11-01-2019, 11:48 AM
(This post was last modified: 28-03-2019, 08:51 PM by johnypowas. Edited 1 time in total. Edited 1 time in total.)
“ஸாரிம்மா. ஏதோ உணர்ச்சி வேகத்தில்"
“போதும். இன்னிக்கு இது போதும்"
“அப்ப நாளைக்கு"
“ஷாப்பிங் போகலாம்" என்று சொல்லிக் கொண்டே அவள் அறைக்கு சென்றேன். அவள் குரலில் கோபமில்லை. இருந்தது மயக்கம்தான். என் உதடுகள் இனித்தது. வாரே வாவ். ஐ ஹேவ் டன் இட்.
அம்மா மாராப்பு மெல்ல நழுவுகிறது- 4
அம்மாவை ஐ லவ் யூ சொல்ல வைச்ச பூரிப்பில் எனக்கு என்ன செய்வது என்றே தெரியவில்லை. எகிறி குதிக்க வேண்டும் போல இருந்தது. இந்த விஷயத்தை நான் மாதவி குட்டியுடன் சொல்ல முயற்சித்து செல்லில் முயற்சி செய்தால் அவள் கிடைக்கவே இல்லை. மெல்ல நான் அறைக்கு சென்று நான் படுத்து விட்டேன். கனவெல்லாம் அம்மாதான். மறுநாள்.
“ஸில்லி. இப்படியா எல்லார் பார்க்க பூவை செருகுவே. எதிர்க்கே ஒருத்தன் உத்து பாத்துட்டு இருந்தான். யாரும் தப்பா நினைக்கக் கூடாதுன்னு தான் நான் எழுந்து வந்துட்டேன்.”
அப்போ ப்ரைவேட்டா கொடுக்கலாமா? கொடுக்கலாமா. லாமா. லாமே. என்று விசிலடித்துக் கொண்டே துணிச்சலாக தெருக்கோடியில் சென்று அந்த பாட்டியிடம் 10 முழம் மல்லிகை வாங்கினேன். இன்று ப்ரைவேட்டா கொடுக்கலாமா. அம்மா என்ன செய்கிறாள் என்று பார்க்கலாம். 10 முழ பூவை எடுத்துக் கொண்டு வீட்டு ஹாலுக்கு வந்தேன். வந்தவுடன் எனக்கு இருந்த துணிச்சல் போய் விட்டது. ஏதோ போருக்கு போவது போல பயமாக இருந்தது. மாதவி குட்டியுடன் தைரியமாக பேச முடிவது போல ஏன் இவளிடம் முடியவில்லை. அப்போது அம்மா சமையல் அறையில் இருந்து வெளியே வந்தாள். ட்றேன்ஸ்பேரண்ட் நைட்டியில் இருந்தாள். அதனுள் உள்ளே ப்ரா மற்றும் பேண்டி தெரிந்தது.
“மார்னிங் ராஜ்" என்று நான் அமர்ந்து இருக்கும் அம்மா சோஃபாவில் அமர்ந்தாள். மை காட்.
“காஃபி போட்டாச்சாம்மா" என்றேன். ஏதாவது பேச வேண்டுமே?
“நான் காஃபி போட்டு கொண்டு உன் ரூம் வந்தேன். காணோமே. ஏதாவது வாங்க போனீயா" என்றாள்.
“ஷேவிங் ரேசர்"
அவள் சிரித்தாள்.
“என்னம்மா"
“பூ தானே வாங்க போனே"
சட். தேங்காய் உடைத்தது போல உடைத்து விட்டாள். அதுவும் நல்லதுதான். ஒரு வழியாக என் டைலமா முடிவுக்கு வந்தது.
“உங்களுக்கு எப்படி தெரியுமா" என்றேன் ஆச்சரியத்துடன்.
“மணமே ஒரு மைல் அடிக்கும் போல.”
“ஆமாம்மா" என்று லேசாக அசடு வழிந்துக் கொண்டே மறைத்திருந்த பூவை எடுத்தேன்.
“இன்னிக்கு அவ்வளவு அழகா இருக்கீங்கமா" என்று சொல்லிக் கொண்டே அந்த மல்லிகையை நீட்டினேன்.
“தாங்க்ஸ்"
“மல்லிகை உங்களுக்கு ரொம்ப பொருந்தும்மா"
“ம்ஹும்"
“ஆமாம்மா"
“எனக்கும் மல்லி ரொம்ப பிடிக்கும்"
“உங்களுக்கும் இது பிடிச்சிருக்கா? உன்னோட வழு வழுன்னு இருக்கிற தலைமுடிக்கும் மல்லிகை நல்லா இருக்கும்மா. க்ளாஸிக்கலா இருக்கும்" என்றேன்.
“யாரு தெரியுமா. பெண்ணுக்கு பூ வாங்கி தருவாங்க"
சொன்னவுடன் அவள் தன் பல்லை கடித்துக் கொண்டாள். ஏதோ சொல்லக்கூடாததை அவள் சொல்லி விட்டார்போல அவள் தடுமாறினாள். எனக்கு அவள் நிலமை புரிந்தது. ஆனால் நான் எதுவும் சொல்லவில்லை. மாறாக மல்லிகையின் மணத்தை உணர்வதில் முற்பட்டேன். மல்லிகையின் மணம் என் உடலில் இருந்த எல்லா நாடி நரம்புகளையும் தட்டி எழுப்பியது.
“ஸாரி ராஜ்"
“ஏம்மா"
“அப்படி நான் சொல்லி இருக்க கூடாது.
“நீ என் கேர்ள் ப்ரண்ட் என்றுதானே சொன்னே. இதில் என்ன தப்பு இருக்கு"
இது அவள் முகத்தில் சிரிப்பை வரவழித்தது.
“போதும். இன்னிக்கு இது போதும்"
“அப்ப நாளைக்கு"
“ஷாப்பிங் போகலாம்" என்று சொல்லிக் கொண்டே அவள் அறைக்கு சென்றேன். அவள் குரலில் கோபமில்லை. இருந்தது மயக்கம்தான். என் உதடுகள் இனித்தது. வாரே வாவ். ஐ ஹேவ் டன் இட்.
அம்மா மாராப்பு மெல்ல நழுவுகிறது- 4
அம்மாவை ஐ லவ் யூ சொல்ல வைச்ச பூரிப்பில் எனக்கு என்ன செய்வது என்றே தெரியவில்லை. எகிறி குதிக்க வேண்டும் போல இருந்தது. இந்த விஷயத்தை நான் மாதவி குட்டியுடன் சொல்ல முயற்சித்து செல்லில் முயற்சி செய்தால் அவள் கிடைக்கவே இல்லை. மெல்ல நான் அறைக்கு சென்று நான் படுத்து விட்டேன். கனவெல்லாம் அம்மாதான். மறுநாள்.
“ஸில்லி. இப்படியா எல்லார் பார்க்க பூவை செருகுவே. எதிர்க்கே ஒருத்தன் உத்து பாத்துட்டு இருந்தான். யாரும் தப்பா நினைக்கக் கூடாதுன்னு தான் நான் எழுந்து வந்துட்டேன்.”
அப்போ ப்ரைவேட்டா கொடுக்கலாமா? கொடுக்கலாமா. லாமா. லாமே. என்று விசிலடித்துக் கொண்டே துணிச்சலாக தெருக்கோடியில் சென்று அந்த பாட்டியிடம் 10 முழம் மல்லிகை வாங்கினேன். இன்று ப்ரைவேட்டா கொடுக்கலாமா. அம்மா என்ன செய்கிறாள் என்று பார்க்கலாம். 10 முழ பூவை எடுத்துக் கொண்டு வீட்டு ஹாலுக்கு வந்தேன். வந்தவுடன் எனக்கு இருந்த துணிச்சல் போய் விட்டது. ஏதோ போருக்கு போவது போல பயமாக இருந்தது. மாதவி குட்டியுடன் தைரியமாக பேச முடிவது போல ஏன் இவளிடம் முடியவில்லை. அப்போது அம்மா சமையல் அறையில் இருந்து வெளியே வந்தாள். ட்றேன்ஸ்பேரண்ட் நைட்டியில் இருந்தாள். அதனுள் உள்ளே ப்ரா மற்றும் பேண்டி தெரிந்தது.
“மார்னிங் ராஜ்" என்று நான் அமர்ந்து இருக்கும் அம்மா சோஃபாவில் அமர்ந்தாள். மை காட்.
“காஃபி போட்டாச்சாம்மா" என்றேன். ஏதாவது பேச வேண்டுமே?
“நான் காஃபி போட்டு கொண்டு உன் ரூம் வந்தேன். காணோமே. ஏதாவது வாங்க போனீயா" என்றாள்.
“ஷேவிங் ரேசர்"
அவள் சிரித்தாள்.
“என்னம்மா"
“பூ தானே வாங்க போனே"
சட். தேங்காய் உடைத்தது போல உடைத்து விட்டாள். அதுவும் நல்லதுதான். ஒரு வழியாக என் டைலமா முடிவுக்கு வந்தது.
“உங்களுக்கு எப்படி தெரியுமா" என்றேன் ஆச்சரியத்துடன்.
“மணமே ஒரு மைல் அடிக்கும் போல.”
“ஆமாம்மா" என்று லேசாக அசடு வழிந்துக் கொண்டே மறைத்திருந்த பூவை எடுத்தேன்.
“இன்னிக்கு அவ்வளவு அழகா இருக்கீங்கமா" என்று சொல்லிக் கொண்டே அந்த மல்லிகையை நீட்டினேன்.
“தாங்க்ஸ்"
“மல்லிகை உங்களுக்கு ரொம்ப பொருந்தும்மா"
“ம்ஹும்"
“ஆமாம்மா"
“எனக்கும் மல்லி ரொம்ப பிடிக்கும்"
“உங்களுக்கும் இது பிடிச்சிருக்கா? உன்னோட வழு வழுன்னு இருக்கிற தலைமுடிக்கும் மல்லிகை நல்லா இருக்கும்மா. க்ளாஸிக்கலா இருக்கும்" என்றேன்.
“யாரு தெரியுமா. பெண்ணுக்கு பூ வாங்கி தருவாங்க"
சொன்னவுடன் அவள் தன் பல்லை கடித்துக் கொண்டாள். ஏதோ சொல்லக்கூடாததை அவள் சொல்லி விட்டார்போல அவள் தடுமாறினாள். எனக்கு அவள் நிலமை புரிந்தது. ஆனால் நான் எதுவும் சொல்லவில்லை. மாறாக மல்லிகையின் மணத்தை உணர்வதில் முற்பட்டேன். மல்லிகையின் மணம் என் உடலில் இருந்த எல்லா நாடி நரம்புகளையும் தட்டி எழுப்பியது.
“ஸாரி ராஜ்"
“ஏம்மா"
“அப்படி நான் சொல்லி இருக்க கூடாது.
“நீ என் கேர்ள் ப்ரண்ட் என்றுதானே சொன்னே. இதில் என்ன தப்பு இருக்கு"
இது அவள் முகத்தில் சிரிப்பை வரவழித்தது.