Fantasy சப்தஸ்வரங்கள்

[Kaja.pandiyan]

ஸ்வரம் -எட்டு.

இன்னும் கோபம் தீராதவளைப் போல வாணி சொன்னதை கேட்டு சாந்தியும் ராகவனும் சிரிக்க....அதை கண்டு கொள்ளாதவளைப் போல இட்டிலியை சாப்பிடத் தொடங்கினாள் வாணி.
'சரி....அவ அப்படித்தான் தம்பி....இன்னும் அவளுக்கு என்மேல கோபம் தீரல போல.... சரி...நீங்க சாப்பிடுங்க....நான் போயி சூடா இட்டிலி எடுத்திட்டு வர்றேன்...'என்று சொல்லி விட்டு திரும்பப் போன சாந்தியை பார்த்து....
'வேண்டாமே அக்கா...இதுவே போதுமே...'என்று ராகவன் சொல்ல...
'அதெல்லாம் இல்லப்பா....நீ எத்தனை இட்டிலி சாப்பிடுவேன்னு எனக்கு தெரியாதா....இந்த நாலு இட்டிலி எப்படி போதும்....இரு இரு....இதோ வர்றேன்...'என்று சொல்லி விட்டு சாந்தி அடுக்களைக்கு செல்ல......
'எதுக்கு வாணி....சாப்பிடாம இருந்தே...?' என்று ராகவன் வாணியை பரிவோடு கேட்க....'அதை விடுங்க அண்ணா... ' என்று வாணி சொன்னாள்.

இத்தனை பேச்சுகளுக்கு நடுவில் வாணி தோளை சுற்றிப் போட்டிருந்த துண்டு சற்று அகன்று கொண்டதை போல இருக்க...அவளது மார்புக்கு மேலே கட்டியிருந்த உள்பாவாடை நடுவில் இரண்டு மாங்கனிகளுக்கு இடையே ஒரு காரட் அல்லது மலை வாழைப் பலத்தை சொருகும் அளவுக்கு தெரிந்த ஓடையும் அதனை ஒட்டி தெரிந்த விம்மி நின்ற இரு மாங்கனிகளும் ராகவனின் பார்வைக்குத் தெரிய....அங்கே இருந்து கண்களை அகற்ற மிகவும் சிரமப் பட்டான் ராகவன்.
தான் அங்கே பார்ப்பதை வாணி பார்த்து விடுவாளோ என்று படபடப்பாக இருந்தாலும் கண்களை அகற்ற இயலாமல் அரை நிமிடத்திற்கு ஒருமுறை அங்கேயே பார்க்க...அவன் பயந்த மாதிரியே வாணி அவன் தனது மார்பை பார்ப்பதை கவனித்து விட்டாள்.

வாணி தன்னை கவனித்து விட்டாள் என்பதை ராகவனும் உணர்ந்து கொண்டதால் டக்கென்று அங்கே இருந்து கண்களை அகற்றி குனிந்தபடி சாப்பிடுவதை போல செய்ய....அதை கண்டு வாணி தனக்குள்ளே சிரித்துக் கொண்டாள். அத்தை லேசுபட்ட ஆள் இல்லை.....அத்தை சொன்னதை போலவே எல்லாம் நடக்கிறதே என்று தனக்குள்ளாகவே நினைத்துக் கொண்டு...
'இன்னும் சாம்பார் ஊத்தவா அண்ணா....?'என்று சாதாரணமாக கேட்க....ராகவனும் ...'இல்லை...வேண்டாம் வேணி....'என்று சொல்லி விட்டு சாப்பிட்டான்.
இருவரும் தட்டில் இருந்த இட்டிலிகளை சாப்பிட்டு முடிக்கும் நேரத்திலேயே சாந்தி வேறு ஒரு தட்டில் வைத்து சூடான இட்டிலிகளை கொண்டு வந்து ராகவனின் தட்டில் இரண்டு இட்டிலிகளை வைக்க....வாணி போதும் என்று சொல்லி விட்டு எழுந்தாள்.
'என்ன வாணி....போதுமா..?'என்று ராகவன் கேட்க....'அவ சாப்பாடு அவ்வளவுதான் தம்பி....நாலு இட்டிளிதான் சாப்பிடுவா...'என்று சொல்லிக் கொண்டே ராகவனின் தட்டில் சட்டினி சாம்பாரை சாந்தி ஊற்ற வாணி அங்கே இருந்து வீட்டின் பின்புறம் கைகழுவச் சென்றாள்.
ராகவனுக்கு பரிமாறி விட்டு சாந்தியும் வாணியை தொடர்ந்து வீட்டின் பின்புறம் செல்ல....ராகவன் சாப்பிட்டுக் கொண்டிருந்தான்.

வாணி கைகழுவி விட்டு திரும்ப அவளை தொடர்ந்து சென்று படிக்கட்டில் நின்ற சாந்தி உள்ளே இருந்த ராகவனுக்கு கேட்காத படி அவளிடம் மெதுவாக என்னவோ சொன்னாள். சாந்தி சொன்னதை கேட்டு முதலில் முகத்தில் சற்று தயக்கத்தை காட்டிய வாணி ....மேலும் சாந்தி சொன்னதை கேட்டு தயக்கம் நீங்கி சரியென்று தலையாட்டிய வாணி....கொஞ்சம் முகத்தை சுளித்தபடி...கிசுகிசுப்பான குரலில் 'வெக்கமா இருக்கு அத்தை...'என்று சொல்ல....'என்ன வெக்கம்...சும்மா நான் சொல்றபடி கேளு...என்ன சரியா...'.என்று சாந்தி அழுத்தமாக சொல்ல....மீண்டும் சரி என்று தலை அசைத்த வாணியிடம்...'சரி..சரி...உள்ள பொய் இரு....'என்று சொல்லி விட்டு திரும்பிய சாந்தி மீண்டும் அடுக்களைக்குள்ளே போக...வாணி ஈரமான கையை தனது தோளை சுற்றிப் போட்டிருந்த துண்டில் துடைத்துக் கொண்டே ஹாலுக்கு சென்று 'நல்லா சாப்பிடுங்க அண்ணா...இன்னும் இட்டிலி வைக்கவா?' என்று கேட்டபடி அவனுக்கு எதிரே பழையபடி உட்கார...'வேண்டாம் போதும்....ரொம்ப சாப்பிட்டுட்டேன்...'என்று சொல்லிக் கொண்டே வாணியை பார்த்த ராகவன் பார்வையில் வாணி இப்போது இன்னும் கவர்ச்சியாக தெரிந்தாள். காரணம் அவளுடைய தோளை சுற்றிக்கிடந்த துண்டு இப்போது முன்பை விட சற்று விலகிக் கிடந்தது.

அதை பார்த்த ராகவனுக்கு தர்மசங்கடமாக இருக்க...அதே நேரம் உள்ளறையில் இருந்து குழந்தை அழும் சப்தமும் அதை தொடர்ந்து சாந்தி அங்கே வரவும்....ராகவன் கட்டிலில் இருந்து எழுந்து அவசரம் அவசரமாக கை கழுவ வீட்டின் பின்புறத்திற்கு சென்றான்.அவன் லேசான பதட்டத்தோடு செல்வதை பார்த்த மாமியாரும் மருமகளும் ஒருவரை ஒருவர் பார்த்து ரகசியமாக சிரித்துக் கொண்டார்கள். நேரமும் காலமும் கூடி வந்தால் எல்லாமே நாம் நினைத்தபடி நடக்கும்தானே.....அதுபோலத்தான் சாந்தி எதிர்பார்த்ததை போலவே ஒவ்வொன்றும் மிகச் சரியாக நடந்தது.

இப்போது குழந்தை அழுததும் கூட சாந்தி எதிர்பார்த்ததுதான். குழந்தை இந்த நேரத்தில் பசிக்காக அழும் என்று அவளுக்கு தெரியும்.....ஆகவே அடுத்த நடவடிக்கையை தொடங்கும் பொருட்டு....'அம்மா சாப்பிட்டு முடிச்சவுடனேயே மகளுக்கும் பசி எடுத்திட்டு பாரேன்...'என்று சத்தமாக சொல்லிக் கொண்டே உள்ளறைக்கு சென்று தொட்டிலில் இருந்த குழந்தையை எடுத்துக் கொண்டு வந்து வாணியிடம் கொடுத்து விட்டு கண்ணைக் காட்ட.....அவள் பதிலுக்கு உதட்டால் புன்னகைத்தபடி ...குழைந்தையை வாங்கி மடியில் போட்டு விட்டு துண்டை விலக்கி மார்பில் கட்டியிருந்த உள்பாவாடையை அவிழ்த்து இரு மாங்கனிகளுக்கும் கீழாக இறக்கி கட்டிக் கொண்டு வெளியே தெரிந்த கனிகளில் ஒரு பக்கத்து கனியை துண்டால் மறைத்துக்கொண்டு ஒரு பக்கத்து கனியை வெளியே தெரியும் படி குழந்தையின் வாய்க்கு நேராக வைத்து குழந்தைக்கு பால் கொடுக்கத் துவங்கினாள்.

அதுவரை அருகே நின்று பார்த்துக்கொண்டிருந்த சாந்தி திருப்தியான முகத்தோடு அவளைப் பார்த்து சிரிக்க...பதிலுக்கு வாணியும் அவளைப் பார்த்து சிரித்தாள்.
'சும்மா வெக்கமா இருக்கு...அப்படி இப்படின்னு ஏதாவது சாக்கு சொல்லி சொதப்பிராத....எல்லாம் நான் சொன்ன படி பாத்து நடந்துக்கோ...புரிஞ்சுதா?' என்று கிசுகிசுப்பாக சொல்ல...பின்புறம் சென்ற ராகவன் உள்ளே வருவதை உணர்ந்த சாந்தி ...அங்கே இருந்து திரும்பி அடுக்களைக்கு செல்லும்போது எதிரே நெருங்கி வந்த ராகவனை பார்த்து....'இரு தம்பி.....காப்பி கொண்டு வர்றேன்....குடிச்சுட்டு கிளம்பு....'என்று சொல்லி விட்டு உள்ளே போனாள்.

அங்கே தனக்கு ஒரு புதிய தரிசனம் கிடைக்கப் போகிறதென்பதை அறியாத ராகவன் பேன்ட் பாக்கெட்டில் இருந்த கைக்குட்டையில் ஈரமான கையை துடைத்தபடி ஹாலுக்குள் சென்று கட்டிலை நெருங்க.....அங்கே குழந்தைக்கு பால் கொடுத்துக் கொண்டிருந்த வாணியை பார்த்த ராகவன் இன்ப அதிர்ச்சியில் வாய் பிளந்தபடி நிற்க....அவனது பேண்டின் முன்பக்கம் விறைப்பு தோன்றி பேன்ட் ஜிப் அறுந்து போகும் நிலை ஏற்பட்டது.