Adultery ਨਜਾਇਜ਼ ਰਿਸ਼ਤੇ

[Sonu Punjabi]

[Sonu Punjabi]

[Sonu Punjabi]

ਸਤਿ ਸ਼੍ਰੀ ਅਕਾਲ ਦੋਸਤੋ ਮੈਂ ਤੁਹਾਡਾ ਆਪਣਾ ਹੋਸਟ ਅਤੇ ਦੋਸਤ ਸੋਨੂੰ ਪੰਜਾਬੀ ਲੈਕੇ ਹਾਜ਼ਿਰ ਹਾਂ ਆਪਣੇ ਸਮਾਜ ਦੇ ਪਰਿਵਾਰਿਕ ਰਿਸ਼ਤੇ ਜਿਵੇਂ ਕਿ ਦਿਓਰ ਭਰਜਾਈ, ਸਾਲੀ ਭਣੋਈਆ, ਜੇਠ ਅਤੇ ਛੋਟੀ ਭਰਜਾਈ, ਚਾਚਾ ਭਤੀਜੀ, ਮਾਮਾ ਭਾਣਜੀ ਦੇ ਵਿਚਕਾਰ ਬਣੇ ਨਜਾਇਜ਼ ਸਬੰਧਾਂ ਦੀਆਂ ਗਰਮਾ ਗਰਮ ਅਤੇ ਸੈਕਸੀ ਕਹਾਣੀਆਂ। ਉਮੀਦ ਕਰਦਾ ਹਾਂ ਕਿ ਤੁਹਾਨੂੰ ਸਭ ਨੂੰ ਮੇਰੀ ਇਹ ਕੋਸ਼ਿਸ਼ ਪਸੰਦ ਆਵੇਗੀ।

[Anmol Sidhu]

All the best bro, ho skya ta jeth te chotti bharjayi pehla likhi

[Sonu Punjabi]

ਸਾਲੀ ਅੱਧੀ ਘਰਵਾਲੀ 

ਜਾਣ - ਪਛਾਣ ;- 

ਇਹ ਕਹਾਣੀ ਹੈ ਪੰਜਾਬ ਦੇ ਸ਼੍ਰੀ ਮੁਕਤਸਰ ਸਾਹਿਬ ਜ਼ਿਲ੍ਹੇ ਵਿੱਚ ਪੈਂਦੇ ਪਿੰਡ ਮਿੱਡੂਖੇੜਾ ਦੇ ਸਾਬਕਾ ਸਰਪੰਚ ਸਰਦਾਰ ਹਰੀ ਸਿੰਘ ਬਰਾੜ ਦੇ ਪਰਿਵਾਰ ਦੀ।

ਸਰਦਾਰ ਹਰੀ ਸਿੰਘ ਬਰਾੜ ਪਿੰਡ ਮਿੱਡੂਖੇੜਾ ਦੇ ਸਾਬਕਾ ਸਰਪੰਚ ਸਨ। ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੀ ਉਮਰ 60 ਸਾਲ ਸੀ। ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੀ ਧਰਮ ਪਤਨੀ ਸਰਦਾਰਨੀ ਮਹਿੰਦਰ ਕੌਰ ਉਰਫ਼ ਮਿੰਧੋ ਸਰਪੰਚਣੀ ਦੀ ਉਮਰ 50 ਸਾਲ ਸੀ। ਸਰਦਾਰ ਹਰੀ ਸਿੰਘ ਬਰਾੜ ਅਤੇ ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੇ ਪਰਿਵਾਰ ਦੀ ਪੂਰੇ ਇਲਾਕੇ ਵਿੱਚ ਬਹੁਤ ਇੱਜ਼ਤ ਸੀ। ਜੇਕਰ ਉਹ ਇਸ ਵਾਰ ਵੀ ਸਰਪੰਚੀ ਦੀਆਂ ਵੋਟਾਂ ਵਿੱਚ ਖੜ੍ਹੇ ਹੁੰਦੇ ਤਾਂ ਪਿੰਡ ਦੇ ਸਾਰੇ ਲੋਕਾਂ ਨੇ ਆਪਸੀ ਸਹਿਮਤੀ ਨਾਲ ਹੀ ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਸਰਪੰਚ ਐਲਾਨ ਕਰ ਦੇਣਾ ਸੀ, ਪਰ ਨੌਜਵਾਨ ਵਰਗ ਨੂੰ ਮੌਕਾ ਮਿਲ ਸਕੇ ਇਸ ਕਰਕੇ ਇਸ ਵਾਰ ਉਹ ਵੋਟਾਂ ਵਿੱਚ ਖੜ੍ਹੇ ਹੀ ਨਹੀਂ ਹੋਏ।

ਸਰਦਾਰ ਹਰੀ ਸਿੰਘ ਬਰਾੜ ਦੇ ਪਰਿਵਾਰ ਵਿੱਚ ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੀ ਧਰਮ ਪਤਨੀ ਸਰਦਾਰਨੀ ਮਹਿੰਦਰ ਕੌਰ, ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੀਆਂ 4 ਧੀਆਂ ਅਤੇ 2 ਪੁੱਤ ਸ਼ਾਮਿਲ ਸਨ।

ਸਰਦਾਰ ਹਰੀ ਸਿੰਘ ਬਰਾੜ ਦੀਆਂ ਤਿੰਨੇ ਵੱਡੀਆਂ ਧੀਆਂ, ਗੁਰਦਾਤ ਕੌਰ, ਪ੍ਰਭਜੋਤ ਕੌਰ ਅਤੇ ਸੁੱਖਪਾਲ ਕੌਰ ਵਿਆਹੀਆਂ ਹੋਈਆਂ ਸਨ। ਸਭ ਤੋਂ ਵੱਡੀ ਗੁਰਦਾਤ ਕੌਰ ਕੈਨੇਡਾ ਵਿਆਹੀ ਹੋਈ ਸੀ ਅਤੇ ਆਪਣੇ ਪਤੀ ਅਤੇ ਬੱਚਿਆਂ ਨਾਲ ਉੱਥੇ ਹੀ ਰਹਿੰਦੀ ਸੀ। ਉਸ ਤੋਂ ਛੋਟੀ ਪ੍ਰਭਜੋਤ ਕੌਰ ਆਸਟ੍ਰੇਲੀਆ ਵਿਆਹੀ ਹੋਈ ਸੀ ਅਤੇ ਉਹ ਵੀ ਆਪਣੇ ਪਤੀ ਅਤੇ ਬੱਚਿਆਂ ਨਾਲ ਆਸਟ੍ਰੇਲੀਆ ਹੀ ਰਹਿੰਦੀ ਸੀ। ਤੀਜੀ ਧੀ ਸੁੱਖਪਾਲ ਕੌਰ ਉਰਫ਼ ਸੁੱਖੋ ਸ਼੍ਰੀ ਮੁਕਤਸਰ ਸਾਹਿਬ ਜ਼ਿਲ੍ਹੇ ਵਿੱਚ ਪੈਂਦੇ ਪਿੰਡ ਬਰਕੰਦੀ ਵਿਆਹੀ ਹੋਈ ਸੀ। ਉਸਦੇ ਘਰਵਾਲੇ ਦਾ ਨਾਮ ਜ਼ੋਰਾਵਰ ਸਿੰਘ ਉਰਫ਼ ਜ਼ੋਰਾ ਸੀ ਅਤੇ ਉਹ ਸ਼੍ਰੀ ਮੁਕਤਸਰ ਸਾਹਿਬ ਵਿਖੇ ਇੱਕ ਸਰਕਾਰੀ ਬੈਂਕ ਵਿੱਚ ਮੈਨੇਜਰ ਦੀ ਪੋਸਟ ਤੇ ਲੱਗਿਆ ਹੋਇਆ ਸੀ।

ਸਰਦਾਰ ਹਰੀ ਸਿੰਘ ਬਰਾੜ ਦੇ ਦੋਵੇਂ ਪੁੱਤ ਗੁਰਜੀਵਨ ਸਿੰਘ ਬਰਾੜ ਅਤੇ ਗੁਰਦਿੱਤ ਸਿੰਘ ਬਰਾੜ ਦੋਵੇਂ ਅਮਰੀਕਾ ਪੜ੍ਹਨ ਲਈ ਗਏ ਹੋਏ ਸਨ। ਸਰਦਾਰ ਹਰੀ ਸਿੰਘ ਦੀ ਸਾਰਿਆਂ ਤੋਂ ਛੋਟੀ ਧੀ ਜਿਸਦਾ ਨਾਮ ਰਮਨੀਤ ਕੌਰ ਉਰਫ਼ ਰਮਨੇ ਸੀ ਅਤੇ ਜਿਸਦੀ ਉਮਰ 20 ਸਾਲ ਸੀ, ਆਪਣੇ ਮਾਤਾ ਪਿਤਾ ਦੇ ਕੋਲ ਹੀ ਰਹਿੰਦੀ ਸੀ ਅਤੇ ਸ਼੍ਰੀ ਮੁਕਤਸਰ ਸਾਹਿਬ ਦੇ ਆਦੇਸ਼ ਕਾਲਜ ਆਫ਼ ਨਰਸਿੰਗ ਵਿੱਚ ਨਰਸਿੰਗ ਦਾ ਕੋਰਸ ਕਰ ਰਹੀ ਸੀ।

ਸਰਦਾਰ ਹਰੀ ਸਿੰਘ ਦੇ ਦੋਵੇਂ ਵੱਡੇ ਜਵਾਈ ਅਤੇ ਪੁੱਤ ਵਿਦੇਸ਼ਾਂ ਵਿੱਚ ਰਹਿੰਦੇ ਸਨ ਅਤੇ ਉਨ੍ਹਾਂ ਦਾ ਤੀਜਾ ਜਵਾਈ ਜ਼ੋਰਾਵਰ ਸਿੰਘ ਪੰਜਾਬ ਵਿੱਚ ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੇ ਨੇੜੇ ਰਹਿੰਦਾ ਸੀ। ਜ਼ੋਰਾਵਰ ਸਿੰਘ ਨੂੰ ਖੇਤੀਬਾੜੀ ਦਾ ਵੀ ਬਹੁਤ ਸ਼ੌਂਕ ਸੀ ਇਸੇ ਕਰਕੇ ਜ਼ੋਰਾਵਰ ਸਿੰਘ ਦਾ ਹਰ ਮਹੀਨੇ ਲਗਭਗ ਇੱਕ ਅੱਧਾ ਗੇੜਾ ਮਿੱਡੂਖੇੜਾ ਲਗਦਾ ਹੀ ਰਹਿੰਦਾ ਸੀ। ਅਕਸਰ ਹੀ ਉਹ ਖੇਤੀਬਾੜੀ ਦੇ ਬਹਾਨੇ, ਜਾਂ ਕਦੇ ਆਪਣੇ ਸੱਸ ਸਹੁਰੇ ਨੂੰ ਮਿਲਣ ਦੇ ਬਹਾਨੇ, ਸਰਦਾਰ ਹਰੀ ਸਿੰਘ ਦੇ ਘਰ ਆ ਧਮਕਦਾ ਸੀ।

ਇਹ ਤਾਂ ਸੀ ਸਰਦਾਰ ਹਰੀ ਸਿੰਘ ਅਤੇ ਓਹਨਾਂ ਦੇ ਪਰਿਵਾਰ ਦੀ ਜਾਣਕਾਰੀ, ਆਓ ਹੁਣ ਆਪਾਂ ਕਹਾਣੀ ਵੱਲ ਆਉਂਦੇ ਹਾਂ।

ਅਪਡੇਟ :- 1.

ਅੱਜ 22 ਸਤੰਬਰ ਦਾ ਦਿਨ ਸੀ, ਅੱਸੂ ਮਹੀਨੇ ਦੀ ਠੰਢੀ ਮਿੱਠੀ ਰੁੱਤ ਨੇ ਵਾਤਾਵਰਨ ਵਿੱਚ ਇੱਕ ਸੁਹਾਵਣੀ ਖੁਸ਼ਬੂ ਭਰੀ ਹੋਈ ਸੀ। ਸ਼ਨੀਵਾਰ ਦਾ ਦਿਨ ਸੀ ਅਤੇ ਸਵੇਰ ਦੇ ਠੀਕ 8 ਵੱਜ ਚੁੱਕੇ ਸਨ। ਪਿੰਡ ਮਿੱਡੂਖੇੜਾ ਵਿੱਚ ਸਾਬਕਾ ਸਰਪੰਚ ਸਰਦਾਰ ਹਰੀ ਸਿੰਘ ਬਰਾੜ ਦੇ ਘਰੇ ਸਵੇਰ ਦੇ ਕੰਮਾਂ ਦੀ ਚਹਿਲ-ਪਹਿਲ ਪੂਰੇ ਜ਼ੋਰਾਂ 'ਤੇ ਸੀ। ਬਰਾਂਡੇ ਵਿੱਚ ਕੁਰਸੀ 'ਤੇ ਬੈਠੇ ਸਰਦਾਰ ਹਰੀ ਸਿੰਘ ਬਰਾੜ ਆਰਾਮ ਨਾਲ ਅਖ਼ਬਾਰ ਦੀਆਂ ਸੁਰਖੀਆਂ ਪੜ੍ਹ ਰਹੇ ਸਨ, ਜਦੋਂ ਕਿ ਰਸੋਈ ਘਰ ਵਿੱਚ ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੀ ਧਰਮ ਪਤਨੀ, ਸਰਦਾਰਨੀ ਮਹਿੰਦਰ ਕੌਰ ਉਰਫ਼ ਮਿੰਧੋ, ਸਵੇਰ ਦਾ ਨਾਸ਼ਤਾ ਤਿਆਰ ਕਰਨ ਵਿੱਚ ਰੁੱਝੀ ਹੋਈ ਸੀ। ਘਰ ਦੇ ਸੀਰੀ ਵੀ ਪਸ਼ੂਆਂ-ਡੰਗਰਾਂ ਦੇ ਕੰਮਾਂ ਵਿੱਚ ਵਿਅਸਤ ਸਨ, ਜਿਸ ਨਾਲ ਘਰ ਵਿੱਚ ਇੱਕ ਜੀਵੰਤ ਮਾਹੌਲ ਬਣਿਆ ਹੋਇਆ ਸੀ।

ਘਰ ਦੀ ਸਭ ਤੋਂ ਛੋਟੀ ਅਤੇ ਸਭ ਤੋਂ ਪਿਆਰੀ, ਵੀਹ ਸਾਲਾਂ ਦੀ ਰਮਨੀਤ ਕੌਰ ਉਰਫ਼ ਰਮਨੇ, ਜੋ ਅਜੇ ਵੀ ਆਪਣੇ ਮਾਤਾ-ਪਿਤਾ ਦੇ ਕੋਲ ਹੀ ਰਹਿੰਦੀ ਸੀ, ਉੱਪਰ ਆਪਣੇ ਕਮਰੇ ਵਿੱਚ ਕਾਲਜ ਜਾਣ ਲਈ ਤਿਆਰ ਹੋ ਰਹੀ ਸੀ। ਸ਼੍ਰੀ ਮੁਕਤਸਰ ਸਾਹਿਬ ਦੇ ਆਦੇਸ਼ ਕਾਲਜ ਆਫ਼ ਨਰਸਿੰਗ ਵਿੱਚ ਨਰਸਿੰਗ ਦਾ ਕੋਰਸ ਕਰ ਰਹੀ ਰਮਨੇ ਦੀ ਜਵਾਨੀ ਹੁਣ ਪੂਰੀ ਤਰ੍ਹਾਂ ਖਿੜ ਚੁੱਕੀ ਸੀ।

ਉਸਨੇ ਅੱਜ ਹਲਕੇ ਨੀਲੇ ਰੰਗ ਦਾ ਸਲਵਾਰ ਕਮੀਜ਼ ਪਾਇਆ ਹੋਇਆ ਸੀ, ਜਿਸ 'ਤੇ ਚਿੱਟੇ ਧਾਗੇ ਦਾ ਬਰੀਕ ਕੰਮ ਸੀ। ਉਸਦੇ ਦੁਪੱਟੇ ਦਾ ਇੱਕ ਸਿਰਾ ਉਸਦੇ ਸਿਰ 'ਤੇ ਹਲਕਾ ਜਿਹਾ ਟਿਕਿਆ ਹੋਇਆ ਸੀ, ਜਦੋਂ ਕਿ ਦੂਜਾ ਉਸਦੇ ਖੱਬੇ ਮੋਢੇ ਤੋਂ ਲਟਕ ਰਿਹਾ ਸੀ। ਉਸਦੀ ਗੋਰੀ ਰੰਗਤ 'ਤੇ ਇਹ ਰੰਗ ਬਹੁਤ ਫੱਬ ਰਿਹਾ ਸੀ। ਉਸਦਾ ਕਦ ਆਮ ਪੰਜਾਬੀ ਕੁੜੀਆਂ ਨਾਲੋਂ ਕੁਝ ਲੰਬਾ ਸੀ, ਅਤੇ ਉਸਦੇ ਸਰੀਰ ਦੀ ਬਣਤਰ ਇਸ ਤਰ੍ਹਾਂ ਦੀ ਸੀ ਕਿ ਕੋਈ ਵੀ ਉਸਨੂੰ ਦੇਖ ਕੇ ਆਪਣੀਆਂ ਨਜ਼ਰਾਂ ਨਹੀਂ ਹਟਾ ਸਕਦਾ ਸੀ। ਉਸਦੇ ਭਰੇ ਹੋਏ ਪੱਟ ਅਤੇ ਉੱਭਰੀ ਹੋਈ ਛਾਤੀ, ਜਵਾਨੀ ਦੀ ਪੂਰੀ ਨਿਸ਼ਾਨੀ ਸਨ। ਉਸਦੇ ਲੰਬੇ ਅਤੇ ਗੂੜ੍ਹੇ ਕਾਲੇ ਵਾਲ ਮੋਢਿਆਂ ਤੋਂ ਹੇਠਾਂ ਵੇਖੇ ਜਾ ਸਕਦੇ ਸਨ, ਜੋ ਉਸਦੇ ਹੁਸਨ ਨੂੰ ਹੋਰ ਨਿਖਾਰ ਰਹੇ ਸਨ।

ਰਮਨੇ ਸ਼ੀਸ਼ੇ ਦੇ ਸਾਹਮਣੇ ਖੜ੍ਹੀ, ਆਪਣੇ ਬੁੱਲ੍ਹਾਂ 'ਤੇ ਸਟ੍ਰਾਬੇਰੀ ਫਲੇਵਰ ਦੀ ਗੁਲਾਬੀ ਰੰਗ ਦੀ ਲਿਪਸਟਿਕ ਲਗਾ ਰਹੀ ਸੀ। ਉਸਦੇ ਭਰੇ ਹੋਏ ਬੁੱਲ੍ਹ, ਜੋ ਹਲਕੇ ਗੁਲਾਬੀ ਰੰਗ ਦੇ ਹੋਰ ਵੀ ਮਨਮੋਹਕ ਲੱਗ ਰਹੇ ਸਨ। ਜਿਵੇਂ ਹੀ ਉਸਨੇ ਲਿਪਸਟਿਕ ਲਗਾਉਣੀ ਪੂਰੀ ਕੀਤੀ, ਉਸਦੇ ਕੋਲ ਰੱਖਿਆ ਸੈਮਸੰਗ ਗਲੈਕਸੀ ਦਾ ਲੇਟੇਸਟ ਮਾਡਲ ਦਾ ਫ਼ੋਨ ਵਾਈਬ੍ਰੇਟ ਹੋਇਆ। ਸਕਰੀਨ 'ਤੇ 'ਸੱਤੀ ਜਲਾਲਾਬਾਦ' ਦਾ ਨਾਮ ਫਲੈਸ਼ ਹੋ ਰਿਹਾ ਸੀ। ਇਸ ਨਾਮ ਨੂੰ ਦੇਖਦਿਆਂ ਹੀ ਰਮਨੀਤ ਦਾ ਚਿਹਰਾ ਇੱਕ ਅਜੀਬ ਖੁਸ਼ੀ ਨਾਲ ਖਿੜ ਉੱਠਿਆ। ਉਸਦੀਆਂ ਅੱਖਾਂ ਵਿੱਚ ਇੱਕ ਚਮਕ ਆ ਗਈ ਅਤੇ ਉਸਨੇ ਤੁਰੰਤ ਫ਼ੋਨ ਚੁੱਕ ਕੇ ਕੰਨ ਨਾਲ ਲਾਇਆ, ਉਸਦੇ ਬੁੱਲ੍ਹਾਂ 'ਤੇ ਇੱਕ ਸ਼ਰਾਰਤੀ ਮੁਸਕਾਨ ਖੇਡ ਰਹੀ ਸੀ, ਜਿਵੇਂ ਉਹ ਇਸ ਕਾਲ ਦਾ ਬੇਸਬਰੀ ਨਾਲ ਇੰਤਜ਼ਾਰ ਕਰ ਰਹੀ ਹੋਵੇ।

"ਹੈਲੋ..." ਰਮਨੇ ਨੇ ਹਲਕੀ, ਪਰ ਉਤੇਜਿਤ ਆਵਾਜ਼ ਵਿੱਚ ਕਿਹਾ।

ਦੂਜੇ ਪਾਸਿਓਂ ਇੱਕ ਗਹਿਰੀ ਅਤੇ ਭਾਰੀ ਮਰਦਾਨਾ ਅਵਾਜ਼ ਆਈ, ਜਿਸ ਵਿੱਚ ਪਿਆਰ ਅਤੇ ਛੇੜਛਾੜ ਦਾ ਮਿਸ਼ਰਣ ਸੀ। 

"ਹਾਂਜੀ, ਕੀ ਹਾਲ ਐ ਮੇਰੇ ਪਟੋਲੇ ਦਾ! ਕੀ ਕਰੀ ਜਾਂਦੀ ਐ ਸਾਡੀ ਕਾਟੋ!"

(ਇਸ ਅਵਾਜ਼ ਵਿੱਚ ਇੱਕ ਖਾਸ ਕਿਸਮ ਦੀ ਨਿੱਘ ਅਤੇ ਲੁੱਚਪੁਣਾ ਸੀ, ਜੋ ਸੁਣਨ ਵਾਲੇ ਨੂੰ ਇੱਕ ਅਜੀਬ ਜਿਹੇ ਅਹਿਸਾਸ ਨਾਲ ਭਰ ਦਿੰਦੀ ਸੀ।)

ਅੱਗਿਓਂ ਰਮਨੀਤ ਨੇ ਜਵਾਬ ਦਿੱਤਾ, "ਕੁਝ ਨਹੀਂ ਜੀ, ਕਾਲਜ ਜਾਣ ਵਾਸਤੇ ਤਿਆਰ ਹੋ ਰਹੀ ਸੀ।"

ਅਵਾਜ਼ ਨੇ ਪੁੱਛਿਆ, "ਅੱਛਾ! ਕੀ ਪਾਇਆ ਅੱਜ?"

ਰਮਨੀਤ ਨੇ ਕਿਹਾ, "ਓਹੀ ਜੋ ਹਮੇਸ਼ਾ ਪਾਇਆ ਹੁੰਦਾ, ਸਲਵਾਰ ਸੂਟ।"

ਅਵਾਜ਼ ਨੇ ਥੋੜਾ ਜਿਹਾ ਜ਼ੋਰ ਦੇ ਕੇ ਪੁੱਛਿਆ, "ਓਏ, ਓਹ ਤਾਂ ਮੈਨੂੰ ਪਤਾ ਹੈ, ਪਰ ਕਿਹੜੇ ਰੰਗ ਦਾ ਪਾਇਆ?"

ਰਮਨੀਤ ਨੇ ਸ਼ਰਮਾਉਂਦੇ ਹੋਏ ਜਵਾਬ ਦਿੱਤਾ, "ਰੰਗ ਪੁੱਛ ਕੇ ਤੁਸੀਂ ਕੀ ਲੈਣਾ! ਜਦੋਂ ਮਿਲੋਗੇ ਉਦੋਂ ਰੰਗ ਆਪੇ ਪਤਾ ਲੱਗ ਜੂ।"

ਅਵਾਜ਼ ਨੇ ਥੋੜਾ ਜਿਹਾ ਜ਼ਿੱਦ ਕਰਦੇ ਹੋਏ ਕਿਹਾ, "ਫੇਰ ਵੀ ਦੱਸਦੇ, ਬੰਦਾ ਕੋਈ ਨਾਲ ਦੀ ਪੱਗ ਹੀ ਬੰਨ੍ਹ ਆਉਂਦਾ।"

ਰਮਨੀਤ ਨੇ ਮੁਸਕਰਾਉਂਦੇ ਹੋਏ ਕਿਹਾ, "ਥੋਡੀ ਪਸੰਦ ਦਾ ਹੀ ਪਾਇਆ ਜੋ ਪਿਛਲੇ ਜਨਮਦਿਨ 'ਤੇ ਗਿਫ਼ਟ ਦਿੱਤੀ ਸੀ।"

ਅਵਾਜ਼ ਨੇ ਖੁਸ਼ ਹੋ ਕੇ ਕਿਹਾ, "ਸੱਚੀਂ! ਓਹਦੇ ਵਿੱਚ ਤਾਂ ਜਵਾਂ ਅਰਸ਼ਾਂ ਦੀ ਹੂਰ ਲੱਗਦੀ ਐਂ ਤੂੰ!"

ਰਮਨੀਤ ਨੇ ਸ਼ਰਮਾਉਂਦੇ ਹੋਏ ਕਿਹਾ, "ਰਹਿਣ ਦਿਓ ਮੱਖਣ ਨਾ ਲਾਓ। ਹੋਰ ਸੁਣਾਓ, ਮੇਰੀ ਭੈਣ ਤੇ ਮੇਰੇ ਭਾਣਜਾ-ਭਾਣਜੀ ਕਿਵੇਂ ਆ?"

ਅਵਾਜ਼ ਨੇ ਜਵਾਬ ਦਿੱਤਾ, "ਭੈਣ ਤੇਰੀ ਵਧੀਆ ਛਾਲਾਂ ਮਾਰਦੀ ਐ ਤੇ ਰਹੀ ਗੱਲ ਭਾਣਜੇ ਤੇ ਭਾਣਜੀ ਦੀ, ਓਹ ਵੀ ਦੋਵੇਂ ਠੀਕ ਆ। ਤੂੰ ਸੁਣਾ ਪਿੰਡ ਦੇ ਕੀ ਹਾਲ ਚਾਲ ਆ, ਬੇਬੇ-ਬਾਪੂ ਕਿਵੇਂ ਆ, ਬਾਹਰਲੇ ਸਾਰੇ ਕਿਵੇਂ ਆ, ਫ਼ੋਨ-ਫੂਨ ਆਇਆ ਓਹਨਾਂ ਦਾ ਕਿ ਨਹੀਂ?"

ਰਮਨੀਤ ਨੇ ਪਰਿਵਾਰ ਬਾਰੇ ਜਾਣਕਾਰੀ ਦਿੱਤੀ, "ਪਿੰਡ ਸਾਰੇ ਵਧੀਆ, ਬਾਹਰਲੇ ਵੀ ਸਾਰੇ ਠੀਕ ਠਾਕ ਆ, ਵੀਰੇ ਵੀ ਠੀਕ ਆ ਤੇ ਭੈਣਾਂ ਵੀ।"

ਅਵਾਜ਼ ਨੇ ਪਿਆਰ ਨਾਲ ਪੁੱਛਿਆ, "ਤੇ ਤੂੰ?"

ਰਮਨੀਤ ਨੇ ਜਵਾਬ ਦਿੱਤਾ, "ਮੈਂ ਤਾਂ ਠੀਕ ਹੈਗੀ ਈ ਆਂ। ਤੁਸੀਂ ਸੁਣਾਓ ਤੁਸੀਂ ਕਿਵੇਂ ਓਂ?"

ਅਵਾਜ਼ ਨੇ ਥੋੜਾ ਜਿਹਾ ਸ਼ਰਾਰਤੀ ਅੰਦਾਜ਼ ਵਿੱਚ ਕਿਹਾ, "ਮੈਂ ਵੀ ਠੀਕ ਹੀ ਆਂ, ਜਿਹੜਾ ਮਾੜਾ ਮੋਟਾ ਖ਼ਰਾਬ ਆਂ, ਓਹ ਅੱਜ ਤੈਨੂੰ ਮਿਲ ਕੇ ਠੀਕ ਹੋ ਜਾਊਂਗਾ।"

ਰਮਨੀਤ ਨੇ ਚਿੰਤਾ ਜ਼ਾਹਰ ਕਰਦੇ ਹੋਏ ਪੁੱਛਿਆ, "ਕਿਉਂ, ਕੀ ਹੋਇਆ?"

ਅਵਾਜ਼ ਨੇ ਮਜ਼ਾਕ ਕਰਦੇ ਹੋਏ ਕਿਹਾ, "ਕੁਝ ਨਹੀਂ, ਪਤਾਲੂ ਬਾਹਲੇ ਭਾਰੇ ਹੋਏ ਪਏ ਆ।"

ਰਮਨੀਤ ਸ਼ਰਮਾ ਗਈ ਅਤੇ ਹੌਲੀ ਜਿਹੀ ਬੋਲੀ, "ਓਹ ਤਾਂ ਥੋਡੇ ਹੋਏ ਹੀ ਰਹਿੰਦੇ ਆ।"

ਅਵਾਜ਼ ਨੇ ਹੱਸਦੇ ਹੋਏ ਕਿਹਾ, "ਇਹ ਤਾਂ ਹੈ, ਹਾਹਾਹਾ... ਵੈਸੇ ਤੂੰ ਆਪਣੀ ਸਹੇਲੀ, ਕੀ ਨਾਂ ਓਹਦਾ, ਹਾਂ ਉਹ ਸਿਮਰ ਨੂੰ ਨੋਟਸ ਦਾ ਕਹਿ ਦਿੱਤਾ ਨਾ! ਕਿਉਂਕਿ ਤੂੰ ਤਾਂ ਅੱਜ ਕਾਲਜ ਜਾ ਨਹੀਂ ਸਕਣਾ!"

ਰਮਨੀਤ ਨੇ ਯਾਦ ਕਰਵਾਇਆ, "ਆਹੋ, ਕਹਿ ਦਿੱਤਾ, ਪਰ ਤੁਸੀਂ ਮੈਨੂੰ ਬੱਸ ਅੱਡੇ 'ਤੇ ਲੈਣ ਆ ਜਾਇਓ, ਮੈਂ ਟੈਂਪੂ-ਟੁੰਪੂ 'ਤੇ ਨਹੀਂ ਆਉਣਾ ਤੇ ਸ਼ਾਮ ਨੂੰ ਮੈਨੂੰ 4 ਵਜੇ ਵਾਲੀ ਬੱਸ ਚੜ੍ਹਾਉਣਾ ਵੀ ਤੁਸੀਂ ਹੀ ਐ।"

ਅਵਾਜ਼ ਨੇ ਭਰੋਸਾ ਦਿਵਾਇਆ, "ਓ ਤੂੰ ਫ਼ਿਕਰ ਨਾ ਕਰ, ਅੱਗੇ ਕਦੇ ਤੇਰੀ ਬੱਸ ਮਿਸ ਹੋਣ ਦਿੱਤੀ ਐ! ਚੰਗਾ, ਹੁਣ ਸ਼ਹਿਰ ਬੱਸ ਅੱਡੇ ਪਹੁੰਚ ਕੇ ਫ਼ੋਨ ਕਰਦੀਂ, ਆ ਜਾਊਂਗਾ ਤੈਨੂੰ ਲੈਣ। ਫੇਰ ਦੋਵੇਂ ਇਕੱਠੇ ਚੱਲਾਂਗੇ ਹੋਟਲ ਡ੍ਰੀਮ ਸਟੇ, ਜਿੱਥੇ ਕਮਰਾ ਨੰਬਰ 69 ਵਿੱਚ ਮਨਾਈ ਜਾਊਗੀ ਦੀਵਾਲੀ, ਵੇਖੀ ਜਾਈਂ ਜੱਟੀਏ, ਜੱਟ ਅੱਜ ਕਿਵੇਂ ਆਪਣੇ 7 ਇੰਚ ਦੇ ਕਾਲੇ ਲੰਨ ਨਾਲ ਤੇਰੀ ਗੁਲਾਬੀ ਫੁੱਦੀ ਦੇ ਪਟਾਕੇ ਪਾਉਂਦਾ। ਅੱਜ ਜੱਟ ਆਪਣੇ ਪਤਾਲੂਆਂ ਦਾ ਸਾਰਾ ਪਾਣੀ ਤੇਰੇ ਹਲਕ 'ਚ ਖਾਲੀ ਕਰੂਗਾ। ਚੱਲ ਹੁਣ ਰੱਖ ਫ਼ੋਨ, ਮੈਂ ਵੀ ਘਰੇ ਜਾ ਕੇ ਤਿਆਰ ਹੋਣਾ ਆ।"

ਫ਼ੋਨ ਕੱਟਿਆ ਗਿਆ ਅਤੇ ਰਮਨੀਤ ਨੇ ਆਪਣਾ ਫ਼ੋਨ ਆਪਣੀ ਕਾਲਜ ਵਾਲੀ ਨੀਲੀ ਕਿਤ ਵਿੱਚ ਪਾਇਆ ਅਤੇ ਆਪਣਾ ਸਟੂਡੈਂਟ ਆਈਡੀ ਕਾਰਡ ਆਪਣੇ ਗਲ਼ ਵਿੱਚ ਪਾਕੇ ਅਤੇ ਕਿੱਟ ਮੋਢੇ ਤੇ ਟੰਗ ਕੇ ਉਹ ਥੱਲੇ ਆ ਗਈ। ਥੱਲੇ ਆਕੇ ਉਸਨੇ ਨਾਸ਼ਤਾ ਕੀਤਾ ਅਤੇ ਉਸਤੋਂ ਬਾਅਦ ਸਰਦਾਰ ਹਰੀ ਸਿੰਘ ਉਸਨੂੰ ਪਿੰਡ ਦੇ ਬੱਸ ਅੱਡੇ ਤੋਂ ਸ਼੍ਰੀ ਮੁਕਤਸਰ ਸਾਹਿਬ ਦੀ ਬੱਸ ਚੜ੍ਹਾ ਆਏ। 

[Sonu Punjabi]

ਅਪਡੇਟ ;- 2.
ਸਵੇਰ ਦੇ 10:30 ਵੱਜ ਗਏ ਸਨ, ਸ਼੍ਰੀ ਮੁਕਤਸਰ ਸਾਹਿਬ ਦੇ ਬੱਸ ਅੱਡੇ 'ਤੇ ਖੜ੍ਹੀ ਰਮਨੀਤ ਕਿਸੇ ਖ਼ਾਸ ਦਾ ਇੰਤਜ਼ਾਰ ਕਰ ਰਹੀ ਸੀ। ਸ਼ਾਇਦ ਇਹ ਖ਼ਾਸ ਇਨਸਾਨ ਓਹੀ ਸੀ ਜਿਸ ਨਾਲ਼ ਰਮਨੀਤ ਨੇ ਅੱਜ ਸਵੇਰੇ ਕਾਲਜ ਆਉਣ ਤੋਂ ਪਹਿਲਾਂ ਫ਼ੋਨ ਤੇ ਗੱਲ ਕੀਤੀ ਸੀ।

ਉਸਨੂੰ ਇੰਤਜ਼ਾਰ ਕਰਦਿਆਂ ਅਜੇ 10 ਕੁ ਮਿੰਟ ਹੀ ਹੋਏ ਸਨ ਕਿ ਇੱਕ ਸੁਨਹਿਰੀ ਰੰਗ ਦਾ ਬੁਲਟ ਮੋਟਰਸਾਈਕਲ ਉਸਦੇ ਸਾਹਮਣੇ ਆ ਕੇ ਰੁਕਿਆ। 

ਮੋਟਰਸਾਈਕਲ ਚਲਾਉਣ ਵਾਲਾ 30-35 ਵਰ੍ਹਿਆਂ ਦਾ ਇੱਕ ਸੁਢੌਲ ਅਤੇ ਕਸਰਤੀ ਸਰੀਰ ਵਾਲਾ ਬੰਦਾ ਸੀ। ਉਸਨੇ ਅਸਮਾਨੀ ਨੀਲੇ ਰੰਗ ਦੀ ਸ਼ਰਟ ਅਤੇ ਪੈਂਟ ਪਾਈ ਹੋਈ ਸੀ, ਜਿਸਦਾ ਰੰਗ ਇੱਕ ਦੂਜੇ ਨਾਲ ਬਹੁਤ ਜਚ ਰਿਹਾ ਸੀ। ਉਸਦੇ ਸਿਰ 'ਤੇ ਵੀ ਅਸਮਾਨੀ ਨੀਲੇ ਰੰਗ ਦੀ ਪੱਗ ਬੰਨ੍ਹੀ ਹੋਈ ਸੀ, ਜੋ ਉਸਦੀ ਸ਼ਖਸੀਅਤ ਨੂੰ ਹੋਰ ਵੀ ਨਿਖਾਰ ਰਹੀ ਸੀ। ਉਸਦੇ ਗਲ ਵਿੱਚ ਇੱਕ ਟਾਈ ਸੀ ਅਤੇ ਉਸਦੀ ਸ਼ਰਟ ਦੇ ਉੱਪਰ ਇੱਕ ਬੈਂਕ ਦਾ ਆਈਡੀ ਕਾਰਡ ਸੀ, ਜੋ ਦੱਸ ਰਿਹਾ ਸੀ ਕਿ ਉਹ ਕਿਸੇ ਸਰਕਾਰੀ ਬੈਂਕ ਦਾ ਮੁਲਾਜ਼ਮ ਹੈ।

ਰਮਨੀਤ ਦਾ ਚਿਹਰਾ ਉਸ ਬੰਦੇ ਨੂੰ ਵੇਖ ਕੇ ਖਿੜ ਗਿਆ। ਉਸਦੀਆਂ ਅੱਖਾਂ ਵਿੱਚ ਇੱਕ ਅਨੋਖੀ ਜਿਹੀ ਚਮਕ ਆ ਗਈ, ਅਤੇ ਉਸਦੇ ਬੁੱਲ੍ਹਾਂ 'ਤੇ ਇੱਕ ਸ਼ਰਾਰਤੀ ਮੁਸਕਾਨ ਫੈਲ ਗਈ ਜੋ ਦੱਸ ਰਹੀ ਸੀ ਕਿ ਓਹੀ ਇਨਸਾਨ ਹੈ ਜਿਸਨੂੰ ਰਮਨੀਤ ਪਿਛਲੇ 10 ਮਿੰਟਾਂ ਤੋਂ ਉਡੀਕ ਰਹੀ ਸੀ। 

ਮੋਟਰਸਾਈਕਲ ਤੇ ਬੈਠੇ ਉਸ ਇਨਸਾਨ ਨੇ ਇੱਕ ਪਲ ਲਈ ਰਮਨੀਤ ਦੀ ਖੂਬਸੂਰਤੀ ਨੂੰ ਗਹੁ ਨਾਲ਼ ਨਿਹਾਰਿਆ ਅਤੇ ਇਸ਼ਾਰੇ ਨਾਲ ਉਸਦੇ ਸੁਹੱਪਣ ਦੀ ਤਰੀਫ਼ ਕੀਤੀ। ਰਮਨੀਤ ਉਸਦੇ ਤਰੀਫ਼ ਕਰਨ ਦੇ ਇੰਤਜ਼ਾਰ ਨੂੰ ਵੇਖਕੇ ਸ਼ਰਮਾ ਗਈ ਅਤੇ ਜਦ ਉਸ ਇਨਸਾਨ ਨੇ ਉਸਨੂੰ ਮੋਟਰਸਾਈਕਲ ਤੇ ਉਸਦੇ ਪਿੱਛੇ ਬੈਠਣ ਦਾ ਇਸ਼ਾਰਾ ਕੀਤਾ ਤਾਂ ਉਹ ਝੱਟ ਬਿਨਾ ਕੁਝ ਬੋਲੇ ਮੁਸਕੁਰਾਉਂਦੇ ਹੋਏ ਉਸਦੇ ਮੋਟਰਸਾਈਕਲ ਤੇ ਉਸਦੇ ਪਿੱਛੇ ਉਸਦੇ ਲੱਕ ਵਿੱਚ ਹੱਥ ਪਾਕੇ ਇੱਕ ਪਾਸੇ ਲੱਤਾਂ ਕਰਕੇ ਬੈਠ ਗਈ ਅਤੇ ਉਸ ਇਨਸਾਨ ਨੇ ਆਪਣਾ ਬੁਲਟ ਮੋਟਰਸਾਈਕਲ ਸ਼ਹਿਰ ਵੱਲ ਨੂੰ ਮੋੜ ਲਿਆ।

ਉਹ ਇਨਸਾਨ ਆਪਣਾ ਬੁਲਟ ਮੋਟਰਸਾਈਕਲ ਸ਼ਹਿਰ ਦੀਆਂ ਭੀੜੀਆਂ ਗਲੀਆਂ ਵਿੱਚ ਦੀ ਦੁੜਾਉਂਦਾ ਹੋਇਆ ਸ਼੍ਰੀ ਮੁਕਤਸਰ ਸਾਹਿਬ ਦੇ ਰੇਲਵੇ ਸਟੇਸ਼ਨ ਵੱਲ ਲੈ ਆਇਆ। ਰੇਲਵੇ ਸਟੇਸ਼ਨ ਦੇ ਕੋਲ਼ ਹੀ ਇੱਕ ਦਰਮਿਆਨੇ ਦਰਜੇ ਦੇ ਛੋਟੇ ਜਿਹੇ ਹੋਟਲ ਜਿਸਦਾ ਨਾਮ “ਦ ਡ੍ਰੀਮ ਸਟੇਅ ਹੋਟਲ” ਸੀ। ਉਸ ਇਨਸਾਨ ਨੇ ਆਪਣਾ ਮੋਟਰਸਾਈਕਲ ਉਸ ਹੋਟਲ ਦੀ ਪਾਰਕਿੰਗ ਵਿੱਚ ਲਾਇਆ ਅਤੇ ਰਮਨੀਤ ਨੂੰ ਲੈਕੇ ਹੋਟਲ ਦੇ ਅੰਦਰ ਆ ਗਿਆ।

ਹੋਟਲ ਦੀ ਰੀਸੈਪਸ਼ਨ ਤੇ ਅਧਖੜ ਉਮਰ ਦਾ ਇੱਕ ਭਾਰੇ ਸ਼ਰੀਰ ਦਾ ਬੰਦਾ ਬੈਠਾ ਸੀ। ਉਸ ਇਨਸਾਨ ਅਤੇ ਰਮਨੀਤ ਨੂੰ ਦੇਖਕੇ ਉਸ ਅਧਖੜ ਉਮਰ ਦੇ ਰਿਸ਼ੇਪਨਿਸ਼ਟ ਨੇ ਕਿਹਾ,

“ਸਤਿ ਸ਼੍ਰੀ ਅਕਾਲ ਸਰਦਾਰ ਜੋਰਾਵਰ ਸਿੰਘ ਜੀ, ਤੁਹਾਡਾ ਸਵਾਗਤ ਹੈ ”

(ਇਸਦਾ ਮਤਲਬ ਰਮਨੀਤ ਨੂੰ ਆਪਣੇ ਨਾਲ ਇਸ ਹੋਟਲ ਵਿੱਚ ਲਿਆਉਣ ਵਾਲੇ ਇਸ 30 35 ਵਰ੍ਹਿਆਂ ਦੇ ਇਸ ਇਨਸਾਨ ਦਾ ਨਾਮ ਜ਼ੋਰਾਵਰ ਸਿੰਘ ਸੀ)

ਉਸ ਰੀਸ਼ੇਪਨਿਸ਼ਟ ਦੀ ਗੱਲ ਸੁਣਕੇ ਉਸ ਇਨਸਾਨ ਮੇਰਾ ਮਤਲਬ ਜ਼ੋਰਾਵਰ ਸਿੰਘ ਨੇ ਕਿਹਾ,

“ਸਤਿ ਸ਼੍ਰੀ ਅਕਾਲ ਗਗਨ ਦਿਓੜਾ ਸਾਹਬ, ਕੀ ਹਾਲ ਚਾਲ ਐ, ਕਿੰਵੇਂ ਚੱਲੀ ਜਾਂਦਾ ਆਪਣੇ ਹੋਟਲ ਦਾ ਕੰਮ ਕਾਰ!”

ਰਿਸ਼ੇਪਨਿਸ਼ਟ ਨੇ ਜਵਾਬ ਦਿੱਤਾ, 

“ਕੰਮ ਵਧੀਆ ਚੱਲੀ ਜਾਂਦਾ ਬਾਈ ਜੀ, ਤੁਹਾਡੇ ਵਰਗੇ ਸੱਜਣਾਂ ਦੀ ਕਿਰਪਾ ਆ, ਹੋਰ ਸੁਣਾ ਰਮਨੀਤ ਪੁੱਤ ਕੀ ਹਾਲ ਚਾਲ ਆ?” 

ਰਮਨੀਤ ਨੇ ਮੁਸਕੁਰਾਉਂਦੇ ਹੋਏ ਹਲਕੀ ਜਿਹੀ ਅਵਾਜ਼ ਵਿੱਚ ਕਿਹਾ, 

“ਠੀਕ ਆਂ ਅੰਕਲ”

ਰਿਸ਼ੇਪਨਿਸ਼ਟ ਨੇ ਮਸ਼ਕਰੀ ਜਿਹੀ ਮੁਸਕੁਰਾਹਟ ਨਾਲ਼ ਰਮਨੀਤ ਨੂੰ ਛੇੜਦੇ ਹੋਏ ਕਿਹਾ, 

“ਹੋਰ ਫ਼ਿਰ ਸਾਡਾ ਯਾਰ ਜ਼ੋਰਾ ਸਿੰਘ ਤੈਨੂੰ ਖੁਸ਼ ਤਾਂ ਰਖਦਾ ਨਾ, ਕਿਤੇ ਜ਼ਿਆਦੇ ਤੰਗ ਤਾਂ ਨਹੀਂ ਕਰਦਾ!”

ਇਸਤੇ ਰਮਨੀਤ ਨੇ ਸੰਗਦੇ ਹੋਏ ਹਲਕੀ ਜਿਹੀ ਮੁਸਕੁਰਾਹਟ ਨਾਲ਼ ਜਵਾਬ ਦਿੱਤਾ,

“ਨਹੀਂ ਅੰਕਲ ਜੀ, ਜ਼ਿਆਦਾ ਤੰਗ ਤਾਂ ਨਹੀਂ ਕਰਦੇ”

ਇਸਤੇ ਰਿਸ਼ੇਪਨਿਸ਼ਟ ਨੇ ਰਮਨੀਤ ਨੂੰ ਮਖ਼ੌਲ ਕਰਦੇ ਹੋਏ ਕਿਹਾ, 

“ਚੱਲ ਜੇ ਤੰਗ ਕਰਦਾ ਵੀ ਆ ਤਾਂ ਹੱਕ ਬਣਦਾ ਇਹਦਾ! ਆਖ਼ਿਰ ਭਣੋਈਆ ਲਗਦਾ ਤੇਰਾ! ਐਨਾ ਕੂ ਤਾਂ ਸਾਲੀ ਤੇ ਹੱਕ ਬਣਦਾ ਹੀ ਹੁੰਦਾ ਭਣੋਈਏ ਦਾ! ਆਖ਼ਿਰ ਸਾਲੀ ਵੀ ਤਾਂ ਅੱਧੀ ਘਰਵਾਲੀ ਹੁੰਦੀ ਆ! ਖੁਸ਼ ਰੱਖਿਆ ਕਰ ਇਹਨੂੰ, ਪੁੰਨ ਲੱਗੂਗਾ ਤੈਨੂੰ”

(ਇਸਦਾ ਮਤਲਬ ਜ਼ੋਰਾਵਰ ਸਿੰਘ ਉਰਫ਼ ਜ਼ੋਰਾ ਕੋਈ ਹੋਰ ਨਹੀਂ ਬਲਕਿ ਰਮਨੀਤ ਦੀ ਵੱਡੀ ਭੈਣ ਸੁੱਖਪਾਲ ਕੌਰ ਉਰਫ਼ ਸੁੱਖੋ ਦਾ ਘਰਵਾਲਾ, ਸਰਦਾਰ ਹਰੀ ਸਿੰਘ ਬਰਾੜ ਦਾ ਤੀਜਾ ਜਵਾਈ ਅਤੇ ਰਮਨੀਤ ਦਾ ਸਾਰਿਆਂ ਤੋਂ ਛੋਟਾ ਭਣੋਈਆ ਉਰਫ਼ ਜੀਜਾ ਹੈ ਅਤੇ ਸਵੇਰੇ ਫ਼ੋਨ ਤੇ ਹੋਈ ਦੋਨਾਂ ਜੀਜੇ ਸਾਲੀ ਦੀ ਗੱਲਬਾਤ ਅਤੇ ਰਿਸ਼ੇਪਨਿਸ਼ਟ ਗਗਨ ਦਿਓੜਾ ਅਤੇ ਰਮਨੀਤ ਦੀਆਂ ਗੱਲਾਂ ਸੁਣਕੇ ਇੰਜ ਲਗਦਾ ਹੈ ਜਿਵੇਂ ਜ਼ੋਰਾਵਰ ਸਿੰਘ ਅਤੇ ਰਮਨੀਤ ਕੌਰ ਦੋਨਾਂ ਜੀਜੇ ਸਾਲੀ ਵਿਚਕਾਰ ਨਜਾਇਜ਼ ਸਬੰਧ ਹਨ ਅਤੇ ਅੱਜ ਉਹ ਇਸ ਡ੍ਰੀਮ ਸਟੇਅ ਹੋਟਲ ਵਿੱਚ ਆਪਣੇ ਨਜਾਇਜ਼ ਸਬੰਧਾਂ ਦਾ ਅਨੰਦ ਮਾਨਣ ਲਈ ਆਏ ਹਨ। ਜ਼ੋਰਾਵਰ ਸਿੰਘ ਅਤੇ ਰਿਸ਼ੇਪਨਿਸ਼ਟ ਗਗਨ ਦਿਓੜਾ ਦੀ ਗੱਲਬਾਤ ਤੋਂ ਲਗਦਾ ਹੈ ਕਿ ਦੋਨੋਂ ਬਹੁਤ ਪੁਰਾਣੇ ਦੋਸਤ ਹਨ ਅਤੇ ਰੁਸ਼ੇਪਨਿਸ਼ਟ ਗਗਨ ਦਿਓੜਾ ਵੀ ਜ਼ੋਰਾਵਰ ਅਤੇ ਰਮਨੀਤ ਦੇ ਇਸ ਨਜਾਇਜ਼ ਰਿਸ਼ਤੇ ਬਾਰੇ ਸਭ ਕੁਝ ਜਾਣਦਾ ਹੈ)

ਇਸਤੇ ਰਮਨੀਤ ਨੇ ਮੁਸਕੁਰਾਉਂਦੇ ਹੋਏ ਜਵਾਬ ਦਿੱਤਾ,

“ਹਾਂਜੀ ਜ਼ਰੂਰ”

ਰਿਸ਼ੇਪਨਿਸ਼ਟ ਗਗਨ ਦਿਓੜਾ ਅਤੇ ਰਮਨੀਤ ਦੀ ਗੱਲ ਨੂੰ ਵਿਚਾਲੇ ਟੋਕਦੇ ਹੋਏ ਜੋਰਾਵਰ ਸਿੰਘ ਕਹਿੰਦਾ ਹੈ, 

“ਓ ਇਹ ਬਹੁਤ ਖੁਸ਼ ਰਖਦੀ ਆ ਦਿਓੜਾ ਸਾਹਬ, ਤੁਸੀਂ ਇਹ ਗੱਲਾਂ ਛੱਡੋ ਅਤੇ ਕਿਰਪਾ ਕਰਕੇ ਸਾਡੇ ਕਮਰੇ ਦੀ ਚਾਬੀ ਦੇ ਦਿਓ”

ਰਿਸ਼ੇਪਨਿਸ਼ਟ ਗਗਨ ਦਿਓੜਾ ਜ਼ੋਰਾਵਰ ਦੀ ਗੱਲ ਸੁਣਕੇ ਮਸ਼ਕਰੀ ਹਾਸੀ ਹਸਦਾ ਹੋਇਆ ਕਹਿੰਦਾ ਹੈ, 

“ਥੋੜਾ ਸਬਰ ਕਰਲਾ ਜ਼ੋਰਾ ਸਿੰਹਾਂ, ਕਰ ਲੈਣ ਦੇ ਕੁੜੀ ਨਾਲ਼ ਦੋ ਚਾਰ ਗੱਲਾਂ, ਬਾਅਦ ਚ ਤਾਂ ਤੂੰ ਆਥਣ ਤਾਈਂ ਇਹਨੂੰ ਵਿਚਾਰੀ ਨੂੰ ਚੋਦਣ ਤੇ ਹੀ ਆਂ”

ਇਸਤੇ ਜ਼ੋਰਾਵਰ ਸਿੰਘ ਰਿਸ਼ੇਪਨਿਸ਼ਟ ਗਗਨ ਦਿਓੜਾ ਨੂੰ ਤਾੜਦੇ ਹੋਏ ਕਹਿੰਦਾ ਹੈ, 

“ਦਿਓੜਾ ਸਾਹਬ ਗੱਲ ਨੂੰ ਸਮਝੋ, ਮੈਂ ਬੈਂਕ ਚੋਂ ਆਇਆਂ ਤੇ ਇਹ ਵਿਚਾਰੀ ਕਾਲਜ ਬੰਕ ਕਰਕੇ, ਮੈਨੂੰ ਕਦੇ ਵੀ ਬੈਂਕ ਤੋਂ ਬੁਲਾਵਾ ਆ ਸਕਦਾ ਹੈ ਤੇ ਏਹਨੂੰ ਵੀ ਕਾਲਜ ਪਚਾਓਣਾ ਹੈ, ਏਸ ਕਰਕੇ ਚਾਬੀ ਦਿਓ ਤਾਂ ਜੋ ਅਸੀਂ ਆਪਣਾ ਕੰਮ ਨਿਪਟਾ ਸਕੀਏ।”

ਰਿਸ਼ੇਪਨਿਸ਼ਟ ਨੇ ਗੱਲੇ ਚੋਂ 69 ਨੰਬਰ ਕਮਰੇ ਦੀ ਚਾਬੀ ਕਢੀ ਅਤੇ ਜ਼ੋਰਾਵਰ ਨੂੰ ਦਿੰਦੇ ਹੋਏ ਕਿਹਾ, 

“ਕਮਰਾ ਤਿਆਰ ਹੈ, ਨਵੀਆਂ ਚਾਦਰਾਂ ਵਿਛੀਆਂ, AC ਚੱਲ ਰਿਹਾ ਹੈ, DND ਦਾ ਟੈਗ ਕੁੰਡੇ ਤੇ ਲੱਗਾ ਹੈ, ਸਾਊਂਡ ਪਰੂਫ ਸਿਸਟਮ ਵੀ ਚੱਲ ਰਿਹਾ ਹੈ, ਕਮਰੇ ਚ ਪੀਣ ਵਾਲਾ ਪਾਣੀ ਰੱਖਤਾ ਹੈ ਅਤੇ ਰੂਮ ਫਰੈਸ਼ਨਰ ਵੀ ਰੱਖਿਆ ਪਿਆ ਹੈ, ਆਥਣ ਤੀਕ ਕਮਰਾ ਤੁਹਾਡਾ ਹੈ, ਜਾਓ ਨਜ਼ਾਰੇ ਲਉ, ਨਾਲੇ ਗੱਲ ਸੁਣ ਤੇਰਾ ਐਸ ਸਾਲ ਦਾ ਪੈਕ ਖ਼ਤਮ ਹੋ ਗਿਆ ਹੈ, ਸੋਮਵਾਰ ਤੱਕ ਨਵੀਂ ਬੁਕਿੰਗ ਕਰਾ ਲਵੀਂ ” 

ਰਿਸ਼ੇਪਨਿਸ਼ਟ ਤੋਂ ਚਾਬੀ ਲੈਕੇ ਜ਼ੋਰਾਵਰ ਰਮਨੀਤ ਨੂੰ ਆਪਣੇ ਨਾਲ ਲਿਫ਼ਟ ਵੱਲ ਲੈ ਗਿਆ ਅਤੇ ਦੋਨੋਂ ਲਿਫ਼ਟ ਦੇ ਰਾਹੀਂ ਹੋਟਲ ਦੀ ਆਖ਼ਿਰੀ ਮੰਜ਼ਿਲ ਤੇ ਬਣੇ ਕਮਰਾ ਨੰਬਰ 69 ਕੋਲ ਪਹੁੰਚ ਗਏ।

ਜ਼ੋਰਾਵਰ ਨੇ ਆਪਣੀ ਜੇਬ ਵਿੱਚੋਂ ਕਮਰੇ ਦੀ ਚਾਬੀ ਕੱਢੀ ਅਤੇ ਕਮਰਾ ਨੰਬਰ 69 ਦਾ ਤਾਲਾ ਖੋਲ੍ਹਿਆ। ਉਸਨੇ ਦਰਵਾਜ਼ਾ ਖੋਲ੍ਹਿਆ ਅਤੇ ਰਮਨੀਤ ਨੂੰ ਅੰਦਰ ਜਾਣ ਲਈ ਇਸ਼ਾਰਾ ਕੀਤਾ। ਰਮਨੀਤ ਥੋੜ੍ਹੀ ਝਿਜਕਦੀ ਹੋਈ ਅੰਦਰ ਗਈ, ਉਸਦੇ ਪਿੱਛੇ ਜ਼ੋਰਾਵਰ ਵੀ ਅੰਦਰ ਦਾਖਲ ਹੋਇਆ। ਜ਼ੋਰਾਵਰ ਨੇ ਅੰਦਰੋਂ ਕੁੰਡੀ ਲਗਾ ਕੇ ਦਰਵਾਜ਼ਾ ਬੰਦ ਕਰ ਦਿੱਤਾ, ਜਿਸ ਨਾਲ ਕਮਰੇ ਵਿੱਚ ਇੱਕ ਗੂੜ੍ਹਾ ਮਾਹੌਲ ਬਣ ਗਿਆ।

[Sonu Punjabi]

All the best bro, ho skya ta jeth te chotti bharjayi pehla likhi

ਧੰਨਵਾਦ ਵੀਰੇ, ਤੁਹਾਡੀ ਮੁਰਾਦ ਜ਼ਰੂਰ ਪੂਰੀ ਹੋਵੇਗੀ। ਮੇਰੀ ਪਹਿਲੀ ਕਹਾਣੀ “ਸਾਲੀ ਅੱਧੀ ਘਰਵਾਲੀ” ਹੈ, ਇਸਨੂੰ ਮੈਂ ਆਪਣਾ ਅਕਾਊਂਟ ਬਣਾਉਣ ਤੋਂ ਪਹਿਲਾਂ ਹੀ ਸ਼ੁਰੂ ਕਰ ਲਿਆ ਸੀ ਪਰ ਮੇਰਾ ਵਾਅਦਾ ਆ ਕਿ ਇਸਤੋਂ ਅਗਲੀ ਕਹਾਣੀ ਤੁਹਾਡੀ ਫ਼ਰਮਾਇਸ਼ ਤੇ ਹੀ ਹੋਵੇਗੀ। ਤੇ ਉਸਦਾ ਨਾਮ ਹੋਵੇਗਾ, “ਛੜਾ ਜੇਠ”।

[Sonu Punjabi]

[Captian]

Hot update

[Anmol Sidhu]

Good update bai.. eh tuhadi hi story aa kyuki eh pehla b padhi lgdi aa ethe ??

[Sonu Punjabi]

Good update bai.. eh tuhadi hi story aa kyuki eh pehla b padhi lgdi aa ethe ??

ਕਹਾਣੀ ਮੇਰੀ ਹੀ ਆ ਬਾਈ, ਪਹਿਲਾਂ ਵੀ ਮੈਂ ਹੀ ਲਿਖੀ ਸੀ ਪਰ ਉਹ ਅਕਾਊਂਟ ਬੰਦ ਹੋ ਗਿਆ ਸੀ। ਪਰ ਓਹ ਕਹਿੰਦੇ ਆ ਕਿ ਜੋ ਵੀ ਹੁੰਦਾ ਚੰਗਾ ਹੀ ਹੁੰਦਾ, ਪਹਿਲਾਂ ਮੇਰੇ ਕੋਲੇ ਜੋ ਪਲੌਟ ਸੀ, ਉਹ ਕੁਝ ਹੋਰ ਸੀ ਪਰ ਹੁਣ ਨਵੇਂ ਪਲੌਟ ਤੇ ਲਿਖ ਰਿਹਾ ਹਾਂ। ਨਾਲੇ ਹੁਣ ਇਹ ਇੱਕ ਮਲਟੀ ਸਟੋਰੀ ਥਰੈਡ ਦਾ ਇੱਕ ਹਿੱਸਾ ਹੈ। ਇਸ ਕਹਾਣੀ ਤੋਂ ਬਾਅਦ ਹੋਰ ਵੀ ਕਹਾਣੀਆਂ ਆਉਣਗੀਆਂ।

[Anmol Sidhu]

Ok ok bro.. carry on good work

[Sonu Punjabi]

ਅਪਡੇਟ - 3 ;-
ਕਮਰਾ ਬਹੁਤ ਵੱਡਾ ਨਹੀਂ ਸੀ, ਪਰ ਇਸਨੂੰ ਆਰਾਮਦਾਇਕ ਬਣਾਉਣ ਲਈ ਸਭ ਕੁਝ ਮੌਜੂਦ ਸੀ। ਕਮਰੇ ਵਿੱਚ ਇੱਕ ਵੱਡਾ ਜਿਹਾ ਬੈੱਡ ਸੀ, ਜਿਸ ਉੱਤੇ ਲਾਲ ਰੰਗ ਦੀਆਂ ਸਾਫ਼ ਸੁਥਰੀਆਂ ਚਾਦਰਾਂ ਵਿਛੀਆਂ ਹੋਈਆਂ ਸਨ। ਕਮਰੇ ਵਿੱਚ ਲਾਈਟਾਂ ਬਹੁਤ ਮੱਧਮ ਸਨ, ਜੋ ਇੱਕ ਰੋਮਾਂਟਿਕ ਮਾਹੌਲ ਪੈਦਾ ਕਰ ਰਹੀਆਂ ਸਨ। ਕਮਰੇ ਦੇ ਇੱਕ ਕੋਨੇ ਵਿੱਚ ਇੱਕ ਸੋਫਾ ਵੀ ਰੱਖਿਆ ਹੋਇਆ ਸੀ, ਅਤੇ ਕਮਰੇ ਵਿੱਚ ਇੱਕ ਛੋਟੀ ਜਿਹੀ ਅਲਮਾਰੀ ਵੀ ਸੀ। ਕਮਰੇ ਵਿੱਚ ਏਅਰ ਕੰਡੀਸ਼ਨਰ ਚੱਲ ਰਿਹਾ ਸੀ, ਜਿਸ ਨਾਲ ਕਮਰੇ ਵਿੱਚ ਠੰਢਕ ਸੀ। ਕਮਰੇ ਵਿੱਚ ਹਲਕੀ ਜਿਹੀ ਖੁਸ਼ਬੂ ਆ ਰਹੀ ਸੀ, ਜਿਸ ਨਾਲ ਮਾਹੌਲ ਹੋਰ ਵੀ ਮਨਮੋਹਕ ਹੋ ਗਿਆ ਸੀ।

ਕਮਰੇ ਵਿੱਚ ਦਾਖਲ ਹੋਣ ਤੋਂ ਬਾਅਦ, ਰਮਨੀਤ ਥੋੜ੍ਹੀ ਘਬਰਾਈ ਹੋਈ ਲੱਗ ਰਹੀ ਸੀ, ਪਰ ਜ਼ੋਰਾਵਰ ਨੇ ਉਸਨੂੰ ਆਪਣੇ ਵੱਲ ਖਿੱਚਿਆ ਅਤੇ ਉਸਨੂੰ ਆਪਣੇ ਬਾਹਾਂ ਵਿੱਚ ਲੈ ਲਿਆ।ਉਸਨੇ ਹੌਲੀ ਜਿਹੀ ਆਪਣਾ ਚਿਹਰਾ ਉਸਦੇ ਚਿਹਰੇ ਦੇ ਨੇੜੇ ਕੀਤਾ ਅਤੇ ਉਸਦੇ ਨਰਮ ਬੁੱਲ੍ਹਾਂ 'ਤੇ ਆਪਣੇ ਬੁੱਲ੍ਹ ਰੱਖ ਦਿੱਤੇ। ਰਮਨੀਤ ਨੇ ਵੀ ਉਸਦਾ ਸਾਥ ਦਿੱਤਾ, ਅਤੇ ਦੋਵੇਂ ਇੱਕ ਡੂੰਘੇ ਅਤੇ ਜਨੂੰਨੀ ਚੁੰਮਣ ਵਿੱਚ ਗੁਆਚ ਗਏ। 

ਜਿਵੇਂ ਹੀ ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੇ ਬੁੱਲ੍ਹ ਮਿਲੇ, ਜ਼ੋਰਾਵਰ ਦੇ ਹੱਥ ਹੌਲੀ-ਹੌਲੀ ਰਮਨੀਤ ਦੇ ਸਰੀਰ 'ਤੇ ਘੁੰਮਣ ਲੱਗੇ। ਉਸਦੇ ਹੱਥਾਂ ਦੀ ਨਰਮ ਛੋਹ ਨਾਲ ਰਮਨੀਤ ਦੇ ਸਰੀਰ ਵਿੱਚ ਇੱਕ ਸਨਸਨੀ ਜਿਹੀ ਫੈਲ ਗਈ। ਉਸਦੇ ਹੱਥ ਉਸਦੀ ਪਿੱਠ 'ਤੇ ਗਏ ਅਤੇ ਉਸਦੀ ਰੀੜ੍ਹ ਦੀ ਹੱਡੀ ਦੇ ਮਣਕਿਆਂ ਨੂੰ ਸਹਲਾਉਂਦੇ ਹੋਏ, ਹੌਲੀ-ਹੌਲੀ ਉਸਦੇ ਪਿੱਛੇ ਨੂੰ ਵਧੇ ਹੋਏ ਅਤੇ ਫੁੱਲੇ ਹੋਏ ਪੋਲੇ-ਪੋਲੇ ਚਿੱਤੜਾਂ ਕੋਲ ਪਹੁੰਚੇ ਅਤੇ ਉਸਦੇ ਚਿੱਤੜਾਂ ਨੂੰ ਆਪਣੇ ਹੱਥਾਂ ਵਿੱਚ ਭਰ ਕੇ ਓਹਨਾਂ ਨੂੰ ਪਲੋਸਣਾ ਅਤੇ ਪੁੱਟਣਾ ਸ਼ੁਰੂ ਕਰ ਦਿੱਤਾ। ਰਮਨੀਤ ਨੇ ਆਪਣਾ ਸਰੀਰ ਜ਼ੋਰਾਵਰ ਦੇ ਸਰੀਰ ਨਾਲ ਹੋਰ ਜੋੜ ਲਿਆ ਅਤੇ ਉਸਦੀਆਂ ਹਰਕਤਾਂ ਦਾ ਪੂਰਾ ਅਨੰਦ ਲੈਣ ਲੱਗੀ। ਜ਼ੋਰਾਵਰ ਏਸੇ ਤਰ੍ਹਾਂ ਕੁਝ ਦੇਰ ਰਮਨੀਤ ਦੇ 36 ਸਾਈਜ਼ ਦੇ ਮੋਟੇ ਅਤੇ ਪੋਲੇ ਚਿੱਤੜਾਂ ਨੂੰ ਪਲੋਸਦਾ ਅਤੇ ਪੱਟਦਾ ਰਿਹਾ, ਹੁਣ ਉਸਨੇ ਆਪਣਾ ਇੱਕ ਹੱਥ ਅੱਗੇ ਘੁਮਾਇਆ ਅਤੇ ਰਮਨੀਤ ਦੇ ਪੱਟ, ਲੱਕ ਅਤੇ ਉਸਦੀ ਬਗਲ ਨੂੰ ਸਹਲਾਉਂਦਾ ਹੋਇਆ ਉਸਦੀ 34B ਸਾਈਜ਼ ਦੀ ਭਰਵੀਂ ਛਾਤੀ ਤੇ ਪਹੁੰਚ ਗਿਆ। 

ਉਸਨੇ ਆਪਣਾ ਹੱਥ ਰਮਨੀਤ ਦੀ 34B ਸਾਈਜ਼ ਦੀ ਭਰਵੀਂ ਅਤੇ ਫੁੱਲੀ ਹੋਇ ਛਾਤੀ ਤੇ ਰੱਖਿਆ ਅਤੇ ਕੁੜਤੀ ਦੇ ਉੱਪਰੋਂ ਹੀ ਉਸਦੇ ਕੋਮਲ, ਮੁਲਾਇਮ ਅਤੇ ਪੂਰੀ ਤਰਾਂ ਤਣੇ ਹੋਏ ਮੁੰਮੇ ਨੂੰ ਪਿਆਰ ਨਾਲ ਸਹਲਾਉਣ, ਪਲੋਸਣ ਅਤੇ ਪੁੱਟਣ ਲੱਗਿਆ। ਉਸਦਾ ਇੱਕ ਹੱਥ ਹਜੇ ਵੀ ਰਮਨੀਤ ਦੇ ਚਿੱਤੜਾਂ ਨੂੰ ਪਲੂਸ ਰਿਹਾ ਸੀ।

ਰਮਨੀਤ ਦਾ ਪੂਰਾ ਸ਼ਰੀਰ ਕਿਸੇ ਬਲਦੀ ਭੱਠੀ ਵਾਂਗੂੰ ਭਖਣ ਲੱਗਾ ਅਤੇ ਉਹ ਹੋਰ ਵੀ ਜੋਸ਼ ਅਤੇ ਉਤਸ਼ਾਹ ਨਾਲ ਜ਼ੋਰਾਵਰ ਦੇ ਬੁੱਲ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਚੁੰਮਣ ਚੁੰਘਣ ਅਤੇ ਚੂਸਣ ਲੱਗੀ।

ਇਹ ਸਿਲਸਿਲਾ ਲਗਭਗ 10 15 ਮਿੰਟ ਤੱਕ ਲਗਾਤਾਰ ਚਲਦਾ ਰਿਹਾ, ਅੰਤ ਵਿੱਚ, ਜ਼ੋਰਾਵਰ ਨੇ ਚੁੰਮਣ ਤੋੜਿਆ ਅਤੇ ਹੌਲੀ ਜਿਹੀ ਰਮਨੀਤ ਤੋਂ ਦੂਰ ਹੋ ਗਿਆ। ਉਸਦੀਆਂ ਅੱਖਾਂ ਵਿੱਚ ਪਿਆਰ ਅਤੇ ਹਵਸ ਦੀ ਅੱਗ ਸਾਫ਼ ਦਿਖਾਈ ਦੇ ਰਹੀ ਸੀ, ਅਤੇ ਉਸਦਾ ਚਿਹਰਾ ਲਾਲ ਹੋ ਗਿਆ ਸੀ। ਰਮਨੀਤ ਵੀ ਹਫ਼ ਰਹੀ ਸੀ, ਅਤੇ ਉਸਦੇ ਬੁੱਲ੍ਹ ਚੁੰਮਣ ਨਾਲ ਲਾਲ ਹੋ ਗਏ ਸਨ।

ਜ਼ੋਰਾਵਰ ਨੇ ਹੌਲੀ-ਹੌਲੀ ਰਮਨੀਤ ਦੀ ਕਿੱਟ ਨੂੰ ਉਸਦੇ ਮੋਢਿਆਂ ਤੋਂ ਉਤਾਰਿਆ ਅਤੇ ਉਸਨੂੰ ਸੋਫੇ 'ਤੇ ਰੱਖ ਦਿੱਤਾ। ਫਿਰ ਉਸਨੇ ਉਸਦੇ ਗਲੇ ਵਿੱਚੋਂ ਸਟੂਡੈਂਟ ਆਈਡੀ ਕਾਰਡ ਕੱਢਿਆ ਅਤੇ ਉਸਨੂੰ ਜ਼ਮੀਨ 'ਤੇ ਸੁੱਟ ਦਿੱਤਾ। ਉਸ ਤੋਂ ਬਾਅਦ, ਉਸਨੇ ਉਸਦਾ ਦੁਪੱਟਾ ਲਾਹਿਆ ਅਤੇ ਉਸਨੂੰ ਵੀ ਸੋਫੇ 'ਤੇ ਰੱਖ ਦਿੱਤਾ।

ਹੁਣ ਰਮਨੀਤ ਦੀ ਵਾਰੀ ਸੀ। ਉਸਨੇ ਹੌਲੀ-ਹੌਲੀ ਜ਼ੋਰਾਵਰ ਦੇ ਕੋਲ ਆਈ ਅਤੇ ਉਸਦੇ ਬੈਂਕ ਆਈਡੀ ਕਾਰਡ ਨੂੰ ਉਸਦੀ ਸ਼ਰਟ ਤੋਂ ਉਤਾਰ ਕੇ ਜ਼ਮੀਨ 'ਤੇ ਸੁੱਟ ਦਿੱਤਾ। ਫਿਰ ਉਸਨੇ ਉਸਦੀ ਟਾਈ ਖੋਲ੍ਹੀ ਅਤੇ ਉਸਨੂੰ ਵੀ ਜ਼ਮੀਨ 'ਤੇ ਸੁੱਟ ਦਿੱਤਾ। ਉਸ ਤੋਂ ਬਾਅਦ, ਉਸਨੇ ਹੌਲੀ-ਹੌਲੀ ਉਸਦੀ ਅਸਮਾਨੀ ਸ਼ਰਟ ਦੇ ਬਟਨ ਖੋਲ੍ਹਣੇ ਸ਼ੁਰੂ ਕਰ ਦਿੱਤੇ।

ਰਮਨੀਤ ਨੇ ਜ਼ੋਰਾਵਰ ਦੀ ਸ਼ਰਟ ਉਤਾਰੀ ਅਤੇ ਜ਼ਮੀਨ ਤੇ ਸੁੱਟ ਦਿੱਤੀ। ਜ਼ੋਰਾਵਰ ਨੇ ਥੱਲੋਂ ਸਿਰਫ਼ ਇੱਕ ਚਿੱਟੀ ਬਨੈਣ ਪਾਈ ਹੋਈ ਸੀ ਜਿਸ ਵਿੱਚ ਉਸਦੀ ਸੁਢੌਲ ਛਾਤੀ ਅਤੇ ਉਸਦੇ ਕਸਰਤੀ ਸ਼ਰੀਰ ਦੇ ਛੇ ਪੈਕ ਸਾਫ਼ ਦਿਖਾਈ ਦੇ ਰਹੇ ਸਨ। 

ਰਮਨੀਤ ਦੇ ਹੱਥ ਹੁਣ ਜ਼ੋਰਾਵਰ ਦੀ ਪੈਂਟ ਤੇ ਲੱਗੀ ਬੈਲਟ ਤੇ ਪਹੁੰਚੇ ਅਤੇ ਉਸਨੇ ਇੱਕ ਹੀ ਵਾਰ ਚ ਜ਼ੋਰਾਵਰ ਦੀ ਬੈਲਟ ਦਾ ਬੱਕਲ ਖੋਲ੍ਹਕੇ ਉਸਦੀ ਬੈਲਟ ਨੂੰ ਉਸਦੀ ਪੈਂਟ ਵਿੱਚੋਂ ਕੱਢਿਆ ਅਤੇ ਜ਼ਮੀਨ ਉੱਤੇ ਸੁੱਟ ਦਿੱਤਾ। ਹੁਣ ਰਮਨੀਤ ਦੇ ਹੱਥ ਜ਼ੋਰਾਵਰ ਦੀ ਪੈਂਟ ਦੀ ਹੁੱਕ ਤੇ ਪਹੁੰਚੇ ਅਤੇ ਉਹ ਕੰਬਦੇ ਹੋਏ ਹੱਥਾਂ ਨਾਲ ਜ਼ੋਰਾਵਰ ਦੀ ਪੈਂਟ ਦੀ ਹੁੱਕ ਖੋਲ੍ਹਣ ਲੱਗੀ। 

ਰਮਨੀਤ ਨੇ ਜ਼ੋਰਾਵਰ ਦੀ ਪੈਂਟ ਦੀ ਹੁੱਕ ਖੋਲ੍ਹੀ ਅਤੇ ਆਪਣੇ ਦੋਵੇਂ ਹੱਥ ਉਸਦੀ ਪੈਂਟ ਵਿੱਚ ਪਾਕੇ ਹੌਲੀ ਹੌਲੀ ਉਸਦੀ ਪੈਂਟ ਦੇ ਮੁਹਾਨੇ ਨੂੰ ਖੋਲ੍ਹਣਾ ਸ਼ੁਰੂ ਕਰ ਦਿੱਤਾ। ਥੋੜ੍ਹੀ ਦੇਰ ਬਾਅਦ ਜ਼ੋਰਾਵਰ ਦੀ ਪੈਂਟ ਦਾ ਮੁਹਾਨਾ ਪੂਰਾ ਖੁੱਲ੍ਹ ਗਿਆ ਅਤੇ ਉਸਦੀ ਜ਼ਿੱਪ ਵੀ ਖੁੱਲ੍ਹ ਗਈ। ਉਸ ਤੋਂ ਬਾਅਦ ਉਸਨੇ ਜ਼ੋਰਾਵਰ ਦੀ ਪੈਂਟ ਨੂੰ ਪਾਸਿਆਂ ਤੋਂ ਫੜ੍ਹ ਕੇ ਥੱਲੇ ਖਿਸਕਾਉਣਾ ਸ਼ੁਰੂ ਕੀਤਾ ਅਤੇ ਉਸਦੀ ਪੈਂਟ ਨੂੰ ਖਿਸਕਾ ਕੇ ਉਸਦੇ ਪੱਟਾਂ ਤੋਂ ਥੱਲੇ ਕਰ ਦਿੱਤੀ। 

ਇਸ ਤੋਂ ਬਾਅਦ ਜ਼ੋਰਾਵਰ ਨੇ ਆਪਣੇ ਪੈਰਾਂ ਨਾਲ ਹੀ ਆਪਣੇ ਬੂਟ ਉਤਾਰੇ ਅਤੇ ਆਪਣੀ ਪੈਂਟ ਨੂੰ ਆਪਣੀਆਂ ਲੱਤਾਂ ਤੋਂ ਉਤਾਰ ਕੇ ਜ਼ਮੀਨ 'ਤੇ ਸੁੱਟ ਦਿੱਤਾ।

ਹੁਣ ਜ਼ੋਰਾਵਰ ਸਿਰਫ਼ ਭੂਰੇ ਰੰਗ ਦੀ ਕੱਛੀ ਵਿੱਚ ਰਮਨੀਤ ਦੇ ਸਾਹਮਣੇ ਖੜ੍ਹਾ ਸੀ ਜੋ ਕਿ ਜ਼ੋਰਾਵਰ ਦੇ ਪੂਰੀ ਤਰ੍ਹਾਂ ਸਖ਼ਤ ਅਤੇ ਆਕੜੇ ਹੋਏ ਲੰਨ ਦੇ ਕਾਰਨ ਉੱਪਰ ਨੂੰ ਉੱਠਿਆ ਹੋਇਆ ਸੀ, ਮਤਲਬ ਉਸਦੇ ਸਖ਼ਤ ਅਤੇ ਆਕੜੇ ਲੰਨ ਦੇ ਕਰਕੇ ਉਸਦੀ ਕੱਛੀ ਵਿੱਚ ਇੱਕ ਵੱਡਾ ਉਭਾਰ ਬਣਿਆ ਹੋਇਆ ਸੀ।

ਰਮਨੀਤ ਜ਼ੋਰਾਵਰ ਦੀ ਕੱਛੀ ਦੇ ਉੱਭਰੇ ਹੋਏ ਭਾਗ ਨੂੰ ਵੇਖ ਕੇ ਸ਼ਰਮਾ ਗਈ ਅਤੇ ਜ਼ੋਰਾਵਰ ਨੇ ਉਸਦਾ ਹੱਥ ਫੜ੍ਹ ਕੇ ਆਪਣੀ ਕੱਛੀ ਦੇ ਉੱਭਰੇ ਹੋਏ ਭਾਗ 'ਤੇ ਰੱਖਦੇ ਹੋਏ ਕਿਹਾ, 

"ਤੈਨੂੰ ਇਹਦੇ ਤੋਂ ਸੰਗਣ ਦੀ ਲੋੜ ਨਹੀਂ ਪਟੋਲਿਆ, ਇਹਦੇ ਨਾਲ ਖੇਡ, ਵੇਖ ਵਿਚਾਰਾ ਕਿਵੇਂ ਆਪਣੇ ਪਟੋਲੇ ਨੂੰ ਮਿਲਣ ਵਾਸਤੇ ਉਤਾਵਲਾ ਹੋਇਆ ਪਿਆ, ਚੱਲ ਇਹਨੂੰ ਆਜ਼ਾਦ ਕਰ ਤੇ ਖੇਡ ਇਹਦੇ ਨਾਲ, ਥੋੜ੍ਹਾ ਜਿਹਾ ਇਹਦਾ ਵੀ ਵਿਚਾਰੇ ਦਾ ਮਨ ਪਰਚਾ ਦੇ।"

ਰਮਨੀਤ ਜ਼ੋਰਾਵਰ ਦੀ ਗੱਲ ਸੁਣ ਕੇ ਹੋਰ ਸ਼ਰਮਾ ਗਈ ਅਤੇ ਉਸਦੀ ਕੱਛੀ ਦੇ ਉਭਾਰ ਨੂੰ ਕੱਛੀ ਦੇ ਉੱਪਰੋਂ ਹੀ ਪਿਆਰ ਨਾਲ ਸਹਿਲਾਉਣ ਲੱਗ ਗਈ।

ਰਮਨੀਤ ਜ਼ੋਰਾਵਰ ਦੀ ਕੱਛੀ ਦੇ ਉਭਾਰ ਨੂੰ ਬੜੇ ਪਿਆਰ ਨਾਲ ਨਿਹਾਰ ਰਹੀ ਸੀ ਅਤੇ ਸਹਿਲਾ ਰਹੀ ਸੀ। ਉਸਦੀਆਂ ਅੱਖਾਂ ਜ਼ੋਰਾਵਰ ਦੀ ਕੱਛੀ ਦੇ ਉਭਾਰ 'ਤੇ ਹੀ ਟਿਕੀਆਂ ਹੋਈਆਂ ਸਨ ਅਤੇ ਉਸਦੇ ਚਿਹਰੇ 'ਤੇ ਸੰਗ ਅਤੇ ਇੱਕ ਅਜੀਬ ਜਿਹੀ ਕਾਮੁਕ ਖੁਸ਼ੀ ਦੇ ਭਾਵ ਸਨ ਅਤੇ ਬੁੱਲ੍ਹਾਂ 'ਤੇ ਇੱਕ ਸੈਕਸੀ ਜਿਹੀ ਮੁਸਕੁਰਾਹਟ ਸੀ।

ਜ਼ੋਰਾਵਰ ਨੇ ਰਮਨੀਤ ਦੇ ਮੋਢਿਆਂ 'ਤੇ ਆਪਣੇ ਹੱਥ ਰੱਖੇ ਅਤੇ ਉਸਦੀ ਪਿੱਠ ਨੂੰ ਸਹਿਲਾਉਂਦਾ ਹੋਇਆ ਉਸਦੇ ਲੱਕ ਕੋਲ ਆ ਗਿਆ। ਹੁਣ ਉਹ ਰਮਨੀਤ ਦੀ ਕੁੜਤੀ ਨੂੰ ਉਸਦੇ ਲੱਕ ਦੇ ਕੋਲੋਂ ਫੜਿਆ ਅਤੇ ਉੱਪਰ ਚੁੱਕਣਾ ਸ਼ੁਰੂ ਕਰ ਦਿੱਤਾ।

ਰਮਨੀਤ ਸਮਝ ਗਈ ਕਿ ਜ਼ੋਰਾਵਰ ਉਸਦੀ ਕੁੜਤੀ ਲਾਹੁਣਾ ਚਾਹੁੰਦਾ ਹੈ। ਉਸਨੇ ਭੋਰਾ ਵੀ ਵਿਦਰੋਹ ਨਾ ਕੀਤਾ ਅਤੇ ਆਪਣੀਆਂ ਦੋਵੇਂ ਬਾਹਾਂ ਉੱਪਰ ਚੁੱਕ ਦਿੱਤੀਆਂ। ਜ਼ੋਰਾਵਰ ਨੇ ਉਸਦੀ ਕੁੜਤੀ ਨੂੰ ਉੱਪਰ ਚੁੱਕਿਆ ਅਤੇ ਉਸਦੇ ਸਿਰ ਅਤੇ ਬਾਹਾਂ ਵਿੱਚੋਂ ਕੱਢ ਕੇ ਉਸਦੀ ਕੁੜਤੀ ਲਾਹ ਦਿੱਤੀ ਅਤੇ ਜ਼ਮੀਨ ਉੱਤੇ ਸੁੱਟ ਦਿੱਤੀ।

ਰਮਨੀਤ ਨੇ ਥੱਲੋਂ ਦੀ ਕਾਲੇ ਰੰਗ ਦੀ ਬਰਾ ਪਹਿਨੀ ਹੋਈ ਸੀ ਜਿਸ ਵਿੱਚ ਉਸਦੇ 34B ਸਾਈਜ਼ ਦੇ ਗੋਰੇ ਚਿੱਟੇ ਮੁੰਮੇ ਅਤੇ ਉਸਦੇ ਸਖ਼ਤ ਗੁਲਾਬੀ ਨਿੱਪਲ ਸਾਫ਼ ਦਿਖਾਈ ਦੇ ਰਹੇ ਸਨ।

ਰਮਨੀਤ ਨੂੰ ਇਸ ਹਾਲਤ ਵਿੱਚ ਆਪਣੇ ਸਾਹਮਣੇ ਦੇਖ ਕੇ ਜ਼ੋਰਾਵਰ ਤੋਂ ਰਿਹਾ ਨਹੀਂ ਗਿਆ। ਉਸਨੇ ਤੁਰੰਤ ਰਮਨੀਤ ਨੂੰ ਆਪਣੇ ਵੱਲ ਖਿੱਚਿਆ ਅਤੇ ਆਪਣੀਆਂ ਬਾਹਾਂ ਵਿੱਚ ਭਰ ਕੇ ਦੁਬਾਰਾ ਫਿਰ ਉਸਦੇ ਬੁੱਲ੍ਹ ਚੁੰਮਣ ਲੱਗ ਗਿਆ। ਰਮਨੀਤ ਨੇ ਵੀ ਉਸਦਾ ਸਾਥ ਦਿੱਤਾ।

ਬੁੱਲ੍ਹ ਚੁੰਮਦੇ ਹੋਏ ਜ਼ੋਰਾਵਰ ਆਪਣੇ ਹੱਥ ਰਮਨੀਤ ਦੀ ਪਿੱਠ 'ਤੇ ਲੈ ਗਿਆ ਅਤੇ ਉਸਦੀ ਬ੍ਰਾ ਦੀ ਹੁੱਕ ਖੋਲ੍ਹ ਦਿੱਤੀ। ਫਿਰ ਉਸਨੇ ਉਸਦੀ ਬ੍ਰਾ ਉਤਾਰ ਕੇ ਜ਼ਮੀਨ 'ਤੇ ਸੁੱਟ ਦਿੱਤੀ ਅਤੇ ਉਸਦੇ ਗੋਰੇ ਚਿੱਟੇ, ਨਰਮ ਅਤੇ ਮੁਲਾਇਮ ਮੁੰਮਿਆਂ ਨੂੰ ਆਪਣੇ ਹੱਥ ਵਿੱਚ ਭਰ ਕੇ ਜ਼ੋਰ ਨਾਲ ਸਹਿਲਾਉਣ ਅਤੇ ਪੁੱਟਣ ਲੱਗਾ। ਉਸਨੇ ਆਪਣੀਆਂ ਉਂਗਲਾਂ ਨਾਲ ਉਸਦੇ ਸਖ਼ਤ ਅਤੇ ਗੁਲਾਬੀ ਨਿੱਪਲਾਂ ਨੂੰ ਸਹਿਲਾਇਆ ਅਤੇ ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਪੁੱਟਿਆ।

ਰਮਨੀਤ ਦੇ ਮੂੰਹੋਂ ਦਰਦ ਅਤੇ ਅਨੰਦ ਦੀਆਂ ਸਿਸਕੀਆਂ ਨਿਕਲਣ ਲੱਗੀਆਂ। ਜ਼ੋਰਾਵਰ ਰਮਨੀਤ ਦੇ ਬੁੱਲ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਛੱਡ ਕੇ ਉਸਦੀ ਗਰਦਨ, ਮੋਢਿਆਂ ਅਤੇ ਗਲ਼ੇ ਨੂੰ ਚੁੰਮਦਾ ਹੋਇਆ ਉਸਦੇ ਮੁੰਮਿਆਂ ਕੋਲ ਆਇਆ ਅਤੇ ਉਸਦੇ ਖੱਬੇ ਮੁੰਮੇ ਦੇ ਨਿੱਪਲ਼ ਨੂੰ ਆਪਣੇ ਮੂੰਹ ਵਿੱਚ ਭਰ ਕੇ ਚੁੰਘਣਾ ਸ਼ੁਰੂ ਕਰ ਦਿੱਤਾ।

ਆਪਣੇ ਨਿੱਪਲ 'ਤੇ ਜ਼ੋਰਾਵਰ ਦੇ ਬੁੱਲ੍ਹਾਂ ਅਤੇ ਮੂੰਹ ਦੀ ਗਰਮੀ ਅਤੇ ਗਿੱਲੇਪਣ ਨੂੰ ਮਹਿਸੂਸ ਕਰਦੇ ਹੀ ਰਮਨੀਤ ਦੇ ਮੂੰਹੋਂ ਅਨੰਦ ਭਰੀ ਇੱਕ ਡੂੰਘੀ ਸਿਸਕੀ ਨਿਕਲੀ, "ਸਸਸ.... ਸੀ..... ਅਅਅ... ਆਆਆਆਆਆਹ....." ਅਤੇ ਉਸਦੇ ਪੂਰੇ ਸਰੀਰ ਵਿੱਚੋਂ ਕਰੰਟ ਦੀ ਇੱਕ ਲਹਿਰ ਦੌੜ ਗਈ। ਉਸਦਾ ਇੱਕ ਹੱਥ ਆਪਣੇ ਆਪ ਆ ਕੇ ਆਪਣੇ ਭਣੋਈਏ ਜ਼ੋਰਾਵਰ ਸਿੰਘ ਦੀ ਗਰਦਨ ਨਾਲ ਲਿਪਟ ਗਿਆ ਅਤੇ ਉਹ ਅਰਾਮ ਨਾਲ ਖੜ੍ਹ ਕੇ ਅਨੰਦਮਈ ਸਿਸਕੀਆਂ ਲੈਂਦੀ ਹੋਈ ਆਪਣੇ ਭਣੋਈਏ ਤੋਂ ਆਪਣੇ 34B ਸਾਈਜ਼ ਦੇ ਗੋਰੇ ਚਿੱਟੇ ਮੁੰਮੇ ਅਤੇ ਸੁਰਖ਼ ਗੁਲਾਬੀ ਨਿੱਪਲ ਚੁੰਘਵਾਉਣ ਲੱਗੀ।

ਜ਼ੋਰਾਵਰ ਦਾ ਕੱਦ 5 ਫੁੱਟ 10 ਇੰਚ ਲੰਮਾ ਸੀ ਅਤੇ ਰਮਨੀਤ ਸਾਰੀ 5 ਫੁੱਟ 7 ਇੰਚ ਦੀ ਹੀ ਸੀ। ਉਸਦੇ ਮੁੰਮੇ ਨੂੰ ਚੁੰਘਣ ਵਾਸਤੇ ਜ਼ੋਰਾਵਰ ਨੂੰ ਕਾਫ਼ੀ ਝੁਕ ਕੇ ਖੜ੍ਹੇ ਹੋਣਾ ਪੈ ਰਿਹਾ ਸੀ ਜਿਸ ਵਿੱਚ ਉਸਨੂੰ ਕਾਫ਼ੀ ਤਕਲੀਫ਼ ਹੋ ਰਹੀ ਸੀ। ਇਸਲਈ ਉਸਨੇ ਬਿਨਾਂ ਰਮਨੀਤ ਦੇ ਮੁੰਮੇ ਨੂੰ ਮੂੰਹ ਚੋਂ ਕੱਢੇ ਹੀ ਰਮਨੀਤ ਨੂੰ ਖੜ੍ਹੀ ਨੂੰ ਹੀ ਅਪਣੀਆਂ ਬਾਹਾਂ ਚ ਚੁੱਕਿਆ ਅਤੇ ਬੈਡ ਦੇ ਕੋਲ਼ ਆਣ ਖਲੋ ਗਿਆ। ਉਸਨੇ ਰਮਨੀਤ ਨੂੰ ਥੱਲੇ ਲਾਹਿਆ ਅਤੇ ਆਪ ਬੈਡ ਦੇ ਕਿਨਾਰੇ ਤੇ ਲੱਤਾਂ ਲਮਕਾ ਕੇ ਬਹਿ ਗਿਆ ਅਤੇ ਆਪਣੀਆਂ ਲੱਤਾਂ ਨੁੰ ਰਮਨੀਤ ਦੇ ਦੀਆਂ ਲੱਤਾਂ ਦੁਆਲੇ ਲਪੇਟ ਕੇ ਆਪਣੇ ਨੇੜੇ ਖਿੱਚ ਲਿਆ ਅਤੇ ਬੈਡ ਦੇ ਕਿਨਾਰੇ ਤੇ ਅਰਾਮ ਨਾਲ ਬੈਠਕੇ ਰਮਨੀਤ ਦੇ ਗੋਰੇ ਚਿੱਟੇ ਨਰਮ ਅਤੇ ਮੁਲਾਇਮ ਮੁੰਮੇ ਦਾ ਰਸਪਾਨ ਕਰਨ ਲੱਗਾ। ਏਸ ਪੂਰੇ ਕ੍ਰਮ ਦੇ ਦੌਰਾਨ ਵੀ ਰਮਨੀਤ ਦਾ ਮੁੰਮਾ ਜ਼ੋਰਾਵਰ ਦੇ ਮੂੰਹ ਵਿੱਚ ਹੀ ਸੀ। ਰਮਨੀਤ ਆਪਣੇ ਭਣੋਈਏ ਦੀ ਇਸ ਹਰਕਤ ਤੋਂ ਬਹੁਤ ਪ੍ਰਭਾਵਿਤ ਹੋਈ ਅਤੇ ਉਸਦੇ ਗਲ਼ ਵਿੱਚ ਆਪਣੀ ਖੱਬੀ ਬਾਂਹ ਲਪੇਟਕੇ ਉਸਦੇ ਸਿਰ ਨੂੰ ਆਪਣੇ ਮੁੰਮੇ ਤੇ ਦਬਾਉਂਦੀ ਹੋਈ ਮਜ਼ੇ ਵਿੱਚ ਅਨੰਦਮਈ ਸਿਸਕੀਆਂ ਭਰਦੀ ਹੋਈ ਆਪਣਾ ਮੁੰਮਾ ਚੁੰਘਵਾਓਣ ਲੱਗੀ। 

ਜ਼ੋਰਾਵਰ ਨੇ ਰਮਨੀਤ ਦਾ ਮੁੰਮਾ ਚੁੰਘਦੇ ਹੋਏ ਉਸਦਾ ਸੱਜਾ ਹੱਥ ਫੜ੍ਹਿਆ ਅਤੇ ਆਪਣੀ ਕੱਛੀ ਦੇ ਉਬਾਰ ਤੇ ਰੱਖ ਦਿੱਤਾ। ਰਮਨੀਤ ਉਸਦਾ ਇਸ਼ਾਰਾ ਸਮਝ ਗਈ ਕਿ ਉਹ ਕੀ ਚਾਹੁੰਦਾ ਹੈ ਅਤੇ ਬੜੇ ਹੀ ਪਿਆਰ ਨਾਲ ਉਸਦੀ ਕੱਛੀ ਦੇ ਉਬਾਰ ਨੂੰ ਸਹਿਲਾਉਣ ਲੱਗੀ।

ਜ਼ੋਰਾਵਰ ਬੜੇ ਹੀ ਪਿਆਰ ਅਤੇ ਅਰਾਮ ਨਾਲ ਬੈਡ ਦੇ ਕਿਨਾਰੇ ਤੇ ਰਮਨੀਤ ਦੇ ਜਿਸਮ ਨੂੰ ਅਪਣੀਆਂ ਲੱਤਾਂ ਵਿੱਚ ਕੈਦ ਕਰੀ ਬੈਠਾ ਬੜੇ ਹੀ ਪਿਆਰ ਅਤੇ ਅਰਾਮ ਨਾਲ ਪੂਰਾ ਸਵਾਦ ਲੈਕੇ ਉਸਦੇ 34B ਸਾਈਜ਼ ਦੇ ਗੋਰੇ ਚਿੱਟੇ ਨਰਮ ਤੇ ਮੁਲਾਇਮ ਮੁੰਮੇ ਚੁੰਘ ਰਿਹਾ ਸੀ। ਉਸਦੇ ਮੂੰਹ ਚੋਂ ਲਗਾਤਾਰ ਪੁੱਚ ਪੁੱਚ ਦੀ ਅਵਾਜ਼ ਆ ਰਹੀ ਸੀ। ਉਸਨੇ ਆਪਣੇ ਸੱਜੇ ਹੱਥ ਨਾਲ ਰਮਨੀਤ ਦੇ ਖੱਬੇ ਮੁੰਮੇ, ਜਿਸਨੂੰ ਉਹ ਚੁੰਘ ਰਿਹਾ ਸੀ, ਨੂੰ ਫੜ੍ਹਿਆ ਹੋਇਆ ਸੀ ਅਤੇ ਆਪਣੇ ਖੱਬੇ ਹੱਥ ਨਾਲ ਉਸਦੇ ਸੱਜੇ ਮੁੰਮੇ ਦੇ ਨਿੱਪਲ ਨੂੰ ਪਲੂਸ ਰਿਹਾ ਸੀ। 

ਰਮਨੀਤ ਬੜੇ ਹੀ ਅਰਾਮ ਨਾਲ ਆਪਣੇ ਭਣੋਈਏ ਦੀਆਂ ਲੱਤਾਂ ਦੇ ਵਿਚਾਲੇ ਖੜ੍ਹੀ, ਉਸਦੇ ਸਿਰ ਨੂੰ ਆਪਣੇ ਖੱਬੇ ਹੱਥ ਨਾਲ ਆਪਣੇ ਮੁੰਮਿਆਂ ਤੇ ਦਬਾਉਂਦੀ ਹੋਈ ਅਤੇ ਆਪਣੇ ਸੱਜੇ ਹੱਥ ਨਾਲ ਉਸਦੀ ਕੱਛੀ ਦੇ ਉਬਾਰ ਨੂੰ ਪਿਆਰ ਨਾਲ ਸਹਲਾਉਂਦੀ ਹੋਈ ਅਤੇ ਅਨੰਦਮਈ ਸਿਸਕੀਆਂ ਭਰਦੀ ਹੋਈ ਆਪਣੇ ਭਣੋਈਏ ਤੋਂ ਆਪਣੇ 34B ਸਾਈਜ਼ ਦੇ ਗੋਰੇ ਚਿੱਟੇ ਨਰਮ ਅਤੇ ਮੁਲਾਇਮ ਮੁੰਮੇ ਚੁੰਘਵਾ ਰਹੀ ਸੀ।

ਉਸਦੇ ਮੂੰਹ ਚੋਂ ਨਿਕਲਦੀਆਂ, ਆਹ…ਉਮਮਮ…ਉਫਫਫ…ਅ…ਆਹ.…ਹਾ….ਜੀਜਾ ਜੀ….” ਵਰਗੀਆਂ ਅਨੰਦਮਈ ਸਿਸਕੀਆਂ ਦੱਸ ਰਹੀਆਂ ਸਨ ਕਿ ਉਸਨੂੰ ਆਪਣੇ ਭਣੋਈਏ ਤੋਂ ਆਪਣੇ ਮੁੰਮੇ ਚੁੰਘਵਾਉਣ ਵਿੱਚ ਕਿੰਨਾ ਮਜ਼ਾ ਆ ਰਿਹਾ ਹੈ। 

ਓਧਰ ਜ਼ੋਰਾਵਰ ਵੀ ਰਮਨੀਤ ਦੇ ਮੁੰਮੇ ਇੰਜ ਚੁੰਘ ਰਿਹਾ ਸੀ ਜਿਵੇਂ ਉਹ ਰਮਨੀਤ ਦੇ ਮੁੰਮੇ ਨਹੀਂ ਬਲਕਿ ਮਿੱਠੇ ਅਤੇ ਰਸੀਲੇ ਦਸ਼ਹਰੀ ਅੰਬ ਹੋਣ। ਉਸਦੇ ਮੂੰਹ ਚੋਂ ਨਿੱਕਲਦੀ ਪੁੱਚ ਪੁੱਚ ਦੀ ਅਵਾਜ਼ ਦੱਸ ਰਹੀ ਸੀ ਕਿ ਉਸਨੂੰ ਆਪਣੀ ਇਕਲੌਤੀ ਛੋਟੀ ਅਤੇ ਕੁਆਰੀ ਸਾਲੀ ਦੇ ਨਰਮ ਅਤੇ ਮੁਲਾਇਮ ਮੁੰਮੇ ਚੁੰਘਣ ਚ ਕਿੰਨਾ ਸੁਆਦ ਆ ਰਿਹਾ ਹੈ। ਉਹ ਵਿੱਚ ਵਿਚਦੀ ਆਪਣੀ ਸਾਲੀ ਰਮਨੀਤ ਦੇ ਨਿੱਪਲਾਂ ਤੇ ਹਲਕੀ ਜਿਹੀ ਦੰਦੀ ਵੀ ਵੱਢ ਦਿੰਦਾ ਸੀ ਜਿਸ ਨਾਲ ਰਮਨੀਤ ਦੀਆਂ ਸਿਸਕੀਆਂ ਹੋਰ ਵੀ ਗਹਿਰੀਆਂ ਹੋ ਜਾਂਦੀਆਂ ਸਨ। 

ਜ਼ੋਰਾਵਰ ਲਗਭਗ 20 ਮਿੰਟ ਤੱਕ ਰਮਨੀਤ ਦੇ ਮੁੰਮੇ ਚੁੰਘਦਾ ਰਿਹਾ। ਉਸਨੇ ਵਾਰੀ ਵਾਰੀ ਰੱਜ ਕੇ ਰਮਨੀਤ ਦੇ ਦੋਵੇਂ ਮੁੰਮੇ ਚੁੰਘੇ ਅਤੇ ਜਦ ਉਸਨੇ ਆਪਣਾ ਮੂੰਹ ਰਮਨੀਤ ਦੇ ਮੁੰਮਿਆਂ ਤੋਂ ਹਟਾਇਆ ਤਾਂ ਉਸਦੇ ਮੁੰਮੇ ਲਾਲ ਸੁਰਖ਼ ਹੋ ਚੁੱਕੇ ਸਨ ਅਤੇ ਓਹਨਾਂ ਦੇ ਨਿੱਪਲਾਂ ਤੇ ਜ਼ੋਰਾਵਰ ਦੇ ਦੰਦਾਂ ਦੇ ਨਿਸ਼ਾਨ ਸਾਫ਼ ਦਿਖ ਰਹੇ ਸਨ।

ਰਮਨੀਤ ਦੇ ਮੁੰਮਿਆਂ ਤੋਂ ਫ਼ਾਰਗ ਹੋ ਕੇ ਜ਼ੋਰਾਵਰ ਨੇ ਜਦ ਰਮਨੀਤ ਦੀਆਂ ਅੱਖਾਂ ਵਿੱਚ ਦੇਖਿਆ ਤਾਂ ਉਸਨੂੰ ਉਸਦੀਆਂ ਅੱਖਾਂ ਵਿੱਚ ਸੈਕਸ ਦੀ ਪਿਆਸ ਅਤੇ ਹਵਸ ਸਾਫ਼ ਦਿਖ ਰਹੀ ਸੀ। ਉਸਨੇ ਬਿਨਾਂ ਕੁਝ ਕਹੇ ਅਪਣੀਆਂ ਲੱਤਾਂ ਖੋਲ੍ਹ ਦਿੱਤੀਆਂ ਅਤੇ ਰਮਨੀਤ ਦੇ ਮੋਢਿਆਂ ਤੇ ਹੱਥ ਰੱਖੇ ਅਤੇ ਹਲਕਾ ਜਿਹਾ ਦਬਾਅ ਦਿੰਦੇ ਹੋਏ ਉਸਨੂੰ ਹੇਠਾਂ ਬੈਠਣ ਦਾ ਇਸ਼ਾਰਾ ਕੀਤਾ। 

ਰਮਨੀਤ ਉਸਦਾ ਇਸ਼ਾਰਾ ਸਮਝ ਗਈ ਕਿ ਉਹ ਕੀ ਕਹਿਣਾ ਚਾਹੁੰਦਾ ਹੈ। ਉਸਨੇ ਬਿਨਾਂ ਕੋਈ ਵਿਦ੍ਰੋਹ ਕੀਤੇ, ਜ਼ੋਰਾਵਰ ਦੇ ਗੋਡਿਆਂ ਤੇ ਹੱਥ ਰੱਖੇ ਅਤੇ ਉਸਦੀਆਂ ਲੱਤਾਂ ਦੇ ਵਿਚਾਲੇ ਗੋਡਿਆਂ ਦੇ ਭਾਰ ਜ਼ਮੀਨ ਤੇ ਬੈਠ ਗਈ। 

ਉਸਨੇ ਜ਼ੋਰਾਵਰ ਦੀ ਕੱਛੀ ਨੂੰ ਲੱਕ ਤੋਂ ਫੜ੍ਹਿਆ ਅਤੇ ਥੱਲੇ ਨੂੰ ਖਿਸਕਾਉਣ ਲੱਗੀ। ਜ਼ੋਰਾਵਰ ਨੇ ਆਪਣੀ ਪਿੱਠ ਚੱਕ ਕੇ ਰਮਨੀਤ ਦੀ ਮਦਦ ਕੀਤੀ ਅਤੇ ਰਮਨੀਤ ਨੇ ਇੱਕੋ ਝਟਕੇ ਨਾਲ ਉਸਦੀ ਕੱਛੀ ਉਸਦੀਆਂ ਲੱਤਾਂ ਵਿੱਚੋਂ ਕੱਢਕੇ ਜ਼ਮੀਨ ਉੱਤੇ ਸੁੱਟ ਦਿੱਤੀ। 

ਹੁਣ ਜ਼ੋਰਾਵਰ ਦੇ ਸ਼ਰੀਰ ਤੇ ਇੱਕ ਵੀ ਕੱਪੜਾ ਬਾਕੀ ਨਹੀਂ ਸੀ। ਉਹ ਬਿਲਕੁੱਲ ਨੰਗਾ ਹੋ ਚੁੱਕਾ ਸੀ ਅਤੇ ਉਸਦਾ 7.5 ਇੰਚ ਲੰਮਾ ਲੰਨ ਰਮਨੀਤ ਦੇ ਚਿਹਰੇ ਦੇ ਸਹਮਣੇ ਹਿਲੋਰੇ ਖਾ ਰਿਹਾ ਸੀ।

ਆਪਣੀਆਂ ਅੱਖਾਂ ਦੇ ਸਾਹਮਣੇ ਜ਼ੋਰਾਵਰ ਦੇ ਹਿਲੋਰੇ ਖਾ ਰਹੇ ਲੰਨ ਨੂੰ ਵੇਖਕੇ ਰਮਨੀਤ ਦਾ ਚਿਹਰਾ ਸੰਗ ਨਾਲ ਲਾਲ ਹੋ ਗਿਆ। ਉਸਨੇ ਸੰਗ ਨਾਲ ਆਪਣੀਆਂ ਨਜ਼ਰਾਂ ਨੀਵੀਆਂ ਕਰ ਲਈਆਂ ਅਤੇ ਮੰਦ ਮੰਦ ਮੁਸਕਰਾਉਣ ਲੱਗੀ। ਜ਼ੋਰਾਵਰ ਨੇ ਬੜੇ ਹੀ ਪਿਆਰ ਨਾਲ ਰਮਨੀਤ ਦੀ ਠੋਡੀ ਨੂੰ ਆਪਣੇ ਹੱਥ ਵਿੱਚ ਫੜ੍ਹਿਆ ਅਤੇ ਉਸਦੇ ਚਿਹਰੇ ਨੂੰ ਉੱਪਰ ਚੁੱਕਦਾ ਹੋਇਆ ਬੋਲਿਆ, 

“ਆਏ ਹਾਏ ਮੇਰਿਆ ਪਿਆਰਿਆ ਮਿੱਠਿਆ ਖੰਡ ਦਿਆ ਖਿਡੌਣਿਆ, ਮੇਰਿਆ ਪਟੋਲਿਆ, ਐਨੀ ਸੰਗ! ਇਹ ਕਿਹੜਾ ਤੇਰਾ ਪਹਿਲੀ ਵਾਰ ਆ ਪੁੱਤ, ਜਿਹੜਾ ਤੂੰ ਐਨਾ ਸੰਗੀ ਜਾਨੀ ਐਂ, ਹਰ ਮਹੀਨੇ ਦੇ ਪਹਿਲੇ ਤੇ ਤੀਜੇ ਸ਼ਨੀਵਾਰ ਏਸੇ ਕਮਰੇ ਚ ਏਸੇ ਬੈਡ ਤੇ ਬਿਲਕੁਲ ਏਸੇ ਥਾਂ ਤੂੰ ਏਹਨੂੰ ਵੇਖਦੀ ਐਂ, ਇਕੱਲਾ ਵੇਖਦੀ ਹੀ ਨਹੀਂ ਬਲਕਿ ਪਿਆਰ ਵੀ ਕਰਦੀ ਐਂ ਤੇ ਚੁੰਘਦੀ ਵੀ ਐਂ ਤੇ ਉਸਤੋਂ ਬਾਅਦ ਏਸੇ ਲੰਨ ਤੋਂ ਤੂੰ ਚੁਦਦੀ ਵੀ ਐਂ, ਫ਼ੇਰ ਅੱਜ ਐਨੀ ਸੰਗ ਕਿਉਂ ਆਈ ਜਾਂਦੀ ਆ ਤੈਨੂੰ? ਚੱਲ ਮੇਰਾ ਪਟੋਲਾ, ਫ਼ੜ੍ਹ ਆਵਦੇ ਭਣੋਈਏ ਦਾ ਲੰਨ ਤੇ ਕਰ ਪਿਆਰ ਇਹਨੂੰ, ਜਿਵੇਂ ਤੂੰ ਹਮੇਸ਼ਾ ਕਰਦੀ ਐਂ।”

ਜ਼ੋਰਾਵਰ ਦੀ ਇਹ ਗੱਲ ਸੁਣਕੇ ਰਮਨੀਤ ਦੀ ਸੰਗ ਹੋਰ ਗਹਿਰੀ ਹੋ ਗਈ। ਉਸਨੇ ਜ਼ੋਰਾਵਰ ਦੀ ਗੱਲ ਦਾ ਕੋਈ ਜਵਾਬ ਤਾਂ ਨਹੀਂ ਦਿੱਤਾ ਪਰ ਉਸਦੀ ਗੱਲ ਮੰਨ ਕੇ ਉਸਦੇ 7.5 ਇੰਚ ਦੇ ਕਾਲੇ, ਮੋਟੇ ਅਤੇ ਸਖ਼ਤ ਲੰਨ ਨੂੰ ਆਪਣੇ ਆਪਣੇ ਸੱਜੇ ਹੱਥ ਨਾਲ ਫੜ ਲਿਆ ਅਤੇ ਹੌਲੀ ਹੌਲੀ ਉਸਨੂੰ ਸਹਿਲਾਉਣ ਲੱਗ ਪਈ।

ਆਪਣੇ ਪੂਰੀ ਤਰ੍ਹਾਂ ਤਣੇ ਹੋਏ 7.5 ਇੰਚ ਲੰਮੇ ਸਖ਼ਤ ਕਲੇ ਲੰਨ ਤੇ ਰਮਨੀਤ ਦੇ ਗੋਰੇ ਚਿੱਟੇ ਹੱਥ ਦੀ ਮੁਲਾਇਮ ਮੁਲਾਇਮ ਛੋਹ ਨੂੰ ਮਹਿਸੂਸ ਕਰਦਿਆਂ ਹੀ ਜ਼ੋਰਾਵਰ ਦੇ ਮੂੰਹ ਵਿੱਚ ਆਨੰਦਮਈ ਸਿਸਕੀ ਨਿੱਕਲੀ ਅਤੇ ਉਸਨੇ ਕਿਹਾ, 

“ਸੀ…. ਆਹ…. ਹਾਏ ਓਏ ਮੇਰੇ ਪਟੋਲਿਆ, ਆਹ ਹੋਈ ਨਾ ਗੱਲ, ਲੈ ਹੁਣ ਚੰਗੀ ਤਰ੍ਹਾਂ ਆਵਦੇ ਭਣੋਈਏ ਦੇ ਲੰਨ ਨੂੰ ਪਿਆਰ ਕਰ, ਨਜ਼ਾਰਾ ਬੰਨ ਦੇ, ਮੈਂ ਕਹਿਨਾ ਸਵਾਦ ਆ ਜਾਣਾ ਚਾਹੀਦਾ ਲੰਨ ਨੂੰ, ਧੰਨ ਧੰਨ ਕਰਾਦੇ ਬੱਸ”

ਜ਼ੋਰਾਵਰ ਦੀ ਗੱਲ ਸੁਣਕੇ ਰਮਨੀਤ ਸ਼ਰਮਾ ਗਈ ਪਰ ਉਸਨੇ ਉਸਦਾ ਲੰਨ ਸਹਿਲਾਉਣਾ ਨਾ ਛੱਡਿਆ। ਕੋਈ ਪੰਜ ਕੂ ਮਿੰਟ ਤੱਕ ਉਸਦਾ ਲੰਨ ਸਹਿਲਾਕੇ ਰਮਨੀਤ ਥੋੜ੍ਹਾ ਅੱਗੇ ਨੂੰ ਹੋਈ ਅਤੇ ਉਸਦੇ ਲੰਨ ਦੇ ਮੁਹਾਨੇ ਤੇ ਆਪਣੇ ਗੁਲਾਬੀ ਬੁੱਲ੍ਹ ਟਿਕਾ ਦਿੱਤੇ।

ਆਪਣੇ ਲੰਨ ਦੇ ਮੁਹਾਨੇ ਤੇ ਰਮਨੀਤ ਦੇ ਬੁੱਲ੍ਹਾਂ ਦੀ ਛੋਹ ਦੇ ਮਹਿਸੂਸ ਹੁੰਦਿਆਂ ਹੀ ਜ਼ੋਰਾਵਰ ਦੇ ਮੂੰਹ ਚੋਂ ਇੱਕ ਗਹਿਰੀ ਅਤੇ ਲੰਮੀ ਸਿਸਕੀ ਨਿੱਕਲੀ,

“ਸਸਸਸਸੀ.....ਆਆਆਆਆਆਹ.....ਆਏ ਹਾਏ ਮੇਰੇ ਪਟੋਲਿਆ..... ਉਫ਼ਫ਼ਫ਼..... ਸਵਾਦ ਹੀ ਆ ਗਿਆ.... ਚੱਲ ਹੁਣ ਛੇਤੀ ਕਰ, ਆਪਣੇ ਭਣੋਈਏ ਦੇ ਲੰਨ ਨੂੰ ਮੂੰਹ ਚ ਲੈ ਤੇ ਆਵਦੇ ਭਣੋਈਏ ਨੂੰ ਸੁਰਗਾਂ ਦੀ ਸੈਰ ਕਰਾ”

ਏਨਾ ਕਹਿਕੇ ਜ਼ੋਰਾਵਰ ਨੇ ਅਪਣੀਆਂ ਬਾਹਾਂ ਪਿੱਛੇ ਕਰਕੇ ਬੈਡ ਤੇ ਟਿਕਾ ਲਈਆਂ ਅਤੇ ਅਪਣੀਆਂ ਲੱਤਾਂ ਪੂਰੀਆਂ ਖੋਲ੍ਹ ਕੇ ਬੜੇ ਆਰਾਮ ਨਾਲ ਕਿਸੇ ਰਾਜੇ ਦੇ ਵਾਂਗੂੰ ਬੈਡ ਦੇ ਕਿਨਾਰੇ ਤੇ ਬੈਠ ਗਿਆ। 

ਐਸਾ ਕਰਨ ਦੇ ਨਾਲ ਉਸਦਾ ਲੰਨ ਪੂਰੀ ਤਰ੍ਹਾਂ ਉਸਦੇ ਪੱਟਾਂ ਚੋਂ ਪੂਰੀ ਤਰ੍ਹਾਂ ਬਾਹਰ ਆ ਗਿਆ ਅਤੇ ਰਮਨੀਤ ਦੇ ਲਈ ਉਸ ਨਾਲ ਖੇਡਣਾ ਹੋਰ ਵੀ ਸੌਖਾ ਹੋ ਗਿਆ।

ਰਮਨੀਤ ਨੇ ਆਪਣੇ ਇੱਕ ਹੱਥ ਵਿੱਚ ਜ਼ੋਰਾਵਰ ਦੇ ਲੰਨ ਨੂੰ ਜੜੋਂ ਫੜ੍ਹਿਆ ਅਤੇ ਆਪਣਾ ਦੂਸਰਾ ਹੱਥ ਉਸਦੇ ਪੱਟ ਤੇ ਰੱਖਕੇ ਹੌਲੀ ਹੌਲੀ ਆਪਣੇ ਬੁੱਲ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਖੋਲ੍ਹਣਾ ਸ਼ੁਰੂ ਕੀਤਾ ਅਤੇ ਹੌਲੀ ਹੌਲੀ ਜ਼ੋਰਾਵਰ ਦੇ ਲੰਨ ਦਾ ਮੁਹਾਨਾ ਉਸਦੇ ਮੂੰਹ ਵਿੱਚ ਸਮਾਉਣ ਲੱਗਿਆ। 

ਜਿਵੇਂ ਜਿਵੇਂ ਜ਼ੋਰਾਵਰ ਦਾ ਲੰਨ ਰਮਨੀਤ ਦੇ ਮੂੰਹ ਵਿੱਚ ਸਮਾ ਰਿਹਾ ਸੀ, ਉਸਦੇ ਮੂੰਹ ਚੋਂ ਲਗਾਤਾਰ ਗਹਿਰੀਆਂ ਅਤੇ ਲੰਮੀਆਂ ਅਨੰਦਮਈ ਸਿਸਕੀਆਂ ਨਿੱਕਲ ਰਹੀਆਂ ਸਨ।

“ਆ.....ਆ....ਆਆਆਆਆਆਹ.... ਸ਼ਾਬਾਸ਼....ਐਦਾਂ ਹੀ ਕਰ.... ਪੂਰਾ ਮੂੰਹ ਚ ਲੈਲਾ....ਆਆਆਆਆਆਹ....ਉਫਫਫਫਫਫ....”

ਐਦਾਂ ਕਰਦੇ ਹੋਏ ਰਮਨੀਤ ਨੇ ਜ਼ੋਰਾਵਰ ਦਾ ਅੱਧਿਓਂ ਵੱਧ ਲੰਨ ਆਪਣੇ ਮੂੰਹ ਚ ਭਰ ਲਿਆ ਅਤੇ ਫ਼ਿਰ ਉਹ ਰੁੱਕ ਗਈ ਅਤੇ ਅਪਣੀਆਂ ਅੱਖਾਂ ਉੱਪਰ ਚੱਕ ਕੇ ਜ਼ੋਰਾਵਰ ਵੱਲ ਵੇਖਣ ਲੱਗੀ ਜਿਵੇਂ ਕਿ ਉਸਨੂੰ ਕਿਸੇ ਹੁਕਮ ਦੀ ਉਡੀਕ ਹੋਵੇ। 

ਜ਼ੋਰਾਵਰ ਨੇ ਆਪਣਾ ਇੱਕ ਹੱਥ ਰਮਨੀਤ ਦੇ ਧੌਣ ਤੇ ਰੱਖਿਆ ਅਤੇ ਇੱਕ ਗਹਿਰੀ ਅਤੇ ਲੰਮੀ ਅਨੰਦਮਈ ਸਿਸਕੀ ਭਰਦੇ ਹੋਏ ਕਿਹਾ, 

“ਆਆਆਆਆਆਆਹ.....ਸ਼ਾਬਾਸ਼.... ਚੱਲ ਹੁਣ ਚੁੰਘਣਾ ਸ਼ੁਰੂ ਕਰ”

ਜ਼ੋਰਾਵਰ ਦੀ ਐਨੀ ਗੱਲ ਸੁਣਦੇ ਹੀ ਰਮਨੀਤ ਨੇ ਆਪਣਾ ਸਿਰ ਉੱਪਰ ਥੱਲੇ ਕਰਨਾ ਸ਼ੁਰੂ ਕੀਤਾ ਅਤੇ ਬੜੇ ਹੀ ਪਿਆਰ ਨਾਲ ਬੜੀ ਹੀ ਹੌਲੀ ਰਫ਼ਤਾਰ ਵਿੱਚ ਆਪਣੇ ਭਣੋਈਏ ਦਾ ਲੰਨ ਚੁੰਘਣਾ ਸ਼ੁਰੂ ਕਰ ਦਿੱਤਾ।

ਰਮਨੀਤ ਬਿਲਕੁਲ ਧੀਮੀ ਰਫ਼ਤਾਰ ਵਿੱਚ ਜ਼ੋਰਾਵਰ ਦਾ ਲੰਨ ਚੁੰਘਣ ਲੱਗੀ। ਉਹ ਬਿਲਕੁਲ ਇੱਕ ਮਿੱਠੇ ਲੌਲੀਪੌਪ ਵਾਂਗੂੰ ਉਸਦਾ ਲੰਨ ਚੁੰਘ ਰਹੀ ਸੀ। ਉਸਦੇ ਮੂੰਹ ਚੋਂ ਸਲੁਰਪ ਸਲੁਰਪ ਦੀਆਂ ਅਵਾਜ਼ਾਂ ਆ ਰਹੀਆਂ ਸਨ ਜੋ ਦੱਸ ਰਹੀਆਂ ਸਨ ਕਿ ਲੰਨ ਚੁੰਘਣ ਵਿੱਚ ਉਸਨੂੰ ਕਿੰਨੀ ਮਹਾਰਤ ਹਾਸਲ ਹੈ। ਇਹ ਅਵਾਜ਼ਾਂ ਦੱਸ ਰਹੀਆਂ ਸਨ ਕਿ ਇਹ ਉਸਦਾ ਕੋਈ ਪਹਿਲਾ ਅਨੁਭਵ ਨਹੀਂ ਹੈ ਬਲਕਿ ਉਹ ਇਸ ਵਿੱਚ ਪੂਰੀ ਨਿਪੁੰਨ ਹੈ ਅਤੇ ਉਸਨੂੰ ਇਹ ਕਰਨ ਵਿੱਚ ਬਹੁਤ ਮਜ਼ਾ ਆਉਂਦਾ ਹੈ। 

ਜ਼ੋਰਾਵਰ ਤਾਂ ਜਿਵੇਂ ਸੁਰਗਾਂ ਵਿੱਚ ਹੀ ਪਹੁੰਚ ਗਿਆ ਸੀ। ਉਸਦੀਆਂ ਅੱਖਾਂ ਬੰਦ ਸਨ ਅਤੇ ਉਹ ਬੜੇ ਅਰਾਮ ਨਾਲ ਬੈਡ ਤੇ ਕਿਨਾਰੇ ਤੇ ਬੈਠਾ ਆਪਣੀ ਇੱਕੋਇੱਕ ਛੋਟੀ ਅਤੇ ਕੁਆਰੀ ਸਾਲੀ ਕੋਲੋਂ ਲੰਨ ਚੁਸਾਈ ਦਾ ਅਨੰਦ ਮਾਣ ਰਿਹਾ ਸੀ। ਉਸਦੇ ਮੂੰਹ ਚੋਂ ਲਗਾਤਾਰ ਗਹਿਰੀਆਂ ਅਤੇ ਲੰਮੀਆਂ ਅਨੰਦਮਈ ਸਿਸਕੀਆਂ ਨਿੱਕਲ ਰਹੀਆਂ ਸਨ ਜੋ ਦੱਸ ਰਹੀਆਂ ਸਨ ਕਿ ਉਸਨੂੰ ਕਿੰਨਾ ਮਜ਼ਾ ਆ ਰਿਹਾ ਹੈ। 

“ਆਆਆਆਹ.... ਹਾਂ..... ਐਦਾਂ ਹੀ.... ਹਾਹ.... ਕਿੰਨਾ ਵਧੀਆ ਲੰਨ ਚੁੰਘਦੀ ਐਂ ਤੂੰ.... ਹਾਂ ਐਦਾਂ ਹੀ ਚੁੰਘ.... ਉਫ਼ਫ਼ਫ.... ਕਾਸ਼ ਤੇਰੀ ਭੈਣ ਨੂੰ ਵੀ ਐਦਾਂ ਹੀ ਲੰਨ ਚੁੰਘਣਾ ਆਉਂਦਾ.... ਓਹੋ..... ਕਦੇ ਕਦਾਈਂ ਮੈਂ ਸੋਚਦਾਂ ਕਿ ਜੇ ਕਿਤੇ ਤੇਰੀ ਭੈਣ ਦੀ ਥਾਂ ਤੂੰ ਮੇਰੀ ਘਰਵਾਲ਼ੀ ਹੁੰਦੀ ਤਾਂ ਨਜ਼ਾਰਾ ਆ ਜਾਂਦਾ.... ਮੈਂ ਰੋਜ਼ ਤੇਰੇ ਤੋਂ ਐਦਾਂ ਹੀ ਆਵਦਾ ਲੰਨ ਚੁੰਘਾਉਂਦਾ.... ਪਰ ਕੋਈ ਨਹੀਂ ਪੂਰੀ ਨਾ ਸਹੀ ਅੱਧੀ ਘਰਵਾਲੀ ਤਾਂ ਹੈਂ ਨਾ.... ਪਰ ਸੌਂਹ ਰੱਬ ਦੀ ਅੱਧੀ ਘਰਵਾਲੀ ਹੋਕੇ ਵੀ ਸੁੱਖ ਤੂੰ ਧਰਮ ਨਾਲ ਪੂਰੀ ਨਾਲੋਂ ਵੀ ਜ਼ਿਆਦਾ ਦਿੰਨੀ ਐਂ...”

ਰਮਨੀਤ ਏਦਾਂ ਹੀ ਲਗਾਤਾਰ ਬਿਨਾਂ ਰੁਕੇ ਪੂਰੇ 10 ਮਿੰਟ ਤੱਕ ਬੜੇ ਪਿਆਰ ਨਾਲ ਬਿਲਕੁਲ ਧੀਮੀ ਗਤੀ ਵਿੱਚ ਆਪਣੇ ਭਣੋਈਏ ਤੋਂ ਆਪਣੀ ਲੰਨ ਚੁੰਘਾਈ ਦੀ ਕਲਾ ਦੀਆਂ ਤਰੀਫਾਂ ਅਤੇ ਉਸਦੀਆਂ ਅਨੰਦਮਈ ਸਿਸਕੀਆਂ ਸੁਣਦੀ ਹੋਈ ਆਪਣੇ ਭਣੋਈਏ ਦਾ ਲੰਨ ਚੁੰਘਦੀ ਰਹੀ। 

10 ਮਿੰਟ ਬਾਅਦ ਜਦ ਉਸਦਾ ਮੂੰਹ ਥੱਕ ਗਿਆ ਤਾਂ ਉਸਨੇ ਜ਼ੋਰਾਵਰ ਦੇ ਲੰਨ ਨੂੰ ਆਪਣੇ ਮੂੰਹ ਚੋਂ ਬਾਹਰ ਕੱਢਿਆ ਅਤੇ ਉੱਠਕੇ ਉਸਦੇ ਸਹਮਣੇ ਖੜ੍ਹੀ ਹੋ ਗਈ।

ਜ਼ੋਰਾਵਰ ਨੇ ਰਮਨੀਤ ਨੂੰ ਅਪਣੀਆਂ ਬਾਹਾਂ ਵਿੱਚ ਲਿਆ ਅਤੇ ਉਸਦੇ ਬੁੱਲ੍ਹ ਚੁੰਮਦੇ ਹੋਏ ਕਿਹਾ, 

“ਵਾਹ ਸਵਾਦ ਲਿਆ ਤਾ ਪਟੋਲਿਆ, ਧਰਮ ਨਾਲ ਬਹੁਤ ਹੀ ਵਧੀਆ ਲੰਨ ਚੁੰਘਦੀ ਐਂ ਤੂੰ, ਮੈਂਨੂੰ ਨਹੀਂ ਲਗਦਾ ਕਿ ਲੰਨ ਚੁੰਘਣ ਵਿੱਚ ਤੇਰਾ ਕੋਈ ਵੀ ਸਾਨੀ ਹੋ ਸਕਦਾ ਹੈ, ਧਰਮ ਨਾਲ ਜੇ ਕਿਤੇ ਤੂੰ ਪੰਜ ਮਿੰਟ ਹੋਰ ਏਦਾਂ ਹੀ ਮੇਰਾ ਲੰਨ ਚੁੰਘਦੀ ਰਹਿੰਦੀ, ਮੈਂ ਤੇਰੇ ਮੂੰਹ ਚ ਹੀ ਝੜ੍ਹ ਜਾਣਾ ਸੀ। ਚੰਗਾ ਹੋਇਆ ਤੂੰ ਪਹਿਲਾਂ ਹੀ ਰੋਕਤਾ ਨਹੀਂ ਤਾਂ ਲੰਨ ਦੁਬਾਰੇ ਖੜ੍ਹਾ ਕਰਨ ਚ ਦੁਬਾਰੇ ਮਿਹਨਤ ਕਰਨੀ ਪੈਣੀ ਸੀ।”

ਇਹ ਕਹਿਕੇ ਜ਼ੋਰਾਵਰ ਨੇ ਰਮਨੀਤ ਦੀ ਸਲਵਾਰ ਦਾ ਨਾਲਾ ਫੜ੍ਹਿਆ ਅਤੇ ਇੱਕੋ ਝਟਕੇ ਨਾਲ ਖੋਲ੍ਹ ਦਿੱਤਾ। ਨਾਲਾ ਖੁੱਲਣ ਦੇ ਨਾਲ ਰਮਨੀਤ ਦੀ ਸਲਵਾਰ ਉਸਦੀਆਂ ਲੱਤਾਂ ਚੋਂ ਖਿਸਕ ਕੇ ਉਸਦੇ ਪੈਰਾਂ ਵਿੱਚ ਜਾ ਡਿੱਗੀ। ਰਮਨੀਤ ਨੇ ਆਪਣੀ ਸੁਨਹਿਰੀ ਰੰਗ ਦੀ ਬੈਲੀ ਲਾਹੀ ਅਤੇ ਆਪਣੇ ਪੈਰਾਂ ਵਿੱਚੋਂ ਆਪਣੀ ਸਲਵਾਰ ਕੱਢ ਦਿੱਤੀ। 

ਸਲਵਾਰ ਦੇ ਥੱਲਿਓਂ ਰਮਨੀਤ ਨੇ ਇੱਕ ਕਾਲੇ ਰੰਗ ਦੀ ਕੱਛੀ (ਪੈਂਟੀ) ਪਾਈ ਹੋਈ ਸੀ ਜੋ ਕਿ ਉਸਦੀ ਫੁੱਦੀ ਦੇ ਰਸ ਨਾਲ ਪੂਰੀ ਤਰ੍ਹਾਂ ਗਿੱਲੀ ਹੋਈ ਪਈ ਸੀ। 

ਜ਼ੋਰਾਵਰ ਨੇ ਉਸਦੀ ਗਿੱਲੀ ਹੋਈ ਕੱਛੀ ਦੇ ਵੱਲ ਇਸ਼ਾਰਾ ਕਰਦੇ ਹੋਏ ਕਿਹਾ, 

“ਹਮਮਮ..... ਮੈਂਨੂੰ ਲਗਦਾ ਇਹਨੂੰ ਵਿਚਾਰੀ ਨੂੰ ਹੋਰ ਇੰਤਜ਼ਾਰ ਕਰਾਉਣਾ ਠੀਕ ਨਹੀਂ, ਕਿਤੇ ਇਹ ਨਾ ਹੋਵੇ ਕਿ ਇਹਦੇ ਕਰਕੇ ਕਮਰੇ ਚ ਹੜ੍ਹ ਆ ਜਾਵੇ”

ਜ਼ੋਰਾਵਰ ਦੀ ਗੱਲ ਸੁਣਕੇ ਰਮਨੀਤ ਸ਼ਰਮਾ ਗਈ ਅਤੇ ਆਪਣੇ ਹੱਥਾਂ ਨਾਲ ਆਪਣੀ ਫੁੱਦੀ ਨੂੰ ਲੁਕੋਣ ਦੀ ਵਿਅਰਥ ਕੋਸ਼ਿਸ਼ ਕਰਨ ਲੱਗੀ। ਜ਼ੋਰਾਵਰ ਨੇ ਉਸਦੇ ਹੱਥ ਫੜ੍ਹੇ ਅਤੇ ਉਸਨੂੰ ਅਪਣੀਆਂ ਬਾਹਾਂ ਵਿੱਚ ਭਰਦੇ ਹੋਏ ਕਿਹਾ, 

“ਇਹਨੂੰ ਲੁਕੋਣ ਦੀ ਕੋਸ਼ਿਸ਼ ਕਰਨ ਦਾ ਕੋਈ ਫਾਇਦਾ ਨਹੀਂ ਪਟੋਲਿਆ, ਮੈਂ ਕਿਹੜਾ ਇਹਨੂੰ ਪਹਿਲੀ ਵਾਰ ਵੇਖਣ ਲੱਗਿਆਂ ਜਿਹੜਾ ਲੁਕੋਨੀ ਐਂ, ਵੈਸੇ ਵੀ ਇਹਨੂੰ ਲੁਕੋਣ ਦਾ ਨਹੀਂ ਠੋਕਣ ਦਾ ਟਾਈਮ ਆ”

ਏਨਾ ਕਹਿਕੇ ਜ਼ੋਰਾਵਰ ਨੇ ਪਿਛਲੇ ਪਾਸਿਓਂ ਰਮਨੀਤ ਦੀ ਕੱਛੀ ਵਿੱਚ ਹੱਥ ਪਾਏ ਅਤੇ ਉਸਦੇ ਪੋਲੇ ਪੋਲੇ ਅਤੇ ਮੁਲਾਇਮ ਚਿੱਤੜਾਂ ਨੂੰ ਪੱਟਦੇ ਹੋਏ ਉਸਦੀ ਕੱਛੀ ਨੂੰ ਥੱਲੇ ਖਿਸਕਾ ਦਿੱਤਾ।

ਕੱਛੀ ਖਿਸਕ ਕੇ ਸਿੱਧਾ ਰਮਨੀਤ ਦੇ ਪੈਰਾਂ ਵਿੱਚ ਜਾ ਡਿੱਗੀ। ਜ਼ੋਰਾਵਰ ਨੇ ਰਮਨੀਤ ਨੂੰ ਉੱਪਰ ਚੁੱਕਿਆ ਅਤੇ ਕੱਛੀ ਉਸਦੇ ਪੈਰਾਂ ਚੋਂ ਨਿੱਕਲ ਕੇ ਜ਼ਮੀਨ ਤੇ ਡਿੱਗ ਪਈ। ਹੁਣ ਜ਼ੋਰਾਵਰ ਨੇ ਰਮਨੀਤ ਨੂੰ ਬੈਡ ਵਾਲੇ ਪਾਸੇ ਘੁਮਾਇਆ ਅਤੇ ਬੜੇ ਹੀ ਪਿਆਰ ਨਾਲ ਬੈਡ ਦੇ ਕਿਨਾਰੇ ਤੇ ਬਿਠਾ ਦਿੱਤਾ। ਉਹ ਆਪ ਅੱਗੇ ਵਧਿਆ ਅਤੇ ਆਪਣੇ ਬੁੱਲ੍ਹ ਰਮਨੀਤ ਦੇ ਬੁੱਲ੍ਹਾਂ ਤੇ ਟਿਕਾ ਦਿੱਤੇ। 

ਦੋਨੋਂ ਇੱਕ ਦੂਜੇ ਦੇ ਬੁੱਲ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਚੁੰਮਣ ਲੱਗੇ ਅਤੇ ਰਮਨੀਤ ਨੇ ਪਿੱਛੇ ਖਿਸਕਦੇ ਹੋਏ ਜ਼ੋਰਾਵਰ ਨੂੰ ਬੈਡ ਤੇ ਆਉਣ ਦਾ ਰਾਹ ਦਿੱਤਾ। 

ਹੁਣ ਉਹ ਦੋਵੇਂ ਬੈਡ ਤੇ ਬੈਠੇ ਇੱਕ ਦੂਜੇ ਦੇ ਬੁੱਲ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਚੁੰਮ ਰਹੇ ਸਨ ਅਤੇ ਓਹਨਾਂ ਦੇ ਹੱਥ ਇੱਕ ਦੂਜੇ ਦੇ ਸਰੀਰਾਂ ਅਤੇ ਗੁਪਤ ਅੰਗਾਂ ਨੂੰ ਪਲੂਸ ਰਹੇ ਸਨ। 

ਜ਼ੋਰਾਵਰ ਦੇ ਹੱਥ ਰਮਨੀਤ ਦੇ ਮੁੰਮਿਆਂ ਨੂੰ ਪਲੂਸ ਰਹੇ ਸਨ ਅਤੇ ਰਮਨੀਤ ਦੇ ਹੱਥ ਉਸਦੇ ਲੰਨ ਨੂੰ ਪਿਆਰ ਨਾਲ ਸਹਿਲਾ ਰਹੇ ਸਨ।

ਇੱਕ ਦੂਜੇ ਦੇ ਬੁੱਲ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਚੁੰਮਦੇ ਹੋਏ ਦੋਵੇਂ ਜਣੇ ਬੈੱਡ 'ਤੇ ਲੇਟ ਗਏ। ਰਮਨੀਤ ਥੱਲੇ ਲੇਟੀ ਹੋਈ ਸੀ ਅਤੇ ਜ਼ੋਰਾਵਰ ਉਸਦੇ ਉੱਪਰ। ਦੋਵੇਂ ਜਣੇ ਹਜੇ ਵੀ ਇੱਕ ਦੂਜੇ ਦੇ ਬੁੱਲ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਚੁੰਮਣ ਅਤੇ ਇੱਕ ਦੂਜੇ ਦੇ ਗੁਪਤ ਅੰਗਾਂ ਨਾਲ ਖੇਡਣ ਵਿੱਚ ਵਿਅਸਤ ਸਨ। ਕੋਈ 5 ਕੁ ਮਿੰਟ ਹੋਰ ਇੱਕ ਦੂਜੇ ਦੇ ਬੁੱਲ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਚੁੰਮਣ ਤੋਂ ਬਾਅਦ ਦੋਵੇਂ ਜਣੇ ਜਦ ਰੁਕੇ ਤਾਂ ਜ਼ੋਰਾਵਰ ਨੇ ਰਮਨੀਤ ਦੀਆਂ ਗੱਲ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਚੁੰਮਣਾ ਸ਼ੁਰੂ ਕਰ ਦਿੱਤਾ।
ਗੱਲ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਚੁੰਮਦਾ ਹੋਇਆ ਉਹ ਥੱਲੇ ਨੂੰ ਖਿਸਕਿਆ ਅਤੇ ਰਮਨੀਤ ਦੇ ਗਲ਼ੇ, ਮੋਢਿਆਂ ਅਤੇ ਉਸਦੇ ਮੁੰਮਿਆਂ ਨੂੰ ਚੁੰਮਦਾ ਹੋਇਆ ਉਸਦੀ ਧੁੰਨੀ ਕੋਲ ਪਹੁੰਚ ਗਿਆ। ਉਸਨੇ ਕੁਝ ਦੇਰ ਰਮਨੀਤ ਦੀ ਧੁੰਨੀ ਨੂੰ ਚੁੰਮਿਆ ਅਤੇ ਫੇਰ ਥੱਲੇ ਖਿਸਕਦਾ ਹੋਇਆ ਉਸਦੀਆਂ ਲੱਤਾਂ ਦੇ ਵਿਚਾਲੇ ਆ ਕੇ ਲੇਟ ਗਿਆ। ਉਸਨੇ ਰਮਨੀਤ ਦੀਆਂ ਲੱਤਾਂ ਨੂੰ ਪੱਟਾਂ ਤੋਂ ਫੜ੍ਹਿਆ ਅਤੇ ਉਸਦੀਆਂ ਲੱਤਾਂ ਖੋਲ੍ਹਣ ਦੀ ਕੋਸ਼ਿਸ਼ ਕਰਨ ਲੱਗਾ। 

ਰਮਨੀਤ ਸਮਝ ਗਈ ਕਿ ਉਹ ਕੀ ਕਰਨਾ ਚਾਹੁੰਦਾ ਹੈ, ਉਸਨੇ ਵੀ ਕੋਈ ਵਿਦ੍ਰੋਹ ਨਹੀਂ ਕੀਤਾ ਅਤੇ ਆਪਣੀਆਂ ਲੱਤਾਂ ਨੂੰ ਪੂਰੀ ਤਰ੍ਹਾਂ ਖੋਲ੍ਹ ਕੇ ਆਪਣੀ ਪੂਰੀ ਤਰ੍ਹਾਂ ਮੁੰਨੀ ਹੋਈ ਅਤੇ ਕਾਮਰਸ ਨਾਲ ਭਿੱਜੀ ਹੋਈ ਗੁਲਾਬੀ ਫੁੱਦੀ ਦੇ ਦਰਸ਼ਨ ਕਰਵਾ ਦਿੱਤੇ।
ਜ਼ੋਰਾਵਰ ਨੇ ਰਮਨੀਤ ਦੀ ਗੁਲਾਬੀ ਫੁੱਦੀ ਨੂੰ ਦੇਖਿਆ, ਜੋ ਪੂਰੀ ਤਰ੍ਹਾਂ ਮੁੰਨੀ ਹੋਈ ਅਤੇ ਕਾਮਰਸ ਨਾਲ ਭਿੱਜੀ ਹੋਈ ਸੀ। ਉਸਦੀਆਂ ਅੱਖਾਂ ਵਿੱਚ ਹਵਸ ਦੀ ਚਮਕ ਆ ਗਈ। ਉਸਨੇ ਇੱਕ ਡੂੰਘਾ ਸਾਹ ਲਿਆ ਅਤੇ ਰਮਨੀਤ ਦੀ ਫੁੱਦੀ ਨੂੰ ਬੜੇ ਪਿਆਰ ਨਾਲ ਨਿਹਾਰਦੇ ਹੋਏ ਕਿਹਾ,

"ਓਏ ਲੈ, ਇੱਥੇ ਤਾਂ ਪਹਿਲਾਂ ਹੀ ਕੱਦੂ ਹੋਇਆ ਪਿਆ, ਮੈਨੂੰ ਤਾਂ ਥੁੱਕ ਲਾਉਣ ਦੀ ਲੋੜ ਹੀ ਨਹੀਂ! ਪਰ ਫੇਰ ਵੀ ਜੱਟ ਤਾਂ ਫੁੱਦੀ ਚੱਟੂਗਾ, ਮਾਖੋ ਦੇ ਛੱਤੇ 'ਚੋਂ ਚਿਓਂਦਾ ਸ਼ਹਤ ਚੱਟਣ 'ਚ ਨਜ਼ਾਰਾ ਹੀ ਬੜਾ ਆਉਂਦਾ।"

ਏਨਾ ਕਹਿ ਕੇ ਜ਼ੋਰਾਵਰ ਨੇ ਹੌਲੀ ਜਿਹੀ ਆਪਣੀ ਜੀਭ ਬਾਹਰ ਕੱਢੀ ਅਤੇ ਰਮਨੀਤ ਦੀ ਫੁੱਦੀ ਦੇ ਉੱਪਰਲੇ ਹਿੱਸੇ ਨੂੰ ਚੱਟਣਾ ਸ਼ੁਰੂ ਕਰ ਦਿੱਤਾ। ਰਮਨੀਤ ਦੇ ਸਰੀਰ ਵਿੱਚੋਂ ਇੱਕ ਤੇਜ਼ ਕਰੰਟ ਦੌੜ ਗਿਆ ਅਤੇ ਉਸਦੇ ਮੂੰਹੋਂ ਇੱਕ ਉੱਚੀ ਸਿਸਕੀ ਨਿਕਲੀ, "ਆਆਆਆਹ... ਜੀਜਾ ਜੀ... ਸਸਸਸ...... ਉਫ਼ਫ਼ਫ਼...ਉਮਮਮ"

ਜ਼ੋਰਾਵਰ ਨੇ ਰਮਨੀਤ ਦੀ ਫੁੱਦੀ ਨੂੰ ਬੜੇ ਪਿਆਰ ਨਾਲ ਚੱਟਣਾ ਸ਼ੁਰੂ ਕਰ ਦਿੱਤਾ। ਉਸਦੀ ਜੀਭ ਉਸਦੀਆਂ ਫੁੱਦੀ ਦੀਆਂ ਪੱਤੀਆਂ 'ਤੇ ਘੁੰਮ ਰਹੀ ਸੀ, ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਗਿੱਲਾ ਕਰ ਰਹੀ ਸੀ। ਉਹ ਕਦੇ ਉਸਦੇ ਉੱਪਰਲੇ ਹਿੱਸੇ ਨੂੰ ਚੱਟਦਾ, ਕਦੇ ਹੇਠਲੇ ਹਿੱਸੇ ਨੂੰ, ਅਤੇ ਕਦੇ ਉਸਦੇ ਕਲੀਟੋਰਿਸ ਨੂੰ ਹੌਲੀ-ਹੌਲੀ ਚੂਸਦਾ। ਰਮਨੀਤ ਦਾ ਸਰੀਰ ਕੰਬ ਰਿਹਾ ਸੀ ਅਤੇ ਉਹ ਬੈੱਡ 'ਤੇ ਤੜਫ ਰਹੀ ਸੀ। ਉਸਨੇ ਜ਼ੋਰਾਵਰ ਦੇ ਸਿਰ ਨੂੰ ਆਪਣੇ ਹੱਥਾਂ ਵਿੱਚ ਫੜ੍ਹਿਆ ਅਤੇ ਉਸਨੂੰ ਆਪਣੀ ਫੁੱਦੀ 'ਤੇ ਹੋਰ ਜ਼ੋਰ ਨਾਲ ਦਬਾਉਣ ਲੱਗੀ।

ਜ਼ੋਰਾਵਰ ਨੇ ਆਪਣੀ ਜੀਭ ਦੀ ਰਫ਼ਤਾਰ ਵਧਾ ਦਿੱਤੀ। ਉਹ ਹੁਣ ਤੇਜ਼ੀ ਨਾਲ ਰਮਨੀਤ ਦੀ ਫੁੱਦੀ ਨੂੰ ਚੱਟ ਰਿਹਾ ਸੀ, ਉਸਦੇ ਕਲੀਟੋਰਿਸ ਨੂੰ ਚੂਸ ਰਿਹਾ ਸੀ। ਰਮਨੀਤ ਦੇ ਮੂੰਹੋਂ ਲਗਾਤਾਰ ਉੱਚੀਆਂ-ਉੱਚੀਆਂ ਚੀਕਾਂ ਅਤੇ ਸਿਸਕੀਆਂ ਨਿਕਲ ਰਹੀਆਂ ਸਨ, "ਆਆਆਆਆਆਹ... ਹਾ... ਆਆਊਊਉਮਮਮ….... ਆਹ…ਜੀਜਾ ਜੀ... ਮੈਂ... ਮੈਂ... ਝੜ੍ਹਨ ਵਾਲੀ ਆਂ... ਆਆਆਆਆਹ..."

ਜ਼ੋਰਾਵਰ ਸਮਝ ਗਿਆ ਕਿ ਰਮਨੀਤ ਝੜ੍ਹਨ ਵਾਲੀ ਹੈ। ਉਸਨੇ ਆਪਣੀ ਜੀਭ ਦੀ ਰਫ਼ਤਾਰ ਹੋਰ ਤੇਜ਼ ਕਰ ਦਿੱਤੀ ਅਤੇ ਰਮਨੀਤ ਦੀ ਫੁੱਦੀ ਨੂੰ ਬਹੁਤ ਤੇਜ਼ੀ ਨਾਲ ਚੱਟਣਾ ਸ਼ੁਰੂ ਕਰ ਦਿੱਤਾ। ਕੁਝ ਹੀ ਪਲਾਂ ਵਿੱਚ, ਰਮਨੀਤ ਦਾ ਸਰੀਰ ਤਣਾਅ ਵਿੱਚ ਆ ਗਿਆ ਅਤੇ ਉਹ ਜ਼ੋਰ ਨਾਲ ਕੰਬਣ ਲੱਗੀ। ਉਸਦੇ ਮੂੰਹੋਂ ਇੱਕ ਲੰਮੀ ਅਤੇ ਉੱਚੀ ਚੀਕ ਨਿਕਲੀ, "ਆਆਆ….. ਜੀਜਾ ਜੀ.. ਮੈਂ… ਮੈਂ…ਮੈਂ…. ਗਈਈਈਈ…. ਆਆਆਆਆਆਆਆਆਆਹ…. ਆਆਆਹ… ਆਆਆਹ…. ਆਆਆਹ… ਉਫਫਫ…!" ਅਤੇ ਉਹ ਝੜ੍ਹ ਗਈ। ਉਸਦੀ ਫੁੱਦੀ ਵਿੱਚੋਂ ਗਰਮ ਰਸ ਦੀ ਇੱਕ ਧਾਰ ਨਿਕਲੀ ਜੋ ਜ਼ੋਰਾਵਰ ਦੇ ਮੂੰਹ ਵਿੱਚ ਭਰ ਗਈ। ਜ਼ੋਰਾਵਰ ਦਾ ਮੂੰਹ ਉਸਦੀ ਫੁੱਦੀ ਦੇ ਰਸ ਨਾਲ ਪੂਰਾ ਭਰ ਗਿਆ।

ਜ਼ੋਰਾਵਰ ਰਮਨੀਤ ਦੀਆਂ ਲੱਤਾਂ ਦੇ ਵਿਚਾਲਿਓਂ ਉੱਠਿਆ ਅਤੇ ਉਸਦੇ ਬੁੱਲ੍ਹਾਂ ਕੋਲ ਆਕੇ ਆਪਣੇ ਬੁੱਲ੍ਹ ਉਸਦੇ ਬੁੱਲ੍ਹਾਂ ਤੇ ਟਿਕਾ ਦਿੱਤੇ।

ਜਿੰਵੇ ਹੀ ਰਮਨੀਤ ਨੇ ਬੁੱਲਾਂ ਨੂੰ ਚੁੰਮਣ ਵਾਸਤੇ ਆਪਣੇ ਬੁੱਲ੍ਹ ਖੋਲ੍ਹੇ, ਜ਼ੋਰਾਵਰ ਨੇ ਝੱਟ ਆਪਣੇ ਮੂੰਹ ਵਿੱਚ ਭਰਿਆ ਰਮਨੀਤ ਦੀ ਫੁੱਦੀ ਦਾ ਅੱਧਾ ਰਸ ਉਸਦੇ ਮੂੰਹ ਵਿੱਚ ਭਰ ਦਿੱਤਾ ਅਤੇ ਬਾਕੀ ਬਚਿਆ ਅੱਧਾ ਰਸ ਉਹ ਆਪ ਪੀ ਗਿਆ। ਰਮਨੀਤ ਕੋਲ ਆਪਣੀ ਫੁੱਦੀ ਦਾ ਰਸ ਪੀਣ ਤੋਂ ਬਿਨ੍ਹਾਂ ਹੋਰ ਕੋਈ ਚਾਰਾ ਨਹੀਂ ਸੀ ਇਸ ਕਰਕੇ ਉਹ ਸਾਰਾ ਰਸ ਪੀ ਗਈ ਅਤੇ ਦੋਬਾਰਾ ਫ਼ੇਰ ਤੋਂ ਉਹ ਦੋਵੇਂ ਇੱਕ ਦੂਜੇ ਦੇ ਬੁੱਲ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਚੁੰਮਣ ਵਿੱਚ ਮਗਨ ਹੋ ਗਏ।

ਬੁੱਲ ਚੁੰਮਣ ਦੇ ਨਾਲ਼ ਰਮਨੀਤ ਦੇ ਸ਼ਾਂਤ ਅਤੇ ਢਿੱਲੇ ਪੈ ਚੁੱਕੇ ਸ਼ਰੀਰ ਵਿੱਚ ਦੋਬਾਰਾ ਹਵਸ ਅਤੇ ਸੈਕਸ ਦੀ ਅੱਗ ਭਰਨ ਲੱਗੀ। ਉਸਦੇ ਹੱਥ ਤੇਜ਼ੀ ਦੇ ਨਾਲ਼ ਜ਼ੋਰਾਵਰ ਦੀ ਪਿੱਠ ਤੇ ਚੱਲਣ ਲੱਗੇ ਅਤੇ ਉਸਦੀਆਂ ਲੱਤਾਂ ਜ਼ੋਰਾਵਰ ਦੀਆਂ ਲੱਤਾਂ ਦੇ ਨਾਲ਼ ਰਗੜ ਖਾਣ ਲੱਗ ਪਈਆਂ। 

ਜ਼ੋਰਾਵਰ ਸਮਝ ਗਿਆ ਕਿ ਉਸਦੀ ਸਾਲੀ ਹੁਣ ਚੁਦਣ ਵਾਸਤੇ ਬਿਲਕੁਲ ਤਿਆਰ ਹੈ। ਉਸਨੇ ਆਪਣੇ ਬੁੱਲ੍ਹ ਰਮਨੀਤ ਦੇ ਬੁੱਲ੍ਹਾਂ ਤੋਂ ਅਲੱਗ ਕੀਤੇ ਅਤੇ ਇੱਕ ਸਿਰਹਾਣਾ ਚੱਕ ਕੇ ਰਮਨੀਤ ਦੀ ਪਿੱਠ ਦੇ ਥੱਲੇ ਰੱਖ ਦਿੱਤਾ। ਰਮਨੀਤ ਨੇ ਵੀ ਆਪਣੀ ਪਿੱਠ ਚੱਕ ਕੇ ਜ਼ੋਰਾਵਰ ਦਾ ਸਾਥ ਨਹੀਂ ਅਤੇ ਸਿਰਹਾਣਾ ਟਿਕਾਉਣ ਤੋਂ ਬਾਅਦ ਜ਼ੋਰਾਵਰ ਨੇ ਰਮਨੀਤ ਦੇ ਪੱਟਾਂ ਨੂੰ ਪੂਰੀ ਤਰ੍ਹਾਂ ਖੋਲ੍ਹਕੇ ਉਤਾਂਹ ਚੱਕਿਆ ਅਤੇ ਉਸਦੀ ਗੁਲਾਬੀ ਫੁੱਦੀ ਦੇ ਮੁਹਾਨੇ ਤੇ ਆਪਣਾ 7 ਇੰਚ ਦਾ ਪੂਰੀ ਤਰ੍ਹਾਂ ਆਕੜਿਆ ਹੋਇਆ ਸਖ਼ਤ ਕਾਲਾ ਲੰਨ ਟਿਕਾਇਆ ਅਤੇ ਆਪਣੇ ਕੂਲਿਆਂ ਨੂੰ ਇੱਕ ਜ਼ੋਰਦਾਰ ਝਟਕਾ ਮਾਰਿਆ ਅਤੇ ਉਸਦਾ ਅੱਧੇ ਤੋਂ ਜ਼ਿਆਦਾ ਲੰਨ ਰਮਨੀਤ ਦੀ ਫੁੱਦੀ ਦੇ ਮੁਹਾਨੇ ਨੂੰ ਚੀਰਦਾ ਹੋਇਆ ਉਸਦੀ ਫੁੱਦੀ ਦੇ ਵਿੱਚ ਜਾ ਵੜਿਆ। 

“ਆਆਆਆਆਆਹਾਆਆਆਆਆ”

ਰਮਨੀਤ ਦੇ ਮੂੰਹ ਚੋਂ ਇੱਕ ਜ਼ੋਰਦਾਰ ਚੀਕ ਨਿੱਕਲੀ ਅਤੇ ਉਸਦੀਆਂ ਲੱਤਾਂ ਜ਼ੋਰਾਵਰ ਦੇ ਲੱਕ ਨਾਲ਼ ਲਿਪਟ ਗਈਆਂ। ਕੋਈ ਅੱਧਾ ਕੂ ਮਿੰਟ ਰੁਕਣ ਤੋਂ ਬਾਅਦ ਜ਼ੋਰਾਵਰ ਨੇ ਇੱਕ ਹੋਰ ਜ਼ੋਰਦਾਰ ਝਟਕਾ ਮਾਰਿਆ ਅਤੇ ਏਸ ਵਾਰ ਉਸਦਾ ਪੂਰਾ 7 ਇੰਚ ਦਾ ਲੰਨ ਰਮਨੀਤ ਦੀ ਫੁੱਦੀ ਦੇ ਅੰਦਰ ਚਲਾ ਗਿਆ। 

“ਆਆਆਆਆਈਈਈਈਈਊਊਊਊਊਮਮਮਮਮਾਆਆਆਆਆ”

ਰਮਨੀਤ ਦੇ ਮੂੰਹ ਚੋਂ ਇੱਕ ਹੋਰ ਜ਼ੋਰਦਾਰ ਚੀਕ ਨਿੱਕਲੀ ਅਤੇ ਉਸਦਾ ਪੂਰਾ ਸ਼ਰੀਰ ਜ਼ੋਰਾਵਰ ਦੇ ਸ਼ਰੀਰ ਨਾਲ਼ ਚੁੰਬੜ ਗਿਆ। 

ਜ਼ੋਰਾਵਰ ਨੇ ਰਮਨੀਤ ਦੀ ਪਿੱਠ ਨੂੰ ਪਿਆਰ ਨਾਲ ਪਲੋਸਦੇ ਹੋਏ ਕਿਹਾ,

“ਬੱਸ ਬੱਸ ਮੇਰਿਆ ਪਟੋਲਿਆ, ਪੂਰਾ ਅੰਦਰ ਚਲਾ ਗਿਆ, ਹੁਣ ਹੋਰ ਪੀੜ੍ਹ ਨਹੀਂ ਹੁੰਦੀ, ਹੁਣ ਤਾਂ ਬੱਸ ਸੁਆਦ ਹੀ ਆਊਗਾ!”

[Sonu Punjabi]

ਅਪਡੇਟ ; - 4
ਏਨਾ ਕਹਿਕੇ ਜ਼ੋਰਾਵਰ ਨੇ ਹੌਲੀ ਹੌਲੀ ਬਹੁਤ ਹੀ ਧੀਮੀ ਗਤੀ ਵਿੱਚ ਆਪਣੇ ਕੂਹਲੇ ਹਿਲਾਉਣੇ ਸ਼ੁਰੂ ਕੀਤੇ ਅਤੇ ਬਹੁਤ ਹੀ ਧੀਮੀ ਗਤੀ ਦੇ ਨਾਲ਼ ਆਪਣੇ ਕੂਹਲਿਆਂ ਨੂੰ ਉੱਪਰ ਥੱਲੇ ਕਰਦੇ ਹੋਏ ਅਤੇ ਆਪਣੇ ਲੰਨ ਨੂੰ ਅੰਦਰ ਬਾਹਰ ਕਰਦੇ ਹੋਏ ਰਮਨੀਤ ਦੀ ਫੁੱਦੀ ਨੂੰ ਚੋਦਣਾ ਸ਼ੁਰੂ ਕਰ ਦਿੱਤਾ।

ਬਿਲਕੁੱਲ ਧੀਮੀ ਰਫ਼ਤਾਰ ਦੇ ਨਾਲ਼ ਰਮਨੀਤ ਦੀ ਫੁੱਦੀ ਵਿੱਚ ਘੱਸੇ ਮਾਰਦੇ ਹੋਏ ਅਤੇ ਰਮਨੀਤ ਦੇ ਜਿਸਮ ਨੂੰ ਪਿਆਰ ਨਾਲ ਪਲੋਸਦੇ ਹੋਏ ਜ਼ੋਰਾਵਰ ਨੇ ਰਮਨੀਤ ਨੂੰ ਪੁੱਛਿਆ, 

“ਹੁਣ ਪੀੜ੍ਹ ਤਾਂ ਨਹੀਂ ਹੁੰਦੀ ਪਟੋਲਿਆ!”

ਰਮਨੀਤ ਜੋ ਕਿ ਆਪਣੇ ਭਣੋਈਏ ਦੇ ਲੱਕ ਨਾਲ਼ ਲੱਤਾਂ ਲਪੇਟੀ ਪਈ ਅੱਖਾਂ ਬੰਦ ਕਰਕੇ ਆਪਣੀ ਫੁੱਦੀ ਵਿੱਚ ਵੱਜ ਰਹੇ ਆਪਣੇ ਭਣੋਈਏ ਦੇ ਲੰਨ ਦੇ ਹਲਕੇ ਅਤੇ ਗਹਿਰੇ ਘੱਸਿਆਂ ਦਾ ਅਨੰਦਮਈ ਸਿਸਕੀਆਂ ਭਰਦੀ ਹੋਈ ਸੁਆਦ ਲੈ ਰਹੀ ਸੀ ਨੇ ਆਨੰਦਮਈ ਸਿਸਕੀਆਂ ਭਰਦੇ ਹੋਏ ਕਿਹਾ,

“ਸਸਸਸਸਸੀਸੀਸੀ......ਆਹ.....ਉਮਮਮ...... ਨਹੀਂ ਜੀਜਾ ਜੀ, ਹੁਣ ਤਾਂ ਨਹੀਂ ਹੁੰਦੀ..... ਉਮਮਮ.....”

ਜ਼ੋਰਾਵਰ ਨੇ ਉਸਦੇ ਮੁੰਮੇ ਪਲੋਸਦੇ ਹੋਏ ਕਿਹਾ, 

“ਸੁਆਦ ਤਾਂ ਆ ਰਿਹਾ ਨਾ!”

ਰਮਨੀਤ ਨੇ ਉਸਦੀ ਪਿੱਠ ਨੂੰ ਪਿਆਰ ਨਾਲ ਸਹਲਾਉਂਦੇ ਹੋਏ ਕਿਹਾ,

“ਸਸਸਸੀਸੀਸੀਸੀ.…... ਆਹ.... ਹਾਂਜੀ ਜੀਜਾ ਜੀ.... ਬਹੁਤ ਸੁਆਦ ਆ ਰਿਹਾ..... ਉਮਮਮ....”

ਜ਼ੋਰਾਵਰ ਨੇ ਰਮਨੀਤ ਦੇ ਬੁੱਲ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਚੁੰਮਦੇ ਹੋਏ ਕਿਹਾ,

“ਵੈਸੇ ਇੱਕ ਗੱਲ ਸਮਝ ਨਹੀਂ ਆਈ, ਸਾਲ ਤੋਂ ਉੱਤੇ ਹੋ ਗਿਆ ਆਪਾਂ ਨੂੰ ਇੰਜ ਚੋਰੀ ਛਿਪੇ ਮਿਲਦਿਆਂ ਨੂੰ ਤੇ ਸੈਕਸ ਕਰਦਿਆਂ ਨੂੰ ਪਰ ਹਜੇ ਵੀ ਜਦ ਵੀ ਮੈਂ ਤੇਰੀ ਫੁੱਦੀ ਚ ਲੰਨ ਪਾਉਂਦਾ ਹਾਂ, ਤੇਰੀ ਚੀਕ ਨਿੱਕਲ ਜਾਂਦੀ ਆ, ਸੌਂਹ ਰੱਬ ਦੀ, ਐਨਾ ਚੁਦਣ ਤੋਂ ਬਾਅਦ ਵੀ ਅਜੇ ਵੀ ਤੇਰੀ ਫੁੱਦੀ ਜਵਾਂ ਕੁਆਰੀਆਂ ਕੁੜੀਆਂ ਵਾਂਗੂੰ ਬਿਲਕੁੱਲ ਕਸਵੀਂ ਕਸਵੀਂ ਪਈ ਆ, ਤੇ ਇੱਕ ਤੇਰੀ ਭੈਣ ਦੀ ਫੁੱਦੀ ਆ, ਜਵਾਂ ਢਿੱਲੀ ਹੋਈ ਪਈ ਆ::”

ਰਮਨੀਤ ਨੇ ਸਿਸਕੀਆਂ ਭਰਦੀ ਨੇ ਕਿਹਾ,

“ਤੇ ਆਹੋ ਚੀਕ ਨਿੱਕਲਣੀ ਹੀ ਆ, ਆਆਹ.... ਤੁਸੀਂ ਕਿਹੜਾ ਲੰਨ ਵਿੱਚ ਪਾਉਂਦੇ ਓ, ਉਫਫਫ.... ਤੁਸੀਂ ਤਾਂ ਆਏਂ ਧੱਕਦੇ ਓ ਜਿੰਵੇ ਲੰਨ ਫੁੱਦੀ ਚ ਨਹੀਂ ਪਾਉਣਾ ਹੁੰਦਾ, ਬਲਕਿ ਕਿੱਲਾ ਗੱਡਣਾ ਹੁੰਦਾ ਆ, ਹਾਏ... ਤੇ ਰਹੀ ਗੱਲ ਫੁੱਦੀ ਕਸਵੀਂ ਹੋਣ ਦੀ, ਓਹਹਹ.... ਮੈਂ ਕਿਹੜਾ ਜਵਾਕ ਜੰਮੇ ਆ ਜਿਹੜੀ ਇਹ ਢਿੱਲੀ ਹੋਜੇ, ਉਫਫਫ... ਭੈਣ ਨੇ ਵਿਚਾਰੀ ਨੇ ਦੋ ਤਾਂ ਜਵਾਕ ਜੰਮਤੇ ਹੁਣ ਓਹਦੀ ਵਿਚਾਰੀ ਦੀ ਕਸਵੀਂ ਕਿੱਥੋਂ ਰਹੇ ਉਮਮਮ… ਨਾਲੇ ਜੇ ਮੇਰੀ ਫੁੱਦੀ ਕਸਵੀਂ ਨਾ ਹੁੰਦੀ, ਸਸਸੀ….ਆਹ…. ਤਾਂ ਤੁਸੀਂ ਮੈਨੂੰ ਛੱਡਕੇ ਕੋਈ ਹੋਰ ਫਸਾ ਲੈਣੀ ਸੀ ਆਹ…. ਉਮਮਮ….”
ਰਮਨੀਤ ਦੀ ਗੱਲ ਸੂੰਕੇ ਜ਼ੋਰਾਵਰ ਨੇ ਉਸਦੀਆਂ ਅੱਖਾਂ ਵਿੱਚ ਵੇਖਦੇ ਹੋਏ ਕਿਹਾ,

“ਲੈ ਹੈ ਕਮਲੀ! ਤੈਨੂੰ ਮੈਂ ਭਲਾਂ ਕਿੰਵੇਂ ਛੱਡ ਸਕਦਾ ਹਾਂ, ਤੂੰ ਤਾਂ ਮੇਰੀ ਅੱਧੀ ਘਰਵਾਲੀ ਹੈਂ, ਨਾਲੇ ਜਿਹੜੇ ਬੰਦੇ ਦੇ ਘਰੇ ਹੀ ਦਾਰੂ ਦੀ ਭੱਠੀ ਲੱਗੀ ਹੋਵੇ ਓਹ ਭਲਾਂ ਠੇਕੇ ਤੇ ਕਿਉਂ ਜਾਊਗਾ!”

ਜ਼ੋਰੇ ਦੀ ਗੱਲ ਸੁਣਕੇ ਰਮਨੀਤ ਨੇ ਮੁਸਕੁਰਾਉਂਦੇ ਹੋਏ ਕਿਹਾ,

“ਅੱਛਾ ਜੀ, ਇਹਦਾ ਮਤਲਬ ਮੈਂ ਦਾਰੂ ਦੀ ਭੱਠੀ ਹਾਂ!”

ਜ਼ੋਰਾਵਰ ਨੇ ਘੱਸਿਆਂ ਦੀ ਰਫ਼ਤਾਰ ਵਧਾਉਂਦੇ ਹੋਏ ਕਿਹਾ,

“ਨਾ ਮੇਰਿਆ ਪਟੋਲਿਆ, ਤੂੰ ਭੱਠੀ ਨਹੀਂ ਤੂੰ ਤਾਂ ਪੂਰਾ ਠੇਕਾ ਹੈਂ, ਤੇ ਅੱਜ ਮੈਂ ਇਸ ਠੇਕੇ ਦੀ ਸਾਰੀ ਸ਼ਰਾਬ ਪੀ ਜਾਣੀ ਆ”

ਏਨਾ ਕਹਿਕੇ ਜ਼ੋਰਾਵਰ ਨੇ ਆਪਣੇ ਘੱਸਿਆਂ ਦੀ ਰਫ਼ਤਾਰ ਵਧਾ ਦਿੱਤੀ ਅਤੇ ਫੁੱਲ ਰਫ਼ਤਾਰ ਵਿੱਚ ਰਮਨੀਤ ਦੀ ਫੁੱਦੀ ਦੀ ਜ਼ੋਰਦਾਰ ਅਤੇ ਤਾਬੜਤੋੜ ਠੁਕਾਈ ਕਰਨ ਲੱਗਿਆ।

ਘੱਸਿਆਂ ਦੀ ਰਫ਼ਤਾਰ ਵਧਣ ਅਤੇ ਤਾਬੜਤੋੜ ਠੁਕਾਈ ਸ਼ੁਰੂ ਹੋਣ ਦੇ ਨਾਲ ਰਮਨੀਤ ਦੀਆਂ ਹਲਕੀਆਂ ਅਤੇ ਮੱਧਮ ਅਨੰਦਮਈ ਸਿਸਕੀਆਂ ਹੁਣ ਉੱਚੀਆਂ ਅਤੇ ਤੇਜ਼ ਚੀਕਾਂ ਵਿੱਚ ਬਦਲ ਗਈਆਂ। ਪੂਰੇ ਕਮਰੇ ਵਿੱਚ ਜ਼ੋਰਾਵਰ ਦੇ ਲੰਨ ਦੇ ਘੱਸਿਆਂ ਥੱਪ ਥੱਪ ਅਤੇ ਰਮਨੀਤ ਦੀਆਂ ਚੀਕਾਂ ਦੀ ਅਵਾਜ਼ ਗੂੰਜ ਰਹੀ ਸੀ। ਹਰ ਘੱਸੇ ਦੇ ਨਾਲ ਰਮਨੀਤ ਦੂਹਰੀ ਹੋ ਜਾਂਦੀ ਸੀ ਅਤੇ ਉਸਦੇ ਮੂੰਹ ਚੋਂ ਲਗਾਤਾਰ, “ਆਆਹ….ਜੀਜਾ ਜੀ…ਆਆਆਹ…ਊਊਊਹ….ਆਆਆਈਈਈ…ਮੰਮਮੀੀੀੀੀ…ਈਈਈਹੀ….ਉਊਊਊਊਮਮਮਮ….ਊਊਊਉਉਉਉਫਫਫਫਫ….ਹਾਾਾਾਾਏਏਏਏ….ਹਾਾਾਾਾਾਹਾਾਾਾਹ...ਓਹਹੋਹੋਹੋਹੋ….ਉਮਮਮਮਮਮ…..” ਦੀਆਂ ਅਵਾਜ਼ਾਂ ਨਿੱਕਲ ਰਹੀਆਂ ਸਨ। 

ਜ਼ੋਰਾਵਰ ਤਕਰੀਬਨ 10 ਤੋਂ 15 ਮਿੰਟ ਤੱਕ ਰਮਨੀਤ ਨੂੰ ਏਦਾਂ ਹੀ ਚੋਦਦਾ ਰਿਹਾ। ਰਮਨੀਤ ਹੁਣ ਤੱਕ ਦੋ ਵਾਰੀ ਝੜ ਚੁੱਕੀ ਸੀ ਪਰ ਜ਼ੋਰਾਵਰ ਦਾ ਲੰਨ ਹਜੇ ਵੀ ਸੱਬਲ ਵਾਂਗੂੰ ਉਸਦੀ ਫੁੱਦੀ ਵਿੱਚ ਵੱਜ ਰਿਹਾ ਸੀ। ਕੋਈ 10 ਤੋਂ 15 ਮਿੰਟ ਤੱਕ ਰਮਨੀਤ ਨੂੰ ਏਦਾਂ ਹੀ ਚੋਦਣ ਤੋਂ ਬਾਅਦ ਜ਼ੋਰਾਵਰ ਨੇ ਆਪਣਾ ਲੰਨ ਉਸਦੀ ਫੁੱਦੀ ਚੋਂ ਬਾਹਰ ਕੱਢਿਆ ਅਤੇ ਆਪ ਬੈਡ ਤੇ ਲੇਟ ਕੇ ਰਮਨੀਤ ਨੂੰ ਆਪਣੇ ਉੱਪਰ ਆਉਣ ਲਈ ਕਿਹਾ। ਰਮਨੀਤ ਨੇ ਵੀ ਕੋਈ ਵਿਰੋਧ ਨਾ ਕੀਤਾ ਅਤੇ ਆਕੇ ਉਸਦੇ ਲੰਨ ਦੇ ਉੱਪਰ ਬੈਠ ਗਈ। ਜ਼ੋਰਾਵਰ ਨੇ ਆਪਣਾ ਲੰਨ ਫੜ੍ਹਕੇ ਉਸਦੀ ਫੁੱਦੀ ਦੇ ਮੁਹਾਨੇ ਤੇ ਟਿਕਾਇਆ ਅਤੇ ਰਮਨੀਤ ਦੇ ਪੱਟਾਂ ਨੂੰ ਫੜ੍ਹਕੇ ਆਪਣੇ ਲੰਨ ਤੇ ਦਬਾਇਆ। ਲੰਨ ਗਲਪ ਕਰਕੇ ਰਮਨੀਤ ਦੀ ਫੁੱਦੀ ਚ ਜਾ ਵੜਿਆ ਅਤੇ ਰਮਨੀਤ ਦੇ ਮੂੰਹ ਚੋਂ ਇੱਕ ਹਲਕੀ ਜਿਹੀ ਚੀਕ ਨਿੱਕਲੀ। ਹੁਣ ਰਮਨੀਤ ਨੇ ਆਪਣੇ ਹੱਥ ਜ਼ੋਰਾਵਰ ਦੀ ਛਾਤੀ ਟੇ ਟਿਕਾਏ ਅਤੇ ਆਪਣੀ ਫੁੰਡ ਨੂੰ ਉੱਪਰ ਥੱਲੇ ਕਰਦੇ ਹੋਏ ਜ਼ੋਰਾਵਰ ਦੇ ਲੰਨ ਤੇ ਟੱਪਣ ਲੱਗੀ। ਸਿਸਕੀਆਂ ਅਤੇ ਚੀਕਾਂ ਦਾ ਸਿਲਸਿਲਾ ਜੋ ਕੁਝ ਦੇਰ ਲਈ ਰੁਕ ਗਿਆ ਸੀ ਉਹ ਦੁਬਾਰਾ ਸ਼ੁਰੂ ਹੋ ਗਿਆ। 

ਰਮਨੀਤ ਕੋਈ 5 ਕੂ ਮਿੰਟ ਤੱਕ ਹੀ ਟਿਕ ਪਾਈ ਅਤੇ ਉਹ ਤੀਜੀ ਵਾਰ ਫ਼ਿਰ ਝੜ ਗਈ। ਹੁਣ ਜ਼ੋਰਾਵਰ ਨੇ ਉਸਨੂੰ ਆਪਣੇ ਉੱਪਰੋਂ ਉਤਾਰਿਆ ਅਤੇ ਉਸਨੂੰ ਅਪਣੀਆਂ ਬਾਹਾਂ ਅਤੇ ਗੋਡਿਆਂ ਦੇ ਭਾਰ ਬੈਡ ਦੇ ਕਿਨਾਰੇ ਤੇ ਝੁਕ ਕੇ ਬੈਠਣ ਨੂੰ ਕਿਹਾ। ਰਮਨੀਤ ਨੇ ਓਂਵੇਂ ਹੀ ਕੀਤਾ ਅਤੇ ਓਹ ਬੈਡ ਦੇ ਕਿਨਾਰੇ ਤੇ ਘੋੜੀ ਬਣਕੇ ਬੈਠ ਗਈ। ਜ਼ੋਰਾਵਰ ਬੈਡ ਤੋਂ ਥੱਲੇ ਉੱਤਰਿਆ ਅਤੇ ਰਮਨੀਤ ਦੇ ਪਿੱਛੇ ਆਕੇ ਖੜ੍ਹ ਗਿਆ। ਉਸਨੇ ਫ਼ੇਰ ਆਪਣਾ ਲੰਨ ਰਮਨੀਤ ਦੀ ਫੁੱਦੀ ਦੇ ਮੁਹਾਨੇ ਤੇ ਟਿਕਾਇਆ ਅਤੇ ਇੱਕੋ ਝਟਕੇ ਨਾਲ ਸਾਰਾ ਅੰਦਰ ਵਾੜ ਦਿੱਤਾ। ਰਮਨੀਤ ਦੇ ਮੂੰਹ ਚੋਂ ਇੱਕ ਜ਼ੋਰਦਾਰ ਚੀਕ ਨਿੱਕਲੀ ਅਤੇ ਉਸਨੇ ਆਪਣੀ ਧੌਣ ਜ਼ੋਰਾਵਰ ਵੱਲ ਘੁਮਾਕੇ ਉਸ ਵੱਲ ਵੇਖਦੇ ਹੋਏ ਕਿਹਾ, 

“ਆਆਆਆਹ…..ਜੀਜਾ ਜੀ!!!! ਹੌਲੀ ਨਹੀਂ ਧੱਕ ਸਕਦੇ! ਮੈਂ ਕਿਹੜਾ ਕਿਤੇ ਭੱਜੀ ਜਾਨੀ ਆਂ”

ਇਸਤੇ ਜ਼ੋਰਾਵਰ ਨੇ ਉਸਦੀ ਪਿੱਠ ਨੂੰ ਪਿਆਰ ਨਾਲ ਸਹਲਾਓਂਦੇ ਹੋਏ ਕਿਹਾ, 

“ਹੌਲੀ ਵਾੜਨ ਦਾ ਸੁਆਦ ਨਹੀਂ ਆਉਂਦਾ, ਤੇਰੀ ਚੀਕ ਕਢਾਉਣ ਦਾ ਇੱਕ ਵੱਖਰਾ ਹੀ ਸੁਆਦ ਆ। ਚੱਲ ਹੁਣ ਜੇ ਤੇਰੀਆਂ ਸ਼ਿਕਾਇਤਾਂ ਖ਼ਤਮ ਹੋ ਗਈਆਂ ਹੋਣ ਤਾਂ ਫ਼ਿਰ ਸ਼ੁਰੂ ਕਰਾਂ!”

ਰਮਨੀਤ ਨੇ ਆਪਣਾ ਮੂੰਹ ਦੂਜੇ ਪਾਸੇ ਕਰਦੇ ਹੋਏ ਕਿਹਾ,

“ਜੇ ਮੈਂ ਮਨ੍ਹਾ ਕੀਤਾ ਫ਼ੇਰ ਕਿਹੜਾ ਹਟਜੋਂਗੇ”

ਰਮਨੀਤ ਦੀ ਗੱਲ ਸੁਣਕੇ ਜ਼ੋਰਾਵਰ ਦੇ ਚਿਹਰੇ ਤੇ ਜੇਤੂ ਮੁਸਕਾਨ ਫ਼ੈਲ ਗਈ ਅਤੇ ਉਸਨੇ ਰਮਨੀਤ ਦੇ ਲੱਕ ਨੂੰ ਫੜ੍ਹਕੇ ਪੂਰੀ ਰਫ਼ਤਾਰ ਆਪਣੇ ਕੂਲੇ ਅੱਗੇ ਪਿੱਛੇ ਹਿਲਾਉਂਦੇ ਹੋਏ ਰਮਨੀਤ ਨੂੰ ਚੋਦਣਾ ਸ਼ੁਰੂ ਕਰ ਦਿੱਤਾ। ਰਮਨੀਤ ਦੀਆਂ ਸਿਸਕੀਆਂ ਅਤੇ ਚੀਕਾਂ ਫ਼ੇਰ ਸ਼ੁਰੂ ਹੋ ਗਈਆਂ। ਜ਼ੋਰਾਵਰ ਅੱਗੇ ਨੂੰ ਝੁਕਿਆ ਅਤੇ ਜਾਕੇ ਰਮਨੀਤ ਦੇ ਮੁੰਮਿਆਂ ਨੂੰ ਆਪਣੇ ਹੱਥਾਂ ਵਿੱਚ ਫੜ੍ਹਕੇ ਜ਼ੋਰ ਜ਼ੋਰ ਦੀ ਪੱਟਣ ਲੱਗਿਆ। ਜ਼ੋਰਾਵਰ ਕੋਈ 10 ਮਿੰਟ ਤੱਕ ਲਗਾਤਾਰ ਬਿਨਾ ਰੁਕੇ ਰਮਨੀਤ ਦੀ ਫੁੱਦੀ ਦੀ ਤਾਬੜਤੋੜ ਠੁਕਾਈ ਕਰਦਾ ਰਿਹਾ ਹੁਣ ਉਸਦੇ ਲੰਨ ਦੀਆਂ ਨਸਾਂ ਆਕੜਨ ਲੱਗੀਆਂ। ਉਹ ਸਮਝ ਗਿਆ ਕਿ ਉਹ ਝੜਨ ਵਾਲਾ ਹੈ। ਉਸਨੇ ਰਮਨੀਤ ਦੇ ਕੰਨ ਕੋਲ ਆਕੇ ਕਿਹਾ,

“ਮੈਂ ਝੜਨ ਵਾਲਾ ਹਾਂ, ਦੱਸ ਮਾਲ ਕਿੱਥੇ ਕੱਢਾਂ, ਫੁੱਦੀ ਚ ਕਿ ਮੂੰਹ ਚ?”

ਰਮਨੀਤ ਨੇ ਸਿਸਕੀਆਂ ਭਰਦੀ ਹੋਈ ਨੇ ਕਿਹਾ, 

“ਸਸਸਸਸੀਸੀਸੀਸੀ…. ਜਿੱਥੇ ਮਰਜ਼ੀ ਕੱਢ ਦਿਓ ਜੀਜਾ ਜੀ, ਮੈਂਨੂੰ ਕੋਈ ਇਤਰਾਜ਼ ਨਹੀਂ…”

ਜ਼ੋਰਾਵਰ ਨੇ ਫ਼ੇਰ ਪੁੱਛਿਆ,

“ਜੇ ਮੈਂ ਫੁੱਦੀ ਚ ਝੜ ਗਿਆ ਤਾਂ ਗੋਲੀ ਹੈਗੀ ਆ ਨਾ?”

ਰਮਨੀਤ ਨੇ ਸਿਸਕੀਆਂ ਭਰਦੀ ਨੇ ਕਿਹਾ,

“ਸਸਸਸਸੀਈਈਈ….ਆਹ…. ਹਾਂਜੀ ਹੈਗੀ ਆ, ਬੈਗ ਚ ਪਈ ਆ….ਆਹ….”

ਇਹ ਸੁਣਕੇ ਜ਼ੋਰਾਵਰ ਦੇ ਚਿਹਰੇ ਤੇ ਰੌਣਕ ਆ ਗਈ ਅਤੇ ਉਸਨੇ ਆਪਣੇ ਘੱਸਿਆਂ ਦੀ ਰਫ਼ਤਾਰ ਹੋਰ ਵਧਾ ਦਿੱਤੀ ਅਤੇ ਇੱਕ ਜ਼ੋਰਦਾਰ ਧੱਕੇ ਦੇ ਨਾਲ ਆਪਣਾ ਪੂਰਾ ਲੰਨ ਰਮਨੀਤ ਦੀ ਫੁੱਦੀ ਵਿੱਚ ਧੱਕਦੇ ਹੋਏ ਅਤੇ ਉੱਚੀ ਦੇਣੇ ਕਰਾਹੁੰਦੇ ਹੋਏ ਬੋਲਿਆ,

“ਲੈ ਫ਼ਿਰ ਚੱਕ ਪਟੋਲਿਆ…. ਸਾਂਭ ਆਪਣੀ ਫੁੱਦੀ ਵਿੱਚ ਆਪਣੇ ਭਣੋਈਏ ਦਾ ਗਰਮਾ ਗਰਮ ਮਾਲ… ਆਆਆਆਆਆਹ…..ਆਆਆਹ…..ਆਆਆਹ….ਆਆਆਹ….ਆਆਹ….ਆਹ…ਉਫਫਫਫਫਫ….”

ਅਤੇ ਇਸ ਉੱਚੀ ਕਰਾਹ ਦੇ ਨਾਲ ਉਸਨੇ ਆਪਣੇ ਪਤਾਲੂਆਂ ਦਾ ਸਾਰਾ ਮਾਲ ਰਮਨੀਤ ਦੀ ਫੁੱਦੀ ਦੇ ਅੰਦਰ ਕੱਢ ਦਿੱਤਾ। ਆਪਣੀ ਫੁੱਦੀ ਵਿੱਚ ਜ਼ੋਰਾਵਰ ਦੇ ਗਰਮਾ ਗਰਮ ਮਾਲ ਨੂੰ ਡਿਗਦੇ ਮਹਿਸੂਸ ਹੁੰਦਿਆਂ ਹੀ ਰਮਨੀਤ ਇੱਕ ਹੋਰ ਵਾਰ ਝੜ ਗਈ ਅਤੇ ਦੋਵੇਂ ਜਣੇ ਨਿਢਾਲ ਹੋਕੇ ਬੈਡ ਤੇ ਡਿੱਗ ਪਏ। 

ਆਪਣੇ ਸਾਹਾਂ ਨੂੰ ਕਾਬੂ ਕਰਦੇ ਹੋਏ ਜ਼ੋਰਾਵਰ ਨੇ ਰਮਨੀਤ ਜੋ ਕਿ ਉਸਦੇ ਬਗਲ ਵਿੱਚ ਹੀ ਮੂਧੇ ਮੂੰਹ ਪਈ ਸੀ ਵੱਲ ਵੇਖਦੇ ਹੋਏ ਕਿਹਾ,

“ਆਆਆਹ…ਆਆਆਹ…. ਸੁਆਦ ਆ ਗਿਆ ਪਟੋਲਿਆ…ਉਫਫਫ… ਤੂੰ ਦੱਸ ਤੈਨੂੰ ਕਿੰਵੇਂ ਲੱਗਿਆ?”

ਜ਼ੋਰਾਵਰ ਦੀ ਗੱਲ ਸੁਣਕੇ ਰਮਨੀਤ ਨੇ ਮੁਸਕੁਰਾਉਂਦੇ ਹੋਏ ਜ਼ੋਰਾਵਰ ਦੀ ਗੱਲ੍ਹ ਸਹਿਲਾਉਂਦੇ ਹੋਏ ਕਿਹਾ,

“ਥੋਨੂੰ ਖੁਸ਼ ਦੇਖਕੇ ਮੈਂ ਵੀ ਤ੍ਰਿਪਤ ਹੋ ਗਈ”

ਜ਼ੋਰਾਵਰ ਨੇ ਰਮਨੀਤ ਦੀ ਪਿੱਠ ਨੂੰ ਪਿਆਰ ਨਾਲ ਪਲੋਸਦੇ ਹੋਏ ਕਿਹਾ,

“ਚੱਲ ਹੁਣ ਕੁਛ ਚਿਰ ਅਰਾਮ ਕਰ ਲਾ, ਫ਼ਿਰ ਉੱਠਕੇ ਗੋਲੀ ਖਾ ਲਵੀਂ”

ਰਮਨੀਤ ਨੇ ਉਠਦੇ ਹੋਈ ਨੇ ਕਿਹਾ,

“ਨਹੀਂ ਮੈਂ ਹੁਣੇ ਲੈ ਲੈਨੀ ਹਾਂ, ਬਾਅਦ ਚ ਕਿਧਰੇ ਭੁੱਲ ਨਾ ਜਾਵਾਂ”

ਉਸਨੇ ਆਪਣੇ ਬੈਗ ਦੀ ਉੱਪਰਲੀ ਜ਼ਿਪ ਚੋਂ ਇੱਕ ਗਰਭ ਨਿਰੋਧਕ ਗੋਲੀਆਂ ਦਾ ਪੱਤਾ ਕੱਢਿਆ ਅਤੇ ਉਸ ਵਿਚੋਂ ਇੱਕ ਗੋਲੀ ਕੱਢਕੇ ਪਾਣੀ ਨਾਲ ਲੈ ਲਈ। ਉਸਤੋਂ ਬਾਅਦ ਉਸਨੇ ਆਪਣੇ ਮੋਬਾਇਲ ਤੇ ਟਾਈਮ ਵੇਖਿਆ ਤਾਂ ਸ਼ਾਮ ਦੇ 3:30 ਵੱਜੇ ਪਏ ਸਨ। ਉਸਨੇ ਹੈਰਾਨੀ ਨਾਲ ਜ਼ੋਰਾਵਰ ਵੱਲ ਵੇਖਿਆ ਅਤੇ ਕਹਿਣ ਲੱਗੀ,

“ਹਾਏ ਜੀਜਾ ਜੀ, 3:30 ਹੋ ਗਏ! ਚਲੋ ਛੇਤੀ ਉੱਠੋ ਤੇ ਕੱਪੜੇ ਪਾਓ, ਕਿਧਰੇ ਮੇਰੀ 4 ਵਾਲੀ ਬੱਸ ਨਾ ਨਿੱਕਲ ਜੇ!”

ਜ਼ੋਰਾਵਰ ਛੇਤੀ ਦੇਣੇ ਉੱਠਿਆ ਅਤੇ ਅਤੇ ਦੋਵੇਂ ਜਣੇ ਆਪੋ ਆਪਣੇ ਕੱਪੜੇ ਪਾਉਣ ਲੱਗੇ। ਕੱਪੜੇ ਪਾਕੇ ਅਤੇ ਆਪਣੇ ਚਿਹਨ ਚੱਕਰ ਨੂੰ ਸੁਧਾਰ ਕੇ ਦੋਵੇਂ ਜਣੇ ਕਮਰੇ ਚੋਂ ਬਾਹਰ ਨਿੱਕਲੇ ਅਤੇ ਕਮਰੇ ਨੂੰ ਲਾਕ ਲਾਕੇ ਦੋਵੇਂ ਜਣੇ ਥੱਲੇ ਰੀਸੈਪਸ਼ਨ ਤੇ ਬੈਠੇ ਗਗਨ ਦਿਓੜਾ ਕੋਲ਼ ਆ ਗਏ। ਜ਼ੋਰਾਵਰ ਨੇ ਗਗਨ ਦਿਓੜਾ ਨੂੰ ਚਾਬੀ ਫੜਾਈ ਅਤੇ ਦੋਵੇਂ ਜਣੇ ਹੋਟਲ ਤੋਂ ਬਾਹਰ ਆ ਗਏ। ਰਮਨੀਤ ਜ਼ੋਰਾਵਰ ਦੇ ਮੋਟਰਸਾਇਕਲ ਤੇ ਉਸਦੇ ਮਗਰ ਬੈਠੀ ਅਤੇ ਉਸਨੇ ਮੋਟਰਸਾਇਕਲ ਬੱਸ ਅੱਡੇ ਵੱਲ ਮੋੜ ਲਿਆ। 

[Sonu Punjabi]

Ok ok bro.. carry on good work

ਧੰਨਵਾਦ ਬਾਈ

[Anmol Sidhu]

Sohna likh reha bro, kamm chakk k rakh ewe hi

[Sonu Punjabi]

Sohna likh reha bro, kamm chakk k rakh ewe hi

ਧੰਨਵਾਦ ਬਾਈ ਜੀ

[Sonu Punjabi]

ਅਪਡੇਟ ;- 5
ਰਸਤੇ ਵਿੱਚ ਦੋਵਾਂ ਵਿਚਕਾਰ ਕੋਈ ਗੱਲਬਾਤ ਨਹੀਂ ਹੋਈ, ਜ਼ੋਰਾਵਰ ਚੁੱਪ ਕਰਕੇ ਮੋਟਰਸਾਇਕਲ ਚਲਾਉਂਦਾ ਰਿਹਾ ਅਤੇ ਰਮਨੀਤ ਜੋ ਕਿ ਇੱਕ ਲੰਮੀ ਅਨੰਦਮਈ, ਜ਼ੋਰਦਾਰ ਅਤੇ ਤਾਬੜਤੋੜ ਠੁਕਾਈ ਤੋਂ ਬਾਅਦ ਪੂਰੀ ਤਰ੍ਹਾਂ ਥੱਕ ਚੁੱਕੀ ਸੀ, ਚੁੱਪਚਾਪ ਜ਼ੋਰਾਵਰ ਦੇ ਮਗਰ ਬੈਠੀ ਸੀ। ਕੋਈ 10 ਕੂ ਮਿੰਟ ਤੱਕ ਉਹ ਬੱਸ ਅੱਡੇ ਪਹੁੰਚ ਗਏ। ਰਮਨੀਤ ਦੇ ਪਿੰਡ ਦੀ ਬੱਸ ਅੱਡੇ ਤੇ ਲੱਗੀ ਹੋਈ ਸੀ। ਜ਼ੋਰਾਵਰ ਨੇ ਬੱਸ ਕੋਲ ਲਿਜਾਕੇ ਮੋਟਰਸਾਇਕਲ ਰੋਕਿਆ ਅਤੇ ਰਮਨੀਤ ਉਸਦੇ ਮਗਰੋਂ ਉੱਤਰਕੇ ਬੱਸ ਵਿੱਚ ਚੜ੍ਹ ਗਈ ਅਤੇ ਜਾਕੇ ਆਪਣੀ ਸੀਟ ਤੇ ਬੈਠ ਗਈ। ਉਸਨੇ ਬੱਸ ਦੀ ਬਾਰੀ ਵਿੱਚੋ ਜ਼ੋਰਾਵਰ ਨੂੰ ਬਾਏ ਕੀਤੀ ਅਤੇ ਜ਼ੋਰਾਵਰ ਨੇ ਵੀ ਉਸਦੀ ਬਾਏ ਦਾ ਜਵਾਬ ਦਿੱਤਾ ਅਤੇ ਆਪਣਾ ਮੋਟਰਸਾਇਕਲ ਸ਼ਹਿਰ ਵੱਲ ਨੂੰ ਮੋੜ ਲਿਆ। 

ਠੀਕ 4 ਵਜੇ ਬੱਸ ਤੁਰ ਪਈ। ਸਾਰੇ ਰਾਹ ਰਮਨੀਤ ਨੂੰ ਠੁਕਾਈ ਦੀ ਥਕਾਵਟ ਕਰਕੇ ਸੁਸਤੀ ਪੈਂਦੀ ਰਹੀ, ਉਸਦੀਆਂ ਅੱਖਾਂ ਵਿੱਚ ਨੀਂਦ ਸਾਫ਼ ਦਿਖਾਈ ਦੇ ਰਹੀ ਸੀ ਜੇ ਕਿਧਰੇ ਉਹ ਅੱਖਾਂ ਬੰਦ ਕਰ ਲੈਂਦੀ ਤਾਂ ਉਹਨੇ ਝੱਟ ਸੌਂ ਜਾਣਾ ਸੀ। ਉਹ ਬੱਸ ਕਿਸੇ ਤਰੀਕੇ ਆਪਣੇ ਆਪ ਨੂੰ ਜਗਾਈ ਰੱਖਣ ਦੀ ਕੋਸ਼ਿਸ਼ ਕਰ ਰਹੀ ਸੀ। ਕੋਈ 5 ਕੂ ਵਜੇ ਤੱਕ ਉਹ ਪਿੰਡ ਪਹੁੰਚ ਗਈ। ਉਸਦੇ ਪਿਤਾ ਉਸਨੂੰ ਲੈਣ ਵਾਸਤੇ ਪਹਿਲਾਂ ਹੀ ਅੱਡੇ ਤੇ ਆਏ ਖੜ੍ਹੇ ਸਨ। ਰਮਨੀਤ ਬੱਸ ਤੋਂ ਉੱਤਰੀ ਅਤੇ ਆਪਣੇ ਪਿਤਾ ਦੇ ਮੋਟਰਸਾਇਕਲ ਦੇ ਮਗਰ ਬੈਠਕੇ ਘਰੇ ਆ ਗਈ। 

ਘਰੇ ਆਕੇ ਉਹ ਸਿੱਧਾ ਪੌੜੀਆਂ ਚੜ੍ਹਕੇ ਆਪਣੇ ਕਮਰੇ ਵਿੱਚ ਗਈ ਅਤੇ ਆਪਣਾ ਕਿੱਟ ਬੈਗ ਰੱਖਕੇ, ਮੋਬਾਇਲ ਚਾਰਜ ਤੇ ਲਾਕੇ ਅਤੇ ਕੱਪੜੇ ਬਦਲੀ ਕਰਕੇ ਹੇਠਾਂ ਆ ਗਈ। ਹੇਠਾਂ ਆਕੇ ਉਸਨੇ ਪਾਣੀ ਪੀਤਾ ਅਤੇ ਆਪਣੇ ਵਾਸਤੇ ਚਾਹ ਬਣਾਉਣ ਲੱਗ ਪਈ। ਜਦ ਉਸਦੀ ਮਾਂ ਨੇ ਉਸਨੂੰ ਚਾਹ ਬਣਾਉਣ ਦਾ ਕਾਰਨ ਪੁੱਛਿਆ ਤਾਂ ਉਸਨੇ ਕਿਹਾ ਕਿ ਉਸਦਾ ਸਿਰ ਬਹੁਤ ਦੁਖ ਰਿਹਾ ਸੀ ਇਸ ਕਰਕੇ ਉਸਨੇ ਚਾਹ ਬਣਾ ਲਈ। 

ਚਾਹ ਪੀ ਕੇ ਉਹ ਆਪਣੀ ਮਾਂ ਨਾਲ ਵਾੜੇ ਚ ਪਸੂਆਂ ਦੀਆਂ ਧਾਰਾਂ ਕਢਾਉਣ ਚਲੀ ਗਈ। ਆਪਣੀ ਮਾਂ ਨਾਲ ਪਸ਼ੂਆਂ ਅਤੇ ਰਸੋਈ ਦਾ ਸਾਰਾ ਕੰਮ ਕਰਵਾਕੇ ਅਤੇ ਆਪਣੀ ਰੋਟੀ ਖਾ ਕੇ ਉਹ ਵਾਪਿਸ ਆਪਣੇ ਕਮਰੇ ਵਿੱਚ ਆ ਗਈ। 

ਵੈਸੇ ਤਾਂ ਰਮਨੀਤ ਹਰ ਰੋਜ਼ ਰਾਤ ਨੂੰ ਆਪਣੇ ਕਮਰੇ ਵਿੱਚ ਆਕੇ ਕੁਝ ਦੇਰ ਪੜ੍ਹਦੀ ਸੀ ਜਾਂ ਫਿਰ ਮੋਬਾਇਲ ਤੇ ਕੋਈ ਫਿਲਮ ਵਗੈਰਾ ਦੇਖਦੀ ਸੀ ਪਰ ਜਿਸ ਦਿਨ ਉਹ ਆਪਣੇ ਭਣੋਈਏ ਜ਼ੋਰਾਵਰ ਨੂੰ ਮਿਲ ਕੇ ਆਉਂਦੀ ਸੀ ਜਾਂ ਫ਼ਿਰ ਕਹਿ ਸਕਦੇ ਹਾਂ ਕਿ ਚੁਦ ਕੇ ਆਉਂਦੀ ਸੀ, ਉਸ ਦਿਨ ਤਾਂ ਉਹ ਵੇਲੇ ਨਾਲ ਹੀ ਸੌਂ ਜਾਂਦੀ ਸੀ। ਅੱਜ ਵੀ ਰਮਨੀਤ ਆਪਣੇ ਕਮਰੇ ਵਿੱਚ ਆਈ ਅਤੇ ਸਿੱਧਾ ਸੌਂ ਗਈ।

ਅਗਲੇ ਦਿਨ ਕਿਉਂਕਿ ਐਂਤਵਾਰ ਸੀ ਅਤੇ ਰਮਨੀਤ ਨੇ ਕਾਲਜ ਨਹੀਂ ਜਾਣਾ ਸੀ, ਉਹ ਸਵੇਰ ਦੇ 8 ਵਜੇ ਤੱਕ ਸੁੱਤੀ ਰਹੀ। 8 ਵਜੇ ਜਦੋਂ ਉਹਦੀ ਨੀਂਦ ਖੁੱਲ੍ਹੀ ਤਾਂ ਉਸਦਾ ਸ਼ਰੀਰ ਬਿਲਕੁਲ ਇੱਕ ਫੁੱਲ ਵਾਂਗ ਹਲਕਾ ਸੀ ਅਤੇ ਇੱਕ ਨਵੀਂ ਹੀ ਤਾਜ਼ਗੀ ਅਤੇ ਫ਼ੁਰਤੀ ਉਸਨੂੰ ਆਪਣੇ ਆਪ ਵਿੱਚ ਮਹਿਸੂਸ ਹੋ ਰਹੀ ਸੀ। ਉਸਨੇ ਆਪਣਾ ਬਿਸਤਰਾ ਇਕੱਠਾ ਕੀਤਾ ਅਤੇ ਗੁਸਲਖਾਨੇ ਵਿੱਚ ਚਲੀ ਗਈ। 

ਆਪਣੇ ਰੋਜ਼ਾਨਾ ਰੁਟੀਨ ਤੋਂ ਫ਼ਾਰਗ ਹੋ ਕੇ ਉਸਨੇ ਇਸ਼ਨਾਨ ਕੀਤਾ ਅਤੇ ਗੁਲਾਬੀ ਰੰਗ ਦੀ ਇੱਕ ਘਰੇਲੂ ਪੋਸ਼ਾਕ ਪਾਕੇ ਉਹ ਤਿਆਰ ਹੋਈ ਅਤੇ ਆਪਣਾ ਮੋਬਾਇਲ ਫ਼ੋਨ ਲੈਕੇ ਓਹ ਥੱਲੇ ਉੱਤਰੀ। ਚਾਹ ਪਾਣੀ ਪੀਕੇ ਅਤੇ ਰੋਟੀ ਖਾ ਕੇ ਉਹ ਆਪਣੀ ਮਾਂ ਨਾਲ ਰੋਟੀ ਲੈਕੇ ਖ਼ੇਤ ਚਲੀ ਗਈ।

ਖ਼ੇਤ ਪਹੁੰਚ ਕੇ ਰਮਨੀਤ ਅਤੇ ਉਸਦੀ ਮਾਂ ਨੇ ਰਮਨੀਤ ਦੇ ਪਿਤਾ ਅਤੇ ਬਾਕੀ ਕਾਮਿਆਂ ਅਤੇ ਓਹਨਾਂ ਦੇ ਸੀਰੀ ਹੁਸ਼ਿਆਰ ਸਿੰਘ ਨੂੰ ਰੋਟੀ ਪਾਕੇ ਦਿੱਤੀ। ਸਾਰੇ ਜਣੇ ਰੋਟੀ ਖਾਣ ਲੱਗੇ ਅਤੇ ਰਮਨੀਤ ਦੀ ਮਾਂ ਆਥਣ ਦੀ ਰੋਟੀ ਵਾਸਤੇ ਸਬਜ਼ੀਆਂ ਤੋੜਨ ਚਲੀ ਗਈ। ਰਮਨੀਤ ਸਾਰਿਆਂ ਨੂੰ ਰੋਟੀ ਖ਼ਵਾ ਰਹੀ ਸੀ ਕਿ ਏਨੇ ਨੂੰ ਓਥੇ ਨੰਬਰਦਾਰਾਂ ਦਾ ਮੁੰਡਾ ਹਰਜੀਤ ਸਿੰਘ ਉਰਫ਼ ਜੀਤਾ ਆ ਗਿਆ।

ਜੀਤਾ ਪਿੰਡ ਦੇ ਨੰਬਰਦਾਰ ਸਰਦਾਰ ਕੁਲਵੰਤ ਸਿੰਘ ਦਾ ਇੱਕੋ ਇੱਕ ਮੁੰਡਾ ਸੀ। ਜੀਤੇ ਦੀ ਉਮਰ ਤਕਰੀਬਨ 25 ਸਾਲ, ਕੱਦ 5 ਫੁੱਟ 9 ਇੰਚ, ਰੰਗ - ਕਣਕ ਵੰਨਾ, ਸਿਰੋਂ ਮੋਨਾ, ਕਲੀਨ ਸ਼ੇਵ, ਗੁੰਦਵਾਂ ਕਸਰਤੀ ਸ਼ਰੀਰ ਅਤੇ ਬਿੱਲੀਆਂ ਅੱਖਾਂ ਸਨ। ਜੀਤਾ ਸ਼੍ਰੀ ਮੁਕਤਸਰ ਸਾਹਿਬ ਦੇ ਭਾਈ ਮਹਾਂ ਸਿੰਘ ਕਾਲਜ ਵਿੱਚ ਪੜ੍ਹਦਾ ਸੀ ਅਤੇ ਰਮਨੀਤ ਦੇ ਭਰਾਵਾਂ ਦਾ ਬਚਪਨ ਦਾ ਮਿੱਤਰ ਸੀ। ਜੀਤਾ ਰਮਨੀਤ ਨੂੰ ਮਨ ਹੀ ਮਨ ਬਹੁਤ ਚਾਹੁੰਦਾ ਸੀ, ਰਮਨੀਤ ਵੀ ਇਸ ਗੱਲ ਨੂੰ ਚੰਗੀ ਤਰ੍ਹਾਂ ਜਾਣਦੀ ਸੀ ਪਰ ਨਾ ਤਾਂ ਅੱਜ ਤੱਕ ਜੀਤੇ ਦੀ ਰਮਨੀਤ ਨਾਲ ਇਸ ਬਾਰੇ ਗੱਲ ਕਰਨ ਦੀ ਕੋਈ ਹਿੰਮਤ ਹੋਈ ਅਤੇ ਨਾ ਹੀ ਰਮਨੀਤ ਦੇ ਮਨ ਵਿੱਚ ਉਸਦੇ ਲਈ ਕੋਈ ਇਸ ਤਰ੍ਹਾਂ ਦੇ ਖ਼ਿਆਲ ਸਨ। 

ਜੀਤਾ ਆਕੇ ਰਮਨੀਤ ਦੇ ਪਿਤਾ ਨਾਲ ਗੱਲਾਂ ਕਰਨ ਲੱਗ ਪਿਆ ਅਤੇ ਰਮਨੀਤ ਸਾਰਿਆਂ ਨੂੰ ਰੋਟੀ ਖਵਾਕੇ ਜੀਤੇ ਅਤੇ ਆਪਣੇ ਪਿਤਾ ਨੂੰ ਇੱਕ ਦੂਜੇ ਨਾਲ ਗੱਲਾਂ ਕਰਦਿਆਂ ਛੱਡਕੇ ਜਾਕੇ ਮੋਟਰ ਦੇ ਕੋਲ ਖੜ੍ਹੇ ਅੰਬ ਦੇ ਦਰੱਖ਼ਤ ਦੇ ਥੱਲੇ ਜਾ ਬੈਠੀ। ਉਸਨੇ ਝੋਲੇ ਚੋਂ ਆਪਣਾ ਮੋਬਾਇਲ ਕੱਢਿਆ ਅਤੇ ਨੈੱਟ ਚਲਾ ਲਿਆ। ਜਿਵੇਂ ਹੀ ਉਸਨੇ ਨੈੱਟ ਚਲਾਇਆ, ਉਸਦੇ ਵਟਸਐੱਪ ਤੇ ਧੜਾਧੜ ਮੈਸੇਜ ਆਉਣੇ ਸ਼ੁਰੂ ਹੋ ਗਏ। ਰਮਨੀਤ ਨੇ ਝੱਟ ਆਪਣਾ ਵਟਸਐੱਪ ਖੋਲ੍ਹਿਆ ਅਤੇ ਮੈਸੇਜ ਪੜ੍ਹਨ ਲੱਗੀ।

ਇਹਨਾਂ ਵਿੱਚੋਂ ਕੁਝ ਮੈਸੇਜ ਤਾਂ ਉਸਦੀਆਂ ਸਹੇਲੀਆਂ ਦੇ ਸਨ ਅਤੇ ਕੁਝ ਕਾਲਜ ਦੇ ਸਨ। ਉਸਦੀਆਂ ਜ਼ਿਆਦਾਤਰ ਸਹੇਲੀਆਂ ਨੇ ਉਸਦੇ ਬੀਤੇ ਕੱਲ ਕਾਲਜ ਨਾ ਆਉਣ ਬਾਰੇ ਹੀ ਪੁੱਛਿਆ ਸੀ। ਇੱਕ ਮੈਸੇਜ ਵਿੱਚ ਉਸਦੀ ਸਹੇਲੀ ਸਿਮਰ ਨੇ ਉਸਨੂੰ ਕਾਲਜ ਨੋਟਸ ਅਤੇ ਹੋਮਵਰਕ ਭੇਜੇ ਸਨ ਅਤੇ ਕਾਲਜ ਦੇ ਮੈਸੇਜ ਵਿੱਚ ਆਉਣ ਵਾਲੇ ਅਗਾਮੀ ਪ੍ਰੋਗਰਾਮਾਂ ਅਤੇ ਟੈਸਟਾਂ ਦੀ ਜਾਣਕਾਰੀ ਸੀ। ਰਮਨੀਤ ਨੇ ਅਪਣੀਆਂ ਸਾਰੀਆਂ ਸਹੇਲੀਆਂ ਨੂੰ ਆਪਣੇ ਬਿਮਾਰ ਹੋਣ ਦਾ ਬਹਾਨਾ ਲਾਇਆ, ਸਿਮਰ ਨੂੰ ਨੋਟਸ ਅਤੇ ਹੋਮਵਰਕ ਭੇਜਣ ਵਾਸਤੇ ਧਨਵਾਦ ਕੀਤਾ ਅਤੇ ਕਾਲਜ ਦੇ ਮੈਸੇਜ ਪੜ੍ਹਨ ਤੋਂ ਬਾਅਦ ਓਹਨਾਂ ਦਾ ਵੀ ਧਨਵਾਦ ਕਰਕੇ ਜਵਾਬ ਦਿੱਤਾ। ਹੁਣ ਬਸ ਇੱਕ ਆਈਡੀ ਦੇ ਮੇਸੇਜ ਦਾ ਜਵਾਬ ਦੇਣਾ ਬਾਕੀ ਸੀ ਕਿ ਉਹ ਸੀ, “ਸੱਤੀ ਜਲਾਲਾਬਾਦ” ਮਤਲਬ ਉਸਦਾ ਭਣੋਈਆ ਜ਼ੋਰਾਵਰ। ਏਸ ਨਾਮ ਨੂੰ ਵੇਖਕੇ ਰਮਨੀਤ ਦੇ ਚਿਹਰੇ ਤੇ ਕਾਮੁਕ ਜਿਹੀ ਮੁਸਕਰਾਹਟ ਫ਼ੈਲ ਗਈ ਉਹ ਉਸ ਆਈਡੀ ਨੂੰ ਖੋਲ੍ਹਕੇ ਉਸਦੇ ਮੈਸੇਜ ਪੜ੍ਹਨ ਲੱਗੀ।

ਜ਼ੋਰਾਵਰ ਨੇ ਲਿਖਿਆ ਸੀ,

ਜ਼ੋਰਾਵਰ - (ਰਾਤ ਦੇ ਮੈਸੇਜ) “ਹਾਂਜੀ ਕੀ ਹਾਲ ਚਾਲ ਐ ਪਟੋਲਿਓ!
ਪਹੁੰਚ ਗਏ ਸੀ ਟਾਈਮ ਨਾਲ ਘਰੇ?, 
ਲੱਤਾਂ ਤਾਂ ਨਹੀਂ ਦੁਖਦੀਆਂ?
ਗੁਡ ਨਾਇਟ ਪਟੋਲਿਆ!”
(ਸਵੇਰ ਦੇ ਮੈਸੇਜ) ਗੁਡ ਮੋਰਨਿੰਗ ਪਟੋਲਿਆ!,
ਉੱਠ ਖੜ੍ਹੇ ਕੇ ਨਹੀਂ,
ਕੱਲ ਲਗਦਾ ਜ਼ਿਆਦਾ ਹੀ ਥੱਕ ਗਈ ਸੀ, 
ਤਾਂਹੀਂ ਗੱਲ ਨਹੀਂ ਕੀਤੀ,
ਵੈਸੇ ਮੈਂ ਦੱਸ ਦਿਆਂ ਕਿ ਕੱਲ ਆਪਣਾ ਇੱਕ ਕੰਮ ਰਹਿ ਗਿਆ ਸੀ, 
ਕੱਲ ਤੂੰ ਮੇਰਾ ਮਾਲ ਤਾਂ ਪੀਤਾ ਹੀ ਨਹੀਂ!”

ਰਮਨੀਤ ਨੇ ਜ਼ੋਰਾਵਰ ਦੇ ਸਾਰੇ ਮੈਸੇਜ ਪੜ੍ਹੇ ਅਤੇ ਮੁਸਕਰਾਉਣ ਲੱਗੀ। ਉਸਨੇ ਜਵਾਬ ਵਿੱਚ ਲਿਖਿਆ,

ਰਮਨੀਤ - ਗੁਡ ਆਫਟਰ ਨੂਨ ਜੀਜਾ ਜੀ, ਕੱਲ ਰਾਤ ਗੱਲ ਨਾ ਕਰ ਸਕਣ, ਅੱਜ ਸਵੇਰ ਦੀ ਗੱਲ ਨਾ ਹੋ ਸਕਣ ਅਤੇ ਜਵਾਬ ਦੇਣ ਵਿੱਚ ਦੇਰੀ ਹੋਣ ਦੀ ਮੁਆਫੀ ਚਾਹੁੰਨੀ ਆਂ, ਅਸਲ ਵਿੱਚ ਮੈਂ ਬਹੁਤ ਥੱਕ ਗਈ ਸੀ, ਇਸਲਈ ਵੇਲੇ ਨਾਲ ਹੀ ਸੌਂ ਗਈ ਅਤੇ ਸਵੇਰੇ ਵੀ ਲੇਟ ਹੀ ਉੱਠੀ, ਹੁਣ ਖ਼ੇਤ ਆਕੇ ਨੈੱਟ ਚਲਾਇਆ ਤਾਂ ਥੋਡੇ ਮੈਸੇਜ ਮਿਲੇ। ਹੋਰ ਸੁਣਾਓ ਕਿੰਵੇਂ ਓ? ਮੇਰੀ ਭੈਣ ਤੇ ਮੇਰੇ ਭਾਣਜੇ ਭਾਣਜੀ ਕਿੰਵੇਂ ਆ?”

ਰਮਨੀਤ ਨੂੰ ਜ਼ਿਆਦਾ ਦੇਰ ਤੱਕ ਉਡੀਕ ਨਹੀਂ ਕਰਨੀ ਪਈ। ਦੂਜੇ ਪਾਸਿਓਂ ਜ਼ੋਰਾਵਰ ਦਾ ਤੁਰਤ ਜਵਾਬ ਆਇਆ ਜਿਸ ਵਿੱਚ ਉਸਨੇ ਲਿਖਿਆ ਸੀ,

“ਚਲੋ ਸ਼ੁਕਰ ਆ ਸਾਡੇ ਪਟੋਲੇ ਨੂੰ ਸਾਡੀ ਯਾਦ ਤਾਂ ਆਈ, ਘਰੇ ਸਾਰੇ ਠੀਕ ਠਾਕ ਆ, ਮੈਂ ਖ਼ੇਤ ਆਇਆ ਸੀ ਪਾਣੀ ਲਾਉਣ ਸੋਚਿਆ ਤੇਰੇ ਨਾਲ ਗੱਲ ਕਰ ਲਈਏ ਪਰ ਤੂੰ ਤਾਂ ਸੁੱਤੀ ਪਈ ਸੀ। ਹੋਰ ਸੁਣਾ ਕਿੰਵੇਂ ਆ ਹੁਣ? ਬੇਬੇ ਬਾਪੂ ਤੇ ਬਾਹਰਲੇ ਸਾਰੇ ਠੀਕ ਠਾਕ ਆ?”

ਰਮਨੀਤ ਨੇ ਜਵਾਬ ਵਿੱਚ ਲਿਖਿਆ,

“ਸਾਰੇ ਵਧੀਆ ਨੇ, ਬੇਬੇ ਬਾਪੂ ਤੇ ਬਾਹਰਲੇ ਮੁਲਕਾਂ ਆਲੇ ਵੀ, ਤੁਸੀਂ ਸੁਣਾਓ, ਤੁਸੀਂ ਕੀ ਸ਼ਿਕਾਇਤਾਂ ਜਿਹੀਆਂ ਕਰੀ ਜਾਨੇ ਓ?”

ਅੱਗਿਓਂ ਜ਼ੋਰਾਵਰ ਦਾ ਜਵਾਬ ਆਇਆ,

“ਯਾਰ ਮੈਂ ਸ਼ਿਕਾਇਤਾਂ ਥੋੜ੍ਹੀ ਕਰਦਾਂ, ਮੈਂ ਤਾਂ ਸਿਰਫ ਯਾਦ ਕਰਾਇਆ ਕਿ ਐਸ ਵਾਰ ਤੂੰ ਮੇਰਾ ਮਾਲ ਤਾਂ ਪੀਤਾ ਹੀ ਨਹੀਂ!”

ਰਮਨੀਤ ਇਹ ਪੜ੍ਹਕੇ ਸ਼ਰਮਾ ਗਈ ਅਤੇ ਉਸਨੇ ਨਕਲੀ ਗੁੱਸਾ ਜ਼ਾਹਰ ਕਰਦੇ ਹੋਏ ਲਿਖਿਆ,

“ਆਹ ਥੋਡੀ ਗੱਲ ਬਹੁਤ ਮਾੜੀ ਆ, ਕਿੰਨਾ ਚਿਰ ਮੇਰੀਆਂ ਲੱਤਾਂ ਚਕਾਈ ਰੱਖੀਆਂ, ਕਿੰਨਾ ਚਿਰ ਮੈਨੂੰ ਕੋਡੀ ਕਰੀ ਰੱਖਿਆ, ਕਿੰਨਾ ਮੈਨੂੰ ਤੰਗ ਕੀਤਾ ਇਹ ਸਭ ਯਾਦ ਨਹੀਂ ਪਰ ਮੈਂ ਦੂਹਰੀ ਵਾਰੀ ਥੋਡਾ ਲੰਨ ਚੁੰਘਕੇ ਥੋਡਾ ਮਾਲ ਨਹੀਂ ਪੀਤਾ ਇਹ ਯਾਦ ਰਹਿ ਗਿਆ! ਬਹੁਤ ਬੁਰੇ ਓ ਤੁਸੀਂ!”

ਜ਼ੋਰਾਵਰ ਦਾ ਜਵਾਬ ਆਇਆ,

“ਓ ਐਸੀ ਕੋਈ ਗੱਲ ਨਹੀਂ ਪਟੋਲਿਆ, ਉਹ ਤਾਂ ਮੈਂ ਬਸ ਐਂਵੇਂ ਈ ਕਹਿਤਾ। ਮੈਨੂੰ ਕਿਹੜਾ ਪਤਾ ਨਹੀਂ, ਜੇ ਤੇਰੀ ਬੱਸ ਦਾ ਟਾਈਮ ਨਾ ਹੁੰਦਾ ਤਾਂ ਤੂੰ ਜ਼ਰੂਰ ਚੁੰਘਣਾ ਸੀ।” 

ਰਮਨੀਤ ਇਹ ਪੜ੍ਹਕੇ ਮੁਸਕੁਰਾ ਪਈ ਅਤੇ ਉਸਨੇ ਜੁਆਬ ਵਿੱਚ ਲਿਖਿਆ,

“ਰਹਿਣ ਦਿਓ, ਪਹਿਲਾਂ ਗੁੱਸਾ ਚੜ੍ਹਾ ਦਿੰਦੇ ਆ, ਫ਼ਿਰ ਮੱਖਣ ਲਾਉਣ ਲੱਗ ਪੈਂਦੇ ਆ।” 

ਅੱਗਿਓਂ ਜ਼ੋਰਾਵਰ ਦਾ ਜਵਾਬ ਆਇਆ,

“ਹਾਹਾਹ…. ਵੈਸੇ ਜੇ ਜ਼ਿਆਦਾ ਗੁੱਸਾ ਤਾਂ ਫ਼ਿਰ ਮੈਂ ਅੱਜ ਰਾਤ ਇੱਥੇ ਆ ਜਾਨਾ, ਸਾਰਾ ਗੁੱਸਾ ਲਾਹ ਦੂੰਗਾ।”

ਅੱਗਿਓਂ ਰਮਨੀਤ ਨੇ ਜਵਾਬ ਵਿੱਚ ਲਿਖਿਆ,

“ਨਹੀਂ ਜੀ, ਕੋਈ ਲੋੜ ਨਹੀਂ, ਬਹੁਤ ਬਹੁਤ ਧੰਨਵਾਦ। ਮੈਂ ਐਡੀ ਕਮਲੀ ਨਹੀਂ ਕਿ ਆਵਦੇ ਪੈਰ ਤੇ ਕੁਲਾਹੜੀ ਮਾਰਾਂ, ਇਹ ਕੁੱਤ ਕਿੱਤਾ ਬਾਹਰ ਹੀ ਠੀਕ ਆ, ਹੁਣ ਇਹ ਗੱਲਾਂ ਛੱਡੋ ਤੇ ਆਪਣਾ ਕੰਮ ਕਰੋ ਤੇ ਮੈਂ ਚੱਲੀ ਬੇਬੇ ਨਾਲ ਘਰੇ, ਨਾਲੇ ਜੇ ਕਿਸੇ ਦਾ ਦੁਬਾਰਾ ਮਿਲਣ ਦਾ ਦਿਲ ਕਰਦਾ ਹੋਵੇ ਤਾਂ ਉਹ ਹੋਟਲ ਦਾ ਪੈਕ ਰੀਨਿਊ ਕਰਵਾ ਲਵੇ ਨਹੀਂ ਤਾਂ ਫਿਰ ਸਤਿ ਸ੍ਰੀ ਅਕਾਲ”

ਅੱਗਿਓਂ ਜ਼ੋਰਾਵਰ ਦਾ ਜਵਾਬ ਆਇਆ,

“ਓ ਆਹੋ ਚੰਗਾ ਹੋ ਗਿਆ ਜਿਹੜਾ ਤੂੰ ਯਾਦ ਕਰਵਾਤਾ, ਮੈਂ ਅੱਜ ਹੀ ਰਿਨਿਊ ਕਰਵਾ ਦਿੰਨਾ, ਪਰ ਹੁਣ ਜਿਹੜਾ ਕੱਲ ਵਾਲਾ ਅਧੂਰਾ ਰਹਿ ਗਿਆ ਉਹ ਕਦੋਂ ਪੂਰਾ ਹੋਊ?”

ਰਮਨੀਤ ਨੇ ਜਵਾਬ ਵਿੱਚ ਲਿਖਿਆ,

“ਅਗਲੇ ਮਹੀਨੇ ਆਪਣੀ ਪਹਿਲੀ ਸੈਕਸ ਐਨੀਵਰਸਰੀ ਆ, ਉਦੋਂ ਪੂਰੀ ਕਰ ਦੇਉਂ ਸਾਰੀ ਵਾਧ ਘਾਟ।”

ਅੱਗਿਓਂ ਜ਼ੋਰਾਵਰ ਦਾ ਜਵਾਬ ਆਇਆ,

“ਆਹ ਹੋਈ ਨਾ ਸਿਆਣੇ ਪਟੋਲੇ ਆਲੀ ਗੱਲ, ਚੱਲ ਫ਼ਿਰ ਹੁਣ ਤੂੰ ਵੀ ਜਾ ਤੇ ਮੈਂ ਵੀ ਨੱਕਾ ਮੋੜਾਂ, ਫ਼ੇਰ ਗੱਲ ਕਰਦੇ ਹਾਂ”

ਇਸਤੋਂ ਬਾਅਦ ਜ਼ੋਰਾਵਰ ਔਫਲਾਇਨ ਹੋ ਗਿਆ ਅਤੇ ਰਮਨੀਤ ਵੀ ਆਪਣੀ ਮਾਂ ਨਾਲ ਘਰ ਵਾਪਿਸ ਆ ਗਈ। 

[Anmol Sidhu]

Sirra o bai… very good

[Sonu Punjabi]

Sirra o bai… very good

ਧੰਨਵਾਦ ਬਾਈ ਜੀ