"ப்ளீஸ்... சொன்னா கேளுங்க,... இதையெல்லாம் படிக்காதீங்க"

[johnypowas]

வேறு இடம் போக எழுந்தவளை தடுத்த அம்மா,”எங்கேடி போற? இங்கேயே உக்காரு.”

“என்னை உரசிகிட்டே அண்ணன் உட்காருராரு. எனக்கு என்னவோ மாதிரி இருக்கு. நான் போய் அந்த ஸ்டூல்ல உட்கார்ந்துக்கிறேன்.”

“ஏன்,.... என் பையனோட பணம் பிடிக்குது. என் பையனோட உட்கார பிடிக்கலையோ?”

“நான் அப்படி ஏதாவது சொன்னேனா? ஏன்மா எப்ப பாத்தாலும் நீயா எதாவது குதர்கமா பேசுற?”

“பின்னே என்னடி? அவன் பக்கத்துல உக்காராம எழுந்து ஓடுற?”

“அண்ணன் பக்கத்துல உக்காந்தா எனக்கு ஒரு மாதிரியா இருக்குன்னா விடேன்.” என்று சொல்லிக் கொண்டே எழுந்து போகப் போனவளை கை பிடித்து தடுத்து நிறுத்திய அம்மா,...

“சரி,... அது உன் இஷ்டம். லாஃப்ட்ல வெண்கலப் பாத்திரம் ஒன்னு இருக்கு. அதை எடுக்க அண்ணனுக்கு கொஞ்சம் ஹெல்ஃப் பண்ணு” என்று சொல்லி எழுந்து போக, நான் அவளை நெருங்கி, “வா அமுதா அந்த பாத்திரத்தை எடுக்க கொஞ்சம் ஹெல்ஃப் பண்ணு.”

“நான் என்ன ஹெல்ஃப் பண்றதாம். உன்னால அதை எடுக்க முடியாதா?”

“ஹும்,.... முடியாது. கொஞ்சம் உயரமா இருக்கு.”

“ஏதாவது ஸ்டூல், ஏணி போட்டு எடு.”

“அது இருந்தா உன்னை எதுக்குடி அம்மா ஹெல்ஃப் செய்ய கூப்டாங்க?”

“ஏணி, ஸ்டூல் இப்படி ஏதாவது கிடைக்குதான்னு பக்கத்து வீட்ல கேட்டுப் பாக்கட்டா?”

“அம்மா அதை நேத்தே கேட்டு பாத்துட்டாங்க. யாரும் இல்லைன்னுட்டாங்க.”

“சரி,... நான் என்ன பண்ணனும் சொல்லு.”

“நான் லாஃப்டுக்கு கீழே நின்னு உன்னை தூக்கிப் பிடிக்கிறேன். நீ அதை எடுத்துகிட்டு கீழே இறங்கு அவ்வளவுதான்.”

ஒரு கனம் யோசித்தவள், ”ஹும்,...நான் மாட்டேன்.”

“சரி,... நீ என்னை தூக்கி விடு நான் அதை எடுத்துகிட்டு கீழே இறங்கிடுறேன்.”

“என்னால உன்னை எப்படி தூக்க முடியும்?”

“முடியாதுல்ல,.... அதனாலதான் உன்னை தூக்கிப் பிடிக்கிறேன். நீ எடுத்துகிட்டு கீழே இறங்கு. நீ பயப்படறாப்பல ஒன்னும் நடந்துடாது. புரிஞ்சுதா?”

“ம்,...” என்று சொல்லி அவள் என் முன்னே வந்து அவள் பின் புறத்தை காட்டியபடி நிற்க, அவள் அழகான பெருத்த குண்டிகளைப் பார்த்துக் கொண்டே, குனிந்து அவள் தொடைகளுக்கு கீழே இரு கைகளையும் கொடுத்து கட்டிப் பிடித்து தூக்க, பஞ்சு மூட்டையை தூக்குவது போல இருந்தது.

அவளை என்னோடு இறுக்கிப் பிடித்திருந்ததில் என் முகம் அவள் மென்மையான குன்டியில் பட்டு அழுந்தியது. ஆசையில் என் முகத்தை அவள் குன்டிகளின் மீது அழுத்தி தேய்த்தேன்.

“ஸ்ஸ்ஸ்,...என்னண்ணா பண்றே? இதுக்குதான் நான் வரமாட்டேன்னு சொன்னேன். போதும் என்னை இறக்கி விடு” என்று சிணுங்கிக் கொண்டே என் தலைக்கு மேலே இருந்தவள் இப்படியும் அப்படியும் நெளிய, நான் அவள் உடலை நிலையாகப் பிடிக்க தடுமாறினேன்.

“சொல்ரேன்ல”

தடுமாறியபடியே அவளை இறக்க, அவள் உடம்பின் பின் பக்கம் முழுவதும் என் முன் பக்க உடம்பில் தேய்த்தபடி இறங்கியது.

“என்னடி எடுத்தாச்சா?” கேட்டுக் கொண்டே அம்மா வர,....

“என்னால முடியாதும்மா, வேணும்னா அண்ணனை உன்னை தூக்கி விடச் சொல்லி அதை எடு”

“ஏன்டி, என் வெயிட்டை பாவம் அவன் தாங்குவானா? அதுமில்லாம வயசான காலத்துல நான் கீழே விழுந்துட்டா என்னடி ஆகறது. வயசுப் பிள்ளை. சிக்குன்னு இருக்கியேன்னு உன்னைச் சொன்னா, நீ என்னைச் சொல்றியா." என்று சொன்னவள் என்னைப் பார்த்து,

"ஏன்டா,... அவதான் கூச்சப் படறான்னு தெரியுதுல்ல. அவளுக்கு பிடிக்காததை ஏன் செய்றே?”

“இப்ப வாடி. நான் அவனை எதுவும் செய்யாமல் பாத்துக்கறேன். கார்த்திக் நீ திரும்பி நில்லுடா.””

முன்பு நின்றது போலவே என் முன்னால் அமுதா வந்து நிற்க, “.இப்படி நின்னா எப்படிடீ பாத்திரத்தை எடுப்பே?” தூக்குனா அவனுக்கு பேலன்ஸ் கிடைக்கிற மாதிரி அவனுக்கு முன்னாலே திரும்பி நில்லுடி.”

அம்மா சொன்னபடி எனக்கு முன்னே அழகுச் சிலையாக தரையைப் பார்த்தபடி நின்றாள்.

அமுதாவின் இரு முலைகளும் உன்னை குத்திவிடுவேன் என்பது போல புடைத்து கும் என்று நிமிர்ந்து இருக்க,...கீழே குனிந்து முன்பு போல அவள் தொடைகளுக்கு அடியில் கை கொடுத்து தூக்கினேன்.

லாஃப்ட்டை எட்டிப் பிடித்தவள், “எங்கேம்மா இருக்கு?”

“நல்லா கண்ணத் தொறந்து பாருடி.....இருக்கா?”

நான் கண் திறந்து பார்த்தேன். என் கண் முன்னே, என் தங்கையின் ஆடைகளால் அற்புத இளம் புண்டை என் வாய்க்கு நேராக இருந்தது. அதன் மீது முகத்தையோ, மூக்கையோ தேய்த்தால் கோவித்துக் கொள்வாளோ என்று பயந்து பார்த்துக் கொண்டிருந்தேன். அவள் புண்டை மேட்டின் வடிவழகை என்னால் உணர முடிந்தது. ஒரு முறை நேரில் பார்த்ததுதான் என்றாலும், புதிதாக இருந்தது. கவ்வி, கடித்து வைக்கலாமா என்று ஆசை வந்தது. அடக்கிக் கொண்டேன்.

“ம்,...இங்கே வச்சு எத்தனை நாள் ஆச்சோ,....குப்பையா மன்டிக் கிடக்கு. என்று சொல்லிக் கொண்டே, குப்பைக் காற்றை சுவாசித்தவள், வெண்கலப் பாத்திரத்தை கையில் எடுத்துக் கொண்டு கண்களை மூடி, முகத்தை சுருக்கிக் கொண்டு செறுமினாள்.


“மெதுவா இறக்குடா,... விழுந்துடப் போறா” என்று அம்மா சொல்ல, அவள் மென்மையான புட்டங்களை ஸ்பரிசித்தபடி அவளை மெதுவாக இறக்கினேன். பழைய பாரதிராஜா படத்தில் வருவது போல, அவளின் முன் பக்க அங்கம் முழுவதும் மெதுவாக உராய்ந்தபடி கீழே இறங்கியது.

முதலில் அவள் தள தளத்த ஒட்டிய வயிறு, அதுக்கப்புரம் இதோ, நான் எதிர் பார்த்த உருண்டு திரண்ட அழகு மாங்கனிகள், என் கண் பார்வைக்கு மிக அருகே,... கொஞ்சம் கொஞ்சமாக நெருங்கி,...என் முகத்தில் அழுந்த தேய்த்து,.....அப்படியே கீழிறங்கி,......ஹும்!,.... எப்படிச் சொல்வேன்?
அதற்குள் இறங்கி, என்னிடமிருந்து விலகியவள் அம்மாவிடம் அந்த வெண்கலப் பாத்திரத்தை கொடுத்து என்னை ஒரு மாதிரியாகப் பார்த்தாள்.
கொஞ்ச நாள் கழித்து, வளைகாப்பு நிகழ்ச்சியில் கலந்து கொள்ள டெல்லிக்கு பயணமானோம்.

டெல்லியில் இரயிலை விட்டு இறங்கி ஒரு டாக்ஸி பிடித்து புவனா சொன்ன ஒரு மண்டபத்துக்கு போனோம்.

ஒரு பெரிய மண்டபத்தின் முன்னே டாக்ஸி நின்றது.

டாக்ஸியிலிருந்து நாங்கள் மூவரும் இறங்கியதும், சுரேஷும், அவன் சித்தப்பாவும், சித்தியும், புவனாவும் எங்களை வரவேற்றனர்.
மண்டபத்தைப் பார்த்து அடையாளம் கொண்ட அம்மா,....

“என்னடி சுரேஷுக்கும், மாலினிக்கும் கல்யாணம் நடந்த மண்டபம் மாதிரி இருக்கு.”

“ஆமான்டி பிலோ,... ராசியான மண்டபம்கிறதினாலே இந்த மண்டபத்திலேயே இந்த ஃபங்ஷனையும் வச்சிட்டோம்.”

அனைவரும் நடந்து மண்டபத்துக்குள் நுழைந்தோம். உள்ளே செய்திருந்த அலங்காரத்தைப் பார்த்து ஆச்சரியப்பட்ட அம்மா,

“ நம்ம ஊர்ல சிம்பிளா செய்வாங்க. ஆனா, இங்கே வளைகாப்பு வைபவத்த ஒரு விழா மாதிரி கொண்டாடறதுக்கு ஏற்பாடு செஞ்சிருக்கீங்களே?”

“ஆமான்டி. இப்படிதான் நடக்கணும்னு என் தங்கச்சி புருஷனும், என் பையனும் விருப்பப்பட்டு எவ்வளவு செல்வானாலும் பரவாயில்லைன்னு இப்படி அரேஞ்ச் செஞ்சிருக்காங்க.”

ஒரு பொண்ணோட கர்ப்ப காலத்துல செய்ய வேண்டிய சம்பிரதாயங்களைச் செஞ்சு, அதை கொண்டாடுறப்போ சொந்த பந்தத்துக்குள்ளே நமக்குள் உற்சாகத்தையும் சந்தோஷத்தையும் கொண்டு வருமாம்.”

“அப்படியா?”
சமுதாய நல்லதுக்காக நாம இப்படி கொண்டாடுனாதான் காப்பிணி பொண்ணு சந்தோஷமா இருப்பா.. இதுல இன்னொன்னும் இருக்கு. கர்பிணிப் பொண்ணுங்களுக்கு வளையல் போடுறதுனால கஷ்டமில்லாம சுகப் பிரசவம் ஆகுமாம்.”