"ப்ளீஸ்... சொன்னா கேளுங்க,... இதையெல்லாம் படிக்காதீங்க"

[johnypowas]

“இப்ப உனக்கு த்ருப்தியா?” அம்மாவைப் பார்த்து சொல்லி, அவள் பக்கத்தில் போய் நின்று கொண்டாள்.

“திருப்தியில்லே,.... இருந்தாலும் இப்பதான் ஆசையும், பாசமும், அக்கரையும் வச்சிருக்கிற அண்ணனுக்கேத்த தங்கச்சியா நடந்துகிட்டு இருக்கே.”

அடுத்த நாள், நான் ஒர்க் ஷாப்புக்கும், அமுதா காலேஜுக்கும் கிளம்பிக் கொண்டிருந்த நேரம் புவனா ஆன்டி வீட்டுக்கு வந்தாள்.

“ஹாய்,...கார்த்தி. ஒர்க் ஷாப்புக்கு கிளம்பியாச்சா?”

“ஆமாம் ஆன்டி.”

“உன் தங்கச்சியையும் உன்னோட பைக்ல கூட்டிகிட்டு போக வேண்டியதுதானே?”

“அவதான் வர மாட்டேங்கிறா ஆன்டி.”

“ஏன்டி அமுதா. அண்ணன் கூட போறதுக்கு என்னடி?”

“இல்ல ஆன்டி நான் ஃப்ரண்ட்ஸோட பஸ்லேயே போய்க்கிறேன்.,.... வர்றேன் ஆன்டி”

“நானும் வர்றேன் ஆன்டி”

“பை பை”

“நேத்து வீட்டுக்கு வந்திருந்தியாமே,... என்னடி விஷயம்?”

“ஒன்னுமில்லேடி. சும்மாதான் பாக்க வந்தேன்.” அம்மா சாதாரணமாகச் சொன்னாள்.

“சும்மா சொல்லுடி. விஷயம் இல்லாம பாக்க வந்திருக்க மாட்டே.”

“இல்லடி,..... கார்த்திக்கையும், அமுதாவையும் ஒன்னு சேக்கலாமுன்னு பாத்தா, அப்பப்ப வேதாளம் முறுங்கை மரம் ஏறின மாதிரி, அமுதா மனசு ஒத்துப் போகாமே தவிக்கிறா,...அவங்க ரெண்டு பேரும் ஒன்னு சேர்றதுக்கு நீ ஏதாவது நல்ல வழி சொல்வேன்னுதான் உன்னைப் பாக்க வந்தேன். ஆனா, நீதான் வீட்ல இல்ல.”

“மருமகளுக்கு புடவை எடுக்கலாமுன்னு திருவனந்தபுரம் வரைக்கும் போய் இருந்தேன்.”

“என்னடி விஷயம்?”

‘ம்,...எல்லாம் நல்ல விஷயம்தான். உன் கிட்டே சொல்ல மறந்துட்டேன். ...... வளைகாப்பு விஷேசம் வர்ற 13 ஆம் தேதி நடக்குது. உன்னையும் உன் குடும்பத்தையும் நேர்ல அழைக்கலாமுன்னு இருந்தேன். அதுக்குள்ள நானே உன்னை சந்திக்க வேண்டியதாப் போய்டுச்சு.”

“வளைகாப்பா,.... யாருக்குடி?”

“வேற யாருக்கு? எல்லாம் என் மருமகளுக்குதான்.”

“அட,...மாலினிக்கு அதுக்குள்ள வளைகாப்பா, நேத்தைக்குதான் கல்யாணம் ஆன மாதிரி இருக்கு.”

“ஆமாம்டி. ஆனா, அவ கல்யாணத்துக்கு முன்னாலேயே அவ அப்பாவால கற்பமான விஷயம் உனக்கு மறந்திருக்காதுன்னு நினைக்கிறேன்.”

“மறக்கலைடி புவனா. இருந்தாலும் இவ்வளவு சீக்கிரத்துல வளைகாப்பு விஷேசத்துக்கு உன் தங்கச்சி மக வந்தது ஆச்சரியமாத்தான் இருக்கு. சரி,...வந்தவளை நிக்க வச்சிகிட்டு பேசிகிட்டே இருக்கேன் பாரு. என்ன சாப்பிட்றே? டிபன் ஏதாவது செஞ்சு தரட்டுமா?”

“அதெல்லாம் ஒன்னும் வேண்டாம் பிலோ. ஆனா, நீ வர வர அழகாயிட்டே வர்றே. வயிறு கூட பூசின மாதிரி கொஞ்சம் பெருத்து இருக்கு. ஆமாம்,...இது எத்தனையாவது மாசம்.”

“மூனு மாசம் முடியப் போகுது.” தலை குனிந்து வெக்கத்தோடு சொன்ன அம்மாவின் கை பிடித்து குலுக்கி வாழ்த்து சொல்லி, அவள் நெற்றியில் முத்தமிட்டு,...

“வாழ்த்துகள்.,.... இன்னும் ஆறு, ஏழு மாசத்துல ஒரு மகனையோ, மகளையோ உன் மகனுக்கே நீ பெத்துக் கொடுக்கப்போறதை நெனச்சா சந்தோசமா இருக்குடி. அது சரி. இந்த விஷயம் உன் சக்களத்திக்கு தெரியுமா?”

“சக்களத்தியா,....?அது யாருடி?”

“அமுதாவைத்தான்டி சொல்றேன்.”

“அவளுக்குதான் நான்தான் சக்களத்தி. என் மகள், மருமகள் எல்லாமே அவதான். இந்த விஷயம் அவளுக்கு தெரியுமா, தெரியாதான்னு எனக்கு தெரியல. ஆனா, தெரிஞ்ச மாதிரி அவளும் காட்டிக்கல.”

“சரி விடு. தெரியறப்போ தெரியட்டும். அப்புறம் டெல்லிலே ஒரு குருஜி இருக்கார். சேர முடியாம தவிச்ச எத்தனையோ லவ்வர்ஸை சேத்து வச்சிருக்கார். அவர்கிட்டே கார்த்திக் ஜாதகத்தையும், அமுதா ஜாதகத்தையும் காட்டி பொருத்தம் பாத்து, ரெண்டு பேரும் சேர்றதுக்கு எதாவது செய்ங்கன்னு கேப்போம். அனேகமா ஒரு மண்டலத்துக்கு சாப்பிடற மாதிரி குளிகை கொடுப்பார்ன்னு நெனைக்கிறேன்.. அதை சாப்பிட்டதுக்கப்புறம் பாரேன், அமுதா கார்த்திக்கை விடவே மாட்டா. அதனாலே வருத்தப்படாம ஆக வேண்டிய வேலையைப் பாரு. மத்ததை அப்புறமா பேசிக்கலாம். எனக்கு நேரமாச்சு. நான் வர்றேன். அவசியம் வளைகாப்பு வைபவத்துக்கு நீங்க குடும்பத்தோட வந்துடணும்.”

‘அதிகமா லாங் ட்ராவல் பண்ணக் கூடாதுன்னு டாக்டர் சொல்லி இருக்காருடி. இருந்தாலும், அந்த குருஜியை பாக்கிறதுக்காகவே நான் வந்தாகணும். அப்படியே, நான் வரலைன்னாலும் என் மகனும், மகளும் நிச்சயம் வருவாங்க.அவங்களை குருஜிகிட்டே கூட்டிகிட்டு போய் நல்லது நடக்க நீதான் உதவி செய்யணும்”

“இவ்வளவு நடந்ததுக்கப்புறம் என்னடி மகனும், மகளும்னு சொல்லிகிட்டு இருக்கிறே,..., பெருமையா புருஷனும், பொண்னும்னு சொல்லுடி.”

“ச்சீய்ய், போடி...” என்று சொல்லி வெக்கத்தில் முகம் சிவந்து தலை குனிந்தாள்.

“வெக்கத்தையும் சந்தோஷத்தையும் பாரேன். சரி,...நீயும் அவசியம் வர்றே. இப்பவே ட்ரெயினுக்கு புக் பண்ணிடச் சொல்லு. வரட்டுமா.”
மாலை அமுதாவும், நானும் வீட்டுக்கு வந்ததும், புவனா ஆன்டி தன் தங்கச்சி மகளின் வளைகாப்பு நிகழ்ச்சிக்கு எங்களை எல்லாம் வரச் சொன்னதைப் பற்றி அம்மா சொல்லிக்கொண்டே சமையலறைக்குள் டீ போடப் போனாள்.

அமுதா புடவையிலிருந்து நைட்டிக்கு மாறி, பாத் ரூம் சென்று முகம், கை, கால் கழுவி, கொஞ்சம், மேக்கப் போட்டு சோஃபாவில் உட்கார்ந்தாள். நானும் லுங்கிக்கு மாறி அமுதாவின் பக்கத்தில் கொஞ்சம் இடம் விட்டு உட்கார்ந்தேன்.

அம்மா எங்கள் இருவருக்கும் குவளையில் டீ தர, அதைக் குடித்துக் கொண்டே அவள் முகத்தைப் பார்த்தேன். தன் அகன்ற கண்களால் எங்கோ பார்த்தபடி டீ கப்பில் தன் உதடுகளைப் பொருத்தி, குவித்து மெல்லியதாக உறிஞ்ச,... ஆவி பரந்த டீ அவள் செவ்விதழ்களை ஈரப்படுத்தி, அவள் நாக்கைத் தொட்டது.

முகம் கழுவி பளிச் என்று மெலிதாக பவுடர் அடித்து, சின்னதாக, எழுதி வைத்த மாதிரி இருந்த இரு புருவத்துக்கு இடையில் பொட்டு வைத்து,....பார்க்க பார்க்க இன்னும் அழகாக இருந்தாள். அம்மாவும் கையில் டீ கப் எடுத்து, எங்கள் அருகில் வந்து என்னைப் பார்த்து,...

“கார்த்தி, கொஞ்சம் தள்ளி உட்காரு” என்று சொல்ல, நான் அமுதா பக்கம் தள்ளி உட்கார, அம்மா என் பக்கத்தில் நெருக்கியபடி, என் இடது தொடையை அவளது வலது பக்க குன்டியும், தொடையும் அழுந்த உராசியபடி உட்கார்ந்தாள். நான் இன்னும் அமுதாவின் பக்கம் நெருங்கி உட்கார,, அமுதாவின் இடது தொடையோடு என் வலது தொடை பட்டு அழுந்தியது. என் வலது தோள் பட்டையோடு அவள் இடது தோள் பட்டை உரசியது.