11-10-2024, 11:57 AM
(This post was last modified: 13-10-2024, 07:37 PM by theprofessor. Edited 1 time in total. Edited 1 time in total.)
(அத்தியாயம் 1)
அது தென் சென்னையின் முக்கிய பகுதியில் இருக்கும் ஒரு அப்பார்ட்மெண்ட், நான்கு அடுக்கு மாடி கட்டிடத்தில் மொத்தம் இருபது வீடுகள் இருக்கும். gated community பெரும்பாலும் எல்லோரும் நன்றாக செட்டில் ஆனவர்கள்.அபார்ட்மெண்ட் வாசலில் ஒரு சிறிய டெம்போ லாரி வந்து நின்றது. அதில் இருந்து நாலைந்து ஆஜானுபாகுவான ஆட்கள் இறங்கி வாட்சமானிடம் போய் E பிளாட் இரண்டாவது floor கு இந்த ஜாமானெல்லாம் இறக்கி வைக்கணும் என்று கூற அந்த வாட்ச்மன் கேட் யை திறந்து விட்டான். சுமார் ஒரு மணி நேரத்தில் அணைத்து ஜமான்களையும் இறக்கி வைத்து விட்டு அந்த தடியர்கள் யாருக்கோ போன் செய்து
" சார் எல்லா பொருளையும் இறக்கி வைத்து விட்டோம் நீங்க வந்து பாத்துட்டு பணம் குடுத்தா கிளம்பிடுவோம்" என்றனர்.
அடுத்த பத்து நிமிடத்தில் ஒரு Skoda கார் அந்த அப்பார்ட்மெண்ட் க்குள் நுழைந்தது.
அதிலிருந்து நடுத்தர வயது நபர் இறங்கினர், அவரை பார்த்ததும் அந்த ஆஜானுபாகுகள் ஓடி வந்தனர். அவரை தொடர்ந்து அவரது மனைவி, மற்றும் மகன் இறங்கினர். அவரிடம் இருந்து பணத்தை பெற்று கொண்டு அவர்கள் நகர்ந்ததும். அவர்கள் மூவரும் அந்த அபார்ட்மெண்ட்இல் E 2 பிளாட் நோக்கி நடக்க தொடங்கினர். அவர்கள் மூவரும் வீட்டை அடைவதற்குள் அவர்களை உங்களுக்கு அறிமுக படுத்தி வைத்து விடுகிறேன்.
ராஜன் வயது 45 ஒரு பிரபலமான தனியார் நிறுவனத்தில் சேல்ஸ் பிரிவில் உயர் பதவி வகிக்கிறார். சேல்ஸ் என்பதால் மாதம் பத்து பதினைந்து நாட்கள் ஊரிலே இருக்க மாட்டார். அவரது தர்ம பத்தினி தேவிகா வயது 37 கணவனே கண்கண்ட தெய்வம் என வாழும் அக்மார்க் குடும்ப தலைவி. அவர்களது பாசமான மகன் வயது 19 ஒரு பிரபல தனியார் கல்லூரியில் மெக்கானிக்கல் இன்ஜினியரிங் முதலாம் ஆண்டு படிக்கிறான். மனோஜ் தான் நமது நாயகன் ஐந்தாம் வகுப்பு வரைதான் coeducation அதன் பிறகு முழுக்க ஒன்லி boys section தான் தனியார் பள்ளியிலேயே இவன் படித்த செக்ஷனில் பசங்கள் மட்டும் தான் பாடம் நடத்தும் ஆசிரியர்களும் தாங்களாகவே இருந்தனர் கல்லூரி வாசல் படியை மிதிக்கும் வரை பெண்களின் வாசனையே படாத 90 கிட்ஸ் ஆகவே இருந்தான். அதனால் கல்லூரியில் அவன் பெண்களிடம் பேச மிகவும் கூச்ச படுவான். ஆள் பார்க்க ஒல்லியாகவும் வெள்ளையாகவும் (ராஜன் கொஞ்சம் கருப்பு தேவிகா நல்ல சிகப்பு ஜெகன்அம்மா கலர் ) இருப்பான். கல்லூரியில் மாணவர்கள் ஏல்லோரும் ஜிம், உடல்பயிற்சி என்று பெண்களை கவர எல்லா வேலைகளையும் செய்து வந்தனர் அனால் மனோஜ் மொத்தமாகவே 40 கிலோதான் இருப்பான். இவனுக்கு அதெல்லாம் வரவும் வரவில்லை பிடிக்கவும் இல்லை ஆனால அவனுக்கும் ஆசை இருந்தது. பெண்களுடன் பேச வேண்டும் பழக வேண்டும் என்று அனால் கூச்ச சுபாவம் தடுத்து விடும்.
போதும் introduction கதையின் போக்கில் மற்ற விவரங்களையும் சொல்லுகிறேன். இவர்கள் இப்போகுது குடி வந்து இருக்கும் அப்பார்ட்மெண்ட் ராஜன் ஒரு நன்பரிடம் இருந்து விலைக்கு வாங்கியது அவருக்கு ஆபீஸ் பக்கமா இருக்கிறது என்பதால் அங்கேயே குடி வந்துவிட்டனர்.
" நல்ல atmosphere இங்க இல்ல தேவி" என்றார் ராஜன்.
" ஆமாங்க ventilation உம நல்ல இருக்கு" என்றல் தேவிகா.
"இந்த வீடு நமக்கு எல்லவிதத்துலயும் செட் ஆகும் னு தோணுது" என்றார்.
"things எல்லாம் இங்க பண்ணி வைக்கணும் நாளைக்கு எல்லாம் அதான் வேலை" - தேவிகா
"ஹ்ம்ம் மனோஜ் யும் துணைக்கு வச்சிட்டு எல்லாத்தையும் arrange பண்ணிடு"-ராஜன்
"சரிங்க " என்றால் தேவிகா .
அடுத்த ஒரு இரண்டு நாள் ஓரளவு அந்த E பிளாக் இல் இருப்பவர்களுடன் பழக்கமானால் தேவிகா. E 1 இல் தர்மராஜ்(அரசு ஊழியர் ), சரஸ்வதி(குடும்பத்தலைவி) மற்றும் அவர்களது மகள்(காயத்ரி) இப்பொழுதான் கல்லூரி முடித்து விட்டு ஒரு சில government exam களை பெயருக்கு attend செய்து கொண்டு இருக்கிறாள். E 3 இல் ஒரு தம்பதியினர் தயாளன் (ஒரு பிரபலமான கார் கொம்பனியில் மேனேஜர்), அவரது மனைவி வனிதா (அவள் மனோஜ் படிக்கும் அதே கல்லூரியில் தான் professer ஆக வேலை செய்கிறாள) திருமணம் ஆகி 8 வருடங்கள் ஆகியும் குழந்தை இல்லை. மனோஜ் க்கு அவளை பார்த்ததும் ஆச்சர்யம் வனிதா 3rd year கு class எடுப்பவள் மனோஜ் இப்பொழுது தான் 1st இயர் சேர்ந்து இருந்தான்.
"கல்லூரியில் ஏதாவது சில்மிஷம் செய்தால் என்னிடம் சொல்லுங்கள்" என்று தேவிகா சொல்விட்டு மனோஜ் பார்த்து சிறிது விட்டு ஒழுங்கா இருந்துக்கோ காலேஜ்ல் எனக்கு ஒரு ஆள் இருக்கு என்று வனிதாவை பார்த்து கண்ணடித்து சிரித்தாள்". வனிதாவுக்கு late marriage தேவிகாவை விட 3 வயதுதான் குறைவு. இருவருக்கும் நன்றாக ஒத்துப்போனது வனிதா குழந்தை இல்ல்லாததால் தான் பெரும் அவமானங்களை சொல்லி வருத்தப்பட்டால். தேவிகா அவளுக்கு ஆறுதல் சொன்னாள் .
. E 4இல் இரு பெண்கள் தங்கி வேலை பார்த்து கொண்டு இருக்கின்றனர். ஒருத்தி AIRHOSTES இன்னொருத்தி IT இல் பனி புரிகிறாள். அனைவரிடமும் தன்னை அறிமுகம் செய்து கொண்டால் தேவிகா.
அன்று வழக்கம் போல கல்லூரிக்கு போய்விட்டு வீட்டுக்கு வந்த மனோஜ் டம் தேவிகா " டேய்!! இந்த இன்னைக்கு கொஞ்சம் கேசரி பண்ணுனேன் வீட்ல இதை கொண்டு போய் வனிதா டீச்சர் கிட்ட குடுத்துட்டு வா" என்று கூறி ஒரு பாத்திரத்தில் கொஞ்சம் கேசரி போட்டு கொடுத்து விட்டால். மனோஜ் " நீயே போய் குடென்மா" என்று சொல்ல அம்மா கிச்சன் ல கொஞ்சம் வேலைய இருக்கேன்" என்று கூற அதை வாங்கி கொண்டு மேலே படி ஏறி E 3 கு சென்றான். வனிதா வீட்டின் கதவில் தட்ட முற்பட அது கையை வைத்ததும் திறந்து கொண்டது.
இதன் பிறகு கதை மனோஜ் பார்வையில் செல்லும்:
"Mam வனிதா mam " என்று சொல்லிக்கொண்டு உள்ளே செல்ல கிச்சனில் ஏதோ குரல் கேட்டது.
வனிதா மேடம் கிச்சனில் யாருடனோ மெல்லிய குரலில் பேசி கொண்டு இருந்தார்கள்.
" சொன்ன கேளு இப்போ வேணாம். யாராவது வந்துர போறாங்க, கதவு வேற தொறந்து கிடக்கு".
"ஒன் டைம் பாபி ப்ளீஸ் one time " என்று ஹிந்தி கலந்த தமிழில் ஒரு குரல்.
நான் லேசாக கிச்சனில் எட்டி பார்த்தேன். உடம்பெல்லாம் அதிர்ந்தது அது அந்த பையன் அவன் இந்த அபார்ட்மெண்டில் தண்ணி கேன் போடுற north இந்தியன் பையன் ஆச்சே.
அவன் கைகள் வனிதா மேடம் இடுப்பை வளைத்து பிடித்து இருந்தது. அவன் பீடா கரை வாயோடு வனிதா மேடமின் உதட்டை கவ்வி உறிஞ்சி கொண்டு இருந்தான்.
ஒரு ஐந்து நிமிடம் உதட்டை உறிஞ்சி இருப்பான் வனிதா மேடம் லேசாக கண்ணை திறந்து பார்க்க பின்னல் இருக்கும் என்னை பார்த்து விட்டார்கள்.
உடனே அவனிடம் இருந்து திமிறி அவனை பின்னால் தள்ளி விட்டுவிட்டு என்னை பார்த்தார்கள். நான் உடனே அங்கே இருந்து வெளியே ஓடி வந்து விட்டேன். வந்து படிக்கு அருகில் நின்று வீட்டையே பார்த்துகொண்டு இருந்தேன்.
சற்று நேரத்துக்கெல்லாம் அவன் வாயை துடைத்தபடி அங்கும் இங்கும் பார்த்து கொண்டு கையில் இரண்டு காலி கேனுடன் வெளியே வந்தான். என்னை பார்த்ததும் முகத்தில் சிறிதும் அதிர்ச்சியை காட்டாமல் சிறிது கொண்டே
" காலேஜ் முடிஞ்சி வந்துட்டிங்களா பைய்யா" என்று கேவலமான தமிழில் கேட்டான்.
அது தென் சென்னையின் முக்கிய பகுதியில் இருக்கும் ஒரு அப்பார்ட்மெண்ட், நான்கு அடுக்கு மாடி கட்டிடத்தில் மொத்தம் இருபது வீடுகள் இருக்கும். gated community பெரும்பாலும் எல்லோரும் நன்றாக செட்டில் ஆனவர்கள்.அபார்ட்மெண்ட் வாசலில் ஒரு சிறிய டெம்போ லாரி வந்து நின்றது. அதில் இருந்து நாலைந்து ஆஜானுபாகுவான ஆட்கள் இறங்கி வாட்சமானிடம் போய் E பிளாட் இரண்டாவது floor கு இந்த ஜாமானெல்லாம் இறக்கி வைக்கணும் என்று கூற அந்த வாட்ச்மன் கேட் யை திறந்து விட்டான். சுமார் ஒரு மணி நேரத்தில் அணைத்து ஜமான்களையும் இறக்கி வைத்து விட்டு அந்த தடியர்கள் யாருக்கோ போன் செய்து
" சார் எல்லா பொருளையும் இறக்கி வைத்து விட்டோம் நீங்க வந்து பாத்துட்டு பணம் குடுத்தா கிளம்பிடுவோம்" என்றனர்.
அடுத்த பத்து நிமிடத்தில் ஒரு Skoda கார் அந்த அப்பார்ட்மெண்ட் க்குள் நுழைந்தது.
அதிலிருந்து நடுத்தர வயது நபர் இறங்கினர், அவரை பார்த்ததும் அந்த ஆஜானுபாகுகள் ஓடி வந்தனர். அவரை தொடர்ந்து அவரது மனைவி, மற்றும் மகன் இறங்கினர். அவரிடம் இருந்து பணத்தை பெற்று கொண்டு அவர்கள் நகர்ந்ததும். அவர்கள் மூவரும் அந்த அபார்ட்மெண்ட்இல் E 2 பிளாட் நோக்கி நடக்க தொடங்கினர். அவர்கள் மூவரும் வீட்டை அடைவதற்குள் அவர்களை உங்களுக்கு அறிமுக படுத்தி வைத்து விடுகிறேன்.
ராஜன் வயது 45 ஒரு பிரபலமான தனியார் நிறுவனத்தில் சேல்ஸ் பிரிவில் உயர் பதவி வகிக்கிறார். சேல்ஸ் என்பதால் மாதம் பத்து பதினைந்து நாட்கள் ஊரிலே இருக்க மாட்டார். அவரது தர்ம பத்தினி தேவிகா வயது 37 கணவனே கண்கண்ட தெய்வம் என வாழும் அக்மார்க் குடும்ப தலைவி. அவர்களது பாசமான மகன் வயது 19 ஒரு பிரபல தனியார் கல்லூரியில் மெக்கானிக்கல் இன்ஜினியரிங் முதலாம் ஆண்டு படிக்கிறான். மனோஜ் தான் நமது நாயகன் ஐந்தாம் வகுப்பு வரைதான் coeducation அதன் பிறகு முழுக்க ஒன்லி boys section தான் தனியார் பள்ளியிலேயே இவன் படித்த செக்ஷனில் பசங்கள் மட்டும் தான் பாடம் நடத்தும் ஆசிரியர்களும் தாங்களாகவே இருந்தனர் கல்லூரி வாசல் படியை மிதிக்கும் வரை பெண்களின் வாசனையே படாத 90 கிட்ஸ் ஆகவே இருந்தான். அதனால் கல்லூரியில் அவன் பெண்களிடம் பேச மிகவும் கூச்ச படுவான். ஆள் பார்க்க ஒல்லியாகவும் வெள்ளையாகவும் (ராஜன் கொஞ்சம் கருப்பு தேவிகா நல்ல சிகப்பு ஜெகன்அம்மா கலர் ) இருப்பான். கல்லூரியில் மாணவர்கள் ஏல்லோரும் ஜிம், உடல்பயிற்சி என்று பெண்களை கவர எல்லா வேலைகளையும் செய்து வந்தனர் அனால் மனோஜ் மொத்தமாகவே 40 கிலோதான் இருப்பான். இவனுக்கு அதெல்லாம் வரவும் வரவில்லை பிடிக்கவும் இல்லை ஆனால அவனுக்கும் ஆசை இருந்தது. பெண்களுடன் பேச வேண்டும் பழக வேண்டும் என்று அனால் கூச்ச சுபாவம் தடுத்து விடும்.
போதும் introduction கதையின் போக்கில் மற்ற விவரங்களையும் சொல்லுகிறேன். இவர்கள் இப்போகுது குடி வந்து இருக்கும் அப்பார்ட்மெண்ட் ராஜன் ஒரு நன்பரிடம் இருந்து விலைக்கு வாங்கியது அவருக்கு ஆபீஸ் பக்கமா இருக்கிறது என்பதால் அங்கேயே குடி வந்துவிட்டனர்.
" நல்ல atmosphere இங்க இல்ல தேவி" என்றார் ராஜன்.
" ஆமாங்க ventilation உம நல்ல இருக்கு" என்றல் தேவிகா.
"இந்த வீடு நமக்கு எல்லவிதத்துலயும் செட் ஆகும் னு தோணுது" என்றார்.
"things எல்லாம் இங்க பண்ணி வைக்கணும் நாளைக்கு எல்லாம் அதான் வேலை" - தேவிகா
"ஹ்ம்ம் மனோஜ் யும் துணைக்கு வச்சிட்டு எல்லாத்தையும் arrange பண்ணிடு"-ராஜன்
"சரிங்க " என்றால் தேவிகா .
அடுத்த ஒரு இரண்டு நாள் ஓரளவு அந்த E பிளாக் இல் இருப்பவர்களுடன் பழக்கமானால் தேவிகா. E 1 இல் தர்மராஜ்(அரசு ஊழியர் ), சரஸ்வதி(குடும்பத்தலைவி) மற்றும் அவர்களது மகள்(காயத்ரி) இப்பொழுதான் கல்லூரி முடித்து விட்டு ஒரு சில government exam களை பெயருக்கு attend செய்து கொண்டு இருக்கிறாள். E 3 இல் ஒரு தம்பதியினர் தயாளன் (ஒரு பிரபலமான கார் கொம்பனியில் மேனேஜர்), அவரது மனைவி வனிதா (அவள் மனோஜ் படிக்கும் அதே கல்லூரியில் தான் professer ஆக வேலை செய்கிறாள) திருமணம் ஆகி 8 வருடங்கள் ஆகியும் குழந்தை இல்லை. மனோஜ் க்கு அவளை பார்த்ததும் ஆச்சர்யம் வனிதா 3rd year கு class எடுப்பவள் மனோஜ் இப்பொழுது தான் 1st இயர் சேர்ந்து இருந்தான்.
"கல்லூரியில் ஏதாவது சில்மிஷம் செய்தால் என்னிடம் சொல்லுங்கள்" என்று தேவிகா சொல்விட்டு மனோஜ் பார்த்து சிறிது விட்டு ஒழுங்கா இருந்துக்கோ காலேஜ்ல் எனக்கு ஒரு ஆள் இருக்கு என்று வனிதாவை பார்த்து கண்ணடித்து சிரித்தாள்". வனிதாவுக்கு late marriage தேவிகாவை விட 3 வயதுதான் குறைவு. இருவருக்கும் நன்றாக ஒத்துப்போனது வனிதா குழந்தை இல்ல்லாததால் தான் பெரும் அவமானங்களை சொல்லி வருத்தப்பட்டால். தேவிகா அவளுக்கு ஆறுதல் சொன்னாள் .
. E 4இல் இரு பெண்கள் தங்கி வேலை பார்த்து கொண்டு இருக்கின்றனர். ஒருத்தி AIRHOSTES இன்னொருத்தி IT இல் பனி புரிகிறாள். அனைவரிடமும் தன்னை அறிமுகம் செய்து கொண்டால் தேவிகா.
அன்று வழக்கம் போல கல்லூரிக்கு போய்விட்டு வீட்டுக்கு வந்த மனோஜ் டம் தேவிகா " டேய்!! இந்த இன்னைக்கு கொஞ்சம் கேசரி பண்ணுனேன் வீட்ல இதை கொண்டு போய் வனிதா டீச்சர் கிட்ட குடுத்துட்டு வா" என்று கூறி ஒரு பாத்திரத்தில் கொஞ்சம் கேசரி போட்டு கொடுத்து விட்டால். மனோஜ் " நீயே போய் குடென்மா" என்று சொல்ல அம்மா கிச்சன் ல கொஞ்சம் வேலைய இருக்கேன்" என்று கூற அதை வாங்கி கொண்டு மேலே படி ஏறி E 3 கு சென்றான். வனிதா வீட்டின் கதவில் தட்ட முற்பட அது கையை வைத்ததும் திறந்து கொண்டது.
இதன் பிறகு கதை மனோஜ் பார்வையில் செல்லும்:
"Mam வனிதா mam " என்று சொல்லிக்கொண்டு உள்ளே செல்ல கிச்சனில் ஏதோ குரல் கேட்டது.
வனிதா மேடம் கிச்சனில் யாருடனோ மெல்லிய குரலில் பேசி கொண்டு இருந்தார்கள்.
" சொன்ன கேளு இப்போ வேணாம். யாராவது வந்துர போறாங்க, கதவு வேற தொறந்து கிடக்கு".
"ஒன் டைம் பாபி ப்ளீஸ் one time " என்று ஹிந்தி கலந்த தமிழில் ஒரு குரல்.
நான் லேசாக கிச்சனில் எட்டி பார்த்தேன். உடம்பெல்லாம் அதிர்ந்தது அது அந்த பையன் அவன் இந்த அபார்ட்மெண்டில் தண்ணி கேன் போடுற north இந்தியன் பையன் ஆச்சே.
அவன் கைகள் வனிதா மேடம் இடுப்பை வளைத்து பிடித்து இருந்தது. அவன் பீடா கரை வாயோடு வனிதா மேடமின் உதட்டை கவ்வி உறிஞ்சி கொண்டு இருந்தான்.
ஒரு ஐந்து நிமிடம் உதட்டை உறிஞ்சி இருப்பான் வனிதா மேடம் லேசாக கண்ணை திறந்து பார்க்க பின்னல் இருக்கும் என்னை பார்த்து விட்டார்கள்.
உடனே அவனிடம் இருந்து திமிறி அவனை பின்னால் தள்ளி விட்டுவிட்டு என்னை பார்த்தார்கள். நான் உடனே அங்கே இருந்து வெளியே ஓடி வந்து விட்டேன். வந்து படிக்கு அருகில் நின்று வீட்டையே பார்த்துகொண்டு இருந்தேன்.
சற்று நேரத்துக்கெல்லாம் அவன் வாயை துடைத்தபடி அங்கும் இங்கும் பார்த்து கொண்டு கையில் இரண்டு காலி கேனுடன் வெளியே வந்தான். என்னை பார்த்ததும் முகத்தில் சிறிதும் அதிர்ச்சியை காட்டாமல் சிறிது கொண்டே
" காலேஜ் முடிஞ்சி வந்துட்டிங்களா பைய்யா" என்று கேவலமான தமிழில் கேட்டான்.
![[+]](https://xossipy.com/themes/sharepoint/collapse_collapsed.png)
