Incest தாயும் தாயாக போகும் மகளும்

[SamarSaran]

NH7 தேசிய நெடுஞ்சாலையில் இருக்கும் அந்த பிரபலமான ஸ்பின்னிங் மில்லில் இருந்து வேலை முடித்து விட்டு வெளியே வந்தாள் வசந்தி. அவளின் உடலில் ஆங்காங்கே பஞ்சு துகள்கள் ஒட்டியிருந்தன. வெளியே வந்தவள் அந்த ரோட்டில் யாராவது இருக்கிறார்களா என ஒரு நோட்டம் விட்டு மில்லை ஒட்டிய மண்சாலையில் நடந்து சென்று பெரிய மரத்திற்கு பின்னால் மறைவதற்கு ஒரு ஆணின் கை அவளின் இடுப்பை பற்றி இழுத்து அணைத்தது. 

அந்த ஆண் வேறு யாரும் இல்லை. பக்கத்தில் இருக்கும் போர்வெலில் உதவியாளாக வேலை செய்யும் சுப்பிரமணி தான். இவனுக்கு திருமணம் வயதை ஒட்டிய பெண் இருக்கிறாள். இவனுக்கும் வசந்திக்கும் சில மாதங்களாக வெளியில் சொல்லிக் கொள்ள முடியாத அளவிற்கு பழக்கம். இந்த பழக்கம் நாளடவில் அவர்கள் இருவரும் யாருக்கும் தெரியாமல் உடலுறவு வைத்துக் கொள்ளும் அளவிற்கு வளர்ந்துவிட்டது.

இப்போது சுப்பிரமணியின் கை வசந்தியின் இடுப்பை இறுக்க பற்றியிருந்தது. அவளை அணைத்தபடி அவளின் கழுத்தின் முகம் வைத்து உடலின் மேல் இருந்து வரும் வியர்வை வாடை மோப்பம் பிடித்தான். 

"என்னடி உடம்பு எல்லாம் இப்படி பஞ்சு பஞ்சா இருக்கு?" அவன் கேட்க 

"ம்ம். ஆமா. இந்த மேனேஜர் இன்னிக்கு என்னைய மிஷின்ல பஞ்சு திரிக்க விட்டான். அதான் உடம்பெல்லாம் இப்படி பஞ்சா இருக்கு. சரி உனக்கு என்ன வேலை?"

"உன் மாதிரி பொம்பளைங்கள கவனிக்கிறது தான் என் வேலை" சொல்லி 

இரண்டு கையால் அவளின் இடுப்பை பற்றியபடி கழுத்தில் முத்தமிட்டு அவளின் உணர்ச்சியை தூண்டினான். அவளின் முந்தானை ஒதுக்கிவிட்டு முலைப் பிழவுகளில் முத்தமிட்டு அதை கசக்க வசந்திக்கு காம உணர்ச்சி உடலில் கொப்பளிக்க ஆரம்பித்தது. 

அவன் முலையை அழுத்தி கசக்க வசந்தி கொஞ்சம் முகம் சுளித்து 

"ஏய் அது மொலைனு நெனச்சியா? வேற எதுவும் நெனச்சியா.? இந்த கசக்கு கசக்குற. வலிக்குதுயா பாத்து மெதுவா கசக்கு."

"சரி.. சரிடி. உன் மொலய பாத்ததும் என்னமோ தெரியலடி ஒரு வேகம் தானா வந்துருது. அதான் இப்படி கசக்கிடுறேன்."
சொல்லிக் கொண்டிருக்கும் போதே வசந்தியின் கைகள் சுப்பிரமணியின் பேண்டை தடவியது. 

"என்ன எல்லாம் தயாரா இருக்கு போல" அவனை கிண்டல் பண்ணினாள். 

"ஆமாடி நீ ம்ம் சொல்லி குனிஞ்சு நின்னா ஒரு போர் போட்டுடலாம். என்ன போடட்டுமா?" கேட்க 

"ஏய் சும்மா இரு. இப்ப அதுக்குலாம் நேரமில்ல. நா வீட்டுக்கு போகனும். என் பொண்ணு வேற தனியா இருக்க. அதனால இப்ப தண்ணிய மட்டும் வெளியேத்தி விட்டுட்டு போறேன்." சொல்லிக் கொண்டே அவனின் பேண்டிலிருந்து உறுப்பை வெளியே எடுத்தாள்.

"என்னடி இப்படி சொல்ற.. நா என்ன பண்ண.? என் சூழ்நிலை அப்படி."

"சரி அப்ப நைட் பண்ணலாம் வரியா?"

"ம்ம்.. சரி பண்ணலாம்."

"அப்ப நீ கோவிலுக்கு பின்னாடி இருக்குற களத்துக்கு வந்திடு."

"சரி.. சரி வரேன்" அவனுக்கு பதில் சொல்லிக் கொண்டே அவனுடைய உறுப்பை உள்ளங்கையில் இறுக்க பிடித்து சரசரவென்று வேகமாக உறுவினாள் வசந்தி. அவனுடைய கருத்து தடித்திருக்கும் உறுப்பை பார்த்ததுமே வசந்திக்கு அதை வாயில் வைத்து சப்பி வேண்டும் என்ற எண்ணம் தானாக வந்துவிடும். இன்றும் அதைப் போல் தான் அவன் சொல்லாமலே அவனுடைய உறுப்பின் முன்தோலை நீக்கி தன் வாயில் வைத்து நாக்கால் நக்கியும் சுழற்றியும் சுகத்தை குடுத்துக் கொண்டிருந்தாள். 

சுப்பிரமணிக்கும் இவளின் வாய் வேலை மிகவும் பிடித்த ஒன்று. அவளின் வாயினுள் போனால் தண்ணி கக்கிய பின் தான் வெளியே வரும். இப்போதும் அது தான் நடக்க போகிறது என அவனுக்கு நன்றாக தெரியும். அவனுடைய உறுப்பு அவளின் வாயின் மகிமையால் முறுக்கேறி தண்ணியை வெளியே விட தயாராகி கொண்டிருந்தது. 
அந்த காம உணர்ச்சி மிகுதியான சமயத்தில் இடுப்பை முன்னும் பின்னும் அசைத்து அவளின் வாயில் உறுப்பை வைத்து வேகமாக இடிக்க ஆரம்பித்தான். வசந்தியும் அவனின் இடிக்கேற்ப வாயை திறப்பதும் குவிப்பதுமாக மாறி மாறி செய்துக் கொண்டிருந்தாள். 

அவனுக்கு உச்சகட்டம் அடைந்து அவனுடைய உறுப்பிலிருந்து தண்ணீர் அவளின் வாயினுள் சென்றது. அதை முழுவதுமாக விழுங்காமல் பாதியை கீழே துப்பிவிட்டாள். அங்கிருந்த குழாயில் வாயை கழுவிக் கொண்டு எழ மீண்டும் அவளை இறுக்கி அணைத்து அவளின் உதட்டை கவ்வி சுவைத்து விட்டு பின்பு தான் அவளை விடுவித்தான். வசந்தி அந்த இடத்தை விட்டு நகரும் போது கடைசியாக இடுப்பை ஒரு அழுத்து அழுத்திவிட்டு அதில் நூறு ரூபாய் நோட்டை சொருகிவிட்டான்.

வசந்தி வீடு வந்து சேரும் போது வீட்டின் வெளியில் அவளின் மகள் வனிதா வாசலில் ஒரு கையால் தன் கர்பமான வயிற்றை சொரிந்தபடி காலை நீட்டி உட்கார்ந்து மாங்காயை கடிந்து தின்றுக் கொண்டிருந்தாள். வசந்தியும் அவளின் பக்கத்தில் வந்து உட்கார்ந்தாள். அவளின் உடல் முழுவதும் வியர்த்து புழுக்கமாக இருக்க தன் முந்தானை எடுத்து காற்றுக்காக விசிறினாள். அப்போது அவளின் கனத்த நெஞ்சுக்குழியில் எல்லாம் வியர்த்து பஞ்சுத் துகள்களாக ஒட்டியிருந்தது. நன்றாக ஒரு குளியல் போட்டால் தான் அலுப்பு போகும் என தனக்குள் நினைத்துக் கொண்டாள். 

"வனிம்மா செத்த ஒரு எட்டு போய் கடையில சமைக்க ஏதாவது வாங்கிட்டு வரியா?"

"அட போம்மா. இப்படி வாயும் வயிறும் இருக்குற பொண்ண கடைக்கு அனுப்பிறியே உனக்கே மனசாட்சி இருக்கா?"

"நா என்னடி பண்ண? உன்னைய உட்கார வச்சு ஆக்கி போடனும் தான் ஆசை. ஆனா என்ன பண்ண வேலைக்கு போய்ட்டு வந்தா ஒரே அலுப்பா இருக்கு. சரி உன் புருசன் வருவேன் ஏதாவது உன்கிட்ட சொன்னானா?"

"இல்லம்மா என்கிட்ட எதுவும் சொல்லல. அவன்லா வரமாட்டான். கவலைபடாதே."

"சரி. செத்த போய் உனக்கு பிடிச்சத சமைக்க வாங்கிட்டு வா. இந்தா காசு" சிறிது நேரத்திற்கு முன் சுப்பிரமணி இடுப்பில் சொருகிய பணத்தை எடுத்து கொடுத்தாள் வசந்தி. தன் அம்மா இடுப்பில் இருந்து பணத்தை எடுத்து குடுப்பதை வனிதா ஒருமாதிரியாக பார்த்தபடியே வாங்கினாள். தன் மகள் பார்க்கும் பார்வைக்கு அர்த்தம் தெரிந்தாலும் அதைப் பற்றி வெளியே காட்டிக் கொள்ளாமல் இருந்தாள். 

வனிதா கீழே கையை ஊன்றி எழுந்து கடைக்கு செல்லும் தருணத்தில் டூவிலரில் வேலையை முடித்து வீட்டிற்கு வந்தான் சரண்.. அவனிடம் வனிதா 

"என்ன, சார் ரொம்ப களைப்பா வர மாதிரி தெரியுதே" வம்பிழுத்து கேட்டாள். இது ஒன்றும் அவனுக்கு புதிது இல்லை. அவள் பள்ளி முடிக்கும் காலத்தில் இருந்தே இப்படி அவனிடம் அடிக்கடி ஏதாவது பேசி வம்பிழுத்துக் கொண்டிருப்பாள். 

"ஆமா நா என்ன உன்ன மாதிரி வெட்டி ஆபிசராவா இருக்கேன்."

"ஹலோ நா ஒன்னும் வெட்டி ஆபிசரா இல்ல தெரிஞ்சுக்கோங்க." 

"ஓ.. அப்படியா? சரி மேடம் என்ன வேலை பாக்குறிங்க சொல்றிங்களா நானும் கொஞ்சம் தெரிஞ்சுக்கிறேன்."

"இதோ இங்க உட்காந்திட்டு இருக்குற மேடம்க்கு அசிஸ்டெண்ட் வேலை தான் பாத்துட்டு இருக்கேன்" வனிதா சொல்ல சரண் அவன் பைக் இருந்தபடியே காம்பவுண்ட்க்குள் தலையை தூக்கி பார்த்தான். அங்கு வசந்தி தன் ஒரு கையை தூக்கி மற்றொரு கையை ஜாக்கெட்க்குள் கையை விட்டு அக்குளில் சொறிந்துக் கொண்டிருந்தாள். 

அவளிடம் சரண் "என்ன அக்கா வேலை முடிஞ்சு வந்தாச்சு போல" கேட்க 

அவளும் அவனை பற்றி கவலைப்படாமல் சொறிந்தபடியே "ஆமாப்பா செத்த நேரம் முன்ன தான் வந்தேன். நீ இப்ப தான் வரியா?" கேட்க 

"ஆமாக்கா. இன்னிக்கு கொஞ்சம் வேலை ஜாஸ்தி. அதான் வர லேட் ஆகிடுச்சு." 

"ஆமா அப்படியே சார் கலெக்டர் வேலைய கலட்டுறாரு." கிண்டல் பண்ணியதும்

வசந்தி "ஏய் என் தம்பி பாக்குற வேலைக்கு என்ன டி கொறச்சல்?"

"ம்ம்.. உனக்கு நா அசிஸ்டெண்ட் வேலை பாக்குற மாதிரி உன் தொம்பி அங்க ஒருத்தி வச்சு அசிஸ்டெண்ட் வேலை வாங்குறான். வேலைபாக்குறதான் கஷ்டம். வாங்குறது ரொம்ப சுலபம் அத முதல்ல தெரிஞ்சுக்கோ." 

"பாருப்பா கல்யாணம் பண்ணிக் கொடுத்தும் இவ வாயி குறையுதானு" வசந்தி புலம்பினாள். 

"விடுக்கா.. போக போக சரியாகிடுவா." 

"யாரு நானா. நா எப்பவும் ஒரே மாதிரி தான் இருப்பேன் தெரிஞ்சுக்கோ."

"சரி.. எங்க கிளம்பிட்ட?"

"ம்ம்.. மாப்பிள்ளை பாத்துட்டு வரலாம் கிளம்பிட்டேன்.. கூட வரியா? செத்த
பாத்துட்டு வரலாம்."

"உனக்கு மாப்பிள்ளையா?" சரண் கேட்க 

"யா..யா.. எனக்கே தான்."

"இப்படி இருக்குறப்ப உனக்கு எப்படி மாப்பிள்ளை கெடைக்கும்?" அவளின் ஏழு மாத கர்பிணி வயிற்றை சுட்டி காட்டினான்.. 

"ஏன் கெடைக்காது.? என்னைய மாதிரியே மாப்பிள்ளை கெடைக்கும்" அவளும் அவன் செய்தது போல செய்கையில் செய்து காட்டிக் கொண்டே பதில் சொன்னாள்.. 

அவள் சொன்னது புரிந்தவுடன் "அந்த மாதிரி ஆள் ஓகே வா உனக்கு?"

"என் புருசனுக்கு அந்த மாதிரி ஆள் கிடைச்சா கூட ரெண்டாவதா கட்டிப்பேன் தெரிஞ்சுக்கோ." அவனின் காதின் பக்கத்தில் போய் சொன்னாள்.. 

"தம்பி நீ வீட்டுக்கு போயா. அவ பேசினா பேசிட்டே இருப்பா. உன்னையும் சும்மா இருக்க விடமாட்டா."

"இந்த மேடம் உத்தரவு போட்டாங்கல நா போய்ட்டு வந்திடுறேன்." வனிதா சொல்ல 
சரண் கண் சைகையிலே எங்க கேட்க இடுப்புக்கு பின்னால் கையில் மறைத்து பிடித்திருந்த கூடை தூக்கி காட்டினாள்..

அவளிடம் "என்ன வாங்கலாம் இருக்க?" கேட்டதும் 

"ம்ம்.. பெரிய சைஸ் கேரட்டோ முள்ளங்கியோ வாங்கலாம் இருக்கேன்."

"ஏய் வனி அதெல்லாம் எதுக்கு என்கிட்ட பெரிய சைஸ்ல செவ்வாழைப்பழம் இருக்கே. அது கூட உடம்புக்கு நல்லது தான். வேணுமா?" கேட்க 

"ஏய் சும்மா இரு மாமா." என்றாள்.. 

"வனிம்மா செத்த சீக்கிரம் போய்ட்டு வாடி. நா குளிச்சிட்டு சமையல் பண்ணனும்" வசந்தி சொல்ல 

"இதோ கிளம்பிட்டேன் வனிதா மெதுவாக அடியெடுத்து நடக்க ஆரம்பித்தாள்."

வசந்தி முந்தானை இப்போது ஜாக்கெட்டுக்கு நடுவில் சுருண்டு கிடந்தது. அவள் வாசலில் உட்கார்ந்தபடியே கை காலில் ஒட்டியிருந்த பஞ்சுத் துகள்களை எடுத்துக் கொண்டிருந்தாள். அவளை பெரு மூச்சுவிட்டபடி பார்த்துக் கொண்டிருந்தான் சரண். அவனின் மனதில் தனக்கு இந்த மாதிரி நாட்டுக்கட்டையான பெண் சுகம் அனுபவிக்க கிடைத்தால் நன்றாக இருக்கும் என தன் மனதில் நினைத்தபடி டுவிலரை நகர்த்தியபடி தன் வீட்டிற்குள் நுழைந்தான். 

வசந்தி நீண்ட வருடமாக இந்த வீட்டில்  தான் இருக்கிறாள். சிறு வயதிலே திருமணம் முடிந்து வனிதாவும் ஓரிரண்டு வருடங்களில் பிறந்துவிட்டாள். வசந்தியோ கருப்பு. ஆனா அவளுக்கு பிறந்த வனிதாவோ நல்ல சிகப்பு. இதை காரணமாக வைத்தே அவளின் புருசன் இவளை விட்டு எங்கோ சென்றுவிட்டான். இந்த வீடு கூட அவனுடையது தான். இதுவரை அவன் திரும்பி வந்த மாதிரி யாரும் பேசவில்லை. 

கூலி வேலை செய்து தான் வனிதாவை படிக்க வைத்தாள். வனிதாவும் பள்ளி படிப்பை முடித்து காலேஜ்க்கு போனாள். முதல் வருடம் முடியும் தருவாயில் அவள் ஒரு பையனுடன் ஊர் சுற்றுவதை பார்த்த வசந்தி உடனடியாக கடனை வாங்கி தன் சொந்தத்திலே ஒரு பையனுக்கு கட்டி வைத்துவிட்டாள். அவளும் கர்பமாகி இதோ ஏழாவது மாதத்தில் வளைகாப்பு முடிந்து பிரவசத்திற்காக அம்மா வீட்டிற்கு வந்து இருக்கிறாள்.. 

இந்த சரண் கூட வசந்திக்கு ஒருவிதத்தில் உறவுக்கார பையன் தான். சரணோட பெரியம்மாவின் சம்பந்தியின் தங்கை தான் இந்த வசந்தி. இவனுக்கு அத்தை முறை தான். இருவருக்கும் வயது மிக குறைவு என்பதால் அக்கா என்று தான் அழைப்பான். 

வனிதாவும் திரும்பி வரும் வரை வசந்தி உள்ளே போகாமல் வீட்டு வாசலின் ஓரத்திலே சுவற்றில் உட்கார்ந்துவிட்டாள். இவளின் வீடு காம்பவுண்டின் கடைசியில் இருப்பதால் வெளியில் இருந்து ஆட்கள் சாதாரமாக பார்த்தாள் கூட தெரிய வாய்ப்பில்லை. கைகள் கால்கள் கொஞ்சம் அரிப்பு எடுக்க சொறிந்துக் கொண்டிருந்தாள். அவளின் கைகள் காலுக்கிடையில் சொறிந்ததும் அவளது புண்டையும் அரிப்பெடுக்க ஆரம்பித்தது. சுப்பிரமணி சொன்ன மாதிரி செத்த நேரம் குனிந்து இருந்தால் இந்நேரம் இந்த அரிப்பு ஏற்பட்டு இருக்காது என யோசித்துக் கொண்டிருந்தாள். 

இருவருக்கும் சில மாதங்கள் தான் பழக்கம் என்றாலும் அவர்களின் பழக்கம் போர்வெல் குழிப் போல் மிகவும் ஆழமாக இருந்தது. அவனின் கருத்த தடியை நினைத்தாலே வசந்திக்கு அடியில் ஊற்று ஊறிவிடும். இப்போதும் அப்படி தான் அவளின் புண்டை ஊற்றில் மதனநீர் ஊறி கசகசத்தது. தன் சேலையின் மேலே கை வைத்து சொறிந்து பார்த்தாள். அவளின் அரிப்பு அடங்கவில்லை. 

தன் தலையை தூக்கி யாராவது பார்க்கிறார்களா என நோட்டம் விட்ட பின் ஆட்கள் யாரும் இல்லை என தெரிந்ததும் அவசரம் அவசரமாக தன் சேலையை தூக்கிவிட்டு முடிக்கற்றைகளுக்கு நடுவில் இருக்கும் புண்டை பருப்பில் கை வைத்து அழுத்தி தேய்த்ததும் குபுக்கென்று ஊற்று போல் மதனநீர் பொங்கி வழிந்து வசந்தியின் கைகளை நனைந்தது. அது வசந்தியின் தற்சமய அரிப்பை அடக்க போதுமானதாக இருந்தது. அந்த சமயம் பார்த்து 'யம்மா' வனிதாவின் சத்தம் கேட்டது.. 

இனியும் இவர்கள் வருவார்கள்...

[Rochester]

Nice update

[thiru]

ம்..ஓ.க்கே

[mahesht75]

good start

[SamarSaran]

Thank you...

[SamarSaran]

சென்ற பகுதியின் தொடர்ச்சி... 

வசந்தியின் கை அவளின் ஈரமான புண்டையில் வைத்து தடவி சுகத்தை அனுபவித்து உச்சத்தை அடைந்த சமயத்தில் வெளியில் இருந்து 'யம்மா' வனிதாவின் குரல் கேட்க பதற்றத்துடன் சுதாரித்து கையை எடுத்து பார்க்க விரல்கள் எல்லாம் அவளின் மதனநீராக இருந்தது. அதை தன் பாவடையில் துடைத்துக் கொண்டாள். வனிதா அப்போது தான் தன் வீட்டின் உள்ளே நுழைக்கிறாள். 

வனிதாவின் கண் பார்வை நேராக வசந்தியின் விரல்களை தான் ஊடுருவி பார்த்தது. தன் மகள் உள்ளே போனதும் தன் விரல்களை பார்த்தாள். விரலில் ஈரம் இல்லையென்றாலும் மதனநீரின் வாசனை அப்பட்டமாக வந்தது. இந்த வாசனை வைத்து தான் தன் விரல்களை மகள் பார்த்திருக்கிறாள் என நினைக்கும் போதே வசந்தி ஒரு வினாடி பகிர் என்றது.   நாக்கெல்லாம் வறண்டு போய்விட்டது. 

"வனிம்மா கொஞ்சம் தண்ணீ கொண்டு வந்து குடு டி." சொல்ல 

வனிதா "ஏன் நீயே உள்ள வந்து குடிக்கமாட்டியா?" என்றாள். 

"இல்லடி அம்மா வேலை செஞ்சனால கொஞ்சம் அலுப்பா இருக்குடி அதான் உன்ன கேக்குறேன்."

"ஆமா. ஆமா.. நீ பாக்குற வேலைக்கு அலுப்பான தான இருக்கும்" தன் அம்மாவை குத்திக் காட்டும் விதமாக பேசினாள். 

தன் மகள் அப்படி பேசினாலும் வசந்தி அமைதியாகவே இருந்தாள். ஓரிரு நிமிடம் வரை இருவரும் எந்த ஒரு பேச்சும் பேசிக் கொள்ளவில்லை. பின் வனிதாவே தன் அம்மாளுக்கு ஒரு சொம்பில் தண்ணீர் கொண்டு வந்து குடுத்தாள். வசந்தி அதை குடித்துவிட்டு குளிக்க தயாரானாள்..

வசந்தியிடம் "பால் பாக்கெட் டீ தூளும் வாங்கி வந்து இருக்கேன். கொஞ்சம் டீ போட்டு குடு."

"சரி நீ பால்ல அடுப்புல வச்சு செத்த பாத்துக்கோ. குளிச்சிட்டு மட்டும் வந்திடுறேன்" சொல்லி விட்டு வசந்தி அந்த காம்பவுண்ட்க்குள் இரு வீட்டுக்கும் பொதுவாக இருக்கும் பாத்ரூமில் நுழைந்துக் கொண்டாள். 

வனிதா பாலை அடுப்பில் வைத்து விட்டு வந்து ஹாலில் உட்காந்து இருந்தாள். அந்த சமயம் பார்த்து சரண் வீட்டிற்குள் வர அவனை பார்த்து 

"என்ன சார் புதுசா வீட்டுக்குள்ள எல்லாம் வந்து இருக்கீங்க? என்ன விசயம்?"

"ஏன் விசயம் இருந்தா தான் உன் வீட்டுக்கு வரனுமா? உன்ன பாக்க கூட வரலாம்ல"

"அட பாருடா.. சரி உட்காருங்க. அடுப்புல பால் இருக்கு பாத்திட்டு வந்திடுறேன்" சொல்லி வனிதா வீட்டின் அடுப்பங்கரைக்குள் சென்றாள்.. இரண்டு, மூன்று நிமிடங்கள் கழித்து திரும்பி வந்து சரண் பக்கத்தில் உட்கார்ந்து அவனுடன் பேச ஆரம்பித்தாள். 

"என்ன சார் பால் காய்ச்சிட்டேன் குடிக்கிறிங்களா?" கேட்க 

"பால் குடிக்கிறேன். ஆனா காய்ச்சாத பால் தான் வேணும் கிடைக்குமா?"

"காய்ச்சாத பாலுக்கு நா எங்க போறது?" 

"நீ எங்கையும் போக வேணாம். அதான் உன் நைட்டிக்குள்ள ஒன்னுக்கு ரெண்டா பால் மடி இருக்கே. அதுல பால் வரும்ல. அத குடுக்கலாம்ல மாமாவுக்கு."

"அதுவா.. அதெல்லாம் குடுக்க முடியாது."

"ஏன் வனி.. முடியும் மனசு வச்சா முடியாமலா போகும். அதெல்லாம் முடியும்."

"ஏய் சும்மா இரு மாமா.. அம்மா காதுல விழுந்திட போகுது."

"அதெல்லாம் விழுகாது வனி. உனக்கு ஓகே வா சொல்லு." 

"ம்கூகும்.. என்னால முடியாது."

"அப்போ நானே கையை விட்டு எடுத்து பீச்சி குடிச்சுக்கவா?"

"அய்யா சாமி ஆள விடு.. இப்ப உன் அக்கா வந்திடும் அது கையால உனக்கு டீ குடுக்கும் அத குடிச்சிட்டு கிளம்பு."

"அப்போ நீ பால் தரமாட்ட."

"தரமாட்டேன். தரமாட்டேன்.."

"சரி கடைக்கு போனியே பெரிய சைஸ் கேரட் முள்ளங்கி இருந்துச்சா.? அத வாங்கிட்டியா?" 

"அய்யோ மாமா சும்மா இரு. அதெல்லாம் வாங்கல. புடலங்காய் தான் வாங்கி இருக்கேன் நீயே பாரு" வனிதா காய்கறி கூடையை எடுத்துக் காட்டினாள்.. 

"அட ஆமா. கேரட் முள்ளங்கி விட பெரிய சைஸ் புடுச்சிட்ட போல." சொல்ல  

வனிதா சரணின் கையில் ஓங்கி குத்தியபடி "ஏய் சும்மா இருக்கமாட்டியா? அம்மா வந்திட போகுது" சொல்லி முடிப்பதற்குள் வசந்தி ஈரப்பாவடையுடன் வீட்டிற்குள்ளே வேகமாக வந்தாள் வசந்தி. 
வீட்டின் உள்ளே வந்தவள் சரண் உட்கார்ந்து இருப்பதை பார்த்து ஒரு வினாடி அதிர்ச்சி ஆனாள். ஆனால் அங்கு நிற்காமல் நடந்து அடுப்பங்கரைக்குள் நுழைந்துக் கொண்டாள். 

வசந்தி அடுப்பங்கரைக்குள் நுழைவதற்குள் சரணின் கண்கள் வசந்தியின் முழுவதுமாக உள்வாங்கிவிட்டது. 45 வயதில் இன்னும் கட்டுக்குழையாமல் செழிப்பான அழகோடு இருப்பதை பார்த்து ஆச்சரியப்பட்டான். அவள் கையில் பாவடையை இறுக்கப் பிடித்தபடி வரும் போது செழிப்பான பப்பாளி முலைகளின் வடிவம் இரண்டும் அந்த பாவடைக்குள் தெளிவாக தெரிந்தது. அதுமட்டுமல்லாம் அவளின் அகன்ற பெரிய சூத்தும் அந்த பாவடைக்குள் தெரிந்தது. தடித்த கை கால்கள் இரண்டில் இருந்து நீர் சொட்ட சொட்ட அவனை கடந்து நடந்து சென்றாள்.

ஒரு ஆணின் முன்னால் தன் அம்மா இப்படி அரைநிர்வாணமாக வந்தது வனிதாவிற்கும் சங்கடமாக தான் இருந்தது. சரண் வந்திருப்பதை தானாவது போய் சொல்லியிருக்க வேண்டும் என தோன்றியது. சில வினாடிகள் அந்த வீட்டில் நிசப்தமே நிலவியது.

அடுப்பங்கரையில் இருந்தபடியே வசந்தி, "வனிம்மா அந்த சேலை, ஜாக்கெட், பாவாடை எல்லாம் கொஞ்சம் எடுத்திட்டு வந்து அம்மாட்ட குடுடி" சொல்ல வனிதாவும் வேகமாக எழுந்து புடவை கொண்டு போய் குடுத்துவிட்டு வந்து உட்கார்ந்தாள். அவளுக்கும் இந்த சூழ்நிலையில் எப்படி பேசுவது என சிறு தயக்கம் இருந்தது. அதனாலே அவளும் அமைதியாக இருந்தாள். 

வசந்தி தான் வேகமாக புடவையை கட்டிக் கொண்டு வந்து, 

"என்னய்யா இப்ப தான் வீட்டுக்குள்ள வரனும் தோணியிருக்கு போல" சரணிடம் பேச்சு குடுத்து அங்கு நிலவிய அமைதியான சூழ்நிலையை மாற்றினாள். 

"அய்யோ அப்படியெல்லாம் இல்லக்கா. நீயும் காலையில வேலைக்கு போய்டுற. நானும் போய்டுறேன். வரதுக்கு நேரமே இல்ல." சொல்ல

"வனிதா சாருக்கு இப்ப மட்டும் வரதுக்கு நேரம் எப்படி கெடைச்சது."

"அட இவ ஒருத்தி செத்த சும்மா இருடி."

"இங்க பாருங்க உங்கள ஒன்னு சொன்னதும் உங்க அக்காக்கு வர கோவத்த"

"அது அப்படிதான்டி. நீ செத்த இருய்யா.. டீ போடுறேன். குடிச்சிட்டு போவ" வசந்தி சொல்லிவிட்டு அடுப்பங்கரைக்குள் சென்றுவிட்டாள்

"உன் தம்பிக்கு டீ எல்லாம் வேணாமா. பால் தான் வேணுமா?" சொல்லிவிட்டு வாய்க்குள்ளே சிரித்துக் கொண்டாள். 

"அப்படியா சரிடி. இந்தா கொண்டு வரேன்" வசந்தியும் ஒரு டம்ளரில் பாலை ஊற்றி கொண்டு வந்து குடுத்தாள்..

"வனிம்மா நீயும் பாலே குடிச்சுக்கிறியா?" இன்னும் சமைக்கிற வேலை இருக்கு. 

"சரி எடுத்துட்டு வா" சொல்ல இரண்டு டம்பளரில் கொண்டு வந்து ஒன்றை வனிதாவிடம் குடுத்துவிட்டு அவளும் அங்கே உட்கார்ந்து பேசியபடி பாலை குடித்தாள். சரண் இருவரின் முலையை வெறித்து பார்த்தபடியே அந்த சூடான பாலை குடித்தான். 

வசந்தி சமையல் வேலைகளை எல்லாம் முடித்துவிட்டு வந்து வெளியை வந்து சரண் இருக்கினா என எட்டி பார்த்தாள். அவன் இல்லை என்றதும் மீண்டும் உள்ளே சென்று விட்டாள். 

அன்று இரவு சாப்பிட்டு வந்த படுத்த வசந்தி அசதியில் தூங்கிவிட்டாள். நள்ளிரவில் கதவு தட்டப்படும் சத்தம் கேட்டு முழித்தாள். அப்போது தான் அவளுக்கு சுப்பிரமணி வர சொன்னானே என்ற நியாபகமே வந்தது. இப்போது கதவு தட்டுவதும் அவனாக தான் இருக்கும். படுத்திருந்தவள் எழுந்து உட்கார்ந்து தன் மகளை பார்த்தாள். அவள் நன்றாக அசந்து தூங்கிக் கொண்டியிருந்தாள். அவளுக்கு சத்தம் கேட்காதவாறு எழுந்து சென்று கதவை திறந்தாள். 

"என்ன தூங்கிட்டியா?" லேசான கோபத்துடன் கேட்டான் சுப்பிரமணி. வசந்தி அவளின் சரிந்திருந்த அவளின் முந்தானை சரி செய்தாள். 

"ஆமா. அசதியில படுத்தவ. அப்படியே தூங்கிட்டேன்."

"சரியா போச்சு போ. நீ வருவனு களத்து மேட்டுல உனக்காக காத்திட்டு இருந்தேன்." 

"ஐயோ தூங்கி தொலைஞ்சிட்டேன்."

"சரி. உன் பொண்ணு என்ன பண்றா?" 

"உள்ளே எட்டி பார்த்து அவளா. அவ அசந்து தூங்குறா?"

"கதவை சாத்தியபடி சரி நடய்யா வரேன்."

"எங்க போக.. நேரம் ஆச்சு.. இங்கே வச்சு பண்ணிட்டு போறேன்." 

"இங்கையா. இங்க வேணாம் புள்ள முழிச்சிட்டா வம்பா போய்டும்" என பயத்தில் சொன்னாள்.. 

"அதலாம் முழிக்கமாட்டா."

"இந்த வம்பே வேணாம். இங்க திண்ணைல வேணா வச்சுக்கலாம்" சொல்லிவிட்டு கதவை மெதுவாக சத்தம் வராமல் மூடினாள்.. 

"இரு.. ஒன்னுக்கு மட்டும் போய்ட்டு வந்திடுறேன்." சொல்லி பாத்ரூமிற்குள் நுழைந்தாள். 

பாத்ரூமை விட்டு வெளியே வந்தவளை சுப்பிரமணி சுவற்றில் சாய்த்து இறுக்கி அணைத்தான். அவளின் முந்தானையை விலக்கி கனத்த முலைகளை கையால் பிசைந்தபடி இன்னொரு கையால் அவளின் புண்டையை புடவையோடு கசக்கினான். 

வசந்தியும் காம உணர்ச்சியில் அவனை தன்னோடு இறுக்கி அணைத்துக் கொண்டாள். அவளின் சூத்தில் கை வைத்து அழுத்தி பிசைய முன்னே வந்து அவளின் புண்டை வைத்து சுண்ணியின் மீது இடித்தாள். ஆனால் அவனுக்கோ பொறுமை இல்லை என தோன்றியது. 

"இந்தா வேகமாக ரெண்டு ஊம்பு ஊம்பிவிடு" சொல்லி அவளின் தோள்பட்டையை பிடித்து அழுத்த அவளும் அவனின் முன்னே உட்கார்ந்து கைலியை விலக்கி ஜட்டியில் அந்த கருத்த சுண்ணியை வெளியே எடுத்து வேகமாக குலுக்கினாள். சுருங்கி போய் சுண்ணி கொஞ்சம் கொஞ்சமாக விறைக்க அதை அப்படியே வாயில் வைத்து ஊம்ப ஆரம்பித்தாள். 

வசந்திக்கு இவனின் கருத்த சுண்ணியை ஊம்புவது என்றால் பிரியம். அதை ஆசையுடன் கையில் பிடித்து வாயில் வைத்து உள்ளே தொண்டை விட்டு நன்றாக ஊம்பினாள். அவனும் இவளின் ஊம்பம் சுகத்தில் 'ஆஹாஹா' முனங்கினான். 

அவனின் சுண்ணியை வாயில் வைத்து இடித்து ஓக்க வசந்தியும் அதற்கேற்ப வாயை திறந்தபடி கொட்டைகளை நன்றாக பிசைந்துவிட்டாள். இவளை இப்படியே விட்டால் இரவு முழுவதும் கூட ஊம்புவாள் என அவனுக்கு தெரியும். அதனாலே அவனின் சுண்ணியை வேகமாக வாயில் இருந்து உறுவினான்..

வசந்தியை படுக்க சொன்னதும் அவளும் திண்ணையில் தலை வைத்து படுத்தாள். சேலையை இடுப்புக்கு மேலே தூக்கிவிட்டாள். அவனும் அவளின் உடம்பு மீது படர்ந்து கனத்த சுண்ணியை அவளின் புண்டையின் மீது வைத்து அழுத்தினான். ஏற்கனவே பழக்கபட்ட புண்டை என்பதால் வெகு சுலபமாக உள்வாங்கி கொண்டது. கால்களை மடக்கி வைத்துக் கொண்டாள். 

அவளின் உதட்டில் முத்தமிட்டு எடுத்த எடுப்பிலேயே வேகமாக க்க ஆரம்பித்தான். அவளோ "மெல்லய்யா" முனங்கினாள். ஆனால் அவனுக்கு இருந்த கடுப்பிலும் வெறியிலும் அவள் சொல்வதை காதில் வாங்காமல் முலையை இறுக்கி அழுத்தியபடி ஓப்பதிலே குறியாக இருந்தான். அவளும் காலை இன்னும் கொஞ்சம் நன்றாக விரித்து அவனை அணைத்தபடி அவனின் குத்துக்களை அமைதியாக வாங்கிக் கொண்டிருந்தாள். சில நிமிடங்களே அவனின் அலறலுடன் சுண்ணியிலிருந்து விந்து அவளின் புண்டைக்குள் பாய்ந்தது. பின் அவளின் முலை மீது சரிந்து படுத்தான். அவனுக்கு வேகமாக மூச்சு வாங்கியது. 

"என்ன இன்னிக்கு இவ்வளோ வேகம்?" என கேட்டாள்.. 

"உன் மேல அவ்ளோ கொல வெறிடி. அதான்" சொல்லியவாறு அவளை விட்டு விலகி எழுந்தான். 

"போதுமா?"

"ம்ம்."

"இன்னிக்கு சீக்கிரமே முடிஞ்சிடுச்சு." 

"நேரம் இல்லடி. ஒன்பது மணிக்கு வீட்டில இருந்து வந்தேன். இன்னும் வீட்டுக்கு போகல. என் பொண்டாட்டி வேற சமாளிக்கனும். உன்னால இன்னிக்கு செம கடுப்புடி." 

"நா என்ன பண்ண? தூங்கிட்டேன்."

"நல்லா தூங்கின." சொல்லியபடி எழுந்து கைலியை கலட்டி நன்றாக கட்டியபடி வெளியில் ஆட்கள் நடமாட்டம் இருக்கிறதா என ஒரு பார்வை பார்த்துவிட்டு வெளிக்கதவை திறந்து வெளியே போனான். 

சுப்பிரமணி என்ன தான் வேகமாக செய்திருந்தாலும் வசந்திக்கு இன்னும் அரிப்பு அடங்கிய பாடில்லை. அவளின் இந்த நிலைமைக்கு அவளே தான் காரணம் என்பதால் தன்னை தானே சமாதானம் செய்துக் கொண்டாள். தன் ஜாக்கெட்க்குள் வைத்திருந்த 'கணேஷ்' பான்பாக்கை எடுத்து கொஞ்சம் உள்ளங்கையில் கொட்டி உருட்டி தன் உதட்டுக்குள் வைத்துக் கொண்டு அங்கையே உட்கார்ந்துவிட்டாள்.

இரண்டு நிமிடத்தில் சரண் அவன் வீட்டில் இருந்து வெளியே வந்தான். வசந்தியை பார்த்து, 

"என்னக்கா வெளியல வந்து உட்கார்ந்து இருக்க"

"ஆமாய்யா." மெல்ல சிரித்தாள். சரண் பாத்ரூம் போய்ட்டு வந்து அவளின் பக்கத்திலே உட்கார்ந்தான். 

"என்னக்கா தூக்கம் வரலையா?"

"ம்ம். ஆமாய்யா அதான் கொஞ்சம் காத்தாட வந்து உட்கார்ந்திட்டேன்."

"சரி.. வந்து போனது யாருக்கா உனக்கு தெரிஞ்சவரா?" கேட்க வசந்திக்கு பகிர்ரென்று உடல் வெலவெலத்து அவனை திரும்பி பார்த்தாள்.

இனியும் இவர்கள் வருவார்கள்...

[alisabir064]

இனி சரண் வசந்தியின் நிறத்தில் உழப் போகிறான்..
கன்று சீனையாக இருப்பதால் சேர மறுக்கிறது, ஆனால் பசு பசியில் இருப்பதால் கண்டிப்பாக இளம் காளையுடன் ஓழ் விளையாட்டும்..!

[alisabir064]

வசந்தி

[சிற்பி]

வனிதா சரணிடம் ஓல் வாங்குவாளா.. பொறுத்திருந்து பார்ப்போம்..

[omprakash_71]

சூப்பர் நண்பா சூப்பர்

[mahesht75]

supr update

[speter1971]

super nanbaa
keep going.............

[omprakash_71]

மிகவும் அற்புதமான படைப்புக்கு நன்றி நண்பா நன்றி

[sweetsweetie]

சரண் இரண்டு புண்டைக்கு ரூட் போட்டு ஒன்றை மடக்கி விட்டான். வனிதா புண்டையில் நல்ல மழை.

[mahesht75]

super update bro