03-10-2019, 03:25 PM
ఆ రాత్రి నాకు సరిగ్గా నిద్ర పట్టలేదు. ఒక రెండు గంటలు పడుకున్నానో లేదో, మెలుకువ వచ్చేసింది. మనసు లో ఏదో తెలీని గుబులు. టైం చూస్తే నాలుగ్గంటలు. తెల్లారటానికి ఇంకా రెండు గంటలు వుంది. రచన నా పక్కనే నిద్ర పోతోంది. ఆమె ప్రశాంతమైన ముఖాన్ని, పెదవులని చూస్తే ముద్దు పెట్టుకోవాలనిపించింది కానీ తన నిద్ర భంగం చెయ్యాలనిపించ లేదు.
క్రితం రోజు సాయంత్రం సంఘటన నన్ను కుంగదీసింది. ఇది నాకు చాల అవమానకరమైన విషయం. రచనది సామాన్యమైన అందం కాదు, చూసిన వాళ్ళని మంత్ర ముగ్ధుల్ని చేసేంత అందం. తన అందాన్ని వేరేవాళ్ళు ఆరాధించే, అభినందించే విషయం లో నాకెలాంటి అభ్యంతరం లేదు. ఆమె వైపు మొగాళ్ళు చూసే వొంకర చూపులు నాకేమీ కొత్త కాదు. ఐతే మాత్రం, రెడ్డి గారు ఇంత అశ్లీలం గా ప్రవర్తిస్తాడా? పరువు గల కుటుంబం లో ఆడవాళ్లంటే ఆయనకి ఏ రకమైన గౌరవం లేదనుకుంటా. కాస్త బతకనేర్చిన వాడే ఐతే, తన హోదానో, పరపతినో ఎరగా వేసి, మనసు పడిన ఆడదాన్ని రహస్యం గా వశం చేసుకోవటానికి ప్రయత్నించే వాడు. ఆయన మతి గానీ పోయిందా? ఇంత పచ్చిగా మాట్లాడితే ఏ పరువున్న ఆడదైనా రంకు చెయ్యటానికి సాహసిస్తుందా? ఆయన బరి తెగింపు పనికి అర్థం ఏమీ కనిపించలేదు.
ఆలోచిస్తున్న కొద్దీ, నాకు కళ్ళ ముందు కొత్త సమస్యలు కనిపిస్తున్నాయి. నాతో పాటే మిసెస్ సేన్, మిగిలిన వాళ్ళు కొద్దిమంది చెవుల్లో అయినా ఆయన మాటలు పడే వుంటై. విన్న వాళ్ళు ఊరికే వుంటారా? వేరే వాళ్ళ తో చెబుతారు. అసలే ఇలాంటి విషయాలు కార్చిచ్చులా వ్యాపిస్తాయి. తోటి వర్కర్ల ముందు ఇంక నేను తలెత్తుకు ఎలా తిరగగలను? దీన్ని ఎలా భరించటం? ఈసారి ఎదురు పడినప్పుడు అందరి ముందూ ఆయన గూబ పగిలేలా కొట్టాలి. ఉద్యోగం పోయినా పర్లేదు. అంత పరపతి వున్న వాళ్ళు, అలాగే జరిగితే, వేరే ఎక్కడా నాకు గతి లేకుండా చేసి వెంటాడి వేధిస్తారు, తప్పకుండా.
అవ్వాళ ఆ సన్నివేశం లో నలుగురు ఆడవాళ్ళు వున్నారు. రెడ్డి గారు అసభ్యం గా ప్యాంటు మీద నించే మొడ్డ తడుముకోవటం, సర్దుకోవటం చూస్తూ ఉండి పోయారు. మిసెస్ సేన్ ఐతే, రచనతో ఒక పక్క మాట్లాడుతూనే, మరో పక్క రెడ్డి గారి అవస్థ చూస్తూ, ఆయన వైపు మర్మగర్భం గా చిరునవ్వులు విసిరింది. అమ్మ కూడా, ఇంత జరుగుతున్నా, తన కోడలిని ఆదుకునే ప్రయత్నం ఏమీ చెయ్యలేదు సరికదా, చూస్తూ వుంది పోయింది. ఇరవై రెండేళ్లు వున్న నా చెల్లెలు కూడా జరుగుతున్న దాన్ని ఒక బ్లూ ఫిలిం చూస్తున్నట్టు చూస్తూ కూర్చుంది. తనైనా, చాలా తేలిక గా రచనని పక్కకి తీసుకుపోవచ్చు కదా? వీళ్ళ సైకాలజీ అంతు పట్టటం లేదు.
ఊహించని ఈ దాడికి రచన భయపడి ఒణికి పోతుందనుకున్నాన్నేను. దానికి బదులు తన పువ్వు అంత తడిసి పోయి వుండటం చూసి నాకు చాలా ఆశ్చర్యం గా అనిపించింది. కొత్త ప్రశ్నలు పుట్టుకొస్తున్నాయి. నా ఆకోచనల తీరు చూసి, నాకు నేనే ఒక పెద్ద దౌర్భాగ్యుడిలాగా అనిపించాను.
ఇలా తెల్లార్లూ ఆలోచిస్తూ కూర్చున్నాను. ఆరున్నర అయింది. కింద అడుగుల చప్పుడు వినిపించింది. అమ్మ రోజూ ఈ టైం లో ఇంటికి దగ్గర్లో వున్న పార్క్ కి మార్నింగ్ వాక్ కోసం వెడుతుంది. ఎవరి తోనైనా కాసేపు మాట్లాడితే కాస్త మనసు కుదుట పడుతుంది అనిపించి మెట్లు దిగి కిందకెళ్ళాను. అమ్మ నా వైపు ఒక ఖాళీ చూపు విసిరింది. ఇద్దరం మాట్లాడుకుంటూ పార్క్ వైపు వెళ్ళాం.
"ఎలా సిగ్గూ ఎగ్గూ లేకుండా చూసాడురా, ఆయన!" అని ముక్కున వేలేసుకుంది.
నేను విన్న ఆయన మాటలు అమ్మకి చెప్పాను. మిల్ లో అందరి ఎదురుకుండా ఆయన దవడ పగలగొట్టాలని నిర్ణయించుకున్న విషయం కూడా చెప్పాను. ఆ మాటలు వినంగానే, అమ్మ కొంచెం ఖంగారు పడింది. "అదేం ఆలోచన రా! అలాంటిది ఏదైనా జరిగితే, మనకే చాలా నష్టం. ఆవేశ పడకు. జరిగిందేదో జరిగింది, ఇంక ఇది ఎక్కడిదాకా వేడుతుందో చూద్దాం." అంది భుజం తట్టి. నా మానసిక పరిస్థితి బాలేదని గ్రహించి, నన్ను పక్కనే వున్న బెంచీ మీద కూలేసింది.
నా భార్య కు ఇంతలాంటి అవమానం జరిగితే, ఒక భర్త గా ఎలా సహిస్తూ వుండగలను అని అడిగాను.
"చూడు.. వాళ్ళంతా పెద్ద వాళ్ళు. వాళ్లకి ఇలాంటివి మామూలు. వాళ్ళ చుట్టూ వుండే మనుషులు కూడా అలాంటి వాళ్ళే. వాళ్ళ పనుల కోసం ఇళ్ళల్లో ఆడవాళ్ళని ఎర వెయ్యటం వాళ్లకి పరిపాటి. వాళ్ళని చూసి వీళ్ళు, అందరూ అంతే, మనలని మించిన వాళ్ళు లేరు, ఎవరైనా లొంగి తీరతారు అనుకుంటూ వుంటారు." అమ్మ మాటల్లో ఓ పెద్దరికం ధ్వనించింది. "మనం చిన్న వాళ్ళం రా.. ఇంట్లో పెళ్లి కావాల్సిన ఆడ పిల్ల వుంది. ఈ మిల్లు మీద ఆధారపడి బతుకుతున్న వాళ్ళం. కొంచం ఆలోచన తో ప్రవర్తించాలి మనం".
ఏదో ఆలోచనలో వున్నట్టు కాసేపు మౌనంగా వుంది మళ్ళీ మాట్లాడింది. "వాళ్ళు రచన మీద వేలు కూడా మోపలేరు, నువ్వు కానీ, రచన గానీ అనుమతి ఇస్తే తప్ప. ఇప్పుడు మీ ఆవిడ ఆయన కంట పడినంత మాత్రాన ఆకాశం విరిగి భూమ్మీద ఏమీ పడిపోదులే. ఆయన పెళ్ళాం ఎక్కడో దూరం గా బొంబాయి లో వుంటోందిట, ఆయన ఏ ఆడ దిక్కూ లేకుండా వుంటున్నాట్ట. ఎవరో అన్నారు లే".
అమ్మ మాటల్లో నాకు నిజం కనిపించింది. ఆవేశం కొంచం తగ్గింది.
"మిసెస్ సేన్ మరీ అంత సిగ్గు లేకుండా రెడ్డి గారికి బాహాటంగా సేవలు చెయ్యటం చూస్తుంటే, వింత గా అనిపించటం లేదూ?"
అమ్మ అర్థవంతం గా నవ్వింది. "సేన్ గారు ఇవ్వాళ ఈ పొజిషన్ లో వున్నారు అంటే అది అయన భార్య అందం మహిమే. ఆయన ఒకప్పుడు మామూలు మేనేజర్. భార్య ఆయన కంటే కనీసం పదేళ్లు చిన్నది. ఇంతకుముందున్న ఎం.డీ. ముసలాయనకి మచ్చిక అయింది. అప్పటి నించీ, సేన్ గారికి రెండేళ్ళకోసారి అయినా ప్రొమోషన్ వస్తూనే వుంది."
అమ్మ మాటలు నాకు కొంత ఉపశమనం కలిగించాయి. ఆయన మీద చెయ్యి చేసుకోవటం అంత మంచిది కాదేమో. అయినా, ఆయన ఇలా చేసాడని నా దగ్గర సాక్ష్యం ఏం వుంది? జరిగింది చెబితే, విన్న వాళ్ళు నన్ను నమ్ముతారా? ఆయన్ని నమ్ముతారా?
"మరి రచనేమంది? " అమ్మ అడిగింది.
"చెప్పుచ్చుకుని కొడతానంది. అచ్చోసిన ఆంబోతు అంది."
అమ్మ నవ్వింది. "రచన ఎప్పటికీ అలా చెయ్యదు".
నాకు తెలీని నిజం ఏదో అమ్మకు తెలుసనిపించింది.
క్రితం రోజు సాయంత్రం సంఘటన నన్ను కుంగదీసింది. ఇది నాకు చాల అవమానకరమైన విషయం. రచనది సామాన్యమైన అందం కాదు, చూసిన వాళ్ళని మంత్ర ముగ్ధుల్ని చేసేంత అందం. తన అందాన్ని వేరేవాళ్ళు ఆరాధించే, అభినందించే విషయం లో నాకెలాంటి అభ్యంతరం లేదు. ఆమె వైపు మొగాళ్ళు చూసే వొంకర చూపులు నాకేమీ కొత్త కాదు. ఐతే మాత్రం, రెడ్డి గారు ఇంత అశ్లీలం గా ప్రవర్తిస్తాడా? పరువు గల కుటుంబం లో ఆడవాళ్లంటే ఆయనకి ఏ రకమైన గౌరవం లేదనుకుంటా. కాస్త బతకనేర్చిన వాడే ఐతే, తన హోదానో, పరపతినో ఎరగా వేసి, మనసు పడిన ఆడదాన్ని రహస్యం గా వశం చేసుకోవటానికి ప్రయత్నించే వాడు. ఆయన మతి గానీ పోయిందా? ఇంత పచ్చిగా మాట్లాడితే ఏ పరువున్న ఆడదైనా రంకు చెయ్యటానికి సాహసిస్తుందా? ఆయన బరి తెగింపు పనికి అర్థం ఏమీ కనిపించలేదు.
ఆలోచిస్తున్న కొద్దీ, నాకు కళ్ళ ముందు కొత్త సమస్యలు కనిపిస్తున్నాయి. నాతో పాటే మిసెస్ సేన్, మిగిలిన వాళ్ళు కొద్దిమంది చెవుల్లో అయినా ఆయన మాటలు పడే వుంటై. విన్న వాళ్ళు ఊరికే వుంటారా? వేరే వాళ్ళ తో చెబుతారు. అసలే ఇలాంటి విషయాలు కార్చిచ్చులా వ్యాపిస్తాయి. తోటి వర్కర్ల ముందు ఇంక నేను తలెత్తుకు ఎలా తిరగగలను? దీన్ని ఎలా భరించటం? ఈసారి ఎదురు పడినప్పుడు అందరి ముందూ ఆయన గూబ పగిలేలా కొట్టాలి. ఉద్యోగం పోయినా పర్లేదు. అంత పరపతి వున్న వాళ్ళు, అలాగే జరిగితే, వేరే ఎక్కడా నాకు గతి లేకుండా చేసి వెంటాడి వేధిస్తారు, తప్పకుండా.
అవ్వాళ ఆ సన్నివేశం లో నలుగురు ఆడవాళ్ళు వున్నారు. రెడ్డి గారు అసభ్యం గా ప్యాంటు మీద నించే మొడ్డ తడుముకోవటం, సర్దుకోవటం చూస్తూ ఉండి పోయారు. మిసెస్ సేన్ ఐతే, రచనతో ఒక పక్క మాట్లాడుతూనే, మరో పక్క రెడ్డి గారి అవస్థ చూస్తూ, ఆయన వైపు మర్మగర్భం గా చిరునవ్వులు విసిరింది. అమ్మ కూడా, ఇంత జరుగుతున్నా, తన కోడలిని ఆదుకునే ప్రయత్నం ఏమీ చెయ్యలేదు సరికదా, చూస్తూ వుంది పోయింది. ఇరవై రెండేళ్లు వున్న నా చెల్లెలు కూడా జరుగుతున్న దాన్ని ఒక బ్లూ ఫిలిం చూస్తున్నట్టు చూస్తూ కూర్చుంది. తనైనా, చాలా తేలిక గా రచనని పక్కకి తీసుకుపోవచ్చు కదా? వీళ్ళ సైకాలజీ అంతు పట్టటం లేదు.
ఊహించని ఈ దాడికి రచన భయపడి ఒణికి పోతుందనుకున్నాన్నేను. దానికి బదులు తన పువ్వు అంత తడిసి పోయి వుండటం చూసి నాకు చాలా ఆశ్చర్యం గా అనిపించింది. కొత్త ప్రశ్నలు పుట్టుకొస్తున్నాయి. నా ఆకోచనల తీరు చూసి, నాకు నేనే ఒక పెద్ద దౌర్భాగ్యుడిలాగా అనిపించాను.
ఇలా తెల్లార్లూ ఆలోచిస్తూ కూర్చున్నాను. ఆరున్నర అయింది. కింద అడుగుల చప్పుడు వినిపించింది. అమ్మ రోజూ ఈ టైం లో ఇంటికి దగ్గర్లో వున్న పార్క్ కి మార్నింగ్ వాక్ కోసం వెడుతుంది. ఎవరి తోనైనా కాసేపు మాట్లాడితే కాస్త మనసు కుదుట పడుతుంది అనిపించి మెట్లు దిగి కిందకెళ్ళాను. అమ్మ నా వైపు ఒక ఖాళీ చూపు విసిరింది. ఇద్దరం మాట్లాడుకుంటూ పార్క్ వైపు వెళ్ళాం.
"ఎలా సిగ్గూ ఎగ్గూ లేకుండా చూసాడురా, ఆయన!" అని ముక్కున వేలేసుకుంది.
నేను విన్న ఆయన మాటలు అమ్మకి చెప్పాను. మిల్ లో అందరి ఎదురుకుండా ఆయన దవడ పగలగొట్టాలని నిర్ణయించుకున్న విషయం కూడా చెప్పాను. ఆ మాటలు వినంగానే, అమ్మ కొంచెం ఖంగారు పడింది. "అదేం ఆలోచన రా! అలాంటిది ఏదైనా జరిగితే, మనకే చాలా నష్టం. ఆవేశ పడకు. జరిగిందేదో జరిగింది, ఇంక ఇది ఎక్కడిదాకా వేడుతుందో చూద్దాం." అంది భుజం తట్టి. నా మానసిక పరిస్థితి బాలేదని గ్రహించి, నన్ను పక్కనే వున్న బెంచీ మీద కూలేసింది.
నా భార్య కు ఇంతలాంటి అవమానం జరిగితే, ఒక భర్త గా ఎలా సహిస్తూ వుండగలను అని అడిగాను.
"చూడు.. వాళ్ళంతా పెద్ద వాళ్ళు. వాళ్లకి ఇలాంటివి మామూలు. వాళ్ళ చుట్టూ వుండే మనుషులు కూడా అలాంటి వాళ్ళే. వాళ్ళ పనుల కోసం ఇళ్ళల్లో ఆడవాళ్ళని ఎర వెయ్యటం వాళ్లకి పరిపాటి. వాళ్ళని చూసి వీళ్ళు, అందరూ అంతే, మనలని మించిన వాళ్ళు లేరు, ఎవరైనా లొంగి తీరతారు అనుకుంటూ వుంటారు." అమ్మ మాటల్లో ఓ పెద్దరికం ధ్వనించింది. "మనం చిన్న వాళ్ళం రా.. ఇంట్లో పెళ్లి కావాల్సిన ఆడ పిల్ల వుంది. ఈ మిల్లు మీద ఆధారపడి బతుకుతున్న వాళ్ళం. కొంచం ఆలోచన తో ప్రవర్తించాలి మనం".
ఏదో ఆలోచనలో వున్నట్టు కాసేపు మౌనంగా వుంది మళ్ళీ మాట్లాడింది. "వాళ్ళు రచన మీద వేలు కూడా మోపలేరు, నువ్వు కానీ, రచన గానీ అనుమతి ఇస్తే తప్ప. ఇప్పుడు మీ ఆవిడ ఆయన కంట పడినంత మాత్రాన ఆకాశం విరిగి భూమ్మీద ఏమీ పడిపోదులే. ఆయన పెళ్ళాం ఎక్కడో దూరం గా బొంబాయి లో వుంటోందిట, ఆయన ఏ ఆడ దిక్కూ లేకుండా వుంటున్నాట్ట. ఎవరో అన్నారు లే".
అమ్మ మాటల్లో నాకు నిజం కనిపించింది. ఆవేశం కొంచం తగ్గింది.
"మిసెస్ సేన్ మరీ అంత సిగ్గు లేకుండా రెడ్డి గారికి బాహాటంగా సేవలు చెయ్యటం చూస్తుంటే, వింత గా అనిపించటం లేదూ?"
అమ్మ అర్థవంతం గా నవ్వింది. "సేన్ గారు ఇవ్వాళ ఈ పొజిషన్ లో వున్నారు అంటే అది అయన భార్య అందం మహిమే. ఆయన ఒకప్పుడు మామూలు మేనేజర్. భార్య ఆయన కంటే కనీసం పదేళ్లు చిన్నది. ఇంతకుముందున్న ఎం.డీ. ముసలాయనకి మచ్చిక అయింది. అప్పటి నించీ, సేన్ గారికి రెండేళ్ళకోసారి అయినా ప్రొమోషన్ వస్తూనే వుంది."
అమ్మ మాటలు నాకు కొంత ఉపశమనం కలిగించాయి. ఆయన మీద చెయ్యి చేసుకోవటం అంత మంచిది కాదేమో. అయినా, ఆయన ఇలా చేసాడని నా దగ్గర సాక్ష్యం ఏం వుంది? జరిగింది చెబితే, విన్న వాళ్ళు నన్ను నమ్ముతారా? ఆయన్ని నమ్ముతారా?
"మరి రచనేమంది? " అమ్మ అడిగింది.
"చెప్పుచ్చుకుని కొడతానంది. అచ్చోసిన ఆంబోతు అంది."
అమ్మ నవ్వింది. "రచన ఎప్పటికీ అలా చెయ్యదు".
నాకు తెలీని నిజం ఏదో అమ్మకు తెలుసనిపించింది.
రూం కి తిరిగొచ్చేసరికి ఏడున్నర దాటి బారెడు పొద్దెక్కింది. రచన ఇంకా నిద్ర పోతోంది. రాత్రి కట్టుకున్న పింక్ చీరలో ఇంకా సెక్సీ గా అనిపించింది. రాత్రి వేసుకున్న లిప్ స్టిక్ ఇంకా మెరుస్తూ వుంది. కాళ్ళు రెండూ కొంచం దూరం గా పెట్టి వెల్లకిల్లా పడుకుని వుంది. తనని ఇలా చూస్తే, పెద్దాయన బారెడు మోడ్డ ఎంత చిత్ర వధ కి గురి అవుతుంది?
నిశ్శబ్దం గా బెడ్ మీదకి పాకి, తన పెదాల మీద మెత్త గా ముద్దు పెట్టాను. ఇంకో చేత్తో చీర మీద నించే, పాంటీ వుండే చోట కాళ్ళ మధ్య చెయ్యి వేసి వత్తాను. తనకి మెలుకువ వచ్చింది. చుట్టూ వెలుతురు చూసి గాబరాగా లేచింది. నేను తనని ఆపి తన చేతిని నా పైజమా లో ఆరంగుళాల గుడారం మీద పెట్టాను.
తన కళ్ళు పెద్దవి చేసి చూసింది. "ఇప్పటికే చాలా లేట్ అయింది. వెళ్ళాలి నేను"
తన పాంటీ మీద వున్న నా చేతిని తొలగించింది. "సిగ్గుండాలి. అప్పుడే తెల్లారిందా దీనికి?"
"ప్లీజ్... " అంటూ నా చేతిని తన తొడల మీద వేసి నొక్కాను.
"ఇప్పుడా? ఎలా?"
కొంచెం ఆలోచించి "ఒక ఐదు నిముషాలు టైం ఇవ్వు. బాత్ రూం కి వెళ్లి రావాలి" అని నన్ను దాటుకుంటూ వెళ్ళింది.
నేను పైజమా లో నా టెంట్ వైపు చూస్తూ వెయిట్ చేసాను. రిలీఫ్ కావాలి నాకు. కాసేపటికి ఫ్లష్ చేసిన శబ్దం వినిపించింది. తను బయటికి రావటం కనిపించింది కానీ, తను నా వైపు ముసిముసి నవ్వులు నవ్వుతూ చూస్తూ గబగబా మెట్లు దిగి కిందకి వెళ్లి పోయింది.
సడన్ గా నా మనసు లో ఓ ఆలోచన మెదిలింది. "రాత్రి జరిగిన దానికి పూర్తి బాధ్యత రెడ్డిగారిదేనా?"
నాకు తెలిసి రచన కంటే సెక్సీ గా వుండే ఆడవాళ్ళు ఎవరూ లేరు. తన కోసం పడి చచ్చే నాలాంటి వాళ్ళని ఎలా ఉడికించి వేధించాలో తనకు బాగా తెలుసు.
"ఇది తప్పు చెయ్యటానికే పుట్టింది, దీనమ్మ" అనుకున్నాను మనసులో.
- అమ్మక్రమశిక్షణ
- X stories pdf collection
- శృంగార హాస్య చిత్రాలు