Adultery అమాయకుడు..by prasad extm

[Milf rider]

అమాయకుడు
మూలం : నాచర్ల సూర్య నారాయణ
(presented by Prasad_extm)

“ఏంటయ్యా సుందరం ఎలా ఉంది నీ కొత్త గది”, సీటు పక్కకొచ్చి సిగిరెట్ పీలుస్తూ అడిగాడు ఆ ఆఫీస్ లోని సీనియర్ క్లర్క్ హరనాధ రావు. “బాగానే ఉందండి. కాని భోజరానికి హోటల్ మాత్రం దూరమై పోయింది అండీ. సాయంత్రం రూంకెళ్ళాక మళ్ళీ రాత్రి భొజనానికి వెళ్ళి రావడం కొంచం కష్టం గా ఉంది” అన్నాడు సుందరం వినయంగా.
వైజాగ్ లో గవర్నమెంట్ ఉద్యోగం లో కొత్తగా చేరాడు సుందరం. అరవైకి పైగా ఉన్న స్టాఫ్ లో హరనాధ రావు అతని దగ్గరకొచ్చి యోగ క్షెమాలు తెలుసుకుంటాడు. మిగిలిన వాళ్ళు ఎవరికి వాళ్ళే. రక రక మైన ఫోజులు కొడుతుంటారు సుపీరియార్టీ ఫీలవుతూ .
ఎప్పుడూ స్వగ్రామం వదిలి బయటకి రాని సుందరానికి వాళ్ళ ప్రవర్తన వింత కలిగించింది. ఊళ్ళో అడుగుపెట్టడంతో ఒక లాడ్జి లో గది తీసుకుని ఆ గది ఖర్చులు తన వల్ల కాదనుకుంటున్నప్పుడు, హరనాధ రావు “నీకో మంచి వసతి చూశానయా” అనడంతో ప్రాణం లేచి వచ్చింది సుందరానికి
“మన ఆఫీస్కి దగ్గర కూడా నేను ఉంటున్న ఫ్లాట్ కి దగ్గర్లోనే . ఉండడానికి వసతి, భోజనం రెండింటికీ ఇబ్బంది ఉండదు నీకు, నాకు తెలిసిన వాళ్ళే లే ఈ మధ్య నీ విషయం చెబితే నిన్ను పేయింగ్ గెస్ట్ గా తీసుకోడానికి ఒప్పుకున్నారు , మన తెలుగు వాళ్ళే, నువ్వు అడ్జస్ట్ అయిపోగలవు” అన్నాడు.
ఆ మాటతో ఇక రెండో ఆలోచన లేకుండా “సరే” అనేసాడు సుందరం.
సుందరానికి 22 ఏళ్ళు మంచి సాంప్రదాయమైన కుటుంబం నుంచి వచ్చాడు. తెల్లగా నాజూకు గా ఉంటాడు. కోల మొహం ఉంగరాల జుట్టు. ఆ ముఖం లో అమాయకత్వం, వినయం ఉట్టిపడుతుంది.
ఆ మరుసటి ఆదివారం సుందరం తన మకాం మార్చడానికి తన లగేజీ తో హరనాధ రావు ఫ్లాట్ కి వెళ్ళాడు.
హరనాధ రావు ఫ్లాట్ కి రెండు ఫ్లాట్స్ అవతల ఉన్న ఫ్లాట్ లో మొదటి అంతస్తులో ఉంటున్న బి బ్లాక్ కి తీసుకెళ్ళాడు సుందరాన్ని. ఆ ఫ్లాట్ యాదవ్ అనే ప్రైవట్ కంపనీ లో పని చేస్తున్న మార్కెట్టింగ్ మేనేజర్ ది. యాదవ్ బీహారీ అతని భార్య సునీత తెలుగమ్మయె . ఆ ఫ్లాట్స్ లో బయట యే రకమైన జనసంచారం కనిపించదు. యాదవ్ కు నెలలో 3 వారాల పాటు టూర్లే. ఆ త్రీ బెడ్ రూం అపార్త్మెంట్ లో సునీత తన పెద్ద అమ్మాయి ఎనిమిదేళ్ళ స్మిత తోను, తరవాతి వాడైన ఆరేళ్ళ సుధీర్ తోను బిక్కు బిక్కు మంటూ ఉంటుంది. పిల్లలు కాలేజ్ కి వెళ్ళాక మరీ ఒంటరి గా ఫీల్ అవుతుంది. సునీత కి ముప్పై రెండేళ్ళు పసిది చాయతో మిస మిస లాడి పోతుంది. హరనాధ రావు , సుందరం వెళ్ళే సరికిసునీత లేత పచ్చ రంగు నైటీ వెసుకుంది. ఆ నైటీలో ఆమె ముందులు చాలా ప్రవకేటివ్ గా ముందుకు పొడుచుకొచ్చినట్టు కనిపిస్తున్నాయి. గుండ్రటి మొహం బాబ్డ్ హేర్ తో మొగుడి మీద చాలా జబర్దస్తీ గా కనిపిస్తోంది మనిషి

---

[size=undefined]
అక్కడికి వెళ్ళే ముందే హరనాధ రావు సుందరానికి అన్ని విషయాలు చెప్పాడు. “ఇంటి అద్దె భొజనానికి అన్నీ కలిపి 500 ఇచ్చుకోవాల్సి ఉంటుంది. నిన్ను పేయింగ్ గెస్ట్ గా తీసుకుంటున్నది డబ్బు కోసం కాదు. యాదవ్ గారు తరచు దేశం అంతా తిరుగుతుంటారు. ఇంటి దగ్గర అతని భార్యకి పిల్లలకి ఓ మగ దిక్కు ఉండడం అవసరమని నచ్చ చెప్పి నువ్వుండే ఏర్పాటు చేసాను. బుద్దిగా ఉండు” అని దారిలో ఒక లెక్చర్ ఇచ్చాడు. నిజానికి హరనాధ రావు యాదవ్ తో 300 కు మట్లాది సుందరానికి 500 చెప్పి అదీ తన చేతికే ఇచ్చే లా ఒప్పందం చేసుకున్నాడు.

వీళ్ళు వెళ్ళే టైం కి యాదవ్ ఇంట్లోనే ఉన్నాడు. అతనికి 36 ఏళ్ళు ఉంటాఇ. తెల్లగా ఉన్నాడు. కొంచం బాల్డ్ హెడ్ . చాలా సింపల్ గా కనిపించాడు.
యధావిధి పరిచయాలు అయ్యాక హరనాధ రావు దారిలో చెప్పిన విషయాలే యాదవ్ రిపీట్ చేసాడు. దానికి సుందరం తరపున హరనాధ రావు పూర్తి హామీ ఇచ్చాడు. అంతలో అందరికీ కాఫీ తెచ్చి ఇచ్చింది సునీత
“నీ అభిప్రాయమేమిటో నిష్కర్షగా చెప్పు తర్వాత మళ్ళీ నన్ను ఇబ్బంది పెట్టొద్దు” భార్య తో హిందీ లో చెప్పాడు యాదవ్.
“రాత్రిళ్ళూ షికార్లు చేసి రాకూడదు. రోజూ సాయంత్రం 7 గంటలకల్లా ఇంటి దగ్గరుండాలి. స్నెహితుల్ని, గెస్ట్ల్ని తీసుకురాకూడదు. మధ్యాహ్నం రైస్ రాత్రుళ్ళు చపాతి పరోటా రెగులర్ గా ఉంటాయి . అదీ విషయం” సుందరానికి చెప్పింది సునీత
కండిషన్లు అన్నీ ముందుగా ఊహించినవే కావడంతో “మీ పద్దతులన్నిటికీ లోబడే నడుచుకుంటాను.. నా ప్రవర్తనలో మీకు ఎలాంటి లోపం కంపించినా మీరు నిర్మొహమాటంగా చెప్పండి. బయటకి వెళ్ళి పొమ్మని ఆదేశించ వచ్చు” అన్నాడు చిన్నగా నవ్వుతూ.

అతని మాటలకి చాలా ముచ్చట పడిపొయింది సునీత . “మరి ఇవ్వాళే వచ్చేస్తావా నవ్వుతూ సాదరంగా అడిగింది. ఉన్న కొద్ది లగేజీ తెచ్చేసుకున్నా అండీ, మరయితే ఎంత ఇవ్వమంటారు అడిగాడు మొహమాటాంగా”. హరనాధ రావు తక్కువ చెప్పాడేమొ అని అలోచిస్తూ. “మాకు డబ్బు ముఖ్యం కాదు.. ఓ మూడొందలివ్వు చాలు” అంది. తన చెవుల్ని తనే నమ్మ లేక పోయాడు సుందరం. “ఏమిటి నేనేమైన ఎక్కువ చెప్పానా” నవ్వుతూ అడిగింది సునీత . గుండ్రటి మొఖం నవ్వుతున్నప్పుడు బుగ్గలు సొట్టలు పడ్డం తో మరీ అందంగా కనిపించింది.
“లేదండీ , సాయంత్రం మకాం మార్చేస్తాను” అన్నాడు. ఆలస్యం చేస్తే తను మనసు మార్చుకుంటుందెమొ అని. ఆమె వెంటనే “ఓకే” అనేసింది. “కొంచం తొందరగా వొచ్చేయ్యి సాయంత్రం టివీ లో మంచి పిక్చర్ ఉంది” అన్నాడు యాదవ్.
“అలాగే” అని వళ్ళ దగ్గర సెలవు తీసుకుని లేచాడు సుందరం. “మీరు చేసిన సాయానికి ఎలా క్రుతగ్నత చెప్పాలో తెలియడం లేదండీ చాలా తాంక్స్” మెట్లు దిగుతున్నప్పుడు హరనాధ రావు తో అన్నాడు.
“దానికేముందయ్య ఒకే జిల్లా వళ్ళం ఆ మాత్రం సాయం చేసుకోక పోతే ఎలా, అయినా వళ్ళూ అన్నారని మరీ 300 ఇవ్వకు 500 ఇచ్చేయ్యి” అన్నాదు తన మార్జిన్ ఎక్కడా పోతుందో అని. “అలాగే అండీ ప్రతీ నెలా మీకే ఇస్తాను” ఒప్పెసుకున్నాడు సుందరం.[/size]

[size=undefined]సాయంత్రం అయిదింటికల్లా యాదవ్ ఇంట్లో ప్రవేసించాడు సుందరం. యాదవ్ కి అది ఆఫీస్ వాల్లు ఇచ్చిన పెద్ద క్వర్టెర్స్ . డూప్లెక్స్ టైపు ఫ్లాట్ అది.
ఎంట్రన్స్ లోనే కుడివేపు బాత్రూం అట్టాచ్డ్ టాయిలెట్ , హాలు, కం డైనింగ్ అటు వేపుగా కిచన్ దాఇకావల గెస్ట్ రూం . నడవకి ఎడమవెపు వరసగ ఒక పెద్ద బెడ్ రూం, స్టోర్ రూం, మేడ పైన రెండు గదుల్లో ఒకటి పిల్లలకి, రెండోది యాదవ్ ఆఫీస్ రూం . తన రూం లో సింగల్ కాట్ బెడ్. చైర్. టేబిల్. ఉండడంతో అనంద పడిపోయాడు సుందరం.
ఉదయం 7.30 కల్ల పిల్లలిద్దర్ని తయారు చేసి టిఫిన్ బాక్స్ ఇచ్చి వాళ్ళను కాలేజ్ పంపి, ఆ తర్వత 9.00 గంటలకు యాదవ్ ను ఆఫీస్ కు సాగనంపుతుంది సునీత. సుందరం 9.30 కు బయల్దేరుతాడు ఆఫిస్ దగ్గరే కాబట్టి. సుందరానికి కూడా బాక్స్ ఇచ్చే యెర్పాటు చేసింది.
అందరు వెళ్ళే వరకు క్షణం తీరిక ఉండదు సునీతకు. వాళ్ళు బయటకి వెళ్ళాక ఇల్లు శుబ్రం చేసుకోడం, ఆమె స్నానం చెయ్యడం అంతా 9.30 దాటాకే.
పని మనిషి లేకున్నా అంత పనీ ఒక్కతే టైం ప్రకారం చక చక చేసుకు పోతుంది. పిల్ల మీద గాని, మొగుడి మీద గాని విసుక్కొడం కసురుకొడం ఉండదు. అంత పనిలోను ఆమె ముఖం లో చిరునవ్వు చెరగదు. అలసట అనే మాట కనిపించదు.
ఆ వాతావరణాన్ని వరసగ నాలుగు రోజులు సాంతం గమనించాడు సుందరం. అప్పటికి తనకి కొత్త ఫీల్ అవడం కూడ తగ్గింది. సునీతని “ఆంటీ” అని యాదవ్ ని “అంకుల్” అనీ పిలవడం అలవాటు చేసుకున్నాడు. పిల్లలు అతన్ని “అంకుల్” అని పిలుస్తు బాగ చేరువయ్యారు.
అసలు సిసలైన గెస్ట్ లాగా కాలు మీద కాలేసుకుని కూర్చుని టైం ప్రకారం టంచనుగా డైనింగ్ టేబిల్ దగ్గరకి హాజరు అయిపొవడం తనకే భావ్యమనిపించలేదు. వంట విషయం తనకి కొత్త కాదు. అంతో, ఇంతో అనుభవం కూడా ఉంది. అవకాశమున్నంతవరకు సునీతకు సాయపడుతు ఆ ఇంటి సభ్యుల్లొ ఒకడిగ కలిసి పోవలని తీర్మానించుకున్నాడు సుందరం.
ప్రతీ రోజూ తెల్లారి 5.00 గంటలకు లేస్తుంది సునీత . శుక్ర వారం ఆమె లేచిన చప్పుడు విని చివ్వున లేచి కుచ్చున్నాడు సుందరం. మంచం దిగి లుంగీ సవరించి కట్టుకుని టవల్ భుజం మీద వేసుకుని మొహం కడుక్కొడానికి బాత్రూం వెళుతూ .. “గుడ్మానింగ్ ఆంటీ” అన్నాడు.
కిచెన్ లో పాల పాకెట్ కట్ చేస్తున్న సునిత అతని వంక ఆశ్చర్యం గా చూస్తూ “ఏమిటి సంగతి ఇవ్వాళ పెందలాడే వెళ్ళాలా” అని అడిగింది.
అలాంటిది ఏమీ లెదన్నట్టు నవ్వుతు తల ఊపి బాత్రూం లోకి నడిచాడు. పావు ఘంటలో పనులు పూర్తి చేసుకొచ్చి డ్రాయింగ్ రూం లో పదుకున్న పిల్లలిద్దర్ని లేపాడు.
“ఇవ్వళ్టి నుండి మమ్మీ బెడ్ కాఫీ ఇవ్వదట . కాఫీ తయారయ్యే లోపు మీరిద్దరూ ముఖాలు కడుక్కుని రండి” అని వళ్ళని బయటికి సాగనంపి ఆ పక్కలు సర్ది సోఫాని అడ్జుస్ట్ చేసాడు.
“ఈ హడావిడీ అంతా ఏమిటీ రాత్రి వరకు బాగానే ఉన్నవు కదా” వ్యంగంగా అదిగింది సునీత. అతడి మాట పద్దతీ తనకి బాగ నచ్చడంతో మొదటి నుండి అతడితో చాలా కలుపు గోలుగానే మాట్లాడుతోంది.
“హడావిది యేం కాదు ఆంటీ అంత పనీ మీరు ఒక్కరే చేసుకొడం నాకేం బాగుండలేదు. నాకు చేతనైంది నేను చేస్తాను మీరేమి మొహమాట పడకుండా నాకేదైన పని చెబుతుండండి” అన్నాడు.
“అయితే ఒక నిమిషం ఆగు ఈ కాఫీ తీసుకెల్లి యాదవ్ కి ఇద్దు గాని” అంది.
“అయ్య బాబోయి ఆ పని మాత్రం చెప్పకండి. మొన్న టి వి సినిమాలో లాగ ఆయన నిద్ర మత్తులో న చెయ్యి పట్టుకు లాగారనుకోండి.. అంతే. మీకు పని తగ్గించడం పొఇ మూడింతలు పని పెంచినవాడినవుతాను”.
“అబ్బా పైకి మెత్తగ కనిపించినా ఇలాంటి జోకులు కూడా వేస్తావు అన్న మాటా” అని బిడియంగా నవ్వుతూ కాఫీ తీసుకుని తమ బెడ్ రూం కేసి నడిచింది, అలాంటి వ్యవహారం అప్పుడప్పుడు జరుగుతుండడంతో.

“కాఫీ తాగాక బంగాళా దుంపలు , ఉల్లిపాయలు కోసిపెట్టు, నేను ఈ లోగ పిల్లలకి పూరి పిండి కలుపుతాను” అందామె.
“అలాగే” అని ఆ పనిలొ పడి పోయాడు సుందరం.
కాఫీ తాగి నిదానంగా ముఖం కదుక్కోడానికి బయటకొచ్చిన యాదవ్ బంగాళా దింపల చెక్కు తీస్తున్న సుందరాన్ని చూసి “నీకిలాంటి పనులు కూడా వచ్చునేమిటయ్యా” అడిగాడు యధాలాపంగా.
“వచ్చు అని కాదండీ.. ఉదయం పూట ఆంటీ గారికి వర్క్ ఎక్కువైపొతోందిండీ. అందుకని ఇలాంటి చిన్న చిన్న పనుల్లో మనం సాయం చేస్తే బావుంటుంది అని..” అంటూ నసిగాడు సుందరం.
“మంచిదే నీకు చేతనైనదేదో చెయ్యి అల అని "మనం" అని నన్ను కూడా కలిపి అనవసరంగా నన్ను ఈ యిరకాటాం లోకి లాగకు” అనేసి కంగారుగా నీళ్ళ గది వేపు పారి పోయాడతను.
మొగుడి తొట్రుపాటు చూసి పగలబడి నవ్వింది సునిత. సుందరం కూడా ఆమె తొ శ్రుతి కలిపి నవ్వుతూ యాదౄచ్చికంగా పైకి చూసి అట్టే ఉండిపోయాదు.
వళ్ళంతా కదిలేలా విరగబడి నవ్వుతుండడంతో అసలే ఓ మాదిరి పెద్దవైన ఆమె రొమ్ములు లేత నీలం రంగు నైటీ లో అందంగా కదలాడుతూ కనిపించాయి. ఆ సమయం లో బ్రాసరీ కూడా లేక పోవడంతో వాటి ముచ్చికలు ఆ పల్చటి గుడ్డకు రాసుకుంటూ సుందరం చూపును చట్టున ఆకట్టుకున్నై.
అతడి అనిమేష దౄష్టిని పసిగట్టిన సునిత “యూ సిల్లీ మైండ్ యువర్ వర్క్” అని మందలింపుగా అంది మరింతగా నవ్వుతూ. తన సైజులు ఎటువంటి వాడి చూపు నైనా చెదరకుండా నిలబెట్టేస్తాయని ఆమెకి బాగా తెలుసు.[/size]