జమున బస్సు బాగోతం..by stories

[Milf rider]

ఇంటికి వెళ్ళిన జమున లోపలి వెళ్లి తన కారేజ్ బాగ్ లో పడిన ఆ ముత్యాల హారాన్ని తీసి చూస్తూ మురిసి పోతుంది. ఇంతలో తలుపు మీద టక… టక… మని ఎవరో తట్టారు. గబా గబా హారాన్ని దాచి పెట్టి తలుపు తీసింది జమున. అక్కడ ఎదురుగా ఒక కాలేజీ కుర్రవాడు నిలబడి వున్నాడు.
‘ఎవరు… ఏమి కావాలి?’
‘ఇందాక బస్ లో వచ్చింది మీరే కదా అంటీ’ అంటూ చొరవగా ఆమెని తోసుకుంటూ ఇంటిలో దూరాడు అతను.
జమునకి భయం వేసి గట్టిగా ‘ఎవరు? అంటే ఏమీ చెప్పకుండా లోపాలకి దూరతావేంటి?’ అని అరుస్తూ అతని వెనకాలే లోపలి కి వచ్చింది.
‘ఏమీ లేదు… మీరు ఒక్క క్షణం అలా కూచోండి చెప్తాను… ఇంట్లో ఎవరూ లేరా?’ అని అంటూ అక్కడ హాల్లో సోఫాలో కూచున్నాడు ఆ అగంతకుడు కాలు మీద కాలు వేసుకుని…
‘ఏయ్… ఎవరు నువ్వు… ఏమిటి నీ సాహసం… మా వాళ్ళని పిలుస్తాను…’ అంటూ అతన్ని గదమాయిస్తున్న జమున నోరు టక్కున ఆగి పోయింది అతను చూపించిన సెల్ ఫోన్ చూసి.
ఆ సెల్ ఫోన్ లో ఆమె బస్ లో చేసిన నిర్వాకం చాలా క్లియర్ గా విడియో తీసి ఉంది. అది ఎంత బాగా తీసాడు అంటే ఆమె కావాలని తన బాగ్ ని ఆ హారం పడే టట్టు జరపడం దగ్గరినుంచీ ఆ హారం ఆమె మేడలో జారి బాగ్ లో పడి నప్పుడు తన మొహం వెలిగి పోయిందాకా క్లియర్ గా ఉంది. ఆ విడియో ని చూసి మాట రాకుండా నిల బడి పోయిన జమునతో…
‘చూడండి అంటీ నేనేమీ ఇక్కడికి మిమ్మల్ని బ్లాక్ మెయిల్ చెయ్యడానికి రాలేదు. నాకు కావలసింది నాకు ఇస్తే ఈ విడియో ని ఇక్కడే డెలీట్ చేసి వెళ్లి పోతాను’ అన్నాడు.
‘ఏ..ఏ ఏమి కావాలి’ అంటూ తడ బడుతున్న జమునని మంచి నీళ్ళు తాగి పక్కనే కూచో మని సైగ చేసాడు. ఆమె అతను చెప్పినట్టే చేసింది. ఇంతలో ఇంటి తలుపు వేసి ఆమె పక్కనే కూచున్న ఆ కుర్రోడు…ఆమె కల్లల్లోకే చూస్తూ ‘చూడండి మేడం! నా పేరు రమణ.. నేను రోజూ మీతో పాటే బస్ ఎక్కి కాలేజ్ దాక వచ్చి మళ్ళీ మీరు వచ్చే బస్ లోనే వూరికి వస్తూ వుంటాను. మీరు చాల కాలం నుంచి నాకు తెలుసు… మీరు చాలా అందం గా వుంటారు… మీ కోసం బస్ లో పడి చచ్చే వాళ్ళల్లో నేనూ ఒకడిని’
అతను తన అందాన్ని పొగుడుతూ వుంటే జమునకి కొంచెం బుగ్గలు ఎర్ర బడ్డాయి. అందులోనూ కాలేజ్ కుర్రాళ్ళు చాలా మంది తన అందాన్ని లొట్టలు వేసుకుంటూ చూస్తున్నారని అతను చెప్పడం చూసి ఆమెకి ఒక్క క్షణం గర్వంగా అనిపించింది. ఆమె కళ్ళల్లో మెరిసిన మెరుపు చూస్తూ రమణ…
‘మీరంటే నాకు పిచ్చి ఇష్టం…. మీ కళ్ళు, మీ పెదవులు, బస్ కుదుపుల్లో ఎగిరి పడే మీ బంతులూ చూస్తూ రోజూ పిచ్చి ఎక్కేది. అలాంటిది మీరు ఈ రోజు ఇలా చేసే టప్పటికి నాక ఏదోలా అయిపోయింది.’
అతను తన కంటే పదేళ్ళు చిన్న వాడయిన ఆ కుర్రోడు తన బంతులూ అంటూ వుంటే వొళ్ళంతా జల్లు మన్న జమున తను చేసిన పనికి తనను తానే తిట్టుకునింది.
‘అందు కని.. అందు కని…నీకు ఏమి కావాలి?’ ప్రశ్నార్ధకంగా చూస్తున్న ఆమెతో…
‘నాకు మీరు కావాలి…’ అని గబుక్కున అనేసి ఆమె కళ్ళల్లోకే చూసాడు రమణ. చటుక్కున కళ్ళు కిందకి దించుకున్న జమునకి తన ఎద బిగువుగా మారి ముచికలు నిక్క పోడుచుకోవడం తెలుస్తూనే ఉంది.