மௌனியின் ஆண்ட்டி கதைகள் (14 கதைகள்)

[Mouni1]

சின்ன பையனா பார்த்து படுக்கணும்

இது இணைய தளத்தில் நான் படித்த ஒரு ஆங்கில கதை. ஆனால் நிகழ்வுகள் மாற்றப்பட்டு உள்ளது. கதை நன்றாக இருந்தால் பாராட்டுகள் ஒரிஜினல் கதை ஆசிரியருக்கு செல்ல வேண்டியது. குறை இருந்தால் அது மௌனிக்கே

பவித்ரா. இதுதான் என் பெயர். என் வயது 42. சந்தானம் என்பவரை கல்யாணம் செய்துக் கொண்டு, ஒரே மகன் மகேஷை, பெற்றேன். பின், என் கணவர் ஆக்சிடெண்டில் இறந்து போனார். அவர் நல்ல கவர்மெண்ட் உத்தியோகத்தில் இருந்தார். எனவே, அவர் இறந்த பிறகு, கவர்மெண்ட் பென்ஷன் நன்றாக வந்தது. சந்தானம் செக்ஸில் படு கெட்டி. தினமும் செக்ஸ் தான். சனி, ஞாயிறு எல்லாம் மூணு முறை ஓழ்ப்பார். அவரை ரொம்பவே மிஸ் பண்றேன். மகேஷ் ஸ்கூலில் மூன்றாவது படித்துக் கொண்டு இருந்தான். மகேஷ் ஸ்கூலுக்கு கிளம்பியவுடன் முழு நேரமும் நான் வீட்டில்தான் இருப்பேன். எனவே எனக்கு எப்போதும் வீட்டு வேலைதான் நண்பி எல்லாம். பின், தொடர்ந்து டீவி பார்ப்பேன். செக்ஸ் ஆர்வம் அதிகம். முழு நேரமும் செக்ஸ் போர்ன் படங்களை பார்த்துக் கொண்டு இருப்பேன். செக்ஸ் கதைகளும் படிப்பேன். படித்துக் கொண்டு அவ்வப்போது கையடிப்பதும் உண்டு. ஆனால், இப்போதெல்லாம் அவை போதவில்லை. கடைசியாக செக்ஸ் வைத்து 8 மாதம் ஆகி விட்டது. நண்பர்களும் இல்லை. அவ்வளவாக, உறவினர்களும் இல்லை. எனவே, எப்போதும் தனிமையாகவே காலம் கழிக்க வேண்டி இருந்தது.

இப்போது. மொட்டை மாடியில் நின்றுக் கொண்டு இருந்தேன். அங்கே ஒரு அழகான பையன் போய்க் கொண்டு இருப்பதை பார்த்தேன். அது பத்மா வீடு. பத்மா, என் மகன் மகேஷ் ஸ்கூலில்தான் கணக்கு டீச்சராக இருக்கிறாள். ஆனால், எனக்கு அவ்வளவாக நெருங்கிய பரியச்சம் இல்லை. பார்த்தால், ஹலோ, ஹலோ அவ்வளவுதான். பத்மா, கணக்கு டீச்சராக இருப்பதால், ஒரு வேளை இவனையும் கணக்கு பண்றாளோ. காரணம், அந்த பையனை அடிக்கடி இங்கே பார்க்கிறேன். உற்று பார்த்தேன். பையன் அமர்களமாக இருந்தான். இந்தி நடிகரை போல இருந்தான். ஆனால், பத்மா ஸ்கூல் டீச்சர். இவனை பார்த்தால் காலேஜ் பையன் போல இருக்கான். ஒரு வேளை, பத்மா இவனை வைத்துக் கொண்டு இருக்காளா? அப்படி இருந்தால் ரொம்ப லக்கிதான். துணி காயப்போட்டுக் கொண்டே, அவனை பார்த்தேன். சின்ன பையன். இப்படிப்பட்ட பையனுடன் படுக்கணும். சின்ன பையன்னா என்ன? கணவன் உடன் ஆக்*ஷன் மிஸ்ஸிங் என்றால் மனம் எப்படி எல்லாம் நினைக்குது. என் கணவனே மிஸ்ஸிங். பத்மாவிற்கு கல்யாணம் ஆகி 3 வருஷம் ஆச்சு. அவ புருஷன் நல்லாதான் இருப்பாரு பார்க்க. ஆனால், அவரிடமும் ஆக்ஷன் மிஸ்ஸிங்கா என்ன?

அன்று பகலில் டீ. வி ஸீரியல் பார்க்கும்போதும் என் மனம் அவளை பற்றியும், அந்த பையனை பற்றியும்தான் நினைத்துக் கொண்டு இருந்தது. சின்ன பையன். ஆனால், சின்ன பசங்க எல்லாம் ஓழில் கெட்டிக்காரங்க. காரணம், சின்ன வயசு, ஆர்வம், எனர்ஜி, மற்றும் பல பல ஐடியாவை கை வசம் வைச்சி இருப்பாங்க. அதுவும் இந்த பையன் போல இருக்கணும். சின்ன பையனா இருக்கணும், ஆனா சாமான் பெருசா இருக்கணும். இந்த சமுதாயத்தை நினைச்சா பயமா இருந்தது. சின்ன பையனா பார்த்து, படுக்கணும்னு தோணுது. ஆனா, பயமாவும் இருக்கு. யோசித்துக் கொண்டு இருந்ததில், டீ. வி நிகழ்ச்சியில் மனம் ஓடவில்லை. டீ. வியை நிறுத்தி விட்டு நான் என் அறைக்கு சென்றேன். மெல்ல, என் உடையை எல்லாம் கழட்டினேன். நிர்வாணமாக, ஒரு ஸர்வீஸ் பலான புத்தகத்தை எடுத்தேன். அதில் சின்ன பசங்க எல்லாம் பெரிய சாமானுடன், வயதான பெண்களை ஓழ்த்துக் கொண்டு இருந்தார்கள். இந்த பையனும் நிச்சயம் பத்மாவை ஓழ்ப்பான். இதை நினைத்துக் கொண்டு இருந்தால், என் புண்டை ஒழுக ஆரம்பித்தது. மெல்ல, என் கை விரலை எடுத்து என் கிளிட் மேலே போட்டுக் கொண்டு கையடிக்க ஆரம்பித்தேன். இப்போது, சின்ன பசங்க என் மனதை கொள்ளை கொண்டு இருந்தாங்க. என் மனம் மற்றும் மூச்சு உஷ்ணமானது. வாய்ப்பு கிடைத்தால், சின்ன பசங்க கூட படுக்கணும் என்று நினைத்துக் கொண்டே அப்படியே தூங்கி போனேன்.

சனிக்கிழமை. நான் கடைக்கு சென்றேன். கடையில் போனவுடன்தான் பார்த்ததில் பர்ஸில் பணமே இல்லை. மை காட். இப்ப என்ன செய்வது? ஏ. டி. எம் போகனும். அந்த நினைப்பே எனக்கு அதிர்வை கொடுத்தது. காரணம், அப்போதுதான் அந்த பண பிரச்சனை இருந்தது. ஏ. டி. எம் முன்னால் மக்கள் தவம் இருக்க வேண்டி இருந்தது எல்லாம் அப்போதுதான் நடந்தது. சரி என்று ஏ. டி. எம் போனால், அங்கே ஒரு 20 பேர் நின்றுக் கொண்டு இருந்தார்கள். எப்படி இருந்தாலும், ஒரு 45 நிமிடம் ஆகும் போல. கூட்டத்தில் சேர்ந்து நிற்க ஆரம்பித்தேன். சற்று நேரத்தில் யாரோ,என் பிட்டத்தை தேய்ப்பது போல உணர்ந்தேன். ஒரு வேளை, க்யூவில் நிறைய மக்கள் இருப்பதால் இருக்கும் என நினைத்தேன். எதேச்சையாக நடப்பது போல தெரியவில்லை. யாரோ வேண்டுமென்றே என் சூத்தை தடவுவது போல உணர்ந்தேன். திரும்பி பார்க்கலாம் என்றால் பயமாக இருந்தது. ஆனால், மெல்ல, மெல்ல என் பிட்டம் தடவப்பட்டது. ஏதோ வாழைப்பழ ஸைஸில் என் பிட்டத்தை தடவியது. திடிரென்று ஏ. டி. எம் அனுபவம் இனிதாக இருந்தது. அந்த வாழைப்பழ சாமான் மேன்மேலும் வளர்ந்துக் கொண்டே போனது. எம்மாம் பெருசு. அந்த வாழைப்பழம் என் பிட்ட பிளவை தேடிக் கொண்டு இருப்பதை உணர முடிந்தது. யாரோ, சற்று சிரமத்துடன், என் பிட்டத்து பிளவை தேட முயற்சி செய்வது தெரிந்தது. மெல்ல, நெளிந்து அந்த சாமான் என் பிட்ட பிளவில் வைக்க உதவி செய்தேன். இப்போது பின்னால் இருப்பவன் தேய்க்க, தேய்க்க, சொர்க வாசலுக்கே சென்றேன். சரியான பொஸிஷனில் இருந்ததால் இன்பம் கொள்ளை, கொள்ளையாய் இருந்தது.

"உள்ளே, என்ன பண்ணிட்டு இருக்கான்" என்று மெலிதாக குரல் கிசுகிசுவென வந்தது. டபுள் மீனிங். ஆமாம், தாத்தா ஒருவர் ஏ. டி. எம்மில் ரொம்ப நேரமாக இருந்தார். கிசு,கிசு என்று குரல் வந்த இடத்தை பார்த்தேன். பார்த்தவுடன் ஷாக் ஆயிட்டேன். காரணம், இது என் எதிர் வீட்டில் அடிக்கடி பார்க்கும் அதே பையன். இவன்தான் என் பிட்டத்தை தேய்த்துக் கொண்டு இருந்தானா என்ன? உடனே என் வாய் உலர்ந்து விட்டது. இவனா? இவன் சாமானா இது? கடவுளே.

"உள்ளே, என்ன பண்றதுன்னு தெரியாம பண்றான்" என்றான் கிண்டலுடன். அவன் சொன்ன விவேக் பாணியில் அவன் சொன்னதை கண்டு க்ளுக் என்று சிரித்தேன்.

"என்ன பண்றதுன்னு தெரியல போலிருக்கு நீ சொல்றா மாதிரி" என்றேன் சிரித்துக் கொண்டே. என்னறியாமல், நானும் டபுள் மீனிங்கில் பேசறேன். ஓ. உங்களுக்கு பிடித்து இருக்குதா என்ற மாதிரி அவன் பார்வை இருந்தது. க்யூ இன்னும் இருந்தது. நானும் பொறுமையாக என் பிட்டத்தை அவன் சாமானில் தேய்த்துக் கொண்டு இருந்தேன். அவன் பேசிக் கொண்டே இருந்தாலும், அவன் சாமான் என் பின்புறம் நன்றாக அரைத்துக் கொண்டு தான் இருந்தது. பெரிய சாமான். இவ்வளவு நேரமா, போட்டு தேய்த்துக் கொண்டு இருந்ததில், நேரம் போனதே தெரியவில்லை. சொக்கி விட்டேன். ஆனால், ஏ. டி,எம் அறைக்கு மிக அருகில் வந்து விட்டேன். இனிமேல், விட்டால் இவனை பிடிக்க முடியாது. மெல்ல, திரும்பி, அவனை பார்த்தேன்.

"இங்க வேற ஏதாவது ஏ. டி. எம் இருக்கா?" என்றேன்.

"இருக்கு ஆண்ட்டி, ஆனா, அங்க இன்னும் கூட்டம் இருக்கும்" என்றான் சிரித்துக் கொண்டே.

"ஓ. அப்படியா. அப்ப, இனி நான் அங்கதான் போவேன்" என்று சொல்லிக் கொண்டே, என் பிட்டத்தை மெல்ல அவன் பேண்ட்டின் மேல் தேய்த்தேன்.

"நீங்க போனா, நானும் வறேன்" என்று சொல்லி அவன் சிரித்தான். அப்படி செய்வதன் மூலம், நானும் இதை ரொம்ப ரசிக்கிறேன் என நான் அவனுக்கு உணர்த்த விரும்பினேன். என் பிட்டத்தை நான் அசைக்க, அவன் சாமான் பெரியதாகிக் கொண்டே போவதை உணர முடிந்தது. எம்மாம் பெரிய சாமான். இந்த சின்ன பையனுக்கு இவ்வளவு பெரிய சாமானா? இப்ப தெரியுது, பத்மா, ஏன் இவனிடம் மயங்கி இருக்கான்னு. நானும் லக்கிதான். இல்லேன்னா, இன்னிக்கு இவன் கிடைச்சி இருப்பானா? ஏன் பத்மா மட்டும் இவனை ரசிக்கணும், நானும் இவனை ரசிக்கிறேன் என்று மனதில் ஒரு விதண்டாவாதம் ஓடிக் கொண்டு இருந்தது. என் முறை வந்தது, ஆனால், ஏன் இவ்வளவு சீக்கிரம் முறை வந்தது என கோபம் வந்தது. எப்படியோ, நான் ஏ. டி. எம் உள்ளே சென்றேன். ஏ. டி. எம் கார்டை உள்ளே போட்டேன். எவ்வளவு தரம் போட்டாலும், ஏதோ ஒரு மெஸேஜ், கார்டில் ஏதோ தவறு என்று வந்தது. மை காட். பணமும் தேவை. அதே சமயம், ஏகப்பட்ட கூட்டமும் சேர்ந்து இருந்தது. என்ன செய்வது? மெல்ல திரும்பினேன். அவன் இருந்தான். அவனை அழைத்தேன்.

"உள்ளே வரயா தம்பி. ஏதோ மெஸேஜ் வருது" என்று சொன்னேன்.

"ஓ. நான் வறேன் ஆண்ட்டி" என்று உள்ளே வந்தான்.

"ஸாரிப்பா, நான் உன்னை டிஸ்டர்ப் பண்றேன்" என்றேன்.

"நீங்க டிஸ்டர்ப் பண்றீங்க ஆண்ட்டி" என்று மீண்டும் டபுள் மீனிங். மெல்ல, சிரித்துக் கொண்டே என் ஏ. டிஎம் கார்டை அவனிடம் கொடுத்தேன். கார்டை வாங்கினான். நான் பாஸ்வார்டை சொல்ல, அவனே அதை டைப் செய்தான். கொஞ்ச நேரத்தில் அந்த மெனு வந்தது. எனக்கும் நிம்மதி வந்தது. ஒரு வழியாக 5000 பதிவு செய்ய, பணம் வந்தது. பணத்தை பார்த்ததும் எனக்கு புன்னகை வந்தடு. ஒரு வழியாக, பணத்தை எடுத்துக் கொண்டு வெளியே வந்தேன்.

"ரொம்ப நன்றிப்பா. என்ன பிரச்சனைன்னு தெரியலயே" என்றேன்.

"கார்டை திருப்பி போட்டுட்டீங்க, அதான்"

"அப்ப, எப்படி போடனும்ன் உனக்கு தெரியுமா" என கொக்கி போட்டேன்.

"ஆமா ஆண்ட்டி, எப்படி போடனும்ன் தெரியும். அதில் எக்ஸ்பெர்ட் நான்" என்று சொல்லி சிரித்தான். கில்லாடிதான் என்று நினைத்துக் கொண்டேன்.

"நீதான் எக்ஸ்பெர்ட் என தெரியுமே" என்றேன் பத்மாவை நினைத்துக் கொண்டே.

"நல்ல மெஷின் கிடைச்சா, கார்டை விடறதுல என்ன பிரச்சனை" என்றான் குறும்பாக.

"ஓ. உனக்கு கிடைச்ச மெஷின் சூப்பரா?" என்றேன் மீண்டும் குறும்பாக.

"ஆமாம், ஆண்ட்டி, மெஷின் சூப்பர்தான். கும்முன்னு இருக்கு" என்று கொல்லென்று சிரித்தான். அவன் பார்வை என்னை ஒரு ஸ்கேன் செய்தது. எனக்கு முகம் சிவந்தது.

"சரி, நான் பணம் எடுத்திட்டேன். இப்ப, நீ உன் கார்டை போடு பார்க்கலாம்" என்று சொல்லி சிரித்தேன். அவனும் சிரித்துக் கொண்டே கார்டை நுழைக்க, பணம் வரவில்லை.

"பணம் வந்ததா?" என்றேன் என் புடவை தலைப்பை சரி செய்துக் கொண்டே.

"இல்லை ஆண்ட்டி"

"ஏன்"

"மெஷின் நல்லா இருந்தா, விட்டும் இருப்பேன், பணமும் வந்து இருக்கும்"

"ச்சீய். கவலைப்படாதே, மெஷினும் உனக்கு ஒத்துழைக்கும்" என்று மீண்டும் முகம் சிவந்தேன்.

"ஆனா, மெஷின் இப்ப சரியில்லை. பணமும் வரவில்லை" என்றான் பாபு.

"நீ சரியா விட்டிருக்க மாட்டே, உன் கார்ட் சரியில்ல போல" என்றேன் கிண்டலுடன். என் பார்வை அவன் பேண்ட் மேலே வேகமாக ஓடியது.

"சேச்சே. என் கார்ட் சூப்பர் ஆண்ட்டி" என்று லேசாக தன் கையால் பேண்ட்டை தடவிக் கொண்டான். சூப்பர் ஐட்டம்தான். அதற்குள், வெளியே சத்தம். சீக்கிரம் வருமாறு சத்தம் போட்டனர்.

"வா. போகலாம். ரொம்ப கத்தறாங்க" என்று சொல்லிக் கொண்டே வெளியே வந்தேன். என்னுடன் அவனும் வெளியே வந்தான். எவ்வளவு நாளாகி விட்டது, இப்படி ஜாலியாக பேசிக் கொண்டு. இந்த பையனை எனக்கு மிகவும் பிடித்து விட்டது.

"சரி. பணம் வரலயே உனக்கு. அப்ப, என்ன பண்ணுவே?" என்றேன்.

"எந்த ஐடியாவும் இல்லே. அட்ஜெஸ்ட் பண்ணிக்குவேன்" என்றான்.

"எப்படி அட்ஜெஸ்ட் பண்ணுவே. சொல்லு, உனக்கு எவ்வளவு வேணும்" என்றேன்.

"500 வேணும்"

"சரி. நான் தறேன். நீ அப்புறம் கொடு" என்றேன். என் கை 500 ரூபாயை நீட்டியது.

"ஓ. உங்க நம்பிக்கைக்கு ரொம்ப நன்றி" என்றான்.

"இதில் என்ன இருக்கு. நீ எப்ப வேணும்னாலும் தரலாம்" என்றேன்.

"எப்படி தரது. உங்களை எனக்கு தெரியாதே?" என்றான். வாஸ்தவம்தான். இவன் பெயர் கூட இன்னும் தெரியாது.

"உன் பேர் என்ன?" என்றேன்.

"பாபு."

"நல்ல பேரு. நான்தான் பவித்ரா. உன்னை பத்மா வீட்டு முன்னால் பார்த்து இருக்கேன்" என்றேன் குறும்பாக.

"மை காட். காமாட்சிபுரம், முதல் க்ராஸ், நீங்க பத்மா வீட்டு முன்னால்?" என்று இழுத்தான். அவன் கண்ணில் ஆச்சரியம்.

"ஆமாம், உனக்கு பத்மாவை தெரியுமா?" என்றேன்.

"நான் பத்தாவது படிக்கிறேன். பத்மா என் கணக்கு டீச்சர்" என்றான்.

"பத்தாவதா படிக்கறெ?" என்றேன் கொல்லென்று.

"ஆமாம் ஆண்ட்டி. என்ன பண்றது, ஒவ்வொரு க்ளாஸும் மூணு தடவை. வயசு ஆனா 19 ஆச்சு" என்றான்.

"ஆனா பார்க்க படு ஸ்மார்ட்டா இருக்கேடா" என்றேன் சிரித்துக் கொண்டே.

"ரொம்ப தேங்க்ஸ் ஆண்ட்டி."

"என் நம்பரை நோட் பண்ணுக்க. வீட்டுக்கு வரும்போது சொல்லிட்டு வா. என்ன" என்றேன் சிரித்துக் கொண்டே. அட்ரஸே இருக்கும்போது, எதுக்கு நம்பர். அவன் நம்பர் எனக்கு வேணும்லே. எப்படி பாயிண்ட். அவன் சொல்ல, சொல்ல, நான் அவன் நம்பரை நோட் செய்துக் கொண்டேன்.

"நாளைக்கு வறேன் ஆண்ட்டி. வந்து பணம் தறேன்" என்றான்.

"பணத்துக்காக வர வேணாம். பொறுமையா வா" என்றேன். மனதில், சீக்கிரம் வாடா. என்று சொல்லிக் கொண்டேன்.

"நாளைக்கே வறேன்" என்றான்.

"முதலில் ஒரு மிஸ்ட் கால் கொடு" என்றேன் சிரித்துக் கொண்டே. அவன் மிஸ்ட் கால் கொடுக்க, நான் அந்த நம்பரை உஷாராக பதித்துக் கொண்டேன்.

"தேங்க்ஸ் ஆண்ட்டி. நாளை வறேன்" என்று சொல்லி பாபு கிளம்ப, நானும்

"ஓக்கே பாபு. நிச்சயம் எதிர்பார்க்கிறேன்" என்று சொல்லிக் கொண்டே வீட்டுக்கு கிளம்பினேன். நிச்சயம் நான் லக்கி. அதே சமயம், பத்மா மேல் கோபம் வந்தது. கோபம் கலந்த பொறாமை. என் லைனில் க்ராஸ் பண்றாளே. அவள் பண்றாளா. இல்லை, நான் பண்றேனா? எல்லாம் யோசித்துக் கொண்டே என் வீட்டுக்கு வந்தேன்.