மௌனியின் ஆண்ட்டி கதைகள் (14 கதைகள்)

[Mouni1]

அன்று இரவு மகேஷுக்கு சாப்பாடு கொடுத்து தூங்க வைத்தேன். கிச்சனில் சேர்த்து வைத்திருந்த எல்லா பாத்திரங்களையும் கழுவி முடித்து என் பெட்ரூமுக்கு வந்தேன். புடவையில் இருந்து நைட்டிக்கு மாறினேன். கடிகாரத்தை பார்த்தேன். மணி 10. 00. மெல்ல செல் ஃபோனை எடுத்தேன். வாட்ஸ்அப் பார்த்ததில் சில மெஸேஜ் இருந்தது. சனிக்கிழமை ஆதலால் மெஸேஜ் எல்லாம் அவ்வளவாக இல்லை. மெல்ல, காலையில் வாங்கிய பாபு டெலிஃபோன் நம்பரை எடுத்து அதற்கு ஒரு மெஸேஜ் அனுப்பினேன். பாபு ஆன்லைனிலும் இல்லை போல. ஒரே போரடித்தது. இரண்டு மெஸேஜ் மீண்டும் அனுப்பினேன். பதில் இல்லை. பேசினால் என்ன என்று தோன்றிற்று. ஆனால், அவன் வீட்டில் எக்குதப்பாக பாபு தவிர வேறு யாரும் எடுத்தால், என்ன செய்வது என்று பதட்டம் இருந்தது. ஆனால், எனக்கு செக்ஸ் தேவைப்பட்டது. உடலெல்லாம் உஷ்ணம். என்ன செய்வது என்றே தெரியவில்லை. மெல்ல, சில சர்வீஸ் புத்தகங்களை எடுத்து பார்த்தேன். கதையில் ஒரு 19 வயது பையன் ஒரு 45 வயது ஆண்ட்டியை ஓழ்ப்பது போல கதை. ஐயோ தாங்காது. இதிலுமா?

மீண்டும் ஹாலுக்கு வந்தேன். சில நிமிடங்களில் டீ. வியும் மக்கர் செய்தது. மீண்டும் என் படுக்கை அறைக்கு சென்றேன். செல் ஃபோனை மீண்டும் எடுத்தேன். பாபுவிடம் இருந்து ஒரு மெஸேஜ் இருந்தது. அட. அவன் ஆன்லைனிலும் இருந்தான். திடிரென்று என் உடல் உஷ்ணம் கூடியது. என் வாய் எல்லாம் உலர்ந்து போனது. என் ரத்த ஓட்டம் எல்லாம் வேகமாக இருப்பதை உணர்ந்தேன். என்னையும் அறியாமல், என் நகங்களை கடிக்க ஆரம்பித்தேன். வேகமாக ஒரு மெஸேஜ்"ஹாய்" என்று அனுப்பினேன். பதிலுக்கு மெஸேஜ் எதுவும் இல்லை. ஒருவேளை, அவன் பத்மா டீச்சருக்கு மெஸேஜ் அனுப்பிக் கொண்டு இருக்கானா என்று தோன்றியது. பத்மா நம்பரை எடுத்து பார்த்தேன். அவள் ஆன்லைனில் இல்லை. அப்படியென்றால் பாபு என்ன செய்துக் கொண்டு இருக்கிறான். துணிந்து ஒரு முடிவு எடுத்தேன். பாபு நம்பருக்கு ஒர் கால் அடித்து விட வேண்டியதுதான். அவனை தவிர வேறு யார் அடித்தாலும் பார்த்துக்கொள்ளலாம். மெல்ல, ஃபோனை எடுத்து, அவன் நம்பரை அழுத்தினேன். ரிங் போய்க் கொண்டே இருந்தது. ரிங் நின்றதும்,

"ஹாய் பாபு" என்றேன்.

"ஹாய், ஆண்ட்டி" என்றான் பாபு சில நிமிடம் கழித்து.

"தூங்கலயா?" என்றேன். மை காட். ஏன் என் குரல் தடுமாறுது.

"நாளைக்கு லீவு இல்லையா ஆண்ட்டி. அதான், தூங்கல" என்றான்.

"ஓ. ஸாரி. உன்னை டிஸ்டர்ப் பண்ணிட்டனா?" என்றேன் உடனே.

"சேச்சே. அது எல்லாம் இல்லை. ப்ரெண்ட்ஸ் கூட ஃபோனில் பேசிட்டு இருந்தேன். அதான்" என்றான் மெதுவாக.

"கேர்ள் ஃப்ரெண்ட்ஸ்தானே" என்று கொல்லென்று சிரித்தேன்.

"இல்லை ஆண்ட்டி, சரி, சொல்லுங்க சாப்பிட்டீங்களா?" என்றான். பேச்சை மாற்றுகிறான்.

"ஓ. சாப்பிட்டேன். நீ" என்றேன்.

"ஓ. முடிஞ்சது."

"இப்படி பேசினா, உங்க அப்பா, அம்மா" என்று இழுத்தேன்.

"எனக்கு தனி ரூம் இருக்கு. அதனால் பிரச்சனை எதுவும் இல்லை ஆண்ட்டி" என்றான். ஓ. சுதந்திர பறவை போல.

"உனக்கு அண்ணா, தம்பின்னு யாரும்" என்று இழுத்தேன்.

"யாருமில்லை ஆண்ட்டி"

மேலும் என்ன பேசறது. ஆனால், பேசாமல் வைத்து விடவும் முடியவில்லை.

"வேறென்ன பாபு" என்றேன்.

"உங்களுக்கு இப்படி இரவில் பேசினா, பிரச்சனை இல்லையா?" என்று இழுத்தான்.

"மகேஷ் சின்ன பையன். ஸ்கூல் படிக்கிறான். ஹஸ்பெண்ட் கிடையாது" என்றேன் மெதுவாக.

"ஓ. ஸாரி" என்றான்.

"பரவாயில்லையே. மரியாதை தெரிஞ்ச பையனா இருக்க. இந்த வயசில் எவ்வளவு தெரிஞ்சி வைச்சிருக்க" என்றேன் சிரித்துக் கொண்டே.

"எப்படி சொல்றீங்க ஆண்ட்டி" என்றான்.

"அதான், காலையிலேயே பார்த்தேனே உன் சாமர்த்தியத்தை" என்று சொல்லி சிரித்தேன். அவனும் சிரித்தான்.

"நீ அழகா இருக்கே பாபு. ஸ்கூல் பையன்னாலும், காலேஜ் பையன் மாதிரி இருக்கே. ரொம்ப ஹேண்ட்ஸம்" என்றேன்.

"நீங்களும்தான். உங்களுக்கு பையன் இருக்கானா?"

"ஏய். வாலு. ரொம்ப டீஸ் பண்ணாதே" என்றேன்.

"இல்லை ஆண்ட்டி, நீங்க குஷ்பு மாதிரி இருக்கீங்க" என்றான் சிரித்துக் கொண்டே.

"நீ ரொம்ப குறும்புடா" என்றேன்.

"எதை வைச்சு சொல்றீங்க?" என்றான்.

"எதை வைச்சு சொல்லனும். ம்ம்ம்ம், பாப்ஸ், என்னமா தடவினே நீ" என்று சிரித்தேன். அவனும் சிரித்தான்.

"உங்களை பார்த்துட்டு மயங்கிட்டேன் நான் ஆண்ட்டி" என்றான்.

"ஆண்ட்டி வேணாமே பாபு, பவின்னு கூப்பிடு" என்றேன்.

"சரி பவி."

"ஓ. நீ பார்க்க வெகுளி மாதிரி இருந்தாலும், உள்ளுக்குள்ளே கில்லாடிடா" என்றேன்.

"எப்படி சொல்றே பவி"

"நீ பண்ணதை சொல்றேன்" என்றேன்.

"நீயே உன் வாயாலே சொல்லேன்" என்றான் அவன் சிரித்துக் கொண்டே.

"க்யூவில் என்னவெல்லாம் பண்ணேடா" என்றேன் நான். சூடானது எனக்கே தெரிந்தது.

"க்யூவில் எல்லாரும் தள்ளினாங்க பவி. அதான்" என்றான் அவன்.

"நான் நம்பனும்,ஓக்கே, நம்பிட்டேன்" என்று நானும் சிரிப்பில் சேர்ந்துக் கொண்டேன்.

"நீங்க திட்டுவீங்கன்னு பயந்தேன்" என்றான்.

"நான் ஏன் திட்டறேன்" என்றேன் குறும்போடு.

"ஏன் திட்டலே" என்றான்.

"முடியலடா. ரொம்ப நல்லா இருந்தது" என்றேன்.

"உங்களுக்கு பிடிச்சி இருக்குன்னு தெரியும்" என்றான்.

"எப்படி? எப்படி?"

"எப்படியா, உங்க ஏ. டி. எம் மெஷினை அட்ஜெஸ்ட் பண்ணி, என் கார்ட் மேலே வைச்சிங்களே, அப்பவே தெரியும்" என்று கொல்லென்று சிரித்தான்.

"ஏய். நக்கலா? என்றேன் பொய்க்கோபத்துடன்.

"நக்கல் இல்லை பவி. அப்பதான் தெரிஞ்சது. உங்களுக்கு ஏதோ தேவைன்ன்"

"ஐயோ கொல்றேடா. அதுதான் உண்மை. உன் கார்ட் எனக்கு வேணும். ச்சீய், இதெல்லாம் உன்கிட்டே இப்படி பச்சையா சொல்றேனே" என்றேன். என் குரலில் வெட்கம் இருந்தது.

"என் கார்ட் பத்திரமா என் ஜட்டிக்குள் இருக்கு பவி. உனக்கு தேவைன்னா நான் தறேன்" என்றான் சிரித்துக் கொண்டே.

"நிறைய ஏ. டி. எம் மெஷின் பார்த்து இருப்பே போலிருக்கே. பயமா இருக்கு" என்றேன்.

"கொஞ்சம் பார்த்து இருக்கேன். ஆனால், உன் மெஷினில் என் கார்ட் போட ஆசையா இருக்கு" என்றான் குறும்பாக.

"என் மெஷின் பாக்கியம் பண்ணி இருக்கணும்" என்றேன்.

"நிச்சயமா, மெஷின் இப்ப ஓப்பனா இருக்கா. இல்லை க்ளோஸ் பண்ணி இருக்கா" என்றான்.

"ஓ. மெஷினை நைட்டியால் மூடி இருக்கேன். இப்பதான் ஏ. டி. எம் மிஷினை ஓப்பன் பண்றேன். கொஞ்சம் வெயிட் பண்ணு" என்று சொல்லிக் கொண்டே என் நைட்டியை தூக்கிக் கொண்டேன்.

"ஓ. நானும் என் கார்டை வெளியே எடுக்கறேன்" என்று சொன்னான் பாபு.

"ஏய். குறும்புக்காரா?" என்றேன்.

"நீ என்ன. நைட்டியை தூக்கினா ஏ. டி. எம் ரெடி. நான் அப்படியா. ஜட்டியை கழட்டனும்" என்று சொல்லி சிரித்தான்.

"சரி கழட்டு. எப்ப வீட்டுக்கு வரே" என்றேன் மெதுவாக.

"நாளைக்கு" என்றான் அவன் குழைவாக.

"நாளைக்கு வேணாம். வீட்டில் மகேஷ் இருப்பான். திங்கள்கிழமை" என்றேன்.

"ஓக்கே. லீவு போட்டுட்டு வறேன்" என்றான்.

"ஓ. சூப்பர். அப்ப வீட்டில் யாரும் இருக்க மாட்டாங்க. சரி என்ன பண்றே" என்றேன் கனிவுடன்.

"என் கார்டை தேய்ச்சிட்டு இருக்கேன் பவி" என்றான் பாபு குறும்பாக.

"பணம் வருதா?" என்றேன் குறும்பாக.

"இப்பதான் ஆரம்பிச்சு இருக்கேன். பின் லிட்டர், லிட்டராய் வரும்"

"லிட்டர் கணக்கிலா, டேய் நீ சின்ன பையனே இல்லடா. பெரிய ஆள்தான்" என்று சொல்லி சிரித்தேன்.

"சரி. நீ என்ன பண்றே பவி" என்றான். கொக்கி போடறான்.

"நானும் ஏ. டி. எம் மெஷினை தேய்த்துக் கொண்டு இருக்கேன். இந்த மெஷினை சில நாளா யூஸ் பண்ணல இல்லே இல்லை அதான்" என்றான்.

"ஏன் பவி"

"யூஸ் பண்ணவரும் மேலே போய் சேர்ந்துட்டார்"

"வேற யாராவது கூட ட்ரை பண்ணல" என்றான்.

"இல்லைடா, நீ வந்து பணம் எடுத்தாதான் உண்டு" என்றேன்.

"நிச்சயமா எடுக்கறேன் பவி. நான் உனக்கு ஹெல்ப் பண்றேன். இப்பத்தைக்கு என் கார்டை. ஆஆஆஆஅவ்"

"என்ன நடக்குது"

"நுரை, நுரையாய் பணம் வருது பவி" என்றான்.

"கடவுளே. வந்துடுச்சா, இங்கே என் நிலமையும் அதுதான்" என்றேன் பரிதாபமாக.

"சரி. நான் படுக்கறேன் பவி. டயர்டா இருக்கு" என்றான்.

"இன்னும் கொஞ்ச நேரம் பேசலாமே" என்றேன் கெஞ்சலுடன்.

"இல்லை பவி. நான் தூங்கணும். டயர்டா இருக்கு" என்ற அவன் குரலில் ஏகப்பட்ட சோர்வு.

"தண்ணி விட்டதாலே சோர்வு போல" என்று கொல்லென்று சிரித்தேன்.

"வழக்கமா 10 மணிக்கு தூங்குவேன். இப்ப மணி 12. 30" என்றேன்.

ரொம்ப போரடிக்கக் கூடாது.

"ஓக்கே பாபு. நல்லா தூங்கு" என்றேன்."நீயும் தூங்கு பவி. ஸ்வீட் ட்ரீம்ஸ்" என்று சொல்லிக் கொண்டே அவன் செல்லை வைத்து விட்டான். கால் கட்டாகி விட்டது. மீண்டும் ஹாலுக்கு வந்தேன். மனதில், பாபுவிடன் செய்த சேட் நினைவிலேயே இருந்தது. பாபுவை மயக்கி விட வேண்டும். என்னிலை பரிதாபமாக இருந்தது. நிச்சயம் எனக்கு செக்ஸ் தேவைப்படுது. காலையில், என் பிட்டத்தை அவன் தன் சாமானால் தடவியது மீண்டும் நினைவுக்கு வந்தது. காலையிலேயே ஓப்பனாக, தடவியவன், நிச்சயாக செக்ஸுக்கு ஒத்துக்கொள்வான். கடைசியில், நான் நினைத்த மாதிரியே ஒரு சின்ன பையன் கிடைத்து விட்டான். என் புண்டை இரண்டு வருடமாக தூர் வாரப்படவில்லை. நிச்சயம், திங்கள் கிழமை வந்ததும் பாபுவை தூர் வார விட வேண்டும். கூச்சம் எல்லாம் படக்கூடாது, பத்மா அவனை நன்றாக பழக்கி வைத்து இருப்பாள். பாபுவை கொஞ்சம், கொஞ்சமாக அவளிடம் இருந்து பிரித்து என்னை நோக்கி அவன் கவனம் இருக்கும்படி செய்ய வேண்டும். பாபு சுன்னி எனக்கு வேண்டும். இப்படி எல்லாம் மீண்டும் நினைத்ததால், மீண்டும் வேகமாக கையடிக்க ஆரம்பித்தேன். தேனடையில் இருந்து, தேன் வழிந்து என் தொடை, சோஃபா மேல் வழிய ஆரம்பிக்க, மீண்டும் நான் ஆர்கஸம் அடைந்தேன்.

"போதும்டி அடங்கு" என்று என் மனதிலே சொல்லிக் கொண்டு, நான் பாத்ரூம் உள்ளே நுழைந்தேன்.

"முண்டைக்கு சின்ன பூளா? தேவிடியா போல இப்படி எல்லாம் அலையக்கூடாது" என்று சிரித்துக் கொண்டே சொல்லிக் கொண்டேன். குளிக்க ஆரம்பித்தேன். மெல்ல தேய்த்து முடித்து மீண்டும் நைட்டியை போட்டுக் கொண்டேன். பின் மகேஷ் பக்கம் வந்து படுத்துக் கொண்டேன். மெல்ல மகேஷ் முகத்தை பார்த்தேன். லேசாக மனதில் குற்ற உணர்ச்சி வந்தது. இவ்வளவு சின்ன குழந்தையை வைத்துக் கொண்டு. அதுவும், என் வயதில் பாதி கூட இல்லாத பாபு உடனா? ஆனால், அதே சமயம் என் அழகை வீணடித்து கொள்ளக்கூடாது என்றும் தோன்றியது. முழுதாக வாழ்க்கையை அனுபவித்து விட வேண்டும் என தோன்றியது. கணவனை வைத்துக் கொண்டு ஆட்டம் போடும் பத்மாவை நினைக்கையில், நானெல்லாம் ஒன்றுமே இல்லை. எனக்கு கணவன் இருந்தால், நான் ஏன் இப்படி சின்ன பையனுடம் படுக்க போறேன். இப்படி நினைக்கையில், என் மனதில் இருந்த குழப்பம் போனது. பக்கத்தில் இருந்த தலையணையை எடுத்துக் கொண்டு அணைத்துக் கொண்டேன். தலையணையை பாபுவாக நினைத்துக் கொண்டு முத்தமிட்டேன்.