காதல் கிறுக்கனின் கிறுக்கல்கள்(completed)

[johnypowas]

by  காதல் கிறுக்கன் 
எல்லோரின் வாழ்க்கையிலும் அந்த முதல் காதல் என்றும் பசுமையாய் மனதில் இருக்கும். அதுபோல் தான் எனது நாயகனுக்கும். ஆனால் சற்று வித்தியாசமானது இவனின் உணர்வுகள். படித்து நீங்களே கூறுங்கள்.

நான் மாலை ஆறு மணி விமானத்தை பிடிப்பதற்காக, எனது அலுவலகத்தில் இருந்து வழக்கத்தை விட சற்று முன்னரே வந்து விட்டேன். ஆனாலும் அந்த மேரு காப்ஸ் (மும்பை லோக்கல் டாக்ஸி சேவை வழங்கும் நிறுவனம்), வண்டி வர தாமதம் ஆனது. நேரம் இப்பொழுது நான்கு மணி முப்பது நிமிடங்கள். எனது கை கடிகாரத்தி வினாடிக்கு மூன்று முறை பார்த்து கொண்டிருந்தேன். நான் பார்த்தது மணியை அல்ல எனது மனைவியின் படத்தை. ஆம் கைகடிகாரத்தில் டைல்லாக அவளது புகை படத்தைதான் வைத்திருந்தேன். அழகாய் புன்னகைத்தாள்.

சற்று நேரத்திற்கு முன்னரே எனக்கு தொலைபேசியில் தெரிவித்தனர். எனது மனைவி மருதுத்துவ மனையில் அனுமதிக்கப்பட்டுல்லாள் என்று. அதோ டாக்ஸி வந்து விட்டது. விவரம் என்ன என்பதை நான் டாக்ஸ்யில் ஏறிய பின் சொல்கிறேன்.

எனக்கும் டாக்ஸி டிரைவருக்கு நிகழ்ந்த உரையாடல்:

நான், என்னப்பா இப்படி லேட்-டா வர, எனக்கு ப்ளைட் 6 மணிக்கு இப்போமே நாலு முப்பது.. எப்படி நான் போய் ப்ளைட் பிடிகிறது..

டிரைவர்: நான் என்ன சார் பண்ணுறது, வர்ற வழில ஒரே டிராபிக். நான் முடிஞ்ச வரை சீக்கிரமா கூட்டிடு போறேன்.

நான்: நீ எப்படியாவது என்னை சீக்கிரம் கொண்டு போய் சேர்த்து விடு நான் மீட்டருக்கு மேல நூறு ரூபாய் தருகிறேன்

டிரைவர்:கண்டிப்பா சார், உள்ள ஏறுங்க.

ஒரு சிறிய டிராலி பேக்-கை வண்டியினுள் வைத்து நானும் அமர்ந்தேன், டாக்ஸி மும்பை மலாட்-இல் இருந்து அந்தேரி விமான நிலையம் நோக்கி பயணித்தது.

ஒஹ், நான் என்னை பற்றி சொல்லுகிறேன்.

எனது பெயர் ஹரி, மும்பையில் உள்ள ஒரு பன்னாட்டு வங்கியில் வேலை செய்கிறேன். எனது மனைவி பரணி, இப்போது மருத்துவ மனையில் அனுமதிக்கப்பட்டுல்லாள். இன்று இரவு அல்லது நாளை அதிகாலை பிரசவம் நிகலாம் என டாக்டர்ஸ் சொன்னதாக எனது அம்மா சொல்லிருந்தார்கள்.

இப்போது நான் திருவனந்த புறம் சென்று அங்கிருந்து எனது சொந்த ஊரான நாகர்கோயில் செல்ல வேண்டும். எப்படியும் இன்று நள்ளிரவுக்குள் நான் போய் சேர்ந்து விடுவேன் என்கிற நம்பிக்கையில் பயணிக்கிறேன்.