மௌனி - கக்கோல்ட் கதைகள் (8 கதைகள்)

[Mouni1]

நான் சொல்ல சொல்ல கழுத்தை சுற்றி அவன் கை போட்டான். அவன் என்னை இறுக்க அணைத்தான். அவன் அணைப்பில் என் எலும்பே உடைவது போல இருந்தது.


“ஏய் பொறுமை. பொறுமை"

சொல்ல சொல்ல அவன் இழுத்து தன் உதட்டை என் உதட்டில் பொருத்தினான். அவன் கை என் தலைமுடியை இறுக்கமாக பற்றியது.

“ஏய்ய்ய்ய்ய்ய்"

மெல்ல அவன் கை என் மார் மேல் வைத்தான். அவன் உதடுகள் என் கழுத்தை துழாவியது. பத்து நிமிடம் அவன் உதடுகள் என்னை பாடாய் படுத்தியது. நான் கண் சொக்கி போய் அமர்ந்து இருந்தேன். பத்து நிமிடம் கழித்து.

“திருப்தியா"

“ம்ஹும். உங்க பண்ணில்"

“ச்சீய். பத்து நிமிஷம் முடிந்தது"

“ஓக்கே. ஒக்கே"

மீண்டும் சகஜ நிலைக்கு வந்தோம். இது எங்கள் அன்றாட விளையாட்டுதான். முழு விளையாட்டு இல்லை. ஆனால் கணவன் இல்லாத குறையை அவனும். பெண்கள் இல்லாத குறையை நானும் ஒருவாறு தீர்த்து வைத்துக் கொண்டு இருந்தோம்.

“நாம ஏம்மா ஜெய்சல்மார் போறோம்"

“அங்கே ஜாவர் ஜஸ்வண்ட் இருக்கார். ஜமீந்தார்"

“ஜமீன்"

“ஆக்சுவலா அவங்க ஒரு காலத்தில் அங்க ராஜாவா இருந்தவங்க. அவர்கிட்டே ஏராளமா பெயிண்டிங்ஸ் இருக்கு. அது விலையை நிர்ணயிக்கனும். ஒரு மாசம் வேலை. ”

“ஓக்கே. எப்படி உங்களுக்கு எல்லாம் தெரியும்"

“கண்ணா. உங்கப்பா சொந்த ஊர் அது தெரியுமா. எங்க கல்யாணம் அங்கேதான் நடந்தது. ”

“ஓ"

“இன்னும் போக ஒரு 30 மணி நேரம் இருக்கு" என்றேன்.

“ஓ. அவ்வளவு நேரமா. போர் போர்" என்றான்.

“அதுக்குள்ளவா. மறுபடியும் விளையாடலாமா" என்று சொல்ல

“நான் ரெடி. ஆனா நீங்க எல்லாத்தையும் அவுத்து போட்டுட்டு இருந்தா 300 மணி நேரம்கூட" என்று அவன் சொல்ல நான் அவன் தலையை தட்டினேன் செல்லமாக. மீண்டும் அவன் என்னை இறுக்கினான். மெல்ல ரயில் ஜெய்சல்மாரை நோக்கி சென்றுக் கொண்டு இருந்தது. மீண்டும் நாங்கள் எங்கள் உணர்ச்சி விளிம்பிற்கு சென்றுக் கொண்டு இருந்தோம்.

தொடரும் மௌனி
ஜெய்சல்மார் ரயில்வே ஸ்டேஷன்

ராஜா

ஜெய்சல்மார் இறங்கியவுடன் விடியற்காலை 4. 30. நல்ல தூறல். எப்போதும் சூடாக இருக்கும் ராஜஸ்தான் இந்த விடியற்காலையில் சில்லென்று இருந்தது. சென்னையிலிருந்து எவ்வளவு மாற்றம். ஏதோ புது தேசத்தில் ஒரு 200 வருடம் முன்பாக வந்தது போல இருந்தது. ஜெய்சல்மாரின் ராஜ களை அப்படியே இருந்தது. சின்ன சின்ன மாளிகைகள், கோட்டைகள் எல்லாம் அப்படியே இருந்தது. எங்கு பார்த்தாலும் ஆண்களும், பெண்களும் ஜன நெருக்கம் அதிகமாக இருந்தது. பெரிய பெரிய தலைப்பாகள், வித்தியாசமான ராஜஸ்தான் குஜிலிக்கள் என்று எல்லாமே கலர் புஃல்லாக இருந்தது. பெரிய பெட்டியை எடுத்துக் கொண்டு ரயிலில் இருந்து அம்மா கிழே இறங்க நான் உதவினேன். கை நீட்டினேன். தலை கலைந்து புடவை தலைப்பை சரி செய்துக் கொண்டு இறங்கும் அம்மாவை பார்த்து மீண்டும் என் தம்பி துடிக்க ஆரம்பித்தேன். யாரும் பார்க்காமல் செல்லமாக அதன் தலையில் தட்டினேன். எனக்கு சின்ன வயது முதல் என் நமிதா, அனுஷ்கா, தேவயாணி எல்லாம் என் அம்மாதான். அந்த வெண்மையான சங்கு கழுத்து. அதில் நீல நிறத்தில் நரம்புகள். அதன் மீழே இருக்கும் அந்த மார்பு திரட்சி. மெல்ல கை கொடுக்கும் சாக்கில் அந்த மல்லிகை கைகளை இறுக்கமாக பற்றினேன்.

“உஷ்ஷு" என்று கண்களாலேயே ஆயிரம் கவிதை பாடினாள்.

இதன் காமத்தின் ஆரம்பம் எனக்கு மட்டும்தான் தெரியும். சரியாக இரண்டு வருடம் இருக்கும். ஒரு நாள் இரவு நான் நன்றாக தூங்கிக் கொண்டு இருந்தேன். திடிரென்று ஏனோ முழிப்பு வந்தது. நாங்கள் இருந்தது ஒரு சிறிய அறை. அதில் இருந்த படுக்கையில் நான் படுத்திருக்க கீழே அம்மாவும் அப்பாவும். அம்மாவும் அப்பாவும் ஜெய்சல்மாரில் காதலித்த ஜோடியாம். பின்னர் அவர்கள் சென்னைக்கு வந்து இங்கேயே செட்டில் ஆனவர்கள். அங்கே வசதி வாய்ப்பு அதிகமாக இருந்தவர்கள் என்று பின்னர் தெரிந்தது. மங்கலான ஒளியில் நான் கண்ணை கசக்கிக் கொண்டு பார்த்தேன். அப்போது அப்பா மார்பில் அம்மா சாய்ந்துக் கொண்டு இருந்தாள். அப்பா நல்ல உயரம். ஆரோக்கியமானவர். அம்மாவும் அப்படியே. அம்மாவின் அடர்ந்த கூந்தல் அப்பாவின் வெண்மையை மாரில் கொடி போல படர்ந்து இருந்தது, அப்பாவின் விரல்கள் அம்மாவின் கூந்தலை தடவிக்கொடுத்துக் கொண்டு இருந்தது. அம்மா அப்படியே அப்பாவின் அரை நிர்வாண மாரில் ஒய்யாரமாக சாய்ந்துக் கொண்டு இருந்தாள். அம்மாவும் முழு நிர்வாணமாக இருந்தாள். அப்பா மட்டும் வெறும் கால்சட்டை மட்டும் போட்டுக் கொண்டு அரை நிர்வாணத்தில் இருந்தார். அம்மாவின் கைகள் மெல்ல அவர் கால்சட்டையின் உள்ளே சென்றது.

நான் இதை ஆச்சரியமாக பார்த்துக் கொண்டு இருந்தேன். மங்களகரமான பகலில் இருக்கும் அம்மாவா இது இரவில். அந்த காம பேரழகியை பார்த்து மெல்ல நான் உணர்ச்சியின் உச்சத்திற்கு சென்றேன். அம்மா அப்பாவின் கால்சட்டையை தளர்த்த அப்பாவின் சின்ன ராட்சசனை பார்க்க நேர்ந்தது. அந்த வலர்ச்சியை கண்டு பிரமித்து நின்றேன். அறையின் மங்கலான வெளிச்சத்தில் அந்த ராட்சசனின் துடிப்பை பாட்க்க முடிந்தது. நன்றாக கருப்பாக, நீளமாக, தடியாக வாழைக்காயை போல இருந்தது. அம்மா அதை தன் இரு கைகளால் பிடித்து குழந்தையை கொஞ்சுவது போல அப்பாவின் ஆண்மையை கொஞ்ச ஆரம்பித்தாள்.

“செல்லத்திற்கு ரொம்ப பெரிசு" என்று சொல்லும்போது அவள் குரல் உணர்ச்சி பெருக்கால் உடைந்தது. ஆண்மையை அவ்வளவாக ஆசையா பார்த்தது எனக்கு புதிதாக இருந்தது. தன் கையை எடுத்து அதன் நுனியை பற்றினாள். அப்போதுதான் கவனித்தேன். நீண்டு இல்லாமல் சற்று வளைந்து இருந்தது. அதன் நுனியில் இருந்த தோலை சற்றே புஷ்பேக் ஸீட் போல தள்ளி அதன் நுனியை அழுத்த அப்பாவின் முனகல் அதிகரித்தது.

“ஆஹ்ஹ்ஹ்ஹ் வலிக்குது"

“ச்சூ. ச்சூ என் கண்ணுக்கு வலிக்குதா" என்று அப்பாவின் தடியை கொஞ்சிக் கொண்டே அப்பாவின் தடியை மெதுவாக கீழ் இருந்து மேல் வரை உருவி விட்டாள். அவள் அப்படி உறுவி விடும்போது அப்பா சுன்னியின் நுனி சதை சற்றே வீங்கி காட்சி தந்தது. அப்பா அப்படியே அருகில் இருந்த பீரோவில் சாய்ந்துக்கொள்ள அம்மா குனிந்து அப்பாவின் தண்டில் குனிந்து முத்தம் கொடுத்தாள். அம்மாவிற்கு அந்த கால ஜெயபாரதி போல அடர்த்தியான முடி. காட்டு புதர் போல அவள் வெண்மையான மார்பில் அலை அலையாக புரண்டுக் கொண்டு இருந்தது. அந்த சமயத்தில் அவளை பார்க்க காமதேவதை போல இருந்தாள்.

“ஊம்பறியா பத்மினி" என்று அப்பா சொல்ல அம்மா குனிந்து தன் முகத்தால் அப்பாவின் சாமானை தேய்த்துக்கொடுத்தாள். ஆண்மையின் வாசத்தை அவள் அவ்வளவு ரசனையாக முகர்ந்து பார்த்தால் அவளுக்கு இதில் ஏகப்பட்ட ஆர்வம் என்று தெரிந்தது. தன் நாக்கால் அவர் தண்டை நன்றாக தடவி விட்டள். அப்பா ஷாக் அடித்தாற்போல அடிக்கடி துடித்தார், அம்மாவின் நாக்கு அவர் சுன்னியின் நுனி பாகத்தின் பிளவை தடவி கொடுத்தது. அப்பா இந்த இன்பத்தால் தன் காலை அகட்டி வைக்க அம்மா அவர் தண்டை லேசாக கடித்தாள். சில இடத்தில் நக்கினாள்”பளக். ப்ளக். இச் இச்சென்று” என்று சத்தம். அப்பா அம்மாவின் பின் மண்டையை பிடித்து அசைக்க , அப்பாவின் தண்டு முழுமையாக அம்மாவின் வாயில் உள்ளே போய் வந்தது. இடி இடி என்று இடித்தார். அம்மாவின் கண்களில் இருந்த லேசான கண்ணீரை பார்க்க முடிந்தது. அப்பா ஒரு வழியாக “சர்” என்று விந்தை பீச்சி விட்டார். அம்மா தண்ணீரில் தன் முகத்தை காட்டி கழுவது போல அப்பாவின் விந்தை தன் முகம் முழுதும் காட்டினாள். அவள் சொப்பு வாய் அப்பாவின் விந்தால் நனைந்தது. அவள் வாயில் இருந்து விந்து வழிந்தது. வழிந்த விந்தை தன் நாக்கால் சுழட்டி மீண்டும் அதை தன் வாயால் சாப்பிட்டத்தை அப்பா ஆச்சரியமாக பார்த்தார். இந்த உணர்வு பூர்வமான இன்ப வெள்ளத்தில் எனக்கும் பீச்சி அடித்தது. நான் அவர்கள் இருவரும் மீண்டும் கட்டி பிடித்துக் கொண்டதை சற்றே பொறாமையோடு பார்த்துக் கொண்டு இருந்தேன்.

பழைய சம்பவத்தை மீண்டும் நினைத்துக் கொண்டதால் மீண்டும் காமபோதையால் தடுமாறினேன். மெல்ல கை கொடுக்கும் சாக்கில் அந்த வழவழப்பான இடையை மீண்டும் தடவிக்கொடுத்தேன்.

“உச்சு கை எடு" என்று செல்லமாக என் கையை தட்டினாள். அப்போது அங்கே ஒரு அரண்மனை பாதுகாவலன் போல ஒருத்தன் வந்தான். அவன் வைத்திருக்கும் மீசையை பார்த்ததும் சிரிப்பு வந்தது. ஆனால் நான் சிரிப்பதை பார்த்தால் கொன்றே விடுவான் போல அவன் பார்வை இருந்தது. கஷ்டப்பட்டு என் சிரிப்பை அடக்கிக் கொண்டேன்.

“ஜாவர் ராணி பத்மினி"

“நாங்கதான்”

“வாங்க உங்களுக்காகத்தான் நான் வந்திருக்கேன்"

சுத்தமான இந்தியில் பேசினான். அம்மா அளவிற்கு சரளமாக பேச முடியாவிட்டாலும் என்னால் புரிந்து கொள்ள முடிந்தது.

“நீங்க"

“நான் அனுப் வர்மா. ஜாவர் ஜஸ்வண்ட் வேலைக்காரன்"

என்று சொல்லிக் கொண்டே எல்லா பெட்டியையும் எடுத்துக் கொண்டு தன் தோளில் வைத்துக் கொண்டான். அமானுஷ்ய பலசாலியாக இருப்பான் போல. மெல்ல நான் அம்மா கையை பற்றிக் கொண்டே வெளியே வந்தேன். அங்கே ஒரு பெரிய கார் நின்றுக் கொண்டு இருந்தது. கார் பார்க்க அருமையாக இருந்தது.

“ஏய் இதுதான் லேண்ட் ரோவர்" என்றாள் அம்மா.

“நல்லா இருக்கும்மா"

“இங்கே இருந்து ஜெய்சல்மார் அரண்மனை போக" என்று அம்மா அனுப் வர்மாவிடம் கேள்வி கேட்க இழுத்தாள்.

“ஒரு மணி நேரம் ஆகும் ராணி" என்று அவன் காரை எடுத்தான்.

“அவ்வளவு நேரமா"

“ரோடு சரி இருக்காது" என்று சொல்லி வேகமாக காரை எடுத்தான். வழி முழுதும் மணல். மணல். சிறிது நேரத்தில் ஜாவர் எஸ்டேட் ஆரம்பித்தது. மைல் கணக்கில் மணல் மேடுகள்.

“இது" என்று அம்மா இழுத்தாள்,

“எல்லாம் ஜாவர் ஜஸ்வண்ட் எஸ்டேட்தான். எல்லாம் ஜமீன் சொந்தம்"

“வாவ். இவ்வளவு சொத்தா அவருக்கு" என்றேன். எங்கள் ஒரு அறை வீடு நினைவுக்கு வந்தது.

“ஜஸ்வண்ட் ஜாவர் பெரும் பணக்காரர்" என்றாள் அம்மா.

“பிரிட்டீஷ் காலத்தில் அவர் மகாராஜா மேம்சாஹிபா. அவங்களே ஜமீனுக்கு 5 துப்பாக்கி சல்யூட் கொடுப்பாங்க. ஆனா நாடு சுதந்திரம் ஆனப்பின் இந்த கவர்மெண்ட் எல்லாம் நிலத்தையும் எடுத்துக்கிச்சி" என்றான் சோகமாக.

“சரியா போச்சி. கவர்மெண்ட் நிலத்தை எடுத்துக்கிட்டும் இவ்வளவு நிலமா?" என்று வாயை பிளந்தேன்.

“இவ்வளவு சொத்தையும் வைச்சிட்டு தனியாவா இருக்கார்" என்றாள் அம்மா.

“ஆம். அவர் சொந்தங்க நிறைய வெளிநாட்டில் இருக்காங்க. ஆனா நேரடி வாரிசு இல்லை மேம்சாஹிபா” என்றான்.

நாங்கள் சொல்லிக் கொண்டு இருக்கும்போது அந்த அரண்மனை வந்தது. வாவ். அருமையான அரண்மனை. இப்போது இதை ஈஸியாக ஒரு ஐந்து நட்சத்திர ஓட்டலாக மாற்றி விடலாம்.

“ஜாவரை பார்க்கலாமா?" என்றாள் அம்மா.

“நீங்க இங்க உட்காருங்க. அவர் இப்போ வருவார்” என்று எங்களை ஹாலில் இருந்த சோஃபாவில் அமர வைத்து அவன் நகர்ந்தான். ராஜ வாழ்க்கை என்பது இதுதான் போல. அங்கே இருந்த சேண்டிலியரே பல கோடி போகும்போல. அங்கே இருந்த டைனிங் டேபுளிலில் பலர் உறங்கலாம். நான் சுற்றி முற்றும் பார்த்தேன். ஆனால் வித்தியாசமாக ஆள் நடமாட்டமே இல்லை. அங்கே டேபுளில் இருந்த ரெட் ஒயினை எடுத்தேன்.

“அம்மா வேணுமா ரெட் ஒயின்?"

மெதுவாக ஒரு கோப்பையில் எடுத்து நிரப்பினேன்.

“யாராவது எதாவது சொல்ல போறாங்க" என்று சுவைக்க ஆரம்பித்தாள்.

“நீ"