28-06-2024, 08:35 AM
ਸਰਦੀਆਂ ਦੀ ਰੁੱਤ ਸੀ। ਪੋਹ ਦੇ ਮਹੀਨੇ ਕੜਾਕੇ ਦੀ ਠੰਢ ਪੈ ਰਹੀ ਸੀ। ਸਾਰਾ ਸਾਰਾ ਦਿਨ ਧੁੰਦ ਛਾਈ ਰਹਿੰਦੀ ਸੀ ਅਤੇ ਸੂਰਜ ਤਾਂ ਪਿਛਲੇ ਕਈ ਦਿਨਾਂ ਤੋਂ ਜਿੰਵੇਂ ਦਿਖਾਈ ਹੀ ਨਹੀਂ ਦਿੱਤਾ ਸੀ। ਛੋਟੇ ਦਿਨ ਹੋਣ ਕਰਕੇ ਪਿੰਡਾਂ ਦੇ ਲੋਕ ਟਾਈਮ ਨਾਲ ਹੀ ਅਪਣਾ ਸਾਰਾ ਕੰਮ ਨਿਬੇੜ ਕੇ ਸਿਦੇਹਾਂ ਹੀ ਆਪਣੇ ਜੁੱਲੜ ਬਿਸਤਰਿਆਂ ਵਿੱਚ ਵੜ ਕੇ ਸੌਂ ਜਾਂਦੇ ਸਨ। ਪਿੰਡ ਮਿੱਡੂਖੇੜਾ ਵਿੱਚ ਅੱਜ ਵੀ ਇੱਕ ਅਜੇਹੀ ਹੀ ਰਾਤ ਸੀ। ਟਾਇਮ ਰਾਤ ਦੇ ਕੋਈ 9 ਵੱਜੇ ਹੋਣਗੇ ਸਾਰਾ ਪਿੰਡ ਹਨੇਰੇ ਅਤੇ ਧੁੰਦ ਦੀ ਗਹਿਰੀ ਚਾਦਰ ਹੇਠ ਘੂਕ ਸੁੱਤਾ ਪਿਆ ਸੀ। ਹਰ ਪਾਸੇ ਗਹਿਰਾ ਹਨੇਰਾ ਅਤੇ ਸੰਨਾਟਾ ਛਾਇਆ ਹੋਇਆ ਸੀ। ਕੁਝ ਵੀ ਨਜ਼ਰ ਨਹੀਂ ਆ ਰਿਹਾ ਸੀ। ਸਾਰੇ ਘਰਾਂ ਦੀਆਂ ਬੱਤੀਆਂ ਬੰਦ ਸਨ। ਪਰ ਪਿੰਡ ਦੇ ਸਾਬਕਾ ਸਰਪੰਚ ਸਰਦਾਰ ਹਰੀ ਸਿੰਘ ਦੀ ਹਵੇਲੀ ਦੇ ਚੁਬਾਰੇ ਦੀ ਬੱਤੀ ਹਜੇ ਵੀ ਜਗ ਰਹੀ ਸੀ। ਇੰਜ ਲੱਗ ਰਿਹਾ ਸੀ ਜਿਵੇਂ ਹਜੇ ਵੀ ਓਥੇ ਕੋਈ ਜਾਗ ਰਿਹਾ ਹੋਵੇ।
ਚੁਬਾਰੇ ਵਿਚ ਸਰਦਾਰ ਹਰੀ ਸਿੰਘ ਦਾ ਜਵਾਈ ਜ਼ੋਰਾਵਰ ਸਿੰਘ ਬੇਡ ਤੇ ਸਨ੍ਹੀਲ ਦੀ ਰਜਾਈ ਵਿਚ ਬੈਠਾ ਆਪਣੇ ਐਪਲ ਆਈ ਫ਼ੋਨ ਤੇ ਕੈਂਡੀ ਕ੍ਰਸ਼ ਗੇਮ ਖੇਡ ਰਿਹਾ ਸੀ। ਗੇਮ ਦੇ ਕੋਈ 4 5 ਲੈਵਲ ਖੇਡਣ ਤੋਂ ਬਾਅਦ ਜਦ ਜ਼ੋਰਾਵਰ ਨੇ ਆਪਣੇ ਮੋਬਾਈਲ ਤੇ ਟਾਇਮ ਵੇਖਿਆ ਤਾਂ 9:30 ਹੋ ਗਏ ਸਨ। ਉਸਨੇ ਤੁਰਤ ਹੈਰਾਨੀ ਨਾਲ ਆਖਿਆ,
“ਉਹ ਤੇਰੀ ਨੂੰ 9:30 ਹੋਗੇ! ਬੜਾ ਟਾਇਮ ਹੋ ਗਿਆ। ਇਹ ਕਾਟੋ ਆਈ ਨਹੀਂ। ਮੈਸੇਜ ਚ ਤਾਂ ਕਹਿੰਦੀ ਸੀ ਕਿ ਬੇਬੇ ਬਾਪੂ ਦੇ ਸੌਂਦੇ ਹੀ ਆਜੂੰਗੀ ਬੁੜੇ ਬੁੜੀ ਨੂੰ ਸੁੱਤਿਆਂ ਨੂੰ ਬਹੁਤ ਟਾਇਮ ਹੋ ਗਿਆ ਇਹ ਕਿੱਥੇ ਰਹਿਗੀ। ਕਿਤੇ ਸੌਂ ਸੂੰ ਤਾਂ ਨਹੀਂ ਗਈ। ਹੋਰ ਕਿਤੇ ਪਰੌਣੇ ਨੂੰ ਪਾਲੇ ਮਾਰ ਦੇਵੇ। ਪੁੱਛ ਕੇ ਵੇਖਾਂ ਕਿਤੇ ਝੇਡ ਹੀ ਨਾ ਹੋਜੇ”
ਏਨਾ ਕਹਿ ਕੇ ਜ਼ੋਰਾਵਰ ਨੇ ਆਪਣੇ ਮੋਬਾਈਲ ਦੇ ਵਟਸਐਪ ਤੇ ਕਾਟੋ ਫੁੱਲਾਂ ਤੇ ਨਾ ਦੀ ਆਈਡੀ ਤੇ ਮੈਸੇਜ ਕੀਤਾ ਜਿਸ ਵਿੱਚ ਉਸਨੇ ਲਿਖਿਆ,
“ਕੀ ਗੱਲ ਤੂੰ ਆਈ ਨਹੀਂ? ਕਿਤੇ ਸੌਂ ਸੂੰ ਤਾਂ ਨਹੀਂ ਗਈ! ਵੇਖੀਂ ਕਿਤੇ ਭਣੋਈਆ ਪਾਲੇ ਨਾ ਮਾਰਦੀਂ।”
ਮੈਸੇਜ ਥੱਲੇ ਆਪਣੇ ਕਮਰੇ ਵਿੱਚ ਤਿਆਰ ਹੋ ਰਹੀ ਸਰਦਾਰ ਹਰੀ ਸਿੰਘ ਦੀ ਸਾਰਿਆਂ ਤੋਂ ਛੋਟੀ ਕੁੜੀ 20 ਸਾਲ ਦੀ ਰਮਨੀਤ ਕੌਰ ਦੇ ਫ਼ੋਨ ਤੇ ਰਿਸੀਵ ਹੁੰਦਾ ਹੈ। ਆਪਣੇ ਬੁੱਲ੍ਹਾਂ ਤੇ ਸੁਰਖ਼ੀ ਨੂੰ ਸਵਾਰਦੀ ਹੋਈ ਰਮਨੀਤ ਜਦ ਆਪਣਾ ਫ਼ੋਨ ਚੱਕ ਕੇ ਜ਼ੋਰਾਵਰ ਦਾ ਮੈਸੇਜ ਪੜ੍ਹਦੀ ਹੈ ਤਾਂ ਉਸਦਾ ਹਾਸਾ ਨਿੱਕਲ ਜਾਂਦਾ ਹੈ। ਆਪਣੇ ਬੁੱਲ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਘੁੱਟ ਕੇ ਆਪਣਾ ਹਾਸਾ ਰੋਕਦੀ ਹੋਈ ਉਹ ਜਵਾਬ ਚ ਲਿਖਦੀ ਹੈ ਕਿ,
ਰਮਨੀਤ - ਸਬਰ ਕਰੋ ਜੀਜਾ ਜੀ, ਸਬਰ ਦਾ ਫ਼ਲ ਮਿੱਠਾ ਹੁੰਦਾ ਹੈ। ਮੈਂ ਤਿਆਰ ਹੋ ਰਹੀ ਸੀ। ਬਸ 5 ਮਿੰਟ ਚ ਔਨੀ ਆਂ।
ਦੂਜੇ ਪਾਸਿਓਂ ਜ਼ੋਰਾਵਰ ਦਾ ਮੈਸੇਜ ਆਉਂਦਾ ਹੈ,
ਜ਼ੋਰਾਵਰ - ਬੱਲੇ ਮੇਰੀ ਕਾਟੋ ਤਿਆਰ ਹੋ ਰਹੀ ਸੀ ਸੋਹਣੀ ਬਣ ਕੇ ਆ ਰਹੀ ਆ ਚੱਲ ਹੁਣ ਛੇਤੀ ਆਜਾ ਹੁਣ ਹੋਰ ਸਬਰ ਨਹੀਂ ਹੁੰਦਾ। ਪਾਲਾ ਬਹੁਤ ਲੱਗੀ ਜਾਂਦਾ।
ਦੂਜੇ ਪਾਸਿਓਂ ਰਮਨੀਤ ਜਵਾਬ ਚ ਲਿਖਦੀ ਹੈ,
ਰਮਨੀਤ - ਪਾਲਾ ਕਾਹਦੇ ਨਾਲ ਲੱਗਣ ਲੱਗ ਪਿਆ ਐਡੀ ਮੋਟੀ ਤਾਂ ਸਨਹੀਲ ਦੀ ਰਜਾਈ ਦਿੱਤੀ ਆ।
ਜ਼ੋਰਾਵਰ - ਰਜਾਈ ਰਜੂਈ ਕੁਸ਼ ਨੀ ਖੋਂਹਦੀ ਗੀ। ਪਾਲਾ ਪਤਾ ਕਿੰਨਾ। ਨਾਲੇ ਜਿਹੜਾ ਨਿੱਘ ਤੇਰੇ ਚ ਆ ਉਹ ਰਜਾਈਆਂ ਚ ਕਿੱਥੇ। ਚੱਲ ਹੁਣ ਟਾਇਮ ਨਾ ਟਪਾ ਛੇਤੀ ਆਜਾ ਵਿਚਾਰਾ ਮੇਰਾ ਲੰਨ ਆਕੜਿਆ ਪਿਆ ਤੇਰੀ ਉਡੀਕ ਚ।
ਰਮਨੀਤ - ਲੰਨ ਕੀ ਹੁੰਦਾ ਮੈਂ ਥੋਨੂੰ ਕਿੰਨੀ ਵਾਰ ਕਿਹਾ ਕਿ ਇਹ ਸ਼ਬਦ ਨਹੀਂ ਵਰਤਣਾ।
ਜ਼ੋਰਾਵਰ - ਤੇ ਹੋਰ ਕੀ ਆਖਾਂ? ਕਾਲਾ ਘੋੜਾ!
ਇਹ ਪੜ੍ਹਕੇ ਰਮਨੀਤ ਦਾ ਹਾਸਾ ਨਿੱਕਲ ਜਾਂਦਾ ਹੈ ਤੇ ਉਹ ਜਵਾਬ ਚ ਲਿਖਦੀ ਆ,
ਰਮਨੀਤ - ਕਾਲਾ ਘੋੜਾ ਨਹੀਂ ਉਹ ਆਖੋ ਜੋ ਮੈਂ ਕਹਿੰਦੀ ਹੁੰਨੀ ਆ।
ਜ਼ੋਰਾਵਰ - ਤੇਰਾ ਕੀ ਆ ਤੂੰ ਤਾਂ ਬਹੁਤ ਕੁਛ ਕਹਿੰਦੀ ਐਂ ਕਿਤੇ ਸ਼ਕਰਕੰਦੀ ਕਿਤੇ ਗੰਨਾ ਕਿਤੇ ਸੱਬਲ ਕਿਤੇ ਸਰੀਆ ਪਲੇ ਪਲੇ ਤੂੰ ਨਾਂ ਬਦਲਦੀ ਐਂ ਵਿਚਾਰੇ ਦੇ।
ਰਮਨੀਤ - ਹਾਂ ਤੇ ਜੇ ਹੈਗਾ ਐਹੋ ਜਿਹਾ ਤਾਂ ਹੀ ਕਹਿੰਦੀ ਹਾਂ। ਸ਼ਕਰਕੰਦੀ ਕਹਿੰਦੀ ਹਾਂ ਕਿਉਂਕਿ ਮਿੱਠਾ ਆ, ਗੰਨਾ ਕਹਿੰਦੀ ਹਾਂ ਕਿਉਂਕਿ ਖਾਧਾ ਨਹੀਂ ਚੂਪਿਆ ਜਾਂਦਾ, ਸੱਬਲ ਕਹਿੰਦੀ ਹਾਂ ਕਿਉਂਕਿ ਸੱਬਲ ਅਰਗਾ ਤਿੱਖਾ ਆ ਤੇ ਸਰੀਆ ਕਹਿੰਦੀ ਹਾਂ ਕਿਉਂਕਿ ਸਰਿਏ ਅਰਗਾ ਮੋਟਾ ਤੇ ਮਜ਼ਬੂਤ ਆ। ਪਰ ਮੈਂ ਇਹਦਾ ਇੱਕ ਵੱਖਰਾ ਨਾਂ ਵੀ ਤਾਂ ਰੱਖਿਆ ਨਾ। ਉਹ ਦੱਸੋ ਕੀ ਆ।
ਜ਼ੋਰਾਵਰ - ਉਹ ਅੱਛਾ ਤੇਰਾ ਮਤਲਬ ਛਿੰਦਾ ਪਹਿਲਵਾਨ!
ਰਮਨੀਤ - ਆਹੋ। ਮੇਰਾ ਛਿੰਦਾ ਪਹਿਲਵਾਨ ਤੁਸੀਂ ਵੀ ਇਹੀ ਕਿਹਾ ਕਰੋ ਐਂਵੇਂ ਲੰਨ ਲੰਨ ਲਾਈ ਆ
ਜ਼ੋਰਾਵਰ - ਚੱਲ ਚੰਗਾ ਕਹਿ ਲਿਆ ਕਰੂੰਗਾ। ਹੁਣ ਛੇਤੀ ਆਜਾ ਐਧਰ ਤੇਰਾ ਛਿੰਦਾ ਪਹਿਲਵਾਨ ਕਦੋਂ ਦਾ ਮੈਦਾਨ ਚ ਡਟਿਆ ਖੜ੍ਹਾ।
ਰਮਨੀਤ - ਆਗੀ ਬੱਸ।
ਰਮਨੀਤ ਨੇ ਆਪਣਾ ਫ਼ੋਨ ਬੰਦ ਕੀਤਾ ਤੇ ਛੌਲ਼ ਦੀ ਬੁੱਕਲ ਮਾਰ ਕੇ ਹੌਲੀ ਕੁ ਦੇਣੇ ਆਵਦੇ ਕਮਰੇ ਚੋਂ ਬਾਹਰ ਨਿੱਕਲੀ ਤੇ ਹੌਲੀ ਹੌਲੀ ਦੱਬੇ ਪੈਰੀਂ ਪੌੜੀਆਂ ਚੜ੍ਹਦੀ ਹੋਈ ਛੱਤ ਤੇ ਚੁਬਾਰੇ ਕੋਲੇ ਜਾ ਪਹੁੰਚੀ।
ਕਹਾਣੀ ਅਗਰ ਵਧਾਉਣ ਤੋਂ ਪਹਿਲਾਂ ਆਓ ਜ਼ਰਾ ਸਰਦਾਰ ਹਰੀ ਸਿੰਘ ਦੇ ਪਰਿਵਾਰ ਤੇ ਇੱਕ ਪੰਛੀ ਝਾਤ ਮਾਰ ਲਈਏ।
ਸਰਦਾਰ ਹਰੀ ਸਿੰਘ ਪੰਜਾਬ ਦੇ ਸ਼੍ਰੀ ਮੁਕਤਸਰ ਸਾਹਿਬ ਜ਼ਿਲ੍ਹੇ ਵਿੱਚ ਪੈਂਦੇ ਇੱਕ ਪਿੰਡ ਮਿੱਡੂਖੇੜਾ ਦਾ ਰਹਿਣ ਵਾਲਾ ਸੀ। ਸਰਦਾਰ ਹਰੀ ਸਿੰਘ ਦੀ ਉਮਰ ਅੱਜ 60 ਸਾਲ ਸੀ। ਸਰਦਾਰ ਹਰੀ ਸਿੰਘ ਹੋਣੀਂ 3 ਭਰਾ ਸਨ। ਸਾਰਿਆਂ ਤੋਂ ਵੱਡੇ ਦਾ ਨਾਮ ਸਰਦਾਰ ਬਲੌਰ ਸਿੰਘ ਸੀ। ਸਰਦਾਰ ਬਲੌਰ ਸਿੰਘ ਜਵਾਨੀ ਵੇਲੇ ਹੀ ਅਮਰੀਕਾ ਚਲਾ ਗਿਆ ਸੀ ਤੇ ਓਧਰੇ ਹੀ ਇੱਕ ਗੋਰੀ ਮੇਮ ਨਾਲ ਵਿਆਹ ਕਰਵਾ ਕੇ ਪੱਕਾ ਹੋ ਗਿਆ ਸੀ। ਅੱਜ ਸਰਦਾਰ ਬਲੌਰ ਸਿੰਘ ਤੇ ਓਹਦਾ ਪਰਿਵਾਰ ਅਮਰੀਕਾ ਵਿੱਚ ਹੀ ਰਹਿੰਦੇ ਹਨ ਤੇ ਸਾਲ ਦੇ ਵਿੱਚ ਇੱਕ ਵਾਰੀ ਪਿੰਡ ਮਿਲਣ ਆ ਜਾਂਦੇ ਹਨ। ਸਰਦਾਰ ਬਲੌਰ ਸਿੰਘ ਤੋਂ ਛੋਟੇ ਸਨ ਸਰਦਾਰ ਹਰੀ ਸਿੰਘ। ਸਰਦਾਰ ਹਰੀ ਸਿੰਘ ਨੂੰ ਸ਼ੁਰੂ ਤੋਂ ਹੀ ਲੀਡਰੀ ਦਾ ਸ਼ੌਂਕ ਸੀ। ਇਲਾਕੇ ਵਿਚ ਸਰਦਾਰ ਸਾਹਬ ਦੀ ਬਹੁਤ ਚੰਗੀ ਜਾਣ ਪਹਿਚਾਣ ਸੀ। ਸਰਦਾਰ ਸਾਹਬ ਪਿਛਲੇ ਕੋਈ 30 ਵਰ੍ਹਿਆਂ ਤੋਂ ਲਗਾਤਾਰ ਪਿੰਡ ਦੇ ਸਰਪੰਚ ਬਣ ਰਹੇ ਸਨ। ਐਸ ਵਾਰ ਵੀ ਸਿਰਫ ਨਵੀਂ ਪੀੜ੍ਹੀ ਨੂੰ ਮੌਕਾ ਦੇਣ ਵਾਸਤੇ ਸਰਦਾਰ ਸਾਹਬ ਸਰਪੰਚੀ ਦੀਆਂ ਵੋਟਾਂ ਵਿੱਚ ਖੜੇ ਨਹੀਂ ਸੀ ਹੋਏ। ਜੇ ਗੱਲ ਕਰੀਏ ਸਰਦਾਰ ਸਾਹਬ ਦੇ ਪਰਿਵਾਰ ਦੀ ਤਾਂ ਸਰਦਾਰ ਸਾਹਬ ਦੀ ਧਰਮ ਸੁਪਤਨੀ ਦਾ ਨਾਮ ਸਰਦਾਰਨੀ ਬਲਬੀਰ ਕੌਰ ਹੈ। ਓਹਨਾਂ ਦੀ ਉਮਰ ਅੱਜ 58 ਸਾਲ ਹੈ। ਉਹ ਇੱਕ ਘਰੇਲੂ ਔਰਤ ਹਨ। ਸਰਦਾਰ ਸਾਹਬ ਦੀਆਂ 3 ਧੀਆਂ ਹਨ। ਤਿੰਨੇ ਵਿਆਹੀਆਂ ਹੋਈਆਂ ਹਨ ਅਤੇ ਓਹਨਾਂ ਵਿੱਚੋਂ 2 ਆਪੋ ਆਪਣੇ ਪਰਿਵਾਰਾਂ ਸਮੇਤ ਵਿਦੇਸ਼ਾਂ ਵਿੱਚ ਸੈਟਲ ਹਨ।ਸਾਰਿਆਂ ਤੋਂ ਵੱਡੀ ਧੀ ਦਾ ਨਾਮ ਗੁਰਲੀਨ ਕੌਰ ਹੈ। ਉਹ ਅੱਜ 36 ਸਾਲ ਦੀ ਹੈ ਅਤੇ ਮੌਜੂਦਾ ਸਮੇਂ ਵਿੱਚ ਉਹ ਆਪਣੇ ਪਤੀ ਅਤੇ 2 ਬੱਚਿਆਂ ਸਮੇਤ ਕੈਨੇਡਾ ਵਿੱਚ ਪੱਕੀ ਪੀ ਆਰ ਹੈ। ਦੂਸਰੀ ਧੀ ਦਾ ਨਾਮ ਜਪਲੀਨ ਕੌਰ ਹੈ ਅਤੇ ਉਸਦੀ ਉਮਰ ਅੱਜ 32 ਸਾਲ ਹੈ। ਉਹ ਵੀ ਆਪਣੇ ਪਤੀ ਅਤੇ ਬੱਚਿਆਂ ਨਾਲ ਆਸਟ੍ਰੇਲੀਆ ਵਿੱਚ ਪੱਕੀ ਪੀ ਆਰ ਹੈ। ਤੀਜੀ ਅਤੇ ਸਾਰਿਆਂ ਤੋਂ ਛੋਟੀ ਧੀ ਦਾ ਨਾਮ ਲਵਲੀਨ ਕੌਰ ਹੈ ਉਸਦੀ ਉਮਰ 28 ਸਾਲ ਹੈ ਅਤੇ ਉਸਦਾ ਵਿਆਹ ਸਰਦਾਰ ਹਰੀ ਸਿੰਘ ਦੇ ਬਚਪਨ ਦੇ ਦੋਸਤ ਚੌਧਰੀ ਬਲਦੇਵ ਸਿੰਘ ਦੇ ਬੇਟੇ ਜ਼ੋਰਾਵਰ ਸਿੰਘ ਨਾਲ ਹੋਇਆ ਹੈ। ਜ਼ੋਰਾਵਰ ਸਿੰਘ ਮਲੋਟ ਸ਼ਹਿਰ ਦੇ ਨਾਲ ਪੈਂਦੇ ਇੱਕ ਪਿੰਡ ਕੋਲਿਆਂ ਵਾਲੀ ਦਾ ਰਹਿਣ ਵਾਲਾ ਸੀ ਅਤੇ ਸ਼੍ਰੀ ਮੁਕਤਸਰ ਸਾਹਿਬ ਦੇ ਪੰਜਾਬ ਨੈਸ਼ਨਲ ਬੈਂਕ ਵਿੱਚ ਮੈਨੇਜਰ ਦੀ ਪੋਸਟ ਤੇ ਕੰਮ ਕਰ ਰਿਹਾ ਸੀ। ਜ਼ੋਰਾਵਰ ਸਿੰਘ ਦੀ ਉਮਰ ਅੱਜ 30 ਸਾਲ ਹੈ। ਜ਼ੋਰਾਵਰ ਅਤੇ ਲਵਲੀਨ ਦੇ ਵਿਆਹ ਨੂੰ ਅੱਜ 6 ਸਾਲ ਹੋ ਗਏ ਹਨ ਅਤੇ ਓਹਨਾਂ ਦੇ 2 ਬੱਚੇ ਹਨ। ਸਰਦਾਰ ਸਾਹਬ ਦੇ ਸਾਰਿਆਂ ਤੋਂ ਛੋਟੇ ਭਰਾ ਦਾ ਨਾਮ ਸੀ ਨੈਬ ਸਿੰਘ। ਨੈਬ ਸਿੰਘ ਅਤੇ ਉਸਦੀ ਘਰਵਾਲੀ ਕੁਲਜੀਤ ਕੌਰ ਦੀ ਅੱਜ ਤੋਂ 19 ਸਾਲ ਪਹਿਲਾਂ ਸੜਕ ਹਾਦਸੇ ਚ ਮੌਤ ਹੋ ਗਈ ਸੀ। ਉਹਨਾਂ ਦੇ 1 ਮੁੰਡਾ ਜਿਸਦਾ ਨਾਮ ਗੁਰਸੇਵਕ ਸਿੰਘ ਸੀ ਅਤੇ ਇੱਕ 1 ਕੁੜੀ ਜਿਸਦਾ ਨਾਮ ਰਮਨੀਤ ਕੌਰ ਸੀ। ਨੈਬ ਸਿੰਘ ਅਤੇ ਕੁਲਜੀਤ ਕੌਰ ਦੀ ਮੌਤ ਤੋਂ ਬਾਅਦ ਸਰਦਾਰ ਸਾਹਬ ਨੇ ਹੀ ਉਹਨਾਂ ਦੋਵਾਂ ਅਨਾਥ ਬੱਚਿਆਂ ਦੀ ਪਰਵਰਿਸ਼ ਆਵਦੇ ਬੱਚੇ ਸਮਝ ਕੇ ਹੀ ਕੀਤੀ ਸੀ। ਗੁਰਸੇਵਕ ਸਿੰਘ ਦੀ ਉਮਰ ਅੱਜ 24 ਸਾਲ ਹੈ ਅਤੇ ਉਹ ਸਟਡੀ ਵੀਜ਼ਾ ਤੇ ਕੈਨੇਡਾ ਗਿਆ ਹੋਇਆ ਹੈ ਅਤੇ ਰਮਨੀਤ ਕੌਰ ਦੀ ਉਮਰ ਅੱਜ 20 ਸਾਲ ਹੈ ਅਤੇ ਉਹ ਸ਼੍ਰੀ ਮੁਕਤਸਰ ਸਾਹਿਬ ਦੇ ਇੱਕ ਮੈਡੀਕਲ ਕਾਲਜ ਤੋਂ ਡਾਕਟਰੀ ਦੀ ਪੜ੍ਹਾਈ ਕਰ ਰਹੀ ਹੈ। ਇਹ ਤਾਂ ਸੀ ਸਰਦਾਰ ਹਰੀ ਸਿੰਘ ਦੇ ਪਰਿਵਾਰ ਦੀ ਜਾਣ ਪਛਾਣ ਆਓ ਹੁਣ ਕਹਾਣੀ ਵੱਲ ਅੱਗੇ ਵਧਦੇ ਹਾਂ।
ਚੁਬਾਰੇ ਵਿਚ ਸਰਦਾਰ ਹਰੀ ਸਿੰਘ ਦਾ ਜਵਾਈ ਜ਼ੋਰਾਵਰ ਸਿੰਘ ਬੇਡ ਤੇ ਸਨ੍ਹੀਲ ਦੀ ਰਜਾਈ ਵਿਚ ਬੈਠਾ ਆਪਣੇ ਐਪਲ ਆਈ ਫ਼ੋਨ ਤੇ ਕੈਂਡੀ ਕ੍ਰਸ਼ ਗੇਮ ਖੇਡ ਰਿਹਾ ਸੀ। ਗੇਮ ਦੇ ਕੋਈ 4 5 ਲੈਵਲ ਖੇਡਣ ਤੋਂ ਬਾਅਦ ਜਦ ਜ਼ੋਰਾਵਰ ਨੇ ਆਪਣੇ ਮੋਬਾਈਲ ਤੇ ਟਾਇਮ ਵੇਖਿਆ ਤਾਂ 9:30 ਹੋ ਗਏ ਸਨ। ਉਸਨੇ ਤੁਰਤ ਹੈਰਾਨੀ ਨਾਲ ਆਖਿਆ,
“ਉਹ ਤੇਰੀ ਨੂੰ 9:30 ਹੋਗੇ! ਬੜਾ ਟਾਇਮ ਹੋ ਗਿਆ। ਇਹ ਕਾਟੋ ਆਈ ਨਹੀਂ। ਮੈਸੇਜ ਚ ਤਾਂ ਕਹਿੰਦੀ ਸੀ ਕਿ ਬੇਬੇ ਬਾਪੂ ਦੇ ਸੌਂਦੇ ਹੀ ਆਜੂੰਗੀ ਬੁੜੇ ਬੁੜੀ ਨੂੰ ਸੁੱਤਿਆਂ ਨੂੰ ਬਹੁਤ ਟਾਇਮ ਹੋ ਗਿਆ ਇਹ ਕਿੱਥੇ ਰਹਿਗੀ। ਕਿਤੇ ਸੌਂ ਸੂੰ ਤਾਂ ਨਹੀਂ ਗਈ। ਹੋਰ ਕਿਤੇ ਪਰੌਣੇ ਨੂੰ ਪਾਲੇ ਮਾਰ ਦੇਵੇ। ਪੁੱਛ ਕੇ ਵੇਖਾਂ ਕਿਤੇ ਝੇਡ ਹੀ ਨਾ ਹੋਜੇ”
ਏਨਾ ਕਹਿ ਕੇ ਜ਼ੋਰਾਵਰ ਨੇ ਆਪਣੇ ਮੋਬਾਈਲ ਦੇ ਵਟਸਐਪ ਤੇ ਕਾਟੋ ਫੁੱਲਾਂ ਤੇ ਨਾ ਦੀ ਆਈਡੀ ਤੇ ਮੈਸੇਜ ਕੀਤਾ ਜਿਸ ਵਿੱਚ ਉਸਨੇ ਲਿਖਿਆ,
“ਕੀ ਗੱਲ ਤੂੰ ਆਈ ਨਹੀਂ? ਕਿਤੇ ਸੌਂ ਸੂੰ ਤਾਂ ਨਹੀਂ ਗਈ! ਵੇਖੀਂ ਕਿਤੇ ਭਣੋਈਆ ਪਾਲੇ ਨਾ ਮਾਰਦੀਂ।”
ਮੈਸੇਜ ਥੱਲੇ ਆਪਣੇ ਕਮਰੇ ਵਿੱਚ ਤਿਆਰ ਹੋ ਰਹੀ ਸਰਦਾਰ ਹਰੀ ਸਿੰਘ ਦੀ ਸਾਰਿਆਂ ਤੋਂ ਛੋਟੀ ਕੁੜੀ 20 ਸਾਲ ਦੀ ਰਮਨੀਤ ਕੌਰ ਦੇ ਫ਼ੋਨ ਤੇ ਰਿਸੀਵ ਹੁੰਦਾ ਹੈ। ਆਪਣੇ ਬੁੱਲ੍ਹਾਂ ਤੇ ਸੁਰਖ਼ੀ ਨੂੰ ਸਵਾਰਦੀ ਹੋਈ ਰਮਨੀਤ ਜਦ ਆਪਣਾ ਫ਼ੋਨ ਚੱਕ ਕੇ ਜ਼ੋਰਾਵਰ ਦਾ ਮੈਸੇਜ ਪੜ੍ਹਦੀ ਹੈ ਤਾਂ ਉਸਦਾ ਹਾਸਾ ਨਿੱਕਲ ਜਾਂਦਾ ਹੈ। ਆਪਣੇ ਬੁੱਲ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਘੁੱਟ ਕੇ ਆਪਣਾ ਹਾਸਾ ਰੋਕਦੀ ਹੋਈ ਉਹ ਜਵਾਬ ਚ ਲਿਖਦੀ ਹੈ ਕਿ,
ਰਮਨੀਤ - ਸਬਰ ਕਰੋ ਜੀਜਾ ਜੀ, ਸਬਰ ਦਾ ਫ਼ਲ ਮਿੱਠਾ ਹੁੰਦਾ ਹੈ। ਮੈਂ ਤਿਆਰ ਹੋ ਰਹੀ ਸੀ। ਬਸ 5 ਮਿੰਟ ਚ ਔਨੀ ਆਂ।
ਦੂਜੇ ਪਾਸਿਓਂ ਜ਼ੋਰਾਵਰ ਦਾ ਮੈਸੇਜ ਆਉਂਦਾ ਹੈ,
ਜ਼ੋਰਾਵਰ - ਬੱਲੇ ਮੇਰੀ ਕਾਟੋ ਤਿਆਰ ਹੋ ਰਹੀ ਸੀ ਸੋਹਣੀ ਬਣ ਕੇ ਆ ਰਹੀ ਆ ਚੱਲ ਹੁਣ ਛੇਤੀ ਆਜਾ ਹੁਣ ਹੋਰ ਸਬਰ ਨਹੀਂ ਹੁੰਦਾ। ਪਾਲਾ ਬਹੁਤ ਲੱਗੀ ਜਾਂਦਾ।
ਦੂਜੇ ਪਾਸਿਓਂ ਰਮਨੀਤ ਜਵਾਬ ਚ ਲਿਖਦੀ ਹੈ,
ਰਮਨੀਤ - ਪਾਲਾ ਕਾਹਦੇ ਨਾਲ ਲੱਗਣ ਲੱਗ ਪਿਆ ਐਡੀ ਮੋਟੀ ਤਾਂ ਸਨਹੀਲ ਦੀ ਰਜਾਈ ਦਿੱਤੀ ਆ।
ਜ਼ੋਰਾਵਰ - ਰਜਾਈ ਰਜੂਈ ਕੁਸ਼ ਨੀ ਖੋਂਹਦੀ ਗੀ। ਪਾਲਾ ਪਤਾ ਕਿੰਨਾ। ਨਾਲੇ ਜਿਹੜਾ ਨਿੱਘ ਤੇਰੇ ਚ ਆ ਉਹ ਰਜਾਈਆਂ ਚ ਕਿੱਥੇ। ਚੱਲ ਹੁਣ ਟਾਇਮ ਨਾ ਟਪਾ ਛੇਤੀ ਆਜਾ ਵਿਚਾਰਾ ਮੇਰਾ ਲੰਨ ਆਕੜਿਆ ਪਿਆ ਤੇਰੀ ਉਡੀਕ ਚ।
ਰਮਨੀਤ - ਲੰਨ ਕੀ ਹੁੰਦਾ ਮੈਂ ਥੋਨੂੰ ਕਿੰਨੀ ਵਾਰ ਕਿਹਾ ਕਿ ਇਹ ਸ਼ਬਦ ਨਹੀਂ ਵਰਤਣਾ।
ਜ਼ੋਰਾਵਰ - ਤੇ ਹੋਰ ਕੀ ਆਖਾਂ? ਕਾਲਾ ਘੋੜਾ!
ਇਹ ਪੜ੍ਹਕੇ ਰਮਨੀਤ ਦਾ ਹਾਸਾ ਨਿੱਕਲ ਜਾਂਦਾ ਹੈ ਤੇ ਉਹ ਜਵਾਬ ਚ ਲਿਖਦੀ ਆ,
ਰਮਨੀਤ - ਕਾਲਾ ਘੋੜਾ ਨਹੀਂ ਉਹ ਆਖੋ ਜੋ ਮੈਂ ਕਹਿੰਦੀ ਹੁੰਨੀ ਆ।
ਜ਼ੋਰਾਵਰ - ਤੇਰਾ ਕੀ ਆ ਤੂੰ ਤਾਂ ਬਹੁਤ ਕੁਛ ਕਹਿੰਦੀ ਐਂ ਕਿਤੇ ਸ਼ਕਰਕੰਦੀ ਕਿਤੇ ਗੰਨਾ ਕਿਤੇ ਸੱਬਲ ਕਿਤੇ ਸਰੀਆ ਪਲੇ ਪਲੇ ਤੂੰ ਨਾਂ ਬਦਲਦੀ ਐਂ ਵਿਚਾਰੇ ਦੇ।
ਰਮਨੀਤ - ਹਾਂ ਤੇ ਜੇ ਹੈਗਾ ਐਹੋ ਜਿਹਾ ਤਾਂ ਹੀ ਕਹਿੰਦੀ ਹਾਂ। ਸ਼ਕਰਕੰਦੀ ਕਹਿੰਦੀ ਹਾਂ ਕਿਉਂਕਿ ਮਿੱਠਾ ਆ, ਗੰਨਾ ਕਹਿੰਦੀ ਹਾਂ ਕਿਉਂਕਿ ਖਾਧਾ ਨਹੀਂ ਚੂਪਿਆ ਜਾਂਦਾ, ਸੱਬਲ ਕਹਿੰਦੀ ਹਾਂ ਕਿਉਂਕਿ ਸੱਬਲ ਅਰਗਾ ਤਿੱਖਾ ਆ ਤੇ ਸਰੀਆ ਕਹਿੰਦੀ ਹਾਂ ਕਿਉਂਕਿ ਸਰਿਏ ਅਰਗਾ ਮੋਟਾ ਤੇ ਮਜ਼ਬੂਤ ਆ। ਪਰ ਮੈਂ ਇਹਦਾ ਇੱਕ ਵੱਖਰਾ ਨਾਂ ਵੀ ਤਾਂ ਰੱਖਿਆ ਨਾ। ਉਹ ਦੱਸੋ ਕੀ ਆ।
ਜ਼ੋਰਾਵਰ - ਉਹ ਅੱਛਾ ਤੇਰਾ ਮਤਲਬ ਛਿੰਦਾ ਪਹਿਲਵਾਨ!
ਰਮਨੀਤ - ਆਹੋ। ਮੇਰਾ ਛਿੰਦਾ ਪਹਿਲਵਾਨ ਤੁਸੀਂ ਵੀ ਇਹੀ ਕਿਹਾ ਕਰੋ ਐਂਵੇਂ ਲੰਨ ਲੰਨ ਲਾਈ ਆ
ਜ਼ੋਰਾਵਰ - ਚੱਲ ਚੰਗਾ ਕਹਿ ਲਿਆ ਕਰੂੰਗਾ। ਹੁਣ ਛੇਤੀ ਆਜਾ ਐਧਰ ਤੇਰਾ ਛਿੰਦਾ ਪਹਿਲਵਾਨ ਕਦੋਂ ਦਾ ਮੈਦਾਨ ਚ ਡਟਿਆ ਖੜ੍ਹਾ।
ਰਮਨੀਤ - ਆਗੀ ਬੱਸ।
ਰਮਨੀਤ ਨੇ ਆਪਣਾ ਫ਼ੋਨ ਬੰਦ ਕੀਤਾ ਤੇ ਛੌਲ਼ ਦੀ ਬੁੱਕਲ ਮਾਰ ਕੇ ਹੌਲੀ ਕੁ ਦੇਣੇ ਆਵਦੇ ਕਮਰੇ ਚੋਂ ਬਾਹਰ ਨਿੱਕਲੀ ਤੇ ਹੌਲੀ ਹੌਲੀ ਦੱਬੇ ਪੈਰੀਂ ਪੌੜੀਆਂ ਚੜ੍ਹਦੀ ਹੋਈ ਛੱਤ ਤੇ ਚੁਬਾਰੇ ਕੋਲੇ ਜਾ ਪਹੁੰਚੀ।
ਕਹਾਣੀ ਅਗਰ ਵਧਾਉਣ ਤੋਂ ਪਹਿਲਾਂ ਆਓ ਜ਼ਰਾ ਸਰਦਾਰ ਹਰੀ ਸਿੰਘ ਦੇ ਪਰਿਵਾਰ ਤੇ ਇੱਕ ਪੰਛੀ ਝਾਤ ਮਾਰ ਲਈਏ।
ਸਰਦਾਰ ਹਰੀ ਸਿੰਘ ਪੰਜਾਬ ਦੇ ਸ਼੍ਰੀ ਮੁਕਤਸਰ ਸਾਹਿਬ ਜ਼ਿਲ੍ਹੇ ਵਿੱਚ ਪੈਂਦੇ ਇੱਕ ਪਿੰਡ ਮਿੱਡੂਖੇੜਾ ਦਾ ਰਹਿਣ ਵਾਲਾ ਸੀ। ਸਰਦਾਰ ਹਰੀ ਸਿੰਘ ਦੀ ਉਮਰ ਅੱਜ 60 ਸਾਲ ਸੀ। ਸਰਦਾਰ ਹਰੀ ਸਿੰਘ ਹੋਣੀਂ 3 ਭਰਾ ਸਨ। ਸਾਰਿਆਂ ਤੋਂ ਵੱਡੇ ਦਾ ਨਾਮ ਸਰਦਾਰ ਬਲੌਰ ਸਿੰਘ ਸੀ। ਸਰਦਾਰ ਬਲੌਰ ਸਿੰਘ ਜਵਾਨੀ ਵੇਲੇ ਹੀ ਅਮਰੀਕਾ ਚਲਾ ਗਿਆ ਸੀ ਤੇ ਓਧਰੇ ਹੀ ਇੱਕ ਗੋਰੀ ਮੇਮ ਨਾਲ ਵਿਆਹ ਕਰਵਾ ਕੇ ਪੱਕਾ ਹੋ ਗਿਆ ਸੀ। ਅੱਜ ਸਰਦਾਰ ਬਲੌਰ ਸਿੰਘ ਤੇ ਓਹਦਾ ਪਰਿਵਾਰ ਅਮਰੀਕਾ ਵਿੱਚ ਹੀ ਰਹਿੰਦੇ ਹਨ ਤੇ ਸਾਲ ਦੇ ਵਿੱਚ ਇੱਕ ਵਾਰੀ ਪਿੰਡ ਮਿਲਣ ਆ ਜਾਂਦੇ ਹਨ। ਸਰਦਾਰ ਬਲੌਰ ਸਿੰਘ ਤੋਂ ਛੋਟੇ ਸਨ ਸਰਦਾਰ ਹਰੀ ਸਿੰਘ। ਸਰਦਾਰ ਹਰੀ ਸਿੰਘ ਨੂੰ ਸ਼ੁਰੂ ਤੋਂ ਹੀ ਲੀਡਰੀ ਦਾ ਸ਼ੌਂਕ ਸੀ। ਇਲਾਕੇ ਵਿਚ ਸਰਦਾਰ ਸਾਹਬ ਦੀ ਬਹੁਤ ਚੰਗੀ ਜਾਣ ਪਹਿਚਾਣ ਸੀ। ਸਰਦਾਰ ਸਾਹਬ ਪਿਛਲੇ ਕੋਈ 30 ਵਰ੍ਹਿਆਂ ਤੋਂ ਲਗਾਤਾਰ ਪਿੰਡ ਦੇ ਸਰਪੰਚ ਬਣ ਰਹੇ ਸਨ। ਐਸ ਵਾਰ ਵੀ ਸਿਰਫ ਨਵੀਂ ਪੀੜ੍ਹੀ ਨੂੰ ਮੌਕਾ ਦੇਣ ਵਾਸਤੇ ਸਰਦਾਰ ਸਾਹਬ ਸਰਪੰਚੀ ਦੀਆਂ ਵੋਟਾਂ ਵਿੱਚ ਖੜੇ ਨਹੀਂ ਸੀ ਹੋਏ। ਜੇ ਗੱਲ ਕਰੀਏ ਸਰਦਾਰ ਸਾਹਬ ਦੇ ਪਰਿਵਾਰ ਦੀ ਤਾਂ ਸਰਦਾਰ ਸਾਹਬ ਦੀ ਧਰਮ ਸੁਪਤਨੀ ਦਾ ਨਾਮ ਸਰਦਾਰਨੀ ਬਲਬੀਰ ਕੌਰ ਹੈ। ਓਹਨਾਂ ਦੀ ਉਮਰ ਅੱਜ 58 ਸਾਲ ਹੈ। ਉਹ ਇੱਕ ਘਰੇਲੂ ਔਰਤ ਹਨ। ਸਰਦਾਰ ਸਾਹਬ ਦੀਆਂ 3 ਧੀਆਂ ਹਨ। ਤਿੰਨੇ ਵਿਆਹੀਆਂ ਹੋਈਆਂ ਹਨ ਅਤੇ ਓਹਨਾਂ ਵਿੱਚੋਂ 2 ਆਪੋ ਆਪਣੇ ਪਰਿਵਾਰਾਂ ਸਮੇਤ ਵਿਦੇਸ਼ਾਂ ਵਿੱਚ ਸੈਟਲ ਹਨ।ਸਾਰਿਆਂ ਤੋਂ ਵੱਡੀ ਧੀ ਦਾ ਨਾਮ ਗੁਰਲੀਨ ਕੌਰ ਹੈ। ਉਹ ਅੱਜ 36 ਸਾਲ ਦੀ ਹੈ ਅਤੇ ਮੌਜੂਦਾ ਸਮੇਂ ਵਿੱਚ ਉਹ ਆਪਣੇ ਪਤੀ ਅਤੇ 2 ਬੱਚਿਆਂ ਸਮੇਤ ਕੈਨੇਡਾ ਵਿੱਚ ਪੱਕੀ ਪੀ ਆਰ ਹੈ। ਦੂਸਰੀ ਧੀ ਦਾ ਨਾਮ ਜਪਲੀਨ ਕੌਰ ਹੈ ਅਤੇ ਉਸਦੀ ਉਮਰ ਅੱਜ 32 ਸਾਲ ਹੈ। ਉਹ ਵੀ ਆਪਣੇ ਪਤੀ ਅਤੇ ਬੱਚਿਆਂ ਨਾਲ ਆਸਟ੍ਰੇਲੀਆ ਵਿੱਚ ਪੱਕੀ ਪੀ ਆਰ ਹੈ। ਤੀਜੀ ਅਤੇ ਸਾਰਿਆਂ ਤੋਂ ਛੋਟੀ ਧੀ ਦਾ ਨਾਮ ਲਵਲੀਨ ਕੌਰ ਹੈ ਉਸਦੀ ਉਮਰ 28 ਸਾਲ ਹੈ ਅਤੇ ਉਸਦਾ ਵਿਆਹ ਸਰਦਾਰ ਹਰੀ ਸਿੰਘ ਦੇ ਬਚਪਨ ਦੇ ਦੋਸਤ ਚੌਧਰੀ ਬਲਦੇਵ ਸਿੰਘ ਦੇ ਬੇਟੇ ਜ਼ੋਰਾਵਰ ਸਿੰਘ ਨਾਲ ਹੋਇਆ ਹੈ। ਜ਼ੋਰਾਵਰ ਸਿੰਘ ਮਲੋਟ ਸ਼ਹਿਰ ਦੇ ਨਾਲ ਪੈਂਦੇ ਇੱਕ ਪਿੰਡ ਕੋਲਿਆਂ ਵਾਲੀ ਦਾ ਰਹਿਣ ਵਾਲਾ ਸੀ ਅਤੇ ਸ਼੍ਰੀ ਮੁਕਤਸਰ ਸਾਹਿਬ ਦੇ ਪੰਜਾਬ ਨੈਸ਼ਨਲ ਬੈਂਕ ਵਿੱਚ ਮੈਨੇਜਰ ਦੀ ਪੋਸਟ ਤੇ ਕੰਮ ਕਰ ਰਿਹਾ ਸੀ। ਜ਼ੋਰਾਵਰ ਸਿੰਘ ਦੀ ਉਮਰ ਅੱਜ 30 ਸਾਲ ਹੈ। ਜ਼ੋਰਾਵਰ ਅਤੇ ਲਵਲੀਨ ਦੇ ਵਿਆਹ ਨੂੰ ਅੱਜ 6 ਸਾਲ ਹੋ ਗਏ ਹਨ ਅਤੇ ਓਹਨਾਂ ਦੇ 2 ਬੱਚੇ ਹਨ। ਸਰਦਾਰ ਸਾਹਬ ਦੇ ਸਾਰਿਆਂ ਤੋਂ ਛੋਟੇ ਭਰਾ ਦਾ ਨਾਮ ਸੀ ਨੈਬ ਸਿੰਘ। ਨੈਬ ਸਿੰਘ ਅਤੇ ਉਸਦੀ ਘਰਵਾਲੀ ਕੁਲਜੀਤ ਕੌਰ ਦੀ ਅੱਜ ਤੋਂ 19 ਸਾਲ ਪਹਿਲਾਂ ਸੜਕ ਹਾਦਸੇ ਚ ਮੌਤ ਹੋ ਗਈ ਸੀ। ਉਹਨਾਂ ਦੇ 1 ਮੁੰਡਾ ਜਿਸਦਾ ਨਾਮ ਗੁਰਸੇਵਕ ਸਿੰਘ ਸੀ ਅਤੇ ਇੱਕ 1 ਕੁੜੀ ਜਿਸਦਾ ਨਾਮ ਰਮਨੀਤ ਕੌਰ ਸੀ। ਨੈਬ ਸਿੰਘ ਅਤੇ ਕੁਲਜੀਤ ਕੌਰ ਦੀ ਮੌਤ ਤੋਂ ਬਾਅਦ ਸਰਦਾਰ ਸਾਹਬ ਨੇ ਹੀ ਉਹਨਾਂ ਦੋਵਾਂ ਅਨਾਥ ਬੱਚਿਆਂ ਦੀ ਪਰਵਰਿਸ਼ ਆਵਦੇ ਬੱਚੇ ਸਮਝ ਕੇ ਹੀ ਕੀਤੀ ਸੀ। ਗੁਰਸੇਵਕ ਸਿੰਘ ਦੀ ਉਮਰ ਅੱਜ 24 ਸਾਲ ਹੈ ਅਤੇ ਉਹ ਸਟਡੀ ਵੀਜ਼ਾ ਤੇ ਕੈਨੇਡਾ ਗਿਆ ਹੋਇਆ ਹੈ ਅਤੇ ਰਮਨੀਤ ਕੌਰ ਦੀ ਉਮਰ ਅੱਜ 20 ਸਾਲ ਹੈ ਅਤੇ ਉਹ ਸ਼੍ਰੀ ਮੁਕਤਸਰ ਸਾਹਿਬ ਦੇ ਇੱਕ ਮੈਡੀਕਲ ਕਾਲਜ ਤੋਂ ਡਾਕਟਰੀ ਦੀ ਪੜ੍ਹਾਈ ਕਰ ਰਹੀ ਹੈ। ਇਹ ਤਾਂ ਸੀ ਸਰਦਾਰ ਹਰੀ ਸਿੰਘ ਦੇ ਪਰਿਵਾਰ ਦੀ ਜਾਣ ਪਛਾਣ ਆਓ ਹੁਣ ਕਹਾਣੀ ਵੱਲ ਅੱਗੇ ਵਧਦੇ ਹਾਂ।
![[+]](https://xossipy.com/themes/sharepoint/collapse_collapsed.png)