16-11-2018, 10:40 AM
" ఎందుకని....?"
" ఈ విషయం తనకు తెలియకుండా ఉంటేనే బెటర్ అనిపించి..."
అంటే తను, తనని అభిమానించే తన స్నేహితురాలి దగ్గర తమ విషయం రహస్యంగా ఉంచాలనుకుందంటే,.....తన మనస్సులో ఏదో ఉంది. ఈ చిన్నిపాటి తలంపుకే నా తొడల మధ్య చలనం అయ్యింది.
మొత్తానికి కార్యాలయం చేరుకున్నాము.
సుధ రిసెప్షన్ దగ్గర తనకు వచ్చిన కార్డ్ చూపించింది.అది చూసి తను సుధను ప్రక్క రూములోకి వెళ్లమంది.నేనూ తనతో బాటే వెళుతుంటే, మీ వారు బయటే ఉండాలండి అని సుధను వారించింది.ఆ మాటలకు సుధ బుగ్గలు క్షణకాలం కెంపులవ్వడం నా కళ్ళబడింది.తను నా వైపు చూసి కళ్లతోనే నన్ను బయట ఉండమని సైగ చేసి లోపలికి వెళ్ళింది.లోపలికి తొంగి చూశాను. చాలా పెద్ద క్యూ ఉంది. అందరూ క్యూలో పొడుగాటి బెంచీల మీద కూర్చుని ఉన్నారు. చూడగానే అర్థమయ్యింది.తను రాడానికి చాలా సమయం పడుతుందని.ఆకలి వేస్తోంది. బయటికి వెల్లి ఒక చిన్న హోటల్ లో టిఫిన్ చేసి. కిళ్ళీకొట్టులో ఒక సిగెరెట్టు కొని అంటించాను.ఈ మధ్య సుధ జ్ఞాపకాలతో,సిగెరెట్టులు కాస్త ఎక్కువ అయ్యాయి.తన సమాగమము కోసం మనసు ఉవ్విళ్ళూరుతోంది.ఇంతలో ఫోన్ రింగ్ అయ్యింది.మాలతి కాల్.
" హాయ్ శివా...."
" హాయ్ డార్లింగ్.."
" ఆఫీస్ లో బిజీ నా..?"
" బిజీగా ఉన్నా....!!!!!.... నీ తర్వాతే కదా...?"
" అబ్బ ఛ్ఛా...నమ్మాము లే..."
" భోజనం అయ్యిందా..?"
" జస్ట్ ఇప్పుడే... నీది....?"
" అయ్యింది..."
" మ్మ్...చెప్ప రా...."
" ఇందాక ఫోన్ కట్ చేశాను కదా!! అందుకే చేశాను..."
" అవును ఏదో సుధా కాల్ అని అన్నావు..."
" తను ఈరోజు లీవు పెట్టింది.."
" అవునా ఎందుకు?"( ఏమి తెలియనట్టు అడిగాను)
" సర్టిఫికేట్ వెరిఫికేషన్ కోసం వెళ్ళాలట..."
" ఓహో..."
" పాపం తనకు ఏమీ తెలీదు....నిజానికి నిన్ను తీసుకు వెళ్లమని అందామను కున్నాను"
" నువ్వు చెప్పకపోవడమే మంచిది.."
" అదేం...? ఆ మాత్రం సాయం చెయ్యలేవా...?"
" నువ్వు కోరాలేగాని....ఏదైన చెస్తాను...కాని..."
" మ్మ్ ఏమటీ కానీ, బోణి అంటూ..."
" తనతో అంత చనువు లేదు కదా..మాలతి.."
" అబ్బో.....చొరవ తీసుకోవడం అయ్యాగారికి ఉగ్గుతో పెట్టిన విధ్య.."
" నిజమా....?"
" అందుకేనేమో......నా మనస్సు నిన్ను అడగొద్దని చెప్పింది "
" నాకంత సీను లేదులే...."( అమాయకత్వం నటిస్తూ అన్నాను)
" ఈ విషయం తనకు తెలియకుండా ఉంటేనే బెటర్ అనిపించి..."
అంటే తను, తనని అభిమానించే తన స్నేహితురాలి దగ్గర తమ విషయం రహస్యంగా ఉంచాలనుకుందంటే,.....తన మనస్సులో ఏదో ఉంది. ఈ చిన్నిపాటి తలంపుకే నా తొడల మధ్య చలనం అయ్యింది.
మొత్తానికి కార్యాలయం చేరుకున్నాము.
సుధ రిసెప్షన్ దగ్గర తనకు వచ్చిన కార్డ్ చూపించింది.అది చూసి తను సుధను ప్రక్క రూములోకి వెళ్లమంది.నేనూ తనతో బాటే వెళుతుంటే, మీ వారు బయటే ఉండాలండి అని సుధను వారించింది.ఆ మాటలకు సుధ బుగ్గలు క్షణకాలం కెంపులవ్వడం నా కళ్ళబడింది.తను నా వైపు చూసి కళ్లతోనే నన్ను బయట ఉండమని సైగ చేసి లోపలికి వెళ్ళింది.లోపలికి తొంగి చూశాను. చాలా పెద్ద క్యూ ఉంది. అందరూ క్యూలో పొడుగాటి బెంచీల మీద కూర్చుని ఉన్నారు. చూడగానే అర్థమయ్యింది.తను రాడానికి చాలా సమయం పడుతుందని.ఆకలి వేస్తోంది. బయటికి వెల్లి ఒక చిన్న హోటల్ లో టిఫిన్ చేసి. కిళ్ళీకొట్టులో ఒక సిగెరెట్టు కొని అంటించాను.ఈ మధ్య సుధ జ్ఞాపకాలతో,సిగెరెట్టులు కాస్త ఎక్కువ అయ్యాయి.తన సమాగమము కోసం మనసు ఉవ్విళ్ళూరుతోంది.ఇంతలో ఫోన్ రింగ్ అయ్యింది.మాలతి కాల్.
" హాయ్ శివా...."
" హాయ్ డార్లింగ్.."
" ఆఫీస్ లో బిజీ నా..?"
" బిజీగా ఉన్నా....!!!!!.... నీ తర్వాతే కదా...?"
" అబ్బ ఛ్ఛా...నమ్మాము లే..."
" భోజనం అయ్యిందా..?"
" జస్ట్ ఇప్పుడే... నీది....?"
" అయ్యింది..."
" మ్మ్...చెప్ప రా...."
" ఇందాక ఫోన్ కట్ చేశాను కదా!! అందుకే చేశాను..."
" అవును ఏదో సుధా కాల్ అని అన్నావు..."
" తను ఈరోజు లీవు పెట్టింది.."
" అవునా ఎందుకు?"( ఏమి తెలియనట్టు అడిగాను)
" సర్టిఫికేట్ వెరిఫికేషన్ కోసం వెళ్ళాలట..."
" ఓహో..."
" పాపం తనకు ఏమీ తెలీదు....నిజానికి నిన్ను తీసుకు వెళ్లమని అందామను కున్నాను"
" నువ్వు చెప్పకపోవడమే మంచిది.."
" అదేం...? ఆ మాత్రం సాయం చెయ్యలేవా...?"
" నువ్వు కోరాలేగాని....ఏదైన చెస్తాను...కాని..."
" మ్మ్ ఏమటీ కానీ, బోణి అంటూ..."
" తనతో అంత చనువు లేదు కదా..మాలతి.."
" అబ్బో.....చొరవ తీసుకోవడం అయ్యాగారికి ఉగ్గుతో పెట్టిన విధ్య.."
" నిజమా....?"
" అందుకేనేమో......నా మనస్సు నిన్ను అడగొద్దని చెప్పింది "
" నాకంత సీను లేదులే...."( అమాయకత్వం నటిస్తూ అన్నాను)