08-08-2019, 01:21 AM
“ஓல் போட்டு பணம் சம்பாதிப்பது விபச்சாரம் என்றால், அப்போ ஆறுமுகத்தின் கோரிக்கையை ஏற்றுக்கொள்ள நினைப்பது என்ன? அதுவும் இது போலத்தானே?” அவளையே கேட்டுக்கொண்டாள். “இல்லை. அப்படி இல்லை. இங்கே நான் பணம் சம்பாதிக்க எதிர்கால செலவுக்காக ஒன்றும் ஓக்கப்போவதில்லை. எனக்கு கடன் உள்ளது. அதை என்னால் சரியான சமயத்தில் அடைக்க முடியவில்லை. அதனால் இன்னும் கொஞ்சம் அவகாசம் வேண்டியும், வட்டி போடக்கூடாது என்பதற்காகவும்தான், கடன் கொடுத்தவருக்கு ஒரு பரஸ்பர உதவியாகத்தான் படுக்கப்போகிறேன். வேறு யாருக்காகவும் அல்ல. இது ஒன்றும் விபச்சாரம் இல்லை. இது ஒரு கைம்மாறு, சினிமாத்துறையில் எனக்கு வாய்ப்பு கொடுத்து உதவுபவர்களுக்கு நான் செய்யும் கைம்மாறு போலத்தான் இதுவும். அவ்வளவுதான்.” அவளது முடிவுக்கு அவளே வக்காலத்து வாங்கினாள்.
“சரி. இங்கே கடன் கொடுத்த ஆறுமுகம் உன்னை ஓக்கப்போவதில்லை. அவனது பையனைத்தான் நீ ஓக்கவேண்டும். அதை ஒரு மூணாவது மனிதனா பார்க்க மட்டும் போவதாக சொல்லுகிறான். இங்கே உனக்கு கடன் கொடுத்தவனுக்கு மட்டும்தான் நீ உதவி செய்கிறாய் என்று எப்படி சொல்லுகிறாய்? இது விபச்சாரம் இல்லையா?” அவளது இதயம் அவளை குற்றம்சாட்டியது. “இங்க பாரு சினேகா, சிலருக்கு ஓக்குறதுல சுகம் அனுபவிப்பாங்க. சிலருக்கு மற்றவர்கள் ஓப்பதை பாக்குறதுல சுகம் அனுபவிப்பாங்க. ஆறுமுகம் ரெண்டாவது வகை. அவனுக்கு எப்படி சுகம் வேணுமோ அப்படித்தான் நான் சுகம் தரப்போறேன். கடைசியில் அவன்தான் சுகத்தை அடையப்போறான். அதனால் இது ஒன்னும் விபச்சாரம் கிடையாது.” சினேகாவின் மனது அவளது இதயத்துக்கு சொல்லியது.
“சரி. அப்போ ஆறுமுகத்துக்கிட்ட அவருக்கு தெரிஞ்ச நம்பிக்கையான பெரிய பணக்காரங்கள உனக்கு அறிமுகப்படுத்த சொல்லி கேட்டு, அவங்களோட தூங்கறேன் நீங்க வேணும்னா மிச்ச பணத்தை கழிக்க நேரடியா அவங்க கிட்ட இருந்தே வசூலிச்சுக்க சொல்லி கேட்டியே, ஏன் கேட்ட? அது விபச்சாரம் இல்லையா?” இந்த முறை அவள் கொஞ்சம் காட்டமாகவே அவளை கேட்டுக்கொண்டாள். இப்போது அவள் கொஞ்ச நேரம் ஊமையாகி அவள் செய்த முட்டாள்தனத்தை மெதுவாக உணர ஆரம்பித்தாள். “ஆமாம். இந்த பகுதி தெளிவா விபச்சாரம் போலத்தான் இருக்கு” ஆறுமுகம் சொன்ன வார்த்தை அவளுக்கு ஞாபகத்துக்கு வந்தது “யம்மா நாங்க லேண்ட் புரோக்கர்ஸ்தான். நீ எங்க தொழில மாத்திடாதம்மா”.
ச்சே! இந்த முட்டாள்தனத்தை எப்படி நான் செஞ்சேன்?
ஆறுமுகம் என்னைப் பத்தி என்னோட நடத்தைய பத்தி என்ன நெனைச்சிருப்பார்? உண்மையான அர்த்தத்தை புரிந்து கொள்ளாமல் இப்படி லூஸுத்தனமா பேசியிருந்ததை எண்ணி அவளுக்கு வெட்கமாக இருந்தது. ஆனாலும் அவளை அவளே சமாதானம் செய்துகொள்ள முயன்றாள். “நான் அப்போது குழப்பமான மனநிலையில் இருந்தேன். பயத்தாலும் பதட்டத்தாலும் அப்படி பேசிவிட்டேன். நான் தெளிவா சிந்திக்கக்கூடிய நிலைல இருந்திருந்தா அப்படி பேசி இருக்க மாட்டேன். எப்படியோ என்னோட முட்டாள்தனத்தை இப்போ நான் உணர்ந்துட்டேன். நான் அப்படி செய்யப்போவதில்லை.” அவளுக்கு அவளே தெளிவாகவும் திடமாகவும் சொல்லிக்கொண்டாள்.
பிரசன்னா ஆறுமுகத்தின் கோரிக்கைக்கு உடன்பட பச்சைக்கொடி காட்டியுள்ளதால், அவளது முடிவில் தெளிவாக இருந்த சினேகா, நாளை ஆறுமுகத்தின் போன் அழைப்புக்காக காத்திருக்கலானாள். மேலும் பிரசன்னா சொன்ன இரண்டாவது வழிக்கு மறுப்பு சொல்லிவிட விரும்பினாள். ஆனாலும் பிரசன்னாவை எண்ணி, அவளது நிலமையை அவன் புரிந்துகொண்டு அவளுக்கு உதவ அவன் எடுத்திருந்த முயற்சிகளை எண்ணி, அவளால் ஏற்றுக்கொள்ளக்கூடிய அவளுக்கு இப்போதுள்ள ஒரே ஒரு வாய்ப்பான முதல் வழியில் அவள் செல்ல அவன் உறுதுணையாக இருப்பதை எண்ணி அவள் மகிழ்ந்தாள். ஆனால் அவன் இன்னும்கூட ஒன்றை சொன்னானே? சினேகா அவர்களது உரையாடலை திரும்ப ஞாபகப்படுத்தி பார்த்தாள். ம்ம்ம் ஆமாம்... “ஒன்ன கொடுத்துதான் ஒன்ன வாங்க முடியும். தப்புன்னு நெனைச்சா தப்புதான். தப்புக்கு வேண்ணா பரிகாரம் பண்ணிக்கலாம்.” சினேகாவுக்கு இது ஞாபகம் வந்தது. பரிகாரம்! அந்த வார்த்தையை நினைத்ததுமே சினேகாவுக்கு உடல் முழுவதும் ஒரு பரவசம் ஏற்பட்டது. அவள் சிவாவுடன் செய்யப்போகும் பரிகாரத்தை எண்ணிப்பார்த்தாள். அதே சமயம் ஆறுமுகத்துக்கு அவள் செய்யப்போகும் இரண்டாவது பரிகாரத்தை எண்ணம் அவளுக்கு இரட்டிப்பு பரவசத்தையும் வெட்கத்தையும் ஒருங்கே கொடுத்தன. ஆனால், பிரசன்னா சொல்ற பரிகாரம் என்ன? அவனும் ஏன் இதே வார்த்தையை சொல்லனும்? அவளை வைத்து வேறு எதாவது எடாகூடமா திட்டம் போட்டிருக்கானா? சினாகாவுக்கு குழப்பமாயிருந்தது. சரி, எப்படியும் இன்று இரவு எல்லாம் தெளிவாக தெரிந்துவிடும் என்று தன்னை சமாதானம் செய்து கொண்ட சினேகா, அவர்கள் வீட்டில் இருக்கும் உடற்பயிற்சிக்கூடத்துக்கு சென்று அவளது தினசரி உடற்பயிற்சிகளை செய்யத்தொடங்கினாள்.
“சரி. இங்கே கடன் கொடுத்த ஆறுமுகம் உன்னை ஓக்கப்போவதில்லை. அவனது பையனைத்தான் நீ ஓக்கவேண்டும். அதை ஒரு மூணாவது மனிதனா பார்க்க மட்டும் போவதாக சொல்லுகிறான். இங்கே உனக்கு கடன் கொடுத்தவனுக்கு மட்டும்தான் நீ உதவி செய்கிறாய் என்று எப்படி சொல்லுகிறாய்? இது விபச்சாரம் இல்லையா?” அவளது இதயம் அவளை குற்றம்சாட்டியது. “இங்க பாரு சினேகா, சிலருக்கு ஓக்குறதுல சுகம் அனுபவிப்பாங்க. சிலருக்கு மற்றவர்கள் ஓப்பதை பாக்குறதுல சுகம் அனுபவிப்பாங்க. ஆறுமுகம் ரெண்டாவது வகை. அவனுக்கு எப்படி சுகம் வேணுமோ அப்படித்தான் நான் சுகம் தரப்போறேன். கடைசியில் அவன்தான் சுகத்தை அடையப்போறான். அதனால் இது ஒன்னும் விபச்சாரம் கிடையாது.” சினேகாவின் மனது அவளது இதயத்துக்கு சொல்லியது.
“சரி. அப்போ ஆறுமுகத்துக்கிட்ட அவருக்கு தெரிஞ்ச நம்பிக்கையான பெரிய பணக்காரங்கள உனக்கு அறிமுகப்படுத்த சொல்லி கேட்டு, அவங்களோட தூங்கறேன் நீங்க வேணும்னா மிச்ச பணத்தை கழிக்க நேரடியா அவங்க கிட்ட இருந்தே வசூலிச்சுக்க சொல்லி கேட்டியே, ஏன் கேட்ட? அது விபச்சாரம் இல்லையா?” இந்த முறை அவள் கொஞ்சம் காட்டமாகவே அவளை கேட்டுக்கொண்டாள். இப்போது அவள் கொஞ்ச நேரம் ஊமையாகி அவள் செய்த முட்டாள்தனத்தை மெதுவாக உணர ஆரம்பித்தாள். “ஆமாம். இந்த பகுதி தெளிவா விபச்சாரம் போலத்தான் இருக்கு” ஆறுமுகம் சொன்ன வார்த்தை அவளுக்கு ஞாபகத்துக்கு வந்தது “யம்மா நாங்க லேண்ட் புரோக்கர்ஸ்தான். நீ எங்க தொழில மாத்திடாதம்மா”.
ச்சே! இந்த முட்டாள்தனத்தை எப்படி நான் செஞ்சேன்?
ஆறுமுகம் என்னைப் பத்தி என்னோட நடத்தைய பத்தி என்ன நெனைச்சிருப்பார்? உண்மையான அர்த்தத்தை புரிந்து கொள்ளாமல் இப்படி லூஸுத்தனமா பேசியிருந்ததை எண்ணி அவளுக்கு வெட்கமாக இருந்தது. ஆனாலும் அவளை அவளே சமாதானம் செய்துகொள்ள முயன்றாள். “நான் அப்போது குழப்பமான மனநிலையில் இருந்தேன். பயத்தாலும் பதட்டத்தாலும் அப்படி பேசிவிட்டேன். நான் தெளிவா சிந்திக்கக்கூடிய நிலைல இருந்திருந்தா அப்படி பேசி இருக்க மாட்டேன். எப்படியோ என்னோட முட்டாள்தனத்தை இப்போ நான் உணர்ந்துட்டேன். நான் அப்படி செய்யப்போவதில்லை.” அவளுக்கு அவளே தெளிவாகவும் திடமாகவும் சொல்லிக்கொண்டாள்.
பிரசன்னா ஆறுமுகத்தின் கோரிக்கைக்கு உடன்பட பச்சைக்கொடி காட்டியுள்ளதால், அவளது முடிவில் தெளிவாக இருந்த சினேகா, நாளை ஆறுமுகத்தின் போன் அழைப்புக்காக காத்திருக்கலானாள். மேலும் பிரசன்னா சொன்ன இரண்டாவது வழிக்கு மறுப்பு சொல்லிவிட விரும்பினாள். ஆனாலும் பிரசன்னாவை எண்ணி, அவளது நிலமையை அவன் புரிந்துகொண்டு அவளுக்கு உதவ அவன் எடுத்திருந்த முயற்சிகளை எண்ணி, அவளால் ஏற்றுக்கொள்ளக்கூடிய அவளுக்கு இப்போதுள்ள ஒரே ஒரு வாய்ப்பான முதல் வழியில் அவள் செல்ல அவன் உறுதுணையாக இருப்பதை எண்ணி அவள் மகிழ்ந்தாள். ஆனால் அவன் இன்னும்கூட ஒன்றை சொன்னானே? சினேகா அவர்களது உரையாடலை திரும்ப ஞாபகப்படுத்தி பார்த்தாள். ம்ம்ம் ஆமாம்... “ஒன்ன கொடுத்துதான் ஒன்ன வாங்க முடியும். தப்புன்னு நெனைச்சா தப்புதான். தப்புக்கு வேண்ணா பரிகாரம் பண்ணிக்கலாம்.” சினேகாவுக்கு இது ஞாபகம் வந்தது. பரிகாரம்! அந்த வார்த்தையை நினைத்ததுமே சினேகாவுக்கு உடல் முழுவதும் ஒரு பரவசம் ஏற்பட்டது. அவள் சிவாவுடன் செய்யப்போகும் பரிகாரத்தை எண்ணிப்பார்த்தாள். அதே சமயம் ஆறுமுகத்துக்கு அவள் செய்யப்போகும் இரண்டாவது பரிகாரத்தை எண்ணம் அவளுக்கு இரட்டிப்பு பரவசத்தையும் வெட்கத்தையும் ஒருங்கே கொடுத்தன. ஆனால், பிரசன்னா சொல்ற பரிகாரம் என்ன? அவனும் ஏன் இதே வார்த்தையை சொல்லனும்? அவளை வைத்து வேறு எதாவது எடாகூடமா திட்டம் போட்டிருக்கானா? சினாகாவுக்கு குழப்பமாயிருந்தது. சரி, எப்படியும் இன்று இரவு எல்லாம் தெளிவாக தெரிந்துவிடும் என்று தன்னை சமாதானம் செய்து கொண்ட சினேகா, அவர்கள் வீட்டில் இருக்கும் உடற்பயிற்சிக்கூடத்துக்கு சென்று அவளது தினசரி உடற்பயிற்சிகளை செய்யத்தொடங்கினாள்.
(சினேகா உடம்பை கும்முன்னு வச்சிருக்கான்னா சும்மா இல்ல...
கஷ்டப்பட்டாதான் எல்லாம்.... அடடடா.... என்னா தொடை, என்னா முலை, காம்பு குத்தி டீ சர்டை கிழிக்குதே...)