23-07-2025, 01:05 AM
மாலை ஆறு மணி.
போக்குவரத்து உச்ச நேரம். நகர்ப் பஸ்களில், இடமில்லாமல் நெருக்கமாக நிற்கும் பயணிகள். சுவாசிக்க ஒரு வாயுவுக்கே இடம் இல்லாதது போல.
பாலு, லோகுவுடன் பஸில் நின்றான். இருவருக்கும் இடம் கிடைக்காததால், ஒருவரை ஒருவர் தடவி நின்றார்கள். அவளது இடது பக்கம், ஒரு வயதான முதியவர் நின்றிருந்தார்.
பஸின் ஒவ்வொரு ஜேர்க்கிலும், லோகு ஒரு நுணுக்கமான முதியவரின் தொடுதலை உணர்ந்தாள். முதலில் அது இயற்கையான நெருக்கமே என்று நினைத்தாள். ஆனால் அந்த தொடுதலின் பயணம் மெதுவாக… ஆழமாக…இருந்தது
பாலு அவளருகே நின்று கொண்டு, அவளது முகத்தைப் பார்த்தான். அவள் கண்களில் வெட்கமும் இல்லை, எதிர்ப்பும் இல்லை…
அது போலி தடுமாற்றத்துக்குப் பிறகும் நிலைத்து நிற்கும் அமைதி.
"பாலு…" அவள் மெதுவாக அவனைப் பார்த்து சொன்னாள்,
"இந்த நெருக்கத்தில்…பின்னல் இருக்கும் முதியவர் என்னை தடவிக்கிறார் என்ன செய்யறது என்றால் ..."
பாலு மெதுவாகக் கேட்கிறான்:
"நீ அத ரசிக்கிரையா அவரு உன்ன பின்னாடி தடவராத ,,இல்ல பயப்பட்டறையை ?"
"நீ இருக்கேன்னு தெரிஞ்சா, பயமே இல்ல."
அவளது பதில் வெகு நேரம் நின்றுக்கொண்டிருந்த எதிர்பார்ப்பை போல இருந்தது.
அடுத்த ஜெர்க்கில், முதியவர் இன்னும் ஒரு முறை அவளது இடுப்பை சற்றும் அழுத்தமாகத் பிடித்து தடவினார் .
இந்த முறை, லோகு பின்னால் சாய்ந்தாள். அந்த தொடுதலை… தடுத்துக்கொள்ளவில்லை.
பாலு அவள் முகத்தை நோக்கி, மெதுவாக சிரித்தான்.
"நீ அனுபவிக்குற மாதிரி தோணுது..."
லோகு ஒரு சிறிய சிரிப்புடன் –
"உன் அனுமதி இருந்தா… அனுபவவிக்கலாமுன்னு எண்ணமும் வருவது உண்டு."
பாலு அவளது முன்னழகு நழுவும் பக்கத்தில் கை வைத்தான்.அவள் மெதுவாக அவனிடம் சொன்னால் சுற்றி கூட்டம் இருக்கு கையை சேலையின் மறைவில் வைத்துக்கோல் என்றால் அவனும் சரி என்பது போல தலையசைத்தான் பஸ்சின் சத்தத்துக்குள், அவர்களுக்குள் மட்டும் புரியும் ஒரு மௌன நாடகம் நடந்துகொண்டிருந்தது…முதியவரும் அவள் இடுப்பில் வடியும் வேர்வை துளிகளை தன்கைகளால் துடைத்து கொண்டிருந்தார் . அவர் கை பட்டதும் அவள் உடல் சிலிர்த்தது
பஸின் சத்தம், இரும்பு சக்கரங்கள் சத்தம், மக்கள் கூச்சல்கள்…
ஆனால் பாலுவுக்கும் லோகுவுக்கும் இடையில் அமைந்திருந்த அந்த “மௌனம்” மட்டும் நேரத்தை நிலைத்து வைத்தது.
முதியவர் – சுமார் அறுபதுகளுக்கு மேற்பட்டவர். முகத்தில் சோர்வும், ஆனால் கண்களில்… ஒரு அதிர்ஷ்ட வாய்ப்பு கிடைத்தது போல ஒரு மகிழ்ச்சி அவருக்குள் லோகு நெருக்கமாக இருப்பது.
அவறது கையொன்று, தற்போது லோகுவின் இடுப்பில் தடவியது. மெல்லவும், நிரந்தரமாகவும் நிதானமாகவேம் . இப்போது, அவள் பின்னால் சற்று சாய்ந்தல் போல, முதியவரும் முன்னால் சாய்ந்தார் .
அந்த நேரத்தில் பாலுவின் பார்வை மட்டும் சுற்றி இருப்பவர்களை நோட்டம் விட்டிட்டது யாராவது தங்களை பார்ர்கிறார்களா என்று .
அவன் லோகுவின் காதோரமாக சென்று, மெதுவாக சொன்னான்:
"நீ தடுக்கல அவரை ... அவள் நா தடுக்கனுமா?" என்று சொல்லிக்கொணடே
லோகு சிரித்தாள். ஒரு அமைதியான, தந்திரமில்லாத சிரிப்பு.
"இல்ல… நா யாரையும் தடுக்கல. நீயும் தடுக்க வேண்டாம் …"
பாலு ஒரு நிமிடம் அவளது நெற்றி மீது சன்னமாக ஒரு முத்தமிட்டான்.
பஸின் அடுத்த ஆழமான சுழற்சியில், முதியவரின் கை லோகுவின் இடுப்பை தாண்டி, இப்போது மேலே... அவளது blouse-இன் பின் ஓரத்தில் நுழைந்தது
லோகு நடுங்கவில்லை. பின்னால் சாய்ந்து முதியவரின் வெரல்களுக்கு … சிறிது இடமளித்தாள்.
பாலு அவளது கைப்பிடியை பிடித்தபடியே, மெதுவாக அழுத்தமாய்ச் சொன்னான்:
"இந்த பஸ் நிறைய ஸ்டாப்புகள் இருக்கு… நம்ம ஸ்டாப் வரும் வரைக்கும் இந்த பயணம் வேற மாதிரி இருக்கலாம்."
லோகு:
"நீ உடன் இருக்குற வரைக்கும்… எனக்கு பயமில்லை. என் உடலுக்குள்ளே அவர் தொடும் ஒவ்வொரு தொடுதலும்... இன்னொரு ராகம் மாதிரி இருக்கு..."
முதியவர் தற்போது அவளது blouse வழியாக... மெதுவாக அவளது தோள்பக்கம் தடவினார். அவள் அதை முழுவதுமாக அனுபவிக்க தொடங்கினாள், முதியவர் அவளை தடவியதும் ஒருவிதமான மென்மையாக … ஒரு பசுமை பனிக்காற்று போல உணர்ந்தார் …அவரது வேட்டிக்குள் அவரது சுன்னி நீண்டுவிட்டது ..மெதுவாக தன் சுண்ணியை அவளது சூத்தில் படவைத்தார் ,
லோகு விழி மூடி அந்த அழுத்தத்தை அனுபவித்தல் அவள் சுவாசம் தீவிரம் அடைந்தது
பாலு அந்த நிகழ்வைக் கவனிக்கிறார்… தடுக்கவில்லை.
அவனது கையோ… அவளது கையிலோ… ஒரு உறுதிப் பிணைப்பு போல இருந்தது. பாலு அவள் கன்னத்தில் யாரும் அறியாத விதத்தில் முத்தம் மீட்டான் ,அவள் விழித்து பாலு வை பார்த்தால் ..
அந்த பஸில், ஒரு நிமிடம் கூட யாருக்கும் தெரியாமல், மூவருக்குள்ளேயே...
ஒரு அனுமதிக்கப்படும், அனுபவிக்கப்படும் உணர்வே இருந்தது
அழுத்தமில்லாத உணர்வுப் பயணம் தொடர்ந்தது.
பஸ் நகர்ந்துகொண்டே இருந்தது. நெருக்கம் அதிகமாகியது. ஒரு ஸ்டாப்பிலும் இறங்கவேண்டிய அவசரமில்லை. அந்த மூவரும்... இன்னும் சில நிமிடங்களுக்கு ஒரே இடத்தில்.
முதியவர் சற்று முன்பே, லோகுவின் blouse பின் வழியாக மெதுவாக தொடங்கிய தடவல்... இப்போது கூடுதலாகத் தன்னம்பிக்கையுடன் தொடர்ந்தது முன்னோக்கி வந்தது அவளது முலையை தடவியது . ஆனால் அந்த தொடுதல் அவளை காயப்படுத்துவதில்லை. அது எதையோ தேடுவதுபோல இருந்தது. இது அவள் சேலை மறைவிலில் முதியவரின் கை முலையை மெருதுவாக நசுக்கியது ஒவ்வொரு தடவலும் ஏதோ ஒரு பழைய நினைவைப் போல அனுபவித்தாள் … மெதுவாக.
லோகு, மெதுவாக கண்ணை மூடி, அந்த சுழற்சியில் உடலை சமநிலைப்படுத்த, பின்னால் சாய்ந்தாள்.
சாய்ந்ததும் அவள் சூத்தில் முதியவர் சுன்னி மெதுவாக அழுத்தியது அந்த நுணுக்கத்தை, இப்போது தன் உடம்பே அதிர்வாய் எதிர்கொண்டது.
அவளது கண்களில் பயம் இல்லை.
அவளது உடலில் எதிர்ப்பு இல்லை.
பாலு — அவளது எதிரே, அவளது கையைக் கட்டிக்கொண்டவாறே — மெதுவாக அவளது மூச்சின் வேகம் கூடுவதைக் கவனித்தான்.
அவன் சொன்னான்,
"அவரை தடுக்கணுமா?"
லோகு, கண்களை திறந்து… மெதுவாக தலையைஅசைத்தாள்.
"இல்ல…வேண்டாம் என்றான் சிரித்துக்கொண்டு . நா இப்போது… என்னை அவர் மூலமாக உணர்ந்துகொண்டு இருக்கேன். நீயும் எனக்குள் இருக்குற மாதிரி இரு."
முதியவர், அந்த விடுத்த அனுமதியால் தன் விரல்களை மெதுவாக முலைக்காம்பின் மேலே நகர்த்தினார்… அவள் தான் கணவர் முன்பேய் முதியவர் தன் காம்பை வருடுவதை வெக்கத்துடன் அணுஅபவித்து கொண்டிருந்தாள். இது ஒரு நிதானமுள்ள பரிசோதனை. எல்லைகளின் ஓரம் வரை முதியவர் வந்துகொண்டு இருந்தார். பாலு அவளிடம் மெதுவாக எப்படி இருக்கு என்றான் ,, அவள் காம பார்வைபார்த்து ,, ஒரு மாதிரியா இருக்கு என்றால், அவள் கால்களுக்கு இடையில் இருக்கும் புண்டை அறிக்கதொடங்கி மதன நீர் புண்டையில் வடிய தொடங்கியது. கூட்டம் சற்று குறைந்தது ஆனால் முதியவர் அந்த வாய்ப்பை தவறவிடுவதாக இல்லை ..— அந்த தடவல் மரியாதையுடனும் மென்மையுடனும் இருந்தது. அவளது முலைக்காம்பு தடித்து நன்றாக முதியவரின் கையில் சிக்கியது சேலைக்கு அடியில் .. முதியவர் இரண்டு விரல்களால் லோகுவின் முலைக்காம்பை திருகிகொண்டேய இருந்தார் அவள் புண்டையில் மதன நீர் ஒழுக தொடங்கியது, அதை பிரித்துக்கொண்டிருந்த பாலுவின் சுன்னி விரைத்துக்கொண்டது. பாலு லோகுவின் கையை பிடித்த்து தனது சுண்ணியை தடவம் படி செய்தன்
இருவரும் அந்த அனுபவத்தில்…
மூவருக்குள் நிம்மதி.
எதையும் பேசாமல், ஒவ்வொரு நொடிக்கும் ஒவ்வொரு அனுபவத்தின் சம்மதம்.
அந்த பஸில் நேரம் ஒரு பக்கமாக செல்கிறது.
ஆனால் அந்த மூவருக்குள்...
ஒரே இடத்தில், ஒரே நிலத்தில்,
ஒரு விதியான அனுமதியும்,
ஒரு நுணுக்கமான நெருக்கமும்...
பஸின் சுழற்சி மெதுவாக வேகமடைகிறது. வெளியில் சூரியன் மெல்ல மங்கிக் கொண்டிருந்தாலும், அந்த பஸின் மூலையில்... ஒரு உடலின் வெப்பம் மாறவில்லை.
முதியவர் இப்போது மீண்டும் சற்று நன்றாக சாய்ந்தார். அவரது சுன்னி லோகுவின் பின்னழுத்தத்தில் தீங்கிழுக்காமல் முட்டி மோதிக்கொண்டு இருந்தது .
அந்த நெருக்கம்… சற்றும் விலகாமல் இருந்தது,
அவரின் கை... blouse-இன் பின்புற ஓரத்தில் நின்று, அவளது மேனியை மெதுவாக தடவியது மற்றோரு கை முலைக்காம்பை வருடுவதை நிறுத்தவில்லை .
லோகு, உடல் சற்றே நடுங்க… ஆனால் அது மறுக்கவில்லை.
பாலுவின் கையை சற்றே இறுக்கிப் பிடித்தாள். அது ஒரு சம்மதம் என்பதை மேலும் கூற வேண்டியதில்லை.
பாலு அவளது காதோரமாக:
"உன் சுவாசம் வேற மாதிரி இருக்கு இப்போ…"
"ஓ... என் உள்ளே... என் சுவாசத்தில்… இன்னொருத்தர் கையினின் இசை ஒலிக்குது போல..."
முதியவர், இப்போது அவளது பின்னாடி blouse ஓரத்தை மெதுவாக நகர்த்தினார். முழுவதுமில்லை.
அதிகமாக இல்லாமல்… குறைவாகவும் இல்லை.
அவளது பின்புற மேனி… மெதுவாக வெளிப்பட்டது.
பரபரப்பில்லை… ஒரு காற்றடிக்கு மேல் பட்ட மூடிய பூச்செடி போல.
பாலு தன் பார்வையை அந்த மேனியில் செலுத்தினான்.
அவன் கண்களில் காதலும், அனுமதியும்… அதேசமயம் ஒரு சந்தேகமற்ற ஏக்கம்.
லோகு அவனை பார்த்து மெளனமாக ஒரு சிரிப்பு சிரத்தால்
“இது நம்ம இடம்… நம்ம நேரம்… நம்ம அனுமதி…”
முதியவர் மெதுவாக, மெல்ல, அவளது தோள்பக்கத்தை விரலால் தடவினார். அதில் வலிக்கவைக்கும் எதுவுமில்லை.
அதிலும் ஒரு பதற்றம் இல்லை.
அந்த பஸில்… மூவரும் சொற்கள் பேசவில்லை.
ஆனால் மூவரும் அனுபவித்து கொண்டிருந்தார்கள் —
ஒரே பயணத்தில், ஒவ்வொரு நிமிடத்திலும்…
பஸ் நகர்கிறது. நகர்வுகளும், நெருக்கங்களும் ஒவ்வொரு நொடிக்கும் அழுத்தமடைகின்றன.
லோகு, பின்புறத்திலிருந்து மெதுவாக சாய்ந்தபடியே… திடீரென தன் வலது கையை உயர்த்தினாள். பஸின் மேல் கம்பியை பிடிக்க.
அந்த நிமிடம்…
அவளது புடவையின் மாராப்பு சற்று விலகியது , blouse கீழ், இடுப்பின் மேல் நெகிழ்வாக ஒட்டிக்கொண்ட பச்சை வியர்வை…
அவள் தோளிலிருந்து கீழே, பின் அகலம் முழுவதும் மெதுவாகப் பரவியிருந்தது.
அந்த வியர்வையின் வாசனை…
ஒரு உயிரோட்டமாய் வெளியேறியது. அது எதையும் மறைக்கவில்லை. மாறாக… அவளது உடல் தன்மையின் புனித வாசனையை போல...
முதியவர், நெருக்கமாக நின்றவாறே... கண்களை சிறிது மூடினார். அவருடைய மூச்சின் வேகம் சற்றே அதிகமாகியது.
அந்த வாசனை… அவரை மயக்கி விட்டது.
பாலு, அவளது இடது பக்கம். கண்கள், அவளது blouse வழியாக மெதுவாக ஊறி வந்த வியர்வையை கவனிக்கின்றன.
அவனது முகத்தில், அவளது உடலின் பதிலை அனுபவிக்கும் ஒரு அமைதியான ஏக்கம்.
லோகுவின் blouse, வியர்வையால் நனைந்தது. அது ஜாக்கெட்டுக்குள் ப்ரா போடாமல் இருந்ததால் அவள் உடலுடன் ஒட்டி ஒளிந்த உணர்வுகளை வெளியே கொண்டுவந்தது.
அவளது தோலை, அதன் உஷ்ணத்தையும், அதிர்வையும்…
தெளிவாக உணர முடிந்தது.
முதியவரின் விரல்கள், மெதுவாக மேலே நகர்ந்து அவளின் அடுத்த கம்பை வருட தொடங்கியது .
அந்த மேலோட்டமற்ற தொடுதல்கள் இப்போது… மூச்சை தழுவும் இசையாக மாறின.
லோகு, தனது கண்களை மூடிக்கொண்டாள்.
“பாலு…” அவள் மெதுவாக கீசல்…
"இது… என் வாசனையா இல்ல… என் உயிரா என்னவோ…"
பாலு அருகில் வந்து அவளது காதில்:
"நீ இப்போது வாசனையா மாறிட்ட… நானும்... அவனும்... அதைச் சுவாசிக்கறோம்."
பஸின் சத்தம், மக்கள் கூச்சல், ஓர் நகரம் நகர்கிறது.
ஆனால் அந்த மூவருக்குள்…
ஒரு வாசனை…
ஒரு அனுமதி…
ஒரு நெருக்கமான பரிமாற்றம்.
போக்குவரத்து உச்ச நேரம். நகர்ப் பஸ்களில், இடமில்லாமல் நெருக்கமாக நிற்கும் பயணிகள். சுவாசிக்க ஒரு வாயுவுக்கே இடம் இல்லாதது போல.
பாலு, லோகுவுடன் பஸில் நின்றான். இருவருக்கும் இடம் கிடைக்காததால், ஒருவரை ஒருவர் தடவி நின்றார்கள். அவளது இடது பக்கம், ஒரு வயதான முதியவர் நின்றிருந்தார்.
பஸின் ஒவ்வொரு ஜேர்க்கிலும், லோகு ஒரு நுணுக்கமான முதியவரின் தொடுதலை உணர்ந்தாள். முதலில் அது இயற்கையான நெருக்கமே என்று நினைத்தாள். ஆனால் அந்த தொடுதலின் பயணம் மெதுவாக… ஆழமாக…இருந்தது
பாலு அவளருகே நின்று கொண்டு, அவளது முகத்தைப் பார்த்தான். அவள் கண்களில் வெட்கமும் இல்லை, எதிர்ப்பும் இல்லை…
அது போலி தடுமாற்றத்துக்குப் பிறகும் நிலைத்து நிற்கும் அமைதி.
"பாலு…" அவள் மெதுவாக அவனைப் பார்த்து சொன்னாள்,
"இந்த நெருக்கத்தில்…பின்னல் இருக்கும் முதியவர் என்னை தடவிக்கிறார் என்ன செய்யறது என்றால் ..."
பாலு மெதுவாகக் கேட்கிறான்:
"நீ அத ரசிக்கிரையா அவரு உன்ன பின்னாடி தடவராத ,,இல்ல பயப்பட்டறையை ?"
"நீ இருக்கேன்னு தெரிஞ்சா, பயமே இல்ல."
அவளது பதில் வெகு நேரம் நின்றுக்கொண்டிருந்த எதிர்பார்ப்பை போல இருந்தது.
அடுத்த ஜெர்க்கில், முதியவர் இன்னும் ஒரு முறை அவளது இடுப்பை சற்றும் அழுத்தமாகத் பிடித்து தடவினார் .
இந்த முறை, லோகு பின்னால் சாய்ந்தாள். அந்த தொடுதலை… தடுத்துக்கொள்ளவில்லை.
பாலு அவள் முகத்தை நோக்கி, மெதுவாக சிரித்தான்.
"நீ அனுபவிக்குற மாதிரி தோணுது..."
லோகு ஒரு சிறிய சிரிப்புடன் –
"உன் அனுமதி இருந்தா… அனுபவவிக்கலாமுன்னு எண்ணமும் வருவது உண்டு."
பாலு அவளது முன்னழகு நழுவும் பக்கத்தில் கை வைத்தான்.அவள் மெதுவாக அவனிடம் சொன்னால் சுற்றி கூட்டம் இருக்கு கையை சேலையின் மறைவில் வைத்துக்கோல் என்றால் அவனும் சரி என்பது போல தலையசைத்தான் பஸ்சின் சத்தத்துக்குள், அவர்களுக்குள் மட்டும் புரியும் ஒரு மௌன நாடகம் நடந்துகொண்டிருந்தது…முதியவரும் அவள் இடுப்பில் வடியும் வேர்வை துளிகளை தன்கைகளால் துடைத்து கொண்டிருந்தார் . அவர் கை பட்டதும் அவள் உடல் சிலிர்த்தது
பஸின் சத்தம், இரும்பு சக்கரங்கள் சத்தம், மக்கள் கூச்சல்கள்…
ஆனால் பாலுவுக்கும் லோகுவுக்கும் இடையில் அமைந்திருந்த அந்த “மௌனம்” மட்டும் நேரத்தை நிலைத்து வைத்தது.
முதியவர் – சுமார் அறுபதுகளுக்கு மேற்பட்டவர். முகத்தில் சோர்வும், ஆனால் கண்களில்… ஒரு அதிர்ஷ்ட வாய்ப்பு கிடைத்தது போல ஒரு மகிழ்ச்சி அவருக்குள் லோகு நெருக்கமாக இருப்பது.
அவறது கையொன்று, தற்போது லோகுவின் இடுப்பில் தடவியது. மெல்லவும், நிரந்தரமாகவும் நிதானமாகவேம் . இப்போது, அவள் பின்னால் சற்று சாய்ந்தல் போல, முதியவரும் முன்னால் சாய்ந்தார் .
அந்த நேரத்தில் பாலுவின் பார்வை மட்டும் சுற்றி இருப்பவர்களை நோட்டம் விட்டிட்டது யாராவது தங்களை பார்ர்கிறார்களா என்று .
அவன் லோகுவின் காதோரமாக சென்று, மெதுவாக சொன்னான்:
"நீ தடுக்கல அவரை ... அவள் நா தடுக்கனுமா?" என்று சொல்லிக்கொணடே
லோகு சிரித்தாள். ஒரு அமைதியான, தந்திரமில்லாத சிரிப்பு.
"இல்ல… நா யாரையும் தடுக்கல. நீயும் தடுக்க வேண்டாம் …"
பாலு ஒரு நிமிடம் அவளது நெற்றி மீது சன்னமாக ஒரு முத்தமிட்டான்.
பஸின் அடுத்த ஆழமான சுழற்சியில், முதியவரின் கை லோகுவின் இடுப்பை தாண்டி, இப்போது மேலே... அவளது blouse-இன் பின் ஓரத்தில் நுழைந்தது
லோகு நடுங்கவில்லை. பின்னால் சாய்ந்து முதியவரின் வெரல்களுக்கு … சிறிது இடமளித்தாள்.
பாலு அவளது கைப்பிடியை பிடித்தபடியே, மெதுவாக அழுத்தமாய்ச் சொன்னான்:
"இந்த பஸ் நிறைய ஸ்டாப்புகள் இருக்கு… நம்ம ஸ்டாப் வரும் வரைக்கும் இந்த பயணம் வேற மாதிரி இருக்கலாம்."
லோகு:
"நீ உடன் இருக்குற வரைக்கும்… எனக்கு பயமில்லை. என் உடலுக்குள்ளே அவர் தொடும் ஒவ்வொரு தொடுதலும்... இன்னொரு ராகம் மாதிரி இருக்கு..."
முதியவர் தற்போது அவளது blouse வழியாக... மெதுவாக அவளது தோள்பக்கம் தடவினார். அவள் அதை முழுவதுமாக அனுபவிக்க தொடங்கினாள், முதியவர் அவளை தடவியதும் ஒருவிதமான மென்மையாக … ஒரு பசுமை பனிக்காற்று போல உணர்ந்தார் …அவரது வேட்டிக்குள் அவரது சுன்னி நீண்டுவிட்டது ..மெதுவாக தன் சுண்ணியை அவளது சூத்தில் படவைத்தார் ,
லோகு விழி மூடி அந்த அழுத்தத்தை அனுபவித்தல் அவள் சுவாசம் தீவிரம் அடைந்தது
பாலு அந்த நிகழ்வைக் கவனிக்கிறார்… தடுக்கவில்லை.
அவனது கையோ… அவளது கையிலோ… ஒரு உறுதிப் பிணைப்பு போல இருந்தது. பாலு அவள் கன்னத்தில் யாரும் அறியாத விதத்தில் முத்தம் மீட்டான் ,அவள் விழித்து பாலு வை பார்த்தால் ..
அந்த பஸில், ஒரு நிமிடம் கூட யாருக்கும் தெரியாமல், மூவருக்குள்ளேயே...
ஒரு அனுமதிக்கப்படும், அனுபவிக்கப்படும் உணர்வே இருந்தது
அழுத்தமில்லாத உணர்வுப் பயணம் தொடர்ந்தது.
பஸ் நகர்ந்துகொண்டே இருந்தது. நெருக்கம் அதிகமாகியது. ஒரு ஸ்டாப்பிலும் இறங்கவேண்டிய அவசரமில்லை. அந்த மூவரும்... இன்னும் சில நிமிடங்களுக்கு ஒரே இடத்தில்.
முதியவர் சற்று முன்பே, லோகுவின் blouse பின் வழியாக மெதுவாக தொடங்கிய தடவல்... இப்போது கூடுதலாகத் தன்னம்பிக்கையுடன் தொடர்ந்தது முன்னோக்கி வந்தது அவளது முலையை தடவியது . ஆனால் அந்த தொடுதல் அவளை காயப்படுத்துவதில்லை. அது எதையோ தேடுவதுபோல இருந்தது. இது அவள் சேலை மறைவிலில் முதியவரின் கை முலையை மெருதுவாக நசுக்கியது ஒவ்வொரு தடவலும் ஏதோ ஒரு பழைய நினைவைப் போல அனுபவித்தாள் … மெதுவாக.
லோகு, மெதுவாக கண்ணை மூடி, அந்த சுழற்சியில் உடலை சமநிலைப்படுத்த, பின்னால் சாய்ந்தாள்.
சாய்ந்ததும் அவள் சூத்தில் முதியவர் சுன்னி மெதுவாக அழுத்தியது அந்த நுணுக்கத்தை, இப்போது தன் உடம்பே அதிர்வாய் எதிர்கொண்டது.
அவளது கண்களில் பயம் இல்லை.
அவளது உடலில் எதிர்ப்பு இல்லை.
பாலு — அவளது எதிரே, அவளது கையைக் கட்டிக்கொண்டவாறே — மெதுவாக அவளது மூச்சின் வேகம் கூடுவதைக் கவனித்தான்.
அவன் சொன்னான்,
"அவரை தடுக்கணுமா?"
லோகு, கண்களை திறந்து… மெதுவாக தலையைஅசைத்தாள்.
"இல்ல…வேண்டாம் என்றான் சிரித்துக்கொண்டு . நா இப்போது… என்னை அவர் மூலமாக உணர்ந்துகொண்டு இருக்கேன். நீயும் எனக்குள் இருக்குற மாதிரி இரு."
முதியவர், அந்த விடுத்த அனுமதியால் தன் விரல்களை மெதுவாக முலைக்காம்பின் மேலே நகர்த்தினார்… அவள் தான் கணவர் முன்பேய் முதியவர் தன் காம்பை வருடுவதை வெக்கத்துடன் அணுஅபவித்து கொண்டிருந்தாள். இது ஒரு நிதானமுள்ள பரிசோதனை. எல்லைகளின் ஓரம் வரை முதியவர் வந்துகொண்டு இருந்தார். பாலு அவளிடம் மெதுவாக எப்படி இருக்கு என்றான் ,, அவள் காம பார்வைபார்த்து ,, ஒரு மாதிரியா இருக்கு என்றால், அவள் கால்களுக்கு இடையில் இருக்கும் புண்டை அறிக்கதொடங்கி மதன நீர் புண்டையில் வடிய தொடங்கியது. கூட்டம் சற்று குறைந்தது ஆனால் முதியவர் அந்த வாய்ப்பை தவறவிடுவதாக இல்லை ..— அந்த தடவல் மரியாதையுடனும் மென்மையுடனும் இருந்தது. அவளது முலைக்காம்பு தடித்து நன்றாக முதியவரின் கையில் சிக்கியது சேலைக்கு அடியில் .. முதியவர் இரண்டு விரல்களால் லோகுவின் முலைக்காம்பை திருகிகொண்டேய இருந்தார் அவள் புண்டையில் மதன நீர் ஒழுக தொடங்கியது, அதை பிரித்துக்கொண்டிருந்த பாலுவின் சுன்னி விரைத்துக்கொண்டது. பாலு லோகுவின் கையை பிடித்த்து தனது சுண்ணியை தடவம் படி செய்தன்
இருவரும் அந்த அனுபவத்தில்…
மூவருக்குள் நிம்மதி.
எதையும் பேசாமல், ஒவ்வொரு நொடிக்கும் ஒவ்வொரு அனுபவத்தின் சம்மதம்.
அந்த பஸில் நேரம் ஒரு பக்கமாக செல்கிறது.
ஆனால் அந்த மூவருக்குள்...
ஒரே இடத்தில், ஒரே நிலத்தில்,
ஒரு விதியான அனுமதியும்,
ஒரு நுணுக்கமான நெருக்கமும்...
பஸின் சுழற்சி மெதுவாக வேகமடைகிறது. வெளியில் சூரியன் மெல்ல மங்கிக் கொண்டிருந்தாலும், அந்த பஸின் மூலையில்... ஒரு உடலின் வெப்பம் மாறவில்லை.
முதியவர் இப்போது மீண்டும் சற்று நன்றாக சாய்ந்தார். அவரது சுன்னி லோகுவின் பின்னழுத்தத்தில் தீங்கிழுக்காமல் முட்டி மோதிக்கொண்டு இருந்தது .
அந்த நெருக்கம்… சற்றும் விலகாமல் இருந்தது,
அவரின் கை... blouse-இன் பின்புற ஓரத்தில் நின்று, அவளது மேனியை மெதுவாக தடவியது மற்றோரு கை முலைக்காம்பை வருடுவதை நிறுத்தவில்லை .
லோகு, உடல் சற்றே நடுங்க… ஆனால் அது மறுக்கவில்லை.
பாலுவின் கையை சற்றே இறுக்கிப் பிடித்தாள். அது ஒரு சம்மதம் என்பதை மேலும் கூற வேண்டியதில்லை.
பாலு அவளது காதோரமாக:
"உன் சுவாசம் வேற மாதிரி இருக்கு இப்போ…"
"ஓ... என் உள்ளே... என் சுவாசத்தில்… இன்னொருத்தர் கையினின் இசை ஒலிக்குது போல..."
முதியவர், இப்போது அவளது பின்னாடி blouse ஓரத்தை மெதுவாக நகர்த்தினார். முழுவதுமில்லை.
அதிகமாக இல்லாமல்… குறைவாகவும் இல்லை.
அவளது பின்புற மேனி… மெதுவாக வெளிப்பட்டது.
பரபரப்பில்லை… ஒரு காற்றடிக்கு மேல் பட்ட மூடிய பூச்செடி போல.
பாலு தன் பார்வையை அந்த மேனியில் செலுத்தினான்.
அவன் கண்களில் காதலும், அனுமதியும்… அதேசமயம் ஒரு சந்தேகமற்ற ஏக்கம்.
லோகு அவனை பார்த்து மெளனமாக ஒரு சிரிப்பு சிரத்தால்
“இது நம்ம இடம்… நம்ம நேரம்… நம்ம அனுமதி…”
முதியவர் மெதுவாக, மெல்ல, அவளது தோள்பக்கத்தை விரலால் தடவினார். அதில் வலிக்கவைக்கும் எதுவுமில்லை.
அதிலும் ஒரு பதற்றம் இல்லை.
அந்த பஸில்… மூவரும் சொற்கள் பேசவில்லை.
ஆனால் மூவரும் அனுபவித்து கொண்டிருந்தார்கள் —
ஒரே பயணத்தில், ஒவ்வொரு நிமிடத்திலும்…
பஸ் நகர்கிறது. நகர்வுகளும், நெருக்கங்களும் ஒவ்வொரு நொடிக்கும் அழுத்தமடைகின்றன.
லோகு, பின்புறத்திலிருந்து மெதுவாக சாய்ந்தபடியே… திடீரென தன் வலது கையை உயர்த்தினாள். பஸின் மேல் கம்பியை பிடிக்க.
அந்த நிமிடம்…
அவளது புடவையின் மாராப்பு சற்று விலகியது , blouse கீழ், இடுப்பின் மேல் நெகிழ்வாக ஒட்டிக்கொண்ட பச்சை வியர்வை…
அவள் தோளிலிருந்து கீழே, பின் அகலம் முழுவதும் மெதுவாகப் பரவியிருந்தது.
அந்த வியர்வையின் வாசனை…
ஒரு உயிரோட்டமாய் வெளியேறியது. அது எதையும் மறைக்கவில்லை. மாறாக… அவளது உடல் தன்மையின் புனித வாசனையை போல...
முதியவர், நெருக்கமாக நின்றவாறே... கண்களை சிறிது மூடினார். அவருடைய மூச்சின் வேகம் சற்றே அதிகமாகியது.
அந்த வாசனை… அவரை மயக்கி விட்டது.
பாலு, அவளது இடது பக்கம். கண்கள், அவளது blouse வழியாக மெதுவாக ஊறி வந்த வியர்வையை கவனிக்கின்றன.
அவனது முகத்தில், அவளது உடலின் பதிலை அனுபவிக்கும் ஒரு அமைதியான ஏக்கம்.
லோகுவின் blouse, வியர்வையால் நனைந்தது. அது ஜாக்கெட்டுக்குள் ப்ரா போடாமல் இருந்ததால் அவள் உடலுடன் ஒட்டி ஒளிந்த உணர்வுகளை வெளியே கொண்டுவந்தது.
அவளது தோலை, அதன் உஷ்ணத்தையும், அதிர்வையும்…
தெளிவாக உணர முடிந்தது.
முதியவரின் விரல்கள், மெதுவாக மேலே நகர்ந்து அவளின் அடுத்த கம்பை வருட தொடங்கியது .
அந்த மேலோட்டமற்ற தொடுதல்கள் இப்போது… மூச்சை தழுவும் இசையாக மாறின.
லோகு, தனது கண்களை மூடிக்கொண்டாள்.
“பாலு…” அவள் மெதுவாக கீசல்…
"இது… என் வாசனையா இல்ல… என் உயிரா என்னவோ…"
பாலு அருகில் வந்து அவளது காதில்:
"நீ இப்போது வாசனையா மாறிட்ட… நானும்... அவனும்... அதைச் சுவாசிக்கறோம்."
பஸின் சத்தம், மக்கள் கூச்சல், ஓர் நகரம் நகர்கிறது.
ஆனால் அந்த மூவருக்குள்…
ஒரு வாசனை…
ஒரு அனுமதி…
ஒரு நெருக்கமான பரிமாற்றம்.
![[+]](https://xossipy.com/themes/sharepoint/collapse_collapsed.png)