నవ వసంతం - నేటి ప్రేమ తీరాలు

[రసిక రాజా]

ఏదో చిన్న ప్రయత్నం చేస్తూన్న కొంచెం స్లోగా రాస్తాను కానీ రివ్యూ ఏలా ఇచ్చిన కూడా ఇబ్బంది లేదు 

[sravan35]

రాజా వారి ప్రొడక్షన్స్ లో ' ప్రొడక్షన్ number one' ఆరంభం బాగుంది.

చితక్కొట్టేయండి.

[రసిక రాజా]

నవ వసంతం - నేటి ప్రేమ తీరాలు

భాగం – 1 

హైదరాబాద్ ఆగస్టు ఉదయం. రాత్రిపూట పడిన జలధారల అవశేషాలు బంజారా హిల్స్ రోడ్డు మీద ఇంకా మెరిసిపోతున్నాయి. దూరంగా ఎక్కడో హోటల్ కిచెన్ నుంచి వచ్చే వేడి దోసెల సువాసన గాలిలో కలుస్తూ, చుట్టూ ఇంకా మబ్బులు విరబడి ఉండగా, ఆ ఎత్తైన కొండదారిలో గాజు గోడలతో మెరిసే ఒక ఎత్తైనా భవనం — "రామచంద్ర  విల్లాస్"
ఆ బంగ్లాలో కిటికీలు సూర్య కాంతిని స్వీకరిస్తున్నా… లోపల వాతావరణం ఒకింత నిస్సత్తువతో ఉంది. రెండు అంతస్తుల బంగ్లాలోని  ప్రధాన హాల్ మధ్యలో ఒక పెద్ద క్రిస్టల్ చాండ్లియర్, దీని మీద పడే కాంతిలో వెండి పూత గల ఫోటో ఫ్రేమ్లో రామచంద్రరావు భార్య లక్ష్మి ముఖచిత్రం — మృదువుగా నవ్వుతూన్నది కానీ ఏదో అసంపూర్ణమైన కథ చెబుతున్నట్లుగా కన్పిస్తుంది

రామచంద్రరావు(55) — తెల్లటి కాకి గుడ్డు లాంటి చర్మం, కనుబొమ్మల పైన ముడతలు అనుభవపు గాథలు చెబుతాయి. తెల్లని కాటన్ కుర్తా పైజామా ధరించి డైనింగ్ టేబుల్ వద్ద కాఫీ కప్పును నెమ్మదిగా తిప్పుతూ సిప్ చేస్తున్నాడు. హైదరాబాద్ లోని వ్యాపారవేత్తలలో అగ్రగణ్యుడు, కానీ గుండె పొరల్లో ఎప్పటికీ నిండని ఒక ఖాళీ — భార్య మరణం తర్వాత మరింత లోతుగా పెరిగింది. కానీ ఆ ఖాళీని నింపటానికి తాత్కాలికంగా మందు మగువ పరిపాటి… కానీ అతడు స్త్రీలోలుడు కాదు. నైతిక విలువలు, పాతకాలపు గౌరవ భావం అన్నిట్లో స్పష్టంగా కనిపిస్తాయి.
రామచంద్ర రావు కాఫీ కప్పుని పెదవులకు ఆనించిన క్షణంలోనే, పై అంతస్తు నుంచి గట్టిగా ఇంగ్లీష్లో మాట్లాడే యువ స్వరం కిందికి చేరింది.
"Yeah bro… last night was crazy… ఇంకా ఏదో ఫోన్లో మాట్లాడుతూ చిరునవ్వుతో ఆర్యన్ మెట్ల మీదుగా దిగి వచ్చాడు.

ఆర్యన్(24) — పై చదువుల కోసం అమెరికాకి వెళ్లి పాశ్చాత్య లైఫ్ స్టైల్ కి అలవాటు పడిన వ్యక్తి స్పోర్ట్స్ షార్ట్, మసిల్-ఫిట్ టీ-షర్ట్, స్లిప్పర్లు. కళ్ళలో ఆత్మవిశ్వాసం కంటే ఎక్కువగా ఒక తేలికపాటి అహంకారం. వెంట్రుకలు జెల్తో సెట్ చేసి, చేతిలో ఆపిల్ ఫోన్ తో హడావుడిగా మెట్లు దిగుతున్నాడు

రామచంద్రరావు :- ఇంతకీ… ఇప్పుడు ఎక్కడికీ వెళ్తున్నావ్ ఇంత ప్రొద్దున్నే ....???? 
ఆర్యన్ :- (ఫోన్ కాల్ ముగిస్తూ) "జస్ట్ బ్రేక్ఫాస్ట్, డాడ్. తర్వాత… ఫ్రెండ్స్తో మీట్అప్.. 
రామచంద్రరావు :- అమెరికా నుంచి వచ్చి  రెండు నెలలు గడిచిపోయాయి. ఆఫీసుకి ఒక్కసారి కూడా రావాలనిపించలేదా?"  
ఆర్యన్ :- (చైర్లో వాలుతూ) "డాడ్… honestly speaking, I didn’t come back to India to sit in boring meetings.
ఆఫీస్ రన్స్ ఫైన్. మేనేజర్లు ఉన్నారు కదా.?.?.?? 
Why push me..?.?.?? 
రామచంద్రరావు :- పుష్ చేయ్యట్లేదు బాధ్యత చెబుతున్నా. నాకేమెా వయస్సు అయిపోతుంది
ఈ బిజినెస్ చూసుకోవడం ఈ వయస్సులో ఎంత శ్రమెా తెలిసా నీకు? నువ్వు ఈ బిజినెస్ వ్యవహరాలన్ని నేనుండగానే నేర్చుకుంటే మంచిది కదా...
ఆర్యన్ :- (చిన్నగా నవ్వుతూ) "కానీ అది మీ ప్యాషన్, డాడ్. నా ప్యాషన్ కాదు.
 చల్లని వాతావరణం మాటలతో వేడెక్కినట్లుగా ఉంది 
రెండు నిమిషాల నిశ్శబ్దం. టేబుల్ మీద గడియార టిక్-టిక్ మని మ్రెాగింది. అంతలోనే బయట నుంచి చిన్నపాటి కార్ హార్న్ శబ్దం మాత్రమే.  
రామచంద్రరావు తన కళ్ళతో గట్టిగా చూస్తూ,  నువ్వు ఇండియాకు తిరిగి వచ్చిన తరువాత నీ ఫ్యూచర్ ప్లాన్ చేసుకుంటావ్ అనుకున్నా...
ఆర్యన్ :- (మధ్యలోనే ఆపుతూ) Come on, డాడ్… 
ఉన్నది ఒక్కటే జీవితం దాన్ని ఫుల్ గా ఎంజాయ్ చేయాలి
రేపు ఏం జరుగుతుందో ఎవరికీ తెలీదు
చిలికి చిలికి చిన్నగా గొడవ మొదలవుతుంది
రామచంద్రరావు :-  ఎంజాయ్ చేయాలని బాధ్యతలు వదిలేస్తావా....????? 
ఆర్యన్ :- బాధ్యతలను తీసుకోవాలని ఉంటే, కనీసం నా స్టైల్లో తీసుకుంటాను… కానీ 9-to-6 లైఫ్ కాదు
ఆ క్షణంలో టేబుల్ మీద  కాఫీ కప్పుని పిడికిలిలో గట్టిగా బిగించాడు రామచంద్రరావు, సరే..!!! ఈ రోజు రా ఆఫీసుకి. 
కనీసం ఎలా నడుస్తుందో చూస్తావు
ఆర్యన్ :- ఉత్సాహం లేని స్వరంతో Fine… ఒకరోజు మాత్రమే, కానీ ఈరోజు కాదు అని రామచంద్రరావు మాట్లాడే లోపు అక్కడనుండి జారుకున్నాడు

[BR0304]

Good starting