Adultery ప్రణయ కథలు...by pranay

[Milf rider]

చిన్న పిల్లను పట్టుకొని అలా చేస్తాడా!? మీ అమ్మకైనా బుద్దిలేదా!? పద, వాళ్ళ సంగతి చెప్తా..� అంటూ, నా చెయ్యి పట్టుకొని, లాక్కెళ్ళసాగాడు. ఆయన అలా తీసుకెళ్తుంటే, నా కాళ్ళు వణికిపోతున్నాయి. ఒళ్ళంతా బలహీనమైపోయింది. బొమ్మలా ఆయనతో పాటూ వెళ్ళాను. ఇద్దరం మా ఇంటికి చేరుకున్నాము. మధు పోర్షన్ లాక్ చేసి ఉంది. ఆయన నాతో పాటూ విసురుగా మా ఇంట్లోకి అడుగుపెట్టి, అక్కడ దృశ్యం చూసి, షాక్ అయిపోయాడు.

లోపల అమ్మ నేలపై పడిపోయి, మూలుగుతుంది. పక్కనే నాన్న రౌద్రంగా నిలబడి ఉన్నాడు. నాన్న చేతిలో బెల్టూ, అమ్మ శరీరం నిండా దెబ్బలు. లోపలకి వచ్చిన మమ్మల్ని చూసి, నాన్న బెల్ట్ ను నేలకేసి బలంగా విసిరేసి, �లోపలకు తగలడు..� అని కోపంగా అరిచాడు అమ్మపై. ఇక అక్కడ ఉండడం ఇబ్బందిగా అనిపించిందో ఏమో, మాస్టారు నన్ను వదిలేసి, మౌనంగా అక్కడి నుండి వెళ్ళిపోయాడు. ఆయన వెళ్ళాక, నాన్న నన్ను దగ్గరకి తీసుకొని, �మీ అమ్మ ఏం చేసిందో తెలుసా!� అన్నాడు. నేను ఏమీ మాట్లాడకుండా తల దించుకున్నాను. �ఒద్దులే, చిన్నపిల్లవు.. చెప్పినా నీకు అర్ధం కాదు.� అంటూ, నేలపై ఉన్న అమ్మను చూసి, మళ్ళీ కోపంగా, �లోపలకు తగలడమని చెప్తే నీకు కాదా!� అని అరిచాడు. అమ్మ నీరసంగా లేచి, తన గదిలోకి పోయింది. ఇక ఆ రోజంతా బిక్కుబిక్కుమంటూనే గడిపాను. అమ్మ ఓ గదిలో పడుకుంది. నాన్న నా పక్కనే పడుకున్నాడు. రాత్రి చాలా పొదుపోయాక గానీ నాకు మెలుకువ రాలేదు. లేచి, బయటకి వచ్చి చూస్తే, నాన్న నేలమీద గోడకు ఆనుకొని, శూన్యం లోకి చూస్తూ కూర్చున్నాడు. నేను నెమ్మదిగా అమ్మ గదిలోకి తొంగి చూసాను. అమ్మ కనబడలేదు. ఈసారి వంటగదిలోకి చూస్తుంటే, నాన్న �అది లేదు.� అన్నాడు. �ఎక్కడికి వెళ్ళిందీ!?� అన్నట్టుగా చూసాను. నాన్న బాధను దిగమింగుకుంటూ, �లేచిపోయిందే, ఆ మధు గాడితో కలిసి.. నిన్నూ నన్నూ వదిలేసి లేచిపోయింది.� అంటూ, అప్పటివరకూ ఆపుకున్న ఏడుపును ఇక ఆపుకోలేక వెక్కివెక్కి ఏడవసాగాడు. నాకు కూడా ఏడుపు వచ్చేసి, ఆయనతో కలసి ఏడవసాగాను. కొంతసేపటికి ఈ విషయం చుట్టుపక్కల వాళ్ళకీ, బందువులకూ తెలిసిపోయింది. సానుభూతులూ, సానుభూతి వెనక నవ్వుకోడాలూ.. అన్నీ అయిపోయాక, ఇక అక్కడ ఉండలేక, ఆ ఇల్లు అమ్మేసి, నాన్న నన్ను వేరే ఊరికి తీసుకుపోయాడు. జరిగిన సంఘటనతో నాకు సెక్స్ గురించి ఆలోచించడానికే భయం వేసేది. అలా కొన్ని సంవత్సరాలు గడిచిపోయాయి.

నేను డిగ్రీ లో జాయిన్ అయ్యాను. కాలేజ్ లో అడుగుపెట్టిన మొదటి రోజు, క్లాసులు అయ్యాక, స్టడీ అవర్ లో కూర్చొని ఉండగా, ఎవరో నా మీదకి ఒక కాగితాన్ని ఉండచేసి విసిరారు. ఉలిక్కిపడి చూస్తే, అందరూ తల దించుకొని బుద్దిగా చదువుకుంటున్నారు. ఆ ఉండను నెమ్మదిగా తెరిచి చూసాను. దానిమీద �ముద్దొస్తున్నావ్..� అని రాసి ఉంది. అది చూసిన వెంటనే కంగారుగా మళ్ళీ చుట్టూ చూసాను. ముఖ్యంగా అబ్బాయిల వైపు. అందరూ తల దించుకొనే ఉన్నారు. ఎవరు రాసి ఉంటారూ!? కొంచెం కూడా క్లూ దొరకలేదు. సరే అనుకొని, మళ్ళీ పుస్తకం లోకి తల దూర్చాను. చదువుతూ ఉండగా, మళ్ళీ ఒక కాగితం ఉండ నా ఒళ్ళో పడింది. దాన్ని విప్పిచూస్తే, �అబ్బా! నీ పెదాలు ఎంత బావున్నాయో తెలుసా! ఒక్కసారి వాటినీ�ఉమ్మా..� అని రాసి ఉంది. చదివిన తరవాత, ఈ సారి నేరుగా కాకుండా, కళ్ళు మాత్రమే తిప్పి చుట్టూ చూసాను. ఒక్క లెక్చరర్ తప్ప, అందరూ తల దించుకొనే ఉన్నారు. ఆ లెక్చరర్ మాత్రం నన్నే చూస్తున్నాడు. లెక్చరర్ అంటే, ముసలాడు కాదు. ఫ్రెష్ గా యూనివర్సిటీ నుండి వచ్చినట్టున్నాడు. 23, 24 సంవత్సరాలు ఉంటాయేమో అంతే. అతనే రాసి ఉంటాడా! అనుకుంటూ, అతని వైపు చూసాను. అతను నన్ను చూసి చిన్నగా నవ్వాడు. నా గుండె ఝల్లుమంది. వెంటనే నా కళ్ళు చప్పున దించేసుకున్నాను. అమ్మో, మళ్ళీ లైఫ్ లో ఎవడికీ లొంగకూడదు. అయినా వీడేంటీ, లెక్చరర్ అయి ఉండి ఇలాంటి పనులూ!? అనుకుంటూ ఉండగా, మళ్ళీ ఒక కాగితం నా ఒళ్ళో పడింది. ఈసారి అతని వైపు సీరియస్ గా చూద్దామని తల పైకెత్తి ఆశ్చర్యపోయాను. కారణం, అతను గుమ్మం దగ్గర వేరే లెక్చరర్ తో మాట్లాడుతూ కనిపించాడు. అంటే, విసిరింది అతను కాదన్న మాట. పాపం, అనవసరంగా తిట్టుకున్నాను, అనుకుంటూ అతని వైపు చూసేసరికి, అతను దగ్గరకి రమ్మన్నట్టు సైగ చేసాడు. నేను నెమ్మదిగా లేచి, అతని దగ్గరకి వెళ్ళాను. �ఏంటీ!? ఇందాకట్నుండి తెగ మెలికలు తిరిగిపోతున్నావ్!? ఏమయ్యిందీ!?� అన్నాడు. ఏమీలేదు అన్నట్టుగా తల అడ్డంగా ఊపాను. �సరే! పోయి తిన్నగా చదువుకో..� అన్నాడు. నేను వెనక్కి తిరిగి నా బెంచ్ దగ్గరకు వెళ్తుండగా, ఎవరో చూపులతో నా పిర్రలను, నడుమునూ తడిమేస్తున్నట్టుగా ఒకటే గిలిగింతలు. ఇంతకీ ఎవరబ్బా!!