Incest மகிழ்மதி

[bladeagle]

இந்த கதை ஒரு தகாத உறவு கதை 

முன் ஒரு காலத்தில் மகிழ்மதி சாம்ராஜ்யம் என்று ஒன்று இருந்தது. அதை விக்ரமன் என்ற அரசன் நியாயமாகவும், தைரியமாகவும் ஆண்டுகொண்டிருந்தான். அவனுக்கு கயல் விழி என்கிற அழகிய மனைவியும், பாரி என்கிற இளவரசனும் இருந்தார்கள். மகிழ்மதி சாம்ராஜ்யம் அமைதியாக இருந்த போது, அசுரர்கள் வேகமாக படையெடுத்து வந்தார்கள்.

அவர்களின் தலைவர் காத்தவராயன், மகிழ்மதியை கைப்பற்றும்வதற்காக தனது அசுரப் படையுடன் வரலாற்றில் புகழ்பெற்ற ஒரு தாக்குதலைத் தொடங்கினான். காத்தவராயன் ஆவேசமாக வரும்போது, மகிழ்மதியின் எல்லைகளில் பல்வேறு ஊர்களுக்கு தீக்கதிர்களை வீசி அழித்தான். இதைக் கேட்டு, விக்ரமன் போருக்குத் தயாராகி, தனது வீரர்களை திரட்டி போர்வீரனாக முன்னேறினான். பாரியும் தன் தந்தையின் அருகில் நீதி நிலைநாட்ட போர்க்களத்திற்கு வந்தான்.

மகிழ்மதி சாம்ராஜ்யத்தின் வானம் போரின் கருமையான மண் காற்றினால் மூடப்பட்டு, காத்தவராயனின் அசுரப் படையெடுப்பு மிகவும் கடுமையாகி விட்டது. விக்ரமன் தன்னுடைய வீரர்களுடன் போர்க்களத்தில் வீரமாக போராடினான், ஆனால் அசுரர்கள் பலமிக்கவர்கள். காத்தவராயன் தன் படையுடன் முற்றிலும் வல்லரசாக தாக்கி, மகிழ்மதி சாம்ராஜ்யத்தின் சிறப்பான போர்வீரர்களையும் தரையோடு தட்டினார்.

தீவிரமான போரில், விக்ரமன் காயமடைந்து தரையில் விழுந்தான். அசுரர்களின் ஆக்கிரமிப்பு, மகிழ்மதி மண்ணை நொறுக்க முற்பட்டது. அந்தத் தருணத்தில், விக்ரமனுக்கு தனது சாம்ராஜ்யத்தை காப்பாற்ற இயலாதவனாகியதும் உணர்ந்தான். ஆனால் அவனுக்குக் காத்திருக்க இருந்தது, அவன் குடும்பம் – கயல் விழி, அவன் மனைவி மற்றும் பாரி, அவன் பேரரசன்.

விக்ரமன் தனது மனைவியையும் மகனையும் பாதுகாக்க நினைத்து அவன் அடுத்த நடவடிக்கையைத் திட்டமிட்டான். அவன் உடன் இருந்த ராஜ குருவை அழைத்து, அவனிடம் ஒரு கடைசி ஆலோசனை கேட்டான். ராஜ குரு சுவாமி, தன் திறமையான அறிவும் ஆன்மீக பலமும் கொண்டு, காத்தவராயனை எதிர்க்க சில வழிகளைப் பரிந்துரைத்தார், ஆனால் அவை எல்லாம் போர்க்களத்தின் நிகழ்வுகளுக்கு வித்தியாசம் செய்யவில்லை.

கழிந்துபோன காலம் இல்லாததை நினைத்து, விக்ரமன் பாரியிடம் நெருங்கி, அவன் முடிவை அறிவித்தான். "பாரி," என்றான் அவன், "நீ என் மனைவியையும் ராணியையும், கயல் விழியை, மயமலைக்கு கொண்டு செல்ல வேண்டும். காத்தவராயனின் கையில் அவர்கள் விழக்கூடாது. அவள் பாதுகாப்பில் இருக்க வேண்டும்."

பாரி தன் தந்தையின் கண்களில் பார்த்தான். அவனது விழிகள் போரில் தோல்வியடைந்த வேதனையுடன், ஆனால் பிள்ளைகளின் மீதான பற்றினாலும் நிரம்பி இருந்தன. "மயமலை அடைவது மிகச் சிறந்தது," என்றார் ராஜ குரு. "அங்கே நீங்கள் பாதுகாப்பாக இருப்பீர்கள். கயல் விழியை காத்து, உன் வழிகாட்டுதலின் கீழ் சாம்ராஜ்யத்தை மீண்டும் கட்டியெழுப்ப முடியும்."

விக்ரமன் அவன் கடைசி மூச்சில், தன் மகனை கையில் பிடித்தபடி, "சாம்ராஜ்யத்தின் எதிர்காலம் உன் கைகளில் உள்ளது," என்றான். பின்னர், காயங்களால் ஆழமாக காயமடைந்த அவன் அந்த இடத்தில் மரணம் அடைந்தான்.

பாரி, தனது தாயை காத்து, மயமலையின் புறப்பகுதிக்கு சென்றான், கடைசி முறையாக தன் தந்தையின் வீரத்தை நினைத்தபடி.

பாரி, கயல் விழி, மற்றும் ராஜ குரு, விக்ரமனின் ஆணைப்படி மயமலைக்கு பயணம் தொடங்கினர். அவர்கள் பாதை மிகவும் சிக்கலானது; மயமலை அடைவதற்காக அவர்கள் கடக்க வேண்டியதாக இருந்தது மிகுந்த அடர்ந்த காடு. மூன்று பேரும் விரைந்து செல்ல வேண்டிய சூழ்நிலை ஏற்பட்டது, ஏனெனில் காத்தவராயனின் படைகள் அருகில் வந்துவிடக் கூடும் என்ற அச்சம் எப்போதும் இருந்தது.

பயணத்தின் ஆரம்பமே சிரமமாக இருந்தது. காடுகள் அடர்ந்த வன்மையான மரங்களால் சூழப்பட்டிருந்தது, அவற்றின் கீழ் வெளிச்சம் கூட போக முடியவில்லை. பாரியின் மனதில் தந்தையின் சொற்கள் பெருமையாகவும் திணறிய தாயின் நிலையை காத்துக்கொள்ள வேண்டிய பிரமுக்யத்தோடும், அவர் தன் தாயின் கையை இறுக்கமாகப் பிடித்து சென்று கொண்டிருந்தான். கயல் விழி, தன் துக்கத்தை மறைத்து, தன் மகனை ஆறுதல்கொடுத்து அவரோடு பயணித்தார்.

அவர்களை கடினமாக சோதனை செய்தது அந்தக் காட்டு வழிப் பயணம். அவர்களின் பாதையில் சென்று கொண்டிருந்த போது, திடீரென்று பாம்புகள் மரக்கிளைகளில் இருந்து கீழே விழுந்து பயணத்தை மிரட்டின. பாரி தனது வாள் எடுத்து அவற்றை விரட்டினான், ஆனால் அவன் மனதில் அச்சம் இருந்தது—அவள் தாயின் உயிருக்கு அவன் மிகுந்த பொறுப்பு ஏற்றிருந்தான்.

குறிப்பாக இரவில் பயணம் மிகவும் ஆபத்தானதாக மாறியது. காட்டு விலங்குகள் பசித்துக் கொண்டு, அருகில் அசைவுகளை உணர்ந்து அவர்கள் அருகில் வரத் தொடங்கின. ஒரு முறை, ஒரு சிங்கம்  சுற்றிவர வந்தது. பாரி  தனது வாளைச் சுழற்றினான், ஆனால் அவர் மனதிலும் உடலும் சோர்வடைந்தன.

அவளிடம் இருந்த ராஜ குரு, தன் ஆழ்ந்த ஆன்மீக அறிவால், தம்பதியையும் இளவரசனையும் முன்னேறச் செய்வதற்காக, சில மந்திரங்களை உச்சரித்தார். "நாம் பயமுறைய கூடாது, மகனே," என்றார் ராஜ குரு. "இந்த வனத்தில் தெய்வம் ஒன்று உள்ளது. வனராணி  கோயில். அது நம்மை காத்து வழிகாட்டும்."

கடினமான பாதையை கடந்த பிறகு, அவர்கள் வனத்தின் ஆழத்தில் உள்ள ஒரு பழமையான கோயிலை கண்டனர். அந்தக் கோயில் முன்னால் விறகுகள் போடப்பட்டிருந்தன. இது வனராணி கோயில்.

கயல் விழி, சோர்வுடன் கோயிலின் முன் மண்டியிட்டு, தாயாக தன் மகனின் பாதுகாப்பிற்காகவும், சாம்ராஜ்யத்தின் மீதான நம்பிக்கைக்காகவும் வேண்டினார். ராஜ குரு கோயிலின் முன்னால் மந்திரங்களை உச்சரித்து வழிபாடு செய்ய, மாயமலையின் கொடுமையான சூழலில் ஒரு நிமிட நிம்மதி கிடைத்தது.

பாரி, தன் தாயின் அருகே நின்று, தன் முறைதனை மறக்காமல், சாம்ராஜ்யத்தை மீண்டும் கட்டியெழுப்பும்வரை இந்தப் போராட்டம் முடிவடையாது என்று தன்னுள் உறுதியேற்றிக் கொண்டான்.

[alisabir064]

சூப்பர் படம் பார்த்தது போல இருந்தது.

[bladeagle]

பாரி, கயல் விழி, மற்றும் ராஜ குரு வனராணி அம்மன் கோயிலை கண்டபோது, அது அவர்களுக்கு ஒரு நிமிட நிம்மதியைக் கொடுத்தது. ஆனால் அவர்கள் நெருங்கி பார்த்தபோது, கோயில் கதவுகள் பூட்டப்பட்டிருந்தன. பாரி அதைப் பார்த்து திக்கிழிந்தான், ஏனெனில் அவர்களுக்கு அங்கு நிம்மதி தேவைப்பட்டிருந்தது, மேலும் அந்த கோயிலின் உள் ஆற்றல் அவர்களுக்கு முக்கியமாக இருந்தது.

ராஜ குரு தன் தோளில் கை வைத்து, திடீரென பாரியின் தாத்தா குறித்து நினைத்தார். “பாரி,” என்றார், “இந்தக் கோயில் உன் முன்னோர்கள் கட்டியதல்லவா? எனக்குத் தோன்றுகிறது உன் குடும்பத்திற்கும் இந்த வனராணி தெய்வத்திற்கும் தொடர்பு இருக்க வேண்டும்.”

அதே நேரத்தில், பாரியின் நினைவில் தன் தாத்தா, பெரிய தாத்தா சொன்ன கதைகள் வந்து சேர்ந்தது. அவன் பெரிய தாத்தா, வீரபாண்டியன், மிகவும் வலிமையான ராஜா, ஒருநாள் கோபத்தில் இந்தக் கோயிலை பூட்டியதாகவும், தெய்வம் மீது நம்பிக்கையைக் குறைத்து, தன்னுடைய வழிபாட்டில் சில தவறுகளை செய்ததாகவும் சொன்னார். அதனால், வனராணி தெய்வம் கோபமுற்று, அவரின் குடும்பத்துக்கு நல்வாழ்வு கிடைக்காமல் கையை ஒதுக்கியதாகவும் சிறு வயதில் கதை கூறியிருந்தது.

“வீரபாண்டியன், உன் முன்னோர், கோபத்தில் இந்தக் கோயிலை பூட்டினாரா?” என்று ராஜ குரு கேட்டார்.

“ஆம்,” பாரி சொன்னான். "அவன் வனராணி அம்மன் மீது ஏதோ காரணம் கூறி, கோபமாகி இந்த கோயிலை பூட்டிவிட்டார். ஆனால் எதற்காக என்று எனக்கு தெரியவில்லை. நான் இதுவரை இதை மிகவும் லேசாகவே எடுத்துக் கொண்டேன். இப்போது இதன் நம்பிக்கையை உணர்கிறேன்."

கயல் விழி, தன் மகனின் கையைப் பிடித்தபடி, “நாம் இங்கு இளைப்பாற முடியுமா?” என்று கேட்டாள்.

“இல்லை,” என்றார் ராஜ குரு. "வனராணி அம்மன் உன் குடும்பத்தின் மீது கோபமாக இருக்கிறார். இக்கோயிலைக் கண்டிப்பாக திறக்க வேண்டும், அதனால்தான் அவள் அருள் மீண்டும் கிடைக்கும். ஆனால் அது சாதாரணமாக முடியாது. இதற்குப் பெரிய பரிகாரம் வேண்டும்."

பாரி கதவுகளை தட்டிப்பார்த்தான், அதற்குள் சலசலப்பும், நிச்சயமாக ஒரு மிகப் பெரிய ஆற்றலும் இருந்தது. “இந்தக் கதவுகள் திறக்கப்படுமா?” என்றான் அவன்.

“உள்ளே ஒரு பழைய நூல் இருக்கிறது,” என்றார் ராஜ குரு. "அந்த நூலில் உன் முன்னோர் தெய்வத்தோடு ஏற்பட்ட முரண்பாடு, ஏன் அவன் கோபமுற்றான், மற்றும் இப்பொழுது மீண்டும் பரிகாரம் செய்வது எப்படி என்பதற்கான வழிகள் எழுதப்பட்டிருக்கும். நாங்கள் அதைப் படிக்க வேண்டும்."

அவர்களும் சேர்ந்து கதவுகளை திறக்க முயன்றனர். அது மிகவும் சிரமமாக இருந்தது, ஆனால் அவர்களின் பொறுமையும் தைரியமும் எதிரொலித்தது. படிப்படியாக, கோயிலின் கதவுகள் சிதறிய மரத்தின் முறுகலுடன் திறந்தன. அவர்களுக்கு முன் கோயில் கெடுபிடியாக இருந்தது, ஆனால் மண்டபத்தின் நடுவில் ஒரு பெரிய பழமையான பாம்பு பீடம் இருந்தது, அதன் அருகில் ஒரு கட்டமடிக்கப்பட்ட புத்தகம் இருந்தது.

பாரி புத்தகத்தை எடுத்தபோது, அது ஒரு கனமானதொரு விதம் கொண்டிருந்தது, அதன் பக்கம் முழுக்க மர்மவழிகள், பரிகாரங்கள் எழுதப்பட்டிருந்தன. அதில் பிரஸ்தாபமாக, “உன் குடும்பம் வனராணியின் அருளைப் பெற மீண்டும் வணங்கி இந்த பரிகாரங்களைச் செய்ய வேண்டும்” என்றவாறு இருந்தது.

ராஜ குரு புத்தகத்தை படிக்க ஆரம்பித்தார். "இது மிக முக்கியமான பரிகாரம்," என்றார். "

[Ram@kumar]

wow sema bro next update waiting semaya iruku last update

[omprakash_71]

மிகவும் நல்ல தொடக்கம் நண்பா சூப்பர்

[Lashabhi]

Super narration super story, historical concept story is to notch, continue writing

[jspj151]

தமிழ் அமைதியான அருவியை ப் போல தெளிந்து தேர்ந்து விழுகிறது..
கதை ஆறாகப் பெருக வாழ்த்துகிறேன்

[Terrorraj]

கதையின் அடுத்த பகுதியை ஆவலுடன் எதிர்பார்த்துக் கொண்டிருக்கும் ரசிகன்

[mohanraja]

very nice story pls continue

[mahesht75]

very nice start bro pls continue