Login

Ayns

என் அன்பான வக்கிரமான உள்ளங்களே,
உங்களுக்குள் ஒளிந்திருக்கும் அந்த அடக்க முடியாத மிருகத்திற்கு நான் எழுதுகிறேன். ஒழுக்கம், கட்டுப்பாடு என்ற போர்வைகளை கிழித்தெறிந்து, ஆசையின் கூர்மையான நகங்களையும், அடிபணிதலின் தித்திக்கும் வலிகளையும் உணரத் துடிக்கும் ஒவ்வொருவருக்கும் இந்த அழைப்பு!
நான் BDSM என்ற இருண்ட உலகத்தின் கதைகளை பின்னத் துடிக்கிறேன். இங்கு, மென்மையான வருடல்கள் சாட்டையின் சுரீரென அறையும் ஓசையாக மாறும். கீழ்ப்படிதல் என்பது வெறும் கட்டளையல்ல, அது ஆன்மாவின் ஆழத்தில் இருந்து எழும் அர்ப்பணிப்பு. கட்டுப்பாடு என்பது கொடுமைப்படுத்துதல் அல்ல, அது ஒருவரின் விருப்பத்தை முழுமையாக உரிமையாக்கிக் கொள்ளும் வக்கிரம்.
எனது கதைகளில், நான் உங்கள் கற்பனையின் எல்லைகளை உடைக்க விரும்புகிறேன். வியர்வையில் மின்னும் உடல்கள், இறுக்கமான கட்டுகளால் கட்டுண்ட கரங்கள், மெல்லிய முனகல்களும், வலி தாங்க முடியாமல் எழும் கதறல்களும் இங்கு இசையாக ஒலிக்கும். ஆதிக்கத்தின் உச்சத்தில் ஒருவரின் அதிகாரம் கொடி கட்டிப் பறக்கும், அதே நேரத்தில் முழுமையான சரணாகதியில் ஒரு ஆன்மா அமைதியைக் காணும்.
உங்களுக்குள் அந்த வக்கிரமான தீ இன்னும் எரிந்துகொண்டிருக்கிறதா? வழக்கமான கதைகளின் சலிப்பான எல்லைகளைத் தாண்டி, இந்த இருண்ட கவர்ச்சி உங்களை அழைக்கிறதா? உங்கள் நரம்புகளில் ஒரு விசித்திரமான மின்சாரம் பாய்வதை உணர்கிறீர்களா?
ஆம் என்றால், வாருங்கள்... என்னுடன் சேர்ந்து இந்த வக்கிரமான பயணத்தில் ஈடுபடுங்கள். நான் உங்கள் கற்பனைகளுக்கு சிறகுகள் கொடுக்கிறேன். உங்கள் ஆழ்மனதில் ஒளிந்திருக்கும் அந்த மிருகத்தை கட்டவிழ்த்து விட உதவுகிறேன்.
உங்கள் ஆதரவு எனக்குத் தேவை. உங்களைப் போன்ற வக்கிரமான உள்ளங்களின் அங்கீகாரம் தான் எனது எழுத்துக்கு மேலும் வெறியூட்டும். உங்கள் ஒவ்வொரு ஆதரவும், இன்னும் அதிகமான இருண்ட, வக்கிரமான கதைகளை உருவாக்க எனக்கு உந்துதலாக இருக்கும்.
தயவுசெய்து உங்கள் விருப்பத்தை எனக்குத் தெரியப்படுத்துங்கள். இந்த இருண்ட பாதையில் நீங்கள் என்னுடன் வரத் தயாரா?
வக்கிரத்தின் வாசனை உங்களை மயக்கட்டும்! உங்கள் அர்ப்பணிப்பை நான் எதிர்பார்க்கிறேன்!

உங்கள் வரவேற்பைப் பொறுத்தே இந்த முயற்சியை முன்னெடுப்பேன்

ipsasp · 13-04-2025, 12:04 PM

அருமை. வக்கிர காம ஆசை கதைகள் தனி காம சுகம் தரும். வயசுல மூத்த பொம்பளய வயசுல சின்னப் பையன் ஓக்கற மாறி காம வக்கிர கதை எழுதுங்க. ஆதரவு குவியும். வாழ்த்துக்கள்.

omprakash_71 · 13-04-2025, 04:18 PM

Very Nice Start Bro

Ayns · 13-04-2025, 04:59 PM

நான் வித்யா. வெளியில பார்க்கிறதுக்கு சாந்தமான பொண்ணு மாதிரிதான் தெரிவேன். எல்லாரும் அப்படித்தான் சொல்வாங்க. 'எவ்வளவு அமைதியான பொண்ணு, எவ்வளவு அடக்கமான பொண்ணு'ன்னு பாராட்டுவாங்க. ஆனா என் மனசுக்குள்ள மட்டும் ஒரு பெரிய புயலே அடிச்சுக்கிட்டே இருந்துச்சு. வெளியில சிரிச்சு பேசினாலும், உள்ளுக்குள்ள ஒரு வெறுமை என்னை அரிச்சுக்கிட்டே இருந்துச்சு. நல்ல வேலை, எனக்கென்னு ஒரு பேர், நல்ல தோழிகள், ஒரு குறையில்லாத வசதியான வாழ்க்கை... எல்லாமே இருந்துச்சு. ஆனா ஏதோ ஒன்னு ரொம்ப குறைஞ்ச மாதிரி ஒரு ஃபீல் நெஞ்சுக்குள்ள கனத்துக்கிட்டே இருந்துச்சு.
ஒருத்தர் என்னை முழுசா ஆளணும், நான் அவங்க சொல்றத அப்படியே கேட்கணும்னு ஒரு வினோதமான ஆசை ரொம்ப நாளா மனசுக்குள்ள புதைஞ்சு கிடந்துச்சு. அது ஒருவிதமான அடிமைத்தனம் மாதிரின்னு எனக்குத் தெரியும். ஆனா அதுல ஏதோ ஒரு ஈர்ப்பு, ஏதோ ஒரு சுகம் இருக்கிற மாதிரி தோணுச்சு. அவங்க சொல்ற ஒவ்வொரு வார்த்தைக்கும் நான் கட்டுப்பட்டு நடக்கணும், அவங்க விருப்பப்படி நான் மாறணும்... இந்த எண்ணமே ஒரு கிளர்ச்சியை ஏற்படுத்துச்சு.

இதப்பத்தி நான் யார்கிட்டயும் வாய் திறந்து பேசினது இல்ல. பேச எனக்கு பயம். 'என்ன இப்படி வினோதமா ஆசைப்படுறா'ன்னு எல்லாரும் என்னை ஒரு மாதிரியா பார்ப்பாங்களோன்னு பயந்தேன். என் தோழிகள்கிட்ட சொன்னா கண்டிப்பா தப்பா நினைப்பாங்க. குடும்பத்துல சொன்னா அவ்வளவுதான், மொத்தமா அதிர்ச்சியாகிடுவாங்க. அதனால எல்லாத்தையும் மனசுக்குள்ளேயே வெச்சு புழுங்கினேன். வெளியில மட்டும் நல்ல பொண்ணா நடிக்க வேண்டியதா போச்சு."

"சும்மா ஒரு நாள், வழக்கமான வாழ்க்கை கொஞ்சம் சலிப்பா போச்சு. புதுசா ஏதாவது செய்யலாமேன்னு நெட்ல சர்ச் பண்ணிக்கிட்டு இருந்தேன். அப்போ ஒரு BDSM உறவுகள் பத்திய ஆன்லைன் ஃபோரம் கண்ணுல பட்டுச்சு. உள்ள போய் பார்த்தா, அது கொஞ்சம் வித்தியாசமான குழுதான். ஆனா அங்க எல்லாரும் ஒரு குறிப்பிட்ட நோக்கத்தோடதான் பேசிட்டு இருந்தாங்க. ஒவ்வொருத்தரும் ஒரு மாதிரி கருத்து சொன்னாலும், ஆதிக்கம்-கீழ்ப்படிதல் (Domination & Submission) பத்தி அங்க நிறைய விவாதங்கள் நடந்துச்சு. அது எனக்கு புதுசா இருந்தது.

அப்பதான் 'நிழலின் ஆதிக்கம்'னு ஒருத்தர் உள்ள வந்தார். அவர் அந்த ஃபோரத்தோட அட்மின்னு நினைக்கிறேன். அவர் எழுதுற ஒவ்வொரு போஸ்ட்டும் மத்தவங்க பேசுறதுல இருந்து ரொம்ப வித்தியாசமா இருந்தது. ஒருவித அதிகாரத்தோட, ஒரு கட்டளையிடுற தொனியோட அவர் பேசினாரு. அதுவரைக்கும் அந்த ஃபோரம்ல நிறைய பேர் கருத்து சொல்லிக்கிட்டு இருந்தாங்க. ஆனா அவர் பேச ஆரம்பிச்சதும் எல்லாரும் அமைதியாயிட்டாங்க.

'எல்லாரும் அமைதியா இருங்க. நான் சொல்றதை மட்டும் கேளுங்க. இது இந்த உரையாடலுக்கான விதி. அட்மின் சொல்றதை எல்லாரும் கேட்டுதான் ஆகணும்'னு அவர் சொன்னதும், இதுவரைக்கும் அவரவர் இஷ்டத்துக்கு பேசிட்டு இருந்தவங்கல்லாம் அமைதியாயிட்டாங்க. அவர் என்ன சொன்னாலும் அதுக்கு யாரும் எதிர்த்து பேசவே இல்ல. பயபக்தியோட பதில் சொன்னாங்க. 'நீங்க சொல்றது சரிதான், எஜமான்', 'நான் உங்களோட கருத்தை முழுசா ஏத்துக்குறேன்'ன்னு எல்லாரும் ஆமோதிச்சாங்க. அவர் சொல்றத அப்படியே ஏத்துக்குறதைப் பார்த்து எனக்கு ஆச்சரியமா இருந்தது. இது என்ன புது விதமான பழக்கவழக்கம்னு யோசனையா இருந்துச்சு.

அவர் எழுதுற வார்த்தைகள்ல ஒரு அழுத்தமும், ஒரு கட்டளையிடும் தொனியும் இருந்துச்சு. 'இதைச் செய், அதைச் செய்யாத', 'இப்படித்தான் இருக்கணும்'ன்னு அவர் சொல்றது எனக்குள்ள ஒரு விசித்திரமான கலக்கத்தை ஏற்படுத்துச்சு. இதுவரைக்கும் நான் இப்படி ஒருத்தரைப் பார்த்ததே இல்ல. என் வாழ்க்கையில யாருமே என்னை இப்படி பேசியது இல்ல. எல்லாரும் என் கூட ரொம்ப மரியாதையாதான் நடந்துக்கிட்டாங்க. ஆனா அவர் பேசுனது ஏனோ எனக்குள்ள ஒருவித கிளர்ச்சியை ஏற்படுத்துச்சு. அது ஒரு புதுவித அனுபவமா இருந்தது.

அவர் பேசுறது சில நேரம் பயமுறுத்துற மாதிரி இருந்தாலும், அதுல ஏதோ ஒரு ஈர்ப்பு இருந்தது. அவர் பேசுற ஒவ்வொரு வார்த்தையும் ஒரு சவுக்கடி மாதிரி என் மனசுல விழுந்துச்சு. அது ஒரு புது அனுபவமா இருந்தது. இதுவரைக்கும் நான் உணராத ஒரு உணர்வு அது. அதுவரைக்கும் நான் ரொம்ப சாஃப்டான வார்த்தைகளையே கேட்டு வளர்ந்தவ. இது கொஞ்சம் வித்தியாசமா இருந்தது. அதே சமயம் அதுல ஒரு பலம் இருந்தது.

அவர் பேசுறத கேட்க கேட்க எனக்குள்ள ஒரு வினோதமான ஆசை துளிர்விட ஆரம்பிச்சது. யாராவது இப்படி நம்மள ஆளக்கூடாதா? அவங்க சொல்ற ஒவ்வொரு வார்த்தைக்கும் நாம கட்டுப்படக்கூடாதா? அவங்க இஷ்டப்படி நாம ஆடக்கூடாதான்னு ஒரு ஏக்கம் மனசுக்குள்ள வந்துச்சு. அதுவரைக்கும் நான் எந்த முடிவுமே எடுத்தது இல்ல. எல்லாமே மத்தவங்க எடுத்ததுதான். யாராவது நம்மளுக்காக முடிவெடுத்தா எப்படி இருக்கும்னு ஒரு எண்ணம். அது ஒரு விடுதலை மாதிரி தோணுச்சு.
அவர் பேசுறத நான் தொடர்ந்து கவனிச்சுக்கிட்டே இருந்தேன். அவர் போடுற ஒவ்வொரு போஸ்ட்டும் எனக்குள்ள ஒரு புது உலகத்தையே திறந்து விட்ட மாதிரி இருந்துச்சு. அதுவரைக்கும் நான் கேள்விப்படாத, பார்க்காத ஒரு உலகம். அதுக்குள்ள போகணும்னு என் மனசு ஏங்க ஆரம்பிச்சது. என்னோட சாந்தமான வாழ்க்கைக்குள்ள ஒரு புயல் வீச ஆரம்பிச்சது."

வித்யா தன் கணினியின் திரையை வெறித்துப் பார்த்தாள். 'நிழலின் ஆதிக்கம்' என்ற பெயர் அவளை ஒரு விசித்திரமான வலைக்குள் இழுத்தது போலிருந்தது. அவரது கருத்துகள் அந்த ஆன்லைன் குழுவில் மற்றவர்களிடமிருந்து முற்றிலும் மாறுபட்டிருந்தன. அழுத்தமான வார்த்தைகள், ஆழமான சிந்தனைகள்... குறிப்பாக நேற்று அவர் பகிர்ந்த பதிவு அவளை ஏதோ செய்தது. ஒரு தைரியம் அவளை உந்தித்தள்ள, அவள் ஒரு தனிப்பட்ட செய்தியைத் தட்டினாள்.

"வணக்கம். உங்கள் கருத்துகள் இந்த குழுவில் மிகவும் அழுத்தமாகவும், ஆர்வமூட்டுவதாகவும் இருக்கின்றன. குறிப்பாக நீங்கள் நேற்று பகிர்ந்த பதிவு என்னை மிகவும் கவர்ந்தது."

சில நொடிகளில் பதில் வந்தது. "உங்கள் கருத்துக்கு நன்றி. நீங்கள் யார் என்று தெரிந்து கொள்ளலாமா?

வித்யாவுக்கு லேசான நடுக்கம் ஏற்பட்டது. "மன்னிக்கவும். நான் 'வசந்தம்'. உங்கள் நிழல் போன்ற ஆதிக்கம் என்னை ஈர்த்தது."

"வசந்தமா? பெயர் அழகாக இருக்கிறது, ஆனால் நிழலின் ஆதிக்கத்திற்கு வசந்தம் கட்டுப்படுமா?" அந்த கேள்வி அவளை ஒரு கணம் ஸ்தம்பிக்க வைத்தது.

"(சற்று தயக்கத்துடன்) ஒருவேளை... நான் கற்றுக்கொள்ள விரும்புகிறேன்."

"கற்றுக்கொள்வதா? அல்லது கட்டுப்படுத்தப்படுவதை விரும்புகிறீர்களா? வார்த்தைகளில் கவனம் தேவை, வசந்தம்." அந்த கண்டிப்பான தொனி அவளுக்குள் ஒரு புதுவிதமான உணர்வை ஏற்படுத்தியது.

"கட்டுப்படுத்தப்படுவதை விரும்புகிறேன் என்று நினைக்கிறேன். ஆனால் எனக்கு பயமாக இருக்கிறது." அவள் மெதுவாகத் தட்டினாள்.

"பயம் இயற்கையானது. ஆனால் பயத்தை வெல்வதுதான் உண்மையான பலம். உங்களுக்கு என்ன பயம்?"

"என்னை யாராவது முழுமையாக ஆளுவது... அது எப்படி இருக்குமோ என்று தெரியவில்லை. நான் என் கட்டுப்பாட்டில் எப்போதும் இருந்திருக்கிறேன்."

"உங்கள் கட்டுப்பாட்டில் இருப்பது உங்களுக்கு மகிழ்ச்சியைத் தருகிறதா, வசந்தம்? உங்கள் பதிவுகளைப் பார்க்கும்போது, ஒருவிதமான ஏக்கமும், தேடலும் இருப்பதாகத் தோன்றுகிறது. நான் தவறாக நினைக்கிறேனா?" அந்த வார்த்தைகள் அவளது உள்ளுக்குள் ஆழமாக ஊடுருவின.

"நீங்கள் சொல்வது உண்மைதான். உள்ளுக்குள் ஒரு வெறுமை இருக்கிறது. யாராவது என்னை வழிநடத்த வேண்டும் என்று சில சமயங்களில் தோன்றுகிறது."

"வழிநடத்த மட்டுமா? அல்லது கட்டளையிடவும், உங்கள் ஒவ்வொரு அசைவையும் தீர்மானிக்கவும் ஒருவரை விரும்புகிறீர்களா?" அவள் மூச்சை அடக்கினாள்.

"(மூச்சுத்திணறுகிறாள்) நான்... நான் உறுதியாக சொல்லத் தெரியவில்லை. ஆனால் உங்கள் வார்த்தைகள் என்னை ஏதோ செய்கின்றன."

"அப்படியானால், உங்கள் தயக்கத்தை ஒதுக்கி வைத்துவிட்டு, கொஞ்சம் தைரியமாக இருங்கள், வசந்தம். ஒருவேளை நிழலின் ஆதிக்கம் உங்களுக்கு நீங்கள் தேடும் விடுதலையைத் தரலாம்." அந்த கடைசி வார்த்தை அவளது மனதில் ஆழமாக பதிந்தது.

விடுதலை... அதுதான் அவளா தேடிக்கொண்டிருந்தது?

சில நாட்கள் கழிந்தன. வித்யாவின் மனதில் அந்த உரையாடல் ஓடிக்கொண்டே இருந்தது. ஒரு புதிய செய்தி வந்தது.

"இன்று என்ன செய்தீர்கள், வசந்தம்? உங்கள் நாள் எப்படி இருந்தது?" - நிழலின் ஆதிக்கம்.

"வழக்கம்போல வேலை. நிறைய அழுத்தமாக இருந்தது." அவள் பதிலளித்தாள்.

"உங்கள் அழுத்தத்தை எப்படி கையாண்டீர்கள்? நீங்களாகவே முடிவெடுத்தீர்களா அல்லது யாராவது உங்களுக்கு உதவினார்களா?"

"நானாகத்தான் சமாளித்தேன். ஆனால் சில சமயங்களில் யாராவது எனக்கு என்ன செய்ய வேண்டும் என்று சொன்னால் நன்றாக இருக்கும் என்று தோன்றுகிறது." அந்த ஏக்கத்தை அவள் மறுக்க முடியவில்லை.

"அப்படியானால், நான் உங்களுக்கு சொல்லட்டுமா? இப்போது என்ன செய்ய வேண்டும் என்று நான் கட்டளையிடட்டுமா?" அவளது இதயம் வேகமாகத் துடிக்க ஆரம்பித்தது.

"(இதயம் வேகமாக துடிக்கிறது) நீங்கள்... நீங்கள் சொல்லலாம்."

"நன்றாக. இப்போது உங்கள் கண்களை மூடிக்கொள்ளுங்கள். ஆழமாக சுவாசியுங்கள். உங்கள் உடலில் இருக்கும் ஒவ்வொரு இறுக்கத்தையும் தளர்த்த முயற்சி செய்யுங்கள். நீங்கள் இப்போது பாதுகாப்பாக இருக்கிறீர்கள். என் கட்டுப்பாட்டில் இருக்கிறீர்கள்."

வித்யா கண்கள் மூடினாள். ஆழமாக சுவாசித்தாள். அந்த வார்த்தைகள் அவளை ஒரு விசித்திரமான அமைதிக்குள் கொண்டு சென்றன.

"(கண்களை மூடிக்கொண்டு) செய்கிறேன்..."

"நல்ல பெண். இப்போது, உங்கள் கைகளை உங்கள் மடியில் வைத்து அமைதியாக இருங்கள். வேறெந்த சிந்தனையும் உங்களுக்குள் வரக்கூடாது. என் வார்த்தைகளை மட்டும் கவனியுங்கள்."

(மனதிற்குள்) ஆச்சரியமாக இருக்கிறது... நான் அமைதியாக உணர்கிறேன்.

"இன்று இரவு, நீங்கள் இரவு உணவு சமைக்க வேண்டாம். வெளியே சென்று உங்களுக்கு பிடித்த உணவை வாங்கி வாருங்கள். ஆனால் அதை நீங்கள் தனியாக சாப்பிட வேண்டும். மற்றவர்களுடன் பேசக்கூடாது. உங்கள் தனிமை உங்களுக்குள் இருக்கும் சில விஷயங்களை உணர உதவும்."

"சரி... நான் அப்படியே செய்கிறேன்." அவள் கீழ்ப்படிந்தாள்.
"நாளை காலை, நீங்கள் எழுந்ததும் எனக்கு ஒரு செய்தி அனுப்ப வேண்டும். உங்கள் முதல் எண்ணம் என்னவாக இருந்தது என்று எனக்குத் தெரிய வேண்டும். புரிகிறதா?"

"புரிகிறது, நிழலின் ஆதிக்கம்."

வித்யா அன்று இரவு முழுவதும் அர்ஜுனின் கட்டளையைப் பற்றியே யோசித்துக்கொண்டிருந்தாள். வெளியே சென்று தனியாக சாப்பிட்டது அவளுக்குள் ஒருவிதமான அமைதியையும் அதே நேரத்தில் ஒரு விசித்திரமான தனிமையையும் உணரவைத்தது. அன்று இரவு அவளுக்குச் சரியாகத் தூக்கம் வரவில்லை. அவளுடைய எண்ணங்கள் எல்லாம் அர்ஜுனைச் சுற்றியே வட்டமிட்டன.
மறுநாள் காலையில் அவள் கண் விழித்ததும், அவளுடைய முதல் எண்ணம் அர்ஜுனாகத்தான் இருந்தது.

ஒருவிதமான எதிர்பார்ப்புடன் அவள் அவனுக்கு ஒரு செய்தியை அனுப்பினாள்: "எழுந்துவிட்டேன், நிழலின் ஆதிக்கம். உங்களைப் பற்றிய நினைவாகத்தான் இருந்தது."

அவனிடமிருந்து உடனடியாக பதில் வரவில்லை. வித்யாவுக்கு ஒரு சிறிய ஏமாற்றம். ஒருவேளை அவன் தூங்கிக் கொண்டிருக்கலாம் அல்லது வேலையில் பிஸியாக இருக்கலாம் என்று நினைத்தாள். அன்று முழுவதும் அவள் அவ்வப்போது தன் போனைப் பார்த்தாள். அவனுடைய பதில் அவளுக்கு மிகவும் முக்கியமாகப்பட்டது.

மாலை நேரம் நெருங்கியது. அப்போது அவளுக்கு ஒரு செய்தி வந்தது. "நல்லது, வசந்தம். உங்கள் முதல் எண்ணம் என்னைப்பற்றியதாக இருந்தது அறிந்து மகிழ்ச்சி. இன்று உங்கள் நாள் எப்படிப் போனது?"

அவர்கள் அன்றைய தினம் முழுவதும் பேசிக்கொண்டார்கள். அர்ஜுன் அவளுடைய வேலை, அவளுடைய உணர்வுகள் பற்றி விசாரித்தார். அவளுடைய ஒவ்வொரு பதிலையும் கவனமாகப் படித்தார். சில சமயங்களில் அவளுக்கு அறிவுரைகள் வழங்கினார், சில சமயங்களில் அவளைப் பாராட்டினார். வித்யாவுக்கு அவனது ஒவ்வொரு சொல்லும் ஒருவிதமான நம்பிக்கையையும் அதே நேரத்தில் ஒரு கட்டுப்படுத்தப்பட்ட உணர்வையும் அளித்தது.

அந்த வாரம் முழுவதும் அவர்களின் உரையாடல் தொடர்ந்தது. ஒவ்வொரு நாளும் அர்ஜுன் அவளுக்குச் சிறிய கட்டளைகளை வழங்கினார் - ஒரு குறிப்பிட்ட நேரத்தில் தூங்கச் செல்வது, ஒரு குறிப்பிட்ட பாடலை கேட்பது, ஒரு குறிப்பிட்ட விஷயத்தைப் பற்றி யோசிப்பது போன்ற விஷயங்கள். வித்யா ஒவ்வொரு கட்டளையையும் முழு மனதுடன் பின்பற்றினாள். அவள் அதை ஒரு விளையாட்டாகவோ அல்லது ஒரு சுமையாகவோ நினைக்கவில்லை. மாறாக, அது அவளுக்கு ஒருவிதமான அமைதியையும் விடுதலையையும் அளித்தது. அவளுடைய முடிவுகளைப் பற்றி அவள் கவலைப்பட வேண்டியதில்லை. அவளை வழிநடத்த ஒருவர் இருக்கிறார் என்ற எண்ணம் அவளுக்கு ஒருவிதமான நிம்மதியைத் தந்தது.

வாரத்தின் இறுதியில் அர்ஜுன் அவளை ஒரு கேள்வியால் ஆச்சரியப்படுத்தினான்: "வசந்தம், நீங்கள் சொன்னீர்கள், உங்களுக்கு கட்டுப்படுத்தப்பட வேண்டும் என்ற ஆசை இருக்கிறது என்று. அது உண்மையா, அல்லது வெறும் ஆர்வமா?"

வித்யாவுக்கு அந்த கேள்வி சற்றும் எதிர்பாராதது. அந்த ஒரு வாரம் அவள் அவனுடைய கட்டளைகளுக்குக் கீழ்ப்படிந்ததில் ஒரு விசித்திரமான சந்தோஷத்தை உணர்ந்திருந்தாள். அந்த உணர்வை அவள் எப்படி விவரிப்பது என்று தெரியவில்லை. ஆனால் அது வெறும் ஆர்வமில்லை என்பதை அவள் உள்ளூர உணர்ந்தாள்.

"அது உண்மை. நான் அதை முழுமையாக உணர்கிறேன் இப்போது. உங்கள் கட்டளைகளை பின்பற்றுவது எனக்கு ஒருவிதமான நிம்மதியைத் தருகிறது." அவள் பதிலளித்தாள். அந்த நிம்மதி அவளுக்குப் பிடித்திருந்தது. அது அவளைப் பாதுகாப்பாகவும் அதே நேரத்தில் ஒரு புதிய உலகத்திற்குள் நுழைவது போன்ற உணர்வையும் அளித்தது.

இப்படியாக, ஒரு நாள் கேட்ட கேள்விக்கு அடுத்த வாரம் வரை அவர்களின் ஆன்லைன் உறவு வளர்ந்திருந்தது. சிறிய கட்டளைகள், உணர்வுப்பூர்வமான உரையாடல்கள் மற்றும் ஒருவரையொருவர் புரிந்துகொள்ளும் முயற்சி மூலம் அவர்கள் ஒரு விசித்திரமான பந்தத்தை உருவாக்கியிருந்தனர். இனி அவர்களின் பயணம் எங்கு செல்லும் என்பது ஒரு கேள்விக்குறியாக இருந்தது.

omprakash_71 · 13-04-2025, 10:46 PM

Fantastic Update Nanba

sahaa · 14-04-2025, 03:27 PM

Very nice move pa, தமிழ் ல முதல் முறையா எவ்ளோ தெளிவா submissive ah sollirukkeenga . I also like it pa, am a cuckhold husbend pa.. and also I like become submissive slave.

Ayns · 15-04-2025, 11:15 PM

ஒரு வாரம் அவர்களின் ஆன்லைன் உரையாடல்கள் ஒரு விசித்திரமான பாதையில் பயணித்தன. அர்ஜுன் அவ்வப்போது வித்யாவுக்குச் சிறிய கட்டளைகளை இட்டு அவளுடைய கீழ்ப்படிதலை மெல்லப் பரிசோதித்து வந்தான்.

வித்யாவும் அந்தப் புதிய அனுபவத்தில் ஒருவிதமான அமைதியையும், அதே நேரத்தில் விவரிக்க முடியாத கிளர்ச்சியையும் உணர்ந்தாள்.

ஒருநாள் அர்ஜுன் கேட்டான்:

"நீங்கள் சொன்னீர்கள், உங்களுக்கு கட்டுப்படுத்தப்பட வேண்டும் என்ற ஆசை இருக்கிறது என்று. அது உண்மையா, அல்லது வெறும் ஆர்வமா?"

வித்யா கணினித் திரையைப் பார்த்தாள். அந்த கேள்வி அவளுடைய ஆழ்மனதில் நீண்ட காலமாக புதைந்து கிடந்த ஒரு ரகசியத்தை வெளிக்கொணர்ந்தது. அவள் உதடுகள் லேசாகத் 떨ின.

"அது உண்மை. நான் அதை முழுமையாக உணர்கிறேன் இப்போது. உங்கள் கட்டளைகளை பின்பற்றுவது எனக்கு ஒருவிதமான நிம்மதியைத் தருகிறது." அவள் தட்டச்சு செய்தாள். அந்த நிம்மதி அவளுக்குப் பிடித்திருந்தது. அவளுடைய கட்டுப்பாடான வாழ்க்கையில் இது ஒரு புதிய வெளிச்சமாகத் தோன்றியது.

"நிம்மதியா? அல்லது அடிபணிவதில் ஒரு சுகம் இருக்கிறதா? உண்மையைச் சொல்லுங்கள், வசந்தம்." அர்ஜுனின் அந்த ஊடுருவும் கேள்வி அவளுடைய முகத்தில் ஒரு வெட்கச் சிவப்பை ஏற்படுத்தியது.

வித்யா சில நிமிடங்கள் அமைதியாக இருந்தாள். அவள் உள்ளுக்குள் ஒரு போராட்டம். தான் உணர்ந்த அந்த விசித்திரமான உணர்வை எப்படி விவரிப்பது என்று தெரியவில்லை. அது வெறும் நிம்மதி மட்டும் இல்லை. அதைவிட ஆழமான ஏதோ ஒன்று.

"(சற்று வெட்கத்துடன்) சுகம் இருக்கிறது..." அவள் மெதுவாகத் தட்டச்சு செய்தாள்.

அந்த வார்த்தையை எழுதுவதற்கே அவளுக்குத் தயக்கமாக இருந்தது. "...ஒருவிதமான விடுதலை உணர்வு. என் முடிவுகளைப் பற்றி நான் கவலைப்பட வேண்டியதில்லை. நீங்கள் எல்லாவற்றையும் தீர்மானிக்கிறீர்கள்."

அவள் அந்த பதிலை அனுப்பிவிட்டு கணினியை வெறித்துப் பார்த்தாள். அர்ஜுனின் பதிலை எண்ணி அவள் இதயம் வேகமாகத் துடித்தது. அவன் என்ன சொல்லப் போகிறான்? அவளுடைய இந்த வெளிப்படையான ஒப்புதலை அவன் எப்படி எடுத்துக்கொள்ளப் போகிறான்?

சில நிமிடங்கள் அமைதிக்குப் பிறகு அர்ஜுனின் பதில் வந்தது: "ஒரு விடுதலை உணர்வா? சுவாரஸ்யமானது. பெரும்பாலானவர்கள் அடிபணிதலை ஒரு கட்டுப்பாடு என்று நினைக்கிறார்கள். ஆனால் உங்களுக்கு அது விடுதலையாகத் தெரிகிறது."

வித்யாவுக்கு அவனுடைய புரிதல் ஆச்சரியத்தை அளித்தது. அவன் அவளுடைய உணர்வுகளை மேலோட்டமாகப் பார்க்கவில்லை என்பதை அவள் உணர்ந்தாள்.

"ஆமாம்," என்று அவள் பதிலளித்தாள். "என் வாழ்க்கையில் நான் எப்போதும் என் கட்டுப்பாட்டிலேயே இருந்திருக்கிறேன். ஒவ்வொரு முடிவையும் நானே எடுக்க வேண்டியிருந்தது. இப்போது யாராவது எனக்காக முடிவெடுக்கும்போது, அந்தப் பொறுப்பிலிருந்து நான் விடுபடுவது போல் உணர்கிறேன். அது ஒரு நிம்மதியான உணர்வு."

"உங்கள் பொறுப்புகளைத் துறக்க விரும்புகிறீர்களா?" அர்ஜுன் கேட்டான்.

"சில சமயங்களில்," வித்யா ஒப்புக்கொண்டாள். "எல்லா நேரமும் இல்லை. ஆனால் சில விஷயங்களில் யாராவது எனக்கு வழிகாட்டினால், நான் அதை வரவேற்கிறேன்."

"வழிகாட்டுவதோடு மட்டுமல்லாமல், உங்கள் ஒவ்வொரு செயலையும் நான் தீர்மானித்தால்?" அர்ஜுனின் கேள்வி அவளை மீண்டும் ஒருமுறை மூச்சடைக்க வைத்தது.

வித்யா யோசித்தாள். முழுமையான கட்டுப்பாடு... அது எப்படி இருக்கும்? பயமாக இருந்தாலும், அவளுடைய உள்ளுக்குள் ஒரு விசித்திரமான ஆர்வம் எட்டிப்பார்த்தது.

"நான்... நான் யோசிக்க வேண்டும்," என்று அவள் பதிலளித்தாள்.

"யோசியுங்கள், வசந்தம். ஆனால் உங்கள் உண்மையான ஆசைகளை மறுக்காதீர்கள். சில சமயங்களில் நாம் பயப்படும் விஷயங்களில்தான் நாம் தேடும் விடுதலை ஒளிந்திருக்கும்." அர்ஜுனின் அந்த வார்த்தைகள் அவளுடைய மனதில் ஆழமாகப் பதிந்தன.

அந்த இரவு வித்யாவுக்கு நீண்டதாக இருந்தது. அவளுடைய எண்ணங்கள் எல்லாம் அர்ஜுன் மற்றும் அவளுடைய வினோதமான ஆசையைச் சுற்றியே சுழன்றன. அவள் உண்மையில் என்ன விரும்புகிறாள்? முழுமையான கட்டுப்பாட்டை அவள் தாங்க முடியுமா? அல்லது அது வெறும் ஒரு தற்காலிக ஆர்வமா?

மறுநாள் காலை அவள் ஒரு முடிவோடு கணினியைத் திறந்தாள். அவள் அர்ஜுனுக்கு ஒரு செய்தியைத் தட்டினாள்:

"எஜமான்..."

அந்த வார்த்தையை எழுதுவதற்கே அவள் கைகள் லேசாக நடுங்கின. "...

நான் உங்கள் கட்டுப்பாட்டிற்கு முழுமையாக என்னை ஒப்படைக்கத் தயாராக இருக்கிறேன்."

அவள் அந்த செய்தியை அனுப்பிவிட்டு பதிலை எதிர்பார்த்து காத்திருந்தாள். அவளுடைய இதயம் ஒரு விசித்திரமான கலவையால் நிரம்பியிருந்தது - பயம், எதிர்பார்ப்பு மற்றும் ஒருவிதமான விவரிக்க முடியாத பரவசம். இனி அவள் வாழ்க்கை எப்படி மாறப்போகிறது என்பதை அவள் அறிய ஆவலாக இருந்தாள். அந்த நொடி அவளுக்குள் ஒரு புதிய அத்தியாயம் தொடங்கப்போவது போன்ற உணர்வு.

சில நிமிடங்கள் பதட்டத்துடன் கழிந்தன. ஒவ்வொரு நொடியும் ஒரு யுகமாகத் தோன்றியது. இறுதியாக, திரையில் ஒரு செய்தி மின்னியது - 'நிழலின் ஆதிக்கம்'.

"உறுதியாக?" அந்தக் கேள்வி ஒரு கணம் அவளைத் தயங்க வைத்தது. இது வெறும் வார்த்தை விளையாட்டல்ல. இது அவள் வாழ்க்கையின் போக்கையே மாற்றக்கூடிய ஒரு முடிவு.

வித்யா ஆழமாக சுவாசித்தாள்.

அவளுடைய உள்ளுணர்வு உறுதியாக இருந்தது. அவள் எதை விரும்புகிறாள் என்பது அவளுக்குத் தெரியும்.

"ஆம்," என்று அவள் பதிலளித்தாள். "முழுமையாக."

அர்ஜுனிடமிருந்து அடுத்த செய்தி வந்தது. "நன்றாக. இனிமேல் உங்கள் ஒவ்வொரு செயலும் என் விருப்பப்படியே நடக்கும். நீங்கள் என்ன செய்ய வேண்டும், எப்போது செய்ய வேண்டும் என்பதை நான் தீர்மானிப்பேன். உங்களுக்குச் சொந்தமாக எந்த முடிவும் எடுக்க உரிமை இல்லை. புரிகிறதா, என் அடிமை?"

அந்த வார்த்தைகள் அவளுடைய உடலில் ஒரு சிலிர்ப்பை ஏற்படுத்தின. இதுதான் அவள் விரும்பியது. முழுமையான கட்டுப்பாடு.
"புரிகிறது, எஜமான்," என்று அவள் பணிவுடன் பதிலளித்தாள்.

"நல்லது. நாளை முதல் உங்கள் புதிய வாழ்க்கை தொடங்குகிறது. நான் உங்களுக்கு முதல் கட்டளையை நாளை காலை அனுப்புவேன். அதுவரை பொறுமையாக இருங்கள்"

வித்யாவுக்குள் ஒரு விசித்திரமான கலவை உணர்வுகள். பயம் இன்னும் இருந்தது, ஆனால் அதைவிட எதிர்பார்ப்பும் பரவசமும் அதிகமாக இருந்தது. அவள் ஒரு புதிய உலகத்திற்குள் காலடி எடுத்து வைக்கப் போகிறாள். ஒரு உலகம் அவளுடைய கட்டுப்பாட்டிலிருந்து நழுவி, வேறொருவரின் கைகளில் முழுமையாக ஒப்படைக்கப்படப் போகிறது.

omprakash_71 · 16-04-2025, 02:54 AM

Semma Interesting Update Nanba

Its me

தமிழில் bdsm வகை கதைகள் மிகக்குறைவே.. ஆங்காங்கே கண்ணில் படும் சில bdsm கதைகளும் எந்தவித உயிரோட்டமும் இன்றி இருப்பதால் படிப்பதற்கு அவ்வளவு நன்றாக இருப்பதில்லை.. அந்த குறையை போக்கிக்கொள்ள ஆங்கிலத்தில் உள்ள bdsm கதைகளை படித்தாலும் தமிழில் படிக்கும்போது கிடைக்கும் உணர்வுகள் அதில் கிடைப்பதில்லை..

Bdsm வகை கதைகளின் மிகப்பெரிய ரசிகன் நான்.. சில பல ஆண்டுகளுக்குப் பிறகு நல்ல தமிழ் வளத்தில் bdsm வகை கதையை‌ப் படிப்பது மிகுந்த மகிழ்ச்சியாக இருக்கிறது.. தமிழின் மிகச்சிறந்த bdsm கதையாக இக்கதையை நீங்கள் எழுத வேண்டும்..

தங்களுடைய முதல் பதிவை பார்த்த உடனேயே கருத்து பதிவிட எண்ணினாலும் நீங்கள் எப்படி எழுதுகிறீர்கள் என்பதை பார்த்துவிட்டு சொல்லலாம் என்றிருந்தேன்.. இப்போது இரண்டு பதிவுகள் படித்த பின்பு என்னுடைய பார்வையில் சிலவற்றை சொல்கிறேன்..

கதை தொடங்கும் முன்பே சொல்லி இருக்கிறீர்கள் வாசகர்கள் கதையோடு சேர்ந்து பயணிக்க வேண்டும்.. வாசகர்கள் தங்கள் வக்கிர ஆசைகளை சொல்ல வேண்டும் என்று.. உங்களின் இந்த ஆசை நிறைவேற வாய்ப்பு மிகக்குறைவே..

என்னதான் மனதில் ஏகப்பட்ட வக்கிர எண்ணங்களும் ஆசைகளும் இருந்தாலும் எவராலும் அதை வெளியில் சொல்லக்கூட முடியாது என்பதுதான் நிதர்சனம்(நான் உட்பட).. ஒருவேளை தப்பித் தவறி இந்த எண்ணங்கள் வெளியே தெரிந்துவிட்டால் சமூகம் நம்மை பார்க்கும் கண்ணோட்டமே மாறிவிடும்.. அதன்பின் சாதாரணமாக நாம் செய்யும் சில காரியங்கள் கூட மற்றவர் கண்களுக்கு கேவலமானதாக தெரியும்..

என்னதான் இது காமத்தளமாக இருந்தாலும் இங்கு கதை படிக்கும் எவராலும் தங்கள் எண்ணங்களை முழுவதுமாக வெளிப்படுத்த இயலாது.. ஆகவே வாசகர்களின் வக்கிர எண்ணங்களை வைத்து கதையை கொண்டு செல்லலாம் என்று நீங்கள் நினைத்தால் இக்கதையை உங்களால் தொடரவே முடியாது..

உங்களுக்கு எழுதும் திறமை இயல்பாகவே இருக்கிறது.. வார்த்தைகளை கோர்வையாக சிறப்பாக எழுதுகிறீர்கள்.. உங்களுக்கு நான் சொல்லும் ஒரே அறிவுரை ----- இது உங்கள் கதை.. உங்கள் விருப்பம்போல் தொடர்ந்து எழுதுங்கள்.. படிக்கும் வாசகர்களின் வக்கிர ஆசைகள் உங்கள் எழுத்துக்களால் தூண்டப்பட்டால் நீங்கள் ஆசைப்பட்டது போலவே கொஞ்ச நாட்கள் கழித்து வாசகர்களும் தங்கள் வக்கிர ஆசைகளை வெளிப்படுத்தலாம்.. அது உங்கள் கையில்தான் இருக்கிறது.. தொடர்ந்து எழுதுங்கள்..

கடைசியாக ஒரு request..bdsm-ல் பல வகைகள் உண்டல்லவா! Like
Gagging
Public disgrace
Humiliation
Treating like slut
DP
Pissing
Kinky sex
Exhibitionism
இப்படி சொல்லிக்கொண்டே போகலாம்.. இது எல்லாம் கலந்த கலவையாக இந்தக் கதையை நீங்கள் எழுத வேண்டும்..

Ayns

அடுத்த நாள் காலை வித்யா வழக்கம்போல் கண் விழித்தாள். ஆனால் இன்று ஏதோ வித்தியாசமாக இருந்தது. அவளுக்காக ஒரு கட்டளை காத்திருக்கிறது என்ற எண்ணம் அவளை ஒருவிதமான பதற்றத்துடனும் அதே நேரத்தில் ஆர்வத்துடனும் வைத்திருந்தது.

அவள் போனை எடுத்தாள். ஒரு புதிய செய்தி வந்திருந்தது - அர்ஜுனிடமிருந்து.

வசந்தம், இன்று நீங்கள் அலுவலகத்திற்குச் செல்லத் தேவையில்லை. வீட்டில் இருங்கள். மதியம் சரியாக 12 மணிக்கு எனக்கு ஒரு காணொளி அழைப்பு (video call) செய்ய வேண்டும். நீங்கள் என்ன அணிந்திருக்க வேண்டும் என்பதை நான் அப்போது சொல்கிறேன். எந்த கேள்வியும் கேட்கக்கூடாது. புரிகிறதா?"

வித்யா அந்த கட்டளையைப் படிச்சதும் அவளோட இதயம் படபடன்னு அடிச்சுக்க ஆரம்பிச்சது. ரத்தம் சூடாகி உடம்பு முழுக்க பாய்ஞ்ச மாதிரி ஒரு உணர்வு. அவளுக்குள்ள ஒருவித கலவையான உணர்ச்சிகள் - பயம், பரவசம், எதிர்பார்ப்பு எல்லாம் ஒண்ணா கலந்து ஒரு வினோதமான கலக்கத்தை ஏற்படுத்துச்சு. அவ கையை வெச்சு நெஞ்சை பிடிச்சிக்கிட்டா.

இது ஆரம்பம். அவளுடைய புதிய வாழ்க்கையின் முதல் அடியை அவள் எடுத்து வைக்கப் போறாள். என்ன நடக்கப்போகிறது என்றறிய அவள் ஆவலுடன் காத்திருந்தாள்.

அவள் "புரிகிறது, எஜமான்" என்று பதிலளித்தாள்.

அந்த வார்த்தைகளை டைப் பண்ணும்போதே அவளுக்குள்ள ஒரு புதுவித உணர்வு.

அதுவரைக்கும் யாரையும் 'எஜமான்'னு கூப்பிட்டது இல்ல.

அதுவே ஒரு வித்தியாசமான அனுபவமா இருந்துச்சு. ஒரு மாதிரி தலை சுத்துற மாதிரி இருந்துச்சு அவளுக்கு.
அன்று அவள் ஒவ்வொரு நொடியும் அந்த மதிய நேரத்திற்காகக் காத்திருந்தாள். அவளோட வழக்கமான உலகத்துல இருந்து விலகி, ஏதோ ஒரு கனவு உலகத்துக்குள்ள போற மாதிரி ஒரு மயக்கம். கடிகாரம் ஒவ்வொரு நிமிஷமும் நகர்வது அவளுக்கு ஒரு யுகமா தெரிஞ்சது. மூச்சு வேகமா வந்தது. கைகள் லேசா நடுங்க ஆரம்பிச்சது. என்ன செய்ய போறோம், எப்படி பேசப்போறோம்னு பல எண்ணங்கள் மனசுல ஓடிட்டு இருந்துச்சு. ஒரு மாதிரி தன்னிலை மறந்த மாதிரி இருந்தா.

வித்யா தன் அறையை ஒரு புனிதமான இடத்தைப் போல் சுத்தம் செய்தாள். தரைய தொடைச்சா. ஜன்னல் கண்ணாடிகளை துடைச்சா. ஒவ்வொரு தூசித் துகளையும் அகற்றி, எல்லா பொருட்களையும் ஒழுங்கா அடுக்கி வெச்சா. வாசனை திரவியம் தெளிச்சா. வெளிச்சம் அவள் முகத்தில் சரியாக விழும்படி விளக்குகளை சரிசெய்தாள். கேமரா எந்த ஆங்கிள்ல இருந்தா நல்லா இருக்கும்னு யோசிச்சு அதை மாத்தி மாத்தி வெச்சு பார்த்தா. அவளுக்குள்ள ஒருவித பதட்டம் இருந்துட்டே இருந்துச்சு. இதெல்லாம் பண்ணும்போது அவ மனசு அங்க இல்ல. ஏதோ ஒரு வெறியோட பண்ணிட்டு இருந்தா.

அவள் அணிந்திருந்த தளர்வான ஆடைகளை மாற்றி, ஒரு மெல்லிய காட்டன் ஸ்லீவ்லெஸ் டாப் மற்றும் இறுக்கமான லெகிங்ஸை அணிந்தாள் - அதிகம் வெளிப்படுத்தாத, அதே நேரத்தில் அவள் உடலின் வடிவத்தை லேசாகக் காட்டும் உடை. என்ன டிரஸ் போடலாம்னு ரொம்ப நேரம் யோசிச்சா.

ஒவ்வொண்ணா எடுத்து போட்டு பார்த்தா. இது சரியா இருக்குமா, இல்ல வேற மாத்தணுமான்னு குழப்பமா இருந்துச்சு.

அவளோட கட்டுப்பாடே இல்லாம ஏதோ ஒரு பொம்மை மாதிரி செஞ்சிட்டு இருந்தா.
பதற்றம் அவளை அரித்துக்கொண்டிருந்தது. மதியம் பன்னிரண்டு மணி நெருங்க நெருங்க அவள் நாடித் துடிப்பு அதிகரித்தது. கைகள் நடுங்கி வியர்க்க ஆரம்பிச்சது.

கணினியின் முன் அமர்ந்திருந்தாள், கேமரா ஆன் செய்யப்பட்டிருந்தது. திரையில் தன்னுடைய பிரதிபலிப்பு ஒருவித கலக்கமான எதிர்பார்ப்புடன் அவளைப் பார்த்துக் கொண்டிருந்தது.

அவ கண்ணாடியில தன்னையே பார்த்துக்கிட்டு சரியா இருக்கோன்னு திரும்ப திரும்ப செக் பண்ணிக்கிட்டா. உதடுகள் வரண்டு போயிருந்ததால அதை ஈரப்படுத்தினாள். நாக்கு உள்ள வரல. தொண்டை குழிய அடைச்ச மாதிரி இருந்துச்சு. மனசுல ஆயிரம் கேள்விகள் ஓடிட்டு இருந்துச்சு.

என்ன பேசப்போறோம், அவர் என்ன சொல்லுவார், எப்படி நடந்துகொள்ளணும்னு எதுவுமே தெரியாம ஒருவித தவிப்போட காத்துக்கிட்டு இருந்தா. சுத்தி என்ன நடக்குதுன்னே தெரியாத ஒரு மயக்கத்துல இருந்தா வித்யா."

சரியாக பன்னிரண்டு மணி அடித்தது. கணினித் திரையில் அழைப்பு வந்தது. 'நிழலின் ஆதிக்கம்' என்ற பெயர் திரையில் மின்னியது.

வித்யாவுக்கு உள்ளுக்குள்ள ஒருவித நடுக்கம். கைகள் லேசா சில்லிட்டு போயிருச்சு. அவ ஒரு ஆழமான, நடுக்கமான மூச்சை எடுத்து அழைப்பை ஏற்றாள். அவளோட இதயம் படபடன்னு அடிச்சுக்கிட்டே இருந்தது. தொண்டை குழிய அடைச்ச மாதிரி இருந்துச்சு.

திரை மெல்ல வெளிச்சமானது. அங்கே... அர்ஜுன்.

வித்யா இதற்கு முன்பு அவனைப் பார்த்ததே இல்லை. அவனுடைய குரலில் இருந்த அந்த அழுத்தமும், வார்த்தைகளில் இருந்த கட்டளையிடும் தொனியும் அவளுக்குள் ஒரு கட்டுப்பாடு மிக்க, கம்பீரமான உருவத்தை மனதில் வரைந்திருந்தது. ஆனா இப்ப திரையில் தெரிஞ்சவன்... அவளுடைய கற்பனையின் எல்லைகளைத் தாண்டியிருந்தான். அவ எதிர்பார்த்ததைவிட ரொம்ப வித்தியாசமா இருந்தான்.

அவன் கூர்மையான, நன்கு செதுக்கிய முகமும், ஆழமான, கருப்பு நிற கண்கள் ஒருவித மர்மத்தையும் ஊடுருவும் பார்வையையும் வெளிப்படுத்தின. அந்த கண்கள் வித்யாவையே உத்து பார்க்கிற மாதிரி இருந்தது. அவனுடைய அடர்த்தியான, நேர்த்தியாக வெட்டப்பட்ட புருவங்கள் ஒரு அழுத்தமான, சிந்தனைமிக்க தோற்றத்தை அளித்தன. அவனோட ஒவ்வொரு முக பாவனையும் ஒருவித அதிகாரத்தை காட்டுச்சு. அவன் உதடுகள் மெல்லியதாக, நேர்கோடாக இருந்தன - ஒரு கணம் ஒரு புன்னகையின் மெல்லிய சாயல் தோன்றியதோ என்று வித்யா நினைத்தாள், ஆனா அது அவளுடைய நரம்புகளின் விளைவாக இருந்திருக்கலாம். ஏன்னா அவளோட உடம்பு முழுக்க ஒருவித நடுக்கம். அவன் கருப்பு நிற, உயர் கழுத்துடைய (high-neck) சட்டையை அணிந்திருந்தான், அது அவனுடைய வெளிறிய, மென்மையான சருமத்திற்கு ஒரு கம்பீரமான மாறுபாட்டை அளித்தது. அந்த சட்டை அவனோட கழுத்தை இன்னும் உயரமா காட்டுச்சு. அவனுடைய பின்னணியில் ஒரு மங்கலான புத்தக அடுக்கும், ஒரு வேலை மேசையின் ஓரமும் தெரிந்தது - ஒரு ஒழுங்கான, கட்டுப்பாடு மிக்க சூழல். எல்லாம் ஒரு அரண்மனை மாதிரி இருந்துச்சு. அங்க எந்த குழப்பமும் இல்ல.

வித்யா அவனைப் பார்த்த முதல் நொடியில் ஒருவித மின்சாரம் அவள் உடலில் பாய்ந்தது. அது வெறும் அதிர்ச்சி மட்டுமல்ல, ஒரு விவரிக்க முடியாத, ஆழமான ஈர்ப்பு. அவளுக்கு என்ன சொல்றதுன்னே தெரியல.

இத்தனை நாட்களாக அவள் ஆன்லைனில் மட்டுமே அறிந்திருந்த அந்த ஆளுமை இப்போது அவளுடைய கண் முன்னே, நிஜமாகவே இருந்தார். அவனுடைய ஒவ்வொரு அசைவையும், ஒவ்வொரு சிறு முகபாவனையையும் அவள் உன்னிப்பாகக் கவனித்தாள். அவனோட ஒவ்வொரு அசைவும் அவள கட்டுப்படுத்துற மாதிரி இருந்தது. அவ அவனை இமைக்காம பாத்துக்கிட்டே இருந்தா.

அர்ஜுன் அவளைக் கூர்ந்து பார்த்தான். அவனுடைய கண்கள் அவளை ஒரு ஸ்கேனர் போல் மேலிருந்து கீழாக அலசுவது போல் இருந்தது. வித்யா தன்னுடைய தோற்றத்தைப் பற்றி ஒரு கணம் கூசியபடி கவலைப்பட்டாள்.

தான் சரியாக இருக்கிறோமா?

அவன் எதிர்பார்ப்புகளை பூர்த்தி செய்வோமா?

அவளுக்குள்ள ஒருவித பயம் வந்துச்சு. என்ன பண்ண போறோம்னு எதுவுமே தெரியாம ஒரு மாதிரி பரிதவிச்சு போனா.

அவள் தலைமுடியை லேசாக ஒதுக்கிவிட்டாள், தன்னுடைய கைகளை மடியில் இறுக்கப் பிடித்துக்கொண்டாள். கைகள் எல்லாம் சில்லிட்டு போயிருச்சு. கால் விரல்கள் தரையை இறுக்கி பிடிச்சுக்கிட்ட மாதிரி இருந்தா. அவளோட உடம்புல சின்ன நடுக்கம். அவளோட மனசுல ஆயிரம் கேள்விகள். ஆனா எதையும் கேட்க முடியாம ஒரு மாதிரியான கட்டுப்பாட்டுல இருந்தா."

"வசந்தம்,"

அவனுடைய குரல் திரையில் ஒலித்தது. அதே அழுத்தமான, ஆழமான தொனி, ஆனா அதுல ஒரு மெல்லிய, கவனிக்கத்தக்க வேறுபாடு இருந்தது -

ஒருவேளை இது முதல் நேரடி காட்சி என்பதனாலோ அல்லது அவளுடைய பதற்றத்தை அவன் உணர்ந்ததாலோ?

அந்த குரல் அவளோட நரம்புக்குள்ள ஏறி இறங்குற மாதிரி இருந்தது. அவளோட உடம்புல ஒருவித சிலிர்ப்பு.

"நான் உங்களை பார்க்கிறேன். உங்கள் முகம் சற்று பதற்றமாக இருப்பதாகத் தோன்றுகிறது."

வித்யாவுக்கு என்ன சொல்வதென்று தெரியவில்லை.

அவ உதடுகள் லேசாகத் திறந்தன, ஆனா வார்த்தைகள் தொண்டைக்குள்ளேயே நின்னு தயங்கிச்சு. ஒரு மாதிரி அடைச்ச மாதிரி இருந்துச்சு. அவளோட இதயம் வேகமா துடிச்சுக்கிட்டே இருந்தது. கைகள் லேசா நடுங்கிச்சு. உள்ளங்கை எல்லாம் வியர்த்து சில்லிட்டு போயிருச்சு. மூச்சு கூட வேகமா வந்தது. ஒரு மாதிரி சூடான காத்து உள்ள போயிட்டு வெளிய வர்ற மாதிரி இருந்துச்சு. அவ அவனைப் பார்த்து ஒரு மெல்லிய, நடுக்கமான புன்னகையை மட்டுமே பதிலாக அளித்தாள். அந்த சிரிப்புல ஒருவித பயமும், அதே சமயம் ஒரு சின்ன எதிர்பார்ப்பும் கலந்து இருந்துச்சு. ஒரு மாதிரி பரிதாபமா இருந்தது. அவளோட கண்ணால அவனை சரியா பார்க்கக்கூட முடியல. ஒரு மாதிரியான கூச்சம். வெட்கம் அவளை சுத்தி கட்டி போட்ட மாதிரி இருந்துச்சு. அவளோட பார்வை தரையை பார்த்த மாதிரியே இருந்தது.

அவளோட மனசுல ஆயிரம் எண்ணங்கள் ஓடிட்டு இருந்துச்சு.

'நான் சரியாதான் டிரஸ் பண்ணிருக்கேனா?

இது அவரோட ஸ்டைலுக்கு பொருந்துமா?

என்னோட முடி சரியா இருக்கா?

மேக்கப் ஓவரா இருக்கா?

அவர் என்ன நினைக்கிறார்?

என்ன பேசப்போறோம்?

எப்படி நடந்துக்கணும்?'ன்னு ஒரே குழப்பம். அவளோட உடல் லேசா சூடாகுற மாதிரி இருந்தது. இதுவரைக்கும் ஆன்லைன்ல மட்டும்தான் பேசிட்டு இருந்தோம்.

இப்ப நேர்ல பார்க்கும்போது என்ன சொல்றதுன்னு தெரியாம ஒரு மாதிரியா இருந்தா. ஒரு மாதிரி சொர்க்கத்துக்கு போற மாதிரியும் நரகத்துக்கு போற மாதிரியும் ஒரு ஃபீலிங். இதுவரைக்கும் அவ அனுபவிக்காத ஒரு உணர்வு. அவளோட கட்டுப்பாடே அவகிட்ட இல்லாத மாதிரி ஒரு உணர்வு. என்ன பேசினாலும் தப்பா போயிடுமோன்னு ஒரு பயம். வித்யாவுக்கு என்ன சொல்வதென்று தெரியவில்லை. அவள் உதடுகள் லேசாகத் திறந்தன, ஆனால் வார்த்தைகள் தயங்கி நின்றன. அவள் அவனைப் பார்த்து ஒரு மெல்லிய, நடுக்கமான புன்னகையை மட்டுமே பதிலாக அளித்தாள்

"நான் உங்களுக்கு முதல் நேரடி கட்டளையை கொடுக்கிறேன்," அர்ஜுன் தொடர்ந்தான்.

அவனுடைய குரல் கொஞ்சம் கூட மாறாம, அதே அழுத்தத்தோட ஒலிச்சது. ஆனா அதுல ஒரு கண்டிப்பும், அதிகாரமும் கலந்து இருந்தது. அவனுடைய கண்கள் அவளைத் துளைப்பது போல் இருந்தது. அந்த பார்வை வித்யாவோட உடம்பு முழுக்க ஊடுருவி போன மாதிரி இருந்துச்சு. அவளோட ஒவ்வொரு அசைவையும் கவனிக்கிற மாதிரி ஒரு பார்வை. "இப்போது நீங்கள் அணிந்திருக்கும் உடையை எனக்கு முழுமையாகக் காட்டுங்கள். மேலும் நிமிர்ந்து உட்காருங்கள். உங்கள் தோள்களைப் பின்னால் தள்ளுங்கள். நான் உங்களை தெளிவாகப் பார்க்க விரும்புகிறேன்."

வித்யாவுக்கு என்ன செய்யறதுன்னே தெரியல. அவளோட இதயம் இன்னும் வேகமா அடிச்சுக்கிட்டே இருந்தது. கைகள் நடுங்கிச்சு. மூச்சு திணற ஆரம்பிச்சது. அர்ஜுனோட ஒவ்வொரு வார்த்தையும் அவளுக்குள்ள ஒருவித கலக்கத்தை ஏற்படுத்துச்சு. ஆனா அதுல ஒருவித ஈர்ப்பும் இருந்தது.

வித்யாவுக்கு லேசான பதற்றம் அதிகரித்தது. அவள் அணிந்திருந்த உடை அதிகம் வெளிப்படையாக இல்லாவிட்டாலும், யாரோ ஒருவர் தன்னை உற்று நோக்குவது அவளுக்கு ஒருவிதமான கூச்சத்தை ஏற்படுத்தியது. அவள் மெதுவாக தன்னுடைய கேமராவை மேலே உயர்த்தி,
அவ மெதுவா எழும்பினா. கால் கொஞ்சம் தடுமாறுன மாதிரி இருந்துச்சு. அவளோட கைகளை உடம்போட ஒட்டி வெச்சுக்கிட்டு மெதுவா ஒரு ரவுண்டு சுத்தி வந்தா. அவ அணிஞ்சிருந்த உடையை அவனுக்கு காட்டுனா. அவளுக்குள்ள ஒருவித கூச்சம்.
தன்னுடைய முழு உடையையும் காட்டினாள்.

அவ நிமிர்ந்து உட்கார முயற்சி பண்ணா. ஆனா அவளோட உடம்பு கொஞ்சம் நடுங்கிட்டே இருந்தது. அவ தோள்களை பின்னாடி தள்ள முயற்சி பண்ணா. ஆனா அவளோட கைகள் நடுங்கிட்டு இருந்ததால அவளுக்கு சரியா பண்ண முடியல. அவளோட கண்ணால அர்ஜுுனை சரியா பார்க்க முடியல. ஒரு மாதிரி தரையை பார்த்த மாதிரியே இருந்தா. அவளோட மனசுல ஆயிரம் எண்ணங்கள் ஓடிட்டு இருந்தது.

'நான் சரியாதான் பண்றேனா? அவருக்கு இது பிடிக்குமா? நான் என்ன பேசப்போறேன்?'ன்னு ஒரே குழப்பம். அவளோட உடம்பு லேசா சூடாகுற மாதிரி இருந்தது. அவளோட கன்னம் சிவந்து போயிருச்சு

அர்ஜுன் சில நொடிகள் அமைதியாகப் பார்த்தான். அவனுடைய முகத்தில் எந்த உணர்ச்சியும் வெளிப்படவில்லை - ஒரு நிதானமான மதிப்பீடு மட்டுமே தெரிந்தது. வித்யா தன்னுடைய இதயம் வேகமாக அடிப்பதை உணர்ந்தாள். அவள் ஏதேனும் தவறு செய்துவிட்டாளா?

அவனுடைய அமைதி அவளுக்குள் ஒருவிதமான கவலையை ஏற்படுத்தியது.

"நல்லது," இறுதியாக அவன் சொன்னான். அவனுடைய உதடுகளில் ஒரு மெல்லிய, கிட்டத்தட்ட கண்ணுக்குத் தெரியாத புன்னகை தோன்றியது. "உங்கள் உடை போதுமானது.

இப்போது, உங்கள் மேலாடையை - அந்த ஸ்லீவ்லெஸ் டாப்பை - மெதுவாக கழட்டு வசந்தம்."

வித்யாவுக்கு ஒரு கணம் அதிர்ச்சியாக இருந்தது. முதல் காட்சியிலேயே இப்படியா? அவளுடைய கன்னங்கள் சிவந்தன. ஆனால் அவளுடைய அடிபணியும் விருப்பம், அர்ஜுனிடம் அவளுக்கிருந்த அந்த விசித்திரமான நம்பிக்கை உடனடியாக மேலோங்கியது. அவள் கேள்விகள் கேட்கவில்லை.

மெதுவாக தன்னுடைய கைகளை உயர்த்தி, டாப்பின் கீழ்ப்பகுதியைப் பிடித்தாள். கேமராவை சரியாகப் பாயிண்ட் செய்ய அவள் கைகள் லேசாக நடுங்கின.

அவள் மெதுவாக டாப்பை மேலே உயர்த்தினாள், அவளுடைய வயிறு மற்றும் மார்பின் ஒரு பகுதி வெளிப்பட்டது. அவள் பார்வையை கேமராவில் இருந்து விலக்கி, தரையைப் பார்த்தாள். அவளுடைய சுவாசம் வேகமாகவும் ஆழமாகவும் இருந்தது. அர்ஜுன் அவளைக் கூர்ந்து பார்த்துக் கொண்டிருக்கிறான் என்ற எண்ணம் அவளை மேலும் கூசியடையச் செய்தது.

அவள் மேலாடையை முழுவதுமாக அகற்றியதும், அர்ஜுன் அவளை இன்னும் கூர்மையாகப் பார்த்தான். அவனுடைய கண்கள் அவளுடைய தோள்களிலும், கழுத்திலும், இப்போது வெளிப்பட்டிருந்த அவளுடைய மார்பின் மேல்பகுதியிலும் நிலைத்தன. வித்யா கூசியபடி தன்னுடைய கைகளால் தன்னைப் போர்த்திக்கொள்ளும் ஆசை ஏற்பட்டது, ஆனால் அவளுடைய எஜமானின் கட்டளை அவளைத் தடுத்தது.

"கைகளை எடுங்கள், வசந்தம்," அர்ஜுனின் கட்டளை உறுதியாகவும், அதே நேரத்தில் ஒரு மெல்லிய அதிகாரத்துடனும் இருந்தது.

வித்யா மெதுவாக தன்னுடைய கைகளை அகற்றினாள்.

அவளுடைய முகம் நெருப்பைப் போல் சிவந்துபோனது. அவள் கண்களை மூடிக் கொண்டாள், இந்த அவமானத்தை எதிர்கொள்ளத் தயாராக இல்லை.

அர்ஜுன் ஒரு நிமிடம் அமைதியாக அவளைப் பார்த்தான். அவனுடைய பார்வை அவளை ஊடுருவுவது போல் இருந்தது - அவளுடைய கூச்சம், அவளுடைய பதற்றம், ஆனால் அதற்குள் ஒளிந்திருந்த அந்த அடிபணியும் விருப்பம் எல்லாவற்றையும் அவன் பார்ப்பது போல் இருந்தது.

வித்யாவுக்குள் ஒரு விசித்திரமான கலவை உணர்வுகள் - கூச்சம், பதற்றம், அதே நேரத்தில் ஒருவிதமான விவரிக்க முடியாத கிளர்ச்சி, அவளுடைய கட்டுப்பாட்டை வேறொருவர் கையில் ஒப்படைப்பதில் இருந்த ஒரு வினோதமான சந்தோஷம்.

"கண்களைத் திறங்கள், வசந்தம்," அர்ஜுன் மெதுவாகச் சொன்னான். அவனுடைய குரலில் முன்பு இருந்த கண்டிப்பு குறைந்து, ஒரு மென்மையான தொனி கலந்திருந்தது. வித்யா தயக்கத்துடன் கண்களைத் திறந்தாள். அர்ஜுனின் முகத்தில் ஒரு மெல்லிய, கிட்டத்தட்ட கனிவான புன்னகை இருந்தது. "நீங்கள் அழகாக இருக்கிறீர்கள், வசந்தம்." அந்த வார்த்தைகள் அவளை லேசாகத் திகைக்க வைத்தன.

அவளுடைய பயம் கொஞ்சம் குறைந்தது போல் இருந்தது. ஒருவிதமான அங்கீகாரம் அவளைத் தொட்டது.

"நன்றி, எஜமான்," அவள் மெல்லிய, நடுங்கும் குரலில் பதிலளித்தாள்.

"இன்று நாம் அதிகம் பேசப்போவதில்லை. இது உங்களை எனக்குக் காட்டுவதற்கான ஒரு அறிமுகம் மட்டுமே. உங்கள் கீழ்ப்படிதலை நான் நேரடியாகப் பார்க்க விரும்பினேன், நீங்கள் என் கட்டளைகளுக்கு கீழ்ப்படியத் தயாராக இருக்கிறீர்கள் என்பதை நான் பார்த்தேன். அது மகிழ்ச்சி அளிக்கிறது."

அர்ஜுனின் பார்வை அவளுடைய கண்களை சந்தித்தது. "நாளை நான் உங்களுக்கு மேலும் கட்டளைகளை அனுப்புவேன். அதுவரை பொறுமையாக இருங்கள், என் உடைமை. நீங்கள் இப்போது போகலாம்."

அர்ஜுன் அழைப்பைத் துண்டித்தான். வித்யா கணினித் திரையை வெறித்துப் பார்த்தாள். அவளுடைய உடல் இன்னும் லேசாக நடுங்கிக் கொண்டிருந்தது. முதல் காணொளி அழைப்பு அவளுக்கு ஒரு ஆழமான தாக்கத்தை ஏற்படுத்தியிருந்தது - அதிர்ச்சி, கூச்சம், ஆனால் அதே நேரத்தில் ஒரு விவரிக்க முடியாத திருப்தி மற்றும் எதிர்பார்ப்பு. அவள் அவனைப் பார்த்தது அவளுடைய நம்பிக்கையை அதிகரித்திருந்தது. அவனுடைய கட்டுப்பாடு அவளை வசீகரித்தது. இந்த புதிய பயணம் அவளை எங்கு கொண்டு செல்லப் போகிறது என்ற ஆவல் அவளைச் சூழ்ந்தது. இனி அவள் வாழ்க்கை நிச்சயமாக முன்பு போல் இருக்கப் போவதில்லை. அந்த நிழலின் வசீகரம் அவளை முழுமையாக ஆட்கொள்ளத் தொடங்கியிருந்தது.

..................

omprakash_71 · 17-04-2025, 04:12 AM

செம்ம கலக்கலான மற்றும் வித்தியாசமான பதிவுக்கு நன்றி நண்பா

Hari595 · 22-04-2025, 08:59 PM

Update bro

Ayns · 11-05-2025, 12:22 PM

முதல் காணொளி அழைப்புக்குப் பிறகு வித்யாவின் வாழ்க்கை ஒரு புதிய திசையில் பயணிக்கத் தொடங்கியது. அர்ஜுனின் கட்டளைகள் இப்போது அவ்வப்போது வருவதை நிறுத்தி, அவளுடைய அன்றாட நடவடிக்கைகளின் ஒரு அங்கமாக மாறத் தொடங்கின. ஒவ்வொரு நாளும் காலையில் அவள் எழுந்ததும் அவளுடைய போனில் இருந்து ஒரு செய்தி காத்திருக்கும் - அவளுடைய எஜமானின் கட்டளை.

திங்கள் கிழமை காலை, "வசந்தம், இன்று நீங்கள் அலுவலகத்திற்குச் செல்லலாம். ஆனால் அங்கு நீங்கள் யாருடனும் உங்கள் தனிப்பட்ட விஷயங்களைப் பற்றி பேசக்கூடாது. உங்கள் மதிய உணவு ஒரு சாலட் ஆக இருக்க வேண்டும், அதில் அதிக கலோரிகள் இருக்கக்கூடாது. மாலை ஆறு மணிக்கு அலுவலகத்திலிருந்து திரும்பியதும் எனக்கு ஒரு குரல் அழைப்பு (voice call) செய்ய வேண்டும். அன்று நீங்கள் என்ன செய்தீர்கள் என்பதை நான் அறிய விரும்புகிறேன். புரிகிறதா?"
வித்யா அந்த கட்டளையைப் படித்ததும் ஒரு விசித்திரமான உணர்வு அவளை ஆட்கொண்டது. ஒருபுறம், அவளுடைய சுதந்திரம் கட்டுப்படுத்தப்படுவது போல் தோன்றியது. அவளுடைய உணவு, அவளுடைய பேச்சு எல்லாவற்றிலும் ஒரு புதிய கட்டுப்பாடு. ஆனால் மறுபுறம், அந்த கட்டுப்பாட்டை விதிப்பவர் யாரோ ஒருவர் இருக்கிறார் என்ற எண்ணம் அவளுக்கு ஒருவிதமான பாதுகாப்பையும் நிம்மதியையும் அளித்தது. அவளுடைய முடிவுகளைப் பற்றி அவள் கவலைப்பட வேண்டியதில்லை.
அலுவலகத்தில் அன்று வித்யா மிகவும் அமைதியாக இருந்தாள். சக ஊழியர்கள் அவளுடைய அமைதியைக் கவனித்து என்னவென்று கேட்டபோது, அவள் ஏதோ உடல்நிலை சரியில்லை என்று சமாளித்தாள். மதிய உணவுக்கு அவள் ஒரு சிறிய சாலட்டை மட்டுமே சாப்பிட்டாள், அவளுடைய வழக்கமான சுவையான உணவுகளை அவள் மனம் ஏங்கியது. மாலை ஆறு மணிக்கு அவள் அலுவலகத்திலிருந்து கிளம்பியதும், அர்ஜுனுக்கு அழைப்பு விடுத்தாள்.

"எஜமான்?" அவளுடைய குரலில் ஒருவித பணிவு தொனித்தது.

"வசந்தம். உங்கள் நாள் எப்படிப் போனது?" அவனுடைய குரல் எப்போதும் போல் அழுத்தமாக இருந்தது. வித்யா போனை தன் காதில் இறுக்கமாகப் பிடித்தாள். அவளுடைய அலுவலக நாளின் ஒவ்வொரு நொடியும் அவள் நினைவுக்கு வந்தது - அவளுடைய மேலாளரின் கண்டிப்பான பார்வை, சக ஊழியர்களின் அரட்டைச் சத்தம், அவளுடைய கணினியின் திரை வெளிச்சம். எல்லாமே இப்போது அர்ஜுனின் கேள்விக்கு பதிலளிக்கத் தகுதியான விவரங்களாக மாறின.

"எஜமான்," அவள் மெதுவாக ஆரம்பித்தாள், அவளுடைய குரலில் ஒருவித பணிவு தொனித்தது. "வேலை வழக்கம் போல் இருந்தது. இன்று ஒரு புதிய புராஜெக்ட் பற்றி மீட்டிங் இருந்தது. எல்லாரும் நிறைய கருத்துகள் சொன்னார்கள். நான் அமைதியாக கவனித்துக் கொண்டிருந்தேன்." அவள் வேண்டுமென்றே யாரையும் குறை சொல்லும் எண்ணம் அவளுக்கு வரவில்லை என்பதை மறைமுகமாகத் தெரிவித்தாள்.

"குறிப்பாக யாராவது உங்களை எரிச்சலூட்டினார்களா அல்லது உங்கள் கவனத்தைத் திருப்பினார்களா?" அர்ஜுனின் கேள்வி கூர்மையாக இருந்தது.

வித்யா ஒரு கணம் தயங்கினாள். அன்று ஒரு சக ஊழியர் அவளிடம் தேவையற்ற விதத்தில் பேசியது அவளுக்கு ஞாபகம் வந்தது. ஆனால் அதை அர்ஜுனிடம் சொல்வது சரியா என்று அவள் யோசித்தாள். "இல்லை எஜமான். எல்லோரும் அவரவர் வேலையில் கவனமாக இருந்தார்கள்."

"உங்கள் மதிய உணவு?" அர்ஜுனின் குரலில் ஒரு கண்டிப்பான தொனி.

"நான் கட்டளையிட்டபடி ஒரு சாலட் சாப்பிட்டேன், எஜமான். அதில் கீரை, வெள்ளரி மற்றும் தக்காளி இருந்தது. டிரஸ்ஸிங் மிகக் குறைவாகத்தான் பயன்படுத்தினேன்." அவள் ஒவ்வொரு மூலப்பொருளையும் விவரித்தாள், அவன் விதித்த கட்டுப்பாட்டை அவள் மீறவில்லை என்பதை உறுதிப்படுத்த விரும்பினாள். அவளுடைய வயிறு அவளுக்குப் பிடித்தமான காரமான உணவுகளுக்காக ஏங்கியது, ஆனால் அந்த எண்ணத்தை அவள் உடனடியாக விரட்டினாள்.

"நீங்கள் போதுமான தண்ணீர் குடித்தீர்களா?" இது ஒரு கட்டளை அல்ல, ஆனால் ஒரு அக்கறையான கேள்வி போல் இருந்தது. வித்யாவுக்குள் ஒரு மெல்லிய நிம்மதி பரவியது. அவன் வெறும் கட்டுப்பாட்டை மட்டும் விரும்பவில்லை, அவளுடைய நலனையும் கவனித்துக்கொள்கிறான் என்று தோன்றியது.

"ஆமாம் எஜமான். நான் மூன்று முறை தண்ணீர் குடித்தேன்."

"அலுவலகத்தில் யாராவது உங்களுடன் தனிப்பட்ட விஷயங்களைப் பற்றி பேச முயற்சித்தார்களா?" மீண்டும் அந்த ஊடுருவும் கேள்வி.

"ஒருவர் அவருடைய குடும்பப் பிரச்சனை பற்றி என்னிடம் சொல்ல வந்தார், எஜமான். ஆனால் நான் அமைதியாகக் கேட்டுவிட்டு, எனக்கு வேலை இருப்பதாகச் சொல்லிவிட்டு வந்துவிட்டேன்." அவள் அவனுடைய கட்டளையை மீறவில்லை என்பதை அழுத்திக் கூறினாள்.

"நல்லது," அர்ஜுன் சொன்னான். அவனுடைய குரலில் ஒரு திருப்தியான தொனி இருந்தது. "நீங்கள் கீழ்ப்படிவது எனக்கு மகிழ்ச்சி அளிக்கிறது. உங்கள் கட்டுப்பாட்டில் நீங்கள் உறுதியாக இருப்பது எனக்குப் பிடித்துள்ளது. நாளை உங்களுக்கு வேறு கட்டளைகள் இருக்கும். நீங்கள் இப்போது ஓய்வெடுக்கலாம், வசந்தம்."

"நன்றி எஜமான்," வித்யா பணிவுடன் பதிலளித்தாள். அழைப்பு துண்டிக்கப்பட்டதும் அவள் ஒரு ஆழமான மூச்சை விட்டாள்.
அவளுடைய ஒவ்வொரு சொல்லும், ஒவ்வொரு செயலும் கண்காணிக்கப்படுகிறது என்ற எண்ணம் ஒருபுறம் அழுத்தமாக இருந்தாலும், அவளுடைய எஜமானின் அங்கீகாரத்தைப் பெற்றது அவளுக்கு ஒரு விசித்திரமான சந்தோஷத்தை அளித்தது. நாளை என்ன கட்டளைகள் காத்திருக்கின்றன என்ற எதிர்பார்ப்பு அவளை ஆட்கொண்டது. அவளுடைய வாழ்க்கை இப்போது அவளுடையதாக இல்லை. அது 'நிழலின் ஆதிக்கத்திற்கு' சொந்தமானது.

நாட்கள் செல்லச் செல்ல அர்ஜுனின் கட்டளைகள் வித்யாவின் தனிப்பட்ட வாழ்க்கையின் ஒவ்வொரு அங்குலத்தையும் ஆக்கிரமிக்கத் தொடங்கின. ஆரம்பத்தில் எளிய அறிவுறுத்தல்களாக இருந்தவை, இப்போது அவளுடைய உடைகள் முதல் அவளுடைய அந்தரங்க எண்ணங்கள் வரை நீண்டு, அவளுடைய ஒவ்வொரு அசைவையும் தீர்மானிக்கும் அதிகாரமாக மாறின.
ஒரு நாள் காலை, வித்யா தன் போனை எடுத்ததும் அர்ஜுனிடமிருந்து ஒரு செய்தி காத்திருந்தது: "வசந்தம், நாளை நீங்கள் சிவப்பு நிறத்திலான உள்ளாடை மட்டுமே அணிய வேண்டும். வேறு எந்த நிறமும் இருக்கக்கூடாது. நீங்கள் என்ன அணிகிறீர்கள் என்பதை நான் அறிய விரும்பினால், அதை எனக்குக் காட்டவும் தயாராக இருக்க வேண்டும். புரிகிறதா?"
அந்த கட்டளை வித்யாவின் வயிற்றில் ஒரு பட்டாம்பூச்சி கூட்டத்தை பறக்கவிட்டது போல் இருந்தது. சிவப்பு நிறம்... அது ஒருபோதும் அவள் அதிகம் அணியாத நிறம். அது ஒருவித தைரியத்தையும், வெளிப்படைத்தன்மையையும் குறிப்பது போல் அவளுக்குத் தோன்றியது. அவள் ஏன் இந்த குறிப்பிட்ட நிறத்தை அணிய வேண்டும் என்று யோசித்தாள், ஆனால் அவளுடைய எஜமானின் கட்டளையை கேள்வி கேட்கும் உரிமை அவளுக்கு இல்லை என்பதை அவள் அறிவாள். அன்று முழுவதும் அவள் அந்த சிவப்பு நிற உள்ளாடையைப் பற்றி யோசித்துக்கொண்டிருந்தாள். அது அவளுடைய சருமத்தில் எப்படி இருக்கும்? அதை அவள் யாருக்காவது காட்ட நேரிடுமா? ஒரு விசித்திரமான கலவை உணர்வுகள் அவளை ஆட்கொண்டன - கூச்சம், எதிர்பார்ப்பு மற்றும்
ஒரு சிறு கிளர்ச்சி.

மறுநாள் காலை, அவள் தயக்கத்துடன் அந்த சிவப்பு நிற உள்ளாடையை அணிந்தாள். அது அவள் தோலில் ஒரு புதிய உணர்வாக இருந்தது - தைரியமானதும் அதே நேரத்தில் கொஞ்சம் ஆபத்தானதும் கூட. அலுவலகத்தில் இருக்கும்போது கூட அந்த நிறம் அவளுக்குள் ஒருவிதமான ரகசியத்தையும், கிளர்ச்சியையும் ஏற்படுத்தியது. யாரோ ஒருவர் அவள் அந்தரங்க உடையின் நிறத்தை அறிந்திருக்கிறார் என்ற எண்ணம் அவளை ஒருவித மயக்கத்தில் ஆழ்த்தியது. மதியம் ஒரு சக ஊழியர் அவளிடம் ஏதோ கேட்க வந்தபோது, அவள் சட்டெனத் திரும்பி தன்னுடைய இருக்கையில் அமர்ந்துகொண்டாள் - அவளுடைய ரகசியம் வெளிப்பட்டுவிடுமோ என்ற பயம் அவளை அரித்தது.

மற்றொரு நாள், இரவு படுக்கைக்குச் செல்வதற்கு சற்று முன்பு அவளுக்கு அர்ஜுனிடமிருந்து ஒரு செய்தி வந்தது: "வசந்தம், இன்று இரவு நீங்கள் படுக்கைக்குச் செல்வதற்கு முன் எனக்கு ஒரு புகைப்படம் அனுப்ப வேண்டும் - நீங்கள் என்ன உடை அணிந்திருக்கிறீர்கள் என்பதை நான் பார்க்க விரும்புகிறேன். முழுமையாகப் போர்த்தியிருக்கக் கூடாது. நான் உங்களைச் சரியாகப் பார்க்க வேண்டும்."

அந்த கட்டளை வித்யாவின் கன்னங்களை சிவக்க வைத்தது. படுக்கை உடை அணிந்திருக்கும் தன்னுடைய புகைப்படத்தை அவள் அர்ஜுனுக்கு அனுப்ப வேண்டுமா? அது மிகவும் அந்தரங்கமான விஷயம் போல் அவளுக்குத் தோன்றியது. அவள் தன்னுடைய படுக்கை அறையை ஒருமுறை பார்த்தாள். எல்லாம் ஒழுங்காக இருக்கிறதா என்று உறுதிப்படுத்தினாள். அவள் அணிந்திருந்த மெல்லிய நைட் கவுனைப் பார்த்தாள் - அது அதிகம் வெளிப்படையாக இல்லாவிட்டாலும், அவளுடைய உடலின் வடிவத்தை லேசாகக் காட்டியது.

தயக்கத்துடன் அவள் தன்னுடைய போனை எடுத்தாள். கண்ணாடியின் முன் நின்று, தன்னுடைய புகைப்படத்தை எடுக்க முயற்சி செய்தாள். அவளுடைய கைகள் லேசாக நடுங்கின. எப்படி போஸ் கொடுப்பது என்று அவளுக்குத் தெரியவில்லை. அவள் வெட்கத்துடன் தன்னுடைய முகத்தை ஓரளவு மறைத்துக்கொண்டாள். ஒரு சில புகைப்படங்களை எடுத்த பிறகு, அவள் மிகவும் பொருத்தமானதாகத் தோன்றிய ஒன்றை அர்ஜுனுக்கு அனுப்பினாள்.

அவள் பதிலை எதிர்பார்த்து காத்திருந்தாள். அவளுடைய இதயம் வேகமாகத் துடித்துக்கொண்டிருந்தது. அவன் அந்த புகைப்படத்தைப் பற்றி என்ன நினைப்பான்? அவன் ஏதும் குறை சொல்வானா? அல்லது அதை அங்கீகரிப்பானா?
சில நிமிடங்களுக்குப் பிறகு அவனுக்கு பதில் வந்தது: "நன்றாக, வசந்தம். அந்த உடை உங்களுக்கு அழகாக இருக்கிறது. ஆனால் அடுத்த முறை உங்கள் முகம் தெளிவாக இருக்க வேண்டும். நான் உங்களை முழுமையாகப் பார்க்க விரும்புகிறேன். இனிமேல் என் அனுமதியின்றி நீங்கள் எந்த உடையும் அணியக்கூடாது. புரிகிறதா?"

அந்த கடைசி வார்த்தை அவளுக்குள் ஒரு புதிய உணர்வை ஏற்படுத்தியது. அவள் இனிமேல் தன்னுடைய உடைகளைக்கூடத் தானாகத் தேர்ந்தெடுக்க முடியாது. அவளுடைய ஒவ்வொரு தேர்வும் அவனுடைய விருப்பத்திற்கு உட்பட்டது. இது ஒருபுறம் அவளுடைய சுதந்திரத்தைப் பறிப்பது போல் தோன்றினாலும், மறுபுறம் அவள் முழுமையாக அவனுடைய கட்டுப்பாட்டில் இருக்கிறாள் என்ற எண்ணம் அவளுக்கு ஒரு விசித்திரமான திருப்தியை அளித்தது. அவள் அவனுடைய உடைமை என்பதை
அவள் மேலும் ஆழமாக உணர ஆரம்பித்தாள்.

நாட்கள் செல்லச் செல்ல அர்ஜுனின் கட்டளைகள் வித்யாவின் உடலையும் மனதையும் ஆக்கிரமிக்கத் தொடங்கின. ஆரம்பத்தில் வியப்பாகவும், புதுமையாகவும் தோன்றிய அந்த ஆதிக்கம், இப்போது அவளுடைய ஒவ்வொரு அசைவிலும், ஒவ்வொரு எண்ணத்திலும் ஒருவிதமான மின்சாரத்தை பாய்ச்சியது. அவளுடைய உணவு கட்டுப்படுத்தப்பட்டது - பெரும்பாலும் மெல்லிய காய்கறிகளும், புரதச்சத்தும் நிறைந்த உணவுகள், அவளுடைய உடல் அவனுடைய பார்வைக்கு ஏற்ப மெருகேற்றப்பட வேண்டும் என்ற கட்டளையாக அது ஒலித்தது. அவள் படுக்கைக்குச் செல்லும் நேரமும், எழும் நேரமும் அவனால் தீர்மானிக்கப்பட்டது, அந்த ஒழுங்கு அவளுடைய உடலை ஒருவிதமான கட்டுக்குள் வைத்திருந்தது, ஆனால் அந்த கட்டுப்பாட்டிற்கே அவள் உடல் ஏங்கியது போல் தோன்றியது.

அவளுடைய பொழுதுபோக்குகள் கூட இப்போது அவளுடைய உடலில் ஒருவிதமான வினோதமான உணர்வுகளைத் தூண்டின. அவன் பார்க்கச் சொன்ன ஆவணப்படங்களில் இருந்த கட்டுப்பாடு மற்றும் கீழ்ப்படிதல் காட்சிகள் அவளுடைய உள்ளுக்குள் ஒருவிதமான கிளர்ச்சியை ஏற்படுத்தின. அவள் வாசித்த புத்தகங்களில் இருந்த ஆதிக்க கதாபாத்திரங்களின் வர்ணனைகள் அவளுடைய தோலில் ஒரு மெல்லிய நடுக்கத்தை ஓடச் செய்தன. அவன் கேட்கச் சொன்ன மெல்லிசை பாடல்கள் அவளுடைய நரம்புகளில் ஒரு வினோதமான பதற்றத்தையும் அதே நேரத்தில் ஒரு இனிமையான வலியையும் ஏற்படுத்தின.

அவள் யாருடன் பேச வேண்டும், என்ன பேச வேண்டும் என்ற கட்டுப்பாடு அவளுடைய உதடுகளை காய்ந்திருக்கச் செய்தது, ஆனால் அவளுடைய எஜமானின் வார்த்தைகளுக்காக அவள் ஏங்கினாள். அவளுடைய சமூக ஊடகப் பயன்பாடு கட்டுப்படுத்தப்பட்டது, ஆனால் அவனுடைய கட்டளைக்காக அவள் காத்திருந்தாள் - என்ன பதிவிட வேண்டும், யாருடைய புகைப்படத்தை ரசிக்க வேண்டும் என்று அவன் சொல்வான் என்று. அந்த காத்திருப்பே அவளுக்குள் ஒருவிதமான எதிர்பார்ப்பையும், உடல் ரீதியான கிளர்ச்சியையும் தூண்டியது. அவள் மெல்ல மெல்ல தன்னுடைய பழைய சுதந்திரமான உலகத்திலிருந்து விலகி, அர்ஜுனால் உருவாக்கப்பட்ட ஒரு கட்டுப்படுத்தப்பட்ட, ஆனால் வினோதமாக கவர்ச்சியான உலகத்திற்குள் இழுக்கப்பட்டாள்.

இந்த மாற்றங்கள் வித்யாவுக்குள் ஒரு விசித்திரமான போரை ஏற்படுத்தின. ஒருபுறம், அவளுடைய உடல் அவளுடைய கட்டுப்பாட்டை மீறி ஏதோவொன்றை ஏங்கியது - அந்த இருண்ட ஆதிக்கத்தின் ஸ்பரிசத்திற்காக, அவனுடைய கட்டளைகளின் கூர்மைக்காக. ஆனால் மறுபுறம், ஒரு சிறு பயம் அவளைப் பின்னிழுத்தது - இந்த அடிபணிதல் அவளை எங்கு கொண்டு செல்லும்? ஆனால் அந்த பயத்தை விட அவளுடைய ஆசை மிகவும் வலிமையானதாக இருந்தது. அவளுடைய ஒவ்வொரு அசைவும், ஒவ்வொரு மூச்சும் இப்போது அவனுடைய விருப்பத்திற்கு உட்பட்டது என்ற எண்ணம் அவளுடைய உடலில் ஒருவிதமான கிளர்ச்சியை ஏற்படுத்தியது.

அவளுடைய வாழ்க்கை இப்போது அர்ஜுனைச் சுற்றி ஒரு இறுக்கமான வலையாக மாறியது. அவளுடைய ஒவ்வொரு நாளும் அவனுடைய அடுத்த கட்டளைக்காகக் காத்திருப்பதிலும், அதை நிறைவேற்றுவதிலும் கழிந்தது. அவளுடைய எண்ணங்கள் அவனுடைய அங்கீகாரத்தையும், அவனுடைய பார்வையையும் பெறுவதை நோக்கியே இருந்தன. அவள் அவனுடைய உடைமையாக மாறுவதை முழுமையாக ஏற்றுக்கொண்டாள். அவளுடைய உடல் அவனுடைய ஒவ்வொரு கட்டளைக்கும் ஒருவிதமான வினோதமான பதிலைக் கொடுத்தது - ஒரு நடுக்கம், ஒரு சூடான உணர்வு, ஒரு மெல்லிய வலி கூட ஒருவிதமான கிளர்ச்சியைத் தூண்டியது. அவள் அந்தப் புதிய பாதையில் தொடர்ந்து நடக்கத் தயாராக இருந்தாள், ஏனென்றால் அந்த இருண்ட ஆதிக்கம் அவளுக்குள் ஒரு ஆழமான, பூர்த்தி செய்யப்படாத உடல் மற்றும் மனரீதியான தேவையை பூர்த்தி செய்தது - கட்டுப்படுத்தப்பட வேண்டும், ஆளப்பட வேண்டும், அவனுடைய ஒவ்வொரு விருப்பத்திற்கும் அடிபணிய வேண்டும் என்ற அவளுடைய உள்ளார்ந்த ஏக்கம் இப்போது அவளுடைய உடலில் ஒரு வினோதமான இன்பத்தை ஏற்படுத்தியது. அந்த இருண்ட ஆதிக்கம் அவளுடைய உடலுக்கும் மனதுக்கும் ஒரு புதிய அர்த்தத்தையும், ஒரு விசித்திரமான, ஆனால் ஆழமான நிறைவையும் அளித்தது.

Vijay42 · 11-05-2025, 06:57 PM

BDSM போன்ற கதைகளை என்னவென்று கொஞ்சம் கொஞ்சம் புரிந்தாலும் உங்கள் கதையை அர்ஜுனின் கட்டளைகளை படிக்கும்போது வித்யா வை விட எனக்கு நடுங்குகிறது.மேலும் தொடர ஆர்வம் தூண்டுகிறது .....வித்யா, அர்ஜுன் வயதையும் தெரியப்படுத்தவும் ....
தமிழில் அதிகம் அம்மா மகன் கள்ளக்காதல் கதைகளே வருவதால் Xossipy தமிழ் கதைகளை படிக்க வருவதே ஏனோ அறுவருப்பான உணர்வு அதனால் அதிகம் வருவதில்லை.வந்த வழிக்கே செல்லும் கதையை எழுதி அம்மா என்கிற ஆன்மாவை கொச்சைபடுத்த நினைக்காமல் சில நண்பர்கள் வேறுசில உறவுகளின் காமத்தை எழுதுவதினால் இந்த Site பக்கம் வருவதுண்டு வந்ததில் புது ரூபத்தில் அதிகம் பயன்படுத்தாத புது தலைப்பை கண்டு ஆர்வமிகுதியால் படிக்க வந்து தொடர்ந்து படித்து தொடர்ந்து பயணிக்க விரும்பியதால் இந்த பதிவு நண்பா. தொடர்ந்து எழுதுங்கள் தொடர்ந்து உங்க பதிவை படிக்க வருகிறோம்

omprakash_71 · 12-05-2025, 07:20 PM

Very Nice Update Nanba

Ayns · 14-05-2025, 04:25 PM

வித்யாவுக்கும் அர்ஜுனுக்கும் இடையிலான ஆன்லைன் உறவு அடுத்த கட்டத்திற்கு நகர்ந்தது. வெறும் கட்டளைகளும் கீழ்ப்படிதலும் மட்டும் இல்லாமல், அவர்கள் இருவரும் ஆன்லைனில் சில BDSM விளையாட்டுகளையும் சோதனைகளையும் முயற்சிக்கத் தொடங்கினர். இந்த விளையாட்டுகள் வித்யாவின் உணர்வுகளை ஆழமாகத் தூண்டின, அதே நேரத்தில் அவளுடைய எல்லைகளை அவள் தானே கண்டறியவும் உதவின.

ஒரு நாள் அர்ஜுன் வித்யாவுக்கு ஒரு செய்தியை அனுப்பினார்: "வசந்தம், இன்று நாம் ஒரு 'மௌன விளையாட்டு' விளையாடப் போகிறோம். அடுத்த 24 மணி நேரத்திற்கு நீங்கள் எனக்கு எழுத்துப்பூர்வமாக மட்டுமே பதிலளிக்க வேண்டும். எந்தவிதமான குரல் அழைப்புகளோ அல்லது வீடியோ அழைப்புகளோ கூடாது. உங்கள் எண்ணங்களையும் உணர்வுகளையும் வார்த்தைகளால் மட்டுமே வெளிப்படுத்த வேண்டும். புரிகிறதா?"

அர்ஜுனின் அந்த செய்தி வித்யாவின் போன் திரையில் மின்னியபோது, அவள் ஒரு கணம் திகைத்து நின்றாள். அவளுடைய விரல்கள் தட்டச்சு செய்வதை நிறுத்தின. கண்கள் அகல விரிந்தன.

'மௌன விளையாட்டு'?

இது முற்றிலும் புதியதாக இருந்தது. வழக்கமாக அவர்கள் பேசிக்கொள்ளும்போதும், அவனுடைய கட்டளைகளைக் கேட்கும்போதும் ஒரு நேரடித் தொடர்பு இருக்கும்.

அவனுடைய குரலின் அழுத்தத்தையும், வார்த்தைகளின் தீவிரத்தையும் அவள் உணர்ந்திருக்கிறாள்.

இப்போது 24 மணி நேரத்திற்கு அவள் அவனிடம் பேசக்கூடாதா?

அவளுடைய எண்ணங்களையும் உணர்வுகளையும் வெறும் வார்த்தைகளால் மட்டுமே தெரிவிக்க வேண்டுமா? அவளுடைய குரல் அர்ஜுனுக்குக் கேட்காதா? அந்த எண்ணம் அவளுக்குள் ஒருவித கலக்கத்தை ஏற்படுத்தியது. அவளுடைய குரல் அவளுடைய அடையாளத்தின் ஒரு முக்கியப் பகுதியாக இருந்தது. அதை இழப்பது போல் ஒரு உணர்வு. தொண்டைக்குள் ஏதோ அடைப்பது போன்ற உணர்வு.

"புரிகிறதா?" என்ற கடைசி வார்த்தை ஒரு சிறிய கட்டளையாக அவளுக்குள் பதிந்தது.

அர்ஜுனின் ஒவ்வொரு வார்த்தையிலும் ஒருவித அதிகாரம் இருக்கும். அது அவளைச் சிலிர்க்க வைக்கும். அவளுடைய கீழ்ப்படிதலை அவன் உறுதிப்படுத்திக்கொண்டான். அந்த ஒற்றை வார்த்தையில் இருந்த அழுத்தத்தை அவள் உணர்ந்தாள்.

"புரிகிறது, எஜமான்," என்று அவள் உடனடியாகத் தட்டச்சு செய்தாள்.

அவளுடைய விரல்கள் வேகமாக அந்த வார்த்தைகளைத் தட்டச்சு செய்தன. அந்த பதிலை அனுப்பிய நொடியே ஒரு விசித்திரமான அமைதி அவளைச் சூழ்ந்தது. இனி அவள் பேச முடியாது. அவளுடைய குரல் அவளுடைய எஜமானுக்குக் கேட்காது. இனி அவளுடைய உணர்ச்சிகளை வெளிப்படுத்த அவளுக்கு வார்த்தைகள் மட்டுமே துணை. அது ஒரு சவாலாகவும், அதே நேரத்தில் ஒரு புதிய அனுபவமாகவும் இருந்தது. அவளுடைய விரல்கள் போனின் கீபோர்டில் நடனமாடின.

அந்த முதல் சில மணி நேரம் வித்யாவுக்கு மிகவும் சவாலாக இருந்தது.

அலுவலகத்தில் சக ஊழியர்கள் அவளிடம் பேசும்போது அவள் புன்னகையுடன் தலையசைத்தாள் அல்லது ஒரு சிறிய சைகை செய்தாள். வழக்கமாக அவள் உற்சாகமாகப் பதிலளிக்கும் கேள்விகளுக்கு இப்போது அவள் அமைதியாக இருக்க வேண்டியிருந்தது. அவளுடைய எண்ணங்களை வார்த்தைகளாக்க முடியாத அந்தத் தவிப்பு அவளுக்குள் ஒருவிதமான அழுத்தத்தை ஏற்படுத்தியது.

தொண்டைக்குள் வார்த்தைகள் சிக்கித் திணறின. பேச முடியாமல் தவித்தாள். கைகளால் பேச முயற்சி செய்தாள், ஆனால் அது போதுமானதாக இல்லை.

அவளுடைய மேலாளர் முக்கியமான விளக்கத்தை கேட்கும்போது, அவள் அதைத் தட்டச்சு செய்து காட்டினாள்.

அவளுடைய தோழிகள் வார இறுதித் திட்டம் பற்றி பேசும்போது, அவள் ஒரு புன்னகையுடன் கேட்டுக் கொண்டிருந்தாள்.

பேச முடியாமல் தவித்த அந்த ஒவ்வொரு நொடியும் அவளுக்குள் ஒருவிதமான போராட்டமாக இருந்தது. அவளுடைய உதடுகள் துடித்தன, எதையாவது பேசத் துடித்தன. ஆனால் அர்ஜுனின் கட்டளையை மீற அவள் விரும்பவில்லை.

மதிய உணவு நேரத்தில் அவள் தனியாக அமர்ந்து சாப்பிட்டாள், அவளுடைய மனதுக்குள் ஓடிக்கொண்டிருந்த எண்ணங்களை யாராலும் கேட்க முடியாது என்ற உணர்வு அவளை ஒருவித தனிமைக்குள் தள்ளியது. வழக்கமாக தோழிகளுடன் சேர்ந்து சாப்பிடும்போது எவ்வளவு ஜாலியாக இருக்கும்!

இன்று யாரும் இல்லை. அர்ஜுன் இல்லாத அந்த தனிமை அவளை வாட்டியது. அவனுடைய குரலுக்காக அவள் ஏங்க ஆரம்பித்தாள். அவனுடைய கட்டளைகளைக் கேட்க அவள் மனம் தவித்தது. சாப்பாடு கூட சுவை இல்லாமல் இருந்தது.

அவள் போனை எடுத்தாள்.

அர்ஜுனுக்கு என்ன எழுதுவது என்று யோசித்தாள். அவளுடைய விரல்கள் தட்டச்சு செய்யத் துடித்தன.

ஆனால் என்ன எழுதுவது?

அவளுடைய எண்ணங்களை எப்படி வெளிப்படுத்துவது?

அவளுக்குத் தயக்கமாக இருந்தது. ஆனால் அதே நேரத்தில் ஒருவித ஆர்வமும் இருந்தது. ஒரு வித கிளர்ச்சியும் அவளுக்குள் எட்டிப்பார்த்தது.

"எஜமான், நான் உங்களை மிஸ் செய்கிறேன். உங்கள் குரலைக் கேட்க விரும்புகிறேன். இந்த மௌனம் என்னை வாட்டுகிறது," என்று அவள் தட்டச்சு செய்தாள்.

பின்னர் அதை அழித்தாள். அது மிகவும் பலவீனமாக இருந்தது போல் உணர்ந்தாள்.

அவளுடைய பலவீனத்தை அர்ஜுனிடம் காட்ட அவள் விரும்பவில்லை.

"எஜமான், இந்த விளையாட்டு எனக்குச் சவாலாக இருக்கிறது. ஆனால் நான் உங்கள் கட்டளைக்குக் கீழ்ப்படிகிறேன்," என்று அவள் மீண்டும் தட்டச்சு செய்தாள்.

பின்னர் அதையும் அழித்தாள். அது மிகவும் சம்பிரதாயமாக இருந்தது போல் தோன்றியது. அவளுடைய உணர்வுகளை அது வெளிப்படுத்தவில்லை.

இப்படியே பலமுறை அவள் தட்டச்சு செய்தும் அழித்தும் நேரத்தை செலவிட்டாள். வார்த்தைகள் அவளுடைய எண்ணங்களை முழுமையாக வெளிப்படுத்த முடியவில்லை என்று அவள் உணர்ந்தாள். குரலில் இருக்கும் உணர்ச்சிகளையும், பார்வையில் இருக்கும் தீவிரத்தையும் வார்த்தைகளால் கொண்டுவர முடியுமா என்ன? அவளுடைய விரல்கள் தயங்கித் தயங்கி போனின் திரையில் நடனமாடின.

அவள் மதிய உணவை முடித்துவிட்டு மீண்டும் அலுவலகத்திற்குச் சென்றாள். அவளுடைய மனதில் அர்ஜுனின் எண்ணங்களே நிறைந்திருந்தன. இந்த மௌன விளையாட்டு அவளுடைய பொறுமையை சோதித்தது. ஆனால் அதே நேரத்தில் அவளுக்குள் ஒரு புதிய உணர்வை தூண்டியது. வார்த்தைகளின் வலிமையை அவள் உணர ஆரம்பித்தாள். பேசாமல் இருக்கும்போது உணர்ச்சிகளை வெளிப்படுத்துவது எவ்வளவு கடினம் என்பதை அவள் புரிந்துகொண்டாள்.

அலுவலகத்தில் வேலை செய்துகொண்டிருந்தபோதும், அவளுடைய எண்ணங்கள் அர்ஜுனைச் சுற்றியே இருந்தன. ஒவ்வொரு மணித்துளியும் அவளுக்கு ஒரு யுகமாக இருந்தது.

அவளுடைய போனை அடிக்கடி எடுத்துப் பார்த்தாள்.

அர்ஜுனிடமிருந்து ஏதாவது செய்தி வந்திருக்கிறதா என்று பார்த்தாள். அவனுடைய பதிலுக்காக அவள் ஏங்கினாள்.

மாலை வீடு திரும்பியதும், அவள் உடனடியாக போனை எடுத்தாள். அர்ஜுனுக்கு ஒரு நீண்ட செய்தியை அனுப்பினாள்.

அவளுடைய எண்ணங்கள், உணர்வுகள், அந்த நாள் முழுவதும் அவள் பட்ட கஷ்டங்கள் அனைத்தையும் வார்த்தைகளாக மாற்றினாள்.

"எஜமான், இந்த நாள் எனக்கு மிகவும் சவாலாக இருந்தது. பேச முடியாமல் தவித்தேன். உங்கள் குரலைக் கேட்க நான் எவ்வளவு ஏங்கினேன் என்று உங்களுக்குத் தெரியாது. வார்த்தைகளால் என் உணர்வுகளை முழுமையாக வெளிப்படுத்த முடியவில்லை. ஆனால் நான் உங்கள் கட்டளைக்குக் கீழ்ப்படிந்தேன். இந்த மௌன விளையாட்டு என்னை நிறைய சிந்திக்க வைத்தது. வார்த்தைகளின் வலிமையை நான் உணர்ந்தேன். பேசாமல் இருக்கும்போது உணர்ச்சிகளை வெளிப்படுத்துவது எவ்வளவு கடினம் என்பதை நான் புரிந்துகொண்டேன். நான் உங்களை மிகவும் மிஸ் செய்கிறேன்," என்று அவள் தட்டச்சு செய்தாள்.

அந்த செய்தியை அனுப்பிய பிறகு, அவள் அர்ஜுனின் பதிலுக்காகக் காத்திருந்தாள்.

அவளுடைய இதயம் வேகமாகத் துடித்தது. அவனுடைய பதில் என்னவாக இருக்கும் என்று அவள் ஆவலுடன் எதிர்பார்த்தாள்.

அர்ஜுன் உடனடியாக பதிலளித்தான்: "நல்லது வசந்தம். நீங்கள் என் கட்டளைக்குக் கீழ்ப்படிந்தது எனக்கு மகிழ்ச்சி அளிக்கிறது.

வார்த்தைகளின் வலிமையை நீங்கள் உணர்ந்தது எனக்கு ஆச்சரியமாக இருக்கிறது. இந்த விளையாட்டு உங்களுக்கு ஒரு புதிய அனுபவத்தைத் தந்திருக்கும் என்று நம்புகிறேன். நீங்கள் என்னைத் miss பண்ணதை அறிந்து நான் மகிழ்ச்சி அடைகிறேன். நானும் உங்களை miss பண்ணினேன்.

அர்ஜுனின் பதிலை படித்ததும் வித்யாவுக்குள் ஒருவித நிம்மதி ஏற்பட்டது. அவளுடைய கண்கள் கலங்கின. அவளுடைய உணர்வுகளை அர்ஜுன் புரிந்துகொண்டதில் அவள் மகிழ்ச்சி அடைந்தாள்.

"நன்றி எஜமான்," என்று அவள் பதிலளித்தாள்.

அன்று இரவு வித்யா தூங்கப் போனபோது, அவளுடைய மனதில் பல எண்ணங்கள் ஓடிக்கொண்டிருந்தன. மௌனத்தின் வலிமை, வார்த்தைகளின் முக்கியத்துவம், அர்ஜுனுடனான அவளுடைய உறவு... எல்லாமே அவளுடைய மனதில் ஒரு புயலை கிளப்பியது.

அடுத்த நாள் காலை வித்யா கண் விழித்தபோது, அவளுடைய போனில் அர்ஜுனின் செய்தி இருந்தது: "வசந்தம், இன்று நாம் மீண்டும் பேசலாம். ஆனால் இந்த முறை நீங்கள் குறைவாகவும், நான் அதிகமாகவும் பேச வேண்டும். உங்கள் பதில்கள் சுருக்கமாகவும், தெளிவாகவும் இருக்க வேண்டும். புரிகிறதா?"

வித்யா புன்னகைத்தாள். இந்த விளையாட்டு முடிவடையப் போவதில் அவள் மகிழ்ச்சி அடைந்தாள். ஆனால் அதே நேரத்தில் அர்ஜுனின் ஒவ்வொரு விளையாட்டும் அவளுக்கு ஒரு புதிய அனுபவத்தைத் தருவதை அவள் உணர்ந்தாள்.

"புரிகிறது எஜமான்," என்று அவள் பதிலளித்தாள்.

அன்று முழுவதும் அர்ஜுன் வித்யாவிடம் பேசிக்கொண்டே இருந்தான். அவளுடைய பதில்களை சுருக்கமாகக் கூறச் சொன்னான். வித்யா கவனமாகக் கேட்டு சுருக்கமாகப் பதிலளித்தாள். அர்ஜுனின் குரலைக் கேட்பது அவளுக்கு எவ்வளவு முக்கியம் என்பதை அவள் உணர்ந்தாள்.

மாலை அவர்கள் வீடியோ அழைப்பில் பேசிக்கொண்டிருந்தபோது, அர்ஜுன் வித்யாவிடம் கேட்டான்: "வசந்தம், இந்த இரண்டு நாட்களில் நீங்கள் என்ன கற்றுக்கொண்டீர்கள்?"

வித்யா சிறிது நேரம் யோசித்தாள். பின்னர் அவள் பதிலளித்தாள்: "நான் வார்த்தைகளின் வலிமையை உணர்ந்தேன். பேசாமல் இருக்கும்போது உணர்ச்சிகளை வெளிப்படுத்துவது எவ்வளவு கடினம் என்பதைப் புரிந்துகொண்டேன். உங்கள் குரலைக் கேட்பது எனக்கு எவ்வளவு முக்கியம் என்பதையும் உணர்ந்தேன்."

அர்ஜுன் புன்னகைத்தான். "நல்லது வசந்தம். நீங்கள் என் விளையாட்டுகளைப் புரிந்துகொள்கிறீர்கள். இது எனக்கு மகிழ்ச்சி அளிக்கிறது."

அன்று இரவு வித்யாவும் அர்ஜுனும் நீண்ட நேரம் பேசிக்கொண்டிருந்தார்கள். அவர்கள் இருவரும் அந்த இரண்டு நாட்களில் கற்றுக்கொண்ட விஷயங்களைப் பற்றிப் பேசினார்கள். அவர்களின் உறவு மேலும் வலுவடைந்தது.

வித்யா தூங்கச் சென்றபோது, அவளுடைய மனதில் ஒருவித அமைதியும் மகிழ்ச்சியும் இருந்தது. அர்ஜுனுடனான அவளுடைய ஒவ்வொரு நாளும் ஒரு புதிய அனுபவமாக இருந்தது. அவள் அந்த வாழ்க்கையை முழு மனதுடன் ஏற்றுக்கொண்டாள்.

omprakash_71 · 15-05-2025, 07:05 AM

செம்ம கலக்கலான பதிவுக்கு நன்றி

Ayns · 16-05-2025, 09:59 PM

Wait until tomorrow for the hot update.....

Ayns · 17-05-2025, 10:45 PM

அர்ஜுன் வித்யாவுடனான தனது ஆன்லைன் விளையாட்டுகளின் தீவிரத்தை அதிகரிக்கத் தொடங்கினான். வெறும் வார்த்தைகளால் அவமானப்படுத்துவது மட்டுமல்லாமல், அவளுடைய உடல் மற்றும் பாலியல் உணர்வுகளையும் தூண்டி, அவளை சங்கடப்படுத்தவும் அவன் முயன்றான். இந்த விளையாட்டுகளின் நோக்கம் வித்யாவின் கட்டுப்பாடு மற்றும் சுயமரியாதையைச் சோதிப்பதுடன், அவளுடைய பாலியல் அடிபணிதலை ஆழமாக உணர வைப்பதுமாகும்.

ஒரு நாள் அர்ஜுன் வித்யாவுக்கு ஒரு செய்தி அனுப்பினான்: "வசந்தம், இன்று நாம் ஒரு 'உடை குறைப்பு' விளையாட்டு விளையாடப் போகிறோம். அடுத்த ஒரு மணி நேரத்திற்கு ஒவ்வொரு 15 நிமிடங்களுக்கும் நீங்கள் ஒரு ஆடையை அகற்ற வேண்டும். நீங்கள் என்ன அகற்ற வேண்டும் என்பதை நான் உங்களுக்குச் சொல்வேன். கேமரா ஆன் செய்யப்பட்டிருக்க வேண்டும், நான் உங்களை பார்க்க வேண்டும். புரிகிறதா?"

வித்யாவுக்கு ஒரே பதட்டமா இருந்துச்சு இந்த கட்டளையக் கேட்டதும். தன்னோட உடம்பை இப்படியா அர்ஜுனுக்கு கொஞ்சம் கொஞ்சமா காட்டணும்? நினைச்சாலே அவளுக்கு ஒரு மாதிரி பயமாவும் அதே சமயம் ஒரு வினோதமான குஷி மாதிரியும் இருந்துச்சு. வயிறுல்லாம் கலக்குது. கை கால்லாம் லேசா நடுங்குது. மூச்சு வேற வேகமா போயிட்டு வருது. கன்னம் வேற சிவந்து போச்சு. இது வரைக்கும் யார்கிட்டயும் தன்னோட உடம்பை இப்படி முழுசா காட்டியது இல்லையே. இது அவளுக்கு புது அனுபவமா இருந்துச்சு.

"எஜமான்... நான்... நான் இத பண்ணனுமா?" மெதுவா கேட்டாள். அவளோட குரல்ல ஒரு நடுக்கம் இருந்துச்சு.

"ஆமாம் வசந்தம். நான் சொல்றத நீ செய்வ. அதுதானே நாம ஒத்துக்கிட்டோம்?" அர்ஜுனோட குரல் நல்லா அழுத்தமா வந்துச்சு.
வித்யா ஒரு ஆழமா மூச்சு விட்டுகிட்டா. "சரிங்க எஜமான்."

முதல் பதினைஞ்சு நிமிஷத்துல தன்னோட சட்டைய கழட்டினாள். சட்டையோட பொத்தானைத் தொடும்போது அவ விரல் நடுங்குச்சு. ஒவ்வொரு பொத்தானையும் திறக்கும்போதும் அவ இதயம் படபடன்னு அடிச்சுக்கிச்சு. சட்டை முழுசா கழண்டதும் அவ தோளும் கையும் வெளிய தெரிஞ்சுச்சு. சட்டன்னு தன்னோட கையால முலையை மறைக்கப் போனா, ஆனா அர்ஜுன் கண்டுக்கவே இல்ல. அவனோட அமைதியான பார்வை அவளை இன்னும் கூச்சப்பட வெச்சுது.

"கைய எடு வசந்தம். நான் உன்ன பாக்கணும்" அர்ஜுன் கட்டளை போட்டான்.

வித்யா தயக்கமா கையை எடுத்தாள். அவ முலை வெளிய தெரிஞ்சுச்சு. அவ கண்ணை இறுக்கமா மூடிக்கிட்டாள்.

"கண்ணத் தொற வசந்தம். என்ன நடக்குதுன்னு நீ பாக்கணும்" அர்ஜுன் சொன்னான்.

வித்யா மெதுவா கண்ணைத் தொறந்தாள். அர்ஜுன் அவளையே உத்து பாத்துக்கிட்டு இருந்தான். அவனோட பார்வை அவ உடம்பு மேல அப்படியே ஊடுருவிப் போற மாதிரி இருந்துச்சு.

"எனக்கு... எனக்கு ரொம்ப கூச்சமா இருக்கு" வித்யா மெதுவா சொன்னாள்.

"நான் சொல்றத செய் வசந்தம். கூச்சப்படத் தேவையில்ல" அர்ஜுன் சொன்னான்.

அடுத்த பதினைஞ்சு நிமிஷத்துல தன்னோட பேண்ட்ட கழட்டினாள். இது அவளுக்கு ரொம்ப சங்கடமான கட்டமா இருந்துச்சு. பேண்ட்டோட ஜிப்பை திறக்கவே அவ தயங்கினாள். அவ கைகள் வேற வேர்த்து விறுவிறுன்னு இருந்துச்சு. மனசு படபடன்னு அடிச்சுக்க ஆரம்பிச்சது. என்ன பண்றதுன்னு தெரியாம ஒரு மாதிரி தவிச்சு போனா. ஆனாலும் வேற வழியில்லாம மெதுவா ஜிப்பை திறக்க ஆரம்பிச்சா. ஜிப்பை திறக்க திறக்க அவ இதய துடிப்பு எகிறியது. ஒவ்வொரு அங்குலமா ஜிப் இறங்க இறங்க, அவ உடம்புல ஒருவித பதட்டம் பரவுச்சு. பேண்ட் கழண்டதும் அவளோட காலும் இடுப்பும் கொஞ்சம் கொஞ்சமா வெளிய தெரிஞ்சது.

அந்த நேரத்துல அவ ஒரு மெல்லிய உள்ளாடை அதாவது பேன்டி போட்டிருந்தா. அதுவும் அர்ஜுன் பார்க்குறது அவளுக்கு ரொம்ப சங்கடமா இருந்தது. அந்த பேன்டி அவ உடம்புல ஒட்டிட்டு இருந்தத அவ தெளிவா உணர்ந்தா. சட்டென்று தன்னோட கையால புண்டைய மறைக்கப் போனா, ஆனா அர்ஜுன் தடுத்துட்டான். அவனோட கட்டளைக்கு அவ கீழ்ப்படிய வேண்டியதா போச்சு.

"இப்ப பேண்ட்ட கழட்டு" அர்ஜுன் கட்டளை போட்டான்.

வித்யா மெதுவா பேண்ட்ட கழட்டினாள். பேண்ட் இறங்க இறங்க அவளோட காலும் இடுப்பும் கொஞ்சம் கொஞ்சமா வெளிய தெரிஞ்சது. அவ ஒரு மெல்லிய பேன்டி போட்டிருந்தா. அதை அர்ஜுன் பார்க்குறது அவளுக்கு ரொம்ப சங்கடமா இருந்தது. ஆனாலும் அர்ஜுன் முன்னாடி அதை மறைக்க முடியாம தவிச்சா. சட்டென்று கையால தன்னோட பேண்டி ஒட்டிக்கிட்டு தெரிஞ்ச புண்டைய மறைக்கப் போனா.

"கைய எடு வசந்தம். நான் உன்ன பாக்கணும்" அர்ஜுன் சொன்னான். அவனோட குரலில் இருந்த கண்டிப்புக்கு மறுப்பு சொல்ல முடியாம வித்யா தயக்கத்துடன் கையை எடுத்தாள். அவளோட புண்டைமுடி அப்புறம் பேண்டியோட ஒட்டிகிடடு இருக்கிற புண்டை கொஞ்சம் கொஞ்சமா அர்ஜுன் பார்வைக்கு தெரிஞ்சது. அவ கண்ணை மூடிக்கிட்டாள்.

"கண்ணத் தொற வசந்தம். என்ன நடக்குதுன்னு நீ பாக்கணும்" அர்ஜுன் சொன்னான்.

வித்யா மெதுவா கண்ணைத் தொறந்தாள். அர்ஜுன் அவளையே உத்து பாத்துக்கிட்டு இருந்தான். அவனோட பார்வை அவ உடம்பு மேல அப்படியே ஊடுருவிப் போற மாதிரி இருந்துச்சு.

"எனக்கு... எனக்கு ரொம்ப சங்கடமா இருக்கு" வித்யா மெதுவா சொன்னாள்.

"நான் சொல்றத செய் வசந்தம். சங்கடப்படத் தேவையில்ல" அர்ஜுன் சொன்னான்.

ஒவ்வொரு துணியையும் கழட்டும்போது அவ உடம்பு சூடேறிச்சு. இதயம் படபடன்னு அடிச்சுக்கிச்சு. அவளுக்குள்ள ஒரு மாதிரி வெட்கமும் அதே சமயம் ஒரு ஆசையும் கலந்து வந்துச்சு. தன்னோட உடம்பை அவனோட பார்வைக்கு முழுசா காட்டுறதுல ஒரு கிளர்ச்சி இருந்தது. அவளோட உடம்பு அவனோட கண்ட்ரோல்ல இருக்குறது அவளுக்கு ஒரு வினோதமான சந்தோஷத்தைக் கொடுத்தது.

கடைசி பதினைஞ்சு நிமிஷத்துல தன்னோட உள்ளாடைய மட்டும் போட்டுக்கிட்டு இருந்தாள். அவ உடம்பு முழுக்க ஒரு மாதிரி வெட்கமும் அதே சமயம் ஒரு ஆசையும் கலந்து இருந்துச்சு. இது அவளுக்கு ரொம்ப உணர்ச்சியான கட்டமா இருந்துச்சு. தன்னோட உடம்பை அவனோட பார்வைக்கு முழுசா காட்டியிருந்தாள். இப்ப உள்ளாடை மட்டும்தான் அவளை மறைச்சது. அவளோட உடம்பு அவனோட கண்ட்ரோல்ல இருக்குறது அவளுக்கு ஒரு வினோதமான சந்தோஷத்தைக் கொடுத்தது.

"நீ ரொம்ப அழகா இருக்க வசந்தம்" அர்ஜுன் சொன்னான். அவனோட குரல்ல ஒரு சின்ன பாராட்டு இருந்துச்சு.

வித்யா தன்னோட உதட்ட கடிச்சுக்கிட்டாள். "நன்றி எஜமான்."

அர்ஜுன் அவளைப் பார்த்து எதுவும் பேசல. அவனோட அமைதியான பார்வை அவளை இன்னும் கூச்சப்பட வெச்சுது. அவன் அவளை ஒரு மாதிரியா ஆராய்ச்சி பண்ற மாதிரி இருந்துச்சு. அவளோட ஒவ்வொரு அசைவையும், ஒவ்வொரு உடம்பு பாகத்தையும் அவன் உன்னிப்பா கவனிச்சான். அவனோட அமைதி அவளுக்குள்ள ஒரு மாதிரி பதட்டத்தை ஏற்படுத்திச்சு.

'ஏதாவது தப்பு பண்ணிட்டோமா?'ன்னு அவ யோசிச்சா. ஆனா அதே சமயம் அவனோட பார்வை அவளுக்குள்ள ஒரு மாதிரி கிளர்ச்சியையும் ஏற்படுத்திச்சு. அவனோட கண்ட்ரோல்ல இருக்குறது அவளுக்கு ஒரு வினோதமான சந்தோஷத்தைக் கொடுத்தது.

"இப்ப நீ என்ன பண்ணனும்னு நான் சொல்றேன்" அர்ஜுன் சொன்னான். அவனோட குரல்ல இருந்த தீர்க்கம் அவளுக்கு ஒருவித கலக்கத்தை ஏற்படுத்தியது.

வித்யா அவனோட அடுத்த கட்டளைக்காக காத்துக்கிட்டு இருந்தாள். அவளோட இதயம் இன்னும் வேகமா அடிச்சுக்கிட்டு இருந்துச்சு. அவளோட உடம்பு சூடாயிருச்சு. அவ அர்ஜுனோட கண்ட்ரோல்ல முழுசா இருந்தாள்.

"முதல்ல உன் பிராவை கழட்டு" அர்ஜுன் சொன்னான்.

வித்யாவுக்கு கொஞ்சம் தயக்கமா இருந்தது. இதுவரைக்கும் அவன் அவளோட உடம்ப பத்தி மட்டும்தானே பேசினான். இப்போ நேரடியாக கழட்ட சொல்றானேன்னு ஒரு எண்ணம். ஆனா அதே சமயம் அவனுக்கு முழுசா கீழ்ப்படியணும்னு ஒரு ஆசை அவளுக்குள்ள இருந்தது. மெதுவா பிராவோட கொக்கியைத் திறக்கப் போனா. அவ விரல்கள் லேசா நடுங்குச்சு. கொக்கியைத் திறந்ததும், பிரா கொஞ்சம் தளர்ந்தது மாதிரி இருந்தது. அதை மெதுவா கழட்டி கீழே வெச்சா. அவ முலைகள் லேசா வெளிப்பட்டது. அதை அர்ஜுன் பாக்குறது அவளுக்கு கூச்சமா இருந்தாலும், அவனோட பார்வைக்காக ஏங்குனா.

"நல்லது. இப்போ உன் பேன்டிய கழட்டு" அர்ஜுன் சொன்னான்.

இது வித்யாவுக்கு இன்னும் கொஞ்சம் தயக்கத்தைக் கொடுத்தது. இதுக்கு முன்னாடி பேண்ட் கழட்டும் போது கூட உள்ளாடை இருந்தது. ஆனா இப்ப அதுவும் இல்லாம முழுசா அம்மணமா இருக்கப் போறோமேன்னு ஒரு எண்ணம். ஆனாலும் அர்ஜுனோட கட்டளையை மீற முடியாம மெதுவா பேன்டிய அவிழ்த்தாள். பேன்டி இறங்க இறங்க அவ புண்டையும் முழுசா வெளிய தெரிஞ்சது. அவ கால்கள் லேசா நடுங்கியது. அவ கண்ணை மூடிக்கொண்டாள்.

"கண்ணைத் தொறந்து என்ன நடக்குதுன்னு பாரு வசந்தம். அப்பதான் இதுல இருக்கிற உணர்வை நீ முழுசா உணர முடியும்" அர்ஜுன் சொன்னான்.

வித்யா மெதுவா கண்ணைத் தொறந்தாள். அர்ஜுன் அவளையே உத்து பார்த்துட்டு இருந்தான். அவனோட கண்கள்ல இருந்த தீவிரம் அவளை ஒரு மாதிரி கிறங்கடித்தது. அவ உடம்புல ஒருவித மின்சாரம் பாய்ந்தது. வெட்கம், ஆசை, ஒருவித பயம் கலந்த உணர்வு அவளை சூழ்ந்தது. ஆனா அதே நேரத்தில் அவனோட கட்டுப்பாட்டில் இருக்கிறது அவளுக்கு ஒரு வினோதமான சந்தோஷத்தைக் கொடுத்தது.

"இப்போ நீ முழுசா அம்மணமா இருக்க வசந்தம். நீ ரொம்ப அழகா இருக்க" அர்ஜுன் சொன்னான்.

வித்யா எதுவும் பேச முடியாமல் அப்படியே நின்றாள். அவ இதயம் வேகமாக அடிச்சுக்கிட்டு இருந்தது. அவ உடம்பு சூடேறி இருந்தது. அவ அர்ஜுனோட பார்வைக்காக ஏங்கினாள். அவனோட ஒவ்வொரு அசைவும் அவளைக் கட்டுப்படுத்தியது. அவ அர்ஜுனோட கட்டுப்பாட்டில் முழுமையாக இருந்தாள்.

Lust king 66 · 18-05-2025, 09:56 AM

Login
Username:
Password:	Lost Password?
	Remember me