Adultery వైష్ణవి వేడెక్కించే విరహిణి... by Milf527

[Milf rider]

March 12, 2017 680 Views

ఒక రోజు. కాలేజ్ నుండి ఇంటికి వస్తుండగా ఫ్రెండ్స్ తో మాట్లాడుతూ లేట్ అయిపోయింది. ఆ రోజు కిరణ్ రాలేదు. బస్సులన్నీ వెళ్ళిపోయాయి. కాలేజ్ ఊరినుండి చాలా దూరం. కొంచెం ముందుకు హై వే మీద నడిస్తే బస్సు స్టాప్. సిటీ బస్సు కూడా ఫ్రీక్వెన్సీ చాలా తక్కువ. ఎప్పుడో గంటకో గంటన్నరకో ఒక బస్సు వస్తుంది. అవీ సరిగ్గా ఆగవు. ఆటోలు కూడా చాలా తక్కువగా వస్తాయి. అదీ టికెట్ సర్వీస్ మీద. ఊరికి 20 కిలోమీటర్ల పైన ఉన్న ఇక్కడినుండి సిటీకి వెళ్ళాలంటే. సొంత వాహనం ఉంటేనే ఈజీ. అంతకు ముందు ఒకసారి కూడా ఇలానే దొరికిపోతే. ఇంకో అమ్మాయి కూడా నాకు తోడు ఉండడంతో ఆటో కూడా లక్కీగా దొరకటంతో ఆ రోజు తేలికగానే ఇంటికి వెళ్ళిపోయాను. కానీ పరిస్థితి చూస్తోంటే.
ఇవ్వాళ అలా అయేలా అనిపించలేదు. కాస్త కంగారు పడుతూ.. బస్సు స్టాప్ కి వెళ్ళాను. ఈరోజు కిరణ్ ఊళ్ళో లేకపోవడంతో. ప్రోగ్రాం ఏమీ అవ్వలేదు! దాంతో ఒళ్ళంతా బాగా దూలగా ఉంది. త్వరగా వెళ్లి బాబాయ్ దగ్గర అయినా కుమ్మించుకుందామంటే ఇలా ఆటంకం. బాబాయ్ కి ఫోన్ చేసాను కానీ తను చాలా దూరంలొ ఉన్నట్టు, వచ్చేసరికి కనీసం మరొ మూడు గంటలైనా పడుతుందని చెప్పాడు. తమ్ముళ్ళు కాలేజ్ నుండి అప్పుడే రారు. ఉసూరుమంటూ స్టాప్ లో నిలబడ్డాను.
ఆటోలు రెండు వచ్చాయి కానీ. ఫుల్ లోడ్ తో ఉండి ఆగకుండా వెళ్ళిపోయాయి. ఒకటి రెండు లారీల వాళ్ళు. ఆకలి చూపులతో స్లో చేసుకుంటూ వెళ్లారు కానీ నేను ఆపే ప్రయత్నం చెయ్యలేదు. ఆగితే ఏదైనా టాక్సీ లాంటిదే ఆగాలి అనుకుంటూ నిలబడ్డాను. పోనీ బస్ వచ్చినా బావుణ్ణు అని ఆలోచిస్తున్నాను.
అరగంట గడిచింది కానీ ఏ వాహనమూ రాలేదు. చీకటి పడిపోతోంది కానీ బస్సు కూడా ఎక్కడా అలికిడి లేదు. విసుగ్గా అనిపించింది కానీ ఏం చేస్తాను? చెయ్యి పెట్టి అపుతున్నా ఎవరూ ఆగకుండా వెళ్ళిపోతున్నారు. అలా ప్రయత్నాలు చెయ్యగా చెయ్యగా ఎట్టకేలకు ఓ ఇన్నోవా దయతలచి ఆగింది. పక్కగా తెచ్చి ఆపాడు డ్రైవర్. అదోలా నన్ను కిందనుండి పై దాక పరికించి చూసి అడిగాడు.’ఎక్కడికి వెళ్ళాలి.?’
‘బస్సు స్టాండ్ లో దింపేస్తే చాలండీ. లేదా సిటీలో ఏ బస్సు స్టాప్ లో దింపినా పర్వాలేదు’
‘ఎక్కు’
మిడిల్ డోర్ తెరుచుకుంది. ‘హమ్మయ్య’ అని ఎక్కాను. చుట్టూ చూసే సరికి. అక్కడ నలుగురు కుర్రాళ్ళు. డ్రైవర్, వాడి పక్కన మరో కుర్రాడితో కలిపి మొత్తం ఆరుగురు. అంతా 18 నుండి ముప్పై ఏళ్ళ లోపే ఉంటారు. కాస్త భయం వేసింది కానీ. ఏమీ కాదులే అని సంబాళించుకుంటూ కూర్చున్నాను.
‘ఏ కాలేజ్’
వాళ్ళలో ఒకడు అడిగాడు. చెప్పాను.
‘ఇంత సేపు ఉండిపోయావేం?’ మళ్ళీ అడిగాడు వాడు. ఎర్రటి కళ్ళతో రఫ్ గా ఉన్నాడు వాడు. అసలు ఆ ఆరుగురు కూడా అలా రఫ్ గానే ఉన్నారు. బహుశా అంతా డ్రైవర్లు అయి ఉండాలి.
‘అప్పుడప్పుడూ లేట్ అవుతుంది.’
‘మిగతా అందరికీ. బాయ్ ఫ్రెండ్స్ ఉన్నారేంటి?’ అన్నాడు మరొకడు వెకిలిగా. గార పట్టిన పళ్ళు బైట పెట్టి. మిగతా అంతా పగలబడి నవ్వారు.
ఏమీ చెప్పలేదు. సిటీ ఇంకా ఎంత దూరం ఉందో చూద్దాం అని బైటకు చూసాను. కానీ ఎక్కడా ఆ జాడ కనపడలేదు. అయోమయంగా మరోసారి గమనిస్తే. హైవే నుండి పక్కకు ఇంకేదో దార్లో వెళ్తున్నట్టు అర్ధం అయింది. ‘సిటీకి అని చెప్పాను కదా. ఇదేంటి ఎటో వెళ్తున్నారు?’ డ్రైవర్ని అడిగాను.
‘ఇలా షార్ట్ కట్ ఉందిలే.’ అంటూ నా పక్కవాడు నాకు బాగా దగ్గరగా జరిగాడు.
‘వద్దు. హైవే కి తిప్పండి. నేను వెళ్లిపోవాలి ఇంటికి.’ కాస్త గొంతు పెంచి చెప్పాను. నాకేదో వీళ్ళతో తేడాగా అనిపిస్తోంది.! భయంగా కూడా ఉంది.
‘లేట్ ఎలాగూ అయింది కదా! ఎందుకు కంగారు. వెళ్దువుగానిలే’ అన్నాడు నా పక్క వాడు నా భుజం మీద చెయ్యి వేస్తూ.!
‘ఎటు తీసుకెళ్తున్నారు నన్ను?’ అన్నాను ఏడుపు ముఖం పెట్టి. వాడి చెయ్యి తోసేస్తూ.!
‘నీతో చాలా పని ఉందమ్మా.’ మళ్ళీ చేతిని వేసి నా భుజాన్ని గట్టిగా నొక్కుతూ. అన్నాడు పక్క వాడు.
నాకు ఏడుపు వస్తోంది. ‘ఎందుకు ఏడుపు ఎందుకు.? పని అయిపోగానే ఇంటికేగా పంపించేస్తాం!’ ఎదురుగా కూర్చున్న వాడు అనునయంగా అంటూనే.. నా మరో భుజం మీద చెయ్యి వేసాడు. గట్టిగా నొక్కాడు.
‘వద్దు నన్నేం చెయ్యకండి.’ అన్నాను ఏడుస్తూ వాడి చెయ్యిని తీసేందుకు ప్రయత్నిస్తూ.
‘పర్వాలేదు బుజ్జీ. నిన్ను మా పని కాగానే నీకు కావలసిన చోటికి దింపేస్తాం కదా. ఎదురుగా ఉన్న మరొకడు. మరింత ముందుకు వచ్చి. నా గడ్డాన్ని పట్టుకుని. చెప్పాడు.
వీళ్ళు నన్ను అంత ఈజీగా వదిలేటట్టుగా లేరు. నా పని అయిపోయిందనుకున్నాను. భయంతో నాకు ఏడుపు ఆగడంలేదు. ఆ చివరగా నేను కూర్చున్న సీట్లో కూర్చున్న వాడు మాత్రం అందరికంటే చిన్నగా కనిపిస్తున్నాడు. వాడు వినోదంగా ఇదంతా చూస్తున్నాడు. నా వైపు, నా శరీరం వైపు స్కాన్ చేస్తూ ఎప్పుడో చూసేసాడు వాడు కూడా!
నా పక్క వాడు ఒక్క అడుగు ముందుకేసాడు. ‘ఇప్పుడేంటంటే. నువ్వు ముందు ఏడుపు ఆపి. మాకు కో ఆపరేట్ చెయ్యాలి. లేదనుకో. అనవసరంగా చాలా అవమానాలపాలు కావలసి వస్తుంది. మీ కాలేజ్ లో, ఇంట్లో మొత్తం మేమంతా నిన్ను వాడుకున్నట్టుగా చెప్పేస్తాం. ఇంకా వాడుకుంటాం అని కూడా చెప్తాం.’
‘వద్దు వద్దు. ప్లీజ్ అలా చేయకండి. అసలు నన్ను ఏమీ చేయకండి. ప్లీజ్. నాకు చాలా భయంగా ఉంది. ఇప్పటికే ఇంట్లో అంతా కంగారు పడుతూ ఉంటారు. నన్ను వదిలెయ్యండి.ప్లీజ్.’ ఏడుస్తూ బ్రతిమాలాను.
‘వెర్రిదానిలా ఉన్నావే. లేదంటే. మేము వెర్రి ..ల్లా కనిపిస్తున్నామా నీకు. నిన్ను బండి ఎక్కించుకుని. ఇంత దూరం తీసుకొచ్చి. ఖాళీగా ఎందుకుంటాం చెప్పు? ఏమీ చెయ్యకుండా ఎందుకు వదిలేస్తాం చెప్పు? అసలే. ఒళ్ళంతా ఎక్కడా పడితే అక్కడ జున్ను ముక్కలా ఉన్న నిన్ను అంత తేలికగా ఎందుకు వదిలేస్తామే.?’
ఎదురుగా ఉన్న వాడు పెద్ద క్లాస్ తీసుకుని. నా చున్నీని. పక్కకు తీసాడు. నేను నా రెండు చేతులతో ఆపటానికి ప్రయత్నించాను కానీ. వాడి బలం ముందు విఫలం అయిపోయి. నిస్సహాయంగా ఏడుస్తూ ఉండిపోయాను.
‘అబ్బో పెద్ద సరుకేరా. చూడు.. దీనమ్మ ఎంత పొంకంగా చూస్తున్నాయో. నా ఎదురుగా ఉన్న ఎర్రటి కళ్ళ వాడు కామెంట్ చేసాడు. ఆ కామెంట్ పడగానే పక్కవాడు ఊరుకుంటాడా? ‘అవునే భలే ఉన్నాయి. ఏదీ ఒక్క సారి చూడనీ. అని పైనుండి. చెయ్యి వేసాడు.
గుభేలుమంది గుండె. బాబాయ్, కిరణ్ కాకుండా మరో మగవాడి చెయ్యి అక్కడ! నేనేమీ అనకపోవడం వాడికి ఉత్సాహాన్ని ఇచ్చింది. చేతిని బలంగా నొక్కి. ‘మామా బలే గుంట దొరికిందిరా మనకి ఇవ్వాళ మనకి పండగే పండగ.!’ అంటూ. నా రొమ్మును ఒడిసి పట్టుకుని. బలంగా పిసికాడు.
నా ఎదురుగా ఉన్నవాడు మరింత ముందుకొచ్చి. నా మరో రొమ్మును గట్టిగా పిసుకుతూ. ‘హబ్బా ఏం పెంచావే. భలే పెద్ద పెద్ద సైజులు.!’
నేను మాత్రం ఇంకా ఏడుస్తూనే ఉన్నాను. వాళ్ళను అడ్డుకోవడానికి ప్రయత్నించినా చేతుల్ని బలంగా వెనక్కి తోసి, నొక్కి పట్టి వాళ్ళ పనిలో వాళ్ళు ఉండిపోయారు. నా ఎదురుగా కూర్చున్న మరొకడు కూడా దగ్గరగా వచ్చేసాడు ముగ్గురూ. నా చన్నుల మీద దాడి చేసారు.
‘ప్లీజ్ వదిలెయ్యండి. ప్లీజ్.’ అంటూ ఇద్దర్ని. వెనక్కి తోసాను. అంతే! నా చెంప చెళ్ళుమంది! ‘చంపేస్తాం లంజా ఎక్కువ చేసావ్ అంటే. నోరు మూసుకుని. మేం చెప్పింది చెప్పినట్టు చెయ్యి. అంతే! లేకపొతే నిన్ను అందరం రేప్ చేసి పడ దెంగి సముద్రంలో విసిరేస్తాం జాగ్రత్త!’ గట్టిగా అరిచాడు వాడు. దాంతో నేను మరింత భయపడిపోయాను! ‘హెల్ప్ హెల్ప్.’ అని బైటకు అరుద్దాం అనుకున్న ఆలోచనను ఆపేసాను ఇక. ఏడుస్తూ. వాళ్ళు ఏం చెపితే అది చెయ్యక తప్పదనే ఆలోచిస్తున్నాను.
‘ఏంట్రా అలా లొట్టలు వేస్తున్నావ్. ఇంకా చిన్న వాడివే కదా. నిన్ను చూడనిస్తున్నాం సంతోషించు. సీ అండ్ ఎంజాయ్ అంతే. ఇంకా నీకు అసలు పనికి వయసు లేదు.’ అన్నాడు నా పక్క వాడు వాడి పక్కన కూర్చుని అందరికంటే చిన్నగా కనిపిస్తున్న కుర్రాడితో. వాడు గుటకలు మింగుతూ జరుగుతున్నదంతా చూస్తున్నాడు.
‘లేదన్నా. నాకు 18 నిండిపోయాయి. 19 నడుస్తోంది.’ అర్థింపుగా, సమర్థింపుగా చెప్పాడు వాడు.
‘అయినా సరే నువ్వు అందరికంటే జూనియర్ రా నీకు లేదు అంతే. ప్రస్తుతానికి చూసి నేర్చుకో. ఎలా చెయ్యాలో. ఏం చెయ్యాలో!’ పెద్దగా నవ్వుతూ ఎర్ర కళ్ళవాడు నా రొమ్మును గట్టిగా పిసుకుతూ చెప్పాడు. మిగతా వాళ్ళు కూడా అది చాలా పెద్ద జోక్ లా పకపకా నవ్వుతున్నారు.
నేను ఎంత ఏడ్చినా వాళ్ళు పట్టించుకోరని అర్ధం అవుతోంది. అరచి, గోల చేసి ప్రయోజనం లేదు. అయినా సరే మరోసారి విఫలయత్నం చేసాను.
‘ప్లీజ్ నన్ను వదిలెయ్యండి. మీకు దణ్ణం పెడతాను. నన్నేమీ చెయ్యకండి. ప్లీజ్.’ మళ్ళీ ఏడుపు వచ్చేసింది నాకు.
‘ఇంకో సారి వదిలేయమన్నావంటే పీక నొక్కి చంపేస్తాను లంజా..! చెప్పా కదా ఇవ్వాళ అనుకోకుండా మాకు దొరికావు. మమ్మల్ని సంతోషపెట్టు. నీకు సంతోషపెట్టడం ఎలానో రాకపోతే. ఆ విషయం మాకు వదిలేయ్. మేం చేసుకుంటాం. నోరుమూసుకుని మేము చెప్పింది చెప్పినట్టు చెయ్. మారు మాట్లాడకు.లంజా. ఒక్కసారి చెబితే అర్ధం కాదా నీకు.?’ కర్కశంగా కసిరాడు. నా పక్క వాడు.
చేసేది ఇంకేమీ లేక మౌనంగా ఉండిపోయాను. ఏడుపు మాత్రం ఆగడంలేదు. ‘భలే హైబ్రీడ్ కోడిపెట్టలా ఎదిగావే. ఎక్కడా చూసినా మెత్తగా. ఉన్నావు.’ అంటూ ఎదురుగా ఉన్న ఎర్ర కళ్ళ పక్కనా కూర్చున గళ్ళ చొక్కా వాడు నా నడుము పక్కన కండ పట్టుకుని గిల్లాడు. ‘హమ్మా..’ అన్నా బాధతో.
‘అప్పుడే ఏమైంది. ఏ కొంచెం దానికే గోల పెట్టేస్తే ఎలానే. కాసేపటికి. ఇంకా చాలా ఉంది! కాబట్టి. బాగా ప్రిపేర్ అవ్వు.!’ నా పక్కవాడు అలా అంటూ. ముచ్చికలు రెండిటినీ గట్టిగా లాగుతూ. నలిపేస్తూ చెప్పాడు. అందరూ. గొల్లుమంటూ నవ్వారు. నాకు ఒకపక్క వాళ్ళు చేస్తున్న పనులకు, మరో పక్క అంటోన్న మాటలకు బాధ కలుగుతోంది. వీళ్ళందరూ ఇప్పుడేం చేస్తారో. అన్న భయం ఆవహించి. ఏడుపు ఎగదన్నుకొస్తోంటే. ఆపుకోవడానికి విశ్వ ప్రయత్నం చేస్తూ. ఉన్నాను.
‘ఇంకా ఎంతసేపురా. ఎక్కడో ఒక చోట ఆపు. నాకసలు కసి ఆగడంలేదు. జున్ను ముక్కలాంటి ఈ పిల్లను చూస్తుంటే.!’ డ్రైవింగ్ చేస్తున్న వాడిని కసిరాడు. గళ్ళ చొక్కా వాడు.
‘అవున్రా. అసలు నాకైతే. ఇప్పుడే. దీనమ్మ.. ఎక్కేయ్యాలనిపించేస్తుంది..’ నా పక్క వాడు అన్నాడు.
ముగ్గురూ నా శరీరంతో ఆడుకుంటూనే ఉన్నారు. ఒకడు. నా పొట్ట మీద కేలికేస్తున్నాడు. ఇంకో ఇద్దరూ. చెరో చన్నూ పట్టుకుని వాళ్ళిష్టం వచ్చినట్టు పిసుకుతూ. నా బుగ్గల్ని గిల్లుతూ. భీభత్సం చేసేస్తున్నారు.