Thriller ఐషా యొక్క ప్రయాణం

[Naruto411]

పార్ట్ 1: హాస్టల్ నుండి ఇంటికి (మార్చి 19, 2025, రాత్రి 8:00 గంటలు, హైదరాబాద్ సికింద్రాబాద్ స్టేషన్)
నా పేరు ఐషా. నేను హైదరాబాద్‌లోని ఒక ఇంజనీరింగ్ కాలేజీలో ఫైనల్ ఇయర్ చదువుతున్నాను. ఈ రోజు, మార్చి 19, 2025, రాత్రి 8:00 గంటలు—నేను హాస్టల్ నుండి బయలుదేరి సికింద్రాబాద్ రైల్వే స్టేషన్‌కి చేరుకున్నాను. రేపు నుండి సెలవులు—హోలీ వీక్ కోసం ఇంటికి వెళ్తున్నాను, నా ఊరు విజయవాడకు. రైలు AC క్లాస్‌లో, ప్రైవేట్ క్యాబిన్—లాక్ చేయగలిగే డోర్‌తో, కొంచెం ఎక్స్‌ట్రా ప్రైవసీ కోసం బుక్ చేశాను. కానీ నా మనస్సు ఇప్పుడు రైలు గురించి కాదు—ఈ చొక్కా గురించి. ఈ వైరల్ "సెక్స్ షర్ట్" గురించి.

ముందు భాగంలో ఇంగ్లీష్‌లో "Yes Lady" అని ఎంబ్రాయిడరీ చేయబడింది—పెద్ద, బోల్డ్ అక్షరాలతో, ఎరుపు రంగులో. వెనుక భాగంలో "I will say yes to anything" అని చిన్న అక్షరాలతో, కానీ చదివితే ఎవరికైనా క్లియర్‌గా అర్థమవుతుంది. ఈ చొక్కా నిన్న రాత్రి నా ఫ్రెండ్ సుమీ డేర్ వల్ల వచ్చిన శాపం. హాస్టల్‌లో మేము ట్రూత్ ఆర్ డేర్ ఆడుతుండగా, ఆమె నన్ను ఛాలెంజ్ చేసింది—"ఐషా, నీకు గట్స్ ఉంటే ఈ షర్ట్ వేసుకుని రైలులో వెళ్లు, ఇంటికి చేరే వరకు ఎవరు ఏమి అడిగినా ‘అవును’ అని చెప్పు!" నేను నవ్వాను—మొదట జోక్ అనుకున్నాను. కానీ సుమీ సీరియస్. ఆమె ఆన్‌లైన్‌లో ఆర్డర్ చేసిన ఈ చొక్కాను నా చేతిలో పెట్టి, "డేర్ ఈజ్ ఎ డేర్, చూద్దాం నీ ధైర్యం!" అంది.

ఇప్పుడు నేను ఈ స్టేషన్ ప్లాట్‌ఫాంపై నిలబడి ఉన్నాను—ఈ చొక్కా వేసుకుని, నా బ్లాక్ జీన్స్, రెడ్ హిజాబ్‌తో. లోపల ఒక స్వెటర్ వేసుకున్నాను, కానీ ఈ షర్ట్ బయటకు కనిపిస్తోంది—అక్షరాలు స్పష్టంగా కనిపిస్తున్నాయి. చల్లని గాలి నా ముఖంపై తాకుతోంది—"ష్ష్"—నా హృదయం కొంచెం ఫాస్ట్‌గా కొట్టుకుంటోంది. ఎవరైనా చూస్తారేమో, ఏమైనా అడుగుతారేమో అని టెన్షన్. కానీ ఒక విచిత్రమైన థ్రిల్ కూడా ఉంది—ఏం జరుగుతుందో చూద్దామని.

రాత్రి 8:15కి రైలు ప్లాట్‌ఫామ్‌కి వచ్చింది—దుర్గాపూర్ ఎక్స్‌ప్రెస్, AC 2-టైర్. నా క్యాబిన్ నంబర్ A-12, ప్రైవేట్ కంపార్ట్‌మెంట్—నలుగురికి సరిపోయే సీట్లు, ఒక చిన్న టేబుల్, లాక్ చేయగల డోర్. నేను నా బ్యాగ్‌ని లోపల పెట్టి, డోర్ లాక్ చేశాను—"క్లిక్"—ఆ శబ్దం నన్ను కొంచెం రిలాక్స్ చేసింది. కానీ ఇంకా ఎవరో రావచ్చు—ఈ క్యాబిన్ నాది మాత్రమే కాదు, షేర్డ్ స్పేస్. నేను కిటికీ దగ్గర సీట్‌లో కూర్చున్నాను—నా ఫోన్‌లో టైమ్ చూశాను: 8:20 PM. రైలు కదలడం స్టార్ట్ అయింది—"గుడ్-గుడ్"—ఆ హమ్ నా చెవుల్లో పడింది.

నా బ్యాగ్‌లోంచి ఒక ఆపిల్ తీసి తినడం స్టార్ట్ చేశాను—"క్రంచ్"—పళ్లు దాన్ని కొరికాయి, ఆ స్వీట్ టేస్ట్ నా నోటిలో వ్యాపించింది. హాస్టల్‌లో డిన్నర్ మిస్ అయింది—సాయంత్రం 6:30కి సుమీతో ఆ డేర్ గురించి గొడవ పడ్డాక ఆకలి వేసినా తినలేదు. ఇప్పుడు ఈ ఆపిల్ నన్ను కొంచెం రిఫ్రెష్ చేసింది. కానీ నా మనస్సు ఈ చొక్కా గురించే ఆలోచిస్తోంది—ఎవరైనా చూస్తే? "Yes Lady" అంటే ఏంటి అని అడిగితే? "I will say yes to anything" అంటే ఏమని సమాధానం చెప్పాలి? సుమీ నన్ను ఈ సిచుయేషన్‌లో పడేసింది—ఆమెకు ఫోన్ చేసి "తూ భేన్‌చోడ్!" అని తిట్టాలనిపించింది, కానీ నవ్వొచ్చింది.

రాత్రి 8:30 గంటలకు కంపార్ట్‌మెంట్ డోర్‌పై ఒక ట్యాప్ వినిపించింది—"టప్-టప్". నా గుండె ఒక్కసారిగా గట్టిగా కొట్టుకుంది. ఎవరు వచ్చారు? నేను లేచి, డోర్ స్లైడ్ చేసి తెరిచాను—"ష్ష్"—ఆ శబ్దం సన్నగా వినిపించింది. బయట ఐదుగురు అబ్బాయిలు నిలబడి ఉన్నారు—వాళ్లంతా నా ఏజ్‌లోనే కనిపిస్తున్నారు, కాలేజీ స్టూడెంట్స్ లాగా. వాళ్లలో ఒకడు, కొంచెం లీడర్ లాగా కనిపించే వాడు—రవి అని తర్వాత తెలిసింది—నన్ను చూసి స్మైల్ చేశాడు. "హాయ్, ఇది A-12 కదా? మా సీట్స్ ఇక్కడే," అతను చెప్పాడు, అతని కళ్లు నా చొక్కాపై పడ్డాయి—"Yes Lady" చదివాడు, అతని బ్రౌ ఒక్కసారిగా లేచింది.

నా ముఖం కొంచెం ఎర్రగా మారింది—కానీ నేను కూల్‌గా ఉండడానికి ట్రై చేశాను. "హా, రండి," నేను చెప్పాను—నా స్వరం స్వల్పంగా వణుకుతూ ఉంది—డోర్‌ను పక్కకు జరిపాను. వాళ్లు లోపలికి వచ్చారు—రవి, సమీర్, విక్రమ్, అర్జున్, అనిల్—వాళ్ల బ్యాగ్‌లను సీట్ల కింద పెట్టారు—"థప్"—ఆ శబ్దం వినిపించింది. వాళ్లు కూర్చున్నాక, డోర్ మళ్లీ లాక్ చేశాను—"క్లిక్". ఇప్పుడు మేము ఆరుగురం—ఈ చిన్న ప్రైవేట్ క్యాబిన్‌లో, రైలు కదులుతూ—"గుడ్-గుడ్"—నా జీవితంలో ఒక కొత్త టర్న్ స్టార్ట్ అవుతోందని అనిపించింది.

రాత్రి 8:45 గంటలకు వాళ్లు తమ స్నాక్స్ బయటకు తీశారు—సమీర్ ఒక ప్యాకెట్ చిప్స్ ఓపెన్ చేశాడు—"క్రంచ్"—ఆ సౌండ్ గదిని నింపింది. విక్రమ్ ఒక బాక్స్ సమోసాలు తీసాడు—"ఇదిగో, ఎవరైనా తీసుకో," అతను చెప్పాడు, నాకు ఒక సమోసా అందించాడు. నేను తీసుకున్నాను—"థాంక్స్"—కొరికాను, ఆ వేడి, స్పైసీ టేస్ట్ నా నోటిలో వ్యాపించింది. "మీరంతా ఎక్కడికి వెళ్తున్నారు?" నేను అడిగాను, కొంచెం కంఫర్టబుల్‌గా ఫీల్ అవుతూ.

"విజయవాడ," రవి సమాధానం ఇచ్చాడు—అతని కళ్లు మళ్లీ నా చొక్కాపై పడ్డాయి, వెనుక రాసిన "I will say yes to anything" చదివాడు. "ఇంట్రెస్టింగ్ షర్ట్," అతను చెప్పాడు, ఒక చిన్న స్మైల్‌తో. నా గుండె ఒక్కసారిగా ఫాస్ట్ అయింది—ఇప్పుడు ఏం జరుగుతుందో అని ఒక థ్రిల్, ఒక టెన్షన్ కలిసి నన్ను ఆవరించాయి.

[Naruto411]

పార్ట్ 1: హాస్టల్ నుండి ఇంటికి (మార్చి 19, 2025, రాత్రి 8:00 గంటలు, హైదరాబాద్ సికింద్రాబాద్ స్టేషన్)
నా పేరు ఐషా. నేను హైదరాబాద్‌లోని ఒక ఇంజనీరింగ్ కాలేజీలో ఫైనల్ ఇయర్ చదువుతున్నాను. ఈ రోజు, మార్చి 19, 2025, రాత్రి 8:00 గంటలు—నేను హాస్టల్ నుండి బయలుదేరి సికింద్రాబాద్ రైల్వే స్టేషన్‌కి చేరుకున్నాను. రేపు నుండి సెలవులు—హోలీ వీక్ కోసం ఇంటికి వెళ్తున్నాను, నా ఊరు విజయవాడకు. రైలు AC క్లాస్‌లో, ప్రైవేట్ క్యాబిన్—లాక్ చేయగలిగే డోర్‌తో, కొంచెం ఎక్స్‌ట్రా ప్రైవసీ కోసం బుక్ చేశాను. కానీ నా మనస్సు ఇప్పుడు రైలు గురించి కాదు—ఈ చొక్కా గురించి. ఈ వైరల్ "సెక్స్ షర్ట్" గురించి.

ముందు భాగంలో ఇంగ్లీష్‌లో "Yes Lady" అని ఎంబ్రాయిడరీ చేయబడింది—పెద్ద, బోల్డ్ అక్షరాలతో, ఎరుపు రంగులో. వెనుక భాగంలో "I will say yes to anything" అని చిన్న అక్షరాలతో, కానీ చదివితే ఎవరికైనా క్లియర్‌గా అర్థమవుతుంది. ఈ చొక్కా నిన్న రాత్రి నా ఫ్రెండ్ సుమీ డేర్ వల్ల వచ్చిన శాపం. హాస్టల్‌లో మేము ట్రూత్ ఆర్ డేర్ ఆడుతుండగా, ఆమె నన్ను ఛాలెంజ్ చేసింది—"ఐషా, నీకు గట్స్ ఉంటే ఈ షర్ట్ వేసుకుని రైలులో వెళ్లు, ఇంటికి చేరే వరకు ఎవరు ఏమి అడిగినా ‘అవును’ అని చెప్పు!" నేను నవ్వాను—మొదట జోక్ అనుకున్నాను. కానీ సుమీ సీరియస్. ఆమె ఆన్‌లైన్‌లో ఆర్డర్ చేసిన ఈ చొక్కాను నా చేతిలో పెట్టి, "డేర్ ఈజ్ ఎ డేర్, చూద్దాం నీ ధైర్యం!" అంది.

ఇప్పుడు నేను ఈ స్టేషన్ ప్లాట్‌ఫాంపై నిలబడి ఉన్నాను—ఈ చొక్కా వేసుకుని, నా బ్లాక్ జీన్స్, రెడ్ హిజాబ్‌తో. లోపల ఒక స్వెటర్ వేసుకున్నాను, కానీ ఈ షర్ట్ బయటకు కనిపిస్తోంది—అక్షరాలు స్పష్టంగా కనిపిస్తున్నాయి. చల్లని గాలి నా ముఖంపై తాకుతోంది—"ష్ష్"—నా హృదయం కొంచెం ఫాస్ట్‌గా కొట్టుకుంటోంది. ఎవరైనా చూస్తారేమో, ఏమైనా అడుగుతారేమో అని టెన్షన్. కానీ ఒక విచిత్రమైన థ్రిల్ కూడా ఉంది—ఏం జరుగుతుందో చూద్దామని.

రాత్రి 8:15కి రైలు ప్లాట్‌ఫామ్‌కి వచ్చింది—దుర్గాపూర్ ఎక్స్‌ప్రెస్, AC 2-టైర్. నా క్యాబిన్ నంబర్ A-12, ప్రైవేట్ కంపార్ట్‌మెంట్—నలుగురికి సరిపోయే సీట్లు, ఒక చిన్న టేబుల్, లాక్ చేయగల డోర్. నేను నా బ్యాగ్‌ని లోపల పెట్టి, డోర్ లాక్ చేశాను—"క్లిక్"—ఆ శబ్దం నన్ను కొంచెం రిలాక్స్ చేసింది. కానీ ఇంకా ఎవరో రావచ్చు—ఈ క్యాబిన్ నాది మాత్రమే కాదు, షేర్డ్ స్పేస్. నేను కిటికీ దగ్గర సీట్‌లో కూర్చున్నాను—నా ఫోన్‌లో టైమ్ చూశాను: 8:20 PM. రైలు కదలడం స్టార్ట్ అయింది—"గుడ్-గుడ్"—ఆ హమ్ నా చెవుల్లో పడింది.

నా బ్యాగ్‌లోంచి ఒక ఆపిల్ తీసి తినడం స్టార్ట్ చేశాను—"క్రంచ్"—పళ్లు దాన్ని కొరికాయి, ఆ స్వీట్ టేస్ట్ నా నోటిలో వ్యాపించింది. హాస్టల్‌లో డిన్నర్ మిస్ అయింది—సాయంత్రం 6:30కి సుమీతో ఆ డేర్ గురించి గొడవ పడ్డాక ఆకలి వేసినా తినలేదు. ఇప్పుడు ఈ ఆపిల్ నన్ను కొంచెం రిఫ్రెష్ చేసింది. కానీ నా మనస్సు ఈ చొక్కా గురించే ఆలోచిస్తోంది—ఎవరైనా చూస్తే? "Yes Lady" అంటే ఏంటి అని అడిగితే? "I will say yes to anything" అంటే ఏమని సమాధానం చెప్పాలి? సుమీ నన్ను ఈ సిచుయేషన్‌లో పడేసింది—ఆమెకు ఫోన్ చేసి "తూ భేన్‌చోడ్!" అని తిట్టాలనిపించింది, కానీ నవ్వొచ్చింది.

రాత్రి 8:30 గంటలకు కంపార్ట్‌మెంట్ డోర్‌పై ఒక ట్యాప్ వినిపించింది—"టప్-టప్". నా గుండె ఒక్కసారిగా గట్టిగా కొట్టుకుంది. ఎవరు వచ్చారు? నేను లేచి, డోర్ స్లైడ్ చేసి తెరిచాను—"ష్ష్"—ఆ శబ్దం సన్నగా వినిపించింది. బయట ఐదుగురు అబ్బాయిలు నిలబడి ఉన్నారు—వాళ్లంతా నా ఏజ్‌లోనే కనిపిస్తున్నారు, కాలేజీ స్టూడెంట్స్ లాగా. వాళ్లలో ఒకడు, కొంచెం లీడర్ లాగా కనిపించే వాడు—రవి అని తర్వాత తెలిసింది—నన్ను చూసి స్మైల్ చేశాడు. "హాయ్, ఇది A-12 కదా? మా సీట్స్ ఇక్కడే," అతను చెప్పాడు, అతని కళ్లు నా చొక్కాపై పడ్డాయి—"Yes Lady" చదివాడు, అతని బ్రౌ ఒక్కసారిగా లేచింది.

నా ముఖం కొంచెం ఎర్రగా మారింది—కానీ నేను కూల్‌గా ఉండడానికి ట్రై చేశాను. "హా, రండి," నేను చెప్పాను—నా స్వరం స్వల్పంగా వణుకుతూ ఉంది—డోర్‌ను పక్కకు జరిపాను. వాళ్లు లోపలికి వచ్చారు—రవి, సమీర్, విక్రమ్, అర్జున్, అనిల్—వాళ్ల బ్యాగ్‌లను సీట్ల కింద పెట్టారు—"థప్"—ఆ శబ్దం వినిపించింది. వాళ్లు కూర్చున్నాక, డోర్ మళ్లీ లాక్ చేశాను—"క్లిక్". ఇప్పుడు మేము ఆరుగురం—ఈ చిన్న ప్రైవేట్ క్యాబిన్‌లో, రైలు కదులుతూ—"గుడ్-గుడ్"—నా జీవితంలో ఒక కొత్త టర్న్ స్టార్ట్ అవుతోందని అనిపించింది.

రాత్రి 8:45 గంటలకు వాళ్లు తమ స్నాక్స్ బయటకు తీశారు—సమీర్ ఒక ప్యాకెట్ చిప్స్ ఓపెన్ చేశాడు—"క్రంచ్"—ఆ సౌండ్ గదిని నింపింది. విక్రమ్ ఒక బాక్స్ సమోసాలు తీసాడు—"ఇదిగో, ఎవరైనా తీసుకో," అతను చెప్పాడు, నాకు ఒక సమోసా అందించాడు. నేను తీసుకున్నాను—"థాంక్స్"—కొరికాను, ఆ వేడి, స్పైసీ టేస్ట్ నా నోటిలో వ్యాపించింది. "మీరంతా ఎక్కడికి వెళ్తున్నారు?" నేను అడిగాను, కొంచెం కంఫర్టబుల్‌గా ఫీల్ అవుతూ.

"విజయవాడ," రవి సమాధానం ఇచ్చాడు—అతని కళ్లు మళ్లీ నా చొక్కాపై పడ్డాయి, వెనుక రాసిన "I will say yes to anything" చదివాడు. "ఇంట్రెస్టింగ్ షర్ట్," అతను చెప్పాడు, ఒక చిన్న స్మైల్‌తో. నా గుండె ఒక్కసారిగా ఫాస్ట్ అయింది—ఇప్పుడు ఏం జరుగుతుందో అని ఒక థ్రిల్, ఒక టెన్షన్ కలిసి నన్ను ఆవరించాయి.

[krish1973]

bagundi

[ramd420]

కథ బాగుంది

[Naruto411]

రైలు హైదరాబాద్‌ను దాటి విజయవాడ వైపు స్పీడ్‌లో ఉంది—"గుడ్-గుడ్"—ఆ హమ్ నా చెవుల్లో లయలా పడుతోంది. క్యాబిన్‌లో సాఫ్ట్ లైట్స్, AC చల్లదనం నా చర్మంపై తాకుతోంది—"ష్ష్". నేను కిటికీ దగ్గర కూర్చున్నాను—రవి, సమీర్, విక్రమ్, అర్జున్, అనిల్—నా చుట్టూ సీట్లలో సెటిల్ అయ్యారు. నా రెడ్ హిజాబ్ చూసి వాళ్లకు నేను ముస్లిమ్ అని అర్థమైంది—సమీర్ నన్ను చూసి స్మైల్ ఇచ్చాడు, ఏదో సైలెంట్ అర్థం ఉన్నట్లు అనిపించింది. నా చొక్కాపై "Yes Lady" కనిపించగానే, వెనుక "I will say yes to anything" గురించి వాళ్ల కామెంట్స్ స్టార్ట్ అయ్యాయి.

సమీర్ ముందు నోరు తెరిచాడు—"ఏంటి ఈ షర్ట్ స్టోరీ?"—అతని కళ్లలో చిలిపి ఆసక్తి మెరిసింది, చిప్స్ ప్యాకెట్ నుండి ఒకటి తీసి నోట్లో వేసుకున్నాడు—"క్రంచ్". "యే డేర్ హై క్యా?" అతను జోడించాడు, నవ్వాడు—అతని బుగ్గలు కొంచెం ఎర్రగా మారాయి. అతని స్వరంలో ఒక ఫ్రెండ్లీ వైబ్ ఉంది—నా హిజాబ్ చూసి మా మధ్య ఏదో లింక్ ఉన్నట్లు ఫీల్ అయినట్లు అనిపించింది.

నేను కొంచెం ఇబ్బందిగా నవ్వాను—నా వేళ్లు హిజాబ్ ఎడ్జ్‌ను సరిచేశాయి. "హా, నిన్న రాత్రి హాస్టల్‌లో ఫ్రెండ్ డేర్ వల్ల," నేను చెప్పాను—స్వరం సన్నగా ఉంది, కానీ కూల్‌గా ఉండాలని ట్రై చేశాను. "నా ఏజ్ 22, ఫైనల్ ఇయర్‌లో ఉన్నాను—సుమీ అని నా ఫ్రెండ్ ఈ షర్ట్ వేసుకోమని చెప్పింది, ఎవరు ఏం అడిగినా ‘అవును’ అని చెప్పాలట." నా ముఖం వేడెక్కింది—వాళ్ల చూపులు నన్ను ఎలా గమనిస్తాయో అని లోపల టెన్షన్ స్టార్ట్ అయింది.

"22?" రవి ఆశ్చర్యంగా అడిగాడు—అతని బ్రౌ లేచింది, సమోసా కొరుకుతూ—"క్రంచ్"—నన్ను చూశాడు. "మేమంతా 20-21 మాత్రమే. అప్పుడు నీవు మా అక్కవే!" అతను నవ్వాడు, కళ్లలో స్నేహపూర్వక వెచ్చదనం మెరిసింది. "అక్కా, ఈ షర్ట్ సూపర్ హై!" అతను జోడించాడు—వాళ్లంతా నవ్వారు—"హా-హా"—ఆ సౌండ్ క్యాబిన్‌లో ఎకో అయింది.

"అక్కా?" నేను నవ్వాను—లోపల ఒక రిలీఫ్ ఫీల్ అయింది. "ఓకే, అక్కానైతే అక్కానే—కానీ ఈ షర్ట్ వల్ల నేను టెన్షన్‌లో ఉన్నాను రా!" స్వరంలో ఆటలాడే టోన్ వచ్చింది—వాళ్లతో కంఫర్టబుల్ అవడం స్టార్ట్ అయింది. సమీర్ నన్ను చూసి స్మైల్ ఇచ్చాడు—అంతే, ఏదో లైట్ మూమెంట్‌లో మా మధ్య ఒక అర్థం ఉన్నట్లు అనిపించింది.

కాసేపటికి విక్రమ్ ఒక ఐడియా తెచ్చాడు—"అక్కా, నీ షర్ట్‌పై డేర్ ఉంది కదా? మేము కూడా డేర్ గేమ్ ఆడదామా?" అతను ఫోన్‌లో పాట ప్లే చేశాడు—"ఆంఖోం మే తేరీ"—స్పీకర్ నుండి సన్నని బీట్స్ వచ్చాయి, క్యాబిన్‌లో హాయిగా వైబ్ క్రియేట్ అయింది. "సింపుల్ రూల్స్—మేము ఒక రిక్వెస్ట్ చేస్తాము, నీవు ‘అవును’ అని చెప్పాలి!" అతను చెప్పాడు—కళ్లలో చిలిపి లుక్ మెరిసింది.

నా గుండె కొంచెం ఫాస్ట్ అయింది—కానీ సుమీ డేర్ గుర్తొచ్చింది. "ఓకే," నేను చెప్పాను—స్వరం స్వల్పంగా వణుకుతూ—"స్టార్ట్ చేయండి." కళ్లు వాళ్లను కలుసుకున్నాయి—ముఖంలో టెన్షన్, థ్రిల్ కలిసిన ఫీల్ వచ్చింది.

సమీర్ మొదలెట్టాడు—"అక్కా, నీ ఫోన్‌లో ఒక పాట ప్లే చేయ్!" అతను అడిగాడు, చిప్స్ ప్యాకెట్ షేక్ అవుతూ—"ష్ష్". నేను నవ్వాను—"అవును"—ఫోన్ తీసి "దిల్బర్" ఆన్ చేశాను—స్పీకర్ నుండి బీట్స్ వచ్చాయి, వాళ్లంతా తల ఊపారు—"టప్-టప్"—వేళ్లు సీట్లపై డ్రమ్ చేశాయి. సమీర్ నన్ను చూసి స్మైల్ చేశాడు—అంతే, ఆ పాట మాకు ఇద్దరికీ కనెక్ట్ అయినట్లు అనిపించింది.

కాసేపటికి వాళ్లు డిన్నర్ బయటకు తీశారు—అర్జున్ బిర్యానీ పార్సిల్ ఓపెన్ చేశాడు—"ష్ష్"—ఆ స్మెల్ క్యాబిన్‌లో వ్యాపించగానే నా నోటిలో నీళ్లు ఊరాయి. "అక్కా, ఇదిగో, తీసుకో," అతను ప్లాస్టిక్ ప్లేట్ ఇచ్చాడు—నేను బిర్యానీ తీసుకుని కొరికాను—"మ్మ్"—స్పైసీ రైస్, చికెన్ నా నోటిలో మెల్ట్ అయ్యాయి. "సూపర్ టేస్టీ రా!" నేను చెప్పాను—వాళ్లను చూశాను, వాళ్లు నవ్వారు. "అక్కా, నీకు బిర్యానీ ఇష్టమా?" విక్రమ్ అడిగాడు. "అవును," నేను స్మైల్ ఇచ్చాను.

తినేసాక గేమ్ కొంచెం సీరియస్ అయింది—రవి ముందుకు వచ్చాడు—"అక్కా, నీ ఫ్రెండ్‌కి ఫోన్ చేసి ‘ఐ లవ్ యూ’ చెప్పు!" అతను అడిగాడు—స్వరంలో ఆటలాడే టోన్ ఉన్నా, కళ్లలో చిలిపి ఆసక్తి కనిపించింది. నా గుండె ఒక్కసారిగా ఫాస్ట్ అయింది—కానీ షర్ట్ డేర్ గుర్తొచ్చింది. "అవును," నేను నవ్వుతూ చెప్పాను—ఫోన్ తీసి సుమీకి కాల్ చేశాను. "హాయ్ సుమీ, ఐ లవ్ యూ!" అన్నాను—ఆమె నవ్వి "ఏంటే ఈ డ్రామా?" అంది. వాళ్లంతా గట్టిగా నవ్వారు—"హా-హా"—నేను ఫోన్ కట్ చేసి వాళ్లను చూశాను, ముఖం ఎర్రగా మారింది కానీ ఫన్‌గా అనిపించింది.

ఆ తర్వాత అర్జున్ లేచాడు—"అక్కా, సమీర్‌కి చెంపపై కిస్ ఇవ్వు!" అతను అడిగాడు—స్వరం సన్నగా, కానీ ఫన్‌గా ఉంది. నేను సమీర్‌ను చూశాను—అతను స్మైల్ చేశాడు, ఒక అన్నలాంటి ఫీల్ కనిపించింది. "అవును," నేను చెప్పాను—నెమ్మదిగా అతని దగ్గరకు వెళ్లి చెంపపై సిస్టర్లీ కిస్ ఇచ్చాను—"మ్మ్"—అతని చర్మం చల్లగా తాకింది. వాళ్లు "ఓహో!" అని ఆటపట్టించారు—సమీర్ బుగ్గలు కొంచెం ఎర్రగా మారాయి, కానీ అతను నవ్వాడు. నాకు కూడా ఫన్‌గా, కంఫర్టబుల్‌గా అనిపించింది.

అనిల్ యొక్క ఆలోచనలు:

అనిల్ క్యాబిన్ కార్నర్‌లో కూర్చుని చూస్తున్నాడు—అతని కళ్లు నా షర్ట్‌పై, నా బాడీపై స్థిరంగా ఉన్నాయి—"I will say yes to anything." నా శరీరంపై అతని చూపు తాకుతున్నట్లు ఫీల్ అయింది—లోపల కొంచెం అసౌకర్యంగా అనిపించింది. ఈ స్లోగన్ అన్నిటికీ వర్క్ అవుతుందా? కింకీ రిక్వెస్ట్‌లకు కూడా ‘అవును’ అంటుందా? అతని గుండె ఫాస్ట్‌గా కొట్టుకుంది—వేళ్లు జీన్స్‌పై బిగించాయి. నేను ఏదైనా వైల్డ్ అడిగితే? మనసులో నవ్వుకున్నాడు—చీకటి ఆసక్తి మొదలైంది, కానీ ఇంకా నోరు తెరవలేదు. చూద్దాం, ఈ గేమ్ ఎటు వెళ్తుందో, అతను అనుకున్నాడు, నన్ను గమనిస్తూ.

చివర్లో వాళ్లు జోక్స్ వేయడం స్టార్ట్ చేశారు—విక్రమ్ ఒక డర్టీ జోక్ చెప్పాడు—"ఒక అమ్మాయి తన బాయ్‌ఫ్రెండ్‌తో ‘నాకు ఏదైనా హాట్ ఇవ్వు’ అంది. అతను ‘చాయ్ తాగుతావా?’ అన్నాడు. ఆమె ‘లేదు, ఇంకేదో హాట్!’ అంది"—వాళ్లంతా గట్టిగా నవ్వారు—"హా-హా"—నేను కూడా నవ్వాను, కళ్లలో కన్నీళ్లు తిరిగాయి. సమీర్ నన్ను చూసి స్మైల్ ఇచ్చాడు—ఆ లైట్ మూమెంట్‌లో మాకు ఒక అర్థం ఉన్నట్లు అనిపించింది. కానీ అనిల్ చూపు నా బాడీపై తిరుగుతోందని ఫీల్ అయింది—లోపల ఏదో విచిత్రమైన టెన్షన్ కలిగింది.