Incest மார்கழியும், மார்பழகி அம்மாவும்!

[Vimala1976]

முன்னுரை:
என்னை நீங்கள் அறிந்ததே. இதற்க்கு முன் எனது கதையான 'அம்மாவுக்கு ஆறுதல்' மூலம் எனக்கும் உங்களை பரிச்சயம். இது எனது புதிய ஒரு கதைக்கான முயற்சி. மிக நீண்ட தொடர்கதையெல்லாம் கிடையாது. மாறுபட்ட கதைக்களமும் இல்ல. சொல்ல வந்ததை வித்யாசமான முறையில் சுவாரஸ்யமாக தர முயற்சித்திருக்கிறேன், அவ்வளவே. உங்களது ஆதரவு தொடர கதையும் தொடரும். கதைக்குச் செல்லலாம் வாருங்கள்.
 
மார்கழியும், மார்பழகி அம்மாவும் 

"என்னங்க... என்னங்க!" அந்த நாற்பது வயதுடைய இல்லத்தரசி தன்னுடைய கணவன் இளங்கோவை சமயலறையில் இருந்தபடியே அழைத்துக்கொண்டிருந்தாள். அவளது அழைப்புக்கு இளங்கோவிடமிருந்து எந்தப் பதிலும் இல்லை. மீண்டும்,

"என்னங்க... இருக்கீங்களா? நான் கேட்டது காதில விழுகுதா இல்லையா?"

"ம்ம்ம்..." டைனிங் டேபிளில் பேப்பர் படித்துக்கொண்டிருந்த இளங்கோவிடமிருந்து வந்த பதில்.

"பேப்பர் படிச்சா காது கேட்காதா என்ன! என்னன்னாவது கேட்கலாமில்ல?"

"என்ன...? எதுக்கு இப்ப காலங்காத்தால காத்திக்கிட்டு இருக்க!"

"உங்ககிட்ட எத்தன வட்டி சொல்லிட்டு இருக்கேன். அந்த மெயின் பாத்ரூம் டோர கொஞ்சம் சரி பண்ணலாமில்ல. லாக் ஒடஞ்சி ஒரு வாரமாகுது" கோபம் கோபமாக கணவனிடம் சொல்லி கத்திக் கொண்டிருந்தாள்.

"அதான் நம்ம ரூம்ல பாத்ரூம் இருக்கே அங்க குளிக்க வேண்டியதுதான? அப்படி என்ன தலபோற அவசரம்" கணவனிடமிருந்து வந்த வழக்கமான பதில்

"மார்கழி மாசம். அஞ்சு மணிக்கெல்லாம் எழுந்து கோவிலுக்கு போவேன். நம்ம பாத்ரூம்ல ஹீட்டர் இல்ல. ரொம்ப நாளா ஹீட்டர் மாட்டச் சொல்றேன். அதுக்கும் வழியக் காணோம்" பொருமிக்கொண்டிருந்தாள் அந்த அழகிய இல்லத்தரசி உமா. அவள் பொருமலுக்கு

"அதான், உன்னோட அருமைப் புள்ள வீட்டுல தான இருக்கான். ஒரே ஒரு லாக்குத்தான போச்சி. அவனை வாங்கிட்டு வந்து மாட்ச் சொல்ல வேண்டியதுதான. அப்படி என்னத்த வெட்டி முறிக்குறான் தொர வீட்டுல" எல்லாவற்றிற்கும் இளங்கோவிடம் பதில் இருந்தது. வெறும் பதில் மட்டும்தான். உமாவுக்கு அதற்க்கு மேலும் அவரிடம் கேட்பது வீண் என்று தோன்றியது. மகன் செல்வன் (எ) செல்வா கல்லூரிகளுக்கு இடையிலான கால்பந்து போட்டில்யில் கலந்துகொண்டு இன்று காலை தான் திருச்சியிலிருந்து வந்திருக்கிறான். அதுமட்டுமல்ல அவனிடம் எப்படிக் கேட்பது. உமாவுக்கு மகனிடம் முகம் கொடுத்துப் பேசவே மிகவும் தயக்கமாக இருந்தது.

ஒரு தாய்க்கு பெற்ற மகனிடம் முகம் கொடுத்துப் பேச முடியாத அளவுக்கு அப்படி என்ன நடந்தது!?

ஒருவாரத்திற்கு முன்பு, அன்று அதிகாலையில் எழுந்த உமா வழக்கம் போல டவலை எடுத்துக்கொண்டு பத்ரூமுக்குள் நுழைந்து கதவை அவசரமாகத் தாழிட முயல, அந்த டோரின் பிளாஸ்டிக் லாக் பட்டென தெறித்து உடைந்து விட்டது. லேசாக தொக்கிக் கொண்டிருந்த கொண்டிக்குள் எப்படியோ கொஞ்சம் சமாளித்து உடைந்த கைப்பிடியில்லாத குச்சியை இழுத்து சரி செய்ய முயன்றாள். ஆனாலும் அது உள்ளே நுழையாமல் அந்தக் கொண்டியை தொட்டுக்கொண்டு மட்டுமே இருந்தது. வெளியே இருந்து யாரவது தள்ளினாள் கதவு படாரென திறந்து விடக்கூடிய நிலையில்தான் இருந்தது. வேறு வழியில்லை, காலை ஐந்து பதினைத்துக்கெல்லாம் யாரும் எழுந்திருக்க வாய்ப்பில்லை. 5 நிமிடத்தில் வேகமாக தண்ணீரை ஊற்றிக் கொண்டு வெளியே வந்து விடலாம் என்று எண்ணியவள் அணிந்திருந்த புடவையை வேகமாக அவிழ்த்து வீசி விட்டு, கொஞ்சமே கொஞ்சமாக தொக்கிக் கொண்டிருந்த கொண்டியின் மேல் முழு நம்பிக்கை வைத்து பாவாடையையும் ஜாக்கெட்டையும் கூட உதிர்த்துவிட்டு பிறந்தமேனியாக நின்று குளிக்கத் தொடங்கினாள். 

வழக்கமாக 6 மணிக்குமேல் தான் எழுந்திருக்கும் பழக்கம் கொண்ட செல்வா, அன்று தான் திருச்சியில் நடக்கும் கால்பந்துத் போட்டிக்கு செல்வதால், 6.15க்கு சென்னையிலிருந்து புறப்படும்  ட்ரெயினுக்காக வேகவேகமாக எழுந்து தன்னுடைய துணிமணிகள் மற்றும் தேவையானவைகளை அவசரமாக ஒரு ட்ராவல் பேக்கில் எடுத்துவைத்தான். அங்கிருந்த ஒரு டவலை எடுத்துக் கொண்டு பாத்ரூம் நோக்கி ஓடினான். பாத்ரூமில், அப்போதுதான் தண்ணீரை உடலின் மேல் ஊற்றுவதை நிறுத்தியிருந்த உமா, சோப்பை கையில் எடுத்தாள். செல்வா குளிக்கும் அவசரத்தில் பாத்ரூம் கதவை படாரென வேகமாகத் திறக்க அங்கே அவனது அம்மா.