12-10-2019, 04:38 PM
ప్రతి మనిషికీ కొన్ని ఫాంటసీలుంటాయి.
నాకు పధ్నాలుగేళ్ళ వయసునుంచీ బూబ్ ఫాంటసీ.
అంటే...నా దృష్టిలో ఈ సృష్టిలో అత్యంత విలువైనవీ, అందమైనవీ, అద్భుతమైనవీ...వక్షోజాలు.
ఆడదానికున్న గొప్పవరం అది.
వక్షసంపద స్త్రీజాతికే గర్వకారణం.
మాతృత్వం కన్నా మధురమైనదేదీ లేదని అంటూ వుంటారు. తల్లిపాలు అమృతం అంటారు. తల్లి ప్రేమ మహోన్నతం అంటారు.
నాన్సెన్స్ అంటాను నేను.
మాతృత్వం గురించి నా కెటువంటి అనుభవమూ లేదు. నేను పుట్టిన రెండు సంవత్సరాలకే అమ్మ నాన్నని ఛీకొట్టి వెళ్ళిపోయింది.
ఇంకా పచ్చిగా చెప్పాలంటే అమ్మ నాన్నని వదిలేసి మరెవడితోనో లేచిపోయింది.
అమ్మెలా వుంటుందో తెలీదు.
కనీసం నాన్న నాకు చెప్పడానికయినా ప్రయత్నించలేదు.
నాకు తెలిసి, నేను ప్రఖ్యాత సంగీత విద్వాంసుడు గురునాథ్ గారి ఏకైక పుత్రరత్నాన్ని. నాన్నకి సంగీతమంటే ఆరాధన కాదు వ్యాపారం. జస్ట్ బిజినెస్. నాన్న చాలా తెలివైన వ్యాపారస్తుడు. ఐతే నాకు ఊహ తెలిసే నాటికే నాన్న సంగీతం సాధన చెయ్యటం వదిలిపెట్టి...ఆడియో వీడియో ప్రపంచంలో సంగీతం ద్వారా చక్కటి వ్యాపారం చేసాడు.
గాయత్రీ రికార్డింగ్ కంపెనీ పేరు భారతదేశంలో తెలీని వాళ్ళుండరు.
లక్షలు సంపాదించాడు.
ఎలా సంపాదించాడు, ఎప్పుడు సంపాదించాడు, ఎందుకు సంపాదించాడు, ఈ వివరాలేవీ నాకు తెలీవు. నేను తెలుసుకోవాలని ప్రయత్నించనూలేదు.
నన్ను బాగా చదివించాలని ప్రయత్నించాడు. కానీ నాకు ఈ విద్యా విధానం మీద చాలా చులకనైన అభిప్రాయం.
క్వాలిఫికేషన్స్ ఆర్ ట్రాష్.
అదీ నా అభిప్రాయం.
ఆ అభిప్రాయం ఏర్పడే నాటికి నా వయసు పంధొమ్మిది.
గ్రాడ్యుయేషన్ పూర్తిచేసి, ఇక చదవనని చెప్పేసాను.
నాది ఇష్టారాజ్యం.
నేనేది కావాలనుకుంటే అది నాకు దక్కేది.
డబ్బుకి ఇబ్బంది పడటం అంటే ఏమిటో నాకు తెలీదు.
నాన్న నాకెప్పుడూ ఒకటే పదే పదే చెప్పేవారు.
"ఈ ప్రపంచంలో ఏదీ నీది కాదు అభినయ్. నాదీ అని అనుకున్న క్షణం నుంచీ నీకు సమస్యలు మొదలవుతాయి. నాదీ అని అనుకున్నది నాది కాదు అని తెలియగానే మనసు పాడౌతుంది. మనసు పాడైతే బ్రతుకు పాడౌతుంది. నాకు అది కావాలీ అనుకుంటే సొంతం చేసుకోడానికి ప్రయత్నం చెయ్యి. దక్కకపోతే వదిలెయ్. మర్చిపో. మనసులోంచి తుడిచేయ్.
పుట్టినప్పుడు ఏమీ లేకుండా వచ్చాం.
పోయేటప్పుడూ అలాగే పోదాం.
మధ్యలో వచ్చిపోయే వాటికోసం తాపత్రయపడితే జీవితం ఒక చిక్కుముడి.
అసలే తాపత్రయం లేకపోతే మనం ఎక్కడుంటే అదే ఒక గుడి.
టేకిట్ ఈజీ.
దటీజ్ లైఫ్!"
ఇదీ నాన్న చెప్పిన సత్యం. జీవిత సత్యం.
భాగవతం చదివాక తెలిసింది. దీన్నే వేదాంతం అంటారనీ.
నేను వెర్రిగా చదివే వాడిని.
నన్ను ఏ రచనలూ ఏ గ్రంధాలూ ప్రభావితం చెయ్యలేదు.
ప్రభావితం చెయ్యడానికి నాన్న చెప్పిన దానికన్నా ఎవరూ గొప్పగా చెప్పినట్లు తోచలేదు.
ఐతే నాకు ఆడదంతే భలే ఇంట్రెస్టింగ్ గా వుండేది.
ముఖ్యంగా వక్షోజాలు.
అవి ముట్టుకోవాలని, నిమరాలని, ఏదేదో చెయ్యాలనీ ఆశ. కుతి. తపన.
జాహ్నవి మా ఎదురింట్లో వుండేది.
ఆమె రోజు రోజుకీ స్తన సంపద పెంచుకుంటూ పోతున్నట్లు అనిపించేది.
నేనంటే ఆమెకు ఇష్టమనుకుంటాను.
దొంగ చూపులు చూసేది.
నాన్న ఇంట్లో లేరు.
ఢిల్లీ వెళ్ళారప్పుడు.
జాహ్నవి ఎదురింటి డాబామీద కనిపించింది.
నేను రోజూ ఆమెను తదేకంగా చూడటం, ఆమె అదోలా నవ్వటం అలవాటు.
రమ్మని చెయ్యి ఊపాను.
వచ్చేసింది జాహ్నవి.
టీనేజ్ ట్రాష్ అంటారే అలాంటి వెర్రి కబుర్లు చెప్పుకున్నాం.
ఇప్పుడు తల్చుకుంటే నాకు నవ్వొస్తుంది.
నాన్నకన్నా జాహ్నవి గొప్పగా తోచేది.
ఆమె నవ్వే నవ్వు తెగ జ్ఞాపకం వచ్చేది.
ఆమె వొంగినప్పుడు, నవ్వినప్పుడు, కదిలినప్పుడు, పరుగెత్తినప్పుడు ఆమె మహోన్నత వక్ష శిఖరాలు కుదిళ్ళతో సహా కదులుతూ వుంటే — నాకు ఒళ్ళంతా వేడెక్కేది.
ప్రొఫెసర్ పీటర్ డీజోన్స్ అనే సైకాలజిస్ట్ రాసిన 'బెడ్ రూమ్ డైరీ'లో సెక్సువల్ ఫాంటసీల గురించి రాసిన అంశాలన్నీ ఎన్ని వందలసార్లు చదివానో గుర్తులేదు.
నిజంగా భగవంతుడనే వాడున్నాడో లేడో గానీ ఆడదాన్ని మగాడి కోసం, మగాడిని ఆడదానికోసం భలే సృష్టించాడు!
నాకు జాహ్నవికి మధ్య పరిచయం నెలల్లోనే బలపడింది.
ఓరోజు నాన్న యింట్లో లేనప్పుడు—
"నిన్ను ముద్దు పెట్టుకోనా?" అని అడిగాను.
అప్పుడు జాహ్నవి మొహం కోపంతో ఎంత ఎర్రబడిందంటే నేను ఆమెను గట్టిగా కౌగలించుకోకుండా వుండలేకపోయాను.
ముద్దులు పెట్టుకున్నాను.
నాకు తెలియకుండానే నా చేతులు ఆమె వక్ష సంపదని తడిమాయి.
నా ఒంట్లో విద్యుత్తు ప్రవహించింది.
ఆమె పెనుగులాడింది.
ప్రతిఘటించింది.
నాకేదోంతెలీని మైకం ఆవహించింది.
ఆమె సంగతి వదిలిపెట్టి, నా సరదాలు నేను పొందటంలో నిమగ్నమై ఆమె ఒళ్ళంతా తడిమి, ఆమెను ఉక్కిరిబిక్కిరి చేసి, ఇంకా ముందుకి ప్రొసీడ్ అవ్వబోయాను.
కానీ ఆమె అరిచింది.
చేతిమీద కరిచింది.
చటుక్కున వదిలేసాను.
ఆవేశంతో బుసలు కొడ్తూ నా చెంప ఛెళ్ళుమనిపించింది.
"అభినయ్! నువ్వు మంచివాడవనుకున్నాను. కానీ, నీ మనసులో ఇలాంటి క్రూరమైన ఆలోచనలుంటాయని కలలోనైనా అనుకోలేదు. ఐ హేట్ యు!" అని చెప్పి వెళ్ళిపోయింది.
ఆమె వెళ్ళిపోయాక నాకు ప్రాణం విలవిల్లాడింది.
తప్పు చేసానేమో అనే భయం తొలిసారిగా కలిగింది.
రాత్రి భోజనం చెయ్యబుద్ధి కాలేదు.
కిటికీలోంచి ఆమె ఇంటివేపు వెర్రివాడిలా చూస్తుండిపోయాను.
రాత్రి పదకొండు దాటాక నాన్న వచ్చి నన్ను పలకరించినా, నేను పొడి పొడిగా నాలుగు మాటలు మాట్లాడి, భోంచేసానని అబద్ధం చెప్పి—నిద్రపోయాను.
మళ్ళీ నెలరోజుల వరకు జాహ్నవి నా మొహం చూడలేదు.
ఆమె ఇంటికి ఫోన్ చేస్తే ఆమె గొంతు వినిపించలేదు.
నా తలపుల జాహ్నవి.
నాన్న నాలో మార్పు గమనించి, దివ్యదృష్టితో అంతా గ్రహించినట్లు చెప్పారు —
"ఈ ప్రపంచంలో ఏదీ నీది కాదు — నీది అని అనుకున్న క్షణం నుంచీ నీకు సమస్యలు మొదలవుతాయి..." అని.
హటాత్తుగా ఓ రోజు జాహ్నవి వాళ్ళ అమ్మతో సహా యింటికొచ్చింది.
నేనుండగానే జాహ్నవి నాన్నతో మాట్లాడి—
తన వివాహ శుభలేఖ ఇచ్చింది.
అది నాకు జీవితంలో పెద్ద షాక్.
ఆ షాక్ నుంచి నేను తేరుకోడానికి ఎనిమిది నెలలు పట్టింది.
జాహ్నవి పెళ్ళికి కూడా వెళ్ళలేదు.
వెళ్ళటానికి మనసొప్పలేదు.
ఇది జరిగిపోయి ఎనిమిదేళ్ళయింది.
నాన్నకి గుండెపోటు వచ్చి ఏడేళ్ళయింది.
నాన్నకి రెండోసారి ఆరేళ్ళక్రితం గుండెపోటొచ్చింది.
ఆస్తినంతా నాకు రాసిచ్చి—నాకెన్నెన్నో జీవిత సత్యాలు బోధించి పదిహేను రోజులు మంచం మీదే వుండి—కన్నుమూసారు.
నేనిప్పుడు అనాథని.
కానీ నాన్న చనిపోయాక నేను ఏడవలేదు.
అదీ విచిత్రం.
నాన్న నన్ను సైకలాజికల్ గా అంతగా ప్రిపేర్ చేసారు.
నేను సంపాదించే అవసరం లేదు.
ప్రతి నెలా నా ఎకౌంట్ లోకి పాతికవేల రూపాయలు వచ్చే ఏర్పాట్లు చేసారు నాన్న.
డిల్లీలోని కాస్మొటిక్స్ కంపెనీ దిన దిన ప్రవర్ధమానమవుతూ ఎదుగుతుంటే, నాకు నెల నెలా డివిడెండ్స్ వస్తాయి.
అద్దెలొస్తాయి.
ఇంట్రెస్టు వస్తుంది.
ఫైనాన్స్ కంపెనీల షేర్లు ద్వారా నాకు లెక్కలేనంత ఆదాయం.
నేను ఒంటరి వాడినైనా నాకే చింతాలేదు.
ఓసారి కలకత్తా వెళ్ళినప్పుడు తొలిసారిగా ఒక ఖరీదైన కాల్ గర్ల్ ని తనివితీరా అనుభవించి, స్త్రీ సంపర్కపు మధురానుభూతిని పదేళ్ళ క్రితమే పొందాను.
ఎప్పుడైనా మనసు బాగోకపోతే—
బ్లూ ఫిల్మ్ లు చూస్తాను.
ఎవరూ తోడు లేకపోతే, కావాలని అనిపిస్తే, మాస్టర్బేట్ చేసుకుంటాను.
హస్త ప్రయోగం తప్పు కాదని నేనెన్నో పుస్తకాల్లో చదివాను.
అదీ నాకు సంతృప్తినిస్తుంది.
హైద్రాబాద్ లో పారిశ్రామిక ప్రపంచంలో యువతారగా ప్రకాశిస్తున్న సుభాష్ చంద్రా నా క్లాస్*మేట్.
అనుకోకుండా చాలా కాలం తర్వాత నన్ను చూడాలనిపించి నా ఇంటి కొచ్చాడు.
నా ఒంటరితనాన్ని చూసి ఆశ్చర్యపోయాడు. నన్ను ఎంటర్*టైన్* చెయ్యడానికి అతనెంతో కృషి చేసాడు.
తనతో బిజినెస్ లో కలవమన్నాడు.
నాకు ఇష్టం లేదన్నాను.
ఒకసారి కలిసి బార్లో తాగాం.
తర్వాత చాలాసార్లు బార్ కెళ్ళాం.
నాకు ఆల్కహాల్ ఎందుకో అంతగా నచ్చలేదు.
"వెరీబ్యాడ్ అభినయ్! నీలాంటి వాళ్ళని చూస్తే ఇమోషనల్ ఫూల్స్ అని తిట్టాలనిపిస్తోంది!" అన్నాడు సుభాష్.
నేను నవ్వి ఊరుకున్నాను.
యాపిల్ జ్యూస్ తాగుతూ వాడి మాటలు ఎంజాయ్ చేస్తున్నాను.
"జీవితాన్ని ఎంజాయ్ చెయ్యటం చేతకాని ఇడియట్ వి నువ్వు—" అన్నాడు సుభాష్.
నేనేమీ మాట్లాడలేదు.
"అసలు నువ్వెందుకిలా అయిపోయావో నాకేమీ అర్ధం కావటం లేదు. నా అనాలసిస్ కి అందని సైకాలజీ నీ ఒక్కడిదే. ఇలా లైఫ్ నెందుకు వేస్ట్ చేస్తావో నాకేమీ బోధపడటం లేదు. కమాన్ యార్—ఎంజాయ్. చదయవుకున్న వాడివి, అందగాడివి, ఆజానుబాహుడివీ, బోలెడంత ఆస్తి వుంది ఏకాకివి. అసలు నువ్వేం చెయ్యదల్చుకున్నావ్? జీవితాంతం ఇలా ఒంటరిగానే మడి కట్టుకుని కూర్చుని, వన్ ఫైన్ డే బాల్చీ తన్నేద్దామని నిర్ణయించుకున్నావా?" అన్నాడు సుభాష్.
మందు బాగా తలకెక్కినట్లుంది వాడికి.
"జీవితంలో ఏదో ఒక ముచ్చట, మురిపెం, సరదా లేకపోతే అది జీవితమే కాదు—" అన్నాడు సుభాష్ ఆవేశంగా.
"కరక్టే" అన్నాన్నేను తాపీగా.
"నాకు ముచ్చట్లు, మురిపాలు, సరదాలు అన్నీ వున్నాయి. ఐతే నా సరదాలు నీకు సరదాలు కావు. నీ సరదాలు నాకు సరదాలు కావు" ఖచ్చితంగా అన్నాను.
"ఎవరినైనా ప్రేమించరా? పెళ్ళి చేసుకోరా? ఈ భయంకరమైన ఒంటరితనాన్ని తరిమికొట్టరా?" ఎక్సెంట్రిక్ గా అన్నాడు సుభాష్.
నాకు నవ్వొచ్చింది.
గట్టిగా నవ్వేసాను.
"పెళ్ళి చేసుకోడానికి ప్రేమించి తీరాలని ఏమైనా రూలుందా? నేను ఒంటరితనాన్ని అనుభవిస్తున్నానూ అని నా నుదుటి మీదేమైనా రాసుందా? పెళ్ళయినంత మాత్రాన ఒంటరితనం వుండదు అని ఏమైనా గ్యారంటీ వుందా?"
"మరి పెళ్ళి చేసుకోలేదెందుకు?"
"నాకు సరిపోతుందనుకునే అమ్మాయి కనిపించలేదు. నాకు ఇష్టమైన అమ్మాయి దొరికినప్పుడు బేషరతుగా చేసుకుంటాను. జస్ట్ వెరీ సింపుల్"
ఆ మాటకి సుభాష్ సైలంటైపోయాడు. ఆ తర్వాత వాడెప్పుడూ నాకు గీతోపదేశాలు చెయ్యడానికి ప్రయత్నం చెయ్యలేదు. ఓ వారం తర్వాత నన్ను తనతో సరదాగా బొంబాయికి రమ్మని కోరాడు.
ప్రముఖ పారిశ్రామిక వేత్త, పారిశ్రామిక జగత్తులో విప్లవానికి మారుపేరైన జగన్ మోహన్ దేశాయ్ గారి ఏకైక పుత్రిక టీనా దేశాయ్ పుట్టినరోజు వేడుకకి బొంబాయి ఆహ్వానింపబడ్డాడు సుభాష్. వాడితో వెళ్ళడానికి నిశ్చయించుకున్నాను.
నేను బొంబాయి వెళ్ళడమే నా జీవితంలో ఒక ప్రధానమైన ఘట్టానికి శ్రీకారం ఔతుందని ఆరోజు అనుకోలేదు.
స్త్రీ జాతి గురించి నాకున్న అభిప్రాయాలు,
స్త్రీ జాతి గురించి నేను తెలుసుకున్న నిజాలు,
స్త్రీ జాతి గురించి నేను చదివిన విషయాలు—
అన్నీ తారుమారు చేసే వ్యక్తి నాకు తారస పడబోతోందని... నాకు తెలీదు.
నాకు పధ్నాలుగేళ్ళ వయసునుంచీ బూబ్ ఫాంటసీ.
అంటే...నా దృష్టిలో ఈ సృష్టిలో అత్యంత విలువైనవీ, అందమైనవీ, అద్భుతమైనవీ...వక్షోజాలు.
ఆడదానికున్న గొప్పవరం అది.
వక్షసంపద స్త్రీజాతికే గర్వకారణం.
మాతృత్వం కన్నా మధురమైనదేదీ లేదని అంటూ వుంటారు. తల్లిపాలు అమృతం అంటారు. తల్లి ప్రేమ మహోన్నతం అంటారు.
నాన్సెన్స్ అంటాను నేను.
మాతృత్వం గురించి నా కెటువంటి అనుభవమూ లేదు. నేను పుట్టిన రెండు సంవత్సరాలకే అమ్మ నాన్నని ఛీకొట్టి వెళ్ళిపోయింది.
ఇంకా పచ్చిగా చెప్పాలంటే అమ్మ నాన్నని వదిలేసి మరెవడితోనో లేచిపోయింది.
అమ్మెలా వుంటుందో తెలీదు.
కనీసం నాన్న నాకు చెప్పడానికయినా ప్రయత్నించలేదు.
నాకు తెలిసి, నేను ప్రఖ్యాత సంగీత విద్వాంసుడు గురునాథ్ గారి ఏకైక పుత్రరత్నాన్ని. నాన్నకి సంగీతమంటే ఆరాధన కాదు వ్యాపారం. జస్ట్ బిజినెస్. నాన్న చాలా తెలివైన వ్యాపారస్తుడు. ఐతే నాకు ఊహ తెలిసే నాటికే నాన్న సంగీతం సాధన చెయ్యటం వదిలిపెట్టి...ఆడియో వీడియో ప్రపంచంలో సంగీతం ద్వారా చక్కటి వ్యాపారం చేసాడు.
గాయత్రీ రికార్డింగ్ కంపెనీ పేరు భారతదేశంలో తెలీని వాళ్ళుండరు.
లక్షలు సంపాదించాడు.
ఎలా సంపాదించాడు, ఎప్పుడు సంపాదించాడు, ఎందుకు సంపాదించాడు, ఈ వివరాలేవీ నాకు తెలీవు. నేను తెలుసుకోవాలని ప్రయత్నించనూలేదు.
నన్ను బాగా చదివించాలని ప్రయత్నించాడు. కానీ నాకు ఈ విద్యా విధానం మీద చాలా చులకనైన అభిప్రాయం.
క్వాలిఫికేషన్స్ ఆర్ ట్రాష్.
అదీ నా అభిప్రాయం.
ఆ అభిప్రాయం ఏర్పడే నాటికి నా వయసు పంధొమ్మిది.
గ్రాడ్యుయేషన్ పూర్తిచేసి, ఇక చదవనని చెప్పేసాను.
నాది ఇష్టారాజ్యం.
నేనేది కావాలనుకుంటే అది నాకు దక్కేది.
డబ్బుకి ఇబ్బంది పడటం అంటే ఏమిటో నాకు తెలీదు.
నాన్న నాకెప్పుడూ ఒకటే పదే పదే చెప్పేవారు.
"ఈ ప్రపంచంలో ఏదీ నీది కాదు అభినయ్. నాదీ అని అనుకున్న క్షణం నుంచీ నీకు సమస్యలు మొదలవుతాయి. నాదీ అని అనుకున్నది నాది కాదు అని తెలియగానే మనసు పాడౌతుంది. మనసు పాడైతే బ్రతుకు పాడౌతుంది. నాకు అది కావాలీ అనుకుంటే సొంతం చేసుకోడానికి ప్రయత్నం చెయ్యి. దక్కకపోతే వదిలెయ్. మర్చిపో. మనసులోంచి తుడిచేయ్.
పుట్టినప్పుడు ఏమీ లేకుండా వచ్చాం.
పోయేటప్పుడూ అలాగే పోదాం.
మధ్యలో వచ్చిపోయే వాటికోసం తాపత్రయపడితే జీవితం ఒక చిక్కుముడి.
అసలే తాపత్రయం లేకపోతే మనం ఎక్కడుంటే అదే ఒక గుడి.
టేకిట్ ఈజీ.
దటీజ్ లైఫ్!"
ఇదీ నాన్న చెప్పిన సత్యం. జీవిత సత్యం.
భాగవతం చదివాక తెలిసింది. దీన్నే వేదాంతం అంటారనీ.
నేను వెర్రిగా చదివే వాడిని.
నన్ను ఏ రచనలూ ఏ గ్రంధాలూ ప్రభావితం చెయ్యలేదు.
ప్రభావితం చెయ్యడానికి నాన్న చెప్పిన దానికన్నా ఎవరూ గొప్పగా చెప్పినట్లు తోచలేదు.
ఐతే నాకు ఆడదంతే భలే ఇంట్రెస్టింగ్ గా వుండేది.
ముఖ్యంగా వక్షోజాలు.
అవి ముట్టుకోవాలని, నిమరాలని, ఏదేదో చెయ్యాలనీ ఆశ. కుతి. తపన.
జాహ్నవి మా ఎదురింట్లో వుండేది.
ఆమె రోజు రోజుకీ స్తన సంపద పెంచుకుంటూ పోతున్నట్లు అనిపించేది.
నేనంటే ఆమెకు ఇష్టమనుకుంటాను.
దొంగ చూపులు చూసేది.
నాన్న ఇంట్లో లేరు.
ఢిల్లీ వెళ్ళారప్పుడు.
జాహ్నవి ఎదురింటి డాబామీద కనిపించింది.
నేను రోజూ ఆమెను తదేకంగా చూడటం, ఆమె అదోలా నవ్వటం అలవాటు.
రమ్మని చెయ్యి ఊపాను.
వచ్చేసింది జాహ్నవి.
టీనేజ్ ట్రాష్ అంటారే అలాంటి వెర్రి కబుర్లు చెప్పుకున్నాం.
ఇప్పుడు తల్చుకుంటే నాకు నవ్వొస్తుంది.
నాన్నకన్నా జాహ్నవి గొప్పగా తోచేది.
ఆమె నవ్వే నవ్వు తెగ జ్ఞాపకం వచ్చేది.
ఆమె వొంగినప్పుడు, నవ్వినప్పుడు, కదిలినప్పుడు, పరుగెత్తినప్పుడు ఆమె మహోన్నత వక్ష శిఖరాలు కుదిళ్ళతో సహా కదులుతూ వుంటే — నాకు ఒళ్ళంతా వేడెక్కేది.
ప్రొఫెసర్ పీటర్ డీజోన్స్ అనే సైకాలజిస్ట్ రాసిన 'బెడ్ రూమ్ డైరీ'లో సెక్సువల్ ఫాంటసీల గురించి రాసిన అంశాలన్నీ ఎన్ని వందలసార్లు చదివానో గుర్తులేదు.
నిజంగా భగవంతుడనే వాడున్నాడో లేడో గానీ ఆడదాన్ని మగాడి కోసం, మగాడిని ఆడదానికోసం భలే సృష్టించాడు!
నాకు జాహ్నవికి మధ్య పరిచయం నెలల్లోనే బలపడింది.
ఓరోజు నాన్న యింట్లో లేనప్పుడు—
"నిన్ను ముద్దు పెట్టుకోనా?" అని అడిగాను.
అప్పుడు జాహ్నవి మొహం కోపంతో ఎంత ఎర్రబడిందంటే నేను ఆమెను గట్టిగా కౌగలించుకోకుండా వుండలేకపోయాను.
ముద్దులు పెట్టుకున్నాను.
నాకు తెలియకుండానే నా చేతులు ఆమె వక్ష సంపదని తడిమాయి.
నా ఒంట్లో విద్యుత్తు ప్రవహించింది.
ఆమె పెనుగులాడింది.
ప్రతిఘటించింది.
నాకేదోంతెలీని మైకం ఆవహించింది.
ఆమె సంగతి వదిలిపెట్టి, నా సరదాలు నేను పొందటంలో నిమగ్నమై ఆమె ఒళ్ళంతా తడిమి, ఆమెను ఉక్కిరిబిక్కిరి చేసి, ఇంకా ముందుకి ప్రొసీడ్ అవ్వబోయాను.
కానీ ఆమె అరిచింది.
చేతిమీద కరిచింది.
చటుక్కున వదిలేసాను.
ఆవేశంతో బుసలు కొడ్తూ నా చెంప ఛెళ్ళుమనిపించింది.
"అభినయ్! నువ్వు మంచివాడవనుకున్నాను. కానీ, నీ మనసులో ఇలాంటి క్రూరమైన ఆలోచనలుంటాయని కలలోనైనా అనుకోలేదు. ఐ హేట్ యు!" అని చెప్పి వెళ్ళిపోయింది.
ఆమె వెళ్ళిపోయాక నాకు ప్రాణం విలవిల్లాడింది.
తప్పు చేసానేమో అనే భయం తొలిసారిగా కలిగింది.
రాత్రి భోజనం చెయ్యబుద్ధి కాలేదు.
కిటికీలోంచి ఆమె ఇంటివేపు వెర్రివాడిలా చూస్తుండిపోయాను.
రాత్రి పదకొండు దాటాక నాన్న వచ్చి నన్ను పలకరించినా, నేను పొడి పొడిగా నాలుగు మాటలు మాట్లాడి, భోంచేసానని అబద్ధం చెప్పి—నిద్రపోయాను.
మళ్ళీ నెలరోజుల వరకు జాహ్నవి నా మొహం చూడలేదు.
ఆమె ఇంటికి ఫోన్ చేస్తే ఆమె గొంతు వినిపించలేదు.
నా తలపుల జాహ్నవి.
నాన్న నాలో మార్పు గమనించి, దివ్యదృష్టితో అంతా గ్రహించినట్లు చెప్పారు —
"ఈ ప్రపంచంలో ఏదీ నీది కాదు — నీది అని అనుకున్న క్షణం నుంచీ నీకు సమస్యలు మొదలవుతాయి..." అని.
హటాత్తుగా ఓ రోజు జాహ్నవి వాళ్ళ అమ్మతో సహా యింటికొచ్చింది.
నేనుండగానే జాహ్నవి నాన్నతో మాట్లాడి—
తన వివాహ శుభలేఖ ఇచ్చింది.
అది నాకు జీవితంలో పెద్ద షాక్.
ఆ షాక్ నుంచి నేను తేరుకోడానికి ఎనిమిది నెలలు పట్టింది.
జాహ్నవి పెళ్ళికి కూడా వెళ్ళలేదు.
వెళ్ళటానికి మనసొప్పలేదు.
ఇది జరిగిపోయి ఎనిమిదేళ్ళయింది.
నాన్నకి గుండెపోటు వచ్చి ఏడేళ్ళయింది.
నాన్నకి రెండోసారి ఆరేళ్ళక్రితం గుండెపోటొచ్చింది.
ఆస్తినంతా నాకు రాసిచ్చి—నాకెన్నెన్నో జీవిత సత్యాలు బోధించి పదిహేను రోజులు మంచం మీదే వుండి—కన్నుమూసారు.
నేనిప్పుడు అనాథని.
కానీ నాన్న చనిపోయాక నేను ఏడవలేదు.
అదీ విచిత్రం.
నాన్న నన్ను సైకలాజికల్ గా అంతగా ప్రిపేర్ చేసారు.
నేను సంపాదించే అవసరం లేదు.
ప్రతి నెలా నా ఎకౌంట్ లోకి పాతికవేల రూపాయలు వచ్చే ఏర్పాట్లు చేసారు నాన్న.
డిల్లీలోని కాస్మొటిక్స్ కంపెనీ దిన దిన ప్రవర్ధమానమవుతూ ఎదుగుతుంటే, నాకు నెల నెలా డివిడెండ్స్ వస్తాయి.
అద్దెలొస్తాయి.
ఇంట్రెస్టు వస్తుంది.
ఫైనాన్స్ కంపెనీల షేర్లు ద్వారా నాకు లెక్కలేనంత ఆదాయం.
నేను ఒంటరి వాడినైనా నాకే చింతాలేదు.
ఓసారి కలకత్తా వెళ్ళినప్పుడు తొలిసారిగా ఒక ఖరీదైన కాల్ గర్ల్ ని తనివితీరా అనుభవించి, స్త్రీ సంపర్కపు మధురానుభూతిని పదేళ్ళ క్రితమే పొందాను.
ఎప్పుడైనా మనసు బాగోకపోతే—
బ్లూ ఫిల్మ్ లు చూస్తాను.
ఎవరూ తోడు లేకపోతే, కావాలని అనిపిస్తే, మాస్టర్బేట్ చేసుకుంటాను.
హస్త ప్రయోగం తప్పు కాదని నేనెన్నో పుస్తకాల్లో చదివాను.
అదీ నాకు సంతృప్తినిస్తుంది.
హైద్రాబాద్ లో పారిశ్రామిక ప్రపంచంలో యువతారగా ప్రకాశిస్తున్న సుభాష్ చంద్రా నా క్లాస్*మేట్.
అనుకోకుండా చాలా కాలం తర్వాత నన్ను చూడాలనిపించి నా ఇంటి కొచ్చాడు.
నా ఒంటరితనాన్ని చూసి ఆశ్చర్యపోయాడు. నన్ను ఎంటర్*టైన్* చెయ్యడానికి అతనెంతో కృషి చేసాడు.
తనతో బిజినెస్ లో కలవమన్నాడు.
నాకు ఇష్టం లేదన్నాను.
ఒకసారి కలిసి బార్లో తాగాం.
తర్వాత చాలాసార్లు బార్ కెళ్ళాం.
నాకు ఆల్కహాల్ ఎందుకో అంతగా నచ్చలేదు.
"వెరీబ్యాడ్ అభినయ్! నీలాంటి వాళ్ళని చూస్తే ఇమోషనల్ ఫూల్స్ అని తిట్టాలనిపిస్తోంది!" అన్నాడు సుభాష్.
నేను నవ్వి ఊరుకున్నాను.
యాపిల్ జ్యూస్ తాగుతూ వాడి మాటలు ఎంజాయ్ చేస్తున్నాను.
"జీవితాన్ని ఎంజాయ్ చెయ్యటం చేతకాని ఇడియట్ వి నువ్వు—" అన్నాడు సుభాష్.
నేనేమీ మాట్లాడలేదు.
"అసలు నువ్వెందుకిలా అయిపోయావో నాకేమీ అర్ధం కావటం లేదు. నా అనాలసిస్ కి అందని సైకాలజీ నీ ఒక్కడిదే. ఇలా లైఫ్ నెందుకు వేస్ట్ చేస్తావో నాకేమీ బోధపడటం లేదు. కమాన్ యార్—ఎంజాయ్. చదయవుకున్న వాడివి, అందగాడివి, ఆజానుబాహుడివీ, బోలెడంత ఆస్తి వుంది ఏకాకివి. అసలు నువ్వేం చెయ్యదల్చుకున్నావ్? జీవితాంతం ఇలా ఒంటరిగానే మడి కట్టుకుని కూర్చుని, వన్ ఫైన్ డే బాల్చీ తన్నేద్దామని నిర్ణయించుకున్నావా?" అన్నాడు సుభాష్.
మందు బాగా తలకెక్కినట్లుంది వాడికి.
"జీవితంలో ఏదో ఒక ముచ్చట, మురిపెం, సరదా లేకపోతే అది జీవితమే కాదు—" అన్నాడు సుభాష్ ఆవేశంగా.
"కరక్టే" అన్నాన్నేను తాపీగా.
"నాకు ముచ్చట్లు, మురిపాలు, సరదాలు అన్నీ వున్నాయి. ఐతే నా సరదాలు నీకు సరదాలు కావు. నీ సరదాలు నాకు సరదాలు కావు" ఖచ్చితంగా అన్నాను.
"ఎవరినైనా ప్రేమించరా? పెళ్ళి చేసుకోరా? ఈ భయంకరమైన ఒంటరితనాన్ని తరిమికొట్టరా?" ఎక్సెంట్రిక్ గా అన్నాడు సుభాష్.
నాకు నవ్వొచ్చింది.
గట్టిగా నవ్వేసాను.
"పెళ్ళి చేసుకోడానికి ప్రేమించి తీరాలని ఏమైనా రూలుందా? నేను ఒంటరితనాన్ని అనుభవిస్తున్నానూ అని నా నుదుటి మీదేమైనా రాసుందా? పెళ్ళయినంత మాత్రాన ఒంటరితనం వుండదు అని ఏమైనా గ్యారంటీ వుందా?"
"మరి పెళ్ళి చేసుకోలేదెందుకు?"
"నాకు సరిపోతుందనుకునే అమ్మాయి కనిపించలేదు. నాకు ఇష్టమైన అమ్మాయి దొరికినప్పుడు బేషరతుగా చేసుకుంటాను. జస్ట్ వెరీ సింపుల్"
ఆ మాటకి సుభాష్ సైలంటైపోయాడు. ఆ తర్వాత వాడెప్పుడూ నాకు గీతోపదేశాలు చెయ్యడానికి ప్రయత్నం చెయ్యలేదు. ఓ వారం తర్వాత నన్ను తనతో సరదాగా బొంబాయికి రమ్మని కోరాడు.
ప్రముఖ పారిశ్రామిక వేత్త, పారిశ్రామిక జగత్తులో విప్లవానికి మారుపేరైన జగన్ మోహన్ దేశాయ్ గారి ఏకైక పుత్రిక టీనా దేశాయ్ పుట్టినరోజు వేడుకకి బొంబాయి ఆహ్వానింపబడ్డాడు సుభాష్. వాడితో వెళ్ళడానికి నిశ్చయించుకున్నాను.
నేను బొంబాయి వెళ్ళడమే నా జీవితంలో ఒక ప్రధానమైన ఘట్టానికి శ్రీకారం ఔతుందని ఆరోజు అనుకోలేదు.
స్త్రీ జాతి గురించి నాకున్న అభిప్రాయాలు,
స్త్రీ జాతి గురించి నేను తెలుసుకున్న నిజాలు,
స్త్రీ జాతి గురించి నేను చదివిన విషయాలు—
అన్నీ తారుమారు చేసే వ్యక్తి నాకు తారస పడబోతోందని... నాకు తెలీదు.
- అమ్మక్రమశిక్షణ
- X stories pdf collection
- శృంగార హాస్య చిత్రాలు