Adultery నాకు నచ్చిన కథలు...by rasika1980

[Milf rider]

మిసెస్ సేన్ అమ్మ తో అన్న మాటలు నామీద మత్తుమందులా పని చేసాయి. పొద్దున్నే నాలో ఏదో తెలీని ఉత్సాహం. ఇవ్వాళ ఏదో మంచి జరగబోతోంది. రోజు లో ఎప్పుడో ఒక టైం లో సేన్ గారి నించీ ఫోన్ రావచ్చు అని తలుచుకుంటే, చాలా సంతోషం గానూ, కొంచెం భయం గానూ అనిపించింది. ఆయన నానించి ఏమి ఆశిస్తాడో?

కరెక్ట్ గా ఏమి ఎలా జరగనుందో తెలీదు గాని కానీ, ఏదో పెద్దది జరగబోతోంది, మిస్సవకూడదు అన్న ఆత్రం, కంగారు. ధైర్యం గా ఏదో చెయ్యాలి. మనసు పరుగెత్తుతోంది. నాకు కొన్ని అర్థం లేని నమ్మకాలు ఉన్నై. ఇలాంటి పరిస్థితి వచ్చినప్పుడు నేను కొన్ని పిచ్చి సాహసాలు చేస్తాను. నా మనసులో ఏదో అనుకుంటా, అవ్వాళ అది చేసి తీరటానికి ప్రయత్నిస్తా. అలా చెయ్యగలిగితే, నేను అనుకున్నది తప్పకుండా జరిగి తీరుతుంది అని నా మనసులో లెక్క.

ఇవ్వాళ నేను పెట్టుకున్న ఛాలెంజ్ ఏమిటంటే - బయలుదేరే లోపల, రెడ్డి గారి బారు మొడ్డ గురించి పచ్చిగా రచన తో నేను ఏదో కామెంట్ చెయ్యాలి. ఆ కామెంట్ కూడా తనకి నచ్చి, తను మళ్ళీ సరదా గా తిరిగి తెలివిగా ఏదో సమాధానం చెప్పేలా వుండాలి. అప్పుడు రోజంతా నేను అనుకున్నది అనుకున్నట్టుగా జరిగి తీరుతుంది.

తనని మనసులో పచ్చిగా వూహించుకుంటున్న రెడ్డి గారి గురించి రచన తోనే డైరెక్ట్ గా అనాలంటే, చాలా ఎక్స్సైటింగ్ గా అనిపించింది. చాలా సార్లు, ఏదేదో అనాలని చాలా సార్లు మాటలు మనసులోనే రిహర్స్ చేసుకున్నా, నోటి దాకా వచ్చిన మాటలేవీ, దాటి బయటికి రాలేదు. నాకంత ధైర్యం లేదు అని తెలిసింది. ఇదేదో మంచి శకునం లా అనిపించలేదు.

ఫ్యాక్టరీ చేరేసరికి నా ఆవేశం అంతా చల్లారింది.

పొడుగ్గా వున్న బిల్డింగ్స్, వందల కొద్దీ పని చేస్తున్న మెషీన్లు, అంత పెద్ద ఫ్యాక్టరీ ముందు నాకు నేను చాలా చిన్నగా అనిపించి, నా అత్యాశ కి మనసు లోనే తిట్టుకున్నా.

నా ఫ్లోర్ కి వెళ్లి, సంతకం పెట్టి కేబిన్లో నా సీట్ దగ్గర కొచ్చి కూర్చున్న. టేబిల్ మీద అంత అర్జెంటు వర్క్ ఏమీ లేదు. సూపర్వైజర్ కి ఫోన్ చేసి అవ్వాళ పని గురించి, స్టాక్ గురించి ఇంక్వైరీ చేశా.

ఏ మూలో, మనసు లో ఆశ వుంది. సేన్ గారి ఫోన్ రావచ్చు అని. తెలీకుండానే, నా కళ్ళు అప్పుడప్పుడూ ఫోన్ వైపు వెడుతున్నాయి. సరిగ్గా లంచ్ కి కాంటీన్ కి బయల్దేరదాము అనుకుంటున్నా టైం లో ఫోన్ మోగింది.

గబగబా ఫోన్ ఎత్తాను. అది ఫ్లోర్ నించీ. ఏదో ప్రోబ్లం వచ్చింది అని పిలిచారు. అది చూసుకుని ఒక ఇరవై నిమిషాల్లో మళ్ళీ కాబిన్ కి వచ్చా. బయట కూర్చున్న అటెండెంట్ ని నేను బయటికి వెళ్ళినప్పుడు నాకు ఏమైనా ఫోన్లు వచ్చాయా అని అడిగా. "లేదు" అన్నాడు వాడు.

లోపల కూర్చోవటానికి మనసొప్పక లేచి బయటికొచ్చి, ప్రొడక్షన్ ఫ్లోర్ దాటి, అడ్మినిస్ట్రేషన్ ఆఫీసు వైపు నడుచుకుంటూ వెళ్ళా. మషిన్ల చప్పుళ్ళూ, అవి ఏమీ లేకుండా, ఈ ఆఫీసు ప్రశాంతంగా, నిశ్శబ్దంగా, వేరుగా వుంది.

మొదటి అంతస్తు లో రెడ్డి గారి ఆఫీసు, ఆయన స్టాఫ్ వుంటారు. పెద్ద కాన్ఫరెన్స్ రూంలు. అక్కడ ఉండే వాళ్ళెవరికీ, నేను తెలీదు. పొరపాటున రెడ్డిగారు ఎక్కడ ఎదురు పడతాడో అని భయం భయం గా నేను మెట్ల వైపు అడుగులేసా.

పై ఫ్లోర్ లో జనరల్ మేనేజర్ సేన్ గారి చాంబర్ రెడ్డి గారి ఆఫీస్ కి కరెక్ట్ గా పైన. చాంబర్ బయట పెద్ద నేమ్ ప్లేట్ "ఏ. సేన్. చీఫ్ జనరల్ మేనేజర్" పెద్ద గా రాసి వుంది. బయట ముగ్గురు ప్యున్లు కంపెనీ డ్రెస్ బ్లూ యూనిఫారం లో నుంచుని వున్నారు. చాంబర్ కి ఎదురుగుండా, వరస లో ఒక పక్క ఆయన కింద పని చేసే మేనేజర్లు, అసిస్టెంట్ మేనేజర్ల రూంలు వున్నాయి. హాల్లో నన్ను ఎరిగిన వాళ్ళు ఒకరిద్దరు నన్ను చూసి తలూపారు గానీ, నా ఉనికి వాళ్లకి పట్టలేదు. కుడి పక్క మూడో రూం డోర్ కి ఇంకా "ఆర్. ఎస్. దుబే. మేనేజర్ ఎక్స్పోర్ట్స్" అన్న నేమ్ ప్లేట్ వుంది. అది చూసేసరికి నా గుండె ఝల్లు మంది. ఆ రూం ముందు నుంచీ నడుచుకుంటూ ముందుకి వెళ్లి, మళ్ళీ వెనక్కు వస్తూ అక్కడే కాసేపు పచార్లు చేసాను. ఆ రూం ఎదురుకుండా నా కింద.. అంటే, అదే, దుబే గారి కింద పనిచేసే జూనియర్ స్టాఫ్ ఆఫీసు రూం లు వున్నై. జూనియర్ స్టాఫ్ ఆఫీసుల్లోకి తొంగి చూసా. విశాలం గా వున్నాయి, నేను ఇప్పుడు వున్నా ఆఫీసు కంటే కూడా అవి పెద్దవే. ఒక టైపిస్ట్, ఇద్దరు క్లర్క్ ల ఆఫీసు లు కూడా వున్నై. నేను తొంగి చూడటం గమనించారు కానీ ఏమీ అనలేదు.

ఆ పై ఫ్లోర్ లో నా ప్రొడక్షన్ డిపార్టుమెంటు కి సూపర్ బాస్ వుంటాడు. నేను ఆ వైపు పోలేదు.

---------------------------------------------------------------------------

ఏదో కల్లో నడుస్తున్నట్టు మళ్ళీ నా ఆఫీసు కి నడుచుకుంటూ వొచ్చి పడ్డా. సాయంత్రం నాలుగవుతోంది. ఇంకో రెండు గంటల్లో డ్యూటీ అయిపోతుంది. అటెండెంట్ నా ఫోన్ ఏమీ రింగ్ అవలేదు అన్నాడు.

టైం గడిచే కొద్దీ నాకు నిరాశ ఎక్కువైంది. మిసెస్ సేన్ మాటలు ఒక జోక్ లా అనిపించాయి. ఆవిడ ఆ మాటలు మమ్మల్ని కొంచెం మోగించి చూద్దాం అన్న ఉద్దేశం తో అని ఉండచ్చు. అసలు అలాంటి పెద్ద పొజిషన్ లో నన్ను పెడతారనుకోవటం లో అర్థం కనిపించ లేదు. నేను ఇప్పుడు చేస్తున్న పనికీ, ఆ పనికీ అస్సలు సంబంధమే లేదు.

మనసు మళ్ళటానికన్నట్టు ఒక గంట సేపు ఫ్లోర్ మీద మషీన్లు, వాటి తిరిగే చక్రాల వైపు చూస్తూ పచార్లు చేశా. రచన తో అవ్వాళ పొద్దున్న అనాలనుకున్న మాటలు అనలేక పోవటం తలుచుకుని మనసు లో నన్ను నేనే తిట్టుకున్నా. అని ఉంటే, రోజు వేరే గా ఉండేదేమో.

ఐదున్నర అవుతుండగా, ప్యూన్ ఒకడు మా ఫ్లూర్ వైపు నడుస్తూ వచ్చాడు. వాడు సేన్ గారి ప్యున్ అని నేను వెంటనే గుర్తు పట్టా. వాడు ఆయన ఆఫీసు బయట కూర్చుని వుండటం ఇంతకు ముందే చూసా.

అంటే ఇది జరగబోతోంది అన్నమాట. కాకపోతే, మిసెస్ సేన్ ఎందుకు అమ్మ తో అబద్ధం ఆడుతుంది? నాకు నేనే పెద్ద గా ఇంపార్టెంట్ గా అనిపించాను. నా వైపు నడుచుకొస్తూ, వాడూ నా వైపు చూసాడు. సరిగ్గా నేను వాడితో ఏదో అనబోయే టైం లో వాడు ఆగకుండా తల తిప్పేసి, నన్ను దాటుకుంటూ, ఫ్లోర్ చివర వున్న నా బాస్ రూం వైపు నడక సాగించాడు.

ఇదంతా ఒక పెద్ద బుస్సే అనిపించింది. వాడు కాసేపాగి బయటికి వచ్చాడు. చేత్తో ఒక ఫైల్ పట్టుకుని, నా కాబిన్ ముందు గా నడుచుకుంటూ, నా వైపు కూడా చూడకుండా వెనక్కి వెళ్ళిపోయాడు.

నాకు ఇంక అక్కడ ఉండాలనిపించ లేదు. ఇంకా పదిహేను నిమిషాలు టైం వుంది, కాబిన్ లాక్ చేసి బయట పడ్డా.

ఇంట్లో కూడా పరిస్తితి మామూలు గా వుంది. అమ్మేం జరిగినట్టు చెప్పలేదు. మిసెస్ సేన్ ఏమీ ఫోన్ చేసినట్టు లేదు. ఎవరి తో మాట్లాడాలనిపించలేదు. డైరెక్ట్ గా పైకి వెళ్లి పోయా. మళ్ళీ భోజనం టైం కి కిందికి వచ్చి, తిని, పైకెళ్ళి పడుకుండి పోయా.

తెల్లారి ఐదు గంటలు దాటినట్లుంది. కింద చప్పుళ్ళు అవుతుంటే మెలకువ వచ్చింది. అమ్మ మార్నింగ్ వాక్ కి బయలుదేరినట్టు వుంది. తనతో నాకు చెప్పుకోవాల్సినది ఏమీ లేదు.

రచన నా పక్కనే పడుకుని ప్రశాంతం గా నిద్ర పోతోంది. దొండ పండ్ల లాంటి ఆమె పెదాలు నన్ను ఆహ్వానిస్తున్నట్టు వున్నాయి. మొన్న రాత్రి జరిగిన యుద్ధానికి గుర్తు గా వాటి మీద చిన్న చిన్న గాట్లు, కొంచెం వాచి ఉన్నాయి.

నిన్నటి రోజు కలలా కళ్ళ ముందు మెదిలే సరికి నిరాశ ముంచుకొచ్చింది. "అంత పెద్ద ప్రొమోషన్ ఊరికే రాదు, ప్రతి దానికీ ఏదో ఖరీదు వుంటుంది. రచన లాంటి అందగత్తే ఈ ఊళ్లోనే లేదు. అంత పెద్దాయన కి రచన మీద మోజు పెంచుకుని మనసు పారేసుకుని వుంటాడు. ఈ ప్రొమోషన్ ప్రోపోజల్ అందులో భాగమే. మిసెస్ సేన్ మాటల్లో ఏ మాత్రం నిజం ఉన్నా, రచన ఆ వ్యవహారం లో భాగం కాక తప్పదు."

రచన కేసే చూస్తు ఆలోచిస్తున్నాను. "రెడ్డి గారు తనతో ఎప్పటికైనా పడుకుంటారా? సేన్ గారి ఫోన్ కోసం ఎందుకు అంత తహతహ లాడాను? నాకేం కావాలో నాకే అర్థం కాలేదు. నిన్న జరిగినదంతా తిరిగి చూసుకుంటే ఒక విషయం మాత్రం అర్థం అయింది - నాకు ఆ ప్రొమోషన్ కావాలి!!"

సెక్సీ గా నిద్ర పోతున్న రచన ను చూసి, నా మొడ్డ లేచి నించుంది. పైజమా కిందకి లాగేసి, నా మోకాళ్ళు రెండూ తన తల కి చెరో వైపు ఉండే లాగా తన మీద కి వచ్చాను. మొడ్డ చేత్తో పట్టుకుని, దాని గుండు తో తన పెదాల మీద సుతారం గా రాస్తూ నెమ్మది గా పెదాల్ని దానితో కొట్టాను. ఒకటి రెండు సార్లు, పెదాల్లోంచి, నోట్లో దోపటానికి ప్రయత్నించాను.

రచన కి మెలకువ వచ్చింది. కళ్ళు పెద్దవి చేసుకుని, తన నోట్లో దూరడానికి సిద్ధం గా లేచి వున్న నా మొడ్డ వైపు ఆశ్చర్యం తో చూసింది.

తనకి ఇష్టం లేని పని చేయించి రోజు పాడు చేయటానికి మనసొప్ప లేదు. మొడ్డ పెదాల మీద నించీ తప్పించి, తన కళ్ళల్లో కి చూసాను. చేతిని తన తల మీద వేసి ప్రేమ గా జుట్టు లోంచి నిమిరాను.

కళ్ళల్లోకి చూస్తూనే, నా వేలిని తన పెదాల మీద ఆనించి, "ప్లీజ్.. ఇవ్వాళ.. నోట్లో పెట్టుకో.. ప్లీజ్.." బతిమాలాను.

తన చూపులు నా లేచి వున్న మొడ్డ మీదే వున్నాయి. అయిష్టం గా తను నోరు తెరిచినట్టు అనిపించింది. దొరికిన ఛాన్స్ మిస్ అవకుండా, మొడ్డ ఒక చేత్తో పట్టుకుని, తన బుల్లి నోటికి నా మొడ్డ గుండు అందించి లోపలి తోసాను. మొడ్డ ఇంకొంచెం లోపలి వెళ్ళే సరికి, తనకి ఉక్కిరి బిక్కిరి అయినట్టు అయింది.

"ఊపిరి ఆడటం లేదు." నా పొట్ట మీద చేతులేసి, నన్ను పక్కకి తోస్తూ అంది. "నేను అలా చెయ్యాలంటే, నువ్వు పక్కనైన పడుకో, లేక పక్కకొచ్చి కూర్చో"

తనకి సౌకర్యం గా వుండేలా, నేను పక్కకి ఓడిగాను. అలా ఒదుగుతూనే, నా మొడ్డ మళ్ళీ తన పెదాల దగ్గరికి తెచ్చాను. తను ఈసారి పకక్కి తిరిగి మొడ్డ గుండు నోట్లో తీసుకుని నెమ్మదిగా చీకడం మొదలెట్టింది. మెల్లి మెల్లి గా, మొడ్డ అంతా తన నోట్లో ముందుకి, వెనక్కి కదులుతోంది. తన నోట్లో ఎప్పుడూ కార్చలేదు నేను. ఇవ్వాళ అలా కార్చటం ఎందుకో ఇష్టం గా లేదు. ఇంక కాసేపట్లో అయిపోతుంది అనిపించి, నేను బయటికి తీసేసాను. మొడ్డ మీద తన లాలాజలం కలిసి మెరుస్తోంది. తన పెదాల మీద కొద్ది గా అంటి నా బంక కనిపిస్తోంది.

రోజు ఇలా మొదలైనందుకు నాకు చాలా సంతోషం వేసింది. శుభ సూచకం గా అనిపించింది. నా సత్తా కొద్దీ తనని దెంగాను అవ్వాళ. కారిన వీర్యాన్ని శుభ్రం చేసుకుని, వొంటి మీద బట్టలు సరి చేసుకుని రచన కిందకి వెళ్ళింది. నేనో చిన్న నిద్ర తీశాను.

ఏడున్నర కి మెలకువ వచ్చింది. ఇంకో గంటలో బయలుదేరి, తొమ్మిది గంటలకల్లా ఫ్యాక్టరీ లో వుండాలి.

ఇవ్వాళ రోజు బాగా మొదలైంది. రోజంతా మంచే జరగచ్చు. రోడ్ల గతుకుల్లో స్కూటర్ డ్రైవ్ చేస్తుంటే ఒళ్ళు హూనం అవుతున్నా, పొద్దున్న రచన ఇచ్చిన సుఖం గుర్తొచ్చి మనసుకి ఆనందం వేసింది. రెండు రోజులనించీ, దాగుడు మూతలు ఆడుతూ, ఇవ్వాళ ఫైనల్ గా నా మొడ్డ నోట్లో పెట్టుకుంది తను. పవరఫుల్ రెడ్డి గారి కళ్ళు తన మీద పడ్డప్పటి నించీ, నేను తనకి చులకన అయ్యానేమో అన్న భయం నాకేమూలో ఉంది. ఇప్పుడు ఆ భయం పూర్తి గా తొలిగి పోయింది.

ఫ్యాక్టరీ సైరన్ల మోత హడావిడి లో లోపలి పరుగెడుతున్న జనాల్ని చూస్తే నాకు నవ్వొచ్చింది. రచన లాంటి అందమైన భార్య వీళ్ళల్లో ఎవరికీ వుంది? అనిపించింది.

రోజువారీ పనులు ముగించుకుని నా కాబిన్ కి వెళ్లి కూర్చున్నాను. అర్జెంటు పనులేవి లేవు. మనసు లో ఆలోచనలు పరుగెడుతున్నై.

ఫోన్ మోగటం తో నా ఆలోచనలకి అడ్డుకట్ట పడింది. బాస్ ఫోన్. గుడ్ న్యూస్ చెప్పాడు. సేన్ గారు, నా గురించి, నా పని తీరు గురించి డీటైల్ గా రిపోర్టు పంపించమని అడిగారుట. సాయంత్రం ఆయన మనిషి వచ్చి తీసుకెళ్ళిన రిపోర్ట్ నాదే! నా వాళ్ళ ఏదో పొరపాటు జరిగి వుండచ్చు, ఎవరినా కంప్లైంట్ చేసారేమో అని మా బాస్ అనుకున్నాడు ట. "కంగారు పడకు. భయ పడాల్సిందేమీ లేదు. నీ గురించి అంతా మంచిగానే రాసా లే" అని భరోసా ఇచ్చాడు. నేను థాంక్స్ చెప్పాను.

నా కడుపు లో మళ్ళీ గుడగుడ మొదలైంది. జరుగుతోంది చూస్తుంటే, సేన్ గారి నించీ ఇవ్వాలే ఫోన్ రావచ్చు. రెడ్డి గారి తో కూడా కలవాలేమో. టీ తాగితే నరాలు కొంచెం శాంతిస్తాయి అని కాంటీన్ వైపు అడుగులేసాను.

కాంటీన్ లో ఒక మూల కూర్చుని టీ తాగుతూ నా ఆలోచనలని బేరీజు వేసుకున్నాను. "దేవుడు నాకు మంచే చేసాడు. వాళ్లకి డబ్బు, హోదా ఉండి ఉండచ్చు గాక. నాకు పక్కలో అందమైన భార్య ని ఇచ్చాడు. నేను ఇప్పడు తెలివి తక్కువ గా ప్రవర్తిస్తే, వాళ్ళు ఏదో ఒక విధం గా తనని వశపరుచుకోవ టానికి ప్రయత్ర్నిస్తారు. డింకీ లా వున్న నా కాబిన్ ఎక్కడ? నిన్న చూసిన ఎక్స్పోర్ట్ మేనేజర్ ఆఫీసు ఎక్కడ ? అసలు పోలికే లేదు. పొద్దున్న ఫ్యాక్టరీ లోకి పరుగెడుతున్న జనాల మంద కళ్ళ ముందు మెదిలారు. అవకాశం ఎల్లప్పుడూ తలుపు తట్టదు. వొచ్చినప్పుడే, ఉపయోగించుకోవాలి."

"వాళ్ళతో ఓపెన్ గా మాట్లాడాలి. వాళ్ళ మనోగతం ఏమిటో తెలుసుకోవాలి. ఎవరికీ తెలుసు ? ఇదంతా చాల ఫన్ గా గూడా వుండచ్చు. రచన నా మాట ఒప్పుకుంటుంది అనుకునే వాళ్ళ తో మాట్లాడాలి. నా కోసం, మా కుటుంబం కోసం. ఇంత చేస్తున్నారు అంటే, అది ఒక రోజు తొ ముగిసి పోయే విషయం కాక పోవచ్చు. వేరే అనుకొని సంఘటనలూ, కష్టాలు ఎదురు కావచ్చు. అలాంటి పరిస్థితి లో నాకు కూడా కొన్ని మార్గాలు ఉండక పోవు. నాకు ఎప్పుడైనా ఇదంతా నచ్చక పోతే, తనకి ఇష్టం లేదు అని చెప్పి అప్పుడే మానేయ్యచ్చు."

అవసరం ఐతే, సేన్ గారిని కూడా సంతృప్తి పరచాలని నా మనసు లో ఒక నిర్ణయానికి వచ్చా.

నా మనసు లో ఒక ప్లాన్ రూపు దిద్దుకుంది. టీ తాగేసి, కాబిన్ వైపు నడిచాను.

నేను కాబిన్ కి వచ్చే సరికి, సేన్ గారి ప్యూన్ బయట నా కోసం వెయిట్ చేస్తున్నాడు. వాడిని చూస్తే నాకు ఇప్పుడు ఏం ఆశ్చర్యం కలగలేదు. సేన్ గారు మధ్యాహ్నం మూడు గంటల తర్వాత వచ్చి తనని కలవమన్నారు అని చెప్పాడు.

నేను అనుకున్నట్టే జరుగుతోంది. ఫైనల్ గా...