07-08-2019, 08:53 PM
உச்சம் அடைந்த பின் போட்ட வெந்நீர்க்குளியலுக்கு பிறகு, சினேகாவுக்கு ஒரு அசதி கலந்த புத்துணர்ச்சியாக இருந்தது. அவளது முகம் புதிதாக கல்யாணமாகி முதலிரவு முடிந்த ஒரு பெண்ணின் முகம் போல ஜொலித்தது மற்றும் அவளது உடல் அவளது குளியல்சோப்பின் வாசத்தை பரப்பியது. அவள் எழுந்து நின்று ஈர டர்க்கி டவலை களைந்தால்தான் உடம்பை துடைக்க முடியும் என எண்ணி, கருப்பு வெள்ளை சுடிதாரை எடுத்துக்கொண்டு அவளது படுக்கையறைக்கு சென்றாள். மற்றொரு உலர்ந்த டவலை எடுத்துக்கொண்டு, ஈரமான டவலை கழட்டி விட்டாள். ஐயோ! சினேகா சில நொடிகள் முழு நிர்வாணமாக நின்றாள். பிறகு உடலிலிருந்த நீர்த்துளிகளை துடைக்க ஆரம்பித்தாள். இப்போது ஈரம் ஓரளவுக்கு காய்ந்துவிட்டது. அவளது முழுநிர்வாணத்தை ஒப்பனைக்கண்ணாடியில் பார்த்தாள். அப்படி பார்க்க ஏனோ அவளுக்கு வெட்கமாக இருந்தது. அவளது முகமும் கன்னங்களும் கொஞ்சம் சிவப்பை பூசிக்கொண்டன. அது அவளுக்கே வினோதமாகவும் புதிதாகவும் இருந்தது. எத்தனையோ முறை அவளது நிர்வாண உடலை குளித்தபின் அவள் பார்த்திருக்கிறாள், ஆனால் இப்படி வெட்கப்பட்டதில்லை. ஏன் இன்று? அநேகமாய், அவளது கலவி வாழ்வில் நுழையவுள்ள, அவளை உடலால் ஓக்கும் முன்னரே மனதால் ஓத்துக்கொண்டிருக்கும் இரண்டு ஆண்களின் புது வரவாலா? அவளது சுயக்கட்டுப்பாட்டை காத்துக்கொள்ள முடியாததால் அளவுக்கு அவளுக்கு வெட்கமாக இருந்ததா? இருக்கலாம். அவளது அம்மண உடலை பார்க்கையில், அவளது அழகை இன்னும் பார்க்க அவளுக்கு ஆசையாக இருந்தது. கண்ணாடிக்கு அருகில் சென்று அவளது அற்புத வளைவுகளை வெவ்வேறு கோணங்களிலிருந்தும் நிலையிலிருந்தும் பார்த்து ரசித்தாள். வலது, இடது, முன்னால், பின்னால். அவளது ஐந்தடி ஐந்தங்குல உயரமும் 55 கிலோ எடையுமுள்ள தேகம், அவளது தினசரி உடற்பயிற்சியால் நல்ல முறையில் பராமரிக்கப்பட்டு வந்ததால் பூரணத்துவம் பெற்றிருந்தது. அவளது உடல் சதைகள் உடலில் மேலிருந்து கீழாக வெவ்வேறு பகுதிகளில் வெவ்வேறு அளவுகளில் சரிசமமில்லாமல் திரண்டும் அதே சமயம் உடலின் இரு பக்கத்திலும் சரிசமச்சீருடன் பகிரப்பட்டிருந்தும் அவளது உடலுக்கு காமத்தைத்தூண்டும் வளைவுகள் கொண்ட கட்டமைப்பை தந்திருந்தன. 36-24-37 உடல் அளவுடன் அவளது மேனி மிக கவர்ச்சியாக, ரோமானிய காதல் மற்றும் கலவியின் கடவுளான வீனஸ்-ன் இந்திய வடிவம் போல் தோன்றினாள். அவளை பல்வேறு கோணங்கள் மற்றும் நிலைகளில் நின்று பார்த்தாள். அவளது கரங்களை அவளது மார்பகங்களின் கீழாக கட்டிக்கொண்டு, அவற்றை கைகளில் ஏந்திக்கொண்டு அவற்றை லேசாக பக்கவாட்டிலும் மேல்கீழாகவும் குலுக்கி பார்த்து, அவளது இடையில் இரண்டு கைகளையும் வைத்து, கண்ணாடியை நோக்கி குனிந்தும், பக்கவாட்டில் சாய்ந்தும், பார்த்து ரசித்தாள். அவளது தேகத்தின் கட்டழகில் அவளுக்கு திருப்தி ஏற்பட்டது. அவளது கண்களில் அது தன்னம்பிக்கையும் கர்வமுமாய் மிளிர்ந்தது.
அவள் ஒரு வெண்ணிற மார்புக்கச்சையும் கருப்பு நிற ஜட்டியும் அணிந்தாள். பிறகு அவளது பூப்போட்ட ஒளி ஊடுருவும் வெள்ளை சுடிதாரின் மேல்சட்டையையும் கருப்பு கால்சராயையும் அணிந்துகொண்டு, அவளது கூந்தலை அவிழ்த்துவிட்டாள். அழகாக வாரி, தலைக்குபின்னால் கழுத்தி அழகாக கட்டிக்கொண்டாள். அவள் பிரசன்னாவுடன் பேச வேண்டியுள்ளதால், இனி எங்கேயும் வெளியே செல்லப்போவதில்லை. எனவே அலங்காரம் எதுவும் செய்து கொள்ளவில்லை. இந்த கோலத்தில் அவள் எளிமையாகவும் அதே சமயம் குடும்பப்பெண் போல அழகாகவும் தோன்றினாள். அதே நேரம் அவளது ஒளியூடுருவும் மேலாடை நமக்கு கடிவாளமிடாமல் கொஞ்சம் நமது கற்பனைக்கும் இடம் கொடுக்கத்தான் செய்தது.
சினேகா ஹாலுக்கு வந்து சோஃபாவில் உட்கார்ந்தாள். அடுத்து என்ன செய்யலாம், பிரசன்னாவுடன் பேச்சை எப்படி ஆரம்பிக்கலாம் என யோசிக்க ஆரம்பித்தாள்.
'சரி முதலில் அவனை கூப்பிடுறேன். ஆறுமுகத்துடன் பேசிய போது போனை கையில் கொடுத்துவிட்டு ஓடினவன் எங்கே போனான்? எங்க இருப்பான் இப்போ? தொட நடுங்கி பய. இன்னும் கொழந்தையாவே இருக்கான்' சினேகா புன்சிரிப்புடன் பிரசன்னாவுக்கு போனை போடுகிறாள். அவளது ஸ்மார்ட்ஃபோனின் திரையில் "Calling... Dada" தெரிகிறது. சில அலறலுக்கு பிறகு பிரசன்னா போனை எடுத்து பேசுகிறான் "ஹலோ பச்சு டார்லிங்க், எங்க இருக்க?"
"இந்த கேள்விய நான் தான் கேக்கனும். எங்க இருக்க டா கண்ணா?"
பிரசன்னா: "நுங்கம்பாக்கத்துல ஃப்ரண்ட பாக்க வந்தேன். ஒரு எமர்ஜென்சின்னு நீ ஃபோனல பேசிக்கிட்டு இருக்கும்போதுதான் போன் பண்ணான். அதான் உங்கிட்ட கூட சொல்லாம உடனே கிளம்பி வந்துட்டேன். ஸாரி டா கண்ணம்மா"
சினேகா: "உன் ஸாரிய நீயே வெச்சுக்க"
"என்ன டா, என் மேல கோவமா?"
"ம்ம்ம்... ஆமா"
"ஹே ப்ளீஸ் டா. உண்மையாவே ப்ராப்ளம்தான். ஃப்ரண்ட் அக்சிடெண்ட் பண்ணிட்டான். அடி ஒன்னும் அவ்ளோ இல்ல. பட் வண்டிதான் டேமேஜ் ஆகிடுச்சு"
"சரி சரி. உங்க ஃப்ரண்ட் இப்ப ஓகே தானே? நீங்க இன்னும் அங்க இருக்கனுமா?"
"ஏண்டா? எதாவது பிரச்சனையா? நீ எங்க இருக்க? ஒடனே வரட்டுமா?
"அப்பப்பா ரொம்பதான் அக்கறை. எங்கிட்ட ஃபோன குடுத்துட்டு எஸ்கேப் ஆனையே. என்னன்னு இது வரைக்கும் கேட்டியா?"
"ஹே ஸாரி டா. இந்த ஆக்ஸிடென்ட் டென்ஷன்ல இருந்துட்டேன் டா பாப்பு. என்ன சொன்னாரு ஆறுமுகம்?"
"அதை பத்திதான் பேசனும். நீ கொஞ்சம் சீக்கிரமா வீட்டுக்கு வாயேன் டா கண்ணா. ஒரு முக்கியமான விஷயத்தை பத்தி உங்கிட்ட அவசரமா பேசணும்"
"ஓகே ஓகே. இன்னும் அரை மணி நேரத்துல அங்க இருப்பேன்"
"ஓகே. பை..." சினேகா தொடர்பை துண்டிக்க எத்தனித்தாள்.
"ஹே பச்சு.."
"ஹான்... சொல்லு"
"ஐ லவ் யூ பச்சு"
சினேகா இப்போது புன்னகைத்தாள் "ஐ லவ் யூ டூ தாதா"
"பை"
"பை டா" சினேகா தொடர்பை துண்டித்தாள்.
பிரசன்னா திருமணத்துக்கு பிறகு கூட இன்னும் அவளுக்கு ஒரு நாளைக்கு ஒரு முறையாவது ஐ லவ் யூ சொல்வதை எண்ணி சினேகாவுக்கு சந்தோஷமாக இருந்தது. அவர்களது திருமண வாழ்வு, துணை ஆரோக்கியமாக இருக்கிறது. அது இப்படியே அவர்களது வாழ்நாள் முழுவதும் தொடரவேண்டும் என அவள் ஆசைப்பட்டாள்.
ஆனால் இப்போது இந்த ஒப்பந்தத்தைப்பற்றி பிரசன்னாவிடம் எப்படி பேச்சை ஆரம்பிப்பது, எப்படி அவனது சம்மதத்தை வாங்குவது? அவளது கடனில் ஒரு பங்கை விட்டுத்தரவும் அவகாசம் தரவும் தான் ஒருவனுடன் படுக்க அழைக்கப்படுவதை எப்படி சினேகா அவளது கணவனிடம் சொல்லுவாள்? அந்த நிலமை எவ்வளவு அவமானதாக இருக்கும்? அவன் எப்படி அதை எடுத்துக்கொள்வான்? அவன் ஆறுமுகத்தின் மீது கோபப்படுவானா அல்லது சினேகா மீதா? அவளுக்கு உண்மையில் கொஞ்சம் பயமாகத்தான் இருந்தது. அவர்களது கடந்தகாலம் அவர்களுக்கு தெரிந்திருந்தாலும் ஒருவரை ஒருவர் குற்றம்சாட்ட ஒன்றுமில்லை என்றாலும், அவளது பயமெல்லாம் திருமணத்துக்கு பிறகு தற்போது அவள் கடைபிடித்து வரும் ஒழுக்கத்தை உடைப்பதுதான். வெளிப்படையாக அவர்களுக்கிடையே அப்படி ஒரு ஒழுக்க ஒப்பந்தம் இல்லைதான் என்றாலும், அப்படி அவர்கள் கடைபிடித்து வருவது இருவருக்குமே தெரியும். அதுவும் சினேகாதான் இப்போது அதை உடைக்க வேண்டிய நிலமையில் இருக்கிறாள். அது அவளது துரதிஷ்டம். ஆனால் அவளோ பிரசன்னாவோ பாக்கி தொகையை உடனடியாக கட்டவில்லையென்றால், அவளுக்கு இதைத்தவிர வேறு வழி இல்லை. பிரசன்னா... பிரசன்னா... அவளது மனம் அவனது பெயரை இரு முறை உச்சரித்தது.. திடீரென்று அவளுக்கு ஒரு யோசனை தோன்றியது. "ஆறுமுகத்தின் கோரிக்கையை சொல்லிவிட்டு, ஏன் நாம் பிரசன்னாவிடமே பணத்தை கட்டச் சொல்லி அல்லது பணத்தை ஏற்பாடு செய்யச்சொல்லி கேட்கக்கூடாது? எப்படியும் அவனால் ஏற்பாடு செய்யமுடியாது. எனக்கு தெரியும். முடிவில் அவனே ஆறுமுகத்தின் கோரிக்கையை ஏற்றுக்கொள்ளச் சொல்லுவான். அப்படி நடந்தால், நான் மட்டுமே என்னுடைய ஒழுக்கத்தை உடைத்த மாதிரி ஆகாது. அதில் பிரசன்னாவின் பங்கும் இருக்கும். அப்போதுதான் எதிர்காலத்தில் என்னை நடத்தைகெட்டவள் என்று குறைசொல்ல மாட்டான்." சினேகா இந்த திட்டம் நல்லபடி வேலை செய்யும் என நினைத்தாள். அப்படியே அவன் பணத்தை நேரத்துக்குள் ஏற்பாடு செய்துவிட்டாலும் நல்லதுதான். பிரச்சனை முடிந்துவிடும். அப்படி அவனால் பணம் திரட்ட முடியாமல், அதே சமயம் அவனது அழகிய மனைவியின் உடலை இன்னொருவனுடன் பங்கு போட்டுக்கொள்ளவும் விரும்பாமல், இதற்கு ஒத்துக்கொள்ள தயாராக இல்லை என்றால் என்ன செய்வது? இங்கே சினேகா முடிவை எடுக்கும் வேலையை அவள் கையில் எடுத்துக்கொண்டு, பிரச்சனையின் அளவை தன்மையை அவனுக்கு எடுத்துச்சொல்லி புரிய வைத்து அதனால் ஏற்படும் பின்விளைவுகளையும் சொல்லி, இருக்கும் சாத்தியக்கூறுகளை தர்க முறையில் அலசி உணர வைப்பாள். இந்த நான்கு வருடங்களில் முக்கிய பெரிய முடிவுகளை எடுக்க வேண்டிய வேளைகளில், சினேகா பொதுவாக சரியான முடிவெடுப்பவள் என்பது அவனுக்கு தெரியும். எனவே அவன் கடைசியில் அவளது முடிவுதான் சரியான முடிவு என்று ஒத்துக்கொள்வான். அவளுக்கு அதில் நம்பிக்கை இருந்தது.
அவள் ஒரு வெண்ணிற மார்புக்கச்சையும் கருப்பு நிற ஜட்டியும் அணிந்தாள். பிறகு அவளது பூப்போட்ட ஒளி ஊடுருவும் வெள்ளை சுடிதாரின் மேல்சட்டையையும் கருப்பு கால்சராயையும் அணிந்துகொண்டு, அவளது கூந்தலை அவிழ்த்துவிட்டாள். அழகாக வாரி, தலைக்குபின்னால் கழுத்தி அழகாக கட்டிக்கொண்டாள். அவள் பிரசன்னாவுடன் பேச வேண்டியுள்ளதால், இனி எங்கேயும் வெளியே செல்லப்போவதில்லை. எனவே அலங்காரம் எதுவும் செய்து கொள்ளவில்லை. இந்த கோலத்தில் அவள் எளிமையாகவும் அதே சமயம் குடும்பப்பெண் போல அழகாகவும் தோன்றினாள். அதே நேரம் அவளது ஒளியூடுருவும் மேலாடை நமக்கு கடிவாளமிடாமல் கொஞ்சம் நமது கற்பனைக்கும் இடம் கொடுக்கத்தான் செய்தது.
சினேகா ஹாலுக்கு வந்து சோஃபாவில் உட்கார்ந்தாள். அடுத்து என்ன செய்யலாம், பிரசன்னாவுடன் பேச்சை எப்படி ஆரம்பிக்கலாம் என யோசிக்க ஆரம்பித்தாள்.
'சரி முதலில் அவனை கூப்பிடுறேன். ஆறுமுகத்துடன் பேசிய போது போனை கையில் கொடுத்துவிட்டு ஓடினவன் எங்கே போனான்? எங்க இருப்பான் இப்போ? தொட நடுங்கி பய. இன்னும் கொழந்தையாவே இருக்கான்' சினேகா புன்சிரிப்புடன் பிரசன்னாவுக்கு போனை போடுகிறாள். அவளது ஸ்மார்ட்ஃபோனின் திரையில் "Calling... Dada" தெரிகிறது. சில அலறலுக்கு பிறகு பிரசன்னா போனை எடுத்து பேசுகிறான் "ஹலோ பச்சு டார்லிங்க், எங்க இருக்க?"
"இந்த கேள்விய நான் தான் கேக்கனும். எங்க இருக்க டா கண்ணா?"
பிரசன்னா: "நுங்கம்பாக்கத்துல ஃப்ரண்ட பாக்க வந்தேன். ஒரு எமர்ஜென்சின்னு நீ ஃபோனல பேசிக்கிட்டு இருக்கும்போதுதான் போன் பண்ணான். அதான் உங்கிட்ட கூட சொல்லாம உடனே கிளம்பி வந்துட்டேன். ஸாரி டா கண்ணம்மா"
சினேகா: "உன் ஸாரிய நீயே வெச்சுக்க"
"என்ன டா, என் மேல கோவமா?"
"ம்ம்ம்... ஆமா"
"ஹே ப்ளீஸ் டா. உண்மையாவே ப்ராப்ளம்தான். ஃப்ரண்ட் அக்சிடெண்ட் பண்ணிட்டான். அடி ஒன்னும் அவ்ளோ இல்ல. பட் வண்டிதான் டேமேஜ் ஆகிடுச்சு"
"சரி சரி. உங்க ஃப்ரண்ட் இப்ப ஓகே தானே? நீங்க இன்னும் அங்க இருக்கனுமா?"
"ஏண்டா? எதாவது பிரச்சனையா? நீ எங்க இருக்க? ஒடனே வரட்டுமா?
"அப்பப்பா ரொம்பதான் அக்கறை. எங்கிட்ட ஃபோன குடுத்துட்டு எஸ்கேப் ஆனையே. என்னன்னு இது வரைக்கும் கேட்டியா?"
"ஹே ஸாரி டா. இந்த ஆக்ஸிடென்ட் டென்ஷன்ல இருந்துட்டேன் டா பாப்பு. என்ன சொன்னாரு ஆறுமுகம்?"
"அதை பத்திதான் பேசனும். நீ கொஞ்சம் சீக்கிரமா வீட்டுக்கு வாயேன் டா கண்ணா. ஒரு முக்கியமான விஷயத்தை பத்தி உங்கிட்ட அவசரமா பேசணும்"
"ஓகே ஓகே. இன்னும் அரை மணி நேரத்துல அங்க இருப்பேன்"
"ஓகே. பை..." சினேகா தொடர்பை துண்டிக்க எத்தனித்தாள்.
"ஹே பச்சு.."
"ஹான்... சொல்லு"
"ஐ லவ் யூ பச்சு"
சினேகா இப்போது புன்னகைத்தாள் "ஐ லவ் யூ டூ தாதா"
"பை"
"பை டா" சினேகா தொடர்பை துண்டித்தாள்.
பிரசன்னா திருமணத்துக்கு பிறகு கூட இன்னும் அவளுக்கு ஒரு நாளைக்கு ஒரு முறையாவது ஐ லவ் யூ சொல்வதை எண்ணி சினேகாவுக்கு சந்தோஷமாக இருந்தது. அவர்களது திருமண வாழ்வு, துணை ஆரோக்கியமாக இருக்கிறது. அது இப்படியே அவர்களது வாழ்நாள் முழுவதும் தொடரவேண்டும் என அவள் ஆசைப்பட்டாள்.
ஆனால் இப்போது இந்த ஒப்பந்தத்தைப்பற்றி பிரசன்னாவிடம் எப்படி பேச்சை ஆரம்பிப்பது, எப்படி அவனது சம்மதத்தை வாங்குவது? அவளது கடனில் ஒரு பங்கை விட்டுத்தரவும் அவகாசம் தரவும் தான் ஒருவனுடன் படுக்க அழைக்கப்படுவதை எப்படி சினேகா அவளது கணவனிடம் சொல்லுவாள்? அந்த நிலமை எவ்வளவு அவமானதாக இருக்கும்? அவன் எப்படி அதை எடுத்துக்கொள்வான்? அவன் ஆறுமுகத்தின் மீது கோபப்படுவானா அல்லது சினேகா மீதா? அவளுக்கு உண்மையில் கொஞ்சம் பயமாகத்தான் இருந்தது. அவர்களது கடந்தகாலம் அவர்களுக்கு தெரிந்திருந்தாலும் ஒருவரை ஒருவர் குற்றம்சாட்ட ஒன்றுமில்லை என்றாலும், அவளது பயமெல்லாம் திருமணத்துக்கு பிறகு தற்போது அவள் கடைபிடித்து வரும் ஒழுக்கத்தை உடைப்பதுதான். வெளிப்படையாக அவர்களுக்கிடையே அப்படி ஒரு ஒழுக்க ஒப்பந்தம் இல்லைதான் என்றாலும், அப்படி அவர்கள் கடைபிடித்து வருவது இருவருக்குமே தெரியும். அதுவும் சினேகாதான் இப்போது அதை உடைக்க வேண்டிய நிலமையில் இருக்கிறாள். அது அவளது துரதிஷ்டம். ஆனால் அவளோ பிரசன்னாவோ பாக்கி தொகையை உடனடியாக கட்டவில்லையென்றால், அவளுக்கு இதைத்தவிர வேறு வழி இல்லை. பிரசன்னா... பிரசன்னா... அவளது மனம் அவனது பெயரை இரு முறை உச்சரித்தது.. திடீரென்று அவளுக்கு ஒரு யோசனை தோன்றியது. "ஆறுமுகத்தின் கோரிக்கையை சொல்லிவிட்டு, ஏன் நாம் பிரசன்னாவிடமே பணத்தை கட்டச் சொல்லி அல்லது பணத்தை ஏற்பாடு செய்யச்சொல்லி கேட்கக்கூடாது? எப்படியும் அவனால் ஏற்பாடு செய்யமுடியாது. எனக்கு தெரியும். முடிவில் அவனே ஆறுமுகத்தின் கோரிக்கையை ஏற்றுக்கொள்ளச் சொல்லுவான். அப்படி நடந்தால், நான் மட்டுமே என்னுடைய ஒழுக்கத்தை உடைத்த மாதிரி ஆகாது. அதில் பிரசன்னாவின் பங்கும் இருக்கும். அப்போதுதான் எதிர்காலத்தில் என்னை நடத்தைகெட்டவள் என்று குறைசொல்ல மாட்டான்." சினேகா இந்த திட்டம் நல்லபடி வேலை செய்யும் என நினைத்தாள். அப்படியே அவன் பணத்தை நேரத்துக்குள் ஏற்பாடு செய்துவிட்டாலும் நல்லதுதான். பிரச்சனை முடிந்துவிடும். அப்படி அவனால் பணம் திரட்ட முடியாமல், அதே சமயம் அவனது அழகிய மனைவியின் உடலை இன்னொருவனுடன் பங்கு போட்டுக்கொள்ளவும் விரும்பாமல், இதற்கு ஒத்துக்கொள்ள தயாராக இல்லை என்றால் என்ன செய்வது? இங்கே சினேகா முடிவை எடுக்கும் வேலையை அவள் கையில் எடுத்துக்கொண்டு, பிரச்சனையின் அளவை தன்மையை அவனுக்கு எடுத்துச்சொல்லி புரிய வைத்து அதனால் ஏற்படும் பின்விளைவுகளையும் சொல்லி, இருக்கும் சாத்தியக்கூறுகளை தர்க முறையில் அலசி உணர வைப்பாள். இந்த நான்கு வருடங்களில் முக்கிய பெரிய முடிவுகளை எடுக்க வேண்டிய வேளைகளில், சினேகா பொதுவாக சரியான முடிவெடுப்பவள் என்பது அவனுக்கு தெரியும். எனவே அவன் கடைசியில் அவளது முடிவுதான் சரியான முடிவு என்று ஒத்துக்கொள்வான். அவளுக்கு அதில் நம்பிக்கை இருந்தது.