Incest என் அத்தையின் முலைப்பால்

[வாலிப வயசு]

நண்பர்களுக்கு வணக்கம் இது என்னுடைய சொந்த கதை இல்லை வேறு ஒரு நண்பர் எழுதிய கதை, சமீபத்தில் தான் இந்த கதையை படித்தேன் எனக்கு மிகவும் பிடித்திருந்தது, உங்களிடம் இந்த கதையை பகிர்ந்து கொள்வதில் எனக்கு மகிழ்ச்சி. நிறைய நண்பர்கள் முலைப்பால் குடிப்பதில் என்ன சுகம் இருக்கிறது என்று கேட்கிறார்கள் அவர்களுக்கு இந்த கதை சமர்ப்பணம்.


அவளுக்கு வயது ஏறத்தாழ 34 அல்லது 35 இருக்கும்...வனப்பும் வாளிப்பும் மிகுந்த, பெண்களே பொறாமைப்படும் அளவுக்கு செழிப்பான, பருத்த இரு மார்பகங்களை கொண்டவள். அவ்விரு மார்பகங்களிலும் இருக்கும் காம்புகளான முலைகளும் சற்றே அளவில் பெரிதாக இருக்கும் அவளுக்கு...அதனால் அவள் உடல் பருமனானவள் என்றெண்ணிக்கொள்ள வேண்டாம்...அழகிய பெண்களுக்கு உடல் அளவுகள் என்ன இருக்கவேண்டுமோ அது அவளிடம் இருந்தது. அவள் எப்போதும் சேலைதான் அணிவாள். அதிலும் ஒரு கவர்ச்சி பொதிந்திருப்பதை பார்ப்பவர்கள் கவனித்தார்களோ இல்லையோ...நான் கவனித்திருக்கிறேன். அக்கவர்ச்சி அவள் அணியும் சேலையில் இல்லை...அவளின் கிண்ணென்ற தேகத்தில்.

அவளுக்கு இரு மகள்கள்...ஒருத்தி கல்யாணமாகி சென்னையில் குடித்தனம் செய்கிறாள். இன்னொருத்தி, காலேஜ் படித்து முடித்துவிட்டு வீட்டில் சும்மா இருக்கிறாள். அவளுக்கு அத்தை வரன் பார்ப்பதாகக் கூட கேள்விப்பட்டேன்.

அவள் விதவை என்ற எண்ணம் அவளிடம் ஒருபோதும் தென்பட்டதில்லை. அதனால் ஏற்படும் கரிசனம் அவளுக்கு அறவே பிடிக்காது. அவள் இரு மகள்களும் சிறு வயது பெண்களாய் இருக்கும்போதே அவள் கணவன் ஒரு விபத்தில் மரணமடைந்துவிட்டான். அதிலிருந்து அவள் தனி ஆளாய் தன் இரு பெண்களையும் வளர்த்து வருகிறாள். அவளுக்கென்று அவள் கணவன் விட்டுச்சென்ற சொத்துக்கள் சில அவர்களுக்கு உதவியாய் இருந்தது.

அவள் வீடு என் வீட்டிலிருந்து வெகு தொலைவில் இல்லை. ஒரு பத்து அல்லது பதினைந்து நிமிட இரு சக்கர வாகன பயணம்தான். ஆனால் நான் அவள் வீட்டிற்குச்சென்றதே இல்லை. அவளை அவ்வளவாகப் பார்த்ததுமில்லை...பிறகு எப்படி அவள் மார்பகங்களின் அளவும் அதிலிருக்கும் முலைகளின் அளவும் உனக்குத்தெரியும் என்று நீங்கள் கேட்பது எனக்குக் கேட்காமலில்லை...

நான்தான் அவள் வீட்டிற்குச்சென்றதில்லை...ஆனால் அவள் எங்கள் வீட்டிற்கு அடிக்கடி வருவதுண்டு...அதற்கு காரணமும் உண்டு...அவள் என் அத்தை...ஆம்...என் அப்பாவின் உடன்பிறப்பு...என் பாட்டிக்கும் என் தாத்தாவுக்கும், என் அப்பா, அதற்குப் பிறகு இரண்டு தம்பிகள். அதற்குப்பிறகு அவள் பிறந்தாளாம். என் அப்பா எப்போதோ என்னிடம் சொன்னது.

நான் கல்லூரி படிப்பில் அடியெடுத்து வைக்கும் வரை அத்தை என் வீட்டிற்கு வரும்போதெல்லாம் சற்றே எரிச்சலாக இருக்கும். நான் கல்லூரிப்படிப்பை முடித்துவிட்டு சென்னையில் ஒரு வேலை கிடைத்து சென்னைக்குச் சென்றுவிட்டேன். வாரம் ஒரு முறை, அல்லது மாதம் ஒரு முறை எங்கள் சொந்த ஊருக்கு வருவேன். அந்த வயதில் எனக்குள் ஒரு மாற்றம் நிகழ்ந்தது...என் அலுவலக நண்பர்கள் எனக்குப் புரிய வைத்தார்கள். நான் திருமண வயதைத்தொட்டுவிட்டேனென்று.

அப்போதிலிருந்து நான் எங்கள் வீட்டுப் பெண் உறவுகளைத்தவிர பிற பெண்களை பார்க்கும் பார்வை மாறத்தொடங்கியது...அதிலும் என் நண்பர்கள் சிலரால் எனக்கு ஏற்பட்ட பழக்கமான இணையதளத்திற்குச்சென்று ஆபாச படங்கள், அதிலும் குறிப்பாக இரத்த சொந்தங்களுக்குள் நிகழும் தகாத உறவுமுறைக்கதைகள் படிப்பது மற்றும் படங்கள் பார்ப்பது என்னை நிலைகுலையச்செய்தது...

எங்கள் வீட்டில் கணினி இல்லாத நாட்கள் அவை. அதனால் நான் நேரம் கிடைக்கும்போதெல்லாம் எங்கள் வீட்டிற்கு அருகில் இருந்த கணினி மையத்துக்குச்சென்று இணையதளத்தில் உலாவுவது வழக்கமாகியது.

அந்த வாரம் வியாழன், வெள்ளி அலுவலகத்துக்கு விடுமுறை எடுத்துக்கொண்டு, எங்கள் சொந்த ஊருக்கு வந்துவிட்டேன். அந்த வியாழக்கிழமை எப்போதும் போல் இருந்தது.

அடுத்த நாள் வெள்ளிக்கிழமை...ஏற்கனவே முந்தின நாள் சுவாரஸியம் இல்லாமல் கழிந்ததால், அன்றைய தினத்தை வீணாக்க விருப்பமில்லை எனக்கு. ஆகையால் வழக்கம்போல ஒரு கணினி மையத்துக்குச் சென்றுவிட்டு வீடு திரும்பினேன். அன்று எனக்கு என்ன ஆனது என்று தெரியவில்லை...இணையத்தில் அதிக அளவு ஆபாசக் கதைகள் படித்தேன். அதனால் ஏற்பட்ட கிறக்கம் எனக்குள் அதிகம் எஞ்சியிருந்தது.

நான் என் வீட்டிற்குள் நுழைந்ததும் என் அத்தை எங்கள் வீட்டின் வரவேற்பறையில் என் அம்மாவுடன் பேசிக்கொண்டிருப்பதை பார்த்தேன். என்னைப் பொறுத்தவரை என் அத்தை எங்கள் உறவு அல்ல. அதற்கு ஒரு காரணமும் உண்டு. என் அம்மாவுக்கு என் அப்பா வழி உறவுகளைப் பிடிக்காது என் அத்தையைத்தவிர. அதனால் எங்களை அவர்களுடன் அதிகளவு உறவாட விட்டதில்லை. அத்தை இதற்கு விதிவிலக்கானாள். ஏனென்றால் அவள் கல்யாணம் செய்துகொண்டு எங்கள் ஊருக்கு வந்துவிட்டாள். அம்மா என்னை அத்தையிடம் சகஜமாகப் பழகவைக்க என்னென்னவோ செய்தாள். ஆனால் எதுவும் என்னை அத்தையை எங்கள் உறவுப்பெண்ணாய் பார்க்கவைக்கவில்லை.

நானும் என் அப்பா வழி உறவுகளும் அதிக அளவு பழகியதோ, பேசியதோ இல்லை என்பது ஒரு வகையில் எனக்குச் சாதகமா அமைந்ததென்றுதான் சொல்வேன். அப்படியிருக்க அத்தைக்கு நான் என்றால் கொள்ளைப்பிரியம். எப்படி என்றுதான் நானும் தெரிந்துகொள்ள முயற்சிக்கிறேன். ஆனால் பதில் கிடைக்கவில்லை. சரி அது ஒரு புறம் இருக்கட்டும்.

என்னைப் பார்த்தவுடன் அத்தை பாசமாய் ஒரு புன்னகை பூத்தாள்.

"சுதா...எப்பிடி இருக்கே?" என்று பாசத்துடன் வினவினாள்.

அத்தை என்னை சுதா என்றுதான் செல்லமாக அழைப்பாள்.

"அத்த...எப்...எப்போ வந்தீங்க..." என்று சற்றே தடுமாறிக் கேட்டேன்.

இதற்கு அம்மா சிரித்துக்கொண்டே, "உங்க அத்தைய இன்னைக்கு நான்தான்டா வீட்டுக்கு வரச்சொன்னேன்..." என்றாள்.

"அவளோட ரெண்டாவது பொண்ணுக்கு வரன் பாக்கற விஷயமாத்தான் என்கிட்ட பேச வந்திருக்காடா..." என்று முடித்தாள் அம்மா.

"ஓ...அப்பிடியா...வரன் கெடச்சிடுத்தா...?" என்று கேட்டு வைத்தேன் நான்.

"இல்லடா சுதா...ஒன்னு ரெண்டு வந்திருக்கு...பேச்சளவுல இருக்கு...அதுதான் அம்மாகிட்ட பேசலாம்னு வந்தேன்..." என்றாள் அத்தை புன்னகை மாறாமல்.

"அப்டியா...சரி அத்த..." என்று சொல்லிவிட்டு உள் அறைக்குச்சென்று உடை மாற்றிக்கொண்டு வந்து வரவேற்பறையில் இருந்த சோபாவில் அமர்ந்தேன் டிவி ரிமோட்டை அருகிலிருந்த டீப்பாயிலிருந்து எடுத்துக்கொண்டே. அத்தையும் அம்மாவும் நீளமான நடு சோபாவில் அமர்ந்து பேசிக்கொண்டிருந்தார்கள். நான் அமர்ந்திருந்தது அந்த நடு சோபாவிற்கு அருகில் வலது பக்கத்தில் இருந்த சின்ன சோபாவில். நான் அதில் அமர்ந்ததற்கு காரணம் அத்தை அருகில் அமர வேண்டாம் என்ற எண்ணத்தினால்தான். இந்த நிலையில் அம்மா எனக்கும் அத்தைக்கும் நடுவில் அமர்ந்திருந்தாள்.

நான் அப்போது உள்ளாடை எதுவும் அணியாமல் ஒரு கால்சட்டையும், ஒரு பனியனும் மட்டுமே அணிந்திருந்தேன். டிவியை ஆன் செய்து ஒரு சேனலிலிருந்து இன்னொரு சேனல் என்று மாற்றி மாற்றி பார்த்துக்கொண்டிருந்தேன்.

நான் அத்தையும் அம்மாவும் பேசிக்கொண்டதைக் காதில் வாங்காமல் டிவியில் கண்ணை வைத்திருந்தேன்.

"சுதா...அப்றம்...உன் வேல எப்படி இருக்கு...?" என்ற திடீரென்று வந்த அத்தையின் கேள்வி என்னை அவள் பக்கம் திரும்ப வைத்தது.

அப்போதுதான் கவனித்தேன் அம்மா அங்கு இல்லை என்பதை.

"ஹ்ம்ம்ம்...நல்லா போகுது அத்த..." என்று கூறிக்கொண்டே சமையலறையைப் பார்த்தேன். அம்மா அங்கே சமைக்க ஆரம்பித்திருந்தாள். மதியவேளை நெருங்குவதால் அம்மா மதிய சாப்பாடு சமைக்க போயிருந்தாள். அம்மா எப்போது சமையலறைக்குச் சென்றாள் என்று வியந்தேன்.

"ஏன்டா...எங்கிட்ட பேச மாட்டியா...? " என்று அத்தை சற்று ஏக்கத்துடன் கேட்டாள்.

"அப்...அப்டிலாம் இல்ல அத்த...அம்மா இங்கதான இருந்தா...எங்க போனான்னு பார்த்தேன்..." என்று சமாளித்தேன்.

அப்போது அத்தை பக்கம் முழுதாய் திரும்பி பேச வேண்டிய நிலை...நான் முன்பே கூறியது போல அத்தை என்னைப் பொறுத்தவரை என் உறவுப்பெண் அல்ல. ஆகையால் என் பார்வை முதலில் அத்தையின் மார்பகங்களின் மீது ஓரிரு வினாடிப்பொழுது நிலைகுத்தியது. சேலை மாராப்பு, ஜாக்கெட் மூடியிருந்தாலும் அவ்விரண்டு மார்பகங்களும் என்னை சற்றே நிலைகுலைத்ததை ஒத்துக்கொள்ளத்தான் வேண்டும்.

அத்தை அவ்விரு நொடிப்பொழுதை கவனித்தாளா என்று எனக்கு அப்போது தெரியாது. ஆனாலும் பெண்களுக்கே உள்ள உள்ளுணர்வு அவர்களை எப்போதும் முன்னெச்சரிக்கையாக வைத்திருக்கும் என்று மட்டும் அறிந்திருந்தேன்.

"என்னடா பாக்கற டிவில..." என்று அத்தை என்னை நெருங்கி ஆனால் அந்த நடு சோபாவிலேயே அமர்ந்திருந்தவாறே கேட்டாள்.

"ஒ...ஒன்னும் இல்ல அத்த...போரடிக்குது...அதான்...சேனல் மாத்தி மாத்தி பாத்துக்கினு இருக்கேன்...எதுலயாவது இன்டெரெஸ்ட்டிங்கா எதுவும் போட மாட்டானானு..." என்றேன் சலித்துக்கொண்டே.

"அது சரி...டிவில...அதுவும் இன்டெரெஸ்ட்டிங்கா...சரிதான்...என்னைக்குப் போட்டிருக்கான்..." என்று அத்தை பலமாக சிரித்தாள்.

"சரி...என் பக்கத்துல வந்து உட்காரேண்டா சுதா..." என்று அத்தை சற்றே கெஞ்சலாக கேட்டாள்.

அவளின் தினவெடுத்த இரு மார்பகங்களையும் பார்த்த அந்த ஓரிரு நொடிகளே என் இரத்த ஓட்டத்தை சற்றே பதம் பார்த்துவிட்டது என்றுதான் சொல்ல வேண்டும்...ஆனாலும் என்னை நானே கட்டுப்படுத்திக்கொண்டுதான் அமர்ந்திருந்தேன். அத்தையே அழைக்கும்போது வேண்டாமென்று சொல்ல தோன்றியது எனக்கு. ஆனாலும் போகாமல் இருந்தாள் வீட்டுக்கு வந்த விருந்தாளியை மதிக்காதது போல் ஆகிவிடுமென்று எண்ணி எழுந்து அத்தையின் இடது பக்கத்தில் சற்றே இடைவெளி விட்டு அமர்ந்தேன்.

அத்தை அந்த இடைவெளியைக் கண்டு நகைத்தாள்.

"நான் உன் அத்ததான்டா...பேயோ பூதமோ இல்லயே..." என்று என்னை வெறுப்பேற்றினாள் சிரித்துக்கொண்டே.

"இ...இல்ல...அது...அது வந்து..." என்று நான் என்ன சொல்வதென்று தெரியாமல் முழித்தேன்.

"அட போடா...எங்கிட்ட உனக்கு என்ன கூச்சம்...அதுவில்லாம நீ வேல செய்ற எடத்துல உன் பக்கதுல பெண்கள் உட்கார மாட்டாங்களா என்ன?" என்று செல்லமாக கடிந்துகொண்டே அவளே என்னை நெருங்கி அமர்ந்தாள். இந்நிலையில் அவள் தோளும் என் தோளும் சற்றே உரசும் நிலை உண்டானது.

சிறிது நேரம் கடந்தது. நாங்களிருவரும் எதுவும் பேசாமல் டிவியை பார்த்துக்கொண்டிருந்தோம்.

எனக்குள் இருந்த, இணையதளத்தில் அன்று பார்த்ததன் மீதி போதை என்னை இம்சிக்க ஆரம்பித்தது. அது எனக்குள் ஒரு குருட்டு தைரியத்தை உண்டாக்கியது. இதுதான் தருணம். இதைவிட்டால் வேறு நல்ல தருணம் கிடைக்காது என்று என்னுள் அப்போது அகன்று பரந்து விரிந்த மிருகம் எனக்கு மட்டும் கேட்குமாறு கூவியது. அதற்கு கட்டுப்படுவதைத் தவிர வேறு வழியில்லை என்றுணர்ந்தேன். ஆனாலும் ஒரு சிரு துளியாய் அப்போது மாறியிருந்த என் மனித குணம் என்னை தடுக்கத் தவறவில்லை. ஆனால் அது தோற்றுப்போனது. எனக்குள் இருந்த மிருக மனம் அப்போது அவ்வளவு வீரியம் கொண்டிருந்தது.

சில மணித்துளிகள் கடந்து இருக்கும். நான் என் ஓரக்கண்ணால் என் அத்தையைப் பார்த்தேன். அவள் டிவியில் பார்வையைப்பதித்திருந்தாள். மெல்ல நான் என் தலையை மிக லேசாகத்திருப்பினேன். அந்த அசைவை அத்தை கவனிக்கத்தவறினாள் என்று அப்போது எனக்குத்தோன்றியது.

என் பார்வை பட்ட இடம் உங்களுக்கே புரிந்திருக்கும் என்றெண்ணுகிறேன். ஆம்...அது என் அத்தையின் மாராப்புச் சேலை மூட முடியாத அவள் இடுப்புப் பகுதிதான். அத்தை கருப்புதான் என்றாலும் அவள் தேகம் கிண்ணென்று இருந்தது. அவள் தோல் வழவழ என்று இருந்தது. 35 வயதுக்காரி என்று சொன்னால் யாரும் எளிதில் நம்பிவிடமாட்டார்கள். கருப்பாய் இருந்தாலும் களையான முகம். தேக்கு மர தேகம்...பளிங்குத்தோல் பார்ப்ப்வரை மதியிழக்கச்செய்யும் என்பது திண்ணம்.

மெல்ல என் பார்வையை உயர்த்தினேன். வெகு ஜாக்கிரதையாக...அத்தை என்னைத் திரும்பிப்பார்த்துவிடுவாளோ என்ற அச்சத்தில் என் மனம் பதை பதைத்தாலும், என் உடம்பில் அப்போது ஓடிக்கொண்டிருந்த சூடான இரத்தம் எனக்கு ஒரு அசாதரணமான தைரியத்தை கொடுத்திருந்தது.

என் பார்வை அத்தையின் பெருத்த, வனப்பான, செழிப்பான, சேலை மாராப்பு மூட இயலாத, இடது மார்பகத்தை சுவைத்தது. ஜாக்கெட் மூடியிருந்தாலும், என் பார்வையில் பட்ட சிறிதளவு மார்பகமே என்னை கிறங்கடித்தது. என்னை நானே சிரமப்பட்டுக் கட்டுப்படுத்திகொண்டேன்.

[வாலிப வயசு]

அச்சமயம் நானோ அத்தையோ எதிர்பாராத ஒன்று நடந்தது. திடீரென்று காற்று சற்று வேகமாக வீசியது. அதனால் அத்தையின் இடது மாராப்பு சற்றே விலக...அந்த ஜாக்கெட் மூடிய மதர்த்த, தினவெடுத்த, வாளிப்பான மார்பகம் சற்றேறக்குறைய முக்கால்வாசி என் பார்வைக்கு விருந்தானது. என் இதயம் ஒரு மில்லிசெகண்ட் துடிக்க மறந்து பின் மீண்டும் துடிக்க ஆரம்பித்தது.

அத்தை எதுவும் நடவாததுபோல, தன் இடக்கையால் தனது மாராப்பை இழுத்து தன் இடது மார்பகத்தை முன்பிருந்தவாறே மூடிக்கொண்டாள். அப்போது அவள் ஒரு நமுட்டுச்சிரிப்பொன்றை உதிர்த்ததை நான் கவனிக்கவில்லை அவள் மார்பக அழகையே வைத்த கண் வாங்காமல் பார்த்துக்கொண்டிருந்ததால்.

ஓரிரு மணி நேரத்துக்குப்பிறகு அம்மா சமையலறையில் வேலையை முடித்துவிட்டு எங்களருகில் வந்து அமர்ந்தாள். அதை அவள் வரும்போதே உணர்ந்தவனாய், நான் என் தலையை மறுபடியும் இயல்பு நிலைக்குக் கொண்டுவந்து டிவியைப் பார்ப்பது போல வைத்துக்கொண்டேன். உள்ளூர இருந்த மிருகம் ஒரு நல்ல தருணம் இப்படி தவறிவிட்டதே என்று அடித்துகொண்டது.

"சரிதான்...என் மகன் உன் பக்கத்துல இவ்ளோ நேரம் உட்கார்ந்த்திருக்கானே...ஆச்சரியம்தான்..." என்று அம்மா நமட்டுச்சிரிப்புடன் கூறினாள்.

"ஆமா அண்ணி...சுதா இவ்வளவு சீக்கிரம் என் பக்கத்துல வந்து உக்காருவான்னு நான் கூட எதிர்பார்க்கல..." என்று அத்தை வழிமொழிந்தாள்.

"ஆமாண்டி தனம்...அவனுக்கு பொதுவாவே கூச்ச சுபாவம்...ஆனா பாரேன்...உன் பக்கத்துல உக்கார்ந்திருக்கறத..." என்றாள் அம்மா.

ஆம். இப்போது உங்களுக்குத்தெரிந்திருக்குமே...என் அத்தையின் பெயர்...தனலட்சுமியைத்தான் என் அம்மா தனம் என்று அழைப்பாள்.

மணி இரண்டு என்று வரவேற்பறையில் இருந்த கடிகாரம் ஒலித்துக்காட்டியது.

"சரி...ரெண்டு பேரும் சாப்பிட வாங்க..." என்று கூறிக்கொண்டே அம்மா எழுந்து சமையலறைக்குச்சென்றுவிட்டாள்.

"சரி அண்ணி...வா சுதா...சாப்பிடலாம்..." என்று அத்தை எழுந்து என் வலக்கையைப்பிடித்து இழுத்தாள்.

"வ...வரேன்..." என்று கூறுகையில் நான் அத்தையின் பிடியிலிருந்த என் கையை உதறினேன்.

"பாரேன்...ஏன்டா...நான் உன் கையைப் பிடிச்சி இழுக்கக்கூடாதா?" என்று அத்தை சற்றே நமுட்டுச்சிரிப்புடன், அதே சமயம் சற்றே விஷமம் தெறிக்கும் பார்வையும், சிரிப்பும் கலந்து கேட்டாள்.

"அ...அது...வந்து...இ...இல்ல அத்த..." என்று நான் என்ன சொல்லி சமாளிக்கலாமென்று மென்று முழுங்கினேன்.

"அட...அவனுக்குத்தான் கூச்சசுபாவம்னு இப்பதானடி சொன்னேன்..." என்று அம்மா வரவேற்பறைக்கு அருகில் இருக்கும் சமையலறையில் இருந்து சொன்னது எனக்குச் சற்றே ஆறுதல் அளித்தது.

"சரிதான்...இவன் வயசுல இன்னும் எதுக்கு கூச்சம் அண்ணி இவனுக்கு எங்கிட்ட..." என்று அத்தை அதே விஷமப்புன்னகையுடன் என் கையை விட்டு விட்டு சமையலறைக்குச் சென்றாள்.

அப்போதும் என் மரமண்டைக்கு எட்டவில்லை அத்தை என் விஷமத்தனத்தை நானறியாமல் பார்த்துவிட்டாள் என்பது. நான் சற்றே ஏமாற்றத்துடன் அரைமனதுடன் எழுந்து, கை கழுவிக்கொண்டு, சமையலறைக்குச்சென்று அமர்ந்து, அமைதியாக சாப்பிட்டேன்.

அத்தையும் அம்மாவும் வளவளவென்று பேசிக்கொண்டே சாப்பிட்டார்கள். ஒரு முக்கால் மணிநேரத்தில் அனைவரும் சாப்பிட்டு முடித்துவிட்டோம். நான் வரவேற்பறைக்குச்சென்று, சோபாவில் சாய்ந்துகொண்டு டிவியை ஆன் செய்து வழக்கம்போல் சேனல் மாற்றி மாற்றி பார்க்கும் வேலையைத் தொடங்கினேன்.

மணி மூன்றரை ஆகியிருந்தது.

அத்தை மட்டும் சமையலறையிலிருந்து வந்து நேராக சோபாவில் என் பக்கத்தில் என்னை உரசியபடி என் வலது பக்கம் அமர்ந்தாள்.

"அம்மா எங்கே?" என்றேன் நான்.

"பார்றா...நீ சரியான அம்மா பிள்ளை என்று அண்ணி சொன்னாங்க...அப்ப நான் நம்பல...இப்ப புரியுது...அண்ணி சொன்னது சரிதான் போல..." என்று அத்தை அப்போது தன் வலக்கண்ணை ஒரு முறை சிமிட்டினாள். அர்த்தப்புஷ்டியாய் சிரித்தாள்.

அந்த சிரிப்பின் அர்த்தமும், அந்த கண் சிமிட்டலின் அர்த்தமும் எனக்குப் புரிய வைக்கப்போவதே அவள்தான் என்பது எனக்கு சில மணித்துளிகளில் தெரிந்தது.

"அம்மாவுக்கு களைப்பா இருக்காம்...அதனால கொஞ்ச நேரம் படுக்கப்போறேன்னு சொன்னாங்க..." என்றாள் அத்தை.

இங்கே நீங்கள் கேட்பது என் காதுக்குக்கேட்காமலில்லை...உன் அப்பா எங்கே...உனக்கு உடன்பிறப்பு யாரும் இல்லையா என்றுதானே கேட்கப்போகிறீர்கள்?

நானே சொல்லிவிடுகிறேன்.

அப்பா அன்று என் தம்பி பள்ளி விஷயமாக காலையில் சென்றுவிட்டிருந்தார். அவர் வருவதற்கு சாயங்காலம் மணி ஐந்து அல்லது ஐந்தரை ஆகலாம் என்று சாப்பிடும்போது அவர்களிருவரும் எங்கே என்று அத்தை கேட்டதற்கு அம்மா பதில் கூறியிருந்தாள். அதற்கு அத்தை, வந்ததே வந்தேன்...அண்ணனைப் பார்த்துவிட்டே செல்கிறேன் என்றும் பதிலளித்திருந்தாள்.

இப்போது வரவேற்பறை சோபாவில் நானும் என் அத்தையும்...சாப்பிடப்போவதற்கு முன்பு எவ்வளவு நெருக்கமாய் அமர்ந்திருந்தோமோ அதைவிட மேலும் நெருக்கமாய் அத்தை என்னை நெருங்கி அமர்ந்திருந்தாள்.

"சரிடா...டிவில ஏதாவது நல்லா இருந்தா வைடா சுதா...பாக்கலாம்..." என்று அந்த நெருக்கம் அவளை ஒன்றும் செய்யவில்லை என்பதைக் காட்டாமல் காட்டினாள் அவள்.

அந்த அதீத நெருக்கம் என்னுள் இருந்த மிருகத்தை மீண்டும் எழுப்பிவிட்டிருந்தது. ஒரு பெண்னே நான் ஒரு ஆண் என்றும் பார்க்காமல் இவ்வளவு நெருக்கமாய் அமர்ந்திருக்கும்போது, ஒரு ஆணாகிய நான், அந்த அகம்பாவத்தினால் வந்த தைரியத்தில், என் வலக்கை முட்டி அத்தையின் சேலைத்தலைப்பு மூடாமலிருந்த இடுப்புப்பகுதியில் தொட்டும் தொடாதவாறு வைத்துக்கொண்டேன். என் பார்வை அப்போதும் டிவியில் தான் இருந்தது. ஆனால் என் மனம் மட்டும் அத்தையின் செழுமையான தேகத்தின் மேல், ஒரு வண்டு எப்படி ஒரு தேன் சொறியும் மலர் மேல் லயித்திருக்குமோ அப்படி லயித்திருந்தது.

அத்தை அதற்கு எவ்வித ஆட்சேபணையும் தெரிவிக்காதது எனக்கு ஆச்சரியமாகவும் அதே நேரம், அத்தை என்னை கவனிக்கிறாள் என்ற புரிதலையும் ஒரு சேர கலவையாய் கொடுத்து எனக்கு மேலும் கிளர்ச்சியூட்டியது.

இப்போது நீங்கள் சொல்வது என் காதுக்குக்கேட்கிறது. இப்போதாவது புரிந்ததா...உன் அத்தை உனக்கு ஏதோ கொடுக்க நினைக்கிறாள் என்றுதானே கேட்கிறீர்கள்? சற்று பொறுங்கள். நீங்கள் சொல்வது சரிதான்...சற்று பொறுத்தால் நீங்கள் எதிர்பார்த்த காமத்தேனமுது கிடைக்கும்.

இப்போது சற்று மேலும் தைரியம் வந்தவனாய் நான் அத்தையின் பக்கமும் முழுதாயும் இல்லாமல், டிவியின் பக்கமும் இல்லாமல் சோபாவில் எனது வலது காலை மடக்கி வைத்துக்கொண்டு, இடது காலை தரையில் படுமாறு வைத்துக்கொண்டு அமர்ந்தேன். அத்தை ஓரக்கண்ணால் என்னை கவனித்து ஒரு மெல்லிய புன்னகையை தன் உதடுகளில் தவழ விட்டாள். அதை நான் கவனிக்கத்தவறவில்லை.

சிற்சில மணித்துளி நேரங்களே கடந்திருக்கும். எனக்குள் வீறு கொண்டிருந்த மிருகம் இட்ட கட்டளையை என் கைகள் நிறைவேற்றத்தொடங்கியது.

என் இரு கண்களும் இப்போது அத்தையின் சேலை மாராப்பு மூடிய பருத்த, செழுமையான இரு மார்பகங்களையும் அளந்தது. ஹ்ம்ம்ம்...என்ன ஒரு தினவு...என்ன ஒரு வனப்பு...D-கப், அல்லது E-கப் அளவு இருக்குமா அவை இரண்டும் என்று என் மனம் அசை போட்டது. அத்தை என்னை கண்டுகொள்ளாத மாதிரி பாவனை செய்தாள். அதை நானும் உணர்ந்துகொண்டேன். எங்கள் இருவரின் உதடுகளில் ஒரு மெல்லிய புன்னகையை தவழ்ந்தது. அதை நாங்களிருவருமே கண்டோம்.

மெல்ல என் வலக்கை உயர்ந்தது. அத்தை நான் என்ன செய்கிறேன் என்று ஓரக்கண்ணால் பார்த்துக்கொண்டுதானிருந்தாள். உயர்ந்த என் வலக்கை அத்தையின் இடது தோள் மேல் மெல்ல இறங்கியது.

"என்னடா சுதா...ஏதாவது வேணுமா?" என்று அத்தை விஷமத்துடன், தன் முகத்தை என் பக்கம் திருப்பி என் கண்களை நேராய்ப் பார்த்து என்னைக் கேட்டாள்.

"ஒ...ஒன்னும் இல்ல அத்த...சும்மா தொட்டேன்..." என்று சற்றே பயந்தவாறே பதிலளித்தேன். அவள் என் கையை விலக்கிவிட்டுவிடுவாள் என்றெண்ணிக்கொண்டே...

ஆனால்...நான் எதிர்பார்த்தது நடக்கவில்லை...

மாறாக அத்தை, என் கையை அவள் தோள் மேல் வைத்ததை விரும்பியதுபோல், டிவியையே பார்த்துக்கொண்டிருந்தாள். ஆனாலும் அவள் உதட்டில் இருந்த புன்னகை மட்டும் மாறவில்லை. அவள் கண்களில் இப்போது ஒருவித சில்மிஷ ரேகை ஓடியதை நான் கவனிக்கத்தவறவில்லை.

அத்தையின் தோளிலிருந்த என் வலக்கை இப்போது சரிந்து ஏதோ தெரியாமல் பட்டது போல அத்தையின் பருத்த இடது மார்பகத்தைத் தொட்டு, அம்மார்பகத்தின் மீதே நின்றது. அத்தை என்ன செய்கிறாள் என்று நான் பார்க்க எண்ணினேன். அத்தை தன் கையால் என் கையைத் தன் இடது மார்பகத்தின் மீதிருந்து தட்டிவிடுவாள் என்று நினைத்தேன்.

நான் நினைத்ததற்கு மாறாக அங்கு ஒன்று நடந்தேறியது. மீண்டும் அத்தை ஒன்றுமே நடவாததுபோல வெகு இயல்பாய் இருந்தாள். என் வலக்கையைத் தட்டிவிட வேண்டும் என்ற எண்ணம் அவளுக்கு இல்லை என்பது எனக்குத் தெள்ளதெளிவானது. மாறாக இப்போது அவள் புன்னகை ஒரு சிரிப்பாய், அதிலும் ஏதோ அர்த்தம் பொதிந்த சிரிப்பாய் மாறியிருந்தது.

ஹ்ம்ம்...அத்தை என் கையைத் தட்டிவிடவில்லை...என்னை கடிந்துகொள்ளவுமில்லை...அப்படியென்றால்...அப்படியென்றால்...அத்தை நம்மை ஆரம்பத்தில் இருந்து கவனித்துக்கொண்டிருந்திருக்கிறாள்...நம் மரமண்டைக்குத்தான் அது தெரியவில்லை...ஆக, அத்தை வேண்டுமென்றுதான் என் செயல்களைத் தடுக்காமல், மறுக்காமல், அமர்ந்திருக்கிறாள் என்று எனக்குப்புரிந்தது...

ஆஹா...பழம் நழுவி பாலில் விழுந்துவிட்டதே...பிறகென்ன, மேலும் முன்னேறுவோம் என்ற எண்ணம் மேலோங்க நான் என் வலக்கையை அத்தையின் வாளிப்பான இடது மார்பகத்தின் மீதே வைத்திருந்தேன். ஒரு சில மணுத்துளிகள் அதன் ஸ்பரிசத்தை அனுபவித்தேன்.

பிறகு முழுதாய் அத்தையின் பக்கம் திரும்பி அமர்ந்தேன். என் இடக்கையை அத்தையின் செழுமையான வலது மார்பகத்தின் மீது வைத்தேன். சேலை மாராப்பின் மேலேயே என் கைகளிரண்டும் அத்தையின் செழித்த, வனத்த, பருத்த, மதர்த்த, வாளிப்பான அழகுகளான இரு மார்பகங்களையும் ஸ்பரிசித்தது. இதனால் எனக்குள் ஏற்பட்ட வாலிப வயது கிறக்கங்கள் சொல்லில் அடங்காதது. நான் நானாக இல்லை என்பது மட்டும் அப்போது தெரிந்தது.

இணையதளத்தில் மட்டுமே அவ்வளவு பெரிய மார்பகங்களை, நான் பார்த்த ஆபாசப்படத்தில் நடிக்கும் பெண்களிடம் பார்த்துப்பரவசப்பட்டிருந்த நான், அன்றுவரை நிழலுலகத்தில் (இண்டெர்நெட் வீடியோக்களில்) மட்டுமே பெண்களின் மார்பக அழகைப்பார்த்து பார்த்து, அவ்வாறான பெரிய மார்பகங்களை தொடவாவது எனக்கு ஒரு அதிர்ஷ்டம் கிடைக்காதா என்று ஏங்கித்தவித்திருந்த எனக்கு அன்று ஒரு நிஜமான பெண்னைத் தொடக்கிடைத்த அதிர்ஷ்டத்தை எண்ணி உள்ளுக்குள் பூரித்தேன். என் நெஞ்சம் பல நூறு மடங்கு துடித்தது. இரத்த ஓட்டம் தாறுமாறானது.

நான் கனவு கண்டது இவ்வளவு சீக்கிரம் நடக்கும் என்று நான் கற்பனையில் கூட நினைத்ததில்லை. அதனால் கிடைப்பதற்கரிய அந்த வாய்ப்பை எக்காரணத்தாலும் விட்டுவிடக்கூடாது என்று என் மூளை உத்தரவிட்டது.

என் இரு கைகளும் இப்போது, நாங்கள் உன் அத்தையின் வனப்பான, வாளிப்பான மார்பகங்களின் மீது சும்மா இருப்பதா என்று என்னைக் கேட்காமல் கேட்டன. அதன் விளைவாக, அவை இரண்டும் தங்களிடம் இருந்த விரல்களைக் கொண்டு மெல்ல மெல்ல அத்தையின் அவ்விரு மதர்த்த மார்பகங்களையும் அழுத்தி அழுத்தி விட்டன. சில நேரம் மெல்ல பிசையவும் செய்தன. சில நேரம் வருடவும் செய்தன.

"சுதா...என்ன விளயாட்டு இது..." என்றாளே தவிர, என்னை, என் கைகளை, தன் மார்பகங்களின் மீது இருந்த என் விரல்கள் செய்த லீலைகளை அத்தை தடுக்க முயற்சிக்கவில்லை. மாறாக சிரித்த முகத்துடன்தான் என்னைப் பார்த்துக் கேட்டாள்.

"அத்...அத்த...உன்...உன் பெரிய மார்பகங்க என்ன என்னென்னவோ செய்து அத்த...அது ரெண்டையும் என் கையால பெசிஞ்சி, அழுத்தி, நிமிண்டி விட்டு விளயாடனும் போல ஆசையா இருக்குத்த...ப்ளீஸ்...ப்ளீஸ்...ப்ளீஸ்..." என்று கெஞ்சினேன் ஒரு சிறு வயதுக் குழந்தை தாயிடம் அதற்குப் பிடித்த பொருளை அடைவதற்கு எப்படி கெஞ்சுமோ அதுபோல என் வாலிப வயதையும் மறந்து என் அத்தையிடம் கெஞ்சினேன்.

[வாலிப வயசு]

"டேய்...அதத்தானடா இப்ப பண்ணிட்டிருக்க...அதுவும் நடு வீட்ல...யாராவது வந்துடப்போறாங்க...நான் பயப்படறது அதுக்குத்தான்...அப்பாவோ, தம்பியோ, இல்ல தூங்கப்போன உங்க அம்மாவோ வந்துட்டாங்கன்னா..." என்று இரகசியமாய் என் காதருகில் மெல்லிய குரலில் கிசுகிசுப்பாய்க் கூறினாளே தவிர அத்தை அந்த பயத்தை முகத்தில் காட்டவில்லை என்பது பரிபூரணமாகத்தெரிந்தது.

அவளின் பொய்யான பயத்தை நான் கண்டுகொள்ளாதவாறு கேட்டேன்..."அப்ப...உனக்கு...உனக்கு நான்...உன் பெரிய மார்பகங்களோட விளயாடறது புடிச்சிருக்கா?" என்று அப்பாவி போல் முகத்தை வைத்துக்கொண்டு.

[omprakash_71]

மிகவும் அருமையான தொடங்கம்

[வாலிப வயசு]

"அம்மாடி...இந்த பூனையும் பால் குடிக்கும்னு எனக்கு இப்பத்தான் புரியுது..." என்றாள் என் அத்தை அர்த்தபுஷ்டியாய் சிரித்துக்கொண்டே.

"சரி...சரி...யாராவது வர்றாங்களான்னு நான் பார்த்துக்கிறேன்...ஆனால் நான் உன் கைகள தட்டிவிட்டேன்னா அதோட நீ நிறுத்திக்கனும்...யாரோ வந்துட்டாங்கன்னு புரிஞ்சிக்கனும்...என்ன சரியா?" என்று தன் இடது கையால் என் தலை முடியை சிலுப்பிக்கொண்டே சொன்னாள் அத்தை.

"ஓ...சரி...சரி...அத்த..." என்று நான் அவளின் தினவெடுத்த, என் கண்களைப் பறித்த, வாளிப்பான இரு மார்பகங்களிலும் என்னை விளையாட அனுமதித்துவிட்டாள் என்ற சந்தோஷத்தில் ஒரு முறை சற்றே என் வாலிப வயதின் முரட்டுத்தனத்துடன் அவ்விரு மார்பகங்களையும் என் விரல்களால் அழுத்திவிட்டேன்.

"டேய்...மெல்லடா...நான் உன் அத்தடா திருட்டு படவா..." என்று செல்லமாக கடிந்துகொண்டாள் அத்தை.

"ம...மன்னிச்சிடு அத்த...நீ ஒத்துக்கமாட்டன்னு நெனச்சிருத்தேன்...ஆனா நீயே ஒத்துக்கனதால, கொஞ்சம் ஓவரா அழுத்திட்டேன் உன் ரெண்டு மார்பகங்களயும்..." என்று புன்னகைத்தேன்.

அத்தை சிரித்திக்கொண்டே சற்றே நகர்ந்து எனக்கு வசதியாய் சோபாவில் அமர்ந்துகொண்டாள்.

அவ்வளவுதான்...அதற்குப்பிறகு என் கைகளும், அதிலிருந்த பத்து விரல்களும் ஒரு நொடிப்பொழுதைக்கூட விட்டுவைக்கவில்லை. அப்போதுதான் பத்து விரல்களும், இரு கைகளும் போதவில்லை என்பது போல் தோன்றியது.

"அத்த...அத்த...உன் சேல மாராப்ப கீழ இறக்கிவிட்ரட்டுமா...ப்ளீஸ்..." என்று கெஞ்சினேன்.

"சரிதான்டா...சரிதான்...ஒரு திட்டத்தோடதான் இருக்க போல...ஹ்ம்ம்...என் மார்பகங்கள் என் சுதாவ என்கிட்ட இழுக்குதுன்னா அது எனக்கு சந்தோஷம் தான்டா...ஆனா ஒன்னு...மாராப்ப மட்டும்தான் இப்ப இறக்குவேன்...ஏன்னா, ஜாக்கெட்ட நீ அவுக்க சொன்னா, திடீர்னு யாராவது வந்துட்டா அப்புறம் தர்மசங்கடமாயிடுன்டா..." என்று எனக்கு சூழ்நிலையையும் உணர்த்தினாள் அத்தை.

"புரியுது அத்த...இப்போதைக்கி உன் ஜாக்கெட் மூடுன மார்பகங்கள் மேல மட்டும் விளயாடறேன்..." என்று குழைந்தேன்.

"திருட்டு ராஸ்கல்டா நீ..." என்று அத்தை செல்லமாய் என் கன்னத்தைக் கிள்ளினாள். அவள் தன் மாராப்பை விலக்கப்போகிறாள் எனத்தெரிந்து நான் என் இரு கைகளையும் அவள் மார்பகங்களிலிருந்து எடுத்தேன். தன் மாராப்பை சற்றே தளர்த்தி, தன் இடது தோள் மேலிருந்து முழுதாய் விலக்கி, தினவெடுத்திருந்த அவ்விரு மார்பகங்களின் மீதிருந்தும் எடுத்து அவளருகில் சோபாவில் போட்டாள் அவள் சேலைத்தலைப்பை.

"ஹ்ம்மாஹ்...அத்த...இவ்ளோ பெர்சா...என்ன சைஸ் அத்த உன்னோட மார்பகங்க..." என்று அதிசயித்தேன்.

அவ்விரண்டு பருத்த, செழித்த, வனப்பான, வாளிப்பான மார்பகங்களும் ஜாக்கெட் மூடி இருந்தாலும் என்னை முறைப்பது போல் விம்மி நின்றிருந்தது. பொதுவாக பெண்களுக்கு வயது ஆக ஆக, மார்பகம் இளகிவிடும், அல்லது வனப்பு குறைந்துவிடும் என்று நான் கேள்விப்பட்டிருக்கிறேன். ஆனால் என் அத்தையின் இரு மார்பகங்களும் அவள் வயதிற்கு மீறிய மதர்ப்பும், வனப்பும் கொண்டு, மப்பும், மந்தாரமுமாய், கொப்பும் குலையுமாய், இன்றைய இளம்பெண்களுடைய மார்பகங்களை அழகில், வனப்பில் தோற்றுப்போகச்செய்தது.

இன்னும் ஏன்டா சும்மா இருக்கிறாய்...புகுந்து விளையாடிப்பார்...நீ விரைவில் சோர்வடைகிறாயா அல்லது நாங்கள் தினவிழக்கிறோமா என்று பார்ப்போம் வா என்று வரிந்து கட்டிக்கொண்டு அத்தையின் ஜாக்கெட் மூடிய இரு மார்பகங்களும் என்னை வம்புக்கிழுப்பது போலத் தோன்றியது.

"டேய்...போதுன்டா...ரொம்ப கண்ணு வைக்காதடா...அது ரெண்டும் E-கப் தான்..." என்று பொய்க்கோபம் காட்டி என்னை உசுப்பேற்றினாள் என் அத்தை.

"அத்த...நான் இண்டர்நெட்லகூட இவ்ளோ பெருசா பாத்திருக்கனான்னு தெரியலத்த...அம்மாடியோவ்...நீ ஒரு மார்பழகிதான் அத்த..." என்று அத்தைக்கு மணிமகுடம் சூட்டினேன்.

"அது சரி...இப்ப புரியுது...ஏன் நீ இப்படியெல்லாம் செய்ற...பேசறன்னு...இந்த பொல்லாத இண்டெர்நெட்டு மோகம் எப்பதான் உன்ன மாதிரி விடலப்பசங்கள விடப்போகுதோ...சரி...போதும் உன் வார்த்த விளயாட்டு...யாராவது வர்றதுகுள்ள சீக்கிரம் விளயாடி முடிடா பொறுக்கி..." என்று அத்தை செல்லமாக அதட்டினாள்.

பிறகு நடந்ததேறிய மதிமயக்கும் காம விளையாட்டுகளை நான் சொல்லவும் வேண்டுமா? நீங்களாகவே யூகித்திருப்பீர்களே...? சரி...சரி...நீங்கள் என்னை அதட்டுவது என் செவிக்கெட்டாமலில்லை. ப்ச்...அன்று எனக்கும், என் கைகளுக்கும், என் கை விரல்களுக்கும் கொடுத்து வைத்தது கொஞ்ச நேரம்தான்.

சரி...சரி...என் விரல்களும், என் கைகளும் என் அத்தையின் செழுமைகளிரண்டையும் எவ்வாறு பதம் பார்த்தது என்று கூறுகிறேன். மேலே படியுங்கள் என்னைபோல் அத்தை மீது காம/மோக வெறி பிடித்த மன்மதர்களே...

மேலும் தாமதியாமல் கூறுகிறேன்...படியுங்கள் காம வெறிப் புருஷர்களே...

நான் மீண்டும் என் இடது கை விரல்களால் அத்தையின் ஜாக்கெட் மூடிய பருத்த வலது மார்பகத்தினை எவ்வளவு பற்றிக்கொள்ள முடியுமோ அவ்வளவு பிடித்தேன். அதேபோல் எனது வலக்கை விரல்களால் அவளுடைய செழிப்பான இடது மார்பகத்தை பிடித்தேன். என் விரல்கள் என்னை வஞ்சித்தன. ஆம்...அத்தையின் இரு தினவெடுத்த, மதர்த்த மார்பகங்களும் என் கை விரல்களுக்குள் அடங்கவில்லை. அவையிரண்டும் அவ்வளவு பெரிதாயிருந்தது.

மெல்ல என் விரல்கள் அத்தையின் இரு செழுமைகளையும் அழுத்திவிட்டன. ஹ்ம்ம்...என்னுள் ஒரு இன்ப சுகம் பிரவாகமெடுக்க ஆரம்பித்தது. அது தந்த போதையினால் நான் மெய்மறந்தேன். மீண்டும் மீண்டும் அத்தையின் தினவெடுத்த, செழுமையான, வாளிப்பான இரு மார்பகங்களையும் நான் என் விரல்களால் அழுத்திவிட்டுக்கொண்டே இருந்தேன்.

அத்தை புன்முறுவல் மாறாமல் என்னைப் பார்ப்பதும், பிறகு டிவியைப்பார்ப்பதுமாய் இருந்தாள். இப்போது அத்தை எனக்கு வசதியாய் சற்றே என்னைப் பார்த்தவாறு சோபாவில் திரும்பி அமர்ந்தாள். அது எனக்கு, என் விளையாட்டுக்கு வசதியாய்ப் போனது.

பின் நான் ஏதோ ஞாபகம் வந்தது போல, என் இரு கைவிரல்களிலிருந்த கட்டை விரல், ஆள்காட்டி விரல் கொண்டு ஒரு உத்தேசமாப் அத்தையின் செழுமையான இரு மார்பகங்களில் முகட்டில் வீற்றிருந்த முலைகளையும் சுற்றி வளைத்துப்பிடித்தேன். என் விரல்கள், அத்தை அணிந்திருந்த ஜாக்கெட் மேல் அவ்விரு மார்பகங்களின் முலைகளை சில நேரம் நசுக்குவதும், சில நேரம் ஸ்ருதியேற்றுவதுமாய் விளையாடின.

இப்போது அத்தை, "ஹா...சு...சுதா...சுதா...நீ...நீ என்...என்ன பண்றே..." என்று முனகியவாறு தன் இரு கைகளின் விரல்களால் சோபாவில் தன் இரு பக்கத்திலும் இறுக்கிப்பற்றினாள்.

அத்தைக்குப் பதில் அளிக்க வேண்டாம் என்று என் மூளை கூறியது. காரியமே கண்ணாய் இரு என்றென்னை அதட்டியது. நான் பாவம் என்ன செய்வேன். என் மூளையின் அதட்டலைக் கேட்பதைத்தவிர. ஆதலால் நான் மென்மேலும் அவள் இரு முலைகளையும் ஸ்ருதியேற்றுவதிலேயே கண்ணாய் இருந்தேன்.

"ஹ்ம்ம்க்...ஆஹ்...டேய்...என் முலைங்கள விடுடா...ஹ்ம்மா...இவன் என்ன என்னென்னவோ செய்றானே...டேய் திருட்டு ராஸ்கல்...போ...போதுண்டா...விடு...விடுடா...என்ன விடுடா..." என்று அத்தை ஈனஸ்வரமாய் பிதற்றினாளே தவிர என் கைகளை தன் இரு மார்பகச்செழுமைகளிலிருந்து விலக்கவோ, என்னைத் தடுக்கவோ முயற்சிக்கவில்லை.

அதுதான் தருணம் என்று என் தறிகெட்ட மூளை என் விரல்களை அத்தையின் ஜாக்கெட் கொக்கிகளுக்கு அனுப்பியது. அத்தையின் ஜாக்கெட், முன்புறமாய் ஐந்து கொக்கிகள் கொண்ட வகை. பொதுவாகப் பெண்கள் அணியும் ஜாக்கெட்டில் ஒன்று முன்பக்கம் கொக்கிகள் கொண்டதாக இருக்கும் அல்லது பின்புறம் கொக்கிகள் கொண்டதாக இருக்கும். அத்தைக்கு முன்புறம் கொக்கிகள் கொண்ட ஜாக்கெட்தான் அணியப்பிடிக்கும் போல.

விரைவாக என் விரல்கள் அத்தையின் ஜாக்கெட்டின் முதல் கொக்கியை சற்றே சிரமத்துடன் அவிழ்த்தது.

அப்பப்பா...என்ன ஒரு இறுக்கம்...இருக்காதா பின்னே...அவ்விரு மார்கங்களும் E-கப் அளவாபிற்றே...ஆனால் அத்தை அணிந்திருந்த ஜாக்கெட் ஒரு இன்ச் சுற்றளவில் சிறிது...பொதுவாகப் பெண்கள் அணியும் ஜாக்கெட் பார்பதற்கு மட்டுமல்ல, அணிவதற்கும் இறுக்கமாகத்தான் இருந்தாக வேண்டும்...அப்போதுதான் அவர்களின் மார்பகத்தை தளர்ந்தது போல் தோன்றவிடாது. அதனால் அவர்களுக்கும் ஒருவித கர்வம் உண்டாகும் என்றும் நான் படித்திருக்கிறேன். ஏனென்றால் அப்போதுதான் ஆண்கள் அவர்களை அதிகம் பார்ப்பார்களாம். இது கால காலமாக மனித சமுதாயத்தில் நடந்துவரும் ஒரு நாகரிகம்தான்.

என் விரல்கள் மேலும் தாமதியாமல் இரண்டாம் கொக்கியையும் அவிழ்த்துவிட்டது சற்றே சிரமத்துடன்...

இதனால் சற்றே இறுக்கம் தளர்ந்த என் அத்தையின் மார்பகங்களிரண்டும், சற்றே தாராளமாய், திறந்திருந்த அந்த ஜாக்கெட் பகுதியில், தங்கள் விளிம்புகளை, அந்த விளிம்புகள் சரிந்து, மீதமிருந்த மூன்று கொக்கிகளால் மறைந்திருந்த இடம், இரண்டு பெரிய மலைகளுக்கு நடுவில் இருக்கும் அளவிட முடியாத ஆழம்மிக்க ஒரு பள்ளத்தாக்கைப்போல் காட்டிக்கொண்டிருந்தன.

அந்த அற்புதக் காட்சி தந்த மயக்கத்தில், கிறக்கத்தில் நான் அத்தை சொன்னதை முற்றிலும் மறந்துவிட்டு, அவள் ஜாக்கெட்டின் மூன்றாவது கொக்கியை அவிழ்க்க முயன்றேன்...அது இரண்டாவது கொக்கியை விட சற்றே அதிகம் சிரமமாய் இருந்தது.

என் அத்தையின் ஜாக்கெட் கொக்கிகள் அனைத்தையும் அவிழ்த்து விடு என்று என் மூளை இட்ட உத்தரவை நிறைவேற்ற என் விரல்கள் அத்தையின் மார்பகக்காம்பை ஸ்ருதியேற்றும் காரியத்தை, சற்று நிறுத்திவிட்டிருந்தது. அதனால் அத்தையின் மார்பகங்கள் மேல் இருந்த முலைகளிரண்டும் ஸ்ருதியிழந்து, மார்பகங்களோடு அழுந்திவிட்டிருந்தது. அது அத்தையையும் மெல்ல மெல்ல அவள் சுய நிலையை அடையச்செய்தது.

தன் சுயநிலை மீண்டிருந்த என் அத்தை, "டேய்...படவா...திருட்டு ராஸ்கல்...இதான் உன் திட்டமா...ம்ம்ம்...நான் கொஞ்ச நேரத்துல, நீ என் மார்பகங்க மேலயும், என் முலைங்க மேலயும் செய்ஞ்ச காரியத்துல என்னையே மறந்துட்டேன்டா...அந்த நேரம் பாத்து என் ஜாக்கெட்ட அவுக்க பார்க்கற...சரியான சில்மிஷப் போக்கிரிதான்டா நீ..." என்று கூறிக்கொண்டே என் கைகளைத் தன் இரு மார்பகங்களின் மீதிருந்தும் தன் கைகளால் சற்றே வலியப் பிடித்து விலக்கினாள். பின் அவிழ்ந்திருந்த இரு ஜாக்கெட் கொக்கிகளையும் மீண்டும் போட்டுக்கொண்டாள் சற்றே பொய்க்கோபத்துடன் என்னைப் பார்த்துக்கொண்டே...

"அத்த...எ...என்ன அத்த...ப்ளீஸ்..." என்று ஏமாந்தவனாய் நான் கெஞ்சினேன்.

"டேய்...நீ என் மார்பகங்கள்ல விளையாட ஆரம்பிக்கும்போதே என்ன சொன்னேன்...?" என்று அதே பொய்க்கோபத்துடன் கேட்டாள். அப்போதும் அவள் முகத்திலிருந்த சிரிப்பு மாறவில்லை.

"எ...என்ன சொன்ன அத்த..." என்று மறந்துவிட்டது போல் முகத்தைப் பாவகமாக வைத்துக்கொண்டு கேட்டேன்.

"ஹ்ம்ம்...சரிதான்...நீ சரியான கள்ளப்பூனைதான்...எப்படி நடிக்கற...நான் என் ஜாக்கெட்ட அவுக்க மாட்டேன்னு சொல்லிதானே உன்ன என் மார்பகங்க மேல விளையாட விட்டேன்...நீ...நீ என்ன பண்ண...நான் சற்று ஏமாந்த நேரமா பாத்து என் ஜாக்கெட்ட அவுக்கற..." என்று தன் வலக்கையால் என் தலையில் வலிக்காதவாறு கொட்டினாள்.

"அத்த...அது...அது வந்து...யாரும் தான் வரலியே...அதான்...சரி ஜாக்கெட்ட மட்டும் அவுத்துடலாம்னு..." என்று நான் கெஞ்சலாய் இழுத்தேன்.

"டேய்...நீ மணிய பாத்தியா?"

"இ...இல்ல அத்த...ஏன்...என்னாச்சு?" என்று கூறிக்கொண்டே அப்போதுதான் கடிகாரத்தைப் பார்த்தேன்.

"மணி நாலே முக்கா...இன்னும் கொஞ்ச நேரத்துல உன் அப்பாவும், தம்பியும் வந்துடுவாங்க...அதுவுமில்லாம அம்மாவும் எழுந்து வந்துடுவாங்க..."

"இன்னும் அம்மா எந்திரிக்கல அத்த...அப்பாவோ, தம்பியோ வந்தா வாசக்கதவு கிட்ட சத்தம் கேக்காதா..." என்று சற்றே ஏமாற்றம் என் பேச்சில் தெரிய மேலும் கெஞ்சினேன்.

[வாலிப வயசு]

"அட பொறுக்கி...சரிதான்...உன் லட்சணத்த தான் நான் பார்த்தனே...நீயும் உன்ன மறந்துட்ட...போதாக்குறைக்கு என்னையும் அடியோட சாய்ச்சிட்ட...யார் வந்திருந்தாலும் நீயும் கவனிக்கற நெலமைல இல்ல...என்னையும் நெலையா இருக்க விடல நீ பண்ண கூத்துல..." என்று அத்தை சிரித்துக்கொண்டே இப்போது தன் சேலை மாராப்பையும் எடுத்து தன் இடது தோள் மேல் போட்டுக்கொண்டாள். இப்போது அவளைப் பார்த்தால், சற்று முன்பு எதுவும் நடவாதது போலத் தெரிந்தாள்.

"போ அத்த..." என்று ஏமாற்றத்தால் வந்த கோபத்தினால் நான் இப்போது அவளருகிலிருந்து சோபாவிலிருந்து வேகமாக எழுந்தேன்.

"அட...உங்க அம்மா சொன்னது சரிதான் போல...முனுக் முனுக்குனு உனக்குக் கோவம் வரும்னு சொல்லியிருந்தாங்க..." என்று அர்த்தமாய் அத்தை சிரித்தாள்.

நான் எங்கள் வீட்டுச்சோபாவின் அருகில் போடப்பட்டிருந்த, ஒரு முழு சோபா செட்டில் வரும் இரண்டு சிறிய, ஒரு ஆள் மட்டுமே அமரக்கூடிய, வலது புறத்தில் இருந்த சோபாவில் அமர்ந்தேன். அத்தை அவள் அமர்ந்திருந்த இடத்திலேயே அமர்ந்திருந்தாள். அவ்வலது சோபா அவள் வலது பக்கம் அவளருகில்தான் இருந்தது. மெல்ல தன் வலது கையால் என் இடது கையைப் பற்றினாள் அத்தை.

என்னை தன் பக்கம் இழுக்க முயற்சித்தாள். நான் பிடிவாதம் பிடித்தேன். அவள் பக்கம் திரும்பாமல், டிவியில் கண்களைப் பதித்தேன்.

"ஏய்...ஏய் சுதா..."

நான் அசையக்கூட இல்லை.

"கோவத்த பாரேன்...சரிடா...நீ என் பக்கம் திரும்ப வேணாம்...ஆனா உன் காது கேக்கும்ல...நான் சொல்றதக்கேளு..." என்று பீடிகை போட்டாள் அத்தை.

"ஆமாம்...செம்மையா இருக்கற உன்னோட ரெண்டு மார்பகங்களோட என் ஆச தீர இன்னைக்கு விளையாட ஒரு வாய்ப்பு கிடச்சிதேன்னு நம்புனேன் பாரு..." என்று ஏமாற்றம் தந்த கோவம் தலைக்கேற அத்தையைப் பார்க்காமல் கூறினேன்.

இதுதான் என் வயதுக்கு கிடைக்காத அரிய, முதல் சந்தர்ப்பம் என்றும், அதுவும் நடக்கவில்லையே என்று, வரும் நாட்களில் அத்தை எனக்காக என்னென்ன வைத்திருக்கிறாள் என்று அப்போது அறிந்திடாத என் புத்தி கெட்ட குரங்கு மனம் சலனித்தது.

"டேய் குறும்புக்காரா...இப்ப என்ன...உன்ன என் அம்மணமான மார்பகங்களோட விளையாட விடலன்னுதான உனக்கு கோவம்...சரி...கோச்சிக்கோ...ஆனா நான் சொல்றதக் கேட்டா உன் கோவம் தீருதா இல்லயான்னு நான் பாக்கறேன்டா..." என்று அத்தை தன் பீடிகையைத் தொடர்ந்தாள்.

நானும் அரைகுறையாக சரி அவள் என்னதான் சொல்ல வருகிறாள் என்று கேட்க அமைதியாய் அவளைப் பார்த்தவாறு திரும்பி அமர்ந்தேன்.

"அது நல்ல புள்ள...என் செல்லப்புள்ள...சுதா...சுதா...இப்ப நான் சொல்றத கவனமா கேளு..." என்று ஆரம்பித்தாள் அத்தை.

"உன்னோட இந்த வயசுல இந்த எண்ணமெல்லாம் உனக்கு வர்றது நியாமா இல்லையான்னு பாக்கறத விட, எனக்கு உன் மேல இருக்கற பாசம் நீ அந்த மாதிரி இண்டர்நெட்ல பாத்து உன் புத்தி சலனப்பட்டுருக்குன்னு புரிய வைச்சிடுச்சு...நான் உனக்கு அட்வைஸ் பண்ண விரும்பல...அத நீயும் விரும்ப மாட்டன்னு எனக்குப் புரியாம இல்ல..." என்று அத்தை ஆரம்பித்தாள்.

"உன் நல்ல குணம் உன் அம்மாவுக்கப்புறம் எனக்கு நல்லா தெரியும்...இந்த வயசுல நீ இப்படி மாறுவேன்னு நான் எதிர்பார்க்கல...நீ ட்ரெஸ் மாத்திக்கினு வந்து ஒக்காந்து முத தடவ என் மார்பகங்கள திருட்டுத்தனமா பாத்தத பாத்ததும் எனக்கு ஒரு ஷாக்..."

என்று ஆரம்பித்து அத்தை நிற்காமல் தொடர்ந்தாள்.

"என்ன ஆச்சு இவனுக்கு...எனக்குத்தெரிஞ்சி இப்படில்லாம் திருட்டுத்தனம் பன்ற ஆளில்லையே நீன்னு எனக்கு ஒரே கொழப்பம்தான்...அப்ப உன் அம்மா வேற பக்கதுல உட்காந்துக்கினு இருந்ததால, எனக்கு என்ன பண்றதுன்னு புரியல..." என்று அத்தை நிதானமாய் பேசினாள்.

"சரி...அவன் மனசு கெட்டுப்போய் கெடக்கு...அதுக்கு மருந்து போடனும்...என்ன மருந்து...என்ன மருந்துன்னுதான் என் மனசு பூரா அடிச்சிக்கிச்சி...இது உன் வயசால உன் மனசுக்கு வந்த காயம்...இதுக்கு ஒரே மருந்துதான்...உனக்கு என் உடம்புதான் ஒரே மருந்துன்னு ரொம்பத்தீவிரமா யோசிச்சதுக்கப்புறம் முடிவெடுத்தேன்..."

அத்தையே தொடர்ந்து பேசினாள். படிப்படியாக என் கோபமும் குறைய ஆரம்பித்திருந்ததை உணர்ந்தேன்.

"ஆனா உனக்கும் என் உடம்பு மேல இவ்ளோ ஆசை இருக்கும்னு இப்பதான் புரிஞ்சிக்கினேன்...அது ஆரம்பத்துல அதிர்ச்சியாதான் இருந்துது...ஆனால் குழம்பிபோய் நிக்கற என் செல்லத்துக்கு தெளிவா ஒரு வழி காட்டனும்னுதான் இந்த முடிவுக்கு வந்தேன்..." என்று அத்தை எனக்குப் பாடம் எடுக்க ஆரம்பித்தாள்.

"நான் விதவையா இத்தன நாள் வாழ்ந்தனே...நம்ம குடும்பத்துலயே இருந்த சில ஆம்பளைங்க என்ன நெனச்சி என்கிட்ட பழகனாங்கன்னு எனக்குத்தெரியாதா? எல்லாம் இந்த கட்டைல போற கட்டைக்குத்தான்னு...விதவைதானே...எப்படியாவது மடக்கி அவங்களுக்கு என் உடம்பு மேல இருந்த காமவெறிய தீத்துக்கப்பாத்தாங்க..." என்று அத்தை சற்றே கலங்கினாள்.

அப்போது எனக்கும் என் மேலேயே ஒரு வித கோபம் வந்தது. ஆனால் அத்தை தொடர்ந்தாள்.

"அப்போ உங்க அப்பாதான்...அதான்டா என் அண்ணன்தான் எனக்குத்தொனையா இருந்தாரு...உங்க அம்மாவும் என்ன பாத்துகிட்டாங்க...இல்லன்னா எப்பவோ நானும் சீரழிஞ்சி போயிருப்பேன்...அதுக்கும் ஒரு நன்றிக்கடனா இருக்கட்டுமேன்னுதான் இப்டி முடிவு செஞ்சேன்..." என்று சற்றே தன்னை ஆசுவாசப்படுத்திகொண்டாள் அவள்.

"சுதா...நான் சொல்லப்போறத கவனமா கேளு..." என்று மேலும் ஒரு பலமான பீடிகையுடன் அத்தை தன் திட்டத்தை, வரவேற்பறையில் யாரும் இல்லைதான் என்றாலும் யாருக்கும் கேட்காதவாறு, எனக்கு மட்டும் கேட்குமாறு கூற ஆரம்பித்தாள்.

"முதல்ல...எனக்கு ஒரு சத்தியம் பன்னு..." என்றாள் என்னை உற்று நோக்கி.

"என்...என்ன சத்தியம் அத்த...?!?" என்று புரியாமல் முழித்தேன்.

[வாலிப வயசு]

"அடத்திருட்டு படவா...அது ஒன்னும் கஷ்டமான சத்தியமெல்லாம் இல்ல...உன் அத்த எப்பவும் உன்ன கஷ்டப்படுத்த மாட்டா...அதுவும் நான் இப்ப சொல்ல போறதுக்கும், உனக்கு நான் செய்யனும்னு முடிவெடுத்ததுக்கும் ஒரு காரணம்தான்..." என்று என்னைப்பார்த்து பாசம்பொழிய சிரித்தாள் பாருங்கள்...அப்பப்பா...எனக்கு அப்போதுதான் என் இயல்பு நிலை திரும்பியது...

"அப்ப சரி...அத்த...என்ன சத்தியம்...சொல்லு..." என்றேன் தைரியமாக.

"அது ஒன்னுமில்லடா...இப்ப நான் உனக்கு சொல்லப்போறத, இனி வரும் நாள்ல நான் உனக்கு செய்யப்போறது எதுவும், எல்லாமும், நம் இரண்டு பேர்க்கு மட்டும்தான் தெரிஞ்ச இரகசியமா இருக்கனும்...தப்பித்தவறிகூட உன் அம்மாவுக்கோ, அப்பாவுக்கோ தெரியக்கூடாது..." என்று கூறியவறே என்னை அத்தை ஆழம் பார்ப்பதுபோல் பார்த்தாள்.

"அது ஒன்னும் பெரிய விஷயம் இல்ல அத்த..." என்று நான் உதாசீனப்படுத்தினேன்.

"இது...இதுதான்டா...அடுத்தவங்க என்ன பேச வராங்கங்கன்றத காது குடுத்து கேக்காத இந்த பழக்கத்தயும்தான்டா நீ மாத்தனும்..." என்று இப்போது சற்றே நிஜக்கோபத்துடன் என்னை முறைத்தாள்.

"இ...இல்ல அத்த...நான் அப்படி சொல்லல...நான் சத்தியம் பண்றன்னுதான்..." என்று சமாளிக்க முயற்சித்தேன்.

அவள் என் அத்தையாயிற்றே...எவ்வளவு ஆண்களை அவள் பார்த்திருப்பாள்...அதிலும் என்னை என் சிறு வயதில் தன் தோளில் தூக்கிப்போட்டு வளர்த்தவளும் அவள். அவளுக்குத் தெரியாதா என்னைப்பற்றி...

"சரிதான்...நல்லா சமாளிக்கறடா திருடா..." என்று இப்போது கோபம் சற்றே தணிந்து தன் பேச்சைத் தொடர்ந்தாள் அவள்.

"நீ கண்டிப்பா இந்த சத்தியத்துக்கு கட்டுப்படுவேன்னு எனக்குத் தோணுது..." என்று மறுபடியும் சற்றே என்னை உன்னித்துப்பார்த்தாள்.

என் பதிலுக்குக் காத்திராமல் அவள் மேலும் தொடர்ந்தாள். ஆனால் நான் அவளை பார்த்த தீர்க்கமான பார்வையில் அதற்கு பதிலிருந்ததை அத்தை கண்டுபிடித்துவிட்டாள்.

"சுதா...நல்லா கவனி...நீ உன் மனச அலபாய விட ஆரம்பிச்சிட்டன்றது நீ வீட்டுக்குள்ள அடியெடுத்து வைச்சு, சோபால உட்காந்துக்கினு என் மாராப்பு மேல உன் கண்கள நீ கொஞ்ச நேரம் வைச்சிருந்தப்பவே, அந்த நிமிஷத்திலேர்ந்தே கவனிக்க ஆரம்பிச்சேன்..." என்று போட்டுடைத்தாள்.

மீண்டும் அத்தை அப்படிச்சொன்னதால் ஒரு குற்ற உணர்ச்சி என் ஆழ்மனதிலிருந்து பீறிட்டுக்கொண்டு வந்து என் வாயடைத்தது. அது தந்த அவமானத்தால் தலையை குனிந்துகொண்டேன்.

"ச்சீ...சுதா...இதுக்கு ஏன்டா இப்படி பண்ற...இங்க பார்...என்ன பார்...சுதா...சுதா..." என்று தன் பேச்சில் இப்போது மேலும் கனிவுகூட்டி மேலும் என்னருகில் நகர்ந்து என் வலது கையைபற்றி மெல்ல தன் பக்கம் இழுத்தாள்.

"இங்க வா...என் பக்கத்துல வந்து உக்காரு வா..." என்று செல்லம் கொஞ்ச அழைத்தாள்.

நான் சற்றே சமாதானம் அடைந்தவனாய் மெல்ல எழுந்து அத்தை அமர்ந்திருந்த பெரிய சோபாவில் அவளுக்கு வலது பக்கம், அவளை நெருங்கி அமர்ந்தேன்.

"ஹ்ம்ம்...இதுதான் என் செல்லச் சுதா...என் செல்லன்டா நீ...உன்ன கஷ்டப்படுத்த மாட்டேன்னு இப்பதான சொன்னேன்...ஹ்ம்ம்..." என்று குனிந்திருந்த தலையை நிமிர்த்தினாள் தன் இரு கைளால்...

"சரி அத்த...அது...அது நான்...வந்து...ஏதோ தப்பு பண்ணிட்டனோன்னு தோணிச்சி...அதான்..." என்று அவள் இரு கண்களை நேராய்ப் பார்த்து உண்மையாய் கூறினேன்.

"பரவால்லடா...உன் குணம் எனக்கு நல்லா தெரியும்டா..." என்று நான் ஆறுதலடைந்துவிட்டேன் எனத் தெரிந்துகொண்டு என் முகத்திலிருந்து தன் கைகளை எடுத்து தன் மடியின் மீது போட்டுக்கொண்டாள்.

"சரி...இப்ப கேளு..." என்று ஆரம்பித்தாள்.

"சுதா...செத்த நேரத்துக்கு முந்தி சொன்னேன்ல...உன்ன கவனிச்சிக்கினேதான் இருந்தேன்னு...நீ வந்து சோபாவில் உட்கார்ந்து திருட்டுத்தனமா என் மார்பகங்களையே அப்பப்போ உன் கண்ணு மேய்ஞ்சத பார்த்தேன்னு சொன்னேன்ல..." என்று மேலும் தொடர்ந்தாள் அத்தை.

"அப்ப உன் அம்மா பக்கத்துல இருந்தாங்க...என்னாலயும் ஒன்னும் சொல்ல முடியல...செய்ய முடியல...ஆனா முன்னாடி சொன்ன மாதிரி மனசுக்குள்ள ஒரு முடிவெடுத்தேன்..." என்று அத்தை மெல்ல மெல்ல விஷயத்திற்கு வந்தாள்.

"சரி...உனக்கு என் எண்ணத்த எப்படி புரிய வைக்கறதுன்னு யோசிச்சப்பதான் தோணுச்சு...உன் அம்மா சாப்பிட்டதுக்கப்புறம் கொஞ்சம் படுத்து தூங்குவாங்க...அதுவுமில்லாம, நீ வரதுக்கு முன்னாடியே என் அண்ணனும், உன் தம்பியும் சாந்திரம் அஞ்சு இல்ல ஆறு மணிக்குமேலதான் வீட்டுக்கு வருவாங்கன்னு உங்க அம்மாகிட்ட கேட்டுத்தெரிஞ்சிக்கினேன்...அதனாலதான் தைரியமா உன்ன என் ஜாக்கெட் மூடுன மார்பகங்கள் மேல விளையாட அனுமதிச்சேன்...அதுலருந்து நான் என்னையே உன் வயசுப்பசிக்குத் தீனியா தர முடிவெடுத்துட்டேன்னு நீ புரிஞ்சிக்குவேன்னு எனக்குத்தெரியும்... " என்று அத்தை தன் இடக்கண்ணைச் சிமிட்டினாள்.

ஓ...நீ அவ்வளவு தெளிவாகத்தான் இருந்திருக்கிறாய் போலும் என்று எனக்குள் தோன்றியது.

அத்தை மேலும் தொடர்ந்தாள் என்னைப் பார்த்தவாறே.

"ஆனா...நாம இனிமேதான் கொஞ்சம் ஜாக்ரதையா இருக்கனும்...இப்ப மணி நாலே முக்கா ஆயிருச்சு...உங்க அம்மாவும் எப்பவேணா முழிச்சிக்கலாம்...உன் அப்பாவும், தம்பியும் எப்பவேணா வந்துடலாம்...அதிலும் நீ உன்ன மறந்து என் மார்பகங்க மேல விளையாடுனத பாத்து எனக்கு உள்ளூர ஒரு பயம்தான்...எங்க நானும் நீயும் மாட்டிக்கினு அசிங்கப்பட்டுருவோமோன்னு...அதனால தான் உன்ன நிறுத்தனேன்..." என்று அத்தை நிதானமாய் கூறினாள்.

என் மரமண்டைக்கு அப்போதுதான் புரிந்தது. அத்தை ஏன் அப்போது என்னைத் தடுத்தாள் என்பது.

"அதனாலதான்டா உன்ன நிறுத்த சொன்னேன்...இப்ப சொல்லு...நான் செஞ்சது தப்பா?" என்று சற்றே கொஞ்சலாக அவளும் கேட்டதும் என் புத்திக்கு நன்றாக உரைத்தது.

"நீ செஞ்சது சரிதான் அத்த..." என்று உண்மையாய் அவளுக்கு பதில் கூறினேன்.

"என் செல்லம்...புரிஞ்சிக்கின...சந்தோஷன்டா..." என்று என்னை ஆரத்தழுவிக்கொண்டு ஒரு முறை இறுக்கி அணைத்துவிட்டு, என் நெற்றியில் ஒரு முத்தத்தைப் பதித்துவிட்டுத்தொடர்ந்தாள் அத்தை.

"இப்பதான் விஷயத்துக்கே வர்றேன்...இங்க நான் தங்க மாட்டேன், தங்கவும் முடியாதுன்னு உனக்கே தெரியும் இல்ல...அதனால...நான் ஒரு ப்ளான் வைச்சிருக்கேன்..." என்று தன் திட்டத்தை விவரிக்கலானாள்.

"உன் அம்மா எழுந்து வந்ததும், உன்ன எங்க வீட்டுக்கு ஒரு ரெண்டு மூனு நாளு அனுப்பி வைங்கன்னு கேக்கப்போறேன்...இன்னைக்கு வெள்ளிகிழம...நாளைக்கு சனி, அடுத்த நாள் ஞாத்திக்கிழம...அதனால உனக்கு எங்க வீட்டுக்கு வர்றதுக்கு எந்த தொந்தரவும் இருக்காது...ஏன்னா உனக்கு லீவுதான அந்த ரெண்டு நாளும்...அதனால உங்க அம்மாவும் அதுக்கு சம்மதம்னுதான் சொல்லுவாங்க..."

"பிறகென்ன...சனிக்கெழமையும், ஞாத்திக்கெழமையும் என்ன நீ என்ன வேணும்னாலும் பண்ணிக்கோ...என் உடம்புல எங்க வேணா உன்னிஷ்டம் போல விளையாடிக்கோ...இப்ப சந்தோஷம் தான?" என்று விஷமத்துடன் அத்தை தன் திட்டத்தின் முதல் பாதியைக் கூறினாள்.

[வாலிப வயசு]

"உன் ப்ளான் சரிதான் அத்த...அம்மாவும் சம்மதிப்பான்னு எனக்கு தோணுது...ஆனா...உன் சின்னப்பொண்னு இருப்பாளே உங்க வீட்டுல..." என்று நான் இழுத்தேன் கொஞ்சம் யோசித்தவனாய்.

"பரவால்லடா...யோசிக்கிற...அது நல்லதுதான்...யார் என்ன சொன்னாலும் அப்படியே எடுத்துக்ககூடாது..." என்று என்னைப் பாராட்டினாள்.

"அந்த கவல ஒனக்கு வேணாம்...என் சின்னப்பொண்ணு அவ தாத்தா, பாட்டி வீட்டுக்குப்போயிருக்கிறாடா...அவ அடுத்த வாரம் புதன் இல்ல வியாழன்தான் வருவா..." என்று கூறிக்கொண்டே என்னைப் பார்த்தாள் கண்களில் விஷமம் மாறாமல்.

"ஓ...அப்ப சரி...எனக்கு ஓகே உன் ப்ளான்...நீயும் திருடிதான்..." என்று அத்தையை நான் உசுப்பேற்றினேன். அப்போது கட்டிலறையில் சத்தம் கேட்டது. என் அம்மா உறக்கம் கலைந்து எழுந்துவிட்டாளென நாங்களிருவரும் உணர்ந்தோம். நான் அத்தையின் அரவணைப்பிலிருந்து அரைமனதாய் விடுவித்துக்கொண்டு நான் முன்னர் அமர்ந்திருந்த சோபாவில் போய் அமர்ந்தேன்.

அமர்ந்ததும் அத்தையைப் பார்த்து ஒரு நன்றி கலந்த சிரிப்பொன்றை வீசினேன். அவளும் அதை ஆமோதிப்பதுபோல் தன் இரு கண்களையும் ஒரு முறை மெல்ல மூடித்திறந்தாள். என்னைப் பார்த்து சிரித்தாள்.

"அத்த...அம்மா...அம்மா எழுந்துட்டா...இங்கதான் வர்றா...நீயே கேளு...அப்பதான் அம்மாவுக்கு சந்தேகம் வராது..." என்று அவளுக்கு மட்டும் கேட்கும் வகையில் முணுமுணுத்தேன்.

"சரிடா..." என்று அத்தை டிவி பார்ப்பதுபோல் பாசாங்கு செய்ய ஆரம்பித்தாள். நானும் அதையே செய்தேன்.

"ஏன்டா...அத்தய நீ தூங்கவிடலியா...அவளதான் உனக்குப் புடிக்காதே...அப்படி என்னத்த பேசிக்கிட்டீங்க நீயும் அவளும்..." என்று கேட்டுக்கொண்டே அம்மா வந்து அத்தையினருகில் சோபாவில் அமர்ந்தாள்.

அம்மாவை நான் ஒரு முறை முறைத்தேன்.

"அது...அது ஒன்னும் இல்ல அண்ணி...நான்தான் சுதாகிட்ட பேசி ரொம்ப நாளாச்சேன்னு அவன இழுத்து வைச்சிக்கிட்டு பேசிக்கினு இருந்தேன்..." என்று அத்தை நன்றாக சமாளித்தாள்.

"முறைக்கறத பாரு தனம்...இந்த கோவந்தான் தனம் அவன்கிட்ட எனக்குப் புடிக்காதது..." என்று அம்மா புலம்பினாள்.

"விடுங்க அண்ணி...வாலிபப் பையன்...அப்படித்தான் இருப்பான்...அது சரி...ஆச்சரியம் பாருங்க...என்கிட்ட உங்க மகன் நல்லாவே பேசிக்கிட்டுதான் இருந்தான்..." என்றாளே பார்க்கனும்.

"அதிசயந்தான்டி...நெசமாவா சொல்ற? " என்று அம்மா ஆச்சரித்தொனியில் கேட்டாள்.

"ஆமா அண்ணி...இத்தன நாளா எனக்கும் அவனோட பேச நேரம் அமையல...அவனும் என்ன, என்கிட்ட, என் பொண்ணுங்க கிட்ட பேசாமலே வளர்ந்த்வனாச்சே...எனக்கும் ஒரே ஆச்சரியம்தான்...அவன் என்கிட்ட அப்படி பேசினான்...நான் இன்னைக்கி யார் மொகத்துல முழிச்சேனோ...என் சுதா என்கிட்ட நல்லா ஒட்டிக்கினான்..." என்று ஒரு பாதிப்பொய்யை அவிழ்த்துவிட்டாள் அத்தை.

அவளோடு ஒட்டிக்கொண்டதென்னவோ ஒரு விதத்தில் உண்மைதானே?

[வாலிப வயசு]

எனக்குப் புரிந்தது. அத்தை தன் திட்டத்துக்கு அடி போடுகிறாள் என்று. உள்ளூர எனக்கு குதூகலம். ஓரக்கண்ணால் அத்தையைப் பார்த்தேன். அத்தையும் நான் பார்த்ததை கவனித்தாள். ஆனால் அம்மா அந்த அர்த்தம் பொதிந்த எங்கள் பார்வைப் பரிமாற்றத்தை கவனிக்கவில்லை.

"சரிதான்டி...ஏதோ...எல்லா சொந்தங்க கிட்டயும் அவன் நல்லா பேசினா சரிதான்...இல்லன்னா அவன் சிடுமூஞ்சின்னு எல்லாம் சொல்லிடுவாங்க..." என்று அம்மா அங்கலாய்த்தாள்.

"அண்ணி...எனக்கு ஒரு யோசன..." என்று அத்தை இப்போது அம்மாவை பதம் பார்த்தாள்.

"என்னடி தனம்...?" என்றாள் அம்மா.

"இல்ல...அவன எங்க வீட்டுக்குக் கூட்டிட்டு போலாமுன்னு..." என்று மெல்ல அம்மாவிடம் புடம் போட்டாள்.

"அதுக்கென்னடி...தாரளமா கூட்டிட்டு போ...இதுக்கு எங்கிட்ட கேக்கனுமா? அவன் வர்றானானு அவன்கிட்ட கேட்டியாடி?" என்று சந்தேகத்துடன் என்னைப் பார்த்தாள் அம்மா.

"ஏன்டா சுதாகரு...அத்த வீட்ல ஒரு ரெண்டு நாள் போய் இருந்துட்டு வர்றியா? நம் சொந்தக்காரங்க கிட்ட பழகனும்டா...என்ன சொல்ற?" என்று என்னைக் கேட்டாள் அம்மா.

அத்தையின் திட்டம் மிகச்சரியாக வேலை செய்கின்றதே என்றெண்ணிக்கொண்டே, உள்ளத்தில் எழுந்த அபரிமிதமான ஆனந்தத்தை அடக்கிக்கொண்டேன். ஆனாலும் உடனே சரி என்று கூறினாள் அம்மா சந்தேகப்படக்கூடும் என்பதாலும், என் வறட்டு ஜம்பத்தை விட்டுக்கொடுக்கக்கூடாது என்ற எண்ணத்தினாலும் நான் உடனே சம்மதம் சொல்லவில்லை.

"அது...அம்மா...அத்த வீட்டுக்கா...அங்க எனக்கு தேவையானதெல்லாம் கிடைக்காதே..." என்று இப்போது நான் என் அத்தையை ஓரக்கண்ணால் பார்த்து அவளைச் சீண்டிப்பார்த்தேன்.

அதை அத்தையும் உணர்ந்து கொண்டாள். அவளும் விடுவதாயில்லை.

"ஆமாமாம்...இவ்ரு தொர...இவ்ருக்கு எதுவும் அங்க கெடைக்காதாம்...தொரைக்கு எது வேணுமோ அத நான் பாத்து பாத்து பண்ணிடறேன் அண்ணி...தொரைக்கு இப்ப எங்க வீட்டுக்கு வர்றதுக்கு சம்மதமாமாம்?" என்று அவளும் என்னை தன் ஓரக்கண்ணால் விஷமமாகப் பார்த்துக்கொண்டே அம்மாவுக்கு பதில் கூறுவது போல் கூறினாள். அதிலும் அவள் பார்த்து என்று சொல்லும்போது ஒரு வித அழுத்தம் அதில் புதைந்திருந்ததை நான் உணர்ந்துகொண்டேன்.

"அப்றம் என்னடா...போயிட்டுதான் வாயேன்...ஒன்னும் கொறைஞ்சி போயிட மாட்ட..." என்று அம்மா இப்போது என்னை அதட்டினாள்.

"சரி...சரி...போறேன்..." என்று வேண்டா வெறுப்பாய் பேசுவதுபோல் பாசாங்கு செய்தேன். அம்மா என் மேலோ, அத்தை மேலோ சந்தேகப்பட்டுவிடக்கூடாதல்லவா...

அவ்வாறு சொல்லிக்கொண்டே நான் எழுந்து அறைக்குள் சென்றேன்.

"எங்கடா போற?" என்றாள் அம்மா.

"ஹ்ம்ம்...என் ட்ரெஸ்லாம் பேக்கப் செய்ய வேணாமா?" என்று அம்மாவை பொய்யாய்க்கடிந்துகொண்டேன்.

"சரி...சரி...போ..." என்றாள் அம்மா.

"அண்ணி...நானும் அவனுக்கு போய் உதவட்டுமா?" என்று அத்தை என் பின்னால் அம்மாவிடம் கேட்டது எனக்குக் கேட்டது.

"ஹ்ம்ம்...அதுவும் சரிதான்...அப்படியே நானும் கொஞ்சம் வீட்டைப்பெருக்கி, விளக்கேற்ற போறேன்..." என்று அம்மா சோபாவிலிருந்து எழுந்த அதே நேரம் அத்தையும் எழுந்து என் அறைக்கு நடந்து வந்தாள்.

சில மணித்துளிகளுக்குப் பிறகு அத்தை என் அறையில். வந்தவள் நேராகச் சென்று என் கட்டிலில் அமர்ந்துகொண்டாள். என்னைப் பார்த்து அர்த்தமாய் சிரித்துகொண்டே. நானும் அவளை அர்த்தம்பொதிந்த ஒரு புன்னகையுடன் பார்த்தேன்.

[வாலிப வயசு]

"சரி அத்த...நான் பாத்ரூம் போய் ட்ரெஸ் மாத்தப்போறேன்..." என்று சொல்லிக்கொண்டே என் உள்ளாடைகளையும், ஷர்ட், ஜீன்சையும் எடுத்தேன் என் கைகளில்.

"ஏன்டா...என் முன்னாடி ட்ரெஸ் மாத்த வெக்கப்படறியா?" என்று என்னைச் சீண்டினாள்.

"அதுக்கில்ல...என்ன இருந்தாலும் நீ ஒரு பொம்பள...உன் முன்னாடி அம்மணமா நிக்கனுமா நெனச்சா எனக்கு கொஞ்சம் கூச்சமாத்தான் இருக்கு..." என்று திணறினேன்.

"ஓ அப்பிடியா...அப்போ கொஞ்ச நேரத்துக்கு முன்னாடி, நான் உன் கண்ணுக்கு என்ன மோகினியா தெரிஞ்சனா?...என் மார்பகங்க மேல உன் விரல்கள் விளையாடின விளையாட்ட இப்ப நெனச்சுப்பாத்தாலே...அப்பப்பா...எனக்கு என்னென்னவோ செய்யுதுடா...அப்படியே என் புருஷன், கல்யாணமான சில நாள்ல என் மார்பகங்களோட வெறியோட விளையாடின மாதிரி இருந்துச்சுடா சுதா..."

நான் உள்ளுக்குள் பூரித்தாலும், அத்தைக்குத் தன் கணவனின் நினைப்பை வரச்செய்துவிட்டோமே என்று எண்ணி அப்படியே நின்றேன். அப்போதுதான் அம்மா எப்போதோ சொன்னது ஞாபகத்திற்கு வந்தது. அத்தையின் கணவன் பெயருக்குத் தான் அத்தையை மணமுடித்துக்கொண்டான் என்றும் அவன் ஒரு குடிகாரன் என்றும், அத்தையை அவன் எப்போதும் அன்பாய் நடத்தியதே இல்லையென்றும் அம்மா சொல்லியிருக்கிறாள்.

"ஏன்டா சிலையாட்டம் நிக்கற? சீக்கிரம் ட்ரெஸ் மாத்து...நாம என் வீட்டுக்கு போகலாம்..." என்று என்னை துரிதப்படுத்தினாள் அத்தை.

நான் மீண்டும் பாத்ரூம் பக்கம் போகப்போவதைப்பார்த்து, "டேய்...இப்ப நீ என் முன்னாடி ட்ரெஸ் மாத்துற...இல்ல...நடக்கறதே வேற...ஆமாம்..." என்று சற்றே பொய்க்கோபத்துடன் என்னைப் பார்த்தாள்.

அந்தப்பார்வையில் கோபம் இருந்ததா என்று எனக்குத் தெரியாது. ஆனால் ஒரு வித மோகனமும், மந்தகாசமும் மிகுந்து காணப்பட்டது. நான் சிரித்தேன். அவள் ஒரு வினாடிப்பொழுதில் தன் முகத்தில் இருந்த உணர்ச்சியை மாற்றிக்கொண்டு, என்னைப் பார்த்துச் சிரித்தாள். இப்போது நான் கொஞ்சம் வெட்கம் விலகியவனாய், என் கால்சட்டையைக் கழற்றினேன். என் ஆணுறுப்பு வெட்ட வெளிச்சமாய்த் தெரிந்தது. அத்தை அதை முழுதும் பார்த்தாள். எவ்வித உணர்ச்சி அவள் முகத்தில் தெரிந்ததென்பது எனக்கு விளங்கவில்லை.

ஹ்க்கும்...இவன் ஒன்னும் தெரியாத பச்சைக் குழந்தைதான் என்று நீங்கள் கேலி செய்து சிரிப்பது என் காதுக்குக்கேட்கிறது. இருந்தாலும் அதுதான் உண்மை...நம்பினால் நம்புங்கள். இல்லாவிட்டால் எனக்கென்ன...

நான் மேலும் தாமதியாமல் என் ஜட்டியை அணிந்துகொண்டேன். பிறகு ஜீன்சை அணிந்துகொண்டு, ஷர்ட்டையும் அணிந்துகொண்டு, கண்ணாடி முன் நின்று கொண்டு தலை முடியை வாரினேன். பின் என் அலமாரியில் இருந்து ஒரு சின்ன சூட்கேசை எடுத்து எனக்குத் எடுத்துக்கொள்ளத் தோன்றிய ஆடைகளையும், உள்ளாடைகளையும் எடுத்து சூட்கேசுக்குள் திணித்தேன்.

"என்னடா...ரொம்ப அவசரமோ...உன்னப் பாத்தா, இன்னைக்கே உன் அத்தய முழுசா சாப்டுட்டுத்தான் மறுவேலன்ற மாதிரி இருக்கே...ஹ்ம்ம்ம்?" என்று என்னை அத்தை மேலும் சில்மிஷம் செய்தாள்.

"ஏன்...பண்ணமாட்டேன்னு நெனக்கிறியா? பாப்போமா? " என்று நானும் பதிலுக்கு சில்மிஷமாய் அத்தையைச் சீண்டினேன்.

"அம்மாடி...நீ செஞ்சாலும் செய்வே...மதியானம் நீ செய்ஞ்சதே காட்டுச்சே உனக்கு இருக்கற வேகத்த...உனக்கு என் உடம்பு மேலயும், முக்கியமா என் இரண்டு மார்பகங்க மேலயும் இருக்கிற வெறியும் வேகமும்..." என்று அவளும் விடாமல் என்னை உசுப்பேற்றினாள்.

மேலும் என்னை பேச விடாமல், "சரி...சரி...கெளம்பலாமா?" என்று என்னைத் துரிதப்படுத்தினாள்.

"நான் ரெடி..."

"சரி...வா...அம்மாகிட்ட சொல்லிட்டு புறப்படலாம்..." என்று அத்தை என் அறையைவிட்டு வெளியேற, அவள் பின்னாலேயே ஒரு நாய்க்குட்டியைப் போல நானும் வெளியேறினேன்.

அப்போது மணி ஐந்தேமுக்கால்.

"அண்ணி...அண்ணி..." என்று அத்தை அம்மாவை அழைத்துக்கொண்டே முன்னே நடந்தாள்.

"நான் வாசல்ல தண்ணி தெளிச்சிக்கினு இருக்கேன்டி..." என்று அம்மா வாசலிலிருந்து சற்றே உரக்கச் சொன்னாள்.

"நீ முன்னாடி போ அத்த...என் பைக் சாவிய எடுத்துக்குனு வர்றேன்..." என்று சொல்லிக்கொண்டே, வரவேற்பறையில் சாவிகள் மாட்டுமிடத்தில் இருந்த என் பைக் சாவியை எடுத்துக்கொண்டு, நான் வாசலுக்குச் சென்றேன்.

"அண்ணி...அப்ப நாங்க கெளம்பறோம்..." என்று அத்தை அம்மாவிடம் கூறினாள்.

"இப்பவேவா...உன் அண்ணன் வந்தப்புறம் அவர்கிட்ட பேசிட்டுப் போறேன்னு சொன்ன..." என்று அம்மா இழுத்தாள்.

"ஆமா...பாருங்களேன்...அத மறந்தே போயிட்டேன்...உங்க மகன் என் வீட்டுக்கு வற்ரான்னதும் சந்தோஷத்துல எனக்கு அது மறந்துபோச்சு...என் அண்ணன்தான...அவரு அதெல்லாம் தப்பா நெனச்சிக்க மாட்டாரு...அதான் வரா விருந்தாளி உன் மகன் என் வீட்டுக்கு வரேன்னு சொல்லியிருக்கிறான்ல...அவன காக்க வைக்க எனக்கு மனசில்ல...அண்ணன இன்னொரு நாள் வந்து பாத்துப் பேசிக்கிறேன்...என்ன அண்ணி...?" என்று அத்தை முடித்தாள்.

"ஹ்ம்ம்...அதுவும் சரியாத்தான் படுது...சரி...சரி...பாத்துப் போய் வாங்க..." என்று அம்மா விடைகொடுத்தாள்.

அவர்களிருவரும் பேசிக்கொண்டிருந்த போது நான் என் பைக்கை வீட்டின் தாழ்வாரத்திலிருந்து வெளியே எடுத்துத் தெருவில் இறக்கிவிட்டேன்.

அத்தை என் சிறிய சூட்கேசை எடுத்துக்கொண்டாள். நான் என் பைக்கை ஸ்டார்ட் செய்தவுடன் அத்தையைப் பார்த்து ஏறிக்கொள் என்றேன். அத்தையும் என் வலது தோளைத் தன் வலது கையால் பற்றிக்கொண்டு பைக்கில் என் பின்னால் அமர்ந்தாள். அவள் இடது கையில் என் சூட்கேஸ். அவள் அமர்ந்த போது அவள் வலது தோள்பட்டை என் முதுகில் உரசியது. அது வேண்டுமென்றே நடந்ததல்ல...

ஒரு பதினைந்து அல்லது இருபது நிமிடங்கள் சென்றிருக்கும். ஒரு மெயின் ரோடு, சிற்சில குறுக்குச் சந்துகள் எனக் கடந்து நாங்களிருவரும் அத்தையின் வீட்டை அடைந்தோம். எனக்கு எப்படி வழி தெரிந்தது என்று கேட்கும் அன்பர்களுக்கு...அத்தைதான் வழி காட்டினாள். அவள் அவ்வாறு ஒவ்வொரு குறுக்குச்சந்தை நெருங்கும் போதும், என் முதுகோடு சாயவேண்டிய நிலை...ஏனென்றால் அப்போதுதான் அவள் பேசுவது என் ஹெல்மெட்டை மீறி எனக்குக் கேட்கும். அப்போதெல்லாம், அவள் பருத்த வலது மார்பகம் என் முதுகைப் பதம் பார்த்தது.

வீடு வந்ததும் அத்தை என் பைக்கை விட்டு இறங்கினாள்.

தன் கைப்பையைத்திறந்து அதிலிருந்து ஒரு சாவியை எடுத்து அவள் வீட்டின் வாசலில் போட்டிருந்த இரும்பாலான தள்ளும் கதவிலிருந்த பூட்டைத் திறந்து, கதவை திறந்தாள். பின் இன்னொரு சாவியெடுத்து வாசல் கதவைத் திறந்தாள். பெண்கள் மட்டுமே இருக்கின்ற வீடென்பதால் இந்தளவு பாதுகாப்பு தேவைதான் என்றெண்ணியவாறு, நான் பைக்கை விட்டிறங்காமல் யோசித்தேன்.

"என்னடா...இவ்ளோ தூரம் வந்ததுக்கு அப்புறம் ஏன்டா வந்தோம்னு யோசிக்கிறாப்ல இருக்கு?" என்று அத்தை என்னைக் குறும்பாய்க் கேட்டாள்.

"அ...அதெல்லாமில்லை..." என்று சமாளித்துக்கொண்டே நான் பைக்கை விட்டு கீழே இறங்கினேன்.

"அதான பாத்தேன்...எங்கடா என் திருட்டு படவா மனம் கினம் மாறிட்டானோ என்று ஒரு நிமிடம் பயந்துட்டேன் தெரியுமா? " என்று பயப்படுவது போல பார்வையை வைத்துக்கொண்டு என்னை ஆழம் பார்த்தாள் அத்தை.

"அதெப்படி...சிவ பூஜை பாதியிலேயே நின்னு போயிரும்ல...நாங்க விடுவோமா?...சரி...பைக்கை எங்க விடறது?" என்று நானும் சளைக்காமல் பதிலளித்தேன்.

"நல்லா தான் பேசறடா நீ...உனக்குப் பேசத் தெரியாதுன்னு உங்கம்மா என்னடான்னா கவலப்படறது ஓயல...ஹ்ம்ம்ம்...நீ இன்னைக்கு எங்கயும் வெளியே போக மாட்டேன்னு நெனக்கிறேன்..." என்று அத்தை, கண் சிமிட்டிக்கொண்டும், அர்த்தமாய் சிரித்துக்கொண்டும் கேட்டாள்.

"நீ என்ன போகத்தான் விட்ருவியா?" என்று நான் அத்தையை மடக்கினேன்.

"அம்மாடியோவ்...உன்கிட்ட பேசி ஜெயிக்க முடியாது போல...சரி சரி...அப்படின்னா, பைக்க வீட்டுக்குள் தாழ்வாரத்தில் ஏத்தி விட்ருடா..." என்று கூறிக்கொண்டே அத்தை என் சூட்கேசை எடுத்துக்கொண்டு வீட்டிற்குள் சென்றாள்.

நான் பைக்கை ஏற்றி தாழ்வாரத்தில் விட்டு இரண்டு பக்க ஸ்டாண்டிட்டு அத்தையின் வீட்டின் வரவேற்பறையில் நுழைந்தேன். அங்கிருந்த சோபாவில் அமர்ந்தேன்.

"வாடா...எங்க வீட்டுக்கு மொத வாட்டி வரும் விருந்தாளியே...வா...எவ்ளோ சந்தோஷமா இருக்குடா உன்ன எங்க வீட்ல பாக்கறதுக்கு...இந்தா...டிவி போட்டுப் பாத்துக்கினுரு...வாசக்கதவ தாள் போட்டுட்டு வந்துடறேன்..." என்று அத்தை டிவி ரிமோட் கண்ட்ரோலை என் கையில் திணிக்காத குறையாகக் கொடுத்துவிட்டு விரைந்து சென்று வாசற்கதவை தாளிட்டுவிட்டு வந்து என் அருகில் சோபாவில் அமர்ந்தாள்.

"பாரு...வந்த விருந்தாளிய கவனிக்காம உட்காந்துட்டேன்...என்னடா சாப்பிடற? டீ போடட்டுமா? கொரிக்க ஏதாவது கொடுக்கட்டுமா?" என்று தன் இயல்பான விருந்தோம்பலை அத்தை ஆரம்பித்தாள்.

"எனக்கு பால் வேணும்...கெடைக்குமா அத்த?" என்றேன் குறும்பாய் அத்தையைப் பார்த்துக்கொண்டே.

"பாலா...ஹ்ம்ம்..." என்று அத்தை பலமாக யோசித்தாள். நான் பால் குடிக்க மாட்டேன் என்பது அத்தைக்கு நன்றாகத் தெரியும். ஆனால் அவள் அப்போது நிதானமாக யோசிக்கும் நிலையிலில்லை. ஏதோ வராத விருந்தாளி வந்தாற்போல அவள் படபடத்தாள்...பரபரத்தாள். அதனால் என் கேள்வியில் இருந்த குறும்புத்தனத்தை, விஷமத்தை முற்றிலும் தவறவிட்டாள்

[வாலிப வயசு]

"சரி...இதோ ஒரு நிமிஷன்டா..." என்று கூறிக்கொண்டே சமையலறைக்குள் சென்றாள் அத்தை. அவளைத்தொடர்ந்து அவள் பின்னாலேயே நானும் சென்றேன்...ஒரு தாய் நாயை அது போகுமிடமெல்லாம தொடர்ந்து செல்லும் ஒரு நாய்க்குட்டிபோல்.

அத்தை அடுப்பைப் பற்ற வைத்தாள். அத்தை வீட்டில் எரிவாயு அடுப்பு இல்லை என்பது சற்றே ஆச்சரியம்தான். அந்த அடுப்பு 'கிருஷ்ணாயில்' என்று சொல்லப்படும் சமையல் எண்ணெய் பயன்படுத்தும் அடுப்பு. குளிர்பதன பெட்டியிலிருந்த பால் பாட்டிலை எடுத்தாள். அடுப்பில் பால் காய வைக்கும் பாத்திரத்தை வைத்து அடுப்பைப்பற்றவைத்தாள். பின் பாலை அதில் ஊற்றினாள். அதிலேயே அவள் கவனம் முழுதும் இருந்ததால் நான் அவள் பின்னாலேயே வந்ததை அவள் கவனிக்கவில்லை.

நான் மெல்ல பூனை போல அவளுக்குப்பின்புறமாகச் சென்று அவளை நெருங்கி நின்று, சடக்கென்று என் இரு கைகளையும், மாராப்பு மூடிய செழுமையான இரு மார்பகங்களின் மீதும் வைத்தேன்.

"ஏன்டா...பொறுக்க முடியலயா? ஹ்ம்ம்ம்..." என்று அத்தை குறும்பாய் சிரித்துக்கொண்டே, "விட்றா என்ன..." என்று என்னிடமிருந்து திமிறி விலகுவதுபோல் பாசாங்கு செய்தாள்.

"அத்த...அத்த...நான் எந்தப் பால் கேட்டேன்னு உனக்குப்புரியல?" என்று அத்தையை ஆழம் பார்த்தேன்.

"ஹ்ம்ம்...புரியல...நீ பால் குடிக்க மாட்டேன்னு அம்மா சொல்லியிருக்கா...ஆனா..." என்று அத்தை சற்றே யோசிக்கலானாள்.

சில மணித்துளிகளே யோசித்திருப்பாள் அத்தை.

"ஏய்...பொறுக்கி...பொறுக்கி...இப்பதான் புரியுது...நீ எந்த பால் கேட்டேன்னு...சரியான திருட்டு ராஸ்கல்டா நீ...ஹ்ம்ம்ம்...இந்தளவுக்கு இருக்கியா...சரிதான்...நான் என்ன பாடு படப்போறனோ இந்த முரட்டுக்காள கிட்ட...ஹ்ம்ம்ம்..." என்று என் குறும்பை உணர்ந்தவளாய் சிரித்த முகமாய், சமையலறை மேடையில் ஒட்டியவாறே நின்று கொண்டே தன் முகத்தை மட்டும் திருப்பி என்னை அர்த்தமாய் ஒரு பார்வை பார்த்தாள்.

"கெடைக்குமா?" என்றேன் நான் இப்போது முகத்தை சற்றே ஏக்கமாக வைத்துகொள்வது போல் வைத்துக்கொண்டு...

"அதுக்கென்ன...குடுத்துட்டா போச்சு..."

"ஹ்ம்ஹூம்...நீ குடுக்காத...நானே குடிச்சிக்கிறேன்..." என்று சொல்லிக்கொண்டே, அத்தையை அடுப்பினருகில் இருந்து சற்றே பின்னல் இழுத்தேன். அவள் முன்னால் போய் நின்றுகொண்டு, வெடுக்கென அவள் சேலைத்தலைப்பை அவள் தோளிலிருந்து உருவி வீசினேன். சற்றும் நில்லாமல் அத்தையின் ஜாக்கெட் கொக்கிகளை அவிழ்த்தேன். அப்பொது என் கை விரல்கள் அத்தையின் மதர்த்த, பருத்த, வாளிப்பான இரு மார்பகத்தினையும் ஸ்பரிசித்தது.

அத்தை அணிந்திருந்த ஜாக்கெட் அவள் பருத்த, செழிப்பான மார்பகங்களை மூடமுடியாமல் இறுக்கமாக இருந்தது. அதனால் அதிருலிந்த கொக்கிகளை அவிழ்ப்பதில் எனக்குச் ச்ற்றே சிரமமாயிருந்தது. நான் சிரமப்படுவதைப் பார்த்த அவள் சற்று தன் தோள்களிரண்டையும் குறுக்கி ஜாக்கெட்டை தளர்ந்து போகச் செய்தாள். இதனால் அவள் ஜாக்கெட் கொக்கிகளை அவிழ்ப்பதென்பது அப்போது எனக்குச் சிரமமாயில்லை.

அத்தையின் ஜாக்கெட் கொக்கிகள் இப்போது விலகியதால் அவ்விரு செழுமையான மார்பகங்களும் வயலெட் நிற ப்ரா கப்புகள் மூடிய நிலையில் என்னுள் கிளர்ச்சியூட்டின. மேலும் தாமதிக்காமல் என் இரு கைகளயும் அத்தையின் முதுக்குப்புறம் செலுத்தி, அவள் ப்ரா கொக்கிகளை சற்றே சிரமப்பட்டு தடவித்தேடி, சற்று கடினப்பட்டு, தடுமாறி, அவிழ்த்தேன்.

அத்தை, அவள் ப்ரா கொக்கிகளை நான் அவிழ்க்க தடுமாறியதை ரசித்தாள் போலும்...ஆனாலும் நானே அவிழ்க்கட்டும் என்று சிலை போல நின்றிருந்தாள்.

அந்த இறுக்கமான ப்ரா கொக்கிகளை நான் அவிழ்த்ததுதான் தாமதம் போல, அந்த ப்ரா கப்புகளுக்குள் அடைபட்டுக்கிடந்த, சிறைபட்டுக்கிடந்த வனப்பான, வாளிப்பான, மதர்த்த, மார்பகங்களிரண்டும் இறுக்கம் தளர்ந்து சற்றே துள்ளாட்டம் போட்டது போல் ஓரிரு முறை ஆடி மிக லேசாக அசைந்தன. அச்செழுமைகளிரண்டும் இப்போது என்னுள் ஒரு போதை அரக்கனை, காம வெறியனை முற்றாய் இறங்கிவிட்டிருந்தன இப்போது. வெடுக்கென்று அத்தையின் ப்ரா கப்புகளை விலக்கி, அவள் ப்ராவினை அவள் உடலில் இருந்து உருவி தரையில் வீசினேன். அத்தையின் மார்பில் ஏறி அமர்ந்ததுபோல சற்றே அளவில் பெரிய முயல்குட்டிகள் போல் இருந்த இரு பெரிய மார்பகங்களையும் விடுதலை செய்துவிட்டது போல் எண்ணி அளவிலா ஆனந்தம் அடைந்தேன்.

அந்த ஆனந்தத்திற்கு வேறொரு அர்த்தம் இருந்தது என்பதை நீங்கள் அனைவரும் அறிந்திருப்பீர்கள். ஆம்...அன்றுதான்...அப்போதுதான், என் வாழ்நாளில் முதன்முறையாக ஒரு பெண்ணின் நிர்வாணமான மார்பகங்களை நேரில் பார்த்தேன். அந்த முதல் முறையே நான் இண்டெர்நெட்டில் பார்த்த ஆபாசப் படங்களில் நடிக்கும் நடிகைகள் சிலருக்கு மட்டுமே இருந்த, மிகப்பெரிய, பருத்த, செழிப்பு வாய்ந்த, வாளிப்பான, வனப்பான, மதர்த்த இரு மார்பகங்கள் அத்தையிடம் இருந்ததைப் பார்த்ததால் உண்டான ஆனந்தம். நான் எவ்வளவு அதிர்ஷ்டக்காரன் என்று மனது சொன்னது அந்த ஆனந்தத்தை மேலும் இரட்டிப்பாக்கியது.

ஹ்ஹாஹ்...எங்களை விடுதலை செய்தாயா அல்லது எங்களை ஒரு கை...இல்லை...இல்லை...உன் இரு வன்மையான கை விரல்களால் பதம் பார்க்கப்போகிறாயா...அல்லது, உன் முரட்டு உதடுகளால் எங்கள் உச்சியில் இருக்கும் அழகிய பெரிய, கோவைப்பழம் போல் சிவந்த வட்ட முலைகளை கவ்வி, உறிஞ்சி, விரைப்பேற்றி இன்ப இம்சை கொடுக்ககப்போகிறாயா என்று அம்மார்பகங்களிரண்டும் என்னை கேட்காமல் கேட்டது போலிருந்தது.

"டேய்...மெல்லடா...நான் உன் அத்தன்றது ஞாபகமிருக்கா?" என்று அத்தை நான் படும் அவசரத்தை ரசித்தவாறு, சிரித்துக்கொண்டே ஒரு அப்சரஸ் போல தோன்றினாள் என் போதையேறிய கண்களுக்கு...

அவளை, அவள் பேசியதை என் காதுகள் கேட்க மறுத்தன.

பின், ஏதோ வெகு நாளாய் பசியால் வாடிய சிங்கம் இரையைக்கண்டது போல் என் இரு கைவிரல்களால் அத்தையின் பருத்த, நிர்வாணமான இரு மார்பகங்களையும் லபக்கென்று கவ்வினேன்.

"ஆவ்...அம்மாடி...என் பாடு திண்டாட்டந்தான் போலிருக்கு..." என்று அத்தை சிரித்தவாறே சற்றே பின்னால் நகர்ந்து, சமையலறை சுவற்றில் வசதியாய் சாய்ந்து நின்றாள்.

நானும் என் கைகளை அவள் மார்பகங்களிலிருந்து எடுக்காமல் அவளோடு நடந்து சென்று அவள் சுவற்றில் சாயும் வரை பொறுத்திருந்து, அவள் வசதியாகச் சாய்ந்து கொண்டாள் என்று உறுதிப்படுத்திக்கொண்டு, வீறு கொண்ட வேங்கை போல அவளின் வாளிப்பான, செழிப்பான, பெரிய வலது மார்பகத்தின் உச்சாணிக்கொம்பில் அமர்ந்திருப்பதுபோல் இருந்த, கருமையுமில்லாமல், செக்கச்செவேலென்று சிவக்கமும் சிவக்காமலிருந்த அந்த அழகிய முலையை என் உதடுகளால் கவ்வினேன்.

ஹ்ம்ம்ம்...ஓஓஓஓ...ஒரு பெண்ணின் மார்பகத்தில் இத்தனை போதையா...இவ்வளவு ருசியா...தேனே தோற்றுவிடும் போலிருக்கிறதே...இவ்வளவு மென்மையா...ஆடை மூடிய நிலையில் பார்த்து, இந்தக் முலைக்காம்புகளும், இவற்றை தாங்கமுடியாமல் தாங்கிக்கொண்டிருக்கும் மதர்த்த மார்பகங்களும் சற்றே ஏமாற்றம் அளித்ததோ என்றுதான் எண்ணத்தோன்றியது.

ஆம்...அவ்வளவு மிருதுவாய்...பஞ்சை விட மென்மையாய்...இள முயல் குட்டிகளின் உடம்பில் இருக்கும் உரோமத்தை விட மிருதுவாய்...அம்மம்மா...வார்த்தைகள் தோற்றுப்போயின அவைகளை வர்ணிக்க...என் வாழ்நாளில் அவ்வளவு மென்மையான ஒன்றைத்தொட்டிருப்பேனா என்பது சந்தேகம்தான் என்று எண்ணும்படியான ஒரு மென்மை...அம்மென்மைதான் ஆண்களுக்கு, பெண்களின் மார்பகங்கள் மீது விவரிக்கமுடியாத ஒரு போதையை உண்டாக்கியது போலும்.

அத்தையின் செழித்த வலது மார்பகத்தின் மீதிருந்த கருஞ்சிவப்பு கோவைப்பழம் போலிருந்த முலைக்காம்பை என் உதடுகள் கவ்விப்பிடித்ததும், அத்தை சற்றே சிலிர்த்தாள். என் உதடுகளின் எச்சிலின் ஈரம் பட்டதாலா அல்லது பல ஆண்டுகளுக்குப்பிறகு ஒரு ஆணின் உதடு தன் மார்பகத்தின் மீதிருந்த முலைக்காம்பில் பட்டதாலா என்று எனக்குத் தெரியவில்லை. தன் இரு கைகளையும் தன் பின்னால் சுவற்றில் பதிய வைத்துக்கொண்டு தன்னை ஒருவாறு நிலையாய் நிறுத்தினாள் நான் அவள் செழுமையான, வாளிப்பான வலது மார்பக முலைப்பால் பருக வசதியாக...

சிறிது நேரத்தில் அடுப்பில் பால் பொங்கியது...அது பொங்கி வழிந்தோடியது...அதனால் அடுப்புத்தீ நின்றது.

என்னுள் எழுந்த மோகத்தனல் தீயாய் மாற ஆரம்பித்தது. அதன் உஷ்ணம் என் உடல் முழுக்கப்பரவி, என் வலது கைவிரல்கள் அத்தையின் நிர்வாணமான, செழித்த, வனப்பு வாய்ந்த, பெரிய இடது மார்பகத்தை வளைத்துப்பிடித்து ஒரு முறை மூர்க்கமாக அழுத்தியெடுத்தது. அவள் கரிய நிற மார்பகத்தோலிலும் என் கைவிரல்கள் பதிந்தது என் கைவிரல்களை அதிலிருந்து எடுத்த பின்னும் நன்றாகத்தெரிந்தது, என் கைவிரல்கள் அச்சாக அம்மார்பகத்தின் மீது.

"ஹ்ஹ்ம்மாஹ்...ஸ்ஸ்ஸ்ஸ்...டே...டேய்...வி...விடு...விடுடா என்ன..." என்று அத்தை முனக ஆரம்பித்தாள்.

அத்தை அப்படி முனக ஆரம்பித்தது எனக்குள் மேலும் கிளர்ச்சியூட்டியது. இருக்காதா பின்னே...நான் இண்டெர்நெட்டில் பார்த்த ஆபாசப்படங்களிலெல்லாம் இப்படித்தான் பெண்கள் முனகுவார்கள். அவ்வாறு முனகினால் அவர்களும் காம இன்பம் அடைகிறார்கள் என்று எனக்குத்தோன்றும். அத்தையும் அவ்வாறே முனகியது நான் நினைத்தது சரிதான் என்று உறுதிப்படுத்தியது.

[alisabir064]

அதீதமான சுவையான காமக்கதை...
அத்தையுடன் நடந்த காமப் போச்சு, மார்பகக் காம்பு சுவைப்பது...
கதைச் சூழால்..

[alisabir064]

[alisabir064]

இந்த கதை என்னுள் ஏற்படுத்திய காமத்தீ
இந்த கதையில் வரும் அத்தை இப்படி இருப்பாளா அவள் மார்பில் இப்படி பால் சப்பி இருப்பானா கதையின் நாயகன்

[ipsasp]

வாவ். வெரித்தனம். அத்தையின் முலைப் பால் செம்ம சூடு.

[வாலிப வயசு]

உங்கள் பாராட்டுக்கு ரொம்ப நன்றி நண்பர்களே

[aussie.iam]

Superb

[வாலிப வயசு]

அத்தையும் பெண்தானே...அதுவும் அவள் கணவன் இறந்து பல வருடங்களாய் வேறு ஒரு ஆண் விரல் நுனி கூட அவள் உடம்பில் எங்கும் பட்டது கிடையாது என்றெண்ணுகிறேன். அதன் காரணமாய் அவள் தன்னுள் அடக்கிவைத்திருந்த காம உணர்ச்சியை வெளியில் அவிழ்த்துவிட்டாள் போலும். அதிலும் அவளின் அளவில்லா பாசத்திற்கு ஆளான, அவள் செல்லப்பிள்ளையான என் உதடுகள் அவள் பெரிய மார்பகத்தை தொட்டதும் அவளும் ஒரு காம உணர்ச்சிப் பிழம்புக்கு இரையானதில் தவறேதுமில்லை என்று அத்தை நினைத்தாள் போலும்.

இப்போது என் உதடுகள் மட்டுமல்லாது, என் நாக்கால் அத்தையின் வலது மார்பகத்தின் மீது ஒய்யாரமாய் அமர்ந்திருந்த கருஞ்சிவப்புகாம்பை நக்க ஆரம்பித்தேன். நாக்காலேயே அக்காம்பை அம்மார்பகத்தோடு சேர்த்து நசுக்கினேன். பற்களால் மெல்ல கடித்தேன். கடித்தவாறே என் பக்கமாய் சற்றே இழுத்தேன். பின்பு விட்டுவிட்டேன். மீண்டும் உதடுகளால் கவ்வினேன். பற்களால் மெல்லக் கடித்து என் பக்கமாய் இழுத்து விட்டேன். இதனால் அத்தையின் கருங்கோவைப்பழமாய் இருந்த அவ்வலது மார்பகக்காம்பு விரைவாய் விரைத்தது.

அத்தையின் வலது மார்பகக்காம்பு விரைத்ததும், அதை என் நாக்கால் அழுத்தி அழுத்தி நக்கினேன். வசதியாக இருக்கட்டுமே என்று என் இடது கைவிரல்களால் அவ்வலது மார்பகத்தை சுற்றி வளைத்துப்பிடித்துக்கொண்டேன். ஏனென்றால், என் நாக்கால் காம்பை நக்கி, பற்களால் கடித்து இழுத்து விட்ட போது அத்தையின் பருத்த, செழிப்பான வலது மார்பகம் சற்று குலுங்கி நின்றது. அதனால் மீண்டும் என் உதடுகளால் அவ்வலது மார்பகக்காம்பை கவ்வுவது சிரமமாயிருந்தது.

என் உதடுகள் அத்தையின் வனப்பான வலது மார்பகத்தை பதம் பார்த்துகொண்டிருந்த போது, என் இடக்கை விரல்கள் அத்தையின் இன்னொரு வனப்பான, வாளிப்பான இடது மார்பகத்தைக் கவ்விப்பிடித்து மெல்ல மெல்ல அழுத்திவிட்டன.

இவ்வாறு என் வாயால் அத்தையின் நிர்வாணமான, செழுமையான வலது மார்பகத்திலிருந்த காம்பை பதம் பார்த்தபோது, என் இடது கைவிரல்கள் தினவெடுத்த, பருத்த அவள் இடது மார்பகத்தைப் பதம் பார்த்தது.

அத்தையின் முனகல் இப்போது மெல்ல மெல்ல அதிகமானது.

"ஆஆஹ்...டேய்...திருடா...முரடா...போ...போது...போதுண்டா...விட்...விட்டு...விட்டுடா என்ன...அய்யோ...என்னால தாள முடியலயே இவன் என் பெரிய மார்பகங்க மேலயும், அதுல இருக்கற முலைக்காம்புங்க மேலயும் அவன் வாயாலயும், கையாலயும் விளையாடறத...ஹ்ஹ்ம்மாஹ்...ஸ்ஸ்ஸ்...ஆஆ...ஆஆவ்வ்..." என்று அத்தை முனகுவது எனக்குப் பிடித்திருந்தது.

அத்தையும் என் விளையாட்டை விரும்புகிறாள் எனத்தெரிந்துகொண்ட நான், அவ்விளையாட்டை அடுத்த நிலைக்குக் கொண்டு செல்ல முடிவெடுத்தேன். முடிவெடுத்ததோடு நில்லாமல் செயலிலும் இறங்கினேன்.

அப்போது என் நாக்கும், உதடும் செய்த வேலையால் விரைத்து, விம்மிப்புடைத்திருந்த, அதனால் ஒரு பழுத்த கருங்கோவைப்பழம்போலத்தெரிந்த அத்தையின் வலது மார்பகக்காம்பை ஒரு முறை மெல்ல உறிஞ்சினேன்.

அது பொறுக்காமல் அத்தை தன் இரு கைவிரல்களாலும் என் தலை முடியை இறுகப்பற்றிக்கொண்டாள். என்னை அவளின் வலது மார்பகத்திலிருந்து விலக்கிட முயன்றாள். அதை சற்று எதிர்பார்க்காததால் என் உதட்டிற்கும் அத்தையின் வலது மார்பகக்காம்புக்கும் இடையில் இரண்டு விரலளவு இடைவெளி உண்டானது. நான் விடுவேனா...சுதாரித்துக்கொண்டு மீண்டும் என் உதட்டால் அத்தையின் வலது மார்பகக்காம்பை, அவள் என்னைத் தள்ளிவிடும் முயற்சியையும் மீறிக்கொண்டு, கவ்வினேன்.

[வாலிப வயசு]

இங்கே ஒரு ஆண் பலம் வாய்ந்தவனா அல்லது ஒரு பெண் பலம் வாய்ந்தவளா என்ற சர்ச்சைக்கே இடமில்லை. ஆனால் யார் உணர்ச்சி யாரை அடக்க முயற்சித்தது என்ற நிலைதான் மேலோங்கியிருந்தது. அதிலும் ஒரு ஆணும் பெண்ணும் தனிமையில் இருக்கும்போது விளையாடும் காம விளையாட்டை ஏற்கனவே அவள் கணவனிடம் அனுபவித்திருந்த என் அத்தை ஒரு பக்கம்...அதில் துளியளவும் அனுபவமில்லாத நான் ஒரு பக்கம்.

அத்தை அனுபவப்பட்டிருப்பினும், பல ஆண்டுகளாய் ஒரு ஆணின் விரல்நுனியும் அவள் மீது பட்டிருக்காத காரணத்தினால் அவள் பெண்ணுணர்வு, அவளுள் அடக்கிவைக்கப்பட்டிருந்த அக்காமத்தீ , என் உதடு அவள் வலது மார்பகத்தின் மேல் இருந்த, கருஞ்சிவப்புக்கோவைப்பழமாய் காட்சியளித்த மார்பகக்காம்பின் மீது பட்டதும் அவள் உடம்பின் ஒவ்வொரு தசைநாரையும் முறுக்கேற்றி அவளை சற்றே நிலைகுலைத்ததென்றே எனக்குப்பட்டது. அதனால் உண்டான அவளின் எண்ண ஓட்டங்களின் முரண்பட்ட நிலையே அவள் தன்னையறியாது என் தலைமுடியை தன் விரல்களால் கவ்விப்பிடித்து, என் உதட்டை அவள் வலது மார்பகக்காம்பிலிருந்து தள்ளிவிட்டது என்றுதான் எனக்குத் தோன்றியது.

என்ன முரண்பாடான எண்ண ஓட்டம் உன் அத்தைக்கு...அது எப்படி உனக்குதெரியும்? என்று நீங்கள் என்னை வம்புக்கிழுப்பதை நான் உணராமலில்லை.

அத்தை தான் ஒரு விதவையாயிற்றே...அதவுமில்லாமல் இத்தகையக் காம விளையாட்டுக்கள் எல்லாம் விளையாடி ஓய்ந்துவிட்டிருந்தோமே...இப்போது, தன்னுடைய சொந்தத்திலேயே, அதுவும் தன் அண்ணன் மகனான, அவளின் செல்லப்பிள்ளையான நானே அவளின் ஓய்ந்திருந்த, முழுதும் எரிந்து சாம்பலாயிருந்த உள்ளக்கிடக்கையை மீண்டும் தன் காமத்தீ கொண்டு கொழுந்துவிட்டு எரிய வைத்துவிடுவான் என்று அவள் கனவிலும் நினைத்திருக்கமாட்டாள்.

இப்போது புரிந்ததா உங்களுக்கெல்லாம்...சரி...சரி...எங்களுக்குப் புரிந்தது போதும்...உன் அத்தையிடம் விளையாடிய காம விளையாட்டை மேலும் பீடிகையில்லாமல், வியாக்யானம் பேசாமல் சொல்லு என்று அதட்டுவது எனக்குப்புரிகிறது.

ஏதேது...என்னைவிட உங்களுக்குத்தான் என் அத்தையின் உடல் மேலும், அவள் வாளிப்பான, வனப்பான, செழிப்பான, மதர்த்த, தினவெடுத்த இரு பெரிய மார்பகங்களின் மீதும் இப்போது உங்கள் விரல்கள் படாதா என்று ஏங்குகிறீர்கள் போலிருக்கிறது?

ஹ்ம்ம்ம்...இப்போதாவது புரிந்ததே...எனக்கு ஏன் என் அத்தையின் மேல் அவ்வளவு மோகவெறி என்று...நான் என் அத்தையின் தேக்குமரத்தேகத்தின் மேல் விளையாடியதைப் படித்ததற்கே உங்களுக்கு காம வெறி தலைக்கேறியதென்றால், ஒரு இளம் வாலிபனான, அதிலும் பெண் உடல் தரும் அளவிலா காமச்சிற்றின்ப சுகத்தை முன்னெப்போதும் அறிந்திராத எனக்கெப்படி இருந்திருக்கும் என்று...அதுவும் பழம் நழுவி பாலில் அதுவே விழுந்ததைப்போல அத்தையே தன்னை, தன் கட்டுடல் மேனியை என் காமத்தீக்கு விருந்தாகக்கொடுத்தும் நான் இதுகூட செய்யவில்லை என்றால் நான் ஆண் மகனே இல்லைதானே?

சரி...சரி...நிறுத்து உன் பாரதத்தை...நீ உன் அத்தையின் பருத்த இரு மார்பகங்களோடு நடத்திய காமஇன்ப வேட்டையை எங்கள் வாசிப்புக்கு விருந்தாக்கு...மேலும் தாமதிக்காதே என்று அதட்டுகிறீர்களோ?

அதுவும் சரிதான்...கிட்டதட்ட இரண்டு பக்கத்துக்கு நான் உங்களை ஏங்கவைத்துள்ளேன் என்பது இப்போது நீங்கள் கூறியபிறகுதான் புரிந்தது. மன்னித்துவிடுங்கள் காமக்கிறுக்கர்களே...இதோ...மேலும் உங்களை, உங்கள் காமவெறியைக் கிளர்த்தெழச்செய்யும், மப்பும் மந்தாரமுமாய், கொப்பும் குலையுமாய் இருக்கும் என் அத்தையின் தின்மையான இரு மார்பகங்களையும் அவற்றின் மீதிருந்த கருஞ்சிவப்புக்கோவைப்பழம் போன்ற அம்மார்பகக்காம்புகளையும் நான் சுவைத்ததை உங்களுக்கு விருந்தாக்குகிறேன்...

எங்கு விட்டேன்...ஆம்...நான் என் அத்தையின் வலது மார்பகக்காம்பை என் உதட்டால் கவ்விப்பிடித்தும், பற்களால் கடித்தும், நாக்கால் ஸ்ருதியேற்றியும் விளையாடிக்கொண்டிருந்தேன் அல்லவா...அதே சமயம் என் இடது கைவிரல்களால் அத்தையின் மதர்த்த இடது மார்பகத்தையும் சுற்றி வளைத்துப்பிடித்து அழுத்தியும் விட்டுக்கொண்டே இருந்தேன் அல்லவா...

அத்தையும் இப்போது தன்னை மறந்து இந்த சிற்றின்ப போதைக்குளத்தில் குதித்துத்திளைத்தாள்.

என் நாக்கும், பற்களும், உதடும் செய்த காரியத்தால் விரைத்துப்புடைத்து, விம்மி நின்றிருந்த அத்தையின் வலது மார்பகக்காம்பை உறிஞ்சவேறு ஆரம்பித்திருந்தேன். அதனால் என் நாக்கும், பற்களும் தங்கள் வேலையைக் கொஞ்சம் நிறுத்தவேண்டியிருந்தது. என் உதடுகள் அத்தையின் வலது மார்பகக்காம்பை மெல்ல மெல்ல சில வினாடிகளுக்கு உறிஞ்சியது. இதனால் அவ்வலது மார்பக்காம்பு விரைவில் ஸ்ருதியிழந்து அடங்கியும் போனது.

விட்டுவிடுவேனா நான்...நானே விட்டாலும் விட்டிருப்பேன்...என் உதடுகளும், என் நாக்கும், என் பற்களும் விடவில்லை. ஒவ்வொரு முறையும் அத்தையின் வலது மார்பகக்காம்பு ஸ்ருதியிழந்தபோதும், அவையனைத்தும் ஒரு சேரக்கிளம்பி, நக்குவதுமாய், மெல்ல கடிப்பதுமாய், அம்மார்பகக்காம்பை மெல்ல கடித்தவாறே என் பக்கம் இழுப்பதுமாய் துரித கதியில் செயல்பட்டு அவ்வலது மார்பகக்காம்பை ஒரு விநாடி நேரம்கூட ஸ்ருதியிழக்காதபடி செய்துகொண்டிருந்தன.

இதனால் அத்தையின் செழித்த வலது மார்பகக்காம்பு என் வாயால் சொல்லொணாத இன்பத்தை அனுபவித்தது. அதனால் அத்தை சிற்றின்பக் கடலில் தத்தளித்து தன்னை யாரும் காப்பாற்றுவார் இல்லையா என்ற நிலையை அடைந்தாள் என்றே சொல்லலாம். ஆனாலும் அவள் இதை முழுதும் அனுபவித்து, அந்த சிற்றின்ப போதை மயக்கத்தை தன் உள்ளம் களிக்க அனுபவித்தாள் என்பது அவள் அவ்வப்போது முனகிக்கொண்டு, தன் தலையை இருபுறமும் திருப்புவதுமாய், தன் கைவிரல்களால் என் தலைமுடியைக் கொத்தாகப்பிடித்து என்னை மீண்டும் தள்ளிவிடப்பார்ப்பதுமாய் இருந்ததில் இருந்து புரிந்துகொண்டேன்.

எங்களிருவருக்கும் நேரம் என்ற ஒன்று இருக்கின்றதென்பதே அப்போது மறந்துபோனது.

இவ்வாறு நான் என் அத்தையின் வலது மார்பகத்தின் மீதும் அதன் மேல் ஒரு மணிமகுடம் போல் அமர்ந்திருந்த, கருஞ்சிவப்பு மார்பக முலை மீதும் ஒரு கால் மணி நேரமாவது விளையாடி இருப்பேன் என்று என் மூளை கூறிற்று.

அவ்வளவு நேரங்கடந்தும் அத்தையின் முலைப்பாலின் ஈரம் என் நாக்கிலோ, அல்லது உதட்டிலோ பட்டதாக எனக்குப் படவேயில்லை. ஏன் என்று எனக்கு அப்போது விளங்கவில்லை. ஆனாலும் நான் அப்போது அத்தையின் அம்மார்பகத்தைப் படுத்தும் பாட்டை நிறுத்துவதாயில்லை. அத்தையின் முலைப்பாலை சுவைத்தே தீருவது என்ற தீராத வேட்கை என்னுள் இருந்து என்னை மேலும் ஏதாவது செய்...செய்து அத்தையின் வலது மார்பகத்திலிருந்து மார்பகப்பாலை உறிஞ்சிக்குடி என்று என்னை நெட்டித்தள்ளாத குறை.

சரி என்று ஒரு முடிவுக்கு வந்தவனாய், அத்தையின் வலது மார்பகக்காம்பை உறுஞ்சுவதால் முலைப்பால் வரவில்லை...அதனால் கன்றுகுட்டி ஒரு மாட்டின் மடியிலிருந்து பாலை எப்படி, தலையால் மடியை, அதிலிருக்கும் காம்பை முட்டி முட்டி குடிக்குமோ அதுபோல் தான் பெண்களின் மார்பகங்களும் முட்டினால் பால் சுரக்கும் என்ற எண்ணத்தில் என் முகத்தால் அத்தையின் செழுமையான, வன்ப்பான வலது மார்பகத்தை ஒரு மூன்று அல்லது நான்கு முறை முட்டினேன்.

ஆண்மகனாயிற்றே...அதனால் அம்முட்டல்களில் ஒருவித மூர்க்கமில்லாமலில்லை.

"ஹ்ம்ம்க்...ஹ்ம்ம்மா...ஹ்ம்ம்...ஆஆஹ்..." என்று நான் ஒவ்வொரு முறையும் அவள் வலது மார்பகத்தை முட்டும்போதும் அத்தை இன்ப வேதனையில் முனகினாள்.

[வாலிப வயசு]

அத்தை இப்போது முழுதும் தன் சுயநிலை இழந்திருந்தாள். அவளின் விரல்கள் என் தலைமுடியை அவ்வளவு இறுக்கிப்பற்றிக்கொண்டிருந்தது. இதற்கு மேலும் அவள் விரல்கள் இறுகினால் அவள் விரல்கள் உடைந்துவிடுளவுக்கு ஒரு இறுக்கம். அது எனக்கு வலியைக் கொடுத்தாலும், எனக்குள் இப்போது ஒரு ஜுவாலையாய் மாறியிருந்த காமத்தீ அந்த வலியை மறக்கடித்திருந்தது.

அத்தையின் வலது மார்பகத்தை நான் அவ்வாறு முட்டியும் அவள் மார்பகப்பால் சுரப்பதாயில்லை. ஏன் என்று யோசித்துக்கொண்டே என் தலையை அவள் வலது மார்பகத்தின் மீதிருந்து எடுத்தேன். அவ்வளவு நேரமாய் அத்தையின் மார்பகத்தினருகில் என் முகத்தை வைக்க வசதியாய் சற்றே குனிந்திருந்தேன். இப்போது நேராய் நிமிர்ந்து நின்றேன். அப்போதும் என் அத்தையின் விரல்கள் என் தலையை விடுவதாயில்லை. ஆனால் அதில் முன்பிருந்த இறுக்கம் இப்போது இல்லை.

அத்தையின் முகத்தைப் பார்த்தேன். அத்தை ஒரு வித மோன நிலையில் இருந்தது தெரிந்தது. அவளின் இரு கண்களிலிருந்த கருவிழிகள் அவள் கண்களுக்குள் மேல் நோக்கி செருகியிருந்தது. மேலும் அவ்விரு கண்களும் பாதி மூடியும் மூடாத நிலையில் இருந்தது. வாய் சற்றே திறந்திருந்தது. அவள் முகம் அவளது வலப்பக்கம் மேல் நோக்கிப் பார்ப்பது போல் இருந்தது.

ஓஹ்...அத்தை இவ்வுலகிலேயே அப்போது இல்லை என்பது அப்போது எனக்குத் தெள்ளதெளிவாகியது. ஏதோ ஒரு ஏகாந்த நிலையில் அவள் தன் மெய்மறந்து அந்த சமையலறைச்சுவற்றில் சாய்ந்து நின்றுகொண்டிருந்தாள். அரை நிர்வாணமாய்...அந்நிலையில் அவள் ஒரு அப்சரஸ் போன்றே எனக்குத் தோன்றினாள்.

நீ என்ன அப்சரஸை நேரில் கண்டிருக்கிறாயா என்று நீங்கள் கேட்பது புரிகிறது. நான் அப்சரஸை நேரில் அதுவரை கண்டதில்லைதான். ஆனால் அன்று பார்த்தேன். என் கருப்பழகி அப்சரஸை...அதுவும் அரை நிர்வாணமாக என் முன்னால் தன் நிலை மறந்து, காம போதை தலைக்கேறிப்போய்...தன் இரு செழிப்பான, வாளிப்பான, மதர்த்த, பெரிய முலைகளையுடைய மார்பழகுகளை காட்டிக்கொண்டு...ஆம்...அது வேறு யாருமில்லை...என் அத்தையேதான்...

நான் அவளின் செழிப்பான வலது மார்பகத்தில் விளையாடுவதை நிறுத்தியிருந்தாலும் அத்தை தன் நிலை மீண்டாளில்லை. அதனால் என் இரு கைகளாலும் அத்தையின் இரு தோள்களையும் இறுக, ஆனால் அவளுக்கு வலிக்காதவாறு பற்றி, ஒரு உலுக்கு உலுக்கினேன்.

"ஹ்ம்ம்ம்...எ...என்ன...நா...நான் எங்க இருக்கேன்...என்ன நடந்தது..." என்று பிதற்றியவாறு மெல்ல தன் நிலை மீள ஆரம்பித்தாள்.

ஒரு சில நிமிட நேரத்துக்குப்பிறகே அவள் தன் முழு சுய நிலையை அடைந்தாள்.

"யம்மாடி...டேய் சுதா...நீ இப்டி செய்வேன்னு நான் கற்பனை கூட பண்லடா...அப்பப்பா...என்ன ஒரு சுகம்...எல்லாத்தையும் உங்க மாமா போன பிறகு மறந்துட்டதால என் காம உணர்ச்சியெல்லாம் சுத்தமாய் என் உடம்ப விட்டுப் போயிருச்சுன்னுதான் நெனச்சிக்கினு இருந்தேன்..." என்று பெருமூச்சு விட்டபடி அவளின் சுவாசத்திற்கு நடு நடுவே பேசினாள்.

"பாரேன்...என் உடம்பு முழுக்க சிலுத்துப்போய்க்கிடக்கு..." என்று முகம்மலர கூறினாள். அவ்வாறு அத்தையின் முகம் அவள் கணவண் இறந்த பிறகு மலர்ந்திருந்ததா என எனக்குத் தெரியாது. ஆனால் அது அவளை தரையில் நின்றிருந்தாலும் காற்றைவிட கணம் குறைந்து பறப்பதுபோல் உணர வைத்தது என்று எனக்குப் புரிந்தது.

"ஆமா...ஏன்டா...என்ன ஆச்சு உனக்கு...ஏன்டா நிறுத்திட்ட...போதுமா...ஹ்ம்ம்?" என்று தன் வழக்கமான குறும்புத்தனமான சிரிப்பை உதிர்த்தவாறே கேட்டாள்.

"ஹ்ம்ம்...அது வந்து...இல்ல..." என்று நான் எப்படி அத்தையை கேட்பதென்று எண்ணிக்கொண்டிருந்ததால் வார்த்தை வராமல் திக்கினேன்.

"என்னடா...என்ன ஆச்சி...ஏன் இப்படி தெணர்ற? ஒரு பெண்ணோட முழு நிர்வாணமான மார்பகங்கள பாத்ததால வந்த மயக்கமா? ஹ்ம்ம்? " என்று என்னை சீண்டினாள் அத்தை.

"இல்ல...அத்த...அது...அது வந்து...எப்டி கேக்கறதுன்னு புரியல...அதான்..." என்று மேலும் திணறினேன்.

"அம்மாடி...நீ திணர்றத பார்த்தா, ஏதோ எடக்கு மடக்கா கேக்க போறன்னு மட்டும் தெரியுது...ஆனா என்ன கேக்கப்போறன்னு புரியலயே..." என்று அத்தை புரியாதவாறு குழம்பி நின்றாள்.

"என்னடா சுதா...என்ன கேக்கப்போற? " என்று இப்போது தன் வலக்கையால் என் தோளைப் பற்றி உலுக்கினாள்.

பிறகு அத்தை என் பதிலுக்குக் காத்திருக்காமல் குனிந்து தன் அருகில் தரையிலிருந்த தன் ப்ராவை எடுத்துபோட்டுக்கொள்ள ஆரம்பித்தாள். ப்ராவின் இரு கப்புகளையும் தன் செழித்த, மதர்த்த மார்பகங்களின் மீது வைத்தாள். பின் தன் மு துகுப்புறம் தன் இரு கைகளையும் கொடுத்து அந்த ப்ராவின் கொக்கிகளைப் போட்டுக்கொண்டாள். பின்பு ஜாக்கெட்டால் ப்ரா கப்புகள் மூடியிருந்த தன் இரு மார்பகங்களயும் மூடினாள். பின் தன் மாராப்பை சரிசெய்து, தோளின் மேல் போட்டுக்கொண்டாள்.

"அத்த...என்னதிது...அதுக்குள்ள...நான் இன்னும் பாதி கூட உன் மார்பகங்களோட விள்ளாடி முடிக்கலயே..." என்று ஏமாந்த குழந்தைபோல குழைந்தேன்.

"அட திருட்டு படவா...இதுக்கே என்ன ஒரு வழிப்பண்ணிட்ட...அது உனக்கு உன் விளையாட்ல பாதி கூட இல்லையா? சரிதான்..." என்று குறும்பாய் ஒரு பார்வை பார்த்துக்கொண்டே தொடர்ந்தாள்.

"சுதா...இப்ப இங்க நீயும் நானும் மட்டுந்தான் இருக்கோம்...புரிஞ்சிதா...யாரும் வரப்போறதுமில்ல...அதனால எப்ப வேணும்னாலும் நீ என் மார்பகங்களோட உன்னிஷ்டம் போல விளையாடலாம்...சரியா?" என்று தன் வலக்கை விரல்களால் என் தலைமுடியை ஒருமுறை சிலுப்பினாள்.

அவள் கூறியதும் எனக்கு சரியாய்ப்பட்டது. ஆனாலும் என் சந்தேகம் தீரவில்லை. என் முகம் சிந்தனையில் ஆட்கொண்டதை அத்தை கண்டுபிடித்துவிட்டாள்.

"என்னடா...என்ன பலமா யோசிக்கற?" என்று அடுப்பிலிருந்த பால் பாத்திரத்தை அப்போதுதான் பார்த்தாள்.

"அச்சச்சோ...பால் வீணாயிடுச்சே..." என்று சலனப்பட்டாள்.

"டேய் சுதா...இப்பதான் எனக்கு ஞாபகம் வருது...பால் கேட்டல்ல நீ?" என்று அக்கறையாய் என்னைக்கேட்டாள்.

"ஹ்ம்ம்ம்...ஆமாமாம்...ஆனா நான் கேட்டதுதான் கெடைக்கலியே..." என்று ஏக்கப்பெருமூச்செறிந்தேன்.

"அட...அதுக்கு நான் என்னடா பண்றது...எல்லாம் நீ செஞ்ச காரியம்தான்...என்ன என்னென்னவெல்லாம் பண்ணிட்ட...ஹ்ம்ம்...பொறுக்கி...பொறுக்கி...எல்லாம் இண்டெர்நெட்ல பார்த்ததா?" என்றாள் ஒரு அர்த்தம் பொதிந்த சிரிப்பொன்றை தன் உதடுகளில் தவழவிட்டுக்கொண்டே...

"ப்ச்...ஆமா அத்த..." என்று மட்டும் பதில் அளித்தேன்.

"என்னடா...ஒரு பிடிப்பே இல்ல உன் பதில்ல..." என்று என்னை ஆழம் பார்த்தாள் அத்தை.

"அது ஒன்னுமில்ல அத்த...உன் வலது மார்பகத்துல இருந்த முலைக்காம்ப அவ்ளோ உறிஞ்சினேன்...அப்பவும் வரல...அதனால நெறைய வாட்டி முட்டினேன்...அப்பகூட ஒரு சொட்டு முலைப்பாலும் வரலியே...அதான்..." என்று அத்தையிடம் கேட்டேவிட்டேன்.

"அடப்பாவி...என் மார்பகத்த முட்டினியா...என்னடா சொல்ற நீ...எனக்கு ஒன்னுமே தெரியலயே அப்ப...ஓஹ்...இப்பதான் எனக்குப் புரியுது நீ ஏன் பால் கேட்டன்னு...என் மார்பகப்ப்பால மனசுல நெனச்சிகினுதான் கேட்டியா...பொல்லாத போக்கிரிதான்டா நீ..." என்று என் இரு கன்னங்களையும் ஒரு முறை பிடித்துக்கிள்ளிவிட்டாள்.

"ஆமா...என்ன கேட்ட...ஏன் என் முலைலயிருந்து ஒரு சொட்டு மார்பகப்ப்பால் வரலைன்னா...ஹ்ம்ம்?" என்று கண்களைக் குறும்பாய் சிமிட்டிக்கொண்டே கேட்டாள் அத்தை.

"அ...ஆமா அத்த..." என்றேன் நான்.

"ச்சீ போடா...அது ஒரு கொழந்த பெத்ததுக்கப்புறம்தான்டா ஒரு பெண்ணோட மார்பகங்கள்ல முலைப்பால் சுரக்கும்..." என்று அத்தை வெட்கத்துடன் தன் தலையைக் குனிந்துகொண்டே சொன்னாள்.

அட...என் அத்தையை மீண்டும் ஒரு இளம்பெண்ணைப்போல உணர வைத்ததுமில்லாமல் வெட்கம் வேறு படுமளவிற்கு நான் கேட்டது இருக்கும் என்று நான் நினைக்கவில்லை.

"அப்டின்னா...நான் இண்டெர்நெட்ல பாத்த படங்கள்ல வர்ற பெண்கள்ல பல பேருக்கு அவங்க மார்பகத்திலேர்ந்து முலைப்பால் பீய்ச்சியடிச்சிச்சே...அந்த படங்கள்ல வர்ற ஆம்பளைங்க அதக்குடிப்பாங்களே...அதுவும் இல்லாமா, அவங்க விரலால அந்த மார்பகங்கள அழுத்தும்போது மறுபடியும் முலைப்பால் சொட்டுச் சொட்டா, இல்ல வேகமா பீய்ச்சியடிச்சத நான் பாத்தனே அத்த..." என்று ஏக்கத்துடன் கேட்டேன்.

"அட அர வேக்காடே...அதெல்லாம் படத்துக்காக பண்ண ட்ரிக்கா இருக்கலாம்...இல்ல அந்த பொம்பளைங்க ஒரு கொழந்தய பெத்ததுக்கபுறமா வந்து இந்த மாதிரி நடிச்சிருக்கலாம்டா திருட்டு ராஸ்கல்..." என்று அத்தை கூறிக்கொண்டே அடுப்பிலிருந்த பால் பாத்திரத்தை எடுத்து, அதில் மிச்சமிருந்த பாலை சிங்கில் கொட்டி அந்த பாத்திரத்தையும் அதிலேயே போட்டாள்.

நான் அவள் பின் நின்றுகொண்டே யோசித்தேன்.

"டேய்...டேய்..." என்று அத்தை சற்று குரலை உயர்த்தி என்னை அதட்டுவது போல கூப்பிட்ட பிறகுதான் என் யோசனை கலைந்தது.

"என்ன அத்த...?" என்றேன்.

"இன்னும் முலைப்பால் கெடக்கலியேன்னுதான் யோசன பண்ணிட்டிருக்கியா நீ?" என்று அத்தை செல்லமாக அதட்டினாள்.

"இல்...ஆமா...ஆமா அத்த...எனக்கும் அந்த மாதிரி முலைப்பால் உன் மார்பகக்காம்புகளிலிருந்து பீய்ச்சியடிக்க நான் அதக்குடிக்கனும்னு ஆசப்பட்டேன்...ப்ச்...நீ சொன்னதுக்கு அப்றம் தான், நீ சொல்றதும் சரிதான்னு புரியுது..." என்று கூறிக்கொண்டே அத்தையின் அருகில் சென்று அவள் பின்புறம் அவள் தேகத்தோடு ஒட்டிக்கொண்டு நின்று கொண்டேன். என் இரு கைகளையும் அத்தையின் இடுப்பைச்சுற்றி வளைத்து என் விரல்களை அவள் வயிற்றின் மீது வைத்து பின்னிப்பினைத்துக்கொண்டேன்.

"டேய் பொறுக்கி...விட்றா என்ன..." என்று அத்தை மறுபடியும் செல்லமாக அதட்டினாள்.

நான் அவள் அதட்டலை கண்டுகொள்ளவில்லை.

"ஏய்...இப்ப என்ன விடப்போறியா இல்லயா..." என்று இப்போது சற்று கோபப்படுவது போல முகத்தை வைத்துக்கொண்டு மிரட்டுவது போல் சொன்னாள்.

அவள் கோபம் நிஜமல்ல என்று எனக்குத் தெளிவாகத்தெரிந்த காரணத்தால் நான் அவளை மேலும் நெருங்கி நின்று, என் கைகளால் இறுக்கியணைத்தேன்.

"டேய்...டேய்...டேய்...என் செல்லம் இல்ல...என் திருட்டுபடவா இல்ல...அத்தய விட்றா...அப்பறம் நைட் டின்னர் ரெண்டு பேருக்கும் ஒன்னும் கிடையாது...விட்றா...செல்லம்...வைரம்...விட்டுடுடி..." என்று இப்போது செல்லம் கொஞ்சினாள்.

"ஹ்ம்ம்...போ அத்த...அதெல்லாம் விட முடியாது...நான் வந்து அழ்கா உன் பின்னால நின்னுக்குனு உன்ன கட்டிப்புடிச்சிக்குனுதான் இருப்பேன்...போ..." என்று நான் ஒரு குழந்தையைப்போல் அடம்பிடித்தேன்.

"என் செல்லம் இல்ல...விட்டுடுடா செல்லம்...இல்லன்னா, நான் சமைக்கும்போது அடுப்புல என் கை சுட்டுடும்...காய்கறி நறுக்கும்போது கத்தி விரல அறுத்துடும்...அப்றம் நீ இங்க வந்ததுக்கு அர்த்தமே இல்லாம போயிடும்..." என்று என்னை அத்தை செல்லமாய் அதட்டிவாறே தன் கைகளால் அவள் இடுப்பைச்சுற்றி வளைத்துக்கொண்டு இருந்த என் கைகளை விலக்க முயன்றாள்.

"ஓஹ்...அப்படி ஒரு மேட்டர் இருக்கா...ஆமாமாம்...அதியசமா கெடச்ச இந்த சந்தர்ப்பத்த கெடுத்துக்க எனக்கும் ஆசயில்ல...ஹ்ம்ம்...சரி அத்த..." என்று கூறிக்கொண்டே அத்தையின் முயற்சிக்கு முரண்டுபிடிக்காமல் என் கைகளை இலகுவாக்கி அவள் அவற்றைத் தன் இடுப்பிலிருந்து விலக்க உதவினேன்.

"பட்டுக்குட்டிடா நீ...அத்த சொன்னதும் புரிஞ்சிக்கின...சரி...சரி...போய் ஹால்ல உட்காந்து டிவி பாரு...இதோ...ஒரு ஒரு மணி நேரத்துல சமையல் ரெடி பண்ணிடறேன்..." என்று கூறிக்கொண்டே துரிதகதியில் இயங்கினாள்.

அத்தை சமையலில் கைதேர்ந்தவள். அவள் சமைக்கும் உணவின் சுவை எங்கள் குடும்பத்தில் உள்ள அனைவருக்கும் தெரியும். சில நாட்கள் அத்தை தான் சமைத்ததை எங்கள் வீட்டிற்கு எடுத்துவருவதுண்டு. என் அம்மா எங்கள் அனைவருக்கும் பிரித்து கொடுத்து, அத்தை சமைத்தது என்றும் சொல்லுவாள். அதன் சுவை அற்புதமாயிருக்கும்.

அடுத்த ஒன்றரை மணி நேரம் கடந்தது ஒரு அதிசயமான விஷயம்தான். அத்தை சமையலறையில் விரைவாகச் சமைத்துக்கொண்டிருந்தாள். நான் டிவியில் சேனல் மாற்றி மாற்றி வைத்துப் பார்த்துக்கொண்டிருந்தேன். ஒன்றிரண்டு சேனல்களில் சற்றே ரசிக்கும்படியான நிகழ்ச்சிகள் ஒளிபரப்பினார்கள். அதுவும் எனக்கு உதவியது நேரத்தைப் போக்க.

மணி ஒன்பது என்று அத்தையின் வீட்டு வரவேற்பறையில் சுவற்றில் மாட்டியிருந்த கடிகாரம் சொல்லியது.