அன்பளிப்பு: கணவரின் உத்தியோக உயர்வுக்கு(suba)

[johnypowas]

பாதர் கேட்டை தாண்டி போகும் வரை என்னை திரும்பி பார்க்காதது எனக்கு ஒரு வித ஏமாற்றமாகவே இருந்தது....
அவர் அப்படி பார்ப்பார்... அட்லீஸ்ட் ஒரு மெல்லிய சிரிப்போடவாவது என்னை பார்த்து பை சொல்லிட்டு போவார்ன்னு நான் ரொம்பவே எதிர்பார்த்தேன்....
பட் பாதர் அப்படி செய்யாதது... ஏதோ எனக்கும் அவருக்கும் எந்த சம்பந்தமும் இல்லாதது போல அவர் வெளியேறியது எனக்குள் ஒருவித வருத்தத்தை கொடுத்தது.....
இவ்வளவு நேரமும் என்னோடவும் என் உணர்வுகலோடவும் விளையாடிய அந்த முகம் என் கண்களை விட்டு மறைய.... எதையோ பறிகொடுத்தது போன்ற உணர்வு.... எனக்கு உரிமையான ஒன்று என்னை விட்டு போன உணர்வு... ஒருவிதம் சோகம் என்னை ஆட்கொண்டது....
அந்த வீட்டின் வெறுமையும் சிலவினாடிகளே ஆனாலும்... அந்த தனிமை என்னை என்னவோ செய்தது.... கனத்த மனதோடு.... என் உடைகளை சரி செய்து.... எனது கைப்பை.. செல்போன் இவற்றை எடுத்து தயாராக வைத்துக்கொண்டு...
விஜியின் அருகே அமர்ந்து.... ஆழ்ந்த உறக்கத்தில் இருந்த விஜியின் தலையை தடவி கொடுத்தபடி... காலை முதல் கடந்த ஐந்து நிமிடம் வரை பாதரின் ஒவ்வொரு அசைவையும் எனக்குள் அசை போட்டபடி இருக்க....
வாசலில் கார் ஹாரன் சத்தம் கேட்டது...
எஸ்.. ஷங்கர் காரை கேட் வாசலில் நிறுத்திவிட்டு.... கேட்டை திறந்து கொண்டு உள்ளே வருவது தெரிந்தது... ஷங்கரை பார்த்ததும் பாதரை பற்றிய நினைவுகள் மெல்ல மறைய.... புதிய சிந்தனைகளும் குழப்பங்களும் எனக்குள் குடியேறத்தொடங்கின ...
ஷர்மா ஷங்கர் கிட்ட என்ன சொல்லி இருப்பார்... ஷங்கர் கார இங்க கொண்டுவந்தது என் கணவருக்கு தெரியுமா.... ஷங்கர் என்னை பற்றி என்ன நினைப்பான்....
நேற்றே நான் ஷர்மாவுடன் அவர் காரில் வருவதை பார்த்தவன்.... தென் சாப்பாடு வாங்கி வந்து கொடுத்தப்ப கூட நான் இங்க இருந்ததை கண்டிப்பா புரிஞ்சிட்டு இருப்பான்....