Adultery బూత్ బంగ్లా (మా ఊరి ముచ్చట్లు)...by Naresh2706

[Milf rider]

గోపన్న తన మామగారింట్లో 4నెలలు ఉన్నాడు. భార్యని ప్రేమగా చూసుకోవడం, కొడుకుతో ఆడుకోవడం, మామగారితో ముచ్చట్లు, ఇంకా తనకి తెలిసిన నలుగురిని పలకరించడం ఇలా ఆనందంగా గడిచిపోయాయి ఆ 4నెలలు. ఈ లోపు కళావతి మళ్ళీ నెలతప్పింది. అందరి ముఖాల్లో సంతోషం వెల్లివిరిసింది.
ఎప్పుడైనా తాగాలని అనిపిస్తే భార్యకి చెప్పేవాడు. భార్య వెళ్ళమని చెప్పేది. అప్పుడు కూడా ఒక గంటలో వెనక్కు వచ్చేసి భోజనం చేసి మౌనంగా తన గదికి వెళ్లిపోయేవాడు.
4నెలల తర్వాత తన ఊరికి వెళ్ళాలని అనిపించింది గోపన్నకి.
మర్రోజు పొద్దున్నే భార్యకి తన నిర్ణయం తెలిపాడు. అత్తమామలు కూడా సరే అన్నారు. తర్వాతి రోజే సొంత ఊరికి భార్యా పిల్లలతో కలిసి ఊరికి బయలుదేరి ఇంటికి చేరాడు.
ఎప్పుడో తర్వాతి రోజు పెళ్లి పెట్టుకుని ఊరు వదలి వెళ్ళిపోయిన తర్వాత గోపన్న ఇంటికి రావడం ఇదే మొదటిసారి. అది కూడా పాత పెళ్ళాన్ని వెంటేసుకుని రావడం వల్ల అందరూ ఆశ్చర్యంగా చూడసాగారు గోపన్నని. వాళ్లలో ఆశ్చర్యం కన్నా ఏం జరిగిందో అన్న కుతూహలమే ఎక్కువగా ఉంది.
రెండు రోజుల వరకు బయట గోపన్న జాడ లేదు. తర్వాత రోజు కల్లు దుకాణం దగ్గర కనిపించాడు.
అందరూ గోపన్న చుట్టూ చేరారు. అందులో గోపన్నకి బాబాయ్ వరసయ్యే వెంకయ్య గోపన్న పక్కన కూర్చున్నాడు. గోపన్న 2ముంతలు పుచుకున్నాక వెంకయ్య మెల్లిగా అడిగాడు.
"ఏరా అబ్బాయ్ ఎక్కడికెళ్లిపోయావ్ ఇన్ని రోజులు?"
"మీ కోడలింటికి పోయినా బాబాయ్"
"అదేంట్రా వదిలేసావ్ గా?"
"లేదు బాబాయ్ పాపం మంచిది.. మర్చిపోలేక పోయిన"
"పోన్లేరా అయ్యా.. సుఖంగా ఉంటే అంతే చాలు"
మాటలు మరిక పొడిగించలేదు వెంకయ్య.
గోపన్న మరొక 3ముంతలు తర్వాత ఇంట్లో ఉన్నాడు.
భోజనం చేసి పెళ్ళాం జతలో వెచ్చగా పడుకున్నాడు.
కాలం ఇలా సాఫీగా సాగిపోతే మనం చెప్పుకోడానికి ఏముంది. గోపన్నలో క్రమక్రమంగా విషపు ఛాయలు అలుముకున్నాయి. దానికి తోడు తల్లి తన పెళ్ళాం మీద వేసే నిందలు కూడా తొడయ్యాయి.
మళ్ళీ పెళ్ళాంతో విభేదాలు చోటు చేసుకున్నాయి. కళావతి అన్నిటికీ కాలమే సమాధానం చెబుతుందని మౌనంగానే ఉండసాగింది. కాలక్రమేణా గోపన్న వేధింపులు భరించలేక మరల పుట్టింటికి చేరుకుంది నిండు గర్భంతో.. ఈ సారి ఎట్టి పరిస్థితుల్లోనూ భర్త దగ్గరికి వెళ్లకూడదని ఇంట్లో అందరూ గట్టిగా అనుకున్నారు.
గోపన్న కూడా అది పోవడమే మంచిది అనే నిర్ణయానికి వచ్చేశాడు. కానీ తన వంటి సుఖానికి కూడా ఒక ఆడది కావాలి కదా.
కానీ వరలక్ష్మీ ఉదంతం గోపన్నకి బాగానే గుణపాఠాలు నేర్పింది. అందుకే తెలిసిన వాళ్ళలో సంబంధం చూడమని తల్లికి పురమాయించాడు. తల్లి ఆ పనుల్లో ఉండగానే పని రీత్యా పొరుగూరు వెళ్ళవలసి వచ్చింది.
4రోజులు ఆ కొండల మధ్యనే గడిచిపోయింది.
తర్వాతి రోజు రాత్రి తోటి పనివారితో కూర్చుని నాటుకోడి కాల్చుకుంటూ కల్లు తాగుతున్నాడు. సంద కల్లు బాగా పులిసిపోయిందేమో బాగా మత్తెక్కిపోయారు ఒక్కొక్కరు. గోపన్న ఆ మత్తులో తూలుతూ నడుచుకుంటూ వచ్చి ఊర్లో ఒక చోట పడి నిద్రపోయాడు. పొద్దున్నే కళ్ళు తెరిచి చూసే సరికి మంచం మీద ఉన్నాడు. ఏవో మాటలు వినిపిస్తున్నాయి. లేచి నిలబడి బయటకి వచ్చి చూసాడు. తన ఎదురుగా పరికిణీ వేసుకున్న లేడి పిల్ల ఒకటి చెంగు చెంగున గెంతుతూ వచ్చి తనని చూసి బ్రేక్ వేసినట్టు ఆగిపోయింది.
ఆ కళ్ళు చూస్తుంటే అసలు కళ్ళలా లేవు. సరస్వతీ దేవినడిగి తెచ్చిన రెండు తెల్ల కలువ రేకుల్ని దిష్టి తగలకుండా దిష్టి చుక్క పెట్టి అక్కడ అమర్చారేమో అన్నట్టు విశాలంగా ఉన్నాయి ఆ కళ్ళు.
ఆ కళ్ళని అలాగే చూస్తూ ఉండిపోయాడు గోపన్న.
ఆమె కను రెప్పల్ని రెపరెపలాడించింది. ఆమె రెప్పలు అలా కొడుతుంటే రామ చిలుక రెక్కలాడించినట్టు అనిపించింది గోపన్నకి.
కాలుడికన్నా నల్లగా ఉన్న ఆమె కంటి కాటుక ఆమె కనులకి మరింత శోభను చేకూర్చింది.
కొంచెం కిందకి చూస్తే నునుపైన ఆమె ముక్కు సన్నగా, కోలగా పదును తేలి ఉంది. దానికి కుడి వైపున ఉన్న చిన్న ముత్యపు ముక్కుపుడక ఆమె నాసికా సౌందర్యాన్ని నాసిక్ లో గోదావరి అంత అందంగా మార్చేసింది.
కొన్ని క్షణాలు ముత్యం వల్ల ముక్కుకు అందం వచ్చిందో ఆమె ముక్కును చేరడం వల్ల ముత్యానికి అందం వచ్చిందో తేల్చుకోలేకపోయాడు.
అసలు ముత్యాలు పుట్టేది ముత్యపు చిప్పల్లోనా ఆమె ముక్కులోనా అనే సందేహం కలుగుతోంది.
ఇక ఆమె పెదాలు చూస్తే ముద్దు పెట్టాలనే కాంక్ష తప్ప అతనిలో భావుకుడికి పెద్దగా పని పెట్టలేదు గోపన్న.
పైన అంతా బాగానే ఉంది. ఇక అసలు ఆస్తుల వివరాలను సేకరించడానికి కిందకి చూసాడు.
అబ్బా.. పట్టు పరికిణీలో పట్టు పట్టాలనిపించే అందాలు.
ఆమెను అలా చూస్తుంటే ముగ్గడానికి ముందే కోసిన బంగినపల్లి మామిడి కాయను సన్నని ముక్కలుగా కోసి ఉప్పూకారం అద్ది పెట్టినట్టు నోరూరిపోతుంది.
గోపన్న ఎప్పుడైతే తన చూపులు కింద ఫ్లోర్ కి షిఫ్ట్ చేసాడో ఆ అమ్మాయి "అమ్మా.. మావయ్య లేచాడే" అని అరుస్తూ తుర్రుమంది.
గోపన్న అలాగే అరుగు మీద కూర్చున్నాడు. తనకి ఎవరైనా టీ ఇస్తే బాగుంటుందని అనిపించింది.
అలా అనుకున్నాడో లేదో ఇలా గోపన్న ముందుకు టీ గ్లాసు ప్రత్యక్షమయ్యింది.
తల ఎత్తి చూసాడు.
ఎదురుగా ఎవరో ఒకావిడ నిలబడి ఉంది టీ గ్లాసుతో.
ఆమె ఎవరా అని గుర్తు తెచ్చుకోడానికి ప్రయత్నిస్తున్నాడు. ఠక్కున ఒక చోట అతని ఆలోచనలకు తెరపడింది.
ఆమె తన పెద్దమ్మ కూతురు. ఎప్పుడో ఒకసారి చూసాడు. మళ్ళీ ఇదే కలవడం. తమ ఇళ్ల మధ్య పెద్దగా రాకపోకలు లేవు.
"బాగున్నావా తమ్ముడూ?" నవ్వుతూ పలకరించింది.
"బాగున్నాను అక్కా.. మీరు ఎలా ఉన్నారు? బావెక్కడ?" టీ గ్లాసు అందుకుంటూ అడిగాడు.
"పొద్దున్నే నిన్ను తీసుకొచ్చి ఇక్కడ పడుకోబెట్టి ఆయన పొలం వెళ్లిపోయారు. ఇంతకీ ఆయనెక్కడ తగిలారు నీకు?" అంటూ అక్క అడిగిన ప్రశ్నకు టీ గొంతులో పొలమారింది.
"పనికి వచ్చాడంట.. మనం ఇక్కడ ఉన్నాం అని తెలిసుండదు. నేనే తీసుకొచ్చా" వెనక నుంచి కాళ్ళు కడుక్కుంటూ గోపన్న బావ సమాధానం ఇచ్చాడు.
అప్పటికి హా.. హ.. అన్నాడు కానీ ఏం జరిగిందో అర్ధం కాలేదు గోపన్నకి.
కొంచెం సేపు ఆగి మెల్లిగా పాకలో గేదెలకు గడ్డేస్తున్న బావ పక్కకి చేరాడు.
"కొంచెం తాగుడు తగ్గించు బామ్మర్ది. మరీ ఇలా అయితే కష్టం" వెనక్కు తిరక్కుండానే అన్నాడు గోపన్న బావ.
"సర్లే బావ. ఇంతకీ నేను ఎలా వచ్చాను ఇక్కడికి?"
"పొద్దున్న పొలం వెళ్తుంటే ఆ సెంటర్ లో టీ కొట్టు దగ్గర అరుగు మీద పడుకుని ఉన్నావ్. అందరూ ఎవరా అని చూస్తుంటే పోల్చుకుని ఇంటికి తీసుకు వచ్చాను. కంగారు పడకు ఇంట్లో ఎవరూ చూళ్ళేదులే. పోయి టిఫిన్ చెయ్. నేను వీటికి గడ్డేసి వస్తాను."
గోపన్నకి ఇప్పుడు అర్ధం అయ్యింది. పెరట్లో ఒక వేప పుల్ల విరుచుకుని పళ్ళు తోముకుంటున్నాడు. ఇంతలో ఎవరో తనని వెనకనుంచి చూస్తున్నట్టు అనిపించి వెనక్కి తిరిగి చూసాడు. అక్కడ ఎవరూ లేరు. దంతావధానం కానిచ్చి ఇంట్లోకి వచ్చాడు.
అక్క కూర్చోమని చెప్పి వేడివేడిగా ఇడ్లీలు తెచ్చి పెట్టింది. ఆమె వెనకే ఆ పరికిణీ పాప పచ్చడి, మంచినీళ్లు పట్టుకుని వచ్చి వంగి గోపన్న ముందు పెట్టింది.
ఆమె ఇడ్లీలోకి పచ్చడి వడ్డిస్తుందో లేక అతని కళ్ళకి ఆమె అందాలు వడ్డిస్తుందో తెలియట్లేదు గోపన్నకి.
"ఇంకొంచెం పచ్చడి వెయ్యవే మావయ్యకి" అంటుంది వెనకనుంచి వాళ్ళ అమ్మ.
"ఎవరక్కా?" అడిగాడు గోపన్న ఇడ్లీ తింటూ.
"మా అమ్మాయి రా.. పోచమ్మ"
"ఏం చేస్తుంది?"
"ఇప్పుడు తొమ్మిదిలోకి వచ్చింది రా. "
"ఏ మీ అమ్మాయి మాట్లాడదా?"
"అది మాట్లాడటం మొదలుపెడితే నీకు చెవుడు వచ్చేస్తుంది. ఇంకా అలవాటు అవ్వలేదు కదా అందుకే" అంది నవ్వుతూ.
"అక్కా.. కొంచెం పెరుగు, ఆవకాయ పచ్చడి ఉంటే తీసుకురావా?"
"వస్తాను ఉండు" అంటూ లోపలికి వెళ్ళింది.
"ఓయ్.. నీ పేరేంటి?" అడిగాడు ఆ అమ్మాయిని.
" పోచమ్మ" అంది బెరుకుగా.
"పోచమ్మా....? పుంతలో ముసలమ్మని పెట్టుకోపోయావా?" అన్నాడు నవ్వుతూ.
ఆ మాటకి బాగా ఉడుక్కుందేమో నా వంక చురుక్కుమని చూసింది.
"సర్లే ఏడకు సరదాగా అన్నాను. కాలేజ్ లేదా?" అని అడిగాడు గోపన్న.
"కాలేజ్ ఎప్పుడూ అక్కడే ఉంటుంది. మనమే వెళ్ళాలి" అని అల్లరిగా నవ్వుకుంటూ అక్కడ్నుంచి వెళ్ళిపోయింది.
"అమ్మ దీనెమ్మా.." అనుకుంటూ ఆమె వెళ్లిన వైపే చూస్తున్న గోపన్న "ఏంట్రా దాంతో గొడవ" అన్న అక్క మాటలతో మళ్ళీ ఇడ్లీ మీద దృష్టి పెట్టాడు.
టిఫిన్ చేసి వేడి వేడిగా కాఫీ తాగుతూ బయటకు వచ్చిన గోపన్నకి తన జట్టు పనివాళ్ళు ఊరంతా తిరగడం కనిపించింది.
ఏమయ్యిందా అని కాఫీ గ్లాసు అక్కడ పెట్టేసి వాళ్ళ దగ్గరకి వచ్చి "ఏంట్రా ఏం వెతుకుతున్నారు?" అన్నాడు.
"నిన్నేరా సామి.. నిన్న రాత్రి నుంచి ఎక్కడికి పోయావ్?" అన్నాడు ఆ గుంపులో ఒకడు.
"మా అక్కా వాళ్ళింటికి వచ్చాను రా. నేను తర్వాత వస్తాను లే" అన్నాడు గోపన్న.
"ఎక్కడికెళ్లినా చెప్పెళ్ళరా నాయనా.. సరే మేము పనికి పోతున్నాం" అని వాళ్ళందరూ అక్కడి నుంచి వెళ్లిపోయారు.
ఇంతలో ఇంట్లోకి వెళ్తుంటే బావ పొలానికి, మేనకోడలు కాలేజ్ కి బయలుదేరుతూ ఎదురొచ్చారు.
ఇంక చేసేది లేక వాళ్ళ అక్కకి పని చేసే చోటుకి పోయి బట్టలు తెచ్చుకుంటానని చెప్పి ఊరి మీద కొంత సేపు పచార్లు చేసి బట్టలు తీసుకుని మధ్యాహ్నం భోజన సమయానికి వాళ్ళ అక్కగారింటికి చేరాడు గోపన్న.