01-05-2019, 01:06 PM
இது காமத்தில் அனைத்து வகைகளையும் பின்னி பிணைந்து எழுதப்படும் கதை......
பீப்..... பீப்..... பீப்..... பீப்.....
நன்றாக உறக்கத்தில் இருந்த என்னை தூங்கியது போதும் , எழுந்து உனது வேலைகளை சுறுசுறுப்பாக துவக்கு என்று கடிகாரம் தன்னுடைய ஒலியை மெதுவாக எழுப்பி என்னிடம் உச்ச சுதியில் செல்ல ஆரம்பித்தது . போர்வையை விலக்கி சோம்பலுடன் கடிகார அலாரமை அணைத்து விட்டு படுக்கையில் இருந்து எழுந்தேன் . ஜன்னல் திரை சீலையை விலக்கி வெளியே தெரியும் மாலை நேர காட்சிகளை பார்த்தபடி நின்றிந்தேன் , மனதில் இன்று செய்ய வேண்டிய வேலைகளை எண்ணியபடி . அதற்குள் என்னை பற்றிய சிறு அறிமுகம்....
நான் , பத்மஜா சுப்ரமணியன் – சென்னையில் ஒரு பிரபல மருத்துவமனையில் முதன்மை மருத்துவர் – என் வயது மார்ச் வந்தால் 43 – சுப்ரமணியன் எனது கணவர் , மும்பையில் ஒரு கணினி நிறுவனத்தில் மனித வள மேம்பட்டு அதிகாரி - இங்கு நான் எனது ஒரே மகன் மட்டும் வசிக்கிறோம் , மாதம் இருமுறை அல்லது மூன்று முறை எனது கணவர் இங்கு வந்து எங்களை பார்த்து செல்வார் . சொந்த பங்களா , கார் , வேலைக்காரர்கள் என்று எந்த குறையும் இல்லாமல் சென்று கொண்டு இருக்கும் ஒரு உயர் வகுப்பை சேர்ந்த குடும்பம் எங்களுடையது.
என்ன தான் கணவர் கை நிறைய சம்பாதித்தாலும் எனக்கு இந்த மருத்துவ துறை மீது தீராத காதல் . நேரம் காலம் தெரியாமல் மருத்துவ பணியாற்றி இந்த நிலைக்கு வந்தேன் . அதே போன்று நோயாளிகள் மத்தியிலும் எனக்கு ஒரு நல்ல பெயர் , அது மருத்துவமனை நிர்வாகம் மத்தியிலும் என்னை பற்றி ஒரு நல்ல எண்ணத்தை உருவாக்கி இருந்தது . அதனாலேயே சில ரகசிய மற்றும் முக்கியமான வேலைகளை என்னை நம்பி தந்தார்கள் . சில நேரம் அதி முக்கியமான பிரமுகர்கள் சிகிச்சை எடுத்துகொள்ள வருவார்கள் – அவர்கள் வருகை , சிகிச்சை எல்லாம் ரகசியமாய் இருக்கும் . அந்த விஷயங்கள் மருத்துவர் , நர்ஸ் மூலமாக வெளியே கசிந்து விடகூடாது என்பதால் என்னை போன்ற முக்கியமான நம்பகமான மருத்துவர்கள் மூலமே நடக்கும் .
இனி எனது அந்தரங்க பகுதிக்கு வருவோம் . என்ன தான் வேலை மீது அக்கறை இருந்தாலும் எனது கணவருக்கு தாம்பத்தியத்தில் ஒரு குறையும் வைக்காமல் இருந்திருக்கிறேன் . வருடம் ஒரு முறை தவறாமல் நானும் கணவரும் தேனிலவு பயணம் போன்று எங்காவது சென்று மகிழ்வோம் . படுக்கைஅறையில் விதவிதமாக முயற்சி செய்து மகிழ்வோம் . எங்கள் திருமணம் முன்பு சில தவறுகள் நான் செய்து இருந்தாலும் அதை கணவரிடம் மறைக்காமல் சொல்லி இருக்கிறேன் , அவரும் அதை பெருந்தன்மையாய் கண்டு கொள்ளாமல் விட்டுவிட்டார் . எனக்கு வயசு நாற்பது தாண்டினாலும் என் உடல் வனப்பை பார்த்தல் முப்பது வயது போன்று தான் இருக்கும் . எனது குடும்பம் கேரளா நாயர் பூர்விகம் என்பதால் , அதற்கே உண்டான மா நிறம் , நீளமான கரு கரு கூந்தல் , இன்ன பிற என்று அம்சமாய் இருந்தது . எல்லா பெண்களை போன்றே மேனி மற்றும் சரும அழகு மேல் தனி கவனம் வைத்திருப்பேன் . மால் , சினிமா , ஹோட்டல் போன்ற இடங்களுக்கு செல்லும்போது அனைவரும் கவரும் வண்ணம் உடை மற்றும் அலங்காரம் செய்துகொள்ள மிகவும் சிரத்தை எடுத்துக்கொள்வேன் . சேலை அணியும்போதும் , மாடர்ன் டிரஸ் அணியும் போதும் தொப்புள் தெரியும்படி பார்த்துகொள்வேன் . மருத்துவமனையில் சேலை அணிய மட்டுமே விதி என்றாலும் என்னை போன்ற சில முக்கியமான நபர்களுக்கு விதிவிலக்கு உண்டு . என்றாலும் நான் சேலை அணியதான் ஆசைப்படுவேன் . அறிமுகம் போதும் , கதைக்கு வருவோம்...
இந்த வாரம் முழுவதும் இரவுபணி . இன்று அதிகாலை ஐந்து மணிக்கு பணி முடிந்து வீட்டில் குளித்து விட்டு படுத்தவள் தான் , இப்போது தான் எழுகிறேன் . ஜன்னல் காட்சிகளை ரசித்துவிட்டு எனது அறையை விட்டு வெளியே வந்து ஜெகன் ஜெகன் என்று குரல் கொடுத்தேன் . ஜெகன் எனது ஒரே மகன்,தற்போது MBBS முதலாம் ஆண்டு படிக்கிறான் . வேலைகாரி அஞ்சலை “ அம்மா , ஜெகன் ஐயா இப்போதான் வெளியே போனாங்க , நீங்க எழும்பினா சொல்ல சொன்னாங்க அம்மா ” என்று கூறினாள் . சரி எனக்கு காபி கொண்டுவா என்றபடி ஜெகன் மொபைல்க்கு கால் பண்ணேன் , சில பல ரிங் சென்றபிறகு “மம்மி”என்றபடி அட்டென்ட் பண்ணான் . “எங்கடா போன ? , நான் முழிக்கிறதுக்கு முன்னாடி” என்று நான் வினவ , “இல்ல மம்மி , குமார்க்கு இன்று பர்த்டே , அதன் ட்ரீட் மம்மி ” என்றான் . சரி சீக்கிரம் வீட்டுக்கு வா என்றபடி கால் கட் பண்ணேன் . அஞ்சலை சூடாக காபி கொண்டு வந்தாள் , அதை பருகியபடி தொலைகாட்சியில் செய்தி பார்த்துகொண்டு இருந்தேன் . இலங்கை தமிழர்கள் , பங்கு சந்தை சரிவு , விலைவாசி உயர்வு , அமைச்சர் டெல்லி பயணம் , கள்ளகாதலால் இரட்டை கொலை , நகைகடையில் திருட்டு , நடந்து சென்ற பெண்ணிடம் வழிப்பறி , உறவினர்கள் இடையே சொத்து தகராறு , பள்ளி ஆசிரியரால் மாணவி பலாத்காரம் என்று பல விஷயங்களுக்காக ஒரு பெண் செய்தி வாசிப்பாளர் பளிச் மேக்கப்புடன் கவலைப்பட , நான் குளிக்க தயாரானேன் .
குளியல்அறைக்குள் நுழைந்து நான் அணித்துஇருந்த ஸ்லீவ்லெஸ் நைட்டியை கழற்றிவிட்டு அருகில் இருந்த ஆள்உயர கண்ணாடியில் முன்னும் பின்னும் திரும்பி எனது அழகை ரசித்து பார்த்துக் கொண்டேன் . (எல்லா பெண்களுக்கும் உண்டான குணம் அது ) . உள்ளாடைகளை கழற்றி மீண்டும் ஒரு முறை கண்ணாடியில் பார்த்து கொண்டேன் . மெதுவாக ஷவரை திருகி வெதுவெதுப்பான தண்ணீரால் என்னை நனைத்துக்கொண்டே திருமலை படத்தில் வரும் “ திம்சுகட்டை” பாடலை மெதுவாக பாடிக்கொண்டே கண்ணாடி அழகில் என்னை ரசித்துக்கொண்டே குளித்து முடித்தேன்......நீளமான துண்டை எடுத்து மார்பில் சுற்றிக்கொண்டே எந்த கலர் ஆடை அணியலாம் என்ற எண்ணத்தில் குளியலறையை விட்டு வெளியே வந்தேன் . அலமாரியில் பல வண்ணத்தில் சேலைகள் அடுக்கிவைக்கப்பட்டு இருந்தது . சேலை , மாடர்ன் டிரஸ் , பிற டிரஸ் , நகைகள் என்று தனிதனி அலமாரிகள் என்னிடம் உள்ளது . ஒரு ஐந்துநிமிடம் யோசித்து ஒரு சேலையை முடிவு செய்து அணிந்துகொள்ள ஆரம்பித்தேன்.
“ மாமா , நீங்க எங்க இருக்கீங்க ” என்றபடி மொபைல் அதன் ரிங்டோனை வெளியிட்டது . என் கணவருக்காக வைத்துள்ள விசேஷ ரிங்க்டோன் . தினமும் இரண்டு முறை , காலை மற்றும் இரவு நேரத்தில் பேசுவார் என் கணவர் . சொல்லுங்க என்றபடி பேச ஆரம்பித்தேன் . அவரிடம் பேசியபடி என்னுடைய உடைகளை அணிந்தபடி அலங்காரம் செய்தபடி மருத்துவமனைக்கு செல்ல தயாரானேன் . பூஜைஅறைக்கு சென்று எல்லா சுவாமி படங்களையும் வணங்கிவிட்டு , கோட் மற்றும் ஸ்டெத்தேஸ்கோப் எடுத்துக்கொண்டு வெளியேவந்தேன் – காரின் பின் சீட்டில் அவற்றிற்கு இடம் கொடுத்துவிட்டு , டிரைவர் சீட்டில் அமர்ந்து வண்டியை உயிர்பித்து சாலையில் செலுத்த ஆரம்பித்தேன் .
நேரம் இரவு பத்து மணியை தாண்டியதால் சாலையில் போக்குவரத்து குறைந்து , வேகமாக செல்லத்தக்க நிலைமை இருந்ததால் வண்டியை விரட்டினேன் . ஒரு வளைவை தாண்டும்போது பின்னாடி வந்த கார் வேகமாக ஒலி எழுப்பியது , அவசரமாக போகிறார்கள் போலும் என்று எண்ணி நான் கொஞ்சம் ஒதுங்கியபோது , பின்னால் வந்த கார் என் மேல் உரசுவது போன்று வந்தது . நான் அதிர்ச்சி அடைந்து நிறுத்த முயன்றேன் , ஆனால் நல்ல வேலையாக விலகி சென்றது அந்த கார் . ஒரு ஓரமாக காரை நிறுத்தி விட்டு தண்ணீர் குடித்துவிட்டு மறுபடியும் பயணமானேன் . ஒரு ஐந்து நிமிடம் பயணத்தில் என்னை முந்தி சென்ற அந்த கார் ஒரு ஓரமாக பள்ளத்தில் இறங்கிஇருந்ததை பார்த்தேன் . சாதரணமாக பார்த்தல் ஓரமாக நிறுத்திஇருப்பது போன்று தெரியும் ஆனால் எனக்கு இந்த சாலை பழக்கம் என்பதால் அந்த சார் பள்ளத்தில் இறங்கி இருக்கிறது என்று புலப்பட்டது . நிறுத்தவா போய் பார்கவா வேண்டாமா , யாருக்காவது அடி பட்டுருந்தால் என்ன செய்ய என்றபடி பல சிந்தனைகள் , ஒரு பாதுகாப்புக்கு இருக்கட்டும் என்றபடி டாஸ்போர்டில் வைத்துருந்த
மிளகாய்தூள் ஸ்ப்ரே எடுத்து வைத்துகொண்டு அந்த கார் முன்பு எனது காரை நிறுத்தினேன் . இன்னமும் முகப்பு விளக்கு எரிந்துகொண்டு இருந்தது , கார் இயக்கமும் நிற்கவில்லை . ஓட்டுனர் இருக்கைக்கு சென்று கதவை திறக்க முயன்றேன் . முடியவில்லை , பக்கத்து இருக்கையில் ஒருவர் இருந்த மாதிரி இருந்தது . அந்த பக்கமும் சென்று திறக்க முயன்றேன் , அதுவும் முடியவில்லை . தானியங்கி கதவு என்பதால் , வண்டியின் இயக்கத்தை நிறுத்தினால் மட்டுமே கதவை திறக்க முடியும் . எனக்கு ஒன்றும் புரியவில்லை , உதவிக்கு யாரும் இல்லை , யாரையாவது அழைக்கலாம் என்றால் எந்த வாகனமும் வரவும்இல்லை , இருள் வேறு பயத்தை கூட்டியது . மொபைலை தேடுகிறேன்.....காணவில்லை , கணவருடன் பேசிய அவசரத்தில் வீட்டிலேயே வைத்துவிட்டேன் . சரி பேசாமல் போகிற வழியில் இருக்கும் போலீஸ் ஸ்டேஷனில் சொல்லிடலாம் என்றபடி திரும்ப முயலும்போது , ஓட்டுனர் பக்கத்தில் இருந்து கார் கண்ணாடியை மெதுவாக தட்டும் சத்தம் கேட்கிறது , போய் பார்கிறேன் , இருட்டில் சரியாக தெரியவில்லை , ஒருவர் தள்ளாடியபடி பலமில்லாமல் தட்டுகிறார் , அவரால் கதவை திறக்கமுடியவில்லை.நான் கதவை பலம் கொண்ட வரை தட்டுகிறேன் . எப்படியோ முயற்சி செய்து கதவை திறக்கிறார்....நான் கதவை திறந்த வேகத்தில் அவர் கீழே விழுகிறார் . 50 வயது இருக்கும். அவர் முகம் , அணிந்திருந்த சட்டை முழுவதும் ரத்தம் . ஆனால் மூச்சு இருக்கிறது , அவரை கைத்தாங்கலாய் இழுத்து எனது காரில் படுக்கவைத்தேன் , பக்கத்துக்கு இருக்கையில் யாரோ இருந்த ஞாபகம் வர , ஓடி சென்று பார்த்தேன் . 30 வயதுடைய பெண் , காயம் இல்லை , ஆனால் மயக்கத்தில் இருக்கிறாள் . அவளையும் இழுத்து காரின் முன் சீட்டில் உட்கார வைத்து விட்டு , அந்த கார் இயக்கத்தை நிறுத்தி , பூட்டிவிட்டு சாவியை எடுத்துக்கொண்டு எனது காரில் இவர்கள் இருவரையும் வைத்து எனது மருத்துவமனைக்கு விரைந்தேன் .
<t></t>
அப்போது அந்த பெண்ணின் செல்போன் அழைத்தது , எடுத்து விவரம் சொல்லிடலாம் என்று அவள் அணிந்துஇருந்த ஜீன்சில் இருந்து செல்போனை வெளியே எடுக்கும் நேரம் , அந்த அழைப்பு துண்டிக்கப்பட்டது . சரி நமது மருத்துவமனைக்கு விவரம் சொல்லலாம் என்றபடி சக மருத்துவர் விஷ்வாவிடம் பேசினேன் .
அவர் “ மேடம் ! நீங்க நேரா நம்ம டார்க் ரூம் வந்துடுங்க , மெயின் வழில வந்தால் நிறைய கேள்வி வரும் , அங்க வைச்சு பார்த்துட்டு அப்புறம் ஷிப்ட் பண்ணிடலாம் என்றார் .
நானும் அவர் சொன்னபடி டார்க் ரூம் சென்று காரை நிறுத்தினேன் , அதற்க்குள் விஷ்வா இரண்டு ஸ்ட்ரெட்சர் சகிதம் நின்றிந்தார் . விஷ்வா அந்த அடிபட்ட நபரையும் , நான் அந்த பெண்ணையும் தூக்கி ஸ்ட்ரெட்சரில் வைத்து உள்ளே இழுத்து சென்றோம் . விஷ்வா அந்த நபரின் முகத்தை வழிந்த ரத்தத்தை துடைத்து , சட்டையை கழட்டி நாடி துடிப்பை பார்த்துகொண்டு இருந்தார் . நான் அந்த பெண்ணை பரிசோதித்து கொண்டு இருந்தபோது ,
விஷ்வா , “ மேடம் , இங்க கொஞ்சம் வாங்க” என்றார்.
“என்ன விஷ்வா” என்றபடி அவர் அருகில் வந்தேன் .
“மேடம் , இவர் யார்ன்னு தெரியுதா ? ” என்றவரிடம் அவரை மீண்டும் ஒரு முறை பார்த்துவிட்டு
“தெரியலியே” என்றேன் .
விஷ்வா “ மேடம் , இவர் தான் அமைச்சர் தமிழ்செழியன் ”.
நான் மெல்லிதாக அதிர்ந்தேன் , அவரா , அவர் எப்படி அந்த நேரத்தில் , ஒரு பெண்ணுடன் , இரவு நேரத்தில் ? , என்றபடி அவரை பார்த்தேன் .
அடிக்கடி செய்தித்தாள் மற்றும் தொலைக்காட்சிகளில் தென்படும் பிரபலமான முகம்....தனியாக ஒரு பெண்ணுடன் அதுவும் இரவு நேரத்தில் என்றால் இது பெண் விவகாரம் தான் என்றபடி முதல்உதவி செய்ய ஆரம்பித்தோம்.அந்த பெண் பக்கத்தில் குனிந்தபோது ஒரு மெல்லிய வாசனை வந்தது , நன்றாக நுகர்ந்ததில் உயர் தர மது வாசனை போல் வந்தது . அதே வாசனையை அதே நேரத்தில் விஷ்வாவும் கண்டுபிடித்திருந்தார் , “மேடம் , குடித்துவிட்டு டிரைவ் பண்ணிஇருக்காங்க , அதன் இந்த விபத்து ” என்றபடி பரிசோதனைகளை முடித்துஇருந்தார் . பிறகு அவர் முகத்தில் ஆள் அடையாளம் தெரியாதபடி ( பிற மருத்துவர் , செவிலியர்கள் அடையாளம் காணாதபடி) வெள்ளைதுணியால் மூடினோம் , கண்கள் மற்றும் மூக்கு மட்டும் இடைவெளி விட்டு . எனினும் அமைச்சருக்கு இதய துடிப்பு மட்டும் சீராக இல்லை .
“விஷ்வா நீங்க கிளம்புங்க , நான் பார்த்துகொள்கிறேன்” என்றபடி அவர் அருகில் நான் அமர்ந்துகொண்டு அவரின் இதய துடிப்பை பார்த்துகொண்டு இருந்தேன் .
கொஞ்சம் சிக்கலாக தெரிந்தால் அமைச்சர் வீட்டுக்கு சொல்லிவிடலாம் என்று யோசித்தப்படி இருந்தேன் . பக்கத்தில் இருந்த அந்த பெண்ணை பார்த்தேன் ,
மஞ்சள் நிற டாப்ஸ் மற்றும் ஜீன்ஸில் மப்பும் மந்தாரமாக இருந்தாள் . ஒரு கல்லூரி மாணவி போன்ற தோற்றம் . மது மயக்கம் இன்னும் அவளை இயல்பு நிலைக்கு திரும்ப மறுத்தது..அதே நேரம் அமைச்சரின் இதயத்துடிப்பு மாறி மாறி இருந்தது . இது போன்ற நேரங்களில் சீரான இதயதுடிப்புக்காக நோயாளியின் நெருங்கிய உறவினர்களை அருகில் இருக்கும்பொது நோயாளிக்கு நிம்மதியான சூழ்நிலையில் சீராக இருக்கும் இதயதுடிப்பு . ஆனால் இப்போது யாரும் இல்லை . என்ன செய்வது என்று யோசித்தப்படி எனது அறைக்கு சென்று என் ஆடை மேல் சிந்திஇருந்த ரத்த சுவடுகளை தண்ணீரால் கழுவிவிட்டு மீண்டும் அவரது நாடித்துடிப்பை கவனித்தேன் . சீராக இல்லமல் ஓடி கொண்டுஇருந்தது . எப்படியும் இவரை சகஜ நிலைக்கு சீக்கிரம் கொண்டுவர வேண்டும் , இல்லையெனில் விஷயம் வெளியே கசிந்தால் பெரும் பிரச்சனையாகிவிடும் என்றபடி ஆழ்ந்த யோசனையில் இருந்தபோது பயிற்சி செவிலியர் ஒருத்தி கையில் மொபைல் போன் சகிதமாக ஓடி வந்தாள் .
“ மேடம் , விஷ்வா சார் லைன்ல இருக்காங்க , உங்க கிட்ட பேசணுமாம் “
என்றபடி நான் அதை வாங்கி பேச ஆரம்பித்தேன்
“ மேடம் , இப்போ தான் அமைச்சர் வீடு தாண்டி வந்தேன் , எல்லோரும் அவர் சேலம் அருகே கட்சி பொதுகூட்டம் போய்இருக்கிறார்ன்னு சொல்றாங்க , அதனால் விஷயம் வெளியே தெரிய வர்றதுக்கு முன்னாடி எப்படியாச்சும் அவரை வீட்டில் சேர்க்கணும் , என்ன மேடம் பண்றது ”என்றார்
“நானும் அதான் யோசிக்கிறேன் , எதாச்சும் ஷாக் கொடுத்துபார்த்தால் விபரீதம் ஆகிவிடகூடாது , ஒன்னும் பிடிபட வில்லை ” என்றேன் .
“மேடம் , நான் ஒன்னு சொன்னால் தப்பாக நினைக்கதீங்க , இதே மாதிரி போன மாதம் பிரபல தொழிலதிபர் வர்மா மூச்சுதிணறல் காரணமாக வந்தப்ப , அவரை எப்படி குணப்படுத்தி அனுப்பியது மாதிரி முயற்சி செய்து பார்கலாமா , வேற வழி இல்ல மேடம் ” என்று விஷ்வா கூற “ வேண்டாம் விஷ்வா ” என்றபடி நான் மறுத்தேன் .
இருந்தாலும் விஷ்வா அந்த பழைய சம்பவத்தை கூறிய போது எனக்குள் ஒரு பலான குறுகுறுப்பு வந்துபோனது .
பீப்..... பீப்..... பீப்..... பீப்.....
நன்றாக உறக்கத்தில் இருந்த என்னை தூங்கியது போதும் , எழுந்து உனது வேலைகளை சுறுசுறுப்பாக துவக்கு என்று கடிகாரம் தன்னுடைய ஒலியை மெதுவாக எழுப்பி என்னிடம் உச்ச சுதியில் செல்ல ஆரம்பித்தது . போர்வையை விலக்கி சோம்பலுடன் கடிகார அலாரமை அணைத்து விட்டு படுக்கையில் இருந்து எழுந்தேன் . ஜன்னல் திரை சீலையை விலக்கி வெளியே தெரியும் மாலை நேர காட்சிகளை பார்த்தபடி நின்றிந்தேன் , மனதில் இன்று செய்ய வேண்டிய வேலைகளை எண்ணியபடி . அதற்குள் என்னை பற்றிய சிறு அறிமுகம்....
நான் , பத்மஜா சுப்ரமணியன் – சென்னையில் ஒரு பிரபல மருத்துவமனையில் முதன்மை மருத்துவர் – என் வயது மார்ச் வந்தால் 43 – சுப்ரமணியன் எனது கணவர் , மும்பையில் ஒரு கணினி நிறுவனத்தில் மனித வள மேம்பட்டு அதிகாரி - இங்கு நான் எனது ஒரே மகன் மட்டும் வசிக்கிறோம் , மாதம் இருமுறை அல்லது மூன்று முறை எனது கணவர் இங்கு வந்து எங்களை பார்த்து செல்வார் . சொந்த பங்களா , கார் , வேலைக்காரர்கள் என்று எந்த குறையும் இல்லாமல் சென்று கொண்டு இருக்கும் ஒரு உயர் வகுப்பை சேர்ந்த குடும்பம் எங்களுடையது.
என்ன தான் கணவர் கை நிறைய சம்பாதித்தாலும் எனக்கு இந்த மருத்துவ துறை மீது தீராத காதல் . நேரம் காலம் தெரியாமல் மருத்துவ பணியாற்றி இந்த நிலைக்கு வந்தேன் . அதே போன்று நோயாளிகள் மத்தியிலும் எனக்கு ஒரு நல்ல பெயர் , அது மருத்துவமனை நிர்வாகம் மத்தியிலும் என்னை பற்றி ஒரு நல்ல எண்ணத்தை உருவாக்கி இருந்தது . அதனாலேயே சில ரகசிய மற்றும் முக்கியமான வேலைகளை என்னை நம்பி தந்தார்கள் . சில நேரம் அதி முக்கியமான பிரமுகர்கள் சிகிச்சை எடுத்துகொள்ள வருவார்கள் – அவர்கள் வருகை , சிகிச்சை எல்லாம் ரகசியமாய் இருக்கும் . அந்த விஷயங்கள் மருத்துவர் , நர்ஸ் மூலமாக வெளியே கசிந்து விடகூடாது என்பதால் என்னை போன்ற முக்கியமான நம்பகமான மருத்துவர்கள் மூலமே நடக்கும் .
இனி எனது அந்தரங்க பகுதிக்கு வருவோம் . என்ன தான் வேலை மீது அக்கறை இருந்தாலும் எனது கணவருக்கு தாம்பத்தியத்தில் ஒரு குறையும் வைக்காமல் இருந்திருக்கிறேன் . வருடம் ஒரு முறை தவறாமல் நானும் கணவரும் தேனிலவு பயணம் போன்று எங்காவது சென்று மகிழ்வோம் . படுக்கைஅறையில் விதவிதமாக முயற்சி செய்து மகிழ்வோம் . எங்கள் திருமணம் முன்பு சில தவறுகள் நான் செய்து இருந்தாலும் அதை கணவரிடம் மறைக்காமல் சொல்லி இருக்கிறேன் , அவரும் அதை பெருந்தன்மையாய் கண்டு கொள்ளாமல் விட்டுவிட்டார் . எனக்கு வயசு நாற்பது தாண்டினாலும் என் உடல் வனப்பை பார்த்தல் முப்பது வயது போன்று தான் இருக்கும் . எனது குடும்பம் கேரளா நாயர் பூர்விகம் என்பதால் , அதற்கே உண்டான மா நிறம் , நீளமான கரு கரு கூந்தல் , இன்ன பிற என்று அம்சமாய் இருந்தது . எல்லா பெண்களை போன்றே மேனி மற்றும் சரும அழகு மேல் தனி கவனம் வைத்திருப்பேன் . மால் , சினிமா , ஹோட்டல் போன்ற இடங்களுக்கு செல்லும்போது அனைவரும் கவரும் வண்ணம் உடை மற்றும் அலங்காரம் செய்துகொள்ள மிகவும் சிரத்தை எடுத்துக்கொள்வேன் . சேலை அணியும்போதும் , மாடர்ன் டிரஸ் அணியும் போதும் தொப்புள் தெரியும்படி பார்த்துகொள்வேன் . மருத்துவமனையில் சேலை அணிய மட்டுமே விதி என்றாலும் என்னை போன்ற சில முக்கியமான நபர்களுக்கு விதிவிலக்கு உண்டு . என்றாலும் நான் சேலை அணியதான் ஆசைப்படுவேன் . அறிமுகம் போதும் , கதைக்கு வருவோம்...
இந்த வாரம் முழுவதும் இரவுபணி . இன்று அதிகாலை ஐந்து மணிக்கு பணி முடிந்து வீட்டில் குளித்து விட்டு படுத்தவள் தான் , இப்போது தான் எழுகிறேன் . ஜன்னல் காட்சிகளை ரசித்துவிட்டு எனது அறையை விட்டு வெளியே வந்து ஜெகன் ஜெகன் என்று குரல் கொடுத்தேன் . ஜெகன் எனது ஒரே மகன்,தற்போது MBBS முதலாம் ஆண்டு படிக்கிறான் . வேலைகாரி அஞ்சலை “ அம்மா , ஜெகன் ஐயா இப்போதான் வெளியே போனாங்க , நீங்க எழும்பினா சொல்ல சொன்னாங்க அம்மா ” என்று கூறினாள் . சரி எனக்கு காபி கொண்டுவா என்றபடி ஜெகன் மொபைல்க்கு கால் பண்ணேன் , சில பல ரிங் சென்றபிறகு “மம்மி”என்றபடி அட்டென்ட் பண்ணான் . “எங்கடா போன ? , நான் முழிக்கிறதுக்கு முன்னாடி” என்று நான் வினவ , “இல்ல மம்மி , குமார்க்கு இன்று பர்த்டே , அதன் ட்ரீட் மம்மி ” என்றான் . சரி சீக்கிரம் வீட்டுக்கு வா என்றபடி கால் கட் பண்ணேன் . அஞ்சலை சூடாக காபி கொண்டு வந்தாள் , அதை பருகியபடி தொலைகாட்சியில் செய்தி பார்த்துகொண்டு இருந்தேன் . இலங்கை தமிழர்கள் , பங்கு சந்தை சரிவு , விலைவாசி உயர்வு , அமைச்சர் டெல்லி பயணம் , கள்ளகாதலால் இரட்டை கொலை , நகைகடையில் திருட்டு , நடந்து சென்ற பெண்ணிடம் வழிப்பறி , உறவினர்கள் இடையே சொத்து தகராறு , பள்ளி ஆசிரியரால் மாணவி பலாத்காரம் என்று பல விஷயங்களுக்காக ஒரு பெண் செய்தி வாசிப்பாளர் பளிச் மேக்கப்புடன் கவலைப்பட , நான் குளிக்க தயாரானேன் .
குளியல்அறைக்குள் நுழைந்து நான் அணித்துஇருந்த ஸ்லீவ்லெஸ் நைட்டியை கழற்றிவிட்டு அருகில் இருந்த ஆள்உயர கண்ணாடியில் முன்னும் பின்னும் திரும்பி எனது அழகை ரசித்து பார்த்துக் கொண்டேன் . (எல்லா பெண்களுக்கும் உண்டான குணம் அது ) . உள்ளாடைகளை கழற்றி மீண்டும் ஒரு முறை கண்ணாடியில் பார்த்து கொண்டேன் . மெதுவாக ஷவரை திருகி வெதுவெதுப்பான தண்ணீரால் என்னை நனைத்துக்கொண்டே திருமலை படத்தில் வரும் “ திம்சுகட்டை” பாடலை மெதுவாக பாடிக்கொண்டே கண்ணாடி அழகில் என்னை ரசித்துக்கொண்டே குளித்து முடித்தேன்......நீளமான துண்டை எடுத்து மார்பில் சுற்றிக்கொண்டே எந்த கலர் ஆடை அணியலாம் என்ற எண்ணத்தில் குளியலறையை விட்டு வெளியே வந்தேன் . அலமாரியில் பல வண்ணத்தில் சேலைகள் அடுக்கிவைக்கப்பட்டு இருந்தது . சேலை , மாடர்ன் டிரஸ் , பிற டிரஸ் , நகைகள் என்று தனிதனி அலமாரிகள் என்னிடம் உள்ளது . ஒரு ஐந்துநிமிடம் யோசித்து ஒரு சேலையை முடிவு செய்து அணிந்துகொள்ள ஆரம்பித்தேன்.
“ மாமா , நீங்க எங்க இருக்கீங்க ” என்றபடி மொபைல் அதன் ரிங்டோனை வெளியிட்டது . என் கணவருக்காக வைத்துள்ள விசேஷ ரிங்க்டோன் . தினமும் இரண்டு முறை , காலை மற்றும் இரவு நேரத்தில் பேசுவார் என் கணவர் . சொல்லுங்க என்றபடி பேச ஆரம்பித்தேன் . அவரிடம் பேசியபடி என்னுடைய உடைகளை அணிந்தபடி அலங்காரம் செய்தபடி மருத்துவமனைக்கு செல்ல தயாரானேன் . பூஜைஅறைக்கு சென்று எல்லா சுவாமி படங்களையும் வணங்கிவிட்டு , கோட் மற்றும் ஸ்டெத்தேஸ்கோப் எடுத்துக்கொண்டு வெளியேவந்தேன் – காரின் பின் சீட்டில் அவற்றிற்கு இடம் கொடுத்துவிட்டு , டிரைவர் சீட்டில் அமர்ந்து வண்டியை உயிர்பித்து சாலையில் செலுத்த ஆரம்பித்தேன் .
நேரம் இரவு பத்து மணியை தாண்டியதால் சாலையில் போக்குவரத்து குறைந்து , வேகமாக செல்லத்தக்க நிலைமை இருந்ததால் வண்டியை விரட்டினேன் . ஒரு வளைவை தாண்டும்போது பின்னாடி வந்த கார் வேகமாக ஒலி எழுப்பியது , அவசரமாக போகிறார்கள் போலும் என்று எண்ணி நான் கொஞ்சம் ஒதுங்கியபோது , பின்னால் வந்த கார் என் மேல் உரசுவது போன்று வந்தது . நான் அதிர்ச்சி அடைந்து நிறுத்த முயன்றேன் , ஆனால் நல்ல வேலையாக விலகி சென்றது அந்த கார் . ஒரு ஓரமாக காரை நிறுத்தி விட்டு தண்ணீர் குடித்துவிட்டு மறுபடியும் பயணமானேன் . ஒரு ஐந்து நிமிடம் பயணத்தில் என்னை முந்தி சென்ற அந்த கார் ஒரு ஓரமாக பள்ளத்தில் இறங்கிஇருந்ததை பார்த்தேன் . சாதரணமாக பார்த்தல் ஓரமாக நிறுத்திஇருப்பது போன்று தெரியும் ஆனால் எனக்கு இந்த சாலை பழக்கம் என்பதால் அந்த சார் பள்ளத்தில் இறங்கி இருக்கிறது என்று புலப்பட்டது . நிறுத்தவா போய் பார்கவா வேண்டாமா , யாருக்காவது அடி பட்டுருந்தால் என்ன செய்ய என்றபடி பல சிந்தனைகள் , ஒரு பாதுகாப்புக்கு இருக்கட்டும் என்றபடி டாஸ்போர்டில் வைத்துருந்த
மிளகாய்தூள் ஸ்ப்ரே எடுத்து வைத்துகொண்டு அந்த கார் முன்பு எனது காரை நிறுத்தினேன் . இன்னமும் முகப்பு விளக்கு எரிந்துகொண்டு இருந்தது , கார் இயக்கமும் நிற்கவில்லை . ஓட்டுனர் இருக்கைக்கு சென்று கதவை திறக்க முயன்றேன் . முடியவில்லை , பக்கத்து இருக்கையில் ஒருவர் இருந்த மாதிரி இருந்தது . அந்த பக்கமும் சென்று திறக்க முயன்றேன் , அதுவும் முடியவில்லை . தானியங்கி கதவு என்பதால் , வண்டியின் இயக்கத்தை நிறுத்தினால் மட்டுமே கதவை திறக்க முடியும் . எனக்கு ஒன்றும் புரியவில்லை , உதவிக்கு யாரும் இல்லை , யாரையாவது அழைக்கலாம் என்றால் எந்த வாகனமும் வரவும்இல்லை , இருள் வேறு பயத்தை கூட்டியது . மொபைலை தேடுகிறேன்.....காணவில்லை , கணவருடன் பேசிய அவசரத்தில் வீட்டிலேயே வைத்துவிட்டேன் . சரி பேசாமல் போகிற வழியில் இருக்கும் போலீஸ் ஸ்டேஷனில் சொல்லிடலாம் என்றபடி திரும்ப முயலும்போது , ஓட்டுனர் பக்கத்தில் இருந்து கார் கண்ணாடியை மெதுவாக தட்டும் சத்தம் கேட்கிறது , போய் பார்கிறேன் , இருட்டில் சரியாக தெரியவில்லை , ஒருவர் தள்ளாடியபடி பலமில்லாமல் தட்டுகிறார் , அவரால் கதவை திறக்கமுடியவில்லை.நான் கதவை பலம் கொண்ட வரை தட்டுகிறேன் . எப்படியோ முயற்சி செய்து கதவை திறக்கிறார்....நான் கதவை திறந்த வேகத்தில் அவர் கீழே விழுகிறார் . 50 வயது இருக்கும். அவர் முகம் , அணிந்திருந்த சட்டை முழுவதும் ரத்தம் . ஆனால் மூச்சு இருக்கிறது , அவரை கைத்தாங்கலாய் இழுத்து எனது காரில் படுக்கவைத்தேன் , பக்கத்துக்கு இருக்கையில் யாரோ இருந்த ஞாபகம் வர , ஓடி சென்று பார்த்தேன் . 30 வயதுடைய பெண் , காயம் இல்லை , ஆனால் மயக்கத்தில் இருக்கிறாள் . அவளையும் இழுத்து காரின் முன் சீட்டில் உட்கார வைத்து விட்டு , அந்த கார் இயக்கத்தை நிறுத்தி , பூட்டிவிட்டு சாவியை எடுத்துக்கொண்டு எனது காரில் இவர்கள் இருவரையும் வைத்து எனது மருத்துவமனைக்கு விரைந்தேன் .
<t></t>
அப்போது அந்த பெண்ணின் செல்போன் அழைத்தது , எடுத்து விவரம் சொல்லிடலாம் என்று அவள் அணிந்துஇருந்த ஜீன்சில் இருந்து செல்போனை வெளியே எடுக்கும் நேரம் , அந்த அழைப்பு துண்டிக்கப்பட்டது . சரி நமது மருத்துவமனைக்கு விவரம் சொல்லலாம் என்றபடி சக மருத்துவர் விஷ்வாவிடம் பேசினேன் .
அவர் “ மேடம் ! நீங்க நேரா நம்ம டார்க் ரூம் வந்துடுங்க , மெயின் வழில வந்தால் நிறைய கேள்வி வரும் , அங்க வைச்சு பார்த்துட்டு அப்புறம் ஷிப்ட் பண்ணிடலாம் என்றார் .
நானும் அவர் சொன்னபடி டார்க் ரூம் சென்று காரை நிறுத்தினேன் , அதற்க்குள் விஷ்வா இரண்டு ஸ்ட்ரெட்சர் சகிதம் நின்றிந்தார் . விஷ்வா அந்த அடிபட்ட நபரையும் , நான் அந்த பெண்ணையும் தூக்கி ஸ்ட்ரெட்சரில் வைத்து உள்ளே இழுத்து சென்றோம் . விஷ்வா அந்த நபரின் முகத்தை வழிந்த ரத்தத்தை துடைத்து , சட்டையை கழட்டி நாடி துடிப்பை பார்த்துகொண்டு இருந்தார் . நான் அந்த பெண்ணை பரிசோதித்து கொண்டு இருந்தபோது ,
விஷ்வா , “ மேடம் , இங்க கொஞ்சம் வாங்க” என்றார்.
“என்ன விஷ்வா” என்றபடி அவர் அருகில் வந்தேன் .
“மேடம் , இவர் யார்ன்னு தெரியுதா ? ” என்றவரிடம் அவரை மீண்டும் ஒரு முறை பார்த்துவிட்டு
“தெரியலியே” என்றேன் .
விஷ்வா “ மேடம் , இவர் தான் அமைச்சர் தமிழ்செழியன் ”.
நான் மெல்லிதாக அதிர்ந்தேன் , அவரா , அவர் எப்படி அந்த நேரத்தில் , ஒரு பெண்ணுடன் , இரவு நேரத்தில் ? , என்றபடி அவரை பார்த்தேன் .
அடிக்கடி செய்தித்தாள் மற்றும் தொலைக்காட்சிகளில் தென்படும் பிரபலமான முகம்....தனியாக ஒரு பெண்ணுடன் அதுவும் இரவு நேரத்தில் என்றால் இது பெண் விவகாரம் தான் என்றபடி முதல்உதவி செய்ய ஆரம்பித்தோம்.அந்த பெண் பக்கத்தில் குனிந்தபோது ஒரு மெல்லிய வாசனை வந்தது , நன்றாக நுகர்ந்ததில் உயர் தர மது வாசனை போல் வந்தது . அதே வாசனையை அதே நேரத்தில் விஷ்வாவும் கண்டுபிடித்திருந்தார் , “மேடம் , குடித்துவிட்டு டிரைவ் பண்ணிஇருக்காங்க , அதன் இந்த விபத்து ” என்றபடி பரிசோதனைகளை முடித்துஇருந்தார் . பிறகு அவர் முகத்தில் ஆள் அடையாளம் தெரியாதபடி ( பிற மருத்துவர் , செவிலியர்கள் அடையாளம் காணாதபடி) வெள்ளைதுணியால் மூடினோம் , கண்கள் மற்றும் மூக்கு மட்டும் இடைவெளி விட்டு . எனினும் அமைச்சருக்கு இதய துடிப்பு மட்டும் சீராக இல்லை .
“விஷ்வா நீங்க கிளம்புங்க , நான் பார்த்துகொள்கிறேன்” என்றபடி அவர் அருகில் நான் அமர்ந்துகொண்டு அவரின் இதய துடிப்பை பார்த்துகொண்டு இருந்தேன் .
கொஞ்சம் சிக்கலாக தெரிந்தால் அமைச்சர் வீட்டுக்கு சொல்லிவிடலாம் என்று யோசித்தப்படி இருந்தேன் . பக்கத்தில் இருந்த அந்த பெண்ணை பார்த்தேன் ,
மஞ்சள் நிற டாப்ஸ் மற்றும் ஜீன்ஸில் மப்பும் மந்தாரமாக இருந்தாள் . ஒரு கல்லூரி மாணவி போன்ற தோற்றம் . மது மயக்கம் இன்னும் அவளை இயல்பு நிலைக்கு திரும்ப மறுத்தது..அதே நேரம் அமைச்சரின் இதயத்துடிப்பு மாறி மாறி இருந்தது . இது போன்ற நேரங்களில் சீரான இதயதுடிப்புக்காக நோயாளியின் நெருங்கிய உறவினர்களை அருகில் இருக்கும்பொது நோயாளிக்கு நிம்மதியான சூழ்நிலையில் சீராக இருக்கும் இதயதுடிப்பு . ஆனால் இப்போது யாரும் இல்லை . என்ன செய்வது என்று யோசித்தப்படி எனது அறைக்கு சென்று என் ஆடை மேல் சிந்திஇருந்த ரத்த சுவடுகளை தண்ணீரால் கழுவிவிட்டு மீண்டும் அவரது நாடித்துடிப்பை கவனித்தேன் . சீராக இல்லமல் ஓடி கொண்டுஇருந்தது . எப்படியும் இவரை சகஜ நிலைக்கு சீக்கிரம் கொண்டுவர வேண்டும் , இல்லையெனில் விஷயம் வெளியே கசிந்தால் பெரும் பிரச்சனையாகிவிடும் என்றபடி ஆழ்ந்த யோசனையில் இருந்தபோது பயிற்சி செவிலியர் ஒருத்தி கையில் மொபைல் போன் சகிதமாக ஓடி வந்தாள் .
“ மேடம் , விஷ்வா சார் லைன்ல இருக்காங்க , உங்க கிட்ட பேசணுமாம் “
என்றபடி நான் அதை வாங்கி பேச ஆரம்பித்தேன்
“ மேடம் , இப்போ தான் அமைச்சர் வீடு தாண்டி வந்தேன் , எல்லோரும் அவர் சேலம் அருகே கட்சி பொதுகூட்டம் போய்இருக்கிறார்ன்னு சொல்றாங்க , அதனால் விஷயம் வெளியே தெரிய வர்றதுக்கு முன்னாடி எப்படியாச்சும் அவரை வீட்டில் சேர்க்கணும் , என்ன மேடம் பண்றது ”என்றார்
“நானும் அதான் யோசிக்கிறேன் , எதாச்சும் ஷாக் கொடுத்துபார்த்தால் விபரீதம் ஆகிவிடகூடாது , ஒன்னும் பிடிபட வில்லை ” என்றேன் .
“மேடம் , நான் ஒன்னு சொன்னால் தப்பாக நினைக்கதீங்க , இதே மாதிரி போன மாதம் பிரபல தொழிலதிபர் வர்மா மூச்சுதிணறல் காரணமாக வந்தப்ப , அவரை எப்படி குணப்படுத்தி அனுப்பியது மாதிரி முயற்சி செய்து பார்கலாமா , வேற வழி இல்ல மேடம் ” என்று விஷ்வா கூற “ வேண்டாம் விஷ்வா ” என்றபடி நான் மறுத்தேன் .
இருந்தாலும் விஷ்வா அந்த பழைய சம்பவத்தை கூறிய போது எனக்குள் ஒரு பலான குறுகுறுப்பு வந்துபோனது .
Convert from Tanglish to Tamil @ shorturl.at/ahsW1/
" I'm Not Story Writer, Just Posted my Backups. "
My Inbox is Full so Contact at
Hangouts : irr.usat[at]gmail[dot]com
Hangouts : irr.usat[at]gmail[dot]com