இரண்டு வீடு

[நவ்கி]

''தம்பி.. டேய் தம்பி”

“ம்ம்..”

“எந்திரிடா. நம்ம ஊரு வந்தாச்சு.'' 

தூக்கத்தில் இருந்த என்னை விஜி எழுப்பி விட்டபோது எனக்கு கண்ணே முழிக்க முடியாத அளவுக்கு கஷ்டமாக இருந்தது.

மிகவும் சிரமப்பட்டு கண்களைத் திறந்ததும்.. சட்டென பாய்ந்த சூரியக் கதிர்களால் என் கண்கள் எரிச்சலைக் காட்டியது. உள்ளே உறுத்தியது. 

 உடனே என் கண்களை மூடிக் கொண்டேன். முகத்தை சீட்டுக்கடியில் புதைத்துக் கொண்டேன்.

மூவர் அமரக் கூடிய வலது பக்க இருக்கை எங்களுடையது. இரவு நேரப் பயணம் என்பதால் பேருந்தில் கூட்டம் இருக்கவில்லை. அரசுப் பேருந்து. நிறைய இருக்கைகள் காலியாக இருந்தன.

தூங்க வேண்டும் என்கிற காரணத்தால் நான் ஜன்னலோரமாக அமர்ந்து தூங்கியிருந்தேன். 

விஜி தூங்கினாளா இல்லையா என்று தெரியவில்லை.

விஜி என் தோளைத் தொட்டாள்.

“தம்பி”

“ம்ம்”

''எல்லாரும் எறங்கிட்டாங்க.''

''ம்ம்..''

''நாம மட்டும்தான் பாக்கி.''

''இரு விஜி.. கண்ணே முழிக்க முடியல என்னால..'' முனகிவிட்டு மெதுவாக நிமிர்ந்தேன்.

காலை நேரப் பேருந்து நிலையத்தின் கசகசப்பான இரைச்சல்கள் காதை துளைப்பது போலிருந்தது. அது இன்னும் எரிச்சலாக இருந்தது.

அவள் வலது கை என் தோளில் இருந்து தலைக்கு வந்தது. அன்பாக.. பாசமாக என் தலை முடியைக் கோதி விட்டாள்.

மெதுவாக முகம் உயர்த்தி அரைக் கண் திறந்து அவள் முகம் பார்த்தேன். பாசமாக என்னைப் பார்த்து புன்னகைத்துக் கொண்டிருந்தாள். ஆனால் அந்தப் புன்னகை அவ்வளவு தெளிவாக இல்லை. 

பேருந்துக்குள் சுற்றிலும் பார்த்தேன்.

 ஓட்டுனர் நடத்துனர் உட்பட பேருந்துக்குள் யாருமே இல்லை. நாங்கள் மட்டும்தான் உட்கார்ந்து கொண்டிருந்தோம்.

“நல்ல தூக்கமா?” கனிவாய் கேட்டாள் விஜி. 

அவள் கண்கள் என் கண்களை மிகுந்த பாசத்துடன் சந்தித்தன. 

“ம்ம்” மெதுவாக முனகினேன். என் தொண்டை கரகரத்திருந்தது.

''எந்திரி.. போலாம். வீட்ல போய் நல்லா தூங்கிக்கோ'' என்று மெல்லிய குரலில் சொல்லிவிட்டு விஜி நகர்ந்து எழப் போனாள்.

 நான் சட்டென அவள் இடுப்பைப் பிடித்து என் பக்கத்தில் இழுத்தேன். அவள் தடுமாறிக் கொண்டு வந்து என் மேல் மோதிச் சாய்ந்தாள். 

என் வலது கை சட்டென்று போய் அவள் முலையைப் பிடித்து அமுக்கியது.

ஒரு நொடி திடுக்கிட்டதுபோல பேருந்தின் இருக்கை கம்பிகளை இரண்டு கைகளிலும் பிடித்துக் கொண்டு சிணுங்கினாள்.

''டேய். என்ன இது.. பஸ்ஸுக்குள்ள.. விடு''

''உக்காரு விஜி ''

''வேணாண்டா. நட போலாம்.''

''விஜி..'' 

நான் கண்களை ஓரளவு திறந்து அவளைப் பார்த்தேன். அவள் உடம்பு பாதி வளைவாக என் பக்கம் திரும்பியிருந்தது.

மார்புச் சேலை சரிந்த நிலையில்,  ஜாக்கெட்டில் திமிறியபடி இருந்த அவளின் பருத்த முலைகள் இரண்டும் பழுத்த பப்பாளிகளாக.. என் கண் முன்பாக தொங்கிக் கொண்டிருந்தன.

''உக்காரு விஜி'' என்றேன். 

''ப்ச்.. எந்திரிடா '' அவள் நேராக நிமிர்ந்து நின்றாள். 

"ஏய்.. இரு"

நான் அவள் இடுப்பை வளைத்து இறுக்கிப் பிடித்துக் கொண்டு சட்டென என் முகத்தை அவளது வயிற்றில் வைத்து அழுத்தினேன். 

அவளின் பெண்மை வாசனையை முகர்ந்தபடி என் முகத்தை அவள் வயிற்றின் மீது தேய்த்தேன். அழுத்தி முத்தம் கொடுத்தேன்.

 விஜி சிலிர்த்தாள். என் தலையில் கை வைத்து என் முகத்தை அகற்ற முயன்றாள்.

''டேய்.. தம்பி.. கொஞ்சம் பேசாம இரு.! என்ன இது பஸ்க்குள்ள இப்படி பண்ணிட்டு.!''

''உக்காரு விஜி ''

''மூடிட்டு எந்திரிடா.! வீட்ல போய் பாத்துக்கலாம்'' அவள் சற்றே குரலை உயர்த்தி, என் முகத்தை சற்று பலத்துடன் தள்ளி விட்டு.. விலகப் போனாள்.

நான் அவளை வம்படியாக இழுத்துப் பிடித்து அவளது வயிற்றில் அழுத்தமாக ஒரு முத்தம் கொடுத்து நறுக்கென ஒரு கடியும் கடித்தேன்.

அவள் மிகச் சன்னமாக, “ஸ்ஸ் ஆஆ.. நாய்.. நாய்” என்று திட்டிக் கொண்டு என்னைத் தள்ளி விலக்கி பாய்ந்து இருக்கைக்கு வெளியே போனாள்.

நான் ஏக்கமாக விஜியைப் பார்த்தேன். 

“விஜி..”

“ப்ச்.. ரெண்டு பக்கமும் பாரு.. பஸ் நிக்குது..” என்றாள்.

அவள் புடவைத் தலைப்பை இழுத்து உடம்பை முழுசாக மூடி போர்த்திக் கொண்டாள். கண்கள் இடுக்கி குறும்பாகச் சிரித்தாள்.

அவள் மூக்கின் சுழிவில் மிகுந்த கவர்ச்சி இருந்தது. சின்னதாக அவள் மூக்குத்தி அணிந்திருந்தாள். அது அவளுக்கு மிகவும் அழகாகவே இருந்தது.

நான் திரும்பி ஜன்னல் வழியாக வெளியே பார்த்தேன். எங்களுக்கு இரண்டு பக்கத்திலும் முன்னாலுமாக பேருந்துகள் இருந்தன.

மக்கள் கூட்டம் கசகசவென இருந்தது. விதம் விதமான மக்கள். பொறுமையற்ற மக்கள்.

 சூரியன் மேலே வந்து நீண்ட நேரம் ஆகியிருந்தது. என் கண்கள் அந்த திசையைப் பார்க்கவே கூசின.

''எந்திரிச்சு வாடா'' விஜி சீட்டை விட்டு வெளியே போய் நின்று புடவையால் தன் உடம்பை மறைத்துக் கொண்டு என்னை அழைத்தாள்.

நான் மெதுவாக எழுந்தேன். என் தண்டு புடைத்து என் பேண்ட் புடைப்பாக இருந்தது. 

அந்த புடைப்பை அழுத்தி விடும் போது அதைப் பார்த்த விஜி மெலிதாகச் சிரித்தாள்.

''என்ன சிரிப்பு?'' அவளை நோக்கி நகர்ந்தபடி கேட்டேன்.

''தம்பி அடங்கவே மாட்டான் போலருக்கு..?''

''ஆமா.! அவனை இப்படி எழுப்பி விட்டதே நீதான்..''

''சரி.. சரி..! வீட்ல போய் நான் அவனுக்கு என்ன வேணுமோ அதை குடுத்துக்கறேன்.! இப்ப அடக்கி வெச்சுட்டு வா..''

நான் கை நீட்டி அவள் முலையை பிடித்தேன். அழுத்தி ஒரு பிசை பிசைந்தேன். 

அவள் நெளிந்தாள்.

''பஸ்டா இது ''

''பஸ்க்குள்ளதான் நம்மளை தவிர யாரும் இல்லையே'' முந்தானைக்குள் சரலென கை விட்டு அவள் முலையை இறுக்கிப் பிடித்து கசக்கினேன்.

''நைட்டுலாம் போட்டு கசக்கி அதை ஒரு வழி பண்ணிட்ட..? இப்பவாச்சும் சும்மா வா..'' என் கையைத் தட்டி விட்டு முன்னால் போனாள் விஜி.

“விஜி..” அவள் பின்னால் ஒட்டி நடந்தேன். 

“ம்ம்”

“பஸ்ஸுக்குள்ள இப்ப யாருமே இல்ல. இங்க வெச்சு ஒரு ஷாட் போட்டா எப்படி இருக்கும்?”

“நாறிப் போயிருவோம் நாறி.. மூடிட்டு வாடா.. அடங்காதவனே” என்றாள். 

அவளது கொழுக் மொழுக் குண்டியை தடவியபடி நான் அவளைப் பின் தொடர்ந்தேன்..!!

[நவ்கி]

''தம்பி.. டேய் தம்பி”

“ம்ம்..”

“எந்திரிடா. நம்ம ஊரு வந்தாச்சு.'' 

தூக்கத்தில் இருந்த என்னை விஜி எழுப்பி விட்டபோது எனக்கு கண்ணே முழிக்க முடியாத அளவுக்கு கஷ்டமாக இருந்தது.

மிகவும் சிரமப்பட்டு கண்களைத் திறந்ததும்.. சட்டென பாய்ந்த சூரியக் கதிர்களால் என் கண்கள் எரிச்சலைக் காட்டியது. உள்ளே உறுத்தியது. 

 உடனே என் கண்களை மூடிக் கொண்டேன். முகத்தை சீட்டுக்கடியில் புதைத்துக் கொண்டேன்.

மூவர் அமரக் கூடிய வலது பக்க இருக்கை எங்களுடையது. இரவு நேரப் பயணம் என்பதால் பேருந்தில் கூட்டம் இருக்கவில்லை. அரசுப் பேருந்து. நிறைய இருக்கைகள் காலியாக இருந்தன.

தூங்க வேண்டும் என்கிற காரணத்தால் நான் ஜன்னலோரமாக அமர்ந்து தூங்கியிருந்தேன். 

விஜி தூங்கினாளா இல்லையா என்று தெரியவில்லை.

விஜி என் தோளைத் தொட்டாள்.

“தம்பி”

“ம்ம்”

''எல்லாரும் எறங்கிட்டாங்க.''

''ம்ம்..''

''நாம மட்டும்தான் பாக்கி.''

''இரு விஜி.. கண்ணே முழிக்க முடியல என்னால..'' முனகிவிட்டு மெதுவாக நிமிர்ந்தேன்.

காலை நேரப் பேருந்து நிலையத்தின் கசகசப்பான இரைச்சல்கள் காதை துளைப்பது போலிருந்தது. அது இன்னும் எரிச்சலாக இருந்தது.

அவள் வலது கை என் தோளில் இருந்து தலைக்கு வந்தது. அன்பாக.. பாசமாக என் தலை முடியைக் கோதி விட்டாள்.

மெதுவாக முகம் உயர்த்தி அரைக் கண் திறந்து அவள் முகம் பார்த்தேன். பாசமாக என்னைப் பார்த்து புன்னகைத்துக் கொண்டிருந்தாள். ஆனால் அந்தப் புன்னகை அவ்வளவு தெளிவாக இல்லை. 

பேருந்துக்குள் சுற்றிலும் பார்த்தேன்.

 ஓட்டுனர் நடத்துனர் உட்பட பேருந்துக்குள் யாருமே இல்லை. நாங்கள் மட்டும்தான் உட்கார்ந்து கொண்டிருந்தோம்.

“நல்ல தூக்கமா?” கனிவாய் கேட்டாள் விஜி. 

அவள் கண்கள் என் கண்களை மிகுந்த பாசத்துடன் சந்தித்தன. 

“ம்ம்” மெதுவாக முனகினேன். என் தொண்டை கரகரத்திருந்தது.

''எந்திரி.. போலாம். வீட்ல போய் நல்லா தூங்கிக்கோ'' என்று மெல்லிய குரலில் சொல்லிவிட்டு விஜி நகர்ந்து எழப் போனாள்.

 நான் சட்டென அவள் இடுப்பைப் பிடித்து என் பக்கத்தில் இழுத்தேன். அவள் தடுமாறிக் கொண்டு வந்து என் மேல் மோதிச் சாய்ந்தாள். 

என் வலது கை சட்டென்று போய் அவள் முலையைப் பிடித்து அமுக்கியது.

ஒரு நொடி திடுக்கிட்டதுபோல பேருந்தின் இருக்கை கம்பிகளை இரண்டு கைகளிலும் பிடித்துக் கொண்டு சிணுங்கினாள்.

''டேய். என்ன இது.. பஸ்ஸுக்குள்ள.. விடு''

''உக்காரு விஜி ''

''வேணாண்டா. நட போலாம்.''

''விஜி..'' 

நான் கண்களை ஓரளவு திறந்து அவளைப் பார்த்தேன். அவள் உடம்பு பாதி வளைவாக என் பக்கம் திரும்பியிருந்தது.

மார்புச் சேலை சரிந்த நிலையில்,  ஜாக்கெட்டில் திமிறியபடி இருந்த அவளின் பருத்த முலைகள் இரண்டும் பழுத்த பப்பாளிகளாக.. என் கண் முன்பாக தொங்கிக் கொண்டிருந்தன.

''உக்காரு விஜி'' என்றேன். 

''ப்ச்.. எந்திரிடா '' அவள் நேராக நிமிர்ந்து நின்றாள். 

"ஏய்.. இரு"

நான் அவள் இடுப்பை வளைத்து இறுக்கிப் பிடித்துக் கொண்டு சட்டென என் முகத்தை அவளது வயிற்றில் வைத்து அழுத்தினேன். 

அவளின் பெண்மை வாசனையை முகர்ந்தபடி என் முகத்தை அவள் வயிற்றின் மீது தேய்த்தேன். அழுத்தி முத்தம் கொடுத்தேன்.

 விஜி சிலிர்த்தாள். என் தலையில் கை வைத்து என் முகத்தை அகற்ற முயன்றாள்.

''டேய்.. தம்பி.. கொஞ்சம் பேசாம இரு.! என்ன இது பஸ்க்குள்ள இப்படி பண்ணிட்டு.!''

''உக்காரு விஜி ''

''மூடிட்டு எந்திரிடா.! வீட்ல போய் பாத்துக்கலாம்'' அவள் சற்றே குரலை உயர்த்தி, என் முகத்தை சற்று பலத்துடன் தள்ளி விட்டு.. விலகப் போனாள்.

நான் அவளை வம்படியாக இழுத்துப் பிடித்து அவளது வயிற்றில் அழுத்தமாக ஒரு முத்தம் கொடுத்து நறுக்கென ஒரு கடியும் கடித்தேன்.

அவள் மிகச் சன்னமாக, “ஸ்ஸ் ஆஆ.. நாய்.. நாய்” என்று திட்டிக் கொண்டு என்னைத் தள்ளி விலக்கி பாய்ந்து இருக்கைக்கு வெளியே போனாள்.

நான் ஏக்கமாக விஜியைப் பார்த்தேன். 

“விஜி..”

“ப்ச்.. ரெண்டு பக்கமும் பாரு.. பஸ் நிக்குது..” என்றாள்.

அவள் புடவைத் தலைப்பை இழுத்து உடம்பை முழுசாக மூடி போர்த்திக் கொண்டாள். கண்கள் இடுக்கி குறும்பாகச் சிரித்தாள்.

அவள் மூக்கின் சுழிவில் மிகுந்த கவர்ச்சி இருந்தது. சின்னதாக அவள் மூக்குத்தி அணிந்திருந்தாள். அது அவளுக்கு மிகவும் அழகாகவே இருந்தது.

நான் திரும்பி ஜன்னல் வழியாக வெளியே பார்த்தேன். எங்களுக்கு இரண்டு பக்கத்திலும் முன்னாலுமாக பேருந்துகள் இருந்தன.

மக்கள் கூட்டம் கசகசவென இருந்தது. விதம் விதமான மக்கள். பொறுமையற்ற மக்கள்.

 சூரியன் மேலே வந்து நீண்ட நேரம் ஆகியிருந்தது. என் கண்கள் அந்த திசையைப் பார்க்கவே கூசின.

''எந்திரிச்சு வாடா'' விஜி சீட்டை விட்டு வெளியே போய் நின்று புடவையால் தன் உடம்பை மறைத்துக் கொண்டு என்னை அழைத்தாள்.

நான் மெதுவாக எழுந்தேன். என் தண்டு புடைத்து என் பேண்ட் புடைப்பாக இருந்தது. 

அந்த புடைப்பை அழுத்தி விடும் போது அதைப் பார்த்த விஜி மெலிதாகச் சிரித்தாள்.

''என்ன சிரிப்பு?'' அவளை நோக்கி நகர்ந்தபடி கேட்டேன்.

''தம்பி அடங்கவே மாட்டான் போலருக்கு..?''

''ஆமா.! அவனை இப்படி எழுப்பி விட்டதே நீதான்..''

''சரி.. சரி..! வீட்ல போய் நான் அவனுக்கு என்ன வேணுமோ அதை குடுத்துக்கறேன்.! இப்ப அடக்கி வெச்சுட்டு வா..''

நான் கை நீட்டி அவள் முலையை பிடித்தேன். அழுத்தி ஒரு பிசை பிசைந்தேன். 

அவள் நெளிந்தாள்.

''பஸ்டா இது ''

''பஸ்க்குள்ளதான் நம்மளை தவிர யாரும் இல்லையே'' முந்தானைக்குள் சரலென கை விட்டு அவள் முலையை இறுக்கிப் பிடித்து கசக்கினேன்.

''நைட்டுலாம் போட்டு கசக்கி அதை ஒரு வழி பண்ணிட்ட..? இப்பவாச்சும் சும்மா வா..'' என் கையைத் தட்டி விட்டு முன்னால் போனாள் விஜி.

“விஜி..” அவள் பின்னால் ஒட்டி நடந்தேன். 

“ம்ம்”

“பஸ்ஸுக்குள்ள இப்ப யாருமே இல்ல. இங்க வெச்சு ஒரு ஷாட் போட்டா எப்படி இருக்கும்?”

“நாறிப் போயிருவோம் நாறி.. மூடிட்டு வாடா.. அடங்காதவனே” என்றாள். 

அவளது கொழுக் மொழுக் குண்டியை தடவியபடி நான் அவளைப் பின் தொடர்ந்தேன்..!!