பல புருஷன்கள் [Completed]

[Mouni1]

அந்த வயதானவன் என்னை நெருங்கி வரும்போது, அந்த லாரி வேகமாக வந்தது. கொஞ்சம் விட்டிருந்தால் எங்களையே தூக்கி தள்ளி இருக்கும். நல்ல காலம். மிக அருகில் வந்து நிறுத்தினான்.

ஜித்து அவர்களை பார்த்து கையாட்டினான். அந்த லாரி ட்ரைவரும் பதிலுக்கு கையாட்டினான்.

“உங்க வண்டி வந்துடுச்சி” என்றான் ஜித்து!

“இதுவா? இதுவா நீ சொன்ன வண்டி” என்றேன் ஆச்சரியமாக!

“ஆமாம்”

“நீ காருன்னுதானே சொன்னே, ஃபக், இப்ப ஏமாத்தறே” என்று சொல்லி சற்று கோபமானேன்.

“என்னடி சொன்னே?” என்றான் ஜித்து கோபமாக!

“நீ காருன்னுதானே சொன்னே? இப்ப லாரியில் போக சொல்றே?” என்றேன்.

”நான் சவாரின்னு சொன்னேன்...நீங்க காருன்னு நினைச்சா நான் என்ன பண்ணுவேன். நீ லாரியில் போனாலும் மதியத்துக்குள்ளே மீரட் போயிடலாம். இந்த நேரத்தில் லாரி கிடைக்கறத்தே பெரிய விஷயம்” என்று அவன் சொன்னதும், நான் சற்று திகைத்து போனேன்.

“அடப்பாவி! ஏமாத்தறயா?” என்று சொல்லிக்கொண்டே நான் எழுந்து என் ஜட்டியை போட போனேன். அப்போது உல்ஃபத் என் கையை பிடித்து இழுத்தான்.

“அடச்சீ! நீ வேற” என்று சொல்லிக்கொண்டே வேகமாக என் ஜீன்ஸ் பேண்ட்டை போட்டுக்கொண்டேன். மேலே சட்டையை எடுத்து போட்டுக்கொண்டேன். மெல்ல அந்த லாரியை பார்த்தேன். அழுக்காக இருந்தது. லாரி வாங்கி 50 வருஷம் இருக்கும்போல! அப்போது அங்கே ஒரு வழுக்கை ஆசாமி என்னை பார்த்துக்கொண்டே லாரியின் டயரை தட்டிக்கொண்டு இருந்தான். என்னை பார்த்து மெல்ல சிரித்தான்.

சிரித்தான்என்பதை விட இளித்தான் என்பதே சரி!

உல்ஃபத் மெல்ல சென்று ஒரு வைக்கப்போருக்கு நெருப்பு பற்ற வைத்து அமர்ந்துக்கொண்டான். எனக்கெ என்ன செய்வது என்றே தெரியவில்லை. ஒரு வேளை இந்த பையனை நம்பியது தப்போ?

ஓழ்த்ததும் இல்லாமல் இப்போது ஏமாற்றியும் விட்டான். மீண்டும் செல்லை எடுத்து செக் செய்தேன். இன்னும் நெட் வொர்க் வரவில்லை. போதாத குறைக்கு என் ரிப்பேரான கார் வேறு என்னை பார்த்து சிரித்தது. வேறு வழியில்லை.

“ஜித்து...காரையாவது பார்த்துக்க...நான் இரண்டு நாளில் யாரையாவது வந்து எடுத்துக்க சொல்றேன்” என்று அவன் கையில் ஒரு ஆயிரம் ரூபாய் கொடுத்தேன்.

“சரி! கொடு” என்று பணத்தை வாங்கிக்கொண்டு என்னை பார்த்து சிரித்தான். பின் லாரியிடம் சென்று ஏதோ சொல்ல, லாரியில் இருந்து ஒருவன் குதித்தான். நன்றாக வளர்த்தியாக சத்திய ராஜ் போல இருந்தான். நல்ல உயரம். பெரிதாக தாடி வளர்த்துக்கொண்டு இருந்தான். பார்க்க கரடி போல இருந்தான். இவன் ட்ரைவர் போல! அப்ப அந்த வழுக்கை தலையன்?

அவன் எங்களை நோக்கி வந்தான். அவன் பின்னால் அந்த வழுக்கை தலையன் வந்துக்கொண்டு இருந்தான். ஜித்து அவர்களிடம் ஏதோ பேசிக்கொண்டு இருந்தான். இவன் சொல்ல , சொல்ல, அவன் தலையாட்டிக்கொண்டு இருந்தான். இவன் சொல்ல, சொல்ல, அந்த வழுக்கை தலையன் என்னை பார்த்து ஏதோ தலையாட்டிக்கொண்டு வந்தான். உல்ஃபத் ஏதும் நடக்காதது போல நெருப்பில் தன் கையை காட்டிக்கொண்டு இருந்தான். அந்த ட்ரைவர் மெல்ல சென்று அவன் பக்கத்தில் சென்று அமர்ந்துக்கொண்டான்.

அந்த வழுக்கை தலையன் என்னை பார்த்து வந்துக்கொண்டு இருந்தான். இப்போது, ஜித்துவும் அவனுடன் இருந்தான். வழுக்கை தலையனிடம் ஒரு ப்ளாஸ்க் இருந்தது, என்னை நோக்கி வந்து , என் பக்கத்தில் அமர்ந்தான்.




“சாய் வேணுமா?” என்றான்.

நான் அவனை ஆச்சரியமாக பார்த்தேன்.

“தமிழ்?” என்றேன்.

“இல்ல....இங்கதான் என் ஊர் இருக்கு! ஆனால், மாசத்தில நாங்க பாதி நாள் இப்படிதான் இருப்போம்....அதனால எல்லா பாஷையும் தெரியும்” என்றான்.

“டீ வேணுமா?” என்றான் மீண்டும்.

“இருந்தா கொடு?” என்றேன்.

“இந்தா” என்று அவன் ப்ளாஸ்கை எடுத்து சூடான டீ கொடுத்தான். அந்த நேரத்தில் அது எனக்கு அமிர்தமாக இருந்தது. ஆவி பொங்க, பொங்க டீ குடித்தேன்.

“ஜித்து, இவங்க கிட்டே பேசிட்டயா?” என்றேன்.

”ஏதாவது சாப்பிடறயா?” என்றான் அந்த வழுக்கை தலையன்.

“இல்ல வேணாம். ஜித்து உங்ககிட்டே சவாரி பத்தி பேசினானா?” என்றேன்.

“ம்ம்ம் பேசிட்டேன். ஆனா?” என்று இழுத்தான்.

“என்ன இழுக்கறே?” என்றேன்.

“2000 ஆகுமாம்” என்றான்.

“இதுக்கா சொல்ல தயங்கறே! பணத்தை பத்தி கவலைப்படாதே...என்னை மீரட்டில் விட்டால் போதும்” என்றேன்.

”அது மட்டும் இல்லே” என்று மீண்டும் இழுத்தான்.




“சொல்லுடா! இப்படி இழுத்தா ஓங்கி அறை விடுவேன்” என்றேன் கோபமாக!

“இல்லே...அது மட்டுமல்ல கண்டிஷன்....இன்னொன்னு இருக்கு” என்றான்.

“சொல்லு!” என்றேன்.

“உல்ஃபத் உன்னை ஓழ்க்கணுமாம்! அதுக்கு ஒத்துக்கிட்டாதான் லாரி நகரும்” என்றான்.

“ஏண்டா?”

“இந்த லாரிக்கே ஓனர் உல்ஃபாத்” என்றான் ஜித்து!

நான் ஸ்டன் ஆனேன். இன்று உல்ஃபத் கிட்டே ஒழ் வாங்கணும்னு இருக்கு போல! அவனை பார்த்தேன். அவன் ஒன்றுமே அறியாதவன் போல நெருப்பில் கை 
காண்பித்துக்கொண்டு இருந்தான். அந்த லாரி ட்ரைவரை பார்த்தேன். அவனும் கண்ணை மூடிக்கொண்டு இருந்தான். அந்த வழுக்கை தலையன் என்னை பார்த்து சிரித்தான். உல்ஃபத்தை பார்த்தேன். அவன் சாமான் எனக்கு நினைவுக்கு வந்தது.


“ம்ம்ம்ம் சரி” என்றேன் மெதுவாக!

“சரி! கிளம்பு போகலாம்” என்று ட்ரைவர் சொல்லிக்கொண்டே செல்ல, நான் அவனை ஃபாலோ செய்தேன். எனக்கு பின்னால் அந்த வழுக்கை தலையன் வர, 
அவனுக்கு பின்னால் உல்ஃபத் வந்தான். எனக்கு எந்த முடிவையும் எடுக்க முடியவில்லை. மெல்ல ட்ரைவரை ஃபாலோ செய்தேன்.

மெல்ல லாரியில் ஏறினேன். பின்னால் ஜித்து இருந்தான். அவனுக்கு நான் சொல்ல வேண்டியது ஒன்றுமில்லை. அவன் என்னை பார்த்ததும் நான் என் முகத்தை திருப்பிக்கொண்டேன். இப்போது ட்ரைவர் ஏறி லாரியை ஸ்டார்ட் செய்தான். அவன் பின்னால் அந்த வழுக்கை தலையன் அமர்ந்துக்கொள்ள, நான் முன்னால் இருந்த ஸீட்டில் அமர்ந்தேன். என் பக்கத்தில் உல்ஃபாத் அமர்ந்தான்.