Adultery மை டியர் பவித்ரா அண்ணி( my dear pavithra Anni)❤️❤️❤️❤️❤️

[Lust king 66]

நண்பர்களை நான் ஒரு புதிய கதை எழுத போகிறேன் கதையைப் படித்துவிட்டு தங்களின் விமர்சனங்களை கூறவும்

[Lust king 66]

பவி அண்ணி ❤️❤️ 1


வேதாசலத்தின் வீடு. 
     
    விடியற்காலையின் மென்மையான காற்று, அந்த பிரம்மாண்டமான இரண்டு மாடி வீட்டின் முன்புறத் தோட்டத்தில் புல்வெளிகளை மெல்ல அசைத்து விளையாடிக் கொண்டிருந்தது. வீட்டின் மரத்தாலான முன் வாசல் கதவு, பழைய பாரம்பரிய வேலைப்பாடுகளுடன், காலை வெயிலில் மின்னியது. தோட்டத்தில் செவ்வந்தி, மல்லிகை, ரோஜா செடிகள் காற்றில் ஆட, அவற்றின் மணம் வீட்டுக்குள் மெல்ல பரவியது. இந்த அமைதியான சூழலில், பவித்ரா, 32 வயது குடும்பப் பெண், தன் அன்றாட வேலைகளில் மூழ்கியிருந்தாள். 
பவித்ரா, ஒரு தமிழ்ப் பெண்ணின் பாரம்பரிய அழகை முழுமையாக உள்ளடக்கியவள். அவள் அணிந்திருந்த பச்சை நிற பட்டுப் புடவை, அவளின் மென்மையான இடையை இறுக்கமாகப் பற்றி, அவளின் உடலின் ஒவ்வொரு வளைவையும் துல்லியமாக வெளிப்படுத்தியது. புடவையின் முந்தானை, அவளின் தோளில் இருந்து மெல்ல வழுக்கி, அவளின் மாம்பழம் போன்ற முலைகளை மறைத்தாலும், அவள் நகரும்போது அவை மென்மையாக ஆடி, ஒரு இயல்பான கவர்ச்சியை உருவாக்கின. அவளின் இடை, சற்று பூசினாற்போல, மெலிதாகவும் இல்லாமல், குண்டாகவும் இல்லாமல், ஒரு சரியான வளைவுடன் மடிப்புகளுடன் இருந்தது. அவளின் தொப்புள், ஆழமான, சதை பற்றான குழி, புடவையில் மறைத்தாலும், அவள் குனியும்போது தெரியும் அந்த காட்சி, எந்த ஆணின் மனதையும் ஒரு கணம் தடுமாற வைக்கும். 

---

---

---

---

---

---

---

---

---

அவளின் குண்டிகள், கவிதை எழுத வைக்கும் வகையில், வட்டமாகவும், புடைப்பாகவும், நடக்கும்போது மெல்ல அசைந்து, ஒரு மயக்கத்தை ஏற்படுத்தும். அவளின் தொடைகள் சதைப்பற்றுடனும் இருந்தன. தொடைகளுக்கு இடையே, அவளின் மர்மப் பிரதேசம், புடவையால் மறைக்கப்பட்டிருந்தாலும், அவளின் ஒவ்வொரு அசைவிலும் ஒரு மறைமுகமான கவர்ச்சியை வெளிப்படுத்தியது. அவளின் நீளமான கூந்தல், இடுப்பு வரை ஆட, கருப்பு நிற பின்னல் ஒரு பாம்பைப் போல அசைந்தது.
உச்சி முதல் பாதம் வரை தன்னுடலில் அழகை புதியதாக மதிக்க வைத்திருந்தால். அவளின் மூக்கில் குத்தப்பட்டிருக்கும்  மூக்குத்தி பார்ப்பவரை சுண்டிழுருக்கும்.




 கழுத்தில் தாலி மின்ன, கால் கொலுசு ஒலிக்க, அவள் நடை, ஒரு பத்தினி பெண்ணின் பண்பையும், ஒரு அழகு ராட்சசியின் கவர்ச்சியையும் ஒருசேர வெளிப்படுத்தியது. ஆனால், இந்த அழகை அவள் வெளிப்படுத்திக் கொள்ளவே இல்லை; அவள் மனம், தன் குடும்பத்திலும், மகள் சௌமியாவிலும் மட்டுமே இருந்தது.

சமையலறையில், பவித்ரா இட்லி, சாம்பார், தேங்காய் சட்னி ஆகியவற்றை ஒரு தட்டில் அழகாக அடுக்கி, தன் பத்து வயது மகள் சௌமியாவுக்கு எடுத்து வைத்தாள். சௌமியா, அம்மாவின் மினி பதிப்பு போல, ஒரு குட்டி பாவாடை சட்டையில், முடியை இரண்டு பின்னலாகப் பின்னி, முகத்தில் புன்னகையுடன் உட்கார்ந்து சாப்பிட்டுக் கொண்டிருந்தாள். “அம்மா, இன்னைக்கு ஸ்கூல்ல டான்ஸ் ப்ராக்டீஸ் இருக்கு. சாயங்காலம் என்னை பிக்கப் பண்ண வந்துடுங்க!” என்று சௌமியா குழைந்த குரலில் சொன்னாள். 
பவித்ரா, அவள் தலையை மெல்ல வருடி, “கண்டிப்பா, கண்ணு. நீ சாப்பிடு, டைம் ஆகுது,” என்று சிரித்தாள். அவள் முகத்தில் அன்பு ததும்பினாலும், உள்ளுக்குள் ஒரு சிறு பதற்றம் இருந்தது. இந்த வீட்டின் சூழல், எப்போதும் அவளை ஒரு இறுக்கத்தில் வைத்திருந்தது. ரஞ்சித், அவள் கணவன், வீட்டின் சர்வாதிகாரி.

 அவனுடைய குரல், எப்போதும் ஒரு கட்டளையாகவே ஒலிக்கும். 
திடீரென, வீட்டின் அமைதியை கலைத்து, ஒரு சத்தமான குரல் எழுந்தது. “என்னடி இது? இன்னும் காபி வரல, அதுக்குள்ள உன் பொண்ண ஸ்கூலுக்கு ரெடி பண்ண ஆரம்பிச்சுட்டியா?” ரஞ்சித், ஹாலில் உள்ள பழைய மரத்தாலான சோபாவில் உட்கார்ந்து, கையில் ஒரு பேப்பரை வைத்து, சத்தமிட்டான். அவன் குரல், வீட்டின் சுவர்களையே அதிர வைத்தது. ரஞ்சித், 38 வயதான, தந்திரமானவன். அவன் முகத்தில் ஒரு கர்வம் எப்போதும் ஒட்டியிருக்கும். கட்சி ஆபீஸில் பெரிய பதவியில் இருந்தப்பவன், வீட்டில் ஒரு மன்னனைப் போல நடந்து கொள்வான் அவன் அணிந்திருந்த வெள்ளை வேட்டி, சட்டை, அவனுக்கு ஒரு கம்பீரத்தை அளித்தாலும், அவன் கண்களில் ஒரு வஞ்சகமான பளபளப்பு இருந்தது.
பவித்ராயின் முகத்தில் ஒரு கணம் பதற்றம் தோன்றி மறைந்தது. அவள் எதுவும் பேசாமல், சமையலறையில் இருந்து வேகமாக ஒரு வெள்ளி டம்ளரில் காபியை ஊற்றி எடுத்து வந்து ரஞ்சித்திடம் கொடுத்தாள். அவள் கைகள், மெல்ல நடுங்கின. “காபி,” என்று மெல்லச் சொல்லி, அவள் கண்களைத் தாழ்த்தினாள். ரஞ்சித், காபியை வாங்கி, அவளை மேலிருந்து கீழ் வரை ஒரு பார்வை பார்த்தான். 
“என்னடி, இன்னைக்கு பச்சைப் புடவையா? யாருக்கு காட்டுற இந்த அழகெல்லாம்?” என்று அவன் கேலியாகக் கேட்டான்.

 அவன் பார்வை, பவித்ராயின் இடையில் சொருகியிருந்த முந்தானையைத் தாண்டி, அவளின் தொப்புளை ஒரு கணம் தொட்டது. 
பவித்ரா, ஒரு புன்னகையை மட்டும் முகத்தில் வரவழைத்து, “காபி குடிங்க, நேரமாச்சு,” என்று மெல்லச் சொல்லிவிட்டு, திரும்பி சமையலறைக்கு சென்றாள. அவள் நடக்கும்போது, அவளின் புடவை முந்தானை மெல்ல விலகி, அவளின் சதை பற்றான அல்வா இடுப்பயும், ஆழமான தொப்புளையும் ஒரு கணம் வெளிப்படுத்தியது. அவளின் குண்டிகள் மெல்ல அசைந்து, ஒரு கவர்ச்சியான தாளத்தை உருவாக்கின. ரஞ்சித், அதை ரசித்து பார்த்தான், ஆனால் அவன் மனதில் வேறு எண்ணங்கள் ஓடிக் கொண்டிருந்தன. 

எதிர் சோபாவில் சுந்தரவல்லி அமர்ந்து டிவி பார்த்துக் கொண்டிருந்தாள் அவள் அருகில் சுரேஷ் காலை ஜாக்கிங் சென்று விட்டு வந்து அமர்ந்திருந்தான்.
 சுரேஷ், ரஞ்சித்தின் தம்பி 35 வயதில், போலீஸ் ஆபீஸராக இருப்பவன். அவன் முகத்தில் ஒரு திமிர் எப்போதும் தெரியும். அவன் போலீஸ் சீருடை, அவனுக்கு ஒரு கம்பீரத்தை அளித்தாலும், அவன் கண்களில் ஒரு கெட்ட எண்ணம் மறைந்திருந்தது.

 பவித்ரா, சுரேஷுக்கும் ஒரு டம்ளர் காபி கொடுத்தாள். “அண்ணி, காபி சூப்பர்! இந்த வாசனை, உங்கள மாதிரியே இருக்கு,” என்று சுரேஷ் மெதுவாக சொல்லி, ஒரு கண்ணை சிமிட்டினான். 

அவன் குரலில் ஒரு மறைமுகமான கேலி இருந்தது. பவித்ரா, அதை பொருட்படுத்தாமல், சமையலறைக்கு திரும்பினாள்.

வெளியில், தோட்டத்தில், முத்து, தோட்டக்காரன், செடிகளுக்கு தண்ணீர் பாய்ச்சிக் கொண்டிருந்தான். 40 வயதைத் தாண்டியவன், எளிமையானவன், ஆனால் வீட்டில் நடக்கும் அத்தனையையும் அமைதியாக கவனிப்பவன்.

 அவன் அணிந்திருந்த பழைய நீல நிற லுங்கி, மண்ணால் கறை படிந்திருந்தது. அவன் பார்வை, பவித்ரா சமையலறை ஜன்னல் வழியாக வெளியே வரும்போது, ஒரு கணம் தங்கியது. அவள், ஜன்னலில் நின்று, “முத்து, இந்த ரோஜா செடிக்கு கொஞ்சம் கவனமா தண்ணி ஊத்து. நேத்து வாட்டமா இருந்துச்சு,” என்று சொன்னாள். 

அவள் குரல், மென்மையாக, ஆனால் ஒரு இயல்பான அன்புடன் இருந்தது. முத்து, “சரிங்க,” என்று பணிவாக சொல்லி, தன் வேலையைத் தொடர்ந்தான். 

ரஞ்சித், காபியை குடித்துவிட்டு, குளிக்கச் சென்றான். அவன் குளித்து முடித்து, ஒரு வெள்ளை சட்டையும், கருப்பு பேன்ட்டும் அணிந்து, சாப்பிட உட்கார்ந்தான். பவித்ரா, அவனுக்கு இட்லி, சாம்பார், சட்னி எல்லாம் பரிமாறினாள். “நான் மதியம் தான் வருவேன். சௌமியாவ ஸ்கூலுக்கு அனுப்பி வை,” என்று கத்திவிட்டு, அவன் தன் காரில் ஏறி, கட்சி ஆபீஸுக்கு பறந்தான். 

சுரேஷும், தன் போலீஸ் ஜீப்பில் திமிராக உட்கார்ந்து, “அண்ணி, சாயந்திரம் சினேகாவோட வரேன். சமைச்சு வைங்க! சிக்கன் குழம்பு வேணும்,” என்று சொல்லிவிட்டு, ஜீப்பை ஸ்டார்ட் செய்து கிளம்பினான். அவன் ஜீப், வீட்டு வாசலில் இருந்து புழுதி கிளப்பி சென்றது.

அவர்கள் சென்ற பிறகு, வீடு ஒரு ஆழமான அமைதியில் ஆழ்ந்தது. பவித்ரா, சௌமியாவை தயார் செய்தாள். சௌமியாவின் பள்ளி பையை சரி பார்த்து, அவளுக்கு ஒரு பாக்ஸில் இட்லி, கேரட் பொரியல், ஒரு ஆப்பிள் எல்லாம் வைத்து கொடுத்தாள். “பார்த்து போய்ட்டு வா, செல்லம்,” என்று சிரித்து, அவள் கன்னத்தில் ஒரு முத்தம் கொடுத்தாள். சௌமியா, “பை, அம்மா!” என்று கையசைத்து, பள்ளி வேனில் ஏறி சென்றாள்.

இவை அனைத்தையும், ஒரு மௌனப் பார்வையாளனாக, மொட்டை மாடியில் நின்று பார்த்துக் கொண்டிருந்தான் சூர்யா. 25 வயதில், கட்டுடல் தேகத்துடன், மாநிறத்தில் இருந்தவன். அவன் அணிந்திருந்த ஒரு கருப்பு டி-ஷர்ட், அவனின் தோள்களையும், கைகளையும் இறுக்கமாகப் பற்றி, அவனின் உடற்கட்டை வெளிப்படுத்தியது. அவன் கண்களில், ஒரு ஆழமான கோபமும், மறைந்திருக்கும் ஒரு தீர்மானமும் இருந்தது. மொட்டை மாடியில உட்கார்ந்து, வீட்டில் நடக்கும் அனைத்தையும் கவனித்துக் கொண்டிருந்தான்.
அவன் மனதில், கடந்த காலத்தின் காட்சிகள் மின்னல்போல வந்து மறைந்தன.

சூர்யாவின் தந்தை வேதாச்சலம், ஒரு பெரிய வியாபாரி. அவருக்கு இரண்டு திருமணங்கள் நடந்திருந்தன. முதல் மனைவி அமுதா, சூர்யாவின் தாய். அவர்களுக்கு நீண்ட நாட்கள் குழந்தை இல்லாததால், வேதாச்சலம் இரண்டாவது திருமணம் செய்து கொண்டார். அவள்தான் சுந்தரவல்லி, ரஞ்சித் மற்றும் சுரேஷின் தாய். சுந்தரவல்லி வேதாச்சலத்தின் மோகத்தைப் பயன்படுத்தி, வீட்டின் கட்டு மீறிய ஆதிக்கத்தை தன் கைவசம் ஆக்கினாள். 
ரஞ்சித் மற்றும் சுரேஷுக்கு அப்புறம் பிறந்தவன் தான் சூர்யா.
அமுதா சூர்யாவின் பிறப்பால் மகிழ்ச்சி அடைந்தால். ஆனால் அவளின் மகிழ்ச்சி நீடிக்க வில்லை.
ரஞ்சித், சுரேஷ் இருவரும், செல்லமாக வளர்க்கப்பட்டனர். அவர்களுக்கு சிறந்த பள்ளிகள், ஆடம்பரமான வாழ்க்கை, எல்லாம் கிடைத்தது. 

சூர்யாவுக்கு, அந்த வீட்டில் எப்போதும் இரண்டாம் பட்சமான நடத்தை மட்டுமே கிடைத்தது. அமுதா, சொந்த வீட்டிலேயே வேலைக்காரி போல நடத்தப்பட்டாள். சூர்யாவின் சிறு சிறு தேவைகளுக்கு கூட, சுந்தரவல்லியிடம் கையேந்த வேண்டிய நிலை. 

வேதாச்சலம், சுந்தரவல்லியின் மோகத்தில் மூழ்கி, இவற்றை கண்டும் காணாமல் இருந்தார். சுந்தரவல்லி, வேதாச்சலத்தின் 75% சொத்துக்களை தன் பெயரிலும், தன் மகன்கள் பெயரிலும் மாற்றிக் கொண்டாள். வீட்டில், சுந்தரவல்லியின் கட்டளைகளே சட்டமாக இருந்தன. 

வருடங்கள் செல்ல, ஒரு நாள், சுந்தரவல்லியின் சுயரூபம் வேதாச்சலத்துக்கு தெரியவந்தது. அவள், வேதாச்சலத்தின் வியாபாரத்தில் மோசடி செய்து, சொத்துக்களை தன் பெயருக்கு மாற்றியது தெரியவந்தது. அப்போது, ஒரு பிரச்சனையில், வேதாச்சலத்துக்கும் அமுதாவுக்கும் ஒரு விபத்து நேர்ந்தது. அந்த விபத்தில், அமுதா இறப்பின் விளிம்புக்கு சென்றாள். அப்போது, சூர்யாவை அழைத்து, அவனிடம் ஒரு சத்தியம் வாங்கினாள். “சூர்யா, இந்த வீட்டை மீண்டும் நீ ஆள வேண்டும். உன் தந்தையின் மரியாதையை மீட்டெடு. இந்த சுந்தரவல்லியின் ஆதிக்கத்தை உடை,” என்று அவள் கண்ணீருடன் கூறினாள். அமுதாவின் இறுதி வார்த்தைகள், சூர்யாவின் இதயத்தில் ஆணியாகப் பதிந்தன.

விபத்துக்குப் பின், வேதாச்சலம் வீட்டில் ஒரு செல்லாக் காசாக மாறினார். அவர், ஒரு அறையில் முடங்கி, சுந்தரவல்லியின் கட்டுப்பாட்டில் வாழ்ந்தார். 

சூர்யா காசு இல்லாத வேலைக்காரனைப் போல, அந்த வீட்டில் வளர்ந்து வந்தான். ரஞ்சித், சுரேஷ் இருவரும், அவனை எப்போதும் அவமதித்தனர். சூர்யாவின் முயற்சிகள், போலீஸ் ஆபீஸர் ஆக வேண்டும் என்ற அவன் கனவு, ரஞ்சித் மற்றும் சுரேஷின் சூழ்ச்சிகளால் தடைபட்டன.

திடீரென, சூர்யாவின் மொபைல் ஒலித்தது. அவன் கற்பனைகளில் இருந்து வெளிவந்தான். ரஞ்சித், மறுமுனையில், “சூர்யா, சுரேஷோட கல்யாணத்துக்கு தேவையான வேலைகளை பாரு. இன்னைக்கு சினேகாவோட சில பொருட்கள் வாங்கனும். மறந்துடாத!” என்று உத்தரவிட்டு, போனை வைத்துவிட்டான்.

சூர்யாவின் முகத்தில் கசப்பு தோன்றியது. அவன் விதியை எண்ணி மனம் வெதும்பினான்.
 “என் தாயின் சத்தியத்தை நிறைவேற்றுவேன். இந்த வீட்டை மீண்டும் என் கட்டுப்பாட்டுக்குள் கொண்டு வருவேன்,” என்று அவன் மனதுக்குள் உறுதி எடுத்தான். 
அவன் தன் சபதத்தை நிறைவேற்ற திட்டங்களை வகுத்துக் கொண்டு இருந்தான் அதில் ஒரு பகுதியாக அவன் கண் முன் நின்று கொண்டிருந்தால் அவள்.

அவன் கண்கள், பவித்ராயை நோக்கி திரும்பின.
 அவள், தோட்டத்தில் முத்துவிடம் ஏதோ பேசிக் கொண்டிருந்தாள். 

அவளின் புடவை, காற்றில் ஆட, அவளின் இடையின் வளைவு, சூர்யாவின் கண்களில் பதிந்தது. 

அவள், ஒரு செவ்வந்தி பூவை மெல்ல பறித்து, அதை மோந்து பார்த்தாள். அவளின் உதடுகள், பூவைத் தொட்டபோது, ஒரு கணம், சூர்யாவின் மனம் தடுமாறியது. 

அவளின் முகத்தில், ஒரு இயல்பான அழகு, ஒரு மறைந்திருக்கும் துயரத்துடன் கலந்திருந்தது. “இந்த வீட்டின் அழகு, இந்த பவித்ரா... இவளை நம் கட்டுப்பாட்டில் கொண்டு வர வேண்டும். இந்த வீட்டின் இருளில் இருந்து விடுவிக்க வேண்டும்,” என்று அவன் மனதுக்குள் நினைத்தான். 

ஆனால், அவன் மனதில், ஒரு மறைமுகமான ஆசையும் தோன்றியது. பவித்ராயின் அழகு, அவனை ஒரு கணம் மயக்கியது. அவளின் இடையின் வளைவு, அவளின் குண்டிகளின் அசைவு, அவளின் உதடுகளின் மென்மை... இவை எல்லாம், அவனை ஒரு கணம் திசைமாற வைத்தன. ஆனால், அவன் உடனே தன்னை கட்டுப்படுத்தி, “என் பழிவாங்கல் முதலில். பிறகு எல்லாம்,” என்று மனதை இறுக்கினான்.

வீட்டின் அமைதி, ஒரு புயலுக்கு முந்தைய அமைதியைப் போல இருந்தது. சூர்யா, மொட்டை மாடியில் இருந்து இறங்கி, தன் அடுத்த நகர்வை திட்டமிட ஆரம்பித்தான்.

[Royal enfield]

Super brother continue pannunga

[Lust king 66]

பவி அண்ணி❤️❤️❤️ ❤️ 2


சூர்யா, குளித்து முடித்து, ஈரமான தலைமுடியுடன், ஒரு கருப்பு நிற டி-ஷர்ட்டும், நீல நிற ஜீன்ஸும் அணிந்து, மாடிப்படிகளில் இறங்கி வந்தான். அவனின் கட்டுடல் தேகம், டி-ஷர்ட்டின் இறுக்கத்தில் தெளிவாகத் தெரிந்தது.

போலீசாகிற அவனோட கனவு உடம்பை இரும்பாக மாற்றி வைத்திருந்தான் ஆனா அது கை நழுவி போயிருச்சு.
 அவன் மாநிற முகத்தில் கோபமும், தீர்மானமும் மின்னியது. அவன் கண்கள், வீட்டின் ஹாலை ஒரு முறை ஊடுருவிப் பார்த்தன, ஒவ்வொரு மூலையையும் ஆராய்ந்தன.

அவன் பார்வை, ஹாலில் உள்ள சோபாவில் கால் மேல் கால் போட்டு, டிவி பார்த்துக் கொண்டிருக்கும் சுந்தரவல்லியின் மீது பட்டது. 55 வயதைத் தாண்டியிருந்தாலும், சுந்தரவல்லியின் முகத்தில் ஒரு கர்வமும், தந்திரமும் இன்னும் மங்காமல் இருந்தன. அவளின் கழுத்தில் மின்னிய தங்கச் சங்கிலி, கைகளில் பளபளத்த வளையல்கள், அவளின் ஆதிக்கத்தை மேலும் அடிக்கோடிட்டன. 

அவள், ரிமோட்டை கையில் பிடித்து, ஒரு செய்தி சேனலை பார்த்தபடி, எப்போதாவது உதட்டில் ஒரு புன்னகையை வரவழைத்தாள். ஆனால், சூர்யாவுக்கு அவளைப் பார்க்கும்போது, உள்ளே ஒரு கொதிப்பு எழுந்தது.


 “இவள்தான்... என் அன்னை அமுதாவின் இறப்புக்கும், என் தந்தை வேதாச்சலத்தின் இந்த அவமானகரமான நிலைக்கும் காரணம்,” என்று அவன் மனம் குமுறியது. அவன் கைகள், கோபத்தில் இறுகின.

 அவன் மனதில், அமுதாவின் கண்ணீர் மின்னியது, அவளின் இறுதி வார்த்தைகள், “சூர்யா, இந்த வீட்டை மீண்டும் நீ ஆள வேண்டும்,” என்ற சத்தியம், அவனை உலுக்கியது. ஆனால், இப்போது ஒரு புழுவைப் போல மட்டுமே இந்த வீட்டில் வாழ முடிந்த இயலாமை, அவனை உள்ளுக்குள் குத்திக் காயப்படுத்தியது.

சூர்யா ஹாலுக்கு வெளியே உள்ள மரத் தாழ்வாரத்தில் நின்று, சுந்தரவல்லியை ஒரு கணம் கூர்ந்து பார்த்தான். அவன் மனதில், கடந்த காலத்தின் வலிகள் ஒரு புயலாக எழுந்தன. அமுதா, சொந்த வீட்டிலேயே வேலைக்காரியைப் போல நடத்தப்பட்டது, சுந்தரவல்லியின் கட்டளைகளுக்கு முன் அவள் தலைகுனிந்து நின்றது, வேதாச்சலம் மோகத்தில் மூழ்கி அவர் இவற்றை கண்டும் காணாமல் இருந்தது இவை எல்லாம் அவன் இதயத்தில் கத்தியாகப் பதிந்தன.

 ஆனால், இப்போது அவனால் ஒன்றும் செய்ய முடியவில்லை. அவன் கண்கள், கோபத்தில் சிவந்தன, உதடுகள் இறுக மூடி, அந்த கோபத்தை உள்ளேயே அடக்கின.

அவன் எண்ணங்களை கலைத்து, சமையலறையில் இருந்து ஒரு மென்மையான குரல் எழுந்தது. 

“சூர்யா, வா, சாப்பிடு!” அது பவியின் குரல். அவள் குரலில், ஒரு இயல்பான அன்பும், அக்கறையும் கலந்திருந்தது.

 சூர்யாவின் முகத்தில் ஒரு மெல்லிய புன்னகை தோன்றியது. இந்த வீட்டில், அவனுக்கு ஆறுதலாக, ஒரு ஒளி விளக்காக இருப்பவள் பவி மட்டுமே. அவளின் குரல், அவனின் மனதில் உள்ள புயலை ஒரு கணம் அமைதிப்படுத்தியது.

 சமையலறையில், பவி, ஒரு தட்டில் மூன்று மொறு மொறு தோசைகளை அழகாக அடுக்கி, காரச் சட்னி, புதினா சட்னி, தேங்காய் சட்னி ஆகியவற்றை தனித்தனி கிண்ணங்களில் வைத்து, சூர்யாவுக்கு பரிமாறினாள்.

 இந்த வீட்டில், சூர்யா சாப்பிடுவது எப்போதும் சமையலறையில் மட்டுமே. அமுதா இறந்த பிறகு, இது ஒரு எழுதப்படாத சட்டமாக மாறிவிட்டது. சுந்தரவல்லியின் ஆதிக்கத்தில், சூர்யாவுக்கு ஹாலில் உள்ள உணவு மேசையில் உட்கார்ந்து சாப்பிடும் உரிமை இல்லை. 
ஆனால், இந்த அவமானம், அவனை மேலும் உறுதியாக்கியது. ஒரு நாள், இந்த வீட்டை தன் கட்டுப்பாட்டுக்குள் கொண்டு வருவேன் என்று அவன் மனதுக்குள் உறுதி எடுத்திருந்தான்.

“குட் மார்னிங், அண்ணி!” என்று சூர்யா, ஒரு மெல்லிய புன்னகையுடன், சமையலறையில் உள்ள சிறிய மர மேசையில் உட்கார்ந்தான். 

“வாடா! இதான் வர நேரமா சாருக்கு? இப்பதான் பொழுது விடிஞ்சதா?” என்று பவி, கேலியாகக் கேட்டாள். 

அவள் குரலில் ஒரு இயல்பான அன்பு இருந்தது. அவள், தோசைக் கல்லில் மாவு ஊற்றி, அதை வட்டமாக பரப்பிக் கொண்டிருந்தாள். முகத்தில் சிறு வியர்வை முத்து மின்னியது, அது அவளின் அழகை இன்னும் தூக்கி நிறுத்தியது.

“நேத்து நைட்டு ஒரே தலைவலி, அண்ணி. தூக்கம் இல்லை, அதான் லேட்டாயிடுச்சு,” என்று சூர்யா, ஒரு பொய்யைச் சொன்னான். 

உண்மையில் அவன் மனதில் ஓடிய எண்ணங்கள் அமுதாவின் சத்தியம், சுந்தரவல்லியின் ஆதிக்கம், ரஞ்சித் மற்றும் சுரேஷின் சூழ்ச்சிகள் அவனை இரவு முழுவதும் தூங்க விடவில்லை.
 
“என்கிட்ட சொல்லி இருந்தா, மாத்திரை கொடுத்திருப்பேனே,” என்று பவி, அக்கறையுடன் சொன்னாள். அவள் முகத்தில், ஒரு உண்மையான கவலை தெரிந்தது. அவள், சூர்யாவை ஒரு கணம் பார்த்து, “நீ ஒரு நாள் நிம்மதியா தூங்கு, டா. இப்படி எப்பவும் கவலையோட இருக்காத,” என்று மெல்லச் சொன்னாள்.
 
“பரவால்ல, அண்ணி,” என்று சூர்யா சிரித்தான். அவன் மனதுக்கு, பவியின் இந்த அக்கறை ஒரு ஆறுதலாக இருந்தது. இந்த வீட்டில், அவனைப் பற்றி யோசிக்கும், கவலைப்படும் ஒரே ஜீவன் பவி மட்டுமே. அவளின் மீது, சூர்யாவுக்கு அளவு கடந்த பாசம் இருந்தது.

சூர்யா, தோசையை எடுத்து, காரச் சட்னியில் தொட்டு, ஒரு கவளம் வாயில் போட்டான். தோசையின் மொறு மொறுப்பும், சட்னியின் காரமும், அவனுக்கு மிகவும் பிடித்தவை. அவன் கவலைகளை ஒரு கணம் மறந்து, சாப்பிடுவதில் மூழ்கினான். பவி, அவனைப் பார்த்து சிரித்தபடி, தோசைக் கல்லில் மாவு ஊற்றினாள்.

 அவள் வெள்ளி கரண்டியை எடுத்து, தோசையை மெல்லத் திருப்பினாள். அவள் கைகள், வேலை செய்யப் பழகிய உறுதியுடன் இருந்தன.

திடீரென, வெளியில் இருந்து சுந்தரவல்லியின் குரல் எழுந்தது. 

“பவி! இங்க வா!” அவள் குரல், கூர்மையாக, ஒரு உத்தரவு போல ஒலித்தது. அவள், டிவியை ம்யூட் செய்து, சோபாவில் நிமிர்ந்து உட்கார்ந்தாள். 


“என்ன, அத்தை?” என்று பவி, சமையலறையில் இருந்து கேட்டாள். அவள் குரலில், ஒரு சிறு பதற்றம் தொனித்தது. 

“சீக்கிரம்! அவனுக்கு சாப்பாடு போட்டு வெளியே அனுப்பு! அப்படி என்னதான் பேசுவீங்களோ!” என்று சுந்தரவல்லி, எரிந்து விழுந்தாள். அவள் குரலில், ஒரு சந்தேகமும், கோபமும் கலந்திருந்தது. அவள், சூர்யாவையும் பவியையும் ஒரு கண்ணால் கவனித்து வந்தாள், அவர்களின் உரையாடல்கள் அவளுக்கு எச்சரிக்கை மணி அடித்தது.


“ஒன்னும் இல்ல, அத்தை, சும்மாதான்,” என்று பவி, பேச்சை மாற்றி, திரும்பவும் சமையலறைக்குள் வந்தாள. முகத்தில், ஒரு மெல்லிய பதற்றம் தோன்றி மறைந்தது. ஆனால், சூர்யாவிடம், அவள் எப்போதும் போல சிரித்தாள். “இன்னொரு தோசை வேணுமா, சூர்யா?” என்று கேட்டாள்.
சூர்யா, அவள் முகத்தை ஒரு கணம் பார்த்தான். வீட்டு வேலைகள் அனைத்தும் அவள் தலையில் தான். இந்த வீட்டில், தன்னைப் போலவே, பவியும் ஒரு சிறைப்பட்ட ஜீவன் என்று அவன் மனம் சொல்லியது. அவள் முகத்தில், மறைந்திருக்கும் துயரம் , ஆனால் அவள் அதை எப்போதும் ஒரு புன்னகையால் மறைத்தாள். “போதும், அண்ணி,” என்று அவன் மெல்லச் சொன்னான். 

“என்ன போதும்? வளர புள்ள, நல்லா சாப்டா! தானே இரு, இன்னும் ரெண்டு சுடுறேன்,” என்று பவி, சிரித்தபடி, திரும்பி தோசைக் கல்லில் மாவு ஊற்றினாள்.
.
சூர்யா, ஒரு வாய் தோசை எடுத்து, அவளைப் பார்த்தான். அவள், தோசைக் கல்லில் மாவு ஊற்றி, அதை வட்டமாக பரப்பிக் கொண்டிருந்தாள். அவள் இடுப்பில் சொருகியிருந்த முந்தானை, வேலை செய்யும் வேகத்தில் மெல்ல விலகியது. அவளின் வழு வழுப்பான இடுப்பு, வியர்வையில் மின்ன, சூர்யாவின் கண்களுக்கு விருந்தாகியது. ஜன்னலில் இருந்து வந்த காற்று, அவள் புடவையை மெல்ல தாலாட்ட, அது இன்னும் கொஞ்சம் விலகி, அவளின் பாதி தொப்புளை வெளிப்படுத்தியது. 

அந்த ஆழமான, அளவான, குழி போன்ற தொப்புள், பிறை நிலவைப் போல, சூர்யாவின் கண்களுக்கு தெரிந்தது. அவளின் இடையின் மடிப்பு, வியர்வையில் மின்னும் அந்த தோல்!!!
முத்து முத்தான வியர்வை துளிகள் அந்த தொப்புள் குழிக்குள் தஞ்சம் அடைந்தது.
இது தப்பு என்று அவன் மனம் சொன்னது ஆனால் அவன் வயது அதைக் கேட்க மறுத்தது.

 சூர்யா, எச்சில் விழுங்கினான். 

அவன் மனம், ஒரு கணம் தடுமாறியது. அவளின் அழகு, அவனை ஒரு மயக்கத்தில் ஆழ்த்தியது. கண்கள், அவளின் இடையில் இருந்து மெல்ல மேலே நகர்ந்து, அவளின் முலைகளை மறைத்திருந்த முந்தானையைத் தொட்டன. அவை, புடவையின் இறுக்கத்தில், மென்மையாக ஆடி, தாளத்தை உருவாக்கின.
புடைத்து அந்த மாம்பழம் முலைகளில் சாரெடுக்க அவன் மனம் துடித்தது .

ஆனால், பவி இந்தப் பக்கம் திரும்புவதைப் பார்த்து, அவன் பார்வையை வேகமாக மாற்றிக் கொண்டான். 

“நீங்க சாப்டீங்களா, அண்ணி?” என்று அவன், பேச்சை மாற்றினான். அவன் குரலில், ஒரு சிறு தயக்கம் இருந்தது. 

“நான் சாப்பிட்டேன், டா,” என்று பவி, சிரித்தபடி சொன்னாள். அவள், தோசையை கல்லில் இருந்து எடுத்து, சூர்யாவின் தட்டில் வைத்தாள். “நீ நல்லா சாப்டு. 
சூர்யா, சாப்பிட்டு முடித்து, தட்டை கழுவி வைத்துவிட்டு, வெளியே வந்தான். சுந்தரவல்லி, அவனைப் பார்த்து, ஒரு கூர்மையான பார்வை பார்த்தாள்.

 “சூர்யா, சுரேஷ் ரொம்ப பிசியா இருக்கான். அதனால, சினேகாவ கூட்டிட்டு போய், அவளுக்கு என்னென்ன வேணுமோ வாங்கிட்டு வா,” என்று உத்தரவிட்டாள். அவள் கணக்கு புத்தகத்தை எடுத்து, அதில் ஏதோ குறிப்பு எழுதிக் கொண்டிருந்தாள். 

“இல்ல, ரஞ்சித் அண்ணன் மதியத்துக்கு மேல் ஆபீஸ் வரச் சொல்லி இருந்தாரு,” அவன் குரலில் சிறு கோபம் தொனித்தது.
 
“அவன்கிட்ட நான் சொல்லிக்கிறேன். நீ போய், நான் சொன்ன வேலைய முடி,” என்று சுந்தரவல்லி, கண்டிப்பாகச் சொன்னாள். அவள் குரலில், ஒரு மறுக்க முடியாத ஆணவம் இருந்தது. சூர்யாவை ஒரு கணம் கூர்ந்து பார்த்து, “இந்த வீட்டுல உனக்கு என்ன இடம்னு, அத நீ மறந்துடாத,” என்று மறைமுகமாக எச்சரித்தாள். 

சூர்யா, கடுப்புடன் தலையாட்டி, தன் மொபைலை எடுத்து, சினேகாவுக்கு போன் செய்தான். சினேகா, 26 வயதில் அழகான, திமிரான பெண் போலீஸ் ஆபீஸர்.

 அவள் சூர்யாவுடன் ஒரே கல்லூரியில் படித்தவள். இருவரும், கல்லூரி நாட்களில் நெருங்கிய நண்பர்களாக இருந்தனர். அவர்கள், ஒரே நேரத்தில் போலீஸ் அகாடமியில் சேர்ந்து, சண்டைப் பயிற்சி, ஆயுதப் பயிற்சி ஆகியவற்றில் ஒருவரை ஒருவர் சவால் விட்டு பயிற்சி செய்தனர்.
கல்லூரி காலங்களில் சினேகா சூர்யாவுக்கு நல்ல பிரண்டாக இருந்தால் ஆனால் திடீரென்று அந்த நட்பு காணாமல் போய்விட்டது காரணம் இல்லாமல் சினேகா அவளின் நட்பை துண்டித்து விட்டால்.
 
சூர்யாவுக்கு, போலீஸ் வேலை என்பது உயிர். “போலீஸ் வேலை கிடைச்சா, என் அடையாளத்தை மாத்திக்கலாம். இந்த வீட்டுல இருக்குற அவமானத்தை துடைச்சுடலாம்,” என்று அவன் எப்போதும் நினைப்பான். 
ஆனால், எப்படி அவனுக்கு வேலை கிடைக்காமல் போனது என்பது, இன்னும் ஒரு மர்மமாகவே இருந்தது. அவன் மனதில், ரஞ்சித் மற்றும் சுரேஷின் சூழ்ச்சிகள் மீது ஒரு சந்தேகம் இருந்தது, ஆனால் அதை நிரூபிக்க அவனிடம் ஆதாரங்கள் இல்லை.

சுரேஷுக்கு, சினேகா மீது நீண்ட நாட்களாக ஒரு கண் இருந்தது. அவன், தன் செல்வாக்கையும், பணத்தையும் பயன்படுத்தி, சினேகாவின் வீட்டில் பேசி, கல்யாணத்துக்கு சம்மதம் வாங்கிவிட்டான். சினேகாவுக்கும் சுரேஷுக்கும் 7 வயது வித்தியாசம் இருந்தாலும், பணத்துக்கு முன்னால், அது ஒரு பொருட்டாக இல்லை. சினேகாவின் வீட்டில், அவளை பேசி சம்மதிக்க வைத்துவிட்டனர். 

சூர்யாவுக்கு, இது ஆச்சரியமாக இருந்தது. “சினேகா எப்படி இந்த கல்யாணத்துக்கு சம்மதிச்சா?” என்று அவன் மனம் கேள்வி கேட்டது. 

சினேகா‌ தைரியமான, சுதந்திரமான பெண். அவள், போலீஸ் வேலையை உயிராக நேசித்தவள். அவள், சுரேஷைப் போன்றவனுக்கு எப்படி மனைவியாக சம்மதித்தாள் என்று அவனால் புரிந்து கொள்ள முடியவில்லை. 

சூர்யா, சினேகாவுக்கு போன் செய்து, “சினேகா, மதியம் நகை கடைக்கு போகணும். சுந்தரவல்லி சொன்னாங்க,” என்று சொன்னான். 

“சரி, மதியம் ஒரு மணிக்கு வா. நான் ரெடியா இருப்பேன்,” என்று சினேகா, தன் வழக்கமான திமிரான குரலில் சொல்லி, போனை வைத்துவிட்டாள். அவள் குரலில், ஒரு சிறு எரிச்சல் இருந்தது, ஆனால் அதை சூர்யா பொருட்படுத்தவில்லை.

சூர்யா, திரும்பி, சுந்தரவல்லியை ஒரு கூர்மையான பார்வை பார்த்தான். அவன் மனதில், ஒரு தீர்மானம் உருவானது. “இந்த வீட்டை மீண்டும் என் கையில் எடுப்பேன். ஆனால், அதுக்கு முன்னால், இந்த சூழ்ச்சிகளை உடைக்கணும்,” என்று அவன் மனதுக்குள் உறுதி எடுத்தான்.

தன் வேலைகளை பார்க்க கிளம்பினான்.

[Lust king 66]

பவி அண்ணி  ❤️ 3


நகரத்தின் மதிய வெயில் ஆற்றின் கரையோரம் பரவி, தெருக்களில் ஒரு புழுதி மஞ்சள் திரையை உருவாக்கியிருந்தது. சூர்யா, தன் பழைய ஹோண்டா ஷைன் பைக்கை, சினேகாவின் வீட்டு வாசலில் மெதுவாக நிறுத்தி, இறங்கினான். 


அவன் அணிந்திருந்த கருப்பு டி-ஷர்ட், வெயிலில் வியர்வையால் சற்று ஈரமாகி, அவனின் கட்டுடல் தேகத்தை இன்னும் தெளிவாக வெளிப்படுத்தியது. நீல ஜீன்ஸ், அவனின் உறுதியான கால்களை இறுக்கமாகப் பற்றியிருந்தது.


அவன் கண்கள், சினேகாவின் வீட்டின் முன் வாசலை ஊடுருவிப் பார்த்தன. 

வீடு மாடி கட்டிடம், வெள்ளை மற்றும் பீச் நிறத்தில் பளபளத்தது. முன்புறத்தில் செவ்வந்தி, மல்லிகை செடிகள் காற்றில் மெல்ல ஆடின. வாசலில், ஒரு பழைய மரத்தாலான ஊஞ்சல், காற்றில் மெதுவாக அசைந்து, ஒரு மெல்லிய கிரீச் ஒலியை எழுப்பியது. சூர்யா, பைக் ஸ்டாண்டை போட்டு, ஹெல்மெட்டை கையில் எடுத்து, வாசலில் நின்றான். 

அவன் மனதில், சுந்தரவல்லியின் கண்டிப்பான உத்தரவுகள் “சினேகாவை கூட்டிட்டு போய், அவளுக்கு வேண்டியதை வாங்கு” ஒரு பாரமாக அழுத்தின. 

சினேகாவின் தந்தை, திரு. முருகேசன், ஒரு ஓய்வு பெற்ற அரசு அதிகாரி, வாசலில் நின்று, “வா, சூர்யா, உள்ள வா! ஒரு காபி சாப்பிடு!” என்று அன்புடன் அழைத்தார். அவர், ஒரு வெள்ளை வேட்டி, நீல சட்டையில், முகத்தில் ஒரு இயல்பான புன்னகையுடன் இருந்தார். அவரின் கண்களில், சூர்யாவைப் பற்றிய ஒரு பழைய பரிவு தெரிந்தது, கல்லூரி நாட்களில் சினேகாவின் நண்பனாக அவன் இந்த வீட்டுக்கு வந்திருந்த நினைவுகளால். 

ஆனால், சூர்யா, “இல்ல, பரவாயில்லை, அங்கிள். நேரமாச்சு,” என்று மறுத்து, ஒரு மெல்லிய புன்னகையுடன் வாசலிலேயே நின்றான். அவன் மனதில், சினேகாவின் மீதான ஒரு சிறு பதற்றமும், ரஞ்சித்தின் ஆபீஸ் வேலைகளின் நெருக்கடியும் கலந்திருந்தன.


வீட்டின் மரத்தாலான முன் கதவு, ஒரு மெல்லிய கிரீச் ஒலியுடன் திறந்து, சினேகா வெளியே வந்தாள். எப்போதும் போலீஸ் சீருடையில், கம்பீரமான தோரணையுடன் தோன்றும் சினேகா, இன்று முற்றிலும் மாறுபட்ட தோற்றத்தில் இருந்தாள். அவள் அணிந்திருந்த பிங்க் நிற சுடிதார், அவளின் உடலை மென்மையாகப் பற்றி, அவளின் இயல்பான அழகை வெளிப்படுத்தியது. சுடிதாரின் மெல்லிய துணி, அவளின் வளைவுகளை அழகாக வெளிப்படுத்தி, கவர்ச்சியான தோற்றத்தை உருவாக்கியது. 


அவளின் கூரான மூக்கு, மீனைப் போன்ற பளபளப்பான கண்கள், செதுக்கி வைக்கப்பட்ட கன்னங்கள், ஆரஞ்சு சுலை போன்ற உதடுகள், சங்கு போன்ற கழுத்துஎல்லாமே ஒரு அழகு தேவதையைப் போல இருந்தன. அவளின் கண்களில், ஒரு மெல்லிய கருப்பு கோடு, அவளின் பார்வையை இன்னும் கூர்மையாக்கியது. உதடுகளில், இளஞ்சிவப்பு லிப்ஸ்டிக் . கழுத்துக்கு கீழே, சுடிதாரின் இறுக்கத்தில் புடைத்திருந்த அவளின் முலைகள் கவர்ச்சியை உருவாக்கின. அவளின் இடை, சுடிதாரின் கீழ் மறைந்திருந்தாலும், அவள் நடக்கும்போது தெரிந்த மெல்லிய வளைவு, ஒரு கலைப் படைப்பைப் போல இருந்தது. அவளின் நீளமான கூந்தல், ஒரு பின்னலாக இறுக்கமாகப் பிண்ணப்பட்டு, அவளின் இடுப்பு வரை ஆடியது. கைகளில், ஒரு மெல்லிய வெள்ளி வளையல், அவள் நகரும்போது மென்மையாக ஒலித்தது.


சூர்யா, எப்போதும் மேக்கப் இல்லாமல், கம்பீரமான போலீஸ் சீருடையில் பார்த்த சினேகாவை, இந்த புதிய தோற்றத்தில் பார்த்தவுடன், ஒரு கணம் அசைந்து விட்டான். அவன் கண்கள், அவளின் முகத்தில் இருந்து மெல்ல கீழே இறங்கி, அவளின் உடலின் வளைவுகளை ஒரு கணம் தொட்டன. அவளின் முலைகளின் இறுக்கம், சுடிதாரின் மெல்லிய துணியில் தெரிந்த மென்மையான வளைவு, அவனை மயக்கியது. 

 ஆனால், அவன் உடனே தன்னை கட்டுப்படுத்தி, “போலாமா, சினேகா?” என்று மெல்லக் கேட்டு, பைக்கில் ஏறி உட்கார்ந்தான். அவன் குரலில், ஒரு சிறு தயக்கம் இருந்தது.


“நீ உன் வண்டில வா, நான் என் வண்டில வந்துக்கிறேன்,” என்று சினேகா அலட்சியமான தொனியில் சொல்லி, தன் வெள்ளை நிற ஸ்கூட்டியை ஸ்டார்ட் செய்து, அவனுக்கு முன்னால் பறந்தாள். அவள் குரலில் திமிரும், எரிச்சலும் இருந்தன. அவள், ஸ்கூட்டியை ஒரு திறமையாக வேகத்தில் ஓட்டி, சாலையில் பறந்தாள்.

 அவன், கோபத்தை உள்ளுக்குள் அடக்கி, பைக்கை ஸ்டார்ட் செய்து, அவளைப் பின்தொடர்ந்தான். அவன் பைக், சாலையில் ரீங்காரத்துடன் பயணித்தது.

நகரத்தின் பரபரப்பான தெருக்களை கடந்து, அவர்கள் ஒரு பிரபலமான நகைக்கடையை அடைந்தனர். கடையின் முன்புறம், பளபளப்பான கண்ணாடி கதவுகள், தங்க நிறத்தில் மின்னும் விளம்பரப் பலகைகள், செல்வத்தின் அடையாளமாக பளிச்சிட்டன. கடையின் பெயர், “அனந்தம் ஜூவல்லர்ஸ்,” பெரிய தங்க எழுத்துக்களில், வெளியே மின்னியது. உள்ளே, ஏசியின் குளிர்ச்சி, நகைகளின் பளபளப்பு, மெல்லிய பின்னணி இசை எல்லாமே ஒரு ஆடம்பரமான சூழலை உருவாக்கியிருந்தன. 


கடையில், கல்யாணத்துக்கு தேவையான புடவைகள், நகைகள் ஆடைகள் எல்லாமே ஒரு முறைப்படுத்தப்பட்ட அழகுடன், கண்ணாடி அலமாரிகளில் காட்சிப்படுத்தப்பட்டிருந்தன. கடை ஊழியர்கள், சீருடையில், ஒரு பணிவான புன்னகையுடன் வாடிக்கையாளர்களை வரவேற்றனர்.


சினேகா, சூர்யாவை கண்டுகொள்ளாமல், நேராக கடையின் உள்ளே சென்றாள் . அவள், கடையின் நகைப் பிரிவுக்கு நேராக சென்று, ஒரு கடை ஊழியரிடம், 

“கல்யாணத்துக்கு நகைகள் பார்க்கணும். நெக்லஸ், ஆரம், கொலுசு, கம்மல் எல்லாம் லேட்டஸ்ட் டிசைன் காட்டுங்க,

” சூர்யா, அவளைப் பின்தொடர்ந்து, நகைப் பிரிவுக்கு சென்றான்.

 அவன், “சினேகா, எனக்கு ரொம்ப டைம் இல்ல. ரஞ்சித் அண்ணனோட ஆபீஸ்க்கு போகணும். சீக்கிரம் செலக்ட் பண்ணு,” .


சினேகா, அவனை கூர்மையான பார்வை பார்த்து, “உன் இஷ்டத்துக்கு நான் ஆள் இல்ல. எனக்கு எப்ப முடியுமோ, அப்பதான் நான் முடிப்பேன்,” என்று கடுமையாகச் சொன்னாள். அவள் கண்களில், எரிச்சலும வெறுப்பும் தெரிந்தன.
 அவள், சூர்யாவை ஒரு கணம் முறைத்து, திரும்பி நகைகளை பார்க்க ஆரம்பித்தாள்.


சூர்யா, உள்ளுக்குள் கடுப்பானான். அவன் கைகள், கோபத்தில் இறுகின. அவன் மனதில், “இவளுக்கு என்ன ஆச்சு? என்று ஒரு கேள்வி எழுந்தது. ஆனால், அவன் முகத்தில் ஒரு அமைதியை வைத்திருந்தான்

. “சரி, நீ பாரு,” என்று மட்டும் சொல்லி, நகைப் பிரிவில் உள்ள ஒரு மெத்தையுடன் கூடிய நாற்காலியில் உட்கார்ந்தான். அவன் கண்கள், சினேகாவைப் பின்தொடர்ந்தன, 

சினேகா, பொறுமையாக, ஒவ்வொரு நகையையும் பார்த்து செலக்ட் செய்தாள். கடை ஊழியர், ஒரு மென்மையான வெல்வெட் தட்டில், தங்க நெக்லஸ்களை எடுத்து வந்து காட்டினார். சினேகா, நெக்லஸை எடுத்து, கழுத்தில் அணிந்து, கண்ணாடியில் திரும்பி பார்த்தாள். அவள், நெக்லஸை மெல்லத் தொட்டு, அதன் வேலைப்பாடுகளை உற்றுப் பார்த்தாள். அவளின் சங்கு போன்ற கழுத்து, நெக்லஸின் மினுமினுப்பில கவர்ச்சியான காட்சியை உருவாக்கியது. 


அவளின் முலைகளுக்கு இடையே, சுடிதாரின் இறுக்கத்தில் தெரிந்த ஒரு சிறிய மச்சம், சூர்யாவின் பார்வையை கவர்ந்தது. அவன், மறைமுகமாக, அவளைப் பார்த்தான், ஆனால் உடனே பார்வையை மாற்றிக் கொண்டான். 

தங்க ஆரம், கால்களுக்கு மெல்லிய தங்க கொலுசு, கம்மல்கள், இரண்டடுக்கு தோடு. ஒவ்வொரு நகையையும், அவள் கண்ணாடியில் வைத்து பார்த்து, உதடுகளில் ஒரு சிறு புன்னகையை வரவழைத்தாள். 

அவளின் அபிநயங்கள் கண்ணாடியில் திரும்பி பார்ப்பது, நகைகளை மெல்லத் தொடுவது, கைகளை உயர்த்தி நகைகளின் பளபளப்பை பார்ப்பது நாடகத்தைப் போல இருந்தன. சூர்யா, அவளைப் பார்த்தபடி, மௌனமாக உட்கார்ந்திருந்தான். அவன் மனதில், அவளின் அழகு மீதான மயக்கமும், அவளின் அலட்சியத்தால் வந்த கோபமும் ஒரு சண்டையில் ஈடுபட்டன.


கடை ஊழியர், இடையில், சூர்யாவுக்கும் சினேகாவுக்கும் ஆரஞ்சு ஜூஸ் கொடுத்தனர். சினேகா, ஜூஸை ஒரு சிப்பெடுத்து, மீண்டும் நகைகளை பார்க்க ஆரம்பித்தாள். அவள், ஒரு தோடு அணிந்து, கண்ணாடியில் பார்க்கும்போது, அவளின் உதடுகள் மெல்ல அசைந்து, “இது நல்லா இருக்கு,” என்று முணுமுணுத்தாள்.

 சூர்யா, அவளைப் பார்த்து, ஒரு மெல்லிய புன்னகையை முயன்றான், ஆனால் அவள் அதை கண்டுகொள்ளவே இல்லை.


நகைப் பிரிவு முடிந்து, அவர்கள் லிஃப்டில் புடவைப் பிரிவுக்கு சென்றனர். லிஃப்டில், கூட்ட நெரிசல் இருந்தது. மக்கள், ஒருவரையொருவர் இடித்து இறுக்கமான இடத்தில் நின்றனர். அந்த நெரிசலில், தெரியாமல், சூர்யாவின் கை சினேகாவின் கையை மெல்லத் தொட்டுவிட்டது.


 சினேகா, உடனே அவனை முறைத்து, கையை வேகமாக விலக்கினாள். அவள் பார்வையில், கோபமும்,வெறுப்பும் தெரிந்தன. “என்ன பண்ற?” என்று அவள் மெல்லிய குரலில், ஆனால் கடுமையாகக் கேட்டாள். 

சூர்யாவுக்க சங்கடமாகி விட்டது. “சாரி, தெரியாம...” என்று அவன் முணுமுணுத்தான், ஆனால் சினேகா அதை கண்டுகொள்ளாமல், லிஃப்டில் இருந்து வெளியேறினாள்.


புடவைப் பிரிவில், கடை ஊழியர், விலை உயர்ந்த பட்டுப் புடவைகளை காட்டினார். ஒவ்வொரு புடவையும், ஒரு மென்மையான வெல்வெட் துணியில் மடிக்கப்பட்டு, அலமாரிகளில் அழகாக அடுக்கப்பட்டிருந்தன. சினேகா, ஒரு ஆரஞ்சு வண்ண பட்டுப் புடவையை எடுத்து, கண்ணாடியில் வைத்து பார்த்தாள். அவள், புடவையை தோளில் போட்டு, திரும்பி பார்க்கும்போது, அவளின் இடையின் ஒரு சிறு பகுதி தெரிந்தது
. 
கடையின் ஏசி இவை சூர்யாவுக்கு தலைவலி ஏற்படுத்தியது

பொறுமை இழந்த சூர்யா சீக்கிரம் வா இல்லனா, நான் போயிட்டே இருப்பேன்,” என்று கோபத்துடன் சொன்னான். அவன் குரல், சற்று உயர்ந்து, கடையில் ஒலித்தது.

சினேகா, கையில் இருந்த புடவையை அவன் மீது விசிறி அடித்து, “இதுக்கு தான் நான் வர மாட்டேன்னு சொன்னேன். எல்லாம் இந்த சுரேஷ் ஆள வந்துச்சு!” என்று கடுப்பாகக் கத்திவிட்டு, புடவையை கடை ஊழியரிடம் எறிந்து, படிக்கட்டுகளில் வேகமாக இறங்கி சென்று விட்டாள். .



கடையில் இருந்த கடை ஊழியர்கள், மற்ற வாடிக்கையாளர்கள் அனைவரும் சூர்யாவை ஒரு கணம் பார்த்தனர். அவனுக்கு, இது ஒரு பெரிய அவமானமாகி விட்டது. அவன் முகம், கோபத்தாலும், வெட்கத்தாலும் சிவந்தது. 

 அவன், உடனே கடையை விட்டு வெளியே வந்து, சினேகாவைத் தேடினான். ஆனால், அவள் ஸ்கூட்டி, கடையின் முன்புற பார்க்கிங்கில் இல்லை. அவள், ஒரு புயலைப் போல, எங்கோ பறந்து விட்டிருந்தாள்.


சூர்யா, தன் மொபைலை எடுத்து, சுரேஷுக்கு போன் செய்து, “சினேகா கோவிச்சுக்கிட்டு போயிட்டா. நான் என்ன பண்ண முடியும்? நீயே பார்த்துக்கோ,” என்று சொல்லிவிட்டு, ரஞ்சித்தின் ஆபீஸுக்கு பைக்கை ஓட்டினான். 




அவன் மனதில், சினேகாவின் அலட்சியம், அவமானம், எல்லாம் ஒரு புயலாக சுழன்றன. “இவளுக்கு என்ன ஆச்சு? ஒரு காலத்துல என் நண்பியா இருந்தவ, இப்படி நடந்துக்குறா?” என்று அவன் மனம் கேள்வி கேட்டது. 


ரஞ்சித்தின் ஆபீஸ், ஒரு மூன்று மாடி கட்டிடத்தில், நகரத்தின் மையத்தில் இருந்தது. சூர்யா, அங்கு சென்று, ரஞ்சித் சொன்ன வேலைகளை கட்சி ஆவணங்களை ஒழுங்கு செய்வது, சில ஆள்களை அழைப்பது, முக்கியமான கோப்பை தயார் செய்வது முடித்தான். ஆனால், அவன் மனம், இன்னும் சினேகாவின் நடவடிக்கைகளில் சிக்கியிருந்தது. “இவள் ஏன் இப்படி மாறினா? சுரேஷோட கல்யாணத்துக்கு எப்படி சம்மதிச்சா?” என்று அவன் மனம் கேள்விகளை எழுப்பியது. வேலைகள் முடிந்து, வீட்டுக்கு திரும்பும்போது, இரவு 10 மணி ஆகிவிட்டது. நகரத்தின் விளக்குகள், இரவின் இருளில் மின்னின, ஆனால் சூர்யாவின் மனதில் ஒரு ஆழமான இருட்டு பரவியிருந்தது.


வீட்டில், அனைவரும் அவரவர் அறைகளில் இருந்தனர். சுந்தரவல்லி, கீழ்த்தளத்தில் உள்ள ஒரு பெரிய அறையில், ஒரு பெரிய மர கட்டிலில் படுத்திருந்தாள். அவளின் அறை, தங்க நிற விளக்குகளால் ஒளிர்ந்து, செல்வத்தின் அடையாளமாக இருந்தது.

 வேதாச்சலம், ஒரு சிறிய அறையில், ஒரு செல்லாக் காசாக, ஒரு பழைய இரும்பு கட்டிலில் முடங்கியிருந்தார். அவ பழைய ரேடியோவில் மெல்லிய பாடலை கேட்டபடி, தன் கடந்த காலத்தை நினைத்து வருந்திக் கொண்டிருந்தார். 

பவி, சூர்யாவுக்காக ஒன்பது மணி வரை காத்திருந்தாள். சமையலறையில், அவள் அவனுக்கு சிக்கன் குழம்பு, சாதம், கத்தரிக்காய் பொரியல் ஆகியவற்றை ஒரு தட்டில் அழகாக அடுக்கி, மூடி வைத்திருந்தாள். 


ஆனால், ரஞ்சித், “என்னடி, இன்னும் அவனுக்காக வெயிட் பண்ணிட்டு இருக்கியா? போய் படு!” என்று கத்தியதும், அவள் தயங்கியபடி, அவர்களின் மாடியிலுள்ள படுக்கையறைக்கு சென்று, ரஞ்சித்துடன் படுத்தாள். பவியின் மனதில், சூர்யாவைப் பற்றிய ஒரு சிறு கவலை இருந்தது, ஆனால் ரஞ்சித்தின் கோபத்துக்கு முன், அவள் அமைதியாக இருக்க வேண்டியிருந்தது.


சூர்யா, வீட்டுக்குள் நுழைந்தபோது, அமைதி அவனை வரவேற்றது. வீட்டின் தரை, அவன் காலடிகளில் மெல்ல ஒலித்தது. சமையலறையில், பவி வைத்திருந்த சாப்பாடு, தட்டில் மூடி வைக்கப்பட்டிருந்தது. தட்டின் மேல், ஒரு சிறிய காகிதத்தில், “சூர்யா, சாப்பிடு. லேட் ஆனாலும் சாப்பிடாம படுக்காத,” என்று பவியின் கையெழுத்தில் எழுதப்பட்டிருந்தது. ஆனால், சூர்யாவுக்கு பசி இல்லை. அவன் மனதில், ஒரு ஆழமான வெறுமை இருந்தது.

 “தனக்கென ஒரு ஜீவன் இந்த உலகத்தில் இல்லை,” என்று அவன் மனம் வருந்தியது. எப்போதும் லேட்டாக வந்தால், அவனே எடுத்து சாப்பிடுவது வழக்கம். ஆனால், இன்று, சாப்பிடுவதற்கு கூட மனம் வரவில்லை.

அவன், தன் சிறிய அறைக்கு சென்று, ஒரு பழைய மர கட்டிலில் அப்படியே படுத்தான். அறையில் மின்விசிறி சுழன்று மெல்லிய காற்றை உருவாக்கியது. அவன் மனதில், இதுவரை பொறுத்த அவமானங்கள் சுந்தரவல்லியின் ஆதிக்கம், ரஞ்சித் மற்றும் சுரேஷின் சூழ்ச்சிகள், சினேகாவின் அலட்சியம்ஒரு புயலாக ஒன்று கூடின.

வழக்கம்போல தலைவலி வந்துவிட்டது தூக்கம் வரவில்லை வரவில்லை

இங்கு பவியின் அறையில் அவளும் தூங்கவில்லை அவளுக்கு தெரியும் காலையில் நடந்த நிகழ்வுகள் சினேகாவுடன் நடந்த நிகழ்வுகளால் சூர்யா தூங்கி இருக்க மாட்டான் என்று  அவள் எழுந்து சத்தம் வராமல்  வெளிவந்து சூரியா  இருக்கும் ரூமுக்கு அடி மீது அடிவைத்து சென்றாள்

[fantasywoman]

அருமையான நடை.. முக்கியமா எழுத்துப் பிழைகள் இல்லாமல்.. தொடரவும்

[Royal enfield]

அருமையான கதை இயல்பான வரிகள் சூப்பர்

[Lust king 66]

பவி அண்ணி ❤️ 4


நள்ளிரவின் ஆழமான அமைதி, சூர்யாவின் சிறிய அறையை முழுமையாக மூழ்கடித்திருந்தது.

மரக் கட்டில், இரவின் இருளில் ஒரு நிழலாகத் தோன்றியது, அதன் மேல் படுத்திருந்த சூர்யா மௌனமான உலகில் மூழ்கியிருந்தான்.

அறையில்மின்விசிறி, மெதுவாக  ஒலியுடன் சுழன்று  காற்றை உருவாக்கியது. சுவரில், அமுதாவின் பழைய புகைப்படம் மங்கலான மஞ்சள் விளக்கின் ஒளியில் மெல்ல மின்னியது.

அமுதாவின் கண்கள், புகைப்படத்தில் இருந்து சூர்யாவை உற்றுப் பார்ப்பது போல, அவனை ஒரு உணர்ச்சிகரமான பயணத்தில் இழுத்தன.

அவன் மனதில், சினேகாவின் அலட்சியம், சுந்தரவல்லியின் ஆதிக்கம், ரஞ்சித் மற்றும் சுரேஷின் சூழ்ச்சிகள் எல்லாம் ஒரு புயலாக சுழன்றன. அவனுக்கு, ஒரு தனிமையான உணர்வு மேலோங்கியது.

“யாரோடவாது பேசினா, கொஞ்சம் மனசு  கொஞ்சம் மாறும்?” என்று  மெல்லிய எண்ணம் அவன் மனதில் தோன்றியது.

அவன் மனதில், மதுரையில் வசிக்கும் தன் தாத்தாவின் முகம் மெதுவாக உருவானது. அமுதாவின் பெற்றோர், முத்தையாவும் சாவித்திரியும், மதுரையின்  அமைதியான புறநகரில், ஒரு எளிய நடுத்தரக் குடும்ப வாழ்க்கை வாழ்ந்தனர்.

முத்தையா, ஒரு புகழ்பெற்ற வைத்தியர், மதுரையில் உள்ள ஒரு சிறிய மருந்தகத்தில், பல ஆண்டுகளாக மக்களுக்கு சேவை செய்து வந்தார். அவரின் மருந்தகம் பழைய ஒற்றை மாடி கட்டிடத்தில், முன்புறத்தில் ஒரு மருத மரத்தின் நிழலில் அமைந்திருந்தது.

அவர், குறிப்பாக குடிசைப் பகுதிகளில் வசிக்கும் ஏழை மக்களுக்கு இலவச மருத்துவம் அளித்து, அவர்களின் மனதில் தனி இடம் பிடித்திருந்தார். அவரின் முகத்தில், எப்போதும் அமைதியான புன்னகை இருக்கும்,  அவர் கண்களில், ஒரு ஆழமான ஞானமும், அனுபவமும் மின்னும்.


சாவித்திரி, சூர்யாவின் பாட்டி,  அன்பான, எளிமையான பெண்மணி.

. சூர்யா வரும்போதெல்லாம், அவனுக்கு முறுக்கு, அதிரசம், லட்டு போன்ற பலகாரங்களை செய்து, ஒரு பெரிய தகர டப்பாவில் அடுக்கி வைப்பார். “என் பேரன் நல்லா சாப்பிடணும்,” என்று அவள் எப்போதும் சொல்வாள், அவளின் குரலில் ஆழமான பாசம் இருக்கும். சூர்யாவுக்கு, அவர்களை நினைக்கும்போது  ஆறுதலான உணர்வு எழுந்தது, அது அவனின் மனதில் ஒரு புயலாக சுழலும் எண்ணங்களை  அமைதிப்படுத்தியது.


அவன், மொபைலை எடுத்து, தாத்தாவுக்கு போன் செய்யலாமா என்று யோசித்தான். ஆனால், கடிகாரத்தைப் பார்த்தவுடன நள்ளிரவு 12:30 அவன் முடிவை மாற்றி கொண்டான். “இப்போ போன் பண்ணி தொந்தரவு செய்ய வேண்டாம்,” என்று மனதுக்குள் சொல்லிக் கொண்டு,

மொபைலை மெத்தையில் வைத்தான். அவன், கட்டிலின் விளிம்பில் உட்கார்ந்து, தாத்தா கொடுத்து அனுப்பிய மூலிகைச் சூரணத்தை எடுத்தான்

பழைய வெள்ளி டப்பா, பல ஆண்டுகளின் பயன்பாட்டால் மங்கியிருந்தாலும், அதன் மூடியில் செதுக்கப்பட்ட மயில் வடிவம் இன்னும் அழகாக இருந்தது. டப்பாவைத் திறந்தவுடன், மூலிகைகளின் தனித்துவமான மணம் கசப்பு கலந்த ஒரு புனிதமான வாசனை அறையை நிரப்பியது.

முத்தையா, இந்த மூலிகைச் சூரணத்தை, அரிய மூலிகைகளான அசுவகந்தி, துளசி, சித்தரத்தை, வேம்பு ஆகியவற்றைப் பயன்படுத்தி, ஒரு தனித்துவமான முறையில் தயார் செய்திருந்தார். “இது உன்னோட உடம்பையும் மனசையும் உறுதியா வைக்கும், மவனே,” என்று அவர் எப்போதும் சொல்வார். அவர், சூர்யாவுக்கு இதை ஒரு கட்டளையாக விதித்திருந்தார்:

“நீ சாப்பிடுறியோ இல்லையோ, இந்த மூலிகைச் சூரணத்தை காலையில கொஞ்சம், ராத்திரி கொஞ்சம், கண்டிப்பா சாப்டே ஆகணும்.”


சூர்யா  சூரணத்தை வாயில் போட்டு, மெதுவாக மென்றான். அதன் கசப்பு, மணம், அவன் நாக்கில்  தனித்துவமான உணர்வை உருவாக்கியது. அவன், கட்டிலின் விளிம்பில், தலையைப் பிடித்தபடி, மனதில் சுழலும் எண்ணங்களுடன் அமர்ந்திருந்தான்.


அவன் மனதில், தாத்தாவின் வார்த்தைகள் எதிரொலித்தன. முத்தையா, ஒருமுறை,  அமைதியான மாலை வேளையில், மருந்தகத்தின் முற்றத்தில் உட்கார்ந்து, சூர்யாவிடம் பேசியிருந்தார். “சூர்யா, இந்த வீட்டை விட்டு வெளியே வந்து, என்கூட மதுரைக்கு வா. நம்மோட சொத்து, உனக்கு உரிமையானது. இங்க இருந்து உன்னோட வாழ்க்கையை மாற்றிக்கலாம்,” என்று அவர் கெஞ்சியிருந்தார்.

அவரின் குரலில், ஒரு ஆழமான கவலை இருந்தது. ஆனால், சூர்யா, “நான் இந்த வீட்டை மீட்டெடுக்கணும், தாத்தா. அம்மாவோட சத்தியத்தை நிறைவேத்தணும்,” என்று உறுதியாகச் சொல்லியிருந்தான். அவனின் கண்களில், ஒரு தீர்மானம் எரிந்தது, ஆனால் முத்தையாவுக்கு, அது ஒரு பயத்தை உருவாக்கியது.


முத்தையாவுக்கு, சூர்யாவின் மீது அளவற்ற பாசம் இருந்தது. ஆனால், அவனது இந்த முடிவால்,  அவன் மீது சிறு கோபம் இருந்தது.

“சுந்தரவல்லி உன்னை விட மாட்டா, மவனே. அவளோட பாசம் உன்மேல இல்ல, உன்னோட பெயர்ல இருக்குற சொத்து மேல,” என்று அவர் எச்சரித்திருந்தார்.


அவர், சுந்தரவல்லியின் தந்திரங்களை நன்கு அறிந்தவர். அவள், சூர்யாவை வீட்டில் வைத்திருப்பது, அவனின் உணர்ச்சிகளைப் பயன்படுத்தி, அவனை ஒரு கைப்பாவையாக ஆக்குவதற்காக என்று முத்தையா உணர்ந்திருந்தார்

. ஆனால், சூர்யாவுக்கு, அந்த வீடு, அமுதாவின் நினைவுகளின் கோவில். அதை விட்டு வெளியேறுவது, அவனுக்கு தோல்வியை ஒப்புக்கொள்வது போல இருந்தது.


சூர்யா, ஒவ்வொரு மூன்று மாதங்களுக்கு ஒரு முறை, மதுரைக்கு சென்று, தாத்தாவையும் பாட்டியையும் பார்த்துவிட்டு, மூலிகைச் சூரணத்தை வாங்கி வருவான். அந்த பயணங்கள், அவனுக்கு ஆறுதலாக இருந்தன. ஆனால், இப்போது, இந்த நள்ளிரவில், அவன் மனதில் ஒரு தனிமை மட்டுமே மிஞ்சியிருந்தது.


அவன் எண்ணங்களை கலைத்து, அறையின் மரக் கதவில்  மெல்லிய தட்டல் ஒலித்தது. சூர்யா  எழுந்து சென்று கதவைத் திறந்தான். அவன், ஒரு வெள்ளை உள்பனியன்  நீல லுங்கியில் இருந்தான்.


உள்பனியன், அவனின் கட்டுடல் தேகத்தை இறுக்கமாகப் பற்றி, அவனின் தோள்களையும், மார்பையும் தெளிவாக வெளிப்படுத்தியது. அவனின் மார்பில், மெல்லிய முடி, வியர்வையில் மின்னியது.  கைகள், உறுதியான வலிமையுடன் இருந்தது.

கதவுக்கு வெளியே, பவி நின்றிருந்தாள்.


பவி  புடவையில், இரவின் மென்மையான ஒளியில் ஒரு தேவதையைப் போல காட்சியளித்தாள். அவளின் புடவை, நாள் முழுவதும் வேலை செய்ததன் அடையாளமாக, சற்று களைந்து, அவளின் உடலை மென்மையாகப் பற்றியிருந்தது. அவளின் முந்தானை, இடுப்பில் சொருகப்பட்டு, வெண்ணை நிற இடையை மெல்ல வெளிப்படுத்தியது.

அவளின் நீளமான கூந்தல், ஒரு தளர்ந்த பின்னலாக, அவளின் இடுப்பு வரை ஆடியது.  கழுத்தில், தாலி  மின்ன கைகளில்  வெள்ளி வளையல், அவள் நகரும்போது மென்மையாக ஒலித்தது.

பவி, சூர்யாவின் உடலை ஒரு கணம் பார்த்து, உடனே தலையைத் தாழ்த்திக் கொண்டாள்.

சூர்யா, அவளின் தயக்கத்தை கவனித்தான், ஆனால் கண்டும் காணாமல், திரும்பி கட்டிலில் உட்கார்ந்தான். அவன், கைகளை மடித்து, மெத்தையில் சாய்ந்து,  மௌனத்துடன் அமர்ந்திருந்தான்.

அவனின் முகத்தில் ஆழமான கவலை இருந்தது,

பவி, மெதுவாக உள்ளே வந்து, “சாப்பிட்டியா, சூர்யா?” என்று மென்மையாகக் கேட்டாள்.

அவளின் குரலில் உண்மையான அக்கறை இருந்தது, அது அவளின் வார்த்தைகளை  ஆறுதலாக மாற்றியது.

“பசிக்கல, அண்ணி,” என்று சூர்யா, ஒரு பொய்யைச் சொன்னான். அவன் கண்கள், மூடப்பட்டிருந்தன, தலை கட்டிலின் விளிம்பில் சாய்ந்திருந்தது. அவனின் முகத்தில்,  சோர்வு தெரிந்தது, ஆனால் அவன் உதடுகள், இறுக்கமாக மூடப்பட்டிருந்தன.


“பசிக்கலன்னாலும் சாப்பிடணும், சூர்யா. எத்தனை தடவை சொல்றது?” என்று பவி, ஒரு சிறு கண்டிப்புடன் சொன்னாள்.

அவள், அவனை ஒரு கணம் பார்த்து, “தலைவலிக்குதா?” என்று கேட்டாள்.

சூர்யா, பேசாமல், மெல்ல தலையாட்டினான். அவனின் அமைதி, பவியை ஒரு கணம் தயங்க வைத்தது.


“தைலம் தடவுனியா?” என்று பவி மீண்டும் கேட்டாள்,
.
“இல்ல,” என்று சூர்யா, மீண்டும் தலையை அசைத்தான். அவனின் மௌனம், அறையை ஒரு ஆழமான அமைதியில் ஆழ்த்தியது.


பவி, ஒரு சிறு புன்னகையுடன், “ஏன், துரை? பேசினா வாயில இருக்குற முத்து கொட்டிடுமா?” என்று கேலியாகக் கேட்டாள். அவள், அவனை இயல்பாக்க முயற்சித்தாள், அவளின் குரலில்  இயல்பான அன்பு இருந்தது. ஆனால், சூர்யாவிடம் அமைதி மட்டுமே மிஞ்சியிருந்தது.


அறை, ஒழுக்கமாக இருந்தது. மர டேபிளில், ஒரு சிறிய புத்தக அலமாரி, சில பழைய புத்தகங்களுடன் இருந்தத , ஒரு தமிழ் இலக்கிய புத்தகம், சில ஆங்கில நாவல்கள்.

ஒரு மூலையில்,  பழைய இரும்பு பெட்டி, சூர்யாவின் சில தனிப்பட்ட பொருட்களை வைத்திருந்தது. ஜன்னல்கள், மூடப்பட்டு, அறையை  மெல்லிய இருளில் ஆழ்த்தியிருந்தன.

பவி, ஜன்னலைத் திறந்து மெல்லிய இரவு காற்றை உள்ளே அனுமதித்தாள்

காற்று, அவளின் புடவையை மெல்ல தாலாட்டியது, அவளின் இடையின் வளைவை இன்னும் தெளிவாக வெளிப்படுத்தியது. அவளின் புடவை, வியர்வையில் மெல்ல ஈரமாகி, அவளின் உடலின் ஒவ்வொரு வளைவையும் இறுக்கமாகப் பற்றியிருந்தது.


பவி, தான் கொண்டு வந்திருந்த ஒரு சிறிய கண்ணாடி பாட்டிலில் இருந்த தைலத்தை எடுத்து, “வா, இதை தடவி விடுறேன்,” என்று சொல்லி, சூர்யாவின் பக்கத்தில் நின்றாள்.

அவள், தைலத்தை விரல்களில் எடுத்து, அவனின் நெற்றியில் மெதுவாகத் தேய்க்க ஆரம்பித்தாள். அவளின் விரல்கள், மென்மையாக அவனின் நெற்றியில் நகர்ந்தன. தைலத்தின் குளிர்ச்சியும், பவியின் அன்பான தொடுதலும், சூர்யாவின் மனதை இறங்கச் செய்தன. அவள், மெதுவாக அவனின் கழுத்து, தோள்கள் வரை தைலத்தை தேய்த்து,  மென்மையான மசாஜ் செய்தாள். அவளின் விரல்கள், அவனின் தோள்களில் உள்ள பதற்றத்தை மெதுவாகக் கரைத்தன.


சூர்யா, மெதுவாக கண்களைத் திறந்து, பவியைப் பார்த்தான். நாள் முழுவதும் வேலை செய்ததன் அடையாளமாக, அவளின் புடவை சற்று களைந்து, அவளின் உடலை  அழகோவியமாக வெளிப்படுத்தியது.

அவளின் புடவை, வியர்வையில் மெல்ல ஈரமாகி, அவளின் உடலின் வளைவுகளை இறுக்கமாகப் பற்றியிருந்தது. அவளின் முந்தானை, இடுப்பில் சொருகப்பட்டு, அவளின் சிவந்த நிற வெண்ணெய் இடையை வெளிப்படுத்தியது.

அவளின் இடுப்பு, ஒரு சிறு மடிப்புடன், மென்மையாகவும், குழைவாகவும் இருந்தது.

தல தலவென இருந்த அவள்  வெல்வெட்ட் இடுப்பை விரலால் அழுத்தி பிடிக்க அவன் கைகள் துடித்தன

சூர்யா, கட்டிலின் விளிம்பில் உட்கார்ந்திருந்தான், பவி தரையில் நின்று, அவனுக்கு தைலத்தை தடவிக் கொண்டிருந்தாள். அவளின் வயிறு, சூர்யாவின் முகத்துக்கு எதிரே   நேர்கோட்டில் இருந்தது.

பவியின் மருதாணி இட்ட கைகள் அவன் நெற்றியில் ஊர்வலம் நடத்தின

பவியின் பெண்மை வாசனை அவளின் உடலில் இருந்து வந்த மல்லிகை மணமும், வியர்வையின் மெல்லிய வாசனையும சூர்யாவை மயக்கத்தில் ஆழ்த்தியது.

அவளின் முந்தானை, காற்றில் மெல்ல விலகி, அவளின்  இடையை முழுமையாக வெளிப்படுத்தியது. அந்த இடுப்பு,  மடிப்புடன், மென்மையாகவும், குழைவாகவும்,  வழவழப்பாகவும் சூர்யாவின் கண்களை சுண்டி இழுத்தது.

அவன், எச்சில் விழுங்கி, அந்த இடையின் வடிவத்தை உற்றுப் பார்த்தான். அவளின் இடையின் மென்மையான தோல், இரவின் ஒளியில் மின்னியது, ஒரு பளிங்கு கல் போல.


திடீரென  மெல்லிய காற்று வீச, பவியின் புடவை மேலும் விலகி, அவளின் தொப்புளை வெளிப்படுத்தியது!!!

இதுவரை சூர்யா, பவியின் தொப்புளை இவ்வளவு அருகில், இவ்வளவு தெளிவாக பார்த்ததில்லை. அந்த தொப்புள் ஆழமான, சதைப்பற்றான குழியாக, சிவந்த நிறத்தில், அவளின் உடலுக்கு ஏற்ற வடிவில்,  கவர்ச்சியான அழகுடன் இருந்தது



அது, ஒரு பளிங்கு போல, இரவின் மெல்லிய ஒளியில் மின்னியது. அந்த தொப்புளின் வாசனை  இயல்பான, பெண்மையின் மணம் சூர்யாவை கிறங்கடித்தது. அது,  மயக்கமான மந்திரத்தைப் போல, அவனை இழுத்தது.


சூர்யாவின் உடலில்  உணர்வு தூண்டப்பட்டது. அவனின் லுங்கியில், அவனின் ஆண்மை, மெதுவாக புடைத்து,  உச்சவரம்பில் செங்குத்தாக நின்றது. அவன், உடனே பக்கத்தில் இருந்த தலையணையை எடுத்து, அதை மறைத்துக் கொண்டான்.


இந்த சந்தன தொப்புளில் நாக்கை நுழைத்து நக்கி உறிஞ்சால் எப்படி இருக்கும்!!!

அந்த எண்ணமே அவனுக்கு உணர்ச்சியை தூண்டின

அவன் மனதில்,  கலவையான உணர்ச்சிகள் பவியின் அழகு மீதான மயக்கம், அவளின் அன்பு மீதான பாசம், தன் செயல்களின் நியாயத்தைப் பற்றிய கேள்வி சுழன்றன.


காலையில் கிட்சனில் பார்த்த பிறை நிலவு தொப்புள்  இங்கு முழு நிலவாக விருந்தளித்தது
இது எதையும் அந்த தங்க தொப்புள் காரி பார்க்கவில்லை.


பவி, சற்று முன்னோக்கி குனிந்து, தைலத்தை தடவும்போது, சூர்யாவின் மூச்சுக்காற்று, மெதுவாக அவளின் தொப்புளில் பட்டது.

அவன், மெதுவாக, உதட்டை குவித்து, அந்த தொப்புள் குழியில் மெல்லிய காற்றை ஊதினான்.

பவிக்கு, ஒரு நெருடல் ஏற்பட்டது, அவளின் உடலில் ஒரு மெல்லிய நடுக்கம் தோன்றியது. அவள், முதலில் அதை கவனிக்கவில்லை, ஆனால் சூர்யா, அந்த தொப்புளின் வாசனையை ஆழமாக மூச்சு வாங்கி உள்வாங்கினான். அவன், மீண்டும் ஒரு மெல்லிய காற்றை ஊதினான், இந்த முறை சற்று தைரியமாக.


பவி, தலையை கீழே தாழ்த்தி, சூர்யாவைப் பார்த்தாள். ஆனால், சூர்யா, முகத்தை சாதாரணமாக வைத்திருந்தான்,

.
பவி, தன் மனதை சமாதானப்படுத்திக் கொண்டு, “கவலைப்படாம தூங்கு, சூர்யா,” என்று ஆதரவாகச் சொல்லி, அவனின் தலைமுடியை மென்மையாக தடவிவிட்டு, அறையை விட்டு வெளியேறினாள்.

அவளின் நடையில், அவளின் பின்புற வீணை குண்டிகள் மேலும் கீழும் அசைந்து சூர்யாவின் மோகத்தை தூண்டின

அவள், கதவை மெதுவாக மூடிவிட்டு,  அறைக்கு சென்றாள். அவளின் கால் கொலுசு, மரத்  மெல்ல ஒலித்து, இரவின் அமைதியில் கரைந்தது.


சூர்யா, கட்டிலில் சாய்ந்து, கண்களை மூடினான். அவன் மனதில், ஒரு கேள்வி எழுந்தது


“நான் செய்யுறது நியாயமா?” ஆனால், அவனின் இன்னொரு மனது, உடனே பதில் அளித்தது: “எனக்கு வேற வழி இல்ல. கள்ளம், கபடம் நிறைஞ்ச இந்த உலகத்துல, நான் மட்டும் நல்லவனா இருந்து என்ன பண்ண முடியும்? நானும் இறங்கி அடிக்கப் போறேன்.” அவன், மனதுக்குள் ஒரு திட்டத்தை வகுத்தான்.

“சுந்தரவல்லி, ரஞ்சித், சுரேஷ இவங்களுக்கு ஆள் பலம், பண பலம், அரசியல் செல்வாக்கு எல்லாம் இருக்கு. ரஞ்சித் ஒரு ஆலமரம் மாதிரி. அதை முட்டி சாய்க்க முடியாது. வெட்டி தான் சாய்க்கணும். முதல்ல, ஆணிவேர்ல இருந்து ஆரம்பிக்கணும்.”

அவன் மனதில், ஒரு தெளிவு உருவானது. “இந்த வீட்டோட ஆணிவேர் பவி. முள்ளை முள்ளால தான் எடுக்கணும்.” சூர்யா, பவியின் அன்பையும், அவளின் அழகையும் ஒரு ஆயுதமாகப் பயன்படுத்த முடிவு செய்தான்.

அவன் மனதில், ஒரு குற்ற உணர்ச்சி இருந்தாலும், அவனின் இலக்கு அமுதாவின் சத்தியத்தை நிறைவேற்றுவது, இந்த வீட்டை மீட்டெடுப்பது அதை மறைத்தது.

அவன், “பவி, உன்னோட அன்பு எனக்கு ஆறுதலா  இருக்கு. ஆனா, இந்த வீட்டை மீட்க, உன்னையும் ஒரு பகுதியா பயன்படுத்த வேண்டியிருக்கு,” என்று மனதுக்குள் சொல்லிக் கொண்டான்.

அவன், பவியின் அன்பை, அவளின் உணர்ச்சிகளை, தந்திரமாக பயன்படுத்தி, ரஞ்சித்தின் ஆதிக்கத்தை உடைக்க முடிவு செய்தான்.


அவன், கண்களை மூடி, இரவின் அமைதியில் மூழ்கினான். அவனின் மனதில், ஒரு புதிய திட்டத்தின் விதைகள் முளைவிட ஆரம்பித்தன.


அவன் மூச்சு, மெதுவாக அமைதியடைந்தது,  அவன், அமுதாவின் புகைப்படத்தை ஒரு கணம் பார்த்து, “

அம்மா, உன்னோட சத்தியத்தை நிறைவேத்துறேன்,” என்று மனதுக்குள் உறுதி எடுத்தான்.

[Lust king 66]

படித்துவிட்டு தங்களின் கருத்துக்களை கூறவும்

[Kamakathalan5555]

கதை இயல்பாக செல்கிறது இதே போல தொடரவும் நண்பா சூப்பர் 

[Lust king 66]

அருமையான நடை.. முக்கியமா எழுத்துப் பிழைகள் இல்லாமல்.. தொடரவும்

கண்டிப்பாக முடிந்தவரை தொடர்கிறேன்

[Lust king 66]

பவி அண்ணி ❤️ 5


நள்ளிரவின் ஆழமான இருள், பவித்ராவின் படுக்கையறையை மெல்லிய மயக்கத்தில் ஆழ்த்தியிருந்தது. 


மாடியிலுள்ள அந்த பெரிய அறையில், மரக் கட்டில், மென்மையான பருத்தி படுக்கையால் மூடப்பட்டு, அமைதியான தோற்றத்தை அளித்தது. ஆனால், அந்த அமைதி, பவியின் மனதைத் தொடவில்லை. 

அவள், ரஞ்சித்தின் பக்கத்தில், உடலால் மட்டும் படுத்திருந்தாள், ஆனால் அவளின் ஆன்மா, உணர்ச்சிகரமான கடலில் அலைந்து கொண்டிருந்தது. 



 ரஞ்சித், ஆழ்ந்த உறக்கத்தில் இருந்தான், அவனின் மூச்சு கடினமான ஒலியாக எதிரொலித்தது. ஆனால், பவிக்கு தூக்கம் தொலைதூர கனவாகவே இருந்தது. 

அவளின் கண்கள், இரவின் இருளை ஊடுருவி, கடந்த காலத்தின் நினைவுகளில் மூழ்கின.

பவியின் குடும்பம், எளிய, நடுத்தரக் குடும்பமாக இருந்தது. அவளின் தந்தை, செல்வராஜ், அரசு பேருந்து ஓட்டுநர். அவரின் சிரிப்பு, குழந்தையின் இயல்பான மகிழ்ச்சியைப் போல இருக்கும், 
ஆனால் அவரின் கைகள், பல ஆண்டுகளின் உழைப்பால் கரடு முரடாக மாறியிருந்தன.

 பவி, சிறு வயதில், அவரின் மடியில் அமர்ந்து, அவர் சொல்லும் முல்லைப்பூவும் மயிலிறகும் கதைகளில் தொலைந்து போவாள். அவரின் குரல் இசையைப் போல, அவளின் இதயத்தை ஆறுதல்படுத்தும். 

ஆனால், அவளுக்கு பத்து வயதாகும்போது, பயங்கரமான விபத்து, அவரை அவளிடம் இருந்து பறித்து விட்டது. அந்த நாளின் நினைவு, பவியின் மனதில் கருப்பு மேகமாக, இன்னும் அழியாமல் இருந்தது.

 அவளின் தாய், கமலா, வீட்டு வேலை செய்யும் பெண்மணியாக, தன் உடலை வருத்தி, பவியை படிக்க வைத்தார். கமலாவின் முகத்தில், புன்னகை இருந்தாலும், அவளின் கண்களில், மறைந்திருக்கும் வலி, பவிக்கு எப்போதும் தெரியும்.


பவி, தன் தாயின் சொல்லை தட்டியதில்லை. அவள், இயற்கையிலேயே புத்திசாலியாகவும், பேரழகியாகவும் வளர்ந்தாள். 

அவளின் முகம், மெல்லிய ஒளியைப் பிரதிபலித்தது. அவளின் கண்கள், ஆழமான கருப்பு நிறத்தில், கதையைச் சொல்வது போல மின்னின. அவளின் உதடுகள், சிவந்த நிறத்தில், சிறு புன்னகையை எப்போதும் தாங்கி நின்றன. அவளின் உடல், கவர்ச்சியான வளைவுடன், கலைப் படைப்பைப் போல இருந்தது. 

பள்ளியில், அவள் முதல் மாணவியாக, ஆசிரியர்களின் பாராட்டைப் பெற்றாள். கல்லூரியில், அவளின் திறமைகள் புதிய உயரத்தை எட்டின. அவளின் பேச்சு, இனிமையான இசையைப் போல, கேட்பவர்களை மயக்கியது.


பவிக்கு, பரதநாட்டியம் ஆன்மாவின் வெளிப்பாடாக இருந்தது. சிறு வயதில், கோவில்களில் நடக்கும் நிகழ்ச்சிகளைப் பார்த்து, அவள் அதன் மீது காதல் கொண்டாள். உள்ளூர் ஆசிரியரிடம் பயிற்சி பெற்று, அவள் அதை முறையாக கற்றுக் கொண்டாள். அவள் ஆடும்போது, அவளின் நீண்ட கைகள், மென்மையான இடை, உறுதியான கால்கள், இசையுடன் இணைந்து, மயக்கும் காட்சியை உருவாக்கின. 

அவளின் அபிநயங்கள், உணர்ச்சிகளை வெளிப்படுத்துவதில் தனித்துவமான ஆழத்தைக் கொண்டிருந்தன. அவள் ஆடும்போது, அவளின் கண்கள், கதையைச் சொல்ல, அவளின் இடையின் வளைவு, மெல்லிய தோல், கவர்ச்சியான அழகை உருவாக்கியது. 

பார்ப்பவர்கள், அவளின் நடனத்தில் மூழ்கி, அவளின் உலகில் தொலைந்து போவார்கள். அவள் ஆடும்போது, அவளின் இதயம், சுதந்திரமான பறவையாகப் பறந்தது.

கல்லூரியில், பவிக்கு காதல் கடிதங்கள் மழையாகப் பொழிந்தன. அழகான ஆண் நண்பர்கள், அவளின் பின்னால் அலைந்து, தங்கள் காதலை வெளிப்படுத்தினர். ஆனால், பவி, அவைகளை மெல்லிய புன்னகையுடன் ஒதுக்கி, தன் படிப்பில் மூழ்கினாள். 

அவளின் லட்சியம், கல்லூரி பேராசிரியராக ஆவது, தன் தாயின் கஷ்டங்களுக்கு முடிவு கட்டுவது. அவள், சுதந்திரமான, உறுதியான வாழ்க்கையை கனவு கண்டாள், 

ஆனால், ஒரு திருமண நிகழ்ச்சியில், ரஞ்சித்தின் கண்கள், பவியை கண்டது. அந்த நிகழ்ச்சியில், பவி, பச்சை நிற பட்டு புடவையில், மயிலைப் போல சுதந்திரமாக திரிந்து கொண்டிருந்தாள். அவளின் சிரிப்பு, மணியின் ஒலியைப் போல, இனிமையாக ஒலித்தது. 

அவளின் நடை, ஆற்றின் ஓட்டத்தைப் போல, மென்மையாகவும், கவர்ச்சியாகவும் இருந்தது. ரஞ்சித், அவளின் அழகில் மயங்கி, தன் தாய் சுந்தரவல்லியிடம், “இந்தப் பெண்ணை எனக்கு கல்யாணம் செய்து வை, அம்மா,” என்று உறுதியாகச் சொன்னான். 

அவனின் கண்களில், ஆர்வம், மின்னின.
சுந்தரவல்லி, பவியைப் பற்றி விசாரித்தாள். பவியின் குடும்பம், நடுத்தரக் குடும்பம், பெரிய சொந்தங்கள் இல்லாதது, தாயின் அரவணைப்பில் வளர்ந்தவள் என்று தெரிந்தது. 

“இவள், நம்ம வீட்டுக்கு அடங்கி வாழ்வாள்,” என்று சுந்தரவல்லி முடிவு செய்து, திருமணத்தை முன்னெடுத்தாள். 

.
பவியின் தாய், கமலா, இந்த திருமணத்துக்கு சம்மதித்தார். அவளுக்கு, தன் காலத்துக்குப் பிறகு பவியின் எதிர்காலம் பயத்தை உருவாக்கியது. ரஞ்சித்தின் குடும்பம், செல்வந்தர்கள், பவிக்கு பாதுகாப்பான வாழ்க்கையை அளிக்கும் என்று அவள் நம்பினார். 

ஆனால், பவியின் இதயம், இந்த முடிவை எதிர்த்து கத்தியது. “என் கனவுகளை, என் லட்சியத்தை, இப்படி சம்மதமில்லா திருமணத்தில் புதைச்சுட்டாங்களே,” என்று அவள் மனம் அழுதது. 

அவளின் கண்கள் கோபத்துடன் கலங்கின. ஆனால், தன் தாயின் முடிவை மறுக்க முடியாமல், அவள் திருமணத்துக்கு ஒப்புக் கொண்டாள். 

அந்த நாள், அவளின் இதயத்தில் காயமாக மாறியது.


திருமணத்துக்குப் பிறகு, பவியின் வாழ்க்கை, ஆரம்பத்தில் மெல்லிய நம்பிக்கையுடன் சென்றது. ரஞ்சித், அவளின் அழகில் மயங்கி, அவளுடன் நெருக்கமாக இருந்தான். அவர்களின் கட்டில் வாழ்க்கை, ஆர்வமான தொடக்கத்துடன், இனிமையான இசையைப் போல இருந்தது. பவி, கருவுற்று, சௌமியாவை பெற்றெடுத்தாள். சௌமியாவின் பிறப்பு, பவியின் இதயத்தில் புதிய ஒளியை ஏற்றியது. 

அவளின் சிறிய கைகள், மென்மையான முகம், அவளுக்கு புதிய மகிழ்ச்சி அளித்தன. “என் மகளுக்கு, நான் சுதந்திரமான வாழ்க்கையை கொடுப்பேன்,” என்று அவள் மனதுக்குள் உறுதி எடுத்தாள்.


ஆனால், “ஆசை அறுபது நாள், மோகம் முப்பது நாள்,” என்ற பழமொழி, பவியின் வாழ்க்கையில் உண்மையானது. ரஞ்சித்தின் மோகம், பவியிடம் இருந்து மெதுவாக விலகியது.

 அவன், மலர்களுக்கு மலர்கள் தாவும் வண்டாக மாறினான். வெவ்வேறு பெண்களுடன் உறவு வைத்து, இரவுகளை வெளியே கழித்தான்.

 பவிக்கு, இது கூர்மையான கத்தியைப் போல மனதில் குத்தியது. அவள்,  

ஒரு முறை, ரஞ்சித்திடம் நியாயம் கேட்டாள். “ஏன் இப்படி பண்றீங்க? 
உங்களுக்கு நான் என்ன குறை வச்சேன்?” 
என்று அவள், கண்ணீருடன், உடைந்த இதயத்துடன் கேட்டாள். 


ஆனால், ரஞ்சித், “உன் வேலையை மட்டும் பாரு, பவி. என்னைய கேள்வி கேக்குறியா? கொன்னுடுவேன், 

ராஸ்கல்!” 


என்று கத்தி, அவளை மிரட்டலுடன் அடக்கினான். அவனின் வார்த்தைகள், அவளின் இதயத்தில் விஷமாகப் பரவியது.


பவி, சுந்தரவல்லியிடம் புகார் செய்தாள், ஆனால் சுந்தரவல்லி, “ஆம்பளைங்க அப்படித்தான் இருப்பாங்க. நீ தான் அட்ஜஸ்ட் பண்ணி போகணும்,” என்று கல் மனதுடன் பதில் அளித்தாள். 

அந்த வார்த்தைகள், பவியின் நம்பிக்கையை உடைத்தன. அவளின் கல்லூரி பேராசிரியர் கனவு, பரதநாட்டிய அரங்கேற்ற ஆசை எல்லாம் மங்கலான நினைவாக மறைந்தன.

 அவள், தன் மகள் சௌமியாவுக்காக மட்டுமே வாழ்ந்தாள். தன் தாய், கமலாவுக்கு, இந்த விஷயங்கள் தெரிந்தால், அவள் மரண வேதனை அடைவாள் என்று, பவி தன் வலியை மறைத்து,  


 பத்தினியாக, கற்புடன், ஒழுக்கமாக வாழ்ந்து வந்தாள். அவளின் இதயம், கூண்டில் அடைபட்ட பறவையைப் போல, சுதந்திரத்துக்காக ஏங்கியது.
இந்த வீட்டில், சௌமியாவுக்கு அடுத்து, பவிக்கு சொந்தம் என்று இருந்தால், அது சூர்யா மீது மட்டுமே. 

இந்த வீட்டுக்கு வந்த நாளில் இருந்து, அவள் அவனை பார்த்துக் கொண்டிருக்கிறாள். அவனின் கண்களில், மறைந்திருக்கும் வலி, அவளுக்கு புரிந்தது. 


ரஞ்சித், சுரேஷ், சுந்தரவல்லி ஆளாளுக்கு சூர்யாவை அவமானப்படுத்துவதும், அவனுக்கு வேலைகளை உத்தரவிடுவதும், பவியின் இதயத்தை குத்தியது.

 அவள், முடிந்தவரை, அவனுக்கு ஆறுதலாக இருக்க முயன்றாள். அவனுக்கு சாப்பாடு வைப்பது, அவனின் தலைவலிக்கு தைலம் தடவுவது இவை எல்லாம், அவளின் இயல்பான அன்பின் வெளிப்பாடுகள். 

அவள், சூர்யாவின் மௌனத்தை, அவனின் மனதில் எரியும் தீயை, உணர்ந்தாள். இவைகளை எண்ணிக் கொண்டே, பவி, மெதுவாக தூங்கிப் போனாள். அவளின் கண்கள், கண்ணீரில் ஈரமாக, ஆழமான உறக்கத்தில் மூழ்கின.


மறுநாள் காலை, பவி, அதிகாலையில், சூரிய ஒளி அறையைத் தொடும் முன்பே எழுந்தாள். அவள், எளிய நீல புடவையை அணிந்து, சமையலறையில் வேலைகளை முடித்து, சௌமியாவுக்கு காலை உணவு தயார் செய்து, அவளை பள்ளிக்கு அனுப்பி வைத்தாள். 

சௌமியா, பச்சை நிற பள்ளி சீருடையில், சிறு புன்னகையுடன், “அம்மா, நான் போய்ட்டு வரேன்,” என்று சொல்லி, பள்ளி வேனில் ஏறினாள். 


பவி, அவளை பார்த்து, ஆழமான பாசத்துடன் புன்னகைத்து, திரும்பி வீட்டு வேலைகளை கவனிக்க ஆரம்பித்தாள். அவளின் இதயம், சௌமியாவின் சிரிப்பில் கணம் இலகுவானது.



அவள், தோட்டத்தில் உள்ள செவ்வந்தி, மல்லிகை செடிகளுக்கு தண்ணீர் ஊற்றி, அவைகளின் மணத்தை ஆழமாக உள்வாங்கினாள். மல்லிகைப் பூ, அவள் அதை மெதுவாக எடுத்து, தன் கூந்தலில் சூடினாள். 


சமையலறையில், மதிய உணவுக்கு தயாரிப்புகளை செய்து ஒழுங்கான வேகத்தில் வேலைகளை முடித்தாள். 


காலை 9 மணியளவில், அவள், எளிய சாப்பாட்டை சாதம், கத்தரிக்காய் குழம்பு, உருளைக்கிழங்கு பொரியல் எடுத்து, சமையலறையில் உள்ள சிறிய மர மேசையில் உட்கார்ந்து சாப்பிட்டாள். 

இதற்கிடையில், சூர்யா, தன் அடுத்த கட்ட நகர்வை தொடங்க முடிவு செய்தான். அவனுக்கு தெரியும், பவி புத்திசாலி, என்று


 அவளை தன் கட்டுப்பாட்டில் கொண்டு வந்தால், ரஞ்சித் மற்றும் சுந்தரவல்லியின் ஆதிக்கத்தை உடைத்து, இந்த வீட்டின் சொத்துக்களை மீட்டுவிட முடியும் என்று அவன் உறுதியாக நம்பினான். 

அவன், பவியின் அன்பை, அவளின் உணர்ச்சிகளை, தந்திரமாக பயன்படுத்த திட்டமிட்டான். அவனின் இதயத்தில், குற்ற உணர்ச்சி இருந்தாலும்,

 அவனின் இலக்கு அமுதாவின் சத்தியத்தை நிறைவேற்றுவது அதை மறைத்தது.


சூர்யா, சமையலறைக்கு வந்தான், வெள்ளை சட்டையும், கருப்பு பேன்ட்டும் அணிந்து,   

 பவி, அவனுக்கு தட்டில் சாதம், குழம்பு, பொரியல் பரிமாறினாள். “சாப்பிடு, சூர்யா. இன்னிக்கு கத்தரிக்காய் குழம்பு நல்லா வந்திருக்கு,” என்று அவள், மெல்லிய புன்னகையுடன் சொன்னாள். 

அவளின் குரலில், இயல்பான அன்பு இருந்தது,

பேசிக் கொண்டே, சமையலறையில் மெதுவடை செய்ய ஆரம்பித்தாள். சுந்தரவல்லி, “மெதுவடை சுடு,” என்று உத்தரவிட்டிருந்தாள், அதனால் பவி, வாணலியில் எண்ணெய் ஊற்றி, மாவை உருண்டைகளாக உருட்டி, வடைகளை சுட்டுக் கொண்டிருந்தாள்.


சூர்யா, மேசையில் உட்கார்ந்து, சாப்பிடுவது போல, பவியை உச்சி முதல் பாதம் வரை ரசித்தான். அவளின் நீல புடவை, அவளின் உடலை இறுக்கமாகப் பற்றி, அவளின் வளைவுகளை தெளிவாக வெளிப்படுத்தியது. 

அவள், வாணலியில் வடைகளை போட்டு எடுக்கும் போது, அவளின் இடையின் மெல்லிய வளைவு, முந்தானையின் இடைவெளியில் தெரிந்தது. அவளின் கைகள், திறமையுடன், வடைகளை திருப்பி எடுத்தன. 


அவளின் கூந்தல், தளர்ந்த பின்னலாக, அவளின் இடுப்பு வரை ஆடியது, அதில் சூடிய மல்லிகைப் பூ, மெல்லிய மணத்தை அளித்தது. சூர்யா, அவளின் ஒவ்வொரு அசைவையும், மயக்கமான பார்வையுடன் பார்த்தான்,

 அவனின் இதயம், கலவையான உணர்ச்சிகளுடன் துடித்தது.
வீட்டில், மற்றவர்கள் அனைவரும் வெளியே சென்றிருந்தனர். ரஞ்சித், கட்சி மீட்டிங்கிற்கு சென்றிருந்தான்,. சுரேஷ், சந்திப்புக்காக வெளியூர் சென்றிருந்தான். 

வேதாச்சலம், தன் சிறிய அறையில், பழைய புத்தகத்தை படித்துக் கொண்டிருந்தார், அவரின் மௌனம், தனிமையின் அடையாளமாக இருந்தது. சுந்தரவல்லி, தன் பெரிய அறையில், பழைய ரேடியோவில் கே. பி. சுந்தராம்பாளின் பாடல்களை கேட்டுக் கொண்டு, படுத்திருந்தாள். அவளின் அறையில் இருந்து வரும் மெல்லிய இசை, வீட்டின் அமைதியை மேலும் ஆழமாக்கியது.


பவி, வாணலியில் வடையை எடுக்க முயன்றபோது, தெரியாமல், சூடான எண்ணெய் இரண்டு துளிகள், அவளின் இடுப்பில், தொப்புளுக்கு பக்கத்தில் பட்டுவிட்டன. 

அவள், “ஆ!” என்று மெல்லிய, ஆனால் ஆழமான கத்தலுடன் துடித்து,, இடுப்பைப் பிடித்துக் கொண்டாள்.

 அவளின் முகத்தில், வலியின் நிழல் தோன்றியது, அவளின் கண்கள், திடீர் கண்ணீரில் கலங்கின. 

சூர்யா, உடனே எழுந்து, “என்ன ஆச்சு, அண்ணி?” என்று கேட்டான். 

அவன், அவளுக்கு அருகில் சென்று, “என்ன ஆச்சு? எண்ணெய் தெறிச்சுதா?” என்று மீண்டும் கேட்டான். 

அவனின் குரலில், உண்மையான அக்கறை இருந்தது, ஆனால் அவனின் கண்கள், மறைமுகமான ஆர்வத்துடன் அவளைப் பார்த்தன.


பவி, வலியை அடக்க முயன்று, “வடை சுட்டப்போ, எண்ணெய் தெறிச்சு என்மேல பட்டுடுச்சு,” என்று மெல்லச் சொன்னாள்..


“எங்க, அண்ணி?” என்று சூர்யா, கேட்டான், ஆனால் அவனின் மனதில், திட்டம் மெதுவாக வேலை செய்ய ஆரம்பித்தது.


பவி தயங்கினாள். அவளின் கண்கள், பதற்றத்துடன் கலங்கின, அவளின் இதயம், குழப்பத்துடன் துடித்தது. “இல்ல, பரவால்ல, நான் பாத்துக்குறேன்,” என்று அவள் மெதுவாகச் சொன்னாள், 

அவளின் கைகள், இடுப்பை மெதுவாகப் பற்றி, வலியை மறைக்க முயன்றன.



சூர்யா, அவளின் கலங்கிய கண்களைப் பார்த்து, “அண்ணி, பரவால்ல. ஆபத்துக்கு பாவம் இல்ல. எங்கன்னு சொல்லுங்க,” என்று அவளை ஆறுதல்படுத்தினான். அவன் குரலில், உண்மையான அன்பு இருந்தது, 



பவி, தலையைத் தாழ்த்தி தயங்கினாள். பின்னர், மெதுவாக குனிந்து, தன் புடவையை லேசாக விலக்கி, 

“இங்க...” என்று சொல்லி, தன் இடுப்பை காட்டினாள். அவளின் வழவழப்பான, வெண்ணை இடுப்பு, சமையலறையின் ஒளியில் மின்னியது.

 அந்த இடுப்பில், தொப்புளுக்கு பக்கத்தில், இரண்டு சிறிய எண்ணெய் துளிகள் பட்டு, அந்த இடம் சிவந்து, மெல்லிய எரிச்சலை உருவாக்கியிருந்தது. 

அவளின் தொப்புள், பகுதியாக தெரிந்து, ஆழமான, கவர்ச்சியான குழியாக மின்னியது, சூர்யா, அவளின் இடுப்பை உற்றுப் பார்த்தான். அவனின் கண்கள், அந்த வழவழப்பான தோலில், சிவந்த பகுதியில், தொப்புளில் தங்கின. அவனின் இதயம் துடித்தது, அவனின் மனதில், திட்டம் மெதுவாக வளர்ந்தது. 


அவன், தன் கையை கழுவி, “அண்ணி, தண்ணி வச்சா சரியாயிடும்,” என்று சொல்லி, அருகில் இருந்த குழாயைத் திறந்து, சிறிய கிண்ணத்தில் தண்ணீர் எடுத்தான்.


பவி, அவனிடம் இருந்து கிண்ணத்தை வாங்கி, மெதுவாக, எண்ணெய் பட்ட இடத்தில் தண்ணீரைத் தடவினாள்.


 ஆனால், எரிச்சல் இன்னும் அதிகமானது. அவள், மெல்லிய வலியில் முகத்தை சுருக்கி, “இல்ல, இன்னும் எரியுது,” என்று மெதுவாகச் சொன்னாள். 

சூர்யா, யோசித்து, அவளின் தளதள இடுப்பையும், பகுதியாக தெரிந்த தொப்புளையும் பார்த்தபடி, 

“அண்ணி, எண்ணெய் பட்ட இடத்துல எச்சில் பட்டா, எரிச்சல் குறையும்,” என்று சொன்னான்.


. “இது பழைய மருத்துவ முறை. நீங்களே தடவிக்கலாம், இல்லனா... நான் உதவி பண்ணவா?” என்று அவன் மெதுவாக கேட்டான், 
அவனின் குரலில் மெல்லிய தயக்கம் இருந்தது, ஆனால் அவனின் மனதில், தந்திரமான திட்டம் முழு வேகத்தில் வேலை செய்தது.



பவி, அவனை அதிர்ச்சியுடன் பார்த்தாள். “என்ன சொல்ற, சூர்யா?” என்று அவள், தயக்கமான, குரலில் கேட்டாள்.

 அவளின் மனதில், புயல் எழுந்தது சூர்யாவின் மீது அவளுக்கு ஆழமான நம்பிக்கை இருந்தது, ஆனால் இந்த சூழ்நிலை, அவளின் இதயத்தில் அச்சத்தை உருவாக்கியது. 


அவளின் கண்கள், குழப்பத்துடன் கலங்கின, அவளின் இதயம், முடிவெடுக்க முடியாமல் தவித்தது.
சூர்யா, அவளின் தயக்கத்தை உணர்ந்து, “சரி, அண்ணி. நீங்க பயப்படுறீங்கன்னா, விடுங்க. ஆனா, இந்த எரிச்சல் அதிகமாச்சுன்னா, கஷ்டமா இருக்கும்,” என்று சொல்லி, மீண்டும் மேசையில் உட்கார்ந்து, சாப்பிடுவது போல நடித்தான். 


அவன், பவியின் உணர்ச்சிகளை, அவளின் அன்பை, அவளின் பலவீனங்களை, தன் இலக்கை அடைய ஆயுதமாக பயன்படுத்த முடிவு செய்தான். அவனின் இதயம், குற்ற உணர்ச்சியுடன் துடித்தாலும், அவனின் மனம், “முல்லைய முள்ளால தான் எடுக்கணும்,” என்று உறுதியாக இருந்தது.


பவி, தன் புடவையை மீண்டும் இறுக்கி, “இல்ல, நான் பாத்துக்குறேன்,” என்று மெதுவாகச் சொன்னாள்.

[Lust king 66]

படித்துவிட்டு  கருத்தை கூறவும்

[Lust king 66]

பவி அண்ணி ❤️ 6


சமையலறையின் புழுக்கமான வெப்பம் பவித்ராவின் உடலை மெல்லிய வியர்வை முத்துக்களால் மூடியிருந்தது அவை அவளின் வழுவழுப்பான மாநிற தோலில் ஒளிர்ந்தன.

 அவளின் நீல புடவை உடலை இறுக்கமாகப் பற்றி அவளின் மென்மையான வளைவுகளை காட்டின


 புடவையின் முந்தானை அவளின் இடுப்புக்கு மேல் சற்று விலகி வயிற்றின் மென்மையான மடிப்புகளை பளிங்கு சிலையைப் போல வெளிப்படுத்தியது. 

அவளின் கூந்தல் தளர்ந்த பின்னலாக மல்லிகைப் பூக்களால் அலங்கரிக்கப்பட்டு இடுப்பு வரை ஆடி மணத்தை வெளியிட்டது. 


 கழுத்தில் தாலியின் மெல்லிய மஞ்சள் நூல் சிறிய தங்க மணியுடன் அவள் நகரும்போது மென்மையாக ஒலித்தது. 

சமையலறையில் வாணலியில் எண்ணெய் சூடாகி மெதுவடைகள் பொரியும் “ச்சி... ச்சி...” என்ற சத்தம் இயல்பான பின்னணியில் கேடடது. 

ஆனால் இந்த இயல்பு பவியின் மனதைத் தொடவில்லை. அவளின் இதயம் புயலில் சிக்கியிருந்தது பயம் தயக்கம் ஆகியவற்றின் கலவையில் துடித்தது.


சூர்யாவின் வார்த்தைகள் “எச்சில் பட்ட இடத்தில நேரடியாக வாய் வச்சு எச்சில் வைத்து விட்டா சரியாயிடும் ” அவளின் மனதில் மின்னலாகத் தாக்கியது. 

அவள் தலையைத் தாழ்த்தி மௌனமாக நின்றாள். 

அவளின் ஆழமான கருப்பு கண்கள் கலங்கிய கடலைப் போல உணர்ச்சிகளின் அலைகளில் ஆடின. 
அவளின் உதடுகள் ஸ்ட்ராபெரி நிறத்தில் மெல்லிய நடுக்கத்துடன் துடித்தன.


 “என்ன சொல்ற சூர்யா?” என்று அவள் நடுக்கமான மென்மையான குரலில் கேட்டது

 அவளின் கைகள் மேடையை இறுக்கமாகப் பற்றி ஆதரவைத் தேடின.


சூர்யா அவளின் தயக்கத்தை உணர்ந்து தன் திட்டத்தை மெதுவாக ஆனால் உறுதியாக முன்னெடுத்தான். 


அவனின் வெள்ளை சட்டை அவனின் கட்டுடல் தேகத்தை இறுக்கமாகப் பற்றி அகன்ற தோள்களையும் உறுதியான மார்பையும் வெளிப்படுத்தியது. 

அவனின் முகத்தில் அப்பாவித்தனமும் ஆனால் கண்கள் தந்திரமான மின்னலுடன் பவியை உற்றுப் பார்த்தன. 

உங்களுக்கு உதவ யாரும் இல்லை 

இது செஞ்சது உங்களுக்கு வலி குறையும்

“அண்ணி இப்போ ரஞ்சித் அண்ணனும் வீட்ல இல்ல. வேற யாரு? தோட்டக்கார முத்து? அது தப்பு. பேசாம சுந்தரவல்லி அவங்ககிட்ட கேப்போமா?” என்று அவன் விஷமமான தொனியில் கேட்டான். 

அவன் வேண்டுமென்றே இதைச் சொன்னான் பவிக்கு சுந்தரவல்லியின் மீது ஆழமான வெறுப்பு இருப்பது அவனுக்கு தெரியும். சுந்தரவல்லியின் கல் மனம் அவளின் அலட்சியமான வார்த்தைகள் “ஆம்பளைங்க அப்படித்தான் இருப்பாங்க” பவியின் இதயத்தில் பல காயங்களை விட்டிருந்தன.


“அவங்க வேண்டாம் ” என்று பவி உடனடியாக உறுதியான குரலில் சொன்னாள். அவளின் கண்களில் மறைந்திருக்கும் வலி மின்னியது.

 சுந்தரவல்லியின் பெயர் அவளின் மனதில் பழைய காயத்தை ரஞ்சித்தின் துரோகத்தை அவள் ஆதரித்தது அவளின் மிரட்டல்கள் தொட்டது
.
“அப்ப யாரு தான் எச்சில் வைப்பாங்க இதுக்கு? என்னதான் வழி?” என்று சூர்யா அப்பாவியான தொனியில் கேட்டான். 

அவன் அவளின் மனதில் குழப்பத்தை உருவாக்க விரும்பினான் அவளை ஒரு முடிவுக்கு தள்ள விரும்பினான். 

அவனின் கண்கள் அவளின் கலங்கிய முகத்தை அவளின் நடுக்கமான கைகளை ஆழமான பார்வையுடன் ஆராய்ந்தன. அவன் அவளின் பலவீனமான தருணத்தை வாய்ப்பாகப் பார்த்தான்.



பவிக்கு என்ன செய்வது என்று தெரியவில்லை. அவளின் மனம் இருட்டு குகையில் தவித்தது ஒளியைத் தேடி அலைந்தது. அவளின் கண்களில் மெல்லிய கண்ணீர் முத்து உருவாகி கன்னத்தை மெதுவாகத் தொட்டு புடவையின் மேல் சிறு ஈரமாகப் பரவியது. 

அந்த கண்ணீர் அவளின் தயக்கத்தையும் வலியையும் வெளிப்படுத்தியது. 

“ஆபத்துக்கு பாவம் இல்ல அண்ணி ” என்று சூர்யா மெல்லிய தயக்கத்துடன் “நான் எச்சில் வைத்து விடுறேன் ” என்று சொன்னான். அவனின் குரலில் உண்மையான அக்கறை இருந்தது ஆனால் அவனின் மனதில் தந்திரமான திட்டம் முழு வேகத்தில் வேலை செய்து கொண்டிருந்தது. 

அவன் பவியின் உணர்ச்சிகளை அவளின் நம்பிக்கையை ஆயுதமாக பயன்படுத்த முடிவு செய்தான்.


பவி அதிர்ச்சியில் உறைந்தாள். “நீ எப்படி சூர்யா?” என்று அவள் நடுக்கமான உடைந்த குரலில் கேட்டாள். அவளின் கண்கள் பயத்துடன் கலங்கின அவளின் கைகள் மேடையை இறுக்கமாகப் பற்றி ஆதரவைத் தேடின அவளின் மூச்சு மெல்லிய நடுக்கத்துடன் வெளியேறியது.


“அண்ணி என் மனசுல எந்த கெட்ட எண்ணமும் இல்ல. உங்க மனசுல ஏதாவது இருக்கா?” என்று சூர்யா சவாலுடன் ஆழமான பார்வையுடன் கேட்டான். அவன் அவளின் உணர்ச்சிகளைத் தூண்ட விரும்பினான் அவளின் தயக்கத்தை உடைக்க விரும்பினான். அவனின் கண்கள் அவளின் கலங்கிய கண்களை அவளின் நடுக்கமான உதடுகளை ஆர்வத்துடன் பார்த்தன.


“இல்ல ” என்று பவி தலையை மெதுவாக ஆட்டி மெல்லிய குரலில் சொன்னாள்

பவித்ரா கண்கள் சூர்யாவை உற்றுப் பார்த்தன அவனின் முகத்தில் நம்பிக்கையைத் தேடின.


“அப்புறம் என்ன அண்ணி?” என்று சூர்யா மென்மையான குரலில் கேட்டான்.

 அவன் அவளுக்கு நெருக்கமாக நகர்ந்து சட்டென்று அவளின் முன் முட்டி போட்டான். பவி இதை எதிர்பார்க்கவில்லை. அவளின் இதயம் மின்னலாகத் துடித்தது அவளின் உடல் திடீர் பதற்றத்தில் நடுங்கியது. 
அவள் சமையலறையில் இருந்து ஓட முயற்சி செய்தால்

அவள் சுதாரிப்பதற்குள் சூர்யா அவளின் வழுவழுப்பான அல்வா போன்ற இடுப்பில் எண்ணெய் பட்ட சிவந்த இடத்தில் தன் நாக்கின் நுனியை மெதுவாகப் பதித்து மெல்லிய எச்சிலை வைத்தான். 

அவனின் மூச்சு அவளின் தோலில் சூடான காற்றாகப் பட்டது


பவி மின்சாரம் தாக்கியது போல துடித்தாள். இதற்கு முன் அவளின் வாழ்நாளில் இப்படி உணர்வு எழுந்ததில்லை.

 அவளின் உடல் புதிய தீண்டப்படாத உணர்ச்சியில் நடுங்கியது மலரின் இதழ் முதல் முறையாக தொடப்பட்டது போல. 

அவள் உடனே அவனின் தலையைத் தொட்டு அவனைத் தள்ள முயன்றாள் ஆனால் அவளின் கைகள் மெல்லிய நடுக்கத்துடன் பலவீனமாக இருந்தன. “சூர்யா... வேணாம்...” என்று அவள் உடைந்த குரலில் கெஞ்சினாள்


    ஆனால் அவளின் குரல் பலவீனமான ஒலித்தது. அவள் சமையலறை மேடையில் ஒட்டி நின்றாள் அவளின் முதுகு குளிர்ந்த மேடையைத் தொட்டு குளிர்ந்த உணர்வை உருவாக்கியது அவளின் உடலில் எரியும் சூட்டுக்கு முரணாக.



சூர்யா அவளின் கைகளை மெதுவாகப் பிடித்து “அண்ணி இது மருத்துவ முத்தம் மாதிரி மருத்துவ செயல் தான். இதுல எதுவும் தப்பான எண்ணம் இல்ல ” என்று சொல்லி அவளின் கைகளை விடுவித்து தன் இரண்டு கரங்களையும் மேடையின் இரு பக்கங்களில் வைத்து பவியை திரும்பவிடாமல் பூட்டினான். 


அவனின் கைகள் மேடையை இறுக்கமாகப் பற்றி கூண்டை உருவாக்கின பவியை அதற்குள் அடைத்தன. அவன் அவளின் சிவந்த தளதள இடுப்பில் மீண்டும் தன் நாக்கைப் பதித்து மெதுவாக நக்க ஆரம்பித்தான். 

ஆரம்பத்தில் எண்ணெய் பட்ட இடத்தில் மட்டும் மென்மையான தொடுதலுடன் நக்கியவன் பின்னர் அந்த இடத்தைச் சுற்றியுள்ள மென்மையான வழவழுப்பான தோலிலும் நக்க ஆரம்பித்தான். அவனின் நாக்கு கத்தியைப் போல மெதுவாக சுழன்றது

அவன் நக்கும் சத்தம் “சப்... சப்...” என்று சமையலறையில் மெல்லிய எதிரொலியாக வாணலியின் சத்தத்துடன் கலந்தது.

“ஸ்ஸ்ஸா “ வேண்டாம் அவள் மறுத்தால்


 அவனின் மூச்சு அவளின் இடுப்பில் சூடான காற்றாகப் பட்டு அவளின் உணர்ச்சிகளை மேலும் தூண்டியது.


பவி அவனின் நாக்கின் வீரியத்தைத் தாங்க முடியாமல் நெளிந்தாள். இடுப்பு மெல்லிய துடிப்புடன் அவனின் தொடுதலுக்கு பதிலளித்தது. அவள் தன் கைகளை மேலே தூக்கி அவனைத் தொடாமல் மேடையை இறுக்கமாகப் பற்றினாள். 

அவளின் விரல்கள் மேடையின் விளிம்பை அழுத்தின. கண்கள் மூடிக்கொண்டு உருகும் நிலையில் இருந்தாள் அவளின் உதடுகள் மெல்லிய முனகலுடன் துடித்தன.

 அவளின் உடலில் வியர்வை முத்துக்களாக சுரந்து அவளின் கழுத்து மார்பு இடுப்பு வழியாக மெதுவாக வழிந்தன புடவையில் ஈரமான புள்ளிகளை உருவாக்கின.

 அவளின் தொடைகளுக்கு நடுவே மெல்லிய பிசுபிசுப்பு உருவாகி அவளின் உடலை புதிய உணர்ச்சியில் மூழ்கடித்தது. 
பவித்ரா இடுப்பு தொப்புள் சதைகள் துடிப்புடன் இன்ப வேதனையில் நடுங்கின. அவள் தன் வயிற்றை மெதுவாக உள்நோக்கி இழுத்து நடுக்கத்துடன் நின்றாள் அவளின் உடல் இசைக் கருவியைப் போல அவனின் தொடுதலுக்கு பதிலளித்தது.


அவன் அவ்வப்போது அவளின் இடுப்பு சதைகளை பற்களால் கல்வி உறிஞ்சினான். கைகளால் பின்புறம் முதுகையும் பஞ்சு போன்ற குண்டிகளையும் லேசாக தடவிக் கொண்டு மேலிருந்து கீழாக இடம் இருந்து வளமாக அவளின் இடுப்பில் ஊர்வலம் வந்தான்.

சூர்யா இந்த வாய்ப்பை முழுமையாகப் பயன்படுத்தினான். அவன் அவளின் தொப்புளை நோக்கி மெதுவாக நகர்ந்தான்.

 அவனின் நாக்கு தொப்புளிள் பட்டும் படாமல் மெல்லிய தொடுதலுடன் அவளை சுக வேதனையில் தத்தளிக்க வைத்தது. 

“ஸ்ஸ்ஸா ஹான்” அவள் அவளையும் அறியாமல் முனங்கினால்

அவன் அவளின். தொப்புளைச் சுற்றி மெல்லிய வட்டமாக தன் நாக்கை சுழற்றினான் . அவனின் மூச்சு அவளின் தோலில் சூடான காற்றாகப் பட்டு அவளின் உணர்ச்சிகளை மேலும் உச்சத்துக்கு கொண்டு சென்றது. 

பவியின் அடிவயிற்றில் சூடு பரவி உச்சி முதல் பாதம் வரை அவளின் உடல் முழுவதும் பரவியது. 

அவளின் மூச்சு மெல்லிய முனகலாக “ஹ்ம்ம்...” என்று சமையலறையின் புழுக்கத்தில் கலந்தது. அவள் இந்த உணர்வில் தன்னையே மறந்து புதிய உலகில் மூழ்கினாள் .

திடீரென்று அவளின் பத்தினித்தனம் அவளை உசிப்பிவிட்டது

“சூர்யா... போதும்... எரிச்சல் கம்மியாச்சு...” என்று பவி மெல்லிய உடைந்த குரலில் கூறினாள். அவளின் குரல் கெஞ்சலாக ஒலித்தது. அவளின் கண்கள் பாதி திறந்து மயக்கமான பார்வையுடன் சூர்யாவைப் பார்த்தன. 


ஆனால் சூர்யா அவளின் வார்த்தைகளை கவனிக்காமல் மேலும் தொடர்ந்தான். அவன் அவளின் தொப்புளில் மெல்லிய முத்தத்தைப் பதித்து பின்னர் அவளின் இடுப்பின் மற்ற பகுதிகளில் மெதுவாக நக்கினான். 

என்ன பண்ற என்ன விடு சூர்யா “ஸ்ஸ்ஸ்ஸஸஸஸாஆஆஆ”
அவள் உருகினால்

அவனின் நாக்கு மென்மையான தொடுதலுடன் அவளின் தோலை ஆராய்ந்தது ஓவியரின் தூரிகையைப் போல. அவன் அவளின் உணர்ச்சிகளை முழுமையாக கட்டுப்படுத்த முடிவு செய்தான் இந்த தருணத்தை தன் திட்டத்தின் முதல் படியாக மாற்றினான்.


திடீரென சமையலறையின் கதவு அருகே மெல்லிய சத்தம் “கிளிங்...” கேட்டது.


 பவி மின்னலாக சுதாரித்து “சூர்யா... யாரோ வராங்க!” என்று பதறிய குரலில் கூறினாள். அவளின் கண்கள் பயத்துடன் முழுதாகத் திறந்து கதவை நோக்கின. 

அவளின் இதயம் பயத்தில் துடித்தது அவளின் உடல் திடீர் குளிரில் நடுங்கியது. சூர்யா தயங்கி பின்னர் மெதுவாக எழுந்து “அண்ணி பயப்படாதீங்க. நான் பார்க்கிறேன் ” என்று சொல்லி கதவை நோக்கி நகர்ந்தான்.


 அவன் கதவை அடைந்து பார்த்தபோது பூனை பாத்திரத்தை உரசி சத்தம் எழுப்பியிருந்தது. “ஒண்ணுமில்ல அண்ணி. பூனைதான் ” என்று அவன் அமைதியான குரலில் சொல்லி திரும்பி வந்தான். 


ஆனால் அவனின் மனதில் திருப்தியான புன்னகை மின்னியது அவன் பவியின் உணர்ச்சிகளை அவளின் பலவீனங்களை முழுமையாக புரிந்து கொண்டிருந்தான்.


பவி இன்னும் நடுக்கத்துடன் மேடையைப் பற்றி நின்றாள். அவளின் கண்கள் குற்ற உணர்ச்சியுடன் மறைந்திருக்கும் சூர்யாவைப் பார்த்தன.

 “சூர்யா... இது தப்பு...” என்று அவள் மெல்லிய உடைந்த குரலில் சொன்னாள்.

.
“அண்ணி இதுல எந்த தப்பும் இல்ல. நான் உங்களுக்கு உதவி பண்ணேன் அவ்வளவுதான் ” என்று சூர்யா அப்பாவியான புன்னகையுடன் சொன்னான்.

 மீண்டும் அவளின் முன் மண்டியிட்டான்

அதான் எரிச்சல் கம்மி ஆயிடுச்சு போதும் சூர்யா என்றால்

இல்ல அண்ணி திரும்பவும் எரிச்சல் வரும் அதுக்கு இன்னொரு ட்ரீட்மென்ட் பண்றேன் அப்பதான் எரிச்சல் முழுசா சரியாகும்


பவிக்கு இது எங்கு சென்று முடியும் என்று தெரியவில்லை

[Senharry]

பவியின் பத்தினி தனம் கொஞ்சம் கொஞ்சமா போகப்போகுது சூர்யாவின் முதல் முயற்ச்சி வெற்றி அருமை நண்பா வாழ்த்துக்கள்

[Lust king 66]

பவி அண்ணி ❤️ 7


கறுப்பு கிரானைட் மேடையில் விளிம்புகளுடன் பளபளத்த வாணலியில், மெதுவடைகள் பொரியும் “ச்சி... ச்சி...” என்ற மெல்லிய சத்தம், இன்னும் பின்னணியாக ஒலித்ததது


பவித்ராவின் இதயத்தில் எழுந்த கோபத்தின் பாதிப்பு இருந்தது

அவளின் நீல பட்டு புடவை, வியர்வையில் ஈரமாகி, அவளின் மென்மையான உடலை இறுக்கமாகப் பற்றியது, 
அவளை நக்குள் பகுதிகள் வியர்வையுடன் கவர்ச்சியாக இருந்தது 

பவித்ராவில் உடம்பில் இருந்து வந்த வாசனை சமையலறையை நிறுத்தியது


 புடவையின் முந்தானை, அவளின் வேகமான, நடுக்கமான மூச்சில் சற்று விலகி, அவளின் மார்பின் மென்மையான உயர்வுகளையும், வயிற்றின் மெல்லிய மடிப்புகளையும் பகுதியாக வெளிப்படுத்தியது, 

அவளின் தோலில் வியர்வை முத்துக்கள் மின்னின. கூந்தல், மல்லிகைப் பூக்களால் அலங்கரிக்கப்பட்டு தளர்ந்த பின்னலாக, அவளின் இடுப்பு வரை ஆடி மயக்கமான மணத்தை வெளியிட்டது,


 மல்லிகையின் வாசனை சமையலறையின் மசாலா மணத்துடன் கலந்தது.


 அவளின் கழுத்தில், தங்கத் தாலியின் மெஞ்ஞான மஞ்சள் நூல் சிறிய தங்க மணியுடன் இருந்தது 

அவளின் மாநிற தோல், வியர்வை முத்துக்களால் மின்னி அழகை வெளிப்படுத்தியது, அவளின் கழுத்து, மார்பு, இடுப்பு வழியாக மெதுவாக வழிந்து, புடவையில் ஈரமான புள்ளிகளை உருவாக்கியது. 

அவளின் ஆழமான கருப்பு கண்கள் புயல் கடலைப் போல, கோபம், பயம், குற்ற உணர்ச்சி, மற்றும் வலியால் நிரம்பியிருந்தன. அவளின் உதடுகள் நடுக்கத்துடன் துடித்தன, 


சூர்யாவின் தைரியமான, எல்லை மீற அவனின் கைகள், பவியின் வழுவழுப்பான, வெண்ணை போன்ற இடுப்பை இறுக்கமாகப் பற்றியது அவளை மின்னல் தாக்கியது போல அதிர்ச்சிக்கு உள்ளாக்கியது. 

அவனின் கரடு முரடான விரல்கள், அவளின் மென்மையான, வெல்வெட் போன்ற தோலில் ஆழமாகப் பதிந்து
அவளின் தோலில் சிறு சிவப்பு தடங்களை விட்டன,

 அவளின் இடுப்பில் அவனின் விரல்களின் அழுத்தம் மெல்லிய வலியை உருவாக்கியது.

---

 அவனின் வெள்ளை சட்டை, அவனின் கட்டுடல் தேகத்தை இறுக்கமாகப் பற்றி, அவனின் அகன்ற தோள்களையும், உறுதியான மார்பையும், அவனின் இயல்பான வெளிப்படுத்தியது, அவனின் மார்பில் சிறு வியர்வைத் துளிகள் சட்டையில் ஈரமாகின. அவனின் கருப்பு பேன்ட், அவனின் ஆண்மையின் துடிப்பை மறைக்க முடியாமல் கூடாரம் போல புடைத்து, அவனின் உணர்ச்சிகளின் தீவிரத்தை வெளிப்படுத்தியது, 


அவனின் ஆண்மை ஜட்டியில் அடங்காமல் துடித்து, பேன்டின் தையல்களை இறுக்கமாக்கியது.

. அவனின் கண்கள் வேட்டைக்காரனின் பார்வையைப் போல, பவியின் ஒவ்வொரு இயக்கத்தையும் அவளின் நடுக்கமான மூச்சு, அவளின் கலங்கிய கண்கள், அவளின் துடிக்கும் உதடுகள், அவளின் மார்பின் உயர்வு தாழ்வு துல்லியத்துடன் ஆராய்ந்தன.


 பவி, கண்களை மூடி, அவனின் முந்தைய தொடுதலில் நெளிந்து கொண்டிருந்தவள், திடீரென கண்களைத் திறந்து, அவனின் கைகளையும், அவனின் முகத்த பார்த்தாள்.

 “என்ன சூர்யா, இது? கைய எடு! எனக்கு எரிச்சல் குறைஞ்சிடுச்சு!” என்று அவள் கோபமும், பயமும், கெஞ்சலும் கலந்த குரலில் கத்தினாள்.

 அவளின் குரல், சமையலறையின் சுவர்களில் மோதி, எதிரொலித்து, 

சூர்யா, அவளின் கோபத்தைப் பொருட்படுத்தாமல் புன்னகையுடன், “இல்ல, அண்ணி, இன்னும் கொஞ்ச நேரத்துல திருப்பி எரிச்சல் வரும். அதுக்கும் சேர்த்து மருந்து போடுறேன்,” என்று சொன்னான். 


புன்னகை தவழ்ந்து, அவனின் கண்களில் மின்னல் மின்னியது. 


அவனின் மனதில் எண்ணம் தெளிவாக இருந்தது: இது அரிய வாய்ப்பு, இப்படி தருணம் மீண்டும் கிடைக்காது. பவியின் உணர்ச்சிகரமான, பலவீனமான தருணத்தை, அவளின் உடலின் பதில்களை, தன் திட்டத்தின் முதல் படியாக மாற்ற வேண்டும் 


ரஞ்சித்தின் ஆதிக்கத்தை உடைப்பது, இந்த வீட்டின் சொத்துக்களை மீட்டெடுப்பது. அவன், பவியின் உணர்ச்சிகளை, அவளின் உடலின் துடிப்பை ஆயுதமாக பயன்படுத்த முடிவு செய்திருந்தான், அவனின் இதயம் உறுதியுடன் துடித்தது.


பவி, அவனின் வார்த்தைகளைக் கேட்டு மெல்ல எச்சிலை விழுங்கினாள். அவளின் தொண்டை கனமான உணர்ச்சியால் அடைபட்டு, 



அவளின் உதடுகள் ச நடுங்கின. “போதும், சூர்யா, இதுக்கு மேல போகாத! இது தப்பு! நான் உன் மேல எவ்வளவு பாசம் வச்சிருக்கேன், அதை நீ காப்பாத்திக்க!” என்று அவள் உடைந்த, கெஞ்சலான குரலில் கூறினாள், 
அவளின் குரல் மெல்லிய அழுகையுடன் முடிந்தது.

 அவளின் கண்களில் கண்ணீர் முத்து உருவாகி, அவளின் கன்னத்தில் மெதுவாக வழிந்து, புடவையில் சிறு ஈரமாகப் பரவியது, அவளின் கன்னத்தில் ஈரமான பாதையை உருவாக்கியது


. அவள், சூர்யாவை ஆதரவாக குடும்ப உறுப்பினராக பார்த்தவள், இப்போது அவனின் செயல்களால் அச்சத்தில் குழப்பத்தில் உணர்ச்சிகரமான புயலில் நடுங்கினாள். அவளின் கைகள், கிரானைட் மேடையை இறுக்கமாகப் பற்றியது



 அவளின் விரல்கள், மேடையின் விளிம்பில் ஆழமாகப் பதிந்து, அவளின் மணிக்கட்டுகளில் மெல்லிய வலியை உருவாக்கின. 


 சுற்று முற்றும் பார்த்தான்.. வீடு அமைதியாக இருந்தது ரஞ்சித் வெளியே சென்றிருந்தான், சுந்தரவல்லி தன் அறையில் தூங்கிக் கொண்டிருந்தாள், வேதாச்சலம் தன் பழைய புத்தகத்தில் மூழ்கியிருந்தான், சுரேஷ் வெளியூரில் இருந்தான். சமையலறையின் மூலையில் சிறிய ஜன்னல் வழியாக, காலை சூரிய ஒளி உள்ளே வந்து, பவியின் முகத்தில் பட்டு, அவளின் கண்ணீர் தடங்களை மின்ன வைத்தது, 


அவளின் மாநிற தோலில் தங்க ஒளியைப் பரப்பியது. இந்த தருணம், சூர்யாவுக்கு அவனின் திட்டத்தை முன்னெடுக்க ஏற்றதாகத் தோன்றியது.

.
பவி, அவனின் பார்வையையும், அவனின் தோரணையையும் கண்டு, தன் இடுப்பில் இருந்த அவனின் கைகளை எடுக்க முயன்றாள். 

அவளின் மென்மையான, மெல்லிய கைகள், அவனின் உறுதியான, கரடு முரடான பிடியை எதிர்த்து, அவனின் விரல்களை அழுத்தின, ஆனால் அவனின் பிடி உடும்பு பிடியைப் போல இரும்பாக இருந்தது. 



அவளின் விரல்கள், அவனின் கைகளைப் பற்றி, அவனின் உறுதியான மணிக்கட்டுகளை அழுத்தின, ஆனால் அவனின் பிடி, அவளின் மென்மையான இடுப்பில் ஆழமாகப் பதிந்து வலி உணர்வை உருவாக்கியது, 


“சூர்யா, விடு! என்னை விடு!” என்று அவள் கெஞ்சலுடன் கோபமான கத்தினாள், அவளின் குரல் உடைந்து அழுகையுடன் முடிந்தது. 


அவளின் வளையல்கள் “சலசல...” என்று ஒலித்தன.


சூர்யா முடிவுடன், தன் விரல்களால், பவியின் பாதி மறைந்திருந்த, தளதள தக்காளி போன்ற தொப்புளை, புடவையில் இருந்து முழுவதுமாக வெளியே எடுத்தான். 


அவளின் தொப்புள் ஆழமாக, கவர்ச்சியான குழியாக, வியர்வையில் மின்னி அழகை வெளிப்படுத்தியது, அவளின் வயிறு மென்மையான மடிப்புகளுடன் பளிங்கு சிலையைப் போல, சூர்யாவின் கண்களுக்கு பொக்கிஷமாகத் தோன்றியது. 


 அவளின் தொப்புள் குழியாக, வியர்வையில் ஈரமாகி, சூரிய ஒளியில் மின்னியது.


 பவி, இதை உணர்ந்து, தன் கால்களை உதைத்து, “சூர்யா, என்னை விடு! இது தப்பு!” என்று கத்தினாள், 


அவளின் கால்கள் தரையில் “தப்... தப்...” என்று உதைத்தன. அவள், அவனின் அடர்ந்த தலை முடியை இறுக்கமாகப் பிடித்து ஆட்டினாள், 


தன் கற்புக்கும், பத்தினித்தனத்துக்கும் இவனால் சோதனை வந்துவிடுமோ என்று பயந்தாள். “நீ... நீ என்ன பண்ணுற? விடு!” என்று அவள் உடைந்த, கெஞ்சலான குரலில் கூறினாள், 


அவளின் உடல் நடுங்கியது.


சூர்யா, அவளின் எதிர்ப்பை புறம் தள்ளி, தன் வேலையில் முழு கவனம் செலுத்தினான். அவன், அவளின் வழுவழுப்பான, வெல்வெட் போன்ற இடுப்பை, தன் இரண்டு கரங்களால் இறுக்கமாகப் பிடித்து, அவளின் தொப்புள் அருகே தன் முகத்தைக் கொண்டு சென்றான். 


அவளின் தோலில் வியர்வையின் மணம் மயக்கமான, பெண்மையின் வாசனையாக, அவனை பைத்தியமாக்கியது,


 அவளின் உடலின் மணம் மல்லிகையுடன் கலந்து, அவனின் மூச்சை மயக்கியது. அவன், தன் நாக்கை மெதுவாக வெளியே நீட்டி, தொப்புள் அருகே இருந்த வியர்வை முத்துக்களை உள்நோக்கி இழுத்தான்,


 அவனின் நாக்கு அவளின் தோலில் பட்டு மெல்லிய “சப்...” என்ற சத்தத்தை உருவாக்கியது. “ம்ம்... ம்ம்...” என்று அவன் முனகினான், 

அவளின் பெண்மையின் வாசனை, அவனின் உணர்ச்சிகளை உச்சத்துக்கு கொண்டு சென்றது. அவனின் ஆண்மை, பேன்டில் புடைத்து, ஜட்டியைக் கிழித்து வெளியே வருவது போல துடித்தது எரிமலை தயாராக இருப்பது போல, 


 அவனின் மூச்சு, அவளின் தோலில் சூடாக பட்டு, அவளின் உணர்ச்சிகளை மேலும் தூண்டியது, 

அவளின் தோலில் மெல்லிய நடுக்கத்தை உருவாக்கியது.



பவி, அவனின் தொடுதலில் துடித்து நடுங்கினாள். அவளின் உடல் இன்ப வேதனையில் தத்தளித்தாலும், அவளின் மனம் ஒழுக்கத்துடன் பயத்துடன் குற்ற உணர்ச்சியுடன் போராடியது. 


சூர்யா, அவளின் இடுப்பை இறுக்கமாகப் பிடித்து, தொப்புளில் மெல்லிய முத்தம் பதித்தான், அவனின் உதடுகள் அவளின் தோலில் பட்டு “ச்...” என்ற மெல்லிய சத்தத்தை உருவாக்கின. 


அவன், மெதுவாக மேலே நகர்ந்து, அவளின் மார்பகங்களின் அடிப்பகுதியைத் தொட்டான், அவளின் புடவையின் முந்தானை சற்று விலகி, அவளின் மென்மையான, முழு மார்பின் வளைவுகளை பகுதியாக வெளிப்படுத்தியது, 


 அவன், தன் கைகளை பின்புறம் நகர்த்தி, அவளின் குண்டி சதைகளை உறுதியாக பிசைந்தது 

அவளின் சதைகள் அவனின் கைகளில் மென்மையாக அழுத்தப்பட்டு இன்ப வேதனையை உருவாக்கின. அவன், அவளை தன் முகத்துடன் இறுக்கமாக அணைத்தான், அவனின் மார்பு, அவளின் வயிற்றைத் தொட்டு சூடான, தொடர்பை உருவாக்கியது, 


அவனின் சட்டையின் வியர்வை அவளின் புடவையில் மெல்லிய ஈரத்தை உருவாக்கியது. 


பவி, இந்த உணர்ச்சிகளில் கசங்கி மெல்லிய முனகலுடன், “சூர்யா... வேணாம்...” என்று கெஞ்சினாள், 


அவளின் குரல் மெல்லிய அழுகையுடன் உடைந்தது. ஆனால், அவளின் தொடைகளுக்கு நடுவே குறுகுறுப்பு உணர்வு உருவாகி பிசுபிசுப்பு தோன்றி, அவளை புதிய, உணர்ச்சியில் மூழ்கடித்தது, அவளின் உடல் மெல்லிய நடுக்கத்துடன் பதிலளித்தது.


சூர்யா, அவளின் தொப்புளில் தன் முகத்தைத் தேய்த்து, அந்த சூட்டை, அந்த மென்மையை, அந்த வாசனையை உள்வாங்கினான், 


அவனின் கன்னங்கள் அவளின் தோலில் மெதுவாக உரச அவன் சொர்க்கத்தில் மிதப்பது போல உணர்ந்தான். 

❤️❤️❤️

அவன், நாக்கை வெளியே நீட்டி, “ச்... ச்...” என்று, தொப்புளில் பல மெல்லிய முத்தங்களைப் பதித்தான், அவனின் உதடுகள் அவளின் தோலில் மெதுவாக அழுத்தி மெல்லிய உணர்வை உருவாக்கின.

 மெதுவாக ஆரம்பித்தவன், பின்னர் வேகமெடுத்து, “சரட்டு... சரட்டு...” என்று, தொப்புளை நக்க ஆரம்பித்தான், 

“ஸ்ஸ்ஸாஸா ஆஹான் ஸ்ஸா”
அவள் உணர்ச்சியில் முனங்கினால்



அவனின் நாக்கு கலைஞனின் தூரிகையைப் போல, தொப்புளின் ஒவ்வொரு மடிப்பையும், ஒவ்வொரு சதையையும் ஆராய்ந்தது.


 “ஹான்... ஸ்ஸ்ஸ்ஸ்...” என்று பவி முனகினாள், அவனின் நக்கல் சுகத்தைத் தாங்க முடியாமல், அவன் தலை முடியை இறுக்கமாகப் பிடித்து, தன் தொப்புளுடன் அழுத்திக் கொண்டாள், 


அவளின் விரல்கள் அவனின் முடியில் ஆழமாகப் பதிந்தன. 



அவளின் இடுப்பில் தொப்புளில் அவனின் உதடுகளும், நாக்கும் மயக்கமான நடனத்தில் விளையாடின. 


இந்த சுகம், அவளுக்கு புதியது, அறியப்படாதது. ரஞ்சித், பல முறை அவளை தொப்புளில் முத்தமிட்டிருந்தாலும், அது கடமையாக, உணர்ச்சியற்றதாக, வெறும் உடல் ரீதியான செயலாக இருந்தது. 


ஆனால், சூர்யாவின் தொடுதல் மின்சார அலையைப் போல, அவளின் உச்சி முதல் பாதம் வரை அவளின் உடல் முழுவதும் பரவியது, 


அவளின் உடல் மெல்லிய நடுக்கத்துடன் பதிலளித்தது.
சூர்யா, தொப்புளை முழுவதுமாக தன் வாய்க்குள் எடுத்து, நாக்கை சுழற்றி, அதன் சதைகளை ருசித்தான், 



அவனின் வாய் அவளின் தொப்புளை முழுவதுமாக மூடி “சப்... சப்...” என்ற சத்தத்தை உருவாக்கின. 


அவன், தொப்புளை சப்பி, உறிஞ்சி, பற்களால் மெதுவாக கடித்து, மீண்டும் நாக்கால் தடவி, ஒவ்வொரு சதையையும் ஆராய்ந்தான். 



அவன், தொப்புளை பட்டென்று விடுவித்து, மீண்டும் வாய்க்குள் எடுத்து, “சலப்... சலப்...” என்று சப்பினான்,




 அவனின் உதடுகள் அவளின் தோலில் மெதுவாக உரசன அவன் பற்கள், தொப்புளின் மென்மையான சதைகளை மெதுவாக கவ்வி செல்லமான கடியை வைத்து, பின்னர் நாக்கால் தடவி, அந்த இடத்தை மென்மையாக்கினான்,


 அவளின் தோலில் மெல்லிய சிவப்பு தடத்தை விட்டான்.


 வியர்வை கலந்த அந்த சுவை, அவனின் தொண்டையில் இறங்கி, அவனை பைத்தியமாக்கியது, 


அவளின் உணர்ச்சிகளை மேலும் உச்சத்துக்கு கொண்டு சென்றது. அவன், மேலிருந்து கீழாக, இடமிருந்து வலமாக, “சலப்... சலப்...” என்று நக்கி, தொப்புளில் இருந்த அமுதத்தை உறிஞ்சினான், 



அவனின் நாக்கு அவளின் தொப்புளின் ஒவ்வொரு மூலையையும் ஆராய்ந்தது. பவி, இந்த சுகத்தில் திக்கி, 

“போதும்... போதும்... போ...து...ம்... ஸ்ஸ்ஸ்ஸ்...” என்று திணறினாள்,


 அவளின் குரல் முனகலாக மாறியது. அவளின் பெண்மை உருகி சுக அலைகளை பரவியது,


 அவளின் தொடைகளுக்கு நடுவே பிசுபிசுப்பு தோன்றி, அவளை இன்ப வேதனையில் மூழ்கடித்தது, 




திடீரென, பவியின் கழுத்தில் தொங்கிய தங்கத் தாலி, அவளின் கண்ணில் பட்டது. அந்த தாலி, அவளின் பத்தினித்தனத்தின் அடையாளத்தை மின்னல் போல, அவளை உணர்த்தியது. 



அவளின் மனதில், ரஞ்சித்தின் முகம் அவளின் மகள் சௌமியாவின் அப்பாவி சிரிப்பு, அவளின் குடும்பத்தின் நம்பிக்கை புயலாக எழுந்தன. அவளுக்கு, நடந்து கொண்டிருக்கும் விபரீதம் உறைத்தது அவள், தன் கற்பை, தன் ஒழுக்கத்தை, இந்த உணர்ச்சிகளுக்கு இழந்து கொண்டிருக்கிறாள். 


அவளின் கோபம் எரிமலையாக வெடித்தது. “சூர்யா!” என்று அவள் கோபமான கர்ஜனையாக கத்தினாள், அவளின் குரல் சமையலறையில் எதிரொலித்து ஒலித்தது. 


தன் உடல் முழுவதும் சக்தியை ஒன்று திரட்டி, “என்னை விடு! விடு!” என்று கத்தி, அவனின் கன்னத்தில் கடுமையான அறைகளை வீசினாள், 

அவளின் கை அவனின் முகத்தில் பட்டு “பளார்!” என்ற சத்தத்தை உருவாக்கியது,     


 அருகில் இருந்த கரண்டியை மின்னல் வேகத்தில் எடுத்து, அவனின் நெற்றியில் வேகமான, அடியை வைத்தாள், கரண்டியின் உலோகம் பட்டு “டங்!” என்ற சத்தத்துடன் சிவப்பு இரத்தத் துளி வழிந்தது. 



அவளின் கால்களை உயர்த்தி, அவனின் நெஞ்சில் வைத்து உதையுடன், அவனை கீழே தள்ளினாள், 


அவளின் உதை அவனை தரையில் கிடத்தியது.


கண்ணிமைக்கும் நேரத்தில், இவை நடந்து முடிந்தன. சூர்யா, சமையலறையின் தரையில் உருண்டு, வலியுடன் கிடந்தான், 


 அவனின் முகத்தில் கலவையான உணர்ச்சிகள் பவியின் உணர்ச்சிகளைத் தூண்டிய திருப்தி, அவளின் கோபத்தால் வந்த தோல்வி, மற்றும் அவனின் திட்டத்தின் அடுத்த கட்டத்தைப் பற்றிய எண்ணம் மின்னின.



 பவி, உடல் நடுங்க, கண்களில் கண்ணீருடன், “நீ... நீ என்ன பண்ணிட்ட?” என்று முனகி, சமையலறையை விட்டு, தன் படுக்கையறை நோக்கி ஓடினாள், 


அவளின் மனம் குற்ற உணர்ச்சியாலும், கோபத்தாலும் உடைந்து போயிருந்தது.


சூர்யா, தன் நெற்றியைத் தடவி, வலியில் முகம் சுளித்து, மெதுவாக எழுந்தான், அவனின் வெள்ளை சட்டை சற்று கசங்கி இருந்தது ‌அவன் மெல்லிய முனகலுடன், தன்னைத் தானே சமாதானப்படுத்தினான். 


அவன், மெதுவாக சமையலறையை விட்டு வெளியேறி, வீட்டின் முன் நின்ற பைக்கை எடுத்து, தன் நண்பன் ஆகாஷைப் பார்க்க கிளம்பினான், அவனின் பைக் தூசியை உயர்த்தி, வீட்டை விட்டு விரைந்தது.


பவி, தன் படுக்கையறையில், கட்டிலில் அமர்ந்து, கண்ணீருடன் நடுங்கினாள், அவளின் கைகள், தாலியை இறுக்கமாகப் பற்றி . “நான்... நான் எப்படி இப்படி ?” என்று அவள், தன்னைத் தானே குற்றம் சாட்டினாள், 


அவளின் மனம், சூர்யாவின் தொடுதலால் எழுந்த சுகத்தையும், அதைத் தொடர்ந்த கோபத்தையும், குற்ற உணர்ச்சியையும் புயலாக சுழற்றியது

[Lust king 66]

படித்துவிட்டு கருத்தை கூறுங்கள்

[MyPaayam]

Alignment paarththa vera engeyo irunthu copy paste pannuna maathiriye irukku... Eluthuna kathai maathiri illai..

[Bijay55]

Super story

[Royal enfield]

மிக மிக மிக மிக அருமையான பதிவு நண்பா