12-08-2019, 07:34 PM
உனக்கு வைப்பாட்டியா இருக்கேன்
சென்னை மதுரவாயிலில் உள்ள ரோஜா அபார்ட்மெண்ட்ஸ். என் பெயரும் இதுதான். ரோஜா. நன்றாக இருக்கிறாதல்லவா? ரோஜா அபார்ட்மெண்ட்ஸ் தான் நான் வசிக்கும் இடம். மொத்தம் ஒரு 100 வீடுகளை கொண்ட அபார்ட்மெண்ட்ஸ். கேட்டட் கம்யூனிட்டி. அது உள்ளவே இருக்கும் பள்ளில் நான் கணக்கு டீச்சராக வேலை பார்க்கிறேன். விதவை. வயது 35. திருமணமான இரு வருடத்திலேயே கணவனை பறிகொடுத்தேன். என் கணவரின் பெயர் சுரேஷ். அவரை மணந்ததற்கு ஒரே அத்தாட்சி, எல். கே. ஜி படிக்கும் என் பையன் மகேஷ். ஆம், லேட்டாக திருமணமாகி, சீக்கிரமே விதவையானவள். நான் பார்க்க நடிகை அஞ்சலி போல இருப்பேன். ஆனால், நல்ல உயரம். வெண்மையான கலர். குண்டும் இல்லை, ஒல்லியும் இல்லை. சற்று பூசினாற் போல உடல். ஆடும் குண்டிகள். ஆடாத கல் போன்ற முலைகள். மொத்தத்தில் பார்த்தால் ரசிக்கும் அளவிற்கு நன்றாக இருப்பேன். இப்போது கண்ணாடி முன்னால் நின்றுக் கொண்டு இருந்த என் மனதில் ஓடுக் கொண்டு இருக்கும் ஸீன் நேற்று இரவு பார்த்தது. நேற்று மொட்டை மாடியில் நடந்தது நினைவுக்கு வந்தது.
என் அபார்ட்மெண்ட்ஸில் நிறைய ப்ளாக். ஒவ்வொரு ப்ளாக்கிலும் ஒரு 10 வீடுகள். நான் இருப்பது மூணாவது மாடி. எங்களுக்கு மேலே மொட்டை மாடிதான். அங்கேதான் ராஜு, தேவியுடன் அரை நிர்வாணமாக நின்றுக் கொண்டு இருந்தான். அவன் பிடியில் இருந்தது என் வீட்டு வேலைக்காரி தேவி. தேவிக்கு தள தள என்று தக்காளி போன்ற உடம்பு. சற்று பூசினால் குஷ்பு போல இருப்பாள். ராஜு அவள் கணவன். ராஜு எங்கள் ப்ளாக் வாட்ச்மேன், பிளம்பர், எலக்ட்ரீஷியன் எல்லாமே. எல்லா வேலையும் செய்வான். நான் பார்க்கும்போது ராஜு மேலே மட்டும் சட்டையுடன் நின்றுக் கொண்டு தேவிட்யை கட்டிபிடித்துக் கொண்டு இருந்தான். கீழே ஒன்றும் இல்லை. ஆனால் மொட்டை மாடியில் மங்கலான விளக்கு இருந்ததால் எல்லாம் சரியாக தெரிந்தது. தேவி நிர்வாணமாக இருந்தாள். அந்த இருட்டிலும் அவள் வெண்மையான உடல் தெரிந்தது. ஐந்து நிமிஷம் இருக்குமா? இருக்கும். அந்த உடலுறவை பார்த்துக் கொண்டு இருந்தேன். கொடுமை என்னவென்றால், ராஜு என்னை பார்த்துவிட்டதுதான். என்னை பார்த்ததும், ஒரு நொடி அப்படியே நின்றுவிட்டான். எனக்கும் முகம் சிவந்து விட்டதை உணர்ந்தேன். எதிர்பார்க்கவில்லை. வேகமாக என் மார்பகங்கள் துடிக்க ஆரம்பித்தது. நேராக, என் போர்ஷனை நோக்கி வந்து விட்டேன். அதை நினைத்தால் இன்னும் படபடப்பாகவே இருக்கிறது. எத்தனை நாள் ஆகிவிட்டது, இவற்றை எல்லாம் பார்த்து. மனம் ஏங்கியது. படுக்கையில் மகேஷ் தூங்கிக் கொண்டு இருந்தான். அப்படியே தூங்கி விட்டேன்.
மறுநாள்.
ராஜு என்னை நோக்கி வந்துக் கொண்டு இருந்தான். மகேஷ் படித்துக் கொண்டு இருந்தான்.
“மேடம். நேத்து” என்று இழுத்தான். எனக்கு என்ன செய்வதன்றே தெரியவில்லை. என் கன்னம் சிவந்தது புரிந்தது. நான் மகேஷ் இருக்கான் என்று ஜாடை காட்டினேன். அவன் அதைக்கண்டுக்கொள்ளவில்லை.
“மேடம். வந்து அபார்ட்மெண்ட்ஸ் சேர்மன் கிட்டே சொல்லிடாதீங்க. என் வேல போயிடும்”
“நீ, என்ன சொல்றேன்னே தெரியவல ராஜு, புரியலயே” என்றேன் மெதுவாக. ஒன்றுமே நடக்காது மாதிரி இருந்தேன்.
“சாரி மேடம். என் குடிசையிலே லைட்டு இல்லே. அதான்” என்று இழுத்தேன். அவன் குடிசை அங்கேதான் இருந்தது. தேவி , என் வீடு போலவே, இன்னும் ஒரு நாலு வீட்டுக்கு வேலை செய்துக் கொண்டு இருந்தாள்.
“விடுப்பா, நான் எதுவும் பார்க்கல. நீ என்ன சொல்றேனே தெரியல” என்றேன் எரிச்சலாய். அவன் நகருவதாய் இல்லை.
“மேடம்” என்றான் மீண்டும்.
“விடுப்பா, பையன் படிக்கறான். நீ கிளம்பு, சரி, நான் யார் கிட்டேயும் சொல்ல மாட்டேன்” என்று சொன்னேன். ஆனாலும் அவன் தயங்கிக் கொண்டே மீண்டும், மீண்டும் பேச்சுக்கொடுத்துக் கொண்டே இருந்தான். அவன் பேச பேச எனக்கு அந்த நினைவுகள் மீண்டும் மோதியது. நிர்வாணமாக நின்றுக் கொண்டு இருந்த அவன் உருவம் நினைவுக்கு வந்தது. அந்த ஓழ் சத்தம். ஆனாலும் தைரியம்தான். இப்படி மொட்டை மாடியில் நிலாவுக்கு கீழே. யப்பா. என்ன ஒரு சத்தம். ஒரு நிமிடம் என்னை தேவியின் இடத்தில் வைத்து பார்த்தேன். உடம்பு குலுங்கியது. இன்னும் சில நிமிடம் பேசினால் என்னை இழந்து விடுவேன். என்ன திடகாத்திரமான உடம்பு. இரும்பு போல இருந்தான். மெதுவாக எழுந்து நான் வீட்டினுள் சென்றேன். ஆனால் மனதில் ராஜு.
மறுநாள் மகேஷ் வந்துக் கொண்டு இருந்தான். ஸ்கூல் வேனில் இருந்து நடந்து வந்தான். நான் போய் அழைத்துக் கொண்டேன்.
“என்னடா. ஐஸ் க்ரீம், யார் கொடுத்தாங்க?” என்றேன்.
“இதுவா, ராஜு மாமா வாங்கி கொடுத்தார்” என்றான் மகேஷ்.
“அவர் ஏன் வாங்கி கொடுத்தார்” என்றேன் சிரித்துக் கொண்டே.
“சாக்லேட் கூட கொடுத்தார்” என்று சொல்லிக் கொண்டே, அந்த ஸ்கூல் பேக்கை தூக்கி என் கையில் கொடுத்துவிட்டு வேகமாக வீட்டுக்குள்ளே ஓடினான். ஓ. அப்படி என்றால் இன்று ராஜு தன் நேரத்தை இவனுக்காகவா செலவழித்தான்.
மறுநாள் ஞாயிறு நான் மகேஷை அழைத்துக் கொண்டு அங்கே இருக்கும் காய்கறி கடைக்கு போனேன். பதார்த்தம் எல்லாம் வாங்கிக் கொண்டு, மகேஷை அழைத்துக் கொண்டு எங்கள் ப்ளேட் லிஃப்ட் வரும்போதுதான் பிரச்சனை. திடிரென்று மகேஷ் குறுக்கே வர நான் கீழே விழுந்தேன். கால் முறிக்கிக் கொண்டது.
சென்னை மதுரவாயிலில் உள்ள ரோஜா அபார்ட்மெண்ட்ஸ். என் பெயரும் இதுதான். ரோஜா. நன்றாக இருக்கிறாதல்லவா? ரோஜா அபார்ட்மெண்ட்ஸ் தான் நான் வசிக்கும் இடம். மொத்தம் ஒரு 100 வீடுகளை கொண்ட அபார்ட்மெண்ட்ஸ். கேட்டட் கம்யூனிட்டி. அது உள்ளவே இருக்கும் பள்ளில் நான் கணக்கு டீச்சராக வேலை பார்க்கிறேன். விதவை. வயது 35. திருமணமான இரு வருடத்திலேயே கணவனை பறிகொடுத்தேன். என் கணவரின் பெயர் சுரேஷ். அவரை மணந்ததற்கு ஒரே அத்தாட்சி, எல். கே. ஜி படிக்கும் என் பையன் மகேஷ். ஆம், லேட்டாக திருமணமாகி, சீக்கிரமே விதவையானவள். நான் பார்க்க நடிகை அஞ்சலி போல இருப்பேன். ஆனால், நல்ல உயரம். வெண்மையான கலர். குண்டும் இல்லை, ஒல்லியும் இல்லை. சற்று பூசினாற் போல உடல். ஆடும் குண்டிகள். ஆடாத கல் போன்ற முலைகள். மொத்தத்தில் பார்த்தால் ரசிக்கும் அளவிற்கு நன்றாக இருப்பேன். இப்போது கண்ணாடி முன்னால் நின்றுக் கொண்டு இருந்த என் மனதில் ஓடுக் கொண்டு இருக்கும் ஸீன் நேற்று இரவு பார்த்தது. நேற்று மொட்டை மாடியில் நடந்தது நினைவுக்கு வந்தது.
என் அபார்ட்மெண்ட்ஸில் நிறைய ப்ளாக். ஒவ்வொரு ப்ளாக்கிலும் ஒரு 10 வீடுகள். நான் இருப்பது மூணாவது மாடி. எங்களுக்கு மேலே மொட்டை மாடிதான். அங்கேதான் ராஜு, தேவியுடன் அரை நிர்வாணமாக நின்றுக் கொண்டு இருந்தான். அவன் பிடியில் இருந்தது என் வீட்டு வேலைக்காரி தேவி. தேவிக்கு தள தள என்று தக்காளி போன்ற உடம்பு. சற்று பூசினால் குஷ்பு போல இருப்பாள். ராஜு அவள் கணவன். ராஜு எங்கள் ப்ளாக் வாட்ச்மேன், பிளம்பர், எலக்ட்ரீஷியன் எல்லாமே. எல்லா வேலையும் செய்வான். நான் பார்க்கும்போது ராஜு மேலே மட்டும் சட்டையுடன் நின்றுக் கொண்டு தேவிட்யை கட்டிபிடித்துக் கொண்டு இருந்தான். கீழே ஒன்றும் இல்லை. ஆனால் மொட்டை மாடியில் மங்கலான விளக்கு இருந்ததால் எல்லாம் சரியாக தெரிந்தது. தேவி நிர்வாணமாக இருந்தாள். அந்த இருட்டிலும் அவள் வெண்மையான உடல் தெரிந்தது. ஐந்து நிமிஷம் இருக்குமா? இருக்கும். அந்த உடலுறவை பார்த்துக் கொண்டு இருந்தேன். கொடுமை என்னவென்றால், ராஜு என்னை பார்த்துவிட்டதுதான். என்னை பார்த்ததும், ஒரு நொடி அப்படியே நின்றுவிட்டான். எனக்கும் முகம் சிவந்து விட்டதை உணர்ந்தேன். எதிர்பார்க்கவில்லை. வேகமாக என் மார்பகங்கள் துடிக்க ஆரம்பித்தது. நேராக, என் போர்ஷனை நோக்கி வந்து விட்டேன். அதை நினைத்தால் இன்னும் படபடப்பாகவே இருக்கிறது. எத்தனை நாள் ஆகிவிட்டது, இவற்றை எல்லாம் பார்த்து. மனம் ஏங்கியது. படுக்கையில் மகேஷ் தூங்கிக் கொண்டு இருந்தான். அப்படியே தூங்கி விட்டேன்.
மறுநாள்.
ராஜு என்னை நோக்கி வந்துக் கொண்டு இருந்தான். மகேஷ் படித்துக் கொண்டு இருந்தான்.
“மேடம். நேத்து” என்று இழுத்தான். எனக்கு என்ன செய்வதன்றே தெரியவில்லை. என் கன்னம் சிவந்தது புரிந்தது. நான் மகேஷ் இருக்கான் என்று ஜாடை காட்டினேன். அவன் அதைக்கண்டுக்கொள்ளவில்லை.
“மேடம். வந்து அபார்ட்மெண்ட்ஸ் சேர்மன் கிட்டே சொல்லிடாதீங்க. என் வேல போயிடும்”
“நீ, என்ன சொல்றேன்னே தெரியவல ராஜு, புரியலயே” என்றேன் மெதுவாக. ஒன்றுமே நடக்காது மாதிரி இருந்தேன்.
“சாரி மேடம். என் குடிசையிலே லைட்டு இல்லே. அதான்” என்று இழுத்தேன். அவன் குடிசை அங்கேதான் இருந்தது. தேவி , என் வீடு போலவே, இன்னும் ஒரு நாலு வீட்டுக்கு வேலை செய்துக் கொண்டு இருந்தாள்.
“விடுப்பா, நான் எதுவும் பார்க்கல. நீ என்ன சொல்றேனே தெரியல” என்றேன் எரிச்சலாய். அவன் நகருவதாய் இல்லை.
“மேடம்” என்றான் மீண்டும்.
“விடுப்பா, பையன் படிக்கறான். நீ கிளம்பு, சரி, நான் யார் கிட்டேயும் சொல்ல மாட்டேன்” என்று சொன்னேன். ஆனாலும் அவன் தயங்கிக் கொண்டே மீண்டும், மீண்டும் பேச்சுக்கொடுத்துக் கொண்டே இருந்தான். அவன் பேச பேச எனக்கு அந்த நினைவுகள் மீண்டும் மோதியது. நிர்வாணமாக நின்றுக் கொண்டு இருந்த அவன் உருவம் நினைவுக்கு வந்தது. அந்த ஓழ் சத்தம். ஆனாலும் தைரியம்தான். இப்படி மொட்டை மாடியில் நிலாவுக்கு கீழே. யப்பா. என்ன ஒரு சத்தம். ஒரு நிமிடம் என்னை தேவியின் இடத்தில் வைத்து பார்த்தேன். உடம்பு குலுங்கியது. இன்னும் சில நிமிடம் பேசினால் என்னை இழந்து விடுவேன். என்ன திடகாத்திரமான உடம்பு. இரும்பு போல இருந்தான். மெதுவாக எழுந்து நான் வீட்டினுள் சென்றேன். ஆனால் மனதில் ராஜு.
மறுநாள் மகேஷ் வந்துக் கொண்டு இருந்தான். ஸ்கூல் வேனில் இருந்து நடந்து வந்தான். நான் போய் அழைத்துக் கொண்டேன்.
“என்னடா. ஐஸ் க்ரீம், யார் கொடுத்தாங்க?” என்றேன்.
“இதுவா, ராஜு மாமா வாங்கி கொடுத்தார்” என்றான் மகேஷ்.
“அவர் ஏன் வாங்கி கொடுத்தார்” என்றேன் சிரித்துக் கொண்டே.
“சாக்லேட் கூட கொடுத்தார்” என்று சொல்லிக் கொண்டே, அந்த ஸ்கூல் பேக்கை தூக்கி என் கையில் கொடுத்துவிட்டு வேகமாக வீட்டுக்குள்ளே ஓடினான். ஓ. அப்படி என்றால் இன்று ராஜு தன் நேரத்தை இவனுக்காகவா செலவழித்தான்.
மறுநாள் ஞாயிறு நான் மகேஷை அழைத்துக் கொண்டு அங்கே இருக்கும் காய்கறி கடைக்கு போனேன். பதார்த்தம் எல்லாம் வாங்கிக் கொண்டு, மகேஷை அழைத்துக் கொண்டு எங்கள் ப்ளேட் லிஃப்ட் வரும்போதுதான் பிரச்சனை. திடிரென்று மகேஷ் குறுக்கே வர நான் கீழே விழுந்தேன். கால் முறிக்கிக் கொண்டது.
first 5 lakhs viewed thread tamil