Fantasy சப்தஸ்வரங்கள்

[Kaja.pandiyan]

சாந்தி சொன்னதை போலவே அதன் பிறகு வாணியிடம் எதுவும் பேசாமல் போய் குளித்து விட்டு காலை சாப்பாட்டை முடித்து விட்டு மீண்டும் சமையல் அறைக்குள் போய் விட்டாள். வாணியும் எழுந்து குழந்தையை உறங்க வைத்து விட்டு வீட்டின் பின்னால் சென்று பாத்ரூமுக்குள் சென்று உடைகளை களைந்து விட்டு ரொம்ப நேரம் குளித்தாள்.
சாந்தி தன்னிடம் சொன்னவற்றை மனதில் ஒருதரம் ஓடவிட்டபடி எத்தனை நேரம் குளித்தாள் என்று தெரியாமல் மார்காம்புகள் சில்லிட்டு சுருங்கி போகுமளவு குளித்து முடித்தாள்.

குளித்து முடித்துவிட்டு தலை துவட்டி விட்டு புதியதொரு வெளிர் நீல நிற உள் பாவாடையை எடுத்து மார்புக்கு மேலாக கட்டிக் கொண்டு வெளியே வந்தாள். இந்த இடத்தில் வாணியை பற்றி சொல்லியே ஆக வேண்டும். அவள் சினிமா நடிகையை போன்று அத்தனை பெரிய அழகி இல்லை என்றாலும் பார்ப்பவரை திரும்பி பார்க்க வைக்கும் அழகுக்கு சொந்தக்காரி. நல்ல நிறமும் நீளமான தலை முடியும் நல்ல நடுத்தரமான உயரமும் சற்று பூசினாற்போல உடம்புமாக பார்க்க சுந்தரியாகத்தான் இருந்தாள். குழந்தைக்கு பால் கொடுத்துக் கொண்டிருப்பதால் நல்ல திரட்சியான உருண்டை முலைகளும் அதற்கேற்ற மாதிரி மத்தளம் போன்ற இடுப்புமாக கவர்ச்சியாகவே இருந்தாள்.

உண்மையில் ராகவனுக்கு வேணியை பார்க்கும் போதெல்லாம் 'உதடுதான் தங்கை' என்று உச்சரிக்குமே தவிர.. மனதில் அவ்வப்போது சின்ன சின்ன காமக்கீற்று ஒடி மறையவே செய்யும். சந்தியாவும் வாணிக்கு அழகில் சற்றும் சளைத்தவளில்லை என்றாலும் ராகவனுக்கு என்னவோ சந்தியாவை விட வாணி சற்று கவர்ச்சியாகத்தான் தெரிந்தாள்.
இக்கரைக்கு அக்கறை எப்போதுமே பச்சைதானே....? ஆனால் என்ன செய்ய...ஏதாவது தவறாக நிகழ்ந்து விடக் கூடாதே என்று அவன் மிகவும் கவனமாகவே நடந்து வந்தான்.

வாணியிடம் மூன்று சிறப்புகள் உண்டு....

1.அவள் சிரிக்கும் போது தெரியும் அழகான பல்வரிசை ஒன்று.

2.அடுத்து ஒளிவு மறைவாகத் தெரியும் முலை அழகு.

3. கடைசியாக அவள் எத்தனைதான் பதவிசாக புடவை உடுத்தி இருந்தாலும் அதையும் மீறி வெளிப்படும் அவளுடைய இடுப்பு பிரதேசம்.

இந்த மூன்றையுமே ராகவன் கவனிக்காமல் இல்லை...ஆனால் என்ன பயன்.. ? தங்கை என்ற பொய்வளையத்தில் வளைய வரும் நிலைமையில் எதையும் வெளிக்காட்டிக் கொள்ள தருணம் கிடைக்க வில்லை.

உள்பாவாடை கட்டிக்கொண்டு வெளியே வந்த வாணியை அந்த நேரம் பார்த்து அடுத்த வீட்டின் பின்புறம் வந்த பாக்கியம் அக்கா பார்த்து விட...இருவரும் அனிச்சையாக ஒருவர் ஒருவர் பார்த்து சிரித்துக் கொண்டார்கள்.
'என்ன வாணி...இப்பதான் குளிச்சியா...?'
'ஆமாக்கா....'
'குளிச்சுட்டு வர்றப்ப உன்னை பாக்கும்போது புதுசா பூத்த பூ மாதிரி இருக்கியேடி....என்ன அழகுடி நீ....உள்ள போனவுடனே சாந்திகிட்ட சொல்லி சுத்தி போடச் சொல்லு....என் கண்ணே பட்டுடும் போல இருக்குடி....'
'போங்கக்கா...உங்களுக்கு வேற வேலையே இல்லை...'
'நிஜமாத்தாண்டி சொல்றேன்...சாந்திக்கு முன்னாலேயே நீ என் கண்ணுல பட்டு இருந்தேன்னா என் பையனுக்குதாண்டி உன்னை கட்டி வச்சிருப்பேன்...'
'நூறு தடவை இதை சொல்லிட்டீங்க...போங்கக்கா...நான் என் அத்தைகிட்ட சொல்லிடுவேன்...'
'தாராளமா சொல்லிக்க...நான் உன் அத்தைகிட்டேயே இதை சொல்லி இருக்கேனே...'

அதற்கு மேல் வாணி அங்கே நின்று பேச்சை வளர்க்காமல் வீட்டுக்குள் வந்து ஈரமாக இருந்த தலை முடியை வாரிமுடிந்து கொண்டு வேறு புடவைக்கு மாறி சமையல் அறைக்கு போய் சிம்பிளாக சாப்பிட்டு விட்டு தனது அறைக்கு வந்து கட்டிலில் படுத்தாள். சமையல் அறையில் இருந்த சாந்தியும் தேவை இல்லாமல் வேறு எதுவும் பேசாமல் அவளுக்கு சாப்பாடு பரிமாறி விட்டு சமையல் வேலையை பார்த்துக் கொண்டிருந்தாள். அறையில் வந்து கட்டிலில் படுத்த வாணிக்கு ரொம்பவும் குழப்பமாக இருந்தது ... கூடவே ஒரு பரவசமான உணர்ச்சி பிரவாகமும் இருந்தது.

அத்தை சொல்வதெல்லாம் நடப்பதற்கு சாத்தியம் இருக்கிறதா....? அப்படியே சந்தர்ப்பம் கிடைத்தாலும் ராகவன் அண்ணன் என்னை அந்த மாதிரி எப்படி பார்ப்பார்? நான்தான் அவரை எப்படி அந்த மாதிரி கோணத்தில் பார்க்க முடியும்.....? அவரால் என்னை தொட்டு பழக முடியுமா...? இல்லை என்னால்தான் அவரை அனுமதிக்க முடியுமா...?
என் கணவர் மட்டுமே தீண்டிய இந்த உடம்பை வேறொரு ஆண்மகன் தொடும்போது அதை எப்படி என்னால் ஏற்றுக்கொள்ள மூடியும்...? ஆனாலும் இந்த அத்தை ரொம்ப மோசம்....

என்னையும் ராகவன் அண்ணனையும் இப்படி உறவாட வைக்க வேண்டும் என்கிற அளவிற்கு யோசித்து இருக்கிறார்களே....ச்சீ...எல்லாம்...என் மேல் உள்ள பரிவினால்தானே... ?

நான் ராத்திரி நேரங்களில் அந்த மாதிரியான காம வேட்கையில் தத்தளிக்கும் போதெல்லாம் என்னை கூர்ந்து கவனித்து இருக்கிறார்கள். தன்னுடைய மகனுடைய மனைவி,மருமகள் என்று கூட பார்க்காமல் என்னுடைய உணர்வுகளுக்கு மதிப்பு கொடுத்து இந்த அவஸ்தையை தீர்த்து வைக்க முன் வருகிறார்கள் என்றால் அவர்களுக்கு தான்எ ன் மீது எத்தனை பாசம் பரிவு இருக்க வேண்டும்...என்றெல்லாம் யோசித்தபடி குழப்பம் தீராத மனதோடே உறங்கிபோனவள் மீண்டும் விழிக்க பகல் மணி ஒன்றை தாண்டி விட்டது.

குழந்தையும் நடுவில் பசிக்கு அழாமல் உறங்கியதால் நன்றாக உறங்கி எழுந்தவள் ... கட்டிலை விட்டு இறங்கி ஹாலுக்கு போனவளின் பார்வையில் அங்கே தரையில் கால்களை நீட்டியபடி டிவி பார்த்துக் கொண்டு இருந்த சாந்தி பட்டாள்.
வாணியை பார்த்ததும் ...வா...இங்க வந்து உட்காரு....என்று சொல்லிக் கொண்டு எழப் போனாள்.
'என்னை உட்கார சொல்லிட்டு நீங்க எங்க போறீங்க அத்தை...?' என்று சொல்லிக் கொண்டே உட்காரப் போன வாணியை பார்த்து சிரித்துக் கொண்டே...

'இருடி...ஜூஸ் போட்டு வச்சு இருக்கேன்....எடுத்துட்டு வர்றேன்...' என்று சொன்ன சாந்தியிடம்...'நீங்க இருங்க...நான் போய் எடுத்துட்டு வர்றேன்...' என்று கையமர்த்தி விட்டு வாணி சமையல் அறைக்குள் போய் அங்கே இருந்த FRIDGE திறந்து அங்கே இருந்த JUICE சூசை இரண்டு தம்ளர்களில் ஊற்றி எடுத்துக் கொண்டு வந்து சாந்திக்கு எதிரே உட்கார்ந்தாள்.

இருவரும் எதிர் எதிரே அமர்ந்து ஜூசை குடித்துக் கொண்டு டீவி பார்த்துக் கொண்டிருந்தார்களே ஒழிய எதுவும் பேசிக் கொள்ள வில்லை.கொஞ்ச நேரம் கழித்து எதேச்சையாக சாந்தி வாணியை திரும்பி பார்க்க வாணியும் அனிச்சையாக சாந்தியை பார்த்தாள். இருவரும் ஓரிரு வினாடி ஒருவரை ஒருவர் அமைதியாக பார்க்க....சாந்தி வாணியை பார்த்து புன்னகைத்தாள். பதிலுக்கு அதே போல புன்னகைத்த வாணி...'என்ன அத்தை ... அப்படி பாக்குறீங்க...?' என்று மெதுவாகக் கேட்க....

'ஒண்ணுமில்ல...என்ன ஒண்ணுமே சொல்லாம இருக்கியே...அதான் பார்த்தேன்...'என்று காலையில் நிறுத்திய பேச்சை தொடங்க....வாணி சற்று நேரம் அதுவுமே பேசாமல் டீவி பார்ப்பதை போல இருந்தாள்.
அவள் பேசுவதற்கு தயங்குகிறாள் என்பதை புரிந்து கொண்ட சாந்தி....'இதோ பாரு வாணி....இதுல எந்த நிர்பந்தமும் கிடையாது.... நான் உன்னை எந்த விதத்திலயும் கட்டாயப் படுத்தலை...... அதுக்கு மேலயும் ஒன்னு சொல்றேன்....தப்புன்னு நினச்சா தப்புதான்.....சரின்னு நினச்சா சரிதான்....நான் காலைல சொன்ன மாதிரி எனக்கு இது தப்பா படல....அதுலயும் நீயா இதுல இஷ்டப்பட்டு எதுவும் செய்யலை....
நீ படுற அவஸ்தையை கவனிச்சுட்டு நானாத்தான் இந்த பேச்சை ஆரம்பிச்சேன்....இதுல உன்னோட இஷ்டம்தான் முக்கியம்....ஒருவேளை இது சந்திரனுக்கு பண்ற துரோகம்னு நீ நினச்சா வேண்டாம்....ஆனா என்கிட்டே கேட்டா நான் அப்படி சொல்ல மாட்டேன். ஏன்னா...எனக்கு இதுல முழு சம்மதம்...உன்னையும் என்னையும் தவிர வேற யாருக்கும் தெரியாம பார்த்துக்கலாம்....'என்று ஒரே மூச்சில் பேசி முடிக்க....
சாந்திக்கு தன்மேல் உள்ள பாசமும் பரிவும் முழுமையாக புரிய....மெதுவாக பேசத் தொடங்கினாள்.
'நீங்க சொல்றது புரியுது அத்தை....எனக்காகத்தான் இதை எல்லாம் நீங்க ரொம்ப யோசிச்சு சொல்றீங்க....ஆனா எனக்கு என்ன சொல்றதுன்னு தெரியலை....நான் இப்படி யோசிக்கிறதெல்லாம் உங்க மகனுக்கு தெரிஞ்சா என்ன ஆகும்னு நினச்சாலே நெஞ்சு பதறுது அத்தை...'

'அடியே அசடு....திரும்ப திரும்ப சொன்னதையே சொல்லிக்கிட்டு இருக்கியே....அதான் சொல்றேன்ல...நம்ம ரெண்டு பேரையும் தவிர வேற யாருக்கும் தெரியாம பாத்துக்கலாம்னு.....முதல்ல உனக்கு இதுல சம்மதமான்னு சொல்லு....எனக்கு அதுதான் தெரியனும்...'
அதற்கு பதில் சொல்லாமல் கொஞ்ச நேரம் வாணி அப்படியே உட்கார்ந்து இருக்க....சாந்தி மீண்டும் அவளை பார்த்து....
'நீ சரின்னு சொல்ல தடுமார்றன்னு எனக்கு தெரியுது.....நீ அமைதியா இருக்குறதை சம்மதம்னு நான் எடுத்துக்கட்டுமா...' என்று உசுப்பி விடுவதை போல கேட்க...வாணி அதற்கும் பதில் சொல்லாமல் இருக்க....
சாந்தி சற்று சத்தமாய் சிரித்துக் கொண்டே...

'சரி...உனக்கு சம்மதம்னு தெரியுது....ஆனா அதை என்கிட்டே எப்படி சொல்றதுன்னு யோசிக்கிற.....அப்படித்தானே...?'
அதற்கும் வாணி பதில் சொல்லாமல் அமைதியாக இருக்கவே....
சாந்தி பேச்சை தொடர்ந்தாள்.
'சரி....ராகவனை உனக்கு பிடிச்சு இருக்குதானே....?' என்று ஒரு மாதிரி கிண்டலாக கேட்க....
'ச்சீ போங்க அத்தை.....இப்பதான் எனக்கு மாப்பிள்ளை பாக்கப் போற மாதிரி கேக்குறீங்க...?' என்று சினுங்கினாள்.

(தொடரும் )