாந்திக்கு சந்தோசம் தாங்க முடியாது. இத்தனை அன்னியோன்மாக பழகும் விதமாக வாடகைக்கு குடியிருக்க ஆட்கள் கிடைத்து இருக்கிறார்களே என்று அவளுக்கு சந்தோசமாக இருந்தது. 



சந்தியா இப்போது பேறுகாலத்திற்காக தனது தாய் வீட்டுக்கு போய் இருக்கிறாள்.
தற்போது ராகவன் மட்டுமே தனியாக இருப்பதால் அவனை கடையில் எல்லாம் போய் சாப்பிட்டு உடம்பை கெடுத்துக் கொள்ள வேண்டாம் என்றும் காலையிலும் இரவிலும் தனது வீட்டிலேயே சாப்பிட வேண்டும் என்று சாந்தி அக்கா சொல்ல...சந்தியாவும் அதற்கு சம்ம்மதம் கொடுக்கவே ராகவன் காலையில் குளித்து ரெடியாகி அலுவலகம் செல்லும் முன்பு சாந்தி வீட்டில் சாப்பிட்டு விட்டு இரவு சாப்பாட்டையும் அங்கேயே முடித்துக் கொண்டான்.
மதியம் அலுவலகத்திற்கு உள்ளேயே இருந்த கேண்டீனில் சாப்பிடுவான். சாந்தி அக்கா சிலசமயம் பரிமாறுவாள்.
அவள் ஏதாவது வேலையாக இருந்தால் வாணி பரிமாறுவாள். ராகவனும் வாணியும் ஓரளவு கலகலப்பாக பேசிக்கொள்வார்கள்.
வாணி அவனை வாய்நிறைய அண்ணா..அண்ணா...என்று அழைக்க....ராகவனும் பதிலுக்கு தங்கை பாசம் கொப்பளிக்கும் வகையில் வாணி வாணி என்று கூப்பிட்டு பேசுவான்
சந்தியாவும் வாணியும் மிக நெருங்கிய தோழிகளை போல பழகி வந்ததால் இருவருக்கும் இடையே எவ்வித ரகசியமும் இல்லாது தங்களுடைய அந்தரங்கமான விசயங்களை கூட பகிர்ந்து கொள்வார்கள்.
இன்னும் சொல்ல வேண்டும் என்றால் இருவரும் ஒருவருக்கொருவர் 'அண்ணி என்றும் மதனி என்றும் அழைத்து பேசிக் கொள்ளும் அளவுக்கு பழகி இருந்தார்கள்.
இருவரும் அவ்வப்போது தனியாக உட்கார்ந்து எதையாவது பேசி சிரிப்பார்கள். அதை கவனித்து சாந்தியும் அவர்களிடம் அப்படி என்ன ரகசியம் பேசிகிட்டு இருக்கீங்க...என்று கேட்பாள்.
ஆனால் அவர்களோ அதெல்லாம் சொல்ல முடியாது....எங்களுக்குள்ள ஆயிரம் இருக்கும்...என்று சொல்லி சிரிப்பார்கள்.
பெண்கள் மூவருமே ஒன்றாக குளிப்பது....முதுகு தேய்த்து விடுவது தலை பிணி விடுவது என்று மிகவும் நெருங்கிப் பழகினார்கள். ஒருவரை ஒருவர் கிண்டல் செய்வதும்....சீண்டி விளையாடுவதும் அவர்களுக்கு வாடிக்கையாகிப் போனது.
வாணியிடம் பேசி விட்டு வந்த பிறகு சந்தியா தனது கணவனிடம் ஒன்று விடாமல் சொல்வாள்.
வாணியின் கணவன்....அதாவது சாந்தியின் மகன் சந்திரமோகனுக்கு ஆண்குறியில் முன்தோல் இல்லை என்பதை கூட வாணி சந்தியாவிடம் சொல்ல....அதை சந்தியா ராகவனிடம் தனியாக இருக்கும்போது சொல்லி இருக்கிறாள். அதை கேட்டு விட்டு ராகவன் அவளை சீண்டுவான். 'அப்படின்னா....தோல் இல்லாமல் இருக்கிறதை பாக்கணும்னு ஒருவேளை ஆசையா இருக்கோ...?' என்று அவன் கேட்க...அவள் பதிலுக்கு....அவனை சீண்டும் விதமாக....'ம்ம்...ஆசை இல்லன்னு சொல்ல முடியாது...ஆனா அது தேவை இல்லை...' என்பாள்.
இந்த மாதிரி எல்லாம் சந்தியா அவனிடம் ஒன்று விடாமல் ஒப்புவித்ததில்....வாணியின் தொடையில் இருக்கிற அகலமான மச்சமும் சாந்தியின் வலது பக்கத்து மார்பில் கருவளையத்துக்கு ஒட்டினாற்போல இருக்கும் மச்சமும் கூட தெரிந்து இருந்தது.
அது மட்டும் இன்றி ராகவனுக்கு சந்தியாவின் பெண்குறியில் ரொம்ப நேரம் வாய் வைத்து சுவைப்பதில் நிறைய ஆசை உண்டு என்பதையும் அவனுடைய ஆண்குறியை வேகமாக சூப்பி விட சொல்வான் என்பதையும் சந்தியா வாணியிடம் சாந்தி அக்காவிடமும் சொல்லி இருக்கிறாள் என்பதையும் இவனிடமே அவள் சொல்ல....அதை கேட்டு விட்டு செல்லமாக தலையில் அடித்துக் கொள்வான்.
எதைத்தான் சொல்லனும்னு இல்லியாடி...என்று செல்லமாக சந்தியாவிடம் கோபிக்க...அவளோ அதை கேட்டு விட்டு குலுங்கி குலுங்கி சிரித்து விட்டு....இதுல என்னங்க இருக்கு.....அவங்களும் கல்யாணம் ஆனவங்கதானே....இதெல்லாம் அவங்க ரெண்டுபேருக்கும் தெரியாதா என்ன..../ என்று சொல்லி அவனை சமாதனப் படுத்துவாள்.
அது மட்டுமா...? வாணி அடிக்கடி அவளது அந்தரங்கத்தில் சவரம் செய்து கொள்வாள் என்பதும் அவளது கணவன் தற்போது ஊரில் இல்லை என்ற போதிலும் அங்கே சுத்தமாக வைத்துக் கொள்வதுதான் அவளுக்கு பிடிக்கும் என்பதும் கூட சந்தியா ராகவனிடம் சொல்லி இருக்கிறாள்.
அதை கேட்டு ராகவன் சந்தியாவை உற்றுப் பார்க்க...அதை கவனித்து விட்டு சந்தியா ஒரு நமுட்டு சிரிப்புடன்...எதுக்கு அப்படி பாக்குறீங்க...அங்கே பாக்கணும் போல இருக்கோ....என்று கேட்கவும்...பதிலுக்கு ராகவன் ஏதாவது சொல்வதும் வாடிக்கையான விஷயம்.
இப்படியாக அங்கே அந்த நால்வருக்குள்ளும் அரசால் புரசலாக எவ்வ்வித ரகசியமும் இல்லாமல்தான் இருந்தது. ஆயினும் ராகவன் வாணியிடம் மிகவும் கட்டுப் பாட்டோடுதான் பழகினான்.
வாணியும் அப்படித்தான். ராகவனிடம் வரம்பு மீறி எப்போதும் பேசியதும் இல்லை...பழகியதும் இல்லை... அவளது கணவனிடம் போனில் பேசும்போதெல்லாம் ராகவனை பற்றி மறக்காமல் புகழ்ந்து சொல்வாள். ராகவனும் சந்தியாவும் அவளுக்கு கிடைத்த அண்ணன் அண்ணி என்றே சொல்வாள்.
அதை கேட்டு விட்டு சாந்தியும் இவர்களிடம் வந்து வாணி சந்திரமோகனிடம் சொன்னதை சொல்லி மகிழ்வாள்.
இரவு நேரங்களில் சாப்பாடு முடிந்து டிவி பார்த்துக் கொண்டே அடிக்கடி நால்வரும் ஒன்றாக அமர்ந்து கேரம்போர்டு மற்றும் கார்ட்ஸ் விளையாடுவார்கள்.
அந்த நேரங்களில் வாணி மடியில் வைத்து இருக்கும் தனது குழந்தை பசியில் அழும் தருணங்களில் பால் கொடுப்பதற்காக அங்கே இருந்து எழுந்து அடுத்த அறைக்கு போய் பால் கொடுத்து விட்டு குழந்தையை உறங்க வைத்து விட்டு வருவாள். அத்தனை கண்ணியமாகவே பழகினாள் அவளுக்கு நைட்டி போடும் பழக்கம் உண்டு என்றாலும் ராகவன் வீட்டில் இருக்கும் சமயங்களில்., கூடுமானவரை நைட்டியை தவிர்த்து புடவை கட்டிக் கொள்வாள். அதை ஒரு முறை சந்தியா கவனித்து விட்டு அவளிடம் செல்லமாக கடிந்து கொண்டிருக்கிறாள்.
தனது கணவன் அவளை உடன்பிறவா சகோதரியாகத்தானே நினைத்து பழகுகிறார்....பிறகு எதற்காக இந்த மாதிரி நைட்டி போட தயங்க வேண்டும் என்று சொன்னதில் இருந்து .. சாந்தியும் சந்தியா சொன்னதை ஆமோதித்ததால் ராகவன் முன்பாக நைட்டி போட தொடங்கினாள்.
வழக்கம் போல இதையும் சந்தியா ராகவனிடம் சொல்லி இருக்கிறாள். அதை கேட்டு ராகவன் எதுவும் பேசாமல் சிரித்துக் கொள்வான். 


தற்போது ராகவன் மட்டுமே தனியாக இருப்பதால் அவனை கடையில் எல்லாம் போய் சாப்பிட்டு உடம்பை கெடுத்துக் கொள்ள வேண்டாம் என்றும் காலையிலும் இரவிலும் தனது வீட்டிலேயே சாப்பிட வேண்டும் என்று சாந்தி அக்கா சொல்ல...சந்தியாவும் அதற்கு சம்ம்மதம் கொடுக்கவே ராகவன் காலையில் குளித்து ரெடியாகி அலுவலகம் செல்லும் முன்பு சாந்தி வீட்டில் சாப்பிட்டு விட்டு இரவு சாப்பாட்டையும் அங்கேயே முடித்துக் கொண்டான். மதியம் அலுவலகத்திற்கு உள்ளேயே இருந்த கேண்டீனில் சாப்பிடுவான். சாந்தி அக்கா சிலசமயம் பரிமாறுவாள். அவள் ஏதாவது வேலையாக இருந்தால் வாணி பரிமாறுவாள். .
சந்தியா அவளது தாய்வீட்டுக்குப் போய் பத்து பதினைந்து நாட்கள் ஓடிவிட்ட நிலையில் ராகவன் காலையில் டிபன் சாப்பிடுவதற்கும் இரவு சாப்பாட்டுக்கும் வருவதை தவிர மற்ற நேரங்களில் தனது போர்ஷனிலேயே இருப்பதை கவனித்த சாந்தி அக்கா ஒரு நாள் அவனிடம் நேரிலேயே சொல்லி விட்டாள்.
தம்பி...என்ன திடீர்னு இந்த மாதிரில்லாம் பண்ற..?
'என்னக்கா....நீங்க என்ன சொல்றீங்கன்னு புரியலையே..."
'முன்னெல்லாம் ராத்திரி இங்க வந்து ஒண்ணா உட்கார்ந்து டிவி பார்த்துகிட்டு அரட்டை அடிச்சிகிட்டு இருப்பே...இப்போ சந்தியா ஊருக்கு போனதுல இருந்து முன்ன மாதிரி இல்லாம அங்கியே இருக்கியே...அதான் கேட்டேன்.'
'அப்படில்லாம் ஒன்னும் இல்லக்கா....சும்மாதான்....'
'இல்ல...நீ போய் சொல்ற...சந்தியா இல்லாத நேரத்துல எப்படி இங்க வர்றது...அப்படின்னு நினைக்கிற....என்ன சரிதானே...'
அதற்கு ராகவன் ஒன்றும் சொல்லாமல் வெறுமனே சிரிக்க....அதை பார்த்து விட்டு சாந்தி தொடர்ந்து பேசினாள்.
'நீ பதில் சொல்லலைன்னாலும் அதான் உண்மை...நான் இப்போ சொல்றேன் கேட்டுக்கோ...நிசமாவே நீ எங்க மேல பாசமா இருக்குறது உண்மையா இருந்தா எப்போதும் போல இரு...இந்த மாதிரி இருந்தா எனக்கு மனசு சங்கடமா இருக்குப்பா...'என்று கொஞ்சம் தளுதளுப்பதை போல அவள் சொல்ல...அதை கேட்டு பதரியத்தை போல ராகவன் சொன்னான்.
'ஐயோ..அக்கா....என்ன நீங்க இப்படில்லாம் பேசிகிட்டு இருக்கீங்க...இதோ..இப்பவே வர்றேன்...வாங்க..'என்று சொல்லி விட்டு அவளை கடந்து அவளுக்கு முன்பாக நடந்து சென்று அவள் வீட்டுக்குள் சென்று அங்கே நடு அறையில் டிவிக்கு முன்பாக கிடந்த கட்டிலில் உட்கார அவன் பின்னாலேயே நடந்து வந்த சாந்தி அதை பார்த்து கலகலவென்று சிரித்து விட்டு 'ம்ம்...இப்படித்தான் இருக்கணும்'என்று சொல்ல...இதை எல்லாம் அடுத்த அறையில் இருந்து கேட்டுக் கொண்டிருந்த வாணியும் வாய் நிறைந்த சிரிப்போடு அங்கே வர....மூவரும் ஒருவரை ஒருவர் பார்த்து சந்தோசத்தில் சிரித்துக் கொண்டார்கள்.

இதற்கிடையே ராகவன் மற்றொரு விசயத்தையும் கவனிக்கத் தவறவில்லை. சந்தியா ஊருக்குப் போனதில் இருந்து வாணியிடம் சில சின்ன சின்ன மாற்றங்கள் உண்டானதை கவனித்தான்.
சந்தியா இருந்தவரயிலும் வாணி அணிந்து கொண்ட நைட்டிக்கும் தற்போது அவள் அணிந்து கொள்ளும் நைட்டிக்கும் நிறையவே வித்தியாசம் இருந்தது. முன்பெல்லாம் கழுத்தை ஒட்டினாற்போல காலரும் இறங்கிய கைப்குதியும் சற்று லூசான நைட்டியும் அணிந்திருப்பாள்.
ஆனால் இப்போது ஒரு வார காலமாக அவள் அணிந்த இரண்டு நைட்டிகள் முன்புறம் நன்கு இறங்கியும் ஏறக்குறைய SLEEVELESS போன்று குட்டிக் கையும் நன்கு டைட்டாகவும் இருந்தது.
அதாவது அருகில் நின்று பார்த்தால் மிகவும் ஆபாசமாக இருந்தது. அது ராகவனுக்கு பிடித்து இருந்தாலும் கூடவே அவள் எதற்காக இந்த மாதிரி நைட்டி அணிய ஆரம்பித்து இருக்கிறாள் என்று ஆச்சரியமாகவும் இருந்தது. அதுமட்டும் இல்லாமல் இரண்டு நாட்களுக்கு முன்பு ஒரு விஷயம் நடந்தது. அது ஒரு ஞ்யாயிற்றுக்கிழமை.
லீவு நாள் என்பதால் ராகவனை வீட்டிலேயே மதியம் சாப்பிட சொல்லி இருந்ததால் அவன் சாந்தி வீட்டுக்குப் போய்...கால் கை கழுவுவதற்காக பின்புறம் செல்ல...அங்கே வாணி வீட்டை ஒட்டினாற்போல இருந்த சிமென்ட் திண்டில் அமர்ந்து தனது குழந்தைக்கு பாலூட்டிக் கொண்டிருந்தாள்.
வீட்டின் பின்புறம் ஓரளவு காலியிடம் இருந்ததால் அங்கே கருவேப்பிலை தென்னை கொய்யா போன்ற சில மரங்கள் இருந்தன.
திண்டின் மேல் இருந்த வாணி சுவற்றில் வசதியாக சாய்ந்து உட்கார்ந்து குழந்தைக்கு பாலூட்டிக் கொண்டிருந்ததால் ஒதுங்கி இருந்த புடவையிநூடே அவளது ஒரு பக்க முலை வெளியே தெரிந்து கொண்டிருந்தது. வீட்டினுள் இருந்து பின்புறத்திற்கு ராகவன் நடந்து வரும் காலடி கேட்ட போதும் கூட வாணி புடவையை சரி செய்யாமல் இருந்து கொண்டே பின்புற படிக்கட்டில் இறங்கிய ராகவனைப் பார்த்து ஒரு புன்னகை பூக்க...பதிலுக்கு அவளைப் பார்த்து சிரித்த ராகவனின் பார்வையில் அவளது ஒரு பக்க முலை முக்கால் வாசி தெரிய....அதை கண்டு சிறிதாக அதிர்ந்து தர்ம சங்கடமாக நிற்க அந்த நேரம் பார்த்து குட்டையாக இருந்த காம்பவுண்ட் சுவற்றின் அடுத்த பக்கத்தில் இருந்து ஒரு குரல் கேட்டது.
'என்ன வாணி...இன்னும் சாப்பிடலியா...குழந்தைக்கு பால் குடுக்கியா....இல்ல....உட்கார்ந்துட்டே தூங்குறியா...?' என்று அடுத்த வீட்டு பாக்கியம் அக்காவின் குரலை கேட்டு திடுக்கிட்டு திரும்பிய வாணி...ஒரு கையால் பட்டென்று புடவையை சரிசெய்து கொண்டே அந்த பாக்கியம் அக்காவை பார்த்து வலுக்கட்டாயமாக வரவழைத்துக் கொண்ட சிரிப்போடு ...'இல்லக்கா....இனிமேதான் சாப்பிடனும்...'என்றாள். அவளது பதிலை செவிமடுத்த
அந்த பாக்கியம் வாணிக்கு சற்று அருகிலேயே படிக்கட்டில் இருந்து இறங்கி நின்ற ராகவனை பார்த்து விட்டு மீண்டும் வாணியை நோக்கி....
'ம்ம்..என்ன உங்க அண்ணனுக்கு இன்னிக்கு விருந்தா...?' என்று ஒரு மாதிரி கேட்க....சாந்தி இந்த பேச்சு சத்தத்தை கேட்டு விட்டு வெளியே வந்து...சட்டென்று நிலைமையை புரிந்து கொண்டு பாக்கியத்தை நோக்கி ...'ஆமா பாக்கியம்...இன்னிக்கு லீவுதானே...அதான்...'என்று இழுக்க...'சரி..நான் குளிக்கப் போறேன்...'என்று சொல்லி விட்டு பாக்கியம் அங்கே இருந்து அகல....சாந்தி வலது பக்கம் அமர்ந்து இருந்த வாணியை நோக்கி சின்னதாக ஒரு கோபப் பார்வை வீசியதை ராகவன் கவனித்தான்.
ஆயினும் அதை கவனிக்காத மாதிரி திரும்பி கை கால் கழுவி விட்டு படியேறி சாந்தியை கடந்து வீட்டிற்குள் வந்த ராகவனுக்கு தன்னுடைய முதுகிற்கு பின்னால் சாந்தி வாணியிடம் ஏதோ சத்தம் போடுவது கேட்டது.
தனக்கு முன்பாக புடவையை ஒழுங்காக போடாமல் இருந்ததற்காகத்தான் சத்தம் போடுகிறாள் என்று ராகவனுக்கு புரிய அவனுக்கு ரொம்ப சங்கடமாக இருந்தது. சாந்தியும் ரொம்ப நேரம் தாமதிக்காமல் திரும்பி வந்து அவனுக்கு பரிமாற....அவனும் எதுவும் பேசாமல் சாப்பிட்டு விட்டு எழுந்து கை கழுவ மீண்டும் தயக்கமாக பின்னால் சென்றபோது....அதே இடத்தில் உட்கார்ந்து இருந்த வாணிக்கு கண்கள் கலங்கி இருந்ததை கண்டு கஷ்டமாக இருந்தது. அந்த தர்மசங்கடமான சூழ்நிலையில் இருந்து ஒருவாறு சமாளித்து வாணியிடம் எதுவும் பேசாமல் கை கழுவி விட்டு திரும்பி உள்ளே பாத்திரங்களை ஒதுக்கி வைத்துக்கொண்டிருந்த சாந்தியிடம் மட்டும் 'வர்றேன்' என்று ஒற்றை வார்த்தை சொல்லி விட்டு அங்கே இருந்து வெளியே வந்து தனது வீட்டுக்கு வந்து தொப்பென்று கட்டிலில் விழுந்தான். மனதுக்கு ரொம்ப கஷ்டமாக இருந்தது. கூடவே இனம்புரியாத ஒரு கோபமும் உண்டானது. நான் வேண்டும் என்றா அங்கே போனேன். அவர்கள்தானே கூப்பிட்டார்கள். எதிர்பாராமல் வாணியை அப்படி பார்த்ததற்கு நான் எப்படி பொறுப்பாவேன்.
வேண்டும்...எனக்கு வேண்டும்....இந்த மாதிரி எல்லாம் தவறாக நினைப்பார்கள் என்று தெரிந்து இருந்தால் அங்கே போயிருக்கவே மாட்டேனே....சந்தியா ஊருக்கு போனதில் இருந்து நானும் கூட தேவை இல்லாமல் அங்கே போகாமல்தானே இருந்தேன்... இந்த சாந்தி அக்காதானே அவங்களாகவே வந்து என்னை அடிக்கடி வரச் சொன்னார்கள்.
எல்லாம் போகட்டும்...இனிமேல் அந்த பாக்கவே போகக் கூடாது. நினைக்கவே வெட்கமாக இருக்கிறது....என்னவோ நான் வேணும்னே வாணியை பார்த்தது மாதிரி கேவலமா நினைச்சுட்டான்களே....என்று ரொம்ப நேரம் புழுங்கியபடி படுக்கையில் புரண்டவன் அப்படியே உறங்கி போய் விட்டான்.

[manigopal]

ராகவன் நிலைமை அப்படி இருந்தது என்றால் அங்கே சாந்திக்கு தனது திட்டம் மெல்ல மெல்ல நிறை வேறி வருவதை உணர்ந்து சந்தோசமாக இருந்தது.
தனது மருமகள் விரகதாபத்தில் துடிப்பதை கொஞ்ச நாட்களாகவே கவனித்துக் கொண்டிருந்த சாந்திக்கு ரொம்ப கஷ்டமாக இருந்தது.
அவள் வாணியின் பால் மிகுந்த பாசம் கொண்டிருந்த காரணத்தால் மருமகள் என்பதையும் மீறி அவளுடைய உடற்பசியை எந்த வழியிலாவது தீர்த்து வைக்க வேண்டும் என்று ஆசைப்பட்டாள்.
தனது மகன் ராணுவத்தில் இருந்து லீவில் வர இன்னும் சில மாதங்களாகும் என்பதால் அது வரை வாணி எப்படி தாங்கிக் கொள்வாள் என்று கவலைப் பட்டாள்.
இப்படி மருமகளை நினைத்து கவலைப் பட்ட சாந்திக்கு சமீபத்தில்தான் ஒரு வினோதமான ஆசை எழுந்தது. ராகவனும் வாணியும் மிகவும் அன்னியோன்யமாக பழகுகிறார்கள்.
என்னதான் அண்ணன் தங்கை என்று பழகினாலும் சந்தர்ப்பம் கிடைத்தால் அந்த மாதிரி ஏதாவது நடக்காமலா போய் விடும்...?
சந்தர்ப்பம் அமைய வேண்டும் என்று எதற்காக காத்திருக்க வேண்டும்....?
அந்த மாதிரியான சந்தர்ப்பத்தை நாமாகவே ஏன் ஏற்படுத்தக் கூடாது....? என்று யோசித்த சாந்தி மெல்ல மெல்ல தனது திட்டத்தை நிறைவேற்ற முயன்றாள்.
தனது மருமகளுக்கு தன்னால் இயன்ற சந்தோசத்தை கொடுக்க வேண்டும் என்று ஆசைப் பட்ட சாந்திக்கு அது தன்னுடைய மகனுக்கு செய்யும் துரோகம் என்றெல்லாம் தெரியவில்லை.
அதை அவள் அந்த விதத்தில் நினைத்துப் பார்க்கவும் தயாராக இல்லை. சாதாரணமாக ஒரு மாமியாருக்கு தோணாத ஒரு வினோத ஆசை அவளுக்கு உண்டானது.
எப்படியும் சந்திரமோகன் வர இன்னும் இரண்டு மூன்று மாதமாகும்... அவன் வரும்வரை வாணியால் பொறுத்து இருக்க முடியுமா...என்றெல்லாம் யோசித்த சாந்திக்கு கூடவே ஒரு வினோதமான ஆசையும் உண்டானதை மறுப்பதற்கில்லை.
என்னதான் 52 வயதானாலும் சாந்திக்கும் அந்த விசயத்தின் மீதான மோகம் குறையவில்லை... இந்த வயதில் தன்னால் வேறு யாருடனும் அந்த மாதிரியான உறவை ஏற்படுத்திக் கொள்ள இயலவில்லை என்றாலும்....அடுத்தவர்கள் உல்லாசிப்பதை பார்த்ததால் நன்றாக இருக்குமே என்று தோன்றியது.
அதுவும் தனது மருமகள் தன்னுடைய மகனோடு இல்லாமல் வேறு ஒருவனோடு உறவு கொள்வதை பார்த்தால் எப்படி இருக்கும் என்று தோன்றியது.
ஆகவே அதை மெல்ல மெல்ல செயல்படுத்த விரும்பினாள்.
இதற்காக அவள் மனதில் உதித்த ஆண்தான் பக்கத்து வீட்டு ராகவன்.
அவனுக்கு வாணியின் மேல் நிறைய பாசம் இருக்கிறது.
தங்கை தங்கை என்று சொன்னாலும் அவனும் ஒரு ஆண்தானே....அதை போல அப்படி ஒரு சூழ்நிலையை உண்டாக்கிக் கொடுத்தால் அவனுக்கும் அந்த மாதிரி ஒரு ஈர்ப்பு வாணியின் மீது வராதா என்ன....? என்று சாந்திக்கு தோன்றியது.
வாணிக்கும் அவன்பால் ஒரு ஈர்ப்பு இருந்ததை சாந்தி உணர்ந்தது இருக்கிறாள்.
அதை உறுதிப் படுத்திக் கொள்ள ஓரிரு முறை அவளிடம் ஜாடை மாடையாக பேசிப் பார்த்ததில் அதுவும் உறுதியாகி விட்டது.
சந்தியா ஊருக்கு கிளம்பி போன பிறகு சாந்தி வாணியிடம் மெதுவாக பேச்சை தொடங்கி இருந்தாள்.


ஸ்வரம் - ஐந்து

சந்தியா ஊருக்கு கிளம்பிப் போன இரண்டு நாட்கள் கழித்து காலை சாப்பாட்டை முடித்து விட்டு ராகவன் அலுவலகம் கிளம்பி போன பின்னர் சாந்தி சமையல் அறையில் வேலையை எல்லாம் முடித்து வீட்டு ஹாலில் உட்கார்ந்து குழந்தைக்கு பால் கொடுத்துக் கொண்டிருந்த வாணியின் அருகே வந்து உட்கார்ந்து கொண்டு எப்படி பேச்சை தொடங்கலாம் என்று யோசித்தபடி இருக்க...அதனை கவனித்த வாணி....
'என்ன அத்தை...ஏதோ யோசனையில இருக்குற மாதிரி தெரியுதே...எதை பத்தி யோசிச்சுகிட்டு இருக்கீங்க...?' என்று புன்னகைத்தபடி கேட்டாள்.
அதை செவியுற்ற சாந்தி ஒரு நீண்ட பெருமூச்சை வெளிபடுத்தி விட்டு அவளையே பார்த்து...'வேற என்ன...? எல்லாம் உன்னை பத்திதான் யோசனை பண்ணிக்கிட்டு இருக்கேன்...'என்று சொல்ல....அதை கேட்டு ஆச்சரியமான முகத்தோடு...'என்ன அத்தை சொல்றீங்க...என்னை பத்தி அப்படி என்ன யோசிக்க வேண்டி இருக்கு....?' என்று சொல்ல...'ம்ம்...எல்லாம் எனக்கு தெரியும்டி....'என்று பொடி வைத்து பேசுவதை போல சொல்ல... பால் குடித்து முடித்து விட்டதால் புடவை தலைப்பை சதிசெய்து கொண்டே குழந்தையை மடியில் நகர்த்திப் போட்டுக் கொண்டே சாந்தியை பார்த்து...'என்ன அத்தை...எனக்குப் புரியலையே....எனக்கு என்ன குறை...என்னை நீங்க நல்லாத்தானே பாத்துக்குரீங்க...?' என்று குழப்பம் விலகாத முகத்தோடு கேட்க...இதை விட சரியான தருணம் வேறு கிடைக்காது என்பதை உணர்ந்த சாந்தி பேச்சை சரியான திசைக்கு திருப்பினாள்.
'அதெல்லாம் நான் உன்னை நல்லாத்தான் பாத்துக்கிறேன்...அது எனக்கே நல்லா தெரியும்.....ஆனா அது போதுமாடி..?' என்று நிறுத்த...வாணி அதே குழப்பமான முகத்தோடு...'வேற என்ன வேணும் அத்தை....நீங்க என்ன சொல்ல வர்றீங்கன்னு எனக்கு தெரியலை அத்தை..' என்று சாந்தியின் முகத்தையே பார்க்க....சாந்தி நிதானமாக பேச தொடங்கினாள்.
'அதோ பாரு வாணி....உனக்கே தெரியும்...நான் உன்னை என்னோட மருமகளை மாதிரி பாக்கலை...நீ எனக்கு மகள் மாதிரிதான்...அப்படி இருக்குறப்போ ராத்திரி எல்லாம் நீ படுற கஷ்டத்தை நான் கவனிக்காம இருப்பேனா...?' என்று சொல்லி விட்டு மீண்டும் பேச்சை அப்படியே பாதியில் நிறுத்தி வாணியின் முகத்தை உற்றுப் பார்க்க....சாந்தி எதை பற்றி பேச வருகிறாள் என்பது இப்போது வாணிக்கு ஓரளவு பிடிபட தலையை தாழ்த்திக் கொண்டாள். அவளால் எதுவும் பேச முடியவில்லை என்பதை உணர்ந்து கொண்ட சாந்தி மீண்டும் பேச்சை விட்ட இடத்தில் இருந்தே தொடங்கினாள்.
'பாத்தியா....நான் எதை பத்தி சொல்றேன்னு இப்போ உனக்கே புரியுது இல்ல....நானும் கொஞ்ச நாளா உன்னை கவனிச்சுக்கிட்டுதாண்டி வர்றேன்...என்னதான் பகல் நேரத்துல நீ சந்தோசமா இருக்குற மாதிரி காட்டிகிட்டாலும் நைட் நேரத்துல உறங்காம புரண்டுகிட்டு இருக்குறதும்....அடிக்கடி நடு ராத்திரில போய் தலைக்கு குளிச்சுட்டு வந்து படுக்குறதும்....எல்லாம் எனக்கு தெரியும்டி...'
இப்போது வாணியின் கண்கள் லேசாக கலங்குவதை போல தெரிய....அதை கவனித்த சாந்தி...'ஏய்...நீ எதுக்குடி அதுக்காக வருத்தப்படனும்...இந்த வயசுல இதெல்லாம் சகஜம்தான்...இதுக்கெல்லாம் காரணம் நானும் என் மகனும்தாண்டி...எங்களை மன்னிச்சுக்கோடி...' என்று தழுதழுத்த குரலில் சொல்ல...நிஜமாகவே பதறிய குரலில் வாணி சாந்தியின் கையை பற்றிக் கொண்டு...'ஐயோ..என்ன அத்தை நீங்க...என்னென்னமோ சொல்றீங்க...நீங்க என்ன தப்பு செஞ்சீங்க...இல்ல உங்க புள்ளதான் என்ன தப்பு செஞ்சார்...?' என்று வினவ....சாந்தி மீண்டும் அவளைப் பார்த்து தணிந்த குரலில் சொன்னாள்.
'நீ ரொம்ப நல்லவ வாணி...அதான் இப்படி பெருந்தன்மையா சொல்ற...ஆனா நான் சொல்றதுதான் நிஜம்....பட்டாளத்துல வேலை பாக்குற மகனுக்கு பொண்ணு பாக்குரப்பவே எனக்கு உன்னை மாதிரி ஒரு வயசு பொண்ணோட மனசு புரிஞ்சு இருக்கணும்....நானும் உன் வயசை கடந்து வந்தவதான்... அப்படி இல்லைன்னா என் மகனுக்காவது ஒரு பொண்ணோட மனசு புரிஞ்சு இருக்கணும்....ரெண்டு பேருமே அதை பத்தி கொஞ்சம் கூட யோசிக்கலை... அவனும் கல்யாணம் ஆனா கையோட கொஞ்ச நாள் உன்கூட இருந்துட்டு ருசி காமிச்சுட்டு போய்ட்டான்...அதுக்கு பிறகு ஆறு மாசத்துக்கு ஒரு தடவை வந்துட்டு பத்து இருவது நாள் இருந்துட்டு உனக்கு ஆசை காமிச்சுட்டு போய்டுவான்...ஆனா அவன் போனதுக்கு பிறகு அவனை நினச்சு நீ படுற அவஸ்தை இருக்கே....அய்யய்யோ...அதை நான் எத்தனை நாள் கவனிச்சுகிட்டு இருக்கேன் தெரியுமா....நீயும் என்னை எப்படில்லாம் கவனிச்சுக்கிறே....பதிலுக்கு நான் உன்னை இப்படி தவிக்க விட்டிட்டு இருக்கேனே...'என்று மிகவும் கவலை தோய்ந்த குரலில் சொல்ல...சாந்தியை ஆறுதல் படுத்தும் விதமாக வாணி மீண்டும் அவளது கையை பிடித்துக் கொண்டு....'ஐயோ...என்ன அதஹை நீங்க...இதை எல்லாம் ஒரு விசயம்னு இப்படில்லாம் வருத்தப் பட்டு பேசுறீங்க...விடுங்க அத்தை...' என்று சொல்ல....'அப்புறம் இதை வேற என்னடி பெரிய விஷயம் இருக்கப் போவுது...கல்யாணம்னு ஒண்ணு எதுக்குடி பண்ணி வைக்கிறோம்......வயசு இருக்குறப்பவே அந்த சுகத்தை அனுபவிக்கனும்தானே....அதுக்கு வழியில்லைன்னா அப்புறம் கவலையா இருக்காதா....?' என்று சொல்லி புடவை முந்தானையால் உறிஞ்சிய மூக்கை துடைக்க...
'விடுங்க அத்தை....அதுக்கு என்ன செய்ய...? சம்பாதிக்கத்தானே அவரு போயிருக்காரு...இன்னும் ரெண்டு அல்லது மூணு மாசத்துலதான் திரும்பி வந்துருவாரே...அப்புறம் என்ன அத்தை....விடுங்க அத்தை....' என்று வாணி அவளை ஆறுதல் படுத்துவதை போல சொல்ல....சாந்தி பேச்சை விட விரும்பாமல் மீண்டும் பேசினாள்....
'ஏய்....நேரடியாவே கேக்குறேன்...மறைக்காம சொல்லு....நீ சொல்ற மாதிரி அவன் வர்றதுக்கு இன்னும் ரெண்டு மூணு மாசம் ஆகும்...அது வரை நீ அவஸ்தை படாம இருந்துக்குவியா...?'
அந்த கேள்விக்கு வாணியால் சாந்தியின் முகத்தை பார்த்து பதில் சொல்ல முடியவில்லை....ஆகவே தலையை தொங்கப் போட்டுக்கொண்டே மெதுவா சொன்னாள்.
'நீங்க இப்படி கேக்குறதுனால நானும் வெளிப்படையாவே சொல்றேன் அத்தை....ஏன்னா...நீங்க எனக்கு அம்மா மாதிரி....அதனால சொல்றேன்....
நீங்க சொல்றது சரிதான் அத்தை....ரொம்ப கஷ்டமாத்தான் இருக்கு.... அவரு எப்ப வருவாரோன்னு மனசு ரொம்ப ஏங்குது...உடம்பெல்லாம் ராத்திரி நேரத்துல பரபரன்னு வருது....உறக்கம் வர மாட்டேங்குது....ஆனா வேற என்ன செய்றது அத்தை....நான் அட்ஜஸ்ட் பண்ணிக்கிறேன்... நீங்க கவலைப் ப்படாதீங்க.... அதை நினச்சு நீங்க இப்படி வேதனை பட்டு பேசுறதே எனக்கு ரொம்ப ஆறுதலா இருக்கு அத்தை....விடுங்க அத்தை...வேற வழி இல்லையே...' என்று அவளும் ஒரு மூச்சை உள்வாங்கி வெளிப்படுத்தியபடி சொல்ல....சாந்தி அந்த வாய்ப்பை கப்பென்று பிடித்துக்கொண்டாள்.
வாணி அப்படி பேசி நிறுத்தியது....சாந்தி சற்று நெருங்கி உட்கார்ந்தபடி...சட்டென்று சொன்னாள்.
'வழி இல்லாம் எல்லாம் இல்லை...'
அதை கேட்டு சற்று ஆச்சரியப்பட்டு நிமிர்ந்து பார்த்த வாணி....'என்ன அத்தை சொல்றீங்க...புரியலை...' என்று சொல்ல...சாந்தியின் முகத்தில் ஒரு சிறிய புன்னகை உண்டானது. ஏற்கனவே குழம்பிய வாணி சாந்தியின் முகத்தில் தோன்றிய அந்த சிறிய புன்னகையை கண்டு மேலும் குழம்பினாள்.
'ஐயோ...அத்தை நீங்க சொல்றீங்கன்னு எனக்கு புரியலை....கொஞ்சம் விளக்கமா சொல்லுங்களேன்...'
இப்போது சாந்தி மிகவும் நிதானமாக வாணியை பார்த்து பேச தொடங்கினாள்.
'எல்லாம் நம்ம கையிலதாண்டி இருக்கு.....'
'ஐயோ...அத்தை....என்னை நீங்க ரொம்பவும் குழப்புறீங்க....விளக்கமா சொல்லுங்க அத்தை...' வாணியின் குரலில் ஒரு பரபரப்பு தொற்றிக் கொண்டதை சாந்தி கவனிக்கத் தவறவில்லை.... சாந்தியின் பதில் வெளிப்படும் முன்பே வாணி படபடப்பாக கேட்டாள்.
'உங்க புள்ளை ஏதாவது லீவு எடுத்துட்டு வராங்களா அத்தை....?'
'ம்கும்...அதெல்லாம் இல்லை....'
'அப்புறம் வேற என்ன அத்தை...?'
'ம்ம்...சொல்றேன்...அதுக்கு முன்னாடி நான் கேக்குறதுக்கு பதில் சொல்லு...'
தன் கணவன் ஏதாவது அவசரமாக லீவு எடுத்துக் கொண்டுதான் வரப் போகிறானே என்று அவசரப் பட்டு நினைத்தது பொய்யாகிப் போனதில் சட்டென்று முகம் வாடினாலும்....சாந்தி அப்படி என்ன கேட்கப் போகிறாள் என்று ஆவல் எழ...வாணி அவளையே பார்த்தாள்.
அடுத்து சாந்தி கேட்ட கேள்வி....வாணியை ரொம்பவும் குழப்பினாலும் கூடவே ஒரு பரவசம் எழுந்ததை மறுப்பதற்கில்லை.
'நம்ம ராகவன் தம்பியை பத்தி நீ என்னடி நினைக்கிற...?' இதுதான் சாந்தி கேட்ட கேள்வி...
இந்த நேரத்தில் ராகவன் அண்ணனை பற்றி எதற்காக அத்தை நம்மிடம் கேட்க வேண்டும்....இந்த விஷயம் பேசிக் கொண்டிருக்கும் போது அவரை பற்றி எதற்காக கேட்க வேண்டும்.... ஆயினும் அத்தை காரணம் இல்லாமல் எதையும் கேட்க மாட்டார்களே....என்று குழப்பமும் கூடவே இனம்புரியாத ஒரு பரவசமும் வாணியை ஆட்கொண்டது.


ஸ்வரம் - ஆறு

வாணியின் மனதில் ஏதோ ஒரு பொறி தட்டினாலும் முழுமையாக புரியாததால் சாந்தியை உற்று நோக்கியபடி ...
'நீங்க .....நீங்க என்ன கேக்குறீங்கன்னு புரியலை அத்தை...' என்று தடுமாற்றமாக சொன்னாள்.
சாந்தி அதே நிதானத்துடன் மீண்டும் கேட்டாள்.
'ராகவன் தம்பியை பத்தி நீ என்ன நினைக்கிற....?'
'அவருக்கே என்ன அத்தை....ரொம்ப நல்ல மனுஷன்...சொந்த அண்ணன் மாதிரி என்கிட்டே நடந்துக்கிறார்...'
'ம்ம்...வேற ...?'
'வேற என்ன.....?'
'ஆள் பாக்க எப்படி இருக்கிறார்...'
ஏற்கனவே மனதுக்குள் பரவசமான உணர்ச்சி ஓடிக் கொண்டிருந்த வாணிக்கு சாந்தியின் இந்த கேள்வி மேலும் பரவசமூட்டியது.
ஆயினும் அந்த பரவசத்தை வெளிக்காட்டாமல் தன்னை சற்று கட்டுப் படுத்திக் கொண்டு நிதானமாக சொன்னாள்.
'அவருக்கென்ன....பாக்க நல்லாத்தான் இருக்கார்....சந்தியாவுக்கேத்த நல்ல சரியான ஜோடி....'
'ம்ம்...அதான் சொல்றேன்...சந்தியா ஊருக்கு போனதுல இருந்து அவனும் ஒரு மாதிரி தவிச்சுக்கிட்டுதான் இருக்கான்...'
'அப்படியா....எப்படி சொல்றீங்க...?'
'ராத்திரி ரொம்ப நேரம் டிவி ஓடுதே...கவனிக்கலியா....வழக்கமா பத்த பத்தரை மணிக்கெல்லாம் தூங்கிடுவான்....ஆனா இப்போ அவன் ஊருக்கு போனதுல இருந்து ரொம்ப நேரம் தூங்காம இருக்கான்...'
உண்மையில் இதெல்லாம் ஒரு காரணம் இல்லை என்றாலும் கூட தந்து பேச்சுக்கு வலு சேர்ப்பதற்காக சாந்தி இந்த விஷயத்தை பெரிது படுத்துவதை போல வாணியிடம் சொல்ல...'ஐயோ...என்ன அத்தை நீங்க....சந்தியா இல்லாம தனியா ப்ரீயா இருக்குறதால அவரு அப்படி ரொம்ப நேரம் முழிச்சுகிட்டு இருக்காரு...'
'போடி..இவளே....சந்தியா இருந்தவரை ஒரு ராத்திரி கூட அங்கே அந்த மாதிரி சத்தம் கேட்காம இருந்தது இல்லை....ஆனா இப்போ அதுக்கு வழி இல்லியே...அதான் அவன் உறக்கம் வராம அந்த மாதிரி முழிச்சுகிட்டு இருக்கான்...'
'சரி...அதுக்கு என்ன அத்தை...?'
'ம்ம்....நீ ஒரு விவரம் புரியாதவடி....'
'நிஜமாலுமே எனக்கு புரியலை அத்தை....'
'அதான் எனக்கு தெரியுதே....நான் என்ன சொல்ல வர்றேன்னா.....அங்கே அவனும் சந்தியா இல்லாம உன்னை மாதிரி ரொம்ப கஷ்டப் படுறாண்டி....'
சாந்தி இத்தனை வெளிப்படையாக சொன்னவுடன் வாணிக்குள் மேலும் பரவசம் உண்டாக...ஆயினும் அதை கட்டுப் படுத்திக் கொண்டு ..
'அதுக்கு நாம என்ன அத்தை பண்ண முடியும்..../' என்று அப்பாவியாக கேட்க....
'நாம நினைச்சா அவனுக்கு உதவி பண்ண முடியுமடி....'என்று சொல்லி நிறுத்தி விட்டு வாணியை உற்றுப் பார்த்தாள்.
சுற்றி வளைத்து அவள் எங்கே வரப் போகிறாள் என்று வாணிக்கு முக்கால் வாசி புரிந்து போயிற்று.
ஆனால் எப்படி அந்த பேச்சை தானாக வளர்ப்பது என்று புரியாமல்...
.'அத்தை அது அவரோட கஷ்டம்....அதுக்கு நீங்க என்ன பண்ண முடியும்....?' என்றாள்.
'அட...மக்கு....நான் அதுல ஒன்னும் பண்ண முடியாதுடி....நீ நினச்சா அவனுக்கு உதவி பண்ணலாம்டி...'
'அத்தை....நிஜமாவே எனக்குப் புரியலை....'
'ம்கும்....இதுக்கு மேல நான் எப்படிம்மா விவரமா சொல்ல....?'
'அத்தை....அப்போ நீங்க என்ன சொல்ல வர்றீங்க....?'
'ம்ம்...ஆமாடி....சந்திரன் இல்லாம நீயும் அவஸ்தை படுற.....சந்தியா இல்லாம அவனும் அங்க கஷ்டப் படுறான்...நீ நினச்சா ரெண்டு பேருமே கஷ்டப் படாம இருக்கலாம்டி...' இதற்கு மேல் வெளிப்படையாக சொல்ல முடியுமா என்ன...?
'அத்தை...நீங்க தெரிஞ்சுதான் பேசுறீங்களா...அவரு அந்த மாதிரில்லாம் நடந்துக்கிற ஆள் இல்லை அத்தை....அதுவும் இல்லாம அந்த மாதிரி நினைச்சுப் பாக்கவே ஒரு மாதிரி இருக்கு அத்தை...'
'ஏய்....மறைக்காம சொல்லு.....உனக்கு அவனை பாக்கும் போது அணு அளவு கூட ஒரு ஈர்ப்பு இல்லையா என்ன...?'
'ஐயோ...அத்தை...என்ன கேக்குறீங்க....?'
'ஆமாடி....நேரடியாவே கேக்குறேன்...அந்த மாதிரி சந்தர்ப்பம் அமைஞ்சா என்ன செய்வே....?'
'ஐயோ....உங்க மகனுக்கு துரோகம் பண்ண சொல்றீங்களா அத்தை...?'
'போடி...இவளே....துரோகம்னா என்னடி....தெரியாம செஞ்சாதான் துரோகம்...உன் புருஷனை பெத்தவ நானே உன்கிட்ட கேக்குறேன்...எனக்கு தெரிஞ்சு பண்றது எப்படிடி துரோகமாகும்....?'
இப்போது இருக்குமிடையே கொஞ்ச நேரம் ஒரு அமைதி நிலவியது. இருவருமே எதுவும் பேசிக் கொள்ளாமல் இருந்தார்கள்.
வாணி தலையை குனிந்தபடி எதையோ யோசித்தபடி இருக்க...சாந்தி வாணியின் முகத்தையே பார்த்துக் கொண்டிருந்தாள்.
வெகுநேரம் தலையை குனிந்த நிலையிலேயே வாணி அமர்ந்திருக்க....அவளுடைய தயக்கத்தையும் மன ஓட்டத்தையும் புரிந்து கொண்ட சாந்தி உட்கார்ந்து இருந்த நிலையிலேயே மேலும் சற்று வாணியை நெருங்கி அமர்ந்து வலது கையால் வாணியின் முகத்தை நிமிர்த்த....வானியில் கண்கள் லேசாக கலங்கி இருந்ததை கண்டு ... 'எதுக்குடி இப்போ இப்படி கண் கலங்குற......நீ படுற கஷ்டத்தை பாக்க முடியாமத்தானே நான் அப்படி சொன்னேன்...?" என்று ஆறுதலாக சொல்ல....சின்னதாக மூக்கை உறிஞ்சியபடி...வாணி சாந்தியை பார்த்து....'என்ன இருந்தாலும்....அப்படில்லாம் நடந்துக்க முடியுமா அத்தை....அது தப்பில்லையா....?' என்று கேட்டதிலிருந்தே வாணியின் மறைமுகமான சம்மதத்தை உணர்ந்து கொண்ட சாந்தி தனக்குள் சந்தோஷித்தபடி... 'ஒன்னும் தப்பில்லைடி....நீ என்னோட மகனோட பொண்டாட்டி...நானே உன்கிட்ட இந்த விஷயத்தை சொல்றேன்னா நான் உன்னோட கஷ்டத்தை பார்த்து எந்த அளவுக்கு வருத்தப் படுறேன்னு புரிஞ்சுக்கோ....எனக்கு இதை விட்டா வேற வழி தெரியலைடி....இதுக்கு மேல உன் இஷ்டம்....' என்று பேச்சை நிறுத்துவதை போல மீண்டும் பழையபடி நகர்ந்து உட்கார்ந்து கொள்ள....வாணி சற்று இடைவெளி விட்டு...
'நீங்க சொல்றது புரியுது அத்தை....ஆனா இது கஷ்டம் அத்தை....நான் அவர்கிட்ட அண்ணன் மாதிரிதான் பழகுறேன்...அவரும் என்கிட்டே அந்த மாதிரி தான் நடந்துக்கிறார் அத்தை...'
'போடி...போ....அண்ணன் தங்கச்சி எல்லாம் ஒரு லிமிட்டு வரைக்கும்தாண்டி....இந்த காலத்துல கூடப் பிறந்த அண்ணன் தங்கச்சியையே நம்ப முடியல...இதுல நீ வேற....'
'அப்போ....இது தப்பிலைன்னு சொல்றீங்களா....... ?'
'ஆமாடி....எல்லாம் நம்ம மனசு நினைக்குறதுதான் வாணி....நான் ஒன்னும் இதை திடீர்னு நினைச்சு சொல்லலை....ரொம்ப யோசிச்சுதான் சொல்றேன்....ராகவன் ரொம்ப நல்ல பையன்....நாம பேசிக்கிற மாதிரி நடந்தா கூட வெளியே யார்கிட்டயும் சொல்ல மாட்டான்....ஏன்..சந்தியாவுக்கு கூட தெரியாது....அது மட்டுமில்லாம நல்ல ஆரோக்கியமான பையானத்தான் இருக்கான்....அழகாவும் இருக்கான்....வேற எந்த கெட்ட பழக்கமும் இல்லாத பையனா இருக்கான்.....அண்ணன் மாதிரி உன்கிட்ட பழகுறான்னு நீ சொல்றதுக்காக வேணும்னா ....இப்போ நான் சொல்றேன்....இந்த நிமிஷத்துல இருந்து நான் ராகவனையும் என்னோட மகன் மாதிரி நினச்ச்க்கிறேன்...என்ன இப்போ சரிதானே...?' என்று நீளமாக பேசி முடித்தாள்.
சாந்தி இப்படி நீளமாக பேசும்போதே அதை கேட்டுக் கொண்டிருந்த வாணியின் மனதில் மேலும் மேலும் சந்தோஷ அலைகள் எழுந்தன.
'நீங்க சொல்றதை பார்த்தா ராகவன் அண்ணன் என்னை சும்மா பேருக்காகத்தான் தங்கச்ச்சி தங்கச்சின்னு கூப்பிகிட்டு இருக்காரா...?'
'அப்படி இல்லைடி....அவன் இந்த நிமிஷம் வரை நம்மகிட்ட நல்ல டீசண்டாதான் பழகிக்கிட்டு இருக்கான். ...ஆனா அவனுக்கும் உன்மேல கொஞ்சம் ஈர்ப்பு இருக்குன்னு நான் புரிஞ்சு வச்சு இருக்கேன்...?'
'என்ன சொல்றீங்க அத்தை...?'
'ஆமாடி.....ரெண்டு மூணு தடவை ஏதேதோ பேசிகிட்டு இருக்கும் போது....மெனக்கிட்டு 'நம்ம வீணா மாதிரி.....நம்ம வீணா மாதிரி' பாதின்னு உன்னை உதாரணம் காட்டி பேசி இருக்கான்.. நிஜமாவே அந்த பேச்சுக்கு நடுவுல உன்னோட பேரை நுழைக்க வேண்டிய அவசியமே இல்லை....ஆனா அவன் வேணும்னு உன் பேரை உதாரணம் காட்டி பேசினான்....அதுவும் இல்லாம அப்படி உன்னோட பேரை சொல்லும்போதே அவன் முகத்துல ஒரு சந்தோசம் உண்டானதைக் நான் கவனிச்சு இருக்கேன்...அதனாலதான் சொல்றேன்....கொஞ்சம் சான்ஸ் கிடைச்சாலும் அவன் மடங்கிருவான்....'
'ஐயோ அத்தை....நீங்க எப்படில்லாம் கவனிச்சு இருக்கீங்க....நீங்க பெரிய ஆள்தான் அத்தை... '
'ஆமாடி....என்னோட அனுபவுத்துல இதெல்லாம் கவனிக்காம இருக்க முடியுமாடி....உன் மாமா இருக்குறப்போ அவரு வேலை விசயமா ஒரு அஞ்சு நாள் வெளியூரு போனா நான் என்ன பாடு பட்டு இருக்கேன்னு எனக்கு தெரியும்டி....அதனாலதான் நான் இப்போ எல்லாத்தையும் யோசிச்சு பாத்து உன்கிட்ட சொல்றேன்.....இதை எல்லாம் சொல்றதாலே நீ என்னை எதுவும் தப்பா நினச்சுக்காதேடி...'
'ஐயோ...இல்லை அத்தை....நீங்க நினைக்கிறதை என்னால புரிஞ்சுக்க முடியுது .....ஆனா திடீர்னு நீங்க இப்படி சொன்னவுடனே எனக்கு என்ன சொல்லன்னு தெரியல அத்தை...ஆனா இது தப்புன்னு மட்டும் மனசுக்கு படுது ....'
'சரி...வீணா....நான் திடீர்னு இப்படி கேட்டதால உனக்கு குழப்பமா இருக்கு.....ஒண்ணு பண்ணலாம் ...நான் குளிக்கப் போறேன் ...நீயும் குளிச்சுட்டு சாபிட்டுட்டு நல்லா ரெஸ்ட் எடு ....மத்தியானத்துக்கு மேல நாம இதை பத்தி பேசலாம்....என்ன சரியா...?' என்று சொல்லிவிட்டு...அங்கே இருந்து சாந்தி எழுந்து போக....வீணா பலவிதமான உணர்ச்சி போராட்டத்தில் அதே இடத்தில் உட்கார்ந்து இருந்தாள்.

[manigopal]

சாந்தி சொன்னதை போலவே அதன் பிறகு வாணியிடம் எதுவும் பேசாமல் போய் குளித்து விட்டு காலை சாப்பாட்டை முடித்து விட்டு மீண்டும் சமையல் அறைக்குள் போய் விட்டாள்.
வாணியும் எழுந்து குழந்தையை உறங்க வைத்து விட்டு வீட்டின் பின்னால் சென்று பாத் ரூமுக்குள் சென்று உடைகளை களைந்து விட்டு ரொம்ப நேரம் குளித்தாள்.
சாந்தி தன்னிடம் சொன்னவற்றை மனதில் ஓடவிட்டபடி எத்தனை நேரம் குளித்தாள் என்று தெரியாமல் குளித்து முடித்து விட்டு தலை துவட்டி விட்டு புதியதொரு உள் பாவாடையை எடுத்து மார்புக்கு மேலாக கட்டிக் கொண்டு வெளியே வந்தாள்.
இந்த இடத்தில் வாணியை பற்றி சொல்லியே ஆக வேண்டும். அவள் சினிமா நடிகையை போன்று அத்தனை பெரிய அழகி இல்லை என்றாலும் பார்ப்பவரை திரும்பி பார்க்க வைக்கும் அழகுக்கு சொந்தக்காரி.
நல்ல நிறமும் நீளமான தலை முடியும் நல்ல மீடியமான உயரமும் சற்று பூசினாற்போல உடம்புமாக பார்க்க சுந்தரியாகத்தான் இருந்தாள். குழந்தைக்கு பால் கொடுத்துக் கொண்டிருப்பதால் நல்ல திரட்சியான முலைகளும் அதற்கேற்ற மாதிரி மத்தளம் போன்ற இடுப்புமாக கவர்ச்சியாகவே இருந்தாள்.
உண்மையில் ராகவனுக்கு ஆணியை பார்க்கும் போதெல்லாம் 'உதடுதான் தங்கை' என்று உச்சரிக்குமே தவிர.. மனதில் அவ்வப்போது சின்ன சின்ன காமக்கீற்று ஒடி மறையவே செய்யும்.
சந்தியாவும் வாணிக்கு அழகில் சற்றும் சளைத்தவளில்லை என்றாலும் ராகவனுக்கு என்னவோ சந்தியாவை விட வாணி சற்று கவர்ச்சியாகத்தான் தெரிந்தாள்.
அக்கறைக்கு இக்கரை எப்போதுமே பச்சைதானே....? ஆனால் என்ன செய்ய...ஏதாவது தவறாக நிகழ்ந்து விடக் கூடாதே என்று அவன் மிகவும் கவனமாகவே நடந்து வந்தான்.
வாணியிடம் மூன்று சிறப்புகள் உண்டு....அவள் சிரிக்கும் போது தெரியும் அழகான பல்வரிசை ஒன்று.
அடுத்து ஒளிவு மறைவாகத் தெரியும் முளை அழகு. கடைசியாக அவள் எத்தனைதான் பதவிசாக புடவை உடுத்தி இருந்தாலும் அதையும் மீறி வெளிப்படும் அவளுடைய இடுப்பு பிரதேசம்.
இந்த மூன்றையுமே ராகவன் கவனிக்காமல் இல்லை...ஆனால் என்ன பயன்.. ? தங்கை என்ற பொய்வளையத்தில் வளைய வரும் நிலைமையில் எதையும் வெளிக்காட்டிக் கொள்ள தருணம் கிடைக்க வில்லை.
உள்பாவாடை கட்டிக்கொண்டு வெளியே வந்த வாணியை அந்த நேரம் பார்த்து அடுத்த வீட்டின் பின்புறம் வந்த பாக்கியம் அக்கா பார்த்து விட...இருவரும் அனிச்சையாக ஒருவர் ஒருவர் பார்த்து சிரித்துக் கொண்டார்கள்.
'என்ன வாணி...இப்பதான் குளிச்சியா...?'
'ஆமாக்கா....'
'குளிச்சுட்டு வர்றப்ப உன்னை பாக்கும்போது புதுசா பூத்த பூ மாதிரி இருக்கியேடி....என்ன அழகுடி நீ....உள்ள போனவுடனே சாந்திகிட்ட சொல்லி சுத்தி போடச் சொல்லுடி....என் கண்ணே பட்டுடும் போல இருக்குடி....'
'போங்கக்கா...உங்களுக்கு வேற வேலையே இல்லை...'
'நிஜமாத்தாண்டி சொல்றேன்...சாந்திக்கு முன்னாலேயே நீ என் கண்ணுல பட்டு இருந்தேன்னா என் பையனுக்குதாண்டி உன்னை கட்டி வச்சிருப்பேன்...'
'நூறு தடவை இதை சொல்லிட்டீங்க...போங்கக்கா...நான் என் அத்தைகிட்ட சொல்லிடுவேன்...'
'தாராளமா சொல்லிக்கொடி...நான் உன் அத்தைகிட்டே இதை சொல்லி இருக்கேனே...'
அதற்கு மேல் வாணி அங்கெ நின்று பேச்சை வளர்க்காமல் வீட்டுக்குள் வந்து ஈரமாக இருந்த தலை முடியை வாரிமுடிந்து கொண்டு வேறு புடவைக்கு மாறி சமையல் அறைக்கு போய் சிம்பிளாக சாப்பிட்டு விட்டு தனது அறைக்கு வந்து கட்டிலில் படுத்தாள்.
சமையல் அறையில் இருந்த சாந்தியும் தேவை இல்லாமல் வேறு எதுவும் பேசாமல் அவளுக்கு சாப்பாடு பரிமாறி விட்டு சமையல் வேலையை பார்த்துக் கொண்டிருந்தாள்.
அறையில் வந்து கட்டிலில் படுத்த வாணிக்கு ரொம்பவும் குழப்பமாக இருந்தது ... கூடவே ஒரு பரவசமான உணர்ச்சி பிரவாகமும் இருந்தது.
அத்தை சொல்வதெல்லாம் நடப்பதற்கு சாத்தியம் இருக்கிறதா....? அப்படியே சந்தர்ப்பம் கிடைத்தாலும் ராகவன் அண்ணன் என்னை அந்த மாதிரி எப்படி பார்ப்பார்? நான்தான் அவரை எப்படி அந்த மாதிரி கோணத்தில் பார்க்க முடியும்.....? அவரால் என்னை தொட்டு பலகை முடியுமா...? இல்லை என்னால்தான் அவரை அனுமதிக்க முடியுமா...?
என் கணவர் மட்டுமே தீண்டிய இந்த உடம்பை வேறொரு ஆண்மகன் தொடும்போது அதை எப்படி என்னால் ஏற்றுக் கொள்ள மூடியும்...? ஆனாலும் இந்த அத்தை ரொம்ப மோசம்....
என்னையும் ராகவன் அண்ணனையும் இப்படி உறவாட வைக்க வேண்டும் என்கிற அளவிற்கு யோசித்து இருக்கிறார்களே....ச்சீ...எல்லாம்...என் மேல் உள்ள பரிவினால்தானே...
நான் ராத்திரி நேரங்களில் அந்த மாதிரியான காம வேட்கையில் தத்தளிக்கும் போதெல்லாம் என்னை கவனித்து இருக்கிறார்கள்.
தன்னுடைய மகனுடைய மனைவி என்று கூட பார்க்காமல் என்னுடைய இந்த அவஸ்தையை தீர்த்து வைக்க முன் வருகிறார்கள் என்றால் அவர்களுக்கு என் மீது எத்தனை பாசம் பரிவு இருக்க வேண்டும்...என்றெல்லாம் யோசித்தபடி குழப்பம் தீராத மனதோடே உறங்கிபோனவள் மீண்டும் விழிக்க பகல் மணி ஒன்றை தாண்டி விட்டது.
குழந்தையும் நடுவில் பசிக்கு அழாமல் உறங்கியதால் நன்றாக உறங்கி எழுந்தவள் ... கட்டிலை விட்டு இறங்கி ஹாலுக்கு போனவளின் பார்வையில் அங்கே தரையில் கால்களை நீட்டியபடி டிவி பார்த்துக் கொண்டு இருந்த சாந்தி பட்டாள்.
வாணியை பார்த்ததும் ...வா...இங்க வந்து உட்காரு....என்று சொல்லிக் கொண்டு எழப் போனாள்.
'என்னை உட்கார சொல்லிட்டு நீங்க எங்க போறீங்க அத்தை...?' என்று சொல்லிக் கொண்டே உட்காரப் போன வாணியை பார்த்து சிரித்துக் கொண்டே...'இருடி...ஜூஸ் போட்டு வச்சு இருக்கேன்....எடுத்துட்டு வர்றேன்...' என்று சொன்ன சாந்தியிடம்...'நீங்க இருங்க...நான் போய் எடுத்துட்டு வர்றேன்...' என்று கையமர்த்தி விட்டு வாணி சமையல் அறைக்குள் போய் அங்கே இருந்த FRIDGE திறந்து அங்கே இருந்த JUICE சூசை இரண்டு தம்ளர்களில் ஊற்றி எடுத்துக் கொண்டு வந்து சாந்திக்கு எதிரே உட்கார்ந்தாள்.


இருவரும் எதிர் எதிரே அமர்ந்து ஜூசை குடித்துக் கொண்டு டீவி பார்த்துக் கொண்டிருந்தார்களே ஒழிய எதுவும் பேசிக் கொள்ள வில்லை...
கொஞ்ச நேரம் கழித்து எதேச்சையாக சாந்தி வாணியை திரும்பி பார்க்க வாணியும் அனிச்சையாக சாந்தியை பார்த்தாள்.
இருவரும் ஓரிரு வினாடி ஒருவரை ஒருவர் அமைதியாக பார்க்க....சாந்தி வாணியை பார்த்து புன்னகைத்தாள்.
பதிலுக்கு அதே போல புன்னகைத்த வாணி...'என்ன அத்தை ... அப்படி பாக்குறீங்க...?' என்று மெதுவாகக் கேட்க....
'ஒண்ணுமில்ல...என்ன ஒண்ணுமே சொல்லாம இருக்கியே...அதான் பார்த்தேன்...'என்று காலையில் நிறுத்திய பேச்சை தொடங்க....வாணி சற்று நேரம் அதுவுமே பேசாமல் டீவி பார்ப்பதை போல இருந்தாள்.
அவள் பேசுவதற்கு தயங்குகிறாள் என்பதை புரிந்து கொண்ட சாந்தி...
.'இதோ பாரு வாணி....இதுல எந்த நிர்பந்தமும் கிடையாது.... நான் உன்னை எந்த விதத்திலயும் கட்டாயப் படுத்தலை...... அதுக்கு மேலயும் ஒன்னு சொல்றேன்....தப்புன்னு நினச்சா தப்புதான்.....சரின்னு நினச்சா சரிதான்....நான் காலைல சொன்ன மாதிரி எனக்கு இது தப்பா படலை....அதுலயும் நீயா இதுல இஷ்டப்பட்டு எதுவும் செய்யலை....
நீ படுற அவஸ்தையை கவனிச்சுட்டு நானாத்தான் இந்த பேச்சை ஆரம்பிச்சேன்....இதுல உன்னோட இஷ்டம்தான் முக்கியம்....ஒருவேளை இது சந்திரனுக்கு பண்ற துரோகம்னு நீ நினச்சா வேண்டாம்....ஆனா என்கிட்டே கேட்டா நான் அப்படி சொல்ல மாட்டேன். ஏன்னா...எனக்கு இதுல முழு சம்மதம்...உன்னையும் என்னையும் தவிர வேற யாருக்கும் தெரியாம பாத்துக்கலாம்....'என்று ஒரே மூச்சில் பேசி முடிக்க....
சாந்திக்கு தன்மேல் உள்ள பாசமும் பரிவும் முழுமையாக புரிய....மெதுவாக பேசத் தொடங்கினாள்.
'நீங்க சொல்றது புரியுது அத்தை....எனக்காகத்தான் இதை எல்லாம் நீங்க ரொம்ப யோசிச்சு சொல்றீங்க....ஆனா எனக்கு என்ன சொல்றதுன்னு தெரியலை....நான் இப்படி யோசிக்கிறதே உங்க மகனுக்கு தெரிஞ்சா என்ன ஆகும்னு நினச்சாலே பதறுது அத்தை...'
'அடியே அசடு....திரும்ப திரும்ப சொன்னதையே சொல்லிக்கிட்டு இருக்கியே....அதான் சொல்றேன்ல...நம்ம ரெண்டு பேரையும் தவிர வேற யாருக்கும் தெரியாம பாத்துக்கலாம்னு.....முதல்ல உனக்கு இதுல சம்மதமான்னு சொல்லு....எனக்கு அதுதான் தெரியனும்...'
அதற்கு பதில் சொல்லாமல் கொஞ்ச நேரம் வாணி அப்படியே உட்கார்ந்து இருக்க....சாந்தி மீண்டும் அவளை பார்த்து....
'நீ சரின்னு சொல்ல தடுமார்றன்னு எனக்கு தெரியுது.....நீ அமைதியா இருக்குறதை சம்மதம்னு நான் எடுத்துக்கட்டுமா...' என்று உசுப்பி விடுவதை போல கேட்க...வாணி அதற்கும் பதில் சொல்லாமல் இருக்க....
சாந்தி சற்று சத்தமாய் சிரித்துக் கொண்டே...
'சரி...உனக்கு சம்மதம்னு தெரியுது....ஆனா அதை என்கிட்டே எப்படி சொல்றதுன்னு யோசிக்கிற.....அப்படித்தானே...?'
அதற்கும் வாணி பதில் சொல்லாமல் அமைதியாக இருக்கவே....
சாந்தி பேச்சை தொடர்ந்தாள்.
'சரி....ராகவனை உனக்கு பிடிச்சு இருக்குதானே....?' என்று ஒரு மாதிரி கிண்டலாக கேட்க....
'ச்சீ போங்க அத்தை.....இப்பதான் எனக்கு மாப்பிள்ளை பாக்கப் போற மாதிரி கேக்குறீங்க...?' என்று சினுங்கினாள்.
'ஏறக்குறைய அப்படித்தாண்டி....உனக்கு புதுசா மாப்பிள்ளை பாக்குற மாதிரிதான்னு வச்சுக்கோயேன்....'
'ஐயோ அத்தை....நீங்க எனக்கு அத்தையான்னே எனக்கு சந்தேகமா இருக்கு....' என்று புன்னகைத்துக் கொண்டே மீண்டும் சிணுங்க...
'ம்ம்..அத்தை சொல்லாதே....வேணா மாமான்னு சொல்றியா....?'
என்று கிண்டலாக சாந்தி கேட்க....அதை கேட்டு விட்டு...வாணி தனது இரண்டு கைகளாலும் தன முகத்தை மூடிக் கொள்ள....
அப்போது குழந்தை அழும் சத்தம் கேட்டது.
அழும் குழந்தையின் சத்தம் கேட்டு வாணி எழுந்திரிக்கப் போக...அவளை கையமர்த்தி விட்டு சாந்தி எழுந்து போய் தொட்டிலில் இருந்து குழந்தையை எடுத்துக் கொண்டு வந்து வாணியிடம் கொடுக்க....
வாணி குழந்தையை வாங்கி தனது மடியில் போட்டுக் கொண்டு ஒரு நிமிடம் கொஞ்சி விட்டு
புடவை தலைப்பை ஒதுக்கி விட்டுக் கொண்டு ப்ளவுஸ் பட்டன்களை அவிழ்த்து ஒரு பக்க மார்பில் குழந்தையின் வாயை வைத்தாள்.
அதை பார்த்துக் கொண்டிருந்த சாந்தி....வாணியை பார்த்து...மீண்டும் புன்னகைக்க....வீணா என்னவென்று கேட்க....சிரிப்பை அடக்க முடியாததை போல சாந்தி வாணியை பார்த்து கேட்டாள்.
'நீ இப்படி குழந்தைக்கு பால் குடுக்கையில ராகவன் என்னிக்காவது பாத்து இருக்கானா...?'
அந்த கேள்வியை வாணி நிஜமாகவே எதிர்பார்க்க வில்லை....
ஆனால் இனிமேல் சாநதியிடம் இருந்து இந்த மாதிரி கேள்விகள் வரும் என்று தோன்றியது.
'ம்ம்...என்ன கேக்குறீங்க அத்தை....அதெல்லாம் இல்லை....
அவங்க பாக்குற மாதிரி நான் பால் குடுக்க மாட்டேன்....'
அதை கேட்டு மீண்டும் சிரித்த சாந்தி....'சரி..சரி...இது வரை குடுக்கலை....ஆனா இனிமேல் குடுக்கணும்...என்ன சரியா...?'
'என்ன சொல்றீங்க....இப்படி வெளியே தெரியிற மாதிரி வச்சுகிட்டா பால் குடுக்கச் சொல்றீங்க....?'
'ஆமாடி...அப்பத்தானே அவன் இதை பார்ப்பான்...'என்று சொல்லிக் கொண்டே வெளியே தெரிந்து கொண்டிருந்த அவளது ஒரு பக்க மார்பை நோக்கி கண்ணைக் காட்ட....'ச்சீ...நீங்க ரொம்ப மோசம் அத்தை....எனக்கு ஒரு மாதிரி இருக்கு....' என்று சிணுங்கிய வாணியை பார்த்த சாந்திக்கு
ஒரு வழியாக வாணி தன பேச்சுக்கு கட்டுப் பட்டு விட்டதோடல்லாமல் அதற்கேற்ற மாதிரியும் நடந்து கொள்ள ஆயத்தமாகி விட்டாள் என்பது புரிந்து போனதால் அவள் தனக்குள் ஒரு நிம்மதி பெருமூச்சு விட்டுக் கொண்டாள்.
'என்னடி ஒரு மாதிரி இருக்கு.....சும்மா இந்த மாதிரி வச்சு குடு....அப்பத்தான் அவன் பார்ப்பான்....'
'அது எப்படி அத்தை முடியும்.....?'
'முடியனும்டி....பிறகு நான் அவன்கிட்ட நேரடியாவா கேட்க முடியும் 'என் மருமகளை செய்றியான்னு '?
'ச்சீ....ரொம்ப அசிங்கமா பேசுறீங்க அத்தை....'
'அதுவே அசிங்கமான விசயம்தானே....அப்புறம் வேற எப்படி பேசுறதாம்...?'
'அதுக்காக இப்படியா செய்யப் போறியான்னு கேப்பீங்க...?'
'சரி..அதை எல்லாம் விடு....இப்போ நான் சொல்லப் போறதை நல்லா கேட்டுக்கோ....இந்த மாதிரி அவன் முன்னால வச்சு பால் குடுக்குறது மட்டுமில்ல...டிரஸ் பண்றதுலையும் கொஞ்சம் மாத்திக்கோ...'
'அது எப்படி அத்தை . ... வேற மாதிரி டிரஸ் பண்றது....?'
'வேற ஒன்னும் இல்லைடி....உனக்கு கல்யாணம் ஆனா புதுசுல சந்திரன் உனக்கு ரெண்டு மூணு நைட்டி எடுத்து தந்தானே....அதை நீ அப்ப போட்டதோட சரி....அதை எல்லாம் பத்திரமாத்தானே வச்சு இருக்கே....'
'ஆமா....'
'அதை எடுத்து போட்டுகோ...'
'ஐயோ..,..அது ரொம்ப மோசமா இருக்கும் அத்தை....அதான் அதை போடாம உள்ள வச்ச்சு இருக்கேன்...உங்க பிள்ளை....கல்யாணம் ஆனா புதுசுல அந்த கிறக்கத்துல வாங்கிட்டு வந்து என்னை போடச் சொன்னாரு ....'
'அதாண்டி சொல்றேன்....அதை போட்டா எப்படி இருக்கும்னு எனக்கு தெரியும்.....ராகவன் இங்கே சாப்பிட வரும்போதும்....வேலை முடிஞ்சு வந்ததுக்கு பிறகு நாம ஒண்ணா உட்கார்ந்து பேசிகிட்டு இருக்கும்போதும் நீ அந்த நைட்டிகளை போட்டுக்கோ....மத்த நேரத்துல வேண்டாம்...என்ன சரியா...?'
சாந்தி சொல்வதை எல்லாம் கேட்ட வாணிக்கு இப்போதே உடம்பில் சூடுபரவத் தொடங்கியது.
'அத்தை நீங்க ரொம்ப சூப்பரா யோசனை பண்றீங்க அத்தை....என்னவோ செக்ஸ் படம் எடுக்கப் போற டைரக்டர் மாதிரி இல்ல ப்ளான் போடுறீங்க...?'
'ஆமாடி....நான் உன்னையும் ராகவனையும் வச்சு செக்ஸ் படம் எடுக்கப் போற டைரக்டர்தான். போதுமா....?' என்று முத்தாய்ப்பாக பேசி முடிக்க...அதை கேட்டு விட்டு வாணி முதல்முறையாக சத்தமாக சிரித்தாள்.


அதன் பிறகு சாந்தி இயக்கத்தில் நடிக்கும் புதுமுக கதாநாயகி போலவே வாணி செயல்படத் தொடங்கினாள்.
பீரோவுக்குள் மற்ற துணிகளுக்கு அடியில் கிடந்த மூன்று நைட்டிகளையும் வெளியே அடுத்து அணிந்து கண்ணாடி முன் நின்று பார்க்க....
அவளுக்கே தான் ரொம்ப கவர்ச்சியாக இருப்பதை போல தெரிந்தது.
அதுவும் குழந்தை பிறப்பதற்கு முன்னால் வாங்கிய நைட்டிகள்...
அவைகள் இப்போது முன்னை விட நன்றாக உடலோடு ஒட்டிப் போய் மிகவும் கவர்ச்சியாக தெரிந்தன....
இரண்டு மார்புகளும் முன்னை விட பெருத்து விட்டிருந்ததால் மிகவும் விம்மிக்கொண்டு நின்றன.
ராகவன் அண்ணன் இந்த கோலத்தில் என்னை பார்த்தால் நிச்சயமாக சற்று ஆடித்தான் போவார் என்று நினைக்கும் போதே வாணிக்கு உள்ளுக்குள் என்னவோ செய்தது.
இந்த அத்தை போகிற போக்கை பார்த்தால் இந்த டிரஸ்ஸில் என்னை ராகவன் அண்ணன்கூட தனியாக இருந்து பேச கூட வைப்பார்.
அப்படி தனியாக இருந்து பேசும்போது அருகே இருந்து என்னை பார்த்து சற்று தடுமாறி என்னை ஏதாவது செய்ய முயன்றால் அதை நான் எப்படி எதிர்கொள்வது....
எப்படி நடந்து கொள்வது....என்று யோசிக்கும்போதே...தனக்கு தானே சிரிப்பு வந்தது. கூடவே அந்த கற்பனை அதோடு நிற்காமல் ராகவனை பற்றி சந்தியா சொன்னதெல்லாம் ஞாபகம் வந்தது.
ராகவன் அண்ணனுக்கு அந்த இடத்தில்வாய் வைத்து சுவைத்து விடுவதென்றால் ரொம்ப இஷ்டமாமே....அது மட்டுமில்லாமல் அவருடையதை வாயில் வைத்து ரொம்ப நேரம் சூப்பி விடச் சொல்வாராமே....என்றெல்லாம் நினைக்கும்போதே வாணிக்கு கீழே தொடையிடுக்கிலும் நாக்கிலும் ஒரே நேரத்தில் நீர் சுரந்தது.
அதற்கு சுத்தி சேர்ப்பதை போல சீரான தாள கதியில் அவளது இரண்டு மார்புகளும் விம்மி விம்மி அடங்கியது.
அதனை முன்னாலிருந்த கண்ணாடியில் பார்த்த வாணிக்கு வெட்கம் வந்தது.
அடுத்த நாளில் இருந்தே வாணி அந்த நைட்டிகளை போட்டுக் கொண்டு ராகவன் முன்னால் நடமாடத் தொடங்கினாள்.
முதலில் அவளுக்கு சற்று கூச்சமாகத்தான் இருந்தது. அதை கவனித்த சாந்தி அவளுக்கு பின்புலமாக நின்று தைரியமூட்டவே மெல்ல மெல்ல சகஜமாகி ராகவனை நெருங்கி நின்று பேசும் போதும் பரிமாறும்போதும் அந்த நைட்டிகளையே அணிந்து கொண்டாள்.
அதை பார்த்த ராகவனும் தடுமாறிப் போனதையும் தர்ம சங்கடத்தில் நெளிவதையும் கவனித்த வாணிக்கு உள்ளுக்குள் அந்த காம நீரூற்று பொங்கி வடியலாயிற்று.
அப்படித்தான் அன்று ஞ்யாயிற்றுக் கிழமை மத்தியானம் ராகவனை சாப்பிடக் கூப்பிட்ட சாந்தி வாணிக்கும் சைகை காட்டி இயக்க....
அதை போலவே வாணி வீட்டின் பின்புறத்தில் சுவற்றில் சாய்ந்தாற்போல அமர்ந்து ஒரு பக்கத்து முலை ராகவனுக்கு தெரியும்படி வைத்துக் கொண்டு குழந்தைக்கு பால் கொடுக்க ...
நினைத்த மாதிரியே அங்கே வந்து படியிறங்கிய ராகவன் அதை பார்த்து சற்று நிலை தடுமாறி நிற்க...
அந்த நேரம் பார்த்து பக்கத்து வீட்டு பாக்கியம் அக்கா இடுப்புயரமான சுவற்றுக்கு அந்த பக்கத்திலிருந்து வாணியையும் அருகே நின்று அவளை பார்த்து தடுமாறி நின்ற ராகவனையும் பார்த்து கிண்டலாக கேட்க அதை கவனித்த சாந்தி வாணியை கடிந்து கொள்ள....
அதை பார்த்த ராகவன் அங்கே சாப்பிட்டு விட்டு வந்த பின்னால் படுக்கையில் கிடந்து தனக்குள்ளாகவே புலம்பி விட்டு...உறங்கி போக...
மறுநாள் காலையில் இருந்து வாணி மீதும் சாந்தி மீதும் கோபம் கொண்டு அவர்கள் பக்கமே திரும்பாமல் அவர்கள் வீட்டுக்கு சாப்பிடவும் போகாமல் தானுண்டு தன வேலை உண்டு என்பதை போல இரண்டு மூன்று நாட்கள் கழிக்க....
இதை விட்டால் இன்னொரு அருமையான சந்தர்ப்பம் கிடைக்காது என்பதை உணர்ந்த சாந்தி...
நான்காம் நாள் காலை ராகவன் வெளியே செல்லும் நேரம் பார்த்து வெளியே போய் அவனிடம் கெஞ்சுவதை போல பேசி வீட்டுக்குள் அழைக்க...
ராகவனும் அவளது கெஞ்சலான பேச்சை தவிர்க்க இயலாமல் வீட்டிற்குள் வந்தான்.
பக்கத்து வீட்டில் குடியிருக்கும் பாக்கியம் நல்ல வேளையாக ஊருக்குப் போயிருந்தாள்.
அதையும் உறுதி படுத்திக் கொண்டுதான் சாந்தி ராகவனை வீட்டுக்கு அழைத்தாள்.
அவளது திட்டப்படி வாணி வீட்டிற்கு பின்னால் குளிக்கப் போயிருந்தாள்.

[manigopal]

சாந்தி அக்காவின் வீட்டினுள் சென்ற ராகவன் எதுவும் பேசாமல் முன்னரையிலேயே அமைதியாக நிற்க....அவனை நோக்கி சாந்தி பேச தொடங்கினாள்.
'எதுக்குப்பா அங்கியே நிக்கிற....உள்ள வந்து உட்காரேன்..'
'இல்ல.... எனக்கு நேரமில்லை... ஆபீசுக்கு போகணும்....என்ன விசயம்னு சொல்லுங்க...'
'சொல்றதுக்குதானே உன்னை கூப்பிட்டேன்...அதுக்கு முன்னாடி உள்ள வந்து உட்காரேன்...'
'இல்லை...நேரமாவுது....என்ன சொல்லணுமோ சீக்கிரம் சொல்லுங்க....'
'இந்தா பாரு தம்பி...என்னவோ இன்னிக்குத்தான் புதுசா இந்த வீட்டுக்குள்ள வர்ற மாதிரி இப்படி வெளியவே நிக்கிற...?'
'நான் எதையும் புதுசா பேசலை....நீங்கதான் புதுசு புதுசா செய்றீங்க...'
'என்ன தம்பி சொல்ற...நான் அப்படி என்ன புதுசா செய்றேன்....சரி..சரி...நீ எதை பத்தி சொல்லுறேன்னு புரியுது...'
'உங்களுக்கே புரியுதுல்ல...அப்புறம் என்ன....நான் என்னவோ தப்பு செஞ்ச மாதிரியும்...நான் என்னவோ புதுசா வாணிகிட்ட பேசுற மாதிரியில்ல அன்னிக்கு அப்படி வாணிகிட்ட சத்தம் போட்டீங்க....'
'தெரியும்...நீ அதை இப்டித்தான் தப்பா புரிஞ்சுப்பேன்னு எனக்கு தெரியும்....அந்த நேரத்துல என்னால உன்கிட்ட எதையும் விளக்கமா சொல்ல முடியலை...'
'வேண்டாங்க....நீங்க எதையும் என்கிட்டே விளக்கமா சொல்ல வேண்டாம்...நான்தான் எப்போதும் போல உரிமையோட பேசிட்டேன்...அது என்னோட தப்புத்தான்....'
இப்போது சாந்தி ராகவனை நெருங்கி அவனுடைய ஒரு கையை பிடித்துக் கொண்டு..
'நீ நிசமாவே என்னை உன்னோட அக்கா மாதிரி நினச்சின்னா ஒரு ரெண்டு நிமிஷம் உள்ள வந்து உட்கார்ந்து நான் சொல்றதை கேளு....கேப்பியா மாட்டியா...?'
சாந்தியுடைய அந்த உரிமையான அதட்டலை புறந்தள்ள இயலாமல் சாந்தியை பார்த்துக் கொண்டே உள்ளே நடந்து சென்று ஹாலில் நடுவாக நிற்க...அவனை தொடர்ந்து பின்னால் சென்ற சாந்தி...
'ம்ம்..எதுக்கு நிக்கிற...உட்காரு...' என்று சொல்ல....மீண்டும் அவளைப் பார்த்துக் கொண்டே ஓரமாக அங்கே கிடந்த கட்டிலில் உட்கார...சாந்தி அவனுக்கு அருகே போய் நின்று ...
'சாப்பிட்டுட்டே பேசலாம்...இரு...இட்டிலி எடுத்துட்டு வர்றேன்...'என்று சொல்லிக் கொண்டே சமையல் அறையை நோக்கி நகரப் போக....
அதை கண்டு அவசரம் அவசரமாக ராகவன் சொன்னான்.
'அதெல்லாம் வேண்டாம்....நான் வெளியே சாப்பிட்டுக்கிறேன்....நீங்க முதல்ல சொல்ல வந்ததை சொல்லுங்க...'
'சரிப்பா....உன் இஷ்டம்...நான் சொல்லி முடிச்சதும் நீயே சாப்பிடுவே...'என்று சொல்லிக் கொண்டே மீண்டும் அவனை சற்று நெருங்கி நின்று பேசினாள்.
'வாணிக்கும் எனக்கும் மூணு நாளா பேச்சு வார்த்தையே இல்லை தெரியுமா....? அது மட்டுமில்ல... அவ இந்த மூணு நாளா சரியாவே சாப்பிடலை...'
அதை கேட்டவுடன் சாந்தியை முகத்தில் கேள்விக்குறியோடு நிமிர்ந்து பார்த்த ராகவனை பார்த்து சாந்தி தொடர்ந்து பேசினாள்.
'ஆமாம்பா....அவளும் உன்னை மாதிரியே அன்னிக்கு நான் சத்தம் போட்டதை தப்பா புரிஞ்சுகிட்டு என்கிட்டே கோவிச்சுகிட்டு இருக்கா...?'
இப்போது ராகவனின் பேச்சில் சற்று கோபம் தணிந்து விட்டதை போல தெரிந்தது.
'நீங்க அப்படி திடீர்னு சத்தம் போட்டா யாருக்குத்தான் கோபம் வராது... வாணி பாவம்...அவ என்ன செய்வா....நீங்களே சொல்லுங்க...நாங்க அப்படி என்ன தப்பு பண்ணினோம்....?'
'இதுக்குத்தான் காத்துகிட்டு இருந்தேன்...நீ இந்த மாதிரி கேக்கனும்னுதான் காத்துகிட்டு இருந்தேன்...'
அதை கேட்டு விட்டு....சாந்தியை நேருக்கு நேராக உற்றுப் பார்த்துக் கொண்டே கேட்டான்.
'சொல்லுங்க...அப்படி என்ன சொல்லப் போறீங்க...?'
'நீங்க ரெண்டு பேரும் அன்னிக்கு செஞ்சது தப்புதான் தம்பி....'என்று சொல்லி பாதியில் நிறுத்துவதை போல நிறுத்தி விட்டு சாந்தி ராகவனை பார்க்க...ராகவனிடம் ஆச்சரியம் தொற்றிக் கொண்டது....
சமாதானப் படுத்த தன்னை கூட்டிக் கொண்டு வந்து உட்கார வைத்து விட்டு இப்படி பட்டவர்த்தனமாக தானும் வாணியும் தப்பு செய்தோம் என்று சொல்கிறார்கள்....என்ன இது...? என்று ஆச்சரியப் பட்டு சாந்தியையே பார்க்க...
'ஆமா தம்பி....திரும்பவும் சொல்றேன்....அன்னிக்கு நீங்க ரெண்டு பேரும் செஞ்சது தப்புத்தான்... என்ன நான் சொல்றது புரியலையா...?' என்று பூடகம் போடுவதை போல கேட்க....
ராகவனுக்கு இப்போது குழப்பம் தொற்றிக் கொண்டது....
என்னடா இது....இவர்கள் என்ன சொல்ல வருகிறார்கள் என்று குழம்பி தவிக்க...
அந்த குழப்பத்தில் அதுவரை அவனுக்கு இருந்த அத்தனை கோபமும் ஓடி ஒளிந்து கொண்டது...
'ஆமா தம்பி....இன்னும் உனக்கு புரியலையா....அந்த பாக்கியம் என்ன மாதிரி பொம்பளை தெரியுமா....? அவளுக்கு ஒரு விஷயம் தெரிஞ்சா அடுத்த நிமிஷமே அது இந்த தெருவுக்கு மட்டுமில்லை....இந்த ஏரியாவுக்கே தெரிஞ்சுரும்....அந்த மாதிரி பொம்பளை பார்த்து கிண்டலா கேள்வி கேக்குற அளவுக்கு நடந்துக்கனுமான்னுதான் நான் அவளை சத்தம் போட்டேன்....அது அந்த கழுதைக்குத்தான் புரியலைன்னா....உனக்கும் ஏன் தம்பி புரிய மாட்டேங்குது....?'
சாந்தி இத்தனை விவரமாக பேசி முடிக்க...அதற்கு என்ன பதில் சொல்வதென்று ராகவனுக்கு புரியவில்லை... அதனால் சாந்தியே தொடர்ந்து பேசினாள்.
'நீயும் வாணியும் ஒருத்தர் மேல ஒருத்தர் எம்புட்டு பாசம் வச்சு இருக்கீங்கன்னு எனக்கு நல்லா தெரியும்....நீங்க எப்படி பழகினாலும் நான் தப்பா நினைக்கவே மாட்டேன்...நீயும் எனக்கு ஒரு மகன் மாதிரிதான்....'
இப்போதுதான் விஷயம் புரிந்ததை போல சமாதானமான முகத்தோடு சாந்தியிடம் கேட்டான்.
'அப்போ அந்த பாக்கியம் அக்கா பாத்ததுக்குத்தான் அப்படி வாணியை சத்தம் போட்டீங்களா...?'
'அப்புறம் வேற எதுக்கு தம்பி நான் சத்தம் போடப் போறேன்....அவ உனக்கு முன்னாடி அப்படி உட்கார்ந்து குழந்தைக்கு பால் குடுத்ததுக்குத்தான் சத்தம் போட்டேன்னு நீ தப்பா நினச்சுட்டே.....அப்டித்தானே...'
ம்ம்.. ஆமா....'
'எனக்கு தெரியும்....நீ அப்டிதான் நினச்சுகிட்டு இந்த மாதிரி என் மேல கோவப் பட்டுகிட்டு இங்க வராம இருக்கேன்னு....'
'இல்ல சாந்திக்கா....எனக்கு இப்பதான் புரியுது....அந்த பாக்கியம் அக்கா பத்தி சந்தியாவும் என்கிட்டே ஏற்கனவே சொல்லி இருக்கா...அவங்க முன்னாடி அந்த மாதிரி நாங்க நடந்துகிட்டது தப்புத்தான்....ஆனா அது கூட எதிர்பாராம எதேச்சையாத்தான் நடந்துச்சி சாந்திக்கா...'
'அது எனக்கு தெரியும் தம்பி.....'
'அதுக்கு முன்னாடி வாணி எப்பவுமே அந்த மாதிரி எல்லாம் என் முன்னால வச்சு குழைந்தைக்கு பசியாத்துனதே இல்லை...'
'அதுவும் எனக்கு தெரியும்....உனக்கு ஒண்ணு தெரியுமா....நாம நாலுபேரும் உட்கார்ந்து கார்ட்ஸ் விளையாடும் போது குழந்தை அழுதுச்சுன்னா வாணி நம்மகிட்ட இருந்து எந்திரிச்சு போய் குழந்தைக்கு பால் குடுத்துட்டு வருவா...அதுக்கே நான் அவளை சத்தம் போட்டு இருக்கேன்...நீ என்ன வேத்து மனுஷனா....அவளுக்கு கூடப் பிறக்காத அண்ணன் மாதிரிதானே பழகுற...பிறகு எதுக்கு உன்கிட்ட அந்த மாதிரி நடந்துக்கணும்...'
வேண்டுமன்றே சுக்கானை திசை திருப்புவதை போல பேச்சை திசை திருப்பி சாந்தி பேச....
அதை கேட்ட ராகவனுக்கு சாந்தி மீது ஒரு புது விதமான மரியாதையும்....அதே சமயம் ஒருவிதமான கிளுகிளுப்பான உணர்ச்சியும் உண்டானது...என்ன இது...நம் முன்னால் வைத்து பால் கொடுக்காமல் இருந்ததற்காக வாணியை கடிந்து கொண்டு இருக்கிறார்களே....
நம் மீது அத்தனை நம்பிக்கையா...என்றெல்லாம் அவன் மனதில் சிந்தனை ஓடிக் கொண்டிருக்க....சாந்தி தொடர்ந்து பேசினாள்.
'ஆமாப்பா....நான் உன்னை என்னோட இன்னொரு மகன் மாதிரிதான் நினைக்கிறேன்....நீ இந்த வீட்டுல ஒரு ஆள்...உன் முன்னாடி அவ அப்படி நடந்துகிட்டா அது உன்னை அவமதிக்கிற மாதிரி ஆகாதா...நீயே சொல்லு...'
'இல்லக்கா...அதெல்லாம் ஒன்னும் இல்லை...'
'உன்னையும் வாணியையும் பத்தி இந்த அளவுக்கு நினைக்கிற நான் அன்னிக்கு அவ பால் குடுத்துட்டு இருக்கும்போது நீ தெரியாம போய் நின்னதுக்கு நான் சத்தம் போடுவேனா...அந்த பாக்கியம் பாத்ததுக்குத்தான் சத்தம் போட்டேன்....அன்னிக்கு அங்க இல்லாம இங்க வீட்டுக்குள்ள வச்சு அந்த மாதிரி நடந்து இருந்த நான் எதுக்கு சத்தம் போடப் போறேன்...'
இப்போது ராகவன் முழுமையாக சமாதானம் ஆனதோடல்லாமல் சாந்தியிடம் சரணடைந்ததை போல ஆகி விட்ட....ராகவன்...
'இப்போ எனக்கு நல்லா புரியுது அக்கா....விஷயம் புரியாம நான் கோபப் பட்டுட்டேன்...ரொம்ப சாரிக்கா...' என்று சொன்ன ராகவனை பார்த்து முறுவலித்த சாந்தி....'ம்கும்...உன்னோட சாரி ஒன்னும் எனக்கு வேண்டாம்....இப்பவாவது புரிஞ்சுகிட்டியே...அது போதும் எனக்கு....'
என்று சொல்ல...ராகவன் அவளுக்கு பதில் சொல்லாமல் அவளை பார்த்து ஒரு அசட்டு சிரிப்பு சிரித்தான்.
'அதெல்லாம் சரிப்பா....நீ புரிஞ்சுகிட்டு சமாதானம் ஆயிட்ட....ஆனா பாரு...அந்த கழுதை இன்னும் என்மேல கோவமா இருக்கா....இன்னும் என்கிட்டே பேச மாட்டேன்றா....உன்கிட்ட சொன்ன மாதிரி அவகிட்டயும் ரெண்டு மூன்று தடவை சொல்லி பாத்துட்டேன்...ஆனா அதை நம்ப மாட்டேன்றா...அவளை சமாதானப் படுத்தத்தான் நான் அப்படில்லாம் கதை சொல்றேனாம்...நீதாம்பா உன் தங்கச்சிகிட்ட எடுத்து சொல்லி புரிய வைக்கணும்....'
'நீங்க விடுங்கக்கா...நான் பாத்துக்கிறேன்....வாணிகிட்ட நான் எப்படி சொல்லணுமோ அப்படி சொல்லி புரிய வைக்கிறேன்...அவ குளிச்சுட்டு வரட்டும்..'
கிடைத்த எந்த ஒரு சிறிய வாய்ப்பையும் நழுவ விட தயாரில்லாத சாந்தி ...இந்த வாய்ப்பையும் தவறா விடாமல் அவனை பார்த்து சிரித்துக் கொண்டே சொன்னாள்.
'எதுக்கு அவ குளிச்சுட்டு வர்ற வரைக்கும் நீ இங்க காத்து இருக்கணும்....
நீயே போய் அங்க வச்சே அவகிட்ட விவரமா எடுத்து சொல்லி கூட்டிகிட்டு வா...இங்க நான் இருந்தா அவ உன்கிட்டயும் சரியா பேச மாட்டா...திமிர் பிடிச்ச கழுதை...'
'ஐயோ..என்ன சொல்றீங்க சாந்திக்கா...வாணி குளிச்சுகிட்டு இருக்கும்போது நான் எப்படி அங்க போறது...?'
'பாத்தியா....இத்தனை நேரம் நான் சொன்னதுக்கெல்லாம் என்ன அர்த்தம்...? அவ குளிச்சு முடிச்சுட்டு தலை முடியை காய வச்சுகிட்டுதான் இருக்கா...போ...போய் பேசு...' என்று சாந்தி அவனை உசுப்பி விட....
இனம் புரியாத சந்தோசம் மனதை ஆட்கொள்ள...மெதுவாக எழுந்து நடந்து வீட்டின் பின்கட்டை நோக்கி திரும்ப அங்கே வாணி வீட்டின் பின்புறம் இருந்த கொய்யா மரத்தின் அடியில் வெறும் பாவாடையை மார்புக்கு மேலே கட்டிக்கொண்டு தலையை சாய்த்து மேலே பார்த்தபடி நீண்டு வளர்ந்து இருந்த தனது தலை முடியை ஒரு கையால் வருடி கொண்டிருந்தாள்.
வீட்டினுள் இருந்தே அங்கே நின்ற வாணியை பார்த்து விட்ட ராகவன் அவள் நின்ற நிலை கண்டு திரும்பி..சாந்தியை பார்த்து
'அக்கா...வேண்டாம்...வாணி சேலை உடுத்தாம நிக்கிறா.......'
'அடப் போப்பா....அவ பாவாடை கட்டிக்கிட்டு நின்னா என்ன....? உன்னோட தங்கச்சிதானே....நீ அவளுக்கு அண்ணன்தானே...அப்புறம் என்ன...போ...'
'அதுக்கில்லை அக்கா....அங்கே வாணிகிட்ட போய் பேசும்போது அன்னிக்கு மாதிரி அந்த பாக்கியம் அக்கா பாத்துட்டா தப்பா போயிருமே அதான். ' என்று இழுக்க...அதை கேட்டு அவனுக்கு மட்டும் கேட்கும் படி சற்று சத்தமாக சிரித்த சாந்தி....'அதெல்லாம் ஒன்னும் பாக்க மாட்டா...நானும் எதுவும் தப்பா சொல்ல மாட்டேன்...பாக்கியம் ஊருக்கு போயிருக்கா....அங்கே அவங்க வீட்டுல யாரும் இல்ல...அதனால நீ தைரியமா போயி உன் தங்கச்சிகிட்ட பேசு...பேசி புரியவச்சு கூட்டிகிட்டு வா....நான் உங்க ரெண்டுபேருக்கும் இட்லி ரெடி பண்ணி வைக்கிறேன்...வந்து சாப்பிடுங்க...என்ன சரியா...?' என்று தைரியப் படுத்துவதை போல சொல்ல....பக்கத்து வீட்டில் இருந்து யாரும் பார்க்க வாய்ப்பில்லை என்பதும் ஒரு வித தைரியத்தை கொடுக்க...ராகவன் மீண்டும் வீட்டின் பின்வாசலை நோக்கி நடந்து படியிறங்கி அங்கே மரத்தினடியில் வேருபுரமாக திரும்பி நின்று கொண்டிருந்த வாணியை படபடக்கும் மனதோடு நெருங்கி மெதுவான குரலில் 'வாணி...'என்று அழைக்க....டக்கென்று அதிர்ந்து திரும்புவதை போல திரும்பிய வாணியின் முன்புற தோற்றத்தை கண்டு ராகவன் வாயடைத்துப் போய் நின்றான்.
நல்ல திரட்சியாக விம்மி நின்ற அவளது இரண்டு மாங்கனிகளும் அவள் கட்டியிருந்த உள்பாவாடையிற்கு மேல் பாதி தெரிய...இரண்டுக்கும் நடுவில் இறங்கிய கோடு ராகவனை ஒரு வினாடி தடுமாறச் செய்தது.
அவனை அங்கே எதிர்பார்க்காத வாணியின் கண்கள் விரிய அவனை பார்த்த படியே அனிச்சையாக இரு கைகளையும் மார்புக்கு குறுக்காக வைக்க...அதை பார்த்த ராகவன்....'ஐயோ...தப்பா நினைச்சுக்காத வாணி...சாந்தி அக்காதான் உன்கிட்ட வந்து பேச சொன்னாங்க..'என்று லேசாக குழறியபடி சொல்ல...இதுவும் அத்தையின் வேலைதானா...அதுதான் குளிச்சுட்டு என்னை இங்கியே நிற்க சொன்னார்களா... அப்படி என்றால் நாம் இந்த மாதிரி நடந்து கொள்ளக் கூடாது .... என்று மனதினுள் நினைத்தபடி ...ராகவன் அண்ணனை இதற்கு மேலும் வருத்தப் படுத்தக் கூடாது என்று முடிவு செய்து கொண்டு மார்பின் குறுக்காக வைக்கக் கொண்டு போன இரு கைகைளையும் இறக்கி கொண்டு ராகவனைப் பார்த்து சிரித்து கொண்டே...'ஐயோ..நீங்களா அண்ணா...ரெண்டு மூணு நாளா நீங்க இங்க வரலியா...அதான்...உங்களை எதிர்பார்க்காம டக்குன்னு ஆம்பிளை குரல் கேட்டவுடன் பதறிட்டேன்...'என்று அவனை தர்மசங்கடப் படுத்தாமல் இருக்க முயல்வதை போல சொல்ல....ராகவனுக்கும் வாணி கைகளை குறுக்காக வைத்து மறைக்க முயல்வதை பார்த்து உண்டான தர்மசங்கடம் இப்போது விலகி....அவளைப் பார்த்து புன்னகைத்தான்.

[manigopal]

வாணி தன்னுடைய பாதி மார்புக் கலசங்களை மறைக்காமல் காட்டும்படி நின்ற நிலையில் ராகவனை பார்த்து கேட்டாள்.
'என்ன அண்ணா....நீங்க எப்போ வந்தீங்க...எதுக்கு ரெண்டு மூணு நாளா வராம இருந்தீங்க...?'
'அதெல்லாம் ஒண்ணுமில்லை....சும்மாதான்...அதான் இப்போ வந்திட்டேனே...'
'சும்மா சொல்றீங்க...எனக்கு தெரியும்....நீங்க கோவத்துல தானே இங்கே வராம இருந்தீங்க...இந்த அத்தைக்கு வேற வேலையே கிடையாது....திடீர் திடீர்னு அந்த மாதிரி ஏதாவது யோசிக்காம சொல்லிருவாங்க...'
'ம்ம்...அதை பத்தி உன்கிட்ட பேசத்தான் வந்தேன் வாணி....நான்தான் அவங்களை பத்தி தப்பா நினைச்சிட்டேன்...'
ஓகோ...அப்படின்னா அத்தை அப்படி பேசினது சரின்னு சொல்ல வர்றீங்களா...?'
'ஆமா வாணி....அவங்க என்கிட்டே விளக்கமா சொன்ன பிறகு எனக்கு புரிஞ்சுட்டு....நான்தான் அவங்க சொன்னதை தப்பா நினச்சுகிட்டு தேவை இல்லாம கோபப் பட்டுட்டேன்...'
'போங்க அண்ணா...நீங்க இப்படி சொல்வீங்கன்னு நான் எதிர்பார்க்கவே இல்லை...உங்களை சமாதானப் படுத்துதற்காக அந்த மாதிரி கதை சொல்றாங்க...'
'இல்ல வீணா...அவங்க சரியாத்தான் சொல்லி இருக்காங்க...'
'அப்போ நீங்களும் அவங்க கட்சியில சேர்ந்தீட்டீங்க...அப்படித்தானே...'
'ஐயோ..வீணா...கொஞ்சம் நான் சொல்றதை கேளேன்...'
ராகவன் பேசிக் கொண்டிருக்கும் போதே சற்று நகர்ந்து சென்ற வாணி அருகே இருந்த கயிற்றுக் கொடியில் கிடந்த ஒரு டவலை எடுத்து தனது தோளினை சுற்றி போட்டு விம்மிநின்ற கனிகளை மறைத்து கொண்டு ராகவனைப் பார்த்து திரும்பி...
'நீங்க என்ன வேணா சொல்லுங்க...ஆனா நான் நம்ப மாட்டேன்...அத்தை சொன்னது தப்புத்தான். '
'இல்லவே இல்லை...நான் சொல்றதை முதல்ல கேளு...' என்று சொல்லிக் கொண்டே வாணியை நெருங்க ..வாணியும் கோபத்தில் சற்று பக்கவாட்டில் திரும்பி நிற்க...இப்போது இருவருக்கும் இடையே அரை அடி இடைவெளிதான் இருந்தது.
அந்த நிலையில் ராகவனுக்கு வாணியின் உடம்பில் இருந்து மஞ்சளும் சந்தனமும் சேர்ந்த ஒரு மனம் வீசியதை உணர்ந்து அதை மூச்சை இழுத்து உள்வாங்க...அதே நேரம் ராகவன் குளித்து முடித்து ஆபீசுக்கு போக தயாராகி வந்து இருந்ததால் அவன் தன்னுடம்பில் ஸ்பிரே செய்திருந்த பாய்சன் வாசனை திரவியம் வாணியை கிறக்கியது. ராகவனை போலவே அவளும் அந்த வாசனையை நன்கு உள்வாங்கி சுவாசிக்க...
ராகவன் தொடர்ந்து பேசினான்.
'நானும் உன்னை மாதிரிதான் அக்கா மேல ரொம்ப கோபமா இருந்தேன். வாணி....ஆனா அவங்க ஒண்ணு விடாம மறைக்காம சொன்னதுல எனக்கு புரிஞ்சு போயிட்டு வாணி...'
ஆனால் அதற்கு வாணி எதுவும் பதில் பேசாமல் பக்கவாட்டில் முகத்தை திருப்பியபடி நிற்க...ராகவன் மேலும் பேசினான்.
'அவங்க வேற என்ன சொன்னாலும் நான் உன்னை மாதிரியே நம்பாமல்தான் இருந்து இருப்பேன்...ஆனா கடைசியா அவங்க ஒரு விஷயம் சொன்னாங்க தெரியுமா...அதான் எனக்கு நான் செஞ்சது தப்புன்னு புரிய வச்சது...'
இப்போது வாணி அவனை பார்த்து திரும்பி அவன் முகத்தையே உற்றுப் பார்ப்பதை போல நிற்க...மிக அருகில் இருந்த அவளது அழகான முகத்தை பார்த்தபடி ராகவன் மெதுவாக சொன்னான்.
'என்ன சொன்னாங்க தெரியுமா....என் முன்னாடி வச்சு நீ அந்த மாதிரி வெளியே தெரியிற மாதிரி பால் கொடுத்தது ஒன்னும் தப்பு இல்லையாம்...அதை அந்த பாக்கியம் அக்கா பாத்ததுதான் அவங்களுக்கு பிடிக்கலையாம்....வீட்டுக்குள்ள வச்சு நீ அந்த மாதிரி எனக்கு முன்னால வச்சு செஞ்சு இருந்தேன்னா ஒன்னும் சொல்லி இருக்க மாட்டாங்களாம்...பாக்கியம் அக்காவுக்கு தெரிஞ்சா இந்த ஏரியாவுக்கு தெரிஞ்ச மாதிரியாம்...அதுதான் அவங்க உன்கிட்ட அப்படி சத்தம் போட்டாங்களாம். ..வீட்டுக்குள்ள வச்சு நடந்து இருந்தா ஒண்ணுமே சொல்லி இருக்க மாட்டாங்களாம்...'
மிக நீளமாக பேசி முடித்த ராகவனை நிமிர்ந்து பார்த்த வாணி...'நிஜமாவா சொல்றீங்க....அத்தை அப்படியா சொன்னாங்க...?' என்று கேதுவாகக் கேட்டாள்.
'ஆமா வாணி....வெளிப்படையா அவங்க இப்படி சொன்ன பிறகுதான் எனக்கு அவங்க மேல உள்ள கோபம் எல்லாம் போயிடுச்சு...'
'அப்போ நான் விவரம் புரியாமத்தான் அத்தைகிட்ட கோவிச்சுகிட்டு பேசாம இருந்திட்டேனோ...'
'ஆமா வாணி....அது மட்டுமில்லாம நீ ரெண்டு மூணு நாளா சரியாவே சாப்பிடைலயாமே...?'
'ஆமா அண்ணா....கோபத்துல அப்படி இருந்திட்டேன்...இப்பதாண்ணா புரியுது....'
'இப்பவாவது புரிஞ்சுதே...அதுவரை சந்தோசம்.....சரி வா....வீட்டுக்குள்ள போகலாம்...எனக்கும் நேரமாவுது....அக்கா நாம ரெண்டு பேருக்கும் இட்டிலி ரெடி பண்ணி வச்சு இருக்காங்களாம்...'
ராகவனும் வாணியும் ஒன்றாக நடந்து வந்து வீட்டுப் படியேறி உள்ளே வர....சாந்தி வாணியை பார்த்து....
'என்னடி....என் மேல உள்ள கோவம் எல்லாம் போயிடுச்சா...?' என்று சிரித்தபடி கேட்க....வாணி வருத்தம் தொனிக்கும் குரலில்
'ஆமா அத்தை என்னை மன்னிச்சுக்கோங்க....நான் விவரம் தெரியாம உங்ககிட்ட கோபப் பட்டுட்டேன்...' என்று சொல்ல....சாந்தி இருவரையும் பார்த்து சொன்னாள்.
'சரி..சரி...விடு....இப்பவாவது புரிஞ்சுகிட்டியே...அது போதும்...ஆனாலும் எனக்கு ஒரு வருத்தம்தாண்டி உன்மேல...?'
அதற்கு பதில் சொல்லாமல் என்ன என்று கேட்பதை போல வாணி சாந்தியை பார்க்க...ராகவனும் சாந்தியை பார்த்தான்.
சாந்தி மீண்டும் இரண்டு பேரையும் பார்த்து சொன்னாள்.
'நான் எத்தனை சொல்லியும் கேட்காம கடைசியில உன் அண்ணன் வந்து சொன்ன பிறகுதான் புரிஞ்சு சமாதானமாயிருக்கியே....அதான்...'
அதை கேட்டு மிகுந்த சந்தோசத்தில் சாந்தியையும் வாணியையும் வாயெல்லாம் சிரிப்பாக ராகவன் பார்த்துக் கொண்டு நிற்க...
'அப்படில்லாம் இல்லை....அத்தை....'என்று அசடு வழிவதை போல வாணி சொல்ல... 'சரி..சரி....வாங்க ரெண்டு பேரும் வந்து உட்காருங்க...
இட்டிலி வச்சு இருக்கேன்...சாப்பிடுங்க...' என்று சாந்தி சொன்னாள்.
'இதோ டிரஸ் மாத்திட்டு வந்துடுறேன் அத்தை...'என்று சொல்லிக் கொண்டு உள்ரூமுக்குள் போக முயன்ற வாணியை பார்த்து சட்டென்று கையமர்த்திய சாந்தி....'அதெல்லாம் ஒண்ணும் வேண்டாம்...சாப்பிட்டு முடிச்சுட்டு அப்புறமா போய் வேற டிரஸ் போட்டுக்கொள்...' என்றாள்.
'இல்லை..அத்தை...'என்று மீண்டும் வாயெடுத்த வாணியை நோக்கி...'அதான் சொல்றேன்ல ... சும்மா இப்படியே உட்கார்ந்து சாப்பிடு...அண்ணனும் தங்கச்சியும் தானே ஒண்ணா உட்கார்ந்து சாப்பிடப் போறீங்க...பிறகு என்ன...?' என்று சற்று அதட்டலாக சொல்ல....வாணி ஒரு வினாடி ராகவனை பார்த்து விட்டு வேறு எதுவும் பேசாமல் போய் சாப்பிட உட்கார ராகவனும் நிறைந்த மனதோடு அவளருகே போய் சற்று தள்ளி அமர்ந்தான்.


வீட்டின் நடுவே இருந்த அந்த பெரிய ஹாலில் கிழக்கு பக்கமிருந்த ஜன்னலை ஒட்டினாற்போல போடப் பட்டிருந்த சிங்கிள் ஸ்டீல் கட்டிலில் கால்களை தொங்க விட்ட படி வாணியும் ராகவனும் எதிரெதிரே உட்கார்ந்திருந்தார்கள். வாணி இன்னும் ஈரமான தலை முடியை முழுவதும் பின்னாமல் பின்பக்கம் விரித்துப் போட்டு பேருக்காக ஒரு கோடாலி முடிச்சு போட்டு இருந்தாள்.
குளித்து முடித்து விட்டு குளியல் அரை கதவில் ஒட்டி வைத்து இருந்த ஒரு சிறிய ஸ்டிக்கர் பொட்டினை நெற்றியில் வைத்து இருந்தாள்.
முகத்துக்கு மஞ்சள் பூசியிருந்ததால் அந்த மஞ்சள் வாசனையும் கூடவே அவள் உடம்பில் போட்டுக் குளித்த மைசூர் சாண்டல் சோப்பின் சுகந்தமான சந்தன மனமும் தலைக்கு மேலே ஓடிய விசிறிக் காற்றில் இரண்டடி இடைவெளியில் உட்கார்ந்திருந்த ராகவனுக்கு மூக்கில் உறைக்க... வீட்டின் பின்புறத்தில் வைத்து அவளருகே நின்றபோது உணர்ந்த மனத்தை விட இப்போது அந்த மனம் அதிகமாக தெரிய ... அந்த வாசனையில் அவன் சற்று கிறங்கத்தான் செய்தான். திருவிளையாடல் படத்தில் வரும் 'பெண்களின் கூந்தலுக்கு இயற்கையிலேயே மணம் உண்டா?' என்ற வசனம் நினைவுக்கு வர...அதை நினைத்து தனக்கு தானே லேசாக சிரித்தான்.
அவர்கள் இருவரையும் உட்கார சொல்லி விட்டு இருவருக்கும் சாப்பாடு எடுத்து வர சாந்தி அடுக்களைக்கு சென்று இருந்ததால் ... இருவர் மட்டுமே அருகருகே தனியாக இருந்த நிலையில் எதிரே இருந்த ராகவன் சப்தமில்லாமல் திடீரென சிரித்ததை கவனித்த வாணி....ராகவனை பார்த்து. 'எதுக்கு சிரிக்கிறீங்க...?' என்று கேட்கவே...தான் சிரித்ததை அவள் கவனித்து விட்டாள் என்பதை கண்டு மேலும் சிரிக்காமல் அடக்க முயன்று தோற்றுப் போன ராகவன்....'இல்ல சும்மாதான்....' என்று இழுத்தான்.
'ம்ஹூம்....இல்லை....என்னை பாத்துதானே சிரிச்சீங்க....சொல்லுங்கண்ணா....எதுக்கு சிரிச்சீங்க....?' என்று அழுத்தமாக கேட்டாள்.
'இல்ல வாணி....சும்மாதான் சிரிச்சேன்....காரணம் எல்லாம் ஒண்ணுமில்ல....'
'ம்ஹூம்...அதெல்லாம் இல்ல....காரணம் இல்லாம யாராவது சிரிப்பாங்களா...? என்னை பார்த்துதான் சிரிச்சீங்கன்னு எனக்கு தெரியும்...சொல்லுங்க...'
'ம்ம்...அது வேற ஒண்ணுமில்ல....ஒரு சினிமா வசனம் ஞாபகம் வந்துட்டு...அதான்...'
'அப்டியா....என்ன வசனம்....?'
'திருவிளையாடல் படத்தில் 'பெண்களின் கூந்தலுக்கு இயற்கையிலேயே மணம் உண்டா?' என்ற வசனம் வருமே...அதான்....'
'அந்த வசனம் எதுக்கு இப்போ ஞாபகம் வந்திச்சி...?'
'காரணம் இல்லாம வருமா....நீ இந்த மாதிரி தலை முடியை விரிச்சு போட்டுட்டு இருக்குறப்போ மஞ்சள் வாசனையும் சந்தன வாசமும் சேர்ந்து வருது.... அதான் உடனே எனக்கு அந்த படத்துல வர்ற அந்த வசனம் ஞாபகத்துக்கு வந்துட்டு....'
ராகவன் சொல்வதை கேட்டு விட்டு சற்று வெட்கப் பட்ட வாணி....மெதுவான குரலில் அவனை நேராகப் பார்த்து ....'ம்ம்...பரவாயில்லியே....உங்களுக்கு நல்ல ரசனைதான்...ஆனா எனக்கு அந்த மாதிரில்லாம் இல்ல....குளிக்கும்போது போட்ட மஞ்சளும்....சோப்பும்தான் காரணம்....' என்று சொல்ல...அதை கேட்டு...
ராகவன் மெதுவாக சிரிக்க....அவனுடன் சேர்ந்து வாணியும் சிரிக்க....கையில் இரண்டு சில்வர் தட்டுகளோடு சாந்தி அடுக்களையில் இருந்து ஹாலுக்குள் நுழைந்தாள்.
'என்ன....அண்ணனும் தங்கச்சியும் என்ன பேசி சிரிச்சுகிட்டு இருக்கீங்க....?' என்று வினவியபடியே அவர்களை நெருங்கி இருவருக்குமிடையே அந்த சில்வர் தட்டுகளை வைத்தாள். அவளிடம் எதற்காக சிரித்தோம் என்பதை சொல்லவா வேண்டாமா என்று இருவருக்குமே ஒரு தயக்கம் உண்டாக....ராகவன் அந்த தயக்கத்திலேயே சாந்தியை ஏறெடுத்துப் பார்க்க....வாணிதான் பதில் சொன்னாள்.
'அது ஒண்ணுமில்லை...அத்தை....பொம்பளைங்க தலைமுடியில இருந்து இயற்கையாவே மணம் வருமா வராதான்னு அண்ணனுக்கு சந்தேகம்...அதான்...'
குனிந்து நின்று கட்டிலில் சில்வர் தட்டுகளை வைத்து விட்ட நிமிர்ந்த சாந்தி ..வாணி சொன்னதை கேட்டு விட்டு...அவளையும் ராகவனையும் பார்த்து புன்னகைத்தபடியே....'அப்டியா....என்ன திடீர்னு பொம்பளை தலை முடி வாசனை பத்தின ஆராய்ச்சி...?' என்று எடுத்துக் கொடுப்பதை போல வினவ...வாணியே தொடர்ந்து பதில் சொன்னாள்.
'அதுவா.....என்கிட்டே இருந்து மஞ்சளும் சந்தனமும் கலந்த வாசனை வருதாம்...அதான் அண்ணனுக்கு அந்த ஆராய்ச்சி...' என்று வாணியின் பதிலை கேட்ட சாந்தி....சிரித்துக் கொண்டே ராகவனை பார்த்து....'ம்ம்...நல்ல ஆராய்ச்சிதான்... ' என்று சொல்லி விட்டு....'சரி...சாப்பிடுங்க....இட்டிலி சூடா இருக்கு....'என்று சொல்லவே....ராகவனும் வாணியும் சாப்பிட தயாரானார்கள்.
தான் ஆசைபடுகிற படி இருவரையும் சேர்த்து வைக்க அப்படி ஒன்றும் கஷ்டப் பட வேண்டியதில்லை....ரொம்ப சுலபமாக அது நடந்து விடும் போலத்தான் இருக்கிறது என்று மனதுக்குள் சந்தோஷித்தபடி....
'உன் தங்கச்சி...மூணு நாளைக்கு அப்புறம் இப்பதான் ஒழுங்கா உட்கார்ந்து சாப்பிட போறா...' என்று அடுத்த கட்ட பேச்சை தொடங்க...அதை செவியுற்ற ராகவன்...கண்கள் விரிய....'அப்டியா....எதுக்கு வாணி....?' என்று வாணியைப் பார்த்து கேட்க....அதற்கு வாணி பதில் சொல்லுவதற்கு முன்பாக அவளை முந்திக் கொண்டு சாந்தியே பதில் சொன்னாள்.
'வேற என்ன....கழுதைக்கு என்மேல கோபம்....சொன்னதை சரியா புரிஞ்சுக்காம என்மேல கோப பட்டுட்டு சரியா சாப்பிடாம இருந்தா.....இப்போ நீ போயி விவரமா பேசினதுக்கு பிறகுதான் சாப்பிட வந்து உட்காந்து இருக்கா...' என்று அங்கலாய்ப்பதை போல சொல்ல....வாணி தலையை இட்டிலி தட்டை பார்த்து குனிந்தபடியே முனகுவதை போல....'சொல்றதை விவரமா சொன்னா நான் எதுக்கு கோபப் படப் போறேன்....டக்குன்னு அந்த மாதிரி சத்தம் போட்டா கோபம் வராம என்ன செய்யும்...?' என்று சொல்ல...'கழுதைக்கு இன்னும் வீராப்பு குறைஞ்சு இருக்கான்னு பாரேன்......மூணு நாளா நானே வலிய வந்து உன்கிட்ட பேசினாலும் நீதான் நான் சொல்ல வந்ததை கேட்கவே இல்லியே...அப்புறம் எப்படி உனக்கு புரியும்....?' என்று சற்று (போலியான) கோபத்தோடு சாந்தி வாணியை பார்த்து கேட்க....அதை கண்ணுற்ற ராகவன் மீண்டும் அவர்களுக்குள் சண்டை வந்து விடுமோ என்று பயந்து....'ஐயோ...அக்கா...அதான் அதெல்லாம் அப்பவே முடிஞ்சு போயிருச்சே....திரும்பவும் எதுக்கு தேவை இல்லாம அந்த பேச்சை எடுக்குறீங்க....விடுங்க அக்கா...அவளுக்கு இப்ப உங்க மேல எந்த கோவமும் இல்ல...'என்று வாணியின் சார்பாக பேச....'அது சரி....நீ உன் தங்கச்சியை விட்டுக் குடுப்பியா என்ன....?' என்று சொல்லி விட்டு....'சரி...சட்டினியும் சாம்பாரும் எப்படி இருக்குன்னு சொல்லு தம்பி....'என்று சட்டென்று குரலில் பரிவை வெளிப்படுத்தி கேட்க....'கொஞ்சம் இருங்க...'என்று சொல்லி விட்டு....இட்டிலியை எடுத்து இரண்டு வாய் சாப்பிட்டு விட்டு ...''ம்ம்...சூப்பரா இருக்கு அக்கா....'என்று சப்புக் கொட்டியபடி சொல்ல....
'ம்கும்....அதெல்லாம் நல்லாத்தான் செய்வாங்க....'என்று முகவாயை செல்லமாக இடித்தபடி வாணி சொல்ல...அதை கவனித்த ராகவனும் சாந்தியும் அவளைப் பார்த்து சிரித்தார்கள்.


இன்னும் கோபம் தீராதவளைப் போல வாணி சொன்னதை கேட்டு சாந்தியும் ராகவனும் சிரிக்க....அதை கண்டு கொள்ளாதவளைப் போல இட்டிலியை சாப்பிடத் தொடங்கினாள் வாணி.
'சரி....அவ அப்படித்தான் தம்பி....இன்னும் அவளுக்கு என்மேல கோபம் தீரல போல.... சரி...நீங்க சாப்பிடுங்க....நான் போயி சூடா இட்டிலி எடுத்திட்டு வர்றேன்...'என்று சொல்லி விட்டு திரும்பப் போன சாந்தியை பார்த்து....
'வேண்டாமே அக்கா...இதுவே போதுமே...'என்று ராகவன் சொல்ல...
'அதெல்லாம் இல்லப்பா....நீ எத்தனை இட்டிலி சாப்பிடுவேன்னு எனக்கு தெரியாதா....இந்த நாலு இட்டிலி எப்படி போதும்....இரு இரு....இதோ வர்றேன்...'என்று சொல்லி விட்டு சாந்தி அடுக்களைக்கு செல்ல......
'எதுக்கு வாணி....சாப்பிடாம இருந்தே...?' என்று ராகவன் வாணியை பரிவோடு கேட்க....'அதை விடுங்க அண்ணா... ' என்று வாணி சொன்னாள்.
இத்தனை பேச்சுகளுக்கு நடுவில் வாணி தோளை சுற்றிப் போட்டிருந்த துண்டு சற்று அகன்று கொண்டதை போல இருக்க...அவளது மார்புக்கு மேலே கட்டியிருந்த உள்பாவாடை நடுவில் இரண்டு மாங்கனிகளுக்கு இடையே ஒரு காரட் அல்லது மலை வாழைப் பழத்தை சொருகும் அளவுக்கு தெரிந்த ஓடையும் அதனை ஒட்டி தெரிந்த விம்மி நின்ற இரு மாங்கனிகளும் ராகவனின் பார்வைக்குத் தெரிய....அங்கே இருந்து கண்களை அகற்ற மிகவும் சிரமப் பட்டான் ராகவன்.
தான் அங்கே பார்ப்பதை வாணி பார்த்து விடுவாளோ என்று படபடப்பாக இருந்தாலும் கண்களை அகற்ற இயலாமல் அரை நிமிடத்திற்கு ஒருமுறை அங்கேயே பார்க்க...அவன் பயந்த மாதிரியே வாணி அவன் தனது மார்பை பார்ப்பதை கவனித்து விட்டாள்.
வாணி தன்னை கவனித்து விட்டாள் என்பதை ராகவனும் உணர்ந்து கொண்டதால் டக்கென்று அங்கே இருந்து கண்களை அகற்றி குனிந்தபடி சாப்பிடுவதை போல செய்ய....அதை கண்டு வாணி தனக்குள்ளே சிரித்துக் கொண்டாள். அத்தை லேசுபட்ட ஆள் இல்லை.....அத்தை சொன்னதை போலவே எல்லாம் நடக்கிறதே என்று தனக்குள்ளாகவே நினைத்துக் கொண்டு...
'இன்னும் சாம்பார் ஊத்தவா அண்ணா....?'என்று சாதாரணமாக கேட்க....ராகவனும் ...'இல்லை...வேண்டாம் வேணி....'என்று சொல்லி விட்டு சாப்பிட்டான்.
இருவரும் தட்டில் இருந்த இட்டிலிகளை சாப்பிட்டு முடிக்கும் நேரத்திலேயே சாந்தி வேறு ஒரு தட்டில் வைத்து சூடான இட்டிலிகளை கொண்டு வந்து ராகவனின் தட்டில் இரண்டு இட்டிலிகளை வைக்க....வாணி போதும் என்று சொல்லி விட்டு எழுந்தாள்.
'என்ன வாணி....போதுமா..?'என்று ராகவன் கேட்க....'அவ சாப்பாடு அவ்வளவுதான் தம்பி....நாலு இட்டிளிதான் சாப்பிடுவா...'என்று சொல்லிக் கொண்டே ராகவனின் தட்டில் சட்டினி சாம்பாரை சாந்தி ஊற்ற.......வாணி அங்கே இருந்து வீட்டின் பின்புறம் கைகழுவச் சென்றாள்.
ராகவனுக்கு பரிமாறி விட்டு சாந்தியும் வாணியை தொடர்ந்து வீட்டின் பின்புறம் செல்ல....ராகவன் சாப்பிட்டுக் கொண்டிருந்தான்.
வாணி கைகழுவி விட்டு திரும்ப அவளை தொடர்ந்து சென்று அவளுக்காக படிக்கட்டில் காத்து நின்ற சாந்தி உள்ளே இருந்த ராகவனுக்கு கேட்காத படி அவளிடம் மெதுவாக என்னவோ சொன்னாள்.
சாந்தி சொன்னதை கேட்டு முதலில் முகத்தில் சற்று தயக்கத்தை காட்டிய வாணி ....மேலும் சாந்தி சொன்னதை கேட்டு தயக்கம் நீங்கி சரியென்று தலையாட்டிய வாணி....ஆனாலும் கொஞ்சம் முகத்தை சுளித்தபடி...கிசுகிசுப்பான குரலில் 'வெக்கமா இருக்கு அத்தை...'என்று சொல்ல....'என்ன வெக்கம்...சும்மா நான் சொல்றபடி கேளு...என்ன சரியா...'.என்று சாந்தி அழுத்தமாக சொல்ல....மீண்டும் சரி என்று தலை அசைத்த வாணியிடம்...'சரி..சரி...உள்ள போய் இரு....'என்று சொல்லி விட்டு திரும்பிய சாந்தி மீண்டும் அடுக்களைக்குள்ளே போக...வாணி ஈரமான கையை தனது தோளை சுற்றிப் போட்டிருந்த துண்டில் துடைத்துக் கொண்டே ஹாலுக்கு சென்று 'நல்லா சாப்பிடுங்க அண்ணா...இன்னும் இட்டிலி வைக்கவா?' என்று கேட்டபடி அவனுக்கு எதிரே பழையபடி உட்கார...'வேண்டாம் போதும்....ரொம்ப சாப்பிட்டுட்டேன்...'என்று சொல்லிக் கொண்டே வாணியை பார்த்த ராகவன் பார்வையில் வாணி இப்போது இன்னும் கவர்ச்சியாக தெரிந்தாள். காரணம் அவளுடைய தோளை சுற்றிக்கிடந்த துண்டு இப்போது முன்பை விட சற்று விலகிக் கிடந்தது.
அதை பார்த்த ராகவனுக்கு தர்மசங்கடமாக இருக்க...அதே நேரம் உள்ளறையில் இருந்து குழந்தை அழும் சப்தமும் கேட்க அதை தொடர்ந்து சாந்தி அங்கே வரவும்....ராகவன் கட்டிலில் இருந்து எழுந்து அவசரம் அவசரமாக கை கழுவ வீட்டின் பின்புறத்திற்கு சென்றான்
அவன் லேசான பதட்டத்தோடு செல்வதை பார்த்த மாமியாரும் மருமகளும் ஒருவரை ஒருவர் பார்த்து ரகசியமாக சிரித்துக் கொண்டார்கள்.
நேரமும் காலமும் கூடி வந்தால் எல்லாமே நாம் நினைத்தபடி நடக்கும்தானே.....அதுபோலத்தான் சாந்தி எதிர்பார்த்ததை போலவே ஒவ்வொன்றும் மிகச் சரியாக நடந்தது. .
இப்போது குழந்தை அழுததும் கூட சாந்தி எதிர்பார்த்ததுதான். குழந்தை இந்த நேரத்தில் பசிக்காக அழும் என்று அவளுக்கு தெரியும்.....ஆகவே அடுத்த நடவடிக்கையை தொடங்கும் பொருட்டு....'அம்மா சாப்பிட்டு முடிச்சவுடனேயே மகளுக்கும் பசி எடுத்திட்டு பாரேன்...'என்று சத்தமாக சொல்லிக் கொண்டே உள்ளறைக்கு சென்று தொட்டிலில் இருந்த குழந்தையை எடுத்துக் கொண்டு வந்து வாணியிடம் கொடுத்து விட்டு கண்ணைக் காட்ட.....அவள் பதிலுக்கு உதட்டால் புன்னகைத்தபடி ...குழைந்தையை வாங்கி மடியில் போட்டு விட்டு துண்டை விலக்கி மார்பில் கட்டியிருந்த உள்பாவாடையை அவிழ்த்து இரு மாங்கனிகளுக்கும் கீழாக இறக்கி கட்டிக் கொண்டு வெளியே தெரிந்த கனிகளில் ஒரு பக்கத்து கனியை துண்டால் மறைத்துக்கொண்டு ஒரு பக்கத்து கனியை வெளியே தெரியும் படி குழந்தையின் வாய்க்கு நேராக வைத்து குழந்தைக்கு பால் கொடுக்கத் துவங்கினாள்.
அதுவரை அருகே நின்று பார்த்துக்கொண்டிருந்த சாந்தி திருப்தியான முகத்தோடு அவளைப் பார்த்து சிரிக்க...பதிலுக்கு வாணியும் அவளைப் பார்த்து சிரித்தாள்.
'சும்மா வெக்கமா இருக்கு...அப்படி இப்படின்னு ஏதாவது சொல்லி சொதப்பிராத....எல்லாம் நான் சொன்ன படி பாத்து நடந்துக்கோ...'என்று கிசுகிசுப்பாக சொல்ல...பின்புறம் சென்ற ராகவன் உள்ளே வருவதை உணர்ந்த சாந்தி ...அங்கே இருந்து திரும்பி அடுக்களைக்கு செல்லும்போது எதிரே நெருங்கி வந்த ராகவனை பார்த்து....'இரு தம்பி.....காப்பி கொண்டு வர்றேன்....குடிச்சுட்டு அப்புறமா ஆபீசுக்கு கிளம்பு....'என்று சொல்லி விட்டு உள்ளே போக....அங்கே தனக்கு ஒரு புதிய தரிசனம் கிடைக்கப் போகிறதென்பதை அறியாத ராகவன் பேன்ட் பக்கெட்டில் இருந்த கைக்குட்டையில் ஈரமான கையை துடைத்தபடி ஹாலுக்குள் சென்று கட்டிலை நெருங்க.....அங்கே குழந்தைக்கு பால் கொடுத்துக் கொண்டிருந்த வாணியை பார்த்த ராகவன் இன்ப அதிர்ச்சியில் வாய் பிளந்த்தபடி நிற்க....அவனது பேண்டின் முன்பக்கம் விறைப்பு தோன்றி பேன்ட் ஜிப் அறுந்து போகும் நிலை ஏற்பட்டது.
நான்கு நாட்களுக்கு முன்னால் வீட்டின் பின்பக்கம் இருந்து குழைந்தைக்கு பால் கொடுத்துக் கொண்டிருந்த வாணியின் கனி புடவை தலைப்பினூடே முக்கால்வாசிதான் தெரிந்தது. ஆனால் இப்போது திரட்சியான அவளது ஒருபக்கத்து (இனி முலை என்றே சொல்லலாம்) முலை எவ்வித மறைப்பும் இன்றி அப்பட்டமாக அவன் கண்களுக்கு தெரிய ...இது நிஜம்தானா என்று சந்தேகம் தோன்ற....இன்ப அதிர்ச்சியில் வாணியை பார்க்க....அவளோ சாதாரணமாக .....'வாங்க....உக்காருங்க அண்ணா...ரேவதிக்கு பசி எடுத்திட்டு போல....'என்று சன்று சொல்லி விட்டு தன்னுடைய குழைந்தையை பார்த்து குனிந்து கொஞ்சுவதை போல செய்ய.....அதை பார்த்துக் கொண்டே மெதுவாக தயங்கி தயங்கி இரண்டடி நடந்து கட்டிலை நெருங்கி அவளுக்கு எதிரே அமர்ந்தான். குழந்தையை கொஞ்சுவதை போல தலையை கவிழ்த்துக் கொண்டிருந்தாலும் அவனது நடவடிக்கையை உன்னிப்பாக கவனித்தாள் வாணி.
'மாமாவை பாரு.....இந்த மாமாவை பாரு....'என்று குழந்தையிடம் செல்லமாக வாணி சொல்ல....குழந்தை நோக்கி பார்வையை திருப்பிய ராகவனுக்கு அவளது முலைதான் கண்ணில் பட்டது. ஆயினும் பேருக்கு குழந்தையை பார்த்து சிரிப்பதை போல வலுக்கட்டாயமாக சிரித்த ராகவனுக்கு தொடைகளுக்கு நடுவே மேலும் புடைப்பை உணர்ந்து அதனால் கால் மேல் கால் போட்டு அமர்வதை போல செய்து சமாளிக்க முயன்ற ராகவனை கவனித்த வாணி தனக்குள்ளாக சிரித்துக்கொண்டாள்.

[manigopal]

ராகவனுக்கு அந்த சூழ்நிலை மிகவும் தர்மசங்கடமாக இருந்தது என்னவோ உண்மை....உள்பாவாடையை முலைகளுக்கு கீழே இறக்கி கட்டியிருந்ததால் அவள் இப்போது அரை நிர்வாண கோலத்தில் ராகவனுக்கு முன்பாக உட்கார்ந்து தோளை சுற்றிக் கிடந்த துண்டுக்குள் ஒரு முலை தொண்ணூறு சதமானம் மறைந்திருக்க...

மறுபக்கத்து முலை அப்படியே அப்பட்டமாக வெளியே தெரியும்படி வைத்து பால் கொடுத்துக் கொண்டிருந்த வாணியை பார்த்து வலுக்கட்டாயமாக சிரித்தாலும் அவனுக்கு உடம்பெல்லாம் ஒருமாதிரி சூடேறுவதை போல உணர்ந்தான்.

கூடவே தொடைகளுக்கு நடுவில் அவனது காமநாகம் சீறிக் கொண்டிருந்தது. ஆகவே கால் மேல் கால் போட்டு தன்னுடைய உணர்ச்சியை வெளிக்காட்டாமல் இருக்க படாதபாடு பட்டான்.

வாணி தன் முன்பாக இந்த அளவுக்கு அரை நிர்வாணமாக இருந்து பால் கொடுப்பாள் என்று அவன் எதிர்பார்த்திருக்க வில்லை...

என்னதான் தங்கை என்று அவளை சொந்தம் கொண்டாடி பழகி கொண்டிருந்தாலும் இப்படி அவளது அந்தரங்கப் பகுதியை அருகே வைத்து பார்த்து விட்டு எப்படி உணர்ச்சியை அடக்க முடியும்....?

குழந்தைக்கு பாலூட்டும் ஒரு பெண்ணை இப்படி காம இச்சையோடு பார்ப்பது முறையல்லவே ... ஆயினும் பொங்கி எழுகிற மனதை கட்டுப் படுத்த முடியவில்லையே.....எப்படி இருந்தாலும் கட்டுப் படுத்தித்தான் ஆக வேண்டும்....இல்லை என்றால் சாந்தி அக்கா அன்று வாணியிடம் சத்தம் போட்டது உண்மை என்று ஆகிவிடாதா....
என்றெல்லாம் யோசித்து ஒரு வழியாக தன்னைத்தானே சமாளித்தவனாக ... கஷ்டப் பட்டு வரவழைத்துக் கொண்ட புன்னைகயோடு எதிரே இருந்த வாணியிடம்....'இப்போ நல்ல முகம் பார்த்து சிரிக்கிற அளவுக்கு வந்துட்டாளே..?' என்று குழைந்தையை சிலாகித்து சொல்ல....'ஆமா அண்ணா....நல்லா முகம் பார்த்து சிரிக்கிறா...நாம பேசுறதெல்லாம் புரிஞ்ச மாதிரி சிரிக்கிறா....'என்று வாணியும் அவனிடம் பதில் சொல்ல.....

கையில் இரண்டு தம்ளர்களில் காப்பியை ஆற்றியபடி சாந்தி சமையல் அறையில் இருந்து வந்து வாணிக்கும் ராகவனுக்கும் அருகே நின்று மேலும் இரண்டு மூன்று தடவை மாற்றி மாற்றி ஆற்றி விட்டு ஒரு டம்ளரில் காப்பி முழுவதையும் நிரப்பி ராகவனிடம் நீட்டிக் கொண்டே....'என்ன மருமக என்ன சொல்றா....?' என்று சாதாரணமாக கேட்க.....
தனக்கு எதிரில் வாணி இருந்த கோலத்தை பார்த்தால் சாந்தி எதுவும் சொல்வாளோ என்று சின்ன பதட்டத்தில் இருந்த ராகவனுக்கு ... சாந்தியின் முகத்தில் அப்படி எந்த வித மாற்றமும் வெளிப்படாதது சற்று நிம்மதியாக இருந்தது.

சாந்தி நீட்டிய காப்பி டம்ளரை வலது கையால் வாங்கிக் கொண்டே....'எனக்கு மட்டும்தான் கொண்டு வந்து இருக்கீங்க....வாணி காபி குடிக்கலியே....நீங்களும் கூட காப்பி குடிச்ச மாதிரி தெரியலையே....' என்று கேட்க.....'நீ முதல்ல குடிப்பா....நீ வழக்கமா இந்த நேரத்துக்கு ஆபீசுக்கு கிளம்பி போயிருவியே...அதான் உனக்கு மட்டும் அவசரமா எடுத்திட்டு வந்தேன்....நாங்க அப்புறமா குடிச்சுக்குறோம்....' என்று விளக்கம் சொல்ல...

அதற்கு மேல் ஒன்றும் பேசாமல் காப்பியை உறிஞ்சிக் குடிக்கத் தொடங்கிய ராகவனுக்கு சாந்தியின் முன்னால் வைத்து வாணியின் முலை மீது தனது பார்வை விழுந்து விடக் கூடாது என்று அச்சமாக இருந்தது.

அந்த நேரம் பார்த்து சாந்தி வாணியிடம் அறிவுரை சொல்வதை போல ....'எத்தனை தடவை சொன்னாலும் உன்னை மாத்தவே முடியாதுடி.....அந்த பக்கமா வச்சே எப்பவும் பால் குடுக்கதடி....ரெண்டு பக்கத்துலையும் மாத்தி மாத்தி குடுன்னு சொன்னா கேட்க மாட்டேங்கறியே....ஒரு பக்கமா குடுத்தா அப்புறம் பாக்க ஒரு சைடுல பெருசாவும் ஒரு சைடுல சிறுசாவும் தெரியும்டி..' என்று சொல்ல...
'போங்க அத்தை ....எப்ப பார்த்தாலும் எதுக்கு எடுத்தாலும் என்னை வசை சொல்றதே உங்களுக்கு வேலையாப் போச்சு.....' என்று செல்லமாக சிணுங்கிக் கொண்டே....அத்தை சொல்வதை மறுக்காத மருமகளைப் போல....
பால் கொடுத்துக் கொண்டிருந்த இடது பக்கத்து முலையை குழந்தையின் வாயில் இருந்து எடுத்து குழைந்தையை தலை மாற்றி மடியில் போட்டுக் கொண்டு துண்டை முழுவதும் விலக்கி வலது பக்கத்து முலையை குழந்தை வாயில் கொடுக்க....
குழைந்தையும் முலைக் காம்பை பற்றி பால் குடிக்கத் துவங்க....காப்பியை அருந்திக் கொண்டே அமைதியாக அனைத்தையும் கவனித்து கொண்டிருந்த ராகவனுக்கு தன் முன்னால் நடப்பதெல்லாமே கனவா நனவா என்று சந்தேகமாக இருந்தது.

இப்போது வாணியின் தோளில் கிடந்த துண்டு இரண்டு புறமும் முக்கால்வாசிக்கு மேல் ஒதுங்கிக் கிடக்க....வாணி ராகவனுக்கு முன்பாக நிஜமாகவே அரை நிர்வாணமாக இருந்தாள்.

சாந்தி அக்கா அருகே நிற்கிறாள் என்பதையும் மறந்து ராகவன் வாணியின் முலைகளை வெறித்துப் பார்க்க....அதை கவனித்த சாந்தி ...
சற்று நேரம் நிதானித்து....வாணியிடம்....'அப்பா....இப்பவாவது சொன்னதை உடனே கேட்டியே....இன்னிக்கு மழைதான் வரப்போவுது.......'என்று சொல்ல...
அந்த சூழ்நிலையில் இனியும் தன்னால் நீடிக்க இயலாது என்று உணர்ந்த ராகவன் கட்டிலில் இருந்து எழுந்து கொள்ள...சாந்தி அவனை பார்த்து.....

'அதுக்குள்ளே காப்பி குடிச்சு முடிச்சுட்டியா....தம்பி ?' என்று கேட்க....'ம்ம்...குடிச்சுட்டேன்....இந்தாங்க...நான் கிளம்பட்டுமா...?'என்று சொல்லிக் கொண்டே கிளம்பப் போனவனை ...'எதுக்கு இப்படி அவசரப் படுற.....காப்பி குடிச்சு முடிச்சாதான் என்ன.... ரெண்டு நிமிஷம் உட்கார்ந்துட்டு போனா என்ன...?'என்று கேட்டு சாந்தி நிறுத்த....

.'பரவாயில்ல அக்கா...வாணி வேற குழந்தைக்கு பால் குடுத்துட்டு இருக்கா...நான் கிளம்புறேன்....' என்று மீண்டும் கிளம்பப் போனவனை நோக்கி....'ஓகோ....அதான் இப்படி அவசரப் பட்டு கிளம்புறியா...? பாத்தியா....இப்ப நீதான் தப்பு பண்றே.....நீ என்ன வெளியாளா...அவ பால் குடுத்துட்டு இருந்தா என்ன....? நீ நிதானமா உட்கார்ந்து காப்பி குடிக்க வேண்டியதுதானே....நீயே சொல்லு.....இப்ப நீ செய்றது சரியா....?' என்று கொக்கி போடுவதை போல கேட்க.....

'ஐயோ அக்கா அப்படில்லாம் இல்ல....சும்மாதான்...எனக்கும் நேரம் ஆயிடுச்சு...அதான்....' என்று அசடு வழிவதை போல சொன்ன ராகவனை நோக்கி....'சரிப்பா உன் இஷ்டம்...ஆனா நான் சொல்றதை மட்டும் கேட்டுக்கோ....நாம எல்லாரும் ஒண்ணா உட்கார்ந்து பேசிகிட்டு இருக்கும்போது குழந்தை அழுதுச்சின்னா நீ இருக்கேன்னுட்டு அங்கே இருந்து எந்திரிச்சி போய் மறைவா வச்சு பால் குடுத்துட்டு வர்றதுக்கு நான் இவளை சத்தம் போடுவேன்....ஏன்னா அவ அப்படி செய்றது இந்த அளவுக்கு பாசமா பழகுற உன்னை அசிங்கப் படுத்துற மாதிரி ... இப்ப நீ இப்படி எந்திரிச்சு போறது என்னையும் இவளையும் அசிங்கப் படுத்துற மாதிரி....'என்று சற்று இறுக்கமான முகத்தோடு சொல்ல.....ராகவனுக்கு என்ன பதில் சொல்வதென்று தெரியவில்லை....

ஆகவே கட்டிலில் இருந்து எழுந்து இரண்டடி நகர்ந்து நின்ற ராகவன் மீண்டும் கட்டிலை நெருங்கி சாந்தியை பார்த்து....'புரியுது அக்கா....நீங்க வேற எதுவும் நினைச்சுக்காதீங்க....'என்று சொல்லிக் கொண்டே கட்டிலில் மீண்டும் உட்கார்ந்து கொள்ள....
'ம்ம்....இதுதான் நல்லா இருக்கு...வழக்கம் போல உன் தங்கச்சிகிட்டயும் மருமக கிட்டயும் பேசிட்டு கிளம்பு...என்ன சரியா? .' என்று சொல்லி விட்டு அவர்கள் இருவரையும் சற்று நேரம் தனியே விட்டால் நல்லது என்று சிந்தித்தவளாக வேண்டுமென்றே அங்கே இருந்து நகர எத்தனிக்க...ராகவனின் கரகரத்த குரல் அவளை நிறுத்தியது.

கட்டிலில் உட்கார்ந்திருந்த ராகவனுக்கு அருகே தான் சாந்தி நின்று கொண்டிருந்தத்தால் ... அவளுடைய ஒரு கையை பற்றி பிடித்துக் கொண்டு ராகவன் குரல் கரகரக்க சொன்னான்.

'அக்கா....எனக்கு ரொம்ப சந்தோசமா இருக்கு....பெருமையாகவும் இருக்கு...என் மேல எத்தனை நம்பிக்கையும் பாசமும் வச்சு இருந்தா....இப்படி வாணியை என் பக்கத்துல உட்கார்ந்து பேச சம்மதிப்பீங்க....நினைக்கவே ரொம்ப சந்தோசமா இருக்கு அக்கா....'

அவனது குரல் திடீர் என்று ஏற்பட்ட உணர்ச்சி பெருக்கினால் கரகரப்பாக வெளிப்பட....மற்றொரு கையால் அவன் கையை பற்றி கொண்ட சாந்தி ...
'என்னப்பா....திடீர்னு என்னென்னவோ சொல்ற...இதுல என்ன இருக்கு....நீங்க ரெண்டுபேரும் ஒருத்தர் மேல ஒருத்தர் எம்புட்டு பாசம் வச்சு இருக்கீங்கன்னு எனக்கு நல்லா தெரியும்....அதனால வாணி இந்த மாதிரி உன் பக்கத்துல உட்கார்ந்து பேசிகிட்டு இருக்குறதுல எனக்கு ஒண்ணும் வருத்தம் கிடையாது.....இப்பவாவது இந்த அக்காவோட மனசு என்னன்னு உனக்கு புரியுதா தம்பி....?' என்று அவனை முழுவதுமாக தனது கட்டுப்பாட்டில் கொண்டு வந்து விட்டதை போல அவனிடம் தன்மையாக பேச...

.'நல்லா புரியுது அக்கா....'என்று தன்னை ஆசுவாச படுத்திக் கொண்டே பதில் சொன்னான் ராகவன்.

அவர்கள் இருவர் பேசிக் கொள்வதையும் குழந்தைக்கு பால் கொடுத்துக் கொண்டு தலையை குனிந்தபடியே மௌனமாக கேட்டுக் கொண்டிருந்தால் வாணி... அத்தையின் நாடகம் எத்தனை தூரம்தான் போகிறதென்று பார்க்கலாமே என்று எதுவும் பேசாமல் இருந்தாள்.

தலையை குனிந்து இருந்த நிலையில் வெளியே தெரிந்து கொண்டிருந்த தன்னுடைய இரண்டு முலைகளும் ராகவனுக்கு எந்த அளவுக்கு தடுமாற்றத்தை கொடுக்கும் என்பதை நினைக்கும்போதே அவளுக்கு உணர்ச்சி மிகுந்து கொண்டிருந்தது.

'நல்லா புரியுது அக்கா...'என்று பதில் சொல்லி விட்டு ராகவன் தானை தானே ஆசுவாசப் படுத்த முயன்ற அந்த இறுக்கமான சூழ்நிலையில்....சாந்தி அமைதியாக ஒன்று சொன்னாள்.

அதில் ராகவன் முழுவதும் விழுந்து விட்டான் என்றுதான் சொல்ல வேண்டும்...
'கடைசியா ஒன்னு சொல்றேன் தம்பி....நீ என்னை தப்பா நினச்சாலும் பரவாயில்ல....உங்க ரெண்டு பேர் மேலயும் நான் எந்த அளவுக்கு நம்பிக்கை வச்சு இருக்கேன்னு நிரூபணம் செய்றதுக்கு ஒண்ணு சொல்றேன் கேட்டுக்கோ....வாணி இப்போ இப்படி வெறும் உள்பாவாடை கட்டிக்கிட்டு உன் முன்னாடி உட்கார்ந்து பேசிகிட்டு இருக்குறதுக்கு நான் எதுவும் சொல்லலைன்னு சொல்றியே..... இதுல என்னப்பா இருக்கு.....இந்த பாவாடை கூட இல்லாம அவ உன் பக்கத்துல உட்கார்ந்து பேசிகிட்டு இருந்தாலும் நான் எதுவும் நினைக்க மாட்டேன்....சொல்லவும் மாட்டேன்....ஆனா அது வெளியே மத்தவங்களுக்கு தெரியாம இருக்கனும்தான் சொல்றேன்....இதுக்கு மேல விளக்கமா சொல்றதுக்கு எனக்கு ஒரு மாதிரி இருக்குப்பா.....ஏதோ ஒரு வேகத்துல என் மனசுல இருந்தது வெளியே வந்துட்டுது ....'என்று சொல்லி விட்டு சட்டென்று அந்த இடத்தை விட்டு அகன்று சமையல் அறைக்குள் புகுந்து கொண்டாள்.

சாந்தி உள்ளே போனவுடன் தனித்து விடப்பட்ட ராகவனும் வாணியும் ஒரு நிமிடம் தலையை குனிந்தபடி அமைதியாக இருக்க.....
அனிச்சையாக இருவரும் ஒரே நேரத்தில் நிமிர்ந்து பார்க்க....
இருவருடைய கண்களும் நிலை குத்தி நின்று பார்க்க...
அவள் முகத்தில் இருந்து பார்வையை இறக்கிய ராகவன் வாணியின் கழுத்துக்கு கீழே பார்வையை நிறுத்த அதை வாணியும் கவனிக்க....
மீண்டும் வாணியை ராகவன் நிமிர்ந்து நேருக்கு நேராக பார்க்க...வாணியும் எதுவும் பேசாமல் அவனையே பார்த்தாள்.

இருவருக்கும் என்ன பேசுவதென்றே தெரியவில்லை....அந்த அமைதியான சூழ்நிலையை விலக்கும் பொருட்டு...
'சரி வாணி....நான் கிளம்புறேன்....ஆபீசுக்கு நேரமாயிட்டு....'என்று அவளை பார்த்துக் கொண்டே மெதுவாக எழுந்திரிக்க...வாணியும் அமைதியாக அவனையே பார்க்க.....கிளம்ப மனசில்லாமல் கிளம்புவனை போல திரும்பி நடந்து வெளியே வந்து தன்னுடைய மோட்டார் சைக்கிளை நெருங்கி அதை உயிர்ப்பித்து தெருவில் இறங்கினான்.

சாந்தி கடைசியாக பேசியது அவனை பித்து பிடிக்க செய்ததை போல இருந்தது. அவளது அந்த வார்த்தைகள் அவன் செவிகளில் கடல் அலையை போல ஓயாமல் ஒழித்துக் கொண்டே இருந்தது

"...............இந்த பாவாடை கூட இல்லாம அவ உன் பக்கத்துல உட்கார்ந்து பேசிகிட்டு இருந்தாலும் நான் எதுவும் நினைக்க மாட்டேன்....சொல்லவும் மாட்டேன்....ஆனா அது வெளியே மத்தவங்களுக்கு தெரியாம இருக்கனும்தான் சொல்றேன்....."

அப்படி என்றால் வாணி அந்த மாதிரி கூட என் முன்னால் நின்று பேசுவாளா...அப்படி எல்லாம் நடக்குமா....? என்றெல்லாம் சிந்தனையை ஓட விட்ட படி ஒட்டார் சைக்கிளை செலுத்திக் கொண்டிருந்த ராகவனுக்கு அவனது உணர்ச்சியை எப்படி கட்டுப் படுத்த என்று தெரியாமல் தவித்தான்

100 டிகிரி காய்ச்சல் வந்ததை போல உடம்பெல்லாம் ஜிவ்வென்று சூடேற ஒரு வழியாக அலுவலகம் வந்து தனது இருக்கையில் உட்கார்ந்த பின்னரும் சாந்தியின் வார்த்தைகள் அவனை நிலை தடுமாற வைத்தது, .


அலுவலகம் சென்ற பின்னரும் அலுவலகப் பணியில் மனம் லயிக்காமல் வாணியின் முலை தரிசனத்திலும் சாந்தியின் பேச்சிலும் சிந்தனையை ஓடவிட்டு அலைபாயும் மனதோடு ராகவன் உழன்று கொண்டிருக்க....

அங்கே வீட்டில் வாணியும் சாந்தியும் சற்று முன்பு நடந்ததை பற்றி பேசிக் கொண்டிருந்தார்கள்.

'ஆனாலும் நீங்க ரொம்ப மோசம் அத்தை.....வெக்கப் படாம பாவாடையை கட்டிக்கிட்டு இருன்னு முதல்ல சொன்னீங்க....அப்புறம் பாவாடையை இறக்கி கட்டிக்கிட்டு ஒரு சைடு மட்டும் வெளியே தெரியும்படி இருக்கச் சொன்னீங்க....கடைசியில ரெண்டையும் காட்டச் சொன்னீங்க....ஆனா எனக்கு வெக்கத்துல உடம்பே குறுகிப் போச்சு தெரியுமா....?'
'ம்ம்...எல்லாம் உனக்காகத்தாண்டி .... '

'அதுக்காக இப்படியா....?'
'இதுல என்னடி இருக்கு....அவன் என்ன வெளிய உள்ள ஆளா...? நமக்கு நல்ல பழக்கப் பட்டவந்தானே....?'

'அதுக்காக எடுத்தவுடனேயே இந்த மாதிரில்லாம் செய்யச் சொல்லிட்டீங்களே....எனக்குத்தான் ரொம்ப கஷ்டமாப் போயிட்டு...'
'அதனால என்ன....நாம எதிர்பாக்குற மாதிரி எல்லாம் நல்ல படியா நடந்துச்சின்னா இந்த கஷ்டம் எல்லாம் போயி அதுக்கு பதிலா சந்தோசமாத்தானே இருக்கும்.... நிஜமா சொல்லு.....அவன் முன்னாடி ரெண்டையும் காட்டிகிட்டு இருந்தப்போ உனக்கு வெக்கம் மட்டும்தான் இருந்துச்சா....கொஞ்சம் கூட அந்த மாதிரி இல்லியா....?'
'அந்த மாதிரின்னா....?'

'ம்கும்....எல்லாத்தையும் விவரமா சொல்லனுமாக்கும்....? அவன் பாக்கும்போது உனக்கு சந்தோசமா இல்லியா....மறைக்காம சொல்லு...'
'ச்சீ... போங்க அத்தை....இப்படி கேட்டீங்கன்னா எப்படி....?'

'நீதானே சொல்ற...வெக்கமா இருந்திச்சின்னு....அதான் கேக்குறேன்....கொஞ்சம் கூட உனக்கு சந்தோசமா இல்லியா...?'
'ம்ம்...இருந்திச்சிதான்....ஆனாலும்....'

'என்ன ஆனாலும்னு இழுக்கிற....எனக்கு தெரியாதாடி....நானும் உன்னோட வயசை கடந்து வந்தவதானே....அதுலயும் உனக்கும் அவன் மேல ஒரு இது உண்டுன்னு தெரியும்டி....எல்லாத்தையும் கவனிச்சுட்டுதானே நான் இதுக்கு தயாரானேன்....'

'அதெல்லாம் ஒன்னும் இல்லை அத்தை....எனக்கு அவங்க மேல எல்லாம் அந்த மாதிரி எதுவும் கிடையாது....நீங்க சொன்னதைத்தானே செஞ்சேன்...'
'ஒத்துக்கவே மாட்டியே....சரி..சரி....நீ சொல்ற மாதிரியே இருந்துட்டு போகட்டும்.....இப்ப நான் கேக்குற கேள்விக்கு மட்டும் பதில் சொல்லு....'

'என்ன கேக்கப் போறீங்க...?'
'அவன் என்னெல்லாம் செய்வான்னு சந்தியா உன்கிட்ட சொல்றப்போ எல்லாம் அதை நீ எம்புட்டு ஆர்வமா கேப்பேன்னு நான் கவனிச்சு இருக்கேண்டி....அது மட்டுமா....அவ சொல்றது மட்டுமில்லாம அவனோடது ரொம்ப பெருசா....தடிசா...அப்படின்னெல்லாம் நீ அவகிட்ட விவரமா கேட்டதையும் நான் கவனிச்சு இருக்கேண்டி....அதுக்கு என்னடி அர்த்தம்....?'

சாந்தி இப்படி கேட்டவுடன் வாணியின் முகத்தில் வெட்கமும் சின்ன பயமும் உண்டானது. அதை மறைக்க முயலும் பொருட்டு முகத்தை சுளித்தபடி....
'ஐயோ அத்தை....அதெல்லாம் நீங்க நினைக்கிற மாதிரி ஒன்னும் இல்லை....நாங்க எங்க வயசுக்கு சும்மா நேரம் போகாம அந்த மாதிரி பேசிகிட்டு இருந்தோம்...அவ்வளவுதான்....'

'சரி...சரி....நான் அதை தப்பா சொன்னாத்தானே நீ பயப்படனும்....நான்தான் ஒண்ணுமே சொல்லலியே...?'

'அப்புறம் நீங்கதானே எனக்கு அவங்க மேல அந்த மாதிரி ஆசை இருக்குன்னு சொல்றீங்க...?'

'இப்பவும் சொல்றேன்....ஆனா நீ என்கிட்டே சொல்றதுக்கு கஷ்டப்பட்டா விட்டுரு....'
'இல்லவே இல்லை அத்தை.....எனக்கு அவங்க மேல அந்த மாதிரி எல்லாம் அதுவும் இல்லை....'

'சரி..சரி...அப்படியே இருந்துட்டு போகட்டும்....நான் சொல்றேன்றதுக்காக நீ செய்றேன்னே வச்சுக்கலாம்...'
'ம்ம்.........................'
'சரியான திருட்டு கழுதைடி நீ.......சரி அதை விடு....ராகவன் உன்னை எப்படி பார்த்தான்....?'

'ம்கும்....நல்லா அவுத்து காட்டினா வேற என்ன செய்வாங்க....? இது ரெண்டையும் வெறிச்சு வெறிச்சு பார்த்தாங்க...எனக்குத்தான் வெக்கமா இருந்திச்ச்சி....'
'இந்த மாதிரி அழகா பால்குடம் மாதிரி இருந்தா அவன் வெறிச்சு பாக்காம வேற செய்வான்....? நீதான் அம்புட்டு அழகா இருக்கியே....உன் முகம் மட்டுமா....உன் உடம்பும்தான் எம்புட்டு அழகு....?'

என்னதான் மாமியாராக இருந்தாலும் ஒரு பெண்ணே மற்றொரு பெண்ணை இப்படி புகழ்ந்து பேசினால் அந்த பெண்ணுக்கு கிறக்கம் வராமல் என்ன செய்யும்....வாணியும் சாந்தியின் புகழ்ச்சியில் கிறங்கித்தான் போனாள். ... அவளுக்கு உண்மையாகவே ரொம்ப சந்தோசமாக இருந்தது.....தன்னுடைய அழகின் மேல் சற்று பெருமையாகவும் இருந்தது.

அவளை மேலும் கிரந்கப் செய்யும் வகையில் சாந்தி மேலும் சொன்னாள்.
'உன்னை இப்படி அரைகுறையா பாத்ததுக்கே அவன் அந்த மாதிரி படபடப்பா கிளம்பி போறானே....உன்னை முழுசா பாத்தா என்னடி செய்வான்...?'

'ஐயோ அத்தை....அப்போ அவங்க முன்னாடி எல்லாத்தையும் அவுத்து போட்டுட்டு நிக்க சொல்றீங்களா...?'

'அப்புறம் பதினெட்டு முலம் புடவையை கட்டிகிட்டாடி அதெல்லாம் செய்ய முடியும்....?'
'அதுக்காக அவங்க முன்னாடி அப்படி முழுசா எப்படி காட்டிக்கிட்டு நிக்கிறதாம்...?'

'அதெல்லாம் அப்புறம் பாத்துக்கலாம்....நான் சொல்றபடி மட்டும் நீ நடந்துகிட்டா போதும்....என்ன சரியா....சரி....குழந்தையை கொண்டா....நான் கொஞ்ச நேரம் வச்ச்சு இருக்கேன்...நீ போய் நைட்டியோ சேலையோ கட்டிக்கோ....'என்று சொல்லி விட்டு வாணியிடம் இருந்து குழந்தையை வாங்கிக் கொண்ட சாந்தி தன பேத்தியை கொஞ்சியபடியே அந்த் அறையை விட்டு வெளியே போக.....
வாணிக்கு சற்று முன்பு நடந்ததவைஎல்லாம் ஒவ்வொன்றாக நினைவுக்கு வர....அவளுக்கும் உடம்பு சூடாகியது.

ராகவன் அவளது இரண்டு முலைகளையும் வெறித்து பார்த்ததை நினைத்தால் அவளுக்கு உள்ளுக்குள் காமம் கொப்பளித்தது.

அத்தை சொல்வதை போல அவங்களுக்கு என்னை முழுசா காட்ட வேண்டி வந்தால் அவங்க என்னவெல்லாம் செய்வாங்க....என்று நினைக்க நினைக்க அவளுக்கு கீழே ஏதோ நமநமத்தது....

[manigopal]

ராகவனுக்கு ஆபீசில் இருப்பு கொள்ளவில்லை. அவனது மேஜையில் இருந்த லேப்டாப்பை பார்த்தாலோ அல்லது வேறு பைல்களைப் பார்த்தாலோ எங்கு பார்வையை திருப்பினாலும் வாணியின் அரை நிர்வாண கோலம்தான் தெரிவதை போல இருந்தது.
என்ன ஒரு அழகு..? கைக்கு அடங்காத சைசில் உருண்டையான மாம்பழத்தை போல சற்றும் சரியாத வடிவத்தில் தடிப்பாக முன்னின்ற காம்புகளோடு பார்த்த அவளது அந்த அழகு முலைகள் இரண்டும் ராகவனை ரொம்ப அல்லாடவைத்துக் கொண்டிருந்தது.
அது மட்டுமா....அவள் குழந்தையை சைடு மாற்றி பால் கொடுப்பதற்காக திருப்பியபோது அவள் தோளை சற்றி. போட்டிருந்த துண்டு பெருவாரியாக விலகி அதனூடே வெளிப்பட்டு தெரிந்த அவளது பளிங்கு போன்ற இடுப்பும் அவன் பார்வையில் இருந்து தப்ப வில்லை.
அவனது மனைவி சந்தியாவும் அழகில் குறைந்தவள் இல்லை என்றாலும் வாணியின் அளவுக்கு கவர்ச்சியான உடம்பு வாகு கொண்டவள் என்று சொல்ல முடியாது. இத்தனை நாள் வரை வாணியை தங்கை தங்கை என்று கூப்பிட்டு பழகி வந்தவனுக்கு இப்போது அவளை வேறு விதமான கண்ணோட்டத்தில் பார்க்கத் தோன்றியது.
இது சரியா தவறா என்று அவனுக்கு ரொம்ப குழப்பமாக இருந்தது. வாணிக்கு தன்மேல் எந்தவிதமான பற்றுதல் இருக்கும் என்றும் சந்தேகம் தோன்றியது. வேண்டும் என்றேதான் அவள் தன்னுடைய முலைகளை தனக்கு காட்டினாளா....? அப்படி அவள் தன்மேல் ஆசைப் பட்டு காட்டினாலும் அவளது மாமியார் சாந்தி அக்கா முன்பு வைத்து எப்படி அது சாத்தியம்....?
ஒருவேளை தான் நினைப்பதெல்லாம் தவறுதானோ...அவள் மனதில் எவ்வித தவறான அபிப்ராயமும் இன்றி தன்னை அவளுடைய உடன்பிறவா சகோதரனை போலத்தான் நினைக்கிறாளா...?
அதனால்தான் சாந்தி அக்கா முன்னால் வைத்தே எவ்வித பயமோ தயக்கமோ இன்றி அவளது முலைகள் இரண்டும் எனக்கு தெரியும்படி குழைந்தைக்கு பால் கொடுத்தாளா...? அது மட்டுமில்லாமல் சாந்தி அக்கா கூட அதை பற்றி எதுவுமே தவறாக சொல்லவில்லையே...? அதற்கு மாறாக வாணி அந்த மாதிரி தனக்கு முன்னால் வெளிப்படையாக இருப்பதை ஊக்கமளிப்பதை போல அல்லவா நடந்து கொண்டார்கள்.
அதுகூட பரவாயில்லை....வாணி முலைகளுக்கு கீழே இறக்கி கட்டியிருந்த அந்த நீல நிறத்திலான உள்பாவாடையை கூட கட்டாமல் எனக்கு அருகில் இருந்தால்கூட தான் ஒன்றும் சொல்ல மாட்டேன் ... என்மேலும் வாணி மேலும் அத்தனை நம்பிக்கை வைத்து இருக்கிறேன் என்றல்லவா சொன்னார்கள்.... அப்படி என்றால் வாணியும் சாந்தியும் என்னை எந்த அளவுக்கு நம்புகிறார்கள்....அவர்கள் வீட்டு ஆளை போலத்தான் நம்மை கருதுகிறார்கள் ..... நான்தான் தவறான ரீதியில் சிந்திக்கிறேனோ...ஆமாம் ...அப்படித்தான்.....நான் நினைப்பதுதான் தவறு....அவர்கள் மனதில் வேறு எந்த விதமான அபிப்ராயமும் இல்லை.....இனிமேல் இப்படி எல்லாம் சிந்தனை செய்யக் கூடாது......என்று தன்னை தானே திருத்திக் கொள்பவனை போல .. தலையை சிலுப்பி கொண்டு மனதை கட்டுப் படுத்த முயன்றவனுக்கு ... கூடவே வேறொரு சந்தேகம் எழுந்தது.
சரி...என்னை தன்னுடைய சகோதரன் என்று வாணி கருதினாலும் அதற்காக இப்படியா மாராப்பு கட்டியிருந்த உள்பாவாடையை இறக்கி கட்டிக் கொண்டு இரண்டு முலைகளையும் காட்டிக் கொண்டு குழந்தைக்கு கொடுப்பாள்...? கூடப் பிறந்த சகோதரனாக இருந்தாலும் கூட இதெல்லாம் சாத்தியமா...? என்று யோசனை செய்தவனுக்கு ஆபீசில் தன்னுடன் பணிபுரியும் சுகுமாரனின் நினைப்பு வந்தது.
சுகுமாரனின் வீட்டில் நடப்பதை எல்லாம் அவன் ராகவனிடம் ஒன்று விடாமல் சொல்லும் அளவுக்கு இருவரும் நெருங்கிய நண்பர்கள்.
சுகுமாரனின் தங்கை குளித்து விட்டு உடைமாற்றும் சமயங்களில் அடிக்கடி அவளது பிராவின் ஹூக்கை அவன்தான் மாட்டி விடுவான் என்றும்....அதை கேட்டு விட்டு ராகவன் அவனிடம் தயங்கி தயங்கி...அது எப்படி சுகு... அப்படி நீ ஹூக்கை மாட்டி விடும்போது உன் சிஸ்டர் வேற ஒண்ணும் போடாமலா நிப்பா...? எதுக்குன்னா அப்படி எதுவும் மேலே போடாமல் நின்னா ஏதாவது வெளியே தெரியாதா...அது உனக்கும் உன் தங்கச்சிக்கும் கூச்சமா இருக்காதா...என்று வாயில் எச்சில் ஊற இவன் கேட்டதற்கு .....அதுல என்ன இருக்கு ராகவா...அவன் என்னோட தங்கச்சி....இன்னிக்குதானே அவ பெரிய பொண்ணா வளந்து நிக்கிறா....அதுக்கு முன்னாடி நாங்க ரெண்டு பெரும் சின்ன வயசுல இருந்தே ஒண்ணா ஓடிபிடிச்சு வளந்தவங்கதானே...அதனால அதெல்லாம் ஒரு பிரச்சினை இல்லை....நீ சொல்றமாதிரி என் தங்கச்சி என் முன்னாடி சும்மா நிண்ணுதான் பிரா ஹூக்கை போட்டு விடச் சொல்லுவா....அந்த நேரத்துல ஹூக்கை மாட்டிட்டு அவ திரும்புப்போது அவளோட செஸ்ட் எனக்கு தெரியத்தான் செய்யும்.....பட் அதுல என்ன இருக்கு...இதெல்லாம் அண்ணன் தங்கச்சிக்குள்ள ரொம்ப சாதாரணம்....
சுகுமார் சொன்னதெல்லாம் இப்போது ராகவனுக்கு ஞாபகம் வந்தது. அப்படி என்றால் அண்ணன் தங்கைக்கு நடுவில் இதெல்லாம் ஒரு விகல்பமான விஷயம் இல்லைதானோ......வாணியும் சாந்தியும் என்னைப் பற்றி அந்த மாதிரிதான் நினைக்கிறார்களோ....நாம்தான் அப்படி திடீரென்று வாணியை அப்படி ஒரு நிலைமையில் பார்த்து விட்டு தவறாக நினைத்து விட்டோமோ என்றெல்லாம் நினைத்து தனக்குதானே வருத்தப் பட்டுக் கொண்டிருந்தான்.
ச்சேச்சே....இனிமேல் அப்படி எல்லாம் வாணியை பற்றி நினைக்கக் கூடாது.....வாணி என்னுடைய தங்கச்சி என்பதில் எந்தவித மாற்றமும் இல்லை....சாந்தி அக்கா சொன்ன மாதிரி வாணி என் முன்னால் அந்த பாவாடை கூட இல்லாமல் பிறந்தமேனியாக நின்றாலும் கூட ... அவள் மீது எவ்வித தவறான அபிப்ராயமும் தனக்கு வரக் கூடாது என்று ஒரு தீர்மானமான முடிவுக்கு வந்தவனாக சேரில் இருந்து எழுந்து பாத் ரூமுக்குப் போனான் .


மாலை நேரத்தில் ஆபீசில் இருந்து வீட்டுக்கு வரும் நேரத்தில் வழக்கம் போல மல்லிகைப்பூ வாங்கி வந்த ராகவன்.
சந்தியா ஊருக்கு போகும் வரை நான் தவறாமல் மல்லிகைப் பூவும் அதனுடன் அல்வா அல்லது வேறு ஏதாவது ஸ்வீட்ஸ் வாங்கி வரும் பழக்கம் உண்டு.
இரண்டு வீட்டுக்கும் சேர்த்தேதான் வாங்கி வருவான்.
அவன் வாங்கிக் கொண்டு வந்த பூவையும் ச்வீட்சையும் சந்தியா இரண்டு வீட்டுக்குமாகப் பிரித்து கொண்டு வந்து சாந்தியிடமோ வாணியிடமோ கொடுத்து விட்டுப் போவாள்.
தினமும் என்றில்லாவிட்டாலும் வாரத்தில் மூன்று நான்கு நாட்கள் கண்டிப்பாக கொண்டு வந்து கொடுப்பாள்.
அந்த பழக்கத்தில் ராகவன் இன்று மல்லிகப்பூவும் ஸ்வீட்சும் வாங்கிக் கொண்டு வந்து வாசலுக்கு வெளியே நின்று சாந்தி அக்காவை அழைத்து அவளிடம் கொடுக்க...அதை வாங்கிக் கொண்டே சாந்தி அவனிடம் கேட்டாள்.
'எதுக்குப்பா தேவை இல்லாம இதெல்லாம் வாங்கிட்டு வர்றே...? அதான் சந்தியா வேற ஊருக்கு போயிட்டாளே...?'
'அதனால என்னக்கா...அவ ஊருக்குப் போனால் என்ன...அதான் வாணி இருக்காளே...அதான் வாங்கிட்டு வந்தேன்...'
'சரிப்பா.....நீயாச்சு....உன் தங்கச்சியாச்சு....சரி...நீ போயி டிரஸ் மாத்திட்டு வா....சூடா வாழைக்காய் பஜ்ஜி செஞ்சு வச்சு இருக்கேன்....சூடா காபியும் போட்டுத் தர்றேன்...'
'அதெல்லாம் எதுக்கு அக்கா...? நான்தான் இப்போ லைப்ரரிக்கு போவேனே...போற வழியில குடிச்சுக்கிறேன்...'
'அதெப்படி....நீ மட்டும் பூவும் இனிப்பும் வாங்கிட்டு தருவே....பதிலுக்கு நாங்க உனக்கு ஒரு காபி தரக் கூடாதா...?'
'சரி அக்கா...நான் கொஞ்சம் ப்ரெஷ் அப் ஆகிட்டு ஒரு பத்து நிமிஷத்துல வர்றேன்....'
சரி என்று சொல்லி விட்டு சாந்தி வீட்டுக்குள் போக....ராகவன் தன்னுடைய போர்ஷன் கதவை திறந்து உள்ளே வந்து பேன்ட் ஷர்ட்டை கழற்றி விட்டு பாத் ரூமுக்குள் போய் கழுத்துக்குக் கீழே குளித்து விட்டு வேஷ்டியும் த-ஷர்ட்டும் அணிந்து கொண்டு வெளியே வந்து கதவை அடைத்து விட்டு சாந்தி அக்கா வீட்டுக்குள் போனான்.
அதற்குள் வீட்டிற்குள் சென்ற சாந்தி வாணியை முகம் கழுவி விட்டு நைட்டி அணிந்து இருக்க சொன்னாள்.
சந்திரமோகன் அவர்களுக்கு திருமணமான புதிதில் புது பொண்டாட்டி மோகத்தில் வாங்கி கொடுத்த செக்சியான நாலைந்து நைட்டிகள் அப்படியே பீரோவுக்குள் இருந்தது.
சந்தியா ஊருக்கு போனபிறகு சாந்திதான் அவைகளை வெளியே எடுத்து அணிந்து கொள்ளும்படி சொல்லி இருந்தாள்.
வாணியும் சாந்தி சொன்னதை போல முகம் கை கால் கழுவி விட்டு கட்டியிருந்த நைட்டியை கழற்றி விட்டு ஒரு ரோஸ் நிறத்திலான நைட்டியை எடுத்து அணிந்து விட்டு கண்ணாடியில் பார்க்க....அவள் உருவம் அவளுக்கே செக்சியாக தெரிந்தது.
குழந்தைக்கு பால் கொடுப்பதால் பிரா போடாமல் நைட்டியை அணிந்து கொண்டிருந்ததால் அவளது முலைகளின் காம்புகள் இரண்டும் அந்த நைட்டியின் முன்பக்கம் முட்டிக் கொண்டு நின்றது.
அது ரோஸ் நிற நைட்டி என்பதால் கருப்பு நிறத்திலான முலைக் காம்புகள் தெளிவாக தெரிந்தன.
அது மட்டுமல்லாமல் சாந்தி முக்கியமாக சொல்லி இருந்ததால் கீழே பாவாடையோ ஜட்டியோ போடாமல் இருந்ததால் அந்த மெல்லிய சில்க் நைட்டியில் அவள் மிகவும் கவர்ச்சியாக இருந்தாள்.
இடுப்புக்குக் கீழே தொடைகளுக்கு நடுவில் இறங்கிய இடைவெளி தெளிவாக தெரிந்து கொண்டு இருந்தது.
கண்ணாடியில் அவள் தன்னுருவத்தை பார்த்து ரசித்துக் கொண்டிருக்கும்போது அங்கே வந்த சாந்தி வாணியை தலை முதல் கால்வரை பார்த்து விட்டு வாணியைப் பார்த்து புன்னகைத்தாள்.
அதை கவனித்த வாணி சாந்தியை பார்த்து....'என்ன அத்தை....எதுக்கு என்னைப் பாத்து இப்படி சிரிக்கீங்க...?' என்று கேட்டாள்.
'இந்த நைட்டில உன்னை பாத்துட்டு சந்தோசத்துல சிரிக்கேன்...'
'ம்ம்...போங்க...இப்டித்தான் அப்பப்போ ஏதாவது சொல்லிகிட்டே இருப்பீங்க...'
'ஆமாண்டி....நான் சொல்லாம வேற யாரு சொல்வாங்களாம்...? சரி....ரேவதி இன்னும் உறங்கிக்கிட்டுதான் இருக்காளா...?'
'ஆமா அத்தை...இப்போ அவள் விழிக்கிற நேரம்தான்.. '
'ம்ம்....வா...காப்பி குடிக்கலாம்....ராகவனும் இப்ப வந்துருவான்...'
'அதுக்குத்தான் என்னை இந்த நைட்டியை போடச் சொன்னீங்களா...?'
'ஆமா....வேற எதுக்கு...?'
'போங்க அத்தை....இதப் போட்டுக்கிட்டு எப்படி அவங்க முன்னாடி போய் நிக்கிறதாம்...இதோ பாருங்க....ரெண்டும் குத்திகிட்டு நிக்கிற மாதிரி இருக்கு..'
'பொடி இவளே....அதான் காலையில ரெண்டையும் தொறந்து காட்டிகிட்டு இருந்தியே....அப்புறம் என்ன...?'
'நான் ஒன்னும் வேணும்னே அப்படி தொறந்து காட்டலை...'
'சரி...சரி...நீயா காட்டலை....நான் சொல்லித்தான் அப்படி காட்டினே...ஒத்துக்கிறேன்....அதே மாதிரி இப்பவும் நான் சொல்றதை செய்...அது போதும்....'
'அத்தை....கீழயும் ஜட்டி கூட போடலை...'
'அதுக்கென்னடி.... அதான் போட வேண்டான்னு சொன்னேனே....எல்லாம் காரணமாத்தான்...ஒண்ணொண்ணா கேட்டுகிட்டு இருக்காம பேசாம நான் சொல்றதை மட்டும் செய் .. என்ன சரியா...?'
'நீங்க சொல்றதை பாத்தா காலைல நடந்ததை விட ஜாஸ்தியா ஏதாவது நடக்க வைக்கப் போறீங்களா...?'
'அதெல்லாம் அந்தந்த நேரத்தை பொறுத்து.....சும்மா கேள்வி கேட்டுகிட்டே இருக்காதே....வா....'என்று சொல்லி விட்டு சாந்தி திரும்பி ஹாலுக்குள் போக....வாணியும் மீண்டும் ஒரு முறை கண்ணாடியில் தன்னை பார்த்து திருப்தி அடைந்தவளாய் சாந்தியை தொடந்து ஹாலுக்குள் செல்ல...
வாசலில் ராகவன் வந்து நிற்பது தெரிந்தது.
வாசல் படியேறி வந்து கொண்டே செல்போனில் பேசினான்.
'ஆமா இப்போதான் கால் மணி நேரத்துக்கு முன்னாலதான் வந்தேன்....'
'.........................'
'ஆமா....இருக்காங்க.... காப்பி குடிக்க கூப்பிட்டாங்க....'
'................................'
'ம்ம்....ரெண்டு பேரும் நல்லா இருக்காங்க.....இந்த வாணிகிட்ட போனை குடுக்கேன்...பேசு....'
போனை காதில் இருந்து எடுத்து வாசலில் இருந்தே வாணியை அழைத்தான்.
'வாணி......சந்தியா போன்ல இருக்கா...உன்கிட்ட பேசணுமாம்...'
அவன் அழைத்தவுடன் அவனை நோக்கி செல்ல அவனும் உள்ள வந்து வாணியிடம் போனை கொடுக்க அவள் போனை வாங்கி சந்தியாவிடம் பேசத் துவங்க ... ராகவன் வாணியை கண்கள் விரியப் பார்த்தான்.
'இவள்தான் எத்தனை அழகு...?'
ராகவன் வாணியின் எதிரே நின்று அவளை மௌனமாக ரசிக்கத் துவங்க வாணி சந்தியாவிடம் பேசிக் கொண்டிருக்க.....சாந்தி வாணிக்கு பின்னால் இருந்து ராகவனை பார்த்து குரல் கொடுத்தாள். .
'உள்ள வாப்பா....'
'ம்ம்...இதோ வர்றேன்....சந்தியா போன் பண்ணினா......வாணிகிட்ட பேசனும்னு சொன்னா....அதான்....'
'ம்ம்...அதானே பார்த்தேன்... அவ இங்க இருக்கும்போதே ரெண்டு பேரும் தனியா உக்கார்ந்து மணிக்கணக்கா பேசுவாங்க....அப்படி என்னதான் ரகசியம் பேசுவாங்களோ....இப்போ போன் பேச ஆரம்பிச்சாச்சா.....எப்போ முடிக்கப் போறாங்களோ....'
போன் பேசிக் கொண்டிருந்த வாணியை தாண்டி ராகவன் ஹாலுக்குள் வந்தான்.
வாணியை கடந்து வரும்போது அவள் மேல் லேசாக உரச நேர்ந்த ராகவனுக்கு அவள் அணிந்திருந்த அந்த சில்க் நைட்டி பஞ்சு போல வருடி விட்டதை போல உணர....இனிமேல் அவள் தங்கை என்றுதான் பார்க்க வேண்டும் என்று ஆபீசில் வைத்து எடுத்த உறுதிமொழி மறந்து போயிற்று.

[manigopal]

சந்தியாவிடம் போனில் பேசிக் கொண்டு நின்ற வாணியை கடந்து வரும் போது அவள் மேல் உரச நேர்ந்த அந்த வினாடி ராகவனுக்கு ஒரு புது வித உணர்ச்சி தோன்றி மறைந்தது.
அவள் அணிந்திருந்த அந்த மெல்லிய சில்க் நைட்டியும் அவள் மேல் இருந்து வந்த ரம்மியமான பவுடர் வாசனையும் அவனை சற்று நிலை தடுமாற வைத்தது.
வாணியிடம் போனை கொடுப்பதற்கு முன்பே சந்தியாவிடம் போனில் பேசிக் கொண்டே தனக்கு முன்னால் நின்ற வாணியை பார்த்த ராகவனுக்கு அவளது கவர்ச்சியான தோற்றம் தடுமாற்றத்தைக் கொடுத்தது.
அந்த மெல்லிய ரோஸ் நிற நைட்டியின் முன்பக்கம் குத்திக் கொண்டு நின்ற அவளது முலைக்காம்புகளும் கழுத்துக்குக் கீழே மிகவும் இறங்கி இரு பக்க முலைகளின் நடுவே தெரிந்த பள்ளத் தாக்கும் அவள் உள்ளே ஒன்றும் அணியாமல் நின்றதால் அரசல் புரசலாக தெரிந்த அவளது தொப்புளும் அதற்கு கீழே தொடைகளுக்கு நடுவில் அந்த நைட்டியை கவ்வி பிடித்த மாதிரி உள்வாங்கி நின்ற கோலமும் ராகவனை ரொம்பவே பாதித்தது. சந்தியாவிடம் பேசிக் கொண்டிருந்தாலும் ராகவனது பார்வை வாணியின் மீது படிந்து விலக மறுத்தது.
ஆயினும் ரொம்ப நேரம் அப்படியே பார்த்தால் வாணி தன்னை பற்றி ஏதாவது தவறாக நினைத்துக் கொள்வாளோ என்ற பயத்தில் சட்டென்று போனை அவளிடம் கொடுத்து விட்டு அவளைக் கடந்து உள்ளே வந்த ராகவனை மேலும் சோதிப்பதை போல அவளது நைட்டியின் மீது உரச நேர்ந்தது.
இனிமேல் அவளை பற்றி எதுவும் தவறான விதத்தில் சிந்தனை செய்யக் கூடாது என்று தீர்மானம் செய்திருந்த ராகவனுக்கு இப்போது அந்த தீர்மானம் நினைவுக்கே வர வில்லை..
உள்ளே வந்த ராகவனிடம் சாந்தி வாணியும் சந்தியாவும் போனில் பேசிக் கொள்வதை பற்றி கிண்டல் செய்து பேசுவதைக் கேட்டு சிரித்தபடியே வாணியை நோக்கி திரும்பிய ராகவனுக்கு வாசலை பார்த்து நின்று போனில் பேசிக் கொண்டிருந்த வாணியின் பின்புற தோற்றம் கண்ணில் பட்டது.
அவளுக்கு நல்ல அளவான உடம்பு.
அது மட்டுமின்றி அவள் அணிந்திருந்த நைட்டி நன்கு சிக்கென்று உடலை பற்றியிருந்ததால் அவளது உடம்பின் அளவுகள் தெளிவாகத் தெரிந்தது. ஏறக்குறைய ஸ்லீவ்லெஸ் நைட்டி போல இருந்ததால் இரண்டு பக்கங்களிலும் தோளுக்குக் கீழே வளவளப்பாக தெரிந்த அவளது கைகளும் தடியங்காய் சைசில் இருந்த அவளது இரண்டு பிருஷ்டங்களும் அவன் பார்வையில் பட....அவனால் அங்கே இருந்து பார்வையை அகற்ற முடியவில்லை... அவன் வாணியை அப்படி விழுங்கி விடுவதை அவன் அருகே நின்ற சாந்தி அக்காவும் கவனித்தாள். வாணியை விழுங்கி விடுவதை போல ராகவன் பார்ப்பதை கண்ட சாந்திக்கு மனதுக்குள் சந்தோசம் தாங்க முடியவில்லை... அவள் இதைத்தானே எதிர்பார்த்தாள்.
ஆயினும் அவனை அதற்கு மேல் ரொம்பவும் சோதிக்க விரும்பாமல் .... 'அதுகளுக்கு வேற என்ன.....எதையாவது வெட்டியா பேசிகிட்டு இருப்பாளுங்க....நீ வா தம்பி....காப்பி ஆறிப் போயிடப் போவுது....'என்று அளித்த சாந்தியின் குரலால் சுதாரித்த ராகவன் வாணியின் மீது இருந்த தனது பார்வையை திருப்பி ஒரு அசட்டுச் சிரிப்போடு சாந்தியை பார்க்க....தான் வாணியை வெறித்துப் பார்த்ததை அக்கா கவனித்து விட்டால் என்பதை உணர்ந்து கொண்ட ராகவன் ... அதே அசட்டு சிரிப்போடு....கஷ்டப் பட்டு தன்னை நிதானிக்க செய்து கொண்டு ...சாதாரணமாக கேட்பதை போல...'இந்த நைட்டியை எங்க வாங்கினீங்க....புதுசா இருக்கே....நல்ல செலெக்சன்....'என்று சமாளிப்பதை போல சாந்தியிடம் கேட்க....அவன் சமாளிப்பதை புரிந்து கொண்ட சாந்தி மனதுக்குள் சிரித்தபடி....'அது புதுசு இல்ல தம்பி....பழசுதான்...ரொம்ப நாளா போடாம உள்ளேயே வச்சு இருந்தா....இத மாதிரி இன்னும் மூணு நாலு வச்சு இருக்கா..உள்ளேயே வச்சு இருந்தா வீனாத்தானே போவும் அதான் வீட்டுக்குள்ள இருக்கும் போது எடுத்து போடச் சொன்னேன்...நல்லா இருக்காப்பா...?' என்று அவனை உசுப்பி விடுவதை போல சாந்தி கேட்க.... நன்றாக இருக்கிறதா என்று பார்ப்பதை போல மீண்டும் ஒரு முறை வாணியை திரும்பி பார்த்து விட்டு சாந்தியிடம் திரும்பி.... 'ரொம்ப நல்லா இருக்கு அக்கா.....எங்க வாங்கினீங்க....தெரிஞ்சா சந்தியாவுக்கும் இதே மாதிரி வாங்கலாமேன்னு பாக்கிறேன்...' என்றான்.
'நான் எங்க போயி வாங்கினேன்..... சந்திரன்தான் கல்யாணமான புதுசுல இவளை கடைக்கு கூட்டிகிட்டு போய் வாங்கி குடுத்தான். ' என்று சாந்தி சொன்னவுடன் .... ராகவன் மேற்கொண்டு எதுவும் பேசாமல் சாந்தியை பார்த்தபடி சற்று நேரம் நிற்க....சந்திரனின் பேச்சை எடுத்தது அவனுக்கு பிடிக்கவில்லையோ என்று நினைத்துக் கொண்டு.....'இந்தாப்பா....குடி...நல்லா சூடா இருக்கு...பாத்து....' என்றபடி காப்பி டம்ளரை அவனிடம் நீட்டினாள்.
காப்பி டம்ளரை வாங்கிய ராகவனை உட்கார்ந்து குடிக்கும்படி சொல்லி விட்டு வாணியை நோக்கி சென்ற சாந்தி தானும் சந்தியாவிடம் பேசவேண்டும்என்று சொல்லி போனை வாங்கி பேசினாள்.
'என்னடி சந்தியா....எப்படி இருக்கே....எதுக்கு ரெண்டு மூணு நாளா போனே பண்லை...? வயித்துக்குள்ள பாப்பா என்ன செய்யுது...வேளாவேளைக்கு நல்லா சாப்பிடிரியா...?'
'..............................................................................'
'ம்ம்....அப்டித்தான் இருக்கணும்.....இங்க உன் புருஷன் எப்பவும் உன்னப் பத்திதான் பேசிகிட்டே இருக்கான்மா....ஆனா நீ இல்லாம ரொம்ப கஷ்டப் படுறான்...'
'..................................................'
'இல்லடி.... காலைல எந்திரிச்சு ஆபீஸ் போறதுக்கு கிளம்ப நீ இல்லாம ரொம்ப கஷ்டப் படுறான்....'
'.......................................................'
'அப்புறம் நீ என்ன நினைச்சே ?''
'...............................................'
'நான் அந்த மாதிரி எல்லாம் எதுவும் சொல்லலை .....இதைத்தான் சொன்னேன்.......நீ அந்த மாதிரி நினச்சா அதுக்கு நான் என்ன பண்ண....அப்படின்னா என்ன அர்த்தம்....அங்கே நீயும் அவன் பக்கத்துல இல்லாம அந்த மாதிரிதான் கஷ்டப் படுறியோ....?'
சாந்தி பேசுவதை கேட்டுக் கொண்டிருந்த வாணியும் ராகவனும் ஒருவரை ஒருவர் பார்த்து சிரித்துக் கொண்டார்கள். அதை கவனித்துக் கொண்டே சாந்தி தொடர்ந்து பேசினாள்.
'அதுக்கு என்னடி செய்ய....எல்லாம் இன்னும் கொஞ்ச நாளைக்குத்தானே....பிள்ளைய பெத்து ரெண்டு மாசத்துல நீ இங்க வந்துரப் போற....அப்புறம் நீ உன் புருஷன் பக்கத்துலேதானே இருக்கப் போற....அதனால கொஞ்சம் பொறுத்துக்கோடி....பொண்ணா பிறந்துட்டா இதெல்லாம் பொருத்துக்கத்தான் வேணும்....சரி...அங்கே உங்க அம்மா அப்பாவெல்லாம் எப்படி இருக்காங்க....நீ ரொம்ப அவங்களை கேட்டதா சொல்லு...என்ன....?' என்று கொஞ்ச நேரம் பேசி விட்டு போனை அனைத்து கொண்டு வந்து ராகவனிடம் கொடுத்துக் கொண்டே....
'உன் பொண்டாட்டி உன்னை பாக்காம ரொம்ப கஷ்ட படுறா போல இருக்கே....' என்று கேட்டாள்.
'எனக்கு நல்லா புரியுது அக்கா ஆனா அதுக்கு என்ன செய்ய முடியும்..... அவ இல்லாம எனக்கும் ரொம்ப கஷ்டமாத்தான் இருக்கு....'
'ம்ம்....அதான் எனக்கு தெரியுமே....'என்று வாய் தவறி சொல்லி விட்டதை போல நாக்கை கடித்துக் கொண்டதை போல செய்ய....
அதை பார்த்த ராகவன்....'என்னக்கா சொல்றீங்க.....?' என்று நிஜமாகவே ஆச்சரியப் பட்டு கேட்க.....'இல்லப்பா.....அதான் நீ ஆபீசுக்கு கிளம்ப ரொம்ப நேரமாவுதே....அதை சொன்னேன்....'என்று சின்ன தடுமாற்றத்தோடு சொல்ல.....அதை நம்பாதவனை போல....காப்பி குடிப்பதை நிறுத்தி விட்டு அவளிடம் மேலே கேட்டான்.
'இல்லக்கா.....நீங்க ஏதோ சொல்லனும்னு சொல்றீங்க.....ஆனா நீங்க சொல்ல வந்தது வேற.....என்னக்கா சும்மா சொல்லுங்கக்கா....'என்று முகத்தை பாவம் போல வைத்து கொண்டு கேட்ட ராகவனையும் அவனுக்கு எதிரே முகத்தில் குறும்பு தொனிக்க நின்ற சாந்தியையும் பார்த்த வாணிக்கு சிரிப்பை அடக்க முடியவில்லை.... சாந்தி எதை குறித்து ராகவனிடம் அப்படி பேசினாள் என்று அவளுக்கு தெரியும்....சாந்தி இந்த பேச்சை வளர்த்துக் கொண்டு போய் எங்கே முடிப்பாள் என்பதும் அவளுக்குத் தெரியும்..... ஆகவே அவளுக்கு சிரிப்பை அடக்க முடியவில்லை.
'நிஜமா வேற ஒன்னும் இல்லை தம்பி...... இதுல வேற என்ன இருக்கு....?'
'சரி அக்கா .....நீங்க சொல்ல விரும்பலைன்னா வேண்டாம்.... ஆனா நீங்க சொல்ல வந்தது இது இல்லைன்னு மட்டும் எனக்கு புரியுது....'
அப்படி சொல்லி விட்டு மீண்டும் காபியை குடிக்கத் தொடங்கிய....ராகவனை ஒரு நிமிடம் குறும்பு தொனிக்க பார்த்து விட்டு....சாந்தியே பேசத் தொடங்கினாள்.
'நீ சொல்றதும் சரிதான் தம்பி....சரி...நமக்குள்ள என்ன இருக்கு.....அது வேற ஒன்னும் இல்லை தம்பி....சந்தியா ஊருக்கு போனதுல இருந்து ராத்திரி நேரத்துல நீ ரொம்ப நேரம் உறங்காம இருக்குறதும்.....நடு ராத்திரியில எந்திரிச்சு பாத் ரூமுக்கு போறதையும்....திரும்பி வந்து படுக்க ரொம்ப நேரம் ஆகுறதையும் நான் கவனிச்சுகிட்டுதான் இருக்கேன்... இதெல்லாம் எல்லா வீட்டுலயும் நடக்குறதுதானே....ஆனா என்ன செய்ய....ஆசாபாசமா இருக்குற பொண்டாட்டியும் புருசனும் வேற வழியில்லாம இப்படி பிரிஞ்சு இருக்குற சமயத்துல இந்த மாதிரி கஷ்டம் எல்லாம் வரத்தான் செய்யும்....வேற வழி...கொஞ்சம் சமாளிக்கத்தான் வேணும்....'
ராகவன் சாந்தி சொல்வதை எல்லாம் கேட்டுக் கொண்டிருந்தானே தவிர பதில் எதுவும் பேச வில்லை..... அதில் இருந்தே தான் சொல்வதை எல்லாம் அவன் ஒத்துக் கொள்கிறான் என்பது சாந்திக்கும் வாணிக்கும் புரிந்தது. சாந்தி தொடர்ந்து பேசினாள்.
'என்னமோ தெரியலைப்பா.....நான் உன்னை என்னோட சொந்த தம்பி மாதிரிதான் நினைக்கிறேன்.....அதான் உன்கிட்ட இத்தனை வெளிப்படையா பேசுறேன்....நீ எதுவும் நினைச்சுக்காதேப்பா....'
'ஐயோ....அப்டில்லாம் எதுவும் இல்லக்கா...உங்களுக்கு இல்லாத உரிமையா.....நீங்க கேட்டதை பத்தி நான் எதுவும் தப்பா நினைக்கலை அக்கா....நீங்க சொன்னதெல்லாம் நிஜம்தான்.....நானும் உங்ககிட்ட எதுக்கு மறைக்கணும்.....சந்தியா இருக்குற வரை என்னை நல்லாப் பாத்துகிட்டா....எனக்கு என்ன என்ன பிடிக்கும் பிடிக்காதுன்னு அவளுக்கு நல்லாவே தெரியும்.....அதனால எல்லாத்தையும் பாத்து பாத்து செய்வா....அதான் இப்போ அவ இல்லாம ரொம்ப கஷ்டமா இருக்கு.....ஆனா நீங்க சொல்றமாதிரி வேற என்ன செய்ய.....அட்ஜஸ்ட் பண்ணிக்க வேண்டியதுதான்....'
'இன்னும் கொஞ்ச நாள்தானே....எல்லாம் சரியாப் போயிடும்....எனக்கு இந்த வேதனை எல்லாம் நல்லா தெரியும் தம்பி... நானும் உங்க வயசை கடந்துதான் வந்து இருக்கேன்....'
'கரெக்டுக்கா....அவளும் அங்கே இதே மாதிரிதான் கஷ்டப் பட்டுகிட்டு இருக்கா....என்கிட்டயும் போன்ல சொல்லி வருத்தப்படுறா.,..இப்போ இங்க நீங்க ரெண்டு பேரு மட்டும்தானே இருக்கீங்க....அதனால உங்ககிட்ட சொல்றதுக்கு எனக்கு எந்த கூச்சமும் இல்லக்கா....சந்தியாவும் சரி...நானும் சரி....ஒரு நாள் கூட பிரிஞ்சு இருந்ததே இல்லைக்கா.....(என்னவோ தெரியவில்லை....ராகவன் திடீரென்று உணர்ச்சி வசப் பட்டவனை போல பேசத் தொடங்கினான்)......பிரிஞ்சு இருந்தது இல்லைன்றது மட்டும் இல்லை...தனியா கூட உறங்கினது இல்லைக்கா.....அதான் அங்க அவளுக்கும் இங்க எனக்கும் ரொம்ப கஷ்டமா இருக்கு....'
ராகவன் இதை சொன்னவுடன் அவனு எதிரே நின்ற சாந்தி அவனை பார்த்து 'களுக்' என்று ஒரு குறும்பு சிரிப்பு சிரித்து விட்டு 'அதுதான் எனக்கு தெரியுமே தம்பி....'என்று சொல்ல......'என்னக்கா சொல்றீங்க....அதெப்படி உங்களுக்குத் தெரியும்....?' என்று ஆச்சரியமாக கேட்க....
'என்னப்பா நீ....இடையிலே இந்த கதவு மட்டும்தான இருக்கு.....ராத்திரி நேரத்துல அங்க பேசுறது எல்லாம் இங்க தெளிவா கேக்கும்....' என்று சொல்லி விட்டு நிறுத்தி அவனை நோக்கி ஒரு குறும்புப் பார்வை பார்க்க.....அவளது அந்த பார்வையில் இருந்தே ராகவனுக்கு எல்லாம் புரிந்து போனது.
இரவு நேரங்களில் தானும் சந்தியாவும் களியாட்டங்கள் போடும் நேரத்தில் அந்த சப்தம் எல்லாம் இங்கே இவர்களுக்கு கேட்டு இருக்கிறது என்று நினைக்கும்போதே அவனுக்கு ஒரு மாதிரி கூச்சமாக இருந்ததால் கட்டிலில் இருந்தபடி லேசாக நெளிந்தான்.
சாந்தி அவனைப் பார்த்து சொன்னதையும் அதை கேட்டு விட்டு ராகவன் கூச்சத்தில் நெளிந்ததையும் பார்த்து கொண்டிருந்த வாணி அடக்க முடியாமல் வந்த சிரிப்பை அடக்க சிரமப் பட்டு முகத்தை வேறு புறம் திருப்பிக் கொண்டு புன்னகைத்தாள்.
அதையும் ராகவன் கவனித்தான்.
'சரி சரி....விடுப்பா....இப்பத்தானே ஊருக்கு போயிருக்கா.....ஆரம்பத்துல ஒருவாரம் பத்து நாள் இப்படித்தான் இருக்கும்....அப்புறம் சரியாயிடும்... '
அதன்பிறகு அங்கே அவர்கள் மூவருக்குமிடையே எவ்வித பேச்சும் இன்றி அங்கே ஒரு வித அமைதி நிலவியது.
தன்னுடைய அத்தை மிகச் சரியாக காய் நகர்த்தி பேச்சை சரியான இடத்தில் கொண்டு வந்து நிறுத்தி இருக்கிறாள் என்று வாணிக்கு புரிந்தது.

[manigopal]

அந்த அறையில் நிலவிய அமைதியான சூழ்நிலையில் மூன்று பேர் மனதிலும் வெவ்வேறு சிந்தனைகள் ஓடிக் கொண்டிருந்தது.

ராகவனுக்கு சற்று தர்மசங்கடமாக இருந்தாலும் இந்த பேச்சு இப்படியே நீடிக்குமானால் அதை தொடர்ந்து வாணியை மீண்டும் ஒரு முறை காலையில் பார்த்த மாதிரி பார்க்க வாய்ப்பு கிடைக்குமா என்று ஆசையாக இருந்தது.

அவளது குழந்தைக்கு எப்போது பால் கொடுப்பாள் .... என்ற ஆசையில் மனதை அலைபாய விட்டுக் கொண்டிருந்தான்.

சாந்தியோ இந்த பேச்சை இதே போல எப்படி வளர்த்துக் கொண்டு போகலாம் என்று யோசித்தபடி நின்று கொண்டிருந்தாள்.

உண்மையில் சொல்ல வேண்டுமெனில் அவளுக்கு அதெல்லாம் ஒரு பெரிய விசயமே இல்லை... ஏற்கனவே தர்மசங்கடத்தில் நெளிந்தபடி உட்கார்ந்திருக்கும் ராகவனுக்கு சற்று மூச்சு விட அவகாசம் கொடுப்பதை போல அவள் சற்று நிதானித்துக் கொண்டிருக்கிறாள் என்பதுதான் உண்மை.

ராகவனுக்கும் சாந்திக்கும் இடையில் சற்று பக்கவாட்டில் நின்று இருவரையும் கவனித்துக் கொண்டிருந்த வாணிக்கு....அத்தை போகிற போக்கை பார்த்தால் இன்னும் சற்று நேரத்தில் ஏதாவது ஒரு சூழ்நிலையை செயற்கையாக ஏற்படுத்தி தன்னை இந்த நைட்டியை கூட அவிழ்த்து விட்டு நிற்க வைத்து விடுவாளோ என்று தோன்றியது.

மூன்றுபேரும் அப்படி ஆளுக்கொரு சிந்தனையில் இருக்கும்போதே ஏதோ ஒரு வாய்ப்பை உண்டாக்கி கொடுக்கும் விதமாக வாணியின் குழைந்தை அழும்சப்தம் உள்ளறையில் இருந்து கேட்டது.

அந்த சப்தம் கேட்டவுடன் மூவருக்குமே ஒரு வித மெல்லிய பதட்டம் தொற்றிக் கொண்டதை போல உணர்ந்தார்கள்.
அந்த பதட்டமான சூழ்நிலையிலும் ராகவனுக்கு ஏதோ உள்ளுணர்வு அவனை எச்சரிக்கை செய்ய.....என்னதான் வாணியை அரைகுறையாக பார்க்க அடிமனதில் ஆசை இருந்தாலும் ... ஒரு நல்ல ஆணுக்கே உரிய எச்சரிக்கை உணர்வுடன்....
'சரி அக்கா.....நான் லைப்ரரி வரை போயிட்டு கொஞ்ச நேரம் கழிச்சு வர்றேன்....' என்று சொல்லிக் கொண்டே எழுந்த ராகவனை பார்த்து சாந்தி
'இன்னிக்கு செவ்வாய்க் கிழமைதானே.....லைப்ரரி இன்னிக்கு லீவு இல்லியா...?' என்று கேட்டாள்.

ராகவனுக்கு அந்த விஷயம் அப்போதுதான் நினைவுக்கே வந்ததை போல.....'ஆமா அக்கா....நான் எப்படி இதை மறந்து போனேன்...?'' என்று தன மறதியை நொந்து கொண்டபடி....'சரி....பரவாயில்லை.....லைப்ரரி இல்லைன்னா என்ன.....சும்மா ஒரு வாக் போயிட்டு வர்றேன்....' என்று சொன்ன ராகவனை பார்த்து 'சரி....போயிட்டு வாப்பா....வர நேரமாவுமா....?' என்று கேட்டாள்.

'இல்லக்கா.....ஒரு ஒரு மணி நேரமாவும்.....கடைதெருவுல யாராவது தெரிஞ்சவங்க நிப்பாங்க....அப்படியே பேசிட்டு கொஞ்சம் டைம் பாஸ் பண்ணிட்டு வர்றேன்....'

'அப்படின்னா இங்க இருக்குறது உனக்கு போர் அடிக்குதாக்கும்....?'
'ஐயோ....அப்படில்லாம் இல்லை அக்கா.....'
'அப்படின்னா எதுக்கு தேவை இல்லாம வெளியே போகணும்.....சும்மா இங்கே இருந்து டிவி பாரு....சரி சரி....உன் இஷ்டம்....'
'நானும் அதுதான் யோசிச்சேன் அக்கா.....லைப்ரரி இல்லாம வேற எங்கும் போற பழக்கமும் கிடையாது....'
'ஒரு வேளை.....சிகரெட் எதுவும் பிடிக்கப் போறியோ....சந்தியா சொல்லி இருக்காளே....தினமும் காலையிலும் ராத்திரியிலும் சிகரெட் பிடிப்பேன்னு'
'ம்ம்....அதையும் சொல்லிட்டாளா....?' என்று சாந்தியிடம் சொல்லிக் கொண்டே ஒரு வித தயக்கத்துடன் வாணியைப் பார்க்க....அதை கவனித்த சாந்தி....'எதுக்கு அவளைப் பாக்குற... அந்த விஷயம் ரெண்டு பேருக்குமே தெரியும்.....' என்றாள்.,
'இல்லை அக்கா.... அதிகமா எல்லாம் கிடையாது.....தினமும் ரெண்டு மட்டும்தான்....'
'அதுல என்ன இருக்கு....ஆம்பிளையா இருந்தா ஏதாவது ஒரு பழக்கம் இருக்கத்தான் செய்யும்....இது மட்டும்தானா....இல்ல வேற ஏதாவது ...?' என்று கிண்டலாக சிரித்தபடி இழுத்தாள்.

அதை கேட்டு விட்டு ....'ஏன்...சந்தியா வேற எதுவும் சொல்லலையா....?' என்று அவனும் அதே போல சிரித்துக் கொண்டே கேட்டான்.

'ம்ம்....சொல்லி இருக்கா....'
'என்ன சொல்லி இருக்கா....சொல்லுங்களேன்...'
'வாரத்துக்கு ஒரு தடவை ஏதோ பாட்டில் வாங்கிட்டு வந்து குடிப்பியாமே....?'
'ம்ம்... நினைச்சேன்....ஆமா அக்கா....வாரத்துக்கு ஒரு தடவை மட்டும்தான்.....ஆனா அதுவும் வெளியே போய் எல்லாம் குடிக்கிற பழக்கம் கிடையாது....வீட்டுல வச்சுத்தான்.....'
'அது நல்ல பழக்கம்தான் தம்பி......யாருக்கும் தொந்தரவு இல்லாம வெளிய தெரியாம என்ன பண்ணினாலும் தப்பே இல்லைப்பா...'
இதை கேட்டவுடன் வாணிக்கு தன அத்தையை நினைத்து சிரிப்பு வந்தது.

கொஞ்சம் சின்ன இடம் கிடைத்தாலோ சின்னா பாயிண்ட் கிடைத்தாலோ அதை கப்பென்று பிடித்து பயன்படுத்திக் கொள்வதில் அத்தை அடுச்சுக்கவே முடியாது என்று தனக்குள் சிலாகித்துக் கொண்டாள்.

சாந்தி சொன்னதை கேட்டு ஏதோ ஒன்று தட்டுப் பட்டதை போல டக்கென்று அவளை ராகவன் ஏறிட்டுப் பார்க்க....
'ஆமாம் வெளியே போய் யார் கூடவாவது சேர்ந்து குடிச்சா தேவை இல்லாம பிரச்சினைதான் வரும்....அதுக்கு பதிலா இப்படி வீட்டுல வச்சு யார்க்கும் தெரியாம குடிச்ச்கா தப்பே இல்லை....அதுவும் இல்லாம வாரத்துல ஒரு தடவை குடிக்கிறதுல தப்பே இல்லை....அதைதான் சொன்னேன்...'

உண்மையில் அவள் பொடி வைத்துதான் பேசினால் என்பது அவளுக்கும் தெரியும்....ராகவனுக்கும் அது கொஞ்சம் பிடிபடத்தான் செய்தது...ஆனாலும் அதை தொடர்ந்து விளக்கம் அளித்த சாந்தியை பார்த்து....'ஆமா அக்கா....வீட்டுல வச்சு....சந்தியாவுக்கு தெரிஞ்சுதான் குடிப்பேன்....' என்ற ராகவனை மீண்டும் பார்த்து முறுவலித்துக் கொண்டே....'ஆமாப்பா....அப்பத்தானே ஒரு ஆசைக்கு பொண்டாட்டிக்கும் குடுக்க குடியும்....' என்று சொல்லி விட்டு நிறுத்த ... அதை கேட்டு வாணி இப்போது அடக்க முடியாமல் 'கொல்'லென்று சிரித்து விட....ராகவனின் நிலைமை சற்று அலங்கோலமாகத்தான் இருந்தது.

இப்போது ராகவன் ஒரு கையால் தன நெற்றியை பிடித்துக் கொண்டு தலையை குனிந்தபடி 'ஐயோ...ராமா....சந்தியா ஒரு விஷயத்தை கூட விடலியா....?' என்று அங்கலாய்ப்பதை போல முனக....அதை கேட்டு சாந்தியும் வாணியும் சப்தமாக சிரித்துக் கொண்டார்கள்.

இதற்குள் உள்ளறையில் இருந்து குழைந்தை மீண்டும் அழும் சப்தம் கேட்க.....
'ஏய்...குழைந்தை முழிச்சுட்டு போல இருக்கே.....தூக்கிட்டு வா....'என்று சாந்தி வாணியிடம் சொல்ல....வாணி திரும்பி....உள்ளறையை நோக்கி நடக்க...எதிரே கட்டிலில் உட்கார்ந்து இருந்த ராகவன் மெதுவாக தலையை உயர்த்தி நடந்து செல்லும் வாணியின் பின்புற அசைவுகளை பார்க்க...அதை சாந்தியும் கவனித்து தனக்குள் ரசித்தாள்.

வாணி உள்ளறைக்குள் போனவுடன் ராகவன் சாந்தியை பார்த்து பாதியில் விட்ட பேச்சை தொடருவதை போல.....'அக்கா ....எப்பவாவது சும்மா ஒரு ஜாலிக்கு அவகிட்ட கொஞ்சம் போல குடிக்கச் சொல்வேன்....அவ எனக்காகத்தான் கொஞ்சமா ஒரு வாய் குடிப்பா....'என்று தயங்கி தயங்கி சொல்ல....'அதுல என்னப்பா இருக்கு....சும்மா ஒரு ஜாலிக்குத்தானே....பொம்பளைக்கு என்ன வாய் இல்லியா....?' என்று சாந்தியும் அவனுக்கு சாதகமாக சொல்ல....அவன் முகத்தில் ஒரு நிம்மதி தெரிந்தது.

'அப்போ இன்னிக்கு குடிக்கிற மூடுலதான் இருக்கியா....?' என்று கொக்கி போடுவதை போல சாந்தி தொடர்ந்து கேட்க.....அவள் கேட்ட கேள்விக்கு உடனே பதில் சொல்லாமல் ஒரு அசட்டு சிரிப்பு சிரித்தபடி அவளை ஓரிரு வினாடிகள் பார்த்து விட்டு....மெதுவாக சொன்னான்.

'கொஞ்ச நேரத்துக்கு முன்னாடி வரை அந்த நினைப்பு இல்லை....ஆனா இப்போ லேசா ஒரு ஆசை வருது.....'
'ம்ம்....அப்போ இன்னிக்கு குடிக்கப் போற...அப்படித்தானே...'என்று சொல்லி விட்டு சிரித்த சாந்தியை பார்த்து 'ஆமா அக்கா...எதுவும் தப்பா நினைச்சுகாதீங்க அக்கா...' என்று கெஞ்சுவதை போல சொன்னான்.

அவன் கெஞ்சுவதற்கு அவசியமே இல்லை என்றாலும் வேண்டுமன்றே அப்படி கெஞ்சுவதை போல சொன்னான்.
அதை கேட்டு சிரித்த சாந்தி....'இதுல நாங்க தப்பா நினைக்குரதுக்கு என்னப்பா இருக்கு....தாராளமா நடக்கட்டும்....' என்று சொல்லி விட்டு....அவனுக்கு ஒரு இன்ப அதிர்ச்சியை கொடுப்பதை போல....தொடர்ந்து சொன்னாள்.

'இன்னிக்கு உனக்கு ஒரு கிப்ட் தரலாம்னு நினைக்கிறேன்... '
'என்ன கிப்ட் அக்கா....?'
'ம்ம்....கொஞ்சம் இரு.....'என்று சொல்லிக் கொண்டு உள்ளறையின் வாசலை நோக்கி சாந்தி பார்வையை திருப்ப....சொல்லி வைத்தாற்போல வாணி கையில் குழைந்தையோடு உள்ளறையில் இருந்து வெளியே வந்தாள்.

சாந்தி அவளைப் பார்த்து....'வாணி.....அந்த ரெண்டு பாட்டிலை எங்கேடி வச்சு இருக்கே....?'
உள்ளறைக்கு குழைந்தை எடுத்து வர சென்ற வாணி ஹாலுக்குள் சாந்தியும் ராகவனும் பேசியதை எல்லாம் கேட்டுக் கொண்டுதான் இருந்தபடியால் சாந்தி கேட்டதற்கு ராகவனையும் ஒரு பார்வை பார்த்தபடியே வாணி உடனே பதில் சொன்னாள்.

'அதை இங்கதான் பீரோவுக்குள் அடியில வச்ச்சு இருக்கேன்.....'
சாந்தி கேட்டதையும் அதற்கு வாணி பதில் சொன்னதையும் செவியுற்ற ராகவன் சாந்தியையும் வாணியையும் பொதுவாக பார்த்து கேட்டான்.
'நீங்க எதை பத்தி பேசுறீங்க....அக்கா....?'
அதை கேட்டு மீண்டும் புன்னகைத்துக் கொண்டே சாந்தி அவனுக்கு பதில் சொன்னாள்.

'வேற என்ன.....என் மகன் லீவுல வரும்போது வழக்கமா அங்கே இருந்து ரம் பாட்டில் கொண்டு வருவான். அவனும் உன்னை மாதிரித்தான் ..... அடிக்கடி இல்லாம சந்தோசத்துக்காக என்கிட்டே சொல்லிட்டே வீட்டுல வச்சு குடிப்பான்....போன தடவை கொண்டு வந்ததுல ஒண்ணு மிச்சம் வச்சுட்டு போயிருக்கான்...'
'மிலிட்டரி பாட்டிலா....?'
'ஆமாப்பா.....உனக்கு ஓகேன்னா அதை எடுத்து தரச் சொல்றேன்.....வேணா குடிச்சுக்கோ....'
'நிஜமாவா சொல்றீங்க அக்கா....?'
'ஆமாப்பா.....'
'உங்க பையன் திரும்பி வரும்போது அந்த பாட்டிலை எங்கேன்னு கேக்க மாட்டாரா....?'
'அதெல்லாம் கேக்க மாட்டான்....அப்படியே கேட்டாலும் பாத்துக்கலாம்....?'
'என்ன சொல்லி சமாளிப்பீங்க அக்கா...?'
'அதை நான் பாத்துக்கிறேன் தம்பி.......உனக்கு வேணுமா....அதை மட்டும் சொல்லு....'
'ம்ம்... மிலிட்டரி பாட்டில் நல்லாத்தான் இருக்கும்.....'
'சரி....அது போதும்.....நீ இங்கியே வீட்டுல வச்சே குடி.....வாணி அந்த பாட்டிலை எடுத்துட்டு வந்து தம்பிகிட்ட குடுடி....'
சாந்தி சொன்னதை கேட்டு உண்மையாகவே சற்று ஆச்சரியப்பட்டு பார்த்த வாணி....'இந்தாங்க...ரேவதியை பிடிங்க....நான் போய் எடுத்துட்டு வர்றேன்...'என்று சொல்லி விட்டு சாந்தியை நோக்கி வர....
எதிரே இருந்த ராகவன் வாணியை பார்க்க.....அவள் கையில் இருந்த குழைந்தை ஒரு கையால் அவளது நைட்டியின் மேல்முனையை பிடித்து இழுத்தபடி இருக்க....அந்த சின்ன குழந்தையின் இழுப்பில் கொஞ்சம் இறங்கி இருந்த ஜிப்பின் விரிவினால் அவளது முலைகளின் திரட்சி ராகவனுக்கும் சாந்திக்கும் தெரிந்தது.


சாந்தியிடம் குழைந்தையை கொடுத்து விட்டு திரும்பி உள்ளறைக்கு வாணி போய்விட ... 'ரொம்ப சந்தோசம் அக்கா.....' என்று ராகவன் சாந்திர்யிடம் சொன்னான்.

'இதுல என்னப்பா இருக்கு.....இங்கே அந்த பாட்டில் சும்மாதானே இருக்கு.....'
'சரி அக்கா.....நான் சந்தியாகிட்ட ஒரு வரத்தை சொல்லிடுறேன்...'
'நீ ஒரு ஆளுப்பா....இதுக்கும் சந்தியாகிட்ட அனுமதி வாங்கனுமா.....எனக்கென்னமோ அதெல்லாம் வேண்டாம்னு தோணுது.....ஆனா உனக்கு அவகிட்ட சொல்லனும்னு தோணிச்சுன்னா சொல்லிக்கோ. '

'இல்லக்கா.....எந்த சின்ன விசயம்னாலும் அவளுக்கு தெரியாம செஞ்சது இல்ல.....பின்னாடி அவளுக்கு தெரிஞ்சா மனசு வருத்தபடுவா....அதான்....'

'ம்ம்....சொல்றது சரிதான்.....ஆனா நானோ வாணியோ சொன்னாதானே தெரியும்.....நாங்க சொல்லப் போறது இல்ல.....இது ஒண்ணும் அந்த மாதிரி தப்பான விஷயம் இல்ல....அது வேற விஷயம்.....நான் என்ன சொல்றேன்னா....இந்த சின்ன விஷயத்தை எல்லாம் சொல்லிக்கிட்டு இருக்கனுமான்னுதான் சொன்னேன்பா.....திரும்பவும் சொல்றேன்....உனக்கு அவகிட்ட சொல்லனும்னு தோணிச்சுன்னா சொல்லிக்கோ....'

'இல்லக்கா....நீங்க சொல்றதும் கரெக்டுதானே....இந்த சில்லியான விஷயத்தை எல்லாம் போயி அவகிட்ட சொல்லனுமா என்ன....வேண்டாம்...சொல்லலை....'

ராகவன் தனது பிடிக்குள் கொஞ்ச கொஞ்சமாக வருவதை போல பட்டது.
'சரிப்பா....இப்பவே குடிக்குப் போறியா....இல்ல கொஞ்ச நேரம் கழிச்சு போதுமா....?'
'இல்லக்கா....நான் கொஞ்சம் வெளியில போயி.....கொஞ்சம் சாமான் வாங்கிட்டு வந்துடுறேன்....'
'அப்படியா.....எதுவும் அவசியமான பொருளா....?'

'ம்ம்....வேற ஒண்ணும் இல்லக்கா....இந்த மாதிரி குடிக்கிற நேரத்துல ரெண்டு சிகரெட் குடிப்பேன்.....அதுவும் இல்லாம கொஞ்சம் பொரிச்ச சிக்கன் வாங்கிட்டு வந்துடுறேன்...'

'ஓகோ....அதுக்கா.....சரி...சரி.....போயிட்டு வா...அப்புறம் தம்பி......கடைக்கு போயிட்டு நேரா இங்கியே வந்துரு.....உன்னோட போர்ஷனுக்கு கொண்டு போய்தான் குடிக்கனும்னு இல்ல....இங்க வச்சே தாராளமா குடிக்கலாம்....'
'என்னக்கா சொல்றீங்க.....நிஜமாவா சொல்றீங்க....?'

'ஆமாப்பா......இதுல என்ன இருக்கு.....அங்கே நீ மட்டும் தனியாதானே உக்காந்து குடிப்பே...இங்க வச்சுன்னா சும்மா பேசிகிட்டு இருக்கலாம்ல ...அதுக்குத்தான்....'
அதற்குள் வாணி உள்ளறையில் இருந்து அந்த பாட்டிலை எடுத்துக் கொண்டு வெளியே வர....அதை பார்த்த ராகவனுக்கு முகம் மலர்ந்தது.;

[manigopal]

மதுபானம் குடிப்பவர்களுக்கே உண்டான ஒரு பரவசம் ராகவனுக்கு அந்த பாட்டிலை பார்த்தவுடன் உண்டானது.

உள்ளறையில் இருந்து வெளியே வந்த வாணி சிரித்தபடியே அந்த பாட்டிலை கையில் பிடித்துக் கொண்டு ராகவனை நோக்கி வர....ராகவனுக்கோ ஒரே நேரத்தில் இரண்டு விதமான பரவசம் உண்டானதை போல உணர்ந்தான்.

அந்த அழகான பாட்டிலை கையில் வைத்து கொண்டு வந்த வாணியின் தோற்றம் மக கவர்ச்சியாக இருந்ததால் அவன் அவளை கண்ணிமைக்காமல் பார்த்துக் கொண்டிருக்க....அவனை நெருங்கிய வாணி அந்த பாட்டிலை அவனிடம் நீட்ட....
அவன் சாந்தியை திரும்பி பார்க்க....'ம்ம்...உனக்காகத்தானே கொண்டு வந்து இருக்கா....வாங்கிக்கோ...'என்று சம்மதம் சொல்ல...அந்த பாட்டிலை அவன் வாணியிடமிருந்து வாங்கினான்.

அப்படி வாங்கும் போது அவளது கையை தடவ நேரிட்டது. இதற்கு முன்னால் அவன் வாணியிடம் நிறைய நாட்கள் பேசி இருக்கிறானே தவிர....ஒரு நாளும் தொட்டதில்லை...

அதற்கான எந்த வாய்ப்பும் நேரிட்டதில்லை. இப்போது முதன் முதாலாக அவளது கையை வருடிக் கொண்டே அந்த பாட்டிலை வாங்கும் போது அவனது உடம்பில் ஒரு மின்னல் கீற்று போல ஏதோ ஒன்று ஒடி மறைவதை உணர்ந்தான்.

அவன் மட்டுமல்ல....அவளும்தான்..... அவளுக்கும் அதே மாதிரியான உணர்வுதான். சந்தியா இருந்தவரை இருவருமே அண்ணன் தங்கை என்ற உணர்வுப் பூர்வமான வரையறைக்குள் இருந்து வெளியே வந்தது கிடையாது. ஆனால் இப்போது நிலைமை வேறு..

வாணியை பொருத்தவரை சாந்தி வெளிப்படையாக சொல்லி விட்டதால் அவளால் ராகவனை இப்போது சகோதரன் என்ற கோணத்தில் பார்க்க முடியவில்லை.... அவர்கள் இருவரையும் ஒன்று சேர்த்து வைக்க சரியான நேரம் பார்த்துக் கொண்டிருப்பதை சாந்தி அவளிடம் சொன்னதிலிருந்து வாணியை பொருத்தவரை ஏதோ புதிதாக அவளுக்காக நிச்சயம் செய்யப் பட்ட மாப்பிள்ளையை பார்ப்பதை போலவே நினைக்கத் தொடங்கினாள்.

ஆகவே அவனுடைய கை தன் கையில் பட்டவுடன் அவளுக்கும் தன்னுடம்பில் ஒரு சிலிர்ப்பை உணர நேர்ந்தது.
ராகவனைப் பொருத்தவரை நான்கு நாட்களுக்கு முன்பு வீட்டின் பின்புறம் வைத்து குழந்தைக்கு பால் கொடுத்துக் கொண்டிருந்த அவளது ஒரு பக்க முலையை பார்த்தது போதாதென்று இன்று காலையில் அவனுக்கு கிடைத்த அவளது இரண்டு முலைகளின் வெளிப்படையான தரிசனத்துக்கு பிறகு என்னதான் மனசுக்கு கடிவாளம் போட்டாலும் முன்னை மாதிரி அவளை தங்கை என்ற கோணத்தில் பார்க்க முயன்று முயன்று தோற்றுப் போய்க் கொண்டிருந்தான். .

ஆயினும் இருவரும் அந்த புதுவித உணர்ச்சியை சாந்தியின் முன்னால் பட்டவர்த்தனமாக வெளிப்படுத்தாமல் சமாளித்தார்கள்.

வாணியிடமிருந்து வாங்கிய பாட்டிலை அவன் உட்கார்ந்திருந்த கட்டிலின் மேல் ஓரமாக வைத்து விட்டு அப்படியே எழுந்து நின்று சாந்தியை பார்த்து...'சரிக்கா....நான் கடைக்குப் போயிட்டு வர்றேன்....உங்களுக்கு ஏதாவது வாங்கனுமா....?' என்று கேட்டான்.

'இல்லப்பா......எங்களுக்கு எதுவும் இப்போ வேண்டாம்.....நீ சீக்கிரமா போயிட்டு வா....' என்று வழியனுப்ப.....அவன் கிளம்பி வெளியே போனான்.

அவன் போனவுடன் வாணி சாந்தியிடமிருந்து குழந்தையை வாங்கி கட்டிலில் பொய் உட்கார்ந்து கொண்டு நைட்டியின் ஜிப்பை இன்னும் கீழே இறக்கி ஒரு பக்கத்து முலையை வெளியே எடுத்து ரேவதிக்கு பாலூட்டத் தொடங்க.....
சாந்தி அடுக்களைக்கு போகப் போவதை போல அங்கே இருந்து நகர முயல....வாணி அவளை ஏறிட்டுப் பார்த்து....'நீங்க என்ன அத்தை இப்படி திடீர்னு அந்த பாட்டிலை எடுத்து குடுக்க சொல்லிட்டீங்க...அது தேவையா அத்தை....?' என்று கேட்டாள்.

நகரப் போன சாந்தி வாணி அப்படிக் கேட்டவுடன் நின்று அவளைப் பார்த்து சிரித்துக் கொண்டே சொன்னாள்.

'ம்ம்..... ஒரு விதத்துல சொன்னா தேவை இல்லைதான்.....ஆனா ஒரு விதத்துல தேவைதான்....'
'என்ன அத்தை நீங்க...? ரொம்ப குழப்புறீங்க....?'
'இதுல என்ன குழப்பம் இருக்கு.....நான் என்ன செஞ்சாலும் காரணம் இல்லாம செய்ய மாட்டேன்னு உனக்கு நல்லா தெரியும்தானே....'
'ம்ம்....அது தெரிந்த விசயம்தானே......ஆனா பாட்டில் எல்லாம் குடுக்கிற அளவுக்கு போகனுமா...?'

'நிஜமா சொல்லு.....அவனுக்கு இந்த பாட்டிலை குடுக்குறதுல உனக்கு கொஞ்சம் கூட இஷ்டம் இல்லைன்னு....'
'அப்டி இல்லைன்னு சொல்ல வரலை.....ஆனா....?'
'என்னடி உளர்ற... அதான் இதுல உனக்கும் சந்தோசம்னு உன் முகமே சொல்லுதே.....அந்த பாட்டிலை அவன்கிட்ட எடுத்துக் கொடுன்னு நான் உன்கிட்ட சொன்னவுடனேயே உன் முகத்துல உண்டான சந்தோசத்தை நான் கவனிச்சேனே....'

'ம்ம்...நீங்க பெரிய ஆள்தான் அத்தை......'
'ஆமாண்டி....நான் பெரிய ஆள்தான்.....அது இல்லாம உங்க மாமனாரோட இத்தனை வருஷம் குப்பை கொட்டியிருக்க முடியுமாடி....?'

'அத்தை....நானே கேக்கனும்னு நினைச்சுகிட்டு இருந்தேன்...கேட்டா தப்பா நினைக்க மாட்டீங்களே....?'
'அப்படி என்ன கேக்கப் போற....நான் எதுவும் நினைக்க மாட்டேன்.....அதுவும் இல்லாம நாம ரெண்டுபேரும் மாமியார் மருமக மாதிரியா பழகுறோம்...?'

'வேற ஒண்ணுமில்ல....இந்த விஷயத்துல என்னவெல்லாம் ப்ளான் போடுறீங்க.....எப்படில்லாம் தின்க் பண்றீங்க....அப்புறம் எப்படி அத்தை நீங்களும் மாமாவும் இப்படி ஒரே ஒரு பிள்ளையோட நிறுத்துனீங்க.....?' என்று கேட்ட வாணிக்கு சிரிப்பை அடக்க முடியாமல் சிரித்து விட ... அதை பார்த்த சாந்தியும் சப்தமாக இல்லாமல் கொஞ்சம் அமைதியாக சிரித்தாள்.

'ம்ம்....நீ இப்படி கேப்பேன்னு எப்பவோ எதிர்பார்த்தேன்..... இப்பவாவது கேட்டியே.....'
'ஐயோ அத்தை.....நான் ஒரு ஜாலிக்குதான் கேட்டேன்....'

'அதனால ஒண்ணுமில்லைடி.... நானே சொல்றேன்.....நீ நினைக்குற மாதிரி நானும் உன் மாமாவும் நல்லா சந்தோசமாத்தான் இருந்தோம்.... ஆனா என்னவோ தெரியலை....உன் புருஷனுக்கு அப்புறம் நான் உண்டாகவே இல்லை.... நாலஞ்சு தடவை நாள் தள்ளிப் போயி அதனால சந்தோசப் பட்டோம்... ஆனா என்ன செய்ய....எதுவுமே தங்கலை.....சரி... நமக்கு ஒரு பிள்ளைதான் ப்ராப்தம்னு சமாதானமாயிட்டோம்....ஆனா அவர் போற வரை எங்களுக்குள்ள அந்த சந்தோசத்துக்கு மட்டும் குறைச்சலே இல்லடி.....'
'அப்படின்னா மாமா திடீர்னு தவறி போனதும் உங்களுக்கு ரொம்ப கஷ்டமா இருந்து இருக்குமே.....'

'ஆமா....அதெப்படி இல்லாம இருக்கும்.....பாவி மனுஷன் .... ஒரு நாள் கூட என்னை சும்மா விட மாட்டார்.....ஆபீஸ் விசயமா வேற ஊருக்கு போனாலும் கூட கூடவே என்னையும் கூட்டிகிட்டு போயிடுவார்,,,,உன் புருஷனுக்கு விவரம் தெரிஞ்சதுக்கு அப்புறம் கூட என்னை அவரு சும்மா இருக்க விட்டதில்லை....புள்ளைக்கு தெரிஞ்சுடும்னு சொன்னாலும் எதையும் கண்டுக்க மாட்டார்.....'

'அப்படின்னா உங்க புள்ளைக்கு தெரிஞ்சேவா.....?'
'ஆமாடி.....அப்பா அம்மா வீட்டுக்குள்ள விளையாடுறதை பாத்துட்டு அவன் என்ன சொல்வான்.....அவனுக்கு அது பழகி போயிட்டு....'
'அத்தை நீங்க சொல்றதெல்லாம் ஆச்சரியமா இருக்கு.....இம்புட்டு அந்நியோன்னியமா இருந்துட்டு மாமா இல்லாம போனது ரொம்பத்தான் கஷ்டமா இருந்து இருக்கும்.....'

'ஆமாண்டி....அதுக்கு என்ன செய்ய......அந்த கஷ்டம் என்னான்னு எனக்கு நல்லாத் தெரியும்......
அதனாலதான் எல்லாத்தையும் யோசிச்சு....நான் இந்த மாதிரி ஒரு முடிவுக்கு வந்தேன்.....நீ எனக்கு மக மாதிரி.....அவன் இல்லாம நீ ராத்திரி நேரத்துல புரண்டுகிட்டு வர்றதை எல்லாம் நான் கவனிச்சுகிட்டுதான் இப்படி ஒரு முடிவுக்கு வந்தேன்.....என்ன புரியுதாடி....?' என்றெல்லாம் சாந்தி மிக நீளமாக விளக்கம் கொடுக்க....அதை கேட்டுக் கொண்டிருந்த வாணிக்கு கண்ணீர் வராத குறையாக சாந்தியின் மீது ஒரு பாசம் பொங்கியது.


இந்த காலத்தில் இப்படி ஒரு மாமியாரா....? தன்னை மருமகள் என்றும் பாராமல் தன் மீது இத்தனை அக்கறையும் பரிவும் காட்டுகிராளே..... இதற்கு நான் என்ன கைம்மாறு செய்யப் போகிறேன்......பதிலுக்கு நானும் அத்தைக்கு சீக்கிரம் ஏதாவது நம்மாலான சந்தோசத்தை நிச்சயம் கொடுக்க வேண்டும்......என்று நினைத்தபடியே....குழந்தையை மறுபக்கம் மாற்றி படுக்கவைத்து பாலூட்டிக் கொண்டு சாந்தியை பார்த்து....'நீங்க சொல்றதெல்லாம் சரிதான் அத்தை.....அதுக்காக அவங்களை நம்ம வீட்டுக்குள்ள வச்சே குடிக்க சொல்லணுமா.....?' என்று கேட்டாள்.

'ஏன்....உனக்கு பிடிக்கலியா....?'

'நிஜமா சொல்லணும்னா.....இதுல எனக்கு கொஞ்சம் உடன்பாடு இல்லைதான் அத்தை......அவங்களுக்கு பாட்டிலை எடுத்து குடுத்ததுல எனக்கு எந்த வருத்தமும் இல்லை.....ஆனா இங்கியே வச்சு குடிக்கச் சொல்லணுமா....?'

'அப்படியா சொல்ற.....உனக்கு பிடிக்கலைன்னா வேண்டாமடி....ஆனா...'
'நீங்க சொல்ல வர்றது எனக்கு புரியுது அத்தை.....என்னை மனசுல வச்சுகிட்டுதான் நீங்க அவங்களை இங்க வச்சு குடிக்க சொல்றீங்கன்னு எனக்குத் தெரியும்.....ஆனாலும் இம்புட்டு அவசரமா வேணுமான்னுதான் பாக்கிறேன்....'

'நீ என்னடி சொல்ற.....?'

'ஆமா அத்தை.....கொஞ்சம் கொஞ்சமா போலாமே அத்தை.....இத்தனை நாள் வரை அவங்க கூட அண்ணன் மாதிரி பழகிட்டு இப்போ சட்டுன்னு அந்த மாதிரி நினைக்கிறதுக்கு ஒரு மாதிரி இருக்கு அத்தை.....'

'அட கூறு கெட்டவளே....நீ காரியத்தையே கெடுத்துருவே போல இருக்கே......அப்படின்னா அவனை உனக்கு பிடிக்கலியா.....?'

'ஐயோ...அத்தை அப்படி நான் சொல்லலை.....நீங்களும் வெளிப்படையா என்கிட்டே கேட்டு.....நானும் வெளிப்படையாத்தான் சொல்லிட்டேனே....ஆனாலும் கொஞ்சம் கூச்சமா இருக்கு அத்தை.....ரெண்டு மூணு நாள் கழிச்சு பாத்துக்கலாமே அத்தை.....நானும் என்னை மனசளவில் கொஞ்சம் தயார் பண்ணிக்கிரேனே அத்தை....?'

இப்போது சாந்தி வாணியை சற்று தீர்க்கமாக ஒரு அரை நிமிடம் எதுவும் பேசாமல் பார்த்து விட்டு.....'சரி.....உன் இஷ்டம்....உன் சந்தோசத்துக்காகத்தானே இதை செய்யப் பாக்குறேன்..... அதுல உன் மனசுக்கு கொஞ்சம் எதுவும் பிடிக்கலைன்னாலும் வேண்டாம்.... நீ சொன்ன மாதிரியே ரெண்டு நாள் கழிச்சு பாத்துக்கலாம்....ஆனா நான் இப்போ அவனை இங்கே வர சொல்லிட்டேன்.....அதனால நீ சும்மா அவன்கிட்ட சிரிச்ச முகமா பேசிகிட்டு இரு....அது போதும்.....'

'நிச்சயமா அத்தை......அவங்ககிட்ட நான் இங்க வச்சு குடிக்கிறதுக்காக முகத்தை காட்டவோ கோபப்படவோ மாட்டேன் அத்தை....'
'அது போதுமடி....'

'எங்க வச்சு அத்தை குடிக்க சொல்லப்போறீங்க....இங்க ஹால்ல வச்சா...?'
'ச்சீச்சீ....பின்னால திண்ணையில வச்சுதான்....ராத்திரி நேரம்தானே.....?'
'பாக்கியம் அக்கா வந்துரப் போறாங்க....'
'ம்ஹூம்.....அவ நாளைக்கு சாயந்திரம்தான் வருவா.....'
'ம்ம்...அப்ப சரி......'

'நாளைக்கு பௌர்னமி.....அதனால நல்ல வெளிச்சம் இருக்கு.... லைட்டு கூட போட வேண்டாம்....'
'ம்ம்..ம்ம்....எல்லாத்தையும் நல்ல ப்ளான் பண்றீங்க அத்தை.....'
'சரி...சரி....உன் பாராட்டெல்லாம் எனக்கு வேண்டாம்.......அவன் போற வரை சும்மா பேசிகிட்டு இருந்தா போதும்.....'.

அதற்குள் குழந்தை பால் குடித்து முடித்திருக்க....அதனை நகர்த்தி நைட்டியின் ஜிப்பை சரி செய்து கொண்டு குழந்தையை மடியில் போட்டு கொஞ்ச நேரம் கொஞ்சி விட்டு....கட்டிலின் அருகில் தரையில் ரப்பர் மேட்டை விரித்து குழந்தையை அதில் தவழ விட்டு விட்டு டிவியை ஆன் செய்து பார்க்கலானாள்.

'உனக்கு பசிக்குதா வாணி....?'
'இல்லை அத்தை.....கொஞ்ச நேரம் கழிச்சு சாப்பிட்டுக்கலாம்.....'
'சரி....நானும் அப்புறமா உன்கூட சேர்ந்து சாப்பிட்டுக்கிறேன்....'

'அத்தை......நான் இப்படி நைட்டி போட்டுக்கிட்டு அவங்க முன்னாடி நடமாடுறது ... இப்போ நாம அவங்ககிட்ட நடதுக்கிறது எல்லாம் சந்தியாவுக்கு தெரிஞ்சா அவ நம்மளை தப்பா நினைக்க மாட்டாளா...?'
'அதை பத்தி நான் யோசனை பண்ணாம இருப்பேனா.....தெரிஞ்சா வருத்தப்படுவா.....நம்ம மேல கோபப்படுவா.....ஆனா அவளுக்கு இதெல்லாம் தெரியாம பாத்துக்கிறது நம்ம கையில்தான் இருக்கு.....'

'அது எப்படி அத்தை முடியும்....?'
'தெரியணும்னா நாம சொல்லித்தான் தெரியனும்.....நம்மளை தவிர ராகவன் அவகிட்ட ஏதாவது சொன்னாத்தான் உண்டு....ஆனா அவனை சொல்லாம இருக்க வைக்கிறதுலதான் எல்லாமே இருக்கு....'
'அது எப்படி அத்தை.....?'

'வேற என்ன.....அவனுக்கும் தான் தப்பு செய்ற மாதிரி தோணனும்.....அப்படி தோணிச்சுன்னா அவன் அவகிட்ட ஏதாவது சொல்றதுக்கு தயங்குவான்....'
'அப்படியா சொல்றீங்க.....?'

'ஆமாண்டி.....அதுக்குத்தான் நான் என்னால முடிஞ்சவரைக்கும் சீக்கிரம் உனக்கும் அவனுக்கும் சாந்தி முகூர்த்தம் நடத்தப் பாக்குறேன்....'
சாந்தி பளிச்சென்று இத்தனை வெளிப்படையாக சொன்னவுடன் வாணிக்கு வெட்கம் வெட்கமாக வந்தது....

'ச்சீ....என்னத்தை நீங்க....இப்படி அசிங்கமா பேசுறீங்க....?'
'ஆமா.....அது உனக்கு அசிங்கமா தெரியுதாக்கும்.....ஏன்....சந்திரன் கூட நீ அசிங்கம் செய்யாமலா இப்படி கையில பிள்ளையை வச்சு இருக்கே....?'
'ம்ம்...அது என் புருஷன்.....உங்க பிள்ளை....'

'சரிம்மா.....வேணும்னா இப்படி வச்சுக்கலாம்.....ராகவனையும் நான் என் பிள்ளை மாதிரி வச்சுக்கிறேன்....அப்போ சரிதானே....?'
எந்த வகையிலாவது சாந்தி தன்னை ராகவனிடம் எத்தனை சீக்கிரமாக முடியுமோ அத்தனை சீக்கிரமாக பிணைத்து விட முயல்கிறாள் என்று புரிய அதை நினைத்து அமுக்கலாக சிரித்துக் கொண்டாள்...

'என்னமோ செய்ங்க அத்தை......'
'சரி...சரி.....தலைக்கு பூ வச்சுக்கோயேன்.....அவன் நிறைய வாங்கிட்டு வந்து இருக்கான்....'
'இருக்கட்டும் அத்தை....கொஞ்ச நேரம் கழிச்சு வச்சுக்கிறேன்....'
'அதுக்கு இல்லடி....பூ வச்சுக்கிட்டேன்னா நல்லா இருக்குமேன்னுதான் சொன்னேன்....'

'சரி அத்தை....வச்சுக்கிறேன்.....இந்தாங்க....ரேவதியை ஒரு நிமிஷம் பாத்துக்கோங்க....தரையில உருண்டுரப் போறா....'
'நான் பாத்துக்கிறேண்டி.....'
அதற்குள் வாசலில் கேட் திறக்கும் சப்தம் கேட்டது.

[manigopal]

வாசல் படியேறி உள்ளே வந்த ராகவனின் கையில் ஒரு பெரிய பிளாஸ்டிக் பை இருப்பதை பார்த்த சாந்தி....'பெரிய பையா இருக்கு......அப்படி என்ன வாங்கிட்டு வந்து இருக்கே....?' என்று சிரித்துக் கொண்டே கேட்டாள்.

'பெருசா ஒண்ணுமில்ல அக்கா....நம்ம மூணுபேருக்கும் சேர்த்து பிரியாணியும் சிக்கனும் வாங்கிட்டு வந்தேன்.....'
'ஐயோ....இதெல்லாம் எதுக்குப்பா.....நான்தான் நீ போகும்போதே எங்களுக்கு எதுவும் வேண்டாம்னு சொன்னேனே...'

'இருக்கட்டும் அக்கா.....சாப்பிடறதுக்குத்தானே ....?'
'வீட்டுல ஏற்கனவே சாப்பாட்டு இருக்குப்பா....வேஸ்டா போயிருமே......'
'ஒரு நாள் வேஸ்டாப் போனா ஒண்ணுமில்ல அக்கா.....இன்னிக்கு இதை சாப்பிடுங்க.....நல்ல டேஸ்டா இருக்கும்....'

அதற்கு பதில் சொல்லாமல் சிரித்துக் கொண்டே தலையை ஆட்டி சம்மதம் சொல்ல....

சாந்தியிடம் பதில் சொல்லிக் கொண்டிருந்த ராகவனின் பார்வை தற்செயலாக டீவியின் அருகே நின்ற வாணியின் மீது பட அவனது பேச்சு சற்று தடுமாறியது.
ஆயினும் தன்னை சட்டென்று சமாளித்துக் கொண்டு பேச்சு தடுமாறாமல் பார்த்துக் கொண்டான்.
காரணம் அதுவரை குழந்தைக்கு இருபக்கத்து மார்பிலும் மாற்றி மாற்றி பால்கொடுத்து இருந்ததால் குழந்தையின் எச்சில் பட்டு ஈரமாகி இருந்த அவளது அந்த மெல்லிய ரோஸ் நிற நைட்டியில் முன்பக்கத்தில் ஏற்கனவே குத்திக் கொண்டு நின்றதை போலிருந்த அவளது இரு முலைக் காம்புளும் இப்போது மிகத் தெளிவாக பார்வையில் பட்டது.

அதை சாந்தியும் கவனிக்காமல் இல்லை....அப்படி தெளிவாகத் தெரிந்த முலைக்காம்புகள் ராகவனை தடுமாறச் செய்த அதே நேரம் அவனுக்கு கீழே தொடை இடுக்கில் விறைப்பு தோன்றி 'அது' பேன்ட் ஜிப்பை முட்டிக் கொண்டு வந்தது.

ஜிப் கிழிந்து விடுமோ என்று பயந்த ராகவன் பேசிக் கொண்டே கட்டிலின் அருகே சென்று தன்னை சற்று ஆசுவாசப் படுத்திக் கொண்டு கையில் இருந்த அந்த பிளாஸ்டிக் பையை கட்டிலில் வைத்து விட்டு
.சாந்தியை பார்த்து திரும்பி....'அக்கா....இப்போ ஒரு பத்து நிமிஷத்துல வந்துடறேன்...'என்று சொல்லி விட்டு வெளியே போகப் போன ராகவனிடம் சாந்தி கேட்டாள்.

'எங்கப்பா......எதுவும் மறந்துட்டியா....?'
'இல்லக்கா..... லைப்ரரிக்கு போலாம்னு பேன்ட் ஷர்ட் போட்டுட்டு வந்துட்டேன்.....அதனால வீட்டுல போய் வேற டிரஸ் மாத்திட்டு வர்றேன்...'

'அப்படின்னா ஒண்ணு செய்யேன்....எதுக்கு வெளியே போற....கொஞ்சம் இரு....நான் அந்த கதவை திறந்து தாரேன்.....இனிமே சந்தியா குழந்தை பெத்து திரும்புற வரைக்கும் நீ அந்த உள்வாசல் வழியாவே வரப்போக இரு....'
சாந்தி அவனுக்கு நிறைய சுதந்திரமும் உரிமையும் கொடுப்பதை போல அவனுக்கு பட்டது.....அதனால் மேலும் மேலும் சதோஷம் கூடியது.

ஹாலுக்கு வெளியே இருந்த முன்னறைக்கும் ராகவன் குடியிருந்த வீட்டின் முன்னறைக்கும் நடுவே ஒரு கதவு இருந்தாலும் கூட அதை வாடகைக்கு விடும்போதே சாந்தி வீட்டின் உள்புறமாக பூட்டி இரண்டு போர்ஷனாக பிரித்து விட்டிருந்த படியால் என்னதான் நெருக்கமாக பழகினாலும் இரு வீட்டில் உள்ளவர்களும் அடுத்தடுத்த வீட்டுவாசிகளைப் போல வெளி வாசல் வழியாகவே சுற்றிக் கொண்டு போய் பழகி கொண்டு இருந்தார்கள்.

ஆனால் இப்போது சாந்தி அந்த கதவை திறந்து வைத்துக் கொள்ளலாம் என்று சொன்னதால் ராகவனுக்கு ரொம்ப சந்தோசமாக இருந்தது.

அந்த கதவை திறந்து விட்டால் இரண்டு போர்ஷனுக்கும் நடுவில் எவ்வித மறைப்பும் இருக்காது. அதே போல இரண்டு போர்ஷனுக்கும் நடுவே நடுஹாலில் ஒரு அகலமான ஜன்னல் இருந்தது.

அந்த ஜன்னலின் மரக்கதவுகளையும் சாந்தியின் வீட்டின் உள்புறமாக பூட்டி அடைத்து வைத்து இருந்தார்கள்.

இனிமேல் ராகவன் சாந்தி வீட்டுக்கு வருவதென்றால் வெளிவாசலை திறந்து கொண்டு படியிறங்கத் தேவை இல்லை....இரண்டு போர்ஷனிலும் வெளிவாசல் பூட்டியிருந்தாலும் அந்த முன்னறை கதவு வழியாக புழங்கிக் கொள்ளலாம்...

'நிஜமாவா சொல்றீங்க அக்கா.....?'
'ஆமாப்பா.....சந்தியா வர்ற வரை காலைலயும் ராத்திரியும் நீ இங்கதானே சாப்பிட வரணும்....எதுக்கு தேவை இல்லாம சுத்தி வரணும்.....சும்மா இந்த வழியாவே வந்து போ.....'
அதை வாணியும் கேட்டுக் கொண்டிருந்தாள்.

அது அவளுக்கும் ஒரு விதத்தில் சந்தோசமாக இருந்தது. அத்தை போகிற போக்கை பார்த்தால் இன்று ராத்திரியே 'அது' நடந்து விடும் போலதான் அவளுக்கு தெரிந்தது. அதனால் அவளுக்கு உடம்புக்குள் ஒரு இனம் புரியாத குறுகுறுப்பு தோன்றியது.

ராகவனிடம் தனக்கு பின்னால் வரும்படி சைகை காட்டுவதை போல 'வா' என்று அழைத்துக் கொண்டு திரும்பி முன்னறைக்கு போன சாந்தியை தொடர்ந்து ராகவன் போக.....அந்த முன்னறையின் மேற்கு பக்கம் இருந்த கதவின் முன்னால் வைத்து இருந்த சிறிய மேஜையை நகர்த்தி வைத்து விட்டு கதவின் மேலேயும் நடுவிலும் இருந்த தாழ்ப்பாள்களை விடுவித்து அந்த கதவை திறந்து விட.....அந்தப் பக்கத்தில் ராகவனின் வீட்டு போர்ஷனின் முன் பக்க அறை தெரிந்தது.

'இனிமேல் இதை பூட்ட வேண்டாமா அக்கா...?'
'ம்கும்....ரொம்பத்தான் ஆசை.....அப்டில்லாம் இல்ல....சந்தியா திரும்பி வர்ற வரைக்கும்தான்.....இது உனக்கு மட்டும் ஸ்பெசல் பெர்மிஷன்....'
'ம்ம்....ரொம்ப சந்தோசம்கா.... '

'சரி.....போ...போயிட்டு சீக்கிரம் வா....'
'அக்கா ஒரு நிமிஷம்.....நான் வேணும்னா இங்கியே வச்சு சாப்பிட்டுக்கிரேனே....அங்க உங்க ரெண்டு பேர் முன்னாடியும் வச்சு சாப்பிடறதுக்கு ஒரு மாதிரி இருக்கு....'என்று தயக்கமாக சொல்ல....
'என்ன திடீர்னு ....நாங்க ஒன்னும் பங்கு கேக்க மாட்டோம்பா....'என்று சாந்தி சிரிக்க....

'ஐயோ,,.,,என்ன நீங்க....அப்டில்லாம் இல்ல....கொஞ்சம் கூச்சமா இருக்கு....'
'சரிப்பா உன் இஷ்டம்.....ஆனா எங்க வீட்டுல இதெல்லாம் புதுசு இல்ல....சந்திரன் மட்டுமில்ல....என் வீட்டுக் காரர் கூட அவர் இருக்குற வரைக்கும் அப்பப்போ வீட்டுல வச்சு குடிப்பார்...அதனால் நீ இங்க வச்சு சாப்பிடறதுல எங்களுக்கு எந்த பிரச்சினையும் இல்லை.....உனக்கு இஷ்டம் இல்லைன்னா வேண்டாம்பா....'

'என்னக்கா சொல்றீங்க.....உங்க வீட்டுல வச்சே அவங்க ரெண்டுபேரும் சாப்பிடுவாங்களா....?'

'ம்ம்....ரெண்டு பேருக்கும் அதெல்லாம் தாராளமா கிடைக்கும்....அவங்க வேலை அப்படி....அதனால அடிக்கடி இல்லைன்னாலும் உன்னை மாதிரிதான்.....வாரத்துக்கு ஒரு நாளோ ... பத்து நாளைக்கு ஒரு நாளோ வீட்டுல வச்சு சாப்பிடுவாங்க....ஆனா வெளியே போய் சாப்பிடுற வழக்கம் கிடையாது.....அதனால நானும் எதுவும் சொல்ல மாட்டேன்...'

'அப்பா சரி அக்கா.....நான் இங்க வச்சே சாப்பிட்டுக்கிறேன்....நீங்க சொன்ன மாதிரி பேசிகிட்டே சாப்பிடலாம்....'

'ம்ம்....அதான் சொன்னேன்....சரிப்பா போயிட்டு வா.....'என்று சொல்லி சாந்தி திரும்பி தனது வீட்டு ஹாலுக்குள்ளே போக.....அங்கே டீவியின் அருகில் இவளுக்காகவே காத்து நின்ற வாணி இவளைப் பார்த்து அமைதியாக சிரித்தாள்.

அவள் எதற்கு சிரிக்கிறாள் என்று சாந்திக்கும் புரிந்ததால் சாந்தியும் வாணியை பார்த்து அமைதியாக சிரித்தபடி....'சரி...சரி.....போயி பூவை எடுத்து வச்சுக்கோ....'என்று அவளை விரட்டுவதை போல சொல்ல....அந்த நேரம் பார்த்து தரையில் சின்ன மெத்தையில் படுத்துக் கிடந்த ரேவதி செல்லமாக சினுங்கினாள்.

'என்னடி....எதுக்கு ரேவதி சினுங்குரா..வயிறு நிறையலியா....?'
இல்லியா....ரொம்ப நேரம் குடிச்சாளே....'என்று சொல்லிக் கொண்டே மீண்டும் குழந்தையின் அருகே சென்று அதனை கையில் வாரி அனைத்து தூக்கி மார்போடு சேர்த்து அனைத்துக் கொண்டு கொஞ்சினாள்.

சற்று நேரம் கொஞ்சியபிறகும் அது செல்லமாக விடாமல் சிணுங்கவே ...சாந்தி அவளைப் பார்த்து ...'அதுக்கு இன்னும் பசி அடங்கலை.....இன்னும் கொஞ்சம் பால் குடுத்துப் பாரேன்...'என்று சொல்ல.....சாந்தி சொல்வது சரிதான் என்று வாணிக்கு தோன்றவே ... மார்போடு அணைத்திருந்த குழந்தையோடு மீண்டும் கட்டிலில் போய் உட்கார்ந்து நைட்டியின் ஜிப்பை மீண்டும் இறக்கி விட்டு விட்டு அதற்கு பால் கொடுக்கத் தொடங்கினாள்.

அதை பார்த்த சாந்தி தனக்குள்.....'இதுவும் நல்லதற்குத்தான்....'என்று நினைத்தபடி 'சரி...அப்போ நான் குளிக்கப் போகட்டுமா....?'என்று வாணியிடம் கேட்க ..... 'ஐயோ அத்தை.....என்ன நீங்க....அவங்க இப்ப வந்துருவாங்களே...இது எல்லாம் வேற இங்க அப்படியே இருக்கு.....என்னை இங்க தனியா விட்டுட்டு குளிக்கப் போரேன்னு சொல்றீங்க...?' என்று லேசாக பதறுவதை போல சொல்ல....அதை கேட்டு சிரித்த சாந்தி.....'அதுக்கென்னடி....அவன் வந்தா என்ன....கொஞ்ச நேரம் பேசிகிட்டு இருக்க வேண்டியதுதானே....நான் குளிச்சுட்டு வர்றதுக்கு ஒரு மணி நேரமா ஆவப்போவுது...?'என்று கேட்டாள்.

'அதெல்லாம் வேண்டாம் அத்தை....நீங்க அப்புறமா போய் குளிங்க....'
'ஒரே புழுக்கமா இருக்குடி....நேத்து ராத்திரி குளிச்சது.....அதாண்டி....'
'அதெல்லாம் ஒன்னும் வேண்டாம் அத்தை....நீங்க அப்புறமா போய் குளிங்க....'என்று உரிமையோடு அதட்டலாக சொல்ல....

'அப்படியா சொல்ற....? சரி...அப்புறமாவே குளிச்சுக்கிறேன்....நான் எதுக்கு சொல்றேன்னு உனக்கு புரிய மாட்டேங்குதே...' என்றாள்.

'ம்ம்..ம்ம்....அதெல்லாம் புரியுது.....அதனாலதான் நானும் சொல்றேன்....நீங்களும் கூடவே இருங்க அத்தை....'

இப்போது சாந்திக்கு ஒரு உற்சாகம் தொற்றிக் கொண்டதை போல தோன்ற....அவள் சற்று வாய்விட்டு சிரித்தபடி வாணியை நோக்கி....
'அப்படின்னா.....எல்லாத்துக்கும் நான் கூடவே இருக்கனுமாடி....?' என்று கிண்டலாக கேட்க.....

அதை புரிந்து கொண்ட வாணி....
வெட்கமும் பதற்றமும் சேர்ந்த குரலில்....'அது உங்க இஷ்டம்....இருந்தா எனக்கும் கொஞ்சம் தைரியமா இருக்கும்....'என்று மெதுவாக் சொல்ல...
'அட இவளே....நிஜமாவாடி சொல்ற....ஐயோ....அதை நினைக்கவே எனக்கு ஒரு மாதிரி இருக்குடி....' என்று போலியாக முகத்தை சுளித்தபடி சொல்ல...
இப்போது வாணியின் குரலில் குறும்பு தனம் தொற்றிக் கொண்டதைப் போல அவள் சொன்னாள்.

'எல்லாம் நீங்க சொல்றபடிதானே நடக்குது.....நீங்கதானே எல்லாத்துக்கும் டைரக்டர்....அப்போ நீங்களும் கூட இருந்தாதானே நல்லா இருக்கும்....?'
அவளும் தன்னோடு சேர்ந்து குறும்பு செய்கிறாள் என்று புரிந்து கொண்ட சாந்தி....
'ம்ம்....நல்லாத்தாண்டி இருக்கு நீ சொல்றது....' என்று அங்கலாய்ப்பாக சொல்லி விட்டு 'சரி...இதை இன்னும் நல்லா இழுத்து விட்டுக்கோ....'என்று சொல்லிக் கொண்டே சாந்தியே வாணியின் நைட்டியின் ஜிப்பை இன்னும் கொஞ்சம் கீழே இறக்கி விட....
பால் கொடுத்துக் கொண்டிருந்த ஒரு பக்கத்து முலை முழுவதும் வெளியே தெரிய....அதை குனிந்து பார்த்த வாணி....எதிரே தன்னை நோக்கி குனிந்து நின்ற சாந்தியை ஏறிட்டுப் பார்த்து சிரித்துக் கொண்டாள்.

அதற்கு என்ன பொருள் என்று இருவருக்குமே புரிந்ததால் பதிலுக்கு சாந்தியும் அவளைப் பார்த்து ஒரு நமுட்டு சிரிப்பு சிரித்தபடி அவளிடம் இருந்து நிமிர்ந்து நகர்ந்து நிற்க....ராகவன் கைவைத்த வெள்ளை நிற பனியனும் லுங்கியும் அணிந்து கொண்டு முன் அறையின் வாசல் வழியாக வந்து அந்த ஹாலுக்குள் வந்தான். .

[manigopal]

உள்ளே வந்த ராகவனுக்கு மீண்டும் வாணியின் பட்டவர்த்தனமான முலைதரிசனம் கிடைக்க.....

அதைப் பார்த்துக் கொண்டே தயங்கி நடக்க....அவனை நோக்கி திரும்பிய சாந்தி அதை கவனியாதவளைப் போல ....

'வா....வந்து உட்காரு.....'என்று அவனை கட்டிலில் வந்து உட்காருமாறு கையை காட்ட.....அவனுக்கு காலையில் ஏற்பட்ட தர்மசங்கடம் இப்போதும் உண்டானது.

அக்கா தெரிஞ்சுதான் சொல்றாங்களா....இல்லை...தெரியாம சொல்றாங்களா....என்று ஒரு வினாடி குழம்பினாலும்.....அதுதான் காலையிலேயே தனக்கு முன்னால் வைத்து இந்த மாதிரி வெளிப்படையாக வாணி பால் கொடுப்பதில் தவறு ஒன்றுமில்லை என்பதை போல நடந்து கொண்டது மட்டுமின்றி....நைட்டி கூட இல்லாமல் நமக்கு அருகில் அவள் இருந்தால் கூட தான் தவறாக நினைக்க மாட்டேன் என்று சொன்னார்களே....

பிறகு நாமாக எதற்கு இப்படி தயங்க வேண்டும்....என்று தனக்கு தானே விளக்கம் சொல்லிக் கொண்டு....கட்டிலுக்கு அருகே போய் நின்று வாணியைப் பார்த்து.....'என்ன வாணி....ரேவதி சாப்புடுற நேரமா....?'என்று ஒரு அசட்டுச் சிரிப்பை வெளிப்படுத்திக் கொண்டு கேட்க....

'ஆமாண்ணா.....கொஞ்ச நேரத்துக்கு முன்னாலதான் பால் குடிச்சா....என்னவோ தெரியல....திரும்பவும் பாலுக்கு அழுதுட்டா....'என்று சொல்லி விட்டு தனது குழந்தையை பார்த்து குனிந்து அதனை கொஞ்சுவதை போல பாவனை செய்ய..... இப்போது வாணிக்கும் காலையில் உண்டான ஒருவித படபடப்பும் குறுகுறுப்பும் மீண்டும் உண்டானதை உணர்ந்தாள்.

டிரஸ் மாற்றி விட்டு வருகிறேன் என்று தனது போர்ஷனுக்குப் போனவன் பேன்ட் ஷர்ட்டை கழற்றி விட்டு லுங்கி பனியனுக்கு மாறி கூடவே ஒரு நல்ல வாசனையான பெர்ப்யூமையும் அடித்து கொண்டு வந்திருந்த படியால் அவன் உட்கார்ந்திருந்த வாணிக்கும் கட்டிலுக்கு அருகே நின்று கொண்டிருந்த சாந்திக்கும் நடுவே உட்கார்ந்திருந்த நிலையில் அந்த பெர்பியூம் வாசனையும் இருவருக்கும் நன்கு உறைத்தது.

விலை உயர்ந்த பெர்பியூம் என்பதால் அந்த வாசனை மிகவும் ரம்மியமாக இருந்தது. அந்த வாசனையை உணர்ந்த சாந்தி தனது மனதினுள் சிரித்துக் கொண்டு....

'சரி....நீ வேணும்னா ஆரம்பிச்சுக்கோ தம்பி....'என்று அவனுக்கு மது குடிக்க சம்மதம் சொல்வதை போல சொல்ல....அவளையும் எதிரே பாலூட்டிக் கொண்டிருந்த வாணியை ஒரு பார்வை பார்த்து விட்டு....'அக்கா....இங்க வச்சா....வேண்டாமே....வீட்டுக்குள்ள இப்படி நடுஹால்ல வச்சு குடிக்க வேண்டாம்னு பாக்குறேன்.....நீங்க இங்க வச்சு குடிக்கலாம்னு சொன்னப்பவே நான் ஒரு இடம் செலெக்ட் பண்ணி வச்சுட்டேன்....' என்று சொல்லி நிறுத்தி விட்டு சாந்தியை பார்த்து சிரித்தான்.

'அப்படியா....எந்த இடத்துல வச்சு சாப்பிடலாம்னு இருக்கே....?'
'அதான்....அங்கே வீட்டுக்கு பின்னால் திண்ணையில வச்சு சாப்பிடுறதுக்கு ரொம்ப வசதியா இருக்கும்.....காற்றோட்டமாவும் இருக்கும்.... அடுத்த வீட்டுல வேற அந்த பாக்கியம் அக்கா இன்னிக்கு ஊருல இல்லன்னு வேற சொல்லி இருக்கீங்களே....'

'ம்ம்...பரவாயில்லியே.....நானும் அப்படித்தான் நினச்சேன்....இருந்தாலும் அங்கே வ்கச்சு சாப்பிடுறதுக்கு நீ ஏதாவது நினைப்பியோன்னுதான் உன்னை இங்க வச்சே சாப்பிடச் சொன்னேன்...'

நேரமும் காலமும் கூடி வந்தால் இப்படித்தான் எல்லோருடைய சிந்தனையும் ஒரே மாதிரி அமையுமோ என்று அவர்களுடைய பேச்சை கேட்ட வாணிக்கு சிந்தனை ஓடியது.

அப்படி என்றால் அத்தையின் ப்ளான் இன்று எப்படியும் நிறைவேறி விடுமோ....இவங்களோட கூட நான் இன்னிக்கு இருக்கப் போறேனா....ஐயோ....நினைக்கவே ஒரு மாதிரி இருக்கே...என்று வாணி தனக்குள்ளே வெட்கத்திலும் காம உணர்ச்சியிலும் ஒரு வித கிறக்கமான மனநிலைக்கு ஆளானாள்.

'சரி....இரு....டம்ளர் எடுத்துட்டு வர்றேன்....'என்று சொல்லி விட்டு சாந்தி அடுக்களைக்கு போக....தனியாக விடப் பட்ட வாணியும் ராகவனும் ஒரு நிமிடம் எதுவும் பேசாமல் மௌனமாக இருந்து விட்டு....அந்த அமைதியை கலைக்கும் விதமாகவும் எதையாவது பேசவேண்டுமே என்பதற்காகவும் ராகவன் வாணியிடம் பேச்சுக் கொடுத்தான்.

அவன் அவளிடம் பேச்சுக் கொடுக்கும்போது அவனை அறியாமல் அவனது பார்வை முதலில் அவள் முகத்தில் விழுந்து உடனேயே கீழே இரங்கி வெளியே தெரிந்த அவளது முலையில் விழுந்தது. அதை வாணியும் கவனித்தாள்.

முதலில் அவளுக்கு சற்று கூச்சமாக இருந்தாலும்.....ஏற்கனவே காலையில் இரண்டையும்தான் இவங்களுக்கு மறைக்காம காட்டியாச்சே....அப்புறம் என்ன...என்று நினைத்துக் கொண்டு அவளும் அவனது முகத்தை பார்க்க....

'வாணி....உங்களுக்கு சிக்கன் பிரியாணி பிடிக்கும்தானே....?' என்று கேட்ட ராகவனை பார்த்து புன்னகைத்தபடி....'ம்ம்...பிடிக்கும்....ஆனா....எதுக்கு எத்தனை தடவை சொன்னாலும் திரும்ப திரும்ப என்னை நீங்க வாங்கன்னு கூப்புடுறீங்க...?' என்று உரிமையோடு கேட்க....

'ம்ம்...அதில்லை...வாணி....நானும் அந்த மாதிரி ப்ரீயா பேசனும்னுதான் நினைக்குறேன்...இடையிடையில அப்படித்தான் கூப்பிட்டுப் பாக்குறேன்..,....சில சமயம் என்னை அறியாமலேயே அப்படி வாங்க போங்கன்னு வந்துருது....'என்று விளக்கம் சொன்ன அவனது குரலில் சின்னதாய் ஒரு நடுக்கம் இருந்ததை வாணி கவனிக்காமல் இல்லை....

அது எதற்கென்று அவளுக்கு புரிந்ததால் அவள் அதை கவனித்த மாதிரி காட்டிக் கொள்ளாமல் மனதுக்குள் ரசித்தபடி...அவனைப் பார்த்து மேலும் பேசினாள்.

'அதெப்படி....உங்களுக்கு தெரியாம அப்படி வாயில வந்துருது....இனிமேல் கண்டிப்பா நீங்க என்னை 'வா போ...'ன்னுதான் கூபிடனும்....நான் உங்களை விட வயசுல ரொம்ப சின்னவ அண்ணா...'
என்று சொல்லிக் கொண்டிருக்கும்போதே சாந்தி ஒரு கையில் ஒரு அழகான கண்ணாடி டம்ளரும் மறுகையில் ராகவன் வாங்கி வந்த வாழையில் இலையில் கட்டப் பட்டிருந்த பூவுமாக உள்ளே வந்தவள்....
'என்ன அண்ணனும் தங்கச்சியும்...ஏதோ கோவமா பேசிகிட்டு இருக்குற மாதிரி தெரியுது....என்ன விஷயம்...?'என்று சாதாரணமாக கேட்கவே.....வாணி அவளைப் பார்த்து புகார் சொல்வதை போல சொன்னாள்.

'இதோ பாருங்க அத்தை....எத்தனை தடவை சொன்னாலும் அண்ணன் திரும்ப திரும்ப என்னை 'வாங்க போங்கன்னு' கூப்புடுறாங்க...அதான் அப்படி கூப்புடாதீங்கன்னு சொல்லிக்கிட்டு இருக்கேன்...'

'ம்ம்...அவ சொல்றது கரெக்டுதானே தம்பி...அவ உன்னை விட மூணு நாலு வயசு சின்னவதானே....சும்மா வா போன்னே கூப்பிட்டா போதும்....'
'சரி அக்கா...அந்த மாதிரியே கூப்பிடுறேன்....'

'ம்ம்...சரி....ஏய்....இந்த பால் குடுத்துட்டு இந்த போவை தலையில வச்சுக்கோ....இல்லன்னா இம்புட்டு பூவும் வேஸ்டாப் போயிடும்....'என்று சொன்னவள் ராகவனை பார்த்து....

'எதுக்கு தம்பி....இம்புட்டு பூவை வாங்கிட்டு வந்தே....இது ரொம்ப ஜாஸ்தியா இருக்குப்பா....'என்றாள்.

'அதனால என்ன அக்கா.....வழக்கமா வாங்குற மாதிரி வாங்கிட்டு வந்துட்டேன்....இப்ப என்ன என்னோட தங்கச்சிக்குத்தானே வாங்கிட்டு வந்து இருக்கேன்...அதனால ஒன்னும் இல்லை அக்கா...'என்று அவன் சொல்ல....

அவனுக்கு அறியாமல் வாணியும் சாந்தியும் வினாடி நேர பார்வை பரிமாற்றத்தில் ஏதோ பொருள்பட பேசிக் கொண்டார்கள்.

தங்கச்சின்னு இப்ப சொல்றான்....இது எப்படி....என்ற நினைப்புதான் இருவருக்கும்....

அவன் சொன்னதை கேட்டு சிரித்த சாந்தி...வாணியை பார்த்து....'சரிம்மா....உன் அண்ணன் உனக்காக வாங்கிட்டு வந்த பூவை மறக்காம தலையில வச்சுக்கோ...'என்று வாணியிடம் நீட்ட....வாணி அவளை பார்த்து.....'நான்தான் மடியில இவளை வச்சு இருக்கேனே....நீங்களே வச்சு விடுங்க அத்தை...'என்று சொன்னாள்.

'ஐயையோ...நான் வச்சு விட மாட்டேன்பா....நான் இனிமேதான் குளிக்கவே போறேன்.... பாத்தியா....பூவை கையால் தொடாம இலையிலதான் பிடிச்சு இருக்கேன்....நான் குளிக்காம பூவை தொட்டே மாட்டேண்டி....நீயே வச்சுக்கோ...'

'இவளை மடியில வச்சுகிட்டு நான் எப்படி வச்சுக்குவேன் அத்தை...'

சட்டென்று ஏதோ யோசனை வந்தவளைப் போல...செயற்கையாக கண்களை விரித்தபடி எதிரே கட்டிலில் உட்கார்ந்திருந்த இருவரையும் ஓரிரு வினாடிகள் பார்த்து விட்டு....
'ம்ம்...அதனால என்ன....தம்பி உன் தங்கச்சிக்கு நீயே வச்சு விடுப்பா....'என்று அந்த பூமடிப்பினை ராகவனிடம் நீட்ட....

அவனுக்கு இன்ப அதிர்ச்சியில் கண்கள் விரிய சாந்தியை ஏறிட்டுப் பார்க்க.....வாணியும் இதை எதிர்பார்த்திருக்க வில்லை.....என்ன இது....கொஞ்சமும் யோசிக்காமல் இப்படி சொல்லி விட்டார்கள்...என்று வாணியும் கண்கள் விரிய சாந்தியை ஏறிட்டுப் பார்க்க...

'ஐயோ...என்ன அக்கா....என்னைப் போய் பூ வைக்க சொல்றீங்க....நான் எப்படி....?'என்று தயக்கமும் சந்தோசமும் ஒன்றாக பிரதிபலிக்கும் முகத்தோடு வினவிய ராகவனை நிதானமாக பார்த்து சிரித்துக் கொண்டே சாந்தி சொன்னாள்.

'எதுக்கு இப்படி கேக்குற....இதுல என்னப்பா இருக்கு....நான் திரும்ப திரும்ப உன்கிட்ட சொல்லணுமா தம்பி.....காலையிலேயே என் மனசுல உள்ளதை வெளிப்படையா சொல்லிட்டேன்....திரும்ப திரும்ப என்னால விளக்கம் சொல்லிக்கிட்டு இருக்க முடியாது தம்பி...... நீயே சொல்ற....தங்கச்சிக்காத்தான் வாங்கிட்டு வந்தேன்னு....அப்புறம் என்ன....இந்த வச்சு விடு....'என்று மீண்டும் அவனிடம் சொல்ல....

அதை கேட்டு விட்டு பதில் சொல்ல முடியாமல் தவித்த ராகவன் எதிரே இருந்த வாணியை பார்க்க....
அவளோ எதுவும் பேசாமல் உதட்டில் ஒரு மெல்லிய புன்னைகையை காட்டியபடி தலையை குனிந்து கொண்டாள்.

அப்படி என்றால் அவளுக்கு தான் பூ வைத்து விடுவதில் சம்மதம்தான் என்பதை புரிந்து கொண்டு ... கட்டிலில் இருந்து எழுந்த ராகவன் சாந்தியிடம் இருந்து அந்த இலை சுற்றிய பூவை வாங்கிக் கொண்டு வாணியை நோக்கி இரண்டடி நகர ....அதே நேரம் வாணியும் அவன் தனது தலையில் பூவை வைப்பதற்கு வசதியாக ஒரு பக்கமாக சாய்ந்து கொண்டு தலையை காட்டினாள்.

எழுந்து வாணியை நோக்கி இரண்டடி நகர்ந்த ராகவனை ஒட்டியபடி சாந்தி நிற்க....மீண்டும் ஒரு வினாடி சாந்தியை திரும்பி பார்த்த ராகவன் லேசாக கைநடுங்க அந்த இலையை பிரித்து பூவை வெளியே எடுத்து மிகவும் லாவகமாக வானியின் தலையில் முடிக்கற்றையினுள்ளே நுழைத்து இருபுரமுமாக தொங்க விட்டான்.

அவனது கைநடுக்கத்தை கவனித்த சாந்தி அமைதியாக அவனுக்குத் தெரியாமல் சிரித்தபடி அவன் வாணியின் தலையில் பூவைப்பதை ஒரு மன நிறைவோடு பார்த்தாள்.

நிஜத்தில் சொல்லவேண்டுமெனில் ராகவனுக்கு உண்டான நடுக்கம் வாணிக்கும் தொற்றிக் கொண்டதை போல அவளும் லேசாக நடுங்கினாள்.

தனக்கு திருமணமான அன்று இரவு தனது கணவன் சந்திரமோகன் தன்னை முதன்முதலாக ஸ்பரிசித்தபோது உண்டான அதே போதையும் நடுக்கமும் மீண்டும் இப்போது உண்டாவதை அவள் அப்பட்டமாக உணர்ந்தாள்.

[manigopal]

கட்டிலின் உள்பக்கமாக சாய்ந்து திரும்பிய வாணியின் முதுகுப் புறத்தில் நின்று அவளுடைய தலையில் பூவை சூடிய ராகவனுக்கு வாணியின் தலைக்கு மேலே இருந்து பார்க்கும்போது ஜிப்பை இறக்கி ஒருபக்கத்து முலையை வெளியே எடுத்து வைத்துக் கொண்டு பாலூட்டிக் கொண்டிருந்ததாள்.

மறுபக்கத்தில் நைட்டியின் மேல்புறம் நெகிழ்த்து போயிருக்க அவளது இரண்டு முலைகளும் மட்டுமின்றி அதற்கு கீழே அவளது பளிங்கு போன்ற வயிற்றுப்பகுதி தொப்புள் வரை கண்ணுக்கு தெரியும் வகையில் இருக்க.....ராகவனுக்கு அங்கே பார்க்க பார்க்க உடம்பு சூடேறியது.

அதனால் அவனுடைய ஆண்மை மேலும் விரைக்க தொடங்கியது. லுங்கியினுள்ளே அணிந்திருந்த ஜட்டி புடைக்க தொடங்கியதை அவன் உணர்ந்தான்.

அதுவும் வாணியை ஒட்டியபடி நின்றதால் அது லேசாக புடைக்கத் தொடங்கியதுமே அவளுடைய வலது கைக்கும் முதுகின் பக்கவாட்டுப் பகுதிக்கும் இடையே லேசாக அவனது ஆண்மை உரசியதை போல ராகவனுக்கு தெரிய....

அதனாலோ என்னவோ தெரியவில்லை....தலையை குனிந்தபடி இருந்த வாணி டக்கென்று திரும்பி அவனை ஏறிட்டுப் பார்க்க....தன்னுடைய ஆண்மை அவளை உரசியது போல தோன்றியது நிஜம்தான் என்று அவனுக்கு புரிய...பூவை வைத்து விட்டு படக்கென அவளிடம் இருந்து விலகி சற்று தள்ளி நின்று சாந்தியை பார்த்து சிரிக்க....இந்த உரசல் விஷயம் சாந்திக்கு தெரியவில்லை..

ஆனால் அவனது ஆண்மைதான் தன்மேல் உரசியது என்பதை உணர்ந்து கொண்ட வாணி நிமிர்ந்து அவனை பார்த்து லேசாக வெட்கத்தோடு புன்னகைத்தாள்.

இந்த நிஜமான காரணத்தை அறியாத சாந்தியோ அவள் தலையில் அவன் பூ வைத்ததால்தான் அவள் வெட்கத்தில் அப்படி புன்னகைக்கிறாள் என்று நினைத்த சாந்தி...'நீ பூ வச்சு விட்டவுடனே உன் தங்கச்சி முகத்துல சந்தோசத்தை பாரு தம்பி....'என்று அவனையும் வாணியையும் சந்தோசப் படுத்துவதை போல சொன்னாள்.

ஆனால் அந்த உரசல் விஷயம் அவர்கள் இருவருக்குமே புரிந்து போனதால் சாந்தி அதை தெரியாமல் சொன்னதை கேட்டு அவர்கள் இருவரும் இப்போது ஒருவரை ஒருவர் பார்த்து பார்வையிலேயே எதையோ பரிமாறிக் கொண்டதை போல அமைதியாக சிரித்துக் கொண்டார்கள்.

இப்போதும் சாந்திக்கு அவர்கள் இருவரும் ஒருவரை ஒருவர் அப்படி பார்த்து சிரித்துக் கொண்டதற்கான உண்மையான காரணம் தெரியவில்லை....
வாணிக்கு அது ஒரு புதுவிதமான போதையை தந்தது.

தன்னையும் அவனையும் ஒன்று சேர வேண்டி ஒவ்வொன்றாக திட்டமிட்டு செய்யும் தனது அத்தைக்கு தெரியாமல் நடந்த இந்த உரசல் படலம் அவளுக்கு ஒரு கிளுகிளுப்பை தந்தது.


ராகவன் இப்போது மேலும் பின்னால் நகர்ந்து அந்த கட்டிலில் முன்பு போல வாணிக்கு எதிரே உட்கார்ந்து கொண்டான்.
ஆனால் வாணியை நிமிர்ந்து பார்க்காமல் குனிந்து கொண்டிருக்க....அதை பார்த்த சாந்தி....'அட என்னப்பா நீ....வாணியே சந்தோசப் பட்டுகிட்டு இருக்கா....நீ என்னன்னா வெட்கபட்டுகிட்டு இருக்க...?' என்று அவனை உசுப்பினாள்.

அவனுக்கோ வாணியின் தலைக்கு மேலே இருந்து அவளை பார்த்த விதத்தில் தெரிந்த அவளது அந்தரங்கப் பகுதிகளின் கவர்ச்சியிலும்....அதனை தொடர்ந்து அவனுக்கு ஏற்பட்ட கிளர்ச்சினால் புடைத்து எழுந்த அவனது ஆண்மை அவள் மேல் உரசியதால் ஏற்பட்ட இன்ப அவஸ்தையிலும் அவன் சற்று கிறங்கித்தான் போயிருந்தான்.

அதானால்தான் அவன் அப்படி தலையை குனிந்தபடி உட்கார்ந்திருந்தான். அது மட்டுமல்லாமல் தனது ஆண்மை உரசியவுடனேயே சட்டென்று திரும்பி பார்த்த வாணியின் கண்களில் கோபம் எதுவும் தெரியவில்லை என்றாலும் அவள் தன்னை பற்றி என்ன நினைத்திருப்பாள் என்ற கவலையும் அவனை நிமிர்ந்து பார்க்க விடாமல் செய்தது.

எதிரே வாணியின் நிலைமையோ வேறு விதமாக இருந்தது. இரண்டு வினாடி நேரமே உரசிய அவனது ஆண்மையின் வீரியத்தையும் அளவையும் அந்த குறைவான நேரத்திலேயே அவளால் உணர முடிந்தது. ஐயோ...எத்தனை பெரியதாக இருக்கிறது.

அதுவும் எத்தனை இறுக்கமாக இருந்தது. லேசாக உரசும்போதே இப்படி என்றால் நேரில் பார்த்தால் இன்னும் எப்படி இருக்குமோ என்றெல்லாம் அவனது ஆண்மையை பற்றிய சிந்தனை அவள் மனதில் ஓடினாலும் .. பெண்ணுக்கே உரிய அனிச்சையான நாணம் அவளையும் ரொம்ப நேரம் நிமிர்ந்த நிலையில் சாந்தியையோ அவனையோ பார்க்க விடாமல் செய்தது. ஆகவே அவளும் தலையை லேசாக குனிந்து கொண்டாள்.

இப்படி இருவருடைய நிலையை கண்ட சாந்திக்கு தன்னுடைய ஆசைப்படி இன்று இரவுக்குள் எப்படியும் ஒரு நல்ல காரியம் நடந்து விடும் என்று நிம்மதி பிறந்தது


சாந்திக்கு தெரியாமல் வாணிக்கும் ராகவனுக்கும் இடையே உருவான அந்த ஒரு தர்மசங்கடமான சூழ்நிலையில் இருந்து விடும்படும் பொருட்டு தானாகவே சுதாரித்துக் கொண்டு கட்டிலில் வைக்கப் பட்டிருந்த அந்த கண்ணாடி டம்ளரை கையில் எடுத்து பார்த்து விட்டு சாந்தியிடம் ...

'இந்த டமளரை எங்கே அக்கா வாங்கினீங்க.....ரொம்ப அழகா இருக்கே.....இந்த மாதிரி ட்ரிங்க்ஸ் சாப்பிடறதுக்குன்னே தயார் பண்ணின மாதிரி இருக்கே...' என்று கேட்ட ராகவனை நோக்கி சாந்திதான் பதில் சொன்னாள்.

'அதான் சொன்னேன்லாப்பா....எங்க வீட்டுல இதெல்லாம் ஒன்னும் புதுசு இல்ல....என் மகன் அங்கே இருந்து வரும்போதே இந்த மாதிரி ஏதாவது வாங்கிட்டு வருவான்.....'

'ம்ம்...நிஜமாவே ரொம்ப நல்லா இருக்கு அக்கா...'

சுதாரித்துக் கொண்டு சாந்தியிடம் பேச்சு கொடுத்தானே ஒழிய....அவனுக்கு விறைப்பு இன்னும் குறைய வில்லை....அதனால் அங்கே புடைப்பை லுங்கியினுள்ளே மறைக்க ரொம்ப சிரமப் பட்டான்.

அதனால் அருகில் இருந்த பிளாஸ்டிக் கவரில் இருந்த மூன்று பிரியாணி பார்சல்களை வெளியே எடுத்து வைத்து விட்டு அந்த பிளாஸ்டிக் எடுத்துக் கொண்டு கூடவே அந்த டம்ளரையும் பாட்டிலையும் எடுத்துக் கொண்டு கட்டிலில் இருந்து எழுந்து சாந்தியிடம்

'சரி அக்கா....நேரமாகிட்டே போகுது.....நான் அங்கே போறேன்....'என்று சொல்லி விட்டு அவளுடைய பதிலை எதிர்பாராமல் விடுவிடுவென பின்கட்டை நோக்கி நடக்க....அவன் பின்னால் படிக்கட்டில் போய் இறங்குவதை உறுதி செய்து கொண்டு வாணியிடம் மெதுவாக சொன்னாள்.

'ம்ம்....பூ வைக்க சொன்னது உனக்குப் பிடிச்சு இருந்துச்சா.....?'
அதற்கு வாணி உடனே பதில் சொல்லாமல் கொஞ்ச நேரம் பால் குடிக்கும் தனது குழந்தையையே பார்த்தபடி அமைதியாக இருக்க....

சாந்தி அவளுடைய வலது பக்க தோளை லேசாக தட்டி...."என்னடி....நான் கேட்டது உனக்கு பிடிக்கலியா....?' என்று விடாமல் மீண்டும் கேட்கவே....இப்போது வாணி மெதுவாக தலையை ஆட்டினாள்.

ஆனாலும் சாந்தி அவளை விடாமல் ..'இப்படி தலையை ஆட்டினா என்னடி அர்த்தம்....பிடிச்சு இருக்கா....இல்லியா...வாயை திறந்து பதில் சொல்லேன்..இங்க நான் மட்டும்தான இருக்கேன்...' என்று அவளை உலுக்குவதை போல கேட்க...

'வெட்கமா இருக்கு அத்தை....'என்று வாணி செல்லமாக சிணுங்கினாள்.
'ம்கும்...திரும்ப திரும்ப அதையே சொல்லிகிட்டுஇரு....இப்ப சொல்லுடி....பிடிச்சு இருக்கா....இல்லியா....?'
'ம்ம்....பிடிச்சு இருக்கு....'

'ம்ம்....சரி....இதே மாதிரி சொல்றத கேட்டு நட...அது போதும்.....' என்று சொல்லி விட்டு....'சரி..சரி...முன்னாடி கேட் கதவை பூட்டிட்டு வெளிக்கதவை எல்லாம் பூட்டிட்டு நான் பின்னால போயி சும்மா பேசிகிட்டு இருக்கேன்...முடிஞ்சா குளிக்கிறேன்....நீ ரேவதியை சீக்கிரம் உறங்க வச்சுட்டு சும்மா வர்ற மாதிரி கொஞ்ச நேரம் கழிச்சு பின்னால வா.....என்ன சரியா....?' என்று சொன்னவள் என்ன நினைத்தாளோ....

மீண்டும் வாணியை நோக்கி குனிந்து அவளுடைய இரு கன்னங்களிலும் திருஷ்டி கழிப்பதை போல தடவி எடுத்துக் கொண்டு....'தலையில பூ வச்சுகிட்டு பாக்கும்போது அப்படியே மகாலட்சுமி மாதிரி இருக்கியேடி....'என்று ஆகோஷிக்க....அந்த புகழ்ச்சி பேச்சு வாணியை மேலும் கிறக்கியது.

'போங்க அத்தை.....சும்மா இதையே எப்ப பார்த்தாலும் சொல்லிக்கிட்டு...'என்று வேண்டா வெறுப்பாக சொல்வதை போல வாணி சொல்ல....

'சரி..சரி....நான் போறேன்....நீ வரும்போது இந்த மூணு பார்சலையும் எடுத்துகிட்டு வா.....'என்று சொல்லி விட்டு காம்பவுண்ட் கேட் கதவையும் முன்வாசல் கதவையும் அடைத்துப் பூட்டுவதற்காக சாந்தி அங்கே இருந்து சென்றாள்.

வீட்டின் பின்புறம் நல்ல நிலா வெளிச்சம் இருந்தது. ஏழு சென்ட் நிலத்தில் கட்டப் பட்டிருந்த வீட்டுக் கட்டிடத்தின் அளவுக்கு பின்னால் இடம் இருந்ததால் அந்த தோட்டம் போன்ற பின்புறம் நல்ல விஸ்தாரமாக இருந்தது.

வீட்டை ஒட்டி ஓய்வாக உட்கார்ந்து அந்த திண்ணையும் அதற்கு அப்பால் நல்ல இடம் விட்டு பத்து பதினைந்து விதம் விதமான மரங்கள் நடப்பட்டு கடைசியில் கிழக்குப் பக்கம் குளியலறையும் டாய்லெட்டும் இருக்க அதற்கு எதிர்புறம் நல்ல அகலமான குளியல் தொட்டி ஒன்றும் அமைக்கப் பட்டிருந்தது. எல்லாம் சாந்தியின் கணவன் திட்டமிட்டு கட்டியதுதான்....

அவர்கள் இருவரும் அந்த நாட்களில் இரவு நேரங்களில் அந்த குளியல் தொட்டியில் ஒன்றாகவே இறங்கிக் குளிப்பார்கள்.

அவர்களது விளையாட்டில் அதுவும் ஒன்று.....பத்தடி அகலமும் பதினைந்தடி நீளமும் கொண்ட அந்த தொட்டியின் சுவர் மூன்றரையடி உயரத்தில் இருந்தாலும் ஏறி இறங்க வசதியாக படிக்கட்டும் அமைக்கப் பட்டு இருந்ததால் சாந்தி இப்போது கூட சில நாட்களில் இரவு நேரத்தில் மட்டுமல்லாது பகல் நேரத்திலும் அந்த தொட்டியில் இறங்கித்தான் குளிப்பாள்.

அவளுக்கு அந்த தொட்டியில் இறங்கிக் குளிப்பதில் ஒரு அலாதி சுகம் உண்டு....அந்த தொட்டியில் இறங்கி குளிக்கும் போது அவளுக்கு பழைய நினைவுகள் வந்து விடும்.....தானும் தனது கணவரும் சேர்ந்து அந்த குளியல் தொட்டியில் போட்ட களியாட்டங்கள் நினைவுக்கு வரும்....
அந்த நினைப்பிலேயே வெகு நேரம் அந்த வெதுவெதுப்பான தொட்டி தண்ணியில் நீச்சல் அடித்து குளித்து விட்டுத்தான் வெளியே வருவாள். அதில் அவளுக்கு அப்படி ஒரு சந்தோசம்.

ராகவன் வேலைக்குப் போய் விட்டபிறகு வாணியுடன் சேர்ந்து சந்தியா கூட இந்த தொட்டியில் ஓரிரு முறை குளித்து இருக்கிறாள்.

கேட் கதவையும் முன்வாசல் கதவையும் பூட்டி விட்டு உள்ளே வந்த சாந்தி மீண்டும் வாணியின் அருகே வந்து ஏதோ காதில் சொல்லி விட்டு அங்கே இருந்து வீட்டின் பின்பக்கம் செல்ல....

அங்கே சுவற்றை ஒட்டிய அந்த விஸ்தாரமான சிமெண்ட் திண்ணையில் உட்கார்ந்து இருந்த ராகவன் தனக்கு முன்பாக அந்த பாட்டிலை திறந்து கண்ணாடி டம்ளரில் மதுவையும் கடையில் இருந்து வாங்கி வந்து இருந்த சோடாவையும் ஒன்றாக ஊற்றி கலக்கிக் கொண்டிருந்தான்.

பின்பக்கம் மின்விளக்கு இல்லாத போதும் நல்ல நிலா வெளிச்சம் இருந்தது.... ஆகவே பின்பக்கம் படிக்கட்டில் இறங்கிய சாந்தி அங்கே திண்ணையில் உட்கார்ந்திருந்த ராகவனைப் பார்த்து சிரிக்க....அவனும் பதிலுக்கு சிரித்தான்.
'லைட்டு போடணுமா....?'

'இல்லை அக்கா....அதெல்லாம் வேண்டாம்...நல்ல வெளிச்சமாத்தானே இருக்கு....'
'ம்ம்...என்ன எல்லாம் தயாரா இருக்குற மாதிரி தெரியுதே.....ஆரம்பிக்க வேண்டியதுதானா....?'

'ஆமா அக்கா......என்னதான் நீங்க பெர்மிஷன் குடுத்தாலும் எனக்கு இங்க வச்சு இப்படி ட்ரிங்க்ஸ் பண்றதுக்கு ஒரு மாதிரியாத்தான் இருக்கு அக்கா...'
'அப்டில்லாம் ஒண்ணுமில்ல தம்பி....எதுவும் நினைக்காம ஸ்டார்ட் பண்ணுப்பா......சியர்ஸ்'என்று அவனை ஊக்குவிப்பதை போல சொல்ல....

அனிச்சையாக அவனும் அவளை நோக்கி அந்த டம்ளரை உயர்த்தி சியர்ஸ் சொல்லி ஒரு வாய் குடித்து விட்டு அந்த டம்ளரை கீழே வைத்து விட்டு....'இதெல்லாம் உங்களுக்குஎப்பிடி தெரியும் அக்கா....?'என்று ஆச்சரியமாக கேட்க....அவளோ மிக சாதாரணமாக பதில் சொன்னாள்.

'அதான் ஏற்கனவே உன்கிட்ட சொல்லி இருக்கேனே .... ஞாபகம் இல்லியா....என் மகனும் வீட்டுக் காரரும் இந்த மாதிரி வீட்டுல வச்சு குடிக்கிற பழக்கம் உண்டுன்னு.....என் வீட்டுக் காரருக்கு சில சமயம் நானே ஊத்தி குடுத்து இருக்கேன்....ஆம்லெட் செஞ்சு குடுத்து இருக்கேன்....சிக்கன் செஞ்சு குடுத்து இருக்கேன்...அதனால இதெல்லாம் தெரியும்....'

அவள் சொல்ல சொல்ல அவைகளை மிகுந்த ரசனையோடு ராகவன் கேட்டுக் கொண்டிருந்தான்.

'அக்கா நீங்க சொல்றதை எல்லாம் கேட்க ரொம்ப சந்தோசமா இருக்கு அக்கா....ரொம்ப சந்தோசமான வாழ்க்கைதான் வாழ்ந்து இருக்கீங்க...'
அவன் அப்படி சொன்னவுடன் அவளிடமிருந்து ஒரு பெருமூச்சு வெளிப்பட்டது....

'நீ சொல்றது சரிதான்பா.....நல்ல சந்தோசமான வாழ்க்கைதான்.....பாவி மனுஷன் இப்படி திடீர்னு என்ன விட்டுட்டு போவார்னு நான் நினச்சே பாக்கலியே தம்பி.....சாகக் கூடிய வயசா....?' என்று குரல் தழுதழுக்க சொன்ன சாந்தியை ஆறுதல் படுத்துவதை போல ராகவன் அவளைப் பார்த்து

'ஐயோ....நான் தேவை இல்லாம எதையோ பேசப் போக...உங்களுக்கு பழைய நினைவெல்லாம் வந்துட்டுதே....சாரி அக்கா...' என்று சொன்னதை கேட்ட சாந்தியும் ...'சரி..சரி...விடுப்பா.....அதெல்லாம் ஒரு காலம்.....இப்போ எனக்கு வயசும்தான் ஆயிட்டுதே.....அதை எல்லாம் நினச்சா கஷ்டமாத்தான் இருக்கும்.....'என்று சொன்ன சாந்தியை சந்தோசப் படுத்தும் நோக்கில்....

'இதானே வேண்டாங்கிறது.....உங்களுக்கு வயசு ஆயிட்டுன்னு யாருக்கா சொன்னாங்க....அதெல்லாம் இல்லை....'என்று சொன்ன ராகவனை பார்த்து ... லேசாக கலங்கிய கண்ணை துடைத்துக் கொண்டே ..
'ம்ம்...தெரியும் தெரியும்.....என்னை சமாதானப் படுத்துரதுக்காகத்தான் நீ இப்படி சொல்றேன்னு....எனக்கு வயசு ஆயிட்டுதுன்னு எனக்கு தெரியாதா....?' என்று மெதுவாக சிரிக்க...ராகவன் விடாமல் சொன்னான்.

'உங்களைப் பார்த்தா யாருக்கா வயசாயிட்டுன்னு சொல்வாங்க...?' என்று மீண்டும் அவன் கேட்கவும் .....கையில் குழந்தையோடு வாணி அங்கே வந்து நிற்கவும் சரியாக இருந்தது.

'என்ன அக்காவும் தம்பியும் ரொம்ப பாசமா பேசிகிட்டு இருக்குற மாதிரி தெரியது....அப்படி என்ன விஷயம் பேசுறீங்க...?' என்று கேட்டுக் கொண்டே படியில் இருந்து இறங்கி அந்த திண்ணைக்கு அருகே நின்று ராகவனியும் சாந்தியையும் பார்த்து சிரித்தாள்.

அந்த திண்ணையில் உட்கார்ந்து இருந்த ராகவனுக்கும் படிக்கட்டில் உட்கார்ந்திருந்த சாந்திக்கும் நடுவில் வந்து நின்ற வாணி இருவரையும் பார்த்து சிரித்துக் கொண்டே.....'அக்காவும் தம்பியும் அப்படி என்ன பேசிகிட்டு இருக்கீங்க....?' என்று கேட்க பதிலுக்கு அவளை பார்த்த இருவருக்கும் அவளது நைட்டியின் ஜிப் மூடாமல் ஒரு பக்க முலை வெளியே தெரிவதை கவனித்தார்கள்.

உள்ளே வைத்து குழந்தைக்கு பால் கொடுத்து விட்டு அதை தூக்கிக் கொண்டு இங்கே வரும்போது வேண்டுமென்றேதான் ஜிப்பை மேலே ஏற்றி விடாமல் திறந்து இருந்த நிலையிலேயே இருக்கச் செய்தாள். அதை பார்த்தவுடனேயே சாந்திக்கு புரிந்து விட்டது.

தனது மருமகள் தான் சொன்ன மாதிரியே நடந்து கொள்கிறாள் என்பதில் அவளுக்கு சந்தோசம்.
அதே நேரம் வீட்டினுள் வைத்து வாணியின் எதிரே உட்கார்ந்திருந்த போது மிக அருகில் தெரிந்த அவளது ஒரு பக்க முலை தன்னை சூடேற்றிய காரணத்தால்தான் அங்கே இருந்து எழுந்து இங்கே வந்து உட்கார்ந்திருந்த ராகவனுக்கு இப்போது அவள் இங்கேயும் வந்து அருகில் நின்றபடி நிலா வெளிச்சத்தில் அதே மாதிரி தந்த முலை தரிசனத்தால் அவனுக்கு தற்செயலாக மட்டுப் பட்டிருந்த உடற்சூடு மீண்டும் ஏறத் தொடங்கிற்று.

வாணியை இந்த கோலத்தில் இத்தனை அருகில் வைத்து பார்க்கும்போது அவனுக்கு என்ன மாதிரி உணர்ச்சி பிரவாகம் உருவாகும் என்பது சாந்திக்கும் தெரியும் என்பதால் அவள் தனது மருமகளின் சாமர்த்தியத்தை நினைத்து தனக்குள் மெச்சிக் கொண்டாள்.

ராகவன் மீண்டும் தனது உணர்ச்சியை சற்று கட்டுப் படுத்திக் கொண்டு வாணியை பார்த்து.....'அதுவா....உங்க அத்தைக்கு வயசாயிட்ட மாதிரி அவங்க ரொம்ப பீல் பண்றாங்க....'என்று ஏதோ பேச வேண்டுமென்று ஆரம்பித்தான்.

'அப்புறம் எனக்கு வயசு ஆகலியா....?'
'அதெல்லாம் இல்லை அக்கா....உங்களுக்கு என்ன வயசு ஆகுது இப்போ...?'
'ம்ம்...அம்பத்தி ரெண்டு வயசாகுது...'

'ஐயோ அக்கா......உங்களைப் பார்த்தா அவ்வளவு வயசெல்லாம் சொல்ல முடியாது.....மிஞ்சி மிஞ்சி போனா 45 வயசு சொல்லலாம்...'

'போப்பா....நீ வேற....சும்மா கிண்டல் பண்ணிட்டு இருக்கே...'
'நிஜமாத்தான் சொல்றேங்கா....உங்களைப் பார்த்தா 45 வயசுக்கு மேல சொல்லவே முடியாது....'

இப்போது அவர்களுடைய பேச்சில் வாணி குறுக்கிட்டாள்.

'அப்படி உங்க அக்காகிட்ட எதை பார்த்து 45 வயசுக்கு மேல இருக்காதுன்னு இப்படி உறுதியா சொல்றீங்க....?'

அவள் குரலில் இருந்த குறும்புத் தனத்தை ராகவன் உணர்ந்தானோ என்னவோ....வாணி உணர்ந்து கொண்டாள்.

சின்ன சந்தர்ப்பம் கிடைத்தாலும் அதை நாம் பயன்படுத்திக் கொள்ள முயல்வதை போல....தனது மருமகளும் சமயம் கிடைக்கும் போதெல்லாம் தன்னையும் அவளுக்கு துணையாக உள்ளிளுக்கிறாள் என்பதை புரிந்து கொண்ட சாந்தி ராகவனை முந்திக் கொண்டு சொன்னாள்.

'உங்க ரெண்டு பேருக்கும் வேற வேலை இல்லியா....ரெண்டு பேரும் சேர்ந்துகிட்டு என்னை ஓட்டுறீங்களா....?'

'நான் ஒன்னும் கிண்டல் பண்ணலை அத்தை....அவங்க சொல்றதுக்கு காரணம் கேட்டேன்...அவ்வளவுதான்....'
'ம்கும்....இப்போ எனக்கு என்ன வயசாயிட்டுன்னு தெரிஞ்சுட்டு என்ன செய்யப் போறீங்க...?'
'சும்மா ஒரு பேச்சுக்குத்தானே அக்கா....ஆனாலும் நான் சொல்றதுதான் நிஜம்....'

'அதான் நான் கேட்டேன்...உங்க அக்காகிட்ட அப்படி எதை பாத்துட்டு 45 வயசுக்கு மேல சொல்ல முடியாதுன்னு சொல்றீங்க...?'
வாணி அந்த பேச்சை விடுவதாக தெரியவில்லை....ஆகவே இப்போது ராகவன் பதில் சொன்னான்.

'அதெப்படி வாணி....பொதுவா அக்காவை பாக்கும்போது அப்படி ஒண்ணும் வயசானமாதிரி தெரியலை....'
அந்த பேச்சை அத்தோடு நிறுத்தும் பொருட்டு படிக்கட்டில் இருந்து எழுந்து கொண்ட சாந்தி....
'உங்க ரெண்டுபேருக்கும் வேற வேலை இல்லை....நான் போயி குளிச்சுட்டு வர்றேன்பா....நீங்க ரெண்டு பேரும் பேசிகிட்டு இருங்க....'
என்று தோட்டத்தின் ஓரத்தில் இருந்த குளியல் தொட்டியை நோக்கி நடக்க....வாணியும் ராகவனும் தனியாக விடப்பட்டதை போல உணர்ந்தார்கள்.

ஆகவே கொஞ்ச நேரம் அவர்களுக்கு இடையே எவ்வித பேச்சும் இல்லாமல் ஒரு அமைதி நிலவ....வாணி அந்த படிக்கட்டில் போய் உட்கார்ந்து குழந்தையை மடியில் வைத்துக் கொண்டு ராகவனைப் பார்க்க....ராகவனும் அவளைப் பார்க்க....ஒரு மூன்றடி இடைவெளியில் எதிரே உட்கார்ந்த அவளுடைய முலை தரிசனம் அவனுக்கு இப்போது இன்னும் தெளிவாக கிடைத்தது.

[manigopal]

குளிக்கப் போகிறேன் என்று சொல்லி விட்டு சாந்தி போன பிறகு தனித்து விடப் பட்ட ராகவனும் வாணியும் கொஞ்ச நேரம் பேசாமல் அமைதியாக இருக்க....
வாணியை பார்த்துக் கொண்டே கீழே வைத்திருந்த டம்ளரை எடுத்து கொஞ்சம் குடித்து விட்டு ..
பிரித்து வைத்திருந்த சிக்கன் துண்டை எடுத்து வாயில் போட்டு விட்டு வாணியை நோக்கி....'ம்ம்...இந்தாங்க சிக்கன் சாப்பிடுங்களேன்...'என்று சொன்னான்.

அவன் சொன்னதை கேட்டு விட்டு நிமிர்ந்து பார்த்த வாணி சற்று தணிந்த குரலில் 'பாத்தீங்களா....எத்தனை தடவை சொன்னாலும் நீங்க திரும்ப திரும்ப என்னை வாங்க போங்கன்னே கூப்புடுறீங்க....'
என்று புகார் சொல்வதை போல சொல்ல...'சாரி...சாரி...வாணி...இனிமேல் ..அப்படி கூப்பிடலை....போதுமா...?' என்று ஒரு அசட்டு சிரிப்பு சிரித்தான்...

'ம்ம்..எதுக்கு சொல்றேன்னா நீங்க அந்த மாதிரி மரியாதையா கூப்புடறப்போ முன்னப் பின்ன பழகாத ஆள்கிட்ட பேசுற மாதிரி தெரியுது....'

'சரி..கண்டிப்பா இனிமேல் அப்படி கூப்பிட மாட்டேன் வாணி... அப்படின்னா நீ என்னை ரொம்ப பழகுன ஆள் மாதிரிதான் பாக்குறியா வாணி...?'

அவனது அந்த கேள்வி அசட்டுத்தனமான கேள்வி என்பது புரிந்தாலும் அவளும் அதே ரீதியில் பேசலானாள்.

'என்னண்ணா...திடீர்னு இப்படி ஒரு கேள்வியை கேட்டுட்டீங்க...? அப்படின்னா நீங்க என்னை பத்தி என்ன நினைக்குறீங்க...?'
'நான் உன்னை என் தங்கச்சி மாதிரிதான் நினைக்கிறேன்....'
'அதே மாதிரிதான் நானும் உங்களை என்னோட சொந்த அண்ணன் மாதிரிதான் பாக்குறேன்....அந்த மாதிரிதான் பழகுறேன்...'
'ம்ம்...அதை நானும் புரிஞ்சுகிட்டேன் வாணி ...'
தான் விரும்பிய திசையில் பேச்சு மாறுவதை வாணி புரிந்து கொண்டாள்.

இவர்கள் இப்படி சற்று மனசு விட்டு பேசவேண்டுமென்றுதான் சாந்தியும் அவர்களை தனியாக விட்டு விட்டு ஓரமாக இருந்த அந்த குளியல் தொட்டிக்கு குளிக்கப் போனாள். இவர்கள் பேசுவது சாந்திக்கு கேட்க வாய்ப்பில்லை... அதற்கு ஏற்றார்போல வாணியும் தணிந்த குரலிலேயே ராகவனிடம் பேசினாள்.

'எப்படி புரிஞ்சுகிட்டீங்க....எப்ப புரிஞ்சுகிட்டீங்க...?'
'ம்ம்...அது வந்து.....'என்று ராகவன் லேசாக இழுக்க....

'சொல்லுங்கண்ணா....எப்ப புரிஞ்சுகிட்டீங்க....எப்படி புரிஞ்சுகிட்டீங்க...?' என்று விடாமல் கேட்க...'அது வந்து....அன்னிக்கு நீ இந்த இடத்துல வச்சு ரேவதிக்கு பால் குடுத்துகிட்டுஇருக்கும் போதும்...இன்னிக்கு காலைலயும் ..'
என்று சொல்லவே.....அவன் எதை பற்றி சொல்ல வருகிறான் என்பது அவளுக்குப் புரிந்தாலும்....அதை அவன் வாயால் சொல்ல வைக்க வேண்டும் என்று 'அதெப்படி....எனக்கு நீங்க என்ன சொல்ல வர்றீங்கன்னு புரியலையே அண்ணா....?' என்று முகத்தை அப்பாவியாக வைத்துக் கொண்டு சொன்னாள்.

நிலா வெளிச்சத்தில் அவளுடைய முகபாவம் அவனுக்கு தெளிவாகவே தெரிந்ததால் அதை கவனித்த ராகவன்...
'சொன்னா தப்பா நினைச்சுக்காதே வாணி....அன்னிக்கும் இன்னிக்கு காலைலயும் என்னை வேற ஆள் மாதிரி நினைக்காம எனக்கு தெரியிற மாதிரி குழந்தைக்கு பால் குடுத்தியே...இப்ப கூட என் முன்னால இப்படிஉட்கார்ந்து இருக்கியே....இதை எல்லாம் வச்சுதான்....'என்று சொன்னவனின் பார்வை கடைசி வார்த்தையை சொல்லும்போது அவளது முலையை சுட்டிக் காட்டுவதை போல அசைந்ததையும் கவனித்த வாணி.....
ஒரு வழியாக அவன் வாயிலிருந்தே தான் எதிர்பார்த்தது வந்து விட்டது என்று சந்தோசப் பட்டுக் கொண்டு....'ம்ம்...இதைத்தான் சொல்றீங்களா....
இதுல என்னண்ணா இருக்கு....நீங்க என்ன முன்னப் பின்ன தெரியாத ஆளா....ஒரே குடும்பம் மாதிரிதானே நாம பழகிட்டு வர்றோம்...உங்க முன்னால வச்சு பால் குடுக்கறதுக்கு நான் எதுக்கு வெட்கப் படனும்....'
என்று கிறங்கிய குரலில் சொல்வதை போல நிறுத்தி நிதானமாக சொல்ல....
அந்த நேரத்திலும் அவள் சொல்வதில் ஏதோ சந்தேகம் கொண்டவனைப் போல ....'கேக்கிறேன்னு தப்பா நினைச்சுக்காதே வாணி....சந்தியா இருக்கும்போது எதுக்கு நீ இந்த மாதிரியெல்லாம் நடந்த்துக்கலை....?' என்று கேட்க....அந்த கேள்வியில் அவள் சற்று திணறித்தான் போனாள்.

ஆயினும் பெண்ணுக்கே உள்ள புத்தி சாதுரியத்தினால் சட்டென்று சமாளித்துக் கொண்டு....'ம்ம்...நானே சொல்லனும்னு நினைச்சேன்....அது வேற ஒண்ணுமில்லை அண்ணா....சந்தியா இருந்தவரை இந்த மாதிரி உங்க பக்கத்துல வச்சு பால் குடுக்குற மாதிரி சந்தர்ப்பம் அமையலை....அது மட்டுமில்லாம அப்படி சந்தர்ப்பம் அமைஞ்சு இருந்தாலும் இப்படி இருந்து இருப்பேனான்னு தெரியலை....?' என்று சொன்ன வாணியை பார்த்து....'எதுக்கு அப்படி சொல்ற" என்று கேட்டான்.

'வேற ஒண்ணுமில்லை அண்ணா....எனக்கு உங்க முன்னாடி இந்த மாதிரில்லாம் இருக்க கூச்சமெல்லாம் இல்லைன்னாலும் சந்தியா இதை எல்லாம் பார்த்தா ஈசியா எடுத்துப்பாளான்னு தெரியல....அதான்....' என்று சொல்லி நிறுத்தி விட்டு அவனை உற்றுப் பார்க்க....
அவனது முகத்தில் ஒரு பிரகாசம் தெரிந்தது....அதை கவனித்த வாணிக்கும் நிம்மதியாக இருந்தது. அவளுக்கு மேலும் நிம்மதியை கொடுப்பதை போல அவனே சொன்னான்.

'நீ சொல்றது சரிதான் வாணி....என்னதான் நீயும் சந்தியாவும் ரொம்ப க்ளோசா பழகினாலும் என் பக்கத்துல வச்சு எனக்கு தெரியுற மாதிரி இந்த மாதிரி வெளிப்படையா நீ பால் குடுக்கிறதை விரும்ப மாட்டா...நீ சொல்றது ரொம்ப சரி....'
'ம்ம்..அதனாலதான் அண்ணா....ஆனா இப்போ நிலைமை வேற....நீங்க இங்க அடிக்கடி வர்றீங்க....நல்லா பழகுறீங்க....எங்க வீட்டுல ஒருத்தர் மாதிரிதானே பழகுறீங்க....அதனால எனக்கு உங்ககிட்ட எந்த கூச்சமும் இல்ல...'

'நீ சொல்றதை கேக்குறதுக்கு எனக்கு ரொம்ப சந்தோசமா இருக்கு வாணி....நீ மட்டுமில்லை வாணி....சாந்தி அக்காவும் என்னை அதே மாதிரிதான் பாக்குறாங்க....உனக்கும் அவங்களுக்கும் நான் ரொம்ப கடமை பட்டு இருக்கேன் வாணி....'

(அத்தை உங்களை பத்தி என்ன மாதிரி நினைக்குறாங்கன்னு எனக்குதானே தெரியும் என்று அவள் மனசுக்குள் நினைத்துக் கொண்டாள்)
'இதுல என்னண்ணா இருக்கு....இதுக்கு போயி கடமை பட்டுகிட்டு இருக்கேன்லாம் சொல்றீங்க...'

'சரி...சொல்லல... ஆனா அக்கா காலையில அவசரப் பட்டு உணர்ச்சி வேகத்துல கொஞ்சம் அதிகமா ஏதோ சொல்லிட்டாங்க...அதை நீயும் கவனிச்சு இருப்பேன்னு நினைக்கிறேன்...'
'அப்படியா....அப்படி என்ன சொன்னாங்க....?'
'அப்படின்னா நீ அதை கவனிக்கலியா....?'
அவன் மீண்டும் அதை பற்றிக் கேட்டவுடன் ஏதோ திடீரென்று ஞாபகம் வந்ததை போல....

'ஒ..அதை சொல்றீங்களா....இது கூட போடாம இருந்தாலும் பரவாயில்லைன்னு சொன்னாங்களே ..அதுவா.,,.? ம்ம்...நானும் கவனிச்சேன்....' என்று சொல்லும்போது வெட்கப் படுவதை போல தலையை கவிழ்ந்து கொண்டாள்.

'ஆமா வாணி....ஏதோ உணர்ச்சி வேகத்துல அப்படி சொல்லிட்டாங்க....என் மேல உள்ள ஒரு பாசத்துல அப்படி சொல்லிட்டாங்க....என்னதான் உன்னோட அத்தையா இருந்தாலும் இந்த விசயத்துல அவங்களுக்காக நான் உன்கிட்ட மன்னிப்பு கேட்டுக்கிறேன்...'

'ஐயோ...என்ன நீங்க இப்டில்லாம் பேசுறீங்க....அவங்களுக்காக நீங்க எதுக்கு என்கிட்டே மன்னிப்பு கேட்கணும்....?'
'அவங்க அந்த மாதிரி சொல்லியிருக்கக் கூடாது.....என்ன இருந்தாலும் அது தப்புதானே......?'

அவன் அதை சொல்லி முடித்து ஒரு நிமிடத்துக்கு மேல் வாணி எதுவும் சொல்லாமல் தலை கவிழ்ந்த நிலையில் இருப்பதை கவனித்த ராகவன்...
'என்ன வாணி....ஒன்னும் சொல்ல மாட்டேன்ற....அவங்க சொன்னது தப்புதான்....'என்று சொல்ல....வாணி மேலும் தணிந்த குரலில் மிக மிக மெதுவாக அவனுக்கு கேட்கும்படியான குரலில் சொன்னாள்.

'அது தப்புன்னு நீங்க நினைக்கிறீங்களா...?'
இப்படி ஒரு கேள்வியை ராகவன் வாணியிடமிருந்து எதிர்பார்க்கவே இல்லை....அவள் அப்படி சொன்னதும் சற்று நேரத்துக்கு முன்பு வீட்டுக்குள் வைத்து வலது இரண்டு முலைகளையும் தொப்புள் பகுதியையும் தலைக்கு மேலே இருந்து பார்த்த போது உண்டானதை போல ஒரு சிலிர்ப்பு இப்போதும் அவனுக்கு உண்டானது.

என்ன இவள் இப்படி சொல்கிறாள்...அப்படி என்றால். ...? என்று அவனது சிந்தனை வளரும் நிலையில் வாணி அதே போல தணிந்த குரலில் ரகசியம் சொல்வதைப் போல மீண்டும் சொன்னாள்.,

'அத்தை சரியாத்தான் சொல்லி இருக்காங்க அண்ணா....நான்தான் ஏற்கனவே உங்ககிட்ட சொல்லிட்டேனே....நான் உங்களை என்னோட சொந்த அண்ணன் மாதிரிதான் நினைக்கிறேன்.....அண்ணன் தங்கைக்குள்ள என்னண்ணா ஒளிவு மறைவு....அந்த மாதிரி ஒரு சூழ்நிலை வந்துச்சுன்னா அத்தை சொன்ன மாதிரி உங்க முன்னாடி அந்த மாதிரி நிக்கிறதுல எனக்கு ஒன்னும் ஆட்சேபனையே இல்லை....'

இதை அவள் நிறுத்தி நிதானமாக சொல்ல சொல்ல....அவனுக்கு இருப்பு கொள்ள வில்லை....என்ன பேசுவதென்றும் தெரியவில்லை...வீட்டின் பின்புறத்தில் இருந்த அந்த சிறிய தோட்டத்தில் நல்ல சுகமான தென்றல் காற்று வீசிக் கொண்டிருந்த அந்த நேரத்திலும் அவனுக்கு 105 டிகிரியில் காய்ச்சல் வந்ததைப் போல உடம்பில் சூடு பரவியதை அவன் உணர்ந்தான்.
அவனுக்கு மட்டுமல்லாமல்......

இதை எல்லாம் அவளறியாமல் ஏதோ ஒரு உணர்ச்சி வேகத்தில் பிரவாகம் எடுத்ததை போல அவனிடம் சொல்லி விட்டாளே தவிர ....சொல்லி முடித்த பின்புதான் அவளுக்கு அந்த வாக்கியங்களில் உள்ள காமம் பொதிந்த யதார்த்தம் புரிய....அவளுக்கும் ஒரு வித கிளர்ச்சி தலை தூக்கியது.

என்ன பதில் சொல்வது என்று அவன் தடுமாற .... இத்தனை வெளிப்படையாக பேசியபிறகு அவனை எப்படி எதிர்கொள்வதென்று அவளும் தவிக்க..... ஓரிரு நிமிடங்களுக்கு பிறகு ஒரே சமயத்தில் இருவரும் சொல்லி வைத்தாற்போல ஒருவரை ஒருவர் நேரடியாகப் பார்க்க....ஏதோ ஒன்று புரிந்ததை போல இருவரும் புன்னகைத்துக் கொண்டார்கள்.

அதே போல இருவரும் சாந்தி குளித்துக் கொண்டிருந்த திசையில் பார்க்க....அங்கே சாந்தி அந்த தண்ணீர் தொட்டியில் நீச்சல் அடித்து குளித்துக் கொண்டிருப்பதை பார்த்து மீண்டும் ஒருவரை ஒருவர் பார்த்து சிரித்துக் கொண்டார்கள்.


பௌர்ணமிக்கு முதல்நாள் என்பதால் பிரகாசமாக ஒளிர்ந்து கொண்டிருந்த நிலா வெளிச்சத்தில் சற்று தூரத்தில் ஓரமாக இருந்த தண்ணீர் தொட்டியில் சாந்தி நீச்சல் அடித்துக் குளிப்பது இருவருக்கும் நன்றாக தெரிந்தது.

அதை பார்த்துக் கொண்டே ராகவன் வாணியிடம் பேச்சுக் கொடுத்தான்.
'அக்கா இந்த வயசுலயும் நல்ல சுறுசுறுப்பாக இருக்காங்க என்ன....?'
'ம்ம்...அத்தை எப்பவுமே அப்படித்தான்....கொஞ்ச நேரம் கூட சும்மா இருக்க மாட்டாங்க....'

'அதுதான் அவங்களை பார்த்தா வயசு தெரியல......'
'அப்டியா சொல்றீங்க.....எதை வச்சு அப்படி சொல்றீங்க....?'
'குறிப்பா அப்டி எதையும் வச்சும் சொல்ல முடியாது.....ஆனா பொதுவா அவங்களைப் பார்த்தா அம்பது வயசுக்கு மேல ஆனவங்க மாதிரி தெரியல...'
'ம்ம்...நல்லாத்தான் பொம்பளைகளை அளவெடுக்கீங்க...'

'என்ன வாணி...திடீர்னு இப்படி சொல்லிட்டே....நான் ஏதாவது தப்பா சொல்லிட்டேனா...'
'நானும் சும்மா ஜாலிக்குத்தான் அப்படி சொன்னேன்......'
'அது சரி வாணி......நான் இப்படி இங்க வச்சு ட்ரிங்க்ஸ் சாப்பிடுறதுல உனக்கு ஒன்னும் வருத்தம் இல்லையே....'
'ம்ம்...இல்லைன்னு சொல்ல முடியாது.....ஆனாலும் பரவாயில்லை....'
'நீ இப்படி சொன்னா ஒரே குழப்பமா இருக்கு.....'

'நீங்க ட்ரிங்க்ஸ் பண்றதும் சிகரெட் பிடிக்கிறதும் எனக்குப் பிடிக்கலைதான்.....ஆனா உங்க விசயத்துல நான் எப்படி தலையிடுறது...?'
'அப்படியா சொல்ற.....?'
'ஆமா.....ஆனா பரவாயில்லை....நீங்க வாரத்துக்கு ஒரு தடவைதானே இப்படி பழக்கம் வச்சு இருக்கீங்க....அதனால ஒரு பிரச்சினையும் இல்லை...'
'உன் வீட்டுக்காரர் எப்படி....?'
'ம்ம்...அவருக்கென்ன....ரொம்ப நல்ல மனுஷன்....'

'நான் கேட்டது அதை பத்தி இல்லை....அவங்களுக்கு இந்த பழக்கம் உண்டா....?'
'ம்ம்...உங்களை மாதிரிதான்.....ஆனா சிகரெட் பழக்கம் கிடையாது.....ட்ரிங்க்ஸ் மட்டும் வாரத்துக்கு ஒரு தடவையோ ரெண்டு தடவையோ உண்டு....அங்க வச்சு எப்படின்னு தெரியாது...ஆனா இங்க இருக்கும்போது வெளியில போயெல்லாம் குடிக்கிற பழக்கம் கிடையாது....வீட்டுல வச்சு அதுவும் இந்த இடத்துல வச்சுதான் ட்ரிங்க்ஸ் பண்ணுவாங்க....'

'நீயும் இதே மாதிரி கூட உக்கார்ந்து இருப்பியா....?'
'ம்ம்.....'
'அப்போ.....?'
'என்ன அப்போ....?'
'ஒண்ணுமில்லை....'

'இதானே வேண்டாங்கிறது.....கேக்க வந்ததை மறைக்காம கேளுங்க....'
இல்ல....சந்தியா மாதிரி நீயும் இதை குடிச்சு இருக்கியா....?'
'ம்ம்....நீங்க இதை கேப்பீங்கன்னு எதிர்பார்த்தேன்....'
'இல்ல...இல்ல...சும்மா ஒரு பேச்சுக்குத்தான் கேட்டேன்.....நான் வீட்டுல வச்சு குடிக்கிற சமயத்துல சந்தியா சில சமயத்துல ட்ரிங்க்ஸ் பண்ணுவாளே அதே மாதிரி எப்பவாவது ட்ரிங்க்ஸ் பண்ணி இருக்கியான்னுதான் கேட்டேன். ../'
'ம்ம்....ரெண்டு மூணு தடவை குடிச்சு இருக்கேன்....அதுவும் அவங்க ரொம்ப கட்டாயப் படுத்ததுனால....'

'ரெண்டு மூணு தடவைதானா....?'
'ஏன் நம்பிக்கை இல்லியா....'
'ச்சீசீ....உனக்கு அப்படி ட்ரிங்க்ஸ் பண்ணினது பிடிச்சு இருந்துச்சா....?'
'முதல் தடவை ஒரு மாதிரி குமட்டுற மாதிரி இருந்துச்சு....அப்புறம் அந்த மாதிரில்லாம் ஆகாம பிடிச்சு போன மாதிரித்தான் இருந்துச்சு....'

'நான் ஒன்னு கேட்டா தப்பா நினைக்க மாட்டியே...'
'ம்ம்...அது நீங்க கேக்குறதை பொறுத்தது....'
'சரி....அப்படின்னா வேண்டாம்.....'
'சரி...தப்பா நினைக்கலை....கேளுங்க.....'

'வேற ஒண்ணுமில்ல....இப்ப வேணும்னா கொஞ்சம் ட்ரிங்க்ஸ் பண்றியா....?'
'என்ன கேட்டீங்க....?'
'தெரியாம கேட்டுட்டேன். விட்டுரு வாணி....'
'என்ன கேட்டீங்கன்னுதானே கேட்டேன்....'
'ஏன்...சரியா கேக்கலியா....?'
'ம்ம்....'

'இல்ல....இப்ப இங்க வச்சு ஒரே ஒரு தடவை ட்ரிங்க்ஸ் பண்ணுறியான்னு கேட்டேன்...'
'ம்ம்...ஆசையாத்தான் இருக்கு.....ஆனா...அத்தைக்கு தெரிஞ்சா சத்தம் போடுவாங்க....அதனால வேண்டாம்....'
'நான் அக்காகிட்ட பெர்மிஷன் வாங்குனா சரியா....?'
'அதெல்லாம் அவங்க ஒத்துக்க மாட்டாங்க...'
'நிஜமாவா சொல்ற...?'

'ஆமான்னா.....அதெல்லாம் வேண்டாம்....' என்று சொல்லி விட்டு எழுந்தவள் அவனிடம் .... 'ரேவதி உறங்கிட்டா....அவளை தொட்டிலில் போட்டுட்டு வர்றேன்....' என்று சொல்ல....அவன் அவளை ஏறிட்டுப் பார்த்து ... இரண்டு தடவை கொஞ்சம் கொஞ்சமாக குடித்து இருந்ததால் ஏதோ ஒரு தைரியம் வந்தவனை போல...'ம்ம்...சரி.....வாணி....இன்னும் ஜிப் போடாம இருக்கே....' என்று சொன்னான்.

அவளோ அவனை பார்த்து....'அதனால் என்ன.....அதான் விளக்கமா சொல்லிட்டேனே.....அது பாட்டுக்கு இருக்கட்டும்....' அன்று சிரித்துக் கொண்டே சொன்னவளை மீண்டும் பார்த்து....'அது சரி....தொட்டிலில் போட்டுட்டு சீக்கிரம் வாயேன்... ' என்று லேசான கெஞ்சும் குரலில் சொல்ல...'ம்ம்...'என்று சொல்லி விட்டு குழந்தையோடு உள்ளே போனாள். சாந்தி இன்னும் குளித்து முடிக்கவில்லை....

அந்த தண்ணீர் தொட்டியில் இருந்து அவள் நீச்சல் அடிக்கும் சத்தம் கேட்டுக் கொண்டிருந்தது.


சாந்தி அந்த தண்ணீர் தொட்டியில் நீச்சல் அடித்து கொண்டிருந்தாலும் அவளது கவனம் முழுவதும் இங்கேதான் இருந்தது.

சாதாரணமாக அவள் வாரத்தில் ஐந்து நாட்களாவது இந்த மாதிரி இரவு நேரத்தில் இந்த தண்ணீர் தொட்டியில் இப்படி அரை மணி நேரத்துக்கு மேல் நீச்சல் அடித்து குளிப்பது வழக்கம்தான்.

இது அவரது கணவருடைய பயிற்சி....இது நல்ல உடற்பயிற்சி என்றும் தினசரி இல்லை என்றாலும் வாரத்தில் நான்கு அல்லது ஐந்து நாட்களாவது இப்படி நீச்சல் அடித்துக் குளித்தால் உடல் மிகவும் ஆரோக்கியமாக இருக்கும் என்று சொல்லி இருந்ததால் சாந்தி இந்த உடற்பயிச்சியை செய்ய தவறுவதே இல்லை....வாணியிடமும் இந்த உடற்பயிர்ச்சியை செய்யச் சொல்லி எவ்வளவோ வற்புறுத்திப் பார்த்து விட்டாள்.

ஆனால் வாணிக்கு என்னவோ இதில் அத்தனை ஈடுபாடு இல்லை... சாந்தியின் வற்புறுத்தலுக்காக எப்போதாவது இந்த நீச்சல் பயிற்ச்சியை செய்வாள்.

சாந்தி வழக்கமாக இப்படி குளிப்பதை போல இன்றும் ரொம்ப நேரம் நீச்சல் அடித்து குளித்துக் கொண்டிருந்தாலும் கூட அவளது கவனமெல்லாம் அவர்கள் இருவரின் மேல்தான் இருந்தது. வேண்டுமென்றேதான் அவர்களை தனியே பேச விட்டு விட்டு வந்தாள்.

அதே போல அவர்கள் இருவரும் சிரித்து பேசுவதை இங்கே இருந்து கவனித்த சாந்திக்கு சந்தோசமாக இருந்தது., சிரித்துக் கொண்டது பேசியது மட்டுமல்லாமல் ராகவன் ஓரிரண்டு முறை ஏதோ கேட்க அதற்கு தனது மருமகள் வெட்கத்தில் தலையை குனிந்து கொண்டு ஏதோ பதில்சொல்வதை கவனித்தாள்.

தான் எதிர்பார்த்ததை போலவே எல்லாம் சரியாகத்தான் நடக்கிறது என்று சமாதானமான சாந்தி அங்கே வாணி ரேவதியை அணைத்தவாறு எழுந்து ராகவனிடம் என்னவோ சொல்லி விட்டு வீட்டுக்குள் போவதை பார்த்தாள்.

அவர்கள் பேசியது எதுவும் கேட்கவில்லை என்றாலும் ராகவனை பார்த்து அவள் ஏதோ சிரித்தபடி தலையை அசைத்தபடி சொல்லி விட்டு போவதை பார்த்தால் ... ரேவதியை தொட்டிலில் போட்டு விட்டு திரும்பவும் பின்பக்கம் வருவாள் என்று சாந்தி எதிர்பார்த்தாள். ஆகவே இன்னும் சற்று நேரம் குளித்துக் கொண்டே அவர்கள் கவனிக்கலாம் என்று தொடர்ந்து குளித்துக் கொண்டிருந்தாள்.

அவள் எதிபார்த்ததை போலவே சற்று நேரத்திலேயே வாணி திரும்பி வந்தாள். வீட்டின் நிலா வெளிச்சம் இருந்ததால் மின்விளக்கு போடவில்லை என்றாலும் படிக்கட்டினை ஒட்டினாற்போல இருந்த அடுக்களையில் மின்விளக்கு எரிந்து கொண்டிருந்ததால் அந்த வெளிச்சத்தில் வாணியின் நைட்டியின் ஜிப் முன்பு இருந்ததைப் போல கீழே இறங்கியே இருந்ததையும் வேண்டுமென்றேதான் அவள் தனது கனிகளை காற்றாட விட்டு இருக்கிறாள் என்று சாந்திக்கு புரிந்தது.

கூடவே தோளில் ஒரு டவலையும் போட்டு இருந்ததை கவனித்த சாந்திக்கு சிரிப்பு வந்தது. அவள் ஏதோ ஒரு திட்டத்தோடுதான் இருக்கிறாள் என்று நினைத்து அப்படி சிரித்துக் கொண்டாள்.

பாவம்....சந்திரன் ஊருக்குப் போனதில் இருந்து இரவு நேரங்களில் அவனை நினைத்து நினைத்து காம உணர்ச்சியில் எத்தனை அவதிப் படுகிறாள்....ம்ம்...அவள் இப்படியாவது சந்தோசமாக இருக்கட்டும்....அதற்கு ஏற்றமாதிரி ராகவன் மது அருந்திக் கொண்டிருப்பதால் இன்று இரவே அந்த மாதிரி நடந்தால் இன்னும் நல்லா இருக்குமே என்று எண்ணிக் கொண்டே அவர்களை கவனிக்கலானாள்.

இவளும் கொஞ்சம் மது குடித்தால் 'அது' மிக சுலபமாக நடக்க வாய்ப்பிருக்கிறதே .... எப்படி அவளை குடிக்கச் சொல்வது.....குழந்தைக்கு பாலூட்டிக் கொண்டிருக்கையில் மது குடிக்கலாமா.....என்றெல்லாம் சாந்தியின் சிந்தனை ஓடிக் கொண்டிருந்தது. கணவரோடு சேர்ந்து ஒரு சில நேரம் தானும் மது அருந்தியது அவளுக்கு ஞாபகம் வர....அவளுக்கு அந்த நினைப்பு சுகமாக இருந்தது.

அது மட்டுமில்லாமல் இன்று காலையில் இருந்தே நடந்தவை எல்லாம் வாணிக்கும் ராகவனுக்கு மட்டுமின்றி....சாந்திக்குமே ஒரு மாதிரியான போதையை தந்திருந்தது. அதற்கும் சேர்த்துதான் அப்படி வெகுநேரம் குளித்துக் கொண்டிருந்தாள்.

என்னதான் ஐம்பது வயதுக்கு மேலே ஆகியிருந்தாலும் அந்த பாழாய்ப்போன காம உணர்ச்சி அவ்வப்போது தலைதூக்கி அவளையும் கஷ்டப் படுத்திக் கொண்டுதான் இருந்தது.

ராகவனையும் வாணியை பிணைத்து வைக்க அவள் ஆசை படுவதற்கு காரணம் தனது மருமகள் மேல் உள்ள பாசமும் பரிவும் மட்டுமே அல்ல...நேரடியாக இனிமேல் சேர்ந்து தன்னால் அந்த உணர்ச்சிக்கு வடிகால் தேட முடியாது என்ற நிலையில் இந்த இருவரையும் சேர்த்து விட்டால் அதை பார்க்கும்போது உண்டாகும் சுகமே போதுமானது என்று நினைத்ததுதான் முக்கியமான காரணம்.

ராகவன் சொன்னதைப் போல 45 வயதே ஆன பெண்ணின் வாளிப்பான உடம்புக்கு ஈடாகவே சாந்தி தன்னுடலை பேணி பாதுகாத்து வந்தாலும் அவளுக்கென்னவோ தனக்கு வயதாகி விட்டது இந்த வயதில் தானே சம்மதித்தாலும் தன்னை எந்த ஆணும் நாடி வரமாட்டான் என்ற முடிவுக்கு வந்து இருந்தாள்.

ஆனால் அவளுடைய உடல் அமைப்பு இன்னமும் மிகவும் வாளிப்பாகவும் வனப்புமாகத்தான் இருந்தது. இந்த நீச்சல் பயிற்சி போதாதென்று எப்போதுமே வீட்டில் உள்ள அனைத்து வேலைகளையும் இழுத்துப் போட்டுக் கொண்டு செய்து வருவதால் அவளுடைய உடல் மிகவும் ஆரோக்கியமாகவே இருந்தது.

சிலநேரங்களில் பெண்கள் மூணுபேரும் ஒன்றாக குளிக்கும்போது சந்தியாவும் வாணியுமே சாந்தியிடம் அதை சொல்லி இருக்கிறார்கள். அந்த நேரங்களில் 'போங்கடி...உங்களுக்கு வேற வேலை இல்லை....'என்று சும்மா பேருக்கு சொல்லி அவர்களிடம் இருந்து தப்பித்தாலும் அவர்கள் சொன்னதை நினைத்து தனக்குள் ரசித்துக் கொள்வாள்.

அங்கே திரும்பவும் பின்பக்கம் வந்து படியிறங்கிய வாணி....படிக்கட்டில் உட்காராமல் அந்த திண்ணையில் ராகவனைப் பார்த்தமாதிரி உட்கார்ந்தாள். அவர்கள் இருவருக்கும் இடையே இரண்டடி இடைவெளி கூட இல்லை.

இருவருக்கும் நடுவே மது பாட்டிலும் டம்ளரும் இத்யாதிகளும் இருந்தது. அவனுக்கு எதிரே உட்கார்ந்த வாணி....ஒரு காலை தொங்கப் போட்டுக் கொண்டும் மறுகாலை அந்த காலுக்கு மேலே போட்டுக் கொண்டு அவனை பார்ந்து சாய்ந்த உட்கார்ந்ததால்..... சிறுக சிறுக போதையேறிக் கொண்டிருந்த ராகவனுக்கு முன்பை விட ஒரு நல்ல தரிசனம் கிடைத்தது.

ஆகவே அவன் அவளை முன்னைப் போல இல்லாமல் சற்று தைரியத்தோடு உற்றுப் பார்ப்பதை போல பார்க்க....அந்த மெல்லிய ரோஸ் கலர் நைட்டியில் அவளது உருவம் அவனை மிகுந்த அவஸ்தைக்கு உள்ளாக்கியது.

காரணம் இன்னமும் அவள் அந்த நைட்டியின் ஜிப்பை மேலே இழுத்து விடாமல் அப்படியே விட்டு இருந்ததால் வெளியே தெரிந்த முலையும் அதற்கு கீழே அந்த டைட்டான நைட்டியிநூடே தெரிந்த அவளது வயிற்றுப்பகுதியும் தொடைகளும் அத்தனை அருகில் இருந்து பார்க்க மிகவும் செக்சியாக தெரிந்தது.

[manigopal]

அதிகமாக இல்லைஎன்றாலும் இரண்டு அவுன்ஸ் அளவுக்கு மது குடித்து இருந்தபடியால் சிறுக சிறுக ஏறிக் கொண்டிருந்த போதையின் பலனாக ராகவனிடம் சற்று முன்பு வரை இருந்த தயக்கம் இப்போது இல்லை என்பதால் தன்னெதிரே அருகில் உட்கார்ந்த வாணியை உற்று நோக்கிய அவனது பார்வை மீண்டும் வாணியின் கொளுத்த முலையின் மீது படிய.....
அதை அவனுக்கு எதிரே இருந்த வாணியும் கவனித்தாள்.

இத்தனை அருகில் வைத்து அவன் தன்னுடைய முலையை உற்றுப் பார்ப்பதை கண்டு அவளுக்கும் முன்னைப் போலவே ஒரு குறுகுறுப்பு தோன்றியது.

ஆயினும் ஒரு குடும்பப் பெண்ணுக்கே உரித்தான அணிச்சையான உணர்வில் தோளில் போட்டு இருந்த டவலை வேண்டுமென்று இல்லையெனினும் லேசாக முலையை மறைக்கும்படி இழுத்து விட்டுக் கொண்டே அவனைப் பார்த்து சிரித்தாள். அவள் சும்மா ஒரு பாவனைக்காகத்தான் அந்த டவலை இழுத்து விட்டதால் அவளுடைய முலை அப்படி ஒன்றும் அவன் பார்வையில் இருந்து மறைந்து விட வில்லை.

அதனால் அங்கே இருந்து பார்வையை அகற்றாமல் அவள் தன்னைப் பார்த்து சிரிப்பதை கண்டு சின்னதாக கிறங்கிக் கொண்டிருந்த ராகவனும் வாய் விரிய சிரித்தான். அவனது அந்த அசட்டு சிரிப்பை ரசித்த வாணி அவனைப் பார்த்து....
'அப்படி என்ன தெரியுதுன்னு பாக்குறீங்க....?' என்று மிக மிக சன்னமான குரலில் கேட்டாள்.

சற்று தூரத்தில் குளித்துக் கொண்டிருந்த சாந்திக்கு கேட்டு விடக் கூடாதென்றுதான் இப்படி மிக மிக தணிந்த குரலில் தனக்கு மட்டும் கேட்கும்படி பேசிகிறாள் என்பதாக நினைத்துக் கொண்டு ..அதனால் மேலும் உற்சாகமடைந்து அவனும் அதே போல மெதுவாக பேசினான்.

'ம்ம்...ஒண்ணுமில்ல....சும்மாதான் பார்த்தேன்....'
'அதான் எதுக்கு சும்மா அங்கியே பாத்துட்டு இருக்கீங்க....?'
'ஏன்...வாணி...நான் பாத்தது தப்பா....உனக்கு பிடிக்கலியா....?'

'பிடிக்காமதான் இப்படி உங்க முன்னாடி உக்கார்ந்து இருக்கேனா....ஆனாலும் இப்படி வச்ச கண்ணு வாங்காம பாத்துட்டே இருக்கீங்களே ...அதான் எதுக்குன்னு கேட்டேன்...'
'அதுவா....சொல்லட்டுமா....?'

'சொல்லுங்க ...அதுக்குத்தானே கேக்குறேன்...'
'ம்ம்...ம்ம்....இம்புட்டு பெருசா இம்புட்டு அழகா கண்ணுக்கு முன்னாடி ஒன்னு தெரியும்போது எப்படி பாக்காம இருக்க முடியும்....?'
ஆனாலும் ரொம்பத்தான் தைரியம் வந்து விட்டது இந்த மனுஷனுக்கு என்று மனசுக்குள் அவனது தைரியத்தை மெச்சியபடி பேசினாள் வாணி.
'அம்புட்டு பெருசாவா இருக்கு.....?'

'ஆமா வாணி....ஒவ்வொண்ணும் கைக்குள்ள அடங்காத மாதிரி ரெண்டு மூணு கிலோ இருக்கும் போல இருக்கே...'
'ம்ம்... இருக்கும் இருக்கும்....ஏன்....சந்தியாவுக்கு இந்த மாதிரி இல்லியா....?'
'இல்லியே வாணி....அவளுக்கு இதை விட ரொம்ப சிறுசாத்தான் இருக்கும்....'
'ம்ம்...அது வந்து நான் பிள்ளைக்கு பால் குடுக்கிரேன்ல...அதான்....சந்தியாவுக்கும் குழந்தை பிறந்துட்டா இந்த மாதிரி வந்துரும்....'

'நிஜமாவா சொல்ற....?'
'ஆமா அண்ணா.....நிஜமாத்தான் சொல்றேன்....கொஞ்சம் பொறுத்துக்கோங்க....'

'ம்ம்....புரியுது....புரியுது.....ஆனாலும் இது பெருசு மட்டும் இல்ல....பாக்க ரொம்ப அழகா இருக்கு.....சின்ன பால்குடம் மாதிரி...'
அவன் அப்படி ஒவ்வொன்றாக சொல்ல சொல்ல அதை அத்தனை அருகில் இருந்த கேட்ட வாணிக்கு மது குடிக்காமலேயே போதை ஏறுவதை போல இருந்தது. சாந்தியும் அங்கேயிருந்து கவனித்துக் கொண்டுதான் இருந்தாள்.
'ம்ம்...ரொம்ப நல்ல ரசனைதான் உங்களுக்கு.....ஆனாலும் தங்கச்சியோடதை இப்படியா ஒரு அண்ணன் ரசிச்சு பாக்கணும்....?'

'ம்ம்...தப்புதான் வாணி....ஆனாலும் இத்தனை பக்கத்துல வச்ச்சு இவ்வளவு பெருசா பாக்கும்போது ஒரு மாதிரியாத்தான் இருக்கு....'
வாணிக்கு மேலும் போதை ஏறுவதை போல உணர்ந்தாள்.

'இருக்கும்...இருக்கும்....எனக்கு மட்டுமா பெருசா இருக்கு.....?' என்று பட்டென்று சொல்லி விட்டு நாக்கை கடித்துக் கொண்டாள்.

அதை கவனித்து விட்ட ராகவனுக்கு ஏதோ பொறி தட்டியதை போல என்னவோ தோன்ற....அந்த போதை கிறக்கத்திலும் அவளிடம் கேட்டான்.

'நீ என்ன சொல்ற வாணி.....எனக்கு மட்டுமான்னா என்ன அர்த்தம்....அப்போ....?' என்று நிறுத்தி அவளை இன்னும் உற்று நோக்க...
அவள் அவனைப் பார்த்து ஒரு நமுட்டு சிரிப்பு சிரித்து விட்டு வெட்கத்தில் குனிபவளைப் போல தலையை குனிந்து கொண்டாள்.

'சொல்லு வாணி....நீ என்ன சொல்ல வர்ற....?' என்று விடாமல் அவன் கேட்க....'இல்ல....ஒண்ணுமில்ல....'என்று அவள் தடுமாறுவதை போல சொன்னாள்

'இல்ல....நீதான் இப்போ எதையோ மறைக்கிற....ப்ளீஸ் வாணி....என்ன சொல்ல வந்த....சொல்லேன்...'
இப்போது தலையை உயர்த்தி அவனை நேருக்கு நேராக அத்தனை அருகே இருந்து உற்று நோக்கிய வாணி....அதே நமுட்டு சிரிப்போடு....
'ம்ம்...இங்க மட்டும்தானா பெருசா இருக்குன்னு கேட்டேன்....'என்று சிரிப்பதை நிருத்தாமல் கேட்க....

'அப்போ வேற எங்க பெருசா இருக்கு....?' என்று பாதி புரிந்தும் பாதி புரியாயாதவனை போல கேட்டவனை நோக்கி அவள் மீண்டும் அதே தணிந்த குரலில் சொன்னாள்.
'ம்கும்...உங்களுக்கு எல்லாத்தையும் விவரமா விளக்கி சொல்லணும்.....'
'ஐயோ...வாணி....நிசமா எனக்கு புரியலை....'

'போங்கண்ணா....எனக்கு இதுக்கு மேல விவரமா சொல்ல முடியாது....'என்று மீண்டும் வெட்கத்தில் தலையை கவிழ்ந்து கொண்டாள்.

அவள் இதற்கு மேல் சொல்ல மாட்டாள் என்பதை உணர்ந்து கொண்ட ராகவன் அவளுக்கு கேட்கும்படி முனகுவதை போல...

'சரி வாணி....நீ சொல்ல வேண்டாம்...நானே யோசித்து பாக்குறேன்....நீ என்ன சொன்னே....'இங்க மட்டுமா பெருசா இருக்குன்னு'தானே கேட்டே....'என்று ஓரிரு வினாடிகள் யோசிப்பதை போல யோசித்த ராகவன் முகத்தில் சட்டென்று ஒரு பிரகாசம் பிறக்க....

'வாணி....எனக்கு புரிஞ்சுட்டு....அதெப்படி உனக்கு தெரியும்...வாணி...?' அன்று கேட்டவனின் குரலில் சந்தோசம் மிகுந்து இருந்தது.

'ம்கும்...இதை வேற அளந்து பாத்தா தெரிஞ்சுக்கணும்....அதான் கொஞ்ச நேரத்துக்கு முன்னால என் முதுகுல மசாஜ் பண்ணப் பாத்தீங்களே...'என்று சொல்லி விட்டு மீண்டும் குனிந்து கொண்டாள்.

அவள் அப்படி வெளிப்படையாக பேசபேச ராகவனுக்கு மீண்டும் அது விழித்துக் கொண்டதை போல தலை தூக்கியது.

என்னதான் அவள் அருகில் இருந்து அப்படி வெளிப்படையாக தன்னுடையதை பற்றி சொன்னாலும் தலை தூக்கிக் கொண்டிருந்த 'அதனை' அவளிடம் இருந்து மறைக்க விரும்பி....டக்கென்று கால் மேல் கால் போட்டபடி உட்கார்ந்து கொண்டான்.

அதையும் கவனித்த வாணி 'களுக்' என்று சிரிக்க...
'சாரி...வாணி....நான் வேணும்னே அப்படி செய்யலை....என்னவோ தெரியலை....உன் தலையில பூ வச்சு விடும்போது உன் கழுத்து வழியா பாக்கும்படி ஆயிடுச்சு....அதான் எனக்கு ஒரு மாதிரியா ஆகி அந்த மாதிரி என் மேல இடிக்கிற மாதிரி ஆயிடுச்சு....சாரி வாணி....'
'இப்போ சாரி சொல்லுங்க....நல்ல வேளை...அத்தை கவனிக்கலை...'
'ஆமா. வாணி....அதான் நானும் அங்கே இருந்து அவசரமா இங்க வந்துட்டேன்...'

'ம்ம்...தங்கச்சியை பார்த்தா எதுக்கு அந்த மாதிரி வரணும்.....?'
'சாரி வாணி.... நீ கேக்குறது சரிதான்....நான் இனிமேல் அந்த மாதிரி நடக்காம பாத்துக்கிறேன்....அக்காவுக்கு தெரிய வேண்டாம் வாணி...'
'ஆமா....நான் இதை போயி அத்தைகிட்ட சொல்லிக்கிட்டு இருப்பேன் பாருங்க....சொல்லிக்கிற மாதிரியா செஞ்சீங்க....?'

'ம்ம்...சரி வாணி....இனிமேல் அப்படி நடக்காது....அது சரி...அதெப்படி...இத மாதிரி பெருசுன்னு சொல்ற....அப்படியா தெரிஞ்சுது....'
'ம்ம்...அதான் சொன்னேனே ....அளந்து பாத்தா சொல்லணும்....இடிச்ச இடியிலேயே தெரியாதா....?'

அதை கேட்ட ராகவனுக்கு ரொம்ப பெருமையாக இருந்தது.

தன்னுடைய ஆண்மையைப் பற்றி ஒரு பெண் புகழ்ந்து சொல்வதை விட ஒரு ஆணுக்கு வேறென்ன வேண்டும்....
'சரி....நான் இப்போ ஒரு சிகரெட் பிடிச்சுக்கலாமா....?' என்று பேச்சை திருப்புவதை போல வாணியை பார்த்து கேட்க....சரி...என்று அவள் தலை அசைத்தாள்.

அவள் சம்மதித்ததை பார்த்து அருகில் இருந்த சிகரெட் பாக்கெட்டை எடுத்து அதில் இருந்த இரண்டு சிகரெட்டுகளில் ஒன்றை கையில் எடுத்துக் கொண்டு வாணியை பார்த்து 'வாணி....திரும்பவும் கேக்குறேன்....ஒரே ஒரு வாய் குடிக்கிறியா....அக்காவுக்கு தெரியாம ஊத்தி தர்றேன்....டக்குன்னு குடிச்சுட்டு வச்சுறு...'என்று ஆசை காட்டுவதை போல சொன்னான்.

அதை கேட்டு விட்டு சாந்தி இருந்து திசையில் திரும்பி பார்த்த வாணி...அங்கே ஓரிரு வினாடிகள் பார்த்து விட்டு மீண்டும் ராகவனை பார்த்து ...'வேண்டாம் அண்ணா....அத்தைக்கு தெரிஞ்சா ரொம்ப வருத்தப் படுவாங்க....இன்னொரு நாள் பாத்துக்கலாம்....சந்தியா வர்றதுக்குத்தான் இன்னும் ரெண்டு பாசத்துக்கு மேல ஆகுமே....'என்று சொன்னாள்.

அவள் சொல்வதும் சரிதான் என்று புரிந்து கொண்ட ராகவன் அதற்கு மேல் அவளை வற்புறுத்தாமல் கையில் எடுத்த சிகரெட்டை வாயில் வைத்துக் கொண்டு தீப்பெட்டியை எடுத்து பற்ற வைக்க முயல....திடீரென வாணி அவன் கையிலிருந்து அந்த தீப்பெட்டியை வாங்கி அவனை பார்த்துக் சிரித்துக் கொண்டே அதில் இருந்து தீக்குச்சியை எடுத்து பற்ற வைத்து அவனிடம் நீட்ட....அவளது அந்த செயலால் ஆச்சரியமும் ஆனந்தமும் அடைந்த ராகவன் அவள் நீட்டிய தீக்குச்சி ஜ்வாலையில் தன வாயில் இருந்த சிகரெட்டை பற்ற வைத்தான். தூரத்தில் இருந்து இதனை பார்த்த சாந்திக்கு தன்னுடைய மருமகள் நல்ல வேகமாகத்தான் இருக்கிறாள் என்று தனக்குள் சிரித்துக் கொண்டாள்.

தான் சிகரெட் பிடிப்பதில் விருப்பமில்லை என்று சற்று நேரத்துக்கு முன்னால் சொல்லியிருந்த வாணி இப்போது அவளாகவே அவனது கையில் இருந்து தீப்பெட்டியை வாங்கி அவனுக்கு சிகரெட்டை பற்ற வைக்க உதவியதில் மகிழ்ந்து போன ராகவன் ஒரு முறை நன்றாக புகையை உள்வாங்கி பக்கவாட்டில் தலையை திருப்பி புகையை வெளியே விட்டு விட்டு ... அவளைப் பார்த்து....'அதெப்படி வாணி....இத்தனை அழகா பத்த வச்சே...?' என்று கேட்க....'இதுக்கு போய் படிச்சுட்டா வரணும்....அதான் நிறைய சினிமாவுல பாத்து இருக்கேனே....'என்று சொன்னாள்.

மிகுந்த சந்தோசத்தில் இருந்தவன் தற்செயலாக திரும்பி சாந்தி குளித்துக் கொண்டிருந்த திசையில் பார்த்து விட்டு வாணியிடம் கேட்டான்.
'என்ன வாணி....அக்கா இத்தனை நேரம் நீச்சல் அடிச்சு குளிச்சுகிட்டு இருக்காங்க....போயி அரை மணி நேரத்துக்கு மேல ஆன மாதிரி இருக்கு....இன்னும் அவங்க குளிச்சு முடிக்கலயா...?'

'அத்தைக்கு அந்த தொட்டியில இரங்கி குளிக்குறதுன்னா ரொம்ப இஷ்டம்....அவங்க சும்மா ஜாலிக்காக இத்தனை நேரம் நீச்சல் அடுச்சுட்டு இருக்கலை....அது ஒரு எக்சர்சைஸ் மாதிரி.....வாரத்துல நாலஞ்சு நாள் இந்த மாதிரி ரொம்ப நேரம் நீச்சல் அடிச்சு குளிப்பாங்க....'

'ஒ.... அதானே பார்த்தேன்....அப்போ அக்கா எக்சர்சைஸ் பண்ணிக்கிட்டு இருக்காங்களா....அதான் அவங்க அப்படி இருக்காங்களா..?'
'எப்படி இருக்காங்க....?'
'இல்ல வாணி....நிஜமாவே நீச்சல் ஒரு நல்ல எக்சர்சைஸ்....அதுவும் இந்த மாதிரி ராத்திரி நேரத்துல இப்படி ரொம்ப நேரம் நீச்சல் அடிச்சு எக்சர்சைஸ் பண்ணினா ரொம்ப நல்லா இருக்கும்....இதுதான் அக்காவோட இளமை ரகசியமா...?'

'அது சரி....அத்தை இளமையாவா இருக்காங்க....?'
'பிறகு இல்லியா வாணி....உன்னை மாதிரி நிறம் இல்லைன்னாலும் அவங்க உடம்பை எப்படி கட்டுக்கோப்பா வச்சு இருக்காங்க...?'
'எப்படி வச்சு இருக்காங்க...?'

'அதான் சொன்னேனே....உடம்பை ரொம்ப கட்டுக்கோப்பா வச்ச்சு இருக்காங்க...?'
'அதான் கேக்குறேன்...அவங்ககிட்ட எதை பாத்துட்டு அப்படி சொல்றீங்க....?' வாணியின் குரலில் அவனை சீண்டுவதை போல ஒரு பாவனை தெரிந்தது.
'அப்படில்லாம் எதையும் குறிப்பிட்டு சொல்ல முடியாது.....'

'அதெப்படி எதையும் பாக்காம பொத்தாம்பொதுவா அப்படி சொல்ல முடியும்....? நான்தானே கேக்குறேன்...மறைக்காம சொல்லுங்க...எதை பாத்துட்டு அப்பிடி சொல்றீங்க...?'

அவள் விடுவதாக தெரியவில்லை....அதனால் எதையாவது சொல்லித்தான் ஆக வேண்டுமென்று ராகவனும் அவளை பார்த்து சொன்னான்.

'ம்ம்...அவங்களை நான் என்ன புதுசாகவா பாக்குறேன்...முன்னாடியும் பின்னாடியும் பாத்துட்டுத்தான் சொல்றேன்...'
'ஓகோ...அப்படின்னா அக்காவையும் இப்பிடித்தான் ரசிச்சு பாக்குறீங்களா...?'
'பாத்தியா வாணி.....நான் என்ன சொன்னாலும் நீ என்னை மடக்கப் பாக்குற....?'

'நீங்கதானே சொன்னீங்க....முன்னாடியும் பின்னாடியும்னு.....அதான் கேக்குறேன்....முன்னாடி எதை பாத்தீங்க....?'
'ஐயோ வாணி....உன்கிட்ட பாத்தா மாதிர்ல்லாம் எதையும் அவங்ககிட்ட பாக்களை....பொதுவா சொன்னேன்...' அவன் குரல் குளறுவதை போல உணர்ந்த வாணி.....அவனை மேலும் சீண்ட விரும்பினாள்.

ஆனால் அதற்குள் அவன் அவளுடைய முன்பக்கம் ஒரு முறை பார்த்து விட்டு....'இந்த அளவுக்கு எல்லாம் இல்லை....'என்று பாதியில் நிறுத்த....
'ம்கும்....ஆரம்பிச்சுட்டீங்களா...'என்று போலியாக சலித்துக் கொள்வதை போல சொல்ல...

'அதென்ன மச்சமா வாணி....'என்று ரொம்ப உரிமையோடு அங்கேயே பார்த்துக் கொண்டு கேட்ட அவனை பார்த்த வாணி அவன் பார்வை விழுந்த தன்னுடைய முலையை குனிந்து பார்த்து விட்டு....'ம்ம்....அதையும் பார்த்துட்டீங்களா...?' என்று கிண்டலாக கேட்க....

'அப்போ இங்கயும் மச்சம் இருக்கா....?' என்று அவன் பாதியில் நிறுத்த....அவள் அவனை நன்றாக உற்றுப் பார்த்து....'இங்கயும் இருக்கான்னா என்ன அர்த்தம்...அப்போ வேற எங்க மச்சம் இருக்குன்னு பாத்தீங்க....?' என்று கேட்டவளை பார்த்து ஒருமாதிரி சிரித்து விட்டு சொன்னான்.

'நான் பாக்கலை....சந்தியா சொன்னாள்.'
'சந்தியாவா....என்ன சொன்னா....?'
'ம்ம்...உனக்கு அங்கே கீழே தொடையிலையும் ஒரு மச்சம் இருக்குன்னு சொன்னா....'

வாணிக்கு இப்போது அங்கே ஒரு மாதிரி குறுகுறுப்பு தோன்ற....அவனைப் பார்த்து....'சந்தியாவுக்கு வேற வேலையே இல்லை....அங்க உள்ளதை இங்க சொல்லுவா....இங்க உள்ளதை அங்க சொல்லுவா....சரியான உளறுவாய் ..' என்று போலியாக சலித்துக் கொண்டாள்.

'அப்போ சந்தியா சொன்னது நிசம்தானே வாணி...'
'ஆமா...அதுக்கு இப்போ என்ன செய்ய சொல்றீங்க....?'
'இல்ல சும்மாதான் கேட்டேன்...இதே மாதிரி சிறுசாத்தான் இருக்கா....இல்ல இதை விட பெருசா இருக்கா...?' என்று அந்த நேரத்தில் தேவையே இல்லாமல் பிதற்றுவதை போல கேட்க....'அதை தெரிஞ்சுகிட்டு என்ன செய்யப் போறீங்க....?' என்று அவள் பதிலுக்குக் கேட்டாள். .

இருவருக்குமிடையே ஓடிக் கொண்டிருந்த இந்த சம்பாஷனையில் சாந்தி குளித்து விட்டு அந்த தொட்டியில் இருந்து வெளியே வந்ததை இருவரும் கவனிக்க வில்லை... சாந்தி குளித்து முடித்து விட்டு ஈரமாக இருந்த உள்பாவாடையோடு அவர்கள் அருகில் வர...அவளது செவியில் வாணி ராகவனிடம் கடைசியாக கேட்ட அந்த வாக்கியம் விழுந்தது.

அவர்களை நெருங்கி விட்ட. சாந்தி....'எதை தெரிஞ்சுகிட்டு யாரு என்ன செய்யப் போறீங்க....?' என்று சாதாரணமாக கேட்டாள்.

திடீரென சாந்தியின் குரலை அத்தனை அருகில் கேட்ட இருவரும் சாந்தியை பார்க்க..... அந்த நிலவு வெளிச்சத்தில் ஈரம் படிந்த உள்பாவாடையை நெஞ்சுப் பகுதியில் இருந்து கால் முட்டிக்கு கொஞ்சம் கீழே வரைதான் இருக்கும்படி கட்டிக் கொண்டு நின்ற சாந்தி....... வாணியிடம் சற்று முன்னர் ராகவன் சொன்னதை போலவே கட்டுக் குலையாத அளவான உடம்போடு அம்சமாக நின்றாள்.

இப்படி தன் அத்தையை பார்ப்பது ஒன்றும் புதிதில்லை என்றாலும் வாணிக்கு இப்போது சாந்தியை அப்படி பார்த்த மாத்திரத்தில் ராகவன் சொன்னதும் நினைவுக்கு வர....அடக்க முடியாமல் 'களுக்' என்று சிரித்தே விட்டாள்.


ராகவனும் வாணியும் மிக அருகில் இருந்தபடி ஒருவரை ஒருவர் பார்த்து மெதுவாக பேசிக் கொண்டிருந்த நேரத்தில் சாந்தி அவர்களை நெருங்கி வந்து 'என்ன?' என்று கேட்டவுடன் டக்கென்று திரும்பிய இருவரும் அவளைப் பார்க்க....அதிலும் சாந்தியை பார்த்த வாணி....'களுக்' என்று சிரித்து விட....அதை கண்ட சாந்தி....'எதுக்கு இப்போ சிரிச்சே....?' என்று அவளிடம் கேட்க...கொஞ்சம் நிதானித்த வாணி....
சிரிப்பை அடக்கமுடியாமல் வாய் நிறைந்த சிரிப்புடன்...'இல்ல....உங்க தம்பி உங்களைப் பத்தி சொன்னதை நினச்சேன்....சிரிப்பு வந்துட்டுது...'என்று சொல்ல....சாந்தி குழப்பமான முகத்தோடு
'சொல்ல வந்ததை புரியும்படியா சொல்லுடி....தம்பி அப்படி என்ன சொன்னான்.....?' என்று கேட்டுக் கொண்டே கையிலிருந்த டவலால் தலை முடியை துவட்டினாள்.

அவள் மார்பில் கட்டியிருந்த உள்பாவாடையோடு இரண்டு கைகளையும் உயர்த்தி தலை முடியை துவட்டும் போது அவளுடைய இரண்டு பக்கத்து அக்குளிலும் ஷேவ் செய்யப படாத முடி தெரிந்தது.

வாணியை போல இல்லையென்றாலும் சாந்திக்கும் இந்த வயதிலும் நல்ல பெருத்து மார்பு கலசங்கள் விம்மிக் கொண்டு நின்றது. அதை ராகவனும் பார்த்தான்.

இதுவரை சாந்தி அவனுக்கு எதிரே இந்த மாதிரி மாராப்புக் கட்டிக் கொண்டு நின்றதில்லை என்பதால் அவன் அவளை இந்த கோலத்தில் பார்த்தது இல்லை. ஆகவே இப்போது இந்த வயதிலும் கவர்ச்சியான கோலத்தில் நின்ற சாந்தியை கண்குளிரப் பார்த்தான்.

வாணி அவனையும் அவனது பார்வையையும் பார்த்து விட்டு.....'ஆனாலும் அண்ணன் பொம்பளைகளை நல்லாத்தான் அளவெடுக்கிறாங்க...'என்று அதே சிரிப்பு மாறாமல் சொல்ல....அவள் அப்படி சொன்னதை கேட்டு விட்டு ராகவன் தலையை குனிந்து கொண்டான்.

'நான் கேட்டதுக்கு பதில் சொல்லாம ஏதேதோ சொல்ற....?' என்று சாந்தி மீண்டும் வாணியிடம் கேட்க....வாணி...ராகவனை ஒரு பார்வை பார்த்து விட்டு...சாந்தியிடம் திரும்பி.....'வேற ஒண்ணுமில்ல...நீங்க இந்த வயசுலயும் கட்டுக் குலையாம இருக்கீங்களாம்......அதுக்கு ஏத்தா மாதிரி அண்ணன் சொன்ன மாதிரியே வந்து நிக்கிறீங்களே....அதான் பார்த்தவுடனேயே எனக்கு சிரிப்பு வந்துட்டுது....' என்றாள். .

'இவ்வளவுதானா......இதுக்கு போயா அப்படி சிரிச்சே...இதுல என்னடி இருக்கு....என் தம்பிக்கு என்னை பார்த்தா அப்படியா தெரியுது...'
'ம்ம்...தெரியும்....தெரியும்.....அது மட்டுமா தெரியுது.....?'
அவள் வேண்டுமென்றே ராகவனை வம்புக்கு இழுப்பதை போல பேச்சை தொடங்கினாள்.

'என்னடி சொல்ற.... அப்போ வேற என்ன தெரியுதுன்னு சொல்றான் என் தம்பி...?'
'நீங்களே உங்க தம்பிகிட்ட கேளுங்க....'
அதை கவனித்துக் கொண்டிருந்த ராகவன் வாணி என்ன சொல்ல வருகிறாள் என்று புரியாமல் மலங்க மலங்க விழித்தான். அவன் அப்படி விழிப்பதை பார்த்து வாணிக்கு இன்னும் சிரிப்பு வந்தது.

சாந்திக்கும் பாதி புரிந்தும் பாதி புரியாததை போல இருக்க....'என்னடி....நீயே சொல்லு....' என்று சாந்தி அவளிடமே கேட்க...
'ம்ம்....உங்க தம்பி மச்ச ஆராய்ச்சி பண்ணிக்கிட்டு இருக்கார்... '
'ஐயோ அக்கா....அப்பிடில்லாம் இல்லை....வாணி ஏதோ பொய் சொல்றா...?' என்று குளறுவதை போல சொன்னான்.

மதுவின் போதை அவனுக்கு ஏறிக் கொண்டிருப்பதை சாந்தியும் அவனது பேச்சில் இருந்து புரிந்து கொண்டாள்.

ஆகவே இன்னும் கொஞ்சம் அவனிடம் பேசி அவனுக்கு சூடேற்றலாம் என்று அவளுக்கு தோன்ற....
'ஏய்...சும்மா ஏதாவது சொல்லிக்கிட்டு இருக்காதே....என் தம்பி அப்படி எல்லாம் எதுவும் சொல்லி இருக்க மாட்டான்...' என்று ராகவனை விட்டுக் கொடுக்காமல் சொல்வதை போல வாணியிடம் சொல்ல...

'ம்கும்....உங்க தம்பியை நீங்கதான் மெச்சிக்கணும்.....எனக்கும் உங்களுக்கும் எங்க எங்கல்லாம் மச்சம் இருக்குன்னு கரெக்டா சொல்றாரே...?' என்று ராகவனை பார்த்து ஒரு நமுட்டுச் சிரிப்பு சிரித்துக் கொண்டே சொன்னாள்.

'அப்படியா.....அது எப்படி தெரியும்....?' என்று சாந்தியே அந்த பேச்சை தொடரும் வகையில் கேட்க...
'ம்ம்...அதான் சந்தியான்னு ஒரு லூசு இருக்காளே...அவதான் சொன்னாளாம்...' என்று வாணி சொன்னாள்.

'சந்தியாவா...? அவ அப்படி என்ன சொன்னா...?'
'ம்ம்...உங்களுக்கு அங்க இருக்குற மச்சத்தையும்....எனக்கு இங்க இருக்குற மச்சையும் சொன்னாளாம்...அதான் அந்த மச்சம் சிறுசா இருக்குமா இல்ல பெருசா இருக்குமான்னு விவரமா கேட்டுகிட்டு இருக்கார்....' என்று சொன்ன வாணி சொல்லும்போதே தனது பார்வையை சாந்தியும் வலது மார்பை நோக்கியும் அடுத்து தன்னுடைய தொடையை நோக்கியும் அசைத்துக் காட்டினாள்.

அதை கேட்ட சாந்திக்கு உடனே என்ன பதில் என்று தெரியாமல் வெறுமே சிரிக்க மட்டும் செய்தாள்.

'அக்கா...நான் சும்மாதான் ஒரு ஜாலிக்காக சொன்னேன்.....'என்று மீண்டும் குளறுவதை போல ராகவன் சொல்ல...அதற்கும் சாந்தி சிரித்துக் கொண்டே பதில் சொன்னாள்.

'இந்த சந்தியாவுக்கு வேற வேலையே இல்லை....எல்லாத்தையும் ஒன்னு விடாம எல்லார்கிட்டயும் சொல்லிருவா....எதை சொல்லணும் எதை சொல்லக் கூடாதுன்னே அவளுக்கு தெரியாது....'

'இல்லை அக்கா....அவ வேற எதையும் சொல்லலை... '
'இதுக்கு மேல வேற என்ன சொல்லணும்.....அதே மாதிரிதான் அங்க நடக்குற விசயத்தையும் ஒன்னு விடாம இங்க வந்து சொல்லுவா...'

'அப்போ ... இங்க வந்து உங்ககிட்ட என்னெல்லாம் சொல்லி இருக்கா அப்படி...?'

'அதை விடுப்பா....என்ன இப்போ உங்கக்கு சந்தியா சொன்ன மாதிரி எனக்கு மச்சம் இருக்கான்னு தெரியனுமா....?'
'ம்ம்...அதெல்லாம் வேணாம் அக்கா....சும்மா ஜாலிக்குத்தான் வாணிகிட்ட அப்படி கேட்டேன். '

அவன் மதுவின் போதையில் இருக்கிறான் என்பதை தெரிந்து கொண்ட சாந்தி வேண்டுமென்றே அவனிடம் தேவையின்றி பேச்சை வளர்க்க...அதை வாணியும் உணர்ந்து கொண்டாள்.

அத்தை சும்மாவே கொஞ்சம் இடம் கிடைத்தாலும் விட மாட்டார்கள். இப்போது இந்த மாதிரி வாய்ப்பு கிடைத்தால் விடுவார்களா....என்று யோசித்த வாணி கூடவே சாந்தியை சீண்டி பார்க்க ஆசைப் பட்டு அவளை நோக்கி சொன்னாள்.

'அத்தை....சும்மா எதுக்கு தேவை இல்லாம பேசிகிட்டு இருக்கீங்க.....உங்க தம்பியோட சந்தேகத்தை தீர்த்து வைக்கிறதை விட்டுட்டு எதை எதையோ பேசிகிட்டு இருக்கீங்க...?'

'என்னடி நீ....இப்போ நான் என்ன செய்யனும்னு சொல்ற...?'
தான் அங்கே குளித்துக் கொண்டிருந்தபோது ராகவனும் வாணியும் பேசிக் கொண்டிருந்த நிலைமையை பார்த்து அதீதமாக இல்லை என்றாலும் ஒரு வித கிளர்ச்சியில் திளைத்துக் கொண்டிருந்த சாந்திக்கு இத்தனை நேரம் இங்கே வாணி பேசியதை கேட்டு அந்த கிளர்ச்சி சற்று அதிகமாக்கிக் கொண்டிருந்தது.,

'ம்ம்...அங்க மச்சம் இருக்கான்னு கேட்டாங்க ...அதுவும் பெருசா இருக்குமா....சிறுசா இருக்குமான்னு கேட்டாங்க....அந்த சந்தேகத்தை நீங்கதானே தீர்த்து வைக்கணும்....'

தனது மருமகள் தன்னை போலவே யோசிக்கிறாள்....அதனால் தன்னையும் அவளுக்கு உறுதுணையாக இழுக்கிறாள் என்று புரிந்து கொண்ட சாந்தி....'அதாண்டி...அதுக்கு நான் செய்ய...?' என்று கொஞ்சம் அப்பாவியாக கேட்டாள்.

'வேற என்ன.....அந்த மச்சத்தை காட்டுங்க....அவங்களே பார்த்து தெரிஞ்சிக்கட்டும்....'

நிலை சற்று மோசமாவதை அந்த குறைந்த போதையிலும் உணர்ந்து கொண்ட ராகவன்....'ஐயோ அக்கா....நான் அப்படில்லாம் எதுவும் கேக்கலை....' என்று குளறினான். அது போதையினால் மட்டுமல்லாமல் இப்படி திடீரென வாணி சாந்தியிடம் தன்னை குறித்து சொன்னதால் உண்டான சிறு நடுக்கத்தாலும் அப்படி குளறினான்.

[manigopal]

அவனது தடுமாற்றத்தை கண்டு சிரித்த சாந்தி அவனையும் வாணியையும் பார்த்து மெதுவாகவே சொன்னாள்.

'நீ சொன்ன மாதிரியா செஞ்சிட்டாப் போச்சு.....என் தம்பிதானே கேக்குறான்....ஆனா நீங்க முதல்ல பேசி முடிச்சுட்டு சீக்கிரமா வாங்க....சாப்பிட்டு முடிச்சுட்டு அதையெல்லாம் வச்சுக்கலாம்....என்ன தம்பி....இன்னும் முடியலையா....நேரமாவுமா...?'

'ம்ம்...இல்லக்கா...இன்னும் கொஞ்ச நேரம்தான்.....'என்று அவளுக்கு பதில் சொன்னவனின் இடது கையில் சிகரெட் புகைந்து கொண்டிருக்க....அதை காலை தொங்கப் போட்டுக் கொண்டு உட்கார்ந்திருந்த நிலையில் இடது காலுக்கு பின்னால் மறைவாக வைத்துக் கொண்டிருப்பதை கவனித்த சாந்தி...

'எதுக்குப்பா....அதை இப்படி மறைச்சு வச்சிக்கிட்டு இருக்கே....நீ சிகரெட் பிடிப்பேன்னுதான் எனக்கு தெரியுமே....'என்றாள்.

'அப்படி இல்லைக்கா...என்னதான் நீங்க இங்க உங்க வீட்டுல வச்சு இப்படி ட்ரிங்க்ஸ் குடிக்குரதுக்கும் சிகரெட் பிடிக்கிறதுக்கும் பெர்மிஷன் குடுத்தாலும்....உங்க வயசுக்கு ஒரு மரியாதை குடுக்கனும்ல...அதான்...'என்று மீண்டும் அதே மாதிரியான அசட்டுச் சிரிப்போடு சொன்னான்.

மாமியாரும் மருமகளும்தான் அவனிடம் போலியாக சிலவற்றை பேசினார்களே ஒழிய அவன் ஒளிவு மறைவு எதுவுமின்றித்தான் அவர்களிடம் பேசிக் கொண்டிருக்கிறான் என்பது அவளுக்குத் தெரியும்....இப்போது அவன் சாந்தியிடம் சொன்ன வார்த்தைகளும் உண்மையானவை.

தன்னை அக்கா ஸ்தானத்திலும் வாணியை தங்கை ஸ்தானத்திலும் வைத்துதான் பேசுகிறான் என்பது சாந்திக்கு நிதர்சனமாக புரிந்தது.

இப்படி சகோதர ஸ்தானத்தில் இருந்து பழகுபவனை வாணியோடு சேர்த்து வைக்க முயலுகிறோமே என்ற ஒரு வித குற்ற உணர்ச்சி சாந்தியின் மனதில் ஒரு வினாடி நேரம் எழுந்து மறைய .... ஆயினும் இத மாதிரியான ஒருவன்தான் இங்கே நடக்கும் எதையும் வெளியே சொல்ல மாட்டான்.......இவன்தான் நம்பிக்கையான ஆள்.

அதனால் வேறு வழியில்லை....அதுவும் என்ன...அவனையும் சந்தியாவையும் பிரித்து விடுவதை போல ஒன்றும் நாம் செயல்படவில்லையே ...அதனால் ஒன்றும் தவறில்லை...என்று தன்னைத்தானே சமாதானப் படுத்திக் கொண்டு ....
'சரிப்பா.....நீ ப்ரீயா இரு...நான் உள்ள போறேன்.....ஏய்..வாணி....நீ வரியா...இல்ல...அண்ணனும் தங்கச்சியும் பேசிகிட்டு இருக்கப் போறீங்களா...?' என்று கேட்டாள்.

அத்தை தன்னை எதற்காக உள்ளே வரச் சொல்கிறார்கள் என்று வாணிக்கு சின்னதாக ஒரு எரிச்சல் உருவான அதே நேரம் ராகவன் சாந்தியிடம்...
'அக்கா...ரெண்டு பெரும் கொஞ்ச நேரம் பேசிட்டு இருக்கோமே....அவளுக்கு உள்ள ஏதாவது வேலை இருக்கா...?' என்று கேட்டே விட்டான்.
பரவாயில்லையே என்று வாணி அவனை நினைத்து சந்தோசபட்டுக் கொண்டாள்.

'ம்ம்...சரி....உங்க இஷ்டம்....ஆனா ரொம்ப நேரம் ஆகாம சீக்கிரமா வாங்க....' என்று சொல்லி விட்டு மேல்படியில் காலெடுத்து வைத்தவளை பார்த்து ராகவன் மீண்டும் ஒரு கேள்வி கேட்டான்.
'அக்கா...ஒரு சின்ன விஷயம்....உங்க அனுமதி வேணும்...'
'என்னப்பா இது...என்னமோ அனுமதி வேணும்னு கேக்குற...?'

'வேற ஒண்ணுமில்ல. அக்கா....சும்மா ஒரு ஜாலிக்குத்தானே இந்த மாதிரி ட்ரிங்க்ஸ் பண்ணிக்கிட்டு இருக்கேன்....வாணிக்கும் கொஞ்சம் ஆசையா இருக்கு போல...ஆனா நீங்க ஏதாவது சொல்லுவீங்கன்னு பயப்படுறா...அதான் உங்ககிட்ட கேட்டேன்...'

அவன் அப்படி சாந்தியிடம் தனக்காக வேண்டி அனுமதி கேட்பதை போல கேட்டவுடன்....டக்கென்று திரும்பி சாந்தியை ஏறிட்டுப் பார்த்த வாணி...
'ஐயையோ அப்படில்லாம் இல்லை அத்தை....சும்மா ஒரு பேச்சுக்குத்தான் அண்ணன்கிட்ட அப்படி சொன்னேன்...அவன் அதை சீரியசா எடுத்துகிட்டார்...'என்று நிஜமாகவே சின்ன பதட்டத்தோடு கூற....அதை கேட்டு விட்டு ஒரு நிமிடம் எதுவும் பேசாமல் இருவரையும் பார்த்துக் கொண்டு நின்றவள்....'சரிப்பா....எல்லாம் ஒரு ஜாலிக்குதானே....இந்த வயசுல இதெல்லாம் அனுபவிக்காம வேற எப்போ அனுபவிக்கிறது....ஆனா அவ குழைந்தைக்கு பால் குடுத்துட்டு இருக்காளேன்னுதான் யோசிக்கிறேன்....ம்ம்....சரி....ஏய்...வாணி.....நான் ஒண்ணும் நினைக்கலை...சொல்லலை....நீ ஜாலிக்காக சொல்லியிருந்தாலும் சரி....சீரியஸா சொல்லி இருந்தாலும் சரி....உனக்கு ஆசை இருந்துச்சுன்னா ரொம்ப கொஞ்சமா குடுச்சுக்கோ...நான் போறேன்...'என்று சொல்லி விட்டு அதற்கு மேல் அங்கே நிற்காமல் அவர்களை இன்னும் கொஞ்ச நேரம் தனியே விட்டு விட்டு செல்ல விரும்பி உள்ளே போய் விட்டாள்.

சாந்திக்கு சற்று நேரம் முன்பு குளித்துக் கொண்டிருக்கும்போது இதை பற்றிய சிந்தனை எழுந்ததென்னவோ உண்மை.... வாணியை குடிக்கச் சொல்லலாமா....அவள் இன்று இப்போது கொஞ்சம் அவனோடு சேர்ந்து மது அருந்தினால் நான் நினைப்பதெல்லாம் இன்னும் சுலபமாக நடக்குமே என்று அவளுக்கு ஒரு யோசனை வந்து போனது.

இப்போது அதை பற்றி ராகவன் கேட்டதும்....பட்டும்படாமலும் அனுமதி கொடுப்பதை போல சொல்லி விட்டு வந்தாள்.
வீட்டுக்குள் வந்து பீரோவை திறக்கப் போனவள் மனதில் ...... எப்படியாவது என்று இரவுக்குள்ளாவது தான் நினைப்பதெல்லாம் நடந்து தனது மருமகள் சந்தோசமடைய மாட்டாளா என்று ஒரு ஏக்கம் அவளுக்கு எழுந்த நேரத்தில் கூடவே அவளுக்கு இன்னொரு அல்ப ஆசையும் எழுந்து அதனால் கொஞ்சம் சத்தமாகவே சிரித்து விட்டாள்.

வேறொன்றுமில்லை... தனது மருமகளும் ராகவனும் இசகுபிசகாக அந்தமாதிரி இருப்பதை பார்க்க ஒரு வாய்ப்பு கிடைக்காதா என்ற ஆசைதான். அந்த மாதிரி அல்பமான ஆசை மனதில் எழ....கருமம் கருமம்....தனக்கு எதற்காக இந்த மாதிரில்லாம் ஆசை வருது....எல்லாம் இந்த பாழாய்ப்போன உடம்பு படுத்தும்பாடு..... ரெண்டு வருடத்திற்கு முன்பே அவளுக்கு மெனோபாஸ் ஆகி தற்போது மாதவிலக்கெல்லாம் வருவதில்லை.... ஆனாலும் இந்த உணர்ச்சி மட்டும் அவ்வப்போது வந்து படுத்தி எடுக்கிறது. எல்லாம் அந்த மனுசனை சொல்லணும்.....இருக்குற வரை கொஞ்சமாவா படுத்தி இருக்கிறார்.... அதுவும் அந்த குளியல் தொட்டியில் வைத்து போதும் போதும் என்று கெஞ்சினாலும் விடாமல் என்ன பாடு படுத்தி இருக்கிறார்.

அவர் அந்த மாதிரி எல்லாம் அந்த விசயத்தில் தனக்கு ருசியை காட்டியதாலதானே இப்போது அவர் இல்லாமல் தான் இந்த மாதிரி அல்லல் பட வேண்டி இருக்கிறது.
ஐம்பத்தி இரண்டு வயதானால் என்ன... அவர் இப்போது உயிரோடு இருந்திருந்தால் இந்த வயதிலும் மெனோபாஸ் ஆகியிருந்தாலும் கூட வாய்ப்பு கிடைத்தால் அவரோடு சந்தோசமாகத்தானே இருப்போம்... ம்ம்....அதை நினைத்து இப்போது என்ன செய்ய....ம்ம்...அதுக்குத்தான் வாய்ப்பில்லை....அந்த மாதிரி இருப்பவர்களை பார்த்தாலாவது ஒரு சின்ன சந்தோசம் உண்டாகாதா....என்றெல்லாம் சிந்தனை செய்தபடி ... பீரோவிலிருந்து தனக்கான ஒரு புடவையை எடுத்துக் கட்டிக் கொண்டு ஈரமான தலை முடியை மின்விசிறிக்கு கீழே நின்று உதறி கொண்டை மாதிரி போட்டுக் கொண்டாள்.

ராகவன் வாங்கிக் கொண்டு வந்திருந்த பிரியாணி பார்சல்கள் மூன்றும் கட்டிலில் இருந்தது. அதன் அருகே போய் உட்கார்ந்து டீவீயை ஆன் செய்தாள்.

அதே நேரம் வீட்டின் பின்புறம் திண்ணையில் உட்கார்ந்திருந்த இருவரும் சாந்தி வீட்டுக்குள் வந்தவுடன் சற்று அமைதியாக இருந்து விட்டு .. அவர்களுக்கு நடுவே திண்ணையில் வைத்து இருந்த மது ஊற்றி வைத்து இருந்த டம்ளரை எடுத்து மிச்சமிருந்த மதுவை குடித்து டம்ளரை காலி செய்து விட்டு கீழே வைத்து விட்டு இடது கையில் வைத்திருந்த சிகரெட்டை வாயில் வைத்து நன்றாக உறிஞ்சி புகையை வெளியே விட்டு விட்டு ஏதோ சொல்ல வருவதை போல வாணியை பார்க்க....வாணியே அவனை பார்த்து பேசினாள்.
'அத்தைகிட்ட எதுக்கு அண்ணா திடீர்னு அந்த மாதிரி கேட்டீங்க....?' என்று பாவம்போல முகத்தை வைத்துக் கொண்டு கேட்டவளை பார்த்து சிரித்துக் கொண்டே ராகவன் சொன்னான்.

'ம்ம்...நீதானே சொன்னே....ஆசை இருக்கு ....ஆனா அத்தை ஏதாவது சொல்வாங்க....அவங்ககிட்ட கேக்கவும் முடியாதுன்னு....அதான் நானே கேட்டேன்'

'ம்கும்....அவங்க கண்டிப்பா ஏதாவது நினைப்பாங்க....'
'அதெல்லாம் எதுவும் நினைக்க மாட்டாங்க....நான்தானே கேட்டேன்...'
'கேட்டது நீங்கன்னாலும்....குடிக்கப்போறது நான்தானே...'
'ஐயோ வாணி....எதையாவது போட்டு குழப்பிக்காதே....ஒரே ஒரு நாள்....ஒரு சின்ன சந்தோசத்துக்குத்தானே...'

'ம்ம்...நீங்க சொல்லிட்டீங்க....சரி...நான் ஒண்ணு கேட்டா பதில் சொல்வீங்களா...?'
'என்ன வேணும்னாலும் கேளு....அடுக்கு முன்னால ஒரு வாய் குடிச்சுட்டு கேளு....' என்று சொன்னவன் தான் காலிசெய்து வைத்து இருந்த டம்ளரை பக்கத்தில் இருந்த பாட்டிலில் இருந்த தண்ணீரை விட்டு கழுவப் போக....அதை பார்த்த.....வாணி....சட்டென்று குரலை தாழ்த்தி
''என்ன டம்ளரை கழுவப் போறீங்களா...?' என்று கேட்டாள்.
'ஆமா.....நான் அந்த தம்ளர்ல குடிச்சிட்டேனே....வேற டம்ளர் வேணும்னா எடுத்துட்டு வர்றியா....?'

'அதெல்லாம் ஒண்ணும் வேண்டாம்...இதை கழுவவும் வேண்டாம்....சும்மா அதிலேயே தாங்க...'
'என்ன வாணி சொல்ற.....அதுல நான் வாய் வச்சு குடிச்சிட்டேன்....'

'அதனால என்ன....சும்ம்மா தாங்க...'
அவள் தலையை தாழ்த்தி குனிந்தபடி இருந்துகொண்டு அப்படியே கொஞ்சம் நிமிர்ந்து பார்த்தபடி அடிக்குரலில் பேசிய அந்த மூன்று முறையும் அவனுக்கு ஏதோ ஒரு விதமான கிளர்ச்சி மீண்டும் தலை தூக்கியது அவள் தன்னுடைய எச்சில் பட்ட டம்ளரை கழுவ வேண்டாம் என்று சொன்னது அவனுக்கு ரொம்ப சந்தோசமாக இருந்தது.

அது போதாதென்று அவள் தொடர்ந்து சொன்னது அவனை மேலும் சந்தோசப் படுத்தியது
'எனக்குன்னு தனியால்லாம் வேண்டாம்....ரெண்டு பேருக்கும் சேர்த்தே ஊத்துங்க....அதுலயே ரெண்டு பேரும் குடிச்சுக்கலாம்...'
அந்த சந்தோசத்தோடு ராகவன் அந்த டம்ளரில் தான் வழக்கமாக ஊற்றுவதை விட சற்று கூடுதலாக மதுவை ஊற்றி அத்துடன் சோடாவையும் கலந்து அந்த டம்ளரை எடுத்து அவளிடம் நீட்ட...ஏனோ தெரியவில்லை....

அவள் ஒரு முறை திரும்பி வாசல் படியை பார்த்து விட்டு மீண்டும் அவனை நோக்கித் திரும்பி....தனது கையை மெதுவாக உயர்த்தி அவன் கையில் இருந்த அந்த டம்ளரை வாங்கி உடனே குடிக்காமல் அவனை பார்த்து ஒரு மந்தகாசப் புன்னகையை வெளிப்படுத்த ... ஏற்கனவே அவன் அவளுடைய அருகாமையின் காரணமாகவும் இன்னும் திறந்தே இருந்த அவளது மாங்கனி தரிசனத்தினாலும் போதையேறி இருந்த அவனுக்கு ... அவளது அந்த மந்தகாசப் புன்னகை இன்னு அவனை போதைக்கு அடிமை ஆக்குவதை போல இருந்தது.

'என்ன யோசிக்கிற வாணி....இஷ்டம் இல்லியா....?'
'அதெல்லாம் இல்ல....'
'அப்புறம் என்ன.......குடி...'
அவனை பார்த்துக் கொண்டே அந்த டம்ளரை வாயில் வைத்து மெதுவாக உறிஞ்சி இரண்டு மிடறு குடித்து விழுங்கி விட்டு இடது புறங்கையால் வாயை துடைத்துக் கொண்டே டம்ளரை கீழே வைத்து விட்டு அவனை பார்த்து மெதுவாக சிரித்தபடி....'போதுமா....உங்க ஆசைப்படி குடிச்சிட்டேன்...' என்றவளைப் பார்த்து பதிலுக்கு சிரித்து.....'ம்ம்....ரொம்ப சந்தோசம்....என் பேச்சை மறுக்காம குடிச்சதுக்கு.... 'என்று சொல்லிக் கொண்டே அவள் கீழே வைத்த அந்த டம்ளரை கையில் எடுத்தவன் அதில் என்னவோ தேடுவதை போல திருப்பி பார்த்தான்.

அதை கவனித்த வாணி...
'என்ன தேடுறீங்க அந்த டம்ளர்ல..... ?' என்று கேட்க....அவன் அந்த டம்ளரை திருப்பி தன் வாயருகில் கொண்டு போனவன் வாணியின் கேள்வியை செவிமடுத்து வாயில் வைப்பதற்கு முன்பு அவளைப் பார்த்து அவனுக்கே உரிய அந்த அசட்டுப் புன்னகையோடு....'வேற ஒண்ணுமில்ல....நீ இந்த பக்கத்துல தானே வாய் வச்சு குடிச்சே....அதான் அந்த இடத்துலேயே நானும் குடிக்கனும்னு பார்த்தேன்..' என்றான்.

அவன் சொன்னதை கேட்டு அவளுக்கு ஒரு வினாடி ஒரு சிலிர்ப்பு ஒடி மறைவதை போல இருக்க....'என்னண்ணா சொல்றீங்க....எதுக்கு அப்படி...?' அன்று அதற்கு மேல் தொடர்ந்து என்ன கேட்க என்று தெரியாமல் பாதியிலேயே நிறுத்த....'நீ மட்டும் நான் குடிச்ச எச்சில் டம்ளர்லதானே குடிச்சே....அதான் நான் நீ வாய் வச்சு குடிச்ச இடத்துலேயே குடிக்கிறேன்...'என்று சொன்னதோடு மட்டுமல்லாமல் அவளைப் பார்த்துக் கொண்டே மெதுவாக உறிஞ்சி குடித்து விட்டு....அவளைப்பார்த்து 'ம்ம்...நல்லாத்தான்...இருக்கு....' என்று பிதற்றுவதை போல சொன்னான்.

அவன் செய்வதெல்லாம் அவளை மேலும் மேலும் கிளர்ச்சியுறச் செய்தது. திருமணமாகி தனக்கு ஒரு குழந்தை இருக்கிறது என்பதை மறந்து விட்டு ஏதோ புதிதாக காதல்வயப் பட்டவளைப் நெக்குறுகிப் போய்க் கொண்டிருந்தாள்.
ஆயினும் அவன் தன்னை உற்றுப் பார்த்துக் கொண்டிருக்கிறான் என்பதை உணர்ந்து ....'தங்கச்சியோட எச்சில் உங்களுக்கு நல்லா இருக்குதாக்கும்....?' என்று அண்ணன் தங்கை உறவை மறக்காதவளைப் போல கம்மிய குரலில் கேட்டாள்.

அவளிடம் இருந்து அவன் அந்த கேள்வியை எதிர்பார்க்க வில்லை.... ஆகவே பதில் சொல்ல சற்று திணறினான்.
'அப்டில்லாம் இல்ல வாணி....சும்மா ஒரு பேச்சுக்குத்தான் சொன்னேன்....'
'ம்ம்...சரி....பரவாயில்ல விடுங்கண்ணா....' அவள் வேண்டுமென்றே அண்ணா என்று சற்று அழுத்தமாக சொன்னாள்.

'அது சரி வாணி....நீ எதுக்கு அக்காகிட்ட என்னை மாட்டி விடுற மாதிரி அப்படி பேசினே....?'
அவன் மீண்டும் பாதியில் விட்ட பேச்சை தொடங்க முயல்கிறான் என்று அவளுக்கு புரிந்தாலும் அதை வெளிக்காட்டாமல்
'என்ன பேசினேன்...?' என்று அருகில் இருந்த சிக்கன் பீஸை கையில் எடுத்துக் கொண்டு அப்பாவியாக கேட்டாள்.

'பாத்தியா ...தெரியாத மாதிரி கேக்குற....?'
'ஆமாண்ணா.....நீங்க சொல்றது எனக்கு புரியல....அப்படி உங்களை மாட்டி விடுற மாதிரி என்ன பேசினேன்...?'
'நீ மறந்துட்ட போல....நானே சொல்றேன்....நான் உன்னோட மச்சத்தை பத்திதானே கேட்டுகிட்டு இருந்தேன்...நீ தேவை இல்லாம நான் அவங்களை பத்தி விசாரிச்சதா மாத்தி சொல்லிட்டியே....?'
'அதை பத்தி கேக்குறீங்களா...சும்மா ஒரு ஜாலிக்குத்தான் அப்படிசொன்னேன். ...ஏன்....அத்தைகிட்ட மச்சம் இருக்குன்னு சந்தியா சொல்லலியா....?'

'ம்ம்...சொல்லி இருக்கா...'
'அப்டியா....அத்தைக்கு எங்க மச்சம் இருக்கு.....?'
'அதெல்லாம் எதுக்கு வாணி இப்போ...?'
'இது நல்லா இருக்கே....என்னோட மச்சத்தை மட்டும் சொல்லிட்டு.....அத்தையோட மச்ச்சதை .மட்டும் சொல்ல மாட்டீங்களா...?'
'சொல்ல மாட்டேன்னு இல்ல....அது எதுக்குன்னுதான் கேட்டேன்...
'சும்மா சொல்லுங்க...அத்தைக்கு எந்த இடத்துல மச்சம் இருக்குன்னு சந்தியா சொன்னா...?'

'அது வந்து.....அவங்களோட வலது செஸ்டுக்கு கீழ இருக்குன்னு சொல்லி இருக்கா...'
'ம்ம்...ம்ம்....சரி...எனக்கு எங்க இருக்குன்னு சொன்னா...?'
'ம்ம்..அதான் சொன்னேனே....மறந்துட்டியா....?'
'சரியா கவனிக்கல....அண்ணா....'

பெண்களுக்கே உள்ள குணம் இதுதானே....தனக்கு பிடித்தவன் தன்னுடைய உடலை பற்றி அவன் வாயாலேயே திரும்ப திரும்ப சொல்வது பெண்களுக்கே உரித்தான இயல்பு என்பதால் வாணியும் இப்போது ராகவனிடம் மீண்டும் சொல்லச் சொன்னாள்.

'அது,,,,,,உனக்கு தொடையில அதுக்கு பக்கத்துல நல்ல பெருசா இருக்குமாமே...'
அப்போது முதல் முறை சொன்னபோது தொடையில் மச்சம் இருக்கு என்று மட்டும் சொன்னவன் இப்போது இன்னும் தெளிவாக அடையாளம் சொன்னதை கேட்டு அவளுக்கு வெட்கமும் கிறக்கமும் ஒன்றைக் கலந்து அவளை வதைக்க... ஒரு நிமிடம் அந்த இன்ப அவஸ்தையை உள்ளூர அனுபவித்து விட்டு....அவனை கொஞ்சம் சீண்டி பார்க்க விரும்பியவளாக....
'தொடையில சரி.....அதுக்கு பக்கத்துலன்னு சொன்னீங்களே....எதுக்கு பக்கத்துல....?' என்று அவள் அதே மந்தகாசமான குரலில் கேட்க...ராகவனுக்கு அப்போதுதான் தான் சற்று 'ஓவராகத்தான்' சென்று விட்டோம் என்று மனதில் பட்டது. மது உள்ளே போனாலே இந்த ஆண்களுக்கு இம்மாதியான அசட்டுத் துணிச்சல் வந்து விடும் போல....

'ஐயோ ... அப்படியா சொன்னேன்....அதெல்லாம் ஒண்ணுமில்ல...தொடையில நல்ல பெருசா இருக்கும்னு சொன்னா...'
'இல்லியே...நீங்க தெளிவா 'அதுக்கு பக்கத்துலன்னு' தெளிவா சொன்னீங்களே...'

'அப்படியா சொன்னேன்....வாய் தவறி வந்துட்டுது போல...'
'அதான் கேட்டேன்...சொல்லுங்களேன்...எனக்கே சரியா தெரியல...'
அவள் கேள்விக்கு பதில் சொல்ல போகிறவனைப் போல ... அவன் இப்போது அவளைத் தாண்டி வாசல் படியை ஒரு பார்வை பார்த்து விட்டு...
ரகசியம் பேசுவதை போல....'அதுக்கு பக்கத்துலன்னு சொன்னா...' என்று சொன்னான்.

'ஐயோ....நீங்க சொல்றது ஒண்ணுமே புரியல....'
'கொஞ்சம் பக்கத்துல வாயேன் ...இதை எல்லாம் சத்தமா சொல்ல முடியுமா...?' என்று சொல்லிக் கொண்டே அவனுக்கும் அவளுக்கும் நடுவில் இருந்த பாட்டில் , டம்ளர் மற்றும் இத்யாதிகளை சுவற்றுப் பக்கமாக ஒதுக்கி வைத்து விட்டு அவளைப் பார்க்க....அவனது அந்த செயலை கண்டு மகிழ்ந்தபடி அவனை நோக்கி சற்று நகர்ந்து உட்கார்ந்தாள்.

இப்போது அவர்கள் இருவருக்கும் இடையில் ஒரு அடி இடைவெளிக்கும் குறைவாகத்தான் இருந்தது. ஆகவே அவள் தலையில் சூடப் பட்டிருந்த மல்லிகை பூவின் மனம் அவனை மயக்கியது.

'ம்ம்...இப்போ சொல்லுங்க...'என்று அவனுக்கு எடுத்துக் கொடுப்பதை போல அவள் கேட்க....
'என்னவாணி...அதான் நான் அப்படி சொன்னேன்னு சொல்லிட்டியே அதுக்கு பிறகும் நான் என்ன சொல்றதாம்...?'
அங்கே அந்த இரவு நேரத்தில் நல்ல நிலவு வெளிச்சத்தில் தனியாக அவர்கள் இருவரும் உட்கார்ந்திருப்பதை யாரவது மறைவாக நின்று பார்த்தால் நிச்சயமாக அவர்கள் இருக்கும் நெருக்கத்தை பார்த்து ஒன்று காதலர்கள் என்று சொல்வார்கள்....இல்லை...கணவன் மனைவி என்று சொல்வார்கள்... அப்படியும் இல்லை எனில் கள்ளக் காதலர்கள் என்று சொல்வார்கள்.

'ம்ஹூம்....நீங்க சொல்றது எனக்கே புரியலைண்ணா...அதான் கேக்குறேன்...'
அவள் அருந்தி இருந்த இத்தனூண்டு மது உள்ளே போய் வேலையை காட்ட துவங்கி இருந்தது.

'போ வாணி....இதுக்கு மேல எப்படி சொல்றது....சரி....அது வந்து...ஒண்ணுக்கு போற இடம் இருக்குல்ல...அதுக்கு பக்கத்துலேலே ஒட்டுனாப்புல இருக்குமாமே...'
அவன் வாயால் சொல்லி கேட்க வேண்டும் என்று அவளுக்கு ஆசை இருந்தாலும் அவன் அப்படி அவளுடைய அந்தரங்க பகுதியை பற்றி சொன்னது அவளை மேலும் கிறங்கடிக்க...

'ச்சீ...போங்கண்ணா....எனக்கு வெட்கமா இருக்கு.....'என்று சொன்னவள் வெட்கம் மிகுதியாலோ என்னவோ தெரியவில்லை....இரு கைகளாலும் முகத்தை மூடிக் கொண்டாள்.

'பாத்தியா....இதான் சொல்ல மாட்டேன்னு சொன்னேன்...நீதான் ரொம்ப கம்பெல் பண்ணி கேட்டே....அதான்...'
'ச்ச்சீ....எனக்கு ஒரு மாதிரி இருக்குண்ணா....சந்தியா இதை எல்லாமா உங்ககிட்ட சொல்லி இருக்கா...?'

வெட்கத்தில் இரு கைகளாலும் அவள் கூடிக் கொண்டு உடலை சற்று குறுக்கியதன் விளைவாக அவள் அவனை கொஞ்சம் ஒட்டியபடிதான் உட்கார்ந்திருந்தாள்.

இத்தனை அருகில் இதுவரை இருவரும் அமர்ந்து இருந்தது இல்லை....
அவளது அருகாமையும் அவளது தலையில் இருந்த மல்லகை பூவின் சுகந்தமான மனமும் குடித்திருந்த மதுவின் லேசான போதையும் சேர்ந்து ராகவனை மெல்ல மெல்ல மதியிழக்கச் செய்து கொண்டுருந்தது.
'ரொம்ப வெட்கமா இருக்கா....வாணி...' இப்போது அவனது குரலும் ரகசியமாகவே ஒலிப்பதை போல இருந்தது...

'ம்ம்...'என்று ஒற்றை சொல்லோடு அவள் நிறுத்த.....அவளது வெட்கத்தை அகற்றும் விதமாக முதல் முறையாக ராகவன் அவள் தோள்மீது கையை வைக்க....அதற்காகவே காத்து இருந்தவளைப் போல அவள் தோளில் சாய்ந்து கொண்டாள் வாணி.

[manigopal]

மதுவின் போதையில் இருவருமே மெல்ல மெல்ல ஆட்பட்டுக் கொண்டிருக்கும் நேரத்தில் நெருக்கமாக உட்கார்ந்திருந்த வாணியில் தலையில் இருந்த மல்லிகைப்பூவின் மணம் ராகவனை மேலும் மேலும் போதையுறச் செய்வதை போல இருக்க......
தனது மனைவி சந்தியாவுடன் எத்தனையோ முறை இம்மாதிரி அருகாமையில் இருந்து மது அருந்திய நேரங்களில் கூட இப்படி ஒரு ரம்மியமான சூழல் அமைந்திருக்கவில்லை என்பதை போலவே ராகவன் உணர்ந்தான்.

நல்ல அமைதியான இரவு நேரத்தில் நிலவு வெளிச்சத்தில் மதுவின் இயல்பான போதையில் மனைவி அல்லாத ஒரு இளம்பெண்ணோடு இப்படி ஒரு நெருக்கத்தில் உட்கார்ந்திருந்த ராகவனுக்கு அந்த மல்லிகை பூவின் மணம் இதுவரை கண்டிராத ஒரு வித்தியாசமான அனுபவத்தை கொடுப்பதாக இருந்தது.

ஆணும் பெண்ணும் தனியாக இருக்கும் சமயங்களில் பெண்ணின் தலையில் மல்லிகை பூவையும் சூடச் செய்யும் பழக்கத்தை பெரியவர்கள் காரணம் இல்லாமல் பின்பற்றி வரவில்லை...

இந்த பூவின் மணம்தான் என்னமாய் கிறக்குகிறது....? அவனுக்கு அப்போது தேவையே இல்லாமல் திருவிளையாடல் திரைப்படத்தில் இடம்பெறும் அந்த 'பெண்களின் கூந்தலுக்கு இயற்கையிலேயே மணம் உண்டா ..?' என்ற வசனம் நினைவுக்கு வந்தது.....அந்த வசனம் ஞாபகத்துக்கு வர....அதை மனதில் ஓட விட்டபடி...தனது தோளில் சாய்ந்து கொண்ட வாணியில் தலை முடியில் அவளறியாயாத வகையில் எச்சரிக்கையாக தனது முகத்தை உரசி அந்த ரம்மியமான மணத்தை முகர்ந்து பார்த்தான்.

அவளுக்கு தெரியக்கூடாதென்று அவன் பட்டும் படாமலும் முகத்தை அவள் கூந்தலில் உரசினாலும் ... அவன் தனது தலைமுடியை முகர்ந்து பார்த்ததை அவள் உணர்ந்து கொண்டாள். அதுதானே பெண்.

சாதாரணமான நேரங்களில் வேண்டுமானால் பெண் ஆணை விட பலவீனமானவளாகவோ அல்லது அசடு போலவோ தெரிவார்கள். ஆனால் அவர்கள் நெருக்கமாக தனித்து இருக்கும் நேரங்களில் ஆணை விட பெண்தான் மிகவும் பலசாலியாக இருப்பாள்....புத்திசாலியாக இருப்பாள்...
ராகவன் தனக்குத் தெரியாமல் தனது தலைமுடியில் முகத்தை உரசி முகர்ந்து பார்ப்பதை உணர்ந்து அவள் இன்னும் உணர்ச்சி வசப்பட்டாள்.

ஆகவே தற்செயலாக நடந்து கொள்வதை போல அவனது தோளில் இன்னும் நன்றாக சாய்ந்து கொண்டாள்.
அது அவனுக்கு இன்னும் சாதகமாகிப் போனது.
அதனால் இன்னும் ஒரு முறை அவளது தலைமுடியை முன்னை விட நன்றாக முகரந்து அந்த மணத்தை உள்வாங்கினான்.

அவன் அப்படி மீண்டும் முகர்ந்து பார்ப்பதை அறிந்து அவன்பால் தன்னை இழந்து கொண்டிருப்பதை போல உணர்ந்தாள்.
அந்த பூவின் வாசனையில் அவன் எப்படி தன்னை மறந்து கொண்டிருந்தானோ அதே போல அவளும் தன்னுடைய தலைமுடியை அவன் முகர்ந்து பார்ப்பதால் தன்னை மறந்த நிலையில் இருந்தாள்.
கொஞ்ச நேரம் அங்கே இருவருக்கும் இடையே எவ்வித பேச்சும் இன்றி நிசப்தமாக இருந்தது.

வீட்டினுள்ளே ஹாலில் டீவீ பார்த்துக் கொண்டிருந்த சாந்திக்கு ...வெளியே இருவரும் என்ன செய்து கொண்டிருக்கிறார்கள் என்று பார்க்க ஆசை வந்ததால் ... எழுந்து மெதுவாக பூனை நடை நடந்து சமையல் அறைக்குள் வந்து இன்னுமும் மெதுவாக நடந்து வாசல்படிக்கு அருகே வந்து நின்று தலையை மட்டும் வெளியே நீட்டி திண்ணையில் நெருக்கமாக உட்கார்ந்திருந்த அவர்கள பார்த்தாள்.

அங்கே தங்களை மறந்த நிலையில் உணர்ச்சி வசப் பட்ட நிலையில் நெருக்கமாக இருந்த இருவரும் சாந்தி அங்கே வந்து நின்றதை அறியவில்லை. சாந்தி நின்ற அந்த சமையல் அறையில் ஒளிர்ந்து கொண்டிருந்த ட்யூப் லைட் வாசல்படியின் மேலே உள்ள சுவற்றில் உள்புறம் நோக்கி பொருத்தப் பட்டு இருந்ததால் அந்த லைட் வெளிச்சம் வாசலை தாண்டி வெளியே விழாத காரணத்தால் சாந்தியின் நிழல் கூட வெளியே வரவில்லை.... ஆகவே அவர்களுக்கு சாந்தி அங்கே வந்து நிற்பது தெரியவில்லை..

பரவாயில்லை.....தனது மருமகள் நல்ல வேகமாகத்தான் இருக்கிறாள். தான் அவளுக்கு கோடுபோட்டு காட்டினால்....அதில் அவள் ரோடே போட்டு விடுகிறாளே.....இத்தனை சீக்கிரத்தில் இருவரும் இத்தனை நெருக்கமாக உட்கார்ந்து இருக்கிறார்களே....அப்படி என்றால் தான் எதிர்பார்ப்பது இன்று இரவே நடந்து விடும் போலத்தான் தெரிகிறது.....என்று சந்தோசப் பட்டவள்...இதற்கு மேல் இங்கே நிற்க வேண்டாம்.....அவர்களை தொந்தரவு செய்ய வேண்டாம்....தான் இங்கே நிற்பதை அறிந்தால் அவர்கள் ஒருவேளை இத்தனை நெருக்கமாக இருக்க மாட்டார்கள்...என்று நினைத்தபடி....எப்படி வந்தாளோ அதே மாதிரி பூனை நடந்து திரும்பி சென்று ஹாலில் உட்கார்ந்து டிவியை தொடர்ந்து பார்க்க தொடங்கினாள்.

சாந்தி அங்கே வந்து நின்று தங்களை பார்த்ததையோ ....திரும்பி போனதையோ எதையுமே அறியாத ராகவனும் வாணியும் எதுவும் பேசாமல் அமைதியாக இருக்க....அங்கே நிலவிய அமைதியை விலக்கும் பொருட்டு.....'என்ன வாணி....எதுவும் பேசாம இருக்க....?' என்று ரகசியம் பேசுவதை போல வாணியின் முகத்தோடு முகம் வைத்த மாதிரி கேட்க....
'ம்ம்....கூச்சமா இருக்குண்ணா....' என்று சிணுங்குவதை போல சொன்னாள்.

'எதுக்கு கூச்சம்.....'
'பிறகு நீங்க அந்த மாதிரில்லாம் சொன்னா கூச்சமா இருக்காதா....?'
'அப்படி நான் என்ன சொல்லிட்டேன்....?'
'ம்கும்....அதை நான் சொல்லி காட்டனுமாக்கும்....?'
'ம்ம்....சொன்னாத்தானே தெரியும்....'

'ச்சீ போங்க அண்ணா....'
'சரி....ஒண்ணு செய்....இன்னொரு வாய் குடி....அப்படி குடிச்சா இந்த மாதிரி கூச்சமெல்லாம் இருக்காது....'
'ஐயோ வேண்டவே வேண்டாம்.....இதுவே ஜாஸ்தி....நான் உங்களுக்கு சும்மா கம்பெனி குடுக்குறதுக்குத்தான் ஒரு வாய் குடிச்சேன்...'
'அதான் சொல்றேன்.....ரொம்பல்லாம் வேண்டாம்......இன்னும் ஒரே ஒரு தடவை மட்டும் குடி.......ப்ளீஸ்....'

'ஐயோ...வேண்டாம்னா....இப்பவே எனக்கு லேசா தலை சுத்துற மாதிரி இருக்கு....'
'ப்ளீஸ் வாணி...எனக்காக ஒரே ஒரு தடவை....அதுக்கு மேல நான் கம்பெல் பண்ண மாட்டேன்...'
'சொன்னா கேக்க மாட்டேண்றீங்களே ......சரி...உங்களுக்காக ஒரே ஒரு தடவை....அதுக்கு மேல மாட்டேன்....'

அவளிடம் இருந்து சம்மதம் கிடைத்தவுடன் சந்தோசமான முகத்தோடு அவள் தோளில் இருந்து கையை எடுத்து சற்று திரும்பி....அவர்களுக்கு பின்னால் இருந்த பாட்டிலையும் டம்ளரையும் எடுத்து அதில் முன்னை காட்டிலும் சற்று அதிகமாகவே மதுவை ஊற்றினான்... அதை அவளும் கவனிக்காமலில்லை... மதுவை டம்ளரில் ஊற்றிக் கொண்டிருந்த ராகவனை பார்த்த வாணிக்கு.....இத்தனை சீக்கிரத்தில் தான் எப்படி அவரோடு இத்தனை நெருக்கமாக உட்கார்ந்து இருக்கிறோம்.....என்று தனக்குத் தானே வியந்தாள்.

டம்ளரில் மதுவை ஊற்றி விட்டு அதனோடு சோடாவையும் கலந்து அந்த டம்ளரை கலக்குவதை போல உள்ளங்கையினால் பிடித்து ஒரு சுற்று சுற்றி விட்டு அவளிடம் நீட்ட....அவனுடைய அந்த செய்கைகளை பார்த்து ரசித்த வாணி....கையை நீட்டி அந்த டம்ளரை வாங்கி தனது வாயருகே கொண்டு செல்ல...ராகவன் அவளைப் பார்த்து....'ஒரு நிமிஷம் வாணி....'என்று சொல்ல....என்ன என்று கேட்பதை போல அவனை நிமிர்ந்து பார்த்தாள்.

'இல்ல....முதல்ல குடிச்சிர வேண்டாம்....வாய்க்குள்ள வச்சுக்கோ....'என்று சொன்னவனை .... குழப்பமான பார்வை பார்க்க....'ம்ம்...நான் எதுக்குன்னு அப்புறமா சொல்றேன்.....
நான் சொல்ற மாதிரி செய்யேன்...' என்று மேலும் சொன்ன ராகவனை பார்த்தவளின் மனதில்.....இப்போது தன்னை சந்தோசப் படுத்தும் விதமாக ஏதோ செய்வதற்காகத்தான் இப்படி சொல்கிறார் என்று யோசித்துக் கொண்டே .....
வேறெதுவும் சொல்லாமல் அவனைப் பார்த்துக் கொண்டே அந்த டம்ளரை வாயில் வைத்து வாய் நிறையும் அளவுக்கு ஒரு மிடறு வாய்க்குள் ஊற்றி விட்டு உதடுகளை குவித்து வாயை மூடிய நிலையில் 'அடுத்து என்ன செய்ய..?'என்று கேட்பதை போல தலையை அசைத்து சைகையால் கேட்க.....

அவளைப் பார்த்து ஒரு நமுட்டு சிரிப்பு சிரித்த ராகவன்....'வாணி...நான் ஒண்ணு செய்வேன்... தயவு செய்து தப்பா நினைக்காதே...'என்று சொன்னவன் அவளிடமிருந்து எந்த பதிலையும் எதிர்பார்க்காமல் பட்டென்று அவளுடைய முகத்தோடு தன்னுடைய முகத்தை வைத்து அவளுடைய வாயை கவ்வி....ம்ம்..ம்ம்...என்று அவளுக்கு சைகை செய்ய.....
அனிச்சையாக அவன் என்ன சொல்கிறான் என்று புரிந்து கொண்டதை போல வாணி தன்னுடைய உதடுகளை பிரித்துக் கொடுக்க...
அந்த சிறு இடைவெளியை வீணாக்காமல் இறுக்கமாக உதட்டோடு உதடு வைத்து அவளுடைய வாயில் தேக்கி வைத்து இருந்த மதுவை அப்படியே உறிஞ்சி தனது வாய்க்குள் கொண்டு வந்து விட்டு அவள் முகத்தினை விடுவித்து விட்டு....
அவளைப் பார்த்து சிரித்துக் கொண்டே தனது வாயில் இருந்து மதுவை தொண்டைக்குள் இறக்கினான்.

அப்படி தொண்டைக்குள் இறக்கி விட்டு அவளைப் பார்த்து ஏதோ சாதித்தவனை போல ஒரு வெற்றி சிரிப்பு சிரிக்க...

முன்னறிவிப்பு எதுவுமின்றி திடீரென ராகவன இப்படி செய்வான் என்று எதிர்பாராத வாணி....ராகவனின் இந்த செயலில் சற்று கிறங்கித்தான் போனாள். நிஜமாகவே அவள் கண்களில் ஒரு மிரட்சி தெரிந்தது. ராகவன் தனது முகத்தை பிடித்த பிடியில் அவனது முரட்டுத் தனத்தை உணர்ந்து சின்னதாக ஒரு அச்சமும் அதே சமயம் அவனது முரட்டுத் தனத்தினால் ஒரு வித சந்தோசமும் உண்டானது.

பெண்ணுக்கே உரிய எச்சரிக்கை உணர்வோடு அவள் தன்னுடைய புறங்கையால் வாயை துடைத்துக் கொண்டே பின்னால் திரும்பி வாசல் படியை பார்த்தாள்.

அங்கே ஒரு வேளை அத்தை நிற்பார்களோ என்றுதான் அப்படி திரும்பி பார்த்தாள். அப்படியே சாந்தி இதை பார்த்து இருந்தாலும் கோப படுவதற்கு மாறாக சந்தோசம்தான் படுவாள் என்பது வாணிக்கு நன்றாகவே தெரியும் என்றாலும்.....ஏதோ ஒரு இனம் புரியாத அச்சத்தினால் அப்படி திரும்பி பார்த்தாள்.

'என்ன வாணி....அங்கே என்ன பாக்குற....?'என்று கேட்ட ராகவனை பார்த்து திரும்பி பார்த்து....நேருக்கு நேர் பார்க்காமல் சற்று தலையை குனிந்து கொண்டு....'என்ன அண்ணா....திடீர்னு இப்படி பண்ணிட்டீங்க....?' என்றாள்.

'இல்ல...வாணி.....அப்போ உன்னோட எச்சில் பட்ட இடத்துல வாயை வச்சு குடிச்சதை பாத்துட்டு ஆச்சரியமா கேட்டியே....அதான்....இப்படி ....'என்று சொல்லவந்ததை சொல்லாமல் பாதியில் நிறுத்த....
'அத்தை இதை பாத்திருந்தா என்ன ஆயிருக்கும்னு நினச்சு பாத்தீங்களா....?' என்று மீண்டும் அவனிடம் கேட்க....

அவள் சொல்வதிலும் நியாயம் இருக்கிறது என்று அப்போதுதான் அவனுக்கு உரைத்ததை போல...'ஆமா வாணி...நீ சொல்றது சரிதான்....இதை நான் நினச்சே பாக்கலை வாணி...ஏதோ ஒரு வேகத்துல இப்படி செஞ்சிட்டேன்....' என்று பாவம்போல முகத்தை வைத்துக் சொன்னான்.

'நாம அண்ணன் தங்கச்சி மாதிரி பழகுறோம்னு நினைச்சிதான் அத்தை இப்படி பேசிகிட்டு இருக்க சம்மதிச்சு இருக்காங்க......இதை எல்லாம் பாத்தாங்கன்னா கண்டிப்பா என்னை சத்தம் போடுவாங்க அண்ணா....'
'................................................'

'ஆனாலும் நீங்க ரொம்ப மோசம் அண்ணா....அண்ணனும் தங்கச்சியும் இப்படியா பழகுவாங்க....?'
அவனுக்கு என்ன சொல்வது என்று தெரியாமல் குழப்பத்தில் அவளை பார்க்க....

'நீங்க இப்படி செய்வீங்கன்னு நான் கொஞ்சம் கூட எதிர்பார்க்கவே இல்லை அண்ணா....'என்று சொன்னவளின் முகத்தில் ஒரு மெல்லிய புன்னகை ஓடியதை கண்ணுற்ற ராகவன்
....அதனால் சற்று தைரியம் வந்தவனை போல....'நான் செஞ்சது தப்புதான்....ஒத்துக்கிறேன்....ஆனா உனக்கு பிடிச்சு இருந்துச்சா வாணி....அதை சொல்லு.....'என்று அசட்டுத் தனமாக கேட்க...
தான் என்ன பேசுகிறோம்...இவர் என்ன சொல்கிறார் என்று நிஜமாகவே சற்று எரிச்சலுற்ற வாணி..
.'என்னண்ணா நீங்க....நான் என்ன கேக்குறேன்...நீங்க என்ன சொல்றீங்க....நீங்களே சொல்லுங்க....நாம இப்படி செய்றது அத்தைக்கோ இல்லை...சந்தியாவுக்கோ தெரிஞ்சா அவங்க ஒத்துப்பங்களா....?' என்று குரலை உயர்த்தாமல் அமைதியாகவே கேட்டாள்.

அவள் அப்படி கேட்டதை ராகவன் எப்படி புரிந்து கொண்டான் என்று தெரியவில்லை....அவனது கேள்வி அவளது சந்தோசத்தை பற்றியதாக மட்டுமே இருந்தது.

'அதெல்லாம் அப்புறம் பாத்துக்கலாம் வாணி....நான் கேட்டதுக்கு முதல்ல பதில் சொல்லு....'
'பாத்தீங்களா....திரும்ப திரும்ப அதையே சொல்றீங்க....'

இப்போது அவள் கேள்வியினால் சற்று எரிச்சலும் கோபமும் உண்டானதை போல முகத்தை டக்கென்று 'உம்'மென்று வைத்துக் கொண்டு அவளுக்கு பதில் சொல்லாமல் தலையை குனிந்து கொண்டிருந்த அவனை பார்த்து அவள் மேலும் கேட்டாள்.

'என்னண்ணா.....நான் கேட்டுகிட்டே இருக்கேன்....நீங்க அதுக்கு பதிலே சொல்ல மாட்டேன்றீங்க....?'
'.............................................................'
'அண்ணா....என்ன கோபமா....?'
'...............................................................'
'அண்ணா...ஏதாவது பேசுங்க அண்ணா....'

இம்மாதிரியான தருணங்களில் ஆண்களுடைய இந்த அசட்டுத் தனமாக கோபமும் பெண்களுக்கு பிடித்தமான ஒன்று என்பதை விட....பெண்களை உருக வைக்க இது ஒரு நல்ல டெக்னிக்....ஆனால் அதை ஆண்கள் தெரியாமலேயே செய்கிறார்கள்.

இப்போதும் ராகவன் அதே போல முகத்தை இறுக்கமாக வைத்துக் கொண்டு பதில் சொல்லாமல் இருக்கவே....அதை கண்டு நிஜமாகவே சற்று உருகிப் போன வாணி....அவனையே ஒரு நிமிடம் உற்றுப் பார்த்து விட்டு....

'சரின்னா....நான் என்ன சொல்லிட்டேன்னு இப்போ முகத்தை இப்படி தூக்கி வச்சுகிட்டுஇருக்கீங்க...இப்போ என்ன....எனக்கு பிடிச்சு இருந்துதா என்னன்னு உங்களுக்கு தெரியனும்....அவ்வளவுதானே...'என்று அவள் நிறுத்த.....ராகவன் அடுத்து அவள் என்ன சொல்லப் போகிறாள் என்று ஆவலோடு மௌனம் காக்க.....
'ரொம்ப பிடிச்சு இருந்திச்சு....போதுமா....உங்க மேல மட்டும் தப்பு இல்லையே....நீங்க அந்த மாதிரி வாயில வச்சு உறிஞ்சினப்போ அது எனக்கும்தானே பிடிச்சு இருந்திச்சு....அப்போ என் மேலயும்தானே தப்பு....?' என்று அவள் விளக்கம் சொல்வதை போல சொல்ல....
அந்த விளக்கம் அவனுக்கு சந்தோசத்தை உண்டு பண்ணினாலும் வேண்டுமென்று மேலும் கொஞ்ச நேரம் அதே போல 'உம்'மென்று இருக்க....
அவனது கோபம் இன்னும் குறைந்த பாடில்லையே என்று யோசித்தவாணி......
என்ன இருந்தாலும் தன்னை திடீரென மகிழ்வித்த அவனை பதிலுக்கு மகிழ்விக்க வேண்டும் என்று நினைத்த வாணி....'சரி அண்ணா....நான் அப்படி சொல்லியிருக்கக் கூடாது....வேணும்னா இன்னொரு தடவை அந்த மாதிரி குடிச்சுக்கோங்க...போதுமா...?' என்று சொன்னதை கேட்டு பட்டென்று நிமிர்ந்து பார்த்த ராகவனின் முகம் சந்தோசத்தில் மிளிர்ந்தது.

இத்தனை நேரம் கோபத்தில் ஒன்றும் பேசாமல் இருந்தவன்....இப்போது முகமெல்லாம் சந்தோசமாக ....'நிஜமாவா சொல்ற வாணி....?' கண்கள் விரிய கேட்டான். 'ம்ம்....நீங்கதான் நான் என்ன சொன்னாலும் பதில் பேசாம இருக்கீங்களே...' என்று செல்லமாக அவள் சிணுங்க....
'அப்போ உனக்கு விருப்பம் இல்லாமத்தான் சொல்றியா வாணி....?' என்று ஆதங்கம் நிறைந்த குரலில் கேட்க....'இல்லை...இல்லை...பிடிச்சு போய்தான் சொல்றேன்...'என்று உதட்டை சற்று சுளித்தபடி சொன்ன வாணி....

அவன் பார்த்துக் கொண்டிருக்கும்போதே அவளாகவே அந்த டம்ளரை மீண்டும் கையில் எடுத்து அவனை பார்த்துக் கொண்டே வாய் நிறைய உறிஞ்சி உதடுகளை குவித்து வாயை மூடிக் கொண்டு கண்களால் அவனுக்கு சைகை காட்ட....
ராகவன் இப்போது அனிச்சையாக அவளைத் தாண்டி வாசல் படியை ஒரு பார்வை பார்த்து விட்டு....இரு கைகளாலும் வாணியின் முகத்தை இறுக்கமாக பிடித்தபடி....அவள் முகத்தருகே தனது முகத்தை கொண்டு சென்று வாயோடு வாயை பொறுத்த....
அவள் முன்னைப் போலவே தனது உதடுகளை லேசாக விரித்துக் கொடுக்க....ராகவன் சென்ற முறை அவசரமாக உறிஞ்சியதை போல இல்லாமல்....மிகவும் நிதானமாக முன்னை விட அழுத்தமாக அவள் உதடுகளை கவ்விக் கொண்டு அவள் வாயில் இருந்த மதுவை மெதுமெதுவாக உறிஞ்சிக்கொண்டே மிக மிக அருகில் தெரிந்த அவளது முகத்தை பார்க்க...
அவளோ தனதுஇரண்டு கண்களையும் மூடிய நிலையில் அந்த சுகத்தை மெய்மறந்து அனுபவித்துக் கொண்டிருந்தாள்.

இது ஒரு அண்ணன் தங்கை செய்யக்கூடிய காரியம்தானா...என்று அந்த நிலையிலும் ராகவனின் மனதில் ஒரு சின்ன சலனம் உண்டாக.....
அவளுடைய அருகாமையும் நெருக்கமும் மதுவின் லேசான போதையும் ....அவனுக்கு உண்டான அந்த சலனத்தை ஓட ஓட விரட்டியது.

அரை நிமிடத்துக்கும் மேலாக அவளது வாயை விடாமல் கவ்வி மதுவை குடித்து விட்டு....அவள் முகத்தை இறுக்கி பிடித்திருந்த தனது பிடியை தளர்த்தி அவளிடம் இருந்து சற்று விலகி மீண்டும் அவளைப் பார்க்க.....
அவள் இன்னும் கண்களை திறக்கவில்லை.

[manigopal]

சன் தொலைக்காட்சியில் 'வாணி ராணி' முடிந்து விடவே சுவற்றில் எதிரே தொங்கிய கடிகாரத்தை பார்த்தாள் சாந்தி.. மணி பத்து ஆகி இருந்தது.
இதுக ரெண்டும் இன்னுமா பேசிகிட்டு இருக்கு....இல்ல...ஒரு வேளை அதுக்கு மேல வேற ஏதாவது நடந்துகிட்டு இருக்கா...என்று சாந்திக்கு அவர்களை பற்றிய சிந்தனை எழ....அங்கே மீண்டும் போய் பார்க்கலாமா என்று தோன்றியது. ..ஆனால் அந்த எண்ணத்தை உடனே மாற்றிக் கொண்டாள்.

அந்த மாதிரி ஏதாவது நடக்க வேண்டும் என்றுதானே ராகவனை அங்கே வைத்து மது அருந்த சம்மதித்து வாணியையும் அவனோடு பேசிக் கொண்டிருக்கச் செய்து இந்த மாதிரி ஒரு ஏற்பாடு செய்து இருக்கிறோம்....அப்படி ஏதாவது நடந்தாலும் நடக்கட்டுமே....வீணாக நாம் இப்போது எழுந்து அங்கே போனால் காரியத்தை கெடுத்ததை போல ஆகி விடுமே .... ஆனாலும் பத்து மணிக்கு மேலே ஆகிறதே...என்று யோசித்த சாந்தி....சரி...நேரம் ஆனால்தான் என்ன....? அங்கே யார் வரப் போகிறார்கள்....? அடுத்த வீட்டில் நல்ல வேளையாக அந்த பாக்கியம் இல்லை....ரேவதிக்கும் நடு ராத்திரி நேரத்தில் விழித்துக் கொள்ளும் பழக்கம் கிடையாது. ஆகவே அவர்களாக எப்போது எழுந்து வருகிறார்களோ அப்போதே வரட்டும்......... எல்லாம் நல்லபடியாக நடந்தால் சரி....என்று அந்த யோசனைக்கு முற்றுப் புள்ளி வைத்த சாந்திக்கு பசி எடுத்ததால் அருகே இருந்த பிரியாணி பார்சலை பிரித்து சாப்பிடத் தொடங்கினாள்.

இன்று இரவுக்குள் ராகவனுக்கும் வாணிக்கும் இடையே 'அது' நடக்க வேண்டும் என்று ஆசையோடு சாந்தி சாப்பிடத் தொடங்க....அங்கே வெளியே ராகவனும் வாணியும் மிகவும் நெருக்கமாக உட்கார்ந்து இருந்தார்கள்.

வாணிக்கு ஒரு மிடறு மது குடித்து இருந்ததால் உண்மையிலேயே அவளுக்கு லேசாக தலை கிருகிருப்பதை போல இருந்தது. அது போதாதென்று ராகவன் அவளுடைய தோளை சுற்றி கையை போட்டு அணைத்தபடி இருக்க...அவள் அவனுடைய தோளில் தலையை சாய்த்தபடி உட்கார்ந்து இருந்தாள்.

இரண்டு முறை அவன் அவளுடைய வாயோடு வாய் வைத்து உறிஞ்சி விட்டதன் காரணமாக மதுவின் போதையோடு காம போதையும் அவளை மெல்ல மெல்ல ஆக்கிரமிக்க தொடங்கி இருந்தது. அண்ணன் தங்கை என்ற உறவை இருவருமே மறந்த நிலையில் இருந்தார்கள்.

வாணியின் தலை முடியில் ராகவனின் முகம் புதைந்த மாதிரி இருக்க....அவன் தனது முகத்தை சற்று எதிர்பக்கமாக திருப்பி கொஞ்சம் மிச்சமிருந்த சிகரெட்டை வாயில் வைத்து ஒரு இழுப்பு இழுத்து புகையை வெளியே விட்டவன் ... மீண்டும் முகத்தை திருப்பி அவளுடைய கூந்தலில் புதைந்த மாதிரி வைத்துக் கொண்டு அவளுடைய காதில் மெதுவாக சொன்னான்.

'என்ன வாணி....எதுக்கு எதுவும் பேசாம இருக்க....?'
'நான் என்ன பேச....?'
'ஏதாவது பேசேன்....'
'அதான்....நான் என்ன பேச....நீங்கதான் என்னை பேச விடாம பண்ணிட்டீங்களே...?'
'நான் என்ன செஞ்சேன் வாணி..?'
'நீங்க என்ன செய்யலை....?'
'அப்படி நான் என்ன செஞ்சேன்.....?'
'போங்க அண்ணா....உதடெல்லாம் என்னமா வலிக்குது தெரியுமா...?'
'ஐயோ...ரொம்ப வலிக்குதா....?'
'ம்ம்....'
'எங்க காட்டு பாக்கலாம்...?' என்று சொன்னவன் அவளது முகத்தை ஒரு கையால் தன்னை நோக்கி திருப்ப அவளோ இன்னும் கண்ணை திறக்காமல் இருந்தாள்.

இப்போது இருவரின் முகமும் மிக மிக நெருக்கமாக இருக்க....அந்த நிலா வெளிச்சத்தில் அவளுடைய முகம் அவனை ஒரு பரவச நிலைக்கு கொண்டு சென்றது. அவளுடைய அந்த மாசு மருவில்லாத செதுக்கிய சிற்பத்தை போல இருந்த முகத்தை அரை நிமிடம் கண்ணிமைக்காமல் பார்த்தவன்....தன்னை கட்டுப்ப் படுத்த முடியாமல் தனது வாயை மீண்டும் அவளுடைய வாயை நோக்கி கொண்டு போய் அவளுடைய உதட்டில் மிக மிக மிருதுவாக ஒரு முத்தமிட்டான்.

கண்களை மூடியிருந்த நிலையிலும் அவனது முகம் தன்னை நோக்கி வருவதை உணர்ந்தாலும் அதை முழுமனதோடு எதிர்பாத்து காத்திருந்த வாணிக்கு அவன் கொடுத்த அந்த முத்தம் மிக மிக இன்பமாக இருந்தது. அதனால் அவளாகவே தனது உதடுகளை மெல்ல திறந்து கொடுக்க....அப்படி திறந்த உதடுகளில் கீழ் உதட்டை ராகவன் தனது வாயால் கவ்வி...முதிலில் ருசி பார்ப்பதை போல மென்மையாக சுவைத்து விட....அவளிடம் இருந்து ''ம்ம்ம்...'என்ற முனகல் வெளிப்பட்டது.

அவனது அந்த உதட்டு சுவைப்பினை அவளும் விரும்பி அனுபவிக்கிறாள் என்று அவனுக்குப் புரிய....மூடியிருந்த அவளது கண்களை பார்த்தபடியே தனது வாயால் லேசாக திறந்து இருந்த அவளது வாயை சற்று அழுத்த...அவனது விருப்பத்தை உணர்ந்து அவளும் தனது வாயை மேலும் கொஞ்சம் விரித்து கொடுக்க...ராகவன் தனது நாக்கை அவள் வாய்க்குள் நுழைத்தான்.

இருவருமே மது அருந்தியிருந்தபடியால் மதுவாடை அவர்களுக்கு ஒரு பொருட்டாக தெரியவில்லை.
வாய்க்குள் நுழைத்த நாக்கை அவளது நாக்கோடு பிண்ணுவதை போல செய்தும் .....துழாவியும் ராகவன் விளையாட தொடங்க... அதனால் உண்டான உணர்ச்சியை அடக்க முடியாமல் அதுவரை ஒரு கையை பக்கவாட்டிலும் ஒரு கையை தனது மடியிலும் வைத்து இருந்த வாணி.....உணர்ச்சியை கட்டுப் படுத்த முடியாமல் தானாகவே இரு கைகளாலும் ராகவனின் இரு புஜங்களை பற்றினாள்.

அவள் ராகவனின் புஜங்களை பற்றி பிடித்ததும் ... ராகவனும் அவள் தோளைச் சுற்றிப் போட்டிருந்த தனது கையால் அவளை சற்று இறுக்கி தன்னோடு சேர்த்து அணைத்தான்.

கால்களை தொங்கப் போட்டுக் கொண்டு இருந்தநிலையில் இடுப்புக்கு மேலே இருவரும் உடலோடு உடல் ஒட்டி இருப்பதை போல நெருக்கமாகி விட....நைட்டியில் ஜிப் இரங்கி இருந்ததால் வாணியின் திரட்சியான முலைகள் ராகவனின் மார்பில் பட்டு அழுந்தியது.

அதனால் வாணியின் உடம்பில் இப்போது ஒரு புதிய கிளர்ச்சி உண்டாக.....ம்ம்ம் ... என்று முன்னை விட சத்தமாக முனகினாள். ஹாலுக்குள் உட்கார்ந்து சாப்பிட்டுக் கொண்டிருந்த சாந்தி தண்ணீர் குடிக்க வேண்டுமென்று மெதுவாக நடந்து கிச்சனுக்குள் வந்து தண்ணீர் பாட்டிலை எடுக்கப் போக....அவளுக்கும் வாணியின் அந்த ...ம்ம்ம்.....என்ற ரீங்காரம் கேட்டது. அவளுக்கு புரிந்து போயிற்று. தான் எதிர்பார்த்த மாதிரி ஏதோ அங்கே நடந்து கொண்டு இருக்கிறது என்று புரிந்த சாந்திக்கும் உடம்பில் உஷ்ணம் ஏறியதை போல உணர்ந்தாள்.

வாணி இப்படி முனகுகிறாள் என்றால் அதற்குள் ராகவன் அவளை 'அது' செய்ய ஆரம்பித்து விட்டானா....அந்த இன்ப வேதனையில்தான் வாணி முனகுகிறாளா....என்று எண்ணிய சாந்தி அங்கேயே கொஞ்ச நேரம் நின்று மேலும் ஏதாவது சத்தம் கேட்கிறதா என்று கவனித்தாள்.

ஆனால் அதன் பிறகு வேறு எதுவும் சத்தம் கேட்க வில்லை....
ஆகவே மீண்டும் பூனை நடை நடந்து வாசல்படியின் அருகே போய் நின்று தலையை வெளியே நீட்டி அங்கே பார்க்க....ராகவனும் வாணியும் ஒருவர் மீது ஒருவர் சாய்ந்த நிலையில் கட்டிப் பிடித்து வாயோடு வாய் வைத்து முத்தமிட்டுக் கொண்டிருப்பதை கண்டாள்.

அந்த காட்சியை கண்ட சாந்திக்கும் கொஞ்சம் கொஞ்சமாக அந்த உணர்ச்சி எழத் தொடங்கியது. என்ன நினைத்தாளோ....தலையை டக்கென்று உள்ளே இழுத்துக் கொண்டு திரும்பி நடந்து தண்ணீர் பாட்டிலை எடுத்து மடமடவென்று குடித்து விட்டு மீண்டும் ஹாலுக்குள் வந்து கட்டிலில் அமர்ந்து கொண்டாள்.

தான் நினைத்தமாதிரி அங்கே 'அது' நடக்க வில்லை என்றாலும் இருவரும் மெய்மறந்த நிலையில் இருப்பதை கண்ட சாந்திக்கு உடல் ஒரு மாதிரி தகிக்க தொடங்கியது. அவர்கள் முத்தமிட்டு கொண்டிருப்பதை பார்ப்பதற்கே நமக்கு இப்படி ஒரு சுகம் கிடைக்கிறதே .... அப்படி என்றால் அவர்கள் இருவரும் புணர்ந்து கொண்டிருக்கும் நேரத்தில் பார்த்தால் எப்படி இருக்கும் என்று தனக்குள்ளே கற்பனை செய்து பார்த்தாள்.

தனது மருமகள் மல்லார்ந்து படுத்தநிலையில் இரண்டு கால்களையும் விரித்து கொண்டு இருக்க...ராகவன் அவளது கால்களுக்கு நடுவே குப்புறப் படுத்துக் கொண்டு தனது இடுப்பை உயர்த்தி உயர்த்தி அவளை புனருவதை போல அவளது கற்பனை விரிய....மெனோபாஸ் ஆன நிலையிலும் அந்த வயதிலும் அங்கே அந்த இடத்தில் ஏதோ கசிவதை போல உணர்ந்தாள்.

ஐயோ...இதென்ன....இப்படி எல்லாம் ஆகிறது.....இப்படி எல்லாம் நடந்து எத்தனை காலம் ஆகிறது....என்று யோசித்தவளுக்கு அதற்கு மேல் சாப்பிடத் தோன்றவில்லை. அவளது மனம் முழுக்க வெளியே இருக்கும் அந்த இருவர் மேல்தான் இருந்தது.

ராகவனும் வாணியின் மிகவும் நெருக்கமாக அணைத்தபடி முத்தமிட்டு கொண்டிருக்க....ராகவனின் கை மெதுவாக தோளில் இருந்து பக்கவாட்டில் இறங்கி அவளது அக்குளுக்கு அருகே வருட....நைட்டியில் இருந்து வெளியே வந்திருந்த அவளது முலை அவனது கையில் பட... என்னவென்று சொல்ல அந்த தருணத்தை....? வாணிக்கு டக்கென்று உடலை தூக்கிப் போட்டதை போல உதறியது.

அதனால் அவள் ராகவனின் புஜங்களை பற்றி இருந்த கைகளை பதற்றத்தோடு எடுத்து அவனது பிடியில் இருந்து விலகுவதை போல உடலை பின்னுக்கு இழுக்க....நாம் கொஞ்சம் ஓவராகத்தான் போய் விட்டோம் என்று தனக்குள்ளே நினைத்துக் கொண்ட அவள் மேலிருந்து கையை எடுத்து விட்டு....அவளிடம் மெதுவாக....
'என்ன வாணி....எதுக்கு இப்படி பதட்டமா இருக்கே...?' என்று கேட்க....வாணி தன்னை ஆசுவாசப் படுத்திக் கொள்வதை போல நன்கு மூச்சை உள்ளிழுத்து வெளியே விட்டு விட்டு அவனுடைய முகத்தை பார்க்காமல் ...'வாங்க அண்ணா...சாப்பிட போலாம்...நேரமாயிட்டு....'என்று சொல்ல....
ராகவனும் இதற்கு மேல் அவளிடம் எதுவும் பேச வேண்டாம் என்று எதுவும் பேசாமல் 'ம்ம்..சரி..வாணி...ஒரு அஞ்சு நிமிஷம்...'என்று கெஞ்சுவதை போல சொன்ன ராகவனை பார்த்து....'ம்ம்..' என்று மட்டும் சொல்லி விட்டு அவனுக்காக காத்து நிற்பதை போல ஒன்றும் பேசாமல் நிற்க....

ராகவன் அந்த டம்ளரில் மீண்டும் மதுவை ஊற்றி அவசரம் அவசரமாக குடித்து காலி செய்து விட்டு அந்த பாட்டில், டம்ளர் மற்றவர்களை கையில் எடுக்கப் போக.....அதைப் பார்த்து....'ம்ம்...விடுங்க...நான் எடுத்துட்டு வர்றேன்...'என்று சொன்ன வாணி...குனிந்து அனைத்தையும் இருகைகளிலும் எடுக்க...பாட்டிலை ராகவன் எடுத்துக் கொண்டான்.

எல்லாவற்றையும் எடுத்துக் கொண்டு வாணி திரும்ப....'ஒரு நிமிஷம் வாணி...' என்று ராகவனின் குரல் கேட்டு அவனை திரும்பி பார்த்தாள்.
'திடீர்னு கிளம்ப சொல்லிட்டியே....என் மேல எதுவும் கோபம் இல்லியே...?' என்று பாவம் போல முகத்தை வைத்துக் கொண்டு கேட்ட....
அவள் அவனை பார்த்து முகத்தில் எவ்வித பாவனையையும் வெளிப்படுத்தாமல்....
'அதெல்லாம் ஒண்ணுமில்லை....இதுக்கு மேல இங்க இருக்க வேண்டாம்....அத்தை தப்பா நினைப்பாங்க...'என்று மட்டும் சொல்ல...ராகவனும் அதற்கு மேல் எதுவும் பேச வில்லை....வாணி முதலில் வாசல் படியேறி உள்ளே போக...ராகவன் அவளை தொடர்ந்து உள்ளே போனான்.

தானும் ராகவனும் அங்கேயே இன்னும் எத்தனை நேரம் இருந்தாலும் என்ன நடந்தாலும் அத்தை எதுவும் சொல்ல மாட்டார்கள் என்று வாணிக்கு நன்றாக தெரியும்.... அப்படி ஏதாவது நடப்பதற்காகத்தானே அவர்களும் காத்துக் கொண்டிருக்கிறார்கள்.

ஆகவேதான் வாணியும் அத்தனை நேரம் ராகவனோடு அப்படி நெருக்கமாக இருந்தாள். அவளுக்கும் காம உணர்ச்சி மிகுதியாகி ராகவனோடு சுகித்திருக்கலாம் என்றுதான் ஆசைப் பட்டாள்.

அதனால்தான் அவன் தன்னை முத்தமிட்டு வாய்க்குள் வாயை வைத்து சுவைப்பதற்கும் ஒத்துழைத்தாள். அதற்கு மேலும் ஏதாவது செய்ய மாட்டானா என்றுதான் ஆசைப்பட்டாள்.

ஆனால் என்னவோ தெரியவில்லை.... அவனது கை தன்னுடைய முலையில் பட்டவுடன் ஏதோ ஒன்று அவளை தடுத்து விட்டது. இதுவரை ராகவனோடு இத்தனை நெருக்கமாக இருந்தது இல்லை என்பதால் தோளில் கையை வைத்ததற்கும் அனைத்து முத்தம் கொடுத்ததற்கும் ஒத்துழைத்த வாணிக்கு அவன் தன்னுடைய முலையில் கையை வைத்ததும் ஏதோ ஒரு உள்ளுணர்வு விழித்துக் கொண்டதை போல தெரிய....அவள் அவனிடம் இருந்து அப்படி பதட்டமாக விலகினாள்.

அவள் அதை விரும்பாமல் இல்லை...ஆனால் அவள் அதற்கு இன்னும் தயாராகவில்லை என்பதுதான் காரணம். ஆயினும் அவள் அந்த ஸ்பரிசத்தை விரும்பினாள். ஆகவே அவள் எதுவும் மேற்கொண்டு பேசாமல் வீட்டுக்குள்ளே போக...அவளைத் தொடர்ந்து ராகவனும் உள்ளே போக....ஹாலுக்குள் உட்கார்ந்திருந்த சாந்தி அவர்களைப் பார்த்து....
'என்ன அதுக்குள்ளே வந்துட்டீங்க...அண்ணனும் தங்கச்சியும் அப்படி என்ன இவ்வளவு நேரம் பேசிகிட்டு இருந்தீங்க...?' என்று சாதாரணமாக கேட்டாள்.

தான் பார்த்ததை வெளிக்காட்டாமல் சாதாரணமாகவே கேட்டாள்.
'பசி எடுத்திட்டு அத்தை....அதான் ...' என்று அவளைப் பார்த்து சொன்ன வாணியை சாந்தி பார்த்த பார்வையில் என்னவோ கேட்பதை போல இருந்தது. ஆனால் வாணி பதில் எதுவும் சொல்லாமல் நிற்க...'சரி..சரி..வாங்க....பத்து மணிக்கு மேல ஆயிட்டு...எனக்கு பசி தாங்க முடியல...அதான் நான் சாப்பிட ஆரம்பிச்சுட்டேன்...'என்று சொல்லிக் கொண்டே மற்ற இரண்டு பார்சல்களையும் எடுத்து நகர்த்தி வைக்க....
இருவரும் அங்கே உட்கார்ந்து சாப்பிட்டு முடித்தார்கள்.

மீதம் வைத்திருந்த சாப்பாட்டை சாந்தியும் எடுத்து அவர்களோடு சேர்ந்து சாப்பிட்டாள். சாப்பிட்டு முடிக்கும்வரை மூவருக்குமிடையில் அவ்வளவாக எந்த சம்பாஷனையும் நடக்க வில்லை.

ராகவனுக்கு என்ன பேசுவதென்று தெரியவில்லை... வாணி டக்கென்று பாதியிலேயே எழுந்து வந்து விட்டதால் அவனுக்கு அதுவரை இருந்த போதையும் கிளர்ச்சியும் முழுவதும் இறங்கி விட்டதை போல இருந்தது. தன்னோடு நன்கு ஒத்துழைத்த வாணி...எதற்காக அப்படி திடீரென விலகி எழுந்தால் என்று அவனுக்கு புரியவில்லை.

கூடவே...தான் அவசரப் பட்டு விட்டோமோ என்றும் அவனுக்கு தோன்றியது. அத்தனை நெருக்கமாக இருந்து முத்தமிட்டுக் கொண்டிருந்தவர்கள் எதற்காக இத்தனை விரைவாக திரும்பி வந்து விட்டார்கள் என்று யோசித்தபடியே சாந்தி இருக்க....வாணியின் மனம் அலைபாய்ந்து கொண்டிருந்தது.

ராகவனோடு நெருக்கமாக இருக்க தனக்கு விருப்பம் இருந்தும் திடீரென அவன் கையை அங்கே வைத்ததும் எதற்காக அப்படி அவனை விலக்கி விட்டோம் என்று வருத்தமாக இருந்தது. அதற்கெல்லாம் ஆசைப்பட்டுதானே அவனுடன் அத்தனை நெருக்கமாக இருந்தோம்....பிறகு எதற்காக அப்படி திடீரென அவன் பிடியில் இருந்து விலகினோம் என்று வருந்தியபடியே சாப்பிட்டாள். மூவரும் ஒருவழியாக சாப்பிட்டு முடித்து கைகழுவி விட்டு ஒருவரை ஒருவர் பார்க்க....

'அப்போ நான் உறங்கப் போறேன் அக்கா..'.என்று ராகவன் சாந்தியை பார்த்து மெதுவாக சொல்ல...சாந்திக்கு சற்று ஏமாற்றமாகத்தான் இருந்தது. அவளுக்குமட்டுமல்ல...வாணிக்கும்தான்....

[manigopal]

ஆனால் சாந்திக்கு அவனை போகச் சொல்ல இஷ்டமில்லை. போகிறேன் என்று சொன்ன ராகவனுக்கும் அங்கே இருந்து போவதற்கு இஷ்டம் இருப்பதை போல தெரியவில்லை.

காரணம் 'போகிறேன்' என்று சொன்னவன் அங்கே இருந்து நகராமல் சாந்தியின் முகத்தை பார்த்துக்கொண்டே நிற்க...சாந்தி அவனைப் பார்த்து....'அங்க போயி உடனே படுக்கத்தானே போற...படுத்தாலும் உனக்கு உறக்கம் வருமா....நீ இப்படி ட்ரிங்க்ஸ் பண்ணினா ரொம்ப நேரம் முழிச்சு இருப்பியே...' என்று சொல்லி விட்டு அவன் முகத்தையே பார்க்க....அந்த போதையிலும் அவனுக்கு அவள் சொன்னது ஆச்சரியமாக இருந்தது. கிச்சனுக்கு போய் கைகழுவி விட்டு வந்த வாணி டிவியின் அருகே நின்று அவர்கள் பேசுவதை கவனிக்கலானாள்.

'என்னக்கா சொல்றீங்க....? அதெப்படி உங்களுக்கு தெரியும்....?'
'ம்ம்...இது சொல்லியா தெரியனும்.....உங்க வீட்டுக்கும் எனக் வீட்டுக்கும் நடுவுல இந்த ஜன்னல் மட்டும்தான இருக்கு.....அங்க பேசுறது எல்லாம் இங்க தெளிவா கேக்குமே...?'
'அப்படியா சொல்றீங்க...'
'ஆமாம்....டீவீ ஓடிகிட்டு இருக்குற நேரத்துல அப்படி ஒன்னும் கேக்காது....பத்து மணிக்குமேல எல்லாமே தெளிவா கேக்கும்....' கடைசி மூன்று வார்த்தைகளை கொஞ்சம் அழுத்தியே சொன்னாள்.

'எல்லாமேன்னா....எல்லாமே கேக்குமா அக்கா...?'
அவன் எதை சுட்டிக் காட்டி கேட்கிறான் என்று சாந்திக்கும் தெரியும்.....வாணிக்கும் தெரியும்....
ஆகவே அவன் அப்படி கேட்டவுடன் மாமியாரும் மருமகளும் ஒருவரை ஒருவர் பாத்து சிரித்துக் கொண்டார்கள். அதை ராகவனும் கவனித்தான்.

'என்ன அக்கா....நான் கேட்டதுக்கு பதில் சொல்லாம இப்படி சிரிக்கீங்க...?'
'ஆமா தம்பி....எல்லாமே கேட்கும்....'
'ஐயோ....அப்படியா.....அப்படின்னா....சந்தியாவும் நானும் பேசுறது எல்லாம் தெளிவா கேக்குமா....எல்லாத்தையும் கேட்டு இருக்கீங்களா...?'
'ஆமா தம்பி....'

வீணா சட்டென்று கிளம்பி உள்ளே வர முனைந்தபோது அவளை கொஞ்சம் வெயிட் பண்ண சொல்லி விட்டு மீண்டும் கொஞ்சம் மதுவை ஊற்றி அவசரம் அவசரமாக குடித்து விட்டு வந்த ராகவனுக்கு .... சாப்பிட்டு முடித்ததும் கொஞ்சம் கொஞ்சமாக போதை அதிகமாகிக் கொண்டுதான் இருந்தது. அவன் வழக்கமாக குடிப்பதை விட....இன்று கொஞ்சம் அதிகமாகத்தான் குடித்து விட்டான். காரணம் அந்த மிலிட்டரி பாட்டில் மதுவின் சுவை அவனுக்கு ரொம்ப பிடித்துபோனது.

சாந்தி சிரிப்பு மாறாமல் 'ஆமா தம்பி...'என்று சொல்ல....'ஐயையோ அக்கா... எனக்கு இதுவரை இதை பத்தின யோசனையே இல்லியே....?'
'ம்ம்....ட்ரிங்க்ஸ் பண்ணினா உனக்குத்தான் வேற எதை பத்தியும் யோசிக்கவே தோனாதே....'என்று சொல்லி விட்டு கொஞ்சம் சத்தமாகவே சாந்தி சிரிக்க...வாணியும் அவளோடு சேர்ந்து அதே போல சிரித்து விட்டாள்.

அவர்கள் இருவருக்கும் அவன் வாரம் ஒரு முறை மது குடித்து விட்டு அன்று இரவு எவ்வளவு நேரம் சந்தியாவுடன் சுகித்திருப்பான் என்பதும் அந்த நேரங்களில் சந்தியாவிடம் எப்படி எல்லாம் முரட்டு தனமாக நடந்து கொள்வான் என்பதும் எப்படி எல்லாம் அசிங்கமான வார்த்தைகளாக பேசுவான் என்பதும் இருவருக்கும் நன்றாக தெரியும்.....

ஜன்னல் கதவின் வழியாக கேட்பது மட்டுமல்லாமல் மறுநாள் சந்தியா வந்து ஒன்று விடாமல் ஒப்புவிப்பதாலும் ராகவனுக்கும் சந்தியாவுக்கும் இடையில் நடப்பதெல்லாம் ஒன்றுவிடாமல் இவர்களுக்கு தெரியும்... ராத்திரி நடந்ததை எல்லாம் மறுநாள் இவர்களிடம் வந்து ஒன்று விடாமல் சொல்வதில் சந்தியாவுக்கு அப்படி ஒரு சந்தோசம். எதையும் மறைக்க மாட்டாள்.

'என்னக்கா சொல்றீங்க...அப்படினா இந்த ஜன்னல் கதவு வழியா எல்லாமே கேட்டு இருக்கீங்களா... சந்தியாவும் இதை பத்தி என்கிட்டே சொன்னதே இல்லியே...அவளுக்கும் இது தெரியாதா....?'
'ம்ம்...அதெல்லாம் அவளுக்கு தெரியும்.....'
'அப்படின்னா.....?'
'அப்படின்னா....என்ன....இப்போ தெரிஞ்சாதான் என்ன தம்பி....நானும் இவளும் என்ன கல்யாணம் ஆகாத சின்னப் பொண்ணுகளா என்ன...? இல்ல எங்களுக்குத்தான் இதெல்லாம் தெரியாதா.... '

அவளுடைய கேள்விக்கு என்ன பதில் சொல்லவென்று தெரியாமல் சாந்தியையும் வாணியையும் அசடு போல பார்க்க....'என்ன தம்பி அப்படி பாக்குற....எல்லாம் தெரியும்....அதனாலதான் கேட்டேன்...இப்பவே படுக்க போரேன்னு போறியே....போய் உறக்கம் வராம முளிச்சுக்கிட்டுதானே இருக்கப் போற....அதுக்கு பதில் இங்க கொஞ்ச நேரம் பேசிகிட்டு இருந்துட்டு போயேன்னுதான் சொன்னேன்....'

அங்கே இங்கே என்று பேச்சை வளர்த்தாலும் சாந்தி முத்தாய்ப்பாக தான் சொல்ல வந்ததை சரியான இடத்தில் சொல்லி விட்டு வாணியை ஓரப் பார்வையில் பார்க்க....வாணிக்கு அத்தையின் மறுமுயற்சி புரிய அவளும் அமைதியாக சிரித்துக் கொண்டே ராகவன் என்ன பதில் சொல்லப் போகிறான் என்று எதிர்பார்த்தாள்.

'ம்ம்..அக்கா...அப்படின்னா....நான் பேசுறதெல்லாம் கூட கேக்குமா...?' என்று பரிதவிப்புடன் கேட்டவனைப் பார்த்து ... அடக்க முடியாமல் சிரித்துக் கொண்டே பதில் சொன்னாள்.

'ஆமாம்ப்பா.....அதான் அங்க நடக்குறது பேசுறது எல்லாம் நல்லா தெளிவா கேக்கும்னு மொத்தமா சொல்லிட்டேனே....அப்புறம் எதுக்கு ஒவ்வொண்ணா கேட்டுகிட்டு இருக்கே... ...அது மட்டுமில்ல தம்பி.....சந்தியாதான் இங்க வந்து எல்லாத்தையும் ஒண்ணு விடாம சொல்வாளே...'

சாந்தி இப்படி சொன்னவுடன் ..... என்னதான் போதையில் இருந்தாலும் அவனுக்கு ஒரு வித கூச்சம் தோன்ற...

'ஐயோ...அக்கா...எனக்கு ஒரு மாதிரியா இருக்கு.....நான் போறேன்...அக்கா...'என்று லேசாக குறையபடி சொல்லி விட்டு முன்னறையை நோக்கி நகர முயன்றவன் எதிர்பாராமல் சற்று தள்ளாட....அருகே நின்ற சாந்தி ஒரு கையால் அவனை தாங்கிப் பிடித்துக் கொண்டு

'பாத்தியா இதுக்குத்தான் சொன்னேன்...கொஞ்சம் நேரம் இருந்து பேசிட்டு அப்புறமா போ...நாளைக்கு சனிக்கிழமை .. லீவுதானே...அதனால கொஞ்ச நேரம் பேசிகிட்டு இருக்கலாம்....இல்லை....கேரம் விளையாடலாம்....நீயும் கொஞ்சம் நிதானமாயிட்டு அப்புறமா போ....இல்லைன்னா இங்கியே படுத்துக்கோ....' என்று சொன்னாள்.

சாந்தி சொன்ன அந்த கடைசி வார்த்தைககளை கேட்ட ராகவன்.....'ஐயோ...அக்கா...அதெல்லாம் வேண்டாம்....நீங்க சொன்ன மாதிரி கொஞ்ச நேரம் பேசிகிட்டு இருக்கலாம்...ஆனா இங்க எல்லாம் வேண்டாம்...நான் அங்கியே போய் படுத்துக்கிறேன்....'
'எதுக்கு தம்பி அப்படி சொல்றே...? நாங்க என்ன உன்னை கடிச்சு திங்கவா போறோம்....?' என்று வேண்டுமென்றே அப்படி கேட்டாள்.

சாந்தியின் ஒவ்வொரு பேச்சையும் கவனித்துக் கொண்டிருந்த வாணிக்கு சாந்தியின் இந்த கடைசி கேள்வியை கேட்டவுடன் வாணிக்கு பாதி அளவே குறைந்து இருந்த அந்த மாதிரியான கிறுகிறுப்பு மீண்டும் தலைதூக்குவதை போல உணர்ந்தாள். நமக்காக இந்த அத்தை எத்தனை சிரமப் படுகிறாள் என்று அத்தை மேல் ஒருபுறம் அபரிதமான அன்பும் கூடிக் கொண்டே போனது.

அதற்கு ஏற்றார்போல ராகவன் சொன்னபதில் இன்னுமும் அவளை கிறுகிறுக்கச் செய்தது. வழக்கத்தை விட இன்று சற்று அதிகமாக குடித்து இருந்த ராகவனுக்கு தான் சொல்வது சரியா தவறா என்றெல்லாம் தெரியவில்லை...போதையில் கண்கள் லேசாக சொருக ஏதோ ஒரு அசட்டு தைரியத்தில் சாந்தி சொன்னதற்கு பதில் சொல்லும் விதமாக அப்படி சொன்னான்.

'நீங்க என்ன கடிச்சு திங்க மாட்டீங்க....ஆனா நான் உங்களை கடிச்சு சாப்பிட்டுருவேனோன்னு பயமா இருக்கு அக்கா....'

அதை சொல்லி விட்ட பிறகும் அவனுக்கு தான் சொன்னது சரியா தவறா என்றே தெரிய வில்லை....ஆகவே தான் சாந்தியின் கேள்விக்கு சரியான விதத்தில் பதில் சொல்லி விட்டோம் என்ற இறுமாப்பில் நிற்பவனை போல சாந்தியை பார்த்து பாதி சொருகிய கண்களால் ஒரு கர்வப் பார்வை பார்த்தான்.

இந்த மாதிரியான பதிலைத்தான் சாந்தியும் எதிர்பார்த்தாளோ என்னவோ... அவனது பதிலையும் அதை தொடர்ந்து அவனது அந்த பொதியில் திளைத்த பார்வையையும் பார்த்து சிரித்துக் கொண்டே ''அதனால் என்ன தம்பி....சாப்பிட்டா சாப்பிட்டுக்கோ..'என்று சொல்லிக் கொண்டே அவனை கட்டிலை நோக்கி நகர்த்த....அவனும் அதற்கு அனுசரணையாக கட்டிலை நோக்கி இரண்டடி நடந்து போய் அந்த கட்டிலில் தொப்பென்று அமர்ந்தான்.

அவன் அப்படி தொப்பென்று உட்கார்ந்ததால் அவனை பிடித்து இருந்த சாந்தியின் புடவை தலைப்பு இசகுபிசகாக அவன் கையில் மாட்டிக் கொண்டதால் ... அவன் உட்கார்ந்த வேகத்தில் அந்த புடவை தலைப்பு சர்ரென்று உருவி அவன் மடியிலேயே விழுந்தது.

ஏற்கனவே சொன்ன மாதிரி சாந்திக்கு வயதுதான் 52 ஆகி இருந்ததே தவிர அவளது உடற்கட்டு மிக கச்சிதமாக இருந்ததால் அவளை பார்ப்பவர்கள் 40 வயது என்றுதான் சொல்வார்கள்.

அப்படி ஒரு அம்சமான உடற்கட்டு அவளுக்கு. அவளது கணவர் இறந்த போன பிறகு பிரா போடும் பழக்கம் அவளுக்கு இல்லை.......அது போறாதென்று லைனிங் கிளாத் இல்லாமல் மெல்லிய துணியில் தைக்கப் பட்டிருந்த ப்ளவுஸ் அணிந்திருந்தாள் .

ஆகவே அவளது மார்புக் கலசங்கள் இன்னும் கட்டுக் குலையாமல் இருந்ததால் முந்தானை மறைக்காத அவளது மார்புக் கலசங்கள் கும்மென்று நின்றது.
ராகவனின் கால்களை ஒட்டினாற்போல நின்ற சாந்தியின் முந்தானை முழுவதும் சரிந்து தன்னுடைய மடியில் விழுந்து விட்டதை கவனித்த ராகவன் 'ஐயோ' என்று ஒற்றை வார்த்தையை சொல்லியபடி அவளை நிமிர்ந்து பார்க்க...உட்கார்ந்திருந்த அவனுடைய முகத்துக்கு மிக அருகே அவளது மார்புக் கலசங்கள் தெரிய....நிமிர்ந்து பார்த்த அவனது பார்வை அதிலேயே நிலை குத்தி நின்றது.

அவர்களுக்கு மூன்றடி தூரத்தில் நின்ற வாணியும் அதை கவனிக்க....அங்கே நிலை குத்திய பார்வையை அங்கே இருந்து அகற்ற இயலாது தவித்த ராகவன் ...'சாரி..சாரி...அக்கா...;என்று குளறினான்.

'பரவாயில்லப்பா.....'என்று சொன்னாளே தவிர அவன் மடியில் விழுந்து இருந்த தனது முந்தானையை எடுக்காமல் அப்படியே அவனை ஒட்டினாற்போல உட்கார்ந்த சாந்தி....'என்னப்பா....வழக்கத்துக்கு மேல அதிகமா குடிச்சுட்டியா....ரொம்ப கிறக்கமா இருக்கா....'என்று அவன் நெற்றியில் கையை வைத்து பார்ப்பதை போல செய்ய....சற்று முன்னர்தான் குளித்து விட்டு வந்திருந்த அவள் உடம்பில் இருந்த சோப்பின் மணம் கும்மென்று அவன் நாசியில் ஏறியது.

தனக்கு அருகில் ஒட்டினாற்போல அமர்ந்து தனது நெற்றியில் கையை வைத்த சாந்தியை திரும்பிப் பார்த்த ராகவனின் கண்களுக்கு வேறெதுவுமே தெரியவில்லை....அந்த மெல்லிய ப்ளவுசில் முட்டிக் கொண்டு தெரிந்த கிண்ணென்று இருந்த அவளது மார்புக் கலசங்களை தவிர...

அவன் அப்படி வெறித்துப் பார்ப்பதை கவனித்த சாந்தி ஒரு வினாடி வாணியை பார்க்க...அவளது முகத்தில் ஒரு சந்தோசப் புன்னகை மிளிர்ந்தது.
'என்ன தம்பி அப்படி பாக்குற....?' என்று வேண்டுமென்றே பரிவாக அவனை நோக்கி கேட்ட சாந்திக்கு....ராகவனை முந்திக் கொண்டு வாணி பதில் சொன்னாள்.

'ம்ம்...வேற எதுக்குப் பாக்காங்க....அதான் அப்பவே நான் சொன்னேன்ல...மச்சம் எங்க இருக்குன்னு பாக்காங்கன்னு நினைக்கிறேன்...'
சாந்திக்கு இப்போதுதான் ஒரு விஷயம் புரிந்ததை போல இருந்தது. ராகவனோடு ஒன்று சேர சம்மதித்தாலும் அதற்கு முன்பு தனது மருமகள் தன்னை பரிசோதனை செய்து பார்க்க விரும்புகிறாள் போலும்....

ஆகவே சாந்தி சொன்னதை கேட்டு விட்டு உரசிக் கொண்டு உட்கார்ந்த நிலையில்
'வாணி சொல்றது நிசமா தம்பி....? நீ அப்படியா சொன்னே...?' என்று சிரித்துக் கொண்டே கேட்டாள்.

[manigopal]

Revised
சாந்தி அத்தனை நெருக்கமாக அமர்ந்து கொண்டு தணிந்த குரலில் பரிவோடு அப்படி கேட்க....சாதாரண நிலையில் இருந்திருந்தால் 'நான் அப்படி எல்லாம் சொல்லவே இல்லை...'என்று மறுத்து இருப்பானோ என்னவோ....ஆனால் இப்போது அவன் இருந்த நிலையில்....அவளது கேள்வியினால் அவனுக்கு காம உணர்ச்சி சுறுசுறுவென்று ஏறியதால்....அவனுக்கே உரித்தான ஒரு அசட்டுச் சிரிப்போடு....'இல்ல அக்கா...சந்தியாதான் சொன்னா...அதான் நான் வாணிகிட்ட அப்படி சொன்னேன்...' என்று இடறி இடறி சொல்ல......

அதை கண்டு பதிலுக்கு புன்னகைத்தபடியே....'இதை சொல்றதுக்கு எதுக்கு இப்படி தயங்குற....இந்த அக்காகிட்ட உனக்கு எதுக்கு இம்புட்டு தயக்கம்...சொல்ல வந்ததை நேரடியா சொல்ல வேண்டியதுதானே....ஏய்...வாணி...நீ வேணும்னா போய் படுத்துக்கோ....நானும் தம்பியும் கொஞ்ச நேரம் பேசிகிட்டு இருக்கோம்....'என்று வாணியை நோக்கி சொல்ல....
அத்தை எதற்காக நம்மை அங்கே இருந்து போகச் சொல்கிறாள் என்று புரிய....'ம்கும்....எனக்கு உறக்கம் வரல...நானும் கொஞ்ச நேரம் பேசிட்டு இருந்துட்டு அப்புறமா போறேன்...'என்று வாணியை பார்த்து சிரித்துக் கொண்டே சொல்ல....தான் ஆசைபடுகிற மாதிரியே தனது மருமகளும் தன்னை ராகவனுக்கு அருகில் அரைகுறையாக பார்க்க விரும்புகிறாள் என்று புரிந்து கொண்டாள்.
ஆனாலும் அவளுக்கு வாணியின் முன்னால் வைத்து ராகவனிடம் தன்னை அரைகுறையாக காட்ட வேண்டுமா என்று கூச்சத்தோடு யோசித்தாள்.

ஆனால் வாணி இங்கே இருந்து நகர மாட்டாள் என்று தெரிந்தது. அதனால் என்ன....தானும் மருகமளும் எண்ணெய் தேய்த்து ஒன்றாக நின்று குளிக்கிற நேரங்களில் சில சமயம் தான் துணியை எல்லாம் அவிழ்த்து போட்டு விட்டு நிர்வாணமாக நின்றுதானே இருக்கிறோம் என்று எண்னிக் கொண்டு...அடுத்த கட்டத்துக்கு ஆயத்தமானாள்.

'அத்தை.....உங்க உடம்புல ஒரு இடத்துல கூட அளவுக்கதிகமா சதையே இல்லாம ரொம்ப அம்சமா இருக்கீங்களாம்....ம்ம்...இன்னொன்னு எதுவோ சொன்னாங்களே....ம்ம்...ஞாபகம் வந்துட்டு...ம்ம்...இந்த வயசுலயும் கொப்பும் குலையுமா இருக்கீங்களாம்...' என்று சொல்லி விட்டு சிரித்துக் கொண்டே ராகவனை பார்க்க...அவன் இருவரையும் பார்த்து திருதிருவென விழித்தான்.
வாணி சொன்னதில் உண்மை இருக்காது என்பதை ராகவனின் அந்த 'திருதிரு' விழிப்பில் இருந்தே சாந்தி உணர்ந்து கொண்டாள்.

தன்னை இப்போது துகிளுரியவே வாணி இப்படி எல்லாம் அவன் சொல்லாததை எல்லாம் அவன் சொன்னதாக சொல்கிறாள் என்பதும் அவளுக்கு புரிந்தது.
அது மட்டுமல்லாமல் சாந்திக்கும் இப்போது அப்படி ஒரு கிளுகிளுப்பான அனுபவம் தேவை படுவதை போல இருந்தது.
வாணியை சந்தோசப் படுத்துவதற்காக இறங்கிய சாந்திக்கும் இந்த இரண்டு நாட்களில் உடம்பில் சில ரசாயன மாற்றங்கள் நிகழ்ந்து விட்டது.
இந்த வயதில் தன்னை யாரும் சீண்டப் போவதில்லை என்று நினைத்திருந்த சாந்திக்கு இப்படி ஒரு வாய்ப்புக்கு வழியிருப்பதை போல தெரிய....அவளுக்கும் சின்னதாக சபலம் தலை தூக்கியதென்னவோ உண்மைதான்.

'அக்கா...நான் அப்டில்லாம் சொல்லவே இல்லை....வாணி பொய் சொல்றா...?' என்று முகத்தை அப்பாவியாக வைத்துக் கொண்டு சொன்ன ராகவனை புன்னகைத்தபடி பார்த்து....'அவ பொய் சொல்றாளோ இல்லியோ....உனக்கு அப்படி ஆசை இருக்கா....நிஜமா சொல்லு....என்கிட்டதானே சொல்லுற...தயங்காம சொல்லு....நம்ம மூனுபேரையும் தவிர இங்கதான் வேற யாரும் இல்லையே...' என்று அவனை தூண்டுவதை போல சாந்தி நிதானமாக சொல்ல...ராகவனின் பார்வையில் இப்போது ஒரு மாற்றம் தெரிந்தது.

'இல்ல அக்கா...இந்த வயசிலயும் நீங்க இம்புட்டு அழகா இருக்கீங்களே...அப்படின்னா சின்ன வயசுல எப்படி இருந்து இருப்பீங்க....உங்களால மட்டும் எப்படி இந்த மாதிரி உடம்பை கரெக்டா வச்சுக்க முடியுதுன்னு யோசிச்சு இருக்கேன்....ஆனா அதை எல்லாம் எப்படிக்கா உங்ககிட்ட சொல்ல முடியும்....?'
'என்கிட்டே சொல்ல முடியாமத்தான்....சந்தியாகிட்ட சொன்னியா...?'
'சந்தியாகிட்ட நான் என்னக்கா சொன்னேன்..'
'ம்ம்..அதெல்லாம் எனக்கு தெரியும் தம்பி...அதான் சந்தியா ஒன்னு விடாம சொல்லுவாளே...'
'அதெல்லாம் சரி...உங்களை பத்தி நான் சந்தியாகிட்ட எப்படி என்ன சொன்னேன்....?' என்று புருவத்தை சுருக்கியபடி கேட்டான்.

'நல்லா யோசிச்சு பாரு.... அத்தையும் மருமவளும் என்னமா அழகா இருக்காங்க...ரெண்டுபேரையும் துணியோட பாக்குறதுக்கே இப்படி இருக்கே...துணி இல்லாம பாத்தா எப்படி இருக்கும்னு சொன்னியா இல்லியா...?'

சாந்தி கேட்ட இந்த கேள்விக்கு பதில் சொல்லாமல் சட்டென்று தலையை குனிந்து கொண்ட ராகவனை இன்னும் நெருங்கி தலையை சாய்த்து குனிந்து அவனை பார்த்து சிரித்த சாந்தி....'நான் சொன்னதெல்லாம் நிசமா இல்லியா...?' என்று கேட்க.....'ம்ம்...நிசம்தான்....ஆனா...?' என்று மழுப்பலாக பதில் சொல்ல முயன்ற ராகவனை கையமர்த்திய சாந்தி....'அதான் நிசம்னு சொல்லிட்டியே ... அப்புறம் என்ன ஆனா போனான்னு மளுப்புற...?' என்று கேட்டு விட்டு சத்தமாக சிரிக்க...வாணியும் சத்தமாக சிரித்தாள்.

இரண்டு பெண்களுக்கு நடுவே மாட்டிக் கொண்ட ராகவன்....மீண்டும் எதுவும் பேசாமல் இருக்க...சாந்தியே மேலும் பேசினாள்.

'சரி..சரி....அதுக்காக எதுக்கு இப்படி ஒண்ணும் பேசாம இருக்கே.....நானோ வாணியோ அதுக்காக எதுவும் சொன்னோமா...?'
'இல்ல...அதுக்கில்ல....நான் அப்படி சொல்லிருக்க கூடாதுதான்....அன்னிக்கு பாத்து இந்த மாதிரி தண்ணி அடிச்சிருந்தேன்...அதான்...'
'அதான் நான் ஏற்கனவே சொன்னேனே...ட்ரிங்க்ஸ் பண்ணினா உனக்கு என்ன பேசுறது என்ன செய்றதுன்னு ஒன்னுமே தெரியாம போயிடும்னு...'
'ஆமா அக்கா...தண்ணி அடிச்சா என்னை அறியாம ஏதாவது இந்த மாதிரி உளறிடுறேன்...சாரி அக்கா...'

'இப்ப எதுக்கு தேவை இல்லாம சாரில்லாம் சொல்ற....?'
'இல்ல...என்ன இருந்தாலும் நீங்க என்னை உங்க சொந்த தம்பி மாதிரிதான் நினச்சு பழகுறீங்க....வாணியும் என்னை அண்ணன் மாதிரிதான் நினச்சு பழகுறா...அப்படி இருக்குறப்போ நான் அப்படில்லாம் சொல்லிருக்கக் கூடாது...'

'யார் சொன்னா...அப்படில்லாம் சொல்லி இருக்கக் கூடாதுன்னு....அதுல ஒண்ணும் தப்பே இல்ல தம்பி...'
'என்னக்கா சொல்றீங்க....நான் அப்படி சொன்னதுல தப்பே இல்லியா...?'
'ஆமா தம்பி....மனசுல உள்ளதுதான் இந்த மாதிரி சமயங்கள்ல நம்ம அறியாம வெளியே வரும்....அத மாதிரிதான் இதுவும்....இதுல இருந்து என்ன தெரியுது....உன் அடி மனசுல அந்த ஆசை இருக்கு....என்ன நான் சொல்றது சரிதானே...?'

சரியான கொக்கிதான் இது....இதற்கு இவங்களால என்ன பதில் சொல்ல முடியுதுன்னுதான் பாக்கலாமே என்று வாணி ஆவலோடு இருக்க....ராகவனோ இப்போதும் எதுவும் பேசாமல் அமைதியாக இருந்தான்.
சாந்திக்கு ஒன்று மட்டும் நன்றாக தெரிந்தது. இப்போது ராகவன் வழக்கத்தை விட கொஞ்சம் அதிகமாக மது குடித்திருக்கும் நேரத்தில்தான் தான் எதிர்பாத்த மாதிரி நடக்க வாய்ப்பு இருக்கிறது.
ஆகவே இந்த வாய்ப்பை விட்டு விடக் கூடாதென்று தீர்மானம் செய்தவளாக மேற்கொண்டு பேச தொடங்கினாள். முதல் முடிச்சை இன்று இப்போது போட்டு விட்டால் அப்புறம் எல்லாம் சுலபமாக நடக்கும் என்று கணக்குப் போட்டாள்.

அந்த கேள்விக்கு பதில்சொல்லாமல் ராகவன் தலையை தொங்கப் போட்டுக் கொண்டு உட்கார்ந்திருக்க....அந்த இடைவெளியில் சாந்தி எதிரே நின்ற வாணியை பார்க்க...வாணி சாந்தியை பார்த்து 'சபாஷ்.....சூப்பரா பேசுறீங்க' என்று உற்சாகப் படுத்துவதை போல உதட்டை சுளித்து புருவத்தை உயர்த்தி பாவனை காட்ட....
அதை பார்த்து விட்டு ...தங்களுடைய இந்த ரகசிய சம்பாஷனையை ராகவன் பார்த்து விடக் கூடாதே என்று சட்டென்று பார்வையை விலக்கிய சாந்தி....வலது கையை நீட்டி அவனுடைய மடியில் இருந்து தனது புடவை முந்தானையை மெதுவாக இழுக்க....
அதை உணர்ந்த ராகவன் சாந்தியை நிமிர்ந்து பார்த்து அதே அசட்டு சிரிப்பு சிரிக்க.....சாந்தியும் அவனை பார்த்து புன்னகைத்தபடி கேட்டாள். அவன் சாதாரணமாக இருந்தால் அவளும் அப்படி கேட்க மாட்டாள்., அவன் அவனாக இல்லை என்பதால் அப்படி வெளிப்படையாகவே கேட்டாள்.

'என்ன தம்பி....அப்படி பாக்குற...வாணி சொன்ன மாதிரி மச்சத்தை பாக்கணுமா....?'
அந்த கேள்வி அவனை தடுமாற வைக்கவில்லை என்றாலும் எப்படி பதில் சொல்வது என்று தெரியாமல் வெறுமனே சிரித்தான்.
'சரி...நீ இப்படி சிரிக்கிறத பாத்தாலே தெரியுது....சரி...தாராளமா பாத்துக்கோ....நல்ல வேளையா சந்தியா இல்ல....அவ இருந்தா இதெல்லாம் முடியாது....' என்று வசதியாக பேச்சை திருப்பினாள்.

அவள் நழுவிய முந்தானையை எடுக்காமல் அப்படியே வைத்துக் கொண்டு அத்தனை நெருக்கமாக உட்கார்ந்ததோடு அல்லாமல் இதுவரை அவள் பேசிய அனைத்துமே அவனை முறுக்கேற்றிக் கொண்டிருந்தது......அதனால் சற்று இளைப்பாறிக்கொண்டிருந்த அவனது ஆண்மை இப்போது மீண்டும் முறுக்கேறி சீறிக் கொண்டிருந்ததால் கட்டியிருந்த லுங்கியை கூடாரம் போல தூக்கி கொண்டு நின்றது.

வாணியோடு வெளியே இருந்த சமயம் அங்கே நிலா வெளிச்சம் மட்டும்தான். ஆனால் இங்கே ட்யூப் லைட் வெளிச்சத்தில் அந்த கூடாரம் பெண்கள் இருவருக்கும் தெளிவாகத் தெரிய....அவனை சூடேற்றும்படி பேசிக் கொண்டிருந்த வாணிக்கும் அந்த பேச்சை கவனித்துக் கொண்டு நின்ற வாணிக்கும் அவனது ஆண்மையின் விறைப்பை கண்டு ஒரே சமயத்தில் உடலெங்கும் மின்சாரம் பரவியதை போல உணர்ந்தார்கள்.

கணவன் இறந்த பிறகு சாந்திக்கு அவ்வப்போது காம உணர்ச்சி தலை தூக்கினாலும் இப்போது அவனருகில் இருந்து விறைத்து நின்ற அவனது ஆண்மையின் வீரியத்தை பார்த்து 'அங்கே' நமநமப்பதை போல உணர்ந்தாள். வாணிக்கும் ஏறக்குறைய அதே நிலைதான். இதுவரை சந்திரனோடு மட்டும்தான் சுகித்து இருக்கிறாள்.

கணவன் அல்லாத ஒரு ஆண்மகனோடு இத்தனை வெளிப்படையாக இதுவரை இருந்ததும் இல்லை....பேசிப் பழகியதும் இல்லை. ஆகவே இன்று காலையிலும் மாலையிலும் அவனுக்கு அருகே வைத்து தனது பால்குடங்களை வெளிப்படையாக காட்டிக் கொண்டு குழந்தைக்கு பால் கொடுத்தது, சற்று முன்னர் ராகவனோடு நெருக்கமாக உட்கார்ந்தது அவனோடு முத்தம் பகிர்ந்தது....எல்லாம் சேர்ந்து அவளை காம உணர்ச்சி கொஞ்சம் கொஞ்சமாக தன்வசப் படுத்திக் கொண்டிருந்தது.

சற்று முன்னர் ராகவன் தனது முலையில் தொட்டபோது அப்படியே தொடர விட்டிருக்கலாமோ என்று இப்போது வருத்தப் பட்டாள். டிவியின் அருகில் நின்று கொண்டிருந்த வாணிக்கு காம உணர்ச்சி பொங்கி வழியத் தொடங்கி தலை முதல் கால்வரை உஷ்ணம் குப்பென்று ஏறி இருந்ததால் நிற்பதற்கு சிரமமாக தோன்ற....அதே நேரம்....அத்தைக்கும் ராகவனுக்கும் ப்ரீயாக அவகாசம் கொடுத்து விட்டு கொஞ்ச நேரம் கழித்து வரலாம் என்று மெதுவாக உள்ளறைக்குள் சென்று அங்கே இருந்த கட்டிலில் உட்கார்ந்து ஒரு நீண்ட பெருமூச்சை வெளிப்படுத்திக் கொண்டு ...அடுத்து அத்தை என்ன செய்வார்கள் என்று யோசிக்க தொடங்கினாள்.