Adultery கன்னி கழிக்க வைத்த சுந்தரிகள்

[Latharaj]

காலை சரியாக 6 மணி க்ரீச் என்ற சப்தத்துடன் பேருந்து நின்றது.


“தாம்பரம் எல்லாம் இறங்குங்க” கண்டக்டரின் சத்தத்தில் சோம்பல் முறித்தவரே எழுந்தேன்.

 “நல்ல தூக்கத்தை கெடுத்துடான்பா” மனதில் திட்டியவாறே பேருந்தை விட்டு இறங்கினேன். தன் பர்ஸை திறந்து போகும் அட்ரஸை சரி பார்த்தேன்.

“காலையிலே நேரத்துல ஏன் போகணும்” மனதில் நினைத்தவாறு பக்கத்தில் இருந்த டீக்கடையில் முகத்தை அலம்பி டீயை குடித்துவிட்டு ஆட்டோ ஏறி புறப்பட்டேன்.

என்னை பற்றி ஒரு சின்ன அறிமுகம்.

என் பெயர் அருண். தென் மாவட்டத்தில் பிறந்த 21 வயது இளைஞன்…. மாணவன் என்றே சொல்லலாம் ஓரளவு செழிம்பான குடும்பம். மான மரியாதையோடு வாழுகின்ற குடும்பத்திற்கு ஏற்றாற்போல் ஒழுக்கமாய் வளர்ந்தவன். பெண்கள் மீது கவனம் செலுத்தமுடியாமல் எப்போதும் படிப்பு, படிப்பு என்று இருப்பவன். இப்போதுகூட பட்டபடிப்பிற்காக கல்லூரியில் சேர்ந்து படிக்கச் சென்னை வந்துள்ளேன். ஹாஸ்டல் சாப்பாடு  பிடிக்காததால் எனக்கு  தெரிந்த வீட்டின் மேல் பகுதியில் வாடகை எடுத்து தங்கி படிக்க வந்துள்ளேன்.

சரியாக ஆட்டோ வீட்டை அடைந்தது இறங்கியவன் எதிரில் இருந்த வீட்டை பார்த்தேன்.  

“ம்ம் பரவால்ல வீடு ஓரளவு காம்பெக்ட்டா இருந்தாலும், நாலாபுறமும் விசாலமான காலியிடம். அதுல எல்லா இடத்திலும் மரங்களும் நட்டு வச்சுருக்காங்க. கொய்யா மரத்துல இருந்து தேங்காய் மரம் வரை எல்லாம் நல்லா இருக்கு. நமக்கும் படிக்கிறதுக்கு நல்லா வசதியாதான் இருக்கும் நினைத்துக்கொண்டே வீட்டின் காம்பவுண்ட் கேட் முன்பு வந்து நின்றேன்.

“சார் சார்” பதில் எதுவும் வரவில்லை.

“அம்மா…. அம்மா……” திருப்பி பலமாகவே கூப்பிட்டேன்..

“யாருப்பா?: என்று ஒரு குரல் ஒரு 28 வயது பெண் என்னை நோக்கி கேட்டருகே வந்தாள்.

“அக்கா, இது 37 நம்பர் பார்வதியம்மா வீடுதானே?”

“ஆமா நீங்க யாரு?:

“அக்கா என் பேரு அருண் நான் உங்க ஊர்க்காரன்தான் மேல் வீட்டை வாடகை எடுத்து தங்கி படிக்கச் வந்துருக்கேன்.. இது பார்வதியம்மா வீடுதானே?”

“ஆமா இது அந்த வீடுதான். ஆனால், அப்படியெல்லாம் வாடகைக்கு எதுவும் விடுறத இல்லையே”…

“இல்ல அக்கா, ஊரிலேயே எங்க மாமா இந்த வீட்டுல தான், மேல போர்சன் காலியா இருக்கு அங்க பேசிட்டேன் நீ அங்க தங்கி படின்னு சொல்லி அனுப்புனாங்க.”

“இல்லிங்களே அப்படி எதுவும் இங்க காலியில்லையே” வியப்புடன் அந்த அக்கா கூற, எனக்கு திக்கென ஆனது.

“இல்ல அக்கா, பார்வதியம்மா வீடுதான் சொன்னங்க. நானும் நல்லா கேட்டுட்டு தான் இந்த ஊருக்கு வந்துருக்கேன். எனக்கும் இதை விட்டா வேற இடமும் தெரியாது.”
 
இரண்டு பேருமே குழம்பிபோனோம்..


“அம்மா…. அம்மா….” கேட்டிலிருந்து வீட்டை பார்த்து கூப்பிட ஆரம்பித்தாள் அந்த அக்கா.  

[Latharaj]

காலை சரியாக 6 மணி க்ரீச் என்ற சப்தத்துடன் பேருந்து நின்றது.


“தாம்பரம் எல்லாம் இறங்குங்க” கண்டக்டரின் சத்தத்தில் சோம்பல் முறித்தவரே எழுந்தேன்.

 “நல்ல தூக்கத்தை கெடுத்துடான்பா” மனதில் திட்டியவாறே பேருந்தை விட்டு இறங்கினேன். தன் பர்ஸை திறந்து போகும் அட்ரஸை சரி பார்த்தேன்.

“காலையிலே நேரத்துல ஏன் போகணும்” மனதில் நினைத்தவாறு பக்கத்தில் இருந்த டீக்கடையில் முகத்தை அலம்பி டீயை குடித்துவிட்டு ஆட்டோ ஏறி புறப்பட்டேன்.

என்னை பற்றி ஒரு சின்ன அறிமுகம்.

என் பெயர் அருண். தென் மாவட்டத்தில் பிறந்த 21 வயது இளைஞன்…. மாணவன் என்றே சொல்லலாம் ஓரளவு செழிம்பான குடும்பம். மான மரியாதையோடு வாழுகின்ற குடும்பத்திற்கு ஏற்றாற்போல் ஒழுக்கமாய் வளர்ந்தவன். பெண்கள் மீது கவனம் செலுத்தமுடியாமல் எப்போதும் படிப்பு, படிப்பு என்று இருப்பவன். இப்போதுகூட பட்டபடிப்பிற்காக கல்லூரியில் சேர்ந்து படிக்கச் சென்னை வந்துள்ளேன். ஹாஸ்டல் சாப்பாடு  பிடிக்காததால் எனக்கு  தெரிந்த வீட்டின் மேல் பகுதியில் வாடகை எடுத்து தங்கி படிக்க வந்துள்ளேன்.

சரியாக ஆட்டோ வீட்டை அடைந்தது இறங்கியவன் எதிரில் இருந்த வீட்டை பார்த்தேன்.  

“ம்ம் பரவால்ல வீடு ஓரளவு காம்பெக்ட்டா இருந்தாலும், நாலாபுறமும் விசாலமான காலியிடம். அதுல எல்லா இடத்திலும் மரங்களும் நட்டு வச்சுருக்காங்க. கொய்யா மரத்துல இருந்து தேங்காய் மரம் வரை எல்லாம் நல்லா இருக்கு. நமக்கும் படிக்கிறதுக்கு நல்லா வசதியாதான் இருக்கும் நினைத்துக்கொண்டே வீட்டின் காம்பவுண்ட் கேட் முன்பு வந்து நின்றேன்.

“சார் சார்” பதில் எதுவும் வரவில்லை.

“அம்மா…. அம்மா……” திருப்பி பலமாகவே கூப்பிட்டேன்..

“யாருப்பா?: என்று ஒரு குரல் ஒரு 28 வயது பெண் என்னை நோக்கி கேட்டருகே வந்தாள்.

“அக்கா, இது 37 நம்பர் பார்வதியம்மா வீடுதானே?”

“ஆமா நீங்க யாரு?:

“அக்கா என் பேரு அருண் நான் உங்க ஊர்க்காரன்தான் மேல் வீட்டை வாடகை எடுத்து தங்கி படிக்கச் வந்துருக்கேன்.. இது பார்வதியம்மா வீடுதானே?”

“ஆமா இது அந்த வீடுதான். ஆனால், அப்படியெல்லாம் வாடகைக்கு எதுவும் விடுறத இல்லையே”…

“இல்ல அக்கா, ஊரிலேயே எங்க மாமா இந்த வீட்டுல தான், மேல போர்சன் காலியா இருக்கு அங்க பேசிட்டேன் நீ அங்க தங்கி படின்னு சொல்லி அனுப்புனாங்க.”

“இல்லிங்களே அப்படி எதுவும் இங்க காலியில்லையே” வியப்புடன் அந்த அக்கா கூற, எனக்கு திக்கென ஆனது.

"இல்ல அக்கா, பார்வதியம்மா வீடுதான் சொன்னங்க. நானும் நல்லா கேட்டுட்டு தான் இந்த ஊருக்கு வந்துருக்கேன். எனக்கும் இதை விட்டா வேற இடமும் தெரியாது.”

 இரண்டு பேருமே குழம்பிபோனோம்..


“அம்மா…. அம்மா….” கேட்டிலிருந்து வீட்டை பார்த்து கூப்பிட ஆரம்பித்தாள் அந்த அக்கா.  

[omprakash_71]

Very Nice Start Bro

[KumseeTeddy]

Nice start nanba. Please continue the story

[Kingofcbe007]

plz continue nanba

[Latharaj]

அக்கான்னா ரொம்ப வயசு எல்லாம் இல்லை ஒரு 28 வயசு இருக்கும். 

பெயர் ரேணுகா. 

கல்யாணம் ஆகி நாலஞ்சு வருஷம் இருக்கும்.. அவளுடைய கணவன் கல்யாணமா புதுசுலேயே பணம் சம்பாதிக்க வெளிநாடு போனவன் தான் இன்னும் காண்ட்ராக்ட் முடியாமல் அங்கயே தங்கியுள்ளான் கொழுத்த பணம் சம்பாதித்து அவன் அனுப்ப, நல்லா திமிசு கட்டையாட்டம் திமிறிக்கொண்டிருந்தாள் .

மாநிறமாக இருந்தாலும்.நல்ல உயரமாக குதிரை போல ஓக்க ஓக்க அலுக்காத உடம்பு  மீடியமான முலைகளும்,தளதளப்பான வட்ட குண்டியும் ஓத்தா இவளை குண்டியிலேயே ஓத்து கிழிக்கணும் அவளை பார்க்கும் சூத்து பிரியர்கள் முணுமுணுப்பார்கள். 

அவளின் கூந்தல் பின்பக்கம் மேட்டை தாண்டி கீழே இறங்கியிருக்ககும். அவள் நடக்கும்போது ரெண்டு பூசணிக்காயும் உரசிக்கொண்டு போவதை பார்த்தல் எந்திரிக்காத பூலுகூட நிமிர்ந்து நிற்கும்.. 

முன்னழகை சொல்லவே வேணாம். ரெண்டு முலைகளும் கோபுரம் போல் குத்திட்டு இருக்கும்..

[Latharaj]

[Latharaj]

“என்னடி என்ன எதுக்கு கூப்பிடுற?” கேட்டுக்கொண்டே ஒரு 48 48 வயசுக்கு மேல் இருக்கும். அம்மா, இவர்கள் பக்கத்தில் வந்தாள்..


அவள் பெயர் தான் பார்வதி.


பார்வதி அம்மாவின் அழகு மகளோட அழகுக்கு சளைத்தவள் இல்லை. அந்த அம்மாவுடைய கணவன் சின்ன வயசுலயே பரலோகம் போனதுனால, யாரோட கையும் படமால் சரியான நாட்டுக்கட்டையாட்டம் இருந்தாள்..,


சொத்து நல்ல வசதிதான். இந்த வீடு போக, காம்ப்ளக்ஸ் கடையெல்லாம் வாடகைக்கு விட்டு லட்சக்கணக்கில் வருமானத்தை வாங்கிக்கொண்டு இருப்பவள்..


40 இன்ச் சைசுல பப்பாளி காய்கள் போல தொங்காம கிண்ணுனு இருக்கும். அதை பிரா போடாத ஜாக்கெட்டுக்குள்ள திணிச்சு வைத்திருந்தாள். அதுல அவளின் காம்பு ரெண்டும் ஜாக்கெட்டை துருத்திட்டு இருந்தது.. லேசாக அவளோட சேலை ஒதுங்கினால்  கூட அவளின் காம்பு விறைத்துகொண்டு இருக்கறதை பார்த்தால் விரலை வச்சு சுண்டிவிட தோணும் என்கிற அளவுக்கு அழகு. அவள் ஏரியாவில் அவளுக்கு இளைஞர்கள் ரசிகர் பட்டாளம் தான் அதிகம்  அக்குளிலும் புண்டையிலும் எப்பவும் ஷேவ் செய்யமா இருக்குறதால முடிகள் அடர்தியாகவே இருக்கும். ஆனா அதுல இருந்து வர்ற வாசம், எப்பேர்ப்பட்ட மனுஷனையும் உணர்ச்சிகளை தூண்டிவிட்டிரும். இடுப்பு கொஞ்சம் தொப்பையாக இருந்தாலும் அந்த மாநிற வயிற்றில் அவளின் ஆழமான தொப்புள் பார்த்து ஜொள்ளு விடாதவர்கள் யாருமே இல்லை.


ஆனாலும் தன்னுடைய இரண்டு மகள்கள் பாதுகாப்பு, குடும்ப கவுரவம் காரணமாக இவள் யாரையும் நெருங்கவிட்டதில்லை. நெருங்குனதும் இல்லை.

[Latharaj]

upload

[Latharaj]

“என்னம்மா, வீடு ஏதாவது காலியா இருக்கா?.... இவரு வாடகை வீடு கேட்டு வந்துருக்காரு”


அதை கேட்டவுடன் அந்த பார்வதியம்மா முகத்தில் ஒரு சின்ன புன்னகை.


“ஆமாமா, உன்கிட்ட சொல்ல மறந்துட்டேண்டி. நம்ம மேல் மாடி வீடு காலியாத்தானே இருக்கு. அதை இந்த தம்பிக்குதான் வாடகைக்கு விட்டிருக்கிறேன்”.


“யாரை கேட்டு வாடகைக்கு விட்ட?”


:இல்லைடி, இந்த தம்பி நம்ம ஊருதா.ன். நம்ம சொந்தகாரரு தான்… கேட்டாரு……..”

“அதுக்காக வாடகைக்கு விட்டுருவியா?..... அதுவுமில்லாம ஒரு பாமிலிக்கு விட்டாக்கூட பரவாயில்லை. ஆனா பேச்சுலர்ஸுக்கு எதுக்கு விட்டிருக்க?”  
இவர்களின் உரையாடலை கேட்டு எனக்கு தலையே சுற்றியது.


“ஐயையோ தெரியாம இங்க வந்துட்டேன் போல. தங்கவும் விடமாட்டேங்கிறாங்க. இப்ப ஊருக்கும் போகமுடியாது. என்ன பண்றதுனு தெரியாமல் ஒரு மாதிரியாக முழித்துக்கொண்டு நின்றேன்.


“சரி வெளில வச்சு பேசிக்க வேண்டாம். முதல்ல அந்த தம்பி மேல போகட்டும். நாம உள்ள போய் பேசிக்கலாம்னு” அந்த அக்காவை சமாதானம் செய்ய அப்பத்தான் எனக்கு பால் வார்த்தது போல் இருந்தது.


ஒரு வழியாக அந்த ரேணுகாக்கவை அக்காவை சமாதானம் செய்து உள்ளிருந்து யாரையோ கூப்பிட்டாள்.


“ஷாலு ஷாலு”


“இதோ வர்றேன்ம்மா……” சொல்லிகொண்டே ஒரு பருவ சிட்டு உள்லேருந்து பறந்து வந்தது.


“ஷாலு, இந்த அண்ணன் மேல போர்சனுக்கு வாடகைக்கு வந்துருக்காரு. சாவி டேபிள்ள இருக்கும் போய் எடுத்துட்டு வந்து மேல் வீட்டை சுத்தி காமிச்சுரு”

 பார்வதியம்மா சொல்ல அவள் வீட்டிற்குள் சிட்டாய் பறந்து போய் சாவி எடுத்துட்கொண்டு வந்தாள்..


“வாங்கண்ணா மேல போகலாம்” சொல்லிக்கொண்டு போக நான், ஷாலு கொஞ்சம் சலனத்துடனேயே பின்னாலயே படியேறினேன்..


ஷாலு…. பார்வதியின் இரண்டாவது மகள்.


பள்ளி படிப்பு படிக்கும் பருவ பெண். அவளின் அம்மா அக்காவின் சைசுக்கு சம்பந்தமே இல்லாமல் ஒல்லியாக இருப்பாள். நல்ல அழகான முகம். அலைபாயும் கண்கள். கூரிய மூக்கு.சிவந்த உதடுகள். மேல கனிகளோ எலுமிச்சை அளவு சிக்கென உடம்பு.


இந்த மூன்று பேரழகிகளும் இருந்தாலும் எனக்கு எதுவுமே சட்டை செய்ய தோணவில்லை. எனது சிந்தனையெல்லாம் படிப்பு படிப்பு மட்டும் தான் இருந்தது.  


upload pic

[Latharaj]

free image hosting

[Latharaj]

“இல்லைடி இந்த பையனை விசாரிச்ட்டு தான் தங்குறதுக்கு விட்டுருக்கேன். பையன் படிக்கிறதுக்குத்தானே… பாவம்…. அதுவுமில்லாம நாம மூணு பேரும் லேடிஸ்ஸா இருக்கோம். ஏதாவது ஒத்தாசைக்கு வெளிய எதாவது எடுபிடி வேலை இருந்தாலும் செய்ய சொல்லலாம். அதுக்குதாண்டி” பார்வதியம்மா சொல்ல ஓர் வழியாக ரேணுகா அக்காவின் மனம் சமாதானமானது.


“சரி என்னமோ பன்னு” சொல்லிவிட்டு வீட்டுக்குள் செல்ல, இவர்கள் பேசியது எல்லாமே எனக்கு நன்றாகவே கேட்டது. 

அந்த அக்காவை நினைத்தேன்.


“அந்த அம்மா எவ்வளவு பொறுமையா பேசுறாங்க. அந்த அக்கா, பஜாரி போல இப்படியா மூஞ்சிலடுச்சா மாதிரியா பேசுறது” நினைத்தவாறே ரூமை திறந்தேன். வீட்டிற்கு தேவையான அணைத்து பொருள்களும் அங்கிருந்தன.


“வாவ்…. எவ்வளவு பெருசா இந்த ரூம் இருக்கு. எல்லாமே கட்டில் சோபா எல்லாமே மடர்ன்னா இருக்கு. நல்ல வசதியாதான் இருக்காங்க போல” நினைத்துக்கொண்டே ஜன்னலை திறந்தேன்.


நான்குபுறமும் நல்ல அடர்த்தியான மரங்கள். அந்த மேல் வீட்டுக்கு இருபுறமும் வாசல் கதவு இருந்தது. ஒரு புற வாசல் முன்பக்கம் காம்பவுண்ட் கேட் பக்கம் போகும். மறு வாசல் அது அவர்களின் கீழ் வீடு பின்பக்க பாத்ரூம் கொல்லைப்புற வராண்டாவுக்கு போகும்..


அவர்களின் குடும்பத்தை பத்தி ஷாலுவிடம் பேச்சு கொடுக்க, எனக்கு புரிந்தது.


அவள் அம்மா பார்வதி, அவளின் மூத்த அக்கா ரேணுகா, இவள் ஷாலு மொத்தம் மூன்று பேர் மட்டும் தான்


காலையில பார்வதிம்மா, அவங்களுக்கு சொந்தமான பேன்சி ஸ்டோருக்கு போன சாயந்திரம் தான் வருவாங்க. ஷாலுவும் ஸ்கூலுக்கு போனால் என்றால் சாயந்திரம்தான் வீடு திரும்புவாள் அப்ப ரேணுகாக்கா மட்டும் தான் வீட்டில் தனியாக இருப்பாள். அவளும் அப்பப்ப அடிக்கடி அவளுடைய புகுந்த வீட்டுக்கு, அவளோட மாமியாரை பார்ப்பதற்கு போய்விட்டு ஒன்றிரெண்டு நாட்கள் தங்கி விட்டுத்தான் வருவாள். 

 
வீடு தனிமையா அமைதியாக இருந்தாலும் எனக்கு கொஞ்சம் சங்கோஜத்தை கொடுத்தது.


“என்னடா எல்லாம் பொம்பளையாவே இருக்காங்க. நாமளும் பிரியா பனியன் ஜட்டியோட இருக்கமுடியாது. அதுவுமில்லாம அந்த ரேணுகா அக்கா வேற ரொம்ப ரப்பா இருக்காங்க” கொஞ்சம் சலிப்பு ஏற்பட்டாலும் அந்த வீட்டின் இயற்கை சூழ்நிநிலை எனக்கு நிம்மதி கொடுத்தது.


அன்றைக்கு ரெஸ்ட் எடுத்துவிட்டு அடுத்த நாள் காலையில் கல்லூரியில் சேர்ந்தேன். தினமும் காலையிலே வேகமாக கல்லூரிக்கு போனால் மாலையில் கல்லூரி முடிந்த பிறகு ஊரை சுற்றிவிட்டு 8 இரவு மணிக்கு வந்து கதவை சாத்தி விட்டு படுத்துவிடுவேன். 

இப்படியே ஒரு மாசம் போனது.

[Latharaj]

[Latharaj]

[KumseeTeddy]

Nanba Vera level story. Payangarama iruku update. Adhum pic selection Vera level nanba. Special mention. Please continue the story nanba

[karthikhse12]

நண்பா நீங்கள் வந்து புதிய கதை தொடங்கியதற்கு மிக்க நன்றி.அதிலும் கதையின் கதாபாத்திரம் விளக்கம் அளித்து அதற்கு ஏற்ப புகைப்படங்கள் மூலமாக சொல்லியது மிகவும் அற்புதமாக இருந்தது.

[omprakash_71]

Introduction Super Nanba

[Latharaj]

என்னோட அமைதி, எந்த தொந்தரவு செய்யாமல் இருப்பதை பார்த்து பார்வதியம்மாவுக்கும் ரேணுகாக்காவுக்கும் என்னை ரொம்பவே பிடித்துப்போயிற்று..


அன்று ஒரு நாள் கல்லூரி விடுமுறை வீட்டில் நான் நன்றாக தூங்கிக்கொண்டிதேன்.

கதவு தட்டும் சத்தம்.

நான் படக்கென எழுந்து நீட்டாக ட்ரேஸ்சை மாறி கதவை திறந்தேன்.

திறந்தால், அந்த பார்வதியம்மா தான் நின்றுகொண்டு இருந்தாள்.

அவரை வரவேற்று சேரில் உட்காரவைத்தேன். வாடகை பாக்கி ஏதாவது இருக்குமோன்னு ஒரு சந்தேகம்.

“அம்மா வாடகையெல்லாம் அனுப்பிச்சுட்டேன்னு சொன்னாரும்மா”

“அட அதில்லை தம்பி, நீ இங்க வந்து ஒரு மாசத்துக்கு மேல ஆகுது. உன்னை பார்க்கவே அதிசயமா இருக்கு. இன்னைக்கு லீவுதான் நீ மேலதான் இருக்கன்னு என் மகள் ரேணுகா சொன்னா. அதுதான் தம்பி பார்த்துட்டு போலன்னு வந்தேன்”

“எங்கம்மா??... படிக்கவே நேரம்பத்தலை காலேஜுக்கு போய்ட்டு வரவே நேரம் சரியாய் இருக்கு”

“ஆங் அதுதான் கேட்டேன். ஆமா…. சாப்பாட்டுக்கு என்ன பண்ற?’’’

 துணிமணியெல்லாம் யார் துவைக்குறா? வீடு வேற பெருக்கமா இப்படி தூசியா இருக்கு விட்டா இன்னும் குப்பைக்கூளம் ஆயிருமே” கொஞ்சம் ஆதங்கத்துடன் பார்வதியம்மா கேட்க, எனக்கு கொஞ்சம் சங்கோஜமானது.  

“இல்லம்மா ஹோட்டல்ல தான் சாப்புடுறேன். வேற வழி இல்லை. சமைக்கலாம்னு பார்த்தா நேரம் பத்தாதுன்னு” சொல்ல பார்வதியமா ஒரு நிமிஷம் யோசித்தாள்.

“சரி தம்பி ஒன்னு பண்ணு. காலேஜ் லீவு நாள்ல எங்க வீட்டுல சாப்பிட்டுக்கோ. மத்த நாள்ல கடைல சாப்பிட்டுக்கோ அப்படியே சாவியும் கொடுத்துட்டு போய்ரு. டெயிலி நான் இங்க வந்து கூட்டிவிட்டுக்குறேன் ஒரே குப்பையும் கூளமுமா இருக்கு” சொல்ல எனக்கு சரி என்று பட்டாலும், ரேணுகாக்காவை நினைத்து பயந்தேன்.

“இல்லை அக்கா வேற ஏதாவது சொன்னாங்கன்னா???...”

“அட போ தம்பி, இதை சொல்லிவிட்டதே ரேணுகா தான். அந்த தம்பி ரொம்ப பாவம்….. என்ன பண்ணிட்டு இருக்கான்னு கேட்டுட்டு வாம்மா. அப்படியே ஏதாவது உதவி கேட்டாலும் செஞ்சுட்டு வாம்மானு சொல்லி அனுப்பிச்சதே ரேணுகாதான் தம்பி” சொல்ல எனக்கு மனசு சமாதானமடைந்தது.

“சரிங்கம்மா நாளையிலிருந்து லீவ் நாட்கள் நான் சாப்பிடடுக்கிறேன்” சொல்ல ஒரு சின்ன புன்முறுவலுடன் பார்வதியம்மா எந்திரித்து சென்றாள்.

அடுத்த நாள் அவர்கள் கூப்பிட்டதற்காக கீழ் வீட்டுக்கு போனேன்.

ரேணுகாக்கா சோபாவில் உட்கார்ந்திருக்க, ஒரு சிறு புன்முறுவலை என்னை பார்த்து விட்டாள்.

அந்த புன்முறுவல் என் மனதில் ஏதோ இனம் புரியா சந்தோஷமேற்பட்டது.

“என்ன தம்பி, ஆளையே பார்க்கமுடியலை. ரொம்ப படிப்பு படிப்புனு உட்கார்ந்து படிச்சுட்டு இருக்கியா?”

“இல்ல அக்கா அப்படியெல்லாம் ஒண்ணுமில்லை. வேற பொழுதுபோக்கே இல்லை அதனால் தான் ரூமுக்குள்ளயே அடஞ்சுகிடக்கேன்”

“சரி வா தம்பி உட்காரு” சொல்ல ரேணுகா அக்காவுக்கு எதிரில் சோபாவில் உட்கார்ந்தேன்.

அப்போது வந்த பார்வதியம்மா சோபாவின் மறுகோடியில் உட்கார்ந்தாள்.

பொதுவாக படிப்பு, காலேஜ் பற்றி பேசிக்கொண்டிருக்க பேனின் காற்று பலமாக வீசியது.

காற்றின் வேகத்தில் பார்வதியம்மாவின் வலப்பக்க சேலை, ஒரு பக்க கோபுரத்தை விட்டு நன்றாகவே மேலே விலகியது.

அதில் அவளின் மெல்லிய ஜாக்கெட்டுக்குள் திமிறிக்கொண்டிருந்த முலையும் அதில் விரைத்திருந்த காம்பும் பளிச்சென என் கண்களில் பட்டது.

ஒரு நிமிஷம் அதை பார்த்து திகைத்தேன்.

“என்ன இவ்வளவு பெருசா இருக்கு….. அதுக்குள்ள ஏதோ ஒன்னு ஜாக்கெட் மேல துருத்திட்டு இருக்கு”

பெண்மையின் வாசனையே அறியாதவன், சிந்தனை தடுமாறியது.

“ச்சே ச்சே இது தப்பு. எங்கம்மா மாதிரி….. இவங்களையெல்லாம் இப்படியெல்லாம் பார்க்க கூடாது” என் பார்வையை மாற்றினேன்.

தலையை குனிந்துகொண்டே என் பேச்சை தொடர்ந்தேன்.

ஆனால் சிந்தனை பார்வதி மேலேயே இருந்தது.

இதுக்கு மேல் அங்கு உட்கார விருப்பமில்லாமல் எந்தரித்தேன்.

“சரிக்கா டைம் ஆகிடுச்சு. சாப்பிட்டு திரும்ப போய் படிக்கணும்” சொல்லி திருப்பி பார்வதியம்மாவை பார்க்க, அவள் எந்த சலனமும் இல்லாமல் அசட்டையாகவே அப்படியே உட்காந்திருந்தாள்..

இரு கையாலையும் பிடிக்கமுடியாத பசுமாட்டின் பால் மாடி போல் அந்த இளநீர் குலை அவளின் மார்பில் தவழ்ந்தது. அதன் கீழே தளதளவென இடுப்பும் அதன் மடிப்பும் ஆழமான தொப்புள் தெரிய. என் மனதில் படமாக பதிந்தது..


fraction symbol generator

[KumseeTeddy]

Arumai nanba. Wow. Very nice. Super nu sollanumnu asai. Adhunala adutha update perusa podunga nanba.

[karthikhse12]

நண்பா மிகவும் அருமையான பதிவு அதிலும் கீழ் வீட்டிற்கு வந்து பார்வதி உடன் உரையாடல் அவளின் அழகை வர்ணித்து புகைப்படம் மூலமாக சொல்லியது மிகவும் அற்புதமாக இருந்தது.கதையின் ஹீரோ பெண்மையின் வாசனையை அறியாதவன் என்று சொல்லி அவனின் சிந்தனை தடுமாற்றம் ஏற்படுவது சொல்லியது மிகவும் உயிரோட்டம் நிரம்பி நன்றாக உள்ளது