07-02-2019, 08:29 PM
ਮੇਰਾ ਨਾਮ ਅਮਨਪ੍ਰੀਤ ਕੌਰ ਹੈ । ਉਮਰ 28 ਸਾਲ , ਰੰਗ ਗੋਰਾ , ਸਰੀਰ ਗੁੰਦਵਾ ਹੈ ।
ਸਾਡਾ ਪਿੰਡ ਮੋਗਾ ਸ਼ਹਿਰ ਦੇ ਨੇੜੇ ਹੈ । 21ਵੇ ਸਾਲ ਵਿੱਚ ਮੇਰਾ ਵਿਆਹ ਲੁਧਿਆਣੇ ਹੋਇਆ ਸੀ । ਪਰ ਘਰਵਾਲਾ ਨਸ਼ੇ ਕਰਦਾ ਹੋਣ ਕਰਕੇ 4 ਸਾਲ ਬਾਦ ਹੀ ਸਾਡਾ ਛੱਡ ਛਡਾ ਹੋ ਗਿਆ । ਮੈਂ ਫੇਰ ਦੁਬਾਰਾ ਪਿੰਡ ਰਹਿਣ ਲੱਗੀ । ਦਿਨ ਤਾਂ ਕੰਮ ਕਾਰ ਵਿੱਚ ਲੰਘ ਜਾਂਦਾ ਪਰ ਰਾਤ ਨੂੰ ਨੀੰਦ ਨਾ ਪੈਂਦੀ । ਫੁੱਦੀ ਰੋਜ ਲੰਨ ਮੰਗਦੀ ਸੀ । ਪਰ ਮੈਂ ਅਜਿਹੇ ਬੰਦੇ ਨੂੰ ਲੱਭ ਰਹੀ ਸੀ , ਜਿਹੜਾ ਸਵਾਦ ਵੀ ਦਵੇ ਅਤੇ ਬਦਨਾਮੀ ਵੀ ਨਾ ਕਰੇ ।
ਇੱਕ ਦਿਨ ਅਚਾਨਕ ਮੇਰੇ ਮਨ ਦੀ ਮੁਰਾਦ ਪੂਰੀ ਹੋ ਗਈ । ਮੇਰੀ ਚਾਚੀ ਨੂੰ ਦਿਲ ਦਾ ਦੌਰਾ ਪੈ ਗਿਆ । ਉਸ ਨੂੰ ਲੁਧਿਆਣੇ ਦਾਖਲ ਕਰਾ ਦਿੱਤਾ । ਮੈਨੂੰ ਵੀ ਨਾਲ ਜਾਣਾ ਪਿਆ ਕਿਉਂ ਕਿ ਚਾਚੀ ਨਾਲ ਕੋਈ ਕੁੜੀ ਜਾਂ ਅੌਰਤ ਨਹੀਂ ਸੀ । 3 ਕੁ ਦਿਨ ਬਾਦ ਚਾਚੀ ਦੀ ਭਾਬੀ ਆ ਗਈ । ਚਾਚੇ ਨੇ ਮੈਨੂੰ ਕਿਹਾ ਕਿ ਅਮਨ ਤੂੰ 2 ਦਿਨ ਪਿੰਡ ਚਲੀ ਜਾ । ਮੈਂ ਵੀ ਉੱਥੇ ਰਹਿ ਕੇ ਅੱਕ ਗਈ ਸੀ। ਚਾਚਾ ਮੈਨੂੰ ਮੋਗੇ ਵਾਲੀ ਬੱਸ ਵਿੱਚ ਬਿਠਾ ਗਿਆ । ਹਲਕੀ ਹਲਕੀ ਬਰਸਾਤ ਹੋ ਰਹੀ ਸੀ। ਬੱਸ ਅਜੇ ਲੁਧਿਆਣੇ ਵਿੱਚੋ ਨਿਕਲੀ ਹੀ ਸੀ ਕਿ ਮੇਰੇ ਨਾਲ ਵਾਲੀ ਸੀਟ ਉਪਰ ਇੱਕ ਉੱਚਾ ਲੰਬਾ 45-46 ਸਾਲ ਦਾ ਬੰਦਾ ਆ ਕੇ ਬੈਠ ਗਿਆ । ਮਿੱਠੀ ਮਿੱਠੀ ਠੰਡ ਸੀ । ਅਸੀਂ ਨਾਲ ਲੱਗ ਕੇ ਬੈਠੇ ਸਾਂ। ਉਹ ਮੇਰੇ ਨਾਲ ਮੌਸਮ ਦੀਆਂ ਗੱਲਾਂ ਕਰਨ ਲੱਗਿਆ । ਗੱਲਾਂ ਗੱਲਾਂ ਵਿੱਚ ਉਸਨੇ ਮੇਰਾ ਨਾਮ ਪੁੱਛਿਆ । ਮੈਂ ਦੱਸ ਦਿੱਤਾ ਤਾਂ ਉਹ ਮੇਰੀਆਂ ਤਰੀਫ਼ਾਂ ਕਰਨ ਲੱਗਾ । ਉਸਨੇ ਆਪਣੇ ਬਾਰੇ ਦੱਸਿਆ ਕਿ ਉਹ ਬੈਂਕ ਮੈਨੇਜਰ ਹੈ । ਉਸਦਾ ਪਰਿਵਾਰ ਦਿੱਲੀ ਹੈ ਤੇ ਉਹ ਆਪ ਇਕੱਲਾ ਮੋਗੇ ਰਹਿੰਦਾ ਹੈ । ਮੈਨੂੰ ਪਤਾ ਹੀ ਨਹੀ ਲਗਾ ਕਦੋਂ ਉਸਨੇ ਮੇਰਾ ਹੱਥ ਆਪਣੇ ਹੱਥਾਂ ਵਿੱਚ ਘੁੱਟ ਲਿਆ ਮੈਂ ਸੁੰਨ ਜਿਹੀ ਹੋ ਗਈ ।ਹੌਲੀ ਹੌਲੀ ਉਹ ਮੇਰੇ ਪੱਟਾ ਤੇ ਹੱਥ ਫੇਰਨ ਲੱਗਾ । ਬੱਸ ਦੇ ਬਾਹਰ ਮੀਂਹ ਪੈ ਰਿਹਾ ਸੀ ਤੇ ਅੰਦਰ ਉਹਦੇ ਹੱਥ ਫੇਰਨ ਕਰਕੇ ਮੇਰੀ ਫੁੱਦੀ ਪਾਣੀ ਛੱਡ ਰਹੀ ਸੀ ।
ਮੋਗੇ ਪਹੁੰਚ ਕੇ ਉਸਨੇ ਕਿਹਾ ਮੇਰੀ ਰਿਹਾਇਸ਼ ਨੇੜੇ ਹੀ ਹੈ ,ਚਾਹ ਪੀ ਕੇ ਚਲੀ ਜਾਣਾ । ਪਹਿਲਾਂ ਤਾਂ ਮੈਂ ਇਨਕਾਰ ਕਰ ਦਿੱਤਾ, ਪਰ ਵਧੇਰੇ ਜ਼ੋਰ ਦੇਣ ਤੇ ਮੈਂ ਹਾਂ ਕਰ ਦਿੱਤੀ । ਫਿਰ ਅਸੀਂ ਰਿਕਸ਼ਾ ਲੈ ਕੇ ਉਸਦੇ ਘਰ ਪਹੁੰਚੇ , ਮੈਨੂੰ ਅਹਿਸਾਸ ਹੋਇਆ ਕਿ ਜੇ ਮੈਂ ਇੱਕ ਬਿਗਾਨੇ ਬੰਦੇ ਦੇ ਘਰ ਪਹੁੰਚ ਗਈ ਹਾਂ ਤਾਂ ਅੱਜ ਮੇਰੀ ਫੁੱਦੀ ਨੂੰ ਲੰਨ ਜਰੂਰ ਮਿਲੂਗਾ ।
ਮੈਂ ਅੰਦਰ ਸੋਫੇ ਤੇ ਬੈਠ ਗਈ । ਉਹ ਜਲਦੀ ਹੀ ਮੇਰੇ ਲਈ ਚਾਹ ਬਣਾ ਕੇ ਲੈ ਆਇਆ । ਪਰ ਆਪ ਉਹ ਸ਼ਰਾਬ ਪੀ ਰਿਹਾ ਸੀ। ਚਾਹ ਪੀ ਕੇ ਮੈਂ ਉੱਠਣ ਲੱਗੀ ਤਾਂ ਉਹ ਮੇਰੇ ਨਾਲ ਆਕੇ ਬੈਠ ਗਿਆ । ਉਹਦਾ ਇੱਕ ਹੱਥ ਮੇਰੀ ਪਿੱਠ ਤੇ ਚੱਲ ਰਿਹਾ ਸੀ ਦੂਜਾ ਮੇਰੇ ਪੱਟਾਂ ਉਪਰ । ਮੈਂ ਛੁਡਾਉਣ ਲਈ ਕੌਸ਼ਿਸ਼ ਕਰਨ ਲੱਗੀ ਤਾਂ ਉਸਨੇ ਆਪਣੇ ਬੁੱਲ ਮੇਰੇ ਬੁੱਲ੍ਹਾ ਤੇ ਰੱਖ ਦਿੱਤੇ ਤੇ ਮੇਰੇ ਮੁੰਮੇ ਦਬਾਉਣ ਲਗ ਪਿਆ । ਮੈਂ ਵੀ ਗਰਮ ਹੋ ਗਈ ਤੇ ਘੁੱਟ ਕੇ ਉਸਨੂੰ ਜੱਫੀ ਪਾ ਲਈ । ਉਸਨੇ ਮੈਨੂੰ ਚੁੱਕਿਆ ਤੇ ਬੈੱਡ ਉਪਰ ਸੁੱਟ ਲਿਆ ।
ਸਾਡਾ ਪਿੰਡ ਮੋਗਾ ਸ਼ਹਿਰ ਦੇ ਨੇੜੇ ਹੈ । 21ਵੇ ਸਾਲ ਵਿੱਚ ਮੇਰਾ ਵਿਆਹ ਲੁਧਿਆਣੇ ਹੋਇਆ ਸੀ । ਪਰ ਘਰਵਾਲਾ ਨਸ਼ੇ ਕਰਦਾ ਹੋਣ ਕਰਕੇ 4 ਸਾਲ ਬਾਦ ਹੀ ਸਾਡਾ ਛੱਡ ਛਡਾ ਹੋ ਗਿਆ । ਮੈਂ ਫੇਰ ਦੁਬਾਰਾ ਪਿੰਡ ਰਹਿਣ ਲੱਗੀ । ਦਿਨ ਤਾਂ ਕੰਮ ਕਾਰ ਵਿੱਚ ਲੰਘ ਜਾਂਦਾ ਪਰ ਰਾਤ ਨੂੰ ਨੀੰਦ ਨਾ ਪੈਂਦੀ । ਫੁੱਦੀ ਰੋਜ ਲੰਨ ਮੰਗਦੀ ਸੀ । ਪਰ ਮੈਂ ਅਜਿਹੇ ਬੰਦੇ ਨੂੰ ਲੱਭ ਰਹੀ ਸੀ , ਜਿਹੜਾ ਸਵਾਦ ਵੀ ਦਵੇ ਅਤੇ ਬਦਨਾਮੀ ਵੀ ਨਾ ਕਰੇ ।
ਇੱਕ ਦਿਨ ਅਚਾਨਕ ਮੇਰੇ ਮਨ ਦੀ ਮੁਰਾਦ ਪੂਰੀ ਹੋ ਗਈ । ਮੇਰੀ ਚਾਚੀ ਨੂੰ ਦਿਲ ਦਾ ਦੌਰਾ ਪੈ ਗਿਆ । ਉਸ ਨੂੰ ਲੁਧਿਆਣੇ ਦਾਖਲ ਕਰਾ ਦਿੱਤਾ । ਮੈਨੂੰ ਵੀ ਨਾਲ ਜਾਣਾ ਪਿਆ ਕਿਉਂ ਕਿ ਚਾਚੀ ਨਾਲ ਕੋਈ ਕੁੜੀ ਜਾਂ ਅੌਰਤ ਨਹੀਂ ਸੀ । 3 ਕੁ ਦਿਨ ਬਾਦ ਚਾਚੀ ਦੀ ਭਾਬੀ ਆ ਗਈ । ਚਾਚੇ ਨੇ ਮੈਨੂੰ ਕਿਹਾ ਕਿ ਅਮਨ ਤੂੰ 2 ਦਿਨ ਪਿੰਡ ਚਲੀ ਜਾ । ਮੈਂ ਵੀ ਉੱਥੇ ਰਹਿ ਕੇ ਅੱਕ ਗਈ ਸੀ। ਚਾਚਾ ਮੈਨੂੰ ਮੋਗੇ ਵਾਲੀ ਬੱਸ ਵਿੱਚ ਬਿਠਾ ਗਿਆ । ਹਲਕੀ ਹਲਕੀ ਬਰਸਾਤ ਹੋ ਰਹੀ ਸੀ। ਬੱਸ ਅਜੇ ਲੁਧਿਆਣੇ ਵਿੱਚੋ ਨਿਕਲੀ ਹੀ ਸੀ ਕਿ ਮੇਰੇ ਨਾਲ ਵਾਲੀ ਸੀਟ ਉਪਰ ਇੱਕ ਉੱਚਾ ਲੰਬਾ 45-46 ਸਾਲ ਦਾ ਬੰਦਾ ਆ ਕੇ ਬੈਠ ਗਿਆ । ਮਿੱਠੀ ਮਿੱਠੀ ਠੰਡ ਸੀ । ਅਸੀਂ ਨਾਲ ਲੱਗ ਕੇ ਬੈਠੇ ਸਾਂ। ਉਹ ਮੇਰੇ ਨਾਲ ਮੌਸਮ ਦੀਆਂ ਗੱਲਾਂ ਕਰਨ ਲੱਗਿਆ । ਗੱਲਾਂ ਗੱਲਾਂ ਵਿੱਚ ਉਸਨੇ ਮੇਰਾ ਨਾਮ ਪੁੱਛਿਆ । ਮੈਂ ਦੱਸ ਦਿੱਤਾ ਤਾਂ ਉਹ ਮੇਰੀਆਂ ਤਰੀਫ਼ਾਂ ਕਰਨ ਲੱਗਾ । ਉਸਨੇ ਆਪਣੇ ਬਾਰੇ ਦੱਸਿਆ ਕਿ ਉਹ ਬੈਂਕ ਮੈਨੇਜਰ ਹੈ । ਉਸਦਾ ਪਰਿਵਾਰ ਦਿੱਲੀ ਹੈ ਤੇ ਉਹ ਆਪ ਇਕੱਲਾ ਮੋਗੇ ਰਹਿੰਦਾ ਹੈ । ਮੈਨੂੰ ਪਤਾ ਹੀ ਨਹੀ ਲਗਾ ਕਦੋਂ ਉਸਨੇ ਮੇਰਾ ਹੱਥ ਆਪਣੇ ਹੱਥਾਂ ਵਿੱਚ ਘੁੱਟ ਲਿਆ ਮੈਂ ਸੁੰਨ ਜਿਹੀ ਹੋ ਗਈ ।ਹੌਲੀ ਹੌਲੀ ਉਹ ਮੇਰੇ ਪੱਟਾ ਤੇ ਹੱਥ ਫੇਰਨ ਲੱਗਾ । ਬੱਸ ਦੇ ਬਾਹਰ ਮੀਂਹ ਪੈ ਰਿਹਾ ਸੀ ਤੇ ਅੰਦਰ ਉਹਦੇ ਹੱਥ ਫੇਰਨ ਕਰਕੇ ਮੇਰੀ ਫੁੱਦੀ ਪਾਣੀ ਛੱਡ ਰਹੀ ਸੀ ।
ਮੋਗੇ ਪਹੁੰਚ ਕੇ ਉਸਨੇ ਕਿਹਾ ਮੇਰੀ ਰਿਹਾਇਸ਼ ਨੇੜੇ ਹੀ ਹੈ ,ਚਾਹ ਪੀ ਕੇ ਚਲੀ ਜਾਣਾ । ਪਹਿਲਾਂ ਤਾਂ ਮੈਂ ਇਨਕਾਰ ਕਰ ਦਿੱਤਾ, ਪਰ ਵਧੇਰੇ ਜ਼ੋਰ ਦੇਣ ਤੇ ਮੈਂ ਹਾਂ ਕਰ ਦਿੱਤੀ । ਫਿਰ ਅਸੀਂ ਰਿਕਸ਼ਾ ਲੈ ਕੇ ਉਸਦੇ ਘਰ ਪਹੁੰਚੇ , ਮੈਨੂੰ ਅਹਿਸਾਸ ਹੋਇਆ ਕਿ ਜੇ ਮੈਂ ਇੱਕ ਬਿਗਾਨੇ ਬੰਦੇ ਦੇ ਘਰ ਪਹੁੰਚ ਗਈ ਹਾਂ ਤਾਂ ਅੱਜ ਮੇਰੀ ਫੁੱਦੀ ਨੂੰ ਲੰਨ ਜਰੂਰ ਮਿਲੂਗਾ ।
ਮੈਂ ਅੰਦਰ ਸੋਫੇ ਤੇ ਬੈਠ ਗਈ । ਉਹ ਜਲਦੀ ਹੀ ਮੇਰੇ ਲਈ ਚਾਹ ਬਣਾ ਕੇ ਲੈ ਆਇਆ । ਪਰ ਆਪ ਉਹ ਸ਼ਰਾਬ ਪੀ ਰਿਹਾ ਸੀ। ਚਾਹ ਪੀ ਕੇ ਮੈਂ ਉੱਠਣ ਲੱਗੀ ਤਾਂ ਉਹ ਮੇਰੇ ਨਾਲ ਆਕੇ ਬੈਠ ਗਿਆ । ਉਹਦਾ ਇੱਕ ਹੱਥ ਮੇਰੀ ਪਿੱਠ ਤੇ ਚੱਲ ਰਿਹਾ ਸੀ ਦੂਜਾ ਮੇਰੇ ਪੱਟਾਂ ਉਪਰ । ਮੈਂ ਛੁਡਾਉਣ ਲਈ ਕੌਸ਼ਿਸ਼ ਕਰਨ ਲੱਗੀ ਤਾਂ ਉਸਨੇ ਆਪਣੇ ਬੁੱਲ ਮੇਰੇ ਬੁੱਲ੍ਹਾ ਤੇ ਰੱਖ ਦਿੱਤੇ ਤੇ ਮੇਰੇ ਮੁੰਮੇ ਦਬਾਉਣ ਲਗ ਪਿਆ । ਮੈਂ ਵੀ ਗਰਮ ਹੋ ਗਈ ਤੇ ਘੁੱਟ ਕੇ ਉਸਨੂੰ ਜੱਫੀ ਪਾ ਲਈ । ਉਸਨੇ ਮੈਨੂੰ ਚੁੱਕਿਆ ਤੇ ਬੈੱਡ ਉਪਰ ਸੁੱਟ ਲਿਆ ।
![[+]](https://xossipy.com/themes/sharepoint/collapse_collapsed.png)