30-08-2019, 07:59 PM
அன்று இரவு. ஒரு ரூமில் எங்கே படுப்பது? கரண்ட் கட். இருக்கும் கடைசி மெழுகு வர்த்தியை ஏற்றி வைத்தேன்.
"நீங்க கட்டிலில் படுங்க மாமா" என்றேன்.
"வேணாம் ராதா. நான் கீழே படுக்கறேன். நீங்க ரெண்டு பேரும் கட்டிலில் படுங்க" என்றார் மாமா. ஒரு வழியாக அவரை சமாதானப்படுத்தி அவரை கட்டிலில் படுக்க வைத்து, நானும் என் கணவரும் தரையில் படுத்தோம். வெளியே கும்மிருட்டு. என் கணவர் குறட்டை விட ஆரம்பித்தார். எத்தனை நேரம் நான் உறங்கி இருப்பேன் என்று தெரியாது. முழித்துக் கொண்டேன். முழிக்கும் போது இரவு ஏற்றி வைத்திருந்த மெழுகு வேறு அணைந்து இருந்தது. இருட்டில் ஒன்றுமே தெரியவில்லை. வெளியே மழை பேய் போல பெய்துக் கொண்டு இருந்தது. எனக்கு நன்றாக தூக்கம் கலைந்து விட்டது. ஏனோ மனது முழுதும் காமம். மெல்ல கையை கொண்டு பக்கத்தில் தடவினேன். முகம், உடல் எதுவும் தெரியவில்லை. சரி. என் கணவர் சாமானையாவது தடவலாம் என மெல்ல என் பக்கத்தில் படுத்து இருந்த அவரை என் கையால் தடவினேன். அது என் கணவர் என்பதாலேயே உரிமையாக செய்தேன்.
"ஏங்க" என்று மெதுவாக கிசுகிசுத்தேன். சரிதான். உரக்க கத்தினாலே கேக்காது. இது கிசுகிசுத்தால் எப்படி கேக்கும். என் கையால் ஒருக்களித்து இருந்த அவரை நேராக என்னை நோக்கி இழுத்தேன். மெல்ல என் கையை கொண்டு போய் அவர் லுங்கி மேல் வைத்தேன். பதிலுக்கு ஒரு முனகலும் வரவில்லை. நன்றாக தூங்கம் போல. மெல்ல என் கையை பாம்பு போல நகர்த்தி அவர் லுங்கி முடிச்சு மேல் வைத்தேன். மெல்ல அவர் லுங்கி முடிச்சை தாண்டி என் கை அவர் லுங்கி உள்ளே சென்றது. மெல்ல அவர் ஜட்டியை என் கை தொட்டது. என் கையை விட்டு அவர் ஜட்டி உள்ளே விட்டு அவர் சாமானை பற்றினேன். மிக சூடாக இருந்தது. இந்த குளிருக்கு அது மிக அருமையாக இருந்தது. மெல்ல என் கையால் பிசைந்து விட்டேன். பிசைந்து பிசைந்து விட சாமான் துடித்து எழுந்தது. என் கணவருக்கு சாமான் சின்னது. சுண்டெலி மாதிரி அல்லவா இருக்கும். ஆனால் இது? அப்ப இது யாரு? மெல்ல சந்தேகம் வந்து பிசைவதை நிறுத்தினேன்.
"ராதா ஏம்மா நிறுத்திட்டே" என்ற குரலை கேட்டு அதிர்ந்தேன். அடப்பாவமே. இது என் அக்கா மாமனார் வீரபாண்டியன் குரல்.
"மாமா நீங்களா?" என்றேன் அதிர்ச்சியுடன்.
"ம்ம்"
"நீங்க எப்படி இங்கே என் பக்கத்தில் படுத்து இருக்கீங்க"
"அதையேம்மா கேக்கற. ராத்திரி உன் வீட்டுக்காரனுக்கு நல்லா ஜுரம் வந்துடிச்சி. அதான் அவனை சமாதானப்படுத்தி கட்டிலில் படுக்க சொல்லிட்டு, தரையில் ஆபத்துக்கு பாவமில்லைன்னு உன் பக்கத்தில் படுத்தேன்" என்ரு கிசுகிசுத்தார்.
"என்னை எழுப்பி இருக்கலாமே" என்று கேட்டேன்.
"நல்லா அசந்து தூங்கனயா. அதான் நாங்க எழுப்பல"
"ஐயோ. அவருன்னு நினைச்சு நான்" என்று கிசுகிசுத்துக் கொண்டே என் கையை எடுக்க போனேன். ஆனால் என் மாமனார் கை என் கையை இறுக்கமாக பிடித்தது. ஐயோ. இவர் கை விரலே இப்படி ஸ்டீல் மாதிரி இருக்கே. என்ன ஒரு ஆண்மை. என் புருஷன் இதற்கு பார்த்தால் பொட்டைதான்.
"நீங்க கட்டிலில் படுங்க மாமா" என்றேன்.
"வேணாம் ராதா. நான் கீழே படுக்கறேன். நீங்க ரெண்டு பேரும் கட்டிலில் படுங்க" என்றார் மாமா. ஒரு வழியாக அவரை சமாதானப்படுத்தி அவரை கட்டிலில் படுக்க வைத்து, நானும் என் கணவரும் தரையில் படுத்தோம். வெளியே கும்மிருட்டு. என் கணவர் குறட்டை விட ஆரம்பித்தார். எத்தனை நேரம் நான் உறங்கி இருப்பேன் என்று தெரியாது. முழித்துக் கொண்டேன். முழிக்கும் போது இரவு ஏற்றி வைத்திருந்த மெழுகு வேறு அணைந்து இருந்தது. இருட்டில் ஒன்றுமே தெரியவில்லை. வெளியே மழை பேய் போல பெய்துக் கொண்டு இருந்தது. எனக்கு நன்றாக தூக்கம் கலைந்து விட்டது. ஏனோ மனது முழுதும் காமம். மெல்ல கையை கொண்டு பக்கத்தில் தடவினேன். முகம், உடல் எதுவும் தெரியவில்லை. சரி. என் கணவர் சாமானையாவது தடவலாம் என மெல்ல என் பக்கத்தில் படுத்து இருந்த அவரை என் கையால் தடவினேன். அது என் கணவர் என்பதாலேயே உரிமையாக செய்தேன்.
"ஏங்க" என்று மெதுவாக கிசுகிசுத்தேன். சரிதான். உரக்க கத்தினாலே கேக்காது. இது கிசுகிசுத்தால் எப்படி கேக்கும். என் கையால் ஒருக்களித்து இருந்த அவரை நேராக என்னை நோக்கி இழுத்தேன். மெல்ல என் கையை கொண்டு போய் அவர் லுங்கி மேல் வைத்தேன். பதிலுக்கு ஒரு முனகலும் வரவில்லை. நன்றாக தூங்கம் போல. மெல்ல என் கையை பாம்பு போல நகர்த்தி அவர் லுங்கி முடிச்சு மேல் வைத்தேன். மெல்ல அவர் லுங்கி முடிச்சை தாண்டி என் கை அவர் லுங்கி உள்ளே சென்றது. மெல்ல அவர் ஜட்டியை என் கை தொட்டது. என் கையை விட்டு அவர் ஜட்டி உள்ளே விட்டு அவர் சாமானை பற்றினேன். மிக சூடாக இருந்தது. இந்த குளிருக்கு அது மிக அருமையாக இருந்தது. மெல்ல என் கையால் பிசைந்து விட்டேன். பிசைந்து பிசைந்து விட சாமான் துடித்து எழுந்தது. என் கணவருக்கு சாமான் சின்னது. சுண்டெலி மாதிரி அல்லவா இருக்கும். ஆனால் இது? அப்ப இது யாரு? மெல்ல சந்தேகம் வந்து பிசைவதை நிறுத்தினேன்.
"ராதா ஏம்மா நிறுத்திட்டே" என்ற குரலை கேட்டு அதிர்ந்தேன். அடப்பாவமே. இது என் அக்கா மாமனார் வீரபாண்டியன் குரல்.
"மாமா நீங்களா?" என்றேன் அதிர்ச்சியுடன்.
"ம்ம்"
"நீங்க எப்படி இங்கே என் பக்கத்தில் படுத்து இருக்கீங்க"
"அதையேம்மா கேக்கற. ராத்திரி உன் வீட்டுக்காரனுக்கு நல்லா ஜுரம் வந்துடிச்சி. அதான் அவனை சமாதானப்படுத்தி கட்டிலில் படுக்க சொல்லிட்டு, தரையில் ஆபத்துக்கு பாவமில்லைன்னு உன் பக்கத்தில் படுத்தேன்" என்ரு கிசுகிசுத்தார்.
"என்னை எழுப்பி இருக்கலாமே" என்று கேட்டேன்.
"நல்லா அசந்து தூங்கனயா. அதான் நாங்க எழுப்பல"
"ஐயோ. அவருன்னு நினைச்சு நான்" என்று கிசுகிசுத்துக் கொண்டே என் கையை எடுக்க போனேன். ஆனால் என் மாமனார் கை என் கையை இறுக்கமாக பிடித்தது. ஐயோ. இவர் கை விரலே இப்படி ஸ்டீல் மாதிரி இருக்கே. என்ன ஒரு ஆண்மை. என் புருஷன் இதற்கு பார்த்தால் பொட்டைதான்.
first 5 lakhs viewed thread tamil