Adultery A Dominance by ஆதிணி

[Maaran57]

? 
கதை அறிமுகம்: “A Dominance by ஆதிணி”


(A Tamil Erotic-Emotional Journey of Power, Silence, and Surrender)

அவளும் அவனும்…
ஒரே கம்பெனியில் பணியாற்றுகிறார்கள்.
அவள் சென்னை கிளையின் செயல்பாட்டுத் தலைவர்.
அவன் கோவை கிளையின் திட்டத் தலைவர்.
அவர்கள் ஒருவருக்கொருவர் மேலாளர் இல்லை.
பதவி சமம். அதிகாரம் சமம்.
ஆனால் உணர்வின் மேடையில்,
அவள்… மேலே.
அவன்… கீழே.

இது காதலா?
இல்லை.
இவர்கள் காதல் என்று ஒருபோதும் கூறவில்லை.
முத்தங்கள் இருந்தன.
உச்சங்கள் இருந்தன.
உடல் துளிர்த்தது. வாசனைகள் கலந்து உருகின.
ஆனால் காதல் என்ற வார்த்தையைத் தவிர்த்து,
அவர்கள் ஒருவர் மற்றவருக்குள் இறங்கிய உணர்வு இது.

மாறன்…
ஒரு கட்டுப்பாடான, கட்டளைகள் வாழும் ஆண்.
மௌனமாய் நடத்தும் மேலாளர். ஆண்மை கடைசி வரைக்கும் கட்டுப்பாட்டில் வைத்திருப்பவன்.
ஆதிணி…
பிரகாசமில்லாத புகழில் வாழும்,
அமைதி வழியாக ஆளும் பெண்.
கண் நீரின்றி ஆண்களை முழுமையாக நிர்வகிக்கக் கூடியவள்.
அவள் dominance குரலால் வருவதில்லை.
அவள் மௌனத்தால்,
அவள் நேர்த்தியான திருப்பங்களால்,
அவள் கண்ணின் கோணங்களில் விழும் அமைதியான சொற்களால் உருவாகிறது.

ஒரு Zoom meeting-ல் தொடங்கிய professional மோதல்,
ஒரு retreat-ல் அவளது அமைதியில் விழுந்த ஒரு ஆண்,
மெல்ல வளர்ந்த ஒருவிதமான விருப்பம்
விசைப்படுத்தும் ஆணவம், ஆசையைத் தாண்டி ஒரு அனுமதியான அடிமைத்தன்மை.

இது ஒரு காதல் கதை இல்லை.
இது ஒரு அடக்கப்பட்ட உணர்வுகளின் விளையாட்டு.
ஒரு பெண்ணின் அமைதியால் கட்டுப்பட்ட ஒரு ஆணின் விழுதுகள்,
அவளது நிசப்தமான “Yes / No” களால் ஆளப்படுகிறான்.

“நான் எப்ப climax செய்யணும் என்று கூட,
அவள் அனுமதிக்க வேண்டிய நிலைக்குள் நானே நுழைந்துவிட்டேன்.”

எங்கே தொடங்கியது என்று தெரியவில்லை.
ஆனால் இப்போது…
அவளது புன்னகையிலே கூட அவனது உடல் துடிக்கிறது.
அவளது வாசனை அவனது மூச்சை ஒழுங்குபடுத்துகிறது.
அவளது மேணியின் வெப்பத்தில் அவன் ஆண்மையை காண்கிறான்.
அவளது உச்சத்தின் இசையிலே தான் அவன் உயிரின் அர்த்தத்தை உணர்கிறான்.



?
“A Dominance by ஆதிணி” 
இது ஒரு காதல் வரலாறு அல்ல…
இது ஒரு உடலுக்குள் நுழையும் ஆதிக்கத்தின் சுவாசம்.

[Maaran57]

? 
கதை அறிமுகம்: “A Dominance by ஆதிணி”


(A Tamil Erotic-Emotional Journey of Power, Silence, and Surrender)

அவளும் அவனும்…
ஒரே கம்பெனியில் பணியாற்றுகிறார்கள்.
அவள் சென்னை கிளையின் செயல்பாட்டுத் தலைவர்.
அவன் கோவை கிளையின் திட்டத் தலைவர்.
அவர்கள் ஒருவருக்கொருவர் மேலாளர் இல்லை.
பதவி சமம். அதிகாரம் சமம்.
ஆனால் உணர்வின் மேடையில்,
அவள்… மேலே.
அவன்… கீழே.

இது காதலா?
இல்லை.
இவர்கள் காதல் என்று ஒருபோதும் கூறவில்லை.
முத்தங்கள் இருந்தன.
உச்சங்கள் இருந்தன.
உடல் துளிர்த்தது. வாசனைகள் கலந்து உருகின.
ஆனால் காதல் என்ற வார்த்தையைத் தவிர்த்து,
அவர்கள் ஒருவர் மற்றவருக்குள் இறங்கிய உணர்வு இது.

மாறன்…
ஒரு கட்டுப்பாடான, கட்டளைகள் வாழும் ஆண்.
மௌனமாய் நடத்தும் மேலாளர். ஆண்மை கடைசி வரைக்கும் கட்டுப்பாட்டில் வைத்திருப்பவன்.
ஆதிணி…
பிரகாசமில்லாத புகழில் வாழும்,
அமைதி வழியாக ஆளும் பெண்.
கண் நீரின்றி ஆண்களை முழுமையாக நிர்வகிக்கக் கூடியவள்.
அவள் dominance குரலால் வருவதில்லை.
அவள் மௌனத்தால்,
அவள் நேர்த்தியான திருப்பங்களால்,
அவள் கண்ணின் கோணங்களில் விழும் அமைதியான சொற்களால் உருவாகிறது.

ஒரு Zoom meeting-ல் தொடங்கிய professional மோதல்,
ஒரு retreat-ல் அவளது அமைதியில் விழுந்த ஒரு ஆண்,
மெல்ல வளர்ந்த ஒருவிதமான விருப்பம் —
விசைப்படுத்தும் ஆணவம், ஆசையைத் தாண்டி ஒரு அனுமதியான அடிமைத்தன்மை.

இது ஒரு காதல் கதை இல்லை.
இது ஒரு அடக்கப்பட்ட உணர்வுகளின் விளையாட்டு.
ஒரு பெண்ணின் அமைதியால் கட்டுப்பட்ட ஒரு ஆணின் விழுதுகள்,
அவளது நிசப்தமான “Yes / No” களால் ஆளப்படுகிறான்.

“நான் எப்ப climax செய்யணும் என்று கூட,
அவள் அனுமதிக்க வேண்டிய நிலைக்குள் நானே நுழைந்துவிட்டேன்.”

எங்கே தொடங்கியது என்று தெரியவில்லை.
ஆனால் இப்போது…
அவளது புன்னகையிலே கூட அவனது உடல் துடிக்கிறது.
அவளது வாசனை அவனது மூச்சை ஒழுங்குபடுத்துகிறது.
அவளது மேணியின் வெப்பத்தில் அவன் ஆண்மையை காண்கிறான்.
அவளது உச்சத்தின் இசையிலே தான் அவன் உயிரின் அர்த்தத்தை உணர்கிறான்.



?
“A Dominance by ஆதிணி”
இது ஒரு காதல் வரலாறு அல்ல…
இது ஒரு உடலுக்குள் நுழையும் ஆதிக்கத்தின் சுவாசம்

[opheliyaa]

Wonderful start. Waiting to read next.

[Maaran57]

I’m totally new here to write but I’m a reader from start of the site… support me sure you will taste a new meal here…

[Maaran57]

Tonight I’ll post the 1st chapter… based on the support by you guys I’ll continue

[Siva veri 20]

Different plot...continuu panunga waiting next update

[Maaran57]

“மரகத வாசனை… முகத்தின் மீது உரையாடும் - 1”

அவளது காலடி பதிப்பே மாறனுக்கொரு தண்டனை. வீட்டின் வளைந்த சுவர்களில் மீண்டும் மீண்டும் பிரதிபலித்தது… அவள் இடையின் நகர்வுகள், காற்றின் மெல்லிய சலசலப்பு.

அவள் நடக்கும் ஒவ்வொரு அடி, மெல்லிய இரவில் பூக்கும் ஒரு மல்லிகைச்சந்தன வாசனை போல
அவனது நாக்குக்கே இம்சை.

மாறன் தரையில் சாய்ந்திருந்தான், தன் இரண்டு கைகளைத் தனக்கே பின்னால் சாய்த்து,
அவளது அனுமதியை தவிர எதையும் தொட முடியாதவனாய். அவனது முகம் மேலே… உணர்ச்சி நிறைந்த ஒரு கிணறு போல வெறுமையாக இருந்தது.

அவனது மனம் குழப்பத்தில் நனைந்தது; இந்த அடிமை நிலை அவனுக்கு புதிது. அவனுள் ஒரு சிறிய ஆண்மைத் திமிர் எழுந்தது… 

ஆனால், ஆதிணியின் கைகளில் சிக்கிய அவனது மனம் அவளுக்குப் பணிந்தது. “இனி அவள் அடிமையாவதில் தான் என் ஆண்மை உள்ளது,” அவன் நினைத்தான்.

அப்போதுதான்…

ஆதிணி  நிர்வாணமாக, நான்கே நிமிடங்களில் தன்னுடைய அணிவகுப்பை அகற்றியவள்,
கண்ணாடியில் தன் உருவத்தை ஒருமுறை பார்த்தாள்.

அவளது விரல்கள் மெதுவாக யோணியின் இதழ்களைப் பிரித்தன.

“இன்று, என் வாசனை அவனது தெய்வமாகும்,” என்று தன்னிடம் முணுமுணுத்தாள்.

அவள் மெதுவாக முன்னேறி, இடையை சுருக்கி, பாதங்களை இருபுறமாக வைக்கும் வண்ணம், மாறனின் முகத்துக்கே மேலாக யோணியை கொண்டு வட்டமிட்டாள்.

அவள் யோணி …

ஓர் ஓவியரின் ஈரமான மடியில் உருவான மென்மை. பட்டாம்பூச்சியின் இறக்கை போல சற்று வெளியே விரிந்த,… ஒரு பசுமைத் தளிர்போல் ஈரமான புண்ணகை.

அவளது உடலை சுற்றி ஒரு வெப்பமயமான வாசனை சுழற்சி … மணத்தைவிட இழுக்கும், பசியை காட்டும்
,
“உள்ளே நுழையவே முடியாத வாசனை என்றால் இது தான்” என சொல்ல வைக்கும் உணர்வு.

மாறனின் மூச்சு சிக்கியது.

அவனது நாசிக்கு மேலே அவளின் ஈரத்தின் வெப்பம் துளித்தது, அவளின் தடிப்பான கூந்தல் அவனது மார்பின் மேல் மெதுவாக விழுந்தது, 

ஆதிணியின் dominance இல் ஒரு மென்மையான முத்தமாய் அது இருந்தது.

மாறன் அவளது யோணியின் மேல் தன் மூக்கை அழுத்த முயன்றதும், அவளது விரல்கள் அவனது தாடியை இறுக்கமாகப் பிடித்தன.

“இன்னும் இல்லை, மாறா… நீ என்னை சுவைக்கணும், ஆனால் என் அனுமதியோடுதான்,” என்றாள் ஆதிணி, அவளது குரல் ஒரு கவிதையின் அதிகாரத்தைப் போல இருந்தது.

அவள் இடையின் அலை, அவன் மூச்சை புனிதமாக்கியது.

அவள் யோணியின் இழைகள் அவன் முகம் முழுக்க ஈரமான பட்டுச்சீலை போல் தடவி சென்றது.
அவளின் வாசனை அவன் நாக்கின் நுனியில் ஒரு மரக்கன்றின் பசுமைத் தூள்போல் பசைந்திருந்தது.

அவள் மெதுவாக அவன் வாய்க்குள் தன்னைத் தள்ள, அவன் உதடுகள் துடித்தன. அவளது இடுப்பின் அழுத்தம் அவனது சுவாசத்தை அடக்கியது.

“இப்போது… உன் நாக்கு என்னிடம் பிரார்த்திக்கட்டும்,” என்றாள் ஆதிணி.

மாறன் அவள் யோணியை மெதுவாக நக்க, அவளது தொடைகள் மெல்ல நடுங்கின. அவளது குரலிலிருந்து ஒரு சிறு மூச்சு கசிந்தது… ஒரு ஜுவாலை மூடியிருந்த அசைவு அது.

“இனி உன்னாலே சுவாசிக்கணும்னா, என்னைத் தினம் தாண்டணும்,” என்றாள் அவள், தன் விரலால் அவனது நெற்றியில் ஈரத்தைத் தடவி, அவனை மனதளவில் அடையாளமிட்டாள்.

அந்த நொடியில், அவளின் வாசனை அவனது மூச்சின் தெய்வமாக மாறியது.

வாசனை பரவும்!

[omprakash_71]

மிகவும் அற்புதமான கதையை தொடங்கியதற்கு நன்றி நண்பா

[Maaran57]

மிகவும் அற்புதமான கதையை தொடங்கியதற்கு நன்றி நண்பா

உங்க கருத்துக்கு மிக்க நன்றி…

[Vijay42]

நண்பா உங்க கதையின் தொடக்கம் அருமை...ஒரு மென் காதல் காமம் தேவை கிடைக்குமா??? தொடர்ந்து வருகிறேன்

[Maaran57]

நண்பா உங்க கதையின் தொடக்கம் அருமை...ஒரு மென் காதல் காமம் தேவை கிடைக்குமா??? தொடர்ந்து வருகிறேன்

நன்றி Vijay, இது ஒரு dominance அதுவும் ஒரு பெண்னோட எண்ணத்தில இருந்து வரும்… ஆரம்ப அத்தியாங்கள அதோட போக்குல விட்டு பின் கதைக்கு போகும் போது உங்க மென் காதல், காதல் காம கவிதைகளோட வரும்… ???

[Maaran57]

Thanks for more than 1000 views… ??

[Santhosh Stanley]

Niceee

[Maaran57]

“உன் நாக்கு போதாது மாறா… என் வாசனையை குடி… 2”

மாறன் தரையில் தலைத் தாழ்த்தியவாறே இருந்தான்.
அவனது வாயும், மூக்கும் ஒரு சுவாச வாசலாய் ஆதிணியின் யோணியை ஏற்கத் துடித்தது.
அவன் மூச்சின் ஆசுவீசத்தில் ஒரே ஒரு வாசனை உருவாய் பரவியது: அவளது ஈரமுற்ற பசுமைச் சூழல்.

ஆதிணி, அவனது மார்பின் மேல் பாதங்களை மென்மையாக பதித்து இடையை மெதுவாகத் தாழ்த்தினாள்…

சில இரவுகள் மட்டுமே போதுமானது, ஒரு ஆணின் முகம் ஒரு பூங்காவாய் மாற அவளது யோணியின் நுனியில் தெளிந்த ஈரத்தேறல்…

அது மண் நனைக்கும் மழைச்சுவை போல, அவனது சுவாசத்தை ஒருகணத்தில் பறித்தது.

அவள் தன் பூப்போன்ற மென்மையை அவனது முகத்தில் மெதுவாகத் தடவினாள்…

மூச்சுக்கே இடமில்லாமல்.

“இது வாசனை இல்ல மாறா… இது என் உயிர். அதை முழுக்க குடிக்கணும்,”

என்ற அவளது குரல், ஒரே நேரத்தில் கட்டளைவும் ஆசையும்.

மாறன், அதுவரைக்கும் கைகளை பின்னால் வைத்திருந்தவனாக, அவளது இடுப்பின் அழுத்தத்தால் தன்னை விடுவிக்கத் தயங்கியவனாக, சிறிது புழுதி போலக் கிறங்கினான்…

அவள் தன்னுள் உயிர்பித்த  ஒவ்வொரு துளியும் அவனது முகத்தைச் பற்றி எரியும் சுடுகாட்டாக மாற்றியது…

அவள் அசைவுகள் அவனது நாக்கை முறுக்கியது….

அவள் அவனை உணர்ச்சிகளுன் சிதறுதலுக்குள் இழுத்தாள்.

“நீ ஆசையாய் ஆர்வமாய் சாப்பிடுற மாதிரி பருகற இல்ல…”

என்றவளின் போதையேரிய குரலும் பரந்த சதைப்பான பாதமும் மாறனின் முட்டுகளைக் கலங்கடித்தது….

அவன் உடலை மறந்தான்…. தன்னை மறந்தான்…. தன்னிலை மறந்தான்….

அவளது வாசனை, மகரந்த வாசனை நாக்கின் நுனியில் விழுந்த ஒவ்வொரு துளி….

அவனை தன் உடலைத் தவிர வேறெதுவும் உணர முடியாத நிலையில் கொண்டு சென்றது.

அவன் மெதுவாக தன் கைகளை நகர்த்தினான். ஒரு கையில் அவளது பின்பக்கத்தைத் தன் விரல்களில் அழுத்தி 

மற்றொரு கையில்… ஆம்! தன்னையே பிடித்தான்….

தன் விடைத்த ஆண்மையின் பிங்க் நற் மொட்டை இரு விரல் நுனியில் சுழற்றினான்…

மெல்ல… 

அழுத்தமாக… 

மனதை மயக்கும் வலியோடு….

அவளது வாசனை முகத்தில் இருந்தபோது, அவளது ஈரம் நாக்கில் சுரந்தபோது, அவள் இடை நகர்வுகள் அவனை மூச்சற்றவனாக்கியபோது…

அவன் நினைத்தான்:

“இந்த வாசனை நுழையும் ஒவ்வொரு தருணமும்… என் ஆண்மையை அவளே கட்டிவைக்கிறாள். ஆனால் இதுதான் இன்பமோ சுகமோ கலக்கமோ”

“அவளின் யோணியின் நீள சொழித்த உதட்டின் முத்தத்தின் வேகம் அவனால் தாங்க இயலவில்லை… 
அதே சமயம் ஆனால் அவளிக்கு இப்போது climax வேண்டாம்…”

அவன் பசுமை நிறைந்த விழிகளில் ஒரு கட்டுப்பாட்டு வருத்தம். ஆனால் அதில் இருந்தது… ஒரு விருப்பமும்…. ஏக்கமும்….

அவள் அவனது கூந்தலை இரு கைகளால் திடமாகப் பிடித்தாள்….

திடமான அழுத்தத்துடன் அவன் வாயுக்குள் தன்னைத் தள்ளினாள்….

“நாக்கா மட்டும் போதாது… என்னை மென்று குடிக்கணும்…”

அவளது வார்த்தைகள், அவனது ஆண்மையில் நெறித்து துடித்த நரம்புகள் போல பதிந்தன….

ஒவ்வொரு துளியும்… அவன் அசைவையும்… நிலையாக சுவாசிப்பதையும் உருக்கியது.

அவன் இப்போது கொந்தளிப்பாக அவளது இதழ்களில் மடிப்புகளை நக்கினான்…. 

அவளது யோணியின் இழைகள், பச்சை இலை போல பிய்த்துவிடும் அளவுக்கு மென்மையானவை….

அவனது நாக்கு நனைந்தது… துளைத்தது… சாகசம் பண்ணியது….

அவளது வாசனை அவனது மூளைச்சுழற்சி வரை தொலைந்து விட்டது…. 

“என்னைத் தட்டி எழுப்பும் வாசனை இல்ல…
இது என்னை அடிமையாக்கும் வாசனை…” என அவன் தன்னை உணர்ந்தான்….

அவள் இடை மெல்ல திரும்பி,
மறுபடியும் அவன் வாயின் மேல் ஒரு முழுமையான அழுத்தம்…..

மாறன் இப்போது பேசவே முடியவில்லை….

அவன் இப்போது சாப்பிடவில்லை அவன் உருஞ்சுகிறான்… குடிக்கிறான்….

அவளை முழுமையாய்… அவள் யோணியின் சுவையை…. அவள் ஆதிக்கத்தின் பொருளை….

அவனது கைகளை அசைக்க முடியாது… ஆனால் அவள் அவனின் கைகளில் நிர்வாணமாக இருந்தாள். அவன் தன்னைத் தொடர்ந்தான்…

மெல்லவும், நெருக்கமாகவும், துடிப்போடும்.

ஆனால் அவளது அன்புக்கட்டளை அவனை கட்டியிருந்தது….

அவன் தன்னை வெடிக்க விடாமலே அவளை ரசித்தான்.

முடிவில்… அவளது குரலில் ஒரு கனமான மெளனம்:

“இனி உன் உதடுகளில் என் வாசனை வாழும்.
உன் முகம்… என் ஆதிக்கத்தின் குடில்.”

மாறன், அவளது வாசனையால் மூச்சு இழந்தவன், தன் நெஞ்சை மட்டும் தூக்கி, விரலின் வலியோடு தன்னையே தொட்டபடி, ஒரு நொடி அவளைப் பார்த்தான்…

வெறும் உடலோடு அல்ல ஆழமான உணர்வோடு, அவளுக்கே அர்ப்பணிக்கப்பட்ட ஆண்மையோடும்….

தேன் சுவைபடும்…. 

[omprakash_71]

Fantastic Update Nanba

[Dumeelkumar]

Nice update. Adhiniki oru adimai sikkirichi