24-08-2019, 11:43 AM
बाथरुममा आमा नुहाएको हेर्दै
हुमासँग कुरा गर्दागर्दै कतिखेर निदाईएछ पत्तो नै भएन, एक्कासी आमाले बोलाउनुभएपछी पो हाम्रो निद्रा खुल्यो, आठ बजिसकेको थियो । राती आमाको कोठामा कपडा छोडेको थिएँ मैले, हुमालाई उठाउँदै भनें "ओई केटी ! हाम्रो कपडा त आमाको कोठामा नै छोडिएछ… के गर्ने हो ?” “ह्या दाई तपाईले त्यस्तै नचाहिने काम गर्नुहुन्छ भन्ने मलाई थाहा थियो । मैले राती उठेर लिएर आइसके नि टेन्सन् नलिनु !” त्यसपछी हामी दुवै कपडा लगाएर तल झर्यौं । आमाले घरको कम्पाउण्ड छिर्नासाथ बोलाउनु भएको रहेछ, तल उत्रँदा आमाको मुहारमा सिंगार-पटार अस्तव्यस्त देखिन्थ्यो भने सारीमा फोहोरका टाटै-टाटा पनि देखिनथ्यो । आमाको हालतले हामीले रातभरी आमासँग बाबा र काकाले गजबकै कुस्ती खेलेका रहेछन् सहजै अनुमान गर्न सक्थ्यौं, त्यसको केहि अंश त हामीले देखेर पनि आ'का थियौं । मेरो मुखबाट अचानकै निस्कियो "आमा हजुरको सारीमा त फोहोरै फोहोर पो लागेको छ त ? के भयो ?” आमा जंगिदै भन्नुभयो "जाँठा ! तँलाई किन चासो पर्यो नि ?” अनि हुमातिर फर्केर हेर्दै भन्नुभयो "अनि खाना-साना पकाउन छोडेर सुत्नैको ठिक्क छ हैन तलाईं, कॉलेज जानुपर्दैन ? जा खाना बनाई हाल छिटो… ढीलो हुन्छ फेरी !” हुमा भित्र भान्सामा छिरी, आमा आफ्नै बार्दलीमा उक्लनुभयो र केहि बेरमा छातीमा पेटीकोट बेरेर हातमा कपडा तौलिया र कपडा बोकेर तल झर्दै बाथरुमतिर जानुभयो । म भित्र भान्सामा छिरें र हुमाको कानमा भनें "आमा नुहाउन जानुभा' छ म यसो लाईन मार्छु है ?” हुमाले "हस् !” भन्दै हाँसी, म आफ्नो कोठामा उक्लिएँ र ढोका खोलेर बाथरुम तिर हेर्न थालें । काका-काकी आईपुगेका थिएनन् कॉलेज जानुपर्ने भएकाले आमा छिटो आउनुभएको थियो शायद: । बाथरुममा छिरेर कपडा, तौलिया लगायत आमाले आफ्नो शरिरबाट पेटिकोट उतारेर पर्दामाथी खप्टयाउनु भयो, अनि जिउ मजाले माड्दै नुहाउन थाल्नुभयो, झण्डै पन्ध्र मिनेटजति पछी आमा बाथरुमबाट बाहिर निस्कनैलाग्दा म फेरी तल उत्रिएँ । निस्कदाँ आमाले अघि लगाएकै पेटीकोट कमरसम्म लगाउनुभएको थियो र कमरमाथी भने ब्रा र ब्लाउज अनि तौलिया कपालमा डल्लो बनाएर निस्कनुभएको थियो । आमाले लगाउनुभएको पेटिकोटको ईजार कस्ने ठाँउमा अलि गहिरै काटिएको भाग थियो र त्यो भाग ठिक आमाको पुतीमाथी परेको थियो, तर संयोग भनौं या के भनौं आमाको पुती त्यस पेटीकोटबाट देखिएको थिएन तर सेभिङ्ग गरेको जाँठा पून: पलाउँदै गरेको प्रष्ट थाहा हुन्थ्यो । आमा भान्साको अगाडी आईपुग्दा म त्यहीको चारपाईमा बसेको थिएँ, आमाले हुमालाई सोध्नुभयो "खाना पाक्यो केटी ?” हुमाले भित्रबाट उत्तर दिई "पाक्दैछ !” आज मैले आमाको पेटीकोटको ईजार कस्ने ठाउँमा आँखा गाडिरहेको थिएँ, केहिछिन सम्म आमाले त्यस्तो केहि गर्नुभएन तर जब आमाले मेरो आँखालाई पछ्याउनुभयो, थाहा पाउनुभयो कि म आमाको पेटीकोटको भित्र नियाल्न चाहन्छु । आमाले मलाई गाली गर्दै भन्नुभयो "तँ चैं यहाँ के हेरेर बस्याछस्, कॉलेज जाने तयारी गर्दैनस् !” अनि पेटीकोटलाई हल्का शरिरमै घुमाएर ईजार कस्ने ठाउँलाई घुमाएर साईडमा सार्नुभयो अनि बार्दलीमा उक्लनुभयो । म भान्सामा छिरेर हुमाको कानमा भनें "आमाले चान्स देलिन् जस्तो छैन केटी ?” हुमाले पनि सहजै भनी "सबै मजस्ता सोझी हुन्छन् त ! अनि तपाई पनि एकै बिहानमा आमा हजुरको काखमा आईन् भने त को को लाई चिक्नु हुन्छ यो दुनियामा…! अलिकति नजिक हुने प्रयास: गर्नुस् विस्तारै लाईनमा आईहाल्नु हुन्छ नि !” आमा केहिबेरमा साडी लगाएर भान्सामा आईपुग्नुभयो । आमाले बिहानको भन्दा आफूलाई निकै सुन्दर तरिकाले सजाउनुभएको थियो । खाना खाईवरी आमा कॉलेज निस्कन तयार हुनुभयो, आमाले हामीलाई पनि भन्नुभयो "तिमरु पनि हिंडो !” मैले "ल म हजुरको पछी-पछी आईहालें !” हुमाले भनें "आमा म भाँडा माझेर सक्ने बित्तिकै आउँछु… धेरै बेर लाग्दैन !” “ल ल आउँदै गरो… म जाँदै गर्छु ।" उसो त सधैंजसो हामी आमाभन्दा अगाडी कॉलेजतिर लाग्थ्यौं, आज हामी आमाभन्दा पछाडी थियौं । हुमाले छिटो-छिटो धन्दा सकी र बाहिर निस्किई । हुमाको पहिरनले मलाई अलिकति अत्यायो अनि सन्कायो पनि, हुमाले शर्टभित्र ब्रा नलगाईकन पातलो भेष्ट मात्र लगाएकी थिई । हुमा मलाई हेर्दै हाँसी अनि मेरो हात समातेर कॉलेजतिर अगाडी बढी, हाम्रो गती तेज भएकोले केहि अगाडी नै आमालाई भेट्टायौं । अब आमा र हामीबिच १०-१५ कदमको फरक थियो । मैले आमाको चाकको पुठ्ठा एकापसमा ठोक्किदैं फुक्दै गरेको दृष्यमा थुक निलेको देखेर हुमाले भनी "वाह दाई ! हजुर त हरेक कुराको मजा लिन जान्नुहुन्छ !” “त्याँ हेर न आमाको चाक कस्तरी हल्लिदैं छ ! दुईटै पुठ्ठा खेलाईराखुँ जस्ता छन् अझ त्यो बिचबाट मेरो लाँडो छिराउन पाए त ?” अनि हुमाको देब्रे पुठ्ठालाई दाहिने हातले समाएँ, “ह्या ! दाई बिच बाटोमा यस्तो नगर्नु न ?” मैले झनै हुमाको फ्रकलाई नै माथी तानेर पुठ्ठामा हात लैजादै भनें "मुल बाटो नपुगिञ्जेल त आमाले फर्केर हेरे मात्रै हो ? ओई जाँठी तैले त पेन्टी ला'की छैनस् त ?” “छेउमा यस्तो चिकुवा दाई भएसी पेन्टी लाउनु र नलाउनुको अर्थ के नै हुन्छ र भन्या ?” “जाँठी ! तँलाई क्लासमै चिक्दिन्छु अनि था' पाम्छेस् !” “हेरम्ला हजुरको हुर्मत !”
हुमासँग कुरा गर्दागर्दै कतिखेर निदाईएछ पत्तो नै भएन, एक्कासी आमाले बोलाउनुभएपछी पो हाम्रो निद्रा खुल्यो, आठ बजिसकेको थियो । राती आमाको कोठामा कपडा छोडेको थिएँ मैले, हुमालाई उठाउँदै भनें "ओई केटी ! हाम्रो कपडा त आमाको कोठामा नै छोडिएछ… के गर्ने हो ?” “ह्या दाई तपाईले त्यस्तै नचाहिने काम गर्नुहुन्छ भन्ने मलाई थाहा थियो । मैले राती उठेर लिएर आइसके नि टेन्सन् नलिनु !” त्यसपछी हामी दुवै कपडा लगाएर तल झर्यौं । आमाले घरको कम्पाउण्ड छिर्नासाथ बोलाउनु भएको रहेछ, तल उत्रँदा आमाको मुहारमा सिंगार-पटार अस्तव्यस्त देखिन्थ्यो भने सारीमा फोहोरका टाटै-टाटा पनि देखिनथ्यो । आमाको हालतले हामीले रातभरी आमासँग बाबा र काकाले गजबकै कुस्ती खेलेका रहेछन् सहजै अनुमान गर्न सक्थ्यौं, त्यसको केहि अंश त हामीले देखेर पनि आ'का थियौं । मेरो मुखबाट अचानकै निस्कियो "आमा हजुरको सारीमा त फोहोरै फोहोर पो लागेको छ त ? के भयो ?” आमा जंगिदै भन्नुभयो "जाँठा ! तँलाई किन चासो पर्यो नि ?” अनि हुमातिर फर्केर हेर्दै भन्नुभयो "अनि खाना-साना पकाउन छोडेर सुत्नैको ठिक्क छ हैन तलाईं, कॉलेज जानुपर्दैन ? जा खाना बनाई हाल छिटो… ढीलो हुन्छ फेरी !” हुमा भित्र भान्सामा छिरी, आमा आफ्नै बार्दलीमा उक्लनुभयो र केहि बेरमा छातीमा पेटीकोट बेरेर हातमा कपडा तौलिया र कपडा बोकेर तल झर्दै बाथरुमतिर जानुभयो । म भित्र भान्सामा छिरें र हुमाको कानमा भनें "आमा नुहाउन जानुभा' छ म यसो लाईन मार्छु है ?” हुमाले "हस् !” भन्दै हाँसी, म आफ्नो कोठामा उक्लिएँ र ढोका खोलेर बाथरुम तिर हेर्न थालें । काका-काकी आईपुगेका थिएनन् कॉलेज जानुपर्ने भएकाले आमा छिटो आउनुभएको थियो शायद: । बाथरुममा छिरेर कपडा, तौलिया लगायत आमाले आफ्नो शरिरबाट पेटिकोट उतारेर पर्दामाथी खप्टयाउनु भयो, अनि जिउ मजाले माड्दै नुहाउन थाल्नुभयो, झण्डै पन्ध्र मिनेटजति पछी आमा बाथरुमबाट बाहिर निस्कनैलाग्दा म फेरी तल उत्रिएँ । निस्कदाँ आमाले अघि लगाएकै पेटीकोट कमरसम्म लगाउनुभएको थियो र कमरमाथी भने ब्रा र ब्लाउज अनि तौलिया कपालमा डल्लो बनाएर निस्कनुभएको थियो । आमाले लगाउनुभएको पेटिकोटको ईजार कस्ने ठाँउमा अलि गहिरै काटिएको भाग थियो र त्यो भाग ठिक आमाको पुतीमाथी परेको थियो, तर संयोग भनौं या के भनौं आमाको पुती त्यस पेटीकोटबाट देखिएको थिएन तर सेभिङ्ग गरेको जाँठा पून: पलाउँदै गरेको प्रष्ट थाहा हुन्थ्यो । आमा भान्साको अगाडी आईपुग्दा म त्यहीको चारपाईमा बसेको थिएँ, आमाले हुमालाई सोध्नुभयो "खाना पाक्यो केटी ?” हुमाले भित्रबाट उत्तर दिई "पाक्दैछ !” आज मैले आमाको पेटीकोटको ईजार कस्ने ठाउँमा आँखा गाडिरहेको थिएँ, केहिछिन सम्म आमाले त्यस्तो केहि गर्नुभएन तर जब आमाले मेरो आँखालाई पछ्याउनुभयो, थाहा पाउनुभयो कि म आमाको पेटीकोटको भित्र नियाल्न चाहन्छु । आमाले मलाई गाली गर्दै भन्नुभयो "तँ चैं यहाँ के हेरेर बस्याछस्, कॉलेज जाने तयारी गर्दैनस् !” अनि पेटीकोटलाई हल्का शरिरमै घुमाएर ईजार कस्ने ठाउँलाई घुमाएर साईडमा सार्नुभयो अनि बार्दलीमा उक्लनुभयो । म भान्सामा छिरेर हुमाको कानमा भनें "आमाले चान्स देलिन् जस्तो छैन केटी ?” हुमाले पनि सहजै भनी "सबै मजस्ता सोझी हुन्छन् त ! अनि तपाई पनि एकै बिहानमा आमा हजुरको काखमा आईन् भने त को को लाई चिक्नु हुन्छ यो दुनियामा…! अलिकति नजिक हुने प्रयास: गर्नुस् विस्तारै लाईनमा आईहाल्नु हुन्छ नि !” आमा केहिबेरमा साडी लगाएर भान्सामा आईपुग्नुभयो । आमाले बिहानको भन्दा आफूलाई निकै सुन्दर तरिकाले सजाउनुभएको थियो । खाना खाईवरी आमा कॉलेज निस्कन तयार हुनुभयो, आमाले हामीलाई पनि भन्नुभयो "तिमरु पनि हिंडो !” मैले "ल म हजुरको पछी-पछी आईहालें !” हुमाले भनें "आमा म भाँडा माझेर सक्ने बित्तिकै आउँछु… धेरै बेर लाग्दैन !” “ल ल आउँदै गरो… म जाँदै गर्छु ।" उसो त सधैंजसो हामी आमाभन्दा अगाडी कॉलेजतिर लाग्थ्यौं, आज हामी आमाभन्दा पछाडी थियौं । हुमाले छिटो-छिटो धन्दा सकी र बाहिर निस्किई । हुमाको पहिरनले मलाई अलिकति अत्यायो अनि सन्कायो पनि, हुमाले शर्टभित्र ब्रा नलगाईकन पातलो भेष्ट मात्र लगाएकी थिई । हुमा मलाई हेर्दै हाँसी अनि मेरो हात समातेर कॉलेजतिर अगाडी बढी, हाम्रो गती तेज भएकोले केहि अगाडी नै आमालाई भेट्टायौं । अब आमा र हामीबिच १०-१५ कदमको फरक थियो । मैले आमाको चाकको पुठ्ठा एकापसमा ठोक्किदैं फुक्दै गरेको दृष्यमा थुक निलेको देखेर हुमाले भनी "वाह दाई ! हजुर त हरेक कुराको मजा लिन जान्नुहुन्छ !” “त्याँ हेर न आमाको चाक कस्तरी हल्लिदैं छ ! दुईटै पुठ्ठा खेलाईराखुँ जस्ता छन् अझ त्यो बिचबाट मेरो लाँडो छिराउन पाए त ?” अनि हुमाको देब्रे पुठ्ठालाई दाहिने हातले समाएँ, “ह्या ! दाई बिच बाटोमा यस्तो नगर्नु न ?” मैले झनै हुमाको फ्रकलाई नै माथी तानेर पुठ्ठामा हात लैजादै भनें "मुल बाटो नपुगिञ्जेल त आमाले फर्केर हेरे मात्रै हो ? ओई जाँठी तैले त पेन्टी ला'की छैनस् त ?” “छेउमा यस्तो चिकुवा दाई भएसी पेन्टी लाउनु र नलाउनुको अर्थ के नै हुन्छ र भन्या ?” “जाँठी ! तँलाई क्लासमै चिक्दिन्छु अनि था' पाम्छेस् !” “हेरम्ला हजुरको हुर्मत !”