Adultery తప్పటడుగు...by Gp

[Milf rider]

చేయి కడుక్కుంటున్న కవిత ఆలోచనలో పడింది..

కవిత మాటల్లో..

చేతికున్న జిగురు వదులుతుంటే మనసు కాలిపోతోంది.. కుంపటి లో కర్ర తోసి నిప్పు చల్లారడానికి నీళ్ళు కారకుండానే ఆపేశారు మా వారు. పోనీ చేత్తో నిప్పు అర్పెద్దమా అనుకుంటూ ఉంటె "త్వరగా రావొఇ , అవతల ఫ్లైట్ కి టైం అవుతోంది " అంటూ తలుపు తట్టారు.

ఈ మగవాళ్ళు అందరు ఇంతేనా ? మీ పని అవ్వగానే సరా ? మాకు అవ్వక్కర్లేదు ? పెళ్లి అయిన కొత్తలో వద్దు అన్న నా బావిలోంచి నీళ్ళు తోడే వారు ఇప్పుడూ అయన గిలక కదలడమే కాని నా బావి లో నీళ్ళు బయటకే రావట్లేదు.

అయినా మీకు చెప్పుకుని ఎం ప్రయోజనం లెండి , మీరు మగవాళ్ళే కద హహ..

బయటకు వచ్చిన నాకు సూట్ వేసుకుని కనిపించరు ఆయిన, ఎం జరగనట్లే ఉన్నారు. పట్టరాని కోపం వచ్చినా వెళ్ళే ముందు ఎందుకు అని ఏమి అనలేదు. నేను ఇందాకల విప్పిన చీరె కట్టుకుందాం అనుకుంటుండగా...

వికాస్ : అబ్బః వెళ్ళే ముందు కూడా ఈ చీరెన , నాకోసం ఆ ఆకుపచ్చ చీర కట్టుకోవయి .

కవిత : (ఆకుపచ్చ చీర పేరుకు తగ్గట్లే పలచనిది , ఇప్పుడు అది కట్టుకుని వస్తే అమ్మో సుధాకర్ గారు ఉంటారు అక్కడ)

కవిత : నాకు ఓపిక లేదు లెండి , మీరు చేసిన పనికి కాళ్ళు అలసిపోయాయి. (వ్యంగ్యంగా అన్న).

వికాస్ : నీ బాధ నాకు అర్థం కాలేదు అనుకుంటున్నావా, పిల్లలు పుట్టాక నిన్ను నేను అస్సలు సుఖ పెట్టలేదోయి అందుకే

ఆయిన అలా అంటూ నా చేతికి ఏదో పేపర్ ఇట్చారు, చుస్తే అందులో 2 వారాలకి ఉటికి టికెట్స్ ,హోటల్ డీటెయిల్స్ ఉన్నాయి .

హనీమూన్ సూట్ అని ఉంది, నా కళ్ళల్లో నీళ్ళు తిరిగాయి. అలాగే జాకెట్టు తో ఆయన్ని కౌగలించుకున్న.

వికాస్ : మరి ఆకుపచ్చ చీరో.

కవిత : మీకోసం.

అంటూ ఆకుపచ్చ చీర కట్టుకున్న, కట్టుకున్తున్నత సేపు మా వారు నన్నే చూస్తూ కూర్చున్నారు, పెళ్లి అయ్యాక మొగుడు ముందు సిగ్గు ఉండదు అంటారు , కాని మొగుడు అయినా మగాడే కద.



నా చేతులతో కడుతున్న చీరని ,ఆయిన కళ్ళతో విప్పుతూ ఉంటె అసలే కసి మీద ఉన్నా ఏమో ఆయన్ని అక్కడే పడుకోపెట్టి కొరుక్కు తినాలి అనిపించింది. కాని టైం లేదు .

బయటకి వచ్చి పడుకున్న పాప కి ముద్దు పెట్టి అత్తయ్యకి దణ్ణం పెట్టి బయలుదేరం ఇద్దరం ,మా కార్ లో.

మా ఆర్థిక స్తోమత గురించి చెప్పాలి అంటే , కొంచం డబ్బు ఉన్నకుటుంబం అనే చెప్పాలి. మాది ఒక duplex హౌస్.

కిందన హాల్ అక్కడే 48ఇంచ్ samsung టీవీ , హాల్ కి పక్కనే రెండు బెడ్ రూమ్ లు ఒకటి అత్తయ్యకి ఒకటి పిల్లలకి .

పిల్లల బెడ్ రూమ్ ని అనుకుని పక్కగా ఉంది కిచెన్ , అత్తయ్య బెడ్ రూమ్ ని అనుకుని పూజ గది.

ఇంక మా బెడ్ రూమ్ , రతి మదనుల నిలయం లా కట్టించారు ఆయిన, హాల్ నుంచి మెట్లు ఎక్కుతూ పైకి వెళితే మా బెడ్ రూం. ప్రతి రూం కి అనుకుని బాత్రూం కూడా కట్టించారు. మీతో మాటల్లో పడి మర్చిపోయాను, మా ఇల్లు ఎయిర్పోర్ట్ కి 10 నిమిషాల దూరమే. ఇంతలోనే ఎయిర్పోర్ట్ కి వచ్చిన నాకు సుధాకర్ గారు ఎక్కడ ఉన్నారా అన్న కుతూహలం. మా వారికీ కనిపించకుండానే కళ్ళతో వెతుకుతున్న ఆయన్ని.

_________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________

సుధాకర్ మాటల్లో..

బస్సు ఎక్కి ఎయిర్పోర్ట్ వరుకు వచ్చిన నేను ,సెక్యూరిటీ టికెట్ కొనుక్కుని లోపలకి వెళ్ళాను కవిత చెప్పిన ఫ్లైట్ ఏ గేటు ఓ చూసుకుని అక్కడకి వెళ్లి కూర్చున్న .

వస్తు పోతున్న అమ్మాయిలని , ఎయిర్ హోస్టెస్ నీ చూస్తున్న ఏ మగాడి మనసు అయినా అదుపు తప్పడం కాయం.

అసలే వేడి మీద ఉన్నాఏమో మనసు మెదడుని, పైన తల నుంచి కింద తమ్ముడికి దింపింది. బుద్ది వద్దు అంటున్న మనసు ఆగట్లేదు.

అప్పుడే నా ముందు వత్చి కుర్చ్చుంది ఒక అమ్మాయి , మాట్లాడుతున్నది మలయాళం లా ఉంది .

అరేబియన్ గుర్రం లా ఉంది అనే వాక్యానికి నిదర్సనం అని చెప్పాలి.

చక్కగా దువ్విన తలని ముడిలా వేసి పిన్ పెట్టుకుంది , మేకప్ వేసుకున్న మొఖం ఎయిర్పోర్ట్ లైట్లకి మెరుస్తూ ఉంది.

అంత అందమైన అమ్మాయిని నా జీవితం లో చూడలేదు. ఉష , కవిత ల అందాలూ కూడా తిన మొఖం ముందు చాలవ అనిపించింది. (కసిగా ఉన్నప్పుడు ప్రతి ఆడది అందం గానే ఉంటుంది ఏమో )

అలా చూస్తూ ఉన్న నా కళ్ళు గుచుకున్నాయో ఏమో , లేచి తన బాగ్ తీసుకుని నడవడం మొదలు పెట్టింది .

ఆ నిమిషం ప్రియురాలు వదిలి వెళ్ళిన ప్రియుడిలా కుర్చుని తననే చూస్తూ ఉన్న, వెనక కొంచం కూడా చర్మం కనిపించకుండా ఉంది తన కట్టు. అలా ముందుకి వెళ్ళిన తను , ఒక్కసారి ఆగి నా వంక చూసి నవ్వి నవ్వనట్లు ఒక నవ్వు నవ్వింది.



ఎ మగాడాకి అయినా అంతకంటే ఘన విజయం ఉంటుందా చెప్పండి.

ఒంటి మీద ఒక చిన్న వెంట్రుక కుడా లేదు , నున్నని స్వర్గం . అలా చుసిన నేను తన పురేకులని ఉహించుకున్న . అక్కడ వెంట్రుకలు ఉంటాయా ? అన్న ఆలోచన.
నా ఆలోచనలని మారుస్తూ కనిపించింది తన నడుము.

లేత నడుము ఒక్క మడత కూడా లేదు, ఏ మగాడు ఎక్కని శిఖరం లా ఉంది. దాన్ని ఎక్కి నా జెండా పాతలి అనిపించింది.తన పొంగులు తన వయసుకి , సోగాసుకి తగ్గట్లు ఉన్నాయి. చేతిలో ఇమిడి ఎంతో సుఖాన్ని ఇట్చేలా..

తనని చుస్తే ఇంకా ఎ మగాడి చేతికి చిక్కని పువ్వు లా ఉంది, అలాంటి ఆడదాని మొదటి అనుభవం నేను అయితే , ఆ అరుపులు , గొల్ల రక్కుల్లు , పెదవి కోరుక్కుల్లు , యెగిరి పడుతున్న తన నడుముని ఒడిసి పట్టి నా మగతనం తో సమాధానం చెప్తూ...
ఈ పడక గది కి నేనే రాజు ని నువ్వు నా బానిసవి అని తనకి చెప్పేల తన జుట్టుని లాగి పట్టి వెనక నుంచి దండ యాత్ర చేస్తూ ఉంటె ..ఇలా నాలో పిత్చి కోరికలు లేపి నవ్వుతు వెళ్ళింది ఆ మలయాళం కుట్టి ... అగ్గి లో ఆద్యం పోయడం అంటే ఇదే ఏమో.

అలా బాధతో కూర్చున్న నాకు ఎదురుగా నిల్చుని కనిపించారు వికాస్ , కవిత . వాళ్ళు ముందు చూడటం వల్ల నేను వాళ్ళకి కనిపించట్లేదు .

వాళ్ళ పక్కనే కొంచం దూరం లో ఉన్న నాకు వాళ్ళు కనిపిస్తున్నారు, లేచి వాళ్ళ వంక అడుగులు వేస్తున్న నాకు కొంచం దగ్గరలో కవిత ని చూసి మతి పోయింది .

ఇందాకల నేను కలిసిన కవిత , ఇప్పుడూ నా కళ్ళ ముందు ఉన్న కవితా ఒకరేన అనిపించింది. అసలే ఎర్రని పెదాలు వాటిని మరింత కంటికి దగ్గర చేస్తూ లిప్ స్టిక్ వేసుకుంది. వాటిని చూస్తూ ఉన్న నాకు , ఈ పెదువుల రంగు ని నా ఒళ్ళంతా పూసుకుంటే బాగుండును అనిపించింది .

ఇందాకల లా కాకుండా చీరని నడుము కనిపించేలా కట్టింది , వికాస్ కి బహుమతి ఏమో . చూస్తున్న నాకు తప్పుడు ఆలోచనలు ప్రవాహం లా వస్తున్నాయి . మా వాడు ఎంత అదృష్టవంతుడు , తామరాకు లాంటి నున్నని చర్మం. నీటి బొట్టు వేస్తె జారుతుంద అనే నడుము , "మరి ఆ బొట్టు ?" అంటూ మనసు వెక్కిరించింది.

ఇంకా పల్చని జాకెట్టు అక్కడ ఉన్న లైట్ల వెలుగుకి బ్రా ని చూపిస్తూ ఉంది .యెంత అదృష్టం చేసుకుంది ఆ బ్రా ? నలుగురి ముందు కూడా తన అందాలని ఒడిసి పట్టుకుని ముద్దాడే అవకాసం.ఈ క్షణం కూడా తన ముచ్చికలని ముట్టుకుంటుంది కదా, " ఆ బ్రా కి బదులు నీ చేతులు ఉంటె " మళ్ళి నా మనసు వెక్కిరింపు..."ఆహా తప్పు తప్పు, పెదవులు ఉంటె ?"



"ఇంత తప్పుగా ఆలోచిస్తున్నావ్ ఏమిటి , తను నీ స్నేహితుడి భార్య.. ఛి " నిద్రపోతున్న నా బుద్ది అప్పుడే లేచింది.
బుద్ది మాట వింటూ ఆలోచనలని ఆపి తన వెనక్కి వెళ్లి నాకు, నా బుద్దికి చెంప దెబ్బలా ఉంది తన అందం.

వెనక నుంచి తనని చుసిన ఎవడైనా ఉరుకుంటాడా మీరే చెప్పండి.

సంపెంగ పువ్వు వాసనా వత్చేలా ఉన్నాయి తన కురులు, వెనకన ఉన్న తన వీపు అందాన్ని మేము ఇంక కాపలా కాయలేము అన్నట్లు ముందుకి వెళ్ళాయి.

నున్నని వీపు కండ పట్టి తెల్లగా కనిపిస్తూ ఉంటె , మనసు ఆగట్లేదు.

నన్ను ఉడికించడానికే అన్నట్లు తన వీపు మధ్యలో కనిపిస్తున్న గీత మీదకి చేరింది ఒక చెమట బొట్టు, "ఎం చూస్తున్నావ్ రా , నువ్వు చేయలేనిది నేను చేస్తా చూడు " అంటూ అలా తన వీపు ని ముద్దాడుతూ కిందకి జారి తన జాకెట్టు లోకి దూకి ఆత్మహత్య చేసుకుంది, " ఆహా యెంత సుఖమైన చావు " మళ్ళి నా మనసు వెక్కిరింపు..



ఇంక తన పిర్రలని చుస్తే నన్ను నేను ఆపలేను అని అర్థం అయ్యి..తనని దాటుకుని ముందు ఉన్న వికాస్ కళ్ళు ముసా వెనక నుంచి . అప్పుడు నన్ను చూసింది కవిత. నవ్వుతు పలకరించింది .

వికాస్ : ఎవరు ? కవితా నువ్వేనా ?

సుధాకర్ : ఏరా తను తప్ప ఇంకెవ్వరు లేరా ఈ లోకం లో ?

వికాస్ : సుధా ? నువ్వా ?

సుధాకర్ : అబ్బః వెంటనే గుర్తు పట్టేసావే .(నా మాట గుర్తు పట్టాడు అనుకుంటా, స్నేహం అంటే అంతే మరి )

వికాస్ : ఒర్ బావ నువ్వెంటిర ఇక్కడ , వాట్ ఎ surprise ? బలే ఉంది రా నిన్ను చూస్తూ ఉంటె. ఎ కవిత వీడు సుధాకర్. నేను చెప్తూ ఉంటా కద.

సుధాకర్ : (కవిత నాకు తెల్సు అన్నట్లు నవ్వుతు ఉంది , అబ్బః ఆ నవ్వు కూడా యెంత అందం గా ఉంది )
తనకి తెల్సు రా , తనే నన్ను మాల్ లో గుర్తు పట్టి ఇక్కడకి రమ్మంది నీకు surprise ఇద్దాం అని .

వికాస్ : అవునా , కవిత నీ పని చెప్తా వచ్చాక . అయినా నువ్వెంత్ర వస్తున్నట్లు ఒక్క మాట కూడా చెప్పలే. చెప్తే ఈ క్యాంపు మళ్ళి పెట్టుకునే వాడి గా . పోన్లే ఇప్పుడూ ఎం అయ్యింది కాన్సుల్ చేస్తా అగు.

సుధాకర్ : ఇదిగో ఇందుకే చెప్పనిది , నేను ఆఫీసు పని మీద వచ్చా . నువ్వు కాన్సుల్ చేసిన నీతో ఉండడం అవ్వదు . అందుకే నీకు చెప్పలే.నా మాట విని నువ్వు వెళ్ళు, తర్వాత కలుద్దాం లే.

వికాస్ : సరేలే కాని నువ్వు మా ఇంట్లోనే ఉండాలి నీ పని అయ్యేంత వరుకు , అమ్మ నిన్ను చుస్తే చాల సంతోష పడుతుంది.

సుధాకర్ : వద్దు రా బావ , ఈ సారి వచినప్పుడు ఉంటాలే . ఇప్పుడు వద్దు .

వికాస్ : ఎంటిరా వద్దు , అయినా నిన్ను పర్మిషన్ ఎవడు అడిగాడు అంట. కవిత వీడిని మన ఇంటికి తీసుకు వెళ్ళే పూచి నీది . లేదా నా మీద ఒట్టే.

కవిత : అయ్యో ఇంక అంత మాట అన్నాక నేను వదులుతాన , తప్పకుండ తీసుకు వెళ్త. మీరు మా ఇంటిలోనే ఉంటారు అంతే.

ఎం జరుగుతుందో తెల్సే లోపే అంతా జరిగిపోయింది.

వికాస్ మాటల్లో అభిమానినికో లేక కవిత అందాలకో తెలిదు వాళ్ళు అడగగానే బెట్టు చేయకుండా ఒప్పేసుకున్న .

అలా కుర్చుని కబుర్లు చెప్పుకున్న మేము తన ఫ్లైట్ ఎక్కెంత వరుకు వెయిట్ చేసి బయలుదేరం, మద్యలో కవిత ని పక్కకి తీసుకుని వెళ్లి ఏదో మాట్లాడాడు వికాస్ .

ఎం మాట్లాడాడో తెలియదు కాని కవిత వెనకే వెళ్తున్న నేను తన నడుముని తడుముతున్న నా చూపులని అదుపు చేస్తూ ఉన్న .

_______________________________________________________________________________________________________________________________

కవిత కధనం..

వెళ్ళే ముందు నన్ను పక్కకి పిల్చిన ఆయిన , సుధాకర్ గారిది ఒకప్పుడు బాగా బతికినా కుటుంబం అని . చదువుకున్న రోజుల్లో ఆయినకి సుధాకర్ గారు చాల సాయం చేసేరు అని . అసలే మొహమాటస్తుడు అయినా సుధాకర్ గారికి ఎం కావాలో దగ్గర ఉండి చూసుకోమని చెప్పి వెళ్లారు..డబ్బులకి ఆలోచించకు అంటూ తన కార్డు నాకు ఇత్చి మరి వెళ్లారు.

ఒక ఫ్రెండ్ మీద మా వారు చూపిస్తున్న ప్రేమ చుసిన నాకు చాల అసూయా కలిగింది , మా వారు అంటే ప్రేమ ఇంకా పెరిగింది..

_______________________________________________________________________________________________________________________________

పార్కింగ్ దగ్గరకి నడుస్తూ ఉన్న ఇద్దరు మౌనమ్ గా ఉన్నారు. మళ్ళి నిశబ్దాన్ని చేదిస్తూ కవితే మాట కలిపింది..

కవిత : ఇంతకీ ఎం పని చేస్తూ ఉంటారు అండి మీరు.

సుధాకర్ : నేను మనప్పురం బ్రాంచ్ లో సీనియర్ మేనేజర్ ని అండి . ఇప్పుడూ డివిజన్ మేనేజర్ కి ట్రైనింగ్ కి వత్చాను.

కవిత : అవునా దానిలో మా బాబయి పనిచేస్తున్నారే , మీకు రాఘవ రావు తెలుసా.

సుధాకర్ : రాఘవ రావు గారు అంటే , దులపుడి రాఘవ రావు గార ?

కవిత : ఆ ఆయనే , మీకు తెల్సా ?

సుధాకర్ : ఆయన మొత్తం ఆంధ్రా , తెలంగాణా డివిజన్ లకి మేనేజర్ అండి .

కవిత : ఓహ్ అవునా , నాకు తెలిదే అది. నాకు మాత్రం మా బాబాయ్ లెండి. సరే ముందు మీకు కార్ నడపడం వట్చ అది చెప్పండి , హహ ?

సుధాకర్ : (మళ్ళి అదే నవ్వు, ఎం ఉంది ఈవిడ నవ్వులో ముసలాడి మగతనానికి కూడా ప్రాణం పోసేలా) ఆహ వత్చు అండి .

కవిత : పోనీ లెండి , నాకు ఓపిక లేదు మీరే నడపాలి. మీరు ఎక్కడ ఉంటున్నారో చెప్తే అక్కడకి వెళ్లి మీ సామాన్లు తీసుకుని వెళ్దాం ఎం అంటారు.

సుధాకర్ : తప్పదు అంటారా , మీకు ఇబ్బంది అనవసరం గా.

కవిత : తప్పదు, మా వారికి ఒట్టు కూడా వేసా పదండి , ఇంక మన ప్రయాణం మొదలు పెడదాం.