13-03-2024, 10:39 PM
நண்பர்களுக்கு வணக்கம். நான் சங்கவி. ஏற்கனவே “ஒரு புள்ள வேணுன்டா கள்ளப் புருசா..” என்ற கதையை எழுதிகொண்டிருக்கும்போது, பல நண்பர்கள் அம்மா மகன் கதை வேண்டும் என்று தொடர்ந்து கேட்டுக்கொண்டதற்கு இணங்க, அந்த கதைக்கு இடையே இந்த சிறுகதையை எழுதுகிறேன்.
“அடி, மெல்ல நட.. மெல்ல நட.. சூத்து என்னாகும்..
- தொடரும்.
வழக்கம்போல காமம் மட்டும் இல்லாமல், கதையில் திருப்பங்கள், சஸ்பன்ஸ் என்று இந்த கதையை கொண்டு செல்ல நினைக்கிறேன்.
உங்கள் ஆதரவுக்கு நன்றி. உங்களுக்காக கதையின் முதல் பாகம்.
(குடும்ப சுமை, வேலைப்பளு காரணமாக கதை அப்டேட் வருவதில் தாமதம் இருக்கலாம். ஆனால் வரும் ஒவ்வொரு அப்டேட்டும், உங்களுக்கு விருந்தளிப்பதுபோல இருக்கும் என்பதை கூறிக்கொண்டு கதையைத் தொடங்குகிறேன்.)
***********
பாகம் 1:
“அடி, மெல்ல நட.. மெல்ல நட.. சூத்து என்னாகும்..
உன் மொலை போல் ஆடும்..
என் கருஞ்சுன்னி விரைத்தாடும்..
அப்புறம் உங்கூதி கிழிக்கப்படும்..”என்று சாலையில் ஓரமாக சென்றுகொண்டிருந்த மாலதி வருவதைப் பார்த்து, அந்த தெருவின் “ரோமியோ” என்று அழைக்கப்படும் ராஜா, மாலதியின் காதுபடவே கொச்சையான வார்த்தைளால் மெட்டுகட்டி பாட, மாலதி கண்களின் ஓரத்தில் கண்ணீர் தழும்ப, தரையைப் பார்த்துக்கொண்டே, வேகமாக நடந்து வீட்டுக்கு வந்து கதவைச் சாத்திக்கொண்டாள்.
வீட்டு ஹாலில் அமர்ந்தபடி டீவியில் ஐட்டம் சாங்கை ரசித்துக்கேட்டுக் கொண்டிருந்த விக்ரம், அம்மா வீட்டுக்குள் வந்தவுடன் கதவைச் சாத்திவிட்டு, அழுதுகொண்டே அவள் அறைக்குள் செல்வதைப் பார்த்ததும், “அம்மா.. என்னம்மா? ஏன் அழுவுற? என்னாச்சு உனக்கு?” என்று அவள் பின்னாலேயே ஓடினான்.
தன் அறைக்குள் சென்ற மாலதி, கட்டிலில் அமர்ந்தபடி விசும்பிக்கொண்டு இருக்க, விக்ரம் தன் அம்மா மாலதியின் அருகில் சென்று அமர்ந்து, “அம்மா? என்னம்மா ஆச்சு?” என்று கேட்டான்.
இத்தனை நாட்களாக தன் மகனிடம் சொல்லக்கூடாது என்று மாலதி மறைத்து மறைத்து வைத்திருந்த விஷயத்தை, இன்று எப்படியாவது தன் மகன் விக்ரம்விடம் சொல்லிவிட வேண்டும் என்று நினைத்து தன் கண்ணீரை துடைத்துக்கொண்டு, “எல்லாம்.. அந்.. அந்த பயதான்.. பொறுக்கி பொறுக்கி.. என்னப் பாத்து.. ச்சே.. அவனெல்லாம் மனுசனா? அவ அம்மாவும் ஒரு பொண்ணுதானே.. அவ உடம்பை ரசிக்க வேண்டியதுதானே..” என்று கோபத்தில், அருகில் தன் மகன் இருக்கிறான் என்றுகூட பார்க்காமல் தன் மனதிலிருப்பதை அள்ளி வெளியே வீசினாள் மாலதி.
மாலதி சொன்னதுமே விக்ரமுக்கு என்ன நடந்திருக்கும் என்று புரிந்துவிட்டது.
“யாருமா அவன்? நீ அவன் யாருன்னு மட்டும் சொல்லும்மா.. இப்பவே அவன் கைகால உடச்சு, உன் காலடியில கொண்டுவந்து போடுறேன்..” என்று தன் இளம் இரத்தம் கொதிக்க, சினத்தில் சீறியபடி சொன்னான் விக்ரம்.
உடனே மாலதி “அதெல்லாம் ஒன்னும் வேண்டான்டா.. நாமளே யாருமில்லாத அனாதையா ஊருவிட்டு ஊருவந்து வாழ்ந்துட்டு இருக்கோம்.. நமக்கெதுக்கு பிரச்சனை?” என்று விக்ரமுக்கு சமாதானம் சொன்னாள்.
விக்ரம் “அதுக்காக என் அம்மாவுக்கு ஒன்னுன்னா என்னால சும்மா இருக்க முடியாது.. நீ யாருன்னு மட்டும் சொல்லும்மா.. நான் பாத்துக்கிறேன்.. இப்போ மட்டும் நீ சொல்லலைன்னா, உன்கூட இனி நான் பேசவே மாட்டேன்..” என்று சொன்னவுடன், மாலதி வேறு இல்லாமல் “எல்லாம் நம்ம ஏரியால இருக்கிற அந்த பொறுக்கிப்பய ராஜாதான்டா..” என்று சொல்லிவிட்டு, இன்று அவன் தன் காதுபட பாட்டு பாடிய விஷயத்தை தன் மகன் விக்ரம்விடம் சொன்ன மாலதி, கடந்த ஒருமாதமாக நடந்த விஷயங்களை ஒன்றன்பின் ஒன்றாக விவரிக்க ஆரம்பித்தாள்.
மாலதி, வேலைக்கு சென்று வரும் வழியில்தான் ராஜாவின் வீடு இருக்கிறது. கடந்த ஒரு வருடமாக மாலதி அந்த வழியாகத்தான் வேலைக்கு சென்று வருகிறாள். ஆனால் கடந்த ஒருமாதமாக மட்டும், ராஜாவின் இந்த காமச் சீண்டல்கள் மாலதியின் நிம்மதியைக் கெடுத்துக்கொண்டிருந்தது.
ஒரு மாதத்திற்கு முன்பு ஒருநாள், மாலதி வேலை முடிந்து ராஜாவின் வீட்டு வழியாக வந்துகொண்டிருக்கும்போது, “மாலு மாலு மாலு மாலு.. மாலதி..” என்று ராஜா பாட்டுபாட, மாலதி கண்டும் காணாமல் வந்துவிட்டாள்.
அதற்குப் பிறகு ஒவ்வொரு நாளும் ராஜாவின் அழிச்சாட்டியம் கொஞ்சம் கொஞ்சமாக அதிகரிக்க ஆரம்பித்தது.
ஆரம்பத்தில்,
“ஒரலு ஒன்னு அங்க இருக்கு.. ஒலக்க ஒன்னு இங்க இருக்கு..”
“வாடி வாடி நாட்டுகட்ட.. என் ஜட்டிக்குள்ள துடிக்குது உருட்டுக்கட்ட..”
என்று டபுள் மீனிங்கில் பாட ஆரம்பித்தான் ராஜா.
மாலதி “எதுக்கு நமக்கு வம்பு.. நல்லவேளை தெருவுல யாரும் இல்ல.. பாவி பய பாடிட்டு போறான்.. நமக்கெதுக்கு வம்பு?” என்று எதுவும் செய்யாமல் விட்டுவிட, இலைமறைகாயாக பாடிக்கொண்டிருந்தவன், அதற்குப் பிறகு பச்சையாக மாலதியை வர்ணிக்க ஆரம்பித்தான்.
“வயசானாலும் உன் முலையும் சூத்தும் சும்மா கும்முன்னு இருக்குடி மாலு..”
“மாலு..
ஏங்குதடி என் பூலு..
என் வாய்க்கு கிடைக்குமா உன் முலை பாலு..”
என்றெல்லாம், மாலதி அந்த வழியாக வரும்போதெல்லாம் அவள் காதுபடவே, காது கூசும் அளவுக்கு கொச்சையாக பேசும் வார்த்தைகளை மாலதியால் தாங்கக்கொள்ள முடியவில்லை.
கூச்ச சுபாபம் கொண்ட மாலதியால், இந்த விஷயத்தை யாரிடமாவது சொன்னால், எங்கே நம் மானம் போய்விடுமோ என்ற பயத்தில், பெற்ற மகனிடம்கூட இந்த விஷயத்தை சொல்லாமல் மறைத்து வந்திருக்க, இன்று நெஞ்சம் பொறுக்க முடியாமல், நடந்த விஷயங்கள் அனைத்தையும் தன் மகனிடம் சொல்லிவிட்டு, தன் முந்தானையால், தன் வாயைப் பொத்திக்கொண்டு அழ ஆரம்பித்தாள்.
அதுவரை கோபத்தின் உச்சியில் இருந்த விக்ரம், “ராஜா” என்ற பெயரைக் கேட்டதுமே, அவன் உடலுக்குள் சூடாக கொதித்துக்கொண்டிருந்த இரத்தம் அப்படியே கொஞ்சம் கொஞ்சமாக சூட்டை இழந்து, அடங்கிப்போனது.
அதுபோக அந்த பொறுக்கி ராஜா, தன் அம்மாவை சீண்டியதைக் கேட்டு, அவள் இரத்தம் உறைந்தே போய்விட்டது.
அழுதுகொண்டிருந்த மாலதி, திடீரென என்ன நினைத்தாலோ தெரியவில்லை! சட்டென தன் கண்ணீரைத் துடைத்துக்கொண்டு, “விக்ரம்.. நீ சொன்னதுதான் சரி.. உன்ன மாதிரி ஒரு சிங்கக் குட்டிய புள்ளையா பெத்து வச்சிக்கிட்டு, நான் எதுக்காக கண்ட கண்ட பொறுக்கி பேசுற வார்த்தையெல்லாம் பொறுத்துக்கிட்டு இருக்கனும்? நீ சொன்ன மாதிரி, அந்த பொறுக்கி கைகால உடச்சு, அவன என் கால்ல விழுந்து மன்னிப்பு கேட்க வைடா..” என்று பாகுபலி படத்து ராஜமாதாபோல, நெஞ்சை நிமிர்த்தி தன் மகனிடம் சொன்னாள் மாலதி.
ஆனால், “ராஜா” என்ற பெயரைக் கேட்டதில் இருந்தே, சீறிக்கொண்டிருந்த தன் மகன், சில்லென்று உறைந்து நிற்பதைப் பார்த்து “விக்ரம்? என்னடா..? என்னாச்சுடா உனக்கு?” என்று கேட்டாள் மாலதி.
அப்போது மாலதி சற்றும் எதிர்பார்க்காத விதமாக “அம்மா.. என்னை மன்னிச்சிடுமா.. ராஜா உன்னை பேசுனது தப்புதான்.. ஆனா, அவன் அப்படி நடந்துக்க முக்கிய காரணமே நான்தாம்மா.. என்னை மன்னிச்சிடுமா..” என்று தன் அம்மா மாலதியின் கால்களைப் பிடித்துக்கொண்டு அழ ஆரம்பித்தான் விக்ரம்.
தன் மகன் இப்படி சொன்னதைக் கேட்ட மாலதிக்கு அதிர்ச்சியாக இருந்தது.
“டேய் விக்ரம்.. என்னடா சொல்ற? உனக்கும் அந்த பொறுக்கிக்கும் என்ன சம்மந்தம்..” என்று கேட்க, மாலதி சற்றும் எதிர்பார்க்காத ஒரு விஷயத்தை சொல்ல ஆரம்பித்தான் விக்ரம்.
![[+]](https://xossipy.com/themes/sharepoint/collapse_collapsed.png)
?
