அன்பளிப்பு: கணவரின் உத்தியோக உயர்வுக்கு(suba)

[johnypowas]

ஷங்கர் வந்துட்டானேன்ற சலிப்போட.. என் வலது கன்னத்தை அணைத்தபடி இருந்த ஃபாதரின் இடது கையை விடாமல் அழுத்தமாக பிடித்தபடி... என் இடது கன்னத்தில் பதிந்திருந்த பாதரின் வலது கையை விடுவித்து... ஏமாற்றம் நிறைந்த விழிகளோட நான் என் செல் போனை தேட...
விடுபட்ட ஃபாதரின் வலது கை விரைந்து சிணுங்கிய செல் போனை எடுத்து கொடுக்க... காற்று போன பலூன் மாதிரி சோர்ந்து துவண்ட ஃபாதரின் ஏக்கமான முகத்தை பார்த்தபடி செல் போனை ஆன் பண்ணி பேச...
எதிர் முனையில் சர்மாதான் பேசினார்...
ஹலோ புவி...
ஹலோ சார்... சொல்லுங்க...
என்ன புவி... கிளம்பி ரெடியா இருக்கீங்களா...
ஆமாங்க ஏன் கேக்கறீங்க....
இல்ல புவி... ராஜூ எத்தனை மணிக்கு வருவான்னு சொன்னீங்க...
நாலு நாலரைக்கெல்லாம் வந்துடுவாங்கன்னு சொன்னாங்க...
ஒஹ்... அப்போ சங்கர ஒரு மூணு மணிக்கு அனுப்பினா பரவா இல்லையா...
ம்ம்ம்.... என் கன்னத்தை தழுவியபடி இருந்த ஃபாதரின் கையை மெல்ல அழுத்தி... என்னை அறியாமல் என் உதட்டோரத்தில் வெளிப்பட்ட மெல்லிய புன்னகையுடன்....
தேர்வு முடிவுக்கு காத்திருக்கும் மாணவனை போல.... ஏக்கம்.. எதிர்பார்ப்பு நிறைந்த விழிகளுடன் எங்கள் உரையாடலின் முடிவுக்கு காத்திருந்த ஃபாதரின் கண்களை உற்று நோக்க...
என் கண்களில் வெளிப்பட்ட உற்ச்சாகமும்... அனிச்சையாக நடந்த மெல்லிய கண் சிமிட்டலும்... ஃபாதருக்கு எதையோ உணர்த்த... தெளிவாக புரியாத அந்த நிலையிலும் ஃபாதரின் கண்களின் ஏக்கம் மறைந்து.. மெல்லிய உற்ச்சாகமும் உதட்டில் புன்னகையும் வெளிப்பட்டது...
உற்ச்சாகமான ஃபாதர்... நான் பேசிகிட்டு இருக்கறப்பவே... மெல்ல குனிந்து சத்தமில்லாமல் என் உதட்டில் மெல்ல முத்தமிட... அப்பா அவர் முகத்த பாக்கணுமே... என்ன ஒரு சந்தோசம்....
ம்ம்ம்... அப்போ இன்னும் கிளம்பலையா...
இல்ல புவி... எங்களுக்கு லன்ச் வாங்க போய் இருக்கான்... வந்ததும் கொஞ்ச நேரத்துல உங்களுக்கும் லன்ச் கொடுத்து அனுப்பி வைக்கிறேன்...
சரிங்க... ஜஸ்ட் கிளம்பும்போது ஒரு ரிங் கொடுத்தா... நான் ரெடியா இருப்பேன்....
ok புவி... சாரி புவி... ஒன்னும் வருத்தமில்லையே...
ஒஹ்... நோ ... அதெல்லாம் ஒண்ணுமில்லை ன்னு சொல்லி போனை ஆப் பண்ணிட்டு உதட்டில் பரவிய மெல்லிய சிரிப்பை சிரமப்பட்டு மறைத்தபடி கடிகாரத்தை பார்ப்பது போல ஜாடைல ஃபாதார பாக்க....
ஃபாதரின் விழிகள் வைத்த கண் வாங்காது என் விழிகளின் அசைவையே உற்று நோக்கிக்கொண்டிருந்தது.....