08-06-2025, 02:27 PM
(This post was last modified: 22-06-2025, 04:48 PM by xevior. Edited 2 times in total. Edited 2 times in total.)
পৰিয়ালৰ চুদা চুদি ।
পৰিচয় :
দিগম্বৰ ( বয়স ৬০ , ঘৰ খনৰ মূখিয়া , এক সময়ত প্ৰসিদ্ধ মল্লজুজাৰু আছিল । ৬ ফুট ৪ ইঞ্চি ওখ । এতিয়া আগৰ নিচিনা পাহুৱাল ভূজা নাই যদিও তজবজীয়া শক্তিবান )
মালতী ( বয়স ৫০ , ঘৰৰ গৃহিণী )
ৰাহুল ( বয়স ৩০ , ডাঙৰ পুত্ৰ, কিন্তু দেউতাকৰ দৰে শক্তিবান নহয় )
প্ৰিয়া ( বয়স ২৫ , ৰাহুলৰ পত্নী আৰু ঘৰৰ বোৱাৰী)
দ্বীপ ( বয়স ২৬, ঘৰৰ কণিষ্ঠ পুত্ৰ)
ৰাহুল আৰু প্ৰিয়াৰ বিয়া খন তিনি বছৰ হল । কোনো সন্তান নাই , দিগম্বৰ সন্মান লাহে লাহে কমি আহিছিল । দিগম্বৰ নিছিনা ভভ্য পুৰুষৰ ঘৰত কেঁচুৱাৰ কিলকাৰি নাই হোৱা এতিয়াই গাওঁৰ মানুহে তামচা কৰিছিল ।
দিগম্বৰে বুজি পাইছিল যে তেওঁৰ ডাঙৰ পুত্ৰই সন্তান জন্ম দিব পৰা ক্ষমতা নাই কাৰণ মেডিকেল পৰীক্ষাত ডাঙৰ পুত্ৰৰ ফলাফল ওলাইছিল । দিগম্বৰ বহুত চিন্তিত তেঁওৰ তেজ কেনেকৈ ইমান দুৰ্বল হব পাৰে ।
প্ৰিয়াৰ মাক হবলৈ বহুত ইচ্ছা কিন্তু স্বামীৰ নকৰ্মতা শুনি তাই ভাগি পৰিছিল । তেতিয়া দিগম্বৰে এটা কঠোৰ সিদ্ধান্ত ললে । এদিন ৰাতি ভাতৰ পাতত তেওঁ মন্তব্য ৰাখিলে যে বোৱাৰীৰ কোষত তেওঁ নিজেই বীজ ঢালি সন্তান উপজাবো। দিগম্বৰ কথা কোনেও পেলাব নোৱাৰে ।
যেতিয়া ৰাহুল আৰু প্ৰিয়া নিজৰ ৰুমত গৈ আলোচনা কৰিব ধৰে তেতিয়া প্ৰিয়াই প্ৰতিবাদ কৰে যে দেউতাৰ মূৰুৰ বিকৃত ঘটিছে নেকি । কিন্তু ৰাহুল বাধ্য হৈছিল বাপেকক খুব ভয় কৰিছিল আৰু নিজেও লজ্জিত হৈ আছিল দেউতাকৰ আগত থিয় হোৱা ক্ষমতা হেৰাই দিছিল । প্ৰিয়াক বুজাইছিল যে উপায় ন আৰু কি আছে , আৰু বেয়া নহব কাৰণ ঘৰৰ বংশৰ বীজ লৈ তুমি সন্তান জন্ম দিবা ।
প্ৰিয়া কৈছিল যে , ঠিক আছে মই মানিছো কিন্তু শহুৰ আৰু বোৱাৰীৰ মাজত কেনেকৈ দেহ মিলন হব পাৰে । যদি বংশৰেই বীজ ঢালিব খুজিছে দেউতাই তেন্তে দ্বীপৰ দ্বাৰা ঢালিব পাৰে , তেওঁ দেৱৰ হয় , একেবাৰে শুদ্ধ নহলেও মানিব পাৰি ।
ৰাহুলে প্ৰিয়াৰ কথা নুবুজিলে আৰু নিজৰটো হে বুজাব চেষ্টা কৰিলে । প্ৰিয়াই ৰাতি টো ভাবি থাকিল , কলা বৰণৰ বুঢ়াটোৰ লগত তাই কেনেকৈ দেহ মিলন কৰিব ভাবিলে কেনে লাগে ।
প্ৰিয়াই পিছদিনাই মাক সুলেখাক সকলো কথা কলে । প্ৰিয়াৰ মাকেও ভাবি গুণী তাকেই কলে । প্ৰিয়া যদি মাক হব নোৱাৰে তেন্তে তাই বাজ বুলি দাগী হৈ যাব, মাক হোৱাৰ সুখ একেবাৰে বেলেগ , সেই বাবে প্ৰিয়াৰ মাকে প্ৰিয়াক তাই ঘৰৰ কথা মানি লব কলে ।
দিন বাৰ চাই লোৱা হল কেতিয়া প্ৰিয়াৰ গৰ্ভ দিব চলিব । আৰু এদিন দিগম্বৰে প্ৰিয়াক তৈয়াৰ হৈ থাকিব কলে । মালতীয়ে দুই পুত্ৰকে সিহঁতৰ মাহীৰ ঘৰলৈ পঠিয়ালে । প্ৰিয়া দেখা শুনাত খুব ধুনীয়া কিন্তু তাইৰ দুৰ্ভাগ্য কপাল যে তাই স্বামীৰ পৰা সন্তুষ্ট দেহ মিলন কেতিয়াও নাপালে । ২৬ জোখৰ কঁকাল খনি লাহি পাহি কোমল দেহ আঙুলিৰে হেচি দিলে ৰঙা পৰা কোমল ছাল সুন্দৰ মুখনি । তাইও মণে মনে বৰকৈ দেহ মিলনৰ সুখ পাব ব্যাকুল হৈ আছিলঃ কিন্তু বুঢ়া শহুৰৰ পৰা নহয় দেৱৰৰ পৰা হে , দেৱৰৰ বলিষ্ঠ স্পষ্ট দেহ দেখি তাইৰ গা সিৰসীৰাই যায় ।
ৰাতি খোৱা বোৱা হোৱাৰ পিছত মালতীয়ে প্ৰিয়াক সান্তনা দিছিল হে তোমাৰ দেউতাই তোমালোকৰ জীৱনৰ সুখৰ কাৰণে কৰিছে এই বোৰ নিজৰ কোনো স্বাৰ্থ নাই গতিকে দেউতাক কোনো বাধা নিদিবা ।
অলপ পিছতে ডিগম্বৰ প্ৰিয়াৰ ৰুমলৈ সোমাই প্ৰিয়াক কলে , বোৱাৰী কাপোৰ বোৰ সম্পূৰ্ণ খুলি লোৱা , দিগম্বৰে লাইটৰ চুইচ বন্ধ কৰি কলা অন্ধকাৰ কৰি দিলে । বাঘে গৰজি উঠা শহুৰৰ মাত শুনি প্ৰিয়া ভয়ত কপি উঠিল । কিন্তু কি কৰিব তাই , বাধ্য হৈ কাপোৰ খুলি অন্ধকাৰত বিছনা খনৰ মাজত শুই দিলে । পাতল দেহ টোৰ নোম আঁতৰাই থয় তাই কাষলতিৰ আৰু যোনীৰ বাল তিনি দিন মূৰে মূৰে চাফ কৰে ।
দিগম্ব সম্পূৰ্ণ উলংগ হৈ বিছনাত উঠিল , ডিগম্বৰৰ পুৰুক্ষালি গোন্ধ পাই প্ৰিয়া মুখ ভেকেচি দিলে মুঠেই পছন্দ হোৱা নাছিল তাইৰ কিন্তু কেনেবাকৈ নিজক নিয়ন্ত্ৰণ কৰি ৰাখিলে । ডিগম্বৰ কঠোৰ দুহাতেৰে প্ৰিয়াৰ নিৰ্মল কোমল দেহ চুব ধৰিলে আৰু প্ৰিয়া সিহৰী উঠিল আৰু মনেৰে গালি দিলে , চি কি অসভ্য বুঢ়া টো ইমান নিলাজ।
ডিগম্বৰে প্ৰিয়াৰ দেহটো লাহে লাহে লাহে চুমা খাই প্ৰিয়াৰ আপেল দুটা টিপি টিপি চুহিায় ধৰে প্ৰিয়া একেবাৰে মন নিদিয়ে । দিগম্বৰে লাহে লাহে লাহে আগ বাঢ়ে প্ৰিয়াৰ ঘামেৰে ভিজী থকা কাষলতী দুখন চেলেকী চেলেকি খায়। প্ৰিয়া মনে মনে কলে বুঢ়া কিন্তু ৰোমান্টিক আছে দেই পুতেকে আজিলৈ মোৰ কাষলতী চেলেকা নাই ।
তাৰ পিছত ডিগম্বৰ প্ৰিয়াৰ মুখৰ কাষত ওলোটা হৈ শুই প্ৰিয়াৰ দীঘল মৃসন ভৰি দুখন চুমা খাই চুমা খাই মেলি লৈ প্ৰিয়াৰ কোমল টান যোনী খন চেলেকিব ধৰে আৰু প্ৰিয়াৰ হাত দুখন নিজৰ লিংগটোত ধৰি দিয়ে । ১০ ইঞ্চি লিংগটো একেবাৰে কঠিন হৈ উঠিছিল ।
প্ৰিয়াই যেতিয়া শহুৰৰ লিংগটো দুই মুঠীত ললে তাইৰ বুকু কপি উঠিল আচৰিত হৈ , তাইৰ গিৰিয়েকৰ লিংগ কেৱল ৩ ইঞ্চি আৰু গিৰিয়েকৰ দেউতাকৰ লিংগ ইমান দীঘল আৰু ইমান মোটা কেনেকৈ হব পাৰে । তাই যে পলকতে কি কি ভাবি পেলালে । তাই জানে হে ৰাহুলৰ লিংগটো অলপ সৰু কিন্তু তাই কেতিয়াও সপোনটো ভবা নাছিল যে কৰোৱাৰ ইমান ডাঙৰ হব পাৰে বুলি ।
প্ৰিয়া বাধ্য হৈ পৰিছিল মুগ্ধ হবলৈ , আৰু শহুৰে যে ইমান ধুনীয়াকৈ কৈ যোনী খন চেলেকি গৈছে তাইৰ লাহে লাহে অনুভব হয় আৰু সেই অনুভব আনন্দৰ উল্লাহ প্ৰকাশ কৰে । প্ৰিয়াৰ উশাহ নিশ্বাস তীব্ৰ আৰু উত্তেজিত হৈ পৰে, ক্ষন্তেক আগতে শহুৰৰ পুৰুষ গোন্ধ ঘিন কৰা ছোৱালী জনী এতিয়া শহুৰুৰ লিংগৰ গোন্ধ সুঙী আত্মহাৰা হৈ পৰে আৰু লাহে লাহে কৈ চুহিব ধৰে , তৃপ্তি লাগিছিল প্ৰিয়াৰ ।
কিছু সময় পিছত ডিগম্বৰে প্ৰিয়াক বুকুৰ তলত ললে আৰু প্ৰিয়াৰ ভৰি দুখন মেলি লৈ লাহেকৈ প্ৰিয়াৰ যোনীত লিংগটো লগাই হেঁচা মাৰি দি দিলে । প্ৰিয়াৰ যোনী টান ৰবৰৰ দৰে মেল খাই গল ।
প্ৰিয়া তাতেই ডিগম্বৰ পিঠি খন খামুচি ধৰি আচুৰী দিলে আৰু মাছৰ দৰে ধৰফৰাই উঠিল আৰু চিঞৰি চিঞৰি কলে , অ দেউতা অ দেউতা অ দেউতা মই মৰিলো মই মৰিলো , বেয়াকৈ দুখ পাইছোঁ ও ওলাই দে ওলাই দে
ডিগম্বৰে নিজৰ পাহুৱাল বহল বুকুৰ মাজত সাৱটি ধৰি লিংগটো পাৰে মানে সুমাই দি কলে , বোৱাৰী এয়া তোমাৰ তিৰোতা হোৱা সুখ তুমি আজি প্ৰকৃত ৰূপে এজনী বিবাহিত স্ত্ৰী হৈ গলা আৰু তাৰ এই সুখ , অলপ সহ্য কৰা ।
প্ৰিয়াৰ চকু ভেতেলা ভেতেলি হৈ ওলাই গৈছিল, মুৰ জোঁকাৰি জোঁকাৰি কান্দি দিছিল । কিন্তু দিগম্বৰে কঁকাল খন উঠা নমা কৰি গৈছিল আৰু প্ৰিয়াৰ পাতল ডিঙি চুমা খাই গৈছিল ।
বাহিৰৰ পৰা মালতীয়ে মাত দিয়ে , হেৰী ইমান কষ্ট নিদিব কোমল বোৱাৰী আমাৰ মৰমৰ । শাহুৰিৰ মাত শুনি কোনো কথায় নাই প্ৰিয়াই চিঞৰিলে , মা মোক বছোৱা বচোৱা মা মোক মোক দেউতাই মাৰি পেলাব আজি ।
মালতীয়ে বাহিৰৰ পৰা কলে , বোৱাৰী একো নহয় প্ৰথম দিন মইও এনেকৈ কান্দি দিছিলো । অলপ পিছত তোমাৰ ভাল লাগিব দিয়া ।
প্ৰিয়াই কিবা কব খুজিছিল কিন্তু দিগম্বৰে প্ৰিয়াৰ মুখ বন্ধ কৰি দিলে ধাৰাখাৰে চুমা খাই প্ৰিয়াৰ যোনী পথ বহল কৰিব ধৰিলে । প্ৰিয়া উঁচুপি উঁচুপি চতফটাই থাকিল ।
আধা ঘণ্টা মান পিছত দিগম্বৰ কঁকাল খন ৰখাই দিয়ে আৰু প্ৰিয়াৰ মৰমতে কোমল ওঠৰ ৰস শুহি সুধিলে , মাজনি এতিয়া কেনে লাগিছে ,
প্ৰিয়া শহুৰৰ পৰুষত্ব দেখি প্ৰভাবিত হৈছিল আৰু হেফাই ফেফাই কৈছিল , অ দেউতা মই বহুত দুখ পাইছো বৰ বেয়াকৈ আপুনি ফালি দিছে কিন্তু দেউতা বিষৰ মাজেৰে যে কিমান সুখ পাইছো মই আপোনাক ভাষাৰে বুজাব নোৱাৰিম ।
মাজনী পানী এৰিছা নে নাই ?
দেউতা ৫ বাৰ কৈ এৰিছো , দেউতা মোক আজি মা বনাই দিয়া ।
মাজনী তুমি চিন্তা নকৰিবা মই তোমাক মা বনাইহে এৰিম আজি। কিন্তু
কিন্তু কি দেউতা ?
ডিগম্বৰে প্ৰিয়াৰ কানে কাণে কলে , কিন্তু গোটেই ৰাতি মোৰ চুদন খাব লাগিব
ইছ দেউতা প্ৰিয়াই লাজ কৰিলে , খাব কাৰণে সাজু দেউতা ।
হয় নে মাজনী , চিঞৰি চিঞৰি মোৰ কাণৰ পোক বাহিৰ কৰি দিছোঁ, গোটেই ৰাতি কৰিলে মোৰ কান বেঙা হৈ যাব ।
প্ৰিয়াই ডিগম্বৰৰ কানৰ লতী কামুৰি দি কলে , কিয় নিচিঞৰিম আপোনাৰ কম নেকি সেই ডাল বকাসুৰৰ দৰে হয় । আপুনি কি বুজিব মই হে বুজিছো । কিন্তু দেউতা মই এজনী স্ত্ৰী ভিতৰে ভিতৰে মোৰো ভাল লাগিছে আপুনি যেনেকৈ মোৰ বুচ ফালি দিছে , অ দেউতা মই যদি বাধা দিও তথাপি আপুনি ফালি থাকিব , যেতিয়া মোৰ গৰম উঠে নহয় বিষ খিনি বৰ ভাল লাগে , তেতিয়া হে লাগে যে মই আচল প্ৰকৃত পুৰুষৰ চুদন পাইছোঁ।
ডিগম্বৰে আকৌ ঘপ ঘোপ কৈ চুদন আৰম্ভ কৰে । প্ৰিয়া সুখত ভাঁহি যায় আৰু মুখেৰে সুখৰ শব্দ বোৰ কৰি থাকে।
বোৱাৰী তুমি চিন্তা নকৰিবা , মই তোমাক যিমান সন্তান লাগে দিম ।
অ দেউতা মোক বেছি নালাগে দুটা হলে হব মোৰ। কিন্তু মোক সুখ লাগে , মই আপোনাৰ অবিহনে থাকিব নোৱাৰিম আৰু , মোক সদায় ৰাতি চুদিব , অ দেউতা বেয়াকৈ ভিতৰলৈ গৈছে আপোনাৰ হাথিয়াৰটো , নাভিলৈ সোমাই যোৱা যেন লাগিছে , বৰ সুখ লাগিছে , অ দেউতা আজিৰ পৰা আপুনি মোৰ প্ৰকৃত স্বামী।
লোৱা মাজনী দেউতাৰ বীজ লোৱা , তোমাৰ দেহৰ চাহিদা মই পূৰণ কৰিম তুমি চিন্তা নকৰিবা ।
ডিগম্বৰে বীজ এৰি দিলে প্ৰিয়াৰ যোনীৰ গভীৰত। গোটেই ৰাতি প্ৰিয়া আৰু দিগম্বৰ বিছনা খন আধা ভঙা কৰি দিয়ে। ৰাতি পূৱা প্ৰিয়া ভাল কৈ খোজ কাঢ়িব নোৱাৰা হয় বিষ বেদনাত ।
এমাহ পিছ তেই প্ৰিয়াই সকলোৰে মুখত হাঁহি আনি দিয়ে । প্ৰিয়া গৰ্ভবতি হৈ মাকৰ ঘৰলৈ যাব ওলায় আৰু দীগম্বৰেই প্ৰীয়াক তাইৰ মাকৰ ঘৰত লৈ যায় ।
*************@@@@@***********
পৰিচয় :
দিগম্বৰ ( বয়স ৬০ , ঘৰ খনৰ মূখিয়া , এক সময়ত প্ৰসিদ্ধ মল্লজুজাৰু আছিল । ৬ ফুট ৪ ইঞ্চি ওখ । এতিয়া আগৰ নিচিনা পাহুৱাল ভূজা নাই যদিও তজবজীয়া শক্তিবান )
মালতী ( বয়স ৫০ , ঘৰৰ গৃহিণী )
ৰাহুল ( বয়স ৩০ , ডাঙৰ পুত্ৰ, কিন্তু দেউতাকৰ দৰে শক্তিবান নহয় )
প্ৰিয়া ( বয়স ২৫ , ৰাহুলৰ পত্নী আৰু ঘৰৰ বোৱাৰী)
দ্বীপ ( বয়স ২৬, ঘৰৰ কণিষ্ঠ পুত্ৰ)
ৰাহুল আৰু প্ৰিয়াৰ বিয়া খন তিনি বছৰ হল । কোনো সন্তান নাই , দিগম্বৰ সন্মান লাহে লাহে কমি আহিছিল । দিগম্বৰ নিছিনা ভভ্য পুৰুষৰ ঘৰত কেঁচুৱাৰ কিলকাৰি নাই হোৱা এতিয়াই গাওঁৰ মানুহে তামচা কৰিছিল ।
দিগম্বৰে বুজি পাইছিল যে তেওঁৰ ডাঙৰ পুত্ৰই সন্তান জন্ম দিব পৰা ক্ষমতা নাই কাৰণ মেডিকেল পৰীক্ষাত ডাঙৰ পুত্ৰৰ ফলাফল ওলাইছিল । দিগম্বৰ বহুত চিন্তিত তেঁওৰ তেজ কেনেকৈ ইমান দুৰ্বল হব পাৰে ।
প্ৰিয়াৰ মাক হবলৈ বহুত ইচ্ছা কিন্তু স্বামীৰ নকৰ্মতা শুনি তাই ভাগি পৰিছিল । তেতিয়া দিগম্বৰে এটা কঠোৰ সিদ্ধান্ত ললে । এদিন ৰাতি ভাতৰ পাতত তেওঁ মন্তব্য ৰাখিলে যে বোৱাৰীৰ কোষত তেওঁ নিজেই বীজ ঢালি সন্তান উপজাবো। দিগম্বৰ কথা কোনেও পেলাব নোৱাৰে ।
যেতিয়া ৰাহুল আৰু প্ৰিয়া নিজৰ ৰুমত গৈ আলোচনা কৰিব ধৰে তেতিয়া প্ৰিয়াই প্ৰতিবাদ কৰে যে দেউতাৰ মূৰুৰ বিকৃত ঘটিছে নেকি । কিন্তু ৰাহুল বাধ্য হৈছিল বাপেকক খুব ভয় কৰিছিল আৰু নিজেও লজ্জিত হৈ আছিল দেউতাকৰ আগত থিয় হোৱা ক্ষমতা হেৰাই দিছিল । প্ৰিয়াক বুজাইছিল যে উপায় ন আৰু কি আছে , আৰু বেয়া নহব কাৰণ ঘৰৰ বংশৰ বীজ লৈ তুমি সন্তান জন্ম দিবা ।
প্ৰিয়া কৈছিল যে , ঠিক আছে মই মানিছো কিন্তু শহুৰ আৰু বোৱাৰীৰ মাজত কেনেকৈ দেহ মিলন হব পাৰে । যদি বংশৰেই বীজ ঢালিব খুজিছে দেউতাই তেন্তে দ্বীপৰ দ্বাৰা ঢালিব পাৰে , তেওঁ দেৱৰ হয় , একেবাৰে শুদ্ধ নহলেও মানিব পাৰি ।
ৰাহুলে প্ৰিয়াৰ কথা নুবুজিলে আৰু নিজৰটো হে বুজাব চেষ্টা কৰিলে । প্ৰিয়াই ৰাতি টো ভাবি থাকিল , কলা বৰণৰ বুঢ়াটোৰ লগত তাই কেনেকৈ দেহ মিলন কৰিব ভাবিলে কেনে লাগে ।
প্ৰিয়াই পিছদিনাই মাক সুলেখাক সকলো কথা কলে । প্ৰিয়াৰ মাকেও ভাবি গুণী তাকেই কলে । প্ৰিয়া যদি মাক হব নোৱাৰে তেন্তে তাই বাজ বুলি দাগী হৈ যাব, মাক হোৱাৰ সুখ একেবাৰে বেলেগ , সেই বাবে প্ৰিয়াৰ মাকে প্ৰিয়াক তাই ঘৰৰ কথা মানি লব কলে ।
দিন বাৰ চাই লোৱা হল কেতিয়া প্ৰিয়াৰ গৰ্ভ দিব চলিব । আৰু এদিন দিগম্বৰে প্ৰিয়াক তৈয়াৰ হৈ থাকিব কলে । মালতীয়ে দুই পুত্ৰকে সিহঁতৰ মাহীৰ ঘৰলৈ পঠিয়ালে । প্ৰিয়া দেখা শুনাত খুব ধুনীয়া কিন্তু তাইৰ দুৰ্ভাগ্য কপাল যে তাই স্বামীৰ পৰা সন্তুষ্ট দেহ মিলন কেতিয়াও নাপালে । ২৬ জোখৰ কঁকাল খনি লাহি পাহি কোমল দেহ আঙুলিৰে হেচি দিলে ৰঙা পৰা কোমল ছাল সুন্দৰ মুখনি । তাইও মণে মনে বৰকৈ দেহ মিলনৰ সুখ পাব ব্যাকুল হৈ আছিলঃ কিন্তু বুঢ়া শহুৰৰ পৰা নহয় দেৱৰৰ পৰা হে , দেৱৰৰ বলিষ্ঠ স্পষ্ট দেহ দেখি তাইৰ গা সিৰসীৰাই যায় ।
ৰাতি খোৱা বোৱা হোৱাৰ পিছত মালতীয়ে প্ৰিয়াক সান্তনা দিছিল হে তোমাৰ দেউতাই তোমালোকৰ জীৱনৰ সুখৰ কাৰণে কৰিছে এই বোৰ নিজৰ কোনো স্বাৰ্থ নাই গতিকে দেউতাক কোনো বাধা নিদিবা ।
অলপ পিছতে ডিগম্বৰ প্ৰিয়াৰ ৰুমলৈ সোমাই প্ৰিয়াক কলে , বোৱাৰী কাপোৰ বোৰ সম্পূৰ্ণ খুলি লোৱা , দিগম্বৰে লাইটৰ চুইচ বন্ধ কৰি কলা অন্ধকাৰ কৰি দিলে । বাঘে গৰজি উঠা শহুৰৰ মাত শুনি প্ৰিয়া ভয়ত কপি উঠিল । কিন্তু কি কৰিব তাই , বাধ্য হৈ কাপোৰ খুলি অন্ধকাৰত বিছনা খনৰ মাজত শুই দিলে । পাতল দেহ টোৰ নোম আঁতৰাই থয় তাই কাষলতিৰ আৰু যোনীৰ বাল তিনি দিন মূৰে মূৰে চাফ কৰে ।
দিগম্ব সম্পূৰ্ণ উলংগ হৈ বিছনাত উঠিল , ডিগম্বৰৰ পুৰুক্ষালি গোন্ধ পাই প্ৰিয়া মুখ ভেকেচি দিলে মুঠেই পছন্দ হোৱা নাছিল তাইৰ কিন্তু কেনেবাকৈ নিজক নিয়ন্ত্ৰণ কৰি ৰাখিলে । ডিগম্বৰ কঠোৰ দুহাতেৰে প্ৰিয়াৰ নিৰ্মল কোমল দেহ চুব ধৰিলে আৰু প্ৰিয়া সিহৰী উঠিল আৰু মনেৰে গালি দিলে , চি কি অসভ্য বুঢ়া টো ইমান নিলাজ।
ডিগম্বৰে প্ৰিয়াৰ দেহটো লাহে লাহে লাহে চুমা খাই প্ৰিয়াৰ আপেল দুটা টিপি টিপি চুহিায় ধৰে প্ৰিয়া একেবাৰে মন নিদিয়ে । দিগম্বৰে লাহে লাহে লাহে আগ বাঢ়ে প্ৰিয়াৰ ঘামেৰে ভিজী থকা কাষলতী দুখন চেলেকী চেলেকি খায়। প্ৰিয়া মনে মনে কলে বুঢ়া কিন্তু ৰোমান্টিক আছে দেই পুতেকে আজিলৈ মোৰ কাষলতী চেলেকা নাই ।
তাৰ পিছত ডিগম্বৰ প্ৰিয়াৰ মুখৰ কাষত ওলোটা হৈ শুই প্ৰিয়াৰ দীঘল মৃসন ভৰি দুখন চুমা খাই চুমা খাই মেলি লৈ প্ৰিয়াৰ কোমল টান যোনী খন চেলেকিব ধৰে আৰু প্ৰিয়াৰ হাত দুখন নিজৰ লিংগটোত ধৰি দিয়ে । ১০ ইঞ্চি লিংগটো একেবাৰে কঠিন হৈ উঠিছিল ।
প্ৰিয়াই যেতিয়া শহুৰৰ লিংগটো দুই মুঠীত ললে তাইৰ বুকু কপি উঠিল আচৰিত হৈ , তাইৰ গিৰিয়েকৰ লিংগ কেৱল ৩ ইঞ্চি আৰু গিৰিয়েকৰ দেউতাকৰ লিংগ ইমান দীঘল আৰু ইমান মোটা কেনেকৈ হব পাৰে । তাই যে পলকতে কি কি ভাবি পেলালে । তাই জানে হে ৰাহুলৰ লিংগটো অলপ সৰু কিন্তু তাই কেতিয়াও সপোনটো ভবা নাছিল যে কৰোৱাৰ ইমান ডাঙৰ হব পাৰে বুলি ।
প্ৰিয়া বাধ্য হৈ পৰিছিল মুগ্ধ হবলৈ , আৰু শহুৰে যে ইমান ধুনীয়াকৈ কৈ যোনী খন চেলেকি গৈছে তাইৰ লাহে লাহে অনুভব হয় আৰু সেই অনুভব আনন্দৰ উল্লাহ প্ৰকাশ কৰে । প্ৰিয়াৰ উশাহ নিশ্বাস তীব্ৰ আৰু উত্তেজিত হৈ পৰে, ক্ষন্তেক আগতে শহুৰৰ পুৰুষ গোন্ধ ঘিন কৰা ছোৱালী জনী এতিয়া শহুৰুৰ লিংগৰ গোন্ধ সুঙী আত্মহাৰা হৈ পৰে আৰু লাহে লাহে কৈ চুহিব ধৰে , তৃপ্তি লাগিছিল প্ৰিয়াৰ ।
কিছু সময় পিছত ডিগম্বৰে প্ৰিয়াক বুকুৰ তলত ললে আৰু প্ৰিয়াৰ ভৰি দুখন মেলি লৈ লাহেকৈ প্ৰিয়াৰ যোনীত লিংগটো লগাই হেঁচা মাৰি দি দিলে । প্ৰিয়াৰ যোনী টান ৰবৰৰ দৰে মেল খাই গল ।
প্ৰিয়া তাতেই ডিগম্বৰ পিঠি খন খামুচি ধৰি আচুৰী দিলে আৰু মাছৰ দৰে ধৰফৰাই উঠিল আৰু চিঞৰি চিঞৰি কলে , অ দেউতা অ দেউতা অ দেউতা মই মৰিলো মই মৰিলো , বেয়াকৈ দুখ পাইছোঁ ও ওলাই দে ওলাই দে
ডিগম্বৰে নিজৰ পাহুৱাল বহল বুকুৰ মাজত সাৱটি ধৰি লিংগটো পাৰে মানে সুমাই দি কলে , বোৱাৰী এয়া তোমাৰ তিৰোতা হোৱা সুখ তুমি আজি প্ৰকৃত ৰূপে এজনী বিবাহিত স্ত্ৰী হৈ গলা আৰু তাৰ এই সুখ , অলপ সহ্য কৰা ।
প্ৰিয়াৰ চকু ভেতেলা ভেতেলি হৈ ওলাই গৈছিল, মুৰ জোঁকাৰি জোঁকাৰি কান্দি দিছিল । কিন্তু দিগম্বৰে কঁকাল খন উঠা নমা কৰি গৈছিল আৰু প্ৰিয়াৰ পাতল ডিঙি চুমা খাই গৈছিল ।
বাহিৰৰ পৰা মালতীয়ে মাত দিয়ে , হেৰী ইমান কষ্ট নিদিব কোমল বোৱাৰী আমাৰ মৰমৰ । শাহুৰিৰ মাত শুনি কোনো কথায় নাই প্ৰিয়াই চিঞৰিলে , মা মোক বছোৱা বচোৱা মা মোক মোক দেউতাই মাৰি পেলাব আজি ।
মালতীয়ে বাহিৰৰ পৰা কলে , বোৱাৰী একো নহয় প্ৰথম দিন মইও এনেকৈ কান্দি দিছিলো । অলপ পিছত তোমাৰ ভাল লাগিব দিয়া ।
প্ৰিয়াই কিবা কব খুজিছিল কিন্তু দিগম্বৰে প্ৰিয়াৰ মুখ বন্ধ কৰি দিলে ধাৰাখাৰে চুমা খাই প্ৰিয়াৰ যোনী পথ বহল কৰিব ধৰিলে । প্ৰিয়া উঁচুপি উঁচুপি চতফটাই থাকিল ।
আধা ঘণ্টা মান পিছত দিগম্বৰ কঁকাল খন ৰখাই দিয়ে আৰু প্ৰিয়াৰ মৰমতে কোমল ওঠৰ ৰস শুহি সুধিলে , মাজনি এতিয়া কেনে লাগিছে ,
প্ৰিয়া শহুৰৰ পৰুষত্ব দেখি প্ৰভাবিত হৈছিল আৰু হেফাই ফেফাই কৈছিল , অ দেউতা মই বহুত দুখ পাইছো বৰ বেয়াকৈ আপুনি ফালি দিছে কিন্তু দেউতা বিষৰ মাজেৰে যে কিমান সুখ পাইছো মই আপোনাক ভাষাৰে বুজাব নোৱাৰিম ।
মাজনী পানী এৰিছা নে নাই ?
দেউতা ৫ বাৰ কৈ এৰিছো , দেউতা মোক আজি মা বনাই দিয়া ।
মাজনী তুমি চিন্তা নকৰিবা মই তোমাক মা বনাইহে এৰিম আজি। কিন্তু
কিন্তু কি দেউতা ?
ডিগম্বৰে প্ৰিয়াৰ কানে কাণে কলে , কিন্তু গোটেই ৰাতি মোৰ চুদন খাব লাগিব
ইছ দেউতা প্ৰিয়াই লাজ কৰিলে , খাব কাৰণে সাজু দেউতা ।
হয় নে মাজনী , চিঞৰি চিঞৰি মোৰ কাণৰ পোক বাহিৰ কৰি দিছোঁ, গোটেই ৰাতি কৰিলে মোৰ কান বেঙা হৈ যাব ।
প্ৰিয়াই ডিগম্বৰৰ কানৰ লতী কামুৰি দি কলে , কিয় নিচিঞৰিম আপোনাৰ কম নেকি সেই ডাল বকাসুৰৰ দৰে হয় । আপুনি কি বুজিব মই হে বুজিছো । কিন্তু দেউতা মই এজনী স্ত্ৰী ভিতৰে ভিতৰে মোৰো ভাল লাগিছে আপুনি যেনেকৈ মোৰ বুচ ফালি দিছে , অ দেউতা মই যদি বাধা দিও তথাপি আপুনি ফালি থাকিব , যেতিয়া মোৰ গৰম উঠে নহয় বিষ খিনি বৰ ভাল লাগে , তেতিয়া হে লাগে যে মই আচল প্ৰকৃত পুৰুষৰ চুদন পাইছোঁ।
ডিগম্বৰে আকৌ ঘপ ঘোপ কৈ চুদন আৰম্ভ কৰে । প্ৰিয়া সুখত ভাঁহি যায় আৰু মুখেৰে সুখৰ শব্দ বোৰ কৰি থাকে।
বোৱাৰী তুমি চিন্তা নকৰিবা , মই তোমাক যিমান সন্তান লাগে দিম ।
অ দেউতা মোক বেছি নালাগে দুটা হলে হব মোৰ। কিন্তু মোক সুখ লাগে , মই আপোনাৰ অবিহনে থাকিব নোৱাৰিম আৰু , মোক সদায় ৰাতি চুদিব , অ দেউতা বেয়াকৈ ভিতৰলৈ গৈছে আপোনাৰ হাথিয়াৰটো , নাভিলৈ সোমাই যোৱা যেন লাগিছে , বৰ সুখ লাগিছে , অ দেউতা আজিৰ পৰা আপুনি মোৰ প্ৰকৃত স্বামী।
লোৱা মাজনী দেউতাৰ বীজ লোৱা , তোমাৰ দেহৰ চাহিদা মই পূৰণ কৰিম তুমি চিন্তা নকৰিবা ।
ডিগম্বৰে বীজ এৰি দিলে প্ৰিয়াৰ যোনীৰ গভীৰত। গোটেই ৰাতি প্ৰিয়া আৰু দিগম্বৰ বিছনা খন আধা ভঙা কৰি দিয়ে। ৰাতি পূৱা প্ৰিয়া ভাল কৈ খোজ কাঢ়িব নোৱাৰা হয় বিষ বেদনাত ।
এমাহ পিছ তেই প্ৰিয়াই সকলোৰে মুখত হাঁহি আনি দিয়ে । প্ৰিয়া গৰ্ভবতি হৈ মাকৰ ঘৰলৈ যাব ওলায় আৰু দীগম্বৰেই প্ৰীয়াক তাইৰ মাকৰ ঘৰত লৈ যায় ।
*************@@@@@***********
![[+]](https://xossipy.com/themes/sharepoint/collapse_collapsed.png)