22-07-2025, 06:22 AM
(This post was last modified: 25-07-2025, 03:49 PM by karthi321. Edited 1 time in total. Edited 1 time in total.)
மனசுல இருந்த ஐடியாவை போஸ்ட் பண்ணி வைக்கிறேன் . . முதல் பிரியரிட்டி என்னை ஓக்க என்ன வேணும்னாலும் செய்வியா கதைக்கு தான்.. அந்த கதை எழுத மூடு இல்லாதப்போ இதை எழுதுவேன், அது முடிஞ்ச உடனே இந்த கதைக்கு ரெகுலர் அப்டேஸ்ட்ஸ் உண்டு.
----
என் பேரு கார்த்திக். வயசு பத்தொன்பது. பாக்க பொண்ணு மாதிரி இருப்பேன்னு என் ஃபிரண்ட்ஸ்லாம் கலாய்ப்பாங்க. மீசை இன்னும் முழுசா முளைக்கல, அதான் காரணம் போல. என் குரல் கூட இன்னும் 'சின்னப் பையன்' குரல் மாதிரிதான் இருக்கும். கிளாஸ்ல பசங்க கலாய்ச்சா, "டேய், நான் ஹீரோடா!"ன்னு சவால் விடுவேன். பசங்கலாம் சிரிச்சுட்டு "சும்மா கதை விடாதடா, பொண்ணு மாதிரி இருக்கன்னு சொல்றத ஒத்துக்கோ"னு கலாய்ப்பாங்க. கோவம் வரும். ஆனா என்ன பண்றது, கண்ணாடி பாத்தா எனக்கே அப்படித்தான் தெரியும். என் கண்ணுங்க கொஞ்சம் பெருசா இருக்கும். லிப்ஸ்லாம் கூட பொண்ணுங்களுக்கு இருக்க மாதிரி சின்னதா, பளபளன்னு இருக்கும். முடி வேற தோள் வரைக்கும் நீளமா வளர்த்துருக்கேன். இதெல்லாம் சேர்ந்து எனக்கு ஒரு மாதிரி 'கியூட் பையன்' லுக்க கொடுக்கும்.
காலேஜ்ல சும்மா டைம்பாஸ் பண்ண பேஸ்புக்கையும், இன்ஸ்டாவையும் நோண்டிட்டு இருந்தப்போ, எங்க அம்மா போன் பண்ணாங்க. "டேய் கார்த்திக், அனிதா அக்காவுக்கு இன்னைக்கு பொண்ணு பாக்க வர்றாங்க. நீ சீக்கிரம் வீட்டுக்கு வாடா"ன்னு சொன்னாங்க.
"சரிமா, நான் காலேஜ் முடிச்சுட்டு வரேன்"னு சொன்னேன்.
"இல்லடா, நீ இப்போவே வா. எல்லாம் ரெடியாகிடுச்சு. உன் அக்கா ரொம்ப டென்ஷன்ல இருக்கா"ன்னு சொன்னாங்க.
அம்மா சொன்னதும் எனக்கு ஒரு நிமிஷம் யோசிக்க கூட தோணல. உடனே காலேஜ்ல இருந்து கிளம்பிட்டேன். பஸ் புடிச்சு வீட்டுக்குப் போறதுக்குள்ள பதினொரு மணி ஆயிடுச்சு. வீட்டு முன்னாடி பாத்தா, ஒரே கொண்டாட்டம். கலர் கலரா தோரணங்கள், வாழை மரம், தென்னங்குருத்துன்னு செம டெக்கரேஷன். வீடே திருவிழா கோலம் பூண்டிருந்தது. வாசல்ல ரெண்டு மூணு கார் வேற நின்னுச்சு. அப்பவே புரிஞ்சுது, மாப்பிள்ளை வீட்டுக்காரங்க கொஞ்சம் வசதியான ஆளுங்கன்னு.
நான் வேகவேகமா வீட்டுக்குள்ள நுழைஞ்சேன். நான் நேரா அனிதா அக்கா ரூமுக்கு போனேன். கதவு லேசா திறந்திருந்தது. உள்ள எட்டிப் பாத்தா, அனிதா அக்கா பின்னாடி திரும்பி நின்னுட்டு இருந்தாங்க. சாரி அட்ஜஸ்ட் பண்ணிட்டு இருந்தாங்கன்னு நினைக்கிறேன். அவங்க இடுப்புல அந்த புடவை அப்படியே ஒட்டிட்டு இருந்துச்சு. தொப்புள் அப்படியே பளிச்சுன்னு தெரிஞ்சுது. அவங்க உடம்பு அப்படியே வளைஞ்சு நெளிஞ்சு, என்ன ஒரு அழகு! சினிமாவுல பாக்குற ஹீரோயின் மாதிரி, நிஜத்துல பாக்குற ஒருத்தங்க இப்படி இருப்பாங்களான்னு எனக்கு ஷாக் ஆகிடுச்சு. அவங்க இடுப்போட வளைவு... அடடா! அப்படியே ஒரு சிங்கிள் இன்ச் கூட சதை இல்லாம, செதுக்கி வச்ச மாதிரி இருந்துச்சு. அந்த புடவை அப்படியே அந்த இடுப்பு மடிப்புகள்ல போய் மாட்டி, அப்படியே கண்ணுக்குள்ளேயே நின்னு போச்சு. அவங்க தொடை பகுதிய பாத்தா, அப்படியே வழுவழுன்னு, மிருதுவா... ஒரு நிமிஷம் அப்படியே வாய பொளந்து நின்னுட்டேன். அவங்க உடம்புல இருந்து ஒரு வாசனை வந்துச்சு, அப்படியே மயக்குச்சு.
நான் உள்ள போனதும், அனிதா அக்கா கண்ணுல இருந்த கண்ணீரை வேகமா துடைச்சாங்க. அவங்க கன்னமெல்லாம் சிவந்து போயிருந்துச்சு. நான் பக்கத்துல போய், "என்ன அக்கா? ஏன் அழுறீங்க?"ன்னு கேட்டேன். என் குரல் இன்னும் சிறுசா இருக்கறதால, அவங்களுக்கு என் மேல ஒரு மாதிரி பாசம் வரும்.
அவங்க என்ன கட்டி பிடிச்சுக்கிட்டு, "கார்த்திக், எனக்கு படிக்க ஆசைடா. இந்த கல்யாணம் எனக்கு பிடிக்கல"ன்னு அழுதுட்டே சொன்னாங்க. எனக்கு ஒண்ணும் புரியல. "ஏன் அக்கா, மாப்பிள்ளை நல்லா இருப்பார்ல?"ன்னு கேட்டேன்.
"அது இல்லடா. பெரிய வசதியான வீட்டு மாப்பிள்ளை. வரதட்சணை வேணாம்னு சொன்னதால அப்பா கல்யாணம் பண்ணி கொடுக்கிறார்"ன்னு சொன்னாங்க. அழுதுட்டே அவங்க சொன்னத பாத்தா, எனக்கு உண்மையிலேயே கஷ்டமா இருந்துச்சு.
"நல்லாப் போயிட்டிருந்த அப்பாவோட பிசினஸ்ல கொஞ்சம் சிக்கல். நிறைய நஷ்டம். ஏராளமான கடன். கடனைக் கடனை வாங்கிச் சமாளிக்கிறாரே தவிர, இன்னும் பிசினஸ்ல எந்த முன்னேற்றமும் இல்லை"ன்னு மூச்சு விடாம சொன்னாங்க. அவங்க சொல்றத கேக்கும்போதே எனக்கு ஒரு மாதிரி ஷாக்கா இருந்துச்சு. நம்ம குடும்பத்துல இப்படி ஒரு நிலைமையான்னு எனக்குள்ள ஒரு கேள்வி ஓடுச்சு.
"அப்பாவோட ஃப்ரெண்ட் ராமசாமி அங்கிளுக்கும் இதே மாதிரி பிசினஸ்தான். அதனால சம்பந்தம் பண்ணி பிசினஸை மெர்ஜ் பண்ணிடலாம்னு திட்டம் போடுறார்"ன்னு சொன்னாங்க.
"இது நிச்சயதார்த்தம்னு சொல்றதை விட, அப்பா பிளான் பண்ணி போட்ட பிசினஸ் டீல்னு சொல்லலாம்"னு அழுதுட்டே சொன்னாங்க. நான் அவங்கள சமாதானப்படுத்திட்டு இருந்தப்போ, வெளிய ஒரே சத்தம். "வீடே கலகலன்னு இருக்கு, மாப்பிள்ளை வீட்டுக்காரங்க வந்துட்டாங்க"ன்னு யாரோ கத்துனாங்க.
சத்தம் கேட்டதும் அனிதா அக்கா என்ன விட்டுட்டு வேகமா கண்ண துடைச்சுக்கிட்டாங்க. நான் கதவு வழியா எட்டிப் பாத்தேன். ரெண்டு மெர்சிடிஸ் பென்ஸ் கார் வந்து வீட்டு முன்னாடி நின்னுச்சு. அப்பவே தெரிஞ்சுது, இவங்கலாம் சும்மா சாதாரண ஆளுங்க இல்லன்னு. முதல் கார்ல இருந்து மாப்பிள்ளை அம்மா, அப்பா இறங்கி வந்தாங்க. அவங்க அம்மா பாத்தா, ஒரு மினி நகைக்கடை மாதிரி இருந்தாங்க. கழுத்துல இருந்து கால் வரைக்கும் டைமண்ட் செட் மின்னிக்கிட்டு இருந்துச்சு. அடேங்கொய்யால! என்ன ஒரு ஆடம்பரம்!
இன்னொரு கார்ல இருந்து மாப்பிள்ளை கிஷோர் இறங்கி வந்தான். சும்மா சொல்லக்கூடாது, பாக்க ஹிந்தி பட ஹீரோ மாதிரி இருந்தான். ஆறடி உயரம்... ஷேவ் பண்ணாம, ஜிம் போய் முறுக்கேறிய பாடி. கைல எல்லாம் அப்படியே வெயின்ஸ் புடைச்சுக்கிட்டு இருந்துச்சு. சும்மா ஷர்ட் போட்டுருந்தான், ஆனா அந்த ஷர்ட் அவன் மஸிலுக்குள்ள மாட்டிட்டு வெளியே வர முடியாம திணறிட்டு இருந்துச்சு. கால் சட்டை கூட அப்படியே தொடைக்குள்ள மாட்டிட்டு இருந்துச்சு. ச்சும்மா இல்ல, கட்டுமஸ்தான உடம்பு. அவன் இறங்கி வந்ததும், அங்க இருந்த பொண்ணுங்கல்லாம் வாய பொளந்து பாத்தாங்க. நானும் அப்படியே வாய பொளந்து பாத்துட்டு இருந்தேன். 'இவனா அனிதா அக்காவ கல்யாணம் பண்ணிக்க போறான்?'ன்னு மனசுக்குள்ள ஒரு கேள்வி ஓடுச்சு. என் வயசுக்கு அவன் உடம்ப பாத்தா அப்படியே பொறாமையா இருந்துச்சு. நாமளும் இப்படி இருக்க கூடாதான்னு தோணுச்சு.
அவன் நடந்து வரும்போது, ஒரு மாதிரி திமிரா நடந்து வந்தான். அவன் கண்ணுல ஒரு பார்வை இருந்துச்சு, 'நம்மள எவனும் எதுவும் கேட்க முடியாது'ங்குற மாதிரி. சும்மா இல்ல, அவனும் ஒரு ராஜா மாதிரிதான். அவங்க வந்ததும், வரவேற்புலாம் வேற லெவல்ல நடந்துச்சு. என் மனசுக்குள்ள மட்டும் அனிதா அக்கா சொன்ன அந்த வார்த்தைகள் ஓடிக்கிட்டே இருந்துச்சு. 'இது நிச்சயதார்த்தம் இல்ல, பிசினஸ் டீல்.'
----
என் பேரு கார்த்திக். வயசு பத்தொன்பது. பாக்க பொண்ணு மாதிரி இருப்பேன்னு என் ஃபிரண்ட்ஸ்லாம் கலாய்ப்பாங்க. மீசை இன்னும் முழுசா முளைக்கல, அதான் காரணம் போல. என் குரல் கூட இன்னும் 'சின்னப் பையன்' குரல் மாதிரிதான் இருக்கும். கிளாஸ்ல பசங்க கலாய்ச்சா, "டேய், நான் ஹீரோடா!"ன்னு சவால் விடுவேன். பசங்கலாம் சிரிச்சுட்டு "சும்மா கதை விடாதடா, பொண்ணு மாதிரி இருக்கன்னு சொல்றத ஒத்துக்கோ"னு கலாய்ப்பாங்க. கோவம் வரும். ஆனா என்ன பண்றது, கண்ணாடி பாத்தா எனக்கே அப்படித்தான் தெரியும். என் கண்ணுங்க கொஞ்சம் பெருசா இருக்கும். லிப்ஸ்லாம் கூட பொண்ணுங்களுக்கு இருக்க மாதிரி சின்னதா, பளபளன்னு இருக்கும். முடி வேற தோள் வரைக்கும் நீளமா வளர்த்துருக்கேன். இதெல்லாம் சேர்ந்து எனக்கு ஒரு மாதிரி 'கியூட் பையன்' லுக்க கொடுக்கும்.
காலேஜ்ல சும்மா டைம்பாஸ் பண்ண பேஸ்புக்கையும், இன்ஸ்டாவையும் நோண்டிட்டு இருந்தப்போ, எங்க அம்மா போன் பண்ணாங்க. "டேய் கார்த்திக், அனிதா அக்காவுக்கு இன்னைக்கு பொண்ணு பாக்க வர்றாங்க. நீ சீக்கிரம் வீட்டுக்கு வாடா"ன்னு சொன்னாங்க.
"சரிமா, நான் காலேஜ் முடிச்சுட்டு வரேன்"னு சொன்னேன்.
"இல்லடா, நீ இப்போவே வா. எல்லாம் ரெடியாகிடுச்சு. உன் அக்கா ரொம்ப டென்ஷன்ல இருக்கா"ன்னு சொன்னாங்க.
அம்மா சொன்னதும் எனக்கு ஒரு நிமிஷம் யோசிக்க கூட தோணல. உடனே காலேஜ்ல இருந்து கிளம்பிட்டேன். பஸ் புடிச்சு வீட்டுக்குப் போறதுக்குள்ள பதினொரு மணி ஆயிடுச்சு. வீட்டு முன்னாடி பாத்தா, ஒரே கொண்டாட்டம். கலர் கலரா தோரணங்கள், வாழை மரம், தென்னங்குருத்துன்னு செம டெக்கரேஷன். வீடே திருவிழா கோலம் பூண்டிருந்தது. வாசல்ல ரெண்டு மூணு கார் வேற நின்னுச்சு. அப்பவே புரிஞ்சுது, மாப்பிள்ளை வீட்டுக்காரங்க கொஞ்சம் வசதியான ஆளுங்கன்னு.
நான் வேகவேகமா வீட்டுக்குள்ள நுழைஞ்சேன். நான் நேரா அனிதா அக்கா ரூமுக்கு போனேன். கதவு லேசா திறந்திருந்தது. உள்ள எட்டிப் பாத்தா, அனிதா அக்கா பின்னாடி திரும்பி நின்னுட்டு இருந்தாங்க. சாரி அட்ஜஸ்ட் பண்ணிட்டு இருந்தாங்கன்னு நினைக்கிறேன். அவங்க இடுப்புல அந்த புடவை அப்படியே ஒட்டிட்டு இருந்துச்சு. தொப்புள் அப்படியே பளிச்சுன்னு தெரிஞ்சுது. அவங்க உடம்பு அப்படியே வளைஞ்சு நெளிஞ்சு, என்ன ஒரு அழகு! சினிமாவுல பாக்குற ஹீரோயின் மாதிரி, நிஜத்துல பாக்குற ஒருத்தங்க இப்படி இருப்பாங்களான்னு எனக்கு ஷாக் ஆகிடுச்சு. அவங்க இடுப்போட வளைவு... அடடா! அப்படியே ஒரு சிங்கிள் இன்ச் கூட சதை இல்லாம, செதுக்கி வச்ச மாதிரி இருந்துச்சு. அந்த புடவை அப்படியே அந்த இடுப்பு மடிப்புகள்ல போய் மாட்டி, அப்படியே கண்ணுக்குள்ளேயே நின்னு போச்சு. அவங்க தொடை பகுதிய பாத்தா, அப்படியே வழுவழுன்னு, மிருதுவா... ஒரு நிமிஷம் அப்படியே வாய பொளந்து நின்னுட்டேன். அவங்க உடம்புல இருந்து ஒரு வாசனை வந்துச்சு, அப்படியே மயக்குச்சு.
நான் உள்ள போனதும், அனிதா அக்கா கண்ணுல இருந்த கண்ணீரை வேகமா துடைச்சாங்க. அவங்க கன்னமெல்லாம் சிவந்து போயிருந்துச்சு. நான் பக்கத்துல போய், "என்ன அக்கா? ஏன் அழுறீங்க?"ன்னு கேட்டேன். என் குரல் இன்னும் சிறுசா இருக்கறதால, அவங்களுக்கு என் மேல ஒரு மாதிரி பாசம் வரும்.
அவங்க என்ன கட்டி பிடிச்சுக்கிட்டு, "கார்த்திக், எனக்கு படிக்க ஆசைடா. இந்த கல்யாணம் எனக்கு பிடிக்கல"ன்னு அழுதுட்டே சொன்னாங்க. எனக்கு ஒண்ணும் புரியல. "ஏன் அக்கா, மாப்பிள்ளை நல்லா இருப்பார்ல?"ன்னு கேட்டேன்.
"அது இல்லடா. பெரிய வசதியான வீட்டு மாப்பிள்ளை. வரதட்சணை வேணாம்னு சொன்னதால அப்பா கல்யாணம் பண்ணி கொடுக்கிறார்"ன்னு சொன்னாங்க. அழுதுட்டே அவங்க சொன்னத பாத்தா, எனக்கு உண்மையிலேயே கஷ்டமா இருந்துச்சு.
"நல்லாப் போயிட்டிருந்த அப்பாவோட பிசினஸ்ல கொஞ்சம் சிக்கல். நிறைய நஷ்டம். ஏராளமான கடன். கடனைக் கடனை வாங்கிச் சமாளிக்கிறாரே தவிர, இன்னும் பிசினஸ்ல எந்த முன்னேற்றமும் இல்லை"ன்னு மூச்சு விடாம சொன்னாங்க. அவங்க சொல்றத கேக்கும்போதே எனக்கு ஒரு மாதிரி ஷாக்கா இருந்துச்சு. நம்ம குடும்பத்துல இப்படி ஒரு நிலைமையான்னு எனக்குள்ள ஒரு கேள்வி ஓடுச்சு.
"அப்பாவோட ஃப்ரெண்ட் ராமசாமி அங்கிளுக்கும் இதே மாதிரி பிசினஸ்தான். அதனால சம்பந்தம் பண்ணி பிசினஸை மெர்ஜ் பண்ணிடலாம்னு திட்டம் போடுறார்"ன்னு சொன்னாங்க.
"இது நிச்சயதார்த்தம்னு சொல்றதை விட, அப்பா பிளான் பண்ணி போட்ட பிசினஸ் டீல்னு சொல்லலாம்"னு அழுதுட்டே சொன்னாங்க. நான் அவங்கள சமாதானப்படுத்திட்டு இருந்தப்போ, வெளிய ஒரே சத்தம். "வீடே கலகலன்னு இருக்கு, மாப்பிள்ளை வீட்டுக்காரங்க வந்துட்டாங்க"ன்னு யாரோ கத்துனாங்க.
சத்தம் கேட்டதும் அனிதா அக்கா என்ன விட்டுட்டு வேகமா கண்ண துடைச்சுக்கிட்டாங்க. நான் கதவு வழியா எட்டிப் பாத்தேன். ரெண்டு மெர்சிடிஸ் பென்ஸ் கார் வந்து வீட்டு முன்னாடி நின்னுச்சு. அப்பவே தெரிஞ்சுது, இவங்கலாம் சும்மா சாதாரண ஆளுங்க இல்லன்னு. முதல் கார்ல இருந்து மாப்பிள்ளை அம்மா, அப்பா இறங்கி வந்தாங்க. அவங்க அம்மா பாத்தா, ஒரு மினி நகைக்கடை மாதிரி இருந்தாங்க. கழுத்துல இருந்து கால் வரைக்கும் டைமண்ட் செட் மின்னிக்கிட்டு இருந்துச்சு. அடேங்கொய்யால! என்ன ஒரு ஆடம்பரம்!
இன்னொரு கார்ல இருந்து மாப்பிள்ளை கிஷோர் இறங்கி வந்தான். சும்மா சொல்லக்கூடாது, பாக்க ஹிந்தி பட ஹீரோ மாதிரி இருந்தான். ஆறடி உயரம்... ஷேவ் பண்ணாம, ஜிம் போய் முறுக்கேறிய பாடி. கைல எல்லாம் அப்படியே வெயின்ஸ் புடைச்சுக்கிட்டு இருந்துச்சு. சும்மா ஷர்ட் போட்டுருந்தான், ஆனா அந்த ஷர்ட் அவன் மஸிலுக்குள்ள மாட்டிட்டு வெளியே வர முடியாம திணறிட்டு இருந்துச்சு. கால் சட்டை கூட அப்படியே தொடைக்குள்ள மாட்டிட்டு இருந்துச்சு. ச்சும்மா இல்ல, கட்டுமஸ்தான உடம்பு. அவன் இறங்கி வந்ததும், அங்க இருந்த பொண்ணுங்கல்லாம் வாய பொளந்து பாத்தாங்க. நானும் அப்படியே வாய பொளந்து பாத்துட்டு இருந்தேன். 'இவனா அனிதா அக்காவ கல்யாணம் பண்ணிக்க போறான்?'ன்னு மனசுக்குள்ள ஒரு கேள்வி ஓடுச்சு. என் வயசுக்கு அவன் உடம்ப பாத்தா அப்படியே பொறாமையா இருந்துச்சு. நாமளும் இப்படி இருக்க கூடாதான்னு தோணுச்சு.
அவன் நடந்து வரும்போது, ஒரு மாதிரி திமிரா நடந்து வந்தான். அவன் கண்ணுல ஒரு பார்வை இருந்துச்சு, 'நம்மள எவனும் எதுவும் கேட்க முடியாது'ங்குற மாதிரி. சும்மா இல்ல, அவனும் ஒரு ராஜா மாதிரிதான். அவங்க வந்ததும், வரவேற்புலாம் வேற லெவல்ல நடந்துச்சு. என் மனசுக்குள்ள மட்டும் அனிதா அக்கா சொன்ன அந்த வார்த்தைகள் ஓடிக்கிட்டே இருந்துச்சு. 'இது நிச்சயதார்த்தம் இல்ல, பிசினஸ் டீல்.'
ஏழு லைக்ஸ் அல்லது மூன்று கமெண்ட்ஸ் வந்த பிறகே அடுத்த பதிவு போஸ்ட் செய்ய படும்.
ஆகஸ்ட் 3 வரைக்கும் லீவு போட்டு ஊருக்கு போறேன், அடுத்த அப்டேட்ஸ் அதுக்கு அப்புறம் தான் வரும்.
ஆகஸ்ட் 3 வரைக்கும் லீவு போட்டு ஊருக்கு போறேன், அடுத்த அப்டேட்ஸ் அதுக்கு அப்புறம் தான் வரும்.