Fantasy இருட்டின் ஆழத்தில்... வக்கிரத்தின் வாசனை! (BDSM Story)

[Ayns]

என் அன்பான வக்கிரமான உள்ளங்களே,
உங்களுக்குள் ஒளிந்திருக்கும் அந்த அடக்க முடியாத மிருகத்திற்கு நான் எழுதுகிறேன். ஒழுக்கம், கட்டுப்பாடு என்ற போர்வைகளை கிழித்தெறிந்து, ஆசையின் கூர்மையான நகங்களையும், அடிபணிதலின் தித்திக்கும் வலிகளையும் உணரத் துடிக்கும் ஒவ்வொருவருக்கும் இந்த அழைப்பு!
நான் BDSM என்ற இருண்ட உலகத்தின் கதைகளை பின்னத் துடிக்கிறேன். இங்கு, மென்மையான வருடல்கள் சாட்டையின் சுரீரென அறையும் ஓசையாக மாறும். கீழ்ப்படிதல் என்பது வெறும் கட்டளையல்ல, அது ஆன்மாவின் ஆழத்தில் இருந்து எழும் அர்ப்பணிப்பு. கட்டுப்பாடு என்பது கொடுமைப்படுத்துதல் அல்ல, அது ஒருவரின் விருப்பத்தை முழுமையாக உரிமையாக்கிக் கொள்ளும் வக்கிரம்.
எனது கதைகளில், நான் உங்கள் கற்பனையின் எல்லைகளை உடைக்க விரும்புகிறேன். வியர்வையில் மின்னும் உடல்கள், இறுக்கமான கட்டுகளால் கட்டுண்ட கரங்கள், மெல்லிய முனகல்களும், வலி தாங்க முடியாமல் எழும் கதறல்களும் இங்கு இசையாக ஒலிக்கும். ஆதிக்கத்தின் உச்சத்தில் ஒருவரின் அதிகாரம் கொடி கட்டிப் பறக்கும், அதே நேரத்தில் முழுமையான சரணாகதியில் ஒரு ஆன்மா அமைதியைக் காணும்.
உங்களுக்குள் அந்த வக்கிரமான தீ இன்னும் எரிந்துகொண்டிருக்கிறதா? வழக்கமான கதைகளின் சலிப்பான எல்லைகளைத் தாண்டி, இந்த இருண்ட கவர்ச்சி உங்களை அழைக்கிறதா? உங்கள் நரம்புகளில் ஒரு விசித்திரமான மின்சாரம் பாய்வதை உணர்கிறீர்களா?
ஆம் என்றால், வாருங்கள்... என்னுடன் சேர்ந்து இந்த வக்கிரமான பயணத்தில் ஈடுபடுங்கள். நான் உங்கள் கற்பனைகளுக்கு சிறகுகள் கொடுக்கிறேன். உங்கள் ஆழ்மனதில் ஒளிந்திருக்கும் அந்த மிருகத்தை கட்டவிழ்த்து விட உதவுகிறேன்.
உங்கள் ஆதரவு எனக்குத் தேவை. உங்களைப் போன்ற வக்கிரமான உள்ளங்களின் அங்கீகாரம் தான் எனது எழுத்துக்கு மேலும் வெறியூட்டும். உங்கள் ஒவ்வொரு ஆதரவும், இன்னும் அதிகமான இருண்ட, வக்கிரமான கதைகளை உருவாக்க எனக்கு உந்துதலாக இருக்கும்.
தயவுசெய்து உங்கள் விருப்பத்தை எனக்குத் தெரியப்படுத்துங்கள். இந்த இருண்ட பாதையில் நீங்கள் என்னுடன் வரத் தயாரா?
வக்கிரத்தின் வாசனை உங்களை மயக்கட்டும்! உங்கள் அர்ப்பணிப்பை நான் எதிர்பார்க்கிறேன்!

உங்கள் வரவேற்பைப் பொறுத்தே இந்த முயற்சியை முன்னெடுப்பேன்

[ipsasp]

அருமை. வக்கிர காம ஆசை கதைகள் தனி காம சுகம் தரும். வயசுல மூத்த பொம்பளய வயசுல சின்னப் பையன் ஓக்கற மாறி காம வக்கிர கதை எழுதுங்க. ஆதரவு குவியும். வாழ்த்துக்கள்.

[omprakash_71]

Very Nice Start Bro

[Ayns]

நான் வித்யா. வெளியில பார்க்கிறதுக்கு சாந்தமான பொண்ணு மாதிரிதான் தெரிவேன். எல்லாரும் அப்படித்தான் சொல்வாங்க. 'எவ்வளவு அமைதியான பொண்ணு, எவ்வளவு அடக்கமான பொண்ணு'ன்னு பாராட்டுவாங்க. ஆனா என் மனசுக்குள்ள மட்டும் ஒரு பெரிய புயலே அடிச்சுக்கிட்டே இருந்துச்சு. வெளியில சிரிச்சு பேசினாலும், உள்ளுக்குள்ள ஒரு வெறுமை என்னை அரிச்சுக்கிட்டே இருந்துச்சு. நல்ல வேலை, எனக்கென்னு ஒரு பேர், நல்ல தோழிகள், ஒரு குறையில்லாத வசதியான வாழ்க்கை... எல்லாமே இருந்துச்சு. ஆனா ஏதோ ஒன்னு ரொம்ப குறைஞ்ச மாதிரி ஒரு ஃபீல் நெஞ்சுக்குள்ள கனத்துக்கிட்டே இருந்துச்சு.
ஒருத்தர் என்னை முழுசா ஆளணும், நான் அவங்க சொல்றத அப்படியே கேட்கணும்னு ஒரு வினோதமான ஆசை ரொம்ப நாளா மனசுக்குள்ள புதைஞ்சு கிடந்துச்சு. அது ஒருவிதமான அடிமைத்தனம் மாதிரின்னு எனக்குத் தெரியும். ஆனா அதுல ஏதோ ஒரு ஈர்ப்பு, ஏதோ ஒரு சுகம் இருக்கிற மாதிரி தோணுச்சு. அவங்க சொல்ற ஒவ்வொரு வார்த்தைக்கும் நான் கட்டுப்பட்டு நடக்கணும், அவங்க விருப்பப்படி நான் மாறணும்... இந்த எண்ணமே ஒரு கிளர்ச்சியை ஏற்படுத்துச்சு.

இதப்பத்தி நான் யார்கிட்டயும் வாய் திறந்து பேசினது இல்ல. பேச எனக்கு பயம். 'என்ன இப்படி வினோதமா ஆசைப்படுறா'ன்னு எல்லாரும் என்னை ஒரு மாதிரியா பார்ப்பாங்களோன்னு பயந்தேன். என் தோழிகள்கிட்ட சொன்னா கண்டிப்பா தப்பா நினைப்பாங்க. குடும்பத்துல சொன்னா அவ்வளவுதான், மொத்தமா அதிர்ச்சியாகிடுவாங்க. அதனால எல்லாத்தையும் மனசுக்குள்ளேயே வெச்சு புழுங்கினேன். வெளியில மட்டும் நல்ல பொண்ணா நடிக்க வேண்டியதா போச்சு."

"சும்மா ஒரு நாள், வழக்கமான வாழ்க்கை கொஞ்சம் சலிப்பா போச்சு. புதுசா ஏதாவது செய்யலாமேன்னு நெட்ல சர்ச் பண்ணிக்கிட்டு இருந்தேன். அப்போ ஒரு BDSM உறவுகள் பத்திய ஆன்லைன் ஃபோரம் கண்ணுல பட்டுச்சு. உள்ள போய் பார்த்தா, அது கொஞ்சம் வித்தியாசமான குழுதான். ஆனா அங்க எல்லாரும் ஒரு குறிப்பிட்ட நோக்கத்தோடதான் பேசிட்டு இருந்தாங்க. ஒவ்வொருத்தரும் ஒரு மாதிரி கருத்து சொன்னாலும், ஆதிக்கம்-கீழ்ப்படிதல் (Domination & Submission) பத்தி அங்க நிறைய விவாதங்கள் நடந்துச்சு. அது எனக்கு புதுசா இருந்தது.

அப்பதான் 'நிழலின் ஆதிக்கம்'னு ஒருத்தர் உள்ள வந்தார். அவர் அந்த ஃபோரத்தோட அட்மின்னு நினைக்கிறேன். அவர் எழுதுற ஒவ்வொரு போஸ்ட்டும் மத்தவங்க பேசுறதுல இருந்து ரொம்ப வித்தியாசமா இருந்தது. ஒருவித அதிகாரத்தோட, ஒரு கட்டளையிடுற தொனியோட அவர் பேசினாரு. அதுவரைக்கும் அந்த ஃபோரம்ல நிறைய பேர் கருத்து சொல்லிக்கிட்டு இருந்தாங்க. ஆனா அவர் பேச ஆரம்பிச்சதும் எல்லாரும் அமைதியாயிட்டாங்க.

'எல்லாரும் அமைதியா இருங்க. நான் சொல்றதை மட்டும் கேளுங்க. இது இந்த உரையாடலுக்கான விதி. அட்மின் சொல்றதை எல்லாரும் கேட்டுதான் ஆகணும்'னு அவர் சொன்னதும், இதுவரைக்கும் அவரவர் இஷ்டத்துக்கு பேசிட்டு இருந்தவங்கல்லாம் அமைதியாயிட்டாங்க. அவர் என்ன சொன்னாலும் அதுக்கு யாரும் எதிர்த்து பேசவே இல்ல. பயபக்தியோட பதில் சொன்னாங்க. 'நீங்க சொல்றது சரிதான், எஜமான்', 'நான் உங்களோட கருத்தை முழுசா ஏத்துக்குறேன்'ன்னு எல்லாரும் ஆமோதிச்சாங்க. அவர் சொல்றத அப்படியே ஏத்துக்குறதைப் பார்த்து எனக்கு ஆச்சரியமா இருந்தது. இது என்ன புது விதமான பழக்கவழக்கம்னு யோசனையா இருந்துச்சு.

அவர் எழுதுற வார்த்தைகள்ல ஒரு அழுத்தமும், ஒரு கட்டளையிடும் தொனியும் இருந்துச்சு. 'இதைச் செய், அதைச் செய்யாத', 'இப்படித்தான் இருக்கணும்'ன்னு அவர் சொல்றது எனக்குள்ள ஒரு விசித்திரமான கலக்கத்தை ஏற்படுத்துச்சு. இதுவரைக்கும் நான் இப்படி ஒருத்தரைப் பார்த்ததே இல்ல. என் வாழ்க்கையில யாருமே என்னை இப்படி பேசியது இல்ல. எல்லாரும் என் கூட ரொம்ப மரியாதையாதான் நடந்துக்கிட்டாங்க. ஆனா அவர் பேசுனது ஏனோ எனக்குள்ள ஒருவித கிளர்ச்சியை ஏற்படுத்துச்சு. அது ஒரு புதுவித அனுபவமா இருந்தது.

அவர் பேசுறது சில நேரம் பயமுறுத்துற மாதிரி இருந்தாலும், அதுல ஏதோ ஒரு ஈர்ப்பு இருந்தது. அவர் பேசுற ஒவ்வொரு வார்த்தையும் ஒரு சவுக்கடி மாதிரி என் மனசுல விழுந்துச்சு. அது ஒரு புது அனுபவமா இருந்தது. இதுவரைக்கும் நான் உணராத ஒரு உணர்வு அது. அதுவரைக்கும் நான் ரொம்ப சாஃப்டான வார்த்தைகளையே கேட்டு வளர்ந்தவ. இது கொஞ்சம் வித்தியாசமா இருந்தது. அதே சமயம் அதுல ஒரு பலம் இருந்தது.

அவர் பேசுறத கேட்க கேட்க எனக்குள்ள ஒரு வினோதமான ஆசை துளிர்விட ஆரம்பிச்சது. யாராவது இப்படி நம்மள ஆளக்கூடாதா? அவங்க சொல்ற ஒவ்வொரு வார்த்தைக்கும் நாம கட்டுப்படக்கூடாதா? அவங்க இஷ்டப்படி நாம ஆடக்கூடாதான்னு ஒரு ஏக்கம் மனசுக்குள்ள வந்துச்சு. அதுவரைக்கும் நான் எந்த முடிவுமே எடுத்தது இல்ல. எல்லாமே மத்தவங்க எடுத்ததுதான். யாராவது நம்மளுக்காக முடிவெடுத்தா எப்படி இருக்கும்னு ஒரு எண்ணம். அது ஒரு விடுதலை மாதிரி தோணுச்சு.
அவர் பேசுறத நான் தொடர்ந்து கவனிச்சுக்கிட்டே இருந்தேன். அவர் போடுற ஒவ்வொரு போஸ்ட்டும் எனக்குள்ள ஒரு புது உலகத்தையே திறந்து விட்ட மாதிரி இருந்துச்சு. அதுவரைக்கும் நான் கேள்விப்படாத, பார்க்காத ஒரு உலகம். அதுக்குள்ள போகணும்னு என் மனசு ஏங்க ஆரம்பிச்சது. என்னோட சாந்தமான வாழ்க்கைக்குள்ள ஒரு புயல் வீச ஆரம்பிச்சது."


வித்யா தன் கணினியின் திரையை வெறித்துப் பார்த்தாள். 'நிழலின் ஆதிக்கம்' என்ற பெயர் அவளை ஒரு விசித்திரமான வலைக்குள் இழுத்தது போலிருந்தது. அவரது கருத்துகள் அந்த ஆன்லைன் குழுவில் மற்றவர்களிடமிருந்து முற்றிலும் மாறுபட்டிருந்தன. அழுத்தமான வார்த்தைகள், ஆழமான சிந்தனைகள்... குறிப்பாக நேற்று அவர் பகிர்ந்த பதிவு அவளை ஏதோ செய்தது. ஒரு தைரியம் அவளை உந்தித்தள்ள, அவள் ஒரு தனிப்பட்ட செய்தியைத் தட்டினாள்.


"வணக்கம். உங்கள் கருத்துகள் இந்த குழுவில் மிகவும் அழுத்தமாகவும், ஆர்வமூட்டுவதாகவும் இருக்கின்றன. குறிப்பாக நீங்கள் நேற்று பகிர்ந்த பதிவு என்னை மிகவும் கவர்ந்தது."

சில நொடிகளில் பதில் வந்தது. "உங்கள் கருத்துக்கு நன்றி. நீங்கள் யார் என்று தெரிந்து கொள்ளலாமா? 

வித்யாவுக்கு லேசான நடுக்கம் ஏற்பட்டது. "மன்னிக்கவும். நான் 'வசந்தம்'. உங்கள் நிழல் போன்ற ஆதிக்கம் என்னை ஈர்த்தது."

"வசந்தமா? பெயர் அழகாக இருக்கிறது, ஆனால் நிழலின் ஆதிக்கத்திற்கு வசந்தம் கட்டுப்படுமா?" அந்த கேள்வி அவளை ஒரு கணம் ஸ்தம்பிக்க வைத்தது.

"(சற்று தயக்கத்துடன்) ஒருவேளை... நான் கற்றுக்கொள்ள விரும்புகிறேன்."

"கற்றுக்கொள்வதா? அல்லது கட்டுப்படுத்தப்படுவதை விரும்புகிறீர்களா? வார்த்தைகளில் கவனம் தேவை, வசந்தம்." அந்த கண்டிப்பான தொனி அவளுக்குள் ஒரு புதுவிதமான உணர்வை ஏற்படுத்தியது.

"கட்டுப்படுத்தப்படுவதை விரும்புகிறேன் என்று நினைக்கிறேன். ஆனால் எனக்கு பயமாக இருக்கிறது." அவள் மெதுவாகத் தட்டினாள்.

"பயம் இயற்கையானது. ஆனால் பயத்தை வெல்வதுதான் உண்மையான பலம். உங்களுக்கு என்ன பயம்?"

"என்னை யாராவது முழுமையாக ஆளுவது... அது எப்படி இருக்குமோ என்று தெரியவில்லை. நான் என் கட்டுப்பாட்டில் எப்போதும் இருந்திருக்கிறேன்."

"உங்கள் கட்டுப்பாட்டில் இருப்பது உங்களுக்கு மகிழ்ச்சியைத் தருகிறதா, வசந்தம்? உங்கள் பதிவுகளைப் பார்க்கும்போது, ஒருவிதமான ஏக்கமும், தேடலும் இருப்பதாகத் தோன்றுகிறது. நான் தவறாக நினைக்கிறேனா?" அந்த வார்த்தைகள் அவளது உள்ளுக்குள் ஆழமாக ஊடுருவின.

"நீங்கள் சொல்வது உண்மைதான். உள்ளுக்குள் ஒரு வெறுமை இருக்கிறது. யாராவது என்னை வழிநடத்த வேண்டும் என்று சில சமயங்களில் தோன்றுகிறது."

"வழிநடத்த மட்டுமா? அல்லது கட்டளையிடவும், உங்கள் ஒவ்வொரு அசைவையும் தீர்மானிக்கவும் ஒருவரை விரும்புகிறீர்களா?" அவள் மூச்சை அடக்கினாள்.

"(மூச்சுத்திணறுகிறாள்) நான்... நான் உறுதியாக சொல்லத் தெரியவில்லை. ஆனால் உங்கள் வார்த்தைகள் என்னை ஏதோ செய்கின்றன."

"அப்படியானால், உங்கள் தயக்கத்தை ஒதுக்கி வைத்துவிட்டு, கொஞ்சம் தைரியமாக இருங்கள், வசந்தம். ஒருவேளை நிழலின் ஆதிக்கம் உங்களுக்கு நீங்கள் தேடும் விடுதலையைத் தரலாம்." அந்த கடைசி வார்த்தை அவளது மனதில் ஆழமாக பதிந்தது. 

விடுதலை... அதுதான் அவளா தேடிக்கொண்டிருந்தது?

சில நாட்கள் கழிந்தன. வித்யாவின் மனதில் அந்த உரையாடல் ஓடிக்கொண்டே இருந்தது. ஒரு புதிய செய்தி வந்தது.

"இன்று என்ன செய்தீர்கள், வசந்தம்? உங்கள் நாள் எப்படி இருந்தது?" - நிழலின் ஆதிக்கம்.

"வழக்கம்போல வேலை. நிறைய அழுத்தமாக இருந்தது." அவள் பதிலளித்தாள்.

"உங்கள் அழுத்தத்தை எப்படி கையாண்டீர்கள்? நீங்களாகவே முடிவெடுத்தீர்களா அல்லது யாராவது உங்களுக்கு உதவினார்களா?"

"நானாகத்தான் சமாளித்தேன். ஆனால் சில சமயங்களில் யாராவது எனக்கு என்ன செய்ய வேண்டும் என்று சொன்னால் நன்றாக இருக்கும் என்று தோன்றுகிறது." அந்த ஏக்கத்தை அவள் மறுக்க முடியவில்லை.

"அப்படியானால், நான் உங்களுக்கு சொல்லட்டுமா? இப்போது என்ன செய்ய வேண்டும் என்று நான் கட்டளையிடட்டுமா?" அவளது இதயம் வேகமாகத் துடிக்க ஆரம்பித்தது.

"(இதயம் வேகமாக துடிக்கிறது) நீங்கள்... நீங்கள் சொல்லலாம்."

"நன்றாக. இப்போது உங்கள் கண்களை மூடிக்கொள்ளுங்கள். ஆழமாக சுவாசியுங்கள். உங்கள் உடலில் இருக்கும் ஒவ்வொரு இறுக்கத்தையும் தளர்த்த முயற்சி செய்யுங்கள். நீங்கள் இப்போது பாதுகாப்பாக இருக்கிறீர்கள். என் கட்டுப்பாட்டில் இருக்கிறீர்கள்."

வித்யா கண்கள் மூடினாள். ஆழமாக சுவாசித்தாள். அந்த வார்த்தைகள் அவளை ஒரு விசித்திரமான அமைதிக்குள் கொண்டு சென்றன.

"(கண்களை மூடிக்கொண்டு) செய்கிறேன்..."

"நல்ல பெண். இப்போது, உங்கள் கைகளை உங்கள் மடியில் வைத்து அமைதியாக இருங்கள். வேறெந்த சிந்தனையும் உங்களுக்குள் வரக்கூடாது. என் வார்த்தைகளை மட்டும் கவனியுங்கள்."

(மனதிற்குள்) ஆச்சரியமாக இருக்கிறது... நான் அமைதியாக உணர்கிறேன்.

"இன்று இரவு, நீங்கள் இரவு உணவு சமைக்க வேண்டாம். வெளியே சென்று உங்களுக்கு பிடித்த உணவை வாங்கி வாருங்கள். ஆனால் அதை நீங்கள் தனியாக சாப்பிட வேண்டும். மற்றவர்களுடன் பேசக்கூடாது. உங்கள் தனிமை உங்களுக்குள் இருக்கும் சில விஷயங்களை உணர உதவும்."

"சரி... நான் அப்படியே செய்கிறேன்." அவள் கீழ்ப்படிந்தாள்.
"நாளை காலை, நீங்கள் எழுந்ததும் எனக்கு ஒரு செய்தி அனுப்ப வேண்டும். உங்கள் முதல் எண்ணம் என்னவாக இருந்தது என்று எனக்குத் தெரிய வேண்டும். புரிகிறதா?"

"புரிகிறது, நிழலின் ஆதிக்கம்."

வித்யா அன்று இரவு முழுவதும் அர்ஜுனின் கட்டளையைப் பற்றியே யோசித்துக்கொண்டிருந்தாள். வெளியே சென்று தனியாக சாப்பிட்டது அவளுக்குள் ஒருவிதமான அமைதியையும் அதே நேரத்தில் ஒரு விசித்திரமான தனிமையையும் உணரவைத்தது. அன்று இரவு அவளுக்குச் சரியாகத் தூக்கம் வரவில்லை. அவளுடைய எண்ணங்கள் எல்லாம் அர்ஜுனைச் சுற்றியே வட்டமிட்டன.
மறுநாள் காலையில் அவள் கண் விழித்ததும், அவளுடைய முதல் எண்ணம் அர்ஜுனாகத்தான் இருந்தது. 

ஒருவிதமான எதிர்பார்ப்புடன் அவள் அவனுக்கு ஒரு செய்தியை அனுப்பினாள்: "எழுந்துவிட்டேன், நிழலின் ஆதிக்கம். உங்களைப் பற்றிய நினைவாகத்தான் இருந்தது."

அவனிடமிருந்து உடனடியாக பதில் வரவில்லை. வித்யாவுக்கு ஒரு சிறிய ஏமாற்றம். ஒருவேளை அவன் தூங்கிக் கொண்டிருக்கலாம் அல்லது வேலையில் பிஸியாக இருக்கலாம் என்று நினைத்தாள். அன்று முழுவதும் அவள் அவ்வப்போது தன் போனைப் பார்த்தாள். அவனுடைய பதில் அவளுக்கு மிகவும் முக்கியமாகப்பட்டது.

மாலை நேரம் நெருங்கியது. அப்போது அவளுக்கு ஒரு செய்தி வந்தது. "நல்லது, வசந்தம். உங்கள் முதல் எண்ணம் என்னைப்பற்றியதாக இருந்தது அறிந்து மகிழ்ச்சி. இன்று உங்கள் நாள் எப்படிப் போனது?"

அவர்கள் அன்றைய தினம் முழுவதும் பேசிக்கொண்டார்கள். அர்ஜுன் அவளுடைய வேலை, அவளுடைய உணர்வுகள் பற்றி விசாரித்தார். அவளுடைய ஒவ்வொரு பதிலையும் கவனமாகப் படித்தார். சில சமயங்களில் அவளுக்கு அறிவுரைகள் வழங்கினார், சில சமயங்களில் அவளைப் பாராட்டினார். வித்யாவுக்கு அவனது ஒவ்வொரு சொல்லும் ஒருவிதமான நம்பிக்கையையும் அதே நேரத்தில் ஒரு கட்டுப்படுத்தப்பட்ட உணர்வையும் அளித்தது.

அந்த வாரம் முழுவதும் அவர்களின் உரையாடல் தொடர்ந்தது. ஒவ்வொரு நாளும் அர்ஜுன் அவளுக்குச் சிறிய கட்டளைகளை வழங்கினார் - ஒரு குறிப்பிட்ட நேரத்தில் தூங்கச் செல்வது, ஒரு குறிப்பிட்ட பாடலை கேட்பது, ஒரு குறிப்பிட்ட விஷயத்தைப் பற்றி யோசிப்பது போன்ற விஷயங்கள். வித்யா ஒவ்வொரு கட்டளையையும் முழு மனதுடன் பின்பற்றினாள். அவள் அதை ஒரு விளையாட்டாகவோ அல்லது ஒரு சுமையாகவோ நினைக்கவில்லை. மாறாக, அது அவளுக்கு ஒருவிதமான அமைதியையும் விடுதலையையும் அளித்தது. அவளுடைய முடிவுகளைப் பற்றி அவள் கவலைப்பட வேண்டியதில்லை. அவளை வழிநடத்த ஒருவர் இருக்கிறார் என்ற எண்ணம் அவளுக்கு ஒருவிதமான நிம்மதியைத் தந்தது.

வாரத்தின் இறுதியில் அர்ஜுன் அவளை ஒரு கேள்வியால் ஆச்சரியப்படுத்தினான்: "வசந்தம், நீங்கள் சொன்னீர்கள், உங்களுக்கு கட்டுப்படுத்தப்பட வேண்டும் என்ற ஆசை இருக்கிறது என்று. அது உண்மையா, அல்லது வெறும் ஆர்வமா?"

வித்யாவுக்கு அந்த கேள்வி சற்றும் எதிர்பாராதது. அந்த ஒரு வாரம் அவள் அவனுடைய கட்டளைகளுக்குக் கீழ்ப்படிந்ததில் ஒரு விசித்திரமான சந்தோஷத்தை உணர்ந்திருந்தாள். அந்த உணர்வை அவள் எப்படி விவரிப்பது என்று தெரியவில்லை. ஆனால் அது வெறும் ஆர்வமில்லை என்பதை அவள் உள்ளூர உணர்ந்தாள்.

"அது உண்மை. நான் அதை முழுமையாக உணர்கிறேன் இப்போது. உங்கள் கட்டளைகளை பின்பற்றுவது எனக்கு ஒருவிதமான நிம்மதியைத் தருகிறது." அவள் பதிலளித்தாள். அந்த நிம்மதி அவளுக்குப் பிடித்திருந்தது. அது அவளைப் பாதுகாப்பாகவும் அதே நேரத்தில் ஒரு புதிய உலகத்திற்குள் நுழைவது போன்ற உணர்வையும் அளித்தது.

இப்படியாக, ஒரு நாள் கேட்ட கேள்விக்கு அடுத்த வாரம் வரை அவர்களின் ஆன்லைன் உறவு வளர்ந்திருந்தது. சிறிய கட்டளைகள், உணர்வுப்பூர்வமான உரையாடல்கள் மற்றும் ஒருவரையொருவர் புரிந்துகொள்ளும் முயற்சி மூலம் அவர்கள் ஒரு விசித்திரமான பந்தத்தை உருவாக்கியிருந்தனர். இனி அவர்களின் பயணம் எங்கு செல்லும் என்பது ஒரு கேள்விக்குறியாக இருந்தது.

[omprakash_71]

Fantastic Update Nanba